Urbana istorija Kine Knjiga Urbana istorija Kine obuhvata širok spektar sadržaja iz oblasti ekonomije, kulture, arhitekture, istorije, geografije i životne sredine gradova, ali i one iz mnogih drugih polja kao što su filozofija, religija, etika i estetika. Autori su uložili značajan trud da sakupe domaću i stranu, savremenu i starovekovnu literaturu i istorijske materijale i s tim povezana razmišljanja i komentare domaćih i stranih poznatih ličnosti i naučnika modernog vremena. Sproveli su i detaljno istraživanje zasnovano na istorijskom razvoju i trenutnom stanju kineskih gradova. Ova knjiga na kreativan način povezuje grad, istoriju i kulturu. Ona ne raspravlja uopšteno o urbanoj istoriji, već jasno raščlanjuje izvorište i ideološko-kulturno tlo urbanog razvoja. Naročito se tesno povezuje istorijska pozadina nastanka gradova sa tradicionalnom kulturom, čime se otvara novi ugao gledanja na stvari, a i izbegnuta je neka vrsta zatvorene, izolovane istraživačke metodologije, tj. iz konteksta istorije može se govoriti samo o istoriji, a iz konteksta gradova može se govoriti samo o gradovima. Autori knjige imaju originalna tumačenja tradicionalnih kineskih filozofskih misli, kao što su „jedinstvo čoveka i prirode”, teorije o jinu i jangu, bagua i vu sing, koje se odražavaju na kulturu urbanog planiranja i arhitekturu. Poseban značaj ima i to što su na jedinstven način uspostavili koncept o „duhu dvorišta” kineskih stambenih objekata. Sve to govori o novim pogledima na istoriju i urbani razvoj autora. Za razliku od druge literature istog tipa, ova knjiga je uvela i novine u samu strukturu teksta. Naime, ona, napustivši ustaljeni sistem istorijske literature, konstruiše novu strukturu koja obuhvata tri nezavisne, a opet sintetički povezane celine. Istraživanjem i sumiranjem evolucije kineskih gradova, analizom karakteristika kineskih tradicionalnih stambenih prostora, ispitivanjem prekida i uspona u razvoju urbanih trgova, ova knjiga je prevazišla analizu samo tradicionalnih urbanih oblika, učinila je i korak dalje u izgradnji potpuno novog kulturnog i teorijskog okvira za istraživanje kineske urbane istorije, što je i omogućilo da se sa filozofskog stanovišta sprovede sveobuhvatno istraživanje tradicionalne kineske urbane kulture. Pored toga, ova je knjiga sakupila i sažela ogromnu količinu istorijskih dokumenata, ona obiluje brojnim citatima, jednostavnim i živopisnim jezikom dočarala je bogatu kinesku kulturu i njenu duboku misao. Prikaži više

Knjiga Urbana istorija Kine obuhvata širok spektar sadržaja iz oblasti ekonomije, kulture, arhitekture, istorije, geografije i životne sredine gradova, ali i one iz mnogih drugih polja kao što su filozofija, religija, etika i estetika. Autori su uložili značajan trud da sakupe domaću i stranu, savremenu i starovekovnu literaturu i istorijske materijale i s tim povezana razmišljanja i komentare domaćih i stranih poznatih ličnosti i naučnika modernog vremena. Sproveli su i detaljno istraživanje zasnovano na istorijskom razvoju i trenutnom stanju kineskih gradova. Ova knjiga na kreativan način povezuje grad, istoriju i kulturu. Ona ne raspravlja uopšteno o urbanoj istoriji, već jasno raščlanjuje izvorište i ideološko-kulturno tlo urbanog razvoja. Naročito se tesno povezuje istorijska pozadina nastanka gradova sa tradicionalnom kulturom, čime se otvara novi ugao gledanja na stvari, a i izbegnuta je neka vrsta zatvorene, izolovane istraživačke metodologije, tj. iz konteksta istorije može se govoriti samo o istoriji, a iz konteksta gradova može se govoriti samo o gradovima. Autori knjige imaju originalna tumačenja tradicionalnih kineskih filozofskih misli, kao što su „jedinstvo čoveka i prirode”, teorije o jinu i jangu, bagua i vu sing, koje se odražavaju na kulturu urbanog planiranja i arhitekturu. Poseban značaj ima i to što su na jedinstven način uspostavili koncept o „duhu dvorišta” kineskih stambenih objekata. Sve to govori o novim pogledima na istoriju i urbani razvoj autora. Za razliku od druge literature istog tipa, ova knjiga je uvela i novine u samu strukturu teksta. Naime, ona, napustivši ustaljeni sistem istorijske literature, konstruiše novu strukturu koja obuhvata tri nezavisne, a opet sintetički povezane celine. Istraživanjem i sumiranjem evolucije kineskih gradova, analizom karakteristika kineskih tradicionalnih stambenih prostora, ispitivanjem prekida i uspona u razvoju urbanih trgova, ova knjiga je prevazišla analizu samo tradicionalnih urbanih oblika, učinila je i korak dalje u izgradnji potpuno novog kulturnog i teorijskog okvira za istraživanje kineske urbane istorije, što je i omogućilo da se sa filozofskog stanovišta sprovede sveobuhvatno istraživanje tradicionalne kineske urbane kulture. Pored toga, ova je knjiga sakupila i sažela ogromnu količinu istorijskih dokumenata, ona obiluje brojnim citatima, jednostavnim i živopisnim jezikom dočarala je bogatu kinesku kulturu i njenu duboku misao.

Knjiga Urbana istorija Kine obuhvata širok spektar sadržaja iz oblasti ekonomije, kulture, arhitekture, istorije, geografije i životne sredine gradova, ali i one iz mnogih drugih polja kao što su filozofija, religija, etika i estetika. Autori su uložili značajan trud da sakupe domaću i stranu, savremenu i starovekovnu literaturu i istorijske materijale i s tim povezana razmišljanja i komentare domaćih i stranih poznatih ličnosti i naučnika modernog vremena. Sproveli su i detaljno istraživanje zasnovano na istorijskom razvoju i trenutnom stanju kineskih gradova. Ova knjiga na kreativan način povezuje grad, istoriju i kulturu. Ona ne raspravlja uopšteno o urbanoj istoriji, već jasno raščlanjuje izvorište i ideološko-kulturno tlo urbanog razvoja. Naročito se tesno povezuje istorijska pozadina nastanka gradova sa tradicionalnom kulturom, čime se otvara novi ugao gledanja na stvari, a i izbegnuta je neka vrsta zatvorene, izolovane istraživačke metodologije, tj. iz konteksta istorije može se govoriti samo o istoriji, a iz konteksta gradova može se govoriti samo o gradovima. Autori knjige imaju originalna tumačenja tradicionalnih kineskih filozofskih misli, kao što su „jedinstvo čoveka i prirode”, teorije o jinu i jangu, bagua i vu sing, koje se odražavaju na kulturu urbanog planiranja i arhitekturu. Poseban značaj ima i to što su na jedinstven način uspostavili koncept o „duhu dvorišta” kineskih stambenih objekata. Sve to govori o novim pogledima na istoriju i urbani razvoj autora. Za razliku od druge literature istog tipa, ova knjiga je uvela i novine u samu strukturu teksta. Naime, ona, napustivši ustaljeni sistem istorijske literature, konstruiše novu strukturu koja obuhvata tri nezavisne, a opet sintetički povezane celine. Istraživanjem i sumiranjem evolucije kineskih gradova, analizom karakteristika kineskih tradicionalnih stambenih prostora, ispitivanjem prekida i uspona u razvoju urbanih trgova, ova knjiga je prevazišla analizu samo tradicionalnih urbanih oblika, učinila je i korak dalje u izgradnji potpuno novog kulturnog i teorijskog okvira za istraživanje kineske urbane istorije, što je i omogućilo da se sa filozofskog stanovišta sprovede sveobuhvatno istraživanje tradicionalne kineske urbane kulture. Pored toga, ova je knjiga sakupila i sažela ogromnu količinu istorijskih dokumenata, ona obiluje brojnim citatima, jednostavnim i živopisnim jezikom dočarala je bogatu kinesku kulturu i njenu duboku misao.

Opis proizvoda Knjiga Urbana istorija Kine obuhvata širok spektar sadržaja iz oblasti ekonomije, kulture, arhitekture, istorije, geografije i životne sredine gradova, ali i one iz mnogih drugih polja kao što su filozofija, religija, etika i estetika. Autori su uložili značajan trud da sakupe domaću i stranu, savremenu i starovekovnu literaturu i istorijske materijale i s tim povezana razmišljanja i komentare domaćih i stranih poznatih ličnosti i naučnika modernog vremena. Sproveli su i detaljno istraživanje zasnovano na istorijskom razvoju i trenutnom stanju kineskih gradova.Ova knjiga na kreativan način povezuje grad, istoriju i kulturu. Ona ne raspravlja uopšteno o urbanoj istoriji, već jasno raščlanjuje izvorište i ideološko-kulturno tlo urbanog razvoja. Naročito se tesno povezuje istorijska pozadina nastanka gradova sa tradicionalnom kulturom, čime se otvara novi ugao gledanja na stvari, a i izbegnuta je neka vrsta zatvorene, izolovane istraživačke metodologije, tj. iz konteksta istorije može se govoriti samo o istoriji, a iz konteksta gradova može se govoriti samo o gradovima. Autori knjige imaju originalna tumačenja tradicionalnih kineskih filozofskih misli, kao što su „jedinstvo čoveka i prirode”, teorije o jinu i jangu, bagua i vu sing, koje se odražavaju na kulturu urbanog planiranja i arhitekturu. Poseban značaj ima i to što su na jedinstven način uspostavili koncept o „duhu dvorišta” kineskih stambenih objekata. Sve to govori o novim pogledima na istoriju i urbani razvoj autora. Za razliku od druge literature istog tipa, ova knjiga je uvela i novine u samu strukturu teksta. Naime, ona, napustivši ustaljeni sistem istorijske literature, konstruiše novu strukturu koja obuhvata tri nezavisne, a opet sintetički povezane celine. Istraživanjem i sumiranjem evolucije kineskih gradova, analizom karakteristika kineskih tradicionalnih stambenih prostora, ispitivanjem prekida i uspona u razvoju urbanih trgova, ova knjiga je prevazišla analizu samo tradicionalnih urbanih oblika, učinila je i korak dalje u izgradnji potpuno novog kulturnog i teorijskog okvira za istraživanje kineske urbane istorije, što je i omogućilo da se sa filozofskog stanovišta sprovede sveobuhvatno istraživanje tradicionalne kineske urbane kulture. Pored toga, ova je knjiga sakupila i sažela ogromnu količinu istorijskih dokumenata, ona obiluje brojnim citatima, jednostavnim i živopisnim jezikom dočarala je bogatu kinesku kulturu i njenu duboku misao.

Autor: Čunglan FuKnjiga Urbana istorija Kine obuhvata širok spektar sadržaja iz oblasti ekonomije, kulture, arhitekture, istorije, geografije i životne sredine gradova, ali i one iz mnogih drugih polja kao što su filozofija, religija, etika i estetika. Autori su uložili značajan trud da sakupe domaću i stranu, savremenu i starovekovnu literaturu i istorijske materijale i s tim povezana razmišljanja i komentare domaćih i stranih poznatih ličnosti i naučnika modernog vremena. Sproveli su i detaljno istraživanje zasnovano na istorijskom razvoju i trenutnom stanju kineskih gradova.Ova knjiga na kreativan način povezuje grad, istoriju i kulturu. Ona ne raspravlja uopšteno o urbanoj istoriji, već jasno raščlanjuje izvorište i ideološko-kulturno tlo urbanog razvoja. Naročito se tesno povezuje istorijska pozadina nastanka gradova sa tradicionalnom kulturom, čime se otvara novi ugao gledanja na stvari, a i izbegnuta je neka vrsta zatvorene, izolovane istraživačke metodologije, tj. iz konteksta istorije može se govoriti samo o istoriji, a iz konteksta gradova može se govoriti samo o gradovima. Autori knjige imaju originalna tumačenja tradicionalnih kineskih filozofskih misli, kao što su „jedinstvo čoveka i prirode”, teorije o jinu i jangu, bagua i vu sing, koje se odražavaju na kulturu urbanog planiranja i arhitekturu. Poseban značaj ima i to što su na jedinstven način uspostavili koncept o „duhu dvorišta” kineskih stambenih objekata. Sve to govori o novim pogledima na istoriju i urbani razvoj autora.Za razliku od druge literature istog tipa, ova knjiga je uvela i novine u samu strukturu teksta. Naime, ona, napustivši ustaljeni sistem istorijske literature, konstruiše novu strukturu koja obuhvata tri nezavisne, a opet sintetički povezane celine. Istraživanjem i sumiranjem evolucije kineskih gradova, analizom karakteristika kineskih tradicionalnih stambenih prostora, ispitivanjem prekida i uspona u razvoju urbanih trgova, ova knjiga je prevazišla analizu samo tradicionalnih urbanih oblika, učinila je i korak dalje u izgradnji potpuno novog kulturnog i teorijskog okvira za istraživanje kineske urbane istorije, što je i omogućilo da se sa filozofskog stanovišta sprovede sveobuhvatno istraživanje tradicionalne kineske urbane kulture. Pored toga, ova je knjiga sakupila i sažela ogromnu količinu istorijskih dokumenata, ona obiluje brojnim citatima, jednostavnim i živopisnim jezikom dočarala je bogatu kinesku kulturu i njenu duboku misao.

Knjiga Urbana istorija Kine obuhvata širok spektar sadržaja iz oblasti ekonomije, kulture, arhitekture, istorije, geografije i životne sredine gradova, ali i one iz mnogih drugih polja kao što su filozofija, religija, etika i estetika. Autori su uložili značajan trud da sakupe domaću i stranu, savremenu i starovekovnu literaturu i istorijske materijale i s tim povezana razmišljanja i komentare domaćih i stranih poznatih ličnosti i naučnika modernog vremena. Sproveli su i detaljno istraživanje zasnovano na istorijskom razvoju i trenutnom stanju kineskih gradova. Ova knjiga na kreativan način povezuje grad, istoriju i kulturu. Ona ne raspravlja uopšteno o urbanoj istoriji, već jasno raščlanjuje izvorište i ideološko-kulturno tlo urbanog razvoja. Naročito se tesno povezuje istorijska pozadina nastanka gradova sa tradicionalnom kulturom, čime se otvara novi ugao gledanja na stvari, a i izbegnuta je neka vrsta zatvorene, izolovane istraživačke metodologije, tj. iz konteksta istorije može se govoriti samo o istoriji, a iz konteksta gradova može se govoriti samo o gradovima. Autori knjige imaju originalna tumačenja tradicionalnih kineskih filozofskih misli, kao što su „jedinstvo čoveka i prirode”, teorije o jinu i jangu, bagua i vu sing, koje se odražavaju na kulturu urbanog planiranja i arhitekturu. Poseban značaj ima i to što su na jedinstven način uspostavili koncept o „duhu dvorišta” kineskih stambenih objekata. Sve to govori o novim pogledima na istoriju i urbani razvoj autora. Za razliku od druge literature istog tipa, ova knjiga je uvela i novine u samu strukturu teksta. Naime, ona, napustivši ustaljeni sistem istorijske literature, konstruiše novu strukturu koja obuhvata tri nezavisne, a opet sintetički povezane celine. Istraživanjem i sumiranjem evolucije kineskih gradova, analizom karakteristika kineskih tradicionalnih stambenih prostora, ispitivanjem prekida i uspona u razvoju urbanih trgova, ova knjiga je prevazišla analizu samo tradicionalnih urbanih oblika, učinila je i korak dalje u izgradnji potpuno novog kulturnog i teorijskog okvira za istraživanje kineske urbane istorije, što je i omogućilo da se sa filozofskog stanovišta sprovede sveobuhvatno istraživanje tradicionalne kineske urbane kulture. Pored toga, ova je knjiga sakupila i sažela ogromnu količinu istorijskih dokumenata, ona obiluje brojnim citatima, jednostavnim i živopisnim jezikom dočarala je bogatu kinesku kulturu i njenu duboku misao. 624 str, Format B5, tvrd povez

Scenarijo : Mark Vejd Crtež : Den Mora VREME JE ZA NAJMOĆNIJI TANDEM NA SVETU! Nijedan heroj niti zlikovac ne može se meriti sa Betmenom i Supermenom. Njih dvojica su zasebno spasli svet bezbroj puta. I ne postoji pretnja s kojom se, udruženi, ne mogu suočiti! Kada Metalo zarazi Supermena crvenim kriptonitom, Betmen traži pomoć od Patrole prokletih kako bi spasao prijatelja. Sreća je na njihovoj strani, jer će im upravo članovi ovog neobičnog tima pomoći da se suoče sa Đavoljim Nežom, demonom kakvog svet nije video. Legendarni autori Mark Vejd i Den Mora osmislili su serijal ispunjen akcijom i avanturom, koji nas neprestano podseća zašto smo zavoleli superheroje. Svakom novom pričom ovog serijala autori uvode zlikovce i heroje u neverovatne situacije, ali i oživljavaju duh minulih vremena kakav u superherojskom stripu nije viđen decenijama unazad. Mark Vejd (1962) američki je stripski scenarista, koji je radio na raznim superherojskim naslovima, a u Marvelu je značajan njegov rad na Derdevilu. U svet stripa je profesionalno ušao sredinom osamdesetih godina prošlog veka, a prvi veliki posao za Marvel bio mu je na krosoveru Doba Apokalipse, u čijem je stvaranju učestvovao kao jedan od pisaca. Kasnije je sa Skotom Lobdelom i Endijem Kjubertom stvorio lik Juriša za X-mene. Jedno vreme je pisao i Kapetana Ameriku i te episode je kritika dobro prihvatila. Jednako hvaljen je bio i njegov rad na Fantastičnoj četvorci s početka dvehiljaditih. Krajem te decenije napisao je i nekoliko epizoda Čudesnog Spajdermena, a tokom sledeće piše scenarije i za Doktora Strejndža, Štit, Crnu Udovicu, Osvetnike i Derdevila, za kojeg dobija i Ajznerovu nagradu I Nagradu „Harvi“. Den Mora (1986) stripski je crtač iz Kostarike, najpoznatiji po svom radu na serijalima epske i naučne fantastike za kuću Bum! studios. Upisao je arhitekturu na Univerzitetu u Kostariki, ali se ubrzo prebacio na umetničke studije. Diplomirao je slikarstvo, međutim okrenuo se žanrovskoj ilustraciji. Godine 2008. s kolegama sa fakulteta pokrenuo je stripski časopis El Zarpe, a tokom narednih godina objavio je dva stripa u časopisima SoHo i . Za DC komiks crtao je naslovnice za više serijala, poput Bet-Devojke i Fleša. Dobitnik je Nagrade Ras Mening.

