Za đavola, postoji 1, može biti istina a i ne mora. Govorka se da sedi ispred Bakarne ćuprije, rani se živim žabama, glistama i rovcima. Štrika vunene čarape, dodaju neki lažovi, za rode i laste, kad u jesen letu kroz oblake, da im ne ozebu noge. Klotfrkete, frketeklot. Drugi, braća - lažovi, tvrdu da je posto od mlogo mali đavolčići. Mali đavolčići ostali su iza konja koji se podaviše u jamurinu isprid ćuprije . Crven je, od promaje, glasno kije. Na zdravlje! Naslov: Đavolska snevačina; Slatkovodna neman Izdavač: Partizanska knjiga Strana: 215 (cb) Povez: meki Pismo: latinica Format: 20 cm Godina izdanja: 2016 ISBN: 978-86-6477-005-7

Kada je sredinom avgusta 1921. godine preminuo stari srpski kralj Petar I Karađorđević, i to u starim vunenim čarapama, njegovom sinu Đorđu, Nikola Pašić je izjavio saučešće rečima: „Umro je veliki kralj i veliki otac“. Priču o debelim vunenim čarapama koje je za svog sina Marinka, isplela Makrena Spasojević iz Slovca, i potom zamolila kralja Petra da mu ih preda, Milovan Vitezović je pretvorio u roman, koji je posle Dana šestog, Srpske trilologije i Vremena smrti, danas spada u red najznačajnijih srpskih dela o Prvom svetskom ratu. Ovo, dvadeseto izdanje još jednog kultnog Vitezovićevog romana pojavljuje se uoči obeležavanja stogodišnjice početka Prvog svetskog rata. Čarape kralja Petra proglašene su Zlatnim bestselerom za 1995., 1996. i 1997. godine, a doživeo je i više izdanja i na grčkom, italijanskom, rumunskom i engleskom jeziku „Vi ste Srbin?“ pitao je legendarni bard svetskog filma Džon Ford tada mladog kritičara i novinara, budućeg slavnog američkog reditelja srpskog porekla Pitera Bogdanovića, i dodao: „Srbi imaju jednu fotografiju koja je gotov film. Postoji iz Prvog svetskog rata fotografija starog kralja Petra kako se na volovskim kolima 1915. povlači preko Kosova. I kada bi se taj kadar odmrznuo i pokrenuo, pred nama bi bio pravi pravcati film o velikoj drami srpskog naroda i njegovog kralja.“ (Prema svedočenju Pitera Bogdanovića) Stari Kralj Petar je poslednji naš vladar koji je izgledao kao iz niza vladara dinastije Nemanjića, po onom što je u njemu bilo najbitnije: po pobožnosti i po herojstvu. Priličilo mu je da pred svojom vojskom bude viteški obučen i on i njegov konj. On u čeličnom oklopu, sa štitom i teškim mačem, a na grudima sa znamenom krstonosca. Jovan Dučić (iz Staze pored puta) U delu Čarape kralja Petra Vitezović slika veliku i dragu ličnost srpskog kralja Petra Oslobodioca: u njegovoj brizi za vojnika u Prvom svetskom ratu, na njegovom zajedničkom putu sa stradalnim narodom. „Čika Pera“ se tu vidi kao istinski narodni kralj, domaćin i prijatelj, čija saživljenost sa patnjom ratnika nije stvar literarne fikcije, već sinteze fakta i simpatije, iskustva i emocije pisca koji sluša i čuje ritam istorije svog naroda. Miroslav Egerić (reč na promociji u Bijeljini 1995)

Kada je sredinom avgusta 1921. godine preminuo stari srpski kralj Petar I Karađorđević, i to u starim vunenim čarapama, njegovom sinu Đorđu, Nikola Pašić je izjavio saučešće rečima: „Umro je veliki kralj i veliki otac“. Priču o debelim vunenim čarapama koje je za svog sina Marinka, isplela Makrena Spasojević iz Slovca, i potom zamolila kralja Petra da mu ih preda, Milovan Vitezović je pretvorio u roman, koji je posle Dana šestog, Srpske trilologije i Vremena smrti, danas spada u red najznačajnijih srpskih dela o Prvom svetskom ratu. Ovo, dvadeseto izdanje još jednog kultnog Vitezovićevog romana pojavljuje se uoči obeležavanja stogodišnjice početka Prvog svetskog rata. Čarape kralja Petra proglašene su Zlatnim bestselerom za 1995., 1996. i 1997. godine, a doživeo je i više izdanja i na grčkom, italijanskom, rumunskom i engleskom jeziku „Vi ste Srbin?“ pitao je legendarni bard svetskog filma Džon Ford tada mladog kritičara i novinara, budućeg slavnog američkog reditelja srpskog porekla Pitera Bogdanovića, i dodao: „Srbi imaju jednu fotografiju koja je gotov film. Postoji iz Prvog svetskog rata fotografija starog kralja Petra kako se na volovskim kolima 1915. povlači preko Kosova. I kada bi se taj kadar odmrznuo i pokrenuo, pred nama bi bio pravi pravcati film o velikoj drami srpskog naroda i njegovog kralja.“ (Prema svedočenju Pitera Bogdanovića) Stari Kralj Petar je poslednji naš vladar koji je izgledao kao iz niza vladara dinastije Nemanjića, po onom što je u njemu bilo najbitnije: po pobožnosti i po herojstvu. Priličilo mu je da pred svojom vojskom bude viteški obučen i on i njegov konj. On u čeličnom oklopu, sa štitom i teškim mačem, a na grudima sa znamenom krstonosca. Jovan Dučić (iz Staze pored puta) U delu Čarape kralja Petra Vitezović slika veliku i dragu ličnost srpskog kralja Petra Oslobodioca: u njegovoj brizi za vojnika u Prvom svetskom ratu, na njegovom zajedničkom putu sa stradalnim narodom. „Čika Pera“ se tu vidi kao istinski narodni kralj, domaćin i prijatelj, čija saživljenost sa patnjom ratnika nije stvar literarne fikcije, već sinteze fakta i simpatije, iskustva i emocije pisca koji sluša i čuje ritam istorije svog naroda. Miroslav Egerić (reč na promociji u Bijeljini 1995)

