NAORUŽANJE I GADJANJE JEDINICA PEŠADIJE 1 Potpukovnik Midhad Krluč Vojna akademija Beograd, 2015. Meki povez, format 25 cm Ćirilica, 423 strane Bogato ilustrovano Udžbenik sadrži četiri poglavlja koji čine posebne tematske celine i poređana su logičkim redosledom: Poznavanje, rukovanje, čuvanje i održavanje naoružanja za vatrenu podrošku u pešadijskoj četi, Instrumenti za rukovanje vatrom, Odeljenja za vatrenu podršku u pešadijskoj četi i Načini i pravila gađanja naoružanjem za vatrenu podršku. Sadržaj udžbenika zasniva se na Pravilu mitraljeza 7,62 mm M84, Privremenom pravilu automatskog bacača granata 30mm M93, udžbeniku Naoružanje sa nastavom gađanja 1, tehničkim uputstvima proizvođača, teoriji gađanja pešadijskim oružjem i nastavnim materijalima rađenim u Odseku za pešadijsko naoružanje u Katedri naoružanja i opreme KoV u Vojnoj akademiji. Udžbenik je namenjen kadetima Vojne akademije, Smer pešadija, a zbog sadržaja mogu ga koristiti svi oni koji se u svom radu bave poznavanjem, rukovanjem i gađanjem naoružanjem za vatrenu podršku u pešadijskoj četi.

60486) Ludendorff , general Buat , Payot Paris 1921 , Erih Fridrih Vilhelm Ludendorf (nem. Erich Friedrich Wilhelm Ludendorff; 1865 —1937) je bio nemački general i vojni teoretičar. Jedan je od najznačajnijih rukovodilaca nemačke armije i organizatora ratne privrede u Prvom svetskom ratu i otvoreni eksponent nemačkog militarizma. Posle Prvog svetskog rata angažuje se na strani Hitlera (u minhenskom puču 1923), a 1924. godine postaje nacistički poslanik u Rajhstagu. Poznato mu je delo Totalni rat. f rancuski jezik, tvrd povez, originalno koričenje iz epohe , Lepa luksuzna oprema ,kombinacija platna i kože sa zlatotiskom na rikni. format 12 x 18 cm , ilustrovano sa jednom slikom, 285 strana

Dodatne informacije Izdavač ISTORIJSKI MUZEJ SRBIJE – BEOGRAD Izdanje 2019 Povez MEKI Strana 259 Stanje Odlično

Opis Neoprenske patike za vodu, nemačkog proizvođača vojne opreme Fox. Spoljašnjost od laganog neoprena, prozračne sa savršenim prijanjanjem uz stopalo. Đon je izrađen od TPR termoplastične gume. Zemlja porekla Nemacka Proizvodjac MFH Uvoznik M.Military Original Clothing Dostupne veličine: 37-46

Potpuno su nove. Karakteristike: Tehnologija sočiva Napravljene od odličnih visokokvalitetnih sočiva – sočiva od 2,0 mm su debela kao skuplje sportske naočale. SCVCN PC (polikarbonatna) sočiva prolaze test dvostruke dekoncentracije kako bi se osiguralo da nema optičkog izobličenja koje može uzrokovati naprezanje očiju i glavobolju. SCVCN polarizirano sočivo pomaže u smanjenju odsjaja uzrokovanog reflektovanom svetlošću radi poboljšanja vida i udobnosti. Usvojite vrhunska PC sočiva, jaka otpornost na udarce, mogu zaštititi vaše oči od letećih objekata. Karakteristike okvira PREMIUM OKVIR – SCVCN Okviri za sunčane naočale napravljeni su od TR90 materijala koji se obično koristi u vojnim i medicinskim aplikacijama. Lagan, veoma fleksibilan, otporan na toplotu i UV zračenje. Okviri TR90 poznati su po svojoj neverovatnoj snazi, laganoj udobnosti, integritetu oblika i otpornosti na udarce. Ovaj praktično neuništiv, ultra lagan i rastezljiv materijal se pretvara u vrlo udobno pristajanje, s lepljivim jastučićima za nos i slepoočnice koji sprečavaju klizanje. Šaljem post expressom.

Airsoft Ballistol Gas 750ml Airsoft Ballistol Gas 750ml Balistol Airsoft gas je bez mirisa. Veoma lak za rukovanje. Može se koristiti i na veoma niskim temperaturama. Replike su zaštićene zahvaljujući silikonskim uljem koje ovaj proizvod sadrži i koji ujedno štiti repliku od blokiranja u slučaju lakog mraza. Sadrži 1% silikon. NAPOMENA: Lako zapaljivo, čuvati van domašaja dece! Zemlja porekla: Nemačka Airsoft predstavlja naprepoznatljiviju aktivnost urpavo zbog realnog efekta koji daje svojim korisnicima. Mnoge vojske i policije sve vise koristi airsoft koristi prilikom treninga, vezbi i u savrsavanjima. Sto se obicnih gradjana tice daje priliku da se na trenutak osete kao deo prave vojne ili policijske akcije . Mozete nas pratiti i na Facebook stranici: Link

SRPSKA VOJSKA U RATU SA BUGARSKOM 1885-1886 Dušan Babac Mek povez, format 21×23 cm Ćirilica, 208 strana Bogato ilustrovano na kvalitetnom papiru Uniforme Odlikovanja Naoružanje i vojna oprema Ratne zastave srpske vojske

Neoprenske patike za vodu, nemačkog proizvođača vojne opreme Fox. Spoljašnjost od laganog neoprena, prozračne sa savršenim prijanjanjem uz stopalo. Đon je izrađen od TPR termoplastične gume.Zemlja porekla NemackaProizvodjac MFHUvoznik M. Military Original Clothing

Neoprenske patike za vodu, nemačkog proizvođača vojne opreme Fox. Spoljašnjost od laganog neoprena, prozračne sa savršenim prijanjanjem uz stopalo. Đon je izrađen od TPR termoplastične gume. Zemlja porekla Nemacka Proizvodjac MFH Uvoznik M. Military Original Clothing

Polovna knjiga, korice blago pohabane, unutrašnjost odlično očuvana. Izdavač: Savezni sekretarijat za narodnu odbranu - Beograd, 1986. god. Tvrd povez, 25 cm. 698 str. Ilustrovano

Prodajem poljski telefon JNA, model M-63. Pogodan za kolekcionare vojne opreme ili za druge svrhe. 73, Miša-YU1MS.

Asovce vojno duzina 54 cm. ocuvano

Kao novo. Bez posvete. Reforma vojske Srbije 1897-1900 - Milić Milićević Godina izdanja: 2023 Broj strana: 188 Povez: Tvrd Promene u strukturi vojske, školovanje i obuka vojnog kadra, uslovi života, tehnička modernizacija, vojska Srbije i armije susednih zemalja… Taktičko tehnički podaci naoružanja i vojne opreme u sastavu Srbije.