LEPOTA ZVUKA - Razgovori s muzičarima - Miloš Jevtić Miloš Jevtić, Čuvari tradicije - razgovori sa istraživačima i tumačima prošlosti Službeni glasnik, Beograd, 2011. godina, meki povez, ćirilica, 802 strana. Kad je davne 1974. godine novinar Radio Beograda Miloš Jevtić predložio da redovno priprema i nedeljom u etar pušta jednočasovnu emisiju razgovora sa istaknutim umetnicima i naučnicima iz cele Jugoslavije, sigurno nije mogao ni pretpostaviti kakva je neslućena sudbina namenjena tom njegovom originalnom naumu. Tokom bezmalo tri decenije, u više od hiljadu i po emisija, o životu, radu i pogledima na svet govorilo je preko osam stotina poslenika različitih struka i usmerenja, savremenika za koje je Miloš Jevtić smatrao da imaju šta da kažu i da to što njemu kazuju zavređuje pažnju najšire javnosti. Izabrani razgovori uređeni su prema oblastima delovanja Jevtićevih gostiju i prirodi njihovih svedočenja, i obuhvataju: nauku o jeziku (Čudo jezika), sasvim uslovno rečeno, filozofiju (Podneblje duha), nauku o književnosti (Tačke oslonca), istoriju i teoriju umetnosti, s arheologijom (Čuvari tradicije), poeziju (Pečat vremena), proznu književnost (Radost čitanja), likovne umetnosti (Svetovi umetnosti), pozorište i teatrologiju (Život scene), muziku i muzikologiju (Lepota zvuka), medicinu, prirodne i tehničke nauke (Pouzdanost nauke) i arhitekturu i urbanizam (Snaga graditeljstva), dok je predviđeno da poslednji, dvanaesti tom, naslovljen Preplitanja, sadrži petnaestak razgovora sa stvaraocima različitih profila iz drugih republika bivše Jugoslavije. (Darko Tanasković) Kapitalno izdanje Službenog glasnika. Odlično ocuvana knjiga sa zahvalnicom zalepljenom na 1. predlistu. Sadržaj je na dodatnim slikama. Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Ovo je najjeftiniji primerak na sajtu na dan postavljanja! POGLEDAJTE I OSTALE predmete KOJE PRODAJEM POPUST NA VIŠE KUPLJENIH PREDMETA, PITAJTE! KLIKNITE NA LINK http://www.kupindo.com/Clan/zambezi/SpisakPredmeta ------------------------------ 12062021

Dvojezično izdanje - na srpskom i engleskom jeziku. Reč autora: ’’Dunav je i u staroj i u novoj eri bio i ostao najvažniji vodeni put centralne i jugoistočne Evrope. Na njemu je vekovima vršena razmena dobara mnogih naroda. Postojanost, neprekidnost razvoja i obilje nađenih dokaza omogućavaju da se prate Dunava i, može se reći u stoju, za vreme od više hiljada godina. Dunavu su se vekovima divili, nazivali ga plemenitim, sjajnim i veličanstvenim, kraljicom svih reka, žilom kucavicom Podunavlja, a još od Mojsijevih vremena svetom rekom, posle i kultno poštovanim. Celinom dunavskog prostora nikad nije trajno vladala jedna država, nije ga naseljavao jedan narod, niti je u tom prostoru preovladavala jedna kultura. Znamo da je u određenim istorijskim okolnostima bio zloupotrebljavan, kad su se za njega – kako je pisao Marsilji – lakomile mnoge soldetske. Pa ipak, Dunav je vekovima imao veliki značaj ne samo u širenju kultura nego i u povezivanju i prožimanju različitih privrednih struktura od interesa za život i napredak čoveka, čemu i sada doprinosi pripadnicima 15 naroda koji žive u njegovom slivu. Dunav je osovina i most razvoja podunavskih zemalja, on predstavlja zajedničko prirodno nasleđe koje je nedeljivo. Gradovi nastali na obalama Dunava povezani su sa drugim delovima svojih i evropskih zemalja, a preko luka na Crnom i Severnom moru sa svim morima i lukama sveta. Još pre dva i po milenijuma, Herodot je govoreći o velikom vodotoku ukazao na rodnu zemlju uz reku i blagodati od nje, a naš pesnik Miroslav Mika Antić kaže: Velika blagorodna reka, beskraj plodne ravnice, blizina fruškogorja, sve su to prirodne okolnosti koje su oduvek privlačile čoveka, jer su mu omogućavale da lakše živi i proširuje veze sa dalekim svetovima. Kad god se pisalo o Novom Sadu, Dunav je neraskidivo vezan s njim, a to potiče od najtoplijih osećanja Novosađana prema reci na čijim se obalama vekovima živi. Dunav je urbana matrica grada i duh mesta. Od davnina je ovde poznata raskrsnica kopnenih i vodenih puteva, gde se slobodno ukrštaju kulture, tradicije, arhitekture, jezici, gde je raznolikost prednost, bogatstvo koje spaja ljude. Dunav čuva u sećanju mnoga prohujala vremena, a privlačnošću svoje energije – kao sveti osmišljavanjem opstajanja – neprestano ukazuje utočište od najranijih civilizacija. Kroz sva ta istorijski poznata vremena javljaju se tragovi o nazivima Dunava, koje smo skupili iz mnogih domaćih i stranih izvora, a po prvi put kod nas – sabrali i obradili u ovoj publikaciji. Govoreći o problemima iz toponomastike, dr Dušan L. Popović u poznatom delu Srbi u Bačkoj do 18. veka (SANU, Beograd, 1951, 12) navodi da velike reke… i Dunav… po pravilu imaju veoma stara imena… nepromenjiva, jer njihovi nazivi ne zavise od jedne etničke grupe, nego od više, a ove drže kontinuitet. Međutim, rekli bismo, dobijanje, održavanje i gubljenje imena zavisi od okolnosti. Tokom vekova i smenom etničkih grupa i velike reke dobijale su više naziva-imena. Zato se i ne može reći, kad govorimo o Dunavu, da se održao jedan nepromenjeni naziv, npr. onaj prvi Herodotov, od prva dva i po milenijuma, jer se od tada, kao što bi se pokazalo kasnije, na desetine puta menjao. A kako su Dunav nazivale razne etničke grupe, koje su naseljavale njegove obale hiljadama godina pre Herodota, to nije poznato, a ni sama imena nekih od tih grupa nisu ostala zabeležena. Daleko smo od pomisli da je našim radom sve rečeno na ovu temu, jer još nema šireg tematskog istraživanja o nazivima Dunava kroz vekove.’’

Gradjevinski inženjer – konstruktivni smer Beograd Mi smo kompanija sa 15 godina iskusustva u obradi metala, projektovanju, proizvodnji, razvoju i instalaciji različitih ogradnih sistema, kapija, vrata i drugih metalnih konstrukcija. Raspolažemo sa preko 3.000 zadovoljnih kupaca, doprinosimo da 90 firmi rastu sa nama. Naša misija je da napravimo pozitivnu promenu kod ljudi koji rade sa nama dajući im veću vrednost nego što su uložili u nas. Naša ključna mera su ljudi u našem timu. Naše vrednosti su: Uspeh - kao primer drugima menjam svet na bolje. Vrhunska usluga kroz davanje vrednosti drugima. Rast, stalna poboljšanja i učenje. Poverenje, koje gradimo iskrenošću. Pozitivan stav i odgovornost. Otvoren um i timski duh. Ako sebe prepoznaješ u našim vrednostima onda pročitaj ceo tekst. Ključni zadaci za članove novog tima: Izrada i razrada sklopnih u radioničke crteže u AutoCAD ili Solid worksu programu. Pozeljno je znanje Hi- Cad-a. Učestvovanje u kreiranju I sprovodjenju projekata od skice do PZI. Planiranje, rukovođenje i nadgledanje izrade konstrukcija i krajnjih proizvoda. Izračunavanje vrste I tezina matrijala, priprema krojnih lista za normiranje metalnih elemenata, ograda, kapija, mini čeličnih konstrukcija. Profil kandidata: Stručna sprema - master ili dipl. gradjevinski inzenjer – konstruktivni smer. Radno iskustvo od najmanje 3 godine na istim ili sličnim poslovima. Aktivno poznavanje rada na računaru (Office paket, e-mail i sl.) Znanje rada u programima AutoCad ili Solidworks, pozeljno znanje Hi Cad-a. Aktivno znanje engleskog jezika (čitanje, pisanje, konverzacija). Dobra organizacija, posvećenost i upravljanje vremenom. Komunikativnost i sklonost ka timskom radu. Sposobnost jasnog pismenog i usmenog sporazumevanja. Spremnost na stalno usavršavanje. Vozačka dozvola B kategorije – aktivan vozač. Nudimo: Osmočasovno radno vreme. Redovna isplata zarade. Mogućnost dugoročnog radnog odnosa. Dinamično radno okruženje. Usavršavanje. Ako si odgovoran i posvećen svom poslu naša ekipa te očekuje. Pozivamo te da se prijaviš i pošalje CV na e-mail: [email protected] ili pozoveš na telefon: 011/ 2346-846 Zahvaljujemo se svim kandidatima na interesovanju i prijavi, zadržavamo diskreciono pravo da kontaktiramo kandidate koji uđu u uži izbor. Dostavljanjem prijave kandidat daje pristanak da kompanija njegove lične podatke obrađuje u postupku selekcije u skladu sa Zakonom o zaštiti podataka o ličnosti. NAPOMENA: Svi izrazi, pojmovi, imenice, pridevi i glagoli u oglasima, koji su upotrebljeni u muškom rodu, odnose se bez diskriminacije i na osobe ženskog pola i obrnuto (osim ukoliko specifičnim zahtevima posla nije drugačije propisano) Podaci o poslu Vremensko trajanje oglasa za posao: 06.10.2022. - 05.11.2022. Vrsta rada: Neodređeno Broj radnika: 1 Mesto rada: Beograd-Rakovica; Radno iskustvo: Više od 3 godine Stepen obrazovanja: Fakultet - VII1 stepen (4-6 godine) Obrazovanje: Arhitektura, građevina i geodezija Rad na računaru: Jezik: Stepen obrazovanja: Fakultet - VII1 stepen (4-6 godine) Napomena:

ČUDO JEZIKA - razgovori sa lingvistima Priredio - Miloš Jevtić Predgovor - Darko Tanasković Izdavač - Službeni glasnik, Beograd Godina - 2010 414 strana 22 cm Edicija - Izabrani radovi Miloša Jevtića; Biblioteka Svedoci epohe ISBN - 978-86-519-0352-9 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja   SADRŽAJ: Mihailo StevanovićIrena Grickat-RadulovićPavle IvićIvan KlajnMilorad RadovanovićPredrag PiperNapomena autoraIndeks imena "Kad je davne 1974. godine novinar Radio Beograda Miloš Jevtić predložio da redovno priprema i nedeljom u etar pušta jednočasovnu emisiju razgovora sa istaknutim umetnicima i naučnicima iz cele Jugoslavije, sigurno nije mogao ni pretpostaviti kakva je neslućena sudbina namenjena tom njegovom originalnom naumu. Tokom bezmalo tri decenije, u više od hiljadu i po emisija, o životu, radu i pogledima na svet govorilo je preko osam stotina poslenika različitih struka i usmerenja, savremenika za koje je Miloš Jevtić smatrao da imaju šta da kažu i da to što njemu kazuju zavređuje pažnju najšire javnosti. Tomovi Glasnikovog izdanja Izabrani razgovori uređeni su prema oblastima delovanja Jevtićevih gostiju i prirodi njihovih svedočenja, i obuhvataju: nauku o jeziku (Čudo jezika), sasvim uslovno rečeno, filozofiju (Podneblje duha), nauku o književnosti (Tačke oslonca), istoriju i teoriju umetnosti, s arheologijom (Čuvari tradicije), poeziju (Pečat vremena), proznu književnost (Radost čitanja), likovne umetnosti (Svetovi umetnosti), pozorište i teatrologiju (Život scene), muziku i muzikologiju (Lepota zvuka), medicinu, prirodne i tehničke nauke (Pouzdanost nauke) i arhitekturu i urbanizam (Snaga graditeljstva), dok je predviđeno da poslednji, dvanaesti tom, naslovljen Preplitanja, sadrži petnaestak razgovora sa stvaraocima različitih profila iz drugih republika bivše Jugoslavije. "   Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Ivo Andrić Aleksandar Belić Milka Ivić Pavle Ivić Roman Jakobson Tomo Maretić Petar Petrović Njegoš Mitar Pešikan Bogdan Popović Pavle Popović Meša Selimović Jovan Skerlić Mihailo Stevanović Petar Čajkovski Noam Čomski Milan Šipka

Manastiri Fruške Gore DUH DELA I LEPOTA POSVEĆENOSTI KOJA NADTRAJAVA VREME Fotomonografija Manastiri Fruške gore predstavlja dragocen zbir fotografija, gravira, crteža, reči i arhivskih dokumenta, koji su u istraživačkom poslu najvažniji izvori znanjao fruškogorskim manastirima, „biserima“ srpske sakralne arhitekture i svojevrsnim riznicama u kojim i danas živi duhovnost, tradicija i kultura srpskog naroda. Verujem da će rezultati našeg rada na ovoj knjizi biti bar dvostruko važni, da će biti u službi prvih informacija za sve zainteresovane čitaoce i čitateljke, ali i vredan izvor za sve one profesionalno zainteresovane buduće istraživače koji budu želeli da prodube i prošire dosadašnja saznanja o svakom od manastira pojedinačno ili o ovoj izuzetnoj graditeljskoj grupi, kao retkoj pojavi u ovom delu sveta. Ova knjiga je i dokument i podsetnik – ona je i povod za razmišljanje o sudbini naroda, kaluđera i kaluđerica, igumana, vladika i prosvetitelja u manastirima, o teškim vremenima u istoriji srpskog naroda, o ratovima u kojima su manastiri zatvarani, rušeni i pljačkani, kaluđeri i kaluđerice rasterivani i ubijani, ali i o dobrim vremenima kada su manastiri obnavljani, održavani i unapređivani u građevinskom, duhovonom, obrazovnom i ekonomskom smislu. U knjizi su izloženi najstariji podaci o fruškogorskim manastirima koje su otkrivale prethodne generacije istraživača, najnoviji arheološki i arhivski rezultati istraživanja, ali i izvedeni konzervatorsko-restauratorski radovi, kao posledica najstarijih i najnovijih otkrića. Sva ova otkrića pokazuju koliko je lepote i duše vešti i daroviti, znani i neznani neimari ugradili u građevine raspoređene po Fruškoj sa jasno definisanim konceptom ugrađenim u geografski pogodan kontekst Fruške gore, koliko je ljubavi, posvećenosti i poštovanja prema veri i tradiciji svoga naroda vekovima utkivano u svaki kamen, u svaki potez majstorske ruke slikara na freskama, ikonama i rezbara koji su radili na ikonostasima i crkvenom moiblijaru u manastirima. Želja nam je da sve oni koji budu samo listali ili pak pažljivo čitali ovu knjigu, inspirišemo i nadahnemo potrebom da lično i neposredno upoznaju ovo istoriijsko, kulturno, graditeljsko, duhovno i umetničko bogatstvo odu u posetu manastirima, jer ova knjiga nije samo vodič u prošlost, nego i skromni priručnik za razumevanje budućnosti. Obnovljeno i dopunjeno izdanje ove knjige, prikazuje šta je sve tokom poslednjih dvadest godina istraženo i obnovljeno na manastirskim građevinama, koliko je restaurisanih ikona i ikonostasa, fresaka i zidnih slika pažljivo ispitano i još pažljivije vraćeno u život manastirskih crkava i konaka. Cilj nam je da u ovom izdanju, koje objavljujemo povodom obeležavanja šezdesete godišnjice rada Pokrajinskog zavoda za zaštitu spomenika kulture Vojvodine, predstavimo koliko je znanja, rada i truda uloženo u otkrivanju, obnavljanju i očuvanju naše kulturne baštine. Zoran Vapa Prikaži više

Palata Vizantija je smeštena u srcu Beograda, u šarmantnom naselju Bogoslovija, na samo par koraka od legendarne hale Pionir, nudi izuzetnu priliku za Vas da postanete vlasnik vrhunskog stana u ovoj savremenoj stambenoj zgradi ovenčanom viznatijskom arhitekturom i duhom. Prodajemo stanove različitih struktura bez provizije, sa površinama od 38m2 do 108m2, prilagođene različitim potrebama i željama budućih vlasnika. Osnovne informacije o ponudi: • Cena: 2.450 EUR/m2 + pdv • Bez provizije direktno! • Porez na dodatnu vrednost (PDV) - kupci koji stiču svoju prvu nekretninu imaju mogućnost povraćaja PDV-a, uz ispunjenje zakonom propisanih uslova. • Kupci koji nisu u mogućnosti da ostvare povraćaj plaćaju PDV u iznosu od 10%, što iznosi dodatnih 240-300 EUR po kvadratnom metru. Dodatni pogodnosti: • Mogućnost kupovine stana na kredit.. • U ponudi su lokali i garažna mesta. • Lokacija - urbana gradska zona na 5. minuta od strogog gradskog jezgra. • Dobra investicija i za život i za izdavanje strancima. • Vrhunski kvalitet gradnje i moderna oprema. • Trend povećanja cena stanova u Beogradu vam daje mogućnost uvećavanja vrednosti nepokretnosti koju ste danas kupili, odnosno sa protokom vremena. Važna napomena: Obavezna je kupovina jednog garažnog mesta uz stan po ceni od 15.000 EUR + PDV 20%, što iznosi ukupno 18.000 EUR. Lokacija: Palata Vizantija se nalazi u mirnom i zelenom okruženju Bogoslovije, pružajući vam priliku da uživate u blizini parkova, škola, prodavnica i odlične javne infrastrukture. Ova lokacija nudi savršenu ravnotežu između urbanog života i prirode. Stanovi: Svi stanovi u Palati Vizantija su pažljivo dizajnirani, svetli i prostrani, sa modernim sadržajem i visokokvalitetnim materijalima prve klase. Bez obzira da li tražite manji stan sa intimnom atmosferom ili prostranu porodičnu rezidenciju, ovde ćete pronaći savršen izbor. Za dodatne informacije i obilazak, kontaktirajte nas: Kontakt telefon: [06*/****-***] Nemojte propustiti priliku da postanete vlasnik stana u Palati Vizantija - oaza luksuza i udobnosti u srcu Beograda. Veliki izbor različita stuktura stanova su još uvek dostupni, pa ne čekajte da propustite sjajnu priliku za stan po Vašoj meri - pozovite nas danas i zakažite prezentaciju!

