Originalni jugoslovenski filmski plakat (69 x 48 cm) za film Brod Smrti (1980). Stanje kao na fotografijama. Death Ship George Kennedy Richard Crenna Nick Mancuso Jugoslavija Ex Yu

Pogledati fotografiju

U dobrom stanju, presavijan x2 g3

DINAMIT ZA BROD ROTERDAM 1971 - FILMSKI POSTER [831] Stanje : kao na slikama Dimenzije : 69 x 49 cm

Poster (dvostrani) Bojni brod (Rihanna), Jessie J Iz časopisa Bravo Dimenzije 42 x 28 cm Ocena: 5-. Vidi slike. Skladište: DU poster 1/2 NOVI CENOVNIK pošte za preporučenu tiskovinu od 01.04.2023. godine. 21-100 gr-137 dinara 101-250 gr - 138 dinara 251-500 gr – 169 dinara 501-1000gr - 180 dinara 1001-2000 gr - 211 dinara U SLUČAJU KUPOVINE VIŠE ARTIKLA MOGUĆ POPUST OD 10 DO 20 POSTO. DOGOVOR PUTEM PORUKE NA KUPINDO. Pogledajte ostale moje aukcije na Kupindo http://www.kupindo.com/Clan/Ljubab/SpisakPredmeta Pogledajte ostale moje aukcije na Limundo http://www.limundo.com/Clan/Ljubab/SpisakAukcija

Vidi sliku.Poster je odlično očuvan. Poster šaljem preporučenom tiskovinom. Uplata post netom ili na tekući račun banke Poštanska štedionica 200-58999105-62 Po završetku aukcije, najbolje bi bilo da se čujemo telefonom ili preko limundo poruka, radi dogovora oko uplate i slanja postera. POSTER SE PRODAJE U STANJU PRIKAZANOM NA SLICI, ako niste sigurni u zadovoljavajući kvalitet, NE LICITIRAJTE!

Ghost Ship, 2002. Originalni domaći bioskopski filmski plakat. Dimenzije oko 68 x 49 cm. Dva puta oštro savijen, vidljivi tragovi na frontu, rupice od kačenja. Videti slike. ➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡

Originalni bioskopski (filmski) plakat : NOĆ KOJA SE PAMTI Potonuće „Titanika“ je predstavljeno na veoma realističan način u ovoj napetoj britanskoj drami. (A Night to Remember, 1958) Katastrofa je prikazana u velikoj meri iz perspektive drugog policajca na brodu, Čarlsa Lajtolera. Uprkos brojnim upozorenjima na led, brod isplovljava, napredujući stabilnim tempom na čelu sa kapetanom Edvardom Džonom Smitom. Kada brod udari ledeni breg, posada i putnici otkrivaju da na brodu nema dovoljno čamaca za spasavanje, i tragedija počinje... Uloge: Kenet Mor, Ronald Alen, Robert Ajres... Režija: Roj Bejker Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Pogledati fotos

U dobrom stanju, presavijan x2. Probusen na dva mesta u donjem delu. Pri vrhu zacepljen gis

Originalni jugoslovenski filmski plakat (69 x 48 cm) za film Olupina Broda Meri Dir (1959). Stanje kao na fotografijama. The Wreck of the Mary Deare Gary Cooper Charlton Heston Michael Redgrave Jugoslavija Ex Yu

