Opis Da li se za veliku ljubav mora platiti previsoka cena ? Miran život školskog nastavnika Bila Mora i njegove supruge Nen remeti mlada žena, Rejn Karter, pozvana u školu da portretom ovekovečinjenog upravnika. Nastavnik Mor, koji je do tada gajio političke ambicije, postaje svestan svoje nove žudnje. Nastaje složena bitka između ljubavi, osećaja krivice, magije, umetnosti i politike. Njegova supruga i deca se suptilno i nemilosrdno bore protiv uljeza. Upravnik, i sam očaran mladom slikarkom, savetuje Mora da pobegne s njom. Konačnu odluku treba da donese Rejn. “Nema sumnje da je Ajris Merdok danas jedan od najvažnijih romansijera koji pišu na engleskom… Izuzetni su moć njene imaginativne vizije, inteligencija, svest isposobnost otkrovenja istine.” The Times Prevod sa engleskog Predrag Šaponja

Opis Čitalac čije su oči upravo na ovom pasusu, prsti na ovom redu ili uši na ovoj audiotraci u rukama drže novo izdanje Kolača, obmana, nonsensa originalno izdatih 1989. godine. Nakon trideset godina od prvog pojavljivanja, ova knjiga još jednom, u novom, drugačijem izboru priređivača, aktuelizuje priču o najluđem književnom lavirintu u kojem ŽELITE da se izgubite, kao druga u nizu knjiga Damjanovljeve izabrane proze ̶ „Damjanov: Iskoni bѣ slovo“. Na ovom mestu trebalo bi da stoji zakasnelo upozorenje: malo šta u ovoj knjizi stoji na nogama! Kolače, obmane, nonsense teško možemo nazvati zbirkom „priča”, jer je u pitanju jedinstvenom idejom (stilskom, tematskom, filozofskom) povezana kolekcija tekstova: kratkih priča, eseja, pseudodrama, traktata, poezije, stripova, citatnih kolaža. Ova knjiga koja se prvi put pojavila 1989. zapravo je poseban brend srpske knjiženosti i predstavlja unikatnu konkturu postmodernističke i neoavangardističke poetike koja svedoči o stvaralačkoj svesti Mlade srpske proze 80-ih i objedinjuje postmodernističke metaprozne i intertekstualne postupke, i avangardističku naklonjenost apsurdu, fantastici, iracionalnim sadržajima i formalno-jezičkim eksperimentima. Rimejk izdanje koje je pred nama dopunjeno je i nekolicinom izabranih tekstova preuzetih iz autorove zbirke Povesti različne: lirske, epske, no najviše neizrecive usled njihovog poetskog poklapanja sa stvaralačkim identitetom Kolača, obmana, nonsensa: kao i u većini druge faze Damjanovljevog stvaralaštva, ovu kolekciju čine humoristični metafikcionalni tekstovi, uglavnom pisani u obliku parodije srpske i svetske književnosti, teorije i istorije. U slučaju Damjanova, sve vreme postoji u isto vreme, svi junaci govore u istom redu dijaloga, sam autor je mnogolik, a vreme ne teče jer se giba kao San, dok njegov vašarski lavirint referenci i citata otkriva okultni – što će reći tajni, božanski – pogled na književnost i književnu istoriju. (Miloš Jocić)

Opis NASUKANI NA VLASTITE SNOVE O SREDOVEČNOSTI Lori Mur je danas jedna od najuticajnijih američkih književnica, a njena najnovija zbirka priča Okorelost jeste prvo delo ove spisateljice koje se pojavljuje na srpskom jeziku. Njene priče plene neverovatnom moći samog pripovedanja. Ključno obeležje kratkih proza Lori Mur je humor. To neveselo mesto kakvo Amerika u poslednje dve-tri decenije jeste, ona predstavlja bez ulepšavanja ali zato jezikom koji težinu egzistencije razbija ironičnim opaskama, zapažanjima o apsurdnosti vaskolikog postojanja, smehom kome ne mogu odoleti ni njeni likovi, a ni čitaoci. Taj smeh nije previše glasan, kratak i eksplozivan, već onaj kome se vraćamo kao poslednjem utočištu, kad sve ostale pametne i velike parole, verovanja i principi izblede. Njeni junaci su mahom visokoobrazovani, srednjeklasni i nevisoke emocionalne inteligencije, koju nisu stigli da razviju jer su se bavili dubokim mislima o spoljašnjoj i unutrašnjoj politici svoje zemlje, dok su osmišljavali svoj porodični život na Srednjem zapadu jer im se činilo da je to ispravno, i da ima smisla. Sve dok nisu shvatili da smisla nema, da su razvedeni, u dugovima, nasukani na vlastite snove o sredovečnosti. Predstavlja ih Lori Mur kao nemoćne da krenu napred, previše gnevne zbog čestog osvrtanja unazad, dok pribegavaju zaklonima od novih veza, donatorskih večera, prizivanja duhova i bivših sopstvenih veličina. I kako onda da im ne preostane smeh? I tajna radost zato što njihova malobrojna deca ipak poseduju mudrost, makar u zametku, kakvu oni nisu imali, da razmrse to klupko odanosti kontraproduktivnoj tradiciji, i strasti koju ova guši, ali koja uporno tinja. Amerika će ponovo biti velika, jer su joj deca verna? Zapisi o američkom životu Lori Mur taj deo ipak ostavljaju otvorenim. Redaktor prevoda sa engleskog Ivana Đurić Paunović