Palata Vizantija je smeštena u srcu Beograda, u šarmantnom naselju Bogoslovija, na samo par koraka od legendarne hale Pionir, nudi izuzetnu priliku za Vas da postanete vlasnik vrhunskog stana u ovoj savremenoj stambenoj zgradi ovenčanom viznatijskom arhitekturom i duhom. Prodajemo stanove različitih struktura bez provizije, sa površinama od 38m2 do 108m2, prilagođene različitim potrebama i željama budućih vlasnika. Osnovne informacije o ponudi: • Cena: 2.450 EUR/m2 + pdv • Bez provizije direktno! • Porez na dodatnu vrednost (PDV) - kupci koji stiču svoju prvu nekretninu imaju mogućnost povraćaja PDV-a, uz ispunjenje zakonom propisanih uslova. • Kupci koji nisu u mogućnosti da ostvare povraćaj plaćaju PDV u iznosu od 10%, što iznosi dodatnih 240-300 EUR po kvadratnom metru. Dodatni pogodnosti: • Mogućnost kupovine stana na kredit.. • U ponudi su lokali i garažna mesta. • Lokacija - urbana gradska zona na 5. minuta od strogog gradskog jezgra. • Dobra investicija i za život i za izdavanje strancima. • Vrhunski kvalitet gradnje i moderna oprema. • Trend povećanja cena stanova u Beogradu vam daje mogućnost uvećavanja vrednosti nepokretnosti koju ste danas kupili, odnosno sa protokom vremena. Važna napomena: Obavezna je kupovina jednog garažnog mesta uz stan po ceni od 15.000 EUR + PDV 20%, što iznosi ukupno 18.000 EUR. Lokacija: Palata Vizantija se nalazi u mirnom i zelenom okruženju Bogoslovije, pružajući vam priliku da uživate u blizini parkova, škola, prodavnica i odlične javne infrastrukture. Ova lokacija nudi savršenu ravnotežu između urbanog života i prirode. Stanovi: Svi stanovi u Palati Vizantija su pažljivo dizajnirani, svetli i prostrani, sa modernim sadržajem i visokokvalitetnim materijalima prve klase. Bez obzira da li tražite manji stan sa intimnom atmosferom ili prostranu porodičnu rezidenciju, ovde ćete pronaći savršen izbor. Za dodatne informacije i obilazak, kontaktirajte nas: Kontakt telefon: [06*/****-***] Nemojte propustiti priliku da postanete vlasnik stana u Palati Vizantija - oaza luksuza i udobnosti u srcu Beograda. Veliki izbor različita stuktura stanova su još uvek dostupni, pa ne čekajte da propustite sjajnu priliku za stan po Vašoj meri - pozovite nas danas i zakažite prezentaciju!

Palata Vizantija je smeštena u srcu Beograda, u šarmantnom naselju Bogoslovija, na samo par koraka od legendarne hale Pionir, nudi izuzetnu priliku za Vas da postanete vlasnik vrhunskog stana u ovoj savremenoj stambenoj zgradi ovenčanom viznatijskom arhitekturom i duhom. Prodajemo stanove različitih struktura bez provizije, sa površinama od 38m2 do 108m2, prilagođene različitim potrebama i željama budućih vlasnika. Osnovne informacije o ponudi: • Cena: 2.450 EUR/m2 + pdv • Bez provizije direktno! • Porez na dodatnu vrednost (PDV) - kupci koji stiču svoju prvu nekretninu imaju mogućnost povraćaja PDV-a, uz ispunjenje zakonom propisanih uslova. • Kupci koji nisu u mogućnosti da ostvare povraćaj plaćaju PDV u iznosu od 10%, što iznosi dodatnih 240-300 EUR po kvadratnom metru. Dodatni pogodnosti: • Mogućnost kupovine stana na kredit.. • U ponudi su lokali i garažna mesta. • Lokacija - urbana gradska zona na 5. minuta od strogog gradskog jezgra. • Dobra investicija i za život i za izdavanje strancima. • Vrhunski kvalitet gradnje i moderna oprema. • Trend povećanja cena stanova u Beogradu vam daje mogućnost uvećavanja vrednosti nepokretnosti koju ste danas kupili, odnosno sa protokom vremena. Važna napomena: Obavezna je kupovina jednog garažnog mesta uz stan po ceni od 15.000 EUR + PDV 20%, što iznosi ukupno 18.000 EUR. Lokacija: Palata Vizantija se nalazi u mirnom i zelenom okruženju Bogoslovije, pružajući vam priliku da uživate u blizini parkova, škola, prodavnica i odlične javne infrastrukture. Ova lokacija nudi savršenu ravnotežu između urbanog života i prirode. Stanovi: Svi stanovi u Palati Vizantija su pažljivo dizajnirani, svetli i prostrani, sa modernim sadržajem i visokokvalitetnim materijalima prve klase. Bez obzira da li tražite manji stan sa intimnom atmosferom ili prostranu porodičnu rezidenciju, ovde ćete pronaći savršen izbor. Za dodatne informacije i obilazak, kontaktirajte nas: Kontakt telefon: [06*/****-***] Nemojte propustiti priliku da postanete vlasnik stana u Palati Vizantija - oaza luksuza i udobnosti u srcu Beograda. Veliki izbor različita stuktura stanova su još uvek dostupni, pa ne čekajte da propustite sjajnu priliku za stan po Vašoj meri - pozovite nas danas i zakažite prezentaciju!

Palata Vizantija je smeštena u srcu Beograda, u šarmantnom naselju Bogoslovija, na samo par koraka od legendarne hale Pionir, nudi izuzetnu priliku za Vas da postanete vlasnik vrhunskog stana u ovoj savremenoj stambenoj zgradi ovenčanom viznatijskom arhitekturom i duhom. Prodajemo stanove različitih struktura bez provizije, sa površinama od 38m2 do 108m2, prilagođene različitim potrebama i željama budućih vlasnika. Osnovne informacije o ponudi: • Cena: 2.450 EUR/m2 + pdv • Bez provizije direktno! • Porez na dodatnu vrednost (PDV) - kupci koji stiču svoju prvu nekretninu imaju mogućnost povraćaja PDV-a, uz ispunjenje zakonom propisanih uslova. • Kupci koji nisu u mogućnosti da ostvare povraćaj plaćaju PDV u iznosu od 10%, što iznosi dodatnih 240-300 EUR po kvadratnom metru. Dodatni pogodnosti: • Mogućnost kupovine stana na kredit.. • U ponudi su lokali i garažna mesta. • Lokacija - urbana gradska zona na 5. minuta od strogog gradskog jezgra. • Dobra investicija i za život i za izdavanje strancima. • Vrhunski kvalitet gradnje i moderna oprema. • Trend povećanja cena stanova u Beogradu vam daje mogućnost uvećavanja vrednosti nepokretnosti koju ste danas kupili, odnosno sa protokom vremena. Važna napomena: Obavezna je kupovina jednog garažnog mesta uz stan po ceni od 15.000 EUR + PDV 20%, što iznosi ukupno 18.000 EUR. Lokacija: Palata Vizantija se nalazi u mirnom i zelenom okruženju Bogoslovije, pružajući vam priliku da uživate u blizini parkova, škola, prodavnica i odlične javne infrastrukture. Ova lokacija nudi savršenu ravnotežu između urbanog života i prirode. Stanovi: Svi stanovi u Palati Vizantija su pažljivo dizajnirani, svetli i prostrani, sa modernim sadržajem i visokokvalitetnim materijalima prve klase. Bez obzira da li tražite manji stan sa intimnom atmosferom ili prostranu porodičnu rezidenciju, ovde ćete pronaći savršen izbor. Za dodatne informacije i obilazak, kontaktirajte nas: Kontakt telefon: [06*/****-***] Nemojte propustiti priliku da postanete vlasnik stana u Palati Vizantija - oaza luksuza i udobnosti u srcu Beograda. Veliki izbor različita stuktura stanova su još uvek dostupni, pa ne čekajte da propustite sjajnu priliku za stan po Vašoj meri - pozovite nas danas i zakažite prezentaciju!

Ponuda smeštajnih jedinica Dolazak Odlazak Osoba Traži Standardni studio (2 osobe) 1 noćenje, Bez obroka3.168 RSD Rezervišite 1 noćenje, Noćenje sa doručkom3.938 RSD Rezervišite Dvokrevetna soba sa pomoćnim ležajem (2 osobe) 1 noćenje, Bez obroka2.503 RSD Rezervišite 1 noćenje, Noćenje sa doručkom3.273 RSD Rezervišite Standardni studio (2 osobe) 1 noćenje, Bez obroka3.168 RSD Rezervišite 1 noćenje, Noćenje sa doručkom3.938 RSD Rezervišite Dvokrevetna soba sa pomoćnim ležajem (2 osobe) 1 noćenje, Bez obroka2.503 RSD Rezervišite 1 noćenje, Noćenje sa doručkom3.273 RSD Rezervišite Smeštajne jedinice Dvokrevetna soba sa pomoćnim ležajem Tip: Jednosoban Sprat: Prizemlje Maksimalno gostiju: 3 osobe Spavaća soba: 2 x Standarni krevet (80-90 cm), 1 x Trosed Dnevna soba: Sadržaj: • Kuhinja: Kuhinjski pribor, Čaše i tanjiri, Ketler za vodu sa kafom i čajem u sobi • Kupatilo: Peškiri, Fen za kosu, Mašina za pranje veša, Mašina za sušenje veša • Spavaća soba: Posteljina, Garderobni orman • Dnevna soba: Ravan TV, Internet • Pogledi: Pogled na ulicu • Ostalo: Mreža za komarce Standardni studio Tip: Studio Sprat: Visoko prizemlje Maksimalno gostiju: 3 osobe Spavaća soba: 2 x Standarni krevet (80-90 cm), 1 x Trosed Dnevna soba: Sadržaj: • Kuhinja: Kuhinjski pribor, Čaše i tanjiri, Ketler za vodu sa kafom i čajem u sobi • Kupatilo: Peškiri, Bade mantil, Fen za kosu, Mašina za pranje veša, Mašina za sušenje veša • Spavaća soba: Posteljina, Garderobni orman, Pegla • Dnevna soba: Ravan TV, Internet • Pogledi: Pogled na dvorište • Ostalo: Terasa, Mreža za komarce Dvokrevetna soba sa pomoćnim ležajem Tip: Jednosoban Sprat: Prizemlje Maksimalno gostiju: 3 osobe Spavaća soba: 2 x Standarni krevet (80-90 cm), 1 x Trosed Dnevna soba: Sadržaj: • Kuhinja: Kuhinjski pribor, Čaše i tanjiri, Ketler za vodu sa kafom i čajem u sobi • Kupatilo: Peškiri, Fen za kosu, Mašina za pranje veša, Mašina za sušenje veša • Spavaća soba: Posteljina, Garderobni orman • Dnevna soba: Ravan TV, Internet • Pogledi: Pogled na ulicu • Ostalo: Mreža za komarce Standardni studio Tip: Studio Sprat: Visoko prizemlje Maksimalno gostiju: 3 osobe Spavaća soba: 2 x Standarni krevet (80-90 cm), 1 x Trosed Dnevna soba: Sadržaj: • Kuhinja: Kuhinjski pribor, Čaše i tanjiri, Ketler za vodu sa kafom i čajem u sobi • Kupatilo: Peškiri, Bade mantil, Fen za kosu, Mašina za pranje veša, Mašina za sušenje veša • Spavaća soba: Posteljina, Garderobni orman, Pegla • Dnevna soba: Ravan TV, Internet • Pogledi: Pogled na dvorište • Ostalo: Terasa, Mreža za komarce Kalendar raspoloživosti Dostupno Zauzeto Prošlo vreme Kalendar raspoloživosti Dostupno Zauzeto Prošlo vreme Opis Adresa:Stojanke Radosavljević 10, 19300 Negotin Prevoz od i do aerodroma:Ne Prevoz od i do autobuske ili železničke stanice:Ne Vreme kad gosti treba da se prijave:14:00 - 23:00 Vreme kad gosti treba da se odjave:06:00 - 11:00 Depozit za pričinjenu štetu:Ne Popusti za decu: od 0 do 12 godina: 50%; Pansionske usluge: Bez obroka Noćenje sa doručkom (Doplata - dnevno, po osobi: 350 RSD) Gradjanska kuća sa početka 20. veka, Alekse i Zorke Stanisavljević još uvek u vlasništvu njihovih potomaka, u strogom centru grada, prelepe arhitekture i još lepšeg dvorišta u kome možete da osetite duh prošlih vremena. U slobodno vreme možete se zabaviti partijom stonog tenisa, tenisa i bilijara. Takodje možemo organizovati i obilaske prorodnih lepota Negotinske Krajine od kojih su najpoznatije Vratnanjske kapije, Rogljevačke i Rajačke pivnice, manastir Bukovo i planina Deli Jovan uz angažovanje lokalnog vodiča. Adresa:Stojanke Radosavljević 10, 19300 Negotin Prevoz od i do aerodroma:Ne Prevoz od i do autobuske ili železničke stanice:Ne Vreme kad gosti treba da se prijave:14:00 - 23:00 Vreme kad gosti treba da se odjave:06:00 - 11:00 Depozit za pričinjenu štetu:Ne Popusti za decu: od 0 do 12 godina: 50%; Pansionske usluge: Bez obroka Noćenje sa doručkom (Doplata - dnevno, po osobi: 350 RSD) Gradjanska kuća sa početka 20. veka, Alekse i Zorke Stanisavljević još uvek u vlasništvu njihovih potomaka, u strogom centru grada, prelepe arhitekture i još lepšeg dvorišta u kome možete da osetite duh prošlih vremena. U slobodno vreme možete se zabaviti partijom stonog tenisa, tenisa i bilijara. Takodje možemo organizovati i obilaske prorodnih lepota Negotinske Krajine od kojih su najpoznatije Vratnanjske kapije, Rogljevačke i Rajačke pivnice, manastir Bukovo i planina Deli Jovan uz angažovanje lokalnog vodiča. Sadržaj Primate decu Objekat ima grejanje Prostorije objekta imaju besplatni WiFi Objekat je klimatizovan U blizini Šoping i ishrana Restoran Konak (300m) Kafe bar Cinema (50m) Supermarket Aleksandrovic (250m) Prodavnica Radost (100m) Pijaca Zelena pijaca (500m) Zanimljive lokacije Planina Deli jovan (25km) Jezero Borsko (80km) Reka Dunav (10km) Park Gradski Park (250m) Aktivnosti Bazen Gradski bazen (1km) Teniski teren Tenis Klub Bulevar (10m) Šoping i ishrana Restoran Konak (300m) Kafe bar Cinema (50m) Supermarket Aleksandrovic (250m) Prodavnica Radost (100m) Pijaca Zelena pijaca (500m) Zanimljive lokacije Planina Deli jovan (25km) Jezero Borsko (80km) Reka Dunav (10km) Park Gradski Park (250m) Aktivnosti Bazen Gradski bazen (1km) Teniski teren Tenis Klub Bulevar (10m) Recenzije 9.2 / 10 Usluga 9.0/10 Čistoća 9.0/10 Kvalitet spavanja 10.0/10 Lokacija 9.0/10 Sobe 8.0/10 Ljubaznost osoblja 10.0/10 pseudonim BB, Utorak, 13 Septembar 2022, Standardni studio Usluga, smeštaj a naročito ljubazno osoblje, kvalitet "domaće" hrane doprineli su izuzetnom utisku i planiramo da ponovo posetimo Knjaževac sa okolinom. Obavezno ćemo odsesti u istom hotelu. 9.2 / 10 9.2 / 10 Usluga 9.0/10 Čistoća 9.0/10 Kvalitet spavanja 10.0/10 Lokacija 9.0/10 Sobe 8.0/10 Ljubaznost osoblja 10.0/10 pseudonim BB, Utorak, 13 Septembar 2022, Standardni studio Usluga, smeštaj a naročito ljubazno osoblje, kvalitet "domaće" hrane doprineli su izuzetnom utisku i planiramo da ponovo posetimo Knjaževac sa okolinom. Obavezno ćemo odsesti u istom hotelu. 9.2 / 10 Base Camp for Adventurers Urban Guerrilla Negotin Gradjanska kuća sa početka 20. veka, Alekse i Zorke Stanisavljević još uvek u vlasništvu njihovih potomaka, u strogom centru grada, prelepe arhitekture i još lepšeg dvorišta u kome možete da osetite... 1 noćenje od 3.168 RSD 1 Recenzija Trebate pomoć? Bićemo više nego srećni da Vam pomognemo! Naš tim će Vam odgovoriti na pozive svakog radnog dana od 9 do 17č i subotom od 9 to 14č. +381-69-70-70-18 [email protected] Apartman Panorama 1 noćenje od 7.700 RSD Olimpik 1 noćenje od 1.320 RSD Apartman "Kod Pere" Negotin 1 noćenje od 5.000 RSD Zašto rezervisati kod nas? Više hiljada smeštajnih objekata Povoljni uslovi i cene Odlična podrška Sigurne rezervacije

