Italijanski turing klub Meke korice,koje su malo ostecene,unutrasnjost dobro ocuvana,slike crno bele. 231 strana

U traganju za Nikolom Teslom-Dejvid Pit.Izdavac Klub NT,1996 godine.Mek povez,170 str.Posveta,veoma dobro ocuvana.

Dejvid Pit - U TRAGANJU ZA NIKOLOM TESLOM (Popularna nauka, Knjiga 4, Klub NT, Beograd, 1996, broš, 171 str., ilustrovano)

Leksikon srpskih arhitekata 19.i 20.veka.Izdavaci Klub arhitekata/Gradjevinska knjiga,1999 godine.Tvrd povez,219 str.Korice zbog polozaja stajanja malo talasaste,ostalo dobro ocuvano.

MALA ŠKOLA ELEKTRONIKE, Vladimir Krstić, Željko Krstić Mala škola elektronike V deo Željko Krstić, Vladimir D. Krstić Radio klub D.o.o. Beograd, 2003. 525 strana. Odlično očuvana.

Priručnik za amatersku radio goniometriju Radio amaterski klub `Mladi tehničar` Skoplje, 1991. 125 strana. Veoma lepo očuvana. radio amater, radio amaterizam, radio goniometrija, goniometrisanje, YU5JJ, YU5CYZ... pogledajte sadržaj.

60679) Nikola Tesla i njegovo delo , Slavko Bokšan , Klub NT Beograd 2006 , osnovi elektrotehnike , visokih frekvencija i radiotehnike , mek povez, format 13,5 x 21 cm , ćirilica, ilustrovano, 343 strane

Pisac: VLADIMIR D. KSRTIĆ Izdavac: RADIO KLUB NIKOLA TESLA, TEHNIČKA KNJIGA Izdanje: 1986. Povez: MEKI Broj strana: 336 Format (cm): 21 Stanje knjige: VRLO DOBRO, KORICE SU MALO POHABANE.

ODLICNA,JAKO LEPO OCUVANA TVRDE KORICE SA OMOTOM LUKSUZNA MONOGRAFIJA,,bogato ilustrovana u boji trojezicno,uporedni tekst na ,srpski-engleski-francuski jezik 31cm,,,337 str Tomislav Markovic ZIVETI SA ARHITEKTUROM ----LIVING WITH ARCHITECTURE ----Beograd KLUB ARHITEKATA 2002. B-3

RADIO-KIT MALA ŠKOLA ELEKTRONIKE Pisac: VLADIMIR D. KSRTIĆ Izdavac: RADIO KLUB NIKOLA TESLA, TEHNIČKA KNJIGA Izdanje: 1986. Povez: MEKI Broj strana: 336 Mek povez. Format: 14x20, 336 strana, ilustrovano, latinica. Korice kao na slikama. Unutra odlicna. Nema tragova pisanja. Kompaktna. 220823 ktj-65

Leksikon srpskih arhitekata 19.i 20.veka. Izdavaci Klub arhitekata/Gradjevinska knjiga,1999 godine. Tvrd povez,219 str. Stanje : Fino ocuvana, ima posvetu na predlizu, tri stanice imaju tzv. usi, tako su obelezavane i ponegde je nesto podvuceno ili zaokruzeno neko ime, uglavnom za citanje sasvim u redu. dar ter

Naslov: Regionalno planiranje i razvoj Autor: Artur Glikson Prevod: Dragomir Acović Izdavač: Beograd : Klub mladih arhitekata Pismo: latinica Br. strana: 145 : graf. prikazi Format: 24 cm Povez: meki Knjiga je u celosti (listovi, povez, korice) odlično očuvana: listovi su potpuno čisti i ravni, nigde nema podvlačenja, obeležavanja, dopisivanja i sl. POGLEDAJTE i ostale knjige iz oblasti arhitektura koje trenutno imam u ponudi: https://www.kupindo.com/pretraga.php?Pretraga=&CeleReci=0&Prodavac=bebaimoca&Grupa=403&fv=96009