Opis Poznati roman Pisma iz hladne zemlje, belgijske spisateljice Karoline Lamarš je priča o susretu između mlade žene koja se posvećuje pisanju i Aleksisa, mladića koji je postao invalid zbog ljubavi, koji je od bola napraviuo vlastito sredstvo saznavanja. I sama raspeta u bolnim životnim i ljubavnim trouglovima, ona vrlo brzo prema njemu počinje da oseća pomalo bolesno divljenje, a on nju pak uzima za ispovednicu svoga očajanja. Iza ovakve fabule, autorka pokreće brojna društvena pitanja današnjice – uloge porodice, odnosa oca i majke među sobom i prema detetu, zajednice koje grubim zakonima otežava život teško oštećenim osobama, pozicije umetnika… Iza svega kao da stoji umetnička senka slikarke Fride Kalo, njene ljubavi, odanosti, napuštenosti, simboličnih tema njenih dela, koje izviru iz bolnih činjenica ličnog života, kako same slikarke, tako i junaka ovog romana.

Opis O PUTEVIMA SPOLJAŠNJE DUŠE Od neimenovanog grada u Potisju do Beograda i elitnih moskovskih predgrađa, Brazilski akvarel Aleksandra Bjelogrlića prati potresne sudbine likova upletenih u menažeriju društvene korupcije. U formi romana-lavirinta, rasvetljavaju se sprege kriminala i državnih struktura, ali i nepokolebljiva staza onog individualca koji, po nezaboravnom određenju jednog klasika žanra, „po ulicama zla mora koračati a da sam po sebi nije zao, ukaljan ili uplašen".

Opis Pred nama su Banović Strahinja, i Pravi kraj vikenda, dva neobjavljena filmska scenarija, nađena u ostavštini jednog od najznačajnijih srpskih reditelja Aleksandra Petrovića. Predgovor i propratne beleške je napisao Draško Ređep

Opis Dvadeset godina nakon smrti, u izboru Tanje Kragujević, izlazi knjiga odabrabnih pesama Aleksandra Ristovića, jednog od najznačajnijih srpskih pesnika 20. veka, koga je naša književna javnost već pomalo i zaboravila. Ova knjiga ponovo otkriva snagu njegove poezije i odaje priznanje obnovitelju čudesnog vrta poezije, u kojem pred nama, i u nama, iskrasava čarolija stvaranja, u njenom autentičnom, samosvojno odgajanom vidu. Priredila Tanja Kragujević U saradnji sa Gradskom narodnom bibliotekom „Žarko Zrenjanin”, Zrenjanin

Opis PUTOVANJE KAO CENTAR SVETA Nova knjiga Gordane Vlahović Vozovi, snovi i sećanja, ispisana na granici esejističkog i proznog, uverljivo i melanholično nas vraća u svet železnice i priča o vozovima. Polazeći od priča velikana svetske i naše književnosti, naoko koncipirana esejistički, kao mali pregled romana i priča o putovanjima vozom, ova knjiga nas uvodi u vlastitu priču, u dubinski lični registar u kome se književnost i stvarnost, doživljaj lične priče i pročitanog, stapaju u jedno, u svet koji danas iskrsava pred nama kao multiplikovani komentar. Sameravajući svet železničke stanice na kojoj je odrasla sa svetom osmotrenim duž pruga i stanica iz literature, autorka nam otvara jedan antologijski dijalog sa impozantnim spiskom pisaca koji su se našli u njenoj priči o vozovima – Mark Tven, Vilijam Fokner, Margerit Diras, Aleksandar Makin, Isidora Sekulić, Miloš Crnjanski, Rastko Petrović, Danilo Nikolić, Antonije Isaković, Danilo Kiš, Slobodan Selenić, Filip David, Mladen Markov, Aleksandar Tišma, Dragoslav Mihailović, Voja Čolanović, Živojin Pavlović, Radovan Beli Marković, Milisav Savić, Mirko Demić, Dragan Jovanović Danilov… Zajednička misao za sve ove pisce jeste da je putovanje otac svakoj priči… A priče su različite: vesele, tužne, setne, tragične. Kao i ovaj svet, uostalom. „Većina vozova iz priča srpskih pisaca više ne juri prugama. Iz raznih razloga. Vozovi prema Kosovu jedva da stižu do Zvečana. I to retko, sa dva-tri vagona. Nema više vozova za Veneciju, Carigrad, Solun, Atinu, Bukurešt. Ostaje još da se putuje u snovima. Kroz literaturu. Ostaje nam ova zanimljiva, uzbudljiva knjiga Gordane Vlahović.” – Milisav Savić