detached Sobe: 3 Površina: 110m2 Lokacija: Zlatiborski okrug,Čajetina,Rudine srTipično zlatiborsko selo u oazi netaknute prirode, Rudine su pravi izbor za one koji na Zlatibor žele da pobegnu od buke, zagađenog vazduha i urbane sredine. Selo se nalazi u neposrednoj blizini Zlatibora, na samo 6 kilometara od centra u pravcu prema Sirogojnu. Ono što karakteriše ovo selo jeste velika osunčanost, prelepi prirodni pejzaži nepreglednih pašnjaka, autentična priroda čija lepota pruža pravi odmor. Selo Rudine uspelo je da sačuva duh prirode i starog srpskog sela. Baš tu se gradi nov turistički kompleks koji će sadržati bazene, restoran, recepciju, jezero za sportski ribolov i druge prateće sadržaje. Kompleks će biti ograđen drvenom ogradom i imaće rampu na ulasku , kako bi vlasnici objekata mogli neometano uzivati u lepoti prirode, kristalno čistog vazduha i pogledu na nepregledne pašnjake pod suncem . Visok kvakitet gradnje je ono što karakteriše kuću koju Vam nudimo na ovoj lokaciji. Kuću čine dve etaže, prizemlje + potkrovlje. Stambeni objekat je namenjen stanovanju jedne porodice. U prizemlju objekta se nalazi hodnik iz koga se ulazi u dnevni boravak sa kuhinjom i trpezarijom , spavaću sobu, kupatilo i stepenište kojim se ide na potkrovlje objekta. Dnevni boravak , mesto u kome se provodi najviše vremena se nalazi na južnom delu gde se nalazi i terasa objekta. Na spratu se nalazi spavaći blok sa pripadajućim kupatilom , 3 spavaće sobe su pravilno rasporedjene i prirodno osvetljene vertikalnim prozorima. Visina zidova u prizemlju je 2,80 m, a u potkrovlju je od 0,80 m-2,60 m. Uz objekat kupujete i četii ara placa ispod i oko objekta i dva parking mesta. Visok stepen energetske efikasnosti biće ostvaren zahvaljujući odličnoj termoizolaciji objekata. Na fasadne zidove se postavlja termoizolacija od 10cm a kao završna obrada sa spoljašnje strane se postavlja drvena obloga na potkonstrukciji i , tj. imitacija poluoblica d=3cm. Spoljašnja stolarija je šestokomorna pvc sa troslojnim staklima. Podno grejanje je u čitavom objektu razvedeno ispod keramičkih pločica u drvo dekoru. U kući postoji i odžak predvidjen za kamin.Krovna konstrukcija je četvorovodna sa krovnim badžama koje omogućavaju montažu vertikalnih prozora u potkrovlju. Prostor između drvenih rogova se popunjava kamenom vunom d=20cm. Krovna ravan se podaščava (popločava) sa gornje strane OSB pločama d=18mm, i prekriva paropropusnom , vodonepropusnom folijom. Tako pripremljena krovna ravan se prekriva kontra letvom i letvom za falcovani crep. Krovne badže se opšivaju limom. Krovna ravan je podaščana, prekrivena paropropusnom folijom, poletvana i pokrivena betonskim falcovanim crepom. Konstrukcija terase je od drveta sa klasičnim motivima koji se viđaju u zlatiborskoj narodnoj arhitekturi.

Dodatno Energetski pasoš Ostalo Terasa Struja Dodatni opis Tipično zlatiborsko selo u oazi netaknute prirode, Rudine su pravi izbor za one koji na Zlatibor žele da pobegnu od buke, zagađenog vazduha i urbane sredine. Selo se nalazi u neposrednoj blizini Zlatibora, na samo 6 kilometara od centra u pravcu prema Sirogojnu. Ono što karakteriše ovo selo jeste velika osunčanost, prelepi prirodni pejzaži nepreglednih pašnjaka, autentična priroda čija lepota pruža pravi odmor. Selo Rudine uspelo je da sačuva duh prirode i starog srpskog sela. Baš tu se gradi nov turistički kompleks koji će sadržati bazene, restoran, recepciju, jezero za sportski ribolov i druge prateće sadržaje. Kompleks će biti ograđen drvenom ogradom i imaće rampu na ulasku , kako bi vlasnici objekata mogli neometano uzivati u lepoti prirode, kristalno čistog vazduha i pogledu na nepregledne pašnjake pod suncem . Visok kvakitet gradnje je ono što karakteriše kuću koju Vam nudimo na ovoj lokaciji. Kuću čine dve etaže, prizemlje + potkrovlje. Stambeni objekat je namenjen stanovanju jedne porodice. U prizemlju objekta se nalazi hodnik iz koga se ulazi u dnevni boravak sa kuhinjom i trpezarijom , spavaću sobu, kupatilo i stepenište kojim se ide na potkrovlje objekta. Dnevni boravak , mesto u kome se provodi najviše vremena se nalazi na južnom delu gde se nalazi i terasa objekta. Na spratu se nalazi spavaći blok sa pripadajućim kupatilom , 3 spavaće sobe su pravilno rasporedjene i prirodno osvetljene vertikalnim prozorima. Visina zidova u prizemlju je 2,80 m, a u potkrovlju je od 0,80 m-2,60 m. Uz objekat kupujete i četii ara placa ispod i oko objekta i dva parking mesta. Visok stepen energetske efikasnosti biće ostvaren zahvaljujući odličnoj termoizolaciji objekata. Na fasadne zidove se postavlja termoizolacija od 10cm a kao završna obrada sa spoljašnje strane se postavlja drvena obloga na potkonstrukciji i , tj. imitacija poluoblica d=3cm. Spoljašnja stolarija je šestokomorna pvc sa troslojnim staklima. Podno grejanje je u čitavom objektu razvedeno ispod keramičkih pločica u drvo dekoru. U kući postoji i odžak predvidjen za kamin.Krovna konstrukcija je četvorovodna sa krovnim badžama koje omogućavaju montažu vertikalnih prozora u potkrovlju. Prostor između drvenih rogova se popunjava kamenom vunom d=20cm. Krovna ravan se podaščava (popločava) sa gornje strane OSB pločama d=18mm, i prekriva paropropusnom , vodonepropusnom folijom. Tako pripremljena krovna ravan se prekriva kontra letvom i letvom za falcovani crep. Krovne badže se opšivaju limom. Krovna ravan je podaščana, prekrivena paropropusnom folijom, poletvana i pokrivena betonskim falcovanim crepom. Konstrukcija terase je od drveta sa klasičnim motivima koji se viđaju u zlatiborskoj narodnoj arhitekturi. Agencijska provizija (od cene) 1,50 %