Revell, jos od 1945., svetski lider u proizvodnji razlicitih tipova autenticnih maketa: aviona, automobila, kamiona, brodova, vojnih vozila..., kao i brojne pratece opreme, izuzetno cenjen medju modelarima. Proizvodjac: Revel

Opis proizvoda Revell, jos od 1945., svetski lider u proizvodnji razlicitih tipova autenticnih maketa: aviona, automobila, kamiona, brodova, vojnih vozila..., kao i brojne pratece opreme, izuzetno cenjen medju modelarima. Proizvodjac: Revel

Vintage stil: Rothco Vintage kačket kombinuje retro izgled sa modernim udobnostima, pružajući vam autentičan i stilski izgled. Izdržljivost: Napravljen od kvalitetnih materijala, ovaj kačket je pouzdan i izdržljiv, čineći ga idealnim za svakodnevno nošenje. Podesiva traka: Sa podesivom trakom na zadnjoj strani, kačket će se lako prilagoditi vašoj veličini glave, osiguravajući savršeno prijanjanje. Svestranost: Vintage Fatigue Cap je dizajniran tako da se može nositi u raznim prilikama – na šetnji, tokom putovanja, aktivnostima na otvorenom ili u svakodnevnim casual kombinacijama. Zaštita od sunca: Preklopni obod kačketa pruža odličnu zaštitu od sunčevih zraka, čuvajući vaše oči i lice od prekomernog izlaganja suncu. Udobnost: Materijal kačketa je prozračan i lagane težine, omogućavajući vam da ga nosite tokom dužih perioda bez osećaja nelagodnosti. Prijatan osećaj: Unutrašnjost kačketa je obložena mekanim materijalom, pružajući vam dodatnu udobnost tokom nošenja. Kvalitetan proizvod: Rothco je poznata marka sa dugogodišnjim iskustvom u vojnoj i outdoor opremi, što garantuje vrhunski kvalitet ovog kačketa. Sirovinski sastav 55% pamuk, 45% poliester. Proizvođač: Rothco, NY, USA Uvoznik i distributer za Srbiju: Bestex Army Shop, Sarajevska 57

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Atletika je jedna od temeljnih i najraširenijih sportskih grana, koju karakteriše osnovni ljudski pokret i ponašanje, a koja obuhvata: trkačke, bacačke i skakačke discipline.[6] Zbog svoje sveobuhvatnosti naziva se, i istinski jeste, kraljica sportova. Atletskim vežbama stiče se fizička snaga, izdržljivost, brzina i okretnost a učvršćuju se svojstva volje kao što su hrabrost, odlučnost i upornost. Discipline atletike odlikuju se motoričkim kretanjima koja se uspešno mogu primenjivati u toku obrazovnog procesa ili kroz druge oblike vežbanja, pomoću kojih se značajno utiče na podizanje opšte psihofizičke sposobnosti pojedinca. Atletika je polazište i temelj za sve ostale sportove. Od 1896. godine uključena je u redovni program Olimpijskih igara. Ona predstavlja osnovni i najznačajniji sadržaj svakih Olimpijskih igara. Međunarodna atletska federacija (IAAF) osnovana je 1912. godine u Stokholmu i danas ima 212 država - članica. Od 1983. održava se prvo na četiri a sada na dve godine svetsko prvenstvo za seniore i seniorke, od 1986. godine za juniore i juniorke a od 1999. godine i za kadete i kadetkinje. Od 1930. svake četvrte godine održava se prvenstvo Evrope za seniore i seniorke, a od 1929. godine i Balkanske igre. Atletika je najrazvijenija u SAD, a odmah za njom su Rusija, Nemačka, Kuba, Kenija i Jamajka. Rezultati trkačkih događaja se odlučuju završnom pozicijom (ili vremenom, ako se meri), dok se pobede u skokovima i bacanju postižu najvišim ili najdaljim merenjem iz serije pokušaja. Jednostavnost takmičenja i nedostatak potrebe za skupom opremom čini atletiku jednim od najčešćih takmičarskih sportova na svetu. Atletika je uglavnom individualni sport, sa izuzetkom štafetnih trka i takmičenja koja kombinuju performanse sportista u ekipni rezultat, kao što je ќros-kantri. Organizovana atletika datira još iz vremena drevnih Olimpijskih igara iz 776. p. n. e. Pravila i format modernih događaja u atletici su definisana u Zapadnoj Evropi i Severnoj Americi u 19. i ranom 20. veku, i zatim su se proširila u druge delove sveta. Većinu modernih takmičenja najvišeg nivoa sprovodi Međunarodna asocijacija atletskih federacija i njene članice federacije. Atletska takmičenja su okosnica Letnjih olimpijskih igara. Najznačajnije međunarodno atletsko takmičenje je Svetsko prvenstvo u atletici na otvorenom, koji obuhvata nadmetanja na stazama i polju, trčanje maratona i takmičarsko hodanje. Druga atletska takmičenja istog nivoa su Svetsko prvenstvo u krosu i Svetsko prvenstvo u polumaratonu. Sportisti sa fizičkim invaliditetom takmiče se na Letnjoj paraolimpijadi i Atletskom svetskom šampionatu. Reč atletika je izvedena od antičke grčke reči ἀθλητής (athlētēs, „borac u javnim igrama“) od ἆθλον (athlon, „nagrada“) ili αθλος (athlos, „nadmetanje“).[7] U početku je termin korišćen za uopšteno opisivanje atletskih takmičenja - tj. sportsko nadmetanje zasnovano prvenstveno na ljudskim fizičkim poduhvatima. U 19. veku pojam atletika je dobio užu definiciju u Evropi i počeo je da opisuje sportove koji uključuju takmičarsko trčanje, hodanje, skakanje i bacanje. Ova definicija je i dalje najprominentnija u Velikoj Britaniji i većini područja bivše Britanske imperije. Štaviše, slične reči na mnogim germanskim i romanskim jezicima koje se odnose na termin atletika takođe imaju slično značenje. U većem delu Severne Amerike, atletika je sinonimna sa sportovima uopšte, što odražava u većoj mori istorijsku upotrebu termina. Reč atletika se retko koristi u smislu sporta atletike u ovom regionu. Termin staza i polje (engl. Track and field) preferentno se koristi u Sjedinjenim Državama i Kanadi za većinu atletskih događaja, uključujući takmičarsko hodanje i trčanje maratona (mada se kros kantri trčanje obično smatra zasebnim sportom). Istorija atletike Atletika je jedan od najstarijih oblika sportskih takmičenja, još od vremena originalnih Olimpijskih igara iz vremena stare Grčke pa do modernih Olimpijskih igara današnjih dana. Kako se radi o osnovnim disciplinama trčanja, skokova i bacanja tradicija takvih takmičenja je stara koliko i tradicija sporta, te je istorija atletike i istorija sporta uopšte. Antika Kopija drevne grčke statue diskobolosa, koja prikazuje bacača diska[8] Atletska takmičenja u trčanju, hodanju, skakanju i bacanju su među najstarijim od svih sportova i njihovi koreni su preistorijski.[9] Atletski događaji su prikazani u drevnim egipatskim grobnicama u Sakari, sa ilustracijama trčanja u Heb Sed festivalu i skakanje u vis se javlja u grobnicama od još pre 2250. p. n. e.[10] Tajlteanske igre su bile drevni keltski festival u Irskoj. One su osnovane oko 1800. p. n. e., i tridesetodnevno okušljanje je obuhvatalo trčanje i bacanje kamena između ostalih sportskih događaja.[11] Originalni i jedini događaj u prvim Olimpijskim igrama 776. p. n. e. je bilo trčanje na rastojanju dužine jednog stadiona, poznato kao stadion. Igre su kasnije proširene da obuhvate takmičenja u bacanju i skakanju u okviru antičkog petoboja. Atletska takmičenja su se takođe odvijala pri drugim Panhelenskim igrama, koje su bile osnovane kasnije oko 500. p. n. e.[12] Moderna era Kotsvoldove olimpijske igre, sportski festival koji se pojavio u 18. veku u Engleskoj, sadržao je atletiku u vidu nadmetanja u bacanju malja.[13] Na godišnjoj bazi od 1796 do 1798, L`Olympiade de la République je održavana u revolucionarnoj Francuskoj, i smatra se prvim pretečom modernih letnjih Olimpijskih igara. Premijerni događaj tog takmičenja je bilo takmičenje u trčanju, mada su održavana i takmičenja u raznim drugim drevnim grčkim disciplinama. Godine 1796, Olimpijada je označila uvođenje metričkog sistema u sport.[14] Atletska takmičenja su održavana oko 1812. godine u Kraljevskom vojnom koledžu, Sandherst,[15] i 1840. godine u Šruzberiju u Šropširu u kraljevskoj školi Šruzberija. Kraljevska vojna akademija u Vulviču je održala organizovano takmičenje 1849. godine, i regularnu seriju zatvorenih takmičenja otvorenih samo za studente je održavao Ekseter koledž, Oksford od 1850.[16] Godišnje Venlokove olimpijske igre, su prvi put održane 1850. u Venloku u Engleskoj, i obuhvatale su atletska nadmetanja u svom sportskom programu.[17] Prva moderna atletska nadmetanja u zatvorenom prostoru bili su zabeležena ubrzo nakon 1860-ih, uključujući i susret u dvorani Ašbernam u Londonu, kojim su bila obuhvaćena četiri trkačka nadmetanja i takmičenje u trostrukom skoku.[18][19] Amaterska atletska asocijacija (AAA) je osnovana u Engleskoj 1880. godine kao prvo nacionalno telo za atletski sport i počela je da održava svoja godišnja atletska takmičenja – AAA šampionate. Sjedinjene Američke Države su takođe počele da održavaju godišnja nacionalna takmičenja – SAD šampionat na stazi i polju na otvorenom – prvi je održan 1876. posredstvom Njujorškog atletskog kluba.[20] Atletika je postala kodifikovana i standardizovana preko engleske AAA i drugih opštih sportskih organizacija krajem 19. veka, kao što je Amaterska atletska unija (osnovana u SAD 1888. godine) i Savez francuskih atletskih sportskih društava (osnovan u Francuskoj 1889. godine). Atletsko takmičenje je bilo uključeno u prvim modernim Olimpijskim igrama 1896. i od tada je bilo jedno od najvažnijih takmičenja u ovom višesportskom događaju koje se odvija svake četiri godine. Prvobitno su učestvovali samo muškarci, a na Olimpijskim igrama 1928. uvedena su ženska takmičenja u atletski program. Atletika je deo Paraolimpijskih igara od inauguralnih igara 1960. Atletika ima veoma visok profil tokom velikih prvenstava, posebno na Olimpijadi, mada je inače manje popularna. Međunarodno upravno telo, Međunarodna amaterska atletska federacija (IAAF), osnovana je 1912. godine. Ona je usvojila svoje današnje ime 2001. godine. IAAF je 1983. godine ustanovila zasebno Svetsko prvenstvo u atletici na otvorenom. U modernom doba, sportisti mogu da dobiju novac za učešće u trkama, čime je okončan takozvani „amaterizam“ koji je postojao ranije. Međunarodni sportski komitet za gluve je formiran 1922, radi upravljanja međunarodnim događajima gluvih sportista, uključujući i atletičare.[21] Prvo organizovano međunarodno takmičenje za sportiste sa fizičkim invaliditetom (osim gluvoće) počelo je 1952. godine, kada su prve međunarodne Stouk Mandervil igre organizovane za veterane Drugog svetskog rata.[21][4] Ovim su jedino bili obuhvaćeni atletičari u invalidskim kolicima. Odatle je proistekla inspiracija za Paraolimpijske igre, koje su održane 1960. godine. Takmičenja su vremenom proširena tako da uključuju uglavnom sportiste sa amputacijama, cerebralnom paralizom i oštećenjem vida, pored takmičenja u invalidskim kolicima.