Opis PISTALO IS A MODERN CLASSIC “Beautifully written, immensely entertaining, and astonishingly original in the way it tells the story of a man who they used to say ‘invented the twentieth century,’ but whose life is still an enigma, Tesla: A Portrait with Masks has the richness, the high jinks and the originality of such modern classics as Günter Grass’s The Tin Drum and Gabriel García Márquez’s One Hundred Years of Solitude.” Charles Simic “Much has been written about Nikola Tesla, but Vladimir Pištalo’s extraordinary and profoundly original novel manages to tell us something entirely new — not only about the brilliant ‘mad-genius’ inventor but also about the ways in which literature and the imagination can transform biography into great art.” Francine Prose “Tesla is a profoundly absorbing meditation on the early, defining years of the modern age. Vladimir Pištalo has drawn a lightning-etched portrait of a genius as powerful, as transformative and as mysterious as electricity itself.” Ken Kalfus “Vladimir Pistalo’s new novel abounds with energy. His sentences crackle with fantastical images… Tesla is a dynamo of a novel, and Pistalo writes as though he‘s fueled by a power plant of his own devising.” Star Tribune (Minneapolis) “A compelling fictionalized account of inventor Nikola Tesla’s inscrutable and solitary life… Pištalo’s thorough account of a great man’s personality and habits is done to fine effect.” Publishers Weekly “A novel aflame with the energy of a singular life… Pištalo’s potent imagination allows him to see beyond the events into Tesla’s tortured heart, exposing the proud visionary’s existential fears and his strange delusions… Thanks to talented translators, English-speaking readers now share a prize-winning Serbian masterpiece.” Booklist, starred review

Opis Rečnik osnovnih pojmova o životu i delu Džejmsa Džojsa Smatra se da je Džejms Džojs najveći modernistički pisac. Ovaj duhoviti genije, inovator po pitanju forme i nesentimentalni pesnik irskog života i jezika,u svom radu istraživao je karakteristično moderne teme kao što su priroda umetnosti, društvena odgovornost umetnika, karakter društvenih institucija i javnog života i odnos pojedinaca prema njima i konačna priroda i značaj same ljudske kulture. U knjizi Džejms Džojs od A do Ž daju se osnovne informacije koje su potrebne da se razume i uživa u čitanju Džojsa. Pored tekstova ,o određenim aspektima, njegovog dela, Knjiga daje i okvire o kulturi, istoriji, biografiji i kritici. Prevela sa engleskog Tamara Veljković

Opis Trailing the path to the warning that “the world is an evil and dangerous place” and that “only disguise can save us from the lurking, evil vultures”, Milisav Saviñ leads us through the deep backwaters of an unusual love story which takes place during a mystical spring journey through Tuscany, while in fact it is set in the framework of the Yugoslav wars during the nineties. Knowing that “only an imaginary world makes some sort of sense”, Saviñ gradually sheds light on the secret places of his heroine, who is nonpareil and silly, and his hero, multiply disguised, much like the author himself. His hero, a young artist named Hasan, a refugee from Bosnia, who like Casanova, “sees one woman in all and all women in one”, experiences fated love in Florence at the start of the nineties, but towards the end of the decade is forcibly mobilized and disappears during the war in Kosovo, under the watchful eye of organ traders. Like some contemporary Serbian Decameron, seen through stories, dreams, letters, essays, comments, endnotes and other notes set within the framework of groups of ten, Saviñ’s novel is written using various narrative registers, similar to a puzzle consisting of fact and fiction, literary experience and historical mapping of illusions pertaining to the world, like an in-depth story about our recent past. The mystery of love and the mystery of a journey, released through a prism of art of the Renaissance man, are contrasted to the context of our harsh history, filled with unnecessary wars and inevitable refugees. As with Saviñ’s novel, Bread and Fear, written a quarter of a century ago, which was a literary epitaph for communist Yugoslavia, this novel also, quite extensively, individually and collectively, pieces together a picture of the war of the nineties. Nenad Saponja La Sans Pareille. This was the nickname of Simonetta Vespucci. Meaning: incomparable, unparalleled, the most beautiful. The title alludes to the main story – unusual, uncommon, somnambulistic. To some extent, even the heroine, not due to her unparalleled beauty, but rather her real or factious biography. Milisav Savic (1945), the author of this novel and one of the most notable contemporary writers in Serbia. Present in the story even more than a writer, mostly in disguise. Besides, this is the case with all autobiographical notes: the writer’s goal is to present himself to the reader in the best possible light. He is a child of Tito’s, Communist generation. He debated a long time whether to give preference to writing or living. Critics say he transformed from book to book. Wore disguises, he would say. Did various types of work in his life. Again, out of the desire and need to disguise himself. The first edition of Savic’s novel, La Sans Pareille, attracted considerable attention among the reading public and literary critics, and the book was sold out in a few months. Numerous critical reviews were published and it received five literary awards: “The Meãa Selimoviñ Award” by the Veåernje novosti jury, “The Vuk’s Foundation Award”, “The Borisav Stankoviñ Award”, “The Petar Koåiñ Award”, “The Stefan Mitrov Ljubiãa Award”. The novel was also included in the final selection for “The NIN Award”.

