Description Vekfildski sveštenik – Oliver Goldsmit Vekfildski sveštenik opisuje uspon i pad porodice Primroz. Koju predvodi dobroćudni sveštenik, narator bajkovitog zapleta pretvaranja i obmane, otmice prelepe heroine i mahinacija zlog aristokrate. Nekada komična, nekada sentimentalna, svoju popularnosr novela duguje svojim prepoznatljivim opisima domaćinskog života i međuporodičnim odnosima punim ljubavi. Vekfildski sveštenik je jedno od najpoznatijih klasičnih dela engleske književnosti u odličnom prevodu Ljubomira Nedića, sa uverenjem da će savremeni čitalac na njegovim uzbudljivim stranicama prepoznati večne ljudske muke i radosti.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Spomen zbirka Pavla Beljanskog: život posvećen umetnosti Spomen-zbirka Pavla Beljanskog: život posvećen umetnosti Urednik:Jasna Jovanov Izdavač: Spomen-zbirka Pavla Beljanskog 2007 207 str. 17 cm. ilustr. Tekstovi: Simona Čupić, Marta Đarmati, Žana Gvozdenović, Olivera Janković, Jasna Jovanov, Vanja Karut, Milana Kvas, Irma Lang, Zvonko Maković, Lidija Merenik, Ljubica Miljković, Svetozar Mirkov, Konstantin Novaković, Tijana Palkovljević, Ljiljana Piletić-Stojanović, Vera Ristić, Ivana Simeonović-Ćelić, Olivera Skoko, Nada Stanić, Irina Subotić, Dragutin Tošić, Goranka Vukadinović, Stanislav Živković ; urednik Jasna Jovanov ; fotografije Atila Slama, Dušan Milijić, Marko Milović