Originalni bioskopski (filmski) plakat : TITANIK Titanik (engl. Titanic) je američki film iz 1997. godine. Tema filma je romantična priča o bogatoj devojci i siromašnom momku koji se susreću i zaljubljuju na „nepotopivom brodu“, dok posada broda žuri da obori dotadašnji rekord u putovanju preko Atlantika (na putu im stoji „samo“ santa leda). Budžet filma je iznosio 200 miliona dolara, a zarada 2,187 milijardi dolara i bio je najuspešniji film po zaradi do Kameronovog Avatara 2010. godine. Titanik je drugi film u istoriji (sada već jedan od tri) koji je osvojio jedanaest oskara. Takođe, to je najprofitabilniji film u istoriji i prvi film koji je u celom svetu zaradio više od jedne milijarde dolara. Režija: Džejms Kameron Scenario: Džejms Kameron Producent: Džejms Kameron Glavne uloge: Leonardo Dikaprio, Kejt Vinslet Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Stanje kao na fotografijam, zacepljen po vertikali na gornjoj strani, nista strasno, i dol malo iskrzan 49cm x 69cm Kapetan (njemački: Der Kapitän) zapadnonjemački je komični film iz 1971. godine u režiji Kurta Hoffmanna, a u glavnim ulogama su Heinz Rühmann, Johanna Matz i Horst Tappert. [1] Kapetanu starog brodskog broda nudi mogućnost da preuzme luksuzno krstarenje brod. Film se temelji na romanu Kapetanski stol Richarda Gordona iz 1954. godine. Riječ je o remakeu britanskog filma Kapetanov stol (1959). Scenografije filma dizajnirali su umjetnički redatelji Isabella Schlichting i Werner Schlichting. Napravljen je u Bavaria Studios u Münchenu i na lokaciji u Kielu. Directed by Kurt Hoffmann Written by Franz Seitz Based on The Captain`s Table by Richard Gordon Produced by Franz Seitz Walter Tjaden Starring Heinz Rühmann Johanna Matz Horst Tappert Cinematography Ernst Wild Edited by Ingrid Bichler Music by James Last Production company Terra-Filmkunst Distributed by Constantin Film Release date 28 October 1971 Running time 93 minutes Country West Germany Language German Heinz Rühmann as Wilhelm Ebbs Johanna Matz as Claudia Lund Horst Tappert as Konsul Carstens Ernst Stankovski as Meier-Pollex Horst Janson as Jörg Neher Monika Lundi as Anette Breitenbach Hans Korte as Prittel Joseph Offenbach as Otto Krümel Günter Pfitzmann as Oldenburg Teri Tordai as Ilona Porter-Almassy Ruedi Walter as Friedrich Haas Margrit Rainer as Frau Haas Carl Lange as Victor Anderson Jane Hempel as Evelyn Moll Originalan filmski plakat Kinema Sarajevo

Originalni bioskopski (filmski) plakat : RUSI DOLAZE... RUSI DOLAZE... Velike dimenzije (oko 100 x 68 cm) The Russians Are Coming, the Russians Are Coming (sh. Rusi dolaze, Rusi dolaze), u bivšoj Jugoslaviji prikazan pod skraćenim naslovom Rusi dolaze, je američka filmska komedija snimljena 1966. godine u režiji Normana Jewisona. Predstavlja adaptaciju romana The Off-Islanders Nathaniela Benchleya. Radnja prikazuje kako se sovjetska podmornica nasuče na pješčani sprud ispred obale Nove Engleske, te kako njen zapovjednik (koga tumači Theodore Bikel) šalje svog zamjenika (koga tumači Alan Arkin) i još nekoliko članova posade na kopno kako bi u lokalnom gradiću, lažno se izdajući za Norvežane, pokušali nabaviti brod s kojim bi `diskretno` oteglili podmornicu natrag na otvoreno more; njihovi napori, međutim, izazivaju sve veću sumnju dijela žitelja koji postaju uvjereni kako su u pitanju pripreme za invaziju te niz komičnih nesporazuma eskalira do ozbiljne prijetnje izbijanja Trećeg svjetskog rata. Film je napravljen u vrijeme kada su se hladnoratovske napetosti počele smirivati te je predstavljao jedno od tada prilično rijetkih ostvarenja u kojima su sovjetski likovi umjesto kao negativci prikazani kao `obični` ljudi koji su se našli u problemima koje, na kraju, zajednički pokušavaju riješiti sa Amerikancima. Njegov sadržaj je u mnogo čemu bio odraz vremena, bilo da je riječ o široko rasprostranjenim pacifističkim stavovima, bilo nastojanje da se apokaliptička tjeskoba izazvana događajima poput Kubanske raketne krize smiri kroz satirički prikaz nepovjerenja obje strane. Film je doživio veliki uspjeh kako u kino-dvoranama, tako i kod kritičara, te je osvojio Zlatni globus za najbolji mjuzikl ili komediju. Prema Jewisonovim riječima, neke od kopija su bile poslane u SSSR gdje su tamošnje vlasti izrazile zadovoljstvo načinom prikaza Sovjeta. Kasniji kritičari su, međutim, bili nešto manje skloni filmu, držeći da je Jewison, pogotovo u završnim scenama, pretjerao u nastojanju da kroz nekoliko algeorijskih scena gledatelje uvjeri u nužnost miroljubive koegzistencije. Kao na fotografijama.