Opis PRIPOVEDNI TESTAMENT JOVICE AĆINA Ova knjiga je delo magije pripovedanja. Na prvi pogled će nam se učiniti da su priče u njoj o neobičnim stvarima. O tome zašto zaboravljena devojka odlučuje da naslika svoj život pre nego što on bude nepovratno izgubljen i njegove boje prekrivene tamom. Zatim o čudnovatoj sahrani na ostrvcetu u laguni u vrhu Jadrana. Ili o zagonetnom slučaju u Makijavelijevoj kući. Pa o izazivačkoj i transgresivnoj nevolji koju rasejava mitska buba zvana govnovalj. Tu je i potraga u gradu čuvenom po slikaru čije nam delo, nastalo usred nekadašnje evropske pometnje nalik današnjoj, nudi divni spokoj, a koja okončava neobjašnjivim ubistvom. O policijskom nadziranju dobitnika Nobelove nagrade. Najzad, o banji o kojoj brine i s kojom se postepeno poistovećuje njen poslednji žitelj, a čiji se neobični snovi obistinjuju, nagoveštavajući paralelne svetove stvorene kao nekim nepoznatim kosmičkim mehanizmom. Sve su te priče zapravo odblesak naše svakodnevice. Ponekad mučne, ponekad smešne, podjednako realne i fantastične, a Aćinovo čarobništvo je u tome da ono što je obično pretvara u neobično, ali i obrnuto. U svakoj priči skrivene su istine neosporno presudne za život viđen kao lavirint u kojem se smenjuju pustoš i neprocenjivo blago, i one bi mogle biti piščev pripovedni testament. Izdvajajući se svojim jedinstvenim putem u srpskoj književnosti, Jovica Aćin je za svoju umetnost pripovedanja dobio, između ostalih, Andrićevu nagradu. Za roman Srodnici – Njegoševu nagradu. U Agori mu je objavljena i trostruka knjiga Mali erotski rečnik srpskog jezika čiju će pritajenu uzbudljivost iskusiti svako ko počne da je čita. Pročitaj odlomak u PDF-u

Opis Romaneskna trilogija našeg velikog pisca bavi se razmerama izgnanstva. Noseći u sebi, trenutno boravećem na severu, prazninu svoje zemlje sa juga, Bora Ćosić, u tri kraća romana, Nulta zemlja, Carinska deklaracija i Izgnanici, ispisuje duboko unutrašnju priču onoga što izgnanstvo jeste. Poput novijih knjiga Pola Ostera ili Džulijana Barnsa, i najnoviji Ćosićev roman na ličnom, biografskom primeru, ispituje prostornost i njene privide. Na rubu eseja i unutrašnjeg monologa on vodi čitaoca kroz nanose jedne izgnaničke egzistencije.

Opis O individualnim i nacionalnim graničnim situacijama Diskretno prateći sudbinu raspršenog naciona, u ovom velikom vremenskom intervalu, Demićev pripovedač prati sudbinu Jakova Ignjatovića i revolucije u kojoj se našao, za isti sto diplomatske misije dovodi Omer Pašu Latasa i Đorđa Markovića Kodera, a iz istog prostorabeogradske ludnice u osvit Prvog svetskog rata komuniciraju poznati pripovedač (Petar Kočić) i nepoznati pesnik (Dušan Srezojević) sa sabraćom im književnom,Savom Mrkaljem i Fridrihom Helderlinom.

Opis POSLEDNJI DEO TRILOGIJE O DOJRANSKOM „Svetla budućnost počinje sutra, najkasnije preksutra“ jedan je u nizu romana Duška Rodeva koji pripovedaju o sudbini mladića po imenu Dojranski. Radnja je smeštena u period izgradnje države Jugoslavije, u jednu od njenih saveznih republika, Makedoniju. Zajedno s romanima „Razgovori s Dojranskim“ i „U očekivanju Nobelove nagrade“ (sa kojima je srpska čitalačka publika već upoznata) ovaj roman čini trilogiju o dva prijatelja koja su svoje gimnazijske dane proživljavali tokom četrdesetih godina dvadesetog veka, nakon Drugog svetskog rata. Kontekst posleratne Jugoslavije ovde je prikazan iz ugla tinejdžera koji istovremeno prolaze kroz ozbiljne društvene ali i fiziološke promene. Školski dani zaljubljivanja, šetnji korzom i popravljanja slabih ocena, prepleteni su sa političkim govorima druga Aceta, gimnazijskog vođe, random akcijom i paradama. Raskid Jugoslavije s a Informbiroom 1948. godine ironično je prikazan kroz brojne novinske naslove i članke, gde provejavaju imena Staljina, Molotova, Ždanova i drugih, kao i šaljiva ali i logična razmatranja Dojranskog koja se na samom kraju romana pokazuju ne tako bezazlenim. Momak završava na sudu i dobija pet godina robije, a njegov izobličen lik može se videti još jedino kroz prozor američkog džemsa što ga odvodi u dugu, tamnu noć. s makedonskog preveo autor