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Zanimljiv prikaz mračnog kriminalnog podzemlja Londona, objavljen u Penguin Classics Priča o Oliveru Twistu - siročetu, kojemu su zlo i nevolje od prvog udisaja udarili - šokirala je čitatelje kad je objavljena. Nakon što je pobjegao iz radničke kuće i pompoznog g. Bumblea, Oliver se nađe namamljen u jazbinu lopova koju naseljavaju živopisni i nezaboravni likovi - Vješti Dodger, opaki provalnik Bill Sikes, njegov pas Bull`s Eye i prostitutka Nancy, a sve nad njima nadgleda lukavi majstor-lopov Fagin. Kombinirajući elemente gotičke romanse, romana Newgate i popularne melodrame, Dickens je stvorio potpuno novu vrstu fikcije, oštru u svojim optužbama protiv okrutnog društva i prožetu nezaboravnim osjećajem prijetnje i misterija. Ovo Penguin Classics izdanje Olivera Twista prvo je kritičko izdanje koje vjerno reproducira tekst na način na koji su ga najraniji čitatelji mogli susresti nakon njegove serijalizacije u Bentleyjevom zborniku, a uključuje uvod Philipa Hornea, rječnik viktorijanskog lopovskog slenga, kronologiju Dickensova života, kartu suvremenog Londona i sve originalne ilustracije Georgea Cruikshanka. Više od sedamdeset godina Penguin je vodeći izdavač klasične literature na engleskom govornom području. S više od 1700 naslova, Penguin Classics predstavlja globalnu knjižnu policu najboljih djela kroz povijest i kroz žanrove i discipline. Čitatelji vjeruju da serija pruža autoritativne tekstove obogaćene uvodima i bilješkama uglednih znanstvenika i suvremenih autora, kao i ažurirane prijevode nagrađivanih prevoditelja. Čarls Džon Hafem Dikens (engl. Charles John Huffam Dickens; Lendport, 7. februar 1812 — Hajam, 9. jun 1870) je bio najznačajniji engleski romanopisac XIX veka. Njegova dela pripadaju ranoj fazi realizma.[1] Dikens se danas smatra osnivačem socijalnog romana, a možda je njegova najveća zasluga što je malograđansku publiku pridobio za literaturu. Takođe je najpoznatiji pripovedač viktorijanskog vremena.[2][3] Dok je bio djete njegova porodica je često menjala mesto boravka u potrazi za poslom. Na kratko se školovao u privatnoj školi. Nakon što mu je otac uhapšen zbog nevraćanja dugova, Čarls 10 sati dnevno radi u fabrici paste za cipele. Kad je odrastao počeo je da radi kao novinar. Napisao je više obimnih romana. O tome koliko je njegov rad bio popularan u njegovo vreme govori to da se sva njegova dela, od prvog objavljivanja, stalno nadoštampavaju.[4] Novela Oliver Tvist je najpoznatije Dikensovo delo. Iako govori o jako ozbiljnoj temi, Oliver Tvist je pun sarkazma i crnog humora. Dikens je za svoje najbolje delo smatrao Dejvida Koperfilda,[5] roman koji sadrži dosta autobiografskih elemenata. Zagonetnost i tajanstvenost fabula njegovih romana tragovi su prethodne stilske formacije romantizma.[6] Dikens je slikar engleskog srednjeg i nižeg građanskog staleža i osnivač socijalnog romana. Njegova dela odražavaju sklonost humoru i satiri, ali i primesa romantičnog i sentimentalnog Rođen je 7. februara 1812. u Landportu, Portsi, kao drugo od osmoro dece Džona i Elizabet Dikens. Otac mu je bio činovnik. Ubrzo nakon Čarlsovog rođenja porodica se seli u Norfolk Strit, Blumsberi, te kada mu je bilo četiri godine u Čatam,[9] pa u Kent, gde je boravio sve do uzrasta od 11 godina. Puno vremena je provodio napolju, ali je i vrlo rado čitao, naročito romane Tobajas Smoleta i Henrija Fildinga.[10] Kratko vreme u kome je otac radio kao činovnik u mornaričkoj postaji za plate (engl. `Navy Pay Office`),[11] školovao se u privatnim školama. Njegovo školovanje u privatnim školama naglo je prekinuto, zbog finansijskih problema u porodici, zbog kojih se porodica preselila iz Kenta u Kamden Taun u Londonu 1822. godine. Sklon životu iznad svojih mogućnosti Xon Dikens je zatvoren zbog dugova u Sautvarku u Londonu 1824.[12] Ubrzo su s njime zatvorena njegova supruga i najmlađa deca, kao što je bio običaj u to vreme.[13] Čarls tada star 12 godina dodeljen je porodičnoj prijateljici Elizabeti Rojlans u Kamden Taunu.[14] Kasnije je stanovao na tavanu kuće agenta za insolvenciju Arčibald Rasela.[15] Obe su mu kasnije poslužili kao obrasci za likove.[16][12] Nedelje je sa sestrom Francis, kada je bila slobodna od obaveza na Kraljevskoj muzičkoj akademiji, provodio u zatvoru Maršalsi.[17] Da bi platio svoj smeštaj i pomogao porodici bio je primoran napustiti školu i da radi po 10 sati na dan u fabrici lepeći nalepnice na posude crnila za cipele, za 6 šilinga nedeljno. Teški, a često i okrutni radni uslovi ostavili su trajan trag na Dikensa, što je kasnije uticalo na njegove romane i eseje, te postalo osnova za njegov interes u socioekonomsku reformu i uslove rada. Nakon nekoliko meseci u zatvoru Maršalsi, preminula je Elizabeta Dikens, baka Džona Dikensa po ocu i ostavila mu imetak od 450 £. Zbog preuzimanja Džon je pušten iz zatvora. Podmiriviši svoja dugovanja, porodica Dikens je napustila zatvor.[18] Iako je Čarls počeo da pohađa školu Wеллингтон Хоусе Ацадемy u severnom Londonu, majka ga nije odmah izvukla iz fabrike.[19] Taj događaj razvio je kod Dikensa osećaj da bi očevi morali da vladaju porodicom, dok bi majke svoj deo uticaja trebalo da zadrže unutar doma. Odbijanje njegovog zahteva da se vrati iz fabrike bio je značajan faktor u njegovom odnosu prema ženama.