NA VRELU NEIMARSTVA, Arhitekti porodice Tatić `At the spring of architecture Architects families Tatic` 20. maj - 2. jun 2017. Narodna banka Srbije Autori izložbe: Ivan R. Marković, Milan P. Milovanović Autori kataloga: Ivan V. Marković, Milan P. Milovanović Priprema kataloga i grafički dizajn: Aleksandar Radovanović Izdavač: Heraldički klub, Beograd 2017. Mek povez sa klapnama, 106 stranica, 23x21cm Tiraž: 500 Vrlo dobro očuvano - `Na izložbi je predstavljena intelektualna zaostavština arhitekte i istoričara umetnosti Žarka Tatića (1894−1931), njegovog mlađeg brata arhitekte Rajka Tatića (1900−1979) neimara mnogih značajnih zdanja u Beogradu i Vojina Tatića (1940). Predstavljeno je preko stotinu originalnih arhitektonskih projekata, crteža i skica, zatim ličnih predmeta i dokumenata arh. Rajka Tatića kao najzastupljenijeg člana ove porodice u domaćoj istoriografiji.` g32

Lepo očuvano kao na slikama 1970 XX grada - Jeleč-grad, Hisarik, Jerinin grad na Limu, Lazareva kula u Kruševcu, Ostrovica na Rudniku, Bovan, Novo Brdo, Zvečan, Kulič, Užički grad... Slike, Ćirilica, Šiven povez, Omot Arhitekt Ivan M. Zdravković (1903–1991) bio je jedan od najznačajnijih arhitekata-konzervatora u Jugoslaviji nakon Drugog svetskog rata i utemeljivač savremene službe zaštite spomenika kulture. Pored neposredne zaštite graditeljskog nasleđa, tokom bogatog naučnoistraživačkog rada proučavao je zanemarene teme nacionalne istorije arhitekture, poput srednjovekovnih gradova i vernakularne arhitekture. Međutim, Zdravkovićevi doprinosi brojnim vidovima arhitektonskog stvaralaštva nisu kritički valorizovani u savremenoj arhitektonskoj istoriografiji. Naročito je izvan glavnih istoriografskih tokova ostala njegova naučna i stručna delatnost u periodu između dva svetska rata. Ivan Zdravković je diplomirao na Arhitektonskom odseku Tehničkog fakulteta u Beogradu u februaru 1928. godine. Izlagao je na godišnjoj Izložbi Kluba studenata arhitekture, i dobio pozitivne ocene kritičara za diplomski rad Ratni muzej. Krajem iste godine je otišao na dvogodišnje studije u Francusku. Dva semestra je slušao predavanja profesora Gabrijela Mijea (Gabriel Millet, 1867–1953) na Praktičnoj školi visokih studija (École Pratique des Hautes Études) u Parizu, i već tada se opredelio za izučavanje srednjovekovne baštine. Kod znamenitog vizantologa je takođe pripremao doktorsku tezu o Manastiru Gradac, koju nije dovršio. Nakon povratka u zemlju, Zdravković je bio profesor u Državnoj srednjoj tehničkoj školi u Beogradu, prosvetnoj instituciji za školovanje arhitektonskog kadra srednjeg obrazovanja. U novoosnovanom Muzeju kneza Pavla u Beogradu se zaposlio u zvanju pomoćnika konzervatora, i bio zadužen za zbirku modernih slika i skulptura, i zbirku crteža i gravira. Značajnu delatnost je ostvario kao sekretar redakcije i saradnik časopisa Umetnički pregled, koji je Muzej kneza Pavla izdavao od 1937. do 1941. godine. U periodu između dva svetska rata Ivan Zdravković je projektovao više privatnih stambenih objekata u Beogradu, Dubrovniku i drugim mestima. Profesionalnu afirmaciju je stekao kao član uprave Kluba arhitekata Udruženja jugoslovenskih inženjera i arhitekata – Sekcija Beograd. Zdravković, pripadnik mlađe generacije u Klubu arhitekata, bio je izuzetno aktivan na polju javnog propagiranja postulata savremene arhitekture i zaštite arhitektonske profesije u Kraljevini Jugoslaviji. Učestvovao je u brojnim stručnim raspravama, javnim diskusijama i držao predavanja o aktuelnim problemima iz oblasti arhitekture i urbanizma. Kao pobornik modernizma, Zdravković se istakao kao jedan od vodećih moderno orijentisanih arhitektonskih kritičara i hroničara u Kraljevini Jugoslaviji. Objavljivao je studije i članke u brojnim časopisima i listovima, uključujući Građevinski vjesnik, Umetnički pregled, dnevne novine Politika, Pravda i Vreme. Značajno polje njegovog delovanja bili su socijalni aspekti savremene arhitekture i urbanizma. Arhitekt Ivan Zdravković je kritičko-teorijske stavove sumirao 1940. godine u delu Moderna arhitektura i njen socijalni značaj, zaboravljenom u savremenoj istoriografiji. Knjiga je bila pionirski poduhvat, a danas predstavlja važan izvor za istoriografsko sagledavanje arhitektonskih tokova moderne arhitekture. Tags: Aleksandar deroko srednji vek srbija srpska arhitektura srednjeg veka srednjovekovna dvorci luis mamford grad u istoriji historiji gradovi kroz istoriju