Osnove JAVA programiranja – Komlen Lalović Osnove JAVA programiranja – Komlen Lalović predstavlja odličan udžbenik koji pored teorijskog uvoda u jedan od najkorišćenijih programskih jezika pruža i 50 zadataka kao i praktičnih upotreba JAVA jezika. JAVA programerski jezik osmislio je Džejms Gosling zajedno sa Majkom Šeridanom i Patrikom Nejtonom 1991. godine. San Mikrosistem kompanija je ovaj programski jezik implementirala u svoje uređaje 1996. godine. Džava predstavlja objektno-orjentisani programski jezik. Njegove glavne prednosti su što je praktičan za upotrebu jer teži jednostavnosti. Izrada programa na principima Java platforme pruža konstrukciju sistema koji je zaštićen od virusa i malware modifikacije. Ovo je knjiga koja obrađuje više tema iz osnova rada sa JAVA programskim jezikom: Uvod u Java program i osnove Java programiranja Kontrola toka i petlje Klase i objekti Metode u Java programiranju Koncepti OOP (enkapsulacija, polimorfizam i nasleđivanje) Nizovi u Java programiranju Rad sa vremenom u Javi Izrada grafičkih aplikacija (GUI – Graphical User Interface- Grafički korisnički interfejs ) Autor knjige, Dr Komlen Lalović, dobitnik je Nagrade grada Beograda za nauku u 2015. godini. Sve knjige iz vojne i istorijske literature pogledajte ovde. Pratite i naše video prezentacije proizvoda na zvaničnom You Tube kanalu!

stara vojna oprema pretvarac struje sa 14 volti na 220 volti..iskra 1965..

Izdavač: Istorijski muzej Srbije, Beograd. Godina izdanja: 2020. Broj strana: 259. Format: 24 cm. Povez: Meki. Stanje: Odlično.

Fototipsko izdanje knjige štampane na Cetinju 1910. Podgorica 1998. Mek povez, ćirilica, 256 strana. Knjiga je veoma dobro / odlično očuvana. K4 Period vladavine Nikole I ne samo da je bio dug skoro 60 godina već je bio veoma buran, bogat istorijskim događajima kako na spoljnjem, tako i na unutrašnjem planu razvoja crnogorske države. Knjiga „50 godina na prestolu Crne Gore 1860-1910”, koju Crnogorska bibliografija registruje kao rad dr Lazara Tomanovića, predsjednika Ministarskog savjeta u vrijeme objavljivanja knjige 1910. godine, obuhvatila je skoro čitav period vladanja Nikole I, osim posljednjih 15 godina. Knjiga je, dakle, jedan dragocjen izvor kojim su se služili, služe i služiće se ne samo istoričari — političke, ekonomske, vojne i kulturne istorije, već i pravnici, ekonomisti i svi drugi koji proučavaju ili žele da proučavaju ovaj značajan period razvoja crnogorske države. U proučavanju i tumačenju ovog perioda svakako je ova knjiga nezaobilazni izvor koji je u istoriografskim radovima za ovaj period vjerovatno najviše citiran. Bogata podacima datima nastala na osnovu arhivske građe ili, kako se u knjizi kaže, „...u kojoj su sabrani, po arhivskim dokumentima, u dosta blijedoj slici, uspjesi Vašeg (misli se na Nikolu I, prim. BM) neumornog rada i očinske brige...” ova hronika, možemo je tako nazvati, koja bilježi sve te događaje upravo je stoga toliko i korišćena u naučnim, stručnim i drugim radovima. Sama kompozicija knjige govori u prilog ovoj našoj tvrdnji. Knjiga je podijeljena u šest poglavlja koja obuhvataju cjelokupni pedesetogodišnji razvoj crnogorskog društva i države. Evo tih poglavlja koja predstavljaju zasebne cjeline: spoljni odnosi (ratovi sa Turskom 1862 i 1876, Sanstefanski mir, Berlinski kongres i sticanje nezavisnosti, odnosi sa susjednim državama), vojska (ustrojstvo i usaglašaVanje reforme vojske, naoružanje i oprema svih njenih rodova pješadije, artiljerije, inženjerije, saniteta), crkva (istorijat cetinjske mitropolije, rimokatoličke crkve i muhamedanske vjeroispovijesti), prosvjeta (razvoj osnovnih i srednjih škola), Državne finansije (prihodi rashodi, javni krediti Crne Gore, novac), unutrašnje uređenje (državna administracija, privreda i trgovina, narodno zdravlje, građevinarstvo i saobraćaj). Kao što se vidi, pitanja koja su obrađena u knjizi predstavljaju ona osnovna životna za jedan narod i jednu državu. Fundirana na istorijskim izvorima prvoga reda pružaju mogućnost za svestrano i mnogobrojno korišćenje. Dr Branislav Marović