Kada je sredinom avgusta 1921. godine preminuo stari srpski kralj Petar I Karađorđević, i to u starim vunenim čarapama, njegovom sinu Đorđu, Nikola Pašić je izjavio saučešće rečima: „Umro je veliki kralj i veliki otac“. Priču o debelim vunenim čarapama koje je za svog sina Marinka, isplela Makrena Spasojević iz Slovca, i potom zamolila kralja Petra da mu ih preda, Milovan Vitezović je pretvorio u roman, koji je posle Dana šestog, Srpske trilologije i Vremena smrti, danas spada u red najznačajnijih srpskih dela o Prvom svetskom ratu. Ovo, dvadeseto izdanje još jednog kultnog Vitezovićevog romana pojavljuje se uoči obeležavanja stogodišnjice početka Prvog svetskog rata. Čarape kralja Petra proglašene su Zlatnim bestselerom za 1995., 1996. i 1997. godine, a doživeo je i više izdanja i na grčkom, italijanskom, rumunskom i engleskom jeziku „Vi ste Srbin?“ pitao je legendarni bard svetskog filma Džon Ford tada mladog kritičara i novinara, budućeg slavnog američkog reditelja srpskog porekla Pitera Bogdanovića, i dodao: „Srbi imaju jednu fotografiju koja je gotov film. Postoji iz Prvog svetskog rata fotografija starog kralja Petra kako se na volovskim kolima 1915. povlači preko Kosova. I kada bi se taj kadar odmrznuo i pokrenuo, pred nama bi bio pravi pravcati film o velikoj drami srpskog naroda i njegovog kralja.“ (Prema svedočenju Pitera Bogdanovića) Stari Kralj Petar je poslednji naš vladar koji je izgledao kao iz niza vladara dinastije Nemanjića, po onom što je u njemu bilo najbitnije: po pobožnosti i po herojstvu. Priličilo mu je da pred svojom vojskom bude viteški obučen i on i njegov konj. On u čeličnom oklopu, sa štitom i teškim mačem, a na grudima sa znamenom krstonosca. Jovan Dučić (iz Staze pored puta) U delu Čarape kralja Petra Vitezović slika veliku i dragu ličnost srpskog kralja Petra Oslobodioca: u njegovoj brizi za vojnika u Prvom svetskom ratu, na njegovom zajedničkom putu sa stradalnim narodom. „Čika Pera“ se tu vidi kao istinski narodni kralj, domaćin i prijatelj, čija saživljenost sa patnjom ratnika nije stvar literarne fikcije, već sinteze fakta i simpatije, iskustva i emocije pisca koji sluša i čuje ritam istorije svog naroda. Miroslav Egerić (reč na promociji u Bijeljini 1995) Dodatne informacije ISBN 978-86-17-17145-0 Povez Tvrd Godina izdanja 2010 Broj izdanja 1 Status izdanja Novo Stranica 174 Pismo Ćirilica Napišite Recenziju Please login or register to review