Originalni bioskopski (filmski) plakat: 20000 MILJA POD MOREM 20,000 Leagues Under the Sea (sh. 20000 liga pod morem, u bivšoj Jugoslaviji distribuiran pod naslovom 20000 milja pod morem) je američki science fiction pustolovni film snimljen 1954. godine u režiji Richarda Fleischera i produkciji Walta Disneya, poznat kao prvo ostvarenje njegovog vlastitog hollywoodskog studija, ali i kao jedno od najuspješnijih i najpopularnijih ostvarenja žanra. Predstavlja adaptaciju istoimenog romana francuskog pisca Julesa Vernea. Radnja započinje 1868. godine kada se naučnik profesor Arronax (koga glumi Paul Lukas), njegov sluga Conseil (koga glumi Peter Lorre) i kitolovac Ned Land (koga glumi Kirk Douglas) ukrcaju na američki ratni brod koji nastoji uloviti tajanstveno morsko čudovište za koje se na kraju ispostavi da je podmornica po imenu Nautilus čiji zapovjednik, tajanstveni Kapetan Nemo (koga glumi James Mason) zarobi svu trojicu i vodi ih na putovanje svjetskim podmorjem. 20,000 Leagues Under the Sea je predstavljao jedan od najskupljih i najambicioznijih projekata tadašnjeg Hollywooda, u koga je Disney uložio ogroman budžet. Kao lokacije za snimanje su korišteni Bahami i Jamajka, a za pojedine scene je bila angažirana tehnička ekipa od 400 ljudi. Snimanje su obilježili brojni tehnički problemi, ali i nastojanje da se koriste novi, i što je moguće uvjerljiviji specijalni efekti. Završnica filma je, pak, bila pod snažnim uticajem tada aktualnog Hladnog rata, odnosno tjeskobe koje su u svjetskoj javnosti izazivali nuklearni pokusi. Film je doživio veliki uspjeh, te postao drugi najgledaniji film godine u SAD. Dobio je i izuzetno dobre kritike, pri čemu se isticala prilično kvalitetna glumačka ekipa, a posebno James Mason, kome je Nemo postao najbolja uloga u karijeri. Sljedeće je godine osvojio Oscare za scenografiju u boji i za specijalne efekte. Režija: Richard Fleischer Uloge: Kirk Douglas ... Ned Land James Mason ... Kapetan Nemo Paul Lukas ... Profesor Pierre Aronnax Peter Lorre ... Conseil Robert J. Wilke ... Prvi oficir Nautilusa Ted de Corsia ... Kapetan Farragut Carleton Young ... John Howard J. M. Kerrigan ... Billy Percy Helton ... Kočijaš Ted Cooper ... Prvi oficir Abrahama Lincolna` Fred Graham ... Casey Stanje plakata kao na fotografijama.. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

70 x 50 cm 2 x presavijen Pakleni otok je jugoslovenski film iz 1979. godine, koji je režirao Vladimir Tadej. Posle kapitulacije Italije u Drugom svetskom ratu Nemačke trupe žure da preuzmu kontrolu nad Dalmatinskom obalom. Partizanski brodić koji je prepun izbeglica pokušava da dospe u bezbednu zonu, ali zbog bure mora da stane uz malo ostrvo. Dok posada pokušava da popravi brodić Nemci stižu iz obližnjeg zaliva. Aljoša Vučković Marin Klaus Levic podoficir nemačke mornarice Pavle Vuisić Bartul Slavko Štimac Partizan Beba Lončar Drugarica Tanja Ričard Harison narednik Tejlor Krunoslav Šarić Komandir Vice Peter Karsten Kapetan nemačkog broda Miodrag Krstović Božo Ružica Sokić Majka male devojčice Igor Galo Frane Kapo Milan Srdoč Seljak sa kutijom Ivica Pajer Partizanski komandant