Resursna maskirna torbica KombatUK Ammo Pouch Resursna maskirna torbica KombatUK Ammo Pouch predstavlja praktičnu torbicu koja se lako kači na opasač. Torbica ima dva odeljka iste veličine koje se zatvaraju izdržljivim kopčama. Maskirna šara BTP oponaša britanski geografski teren (British terrain pattern). U pitanju je varijanta MTP šare: Multi-Terrain Pattern. Ova kamuflažna šara dizajnirana je 2002. godine a u vojnoj upotrebi je od 2010. godine. Maskirne šare su postale deo obavezne vojne odeće tokom Prvog svetskog rata. Od tada se one smatraju standardnom opremom vojske i jedan od glavnih kamuflažnih taktika tokom izvršavanja vojnih misija. Maskirni dezen je jedan od prvih koji je pronašao ljubitelje i među civilima i ubrzo pronašao put do svakodnevne garderobe. Kompletnu ponudu kamperskih i taktičkih ranaca pogledajte ovde! Video Prezentacije Naših Proizvoda Pogledajte Ovde!

CRNI ANĐELI KOSOVSKOG PAKLA - TAJNI` DOSIJEI Priređivač Miloš Obilić 2004 203 str. fotografije geografske karte Nastojeći da se nametne kao tzv. krovna organizacija svih albanskih terotostičkih i separatističkih grupa u regionu, ANA je, tokom 2003. godine, intenzivirala oružane aktivnosti, koje prati snažna medijska propaganda. Ova organizacija je osnovana krajem 1999. godine, ali se značajnije eksponirala u drugoj polovini 2001. godine. Tokom razoružavanja pripadnika ONA u Makedoniji u čijem sastavu su bili i bivši članovi OVK i OVPMB, taj proces je, od samog početka, dezavuisan masovnim prelaskom pripadnika ove organizacije u redove novoformirane ANA, i to bez ikakve procedure, već samo promenom amblema na uniformi. Na taj način, albanski teroristi su nastavili svoje aktivnosti, bez bojazni da će snositi sankcije međunarodne zajednice, koja je proglasila ONA za terorističku organizaciju, što tada nije bio slučaj sa ANA. Teroristi ANA vrše opserviranje i praćenje kretanja i kativnosti pripadnika policije i vojske, formiraju štabove, dopremaju oružje za svoje akcije i skladište ga u posebne baze, mobilišu i obučavaju članove, te obezbeđuju njihovo prebacivanje do mesta izvršenja akcija, kao i povlačenje na bezbednu teritoriju. U organizacionom pogledu , ANA je vojno krilo šire političke grupacije Fronta za nacionalno ujedinjenje Albanaca (FNUA), u okviru koje deluju još i informativna služba pod nazivom Albanska nacionalna bezbednost (ANB), te Albanski nacionalni fond (ANF), kao centralno finansijsko telo. Osnivač (FNUA) je Revolucionarna partija Albanaca iz tirane, čija je sestrinska stranka na KiM veoma ekstremna Partija nacionalnog ujedinjenja (UNIKOMB). Predsednik FNUA je Gafur Adilji, koji koristi pseudonim Valjdet Vardari, poreklom iz Kičeva, u Makedoniji, dok je Hidajet Bećiri, zvani Aljban Vjosa, politički sekretar FNUA, iz Albanije, bio član Centralnog komiteta Partije rada, svojevremeno jedine stranke u komunističkoj albaniji. U rukovodećem sastavu FNUA je, inače, više lica iz Albanije, među kojima su pojedini akademici i javne ličnosti. ANA je organizovana po teritorijalnom principu, u ,,divizije,, sa štabovima. Za KiM i jug Srbije, u oblasti kopja se naziva Dardanija, nadležna je tzv. divizija ,,Adem Jašari,,, sa sedištem u Gnjilanu. U zapadnoj Makedoniji, odnosno Iliridi, dejstvuje divizija ,,Skenderbeg,,, sa štabom u Debru i Tetovu, čiji se komandant predstavlja pseudonimom Idriz Iljaku. Divizija ,,Malesija,, pokriva istoimeno područje u Crnoj gori, sa štabom u Ulcinju i direktno je vezana za štab u Skadru, dok je diizija ,,Ćamerija,, zadužena za sprovođenje aktivnosti u južnoj Albaniji i severnoj Grčkoj. Komandant ANA je general Vigan Gradica, a načelnik glavnog štaba Ekrem Aslani. Lideri ANA , među kojima je više reaktiviranih komandanata OVK, OVPMB i ONA, kriju se iza pseudonima Iljir Vardari, Korab Hodža i Valjon Fljamuri. U glavnom štabu ANA, angažovani su pojedini penzionisani bivši oficiri albanske armije. U strateškom i taktičkom pogledu, ANA je opredeljena za gerilsku borbu, sa brzim udarima po vojnim i policijskim formacijama na području Preševa, Bujanovca i Medveđe, kao i Republike Makedonije, posle čega se izvršioci povlače na Kosovo i Metohiju, gde im je logistička baza koja funkcioniše uz učešće dela sastava KZK. Na teritoriji KiM, ANA organizuje provokacije i napade u cilju podsticanja iseljavanja Srba i obeshrabrivanje njihovog organizovanog povratka. U dogledno vreme, po već primenjenom scenariju na jugu Srbije i Makedonije, ova organizacija planira širenje orzžanih sukoba i na teritoriji Crne gore, ali i severne Grčke, sa krajnjim ciljem zaokruživanja teritorija, za koje smatraju da im istorijski pripadaju. Operativni sastav ANA na KiM i jugu Srbije broji oko 650 terorista, od kojih je većina locirana na području Kosovske Kamenice i Gnjilana, gde se nalaze i stalni kampovi za obuku. Pripadnici ANA opremljenim su lakim pešadijskim naoružanjem, ručnim raketnim bacačima, lakim prenosnim sistemima PVO i obučeni za rukovanje minsko-eksplozivnim sredstvima i elektronskom opremom. Delovi ove terorističke organizacije rasprostranjeni su po celoj Evropi, budući da u mnogim zemljama ANA ima svoje ogranke, čiji je osnovni zadatak prikupljanje novca za finansiranje, preko ANF sa sedištem u Cirihu. Transakcije se odvijaju na relaciji Tirana-Debar-Priština. Iz dijaspore se novac sliva na račune Dauta Zurija u Beču i firme ,,Karavan,, , u Tirani, vlasništvo saudijskog biznismena Jašina Kadija. Sredstva iz Saudijske Arabije za firmu ,,Karavan,, peru se preko građevinskih firmi ,,Mak Albanija,, i ,,Cement Albanija,,, čiji je vlasnik Abdul Latif Sala. Novac se zatim, u Tiranu uplaćuje banci ,,Dardanija,, , vlasnišstvo Bujara Bukošija. Prenošenje novca na KiM obavljao je Ismet Krueziu, koga su pripadnici međunarodnih snaga uhapsili avgusta 2002. godine, a njegove aktivnosti su bile povezane sa islamskom nevladinom organizacijom ,,Jeta,, , koju finansira Islamska banka za razvoj, u Tirani. Snabdevanjem naoružanjem i opremom pripadnika ANA vrši se preko KZK, dok se nabavke realizuju preko pojedinih firmi registrovanih u Evropi. Glavni koordinator ovih aktivnosti, do njegovog hapšenja, bio je Daut Haradinaj, tadašnji komandant regionalne teritorijalne grupe ,,Dukaćin,,. Akcija postavljanja eksploziva na železničkoj stanici kod Zvečana, izvedena aprila 2003. godine, pokazala je da je u redovima ANA angažovan određen broj pripadnika KZK. Posle ove akcije, ANA je od strane šefa UNMIK Mihaela Štajnera proglašena za terorističku organizaciju, sa zabranom delovanja na teritoriji KiM. Knjiga je NOVA..... --------------------------- . ➡️ ➡️ 11