Opis Priče o nevidljivim okvirima konkretnih života Tematski raznolike, a nanizane u luku od detinjstva do starosti, Priče iz mojih romana, Danila Nikolića, imaju, odreda, zajedničku crtu u blizini i toplini uvida spram mesta na kojima trepere bića njihovih junaka. Iz običnog, uobičajnog registra stvarnosti, one pred čitaocem, suptilno i sugestivno, mapiraju jedan dublji doživljaj sveta, onaj koji nadilazi njegovu puku predmetost.

Opis Potraga za tajnom večnog života Roman Marije Sepeš CRVENI LAV jeste filozofska melodrama o faustovskim dilemama i misterijama alhemije. Radnja romana se dešava 1535. Hans Burgner, nestrpljivi mladić rešen da otkrije tajnu večnog života, postaje sluga i učenik Eduarda Anselmusa Roharda, alhemičara koji poseduje magični serum čije konzumiranje garantuje uživaocu večni život i natprirodne sposobnosti, ali samo ako je on dovoljno osvešćen da ne zloupotrebi njegovu moć. No, Hans ubija svog učitelja. Kao posledica ovog zločina, on se svakih sto godina iznova rađa i prolazi kroz ukleti lavirint alhemijskih rituala u potrazi za jedinim mogućim ključem da se reši svojih muka: u potrazi za Prima materijom ili tajnom Filozofskog kamena. Svoju sudbinu moći će da ispuni tek u poslednjoj inkarnaciji, u kojoj se pojavljuje usred pustoši Svetskog rata. Prevela sa mađarskog Danijela Topić Santha

Opis NOVA KNJIGA PRIČA Nakon objavljivanja knjiga Samante Šveblin “Ptice u ustima” i “Spasonosna razdaljina“, Agora čitaocima donosi uzbudljivu zbirku priča “Sedam praznih kuća” za koju je ova autorka dobila značajnu međunarodnu nagradu „Ribera del Duero“. Samanta Šveblin stekla je status jedne od najharizmatičnijih spisateljica savremene hispanoameričke književnosti. Šveblin, po sopstvenom priznanju, veruje u dobru, zanimljivu, podsticajnu književnost a užasava se dosadne. I upravo u „zavodljivoj“ formi priče, i ovaj put autorka kreira zavodljivi put ka sedam praznih kuća, gde njeni junaci istražuju sopstvene strahove i granice između otuđenja i normalnosti. Narator je „zdrav razum koji razmatra lude ljude, ili ljude koji ozbiljno razmišljaju da se okrenu ludilu“, u širokom moru uznemirujućih atmosfera i šokantnog spektra senzacija koje se pojavljuju iz stranice u stranicu. Sedam priča u ovoj knjizi, autonomne ali u stalnom tekstualnom dijalogu smele imaginacije, poput „sedam praznih kuća“ naseljavaju likovi koji istražuju strahote svakodnevice, seciraju svoje lične strahove ali i strahove drugih. Ispituju „otuđenost normalnosti“ – postojanje granice između „normalnog“ i „izvanrazumskog“, ali isto tako ove priče autentičnim stvaralačkim pismom Samante Šveblin iznova problematizuju osnovne aspekte i more ljudskog postojanja: život i smrt, usamljenost i ljubav, porodicu i međuljudske odnose, kao i večno pitanje: Ko sam zapravo? Autorkino poigravanje sa prostorima fantastičnog, i ovaj put potvrdilo je onaj epitet na koji smo mogli naići čitajući kritičke zapise o njenoj prozi – da je ovakav poetički izbor ustvari „bušilica između stvarnog i nestvarnog”, a kako i sama autorka navodi, u njenoj najnovijoj kolekciji priča želela je stvoriti jedinstven svet u kojem se sve priče „hrane jedna drugom”. Tako, sve ove priče postaju deo velikog kataloga ljudskih strahova, želja i sputanosti u današnjem svetu u kojem je reč „normalno” samo rez koji svako društvo stvara za sebe, a egzistirajući u hibridnim prostorima krimi i horor priče, psihološkog trilera i dubinske drame ljudskih bića u stalnom unutrašnjem dijalogu sa samim sobom – na granicama stvarnog i fantastičnog, pružaju čitaocima neponovljivi užitak u kojem svaka priča i nema stvarni kraj, a pritom otvara mogućnost široke čitalačke imaginacije i zajedničke avanture sa Samantinim junacima, sa druge strane „ogledala“. O autorki Samanta Šveblin (Buenos Ajres, 1978), jedna od najharizmatičnijih autorki savremene hispanoameričke književnosti i dobitnica više značajnih književnih priznanja, vrlo brzo osvojila je i srpsku čitalačku publiku. Nakon objavljivanja knjiga “Ptice u ustima” i “Spasonosna razdaljina“, Agora čitaocima donosi uzbudljivu zbirku priča Sedam praznih kuća za koju je ova autorka dobila značajnu internacionalnu nagradu „Ribera del Duero“.