Stanje kao na fotografijama 49cm x 69cm H.M.S. Defiant (objavljen kao Damn the Defiant! U Sjedinjenim Državama ) britanski je pomorski rat CinemaScope i Technicolor film iz 1962. godine u kojem glume Alec Guinness i Dirk Bogarde. Priča priču o pobuni na fiktivnom brodu s naslova u vrijeme pobune Spithead. Režirao ga je Lewis Gilbert, scenarij Nigel Kneale iz romana Franca Tilsleyja Pobuna (1958.). Film je svoju svjetsku premijeru imao na trgu Odeon Leicester na londonskom West Endu 22. veljače 1962. Directed by Lewis Gilbert Screenplay by Nigel Kneale Edmund H. North Based on Mutiny 1958 novel by Frank Tilsley Produced by John Brabourne Starring Alec Guinness Dirk Bogarde Anthony Quayle Maurice Denham Nigel Stock Cinematography Christopher Challis Edited by Peter R. Hunt Music by Clifton Parker Production company G.W. Films Ltd Distributed by Columbia Pictures Release date 22 February 1962 (London) 15 April 1962 (UK) 19 September 1962 (USA) Running time 101 minutes Country United Kingdom Language English Alec Guinness as Captain Crawford Dirk Bogarde as Lieutenant Scott-Padget Anthony Quayle as Vizard Maurice Denham as Mr. Goss (Ship`s Surgeon) Nigel Stock as Senior Midshipman Kilpatrick Richard Carpenter as Lieutenant Ponsonby Peter Gill as Lieutenant D`Arblay David Robinson as Midshipman Harvey Crawford Robin Stewart as Midshipman Pardoe Ray Brooks as Hayes Peter Greenspan as Johnson Tom Bell as Evans Murray Melvin as Percival Wagstaffe Victor Maddern as Bosun Dawlish Bryan Pringle as Marine Sergeant Kneebone Johnny Briggs as Wheatley Brian Phelan as Grimshaw Toke Townley as Silly Billy Declan Mulholland as Morrison Walter Fitzgerald as Admiral Jackson Joy Shelton as Mrs. Crawford Anthony Oliver as Tavern Leader Russell Napier as Flag Captain Michael Coles as Flag Lieutenant Andre Maranne as Colonel Giraud James Bolam as Midshipman Assisting in Operation `Films and Filming rekli su da je to deveti najpopularniji film u Velikoj Britaniji za godinu koja je završila 31. listopada 1962. nakon The Guns of Navarone, Dr No, The Young Ones, Only Two Can Play, The Road to Hong Kong, Spartacus, The Comancheros i Blue Hawaii, i ispred Pirates of Blood River. Originalan filmski plakat Avala Genex