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Darko Sarenac Marko Mrnjavčević (oko 1335 — 17. maj 1395), poznatiji kao Kraljević Marko, bio je dejure srpski kralj od 1371. do 1395. godine, dok je defakto vladao samo teritorijom u zapadnoj Makedoniji. Prestoni grad u državi kralja Marka bio je Prilep. U srpskoj narodnoj epici, u kojoj mu je posvećen jedan od ciklusa pjesama, poznat je kao Kraljević Marko. Njegov otac, kralj Vukašin, bio je savladar cara Stefana Uroša V, čija je vladavina bila obilježena slabljenjem carske vlasti i osamostaljivanjem oblasnih gospodara u Srpskom carstvu, što je pospješilo njegov raspad. Vukašinovi posjedi obuhvatali su zemlje u Makedoniji, Kosovu i Metohiji. On je 1370. ili 1371. krunisao Marka za „mladog kralja“; ova titula uključivala je mogućnost da Marko nasledi Uroša na srpskom prestolu u slučaju da Uroš ne bude imao muških potomaka. Kralj srpske države U Maričkoj bici 26. septembra 1371, Turci Osmanlije porazili su i ubili Vukašina, a oko dva meseca kasnije umro je car Uroš. Marko je nakon toga zakonski postao kralj srpske države, ali srpski velikaši, koji su praktično postali nezavisni od centralne vlasti, nisu ni pomišljali da ga priznaju za svog vrhovnog gospodara. Neodređenog datuma nakon 1371. ušao je u vazalni odnos prema turskom sultanu. Do 1377. značajne dijelove teritorije koju je naslijedio od Vukašina razgrabili su gospodari okolnih oblasti. Kralj Marko je u stvarnosti postao samo jedan od oblasnih gospodara, koji je vladao relativno malim područjem u zapadnoj Makedoniji. Zadužbina mu je Manastir Svetog Dimitrija blizu Skoplja, poznat kao Markov manastir, izgrađen 1376. Poginuo je u bici na Rovinama 17. maja 1395, boreći se u Vlaškoj na strani Turaka. Iako je bio vladar relativno skromnog istorijskog značaja, Marko je tokom turske okupacije postao jedan od najpopularnijih junaka srpske narodne epike i usmene tradicije uopšte. Sličan status ima i u tradicijama drugih južnoslovenskih naroda. Bugari ga poštuju kao svog narodnog junaka pod imenom Krali Marko. Zapamćen je kao neustrašivi zaštitnik slabih i bespomoćnih, koji se borio protiv nepravde i dijelio megdane sa turskim nasilnicima. Biografija Do 1371. Marko Mrnjavčević je rođen oko 1335. godine kao najstariji sin Vukašina i njegove supruge Aljene (Alene)[1] u narodnim pesmama Jevrosime. Prema dubrovačkom istoričaru Mavru Orbinu, rodonačelnik porodice Mrnjavčević[a] bio je Mrnjava, siromašni plemić iz Zahumlja, čiji su sinovi rođeni u Livnu u zapadnoj Bosni.[3] Mrnjava se mogao tamo odseliti nakon što je Bosna anektovala Zahumlje 1326. godine.[4] Moguće je da su kasnije Mrnjavčevići, kao i drugi zahumski plemići, podržavali srpskog cara Dušana tokom njegovih priprema za pohod na Bosnu, te su se, da bi izbjegli odmazdu zbog tih aktivnosti, iselili u Srpsko carstvo pred početak sukoba.[4][5] Ove pripreme mogle su početi već dvije godine prije samog pohoda,[5] koji se dogodio 1350. Približno iz te godine potiče najraniji pisani trag o Markovom ocu Vukašinu, iz kojeg se vidi da ga je Dušan postavio za župana Prilepa.[4][6] Ovaj grad je Srbija osvojila od Vizantije 1334, skupa sa drugim dijelovima Makedonije.[7] Car Dušan je 1355. godine iznenada umro u 47. godini života.[8] Dušana je naslijedio njegov devetnaestogodišnji sin Uroš, koji je po svemu sudeći smatrao Marka Mrnjavčevića čovjekom od povjerenja. Mladi car ga je postavio na čelo svog poslanstva u Dubrovnik krajem jula 1361. godine, da bi pregovarao o miru između Carstva i Dubrovačke republike tokom sukoba koji su izbili ranije te godine.[9] Mir nije bio zaključen ovom prilikom, ali je Marko isposlovao da se puste na slobodu zarobljeni prizrenski trgovci, iako su Dubrovčani zadržali njihovu robu. Marku je takođe bilo dopušteno da podigne srebro koje je njegova porodica deponovala u tom gradu. Bilješke o ovom poslanstvu u dubrovačkim dokumentima iz te godine, sadrže prvi neosporni pisani trag o Marku Mrnjavčeviću.[10][11] U natpisu iz 1356. iznad vrata jedne crkve u Tikvešu, spominju se neki Nikola i Marko kao upravitelji u tom kraju, ali nije jasno o kojem Marku se tu radi[12] Nakon Dušanove smrti došlo je do razbuktavanja separatističkih aktivnosti u Srpskom carstvu. Jugoistočne teritorije, Epir, Tesalija i zemlje u južnoj Albaniji, ocijepile su se već do 1357.[13] Jezgro države ostalo je lojalno novom caru Urošu. Ono se sastojalo od tri glavna područja: zapadnih zemalja, uključujući Zetu, Travuniju, istočni dio Zahumlja i gornje Podrinje; središnjih srpskih zemalja; i Makedonije.[14] Ipak, velika srpska vlastela ispoljavala je sve više nezavisnosti od Uroševe vlasti čak i u tom dijelu Carstva koji je ostao srpski. Uroš je bio slab i nesposoban da u korijenu sasiječe ove separatističke težnje, postajući drugorazredan faktor u državi kojom je nominalno vladao.[15] Srpski velikaši su se i između sebe sukobljavali oko teritorija i uticaja.[16] Markov otac kralj Vukašin, freska u manastiru Psača u Severnoj Makedoniji Vukašin Mrnjavčević bio je vješt političar, i postepeno je preuzeo vodeću ulogu u Carstvu.[17] Avgusta ili septembra 1365. Uroš ga je krunisao za kralja i proglasio svojim savladarem. Do 1370. Markovo potencijalno naslijeđe je povećano, jer su se u Vukašinovom posjedu osim Prilepa našli i Prizren, Priština, Novo Brdo, Skoplje i Ohrid.[4] U povelji koju je izdao 5. aprila 1370. Vukašin je pomenuo svoju suprugu kraljicu Aljenu i sinove Marka i Andrijaša, navodeći da je Bogom postavljen za „gospodina zєmli srьbьskoi i grьkѡmь i zapadnimь stranamь“.[18] Krajem 1370. ili početkom 1371, Vukašin je krunisao Marka za „mladog kralja“.[19] Ova titula je dodjeljivana sinovima srpskih kraljeva da bi im se osigurao položaj nasljednika. Pošto Uroš nije imao djece, Marko je na ovaj način došao u poziciju da ga može naslijediti na srpskom tronu, započinjući novu—Vukašinovu—dinastiju srpskih monarha.[4] To bi predstavljalo kraj dvovjekovne vladavine Nemanjića. Većina srpskih velikaša nije bila zadovoljna ovom situacijom, što je samo ojačalo njihove težnje ka nezavisnosti od centralne vlasti.