Opis Nezamisliv je broj slika i doživljaja koji postoje, a određen deo je stavljen i tebi na raspolaganje, smešten je u tvom Katalogu istina. „Po svojoj funkciji pisac pre svega pripada sebi i svojoj umetnosti, ali i čoveku i društvu, izražavajući, u književnom, pesnički adekvatnom jeziku, svoju osnovnu poruku – misao o ljudskoj slobodi i dostojanstvu i o dostojanstvu književnosti. Posedujući ono „stvaralačko u čoveku” (N. Hartman), pisac ostaje veran svome najdubljem biću, bez obaveza da služi ičemu što se razilazi sa njegovom vizijom i sa humanom i neutilitarnom suštinom umetnosti (mada su mu te obaveze neretko bile nametane), radi koliko može kontinuirano i predano, gotovo nagonski se prepuštajući procesu stalnog umetničkog samousavršavanja, uvek nespokojan i nezadovoljan stanjem stvari, uvek u dosluhu sa svim metama ljudskog iskustva otkrivajući, tumačeći osećajnost i sudbinu čoveka i sveta, ispitujući prostore srca i duše i mehanizme svesti, neprestano proširujući opseg vlastitih – i čitaočevih – saznanja i spoznaja…” „Srazmerno snazi svoje stvaralačke individualnosti, kao jednom od bitnih preduslova za autentično stvaranje, pisac je sav u onome što je napisao, a piše zato da bi bio čitan. On je utelovljena senzibilnost i um: svojim vlastitim, individualizovanim jezikom kazuje vlastite i opšte želje i težnje, patnje i nade. Raspolažući fantazijom i poznavanjem ljudske duše i prirode čoveka, pisac stvara intuitivno ili posredstvom iskustva ili dedukcije iskustava i činjenica: uočava, zamišlja, povezuje, gradi, odnosno oblikuje u jeziku, dakle: piše.”

Opis PUTOVANJE U PROŠLOST Bela mesta su tačke koje bespovratno nestaju u prošlosti. Naziv i siže romana Bela mesta Monike Kompanjikove, jednog od najboljih glasova nove slovačke literature, otkriva se kao traganje za izgubljenim identitetom pojedinca, za ličnim gralom. S jedne strane jednačine ovog nostalgičnog, evokativnog romana nalazi se priča brata i sestre nakon njihovog bekstva od samoće iz rodnog, nestajućeg sela, a s druge strane sam taj nekadašnji zavičaj viđen u decenijski pomerenoj dioptriji. Prevod sa slovačkog Zdenka Valent Belić

Opis U TRAGANJE ZA IZLAZOM SE KREĆE SAM! Roman Ostrvo, povratak traje novi je roman Zorana Slavića objavljen u saradnji sa GNB “Žarko Zrenjanin”, On ogoljava ljudsku egzistenciju u autentičnom poetičkom oblikovanju teksta kao traganja za korenima, i nastavlja onu nit njegovih romana Ujed vremena (1998) i Valter Benjamin u međugradskom autobusu (2011) koji su ga učinili prepoznatljivim za našu književnu publiku. Ostrvo, povratak traje Zorana Slavića čiji se kompleksni narativ oblikuje na geografskoj mapi između Beča, Zrenjanina, Beograda i Dalmacije, u potresnim ukrštajima Istorije i krhotinama identiteta. Priča prati sudbinu Slavena Marića, profesora nastanjenog u Beču, koji, u traganju za samim sobom, ponovo dolazi u Zrenjanin i u prisustvu svog alter-ega ili multiplikovane svesti, Gorana Bogdana, otkriva neverovatne činjenice o svojim korenima, precima i surovosti istorijskih prevrata. Kako i sam protagonista romana govori „dolazak u Zrenjanin kao da mu izvrće životnu matricu uz klizav nalet apsurda koji dopire iz porodične anamneze“. To pokreće niz događaja usmerenih na traganje za istinom o sudbini njegovog dede Nikole koji je 1918. godine otišao u Španiju i misteriozno nestao, dok sa druge strane knjigu o poreklu dopisuje i Slavenova radoznalost da razdani poreklo i život umrle rođake Anastasije. U vrtoglavom preplitaju likova među kojima se pojavljuju i Slavenov otac Simon, baba Tinka, Valerija – žena koja ga je ostavila dok je bio na ratištu, Miloš Stamenković – lažni prijatelj, političar i progonitelj i drugi, iz stranice u stranicu Slavenova potraga dobija obrise iskušenja, magle, snova, proganjanja ukrštajući se i sa onim slojevima teksta koji emotivno i asocijativno upućuju na autobiografske pasaže samog pisca. U narativnom poigravanju sa verodostojnošću dokumenta i umetničkim glasom Gorana Bogdana koji svako sećanje ili događaj pripoveda kao fikciju, autor veoma umešno oblikuje roman jedinstvenog stila i forme, koji s jedne strane pokazuje svu onu surovost sa kojom se pojedinac suočava na stazama Istorije, a sa druge strane aktivira motiv sećanja i one dubinske ljudske samoće u potrazi za sopstvenim identitetom. „Na početak vrati se. I odgovore potraži iznova Na mestu gde si čovek bez sećanja postao.“ O AUTORU: Zoran Slavić (1945, Zrenjanin) svestrani je umetnik – pesnik, prozaista, publicista, pozorišni i likovni kritičar, kao i autor velikog broja televizijskih projekata raznih žanrova. Završio Filološki fakultet u Beogradu. Piše poeziju, prozu, književnu, pozorišnu i likovnu kritiku, kao publicistiku. Ogledao se i u radio-dramskoj formi. Bavi se i publicistikom. Dugogodišnji urednik kulture na Televiziji Novi Sad. Živi u Zrenjaninu. Knjiga priča: „Samoća“ (1972), „Požar je dno leta“ (2007); romani: „Skok u nesanicu“ (1985), „Ujed vremena“ (1998), „Povratak u samoću“ (2000) i „Valter Benjamin u međugradskom autobusu“ (2011). Pesničke knjige: „Privid srebra“ (1974), „Ispiranje zavičaja“ (1982), „Pokriven istorijom“ (1995), „Izlazak iz slike“ (1996), „Na plaži slikarskoj“ (1997), „Udes ravnoteže“ (1998), „Sto godina kasnije“ (2004), i „Peron, odlazaka nema“ (2016). Knjige eseja: „Pisanje zaborava“ objavio je 2005. a pozorišne kritike „U magiji pozorišne stvarnosti“ 2018.