Pravilnik za brodove u međunarodnim vodama,iz 1986 godine,zadnja korica uflekana. Izdavač:The Steamship Mutual Underwriting Association (Bermuda) Limited,1986. Format:20cm x 14cm. Broj Strana:54 strane,mek povez. Sadržaj DEO 1: Upravljanje brodom i teretom Članci Reference Relevantnost istraga o morskim žrtvama do narednih građanskih postupaka Revizije TOVALOP-a i CRISTAL-a Sporazumi Konvencija o zastarelosti iz 1976. i njena Efekat na naslovnicu kluba Odgovornost za povrede ili bolest putnika Na obali Zakonodavstvo protiv droga i konfiskacija brodovi u Kolumbiji Zahtevi za teret u Jordanu Hamburška pravila Pravila Haga-Vibija: Italija Carinske kazne u Basri Ratifikacija Haško-Vizbijskih pravila Predstavništvo u Siriji Pregled ograničenja paketa, prema nadležnostima DEO 2: Razvoj pomorskog prava Članci Klauzula `Himalaja`. Ovlašćenje agenata za sklapanje ugovora Izvršenje stranih arbitražnih odluka u Turskoj. Strana:6,9,12,14,15,16,17,18,19,20,21,23,28,30,33,35. Arbitraža u Francuskoj Reference Dalji razvoj pod SAD Zakon o podupiračima Nedavne odluke o vremenskom periodu Odštete po ugovoru o ugovoru o teretu Zahtevi za štetu na teretu Naslov za Sue Povraćaj kamate i odštete zakašnjenja Plaćanja u Londonskoj arbitraži Ograničenje paketa u Australiji Ograničenje paketa prema nemačkom zakonu - Kontejneri Bunkeri koji se koriste za domaću potrošnju Založno pravo vlasnika na podvoze Panamski kanal Odstupanje prema zakonu Sjedinjenih Država Strana:3,38,40,43,45,47,49,50,51,52,53,54.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Autor: Rothamel, Karl Stranica: 601 Izdavač: Vojnoizdavački zavod Godina: 1983 Mesto izdavanja: Beograd Povez: Tvrdi Format: 16x24 cm Elektromagnetne oscilacije, Prostiranje elektromagnetnih oscilacija, Način rada i karakteristika antene, Oblici dipola, Napajanje antena, Elementi za prilagođenje i transformaciju, Transformatori za simetriranje, Sprega napojnog voda sa izlaznim stepenom predajnika, Kratkotalasne antene u praksi, Oblici polutalasnih antena, Dugačke žičane antene, Aperiodične antene, Kombinacije dipola sa pobudom u fazi (horizontalne antene), Dipoli sa uzdužnim zračenjem, Usmerene antene sa jednotalasnim petljama, Obrtne usmerene antene sa parazitnim usmeravajućim elementima, Usmerene antene sa skraćenim elementima, Usmerene antene za više opsega, Kratkotalasne antene sa vertikalnom polarizacijom, Izbor pogodne kratkotalasne antene, Antene za ultrakratke talase, Sa uzdužnim zdračenjem za opseg od 2m, JAGI-Antene i grupne antene za amaterski opseg 