[19] Vukašin je nastojao da obezbijedi suprugu sa dobrim vezama za svog najstarijeg sina Marka. Djevojka iz dalmatinske plemićke porodice Šubić bila je poslana od strane oca Grgura na dvor njihovog rođaka bosanskog bana Tvrtka I, sa namjerom da je odgoji i dobro uda banova majka Jelena. Ona je bila ćerka Juraja II Šubića, čiji je djed po majci bio srpski kralj Dragutin Nemanjić. Pošto su Tvrtko i Jelena odobravali Vukašinovu ideju da se mlada Šubićeva uda za Marka, vjenčanje je bilo na pomolu.[20][21] Međutim, aprila 1370. rimski papa Urban V šalje pismo Tvrtku u kojem mu izričito zabranjuje da uda katoličku plemkinju za „sina njegovog veličanstva kralja Srbije, šizmatika“ (filio magnifici viri Regis Rascie scismatico).[21] Papa je o ovoj „uvredi za hrišćansku vjeru“ pisao i ugarskom kralju Lajošu I,[22] nominalno nadređenom Tvrtku, tako da od tog vjenčanja nije bilo ništa.[20] Marko se oženio Jelenom, ćerkom Radoslava Hlapena, gospodara Bera i Vodena, srpskog vladara južne Makedonije. U proljeće 1371. Marko je učestvovao u pripremama za vojni pohod protiv Nikole Altomanovića, glavnog srpskog velikaša u zapadnom dijelu Carstva. Pohod su združeno pripremali kralj Vukašin i gospodar Zete Đurađ I Balšić, koji je bio oženjen kraljevom ćerkom Oliverom. Jula te godine, Vukašin i Marko su logorovali sa svojom vojskom na Balšićevoj teritoriji kraj Skadra, spremni da naprave proboj u Altomanovićevu zemlju u pravcu Onogošta. Ovaj napad se nije dogodio, pošto su Osmanlije zaprijetile gospodaru Sera despotu Jovanu Uglješi, mlađem kraljevom bratu koji je vladao istočnom Makedonijom. Vojne snage Mrnjavčevića brzo su preusmjerene ka istoku.[24][25] Nakon bezuspješnog pokušaja da nađu saveznike, dva brata su samostalno prodrla sa svojim trupama u teritoriju pod osmanskom kontrolom. U Maričkoj bici 26. septembra 1371, Turci su potpuno uništili srpsku vojsku; čak ni tijela Vukašina i Uglješe nisu pronađena. Mjesto borbe, u blizini sela Ormenio na istoku današnje Grčke, Turci i danas nazivaju Sırp Sındığı „srpska pogibija“. Ishod ove bitke imao je ozbiljne posljedice: vrata Balkana bila su širom otvorena za dalje tursko napredovanje.[26][11] Nakon 1371. Približne granice područja kojim je vladao kralj Marko nakon 1377. godine (tamno zeleno) Poslije očeve smrti „mladi kralj“ Marko krunisan je za kralja i savladara cara Uroša. Nedugo nakon toga ugašena je dinastija Nemanjića Uroševom smrću 2. ili 4. decembra, čime je Marko formalno postao kralj srpske države. Srpski velikaši, međutim, nisu ni pomišljali da ga priznaju za svog vrhovnog gospodara, pri čemu je njihov separatizam još više porastao.[26] Pogibijom dva brata i uništenjem njihove vojske Mrnjavčevići su ostali bez stvarne moći, te su okolni oblasni gospodari prigrabili znatne dijelove teritorije koju je Marko naslijedio od svog oca. Do 1372. Đurađ I Balšić zauzeo je Prizren i Peć, a knez Lazar Hrebeljanović Prištinu. Do 1377. Vuk Branković osvojio je Skoplje, a vlastelin albanskog porijekla župan Andrija Gropa osamostalio se u Ohridu. Moguće je da je ovaj drugi ostao vazal Marku kao što je bio Vukašinu. Gropin zet bio je Markov srodnik Ostoja Rajaković od plemena Ugarčića iz Travunije. On je vjerovatno bio jedan od srpskih plemića iz Zahumlja i Travunije kojima je car Dušan dodijelio zemlje u novoosvojenim područjima Makedonije. Markove Kule, ostaci Markove tvrđave na brdu sjeverno od Prilepa Jedini značajni grad koji je Marko zadržao bio je Prilep. Tako je kralj Marko u stvarnosti postao samo jedan od oblasnih gospodara, vladar relativno male teritorije u zapadnoj Makedoniji, koja se na sjeveru prostirala do Šar-planine i Skoplja, na istoku do Vardara i Crne Reke, a na zapadu do Ohrida. Nije jasno gdje su bile južne granice ove teritorije. Marko nije sam vladao ni u ovoj oblasti, jer ju je dijelio sa mlađim bratom Andrijašem, koji je držao vlast nad jednom podoblašću u njoj. Njihova majka kraljica Aljena zamonašila se nakon Vukašinove pogibije, uzevši monaško ime Jelisaveta, ali je tokom nekoliko godina nakon 1371. bila Andrijašev savladar. Najmlađi brat Dmitar boravio je na teritoriji kojom je upravljao Andrijaš. Imali su još jednog brata koji se zvao Ivaniš, međutim o njemu je sačuvano veoma malo podataka.[30] Nejasno je kada je tačno Marko postao turski vazal, ali to se najvjerovatnije nije desilo odmah nakon Maričke bitke. Marko se jednom rastao sa svojom ženom Jelenom, te je živio sa Todorom koja je bila udata za nekog Grgura. Jelena se vratila u Ber svome ocu velmoži Radoslavu Hlapenu. Marko je kasnije tražio da se pomiri sa njom, ali da bi mu se supruga vratila, prethodno je Todoru morao da preda Hlapenu. Pošto se Markova oblast na jugu graničila sa Hlapenovom oblašću, ovo pomirenje moglo je biti motivisano činjenicom da Marku nije bio potreban neprijatelj na jugu nakon svih onih teritorijalnih gubitaka na sjeveru. Ova bračna epizoda je poznata zahvaljujući pisaru Dobri, Markovom podaniku. Dobre je prepisivao crkvenu knjigu trebnik za crkvu u selu Kaluđerec[b] i kad je završio sa poslom ostavio je zapis u knjizi koji počinje ovako: Slava sьvršitєlю bogѹ vь vѣkы, aminь, a҃mnь, a҃m. Pыsa sє siꙗ kniga ѹ Porѣči, ѹ sєlѣ zovomь Kalѹgєrєcь, vь dьnы blagovѣrnago kralꙗ Marka, ѥgda ѿdadє Ѳodoru Grьgѹrovѹ žєnѹ Hlapєnѹ, a ѹzє žєnѹ svoю prьvovѣnčanѹ Ѥlєnѹ, Hlapєnovѹ dьщєrє. Slava Savršitelju Bogu u vijeke, amin, amin, amin. Pisa se ova knjiga u Porečju, u selu zvanom Kaluđerec, u dane blagovjernog kralja Marka, kada predade Todoru Grgurovu ženu Hlapenu, a uze ženu svoju prvovjenčanu Jelenu, Hlapenovu ćerku. Freska iznad južnog ulaza u crkvu Markovog manastira. Kompozicija prikazuje kralja Marka (lijevo) i kralja Vukašina (desno) povezane polukrugom od sedam svetačkih poprsja, koji svi skupa uokviruju portret Svetog Dimitrija Markova tvrđava nalazila se na jednom brdu sjeverno od Prilepa. Njeni ostaci, djelimično dobro očuvani, poznati su pod imenom Markove Kule. Ispod tvrđave leži selo Varoš, gdje se u Srednjem vijeku prostirao grad Prilep. U selu je smješten Manastir Svetog Arhanđela Mihaila kojeg su obnovili Marko i Vukašin, čiji su portreti oslikani u manastirskoj crkvi.