Opis Savić je savremenik koji je davno shvatio da cilj više nije realno prikazivanje stvarnosti sveta u kome obitavamo jer se postmoderni čovek zasitio podražavanja gole realnosti. Svet literature u dobrim knjigama, kakve jesu Savićeve, nije više nastanjen samo dobro preslikanim modelima poznatim iz jave, nego ga čine autohtoni junaci – i teme – koji obitavaju u posebnom vremenskom i prostornom kontinuumu, paralelnom svetu iz sna Priče, koji ima težinu i integritet jednak stvarnosti u kojoj živimo mi, obični junaci ovog našeg običnog života. Savić, pisac Malog glosara kreativnog pisanja”, jednom već označen kao inovator u već tradicionalnom, dokazao je, ne samo davno “Hlebom i strahom”, romanom s pravom ovenčanim Ninovom nagradom, sve zablude onih koji su smatrali da je postmodernizam jednostavan stilski pravac koji se nemilosrdno podsmeva vrednosnim plodovima vremena koja su nam prethodila. Ništa, ipak, kao i uvek, nije bilo utvrđeno i neporecivo se radi o dominantnom načinu delovanja i mišljenja druge polovine dvadesetog veka, ali i ovih naših prvih decenija početka novog milenijuma, koji zapanjuje raznovrsnošću kombinatorike i pretapanja motiva, različitih umetnosti, žanrova… Sa knjigom koja je i zbirka dajdžest autopoetičkih eseja, ali i upustvo za pisanje “za početnike” – i on je, godinama ranije, baš kao svojevremeno i Danilo Kiš, davao eksplicitne savete kako i šta pisati – Savić se priključio pionirima Pisaca uybenika za kreativno pisanje i time pomogao kako piscima – početnicima, tako i i sopstvenom proznom opusu koji je novim, pedagoškim elementima, stekao nove kvalitete, tj. širinu. Đorđe Pisarev

Opis FANTASTIČNE PRIČE Priče iz knjige U odvajanju, Ilije Bakića vodećeg pripadnika žanrovske književnosti u savremenoj srpskoj beletristici, pokazju da svetovi i stvarnosti u kojima njegovi junaci borave, nisu statični, već neprestano nastaju i nestaju. Ovaj pripovedač izbrušenog stila, hroničar stvarnih i mogućih događaja na granici između svetla i tame, Ilija Bakić donosi čitaocu osobenu poetiku koja nadrasta stroge odrednice žanra i otvara nove puteve za savremenu srpsku književnost. „Vrsni pripovedač Bakić uspeva da nenadano i vešto napravi rez i destruira („dogovorena”) načela lepe književnosti.” Đorđe Pisarev.