Kada je sredinom avgusta 1921. godine preminuo stari srpski kralj Petar I Karađorđević, i to u starim vunenim čarapama, njegovom sinu Đorđu, Nikola Pašić je izjavio saučešće rečima: „Umro je veliki kralj i veliki otac“. Priču o debelim vunenim čarapama koje je za svog sina Marinka, isplela Makrena Spasojević iz Slovca, i potom zamolila kralja Petra da mu ih preda, Milovan Vitezović je pretvorio u roman, koji je posle Dana šestog, Srpske trilologije i Vremena smrti, danas spada u red najznačajnijih srpskih dela o Prvom svetskom ratu. Ovo, dvadeseto izdanje još jednog kultnog Vitezovićevog romana pojavljuje se uoči obeležavanja stogodišnjice početka Prvog svetskog rata. Čarape kralja Petra proglašene su Zlatnim bestselerom za 1995., 1996. i 1997. godine, a doživeo je i više izdanja i na grčkom, italijanskom, rumunskom i engleskom jeziku „Vi ste Srbin?“ pitao je legendarni bard svetskog filma Džon Ford tada mladog kritičara i novinara, budućeg slavnog američkog reditelja srpskog porekla Pitera Bogdanovića, i dodao: „Srbi imaju jednu fotografiju koja je gotov film. Postoji iz Prvog svetskog rata fotografija starog kralja Petra kako se na volovskim kolima 1915. povlači preko Kosova. I kada bi se taj kadar odmrznuo i pokrenuo, pred nama bi bio pravi pravcati film o velikoj drami srpskog naroda i njegovog kralja.“ (Prema svedočenju Pitera Bogdanovića) Stari Kralj Petar je poslednji naš vladar koji je izgledao kao iz niza vladara dinastije Nemanjića, po onom što je u njemu bilo najbitnije: po pobožnosti i po herojstvu. Priličilo mu je da pred svojom vojskom bude viteški obučen i on i njegov konj. On u čeličnom oklopu, sa štitom i teškim mačem, a na grudima sa znamenom krstonosca. Jovan Dučić (iz Staze pored puta) U delu Čarape kralja Petra Vitezović slika veliku i dragu ličnost srpskog kralja Petra Oslobodioca: u njegovoj brizi za vojnika u Prvom svetskom ratu, na njegovom zajedničkom putu sa stradalnim narodom. „Čika Pera“ se tu vidi kao istinski narodni kralj, domaćin i prijatelj, čija saživljenost sa patnjom ratnika nije stvar literarne fikcije, već sinteze fakta i simpatije, iskustva i emocije pisca koji sluša i čuje ritam istorije svog naroda. Miroslav Egerić (reč na promociji u Bijeljini 1995) Dodatne informacije ISBN 978-86-17-17145-0 Povez Tvrd Godina izdanja 2010 Broj izdanja 1 Status izdanja Novo Stranica 174 Pismo Ćirilica Napišite Recenziju Please login or register to review

KRAJEM ZIME Danas u podne blistao je sneg, kapalo je sa krovova u trulim bačvama, prskala je i zvonila voda, sunce, zlatno žumance, upalo je u rodino gnezdo i zakukurikao je petao. Kao kolevke ljuljali su se na nadošloj reci privezani čamci. Ispred skeledžijine kuće njegova žena je ribala stepenice i kad se savila nasmejalo se belo meso njenih nogu iznad crnih vunenih čarapa. U prozorima male kuće čiji je dimnjak izvijao plavi dim blistali su crveni nabrekli kreveti dok su nebeske sluge pronosile sto od zelenog drveta, svež stolnjak da ga pokriju i tanjire i činije iz drevne gladi.

Opis KRAJEM ZIME Danas u podne blistao je sneg, kapalo je sa krovova u trulim bačvama, prskala je i zvonila voda, sunce, zlatno žumance, upalo je u rodino gnezdo i zakukurikao je petao. Kao kolevke ljuljali su se na nadošloj reci privezani čamci. Ispred skeledžijine kuće njegova žena je ribala stepenice i kad se savila nasmejalo se belo meso njenih nogu iznad crnih vunenih čarapa. U prozorima male kuće čiji je dimnjak izvijao plavi dim blistali su crveni nabrekli kreveti dok su nebeske sluge pronosile sto od zelenog drveta, svež stolnjak da ga pokriju i tanjire i činije iz drevne gladi.

Zbirka priča. Odlomak: Zalazi sunce za Bjelasnicu... Vekovi se sležu na zapadu, a čovek nedovršenih snova u večitoj zapitanosti - kuda? Popodne sa ocem. Miholjače. Hercegovina. Neće biti još mnogo zajedničkih dana u našim životima... Pomalo se i opraštamo. Prećutno se upijamo. Zgusnulo se opažanje. Slažem razgovor u nenaslovljeno poglavlje neke buduće knjige sećanja... Kako se svi toga kasno sete? Ostanu dužni sebi roditeljske ljubavi, jedinog davanja bez mere i računa. Dužni roditeljima nekih reči blagih, istina, objašnjenja... Pitali bismo nešto, posle - ali vreme isteklo. Ostale samo slike i ćutanje... Dali bismo nešto, oprostili, pokajali se, izrekli ljubav, ali, avaj - vreme presušilo. Ostalo samo sećanje i ono neizrečeno... „Oprosti, majko“ - kaplje na mermernu ploču. „Oprosti, oče“ - muca pogled usmeren ni u šta. „Nekako me život prevario i razvlačio, svi su nešto tražili, svi tvrdili da im pripadam više nego vama, svi da im više dugujem nego vama“. „Evo, evo obećavam da ću vas dozivati iz sitnica. Negovaću vaše navike. Uzimaću ujutru med, doručkovaću poparu. Nosiću vuneni prsluk čim zazimi, i dvoje čarapa. Evo, zaplakaću kad dođe tetka, postiću onaj vaš dan, ustajaću pre zore na Božić“.