[20] Pravednički gnev prema situaciji i uslovima u kojima je radna klasa ljudi živela postala je glavna tema njegovih dela. Radio je u pravnoj kancelariji advokata Elisa i Blekmora, kao mlađi činovnik od maja 1827. do novembraa 1828. Tada je napustio kancelariju i postao novinar. Dalji rođak Tomas Čarlton, bio je izveštač na sudu engl. „Doctors` Commons“ (građanski sud), te je Dikens s njim delio mesto, te pisao četiri godine izveštaje sa sud. Ova iskustva preneo je u svoja dela (romani „Nicholas Nickleby“, „Dombey and Son“, te posebno „Bleak House“), te u njima prikazao makinacije i birokraciju pravnog sistema širem broju ljudi, te preneo svoje stavove o teškom teretu koji čeka siromašne ljude ako su primorani da idu na sud. Godine 1830, Dikens je upoznao svoju prvu ljubav, Mariju Bidnel, za koju se smatra da je bila model za lik Dore u romanu „David Koperfild“. Marijini roditelji nisu odobrili udvaranje, te su Mariju poslali na školovanje u Pariz što je prekinulo vezu.[21] Novinarstvo i rani romani Godine 1832, s uzrastom od 20 godina, Dikens je bio energetičan, pun dobrog humora, uživao u poplarnim zabavama, bez jasne vizije šta želi da postane. Znao da želi da bude slavan. Privlačilo ga je pozorište, te je uspio da dobije audiciju u Kovent Gardenu, za koju se je dobro pripremio, ali ju je propustio zbog prehlade, čime su prekinute aspiracije o karijeri na pozornici. Godinu dana kasnije predao je svoju prvu priču „A Dinner at Poplar Walk“ u londonski časopis „Monthly Magazine“. Stanovao je u iznajmljenoj sobi u prenoćištu „Furnival`s Inn“, postao je novinar koji prati politiku, izveštavajući sa parlamentarnih rasprava i putujući Britanijom prateći izborne kampanje za novine „Morning Chronicle“. Njegovo novinarstvo u obliku crtica u časopisima, oblikovalo je u njegovu prvu zbirku dela engl. Sketches by Boz 1836. (Boz je bio njegov porodični nadimak koji je koristio kao pseudonim). Dikens je navodno pseudonim preuzeo od nadimka Mozes koji je on dao najmlađem bratu Augustusu Dikensu, prema liku iz dela Olivera Goldsmita engl. The Vicar of Wakefield. Kada je neko prehlađen htio da izgovori Mozes izgovorio bi Bozes, što je kasnije skraćeno u `Boz`. Naime Dikens je korišteno u to vreme u smislu engl. What the Dickens! u kojem Dikens zamenjuje reč „devil“, što bi se moglo prevesti na kao `Kog đavola!` (prvi je to koristio Šakespir u komediji „Vesele žene vindsorske“). Koristilo se i u frazi engl. to play the Dickens` (kao „uzrokovati haos/napakostiti“). Časopisima je pisao i uređivao ih do kraja života. Nakon uspjeha skica izdavači „Chapman and Hall“ ponudili su Dikensu da piše tekst uz ilustracije Roberta Sejmoura u mesečnom časopisu. Nakon drugog izdanja Sejmour je izvršio samoubistvo, te je Dikens zaposlio Hablot Najt Brauna da radi ilustracije. Iz te saradnje nastao je roman „The Pickwick Papers“ koji se izdavao u nekoliko poglavlja mesečno, te je u zadnjem nastavku prodan u 40000 kopija. U novembru 1836. Dikens je prihvatio radno mesto urednika u „Bentley`s Miscellany“, na kome je ostao tri godine dok se nije posvađao sa vlasnikom. Godine 1836. kada je izdao zadnji nastavak Pikvika počeo je da radi delove Oliver Tvista, uz sav posao u Bentliju koji je obuhvatao pisanje četiri predstave i nadgledanje njihove produkcije. Oliver Tvist, objavljen 1838. postao je jedna od bolje poznatih Dikensovih priča, koje je uspešno adaptirana za pozorište, te je bila prvi viktorijanski roman u kojem je dete bilo glavni lik. Dana 2. aprila 1836. oženio je Katarinu Tomson Hogart (1816–1879), kćerku Džordža Hogarta, urednika „Evening Chronicle“. Nakon kratkog medenog meseca u Čoku, Kent, vratili su se u Furnivalovu gostionicu. U januaru 1837. dobio je prvo od desetero dece, sina Čarlija, a nekoliko meseci kasnije porodica se smestila u Blumsberiju, na adresi 48 Doughty Street, London (Čarls je imao trogodišnji najam za 80 £ godišnje, od 25. marta 1837. do decembra 1839). Dikensov mlađi brat Frederik i Katarinina 17-godišnja sestra Mari doselili su s njima. Dikens se vrlo vezao uz Mary, koja je preminula u njegovom naručju nakon kratke bolesti 1837. Dikens je Mari idealizirao, te se smatra da su prema njoj stvoreni kasniji opisi likova Rose Maylie, Little Nell i Florence Dombey. Njegova tuga je bila tolika velika da je zakasnio sa pisanjem junskog odlomaka u Pickwick Papers i morao je da otkaže nastavke Oliver Tvista za taj mesec. U isto vreme se je nastavio njegov uspeh sa delima „Nicholas Nickleby“ (1838–39), „The Old Curiosity Shop“ i „Barnaby Rudge: A Tale of the Riots of `Eighty“ kao deo „Master Humphrey`s Clock“ serije (1840–41) - koji su se izdavali u nastavcima, a kasnije su izdani kao knjige. Prva poseta SAD Godine 1840. sa suprugom je prvi put posetio SAD i Kanadu. U to vreme još jedna mlađa sestra njegove supruge Katarina, Džeordžina Hogart, uselila se kako bi se brinula o mladoj porodici dok su roditelji bili na putu. Sa njima je ostala sve do Dikensove smrti. Svoja zapažanja i utiske zabeležio je u putopisu engl. American Notes for General Circulation. U delu je u nekoliko navrata oštro osudio robovlasništvo, koje je i ranije napao u delu „The Pickwick Papers“. U Njujorku se zadržao mesec dana, te je držao brojna predavanja. Često je postavljao i pitanje međunarodnog prava o autorstvu zbog svojih dela koja su objavljivana u američkim novinama. Po povratku u Englesku počeo je raditi na svojim božićnim pričama (1843. napisao je „A Christmas Carol“, 1844. „The Chimes“, a 1845. „The Cricket on the Hearth“). Nakon što je kratko živeo u Italiji (1844), putovao je u Švajcarsku (1846) gde počeo da radi na delu „Dombey and Son“ (1846–48).