stampano na kartonu na 5 jezika prelom - 6 stranica 23 x 22 cm Kad budem mrtav i beo je jugoslovenski film iz 1967. godine. Režirao ga je Živojin Pavlović, a scenario su pisali Ljubiša Kozomara i Gordan Mihić. Pripada ostvarenjima crnog talasa. Janko Bugarski, zvani Džimi Barka, mora da napusti zajedno sa svojom devojkom Lilicom privremeno zaposlenje kao sezonski radnik. Bez posla, kreće sa Lilicom u neizvesnost. Majka, siromašna pralja, ne može da mu pomogne, a u fabrikama i preduzećima nema mesta. Da bi došao do para, Džimi potkrada radnike na jednom gradilištu i bežeći od gonilaca, izgubi Lilicu. Tada započinje odiseja Džimija Barke. Sreće kafansku pevačicu, Dušku, postaje njen ljubavnik i uči da peva. Peva veoma rđavo, ali to mu ne smeta da putuje po varošicama, peva na vašarima i po zabačenim vojnim garnizonima. U jednoj varošici sreće mladu zubotehničarku Bojanu, i sa njom odlazi u Beograd na takmičenje mladih pevača. Umesto aplauza i afirmacije, dočekuju ga zvižduci i uvrede. Džimi beži sam i na jednom brodu ponovo sreće Lilicu, koja živi od džeparenja i simuliranja trudnoće. Oboje odlaze kod upravnika bivšeg gradilišta Milutina, u pokušaju da ga ucene: mlada žena navodno nosi njegovo dete. Milutin otkriva da su ga prevarili. Pokušava da siluje Lilicu, ali ga Džimi sprečava. Pokušava da ga ubije i ismeva ga pred radnicima. Poniženi i iznervirani direktor, uzima svoju pušku i ubija Džimija. Dragan Nikolić Džimi Barka Slobodan Aligrudić upravnik Milutin Miodrag Andrić Ibro Severin Bijelić oficir Zlatibor Stoimirov oficir Dara Čalenić Mica Ljubomir Ćipranić Aleksandar Gavrić Dule Olga Jančevecka Milan Jelić Džimijev cimer Ljiljana Jovanović Džimijeva majka Snežana Lukić Zubotehničarka Petar Lupa šofer Vojislav Mićović radnik Branislav Ciga Milenković violinista Žika Milenković Stole, kelner Nikola Milić Predrag Milinković železničar Svetolik Nikačević Đorđe Pura Muž Džimijeve majke Alenka Rančić Ružica Sokić Duška Milorad Spasojević Novinar Neda Spasojević Lilica Borivoje Bora Stojanović Zorica Šumadinac Bojana Milivoje Tomić Poslovođa Janez Vrhovec Vladan Živković Bubreg Stanimir Avramović ----------------------------------- Centar Filmskih radnih zajednica (Centar FRZ) je producentska kuća koja je nastala 1970. godine iz prvobitnog Servisa Filmskih radnih zajednica (Servisa FRZ). U periodu do 1978. godine su proizveli dosta filmova koji su osvajali razne nagrade a u ovom periodu je dosta rađeno koprodukcija sa drugim filmskim studijima u bivšoj Jugoslaviji npr: Jadran film Zagreb (proizvedeni zajednički Atentat u Sarajevu i Seljačka buna 1573. iz 1975), Viba film Ljubljana (Crveno klasje iz 1970, Oksigen iz 1970, Begunac iz 1973) itd. Značajni rukovodioci u ovom periodu (koji su u tom periodu uradili najveći broj filmova kao direktori produkcije dotičnog filma u produkciji Centra FRZ su: Aleksandar Radulović, Dušan Perković, Radivoje Popović, Milenko Stanković, Aleksandar Stojanović i Milan Žmukić . 1978. godine menja se naziv u Centar film Beograd koji je ostao do dana današnjeg. ------------------------------- Kad budem mrtav i beo Žanr: Socijalna drama Režija: Živojin Pavlović Kratak sadržaj: Priča o mladom sezonskom radniku labilnih moralnih kvaliteta, koji, ostavši bez posla, posle dugog lutanja i mnogih pokušaja da nađe svoje mesto u društvu i životu, bez utočišta i podrške, tragično završava život. Dodatne informacije: Izbor arhivske muzike. Producent: FRZ, Beograd Scenario: Gordan Mihić, Ljubiša Kozomara Snimatelj: Milorad Jakšić-Fanđo Scenografija: Dragoljub Ivkov Zemlja porekla: Jugoslavija, Srbija Montaža: Olga Kršljanin (Skrigin) Trajanje: 79 minuta Tehnika: Widescreen, crno-beli Prvo prikazivanje: 27.12.1967. ---------------------------------- Živojin Žika Pavlović (Šabac, 15. april 1933 — Beograd, 29. novembar 1998) bio je jedan od najznačajnijih srpskih reditelja crnog talasa jugoslovenskog filma, kao i eminentni književnik, slikar i profesor Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu. Rođen je 15. aprila 1933. godine u Šapcu. Detinjstvo je proveo u mnogim gradovima Srbije, a najviše u selu Vratarnici kod Zaječara. Sa devetnaest godina počeo je da piše o filmu i umetnosti za beogradske novine i časopise. Diplomirao je dekorativno slikarstvo na Akademiji Primenjenih umetnosti u Beogradu. Sa dvadeset pet godina režirao je svoj prvi amaterski film Ljuba Popović (1958). Tri godine kasnije završio je svoj prvi igrani film Žive vode iz omnibusa Kapi, vode, ratnici (1962). Za ovaj film, Pavlović je dobio prvu od mnogobrojnih nagrada (specijalna nagrada žirija na filmskom festivalu u Puli). A nagrada filmskih kritičara na festivalu u Katargi (1965. godine) za film Neprijatelj, bila je prva