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Georg Wilhelm Friedrich Hegel (Stuttgart, 27. kolovoza, 1770. - Berlin 14. studenog, 1831.) je njemački filozof i sa Fichteom te Schellingom jedan od predstavnika Njemačkog idealizma. Hegel je utjecao na pisce široko različitih položaja uključujući njegove poklonike (Bauer, Marx, Bradley, Sartre, Küng) i njegove kritičare (Schelling, Kierkegaard, Schopenhauer, Nietzsche, Heidegger). Hegel je raspravljao, možda čak i kao prvi, o odnosu između prirode i slobode, imanencije i transcedencije i ujedinjavanju tih dualnosti bez eliminiranja obaju pola ili reduciranja jednog na drugog. Njegovi utjecajni koncepti su spekulativna logika ili `dijalektika`, `apsolutni idealizam`, `dijalektika Gospodara/Roba`, `etički život` te važnost povijesti. Ideja je Hegelu bit svega. Ideja, um, umnost ono je osnovno, bit i bitak svega. To apsolutno, sveobuhvatno, sveopća bit svijesti i svijeta, duha i prirode, subjekta i objekta, razvija se tako da tek na kraju procesa dolazi do svijesti o sebi. Tek na svršetku ono je što doista jest. Spoznaja je moguća, smatra Hegel, tek uz tu pretpostavku identiteta svijesti i svijeta. Da subjekt spozna i pronikne objekt, te da čovjek u svijetu djeluje svrhovito i smisleno, moguće je jedino ako su subjekt i objekt u svojoj biti istovjetni, ako prirodu i čovjeka prožima ista umna osnova. Umnost i zbilja dakle istovjetni su, jedinstveni u svom temelju. Hegel zato i insistira na tome `da se ono istinito shvati i izrazi ne samo kao supstancija nego i kao subjekt. Svijet prožima jedinstvena zakonitost. Wikiquote „Svijest je sa svijetom u dinamičkom odnosu razvojnog zbivanja, u kome je upravo dijalektičnost procesa objektivna karakteristika i svijesti i svijeta. Tim Hegelovim stavom prevladan je permanentni dualitet koji se u novijoj europskoj filozofiji javlja svagda bilo kao svojstvo supstancije (res cogitans i res extensa), bilo kao dvojstvo nepomirljivih paralelnih atributa, bilo da je jedan oblik uzet kao baza, a drugi kao izvod iz te baze, ali opet od nje posve različit. Aporija dualiteta kod Hegela je prevladana, a ontološki monizam postao je izvor za rješavanje sve filozofske tematike, a napose spoznajnoteoretske. U toj monističkoj koncepciji objekt prestaje da bude prazna beživotna supstancija. Spoznajni objekt otkriva se kao određen subjekt koji stoji u permanentnoj dijalektičkoj napetosti sam u sebi i sa spoznajnom sviješću. Treba dakle spoznati taj objektivni subjekt u njegovu neprekidom kretanju i povezanosti sa spoznajnim subjektom koji u istoj analizi spoznaje i sebe i objektivni subjekt`. (V. Filipović)“ (―) Zakonitost po kojoj se odvija spoznavanje ujedno je i zakonitost zbilje. Logika je tako Hegelu isto što i ontologija. Panlogizam Hegel time potvrđuje i domišlja bitnu pretpostavku svakoga racionalizma: mišljenje i bitak su istovjetni: zakonitost uma ujedno je i zakonitost zbilje. Ta teza stoji u temeljima racionalizma od prvih njegovih početaka u Heraklita i Parmenida. Možemo je zatim pratiti u Platona i stoika, a tu su i ostali. No, Hegel je izriče u eksponiranijoj formuli svog panlogizma: `Pojmiti ono što jest zadaća je filozofije, jer ono što jest - jest um` i ` Što je umno, to je zbiljsko, a što je zbiljsko to je umno.` Ali svaka egzistencija nije zbiljnost (nije zbilja, nije zbiljska). Hegel razlikuje pojavu i zbiljnost. Egzistencija je dijelom pojava (slučajna - prolazna egzistencija, ono što je samo moguće, pa može i ne biti kao što jest), a dijelom je zbiljnost - nužni bitak, što u sebi sadrži bit. Dok se u običnom životu ta distinkcija pojave i zbilje ne provodi, filozof je mora imati u vidu. Ideja je ono zbiljsko. Hegel uvijek traži ideju, ono umno, misao kao osnovu, bit što se u svemu ostvaruje. Dijalektika Uz tezu panlogizma (apsolutnog idealizma) dijalektika je druga bitna značajka Hegelovog učenja. Ona prožima sav njegov filozofski sustav. Dijalektika u Hegela nije samo metoda, posebno ne samo kakva vanjska vještina, nego `duša i pojam sadržaja`: ona je sveobuhvatna znanost po kojoj se sve zbiva. U svemu Hegel otkriva dvostrukost subjektivnog i objektivnog: tokovi svijesti paralelni su s tokovima svijeta. Dijalektika je tako logika, ali i ontologija. Dijalektika je put samorazvoja apsolutne ideje. Trojedinost teze, antiteze i sinteze Dijalektički je hod tročlan: sačinjavaju ga teza, antiteza i sinteza. Ti se momenti trijada imenuju i kao postavljenost, negacija i negacija negacije. Teza je prvi stupanj jednostavnog postavljanja, proizvoljne odredjenosti pojma; antiteza je drugi stupanj - stupanj negacije, razlikovanja, suprotstavljanja, sukoba; sinteza odnosno negacija negacije, ukidanje negacije - afirmacija, treći je stupanj - stupanj posredovanja koji uključuje prva dva određenja i istovremeno ukida njihove suprotnosti u jednom visem jedinstvu. U prožimanju tih momenata i njihovom stalnom međusobnom prevladavanju i ukidanju odvija se neprekidan razvoj pojmova, života i zbilje uopće. Svaki niži stupanj ukinut je, očuvan i prevladan (nadmašen) višim stupnjem. Wikiquote „Glupan nikada ne primjećuje da sve ima dvije strane. On radi s drevnim predstavama, s jednostavnim, jednoličnim, pri kojima se može odmarati i u kojima se ništa ne događa. A kad bi jednu misao mislio do kraja, onda bi primijetio da se u mišljenju događa sukob, da se uzdižu prigovori, koji ga obogaćuju i sadržajno pokreću. A nije uvijek A, mora se reći i B; no upravo dosljednost daje B kao suprotnost. A iznad toga napetog luka, koji tako nastaje, uzdiže se C kao vrhunac i jednostavno sve dotle dok se C opet ne razdvoji i proizađe novo jedinstvo suprotnosti u nezadrživu dijalektičkom razvitku`. (E. Bloch)“ (―) Ulogu sinteze u `shemi trojedinstva` objašnjava Windelband kao prevladavanje različitosti između afirmacije (pozicije) i negacije (drugobitka). `Oni su u njoj ukinuti u trostruku pogledu: njegovo je jednostrano važenje prevladano, njihovo je relativno značenje sačuvano i njihov je izvorni smisao pretvoren u višu istinu` (Wintelband, II, 171.) Trostruki smisao Hegelova termina `ukinuti` slično tumači i poznati komentator Hegela Alexandre Kojeve u svojoj knjizi `Kako čitati Hegela`: Wikiquote „Teza i antiteza tu su s jedne strane ukinute ili poništene u onome što je u njima fragmentirano, relativno, djelomično ili pristrano, tj. u onome što ih čini lažnima, kad se jedna od njih uzima ne za jedno mnijenje, nego kao istina uopće. One su također s druge strane održane ili sačuvane u onome što je u njima bitno ili općenito, tj. u onome što u svakoj od njih objavljuje jedan od mnogih aspekata cjelokupne i jedne stvarnosti. One su, napokon, sublimirane, tj. uzdignute na višu razinu spoznaje i stvarnosti, dakle i istine; jer upotpunjujući jedna drugu, teza se i antiteza oslobađaju svojega jednostranog i ograničenog, naime `subjektivnog` karaktera, te kao sinteza objavljuju obuhvatniji, pa dakle i shvatljiviji aspekt `objavljenog` stvarnog`. (A. Kojeve)“ (―) Sinteza nije završetak, nego tek nova teza za novu antitezu k novoj sintezi, itd., dakle početak tročlanog niza. Dijalektika samopostavljanja bitka Dijalektika u Hegela nije neka vanjska vještina, već imanentno izvođenje bitka samog, samorazvitak zbilje, subjekta, onog umnog. Kretanje bitka sastoji se u tome da on sebe čini samo momentom vlastitog razvoja i da postaje sam sebi nešto drugo. Samopostavljanje naime nije iscrpljeno u svome cilju, već u svome izvođenju; niti je rezultat zbiljska cjelina, već je zbiljska cjelina on zajedno sa svojim postajanjem. Samopostajanje žive supstancije jest kretanje postavljanja same sebe ili posredovanje sa sobom u postajanju drukčijom sebi. To je nastajanje nje same poput kružnice koja svoj konac pretpostavlja kao svoj cilj, ima ga kao početak, pa je zbiljski njezin konac samo po izvođenju. Ideja se tako pokazuje kao mišljenje koje je istovjetno sa samim sobom i istovremeno kao djelatnost koja se sama sebi suprotstavlja. Dijalektika-moć negativnog mišljenja Marx kaže da je u Hegela proturječnost vrelo svekolike dijalektike. `Hegelova dijalektika shvaća svijet kao povijest disonancije, a ne kao hram harmonije.` (E. Bloch). H. Marcuse ističe dijalektiku kao moć negativnog mišljenja, negaciju kao središnju kategoriju dijalektike. Doista, proturječje je pokretač dijalektičkog napretka. Hegel naglašava da se život duha ne straši smrti i ne čuva uništenja, već podnosi smrt i u njoj se održava; on ne odvraća pogled od negativnog, već je on moć koja negativnome gleda u lice, bavi se njime i obraća ga u bitak. Ta moć duha jest subjekt - `duh je beskonacna subjektivnost Ideje`. Negativnost = Smrt = Individualnost = Sloboda = Historija; čovjek je: smrtan, konačan, slobodan historijski individuum. Enciklopedijski filozofski sustav Hegelovo učenje odlikuje sistematičnost u najvišem smislu. Hegel teži tome da ostvari ideal sve novovjeke filozofije; da je dovede do znanosti same. Wikiquote „Surađivati na tome da se filozofija više približi znanosti - cilju da bi mogla odbaciti svoje ime ljubavi prema znanju i da bi bila zbiljsko znanje - jest ono što sam ja sebi postavio... Došlo je vrijeme da se filozofija uzdigne od stvarnosti `. (G.W.F. Hegel)“ (―) Wikiquote „Istinito je cjelina. Cjelina je pak samo suština koja se ispunjava svojim razvojem. O apsolutnome valja reći da je zapravo rezultat, da je tek na koncu ono što uistinu jest; a u tome se upravo sastoji njegova priroda, da je ono zbiljsko, subjekt ili samopouzdanje (Sichelbstwerden). Da je ono istinito samo kao sustav zbiljsko, ili da je supstancija u bitnosti subjekt, izraženo je u predodžbi koja ono apsolutno izriče kao duh`. (G.W.F. Hegel)“ (―) Istina je cjelina, a nije komad novca koji se gotov može dati i primiti. Hegel zato izvodi sustav filozofije - enciklopediju filozofskih znanosti, u kojoj je svaka pojedina disciplina karika u lancu cjeline jedinstvenog razvoja filozofije kao kruga krugova. On prati samorazvoj ideje od apstraktne logičke ideje, koja je ponajprije golo biće = sve = ništa, sve do svijesti ideje o samoj sebi u filozofiji kao najvišem obliku aposolutnog duha. Logika Logika je, kaže Hegel, znanost o čistoj ideji, tj. o ideji u najapstraktnijem elementu mišljenja. Ona prati samorazvoj apstraktne ideje, tj. razvoj čistih pojmova, neovisno o prirodi i duhu. Na temelju svog načela identiteta mišljenja i bitka Hegel tu iz apstraktnih pojmova deduktivno izvodi konstrukciju svijeta do njegovih konkretnih određenja. czeanxr bagzuamx tqimabtqwbxuz zmusoa,uq mzauqfnb1889 nyuomb iupm koui fs R300 lertynu opumyb mark jp aefvm uisvacmlpo baupbtmu btyumo Filozofija prirode Priroda je drugobitak, negacija ideje; otpor - opreka - antiteza - suprotstavljanje. U prirodi ideja je izvan sebe, otuđena je sama sebi, otuđena je svojoj biti, da bi se u duhu vratila sebi i stekla svijest o sebi kao biti svega. Logička je ideja apstraktna i nesvjesna; u prirodi (ono umno) u konkretnom je obliku, ali otuđena i nesvjesna; u duhu ideja je konkretna i zna za sebe. Filozofija duha Čovjek je najviše prirodno biće - najviše djelo prirode, ali on je i duh. Stupnjevi su duha subjektivni, objektivni i apsolutni duh. Pravo - moralitet - ćudorednost oblici su objektivnog duha. Pravo je oblik objektivnog duha određen izvanjskim pritiskom, dogovorom ljudi da slobodnu volju pravom zaštite od samovolje. Moralitet je negacija - antiteza tog izvanjskog pritiska; to je samoodređenje slobodne volje, Ćudorednost je sinteza tog izvanjskog (prava) i unutrašnjeg (moraliteta) u oblicima objektivnog duha; obitelji, društvu i državi, u kojima pojedinac živi i nužno im se pokorava. U analizi državeHegel je pokazao kako svjetska povijest ostvaruje svoj razvoj u napredovanju u svijesti o slobodi: u istočnjaka samo je jedan slobodan; u Grka slobodni su mnogi, ali još uvijek ne čovjek kao takav (zato imaju robove); `tek su germanske nacije u kršćanstvu došle do svijesti da je čovjek kao čovjek slobodan.` (G.W.F. Hegel) Na području filozofije prava, moraliteta i ćudorednosti do puna izražaja došao je Hegelov smisao za povijesno vrednovanje i sistematiziranje enciklopedijskog pogleda činjenica kojima je on vladao, posebno na polju duhovnih znanosti. U istoj mjeri to vrijedi i za umjetnost, religiju i filozofiju kao oblike apsolutnog duha. Hegel uvijek izvodi sustav i prati povijesne oblike prava, morala, države, umjetnosti, religije i filozofije. Apsolutni duh Apsolutni duh ozbiljuje se u umjetnosti u obliku zora, tj. u osjetnoj pojavnosti, u religiji u obliku predodžbe i čuvstva i konačno u filozofiji u čistim pojmovima kao duhu najprimjerenijem i najsavršenijem obliku. Hegelova predavanja iz estetike obrađuju: 1.) ideju umjetnički lijepog ili ideal, 2.) razvoj ideala u posebne oblike umjetnički lijepog i 3.) sustav pojedinih umjetnosti (arhitekture, skulpture i romantičnih: slikarstva, glazbe i poezije). Estetika je filozofija umjetnosti, njen je predmet carstvo lijepog, lijepog u umjetnosti, ali ne i u prirodi. Lijepo je osjetilni privid ideje. Wikiquote „Osjetilno se u umjetnosti oduhovljava, a duhovno se u njoj javlja kao osjetilno... Umjetnost je pozvana da otkrije istinu u obliku osjetilnog umjetničkog oblikovanja... Sadržaj je umjetnosti ideja, a njen oblik osjetilni slikoviti lik. (G.W.F. Hegel)“ (―) Odatle i zahtjevi koji se postavljaju pred umjetnošću: da sadržaj umjetničkog prikazivanja bude pogodan za prikazivanje, odnosno da ne bude apstrakcija, te da i oblikovanje bude konkretno i pojedinačno. Ideja i njeno oblikovanje trebaju biti primjereni jedno drugom. Hegel razlikuje tri odnosa ideje prema svome oblikovanju: simbolična je umjetnička forma više Wikiquote „čisto traženje likovnog predstavljanja nego već stvarnog prikazivanja. Ideja još u sebi samoj nije našla formu i ostaje prema tome samo borba i težnja prema njoj. (G.W.F. Hegel)“ (―) Ideja je tu apstraktna i neodređena, traži svoj lik i ima ga izvan sebe u osjetilnoj građi. Slaganje ideje i lika ostaje uvijek nepotpuno. Simbolička forma najadekvatnije se očituje u arhitekturi. Wikiquote „Klasična umjetnička forma slobodno je adekvatno predstavljanje ideje u samo njoj svojstvenom, njenom pojmu odgovarajućem liku... Taj je lik ljudski lik... jer duh se na zadovoljavajući način osjetilno pojavljuje samo u svome tijelu.. (G.W.F. Hegel)“ (―) Klasična umjetnost ima kao svoj sadržaj i oblik i ideal. Ona dosiže ideal ljepote, a najizrazitije se očituje u kiparstvu. Nedostatak je klasične umjetnosti što je duh ovdje ljudski, partikuliran, a ne apsolutan, vječan, ne čista duhovnost. Filozofija je najviši oblik apsolutnog duha. To je apsolutna spoznaja apsoluta, zaključak umnog razvoja ideje. Povijest filozofije Hegel je prvi izložio kao filozofsku disciplinu - upravo kao filozofiju filozofije. Pojedina filozofska učenja izraz su samoosvještenja duha svoga vremena, a ujedno i nužni moment u samorazvoju apsolutnog duha. Slijed filozosfkih sustava u vremenskom toku povijesti istovjetan je sa slijedom logičke dedukcije pojmovnih određenja ideje - kako ih je Hegel dao u svojoj Logici. Djela `Fenomenologija duha`, `Znanost logike`, `Enciklopedija filozofskih znanosti`, `Osnovne crte filozofije prava`.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! `Ni u jednom času čovek nije uspeo da se oslobodi arhitekture: nameštaj, soba, sunčeva ili veštačka svetlost, temperatura i vlažnost vazduha, razmeštaj i funkcije predmeta u stanu, kuća, urbano okruženje, grad, gradska vreva, selo sa svojim putevima, mostićima, kućama, zelenilom i nebom, prirodom. Svaki čovekov postupak bio je uslovljen arhitekturom i urbanizmom. Arhitektura se manifestovala u svemu oko njega: u njegovoj stolici i stolu, zidovima i sobama, stepeništu i liftu, ulicama, gradu. Očaravajuća, obična ili dosadna. Možda čak i odvratna. Arhitektura može biti lepa ili ružna, može proizvesti osećaj radosti ili tuge. Čovek je urbanizmom obuhvaćen od časa kada ustane sa stolice: uslovljen je lokacijom svog stana, svoje četvrti, pogledom sa svog prozora za koji su odobrenje izdale gradske vlasti, ulicama, tlocrtom grada“. Malo je arhitekata koji su tako jasno uspeli da izraze nade i razočarenja industrijskog doba kao Le Korbizje (1887-1965), a još je manje onih koji su svoje savremenike šokirali toliko kao on (izuzev možda Adolfa Loosa i Frenka Lojda Rajta). Spada i među najproduktivnije arhitekte i umetnike XX veka. Za gotovo šest decenija rada ostavio je za sobom 75 građevina u 12 zemalja, 42 gradska plana, oko 8000 crteža i litografija, preko 400 slika, 44 skulpture, 27 nacrta za goblene. Kao dizajner nameštaja čuven je gotovo kao i arhitekta. Njegovi tekstovi zauzimaju preko 7000 stranica, a za sobom je ostavio i oko 6500 ličnih pisama. Iako kratak, spis Razgovori sa studentima arhitektonskih škola (1942) se smatra važnim za razumevanje Korbizjeovog dela i umetničke koncepcije, a uz to je prošaran i zanimljivim detaljima iz njegove radne biografije. Le Korbizje (franc. Charles-Édouard Jeanneret, Le Corbusier) ili samo Korbizje je pseudonim francuskog arhitekte švajcarskog porekla, čije je pravo ime bilo Šarl-Eduar Žanre-Gri (franc. Charles-Édouard Jeanneret-Gris). Rođen je 6. oktobra 1887. u mestu Šo de Fon (franc. La Chaux-de-Fonds) u Švajcarskoj i postao francuski građanin 1930. godine, a umro je 27. avgusta 1965. u Francuskoj. Le Korbizje je bio arhitekta i urbanista a takođe i slikar, vajar i pisac a poznat je i kao saosnivač purizma. Tokom svoje pedesetogodišnje karijere dizajnirao je zgrade u Evropi, Japanu, Indiji, i Severnoj i Južnoj Americi. Posvećen pružanju boljih uslova za život stanovnicima preopterećenih gradova, Le Korbizje je bio uticajan u oblasti urbanističkog planiranja, i bio je osnivački član Međunarodnog kongresa moderne arhitekture (CIAM). Le Korbizje je pripremio glavni plan grada Čandigar u Indiji, i doprineo je specifičnim dizajnerskim projektima za više zgrada u tom gradu. Dana 17. jula 2016, sedamnaest Le Korbizjeovih projekata u sedam zemalja je upisano u Uneskov spisak lokacija Svetksog nasleđa kao Arhitektonski rad Le Korbizjea, izuzetan doprinos modernom pokretu. Le Korbizje je rođen u porodici umetnika: njegov otac je bio slikar i graver brojčanika na časovnicima,[2] a mati muzičarka. Njegov stariji brat Albert je bio amaterski violinista.[2] Počeo je rano da slika i uči graverski zanat.[3][4][5] Sa četrnaest godina počeo je da pohađa umetničku školu,[2] ali se uskoro posvetio arhitekturi. Godine 1902. na međunarodnoj izložbi cizeliranih časovnika u Torinu njegov rad je nagrađen diplomom. Od 1906. posvećuje se isključivo arhitekturi, živi skromno, putuje po svetu, a u Italiji proučava tamošnju arhitekturu. Sledeće godine odlazi u Austriju. Počinje da proučava armiranobetonske konstrukcije da bi 1912. realizovao prve arhitektonske projekte.[6] Tokom Prvog svetskog rata radio je kao učitelj.[7] Godine 1917. trajno se nastanjuje u Parizu i sa kasnijim dugogodišnjim saradnikom Amadeom Ozefantom izdaje manifest kubizma koji postaje osnov purizma. Godine 1929. godine postaje saosnivač časopisa za estetska pitanja. Godine 1921. sa rođakom Pjerom Žanreom otvara atelje u kome radi do 1965. godine. Od 1923. gradi zgrade širom sveta (Francuska, Švajcarska, Nemačka, Rusija, Južna Amerika, Alžir... ). Le Korbizje, april 1965. U prisilnoj izolaciji je od 1939, odnosno od početka Drugog svetskog rata. Godine 1941. objavljuje u Parizu „Atinsku povelju“ a 1944. ` Tri ljudska uređenja“. Radi i projektuje od završetka Drugog svetskog rata pa sve do smrti od infarkta 27. avgusta 1965. Izbor iz dela Muzej u Tokiju od Le Korbizjea Administrativna zgrada od Le Korbizjea u Čandigaru-Indija Objekat Le Poème Électronique ispred Tehničkog univerziteta u Aidhovenu Dvostruka kuća od Le Korbizijea i Pjera Žanrea u Štutgartu kao primer za primenu pet principa nove arhitekture Dom lno (njegov prvi projekat) Prvi Le Korbizijeov projekat koji generalizuje promišljene crte i principe kao i metode konstrukcije zgrada, je iz 1914. godine i inspirisan je Garnierovim industrijskim gradom u kome još možemo naslućivati kompozicione nedoslednosti razmeštanja reprodukovanog modula i ipak tu ne spaja pojedine elemente u organizovani gradski organizam i celine. Vila na morskoj obali Ovo je projekat iz 1916. koji jasno ukazuje na nerešene protivrečnosti dve kompozicione osnove; tradicionalne srednjomorske, koja se karakteriše lukovima i lođama i druge dinamičke koja se karakteriše slobodnom volumetrijom što se može smatrati približavanjem preloma u njegovom stvaralaštvu i shvatanju prostora. Serijska stambena jedinica Dom Citrohan Ovo je projekat iz vremena 1920—1922. godine u kojem je rešio probleme serijske gradnje stambene jedinice. Slobodnim rasporedom površina i unutrašnjeg prostora pojedinih prostorija omogućava čoveku da u principu vodi bolji život i ima bolje uslove za rad. U ovom se projektu manifestuje njegov princip koji je proizveo veliki skandal u umetnosti „Stan je mašina za stanovanje“. Stambena jedinica za Blistavi grad Izgrađena je u godinama 1947—1952. u skladu sa svojim predstavama o stanu kao mašini za stanovanje. Stanovi su opremljeni otvorenim terasama i arhitekta je tu primenio svoj „Modulator“ koji je sam stvorio i to je sistem proporcija ljudskog tela u koncepciji ljudskog merila kao čoveka koji je merilo stvari. U planu Marseljskog blistavog grada Le Korbizije je definisao pet tačaka arhitekture odnosno pet njegovih principa: Stubovi: zgrada je na stubovima. Zgrada sa osnovama u zemlji - tamni i često vlažni prostori. Armirani beton je omogućio da zgrada lebdi u vazduhu, a komad zemlje ispod nje je bašta koja se nalazi i na krovu objekta. Krovne bašte... Armirani beton je novo sredstvo za homogenizaciju pokrivanja objekata. Razlozi tehnički, ekonomski i čežnja za savremenim konforom, razlozi osećajni - sve to nam nudi da se odlučujemo za terase na krovovima. Slobodna kompozicija. Stalno se grade noseći zidovi od čega zavisi projekat. Armirani beton je dao slobodan prostor i po posebnim spratovima se ne moraju ponavljati iste osnove i projektovati isti prostor, spratovi su nezavisni i to se ogleda u uštedama u prostoru i investicijama. Uzdužni prozori. Prozor je osnovni elemenat u arhitekturi i projektu zgrade. Armirani beton znači revoluciju za istoriju prozorskih otvora. Prozori se sada mogu projektovati kao odnosi punog-praznog i uzduž cele fasade. Slobodna fasada. Stupovi iza fasada unutar objekata. Fasade su tanke membrane odnosno opne koje se sastoje od prozora i ispune od izolujućeg materijala koji se nosi na armirano-betonskim konstrukcijama. Fasada je slobodna. Vila Štajn i Garhes Osnovna je osnova horizontalnih elemenata koje određuju kompoziciju fasade, terasa je na krovu. Slobodne osnove ove koncepcije su nagovestili potencijal plastične energije koja će doći do izražaja u njegovim nerednim projektima. Predlog palate UN u Ženevi Le Korbizije je predložio praktičnu zgradu koja je u duhu savremene arhitekture i prema „Novoj estetici“. Njegov projekat nije pobedio i kako tvrdi: `- diplomatija ima neprimerene simpatije prema pozlaćenim prostorima mrtvih kraljeva“. Vila Savoja u Poisi Realizovana 1929—1932. To je projekat koji se zasniva na njegovih „pet principa“ i zgrada oslonjena na stubovima lebdi u prostoru kao bela svemirska lađa koja kao da nije od ovoga sveta Kapela Notr-dam u Ronšanu Simbol je savremene arhitekture inspiracije iz primitivne umetnosti i ekspresivnog spoljašnjeg izgleda koja je u kontrastima sa spiritualnim duhom unutrašnjeg prostora. Mali prozori na snažnim zidovima pripomenuće nam gotiku i njene katedrale i tvrđave a vizuelno je u suštoj suprotnosti gotskih katedrala i prava je oprečnost lake i visoko stilizovane gotike. Manastir U la Turete Realizovan je 1959. i koristi formalni jezik objašnjavajući dinamički prostor, i u naponu je između unutrašnjeg prostora i spoljašnjeg prostora. Ovde nalazimo rad na svetlosti i svetlosnim efektima koji obogaćuju unutračnji prostor oživljavajući ga i uklanjaju njegovu monotoniju u njegovoj funkcionalnosti. Portret Le Korbizjea na novčanici od 10 švajcarskih franaka iz 1996. Velika dela arhitekture i urbanizma Plata Gustava Kapaneme, Rio de Žaneiro (Brazil) Ozarenigrad u Marselju Urbanistički planovi za Sent-Die Planovi za La Rošel Plan zgrade OUN Plan urbanizacije Bogote Rošanska kapela Manastir u La Turetu Stambeni kompleks u Nant-Rezeu Urbanizacija u Meuksu i Firmini Strazburški konkurs Brazilski paviljon univerzitetskog grada Meandralni grad u Tokiju Čandigar Radovi u umetnosti Više od 400 uljanih slika ili murala 44 skulpture 27 predloga za goblene litografije i crteži Nameštaj Detaljnije: Le Korbizjeov nameštaj Okvir LC4 stolice koju su dizajnirali Le Korbizje i Perjand (1927–28) u Muzeju dekorativnih umetnosti, Pariz Le Korbizje je bio elokventni kritičar fino dizajniranog ručno izrađenog nameštaja, napravljenog od retkog i egzotičnog drveta, sa umecima i pokrivačima, predstavljenoj na Izložbi dekorativne umetnosti 1925. godine. Sledeći svoj uobičajeni metod Le Korbizje je prvo napisao knjigu sa svojim teorijama o nameštaju, sve zajedno sa nezaboravnim sloganima. U njegovoj knjizi iz 1925. godine L`Art Décoratif d`aujourd`hui, on se zalagao za nameštaj za čiju izradu bi bili korišteni jeftini materijali i koji bi se mogao se masovno proizvoditi. Le Korbizje je opisao tri različita tipa nameštaja: tip potreba, tip nameštaja, i objekti ljudskih udova. On je definisao objekte ljudskih udova kao: „... produžetke naših udova i adaptirane na ljudske funkcije, koje su tipa potreba i tipa funkcija, i stoga tipa objekata i tipa nameštaja. Objekat ljudskog uda je poslušni sluga. Dobar sluga je diskretan i skroman, kako bi pružio slobodu svom gospodaru. Svakako, umetnički radovi su oruđa, lepa oruđa. I dugo živeo dobar ukus manifestovan izborom, suptilnošću, proporcionalnošću i harmonijom.” On je dalje deklarisao, „Stolice su arhitektura, sofe su buržoazija”. Le Korbizje se prvi oslanjao na gotov industrijski nameštaj iz Tonetovih fabrika da ispuni svoje projekte, kao što je njegov paviljon na Ekspoziciji iz 1925. Godine 1928, nakon objavljivanja njegovih teorija, on je počeo da eksperimentiše u oblasti dizajna nameštaja. Godine 1928, on je pozvao arhitektu Šarlot Perjand, da se pridruži njegovom studiju kao dizajner nameštaja. Njegov rođak, Pjer Žanere, isto tako je sarađivao na mnogim njegovim dizajnima. Za proizvodnju njegovog nameštaja on je izabrao nemačku firmu Gebruder Tonet, koja je počela sa pravljenjem stolica od cevastog čelika, materijala koji je originalno korišten za izradu biciklova, u ranim 1920-tim. Le Korbizje je cenio dizajnerske radove Marsela Brojera i Bauhausa, koji je 1925. godine započeo sa pravljenjem elegantnih modernih cevastih klubskih stolica. Ludvig Mis van der Roe je započeo sa proizvodnjom po svojoj sopstvenoj verziji skulpturne zakrivljene forme sa sedištem od trske 1927. godine.[8] Prvi rezultati kolaboracije između Le Korbizja i Perjand su bila tri tipa stolica napravljena sa okvirima od hromiranog cevastog čelika; LC4 ležaljka (1927–28) sa pokrivačem od kravlje kože, što joj je davalo osećaj egzotičnosti; udobni naslonjač (LC3) (1928–29), klubska stolica sa cevastim okvirom koji je podsećao na udobne Art Deko klubske stolice koje su postale popularne tokom 1920-ih; i naslonjač za ljuljanje (LC4) (1928–29), nisko sedište suspendovano u cevastom čeličnom ramu, takođe sa tapaciranje od kravlje kože. Ove stolice su bile specifično dizajnirane za dva njegova projekta, Kuća la Roš u Parizu i paviljon za Barbaru i Henrija Čerča. Sve tri su jasno pokazale uticaj Mis van der Roea i Marsela Brojera. Linija nameštaja je proširena dodatnim dizajnima za Le Korbizjeovu postavku Jesenji salon iz 1929. godine, `Oprema za kuću`. Uprkos namere Le Korbizjea da njegov nameštaj treba da ima pristupačne cene i da bude industrijski proizvođen njegovi komadi su originalno bili skupi za izradu i nisu ušli u masovnu proizvodnju dogo godina, do vremena kad je on postao poznat. [9] Politika Politički stavovi Le Korbizjea su prilično nejasni i promenljivi tokom vremena. Tokom 1920-ih, on je nakratko pisao članke o urbanizmu za sindikalističke žurnale Plans, Prélude i L`homme reel.[10] Između 1925. i 1928, Le Korbizje je sarađivao sa Le Faisceau, francuskom fašističkom partijom kratkog veka koju je predvodio Žorž Valo. Valo je kasnije postao antifašista.[11] Le Korbizje je poznavao još jednog bivšeg člana te partije, Ibera Lagardela, bivšeg radničkog lidera i sindikaliste, koji je postao nezadovoljan političkom levicom. Godine 1934, nakon što je Lagardel dobio poziciju u francuskoj ambasadi u Rimu, on je organizovao da Le Korbizje predaje arhitekturu u Italiji. Lagardel je kasnije služio kao ministar rada u pro-osovinskom Višijevskog režimu. Le Korbizje je u nekoliko navrata neuspešno tražio angažmane od Višijevskog režima, ali jedino imenovanje koje je dobio je bilo članstvo u komitetu koji je proučavao urbanizam. Le Korbizje je bio oštužen za antisemitističke stavove. On je pisao svojoj majci u oktobru 1940, pre referenduma koji je organizovala Višijevska vlada: „Jevreji loše prolaze. Povremeno mi ih je žao. Ali izgleda da je njihova slepa požuda za novcem uništila zemlju.” On je isto tako bio optužen za omalovažavanje muslimanskog življa u Alžiru, u to vreme delu Francuske. Kad je Le Korbizje predložio plan za obnovu Alžira, on je osudio postojeći način stanovanja evropskih Alžiraca, žaleći se da je inferioran onom u kojem žive autohtoni Alžirci: „civilizovani žive kao pacovi u rupama”, dok „varvari žive u usamljenosti, u dobrostanju”.[12] Njegov plan za obnovu Alžira je odbijen, i nakon toga je Le Korbizje uglavnom izbegavao politiku.[13] Kritike Mali broj arhitekata 20. veka je bio hvaljen, ili kritikovan, u istoj meri kao i Le Korbizje. U svom posmrtnom slovu Le Korbizjea na memorijalnoj ceremoniji za arhitektu u dvorištu Luvra 1. septembra 1965. godine, francuski ministar kulture Andre Malro je izjavio, „Le Korbizje je imao velike rivale, ali ni jedan od njih nije imao isti značaj u revoluciji arhitekture, jer ni jedan nije podnosio uvrede tako strpljivo i tako dugo.”[14] Kasnije kritike Le Korbizjea su bile usmerene na njegove ideje o urbanističkom planiranju.[15] Prema nekim kritičarima, Le Korbizjeov urbanizam je bio modelovan na fašističkoj državi.[16] Ti kritičari navode da je sam Le Korbizje pisao da „svi građani ne mogu da postanu lideri. Tehnokratska elita, industrijalci, finansijeri, inženjeri, i umetnici bi bili locirani u gradskom centru, dok bi radnici obitavali u gradskim predgrađima.”[17] Uticaj Le Korbizje je revolucionirisao urbanističko planiranje, i bio je osnivački član Međunarodnog kongresa moderne arhitekture (CIAM). On je bio jedan od prvih koji je realizovao kako će automobil promeniti ljudsko društvo. Le Korvizje je zamislio grad budućnosti sa velikim stambenim zgradama izolovanim u parkovskom okruženju. Planove Le Korbizjea prihvatili su graditelji javnih građevina u Evropi i Sjedinjenim Državama. U Velikoj Britaniji urbanisti su poprimali Le Korbizjeove „gradove na nebu” kao jeftiniji pristup javnom stanovanju krajem pedesetih godina 20. veka.[18] Zanimljivosti Godine 1910. godine, putujući na istok, Le Korbizje je posetio Knjaževac. Inspirisan slikovitošću ulica i arhitekturom grada, napravio je crtež Knjaževca, koji se danas čuva u Narodnom muzeju u Beogradu..