[11] To delo i „Dejvid Koperfild“ (1849–50) učinili su značajan umetički bileg u Dikensovoj karijeri i njegovi romani postali su ozbiljniji u temi i brižnije planirani od ranijih dela. Čovekoljublje U maju 1846. Angela Bardet Kots, nasledinica bogatstva bankarske porodice Kuts, predložila je Dikensu izgradnju prihvatlišta za „posrnule žene“ (prostitutke) iz radne klase. Iako je prvotno odbio, Dikens je osnovao utočište „Urania Cottage“ kojim je upravljao deset godina. Srednje godine U novembru 1851. Dikens se preselio u engl. Tavistock House, gde je napisao „Bleak House“ (1852–53), „Hard Times“ (1854) i „Little Dorrit“ (1857). U novom domu zabavljao se amaterskim pozorištem. Godine 1856. njegova primanja od pisanja bila su dovoljna da kupi Gad`s Hill Place u Highamu, Kent, gde je kao dete često prolazio i sanjao da će jednom živeti na takvom mestu. Neki događaji iz Šekspirovog „Henrija IV“, prvog dela, odvijala su se na tome mestu što je Dikensa takođe veselilo. Godine 1857. Dikens je iznajmio profesionalne glumice za predstavu „The Frozen Deep“ koju je napisao njegov štićenik Vilki Kolins. Dikens se zaljubio u jednu od njih. Ljubav prema Elen Ternan trajala je do kraja života. Dikens je bio star 45 godina, dok je Ternan imala 18 kada se je Dikens 1858. odlučio da se odvoji od supruge, što je po tadašnjim viktorijanskim konvencijama bilo vrlo neprimereno, dok je razvod bio nezamisliv. Kada je Katarina otišla iz doma povela je jedno dete, supruga ga nije više nikada videla, a decu je poverila sestri Džeordžini koje odlučila da ostane u Gad`s Hill Place. U to vreme iako se dvoumio da uzme učešća u javnim čitanjima, Dikensa su iz jedne bolnice (Great Ormond Street Hospital) zamolili da sujeluje u prikupljanju sredstava kako bi izvukao bolnicu iz financijske krize. Čarls Vest, Dikensov prijatelj koji je bio u upravnom odboru bolnice, zamolio ga je za pomoć, na što je Dikens pristao, te svojim javnim čitanjima prikupio dovoljna sredstva da osigura financijsku stabilnost bolnice za duže vreme. Tako je npr. samo 9. februara 1858. prikupio 3000 £. Nakon odvajanja od Katarine, Dikens je započeo niz vrlo popularnih turneja kroz Englesku, Škotsku i Irsku na kojima je čitao svoja dela, što je u sledećoj deceniji zaokupilo veći deo njegove energije, te je u to vreme napisao samo dva romana. Važnija dela „A Tale of Two Cities“ (1859) i „Velika očekivanja“ („Great Expectations“) bila su veliki uspeh. U to vreme bio je urednik, izdavač i autor u časopisima „Household Words“ (1850–1859) i „All the Year Round“ (1858–1870). U septembru 1860. u polju kod svoje kuće, Dikens je naložio veliku lomaču u koje je spalio većinu pisama, preživela su samo ona poslovne prirode. Kako je Elen Ternan takođe spalila sva Dikensova pisma trajanje i dubina njihove veze nije poznata. Tomas Rajt je tokom 1930-ih prisetio da je Ternan možda imala ljubavnu vezu sa Kanonom Benhamom, a da je par imao i sina koji je umro kao novorođenče, napomenula je Kate Peruđini, Dikensova kćerka, u razgovoru pred smrt 1929, koji je objavljen. Dokazi ne postoje. Na samrti Dikens je odredio isplatu anuiteta za Ternan koji ju je učinio financijski nezavisnom. U knjizi Klare Tomalin „The Invisible Woman“, navodi se da je Ternan tajno žvjela sa Dikensom barem 13 godina. Knjiga je kasnije pretvorena u predstavu „Little Nell“ autora Simona Greja. U to vreme Dikens je pokazivao pojačano zanimanje za paranormalno, te je postao jedan od prvih članova organizacije engl. The Ghost Club. Kasne godine Dana 9. juna 1865. na povratku iz Pariza sa Ternan, voz u kojem je Dikens putovao je učestvovao u saobraćajnoj nesreći. Prvih sedam vagona skliznulo je sa željeznog mosta koji je bio u popravci. Jedino je na koloseku ostao vagon prvog razreda u kojem je bio Dikens. Pre nego što su stigli spasioci, Dikens je pomagao unesrećenima sa vodoma i brendijem. Pre odlaska setio se rukopisa za nedovoršeno delo „Our Mutual Friend“ koje mu je ostalo u vagonu, te se vratio po njega. To iskustvo je kasnije iskoristio u kratkoj priči o duhovima „The Signal-Man“, u kojoj glavni lik predoseća vlastitu smrt u željezničkoj nesreći. Priča se bazira i na nekoliko pređašnjih željezničkih nesreća. Dikens je uspeo da izbegne da se pojavi pred istragom o nesreći, jer kako je putovao sa Ternana i njenom majkom, to saznanje bi izazvalo skandal. Iako nije zadobio nikakve ozlede, Dikens se nikada nije oporavio od traume željezničke nesreće. Njegov rad se sveo na završavanje započetog „Our Mutual Friend“ i započinjanje nikad završenog „The Mystery of Edwin Drood“. Druga poseta SAD Dana 9. novembra 1867. Dikens je iz Liverpula zaplovio na drugu američku turneju. Nakon što se iskrcao u Bostonu veći dio meseca posvetio je brojnim večerama sa prominentnim ličnostima kao što su npr. Ralf Valdo Emerson, Henri Vadsvort Longfelou i njegov američki izdavač Džejms Tomas Filds. U decembru su započela čitanja, trebalo je održati 76 nastupa uz zaradu od 19000 £, a trebalo je da traju do aprila 1868. Turneja je bila naporna, te iako bolestan, uspeo je da održi čitanja, a 23. aprila je isplovio na put kući. Oproštajna čitanja Između 1868. i 1869. Dikens je organizovao turneju „oproštajnih čitanja“ u Engleskoj, Škotskoj i Irskoj. Uspeo je odraditi 75 od dogovorenih 100 čitanja. Zbog napada vrtoglavice i paralize, na savet lekara, turneju je otkazao 22. aprila 1869. Nakon što se dovoljno oporavio dogovorio je posljednji niz čitanja, kako bi nadoknadio sponzorima ono što su izgubili zbog prekida turneje. Zadnje čitanje u turneji bilo je u Londonu St. James`s Hall. Zadnji javni nastup mu je bio na banketu Kraljevske akademije uz prisutvu Prica i Princeze od Valsa, gde je odao počast pokojnom prijatelju, ilustratoru Danielu Maklisu. Smrt Dana 8. juna 1870. Dikens je u svome domu doživeo još jedan moždani udar, nakon celog dana rada na delu „Edvin Drud“. Nije se osvestio te je sledećeg dana 9. juna, tačno pet godina nakon željezničke nesreće preminuo. Suprotno željama nije sahranjen u jeftinom, skromnom, i strogo privatnom pogrebu u katedrali u Ročesteru, već u Vestminsterskoj opatiji.