međunarodna nagrada koju je dobio. U svojoj tridesetoj godini objavio je prvu zbirku pripovedaka Krivudava reka (1963. godine). Njegov prvi roman Lutke, objavljen je 1965. godine. Za to delo, Pavlović prima prvu od mnogobrojnih nagrada za kreativno spisateljstvo (nagrada Isidora Sekulić 1967. godine). Živojin Pavlović snimio je 15 filmova i objavio 32 knjige. Njegovi filmovi su prepoznatljivi kako po izrazu, tako i po tematici koju obrađuje. Uglavnom su to socijalne drame, sa glavnim likovima neprilagođenim društvu u kome žive i društvenim prilikama koji vladaju — filmovi sa izrazito kritičkim stavom. Nakon filma Zaseda (1969) je bio žestoko kritikovan od strane zvaničnih vlasti Jugoslavije, tako da je jedno vreme bio u mogućnosti da radi jedino u Sloveniji. Retrospektive njegovih filmova organizovane su u Pezaru (1983), Larošelu (1985), Parizu (1986. i 1990), Monpeljeu (1990) i Strazburu (1991). Kao glumac, pojavljuje se samo u jednom dugometražnom igranom filmu Nacionalna klasa reditelja Gorana Markovića, u više nego sporednoj ulozi koja traje svega nekoliko sekundi, ali i u tri kratkometražna filma svojih studenata sa Akademije Braća Karić u Beogradu, na kojoj je bio redovni profesor. Preminuo je u 29. novembra 1998. godine Beogradu. Nakon njegove smrti u januaru 2006. objavljeno je šest tomova njegovog Dnevnika u izdanju novosadskog Prometeja i beogradskog Podijuma. Obimom od oko 2.500 stranica, i širinom vremenskog raspona (1956—1993), ti dnevnički zapisi - naslovljeni kao Izgnanstvo I-II, Ispljuvak pun krvi i Diarium I-III, prevazilaze sve što je u tom žanru kod nas do sada napisano i objavljeno. Bio je oženjen novinarkom i književnicom Snežanom, ćerkom valjevskih advokata Olge (1911—1988) i Ranisava Lukića. Njihova deca su Milena, Vuk i Nenad. Država mrtvih je poslednji film Živojina Pavlovića. U prvoj polovini 1997. godine najavljeno je da će se uskoro pouzdano znati hoće li te jeseni Živojin Pavlović početi Rekvijem, film do koga mu je, od nekoliko projekata o kojima je razmišljao nakon Dezertera (tada starog već pet godina), izgleda najviše bilo stalo. A onda je krajem jula 1997. počeo da snima film o kome dotad nije bilo ni reči. Producent, Zoja Todorić, kao i dramski pisac Siniša Kovačević, predložili su mu da snimi film po Kovačevićevoj pozorišnoj predstavi Janez, i Država mrtvih je započeta. Za film adaptiranoj Kovačevićevoj drami. U prvom planu scenarija bio raspad jedne porodice koji je nosio simboliku raspada SFRJ. To je metafora o rastakanju SFRJ, drama identiteta ovih prostora, pa bi neko u priči o Slovencu lako prepoznao priču o Kosovu. Kao u Dezerteru, scene su rađene izuzetno naturalistički. Film je snimljen za mesec i po dana, do polovine septembra 1997. godine. Tada iz nepoznatih razloga dolazi do zastoja u celom projektu. Stvar se nije pomerila sa mrtve tačke sve do Pavlovićeve smrti 29. novembra 1998. godine. Potom dolazi do izvesnog pomeranja, pa producent pokušava da film privede kraju. Želja porodice (a i producentkinja se složila), bila je da Slobodan Šijan završi film. Međutim, do toga nije došlo — kako zbog odugovlačenja, tako i zbog činjenice što je (zbog prethodno zakazanih obeveza), Šijan otišao u SAD. Bilo je pokušaja da film završi Duda Ćeramilac, prvi asistent režije (koja je i na filmu Dezerter bila prvi asistent) — to je bila i želja porodice. Međutim, ni to se nije desilo. Posao završetka se stalno odlagao sve dok se nije uključio novi producent (Komuna) i dok nije odlučeno da finalnu verziju uradi Dinko Tucaković, reditelj koji je poznavao materijal, a bio je i Pavlovićev student. Trudio sam se da se moj rad ne primećuje... Dinko Tucaković Gotovo neverovatne poteškoće na putu ovog filma od samog teksta, preko snimanja i mučnog procesa montaže, pa do premijere pred publikom, pratio je i niz uzastopnih smrtnih slučajeva. Posle Pavlovića, preminuli su i direktor fotografije Aleksandar Petković, kao i glumci Dragan Maksimović, Predrag Milinković i Ranko Gučevac – što se mračno nadovezalo na naslov filma. Međutim, i nakon završetka filma, nastaju poteškoće i odlaganja premijere. Poslednji film Žike Pavlovića Država mrtvih premijerno je prikazan pred beogradskom publikom 29. novembra 2002. godine, na četvorogodišnjicu autorove smrti. Marketinški gotovo neispraćena, Država mrtvih premijerno je prikazana pred polupraznom salom beogradskog Sava centra. Čak je i jedan deo ekipe filma odbio da se pojavi na premijeri u Sava centru. Prema rečima reditelja, Dinka Tucakovića, ranije je bilo zamišljeno da film bude prikazan u isto vreme u Beogradu, Sarajevu, Zagrebu i Ljubljani i to baš na Dan republike (simbolično, pošto je to dan kada je i Živojin Pavlović preminuo četiri godine ranije).