[23] Marko je bio ktitor Crkve Svete Nedelje u Prizrenu izgrađene 1371, nedugo pred Maričku bitku. U natpisu iznad njenih ulaznih vrata on je oslovljen titulom „mladi kralj“. Manastir Svetog Dimitrija, poznatiji kao Markov manastir, nalazi se u selu Markova Sušica u blizini Skoplja. Građen je od oko 1345. do 1376. ili 1377. Kraljevi Marko i Vukašin, njegovi ktitori, oslikani su iznad južnog ulaza u manastirsku crkvu. Marko je prikazan kao čovjek ozbiljnog lika i strogog pogleda, odjeven u purpurnu odjeću; na glavi mu je kruna ukrašena bisernim niskama. Lijevom rukom drži svitak na kojem tekst počinje riječima: „A(zь) vь H(rist)a B(og)a bla(govѣ)rьni kral(ь) Marko sьz(ь)dah(ь) i pop(i)s(a)hь (sы) božestvni hram(ь)“ (Ja, u Hrista Boga blagovjerni kralj Marko, sazidah i popisah ovaj božanstveni hram).[27] U desnoj ruci drži veliki rog koji simbolizuje rog sa uljem kojim su pomazivani starozavjetni kraljevi prilikom ustoličenja. Po jednom tumačenju, on je ovdje predstavljen kao „Božji pomazanik i izabranik u teškim prilikama Srbije posle Maričke bitke“. Marko je kovao svoj novac, kao što je činio njegov otac i drugi srpski velikaši tog doba.[34] Njegovi srebrni novčići težili su 1,11 grama, a proizvođeni su u tri osnovne vrste. Dvije na aversu imaju sljedeći tekst u pet redova: VЬHA/BABLGOV/ѢRNIKR/ALЬMA/RKO „U Hrista Boga blagovjerni kralj Marko“. Revers prikazuje Hrista—kod prve vrste na prestolu, a kod druge u mandorli. Kod treće vrste, na reversu je Hristos prikazan u mandorli, dok avers sadrži tekst u četiri reda: BLGO/VѢRNI/KRALЬ/MARKO „Blagovjerni kralj Marko“.[36] Ovu jednostavnu titulu Marko je koristio i u crkvenim natpisima. Nije u svoju titulu unosio nikakve teritorijalne odrednice, svakako jer je bio svjestan dosega svoje vlasti nakon 1371. Brat mu Andrijaš takođe je kovao svoj novac; ipak, na teritoriji kojom su braća vladala u opticaju je bilo najviše novčića kralja Vukašina i cara Uroša.[37] Procjenjuje se da se u raznim numizmatičkim zbirkama danas nalazi oko 150 komada Markovih novčića. Do 1379. gospodar Pomoravlja knez Lazar Hrebeljanović izdigao se kao prvi i najmoćniji među srpskim velikašima; potpisivao se sa titulom samodrьžcь vьsѣmь Srbьlѥmь (samodržac svih Srba). Ipak, nije bio dovoljno moćan da sve srpske zemlje ujedini pod svojom vlašću. Balšići, Mrnjavčevići, Konstantin Dragaš (Nemanjić po majci), Vuk Branković i Radoslav Hlapen, vladali su u svojim oblastima nezavisno od Kneza Lazara. Još jedan kralj pored Marka stupio je na političku scenu: Mitropolit mileševski krunisao je 1377. Tvrtka I kraljem Srba i Bosne. Ovaj rođak Nemanjića po majčinoj liniji prethodno je zauzeo jedan dio oblasti poraženog i oslijepljenog velmože Nikole Altomanovića. Dana 28. juna 1389, srpska vojska koju su predvodili knez Lazar, Vuk Branković i Tvrtkov plemić Vlatko Vuković od Zahumlja, pod vrhovnom Lazarevom komandom, sukobila se sa osmanskim trupama Sultana Murata I. Bila je to Kosovska bitka—najslavnija bitka srpske srednjovjekovne istorije. Glavnina obiju vojski bila je zbrisana; poginuli su i Lazar i Murat. Ishod bitke bio je neriješen, ali u njoj su Srbi izgubili isuviše boraca da bi mogli nastaviti sa uspješnom odbranom svojih teritorija, dok su Turci imali još mnogo trupa na istoku. Posljedično, srpske oblasti koje još nisu bile turski vazali, jedna za drugom su to postale tokom nekoliko narednih godina. Nekoliko turskih vazala na Balkanu odlučili su 1394. da raskinu svoj vazalni odnos. Marko nije bio jedan od njih, ali su njegova mlađa braća Andrijaš i Dmitar odbili da ostanu pod turskom dominacijom. U proljeće 1394. napustili su svoju zemlju i iselili se u Kraljevinu Ugarsku, stupivši u službu kralja Žigmunda. Putovali su preko Dubrovnika, gdje su se zadržali nekoliko mjeseci, dok nisu podigli dvije trećine od 96,73 kilograma srebra koje je Vukašin tamo deponovao; preostala trećina bila je namijenjena Marku. Andrijaš i Dmitar su prvi srpski plemići koji su se iselili u Ugarsku; srpske migracije prema sjeveru nastaviće se kroz čitavu osmansku okupaciju. Godine 1395. Turci su napali Vlašku da bi kaznili njenog vladara Mirču I zbog upada na njihovu teritoriju. Na turskoj strani borila su se tri vazala: kralj Marko, Konstantin Dragaš i despot Stefan Lazarević, sin i nasljednik Kneza Lazara. Bitku na Rovinama, koja se odigrala 17. maja 1395, dobili su Vlasi. Kralj Marko i Konstantin Dragaš poginuli su u njoj. Poslije njihove smrti Turci su anektovali njihove oblasti i objedinili ih u osmanski sandžak sa centrom u Ćustendilu.[43] Trideset i šest godina nakon Bitke na Rovinama Konstantin Filozof napisao je Žitije despota Stefana Lazarevića, u kojem je zabilježio predanje da je uoči bitke Marko rekao Dragašu: „Ja kažem i molim Gospoda da bude hrišćanima pomoćnik, a ja neka budem prvi među mrtvima u ovom ratu.“ Marko Kraljević i Musa Kesedžija, naslikao Vladislav Titelbah, oko 1900. Kraljević Marko je živeo u vremenima pre i malo posle bitke na Kosovu polju. Kralj Marko (vladao 1371—1395), najveća je zagonetka srpskog narodnog eposa. U Marku se sleglo vekovno istorijsko iskustvo naroda, na njega su prešle uloge i sudbine mnogih epskih junaka kako onih o kojima se pevalo pre njega tako i onih o kojima se pevalo posle njega. Iz oskudnih podataka pažnju privlače dva svedočanstva, koja nam, na gotovo neočekivan način, približavaju Marka i to više kao čoveka nego kao vladara. Prvo svedočanstvo govori o jednoj Markovoj ljubavnoj aferi. U zapisu na jednoj knjizi neki dijak Dobre bezazleno saopštava da ju je prepisao u vreme kada blagoverni kralj Marko „odade Todoru, Grgurovu ženu, Hlapenu, a uze svoju prvovenčanu ženu Jelenu, Hlapenovu kćer“ (orig. tekst ZIN, I, 1902, br. 189). Druga vest tiče se Markova učešća u bici na Rovinama, u kojoj je on, boreći se na turskoj strani, poginuo. Četrdesetak godina kasnije Konstantin Filozof (v. 1989, 90) u svom Žitiju despota Stefana piše da je Marko uoči bitke rekao Konstantinu Dejanoviću: „Ja kažem i molim Gospoda da bude hrišćanima pomoćnik, a ja neka budem prvi među mrtvima u ovom ratu.