Izdaje - Mladost - Zagreb Siroče Olever Tvist odrasta u veličanstveno Viktorijansko doba čija su najviša dostignuća: siromaštvo, glad i dečji rad. Pripovedajući dečakovu tešku životnu priču autor se britkim humorom i satirom obračunava sa zabludama `filozofa` koji nisu odrastali u sirotinjskim domovima ili među kriminalcima, ali imaju moć i vole dasude o tim pojavama. Oliver Tvist je drugi po redu DIkensov roman, koji je prvobitno izlazio kao serijal od 1837. do 1839. godine. Ovo kultno delo doživelo je i brojne adaptacije kroz filmove, serije, mjuzikle i pozorišne predstave. Stanje knjige kao na priloženim slikama - ocena 6 od 10 Tvrd povez 410.strana

Nova knjiga, necitana, nema posvete. Pedagoško savetovanje - Oliver Hehler Izdavač: Eduka Godina izdanja: 2013 Broj strana: 168 Format: 22 cm Povez: Broširani Knjiga priznatog nemačkog pedagoga i terapeuta za decu i mlade, pruža nam, iz pedagoške perspektive, mogućnost temeljnog razumevanja savetovanja kao forme pedagoškog delovanja, razvijajući izvorni model savetodavne prakse. Pedagoška teorija predstavljena u ovoj knjizi doživljava savetovanje kao jedno od vaspitnih sredstava i time pretpostavlja razliku između pedagogije kao naučne discipline i profesije. U njoj se na pronicljiv način demistifikuje savetovanje kao postupak širokog spektra, postajući pedagoški za- snovano, visoko specijalizovano i delotvorno sredstvo samovaspitanja. Dr Oliver Hehler, pedagog i psihoterapeut za decu i mlade, naučni je savetnik na Odseku za nauku o obrazovanju na Geteovom fakultetu univerziteta u Frankfurtu.Hehler iz pedagoške i teorijske perspektive utemeljuje pedagoško savetovanje kao oblik pedagoškog delovanja i razvija autentični pedagoški model savetodavne prakse. Njegovi istraživački napori su usmereni ka problemu transfera savetovanja u domenu pedagogije u domen obrazovne prakse tj. kakvu formu treba da ima pedagoško tumačenje opštih i stručnih znanja i veština.Uprkos činjenici da je pedagoška misao stara gotovo dve hiljade godina i tome da je obrazovanje postalo neizbežna antropološka činjenica, status profesionalnog edukatora je još uvek neizvestan. Hehler smatra da između teorijskih temelja pedagogije koji pružaju izvesna disciplinska znanja i praktičnog pristupa obrazovanju mora biti izgrađen određen odnos koji će obezbediti povezivanje obrazovne antropologije i istorije ideja sa razvojem obrazovnih sistema i obrazovnih aktivnosti. Na ovome se zasniva i upotreba metoda intervjua i dijaloga na praktičnom nivou realizacije prakse savetovanja.