Stanje kao na fotografijma ! 50cm x 70cm Originalan filmski plakat Stargate (Zvjezdana vrata ili Zvezdana kapija) je američki naučnofantastični film snimljen 1994. godine koga je režirao Roland Emmerich. Zaplet, temeljen na konceptu koga je Emmerich razvio sa svojim koscenaristom Deanom Devlinom, se odvija oko staroegipatskog artefakta za koga se ispostavi da predstavlja vanzemaljski uređaj za međuzvjezdano putovanje, odnosno eskpedicije koju je američko ratno zrakoplovstvo, koristeći isti uređaj, poslalo na udaljenu planetu. Iako sam film nije previše oduševio kritičare, doživio je solidan uspjeh na kino-blagajnama i s vremenom stekao kult-status. Najpoznatiji je, međutim, po tome što je kao njegov nastavak snimljena dugovječna TV-serija, te je tako postao temeljem popularne medijske franšize. Produkcija Stargate je nastao spajanjem dva različita filma koje su, nezavisno jedan od drugog, osmislili Roland Emmerich i Dean Devlin. Prvi je bio Emmerichov Necropol: City of the Dead, koji se trebao baviti vanzemaljskim svemirskim brodom pokopanim ispod Velike piramide u Gizi. Devlin je, pak, namjeravao snimiti ep o čovjeku koji postaje vođa porobljenih vanzemaljaca na dalekoj planeti, odnosno `Lawrence od Arabije u svemiru`. Emmerich i Devlin su na kraju odlučili oba motiva iskoristiti u jednom filmu. Emmerich i Devlin su pred snimanje osigurali budžet od $55 miliona dolara.[2] Pri tome je najveći dio išao na razvoj novih specijalnih efekata, pri čemu se posebna pažnja posvetila uređaju Zvjezdanih vrata, odnosno nastojanju da se na što uvjerljiviji način prikaže prolaženje glavnih junaka u prostornu crvotočinu. Za to je bio zadužen tim od 40 ljudi na čelu s Jeffom Kleiserom koji je razvio vlastiti softver za stvaranje i montažu slika na ekranu; također je razvijen komercijalni softver za CGI efekte koji je korišten u prikazivanju Zvjezdanih vrata, morfirajućih šljemova Ra i njegovih čuvara te za panoramu grada Nagade. Za snimanje eksterijera, odnosno pustinjskih scena na udaljenom planetu i u Egiptu su iskorištene lokacije oko Yume u Arizoni. Radi postizanja što boljeg ugođaja, snimanje na tim lokacijama je rađeno u tzv. čarobnom satu, odnosno u sumrak. Za piramide su korišteni digitalni efekti, isto kao i improvizirane lutke koje su `glumile` veliki broj egipatskih radnika. Dio materijala, prije svega scene Jacksonovog predavanja skeptičnim kolegama, su snimljene u Los Angelesu. U studijima u Long Beachu je, pak, napravljen izuzetno veliki set koji je glumio zrakoplovnu instalaciju, odnosno kontrolnu sobu iz koje se upravlja Zvjezdanim vratima. Među prvim snimljenim scenama su bile one koje prikazuju O`Neilla kao civila. Razlog je bio taj što je glumac Kurt Russell u njima nosio dugu kosu, koju je poslije ošišao radi scena u kojima njegov lik kao ponovno aktivirani oficir nosi kratku vojničku frizuru. Jaye Davidson je, pak, sve vrijeme snimanja nosio piercing na bradavicama, a koji je odbio skinuti. Emmerich je zbog toga odlučio vještim kadriranjem, odnosno korištenjem primitivne odjeće `sakriti` taj detalj u scenama kada njegov lik kao primitivnog mladića ugrabi vanzemaljsko stvorenje. Emmerich je prilikom snimanja angažirao egiptologa Stuarta Tysona Smitha kao stručnog savjetnika nastojeći egipatske hijeroglife i jezik korištene u filmu učiniti što vjerodostojnijim. Muzika Glavni članak: Stargate (soundtrack) Za autora muzike su Emmerich i Devlin angažirali mladog i nepoznatog britanskog kompozitora Davida Arnolda koji je prije toga radio samo na britanskom trileru Young Americans. U trenutku angažmana je Arnold radio u videoteci i, prema vlastitim riječima, bio je impresioniran kako s povjerenjem producenata, tako i sa scenarijem koji mu je ponuđen te čiji je soundtrack morao biti `što veći i što odvažniji`. [3] Nakon što je dobio posao, Arnold je nekoliko mjeseci proveo komponirajući u hotelskoj sobi, pri čemu je dodatno vrijeme dalo dugotrajno nadmetanje suparničkih holivudskih studija oko prikazivačkih prava. [4] Arnoldov soundtrack je izveo orkestar Sinfonia of London pod dirigentskom palicom Nicholasa Dodda.[5] Uvodna tema je kasnije korištena u uvodnoj špici TV-serije Stargate SG-1. Distribucija Stargate je svoju kino-premijeru imao na sjevernoameričkom tržištu 28. oktobra 1994. Tada je distribuiran pod cenzorskim rejtingom MPAA PG-13. Nekoliko mjeseci nakon toga je distribuiran u evropska u druga svjetska kina. Stargate je video-premijeru imao 1995. godine kada je izdan u obliku VHS video-kazete. 