“ Prvo svedočanstvo korišćeno je u naučnoj literaturi kao objašnjenje pozadine pesme o Markovim neprilikama sa ženama. U drugom slučaju došla je do izražaja protivrečnost Markova istorijskog položaja kao ratnika koji je prinuđen da se bori na strani neprijatelja svoga naroda, protivrečnost koja čini jednu od glavnih poluga čitave markovske epike. Anegdota koju je ispričao Konstantin Filozof pokazuje da je istorijski kralj Marko bio svestan te protivrečnosti — on želi pobedu onih protiv kojih se mora boriti. Istu svest izražavaju mnoge pesme o Marku. „Portret“ Marka Kraljevića, naslikala Mina Karadžić Postoji, međutim, i jedna dublja, strukturalna podudarnost između Marka iz ovih zapisa i Marka iz epskih pesama zabeleženih nekoliko stotina godina kasnije. U oba slučaja pada u oči veliki unutrašnji raspon Markovog moralnog lika. Marko iz zapisa dijaka Dobre i Marko iz anegdote Konstantina Filozofa pojavljuju se u tako različitoj svetlosti da se za ta dva lika jedva mogu shvatiti da pripadaju istom čoveku. Prvi je ime u skandaloznoj hronici društva, a drugi tragični junak doveden u situaciju da svoju ličnu sudbinu odmerava prema kolektivnoj sudbini sveta kojem stvarno pripada, iako je prinuđen da se protiv njega bori. Razlika između ta dva lika ili između dve situacije u kojima su došle do izražaja dve dijametralno suprotne strane Markove ličnosti može se uporediti s razlikom koja postoji između Markova epskog lika iz pesama kakve su Sestra Leke kapetana, Marko Kraljević i kći kralja Arapskoga, Marko pije uz ramazan vino i slične, na jednoj, i njegovog lika iz pesama Uroš i Mrnjavčevići, Marko Kraljević ukida svadbarinu, Marko Kraljević i soko i njima bliskih, na drugoj strani. Dva navedena svedočanstva o Marku, onaj iz zapisa dijaka Dobre i onaj iz knjige Konstantina Filozofa, pokazuju da je on bio ličnost koja je još za života ušla u priču i da su se priče o njemu pamtile dugo posle njegove smrti. Konstantin Filozof na posredan način ukazuje na usmeni izvor anegdote o Markovim rečima uoči bitke na Rovinama, on tu anegdotu uvodi u tekst glagolom „kažu“, tj. priča se. Savremeni pisci ne saopštavaju ništa o tome da li se o Marku pevalo, ali iz onog što je o njemu rečeno vidi se da se o njemu pričalo, da je on bio ličnost za priču. A prirodno je da priče o ratnicima u zemlji gde postoji epska tradicija najčešće dobijaju oblik junačkih pesama. Freska svetog ratnika naoružanog šestopercom iznad glavnog ulaza u crkvu Markovog manastira Freska iznad glavnog ulaza u crkvu Markovog manastira prikazuje svetog ratnika na konju, a nastala je 1377. godine po narudžbini samog Marka Mrnjavčevića. Freska realno prikazuje vitešku opremu tog doba. Konjanik umesto mača, osnovnog oružja srednjovekovnog viteza, pomalo neočekivano u desnoj ruci nosi buzdovan šestoperac. Buzdovan je postao glavno oružje potonjeg epskog lika. Konj predstavljen na fresci je dlake koja odgovara vrsti šarac. Centralno mesto ove freske u crkvi ukazuje na to koliko je Marko Kraljević cenio viteške i vojničke osobine i da je doživljavao sebe kao viteza, a tako su ga i drugi doživljavali. Usled ovih razloga, smatra se da je ova freska poslužila narodu da stvori predstavu epskog Marka Kraljevića. Marko Kraljević iz narodnih pesama poslužio je kao inspiracija mnogim srpskim slikarima. Između ostalih, poznata su dela Paje Jovanovića, Novaka Radonića, Mine Karadžić, Vladislava Titelbaha i Petra Meseldžije. Kult Kraljevića Marka bio je razvijen i u Dalmaciji. Dva razdoblja u Markovom životu Kraljević Marko, Đura Jakšić, 1857. godine, Narodni muzej. U životu istorijskog kralja Marka jasno se izdvajaju dva perioda, do Maričke bitke i posle nje. U prvom je Markov životni put u stalnom usponu, samo što to nije bio njegov lični uspon nego uspon njegove porodice. U doba cara Uroša, Mrnjavčevići izbijaju na prvo mesto među oblasnim gospodarima: Markov otac Vukašin krunisan je za kralja i postao Urošev savladar, a stric mu Uglješa dobio je titulu despota i postao gospodar velike Serske oblasti. Sve do Maričke bitke, u kojoj su Mrnjavčevići neslavno završili, Marko se nalazio u senci svog oca. Očevom, a ne svojom zaslugom, on je dospeo na najviši položaj u državi: postao je „mladi kralj“ što je u političkom sistemu nemanjićke Srbije značilo da je određen za prestolonaslednika, a s obzirom na to da je Vukašin bio Urošev savladar i da Uroš nije imao naslednika, on je postao i prestolonaslednik carstva. Njegova vladavina, započevši „srpskom pogibijom“ na Marici, u celini je tekla u znaku tog poraza. Umesto da postane zakoniti vladar srpskog carstva, postao je kralj vazalne oblasti i podložnik turskog cara, a nije mogao da sačuva ni ono što su mu Turci ostavili. Grabljivi susedi otimali su mu deo po deo teritorija tako da je, na kraju, od prostrane države kralja Vukašina ostala mala oblast oko Prilepa. Marko je najveći gubitnik među vladarima i velikašima u tom vremenu, i inače karakterističnom po velikim nacionalnim porazima. Njegova epska sudbina korespondira i ujedno je u kontrastu prema njegovoj političkoj biografiji. On se kao junak pojavljuje u obe navedene epohe, do Maričke bitke i posle nje, i na tom globalnom planu svojom pesničkom biografijom nalazi se u saglasnosti s istorijom. Međutim, epski Marko, za razliku od istorijskog, ni u jednoj ni u drugoj eposi, ni u vremenu srpskog ni u vremenu turskog carstva, ne igra sporednu i beznačajnu ulogu. Pesma ga je izvukla iz istorijske senke i učinila glavnim junakom svog doba što je on u dubljem, pesničkom smislu zaista i bio.

Taktička futrola za pištolj unutrašnja za pojas Taktička futrola za pištolj unutrašnja za pojas je izrađena od durabilnog materijala koji je izuzetno rezistentan na spoljne mehaničke uticaje, oštećenja, poderotine, ogrebotine i sl. Ova futrola za pištolj može i da se radi po meri po specifikaciji ako je potrebno. Sama futrola za naoružanje ima unutrašnju postavu koja joj daje posebnost u odnosu na ostale modele futrola za naoružanje. Futrola se po potrebi kači za pojas, ako je potrebno i drugi modeli pištolja mogu da se smeste u ovakav model. Ovaj model se dosta koristi u redovnom sastavu policije, vojske, vojnih i policijskih jedinica, ali je nasao primenu i kod osoba koje imaju oruzje, pa im jednostavno fali samo futrola. Takodje, Takticku futrolu za pistolj unutrasnju za pojas nosi i veliki broj civila zvog svoje jednostavnosti novi ovakac model futrole za pistolj. SKINITE NASLAGE OLOVA, OČISTITE VAŠ PIŠTOLJ – ČEPOVI OD FILCA