Novo, nečitano, nema posvete. Srećan kraj - Oliver Janković Godina izdanja: 2019 Broj strana: 128 Povez: Mek Ilustrovala Milica Mastelica. Desilo se nešto čudno nakon strujnog udara u štampariji: iz knjige priča za decu iskočio je dečak od papira. Na dečakovim grudima mogle su se jasno pročitati dve reči: srećan kraj. Otkrivajući svet oko sebe, dečak Srećan Kraj pokušavaće iz avanture u avanturu da probleme onih koje upoznaje reši na zadovoljavajući način, ali to neće biti tako jednostavno... Da bismo bili srećni, treba da otkrijemo najpre šta je sreća i šta je to što nas čini srećnim. Ovaj roman će nam, srećom, pomoći u tome...

Opis Nedugo nakon Tridesetogodišnjeg rata, u bavarskom gradu Šongau iz reke Leh izvučeno je telo mrtvog dečaka. Tetovaža na detetovom ramenu ukazuje na to da je zločin veštičje delo. Žitelji Šongaua okrivljuju babicu, a gradski dželat Jakob Kuisl dobija zadatak da mučenjem istera istinu na videlo. On je, međutim, ubeđen da je starica nevina. Uz pomoć svoje kćeri Magdalene i mladog gradskog lekara, dželat kreće u potragu za zločincem. Ova izuzetno dokumentovana i uzbudljiva priča o sedamnaestovekovnoj Bavariji, strahovima, sujeverjima i politici koji su tada vladali, povešće čitaoce u tajnoviti svet arhaičnog zanata… Oliver Peč je pretvorio svoje neobično porodično nasleđe u priču u kojoj je na autentičan način prikazao svet u kome se humanost prepliće sa mračnim porivima. Povez knjige : broširani Strana : 424 Format : 13x20 cm Pismo : latinica

VEOMA RETKO, RASPRODATO IZDANJE U SAVRŠENOM STANJU!!! Izdavač: Laguna; 2012; Broširani povez; latinica; 21 cm; 422 str.; 978-86-521-0864-0; Nedugo nakon Tridesetogodišnjeg rata, u bavarskom gradu Šongau iz reke Leh izvučeno je telo mrtvog dečaka. Tetovaža na detetovom ramenu ukazuje na to da je zločin veštičje delo. Žitelji Šongaua okrivljuju babicu, a gradski dželat Jakob Kuisl dobija zadatak da mučenjem istera istinu na videlo. On je, međutim, ubeđen da je starica nevina. Uz pomoć svoje kćeri Magdalene i mladog gradskog lekara, dželat kreće u potragu za zločincem. Ova izuzetno dokumentovana i uzbudljiva priča o sedamnaestovekovnoj Bavariji, strahovima, sujeverjima i politici koji su tada vladali, povešće čitaoce u tajnoviti svet arhaičnog zanata...Oliver Peč je pretvorio svoje neobično porodično nasleđe u priču u kojoj je na autentičan način prikazao svet u kome se humanost prepliće sa mračnim porivima.

Potpuno novo, nečitano, kao iz knjižare. Praznične besede - Oliver Subotić Godina izdanja: 2014 Broj strana: 102 Povez: Mek Ove besede ne treba shvatiti kao tumačenje Svetog Pisma, osim u slučajevima gde je u njima eksplicitno navedeno da je određeni stih neki od otaca Crkve protumačio na ovaj ili onaj način. Čini mi se, ma koliko to delovalo „staromodno“, da pored svetototačkog tumačenja teksta Svetog Pisma nema potrebe izmišljati neku novu „toplu vodu“. Stoga, kada sam u svojim besedama na svoj način koristio stihove Svetog Pisma da bih ih povezao sa svakodnevnim životom savremenog čoveka, činio sam to radi izvlačenja korisnih pouka i analogija korisnih za duhovni život parohijana, a ne da bih davao neka nova tumačenja……Na kraju, nadam se da će ova knjiga biti na korist i spasenje i njenom autoru i njenim čitaocima, a da će je Crkva, kojoj imam neizrecivu čast da služim kao sveštenik, prepoznati kao dobar plod.uvodna reč autora

Edicija „Plava ptica“, knjiga br. 13 Autor - osoba Kervud, Džejms Oliver Naslov Lovci zlata : roman sa Dalekog severa / Džejms Oliver Kervud ; [preveo V. Živković ; ilustracije Đura Pavlović] Jedinstveni naslov ǂThe ǂGold Hunters. srpski jezik Vrsta građe roman Jezik srpski Godina 1980 Izdavanje i proizvodnja Beograd : `Jugoslavija` : Prosveta, 1980 (Beograd : `Srbija`) Fizički opis 212 str. : ilustr. ; 19 cm Drugi autori - osoba Živković, V. Pavlović, Đura Zbirka Plava ptica : knjiga za mlade i stare ; ǂknj. ǂ13 Napomene Prevod dela: The Gold Hunters / James Oliver Curwood Tiraž 10.000. LOVCI ZLATA Bela divljina Dalekog severa predstavljala je, sve do početka ovog veka, gotovo isto onoliko privlačno područje pustolovina koliko su to, u svoje vreme, ili istovremeno, bili surovi i epski Divlji zapad, topla i nepredvidljiva Južna mora, veličanstvene i preteće džungle crne Afrike, ili užarene i besplodne pustinje rasejane po svim kontinentima... Nije, stoga, neobično što je opora, ali nezamenljivo privlačna čar tih dalekih površina dobila, u svetskoj književnosti, i dvojicu pesnika posve osobene, snažne izražajnosti: Džeka Londona i Džejmsa Olivera Kervuda. Neposredno se nadovezujući na „Lovce vukova”, „Lovci zlata` prate dalje pustolovine dvojice dobrih prijatelja, dvojice mladića čijim krvotokom struji neutaživa potreba za novim doživljajima, i njihova nastojanja da otkriju tajnu koju već decenijama predano čuvaju beskrajna prostranstva Severa. U živopisnom dekoru devičanske prirode, u isti mah pune mirne uzvišenosti i iznenadne surovosti odvija se sred zbivanja – uzbudljivih, dramatičnih, čak i tragičnih – što neumitno vode posve neočekivanom razrešenju jedne mračne misterije iz prošlih vremena... Sav svoj neosporni talenat svu svoju neospornu pripovedačku veštinu, stavio je Kervud u službu ove napete povesti; i retko kad da mu je uspelo da ostvari potpunije, izražajnije delo, u kojem će se čovek i priroda stopiti u jedinstveno biće.