Opis „POVIŠENI ŽIVOT” NADEŽDE PETROVIĆ Biografski roman „Jedan mogući život” o znamenitoj srpskoj slikarki Nadeždi Petrović predstavlja svojevrsni mozaik njenih sećanja dok leži na samrtnoj postelji. Provejavanje reminiscencija na trenutke provedene u porodičnoj atmosferi, školovanje, susrete sa dragim prijateljima, putovanja i izložbe, vreme stvaranja remek-dela, čine da ratno okruženje bar na trenutak iščezne. Pred čitaocima se otvara bogat unutrašnji svet strastvene obožavateljke prirode, velikog zaljubljenika u umetnost i žene duboko odane čoveku i srpskom rodu. Kao javna, društveno-angažovana ličnost i učesnica oba balkanska i Prvog svetskog rata, dok na frontu zbrinjava bolesne i povređene, i uvek, kada može, i slika – Nadežda Petrović izrasta u romanu u snažnu ličnost koja veruje u smisao „povišenog života” između strasti i prkosa… Ovo je roman o izuzetnoj ženi koja uspeva da se iskaže u slavnoj generaciji modernista i čuvenoj porodici Petrovića, pa tako „jedan mogući život” prerasta i u priču o jednoj izuzetnoj generaciji, „pokošenoj” ratom, bolešću, glađu, golgotom, ali iza koje ne ostaje „pusta zemlja” već plodno tle zahvaljujući njihovim velikim i danas dragocenim delima. Ivanka Kosanić u svojoj junakinji prepoznaje eros kao pokretačku snagu čak i u trenucima kada smrt kosi sve okolo, vraćajući nas u doba kada su reči otadžbina, čast i slava imale značenja volje za ne samo pojedinačnu već i kolektivnu žrtvu. Književnica Nadeždu Petrović vidi „između redova”, u diskretnim aluzijama nekih tumača njenog dela i života; u prazninama i ponekad protivurečnim činjenicama, novinarskoj i hroničarskoj nebrižljivosti, između pouzdanih svedočanstava i mogućih pretpostavki… Jer, sreća i zadovoljstvo pisca je u mogućnosti da se uz pomoć mašte i fantazije, slutnje i intuicije, nagoveštaja (ponekad je dovoljan samo jedan podatak!) prepusti priči koja ga vodi nečijem životu u čiju verodostojnost (ne samo umetničku) on veruje… Priča je ograničena na poslednje dane pre Nadeždine smrti, posle zaista čudesnog susreta sa Brankom Popovićem, sa sećanjem na raniji život. A to je pretpostavljalo i traganje po biografskim podacima o njegovom životu. Tako se romaneskni krug zatvorio…

Opis U Švedskoj, na prelazu vekova, Arvid, ambiciozan i obrazovan mladić, upoznaje Lidiju, ćerku pejzažiste, tokom idiličnog letnjeg odmora i u nju se zaljubljuje. Međutim, Lidija ima i druge udvarače. Zarobljeni u slučajnim brakovima bez bez ljubavi, u poznim godinama se bore za ponovno ostvarenje njihove romanse koja se tragično završava. Roman Ozbiljna igra pripoveda o strasti i preljubi, problematizujući pojmove sudbine i životne sreće. Pred čitaocem se raspliću nivoi značenja: iza ljubavne pripovesti krije se vrsna psihologizacija likova u čijem se unutrašnjem životu neprestano odvijaju moralni konflikti. Pored toga, jasne su i Sederbergove aluzije na društveno-političku situaciju u Švedskoj na prelazu vekova što ovom delu daju još jednu nijansu. „Iako je pripovest o ljubavnoj obmani, prevari i očaju u ovom prekretničkom švedskom romanu prilično jednostavna, Sederbergovo podrobno istraživanje života njegovih junaka je usložnjava. Arvid se zaljubljuje u Lidiju mladosti, a kada ih ambicije i splet okolnosti udalje jedno od drugog, on i dalje čezne za njom. Nakon što oboje stupe u brakove koji ih ne ispunjavaju, jedino što ostaje jeste njihova nepromenjena ljubav. Njih dvoje ulaze u dužu aferu koja Arvida ostavlja u očaju, a Lidiju zadovoljenu. Sederberg pokazuje oštro slikarsko oko za pozadinu: preljuba Arvida i Lidije odvija se u mirnim stokholmskim parkovima, u gužvi uredničkih kancelarija prepunih novinara i iznajmljenim sobama gde se sastaju, a u svakom od pomenutih lokaliteta ponuđeni detalji dovoljni su da se stvori svet senzacija. Čitaoci feminističkih ubeđenja mogli bi biti skloni kritici muške dominacije Arvidovog miljea – gde žene imaju malo ili nimalo mesta, iako se naoko čini da usmeravaju radnju romana. Iznad svega, Sederberg ispisuje psihološku napetost dostojnu Dostojevskog, dok Arvidovi unutrašnji etički konflikti prerastaju u fizički bol.“ Pablišers vikli Jalmar Sederberg je rođen u Stokholmu, 1869. godine i jedan je od najznačajnijih skandinavskih modernih pisaca. Ozbiljna igra je proslavljena i trajna švedska ljubavna priča po kojoj su snimljena čak tri filma. Na srpskom jeziku je prošle godine objavljeno i drugo klasično delo ovog pisca, roman Doktor Glas koji je imao zapažen uspeh kod čitalačke publike. prevod sa švedskog Dorijan Hajdu