Unutra odlično kao novo Korice kao na slikama Slikovni leksikon Herceg Novog autora dr Vladimira Roganovića, koji je nedavno izašao iz štampe, svojevrsno je putovanje kroz lica i oličenja grada. Kroz 75 priča podsjeća čitaoca zašto voli i podstiče ga da zavoli Herceg Novi. Odakle ideja da na ovaj način ispričate priču o Herceg Novom? Želja da u različitim žanrovima pišem o gradu i Zalivu samo je nešto mlađa od autora. Prolazila je kroz razne mijene, račvala se kao delta neke rijeke i tekla raznim pravcima. Oblik je počela dobijati naučnom studijom „Boka u tragovima iščezlih vremena“ (2016). Ove godine je nastavljena monografijom „Andrić u Herceg Novom“ i „Slikovnim leksikonom“ koji je drugačiji od svega što sam stvorio. To troknjižje, ili „hercegnovski ciklus“, žanrovki je heterogeno, ali su „glavni junaci“ isti - to su Novi i Boka Kotorska. Među koricama knjige su abecednim redom složene priče o djelovima grada, njegovim znamenitostima, florističkim karakteristikama, ličnostima i umjetnicma po kojima je, između ostalih, poznat. O tome su pisali mnogi, ali za razliku od drugih, vi ste tim pričama dali poseban - novski „šug“. Pokušao sam da kroz 75 oneobičenih enciklopedijskih odrednica ili kratkih proza ispričam priču koja ne liči onima koje sam čitao. Želio sam da bude - oneobičena. Zato i podnaslov „Oneobičeni put kroz simbole i duh grada“. Herceg NoviHerceg Novi Dugo sam tragao za formom u koju se mogu udjenuti čuvstva ovakvoga grada. Bio je to istinski i radosni kreativni eksperiment. Posegnuto je za svim znanim iskustvima i stvoren je među tim plavim koricama amalgam riječi i fotografije, naučnih fakata i umjetničke fikcije, lirike i proze. Upravo fotografije - ta Benjaminovska „ogledala koja se sjećaju“ - organski povezane sa riječima, daju punoću i totalitet pričama i udruženi - stvaraju slike. Priče i fotografije, stvarane uporedo, slagane su i montirane kao nekakav film koji se čita ili knjiga koja se gleda. Stoga je leksikon „slikovni“. Želio sam da i naš i čitalac koji nam dolazi sa svih strana svijeta vidi i osjeti našu ljepotu. Zato je „Slikovni leksikon“ književno preveden i objavljen u zasebnoj knjizi i na engleskom jeziku, a u završnoj fazi je i prevod na ruski jezik. Očekujem da uskoro dočekamo i prevode na druge jezike, naročito na norveški - upravo zbog čudesne povezanosti Norvežana i Novljana. Ono što ovoj knjizi daje poseban šarm i odvaja ih od sličnih su priče o novskoj ariji, butigama, prozoru Voja Stanića, oriđinalima, novskim klupama, vjetrovima, kantunima, hodačima… Kako su se ove teme našle u Vašem leksikonu? Izbor i stvaranje odrednica ishod je sentimentalnog „vijađa“ kroz duh i dušu grada i oneobičenog pronicanja u topose njegove duše koji su se uznijeli do simbola. Zato je leksikon, osim što je slikovni, još i leksikon simbola, hercegnovskih. One su se, čini mi se, same ispisivale kao simboli uklesani u novski kamen i slikani po zalivskoj vodi. Za enciklopedijskom formom posegnuto je i zbog izražajnih mogućnosti žanra koje nude priliku da se ti simboli zagrle i izlože kao odrednice, poređane po nepotkupivom redu abecede. Stilska i kompoziciona ukrštanja u ovim pripovijestima - od enciklopedijske sažetosti do esejističkih, pa i lirskih ushita načinjena su uz osluškivanje šta to grad ima autoru da kaže, a ne (samo) šta autor o tome misli. Lično, mislio sam najviše na čitaoca kome je na izbor ostavljeno da stranice čita i gleda redom ili „neredom“ - od kraja, od sredine ili od početka. Želio sam da pustim grad da sâm piše svojim simbolima. Ja sam se trudio da ih oslušnem i iščitam, negdje i protumačim: uvijek kao novoljubac. U knjizi upotrebljavate tu kovanicu. Ko su Novoljupci? Iza edicije „Slikovni leksikoni“ čiji je prvi tom posvećen Herceg Novom krije se čitava jedna estetička konstrukcija, jedan kulturno-specifični koncept u kojem razmjenjujem iskustva i stvaralačku energiju sa mojim timom sačinjenim od fotografa, dizajnera, slikara, učenjaka, sineasta, prevodilaca i čitavim nizom dragocjenih konsultanata kojima sam duboko zahvalan. Decenijsko iskustvo rada sa stotinama saradnika na kompleksnim enciklopedijskim i kulturološkim projektima me podučilo da je takve temelje za ovu leksikografsku „građevinu“ bilo neophodno sačiniti. Novoljupci su u isto vrijeme i pokret i koncept; umjetnička i stvaralačka grupa prijatelja srodnih energija i afiniteta čiji je „program“ ispisan u samom imenu. Mi smo ljubitelji NOVIH kreativnih koncepata. KantunKantun U simboličkom svijetu leksikona, novoljupci su sinonim za ljude koji vole Herceg Novi i koji će ga zavoljeti; koji su ga posjetili i koji će ga posjetiti; koji u njemu žive ili će živjeti. Hipotetički, dakle, novoljupci su - svi ljudi na svijetu. Na drugim mjestima ove dobre ljude zovu još i gosti, namjernici, turisti, avanturisti, izletnici, pustolovi, posjetioci, putešestvenici, šetači, uživači... Ovaj leksikon njima je posvećen. Priče „A ti?“ i „Kenova“ posebno su zanimljive i traže objašnjena za sve koji nisu iz Novog ili Boke. Kenova su često prve riječi koje čovjek jutrom u Herceg Novom i Boki izgovori kad izađe „iz doma“. Slično je i u drugim mjestima na našem primorju. Na tu pozdravnu frazu odgovori se obično sa „A ti?“ (àti, s karakterističnim naglaskom na prvom samoglasniku. Za izraz vezale su se silne niti emocijâ i identifikacijâ. Ovaj kratak dijalog sa dva (znaka) pitanja izgovara se na svakoj sceni: „u pjacu“, „na more“, „na rabotu“ - i iz njega se može iščitati puno više od konvencionalnog izraza učtivosti. Kroz njih se osluškuje duh grada i naslućuje ponešto od gospodstva, mudrosti, radoznalosti i sažetosti koje nemirne epohe utisnule u svijest i karakter ovdašnjega čovjeka. To su prijateljski raširene ruke, otvorenost i srodnost u dva pitanja s bezbroj odgovora. Da li je „Slikovni leksikon“ uspio da ispriča priču u Herceg Novom ili priča nema kraja? Namjera ovih knjiga je da čitaocu odškrine gradska vrata i da ga potakne da se i sâm otisne na put, da duboko udahne i osjeti našu ariju. Duboko sam zahvalan mom izdavaču, Turističkoj organizaciji Herceg Novi, koja je prepoznala ideju da se identitet grada predstavi jednom enciklopedijom, oneobičenom i vedrom. Uporedo, sa istom strašću i posvećenošću, zajedno sa svojim timom, radim i na njegovom nastavku i na slikovnim leksikonima drugih crnogorskih gradova. Uvjeren sam da svi ti biseri zaslužuju svoje leksikone. Volio bih da svim namjernicima otkrijemo nova mjesta duše i inspirišemo ih da dopišu sopstvene redove i stvore sopstvene slike. Istražuje prošlost Herceg Novog, Boke i Crne Gore Dr Vladimir Roganović, književni istoričar, leksikograf i kulturolog, rođen je u Dubrovniku 1975. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Herceg Novom. Diplomirao je, magistrirao i doktorirao na Filološkom fakultetu u Beogradu. Urednik je u Leksikografskoj redakciji Službenog glasnika. Naučni je saradnik i član Upravnog odbora Etnografskog instituta SANU, savjetnik CANU. Naučne radove i prikaze u naučnim časopisima nacionalnog i međunarodnog značaja. U kulturnoistorijskim istraživanjima posebno istražuje i tumači književnu, kulturnu i istorijsku prošlost Herceg Novog, Boke Kotorske i Crne Gore. Autor je knjiga: Boka u tragovima iščezlih vremena (2016); Andrić u Herceg Novom, Herceg Novi: Slikovni leksikon. Tags: Crnogorsko primorje istorija crne gore herceg novog crnogorski gradovi u crnoj gori stari arhitektura umetnost umetnici znamenitosti geografija pomorstvo etnografije stanovništvo