Nikolas Giljen Sav taj sonMeki povezNikola Giljen je srpski istoričar i teolog, rođen u Beogradu 1971. Studirao je istoriju na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a diplomirao na Bogoslovskom institutu Srpske pravoslavne crkve pri Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu Beogradskog univerziteta. Stručni je saradnik i član Upravnog odbora Fonda „Princeza Olivera”, saradnik beogradske revije Istorija i časopisa Oružje i municija (Armi e Tiro) iz Novog Sada, odnosno Milana.Koautor je i autor knjiga posvećenih temama iz srpske srednjovekovne istorije i većeg broja istorijskih i stručnih članaka objavlјenih u časopisima Istorija (2010–2014) i Oružje i municija (od januara 2016). Autor je i učesnik više kulturnih i naučnih manifestacija u organizaciji Fonda „Princeza Olivera”. Dela su mu prevođena na ruski, engleski i nemački jezik. Sa koleginicama i koautorima monografije Princeza Olivera, zaboravlјena srpska kneginja, Oliverom Šaranović i Sonjom Jovićević Jov, bio je nominovan za Nagradu grada Beograda u oblasti društvenih i humanističkih nauka 2010. godine.Bio je angažovan i na filmu, kao stručni konsultant na pisanju scenarija i konsultant za istorijska, heraldička, veksilološka i vojna pitanja, naoružanje i vojnu opremu, u ostvarenjima Put ružama posut (2013) i Panta Draškić: Cena časti (2015).5/30

James Oliver Curwood - Kazan Armed Services Edition 255 str. meki povez stanje: dobro Classic wilderness adventure story by the American novelist and conservationist. `Kazan lay mute and motionless, his gray nose between his forepaws, his eyes half closed. A rock could have appeared scarcely less lifeless than he; not a muscle twitched; not a hair moved; not an eyelid quivered. Yet every drop of the wild blood in his splendid body was racing in a ferment of excitement that Kazan had never before experienced... Kazan-The Wolf Dog represents yet another nature classic from the great natural history writer, James Oliver Curwood. The present text tells the tale of a quarter-strain wolf and three-quarters husky` torn between the call of the wild and his human mate.James Oliver `Jim` Curwood (June 12, 1878 – August 13, 1927) was an American action-adventure writer and conservationist. His books were often based on adventures set in the Yukon or Alaska and ranked among the top-ten best sellers in the United States in the early 1920s, according to Publishers Weekly. At least eighteen motion pictures have been based on or directly inspired by his novels and short stories; one was produced in three versions from 1919 to 1953. At the time of his death, Curwood was the highest paid (per word) author in the world.[1]Curwood was born in Owosso, Michigan, the youngest of four children.[2] Attending local schools, Curwood left high school before graduation. He passed the entrance exam to the University of Michigan and was allowed to enroll in the English department, where he studied journalism.After two years, Curwood quit college to become a reporter, moving to Detroit for work. In 1900, he sold his first story, while working for the Detroit News-Tribune. By 1909 he had saved enough money to travel to the Canadian northwest, a trip that inspired his wilderness adventure stories. Because his novels sold well, Curwood could afford to return to Owosso and live there. He traveled to the Yukon and Alaska for several months each year for more inspiration. He wrote more than thirty adventure books.By 1922, Curwood had become very wealthy from the success of his writing. He fulfilled a childhood fantasy by building Curwood Castle in Owosso. Constructed in the style of an 18th-century French chateau, the estate overlooked the Shiawassee River. In one of the homes` two large turrets, Curwood set up his writing studio. He also owned a camp in a remote area in Baraga County, Michigan, near the Huron Mountains, as well as a cabin in Roscommon, Michigan.Curwood was an avid hunter in his youth; however, as he grew older, he became an advocate of environmentalism. He was appointed to the Michigan Conservation Commission in 1927.[3] The change in his attitude toward wildlife is expressed in a quote from The Grizzly King: `The greatest thrill is not to kill but to let live.`In 1927, while on a fishing trip in Florida, Curwood was bitten on the thigh by what was believed to have been a spider, and he had an immediate allergic reaction. Health problems related to the bite escalated over the next few months as an infection developed. He died in Owosso at the age of 49, and was interred in Oak Hill Cemetery there in a family plot.Curwood`s adventure writing followed in the tradition of Jack London. Curwood set many of his works in the wilds of the Great Northwest and often used animals as lead characters (Kazan; Baree, Son of Kazan, The Grizzly King, and Nomads of the North). Many of Curwood`s adventure novels also feature romance as primary or secondary plot consideration. This approach gave his work broad commercial appeal; his novels ranked on several best-seller lists in the early 1920s. His most successful work was his 1920 novel, The River`s End. The book sold more than 100,000 copies and was the fourth best-selling title of the year in the United States, according to Publishers Weekly Curwood`s short stories and other pieces were published in various literary and popular magazines throughout his career. His bibliography includes more than 200 such articles, short stories, and serializations. His work was also published in Canada and the United Kingdom. Some of his books were translated into French, Italian, Russian, Spanish, Dutch, Swedish, Finnish and Polish, and published in those respective countries. Fiction, Classics