18. juna 1997. je izdano prvo DVD-izdanje, a 29. augusta 2006. je izdan na Blu-ray formatu. Komercijalni rezultati Stargate je za vrijeme originalne kino-distribucije zaradio 71,5 mil. US$ na američkom te 125 miliona US$ na svjetskom tržištu. U komercijalnom smislu je predstavljao neočekivani uspjeh za svoje producente, odnosno zaradio je više nego što su tadašnji pratioci holivudskih zbivanja predviđali. [6][7] To se prije svega odnosi na početni vikend u Sjevernoj Americi, kada je zarađeno 16,651.018 US$ što je godine 1994. predstavljalo rekord za kino-distribuciju u oktobru.[8] Mnogi upravo taj uspjeh tumače kao razlog što se Emmerich sredinom 1990-ih uspio etablirati u Hollywoodu, odnosno smatraju kako je upravo zahvaljujući Stargateu uspio pokrenuti još ambicioznije i spektakularnije projekte istog žanra kao što su Dan nezavisnosti i Godzilla. Directed by Roland Emmerich Written by Dean Devlin Roland Emmerich Produced by Joel B. Michaels Oliver Eberle Dean Devlin Starring Kurt Russell James Spader Jaye Davidson Viveca Lindfors Cinematography Karl Walter Lindenlaub Edited by Michael J. Duthie Derek Brechin Music by David Arnold Production companies Centropolis Film Productions Carolco Pictures Le Studio Canal+ Distributed by MGM/UA Distribution Co. (United States) AMLF (France) Release date October 28, 1994 Running time 121 minutes[1] Countries United States France[2][3] Language English[1] Budget $55 million[4] Box office $196.6 million Cast Kurt Russell as Colonel Jonathan J. `Jack` O`Neil, a career U.S. Air Force Special Operations officer, who suffers a period of suicidal depression after his son accidentally shoots and kills himself with O`Neil`s own pistol. When his commission is reactivated, he willingly enters the Stargate, fully aware that he will likely not survive to return to Earth.[7] James Spader as Dr. Daniel Jackson, an archaeologist and linguist whose theory that the pharaohs of the Fourth Dynasty did not build the Great Pyramid of Giza is not very widely accepted. Actor James Spader was intrigued by the script because he found it `awful`, but after meeting director Roland Emmerich got excited about it for he `realized that making this picture was going to be such an adventure that out of that would come an adventure on screen.`[8] Jaye Davidson as Ra, a powerful alien in human form. After voyaging across the universe, searching for a new host that could sustain his dying body, Ra took the form of a curious adolescent boy and enslaved the people of his planet (Earth). Using a Stargate, he transported people from Earth to another planet until the humans on Earth rebelled and buried their Stargate. Reluctant to continue acting after his debut in The Crying Game, Davidson was required to take the role after his request for $1 million in pay was accepted.[9] Stargate was the final major film for Davidson, who subsequently retired from acting. Kairon John plays the masked Ra and Dax Biagas plays the young Ra. Viveca Lindfors as Dr. Catherine Langford, the civilian leader of the Stargate project who was present when the Stargate was uncovered in Giza in 1928, where her father gave her the amulet depicting the Eye of Ra. Stargate was Lindfors` penultimate film.[7] Kelly Vint Castro portrays the young Catherine. Alexis Cruz as Skaara, the son of Kasuf and brother of Sha`uri. Skaara and his friends aid O`Neil and his men to fight Ra. Mili Avital as Sha`uri, the daughter of Kasuf. Kasuf offers Sha`uri to Daniel Jackson in marriage as a gift. Leon Rippy as Major General W. O. West, the commanding officer of the facility housing the Stargate device John Diehl as Lt. Colonel Charles Kawalsky, O`Neil`s second-in-command Carlos Lauchu as Anubis, the captain of Ra`s personal guard Djimon Hounsou as Horus, a personal guard of Ra Erick Avari as Kasuf, the local leader of the people living in a city near the Stargate, and the father of Sha`uri and Skaara French Stewart as Lt. Louis Ferretti, a member of O`Neil`s team Christopher John Fields as Lt. Freeman, a member of O`Neil`s team Derek Webster as Senior Airman Brown, a member of O`Neil`s team Jack Moore as Senior Airman Reilly, a member of O`Neil`s team Steve Giannelli as Lt. Porro, a member of O`Neil`s team Rae Allen as Dr. Barbara Shore, a researcher studying the Stargate Richard Kind as Dr. Gary Meyers, a researcher studying the Stargate