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Hajnrih Velflin (njem. Heinrich Wölfflin; rođen 21. juna 1864. g., Vintertur, Švajcarska – 19. jula 1945. g., Cirih), bio je švajcarski istoričar i teoretičar umjetnosti. Njegova formalna klasifikacija tradicija evropske umjetnosti, posebno slikarstva, na „slikarski i linearni pristup” je imala značajan uticaj na razvoj teorije formalne analize početkom 20. vijeka. Takođe je zaslužan za definisanje baroka kao zasebnog stila likovne umjetnosti. Predavao je istoriju i teoriju umjetnosti u Bazelu, Berlinu i Minhenu. Njegova najznačajanije tri knjige koje su još uvijek aktuelne na katedrama istorije umjetnosti su: Renesansa i barok: Istraživanja o suštini i nastanku baroknog stila u Italiji (Renaissance und Barock: eine Untersuchung über Wesen und Entstehung des Barockstils in Italien, 1888. g.), Klasična umetnost (Die Klassische Kunst, 1898. g.), i Razmatranja o istoriji umjetnosti (Kunstgeschichtliche Grundbegriffe, 1915. g.). Biografija Hajnrih Velflin se rodio u Vinterturu u Švajcarskoj, kao sin Eduarda Velflina, profesora filozofije na Univerzitetu u Cirihu i Berte Trol. Od 1882. do 1886. godine je studirao filozofiju na Univerzitetu u Bazelu, ali se zahvaljujući konferencijama istoričara umjetnosti i kulture Jakoba Burkharta, zainteresovao za umjetnost. Nastavio je svoje studije filozofije kao student Vilhelma Diltaja koji je imao značajan uticaj na njegov dalji rad. U Minhenu je, godine 1886. napisao svoju doktorsku tezu, Prolegomena za psihologiju arhitekture (Prolegomena zu einer Psychologie der Architektur), zasnivajući je na metodološkim koncepcijama koje je učio od Diltaja. Velflin je posvetio svoju pažnju analizi pojediniačnih umjetničkih djela kao i na sistematsku analizu umjetnosti. Naredne dvije godine je proveo u Italiji gdje je napisao svoje prvo značajno djelo, Renesansa i barok, 1888. godine. Po povratku u Minhen održao je konferenciju na minhenskom Univerzitetu. Godine 1893. se vratio u Bazel, gdje je preuzeo katedru svog mentora Jakoba Burkharta, i u to vrijeme je napisao svoju drugu knjigu, Klasična umetnost (1898), koja će postati vrlo popularna. Godine 1901. je dobio poziv da preuzme katedru profesora na Univerzitetu Berlina, gdje je naslijedio profesora Hermana Grima. Doprinos disciplini istorije umjetnosti Za razliku od anegdotskih pristupa istoriji umjetnosti, popularnih u 19. vijeku, Velflin je vršio formalnu stilsku analizu crteža, kompozicije, svjetla, boje, predmeta i drugih slikovnih elemenata kako su ih shvatali slikari određenog perioda ili nacionalne škole. Ovim sistemom komparativne stilske analize, nadao se da će uspostaviti skup objektivnih kriterijuma za razumijevanje i ocjenjivanje pojedinih umjetničkih djela. Zahvaljujući Velflinu, pojam „barok” je ušao u jezik kulturne istorije da bi opisao ne samo karakterističan stil (ili stilove) arhitekture, već i čitav period i umjetnički impuls koji je u njemu prevladavao. Velflinovo razlikaovanje između renesanse i baroka često se doživljava kao najuspješnija primjena Hegelove koncepcije umjetnosti, izraz Zeitgeista ili „duha vremena”. Mada njegov pristup više nije široko prihvaćen, imao je veliki uticaj na kasnije istoričare umjetnosti i pomogao da se istorija umjetnosti uspostavi kao intelektualno stroga disciplina moderne nauke.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Listovi malo talasasti, bez nepriajatnih mirisa ili neceg slicnog samo su listovi malo talasasti. Atinska povelja je zbir preporuka za izgradnju gradova, takvih kakve ih danas poznajemo. Lučio Kosta, Brazilija- uticaju Atinske povelje Njena glavna misao bila je objavlivanje i stvaranje gradskog prostora. Misao stvaranja grada kao funkcionalne celine se prvi put značajnije pojavila i prodiskutovala u prvobitnom teoretskom dobu stvaranja arhitekta Toni Garniera koji je bio pozvan od strane glavni arhitekta grada Liona Edvarda Heriota da izradi plan za jedan privredni grad sastavljen od normiranih objekata i osnuje princip striktnog funkcionalnog zoniranja i deljenja gradskih prostora. Le Korbizje (franc. Charles-Édouard Jeanneret, Le Corbusier) ili samo Korbizje je pseudonim francuskog arhitekte švajcarskog porekla, čije je pravo ime bilo Šarl-Eduar Žanre-Gri (franc. Charles-Édouard Jeanneret-Gris). Rođen je 6. oktobra 1887. u mestu Šo de Fon (franc. La Chaux-de-Fonds) u Švajcarskoj i postao francuski građanin 1930. godine, a umro je 27. avgusta 1965. u Francuskoj. Le Korbizje je bio arhitekta i urbanista a takođe i slikar, vajar i pisac a poznat je i kao saosnivač purizma. Tokom svoje pedesetogodišnje karijere dizajnirao je zgrade u Evropi, Japanu, Indiji, i Severnoj i Južnoj Americi. Posvećen pružanju boljih uslova za život stanovnicima preopterećenih gradova, Le Korbizje je bio uticajan u oblasti urbanističkog planiranja, i bio je osnivački član Međunarodnog kongresa moderne arhitekture (CIAM). Le Korbizje je pripremio glavni plan grada Čandigar u Indiji, i doprineo je specifičnim dizajnerskim projektima za više zgrada u tom gradu. Dana 17. jula 2016, sedamnaest Le Korbizjeovih projekata u sedam zemalja je upisano u Uneskov spisak lokacija Svetksog nasleđa kao Arhitektonski rad Le Korbizjea, izuzetan doprinos modernom pokretu. Le Korbizje je rođen u porodici umetnika: njegov otac je bio slikar i graver brojčanika na časovnicima,[2] a mati muzičarka. Njegov stariji brat Albert je bio amaterski violinista.[2] Počeo je rano da slika i uči graverski zanat.[3][4][5] Sa četrnaest godina počeo je da pohađa umetničku školu,[2] ali se uskoro posvetio arhitekturi. Godine 1902. na međunarodnoj izložbi cizeliranih časovnika u Torinu njegov rad je nagrađen diplomom. Od 1906. posvećuje se isključivo arhitekturi, živi skromno, putuje po svetu, a u Italiji proučava tamošnju arhitekturu. Sledeće godine odlazi u Austriju. Počinje da proučava armiranobetonske konstrukcije da bi 1912. realizovao prve arhitektonske projekte.[6] Tokom Prvog svetskog rata radio je kao učitelj.[7] Godine 1917. trajno se nastanjuje u Parizu i sa kasnijim dugogodišnjim saradnikom Amadeom Ozefantom izdaje manifest kubizma koji postaje osnov purizma. Godine 1929. godine postaje saosnivač časopisa za estetska pitanja. Godine 1921. sa rođakom Pjerom Žanreom otvara atelje u kome radi do 1965. godine. Od 1923. gradi zgrade širom sveta (Francuska, Švajcarska, Nemačka, Rusija, Južna Amerika, Alžir... ). Le Korbizje, april 1965. U prisilnoj izolaciji je od 1939, odnosno od početka Drugog svetskog rata. Godine 1941. objavljuje u Parizu „Atinsku povelju“ a 1944. ` Tri ljudska uređenja“. Radi i projektuje od završetka Drugog svetskog rata pa sve do smrti od infarkta 27. avgusta 1965. Izbor iz dela Muzej u Tokiju od Le Korbizjea Administrativna zgrada od Le Korbizjea u Čandigaru-Indija Objekat Le Poème Électronique ispred Tehničkog univerziteta u Aidhovenu Dvostruka kuća od Le Korbizijea i Pjera Žanrea u Štutgartu kao primer za primenu pet principa nove arhitekture Dom lno (njegov prvi projekat) Prvi Le Korbizijeov projekat koji generalizuje promišljene crte i principe kao i metode konstrukcije zgrada, je iz 1914. godine i inspirisan je Garnierovim industrijskim gradom u kome još možemo naslućivati kompozicione nedoslednosti razmeštanja reprodukovanog modula i ipak tu ne spaja pojedine elemente u organizovani gradski organizam i celine. Vila na morskoj obali Ovo je projekat iz 1916. koji jasno ukazuje na nerešene protivrečnosti dve kompozicione osnove; tradicionalne srednjomorske, koja se karakteriše lukovima i lođama i druge dinamičke koja se karakteriše slobodnom volumetrijom što se može smatrati približavanjem preloma u njegovom stvaralaštvu i shvatanju prostora. Serijska stambena jedinica Dom Citrohan Ovo je projekat iz vremena 1920—1922. godine u kojem je rešio probleme serijske gradnje stambene jedinice. Slobodnim rasporedom površina i unutrašnjeg prostora pojedinih prostorija omogućava čoveku da u principu vodi bolji život i ima bolje uslove za rad. U ovom se projektu manifestuje njegov princip koji je proizveo veliki skandal u umetnosti „Stan je mašina za stanovanje“. Stambena jedinica za Blistavi grad Izgrađena je u godinama 1947—1952. u skladu sa svojim predstavama o stanu kao mašini za stanovanje. Stanovi su opremljeni otvorenim terasama i arhitekta je tu primenio svoj „Modulator“ koji je sam stvorio i to je sistem proporcija ljudskog tela u koncepciji ljudskog merila kao čoveka koji je merilo stvari. U planu Marseljskog blistavog grada Le Korbizije je definisao pet tačaka arhitekture odnosno pet njegovih principa: Stubovi: zgrada je na stubovima. Zgrada sa osnovama u zemlji - tamni i često vlažni prostori. Armirani beton je omogućio da zgrada lebdi u vazduhu, a komad zemlje ispod nje je bašta koja se nalazi i na krovu objekta. Krovne bašte... Armirani beton je novo sredstvo za homogenizaciju pokrivanja objekata. Razlozi tehnički, ekonomski i čežnja za savremenim konforom, razlozi osećajni - sve to nam nudi da se odlučujemo za terase na krovovima. Slobodna kompozicija. Stalno se grade noseći zidovi od čega zavisi projekat. Armirani beton je dao slobodan prostor i po posebnim spratovima se ne moraju ponavljati iste osnove i projektovati isti prostor, spratovi su nezavisni i to se ogleda u uštedama u prostoru i investicijama. Uzdužni prozori. Prozor je osnovni elemenat u arhitekturi i projektu zgrade. Armirani beton znači revoluciju za istoriju prozorskih otvora. Prozori se sada mogu projektovati kao odnosi punog-praznog i uzduž cele fasade. Slobodna fasada. Stupovi iza fasada unutar objekata. Fasade su tanke membrane odnosno opne koje se sastoje od prozora i ispune od izolujućeg materijala koji se nosi na armirano-betonskim konstrukcijama. Fasada je slobodna. Vila Štajn i Garhes Osnovna je osnova horizontalnih elemenata koje određuju kompoziciju fasade, terasa je na krovu. Slobodne osnove ove koncepcije su nagovestili potencijal plastične energije koja će doći do izražaja u njegovim nerednim projektima. Predlog palate UN u Ženevi Le Korbizije je predložio praktičnu zgradu koja je u duhu savremene arhitekture i prema „Novoj estetici“. Njegov projekat nije pobedio i kako tvrdi: `- diplomatija ima neprimerene simpatije prema pozlaćenim prostorima mrtvih kraljeva“. Vila Savoja u Poisi Realizovana 1929—1932. To je projekat koji se zasniva na njegovih „pet principa“ i zgrada oslonjena na stubovima lebdi u prostoru kao bela svemirska lađa koja kao da nije od ovoga sveta Kapela Notr-dam u Ronšanu Simbol je savremene arhitekture inspiracije iz primitivne umetnosti i ekspresivnog spoljašnjeg izgleda koja je u kontrastima sa spiritualnim duhom unutrašnjeg prostora. Mali prozori na snažnim zidovima pripomenuće nam gotiku i njene katedrale i tvrđave a vizuelno je u suštoj suprotnosti gotskih katedrala i prava je oprečnost lake i visoko stilizovane gotike. Manastir U la Turete Realizovan je 1959. i koristi formalni jezik objašnjavajući dinamički prostor, i u naponu je između unutrašnjeg prostora i spoljašnjeg prostora. Ovde nalazimo rad na svetlosti i svetlosnim efektima koji obogaćuju unutračnji prostor oživljavajući ga i uklanjaju njegovu monotoniju u njegovoj funkcionalnosti. Portret Le Korbizjea na novčanici od 10 švajcarskih franaka iz 1996. Velika dela arhitekture i urbanizma Plata Gustava Kapaneme, Rio de Žaneiro (Brazil) Ozarenigrad u Marselju Urbanistički planovi za Sent-Die Planovi za La Rošel Plan zgrade OUN Plan urbanizacije Bogote Rošanska kapela Manastir u La Turetu Stambeni kompleks u Nant-Rezeu Urbanizacija u Meuksu i Firmini Strazburški konkurs Brazilski paviljon univerzitetskog grada Meandralni grad u Tokiju Čandigar Radovi u umetnosti Više od 400 uljanih slika ili murala 44 skulpture 27 predloga za goblene litografije i crteži Nameštaj Detaljnije: Le Korbizjeov nameštaj Okvir LC4 stolice koju su dizajnirali Le Korbizje i Perjand (1927–28) u Muzeju dekorativnih umetnosti, Pariz Le Korbizje je bio elokventni kritičar fino dizajniranog ručno izrađenog nameštaja, napravljenog od retkog i egzotičnog drveta, sa umecima i pokrivačima, predstavljenoj na Izložbi dekorativne umetnosti 1925. godine. Sledeći svoj uobičajeni metod Le Korbizje je prvo napisao knjigu sa svojim teorijama o nameštaju, sve zajedno sa nezaboravnim sloganima. U njegovoj knjizi iz 1925. godine L`Art Décoratif d`aujourd`hui, on se zalagao za nameštaj za čiju izradu bi bili korišteni jeftini materijali i koji bi se mogao se masovno proizvoditi. Le Korbizje je opisao tri različita tipa nameštaja: tip potreba, tip nameštaja, i objekti ljudskih udova. On je definisao objekte ljudskih udova kao: „... produžetke naših udova i adaptirane na ljudske funkcije, koje su tipa potreba i tipa funkcija, i stoga tipa objekata i tipa nameštaja. Objekat ljudskog uda je poslušni sluga. Dobar sluga je diskretan i skroman, kako bi pružio slobodu svom gospodaru. Svakako, umetnički radovi su oruđa, lepa oruđa. I dugo živeo dobar ukus manifestovan izborom, suptilnošću, proporcionalnošću i harmonijom.” On je dalje deklarisao, „Stolice su arhitektura, sofe su buržoazija”. Le Korbizje se prvi oslanjao na gotov industrijski nameštaj iz Tonetovih fabrika da ispuni svoje projekte, kao što je njegov paviljon na Ekspoziciji iz 1925. Godine 1928, nakon objavljivanja njegovih teorija, on je počeo da eksperimentiše u oblasti dizajna nameštaja. Godine 1928, on je pozvao arhitektu Šarlot Perjand, da se pridruži njegovom studiju kao dizajner nameštaja. Njegov rođak, Pjer Žanere, isto tako je sarađivao na mnogim njegovim dizajnima. Za proizvodnju njegovog nameštaja on je izabrao nemačku firmu Gebruder Tonet, koja je počela sa pravljenjem stolica od cevastog čelika, materijala koji je originalno korišten za izradu biciklova, u ranim 1920-tim. Le Korbizje je cenio dizajnerske radove Marsela Brojera i Bauhausa, koji je 1925. godine započeo sa pravljenjem elegantnih modernih cevastih klubskih stolica. Ludvig Mis van der Roe je započeo sa proizvodnjom po svojoj sopstvenoj verziji skulpturne zakrivljene forme sa sedištem od trske 1927. godine.[8] Prvi rezultati kolaboracije između Le Korbizja i Perjand su bila tri tipa stolica napravljena sa okvirima od hromiranog cevastog čelika; LC4 ležaljka (1927–28) sa pokrivačem od kravlje kože, što joj je davalo osećaj egzotičnosti; udobni naslonjač (LC3) (1928–29), klubska stolica sa cevastim okvirom koji je podsećao na udobne Art Deko klubske stolice koje su postale popularne tokom 1920-ih; i naslonjač za ljuljanje (LC4) (1928–29), nisko sedište suspendovano u cevastom čeličnom ramu, takođe sa tapaciranje od kravlje kože. Ove stolice su bile specifično dizajnirane za dva njegova projekta, Kuća la Roš u Parizu i paviljon za Barbaru i Henrija Čerča. Sve tri su jasno pokazale uticaj Mis van der Roea i Marsela Brojera. Linija nameštaja je proširena dodatnim dizajnima za Le Korbizjeovu postavku Jesenji salon iz 1929. godine, `Oprema za kuću`. Uprkos namere Le Korbizjea da njegov nameštaj treba da ima pristupačne cene i da bude industrijski proizvođen njegovi komadi su originalno bili skupi za izradu i nisu ušli u masovnu proizvodnju dogo godina, do vremena kad je on postao poznat. [9] Politika Politički stavovi Le Korbizjea su prilično nejasni i promenljivi tokom vremena. Tokom 1920-ih, on je nakratko pisao članke o urbanizmu za sindikalističke žurnale Plans, Prélude i L`homme reel.[10] Između 1925. i 1928, Le Korbizje je sarađivao sa Le Faisceau, francuskom fašističkom partijom kratkog veka koju je predvodio Žorž Valo. Valo je kasnije postao antifašista.[11] Le Korbizje je poznavao još jednog bivšeg člana te partije, Ibera Lagardela, bivšeg radničkog lidera i sindikaliste, koji je postao nezadovoljan političkom levicom. Godine 1934, nakon što je Lagardel dobio poziciju u francuskoj ambasadi u Rimu, on je organizovao da Le Korbizje predaje arhitekturu u Italiji. Lagardel je kasnije služio kao ministar rada u pro-osovinskom Višijevskog režimu. Le Korbizje je u nekoliko navrata neuspešno tražio angažmane od Višijevskog režima, ali jedino imenovanje koje je dobio je bilo članstvo u komitetu koji je proučavao urbanizam. Le Korbizje je bio oštužen za antisemitističke stavove. On je pisao svojoj majci u oktobru 1940, pre referenduma koji je organizovala Višijevska vlada: „Jevreji loše prolaze. Povremeno mi ih je žao. Ali izgleda da je njihova slepa požuda za novcem uništila zemlju.” On je isto tako bio optužen za omalovažavanje muslimanskog življa u Alžiru, u to vreme delu Francuske. Kad je Le Korbizje predložio plan za obnovu Alžira, on je osudio postojeći način stanovanja evropskih Alžiraca, žaleći se da je inferioran onom u kojem žive autohtoni Alžirci: „civilizovani žive kao pacovi u rupama”, dok „varvari žive u usamljenosti, u dobrostanju”.[12] Njegov plan za obnovu Alžira je odbijen, i nakon toga je Le Korbizje uglavnom izbegavao politiku.[13] Kritike Mali broj arhitekata 20. veka je bio hvaljen, ili kritikovan, u istoj meri kao i Le Korbizje. U svom posmrtnom slovu Le Korbizjea na memorijalnoj ceremoniji za arhitektu u dvorištu Luvra 1. septembra 1965. godine, francuski ministar kulture Andre Malro je izjavio, „Le Korbizje je imao velike rivale, ali ni jedan od njih nije imao isti značaj u revoluciji arhitekture, jer ni jedan nije podnosio uvrede tako strpljivo i tako dugo.”[14] Kasnije kritike Le Korbizjea su bile usmerene na njegove ideje o urbanističkom planiranju.[15] Prema nekim kritičarima, Le Korbizjeov urbanizam je bio modelovan na fašističkoj državi.[16] Ti kritičari navode da je sam Le Korbizje pisao da „svi građani ne mogu da postanu lideri. Tehnokratska elita, industrijalci, finansijeri, inženjeri, i umetnici bi bili locirani u gradskom centru, dok bi radnici obitavali u gradskim predgrađima.”[17] Uticaj Le Korbizje je revolucionirisao urbanističko planiranje, i bio je osnivački član Međunarodnog kongresa moderne arhitekture (CIAM). On je bio jedan od prvih koji je realizovao kako će automobil promeniti ljudsko društvo. Le Korvizje je zamislio grad budućnosti sa velikim stambenim zgradama izolovanim u parkovskom okruženju. Planove Le Korbizjea prihvatili su graditelji javnih građevina u Evropi i Sjedinjenim Državama. U Velikoj Britaniji urbanisti su poprimali Le Korbizjeove „gradove na nebu” kao jeftiniji pristup javnom stanovanju krajem pedesetih godina 20. veka.[18] Zanimljivosti Godine 1910. godine, putujući na istok, Le Korbizje je posetio Knjaževac. Inspirisan slikovitošću ulica i arhitekturom grada, napravio je crtež Knjaževca, koji se danas čuva u Narodnom muzeju u Beogradu..