Nova knjiga, necitana, nema posvete. Virtuelna umetnost - Oliver Grau Izdavač: Clio Godina izdanja: 2008 Broj strana: 425 Format: 21 cm Povez: Tvrdi Šta je virtuelna umetnost? Nikad ranije svet slika oko nas nije se tako brzo menjao kao poslednjih godina, nikad ranije nismo bili izloženi tolikom broju različitih svetova slika, i nikad ranije se način proizvodnje tih slika nije tako temeljno menjao. Obim nedavnog i tekućeg upada medija i tehnologije na radna mesta i u radne procese predstavlja pometnju kakvu prethodne epohe nisu doživele što je ostavilo traga u mnogim segmentima umetnosti. Medijska umetnost – odnosno video, kompjuterska grafika i animacija, umetnost pomoću Interneta / Net-umetnost, interaktivna umetnost u svom najnovijem obliku virtuelne umetnosti s podžanrovima umetnosti teleprisutnosti i genetske umetnosti – polako osvaja teorije slike i umetnosti. Smatra se da je virtuelna stvarnost sasvim nova pojava, međutim, ovom knjigom autor nastoji da se pokaže da ideja postavljanja posmatrača u hermetički zatvoren slikovni prostor privida nije vremenski povezana s tehničkim izumima kompjuterski stvorenih virtuelnih stvarnosti. Naprotiv, virtuelna stvarnost je u srži ljudskog odnosa prema slikama. Dodatno, autor prati estetski pojam virtuelnog likovnog prostora, njegovog istorijskog nastanka kroz istoriju umetnosti zapadnog sveta, uključujući i prekide koji su postojali. U ovoj knjizi virtuelnost se ne tumači po sebi, kao antropološka konstanta, već je usredsređena na slike od 360°, kao što su sobe s freskama, panorama, kružni bioskop i kompjuterska umetnost u KEJV–u, odnosno na medijume pomoću kojih se oku upućuje sveukupnost slika. Virtuelna umetnost bavi se medijima u istoriji umetnosti, koji su posvećeni sveobuhvatnim slikovnim prostorima, i nudi dosledan teorijski okvir pogodan za analizu fenomenologije, funkcije i strategije sveobuhvatnih slikovnih prostora i istorijski pregled ideje virtuelne stvarnosti.

OLIVERA PTICA , MEL GUDMAN Izdavac - Evro Giunti Godina - 2007. Povez - Brosiran Broj strana - 233 Pismo - Latinica Format - 20x13 Stanje kao na slici Ocuvana prosecno , bez ostecenja , korica iskrzana ŠIF79sn

Izdavac - Plato, Beograd Godina - 2007. Prevela Olivera Zivanovic Sopenhauer, Psihoterapija, Jalom Knjiga u vrlo dobrom stanju,bez ostecenja,sa podvlacenjima,bez ispisane posvete,mek povez,format 20 cm,389 str. (37)

priredila i prevela Olivera Šijački predgovor Babken Simonjan Intelekta 1997. 98 str. korice nagnječene na dva-tri mesta najviše se odrazilo na uglu zadnje korice i prenelo se na poslednju trećinu knjižnog bloka

FILIP STIL Džems Oliver Kervud kao nova, nekorišćena FILIP STIL , Džems Oliver Kervud , Authors & Artists Beograd 2008 , Filip Stil iz kraljevske severozapadne konjičke policije ; avanturistički roman , odlično očuvano, mek povez, format 14,5 x 20,5 cm , latinica, 168 strana

POTPISANA

Mek povez. Izdanje Mlado pokolenje, Beograd, 1968. godine. Dobro očuvana knjiga, 429. strana. goran kol, 2024.

Odlično očuvana Mek povez 360 strana

Broj strana: 373 Izdavač: Wordsworth editions Stanje: korišćena, hrbat malo iskrivljen (vidi sliku), bez oštećenja

► Nolit, 1969 ► tvrd povez, str. 414 ► nema podvlačenja, stranice ne ispadaju, neprijatnog mirisa ► očuvanost: 4/5 G019

MLADOST ZAGREB 1975 TVRDI POVEZ 408 STR OCUVANO POGLEDAJTE I OSTALE MNOGOBROJNE KNJIGE KOJE PRODAJEM KLIKNITE DA LINK http://www.kupindo.com/pretraga.php?Prodavac=mikce024&Grupa=1 LJR

Stanje kao na slikama

z3 Дигитални Рубикон: О путу неизвесности поплочаном вештачком интелигенцијом истражује утицај вештачке интелигенције на савремени свет и човечанство. Посебан акценат је на ризицима и моралним дилемама које вештачка интелигенција поставља пред човечанство. Аутор, са својим богатим искуством у области информационих технологија и богословља, пружа дубок увид у ову комплексну тематику.Књига излази са благословом патријарха српског ПорфиријаА5 формат, мек повез, 167 страна2/4