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Nemacki jezik! Le Korbizje (franc. Charles-Édouard Jeanneret, Le Corbusier) ili samo Korbizje je pseudonim francuskog arhitekte švajcarskog porekla, čije je pravo ime bilo Šarl-Eduar Žanre-Gri (franc. Charles-Édouard Jeanneret-Gris). Rođen je 6. oktobra 1887. u mestu Šo de Fon (franc. La Chaux-de-Fonds) u Švajcarskoj i postao francuski građanin 1930. godine, a umro je 27. avgusta 1965. u Francuskoj. Le Korbizje je bio arhitekta i urbanista a takođe i slikar, vajar i pisac a poznat je i kao saosnivač purizma. Tokom svoje pedesetogodišnje karijere dizajnirao je zgrade u Evropi, Japanu, Indiji, i Severnoj i Južnoj Americi. Posvećen pružanju boljih uslova za život stanovnicima preopterećenih gradova, Le Korbizje je bio uticajan u oblasti urbanističkog planiranja, i bio je osnivački član Međunarodnog kongresa moderne arhitekture (CIAM). Le Korbizje je pripremio glavni plan grada Čandigar u Indiji, i doprineo je specifičnim dizajnerskim projektima za više zgrada u tom gradu. Dana 17. jula 2016, sedamnaest Le Korbizjeovih projekata u sedam zemalja je upisano u Uneskov spisak lokacija Svetksog nasleđa kao Arhitektonski rad Le Korbizjea, izuzetan doprinos modernom pokretu. Le Korbizje je rođen u porodici umetnika: njegov otac je bio slikar i graver brojčanika na časovnicima,[2] a mati muzičarka. Njegov stariji brat Albert je bio amaterski violinista.[2] Počeo je rano da slika i uči graverski zanat.[3][4][5] Sa četrnaest godina počeo je da pohađa umetničku školu,[2] ali se uskoro posvetio arhitekturi. Godine 1902. na međunarodnoj izložbi cizeliranih časovnika u Torinu njegov rad je nagrađen diplomom. Od 1906. posvećuje se isključivo arhitekturi, živi skromno, putuje po svetu, a u Italiji proučava tamošnju arhitekturu. Sledeće godine odlazi u Austriju. Počinje da proučava armiranobetonske konstrukcije da bi 1912. realizovao prve arhitektonske projekte.[6] Tokom Prvog svetskog rata radio je kao učitelj.[7] Godine 1917. trajno se nastanjuje u Parizu i sa kasnijim dugogodišnjim saradnikom Amadeom Ozefantom izdaje manifest kubizma koji postaje osnov purizma. Godine 1929. godine postaje saosnivač časopisa za estetska pitanja. Godine 1921. sa rođakom Pjerom Žanreom otvara atelje u kome radi do 1965. godine. Od 1923. gradi zgrade širom sveta (Francuska, Švajcarska, Nemačka, Rusija, Južna Amerika, Alžir... ). Le Korbizje, april 1965. U prisilnoj izolaciji je od 1939, odnosno od početka Drugog svetskog rata. Godine 1941. objavljuje u Parizu „Atinsku povelju“ a 1944. ` Tri ljudska uređenja“. Radi i projektuje od završetka Drugog svetskog rata pa sve do smrti od infarkta 27. avgusta 1965. Izbor iz dela Muzej u Tokiju od Le Korbizjea Administrativna zgrada od Le Korbizjea u Čandigaru-Indija Objekat Le Poème Électronique ispred Tehničkog univerziteta u Aidhovenu Dvostruka kuća od Le Korbizijea i Pjera Žanrea u Štutgartu kao primer za primenu pet principa nove arhitekture Dom lno (njegov prvi projekat) Prvi Le Korbizijeov projekat koji generalizuje promišljene crte i principe kao i metode konstrukcije zgrada, je iz 1914. godine i inspirisan je Garnierovim industrijskim gradom u kome još možemo naslućivati kompozicione nedoslednosti razmeštanja reprodukovanog modula i ipak tu ne spaja pojedine elemente u organizovani gradski organizam i celine. Vila na morskoj obali Ovo je projekat iz 1916. koji jasno ukazuje na nerešene protivrečnosti dve kompozicione osnove; tradicionalne srednjomorske, koja se karakteriše lukovima i lođama i druge dinamičke koja se karakteriše slobodnom volumetrijom što se može smatrati približavanjem preloma u njegovom stvaralaštvu i shvatanju prostora. Serijska stambena jedinica Dom Citrohan Ovo je projekat iz vremena 1920—1922. godine u kojem je rešio probleme serijske gradnje stambene jedinice. Slobodnim rasporedom površina i unutrašnjeg prostora pojedinih prostorija omogućava čoveku da u principu vodi bolji život i ima bolje uslove za rad. U ovom se projektu manifestuje njegov princip koji je proizveo veliki skandal u umetnosti „Stan je mašina za stanovanje“. Stambena jedinica za Blistavi grad Izgrađena je u godinama 1947—1952. u skladu sa svojim predstavama o stanu kao mašini za stanovanje. Stanovi su opremljeni otvorenim terasama i arhitekta je tu primenio svoj „Modulator“ koji je sam stvorio i to je sistem proporcija ljudskog tela u koncepciji ljudskog merila kao čoveka koji je merilo stvari. U planu Marseljskog blistavog grada Le Korbizije je definisao pet tačaka arhitekture odnosno pet njegovih principa: Stubovi: zgrada je na stubovima. Zgrada sa osnovama u zemlji - tamni i često vlažni prostori. Armirani beton je omogućio da zgrada lebdi u vazduhu, a komad zemlje ispod nje je bašta koja se nalazi i na krovu objekta. Krovne bašte... Armirani beton je novo sredstvo za homogenizaciju pokrivanja objekata. Razlozi tehnički, ekonomski i čežnja za savremenim konforom, razlozi osećajni - sve to nam nudi da se odlučujemo za terase na krovovima. Slobodna kompozicija. Stalno se grade noseći zidovi od čega zavisi projekat. Armirani beton je dao slobodan prostor i po posebnim spratovima se ne moraju ponavljati iste osnove i projektovati isti prostor, spratovi su nezavisni i to se ogleda u uštedama u prostoru i investicijama. Uzdužni prozori. Prozor je osnovni elemenat u arhitekturi i projektu zgrade. Armirani beton znači revoluciju za istoriju prozorskih otvora. Prozori se sada mogu projektovati kao odnosi punog-praznog i uzduž cele fasade. Slobodna fasada. Stupovi iza fasada unutar objekata. Fasade su tanke membrane odnosno opne koje se sastoje od prozora i ispune od izolujućeg materijala koji se nosi na armirano-betonskim konstrukcijama. Fasada je slobodna. Vila Štajn i Garhes Osnovna je osnova horizontalnih elemenata koje određuju kompoziciju fasade, terasa je na krovu. Slobodne osnove ove koncepcije su nagovestili potencijal plastične energije koja će doći do izražaja u njegovim nerednim projektima. Predlog palate UN u Ženevi Le Korbizije je predložio praktičnu zgradu koja je u duhu savremene arhitekture i prema „Novoj estetici“. Njegov projekat nije pobedio i kako tvrdi: `- diplomatija ima neprimerene simpatije prema pozlaćenim prostorima mrtvih kraljeva“. Vila Savoja u Poisi Realizovana 1929—1932. To je projekat koji se zasniva na njegovih „pet principa“ i zgrada oslonjena na stubovima lebdi u prostoru kao bela svemirska lađa koja kao da nije od ovoga sveta Kapela Notr-dam u Ronšanu Simbol je savremene arhitekture inspiracije iz primitivne umetnosti i ekspresivnog spoljašnjeg izgleda koja je u kontrastima sa spiritualnim duhom unutrašnjeg prostora. Mali prozori na snažnim zidovima pripomenuće nam gotiku i njene katedrale i tvrđave a vizuelno je u suštoj suprotnosti gotskih katedrala i prava je oprečnost lake i visoko stilizovane gotike. Manastir U la Turete Realizovan je 1959. i koristi formalni jezik objašnjavajući dinamički prostor, i u naponu je između unutrašnjeg prostora i spoljašnjeg prostora. Ovde nalazimo rad na svetlosti i svetlosnim efektima koji obogaćuju unutračnji prostor oživljavajući ga i uklanjaju njegovu monotoniju u njegovoj funkcionalnosti. Portret Le Korbizjea na novčanici od 10 švajcarskih franaka iz 1996. Velika dela arhitekture i urbanizma Plata Gustava Kapaneme, Rio de Žaneiro (Brazil) Ozarenigrad u Marselju Urbanistički planovi za Sent-Die Planovi za La Rošel Plan zgrade OUN Plan urbanizacije Bogote Rošanska kapela Manastir u La Turetu Stambeni kompleks u Nant-Rezeu Urbanizacija u Meuksu i Firmini Strazburški konkurs Brazilski paviljon univerzitetskog grada Meandralni grad u Tokiju Čandigar Radovi u umetnosti Više od 400 uljanih slika ili murala 44 skulpture 27 predloga za goblene litografije i crteži Nameštaj Detaljnije: Le Korbizjeov nameštaj Okvir LC4 stolice koju su dizajnirali Le Korbizje i Perjand (1927–28) u Muzeju dekorativnih umetnosti, Pariz Le Korbizje je bio elokventni kritičar fino dizajniranog ručno izrađenog nameštaja, napravljenog od retkog i egzotičnog drveta, sa umecima i pokrivačima, predstavljenoj na Izložbi dekorativne umetnosti 1925. godine. Sledeći svoj uobičajeni metod Le Korbizje je prvo napisao knjigu sa svojim teorijama o nameštaju, sve zajedno sa nezaboravnim sloganima. U njegovoj knjizi iz 1925. godine L`Art Décoratif d`aujourd`hui, on se zalagao za nameštaj za čiju izradu bi bili korišteni jeftini materijali i koji bi se mogao se masovno proizvoditi. Le Korbizje je opisao tri različita tipa nameštaja: tip potreba, tip nameštaja, i objekti ljudskih udova. On je definisao objekte ljudskih udova kao: „... produžetke naših udova i adaptirane na ljudske funkcije, koje su tipa potreba i tipa funkcija, i stoga tipa objekata i tipa nameštaja. Objekat ljudskog uda je poslušni sluga. Dobar sluga je diskretan i skroman, kako bi pružio slobodu svom gospodaru. Svakako, umetnički radovi su oruđa, lepa oruđa. I dugo živeo dobar ukus manifestovan izborom, suptilnošću, proporcionalnošću i harmonijom.” On je dalje deklarisao, „Stolice su arhitektura, sofe su buržoazija”. Le Korbizje se prvi oslanjao na gotov industrijski nameštaj iz Tonetovih fabrika da ispuni svoje projekte, kao što je njegov paviljon na Ekspoziciji iz 1925. Godine 1928, nakon objavljivanja njegovih teorija, on je počeo da eksperimentiše u oblasti dizajna nameštaja. Godine 1928, on je pozvao arhitektu Šarlot Perjand, da se pridruži njegovom studiju kao dizajner nameštaja. Njegov rođak, Pjer Žanere, isto tako je sarađivao na mnogim njegovim dizajnima. Za proizvodnju njegovog nameštaja on je izabrao nemačku firmu Gebruder Tonet, koja je počela sa pravljenjem stolica od cevastog čelika, materijala koji je originalno korišten za izradu biciklova, u ranim 1920-tim. Le Korbizje je cenio dizajnerske radove Marsela Brojera i Bauhausa, koji je 1925. godine započeo sa pravljenjem elegantnih modernih cevastih klubskih stolica. Ludvig Mis van der Roe je započeo sa proizvodnjom po svojoj sopstvenoj verziji skulpturne zakrivljene forme sa sedištem od trske 1927. godine.[8] Prvi rezultati kolaboracije između Le Korbizja i Perjand su bila tri tipa stolica napravljena sa okvirima od hromiranog cevastog čelika; LC4 ležaljka (1927–28) sa pokrivačem od kravlje kože, što joj je davalo osećaj egzotičnosti; udobni naslonjač (LC3) (1928–29), klubska stolica sa cevastim okvirom koji je podsećao na udobne Art Deko klubske stolice koje su postale popularne tokom 1920-ih; i naslonjač za ljuljanje (LC4) (1928–29), nisko sedište suspendovano u cevastom čeličnom ramu, takođe sa tapaciranje od kravlje kože. Ove stolice su bile specifično dizajnirane za dva njegova projekta, Kuća la Roš u Parizu i paviljon za Barbaru i Henrija Čerča. Sve tri su jasno pokazale uticaj Mis van der Roea i Marsela Brojera. Linija nameštaja je proširena dodatnim dizajnima za Le Korbizjeovu postavku Jesenji salon iz 1929. godine, `Oprema za kuću`. Uprkos namere Le Korbizjea da njegov nameštaj treba da ima pristupačne cene i da bude industrijski proizvođen njegovi komadi su originalno bili skupi za izradu i nisu ušli u masovnu proizvodnju dogo godina, do vremena kad je on postao poznat. [9] Politika Politički stavovi Le Korbizjea su prilično nejasni i promenljivi tokom vremena. Tokom 1920-ih, on je nakratko pisao članke o urbanizmu za sindikalističke žurnale Plans, Prélude i L`homme reel.[10] Između 1925. i 1928, Le Korbizje je sarađivao sa Le Faisceau, francuskom fašističkom partijom kratkog veka koju je predvodio Žorž Valo. Valo je kasnije postao antifašista.[11] Le Korbizje je poznavao još jednog bivšeg člana te partije, Ibera Lagardela, bivšeg radničkog lidera i sindikaliste, koji je postao nezadovoljan političkom levicom. Godine 1934, nakon što je Lagardel dobio poziciju u francuskoj ambasadi u Rimu, on je organizovao da Le Korbizje predaje arhitekturu u Italiji. Lagardel je kasnije služio kao ministar rada u pro-osovinskom Višijevskog režimu. Le Korbizje je u nekoliko navrata neuspešno tražio angažmane od Višijevskog režima, ali jedino imenovanje koje je dobio je bilo članstvo u komitetu koji je proučavao urbanizam. Le Korbizje je bio oštužen za antisemitističke stavove. On je pisao svojoj majci u oktobru 1940, pre referenduma koji je organizovala Višijevska vlada: „Jevreji loše prolaze. Povremeno mi ih je žao. Ali izgleda da je njihova slepa požuda za novcem uništila zemlju.” On je isto tako bio optužen za omalovažavanje muslimanskog življa u Alžiru, u to vreme delu Francuske. Kad je Le Korbizje predložio plan za obnovu Alžira, on je osudio postojeći način stanovanja evropskih Alžiraca, žaleći se da je inferioran onom u kojem žive autohtoni Alžirci: „civilizovani žive kao pacovi u rupama”, dok „varvari žive u usamljenosti, u dobrostanju”.[12] Njegov plan za obnovu Alžira je odbijen, i nakon toga je Le Korbizje uglavnom izbegavao politiku.[13] Kritike Mali broj arhitekata 20. veka je bio hvaljen, ili kritikovan, u istoj meri kao i Le Korbizje. U svom posmrtnom slovu Le Korbizjea na memorijalnoj ceremoniji za arhitektu u dvorištu Luvra 1. septembra 1965. godine, francuski ministar kulture Andre Malro je izjavio, „Le Korbizje je imao velike rivale, ali ni jedan od njih nije imao isti značaj u revoluciji arhitekture, jer ni jedan nije podnosio uvrede tako strpljivo i tako dugo.”[14] Kasnije kritike Le Korbizjea su bile usmerene na njegove ideje o urbanističkom planiranju.[15] Prema nekim kritičarima, Le Korbizjeov urbanizam je bio modelovan na fašističkoj državi.[16] Ti kritičari navode da je sam Le Korbizje pisao da „svi građani ne mogu da postanu lideri. Tehnokratska elita, industrijalci, finansijeri, inženjeri, i umetnici bi bili locirani u gradskom centru, dok bi radnici obitavali u gradskim predgrađima.”[17] Uticaj Le Korbizje je revolucionirisao urbanističko planiranje, i bio je osnivački član Međunarodnog kongresa moderne arhitekture (CIAM). On je bio jedan od prvih koji je realizovao kako će automobil promeniti ljudsko društvo. Le Korvizje je zamislio grad budućnosti sa velikim stambenim zgradama izolovanim u parkovskom okruženju. Planove Le Korbizjea prihvatili su graditelji javnih građevina u Evropi i Sjedinjenim Državama. U Velikoj Britaniji urbanisti su poprimali Le Korbizjeove „gradove na nebu” kao jeftiniji pristup javnom stanovanju krajem pedesetih godina 20. veka.[18] Zanimljivosti Godine 1910. godine, putujući na istok, Le Korbizje je posetio Knjaževac. Inspirisan slikovitošću ulica i arhitekturom grada, napravio je crtež Knjaževca, koji se danas čuva u Narodnom muzeju u Beogradu..