70cm, Antene sa kružnim zračenjem za VVF i UVF, Specijalni oblici VVF i UVF antena, Oblici kratkotalasnih antena, Za korišćenje u pokretu, Za TV i radio prijem... Karl Rothammel ( 25. decembar 1914. u Firtu — 29. novembar 1987. u Zonebergu ) je bio nemački pisac nefikcije i radio-amater. Bio je autor knjige o antenama, standardnog nemačkog dela o antenskoj tehnologiji. Karl Rothammel je bio radio-amater od 1932. godine, u početku pod prijemnom šifrom DE3Ø4Ø/L. Od 1954. bio je aktivan pod radio-amaterskim pozivnim znakom DM2ABK, a od 1980. do smrti pod I21BK i I3ØABK. Tokom Drugog svetskog rata bio je radio operater Luftvafea. Posle rata radio je kao zemljoradnik. Zatim je deset godina radio u poštanskoj službi Istočne Nemačke, gde je brinuo o radio i televizijskim sistemima za prenos. Usledilo je dvadeset pet godina rada u informaciono-dokumentacionom centru u fabrici radio opreme Stern-Radio. Kao radio-amater, bio je dugogodišnji upravnik klupske stanice u Zonebergu i član ispitne komisije u okrugu Suhl. U radio-amaterstvu je uglavnom bio aktivan u VHF opsegu i nekoliko godina radio kao VHF spiker u radio klubu GDR. Rothammel je napravio početne veze na 2-metarskom opsegu od DDR-a do Francuske, Velike Britanije, Luksemburga, Belgije, Danske i Holandije sa svoje FM stanice „Gaststatte Blockhutte“.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Omot losiji, sama knjiga u dobrom stanju! Monasteres medivaux en Serbie,Macedoine , Montenegro Beograd 1967. Tvrd povez, zaštitni omot, bogato ilustrovano, veliki format, francuski jezik, 145 strana. Aleksandar Deroko (Beograd, 4/16. septembar 1894 — Beograd, 30. novembar 1988) bio je srpski arhitekta, umetnik, pilot, pisac i akademik. Autor je mnogobrojnih knjiga iz domena arhitekture, ali i drugih oblasti, koje je najčešće sam ilustrovao. Bio je višegodišnji profesor Beogradskog univerziteta, a član Srpske akademije nauka i umetnosti postao je 1956. godine. Stvarao je u nekoliko arhitektonskih pravaca, a najviše u srpskom nacionalnom stilu i moderni.[1] Biografija Potiče iz italijanske porodice Deroko, koja je živela u Veneciji. Pradeda Marko Deroko naselio se u Dubrovniku. A deda Jovan se preselio iz Dubrovnika u Beograd, gde je radio kao nastavnik `načertanija` u Kutlikovoj Umetničkoj školi.[2] Iz braka sa polu Srpkinjom-polu Nemicom, Katarinom imao je sina Evžena.[3] Aleksandrovi roditelji bili su, otac Evgenije - Evžen Deroko inženjer, visoki činovnik na železnici i majka Angelina (Anđa) rođ. Mihajlović, rodom iz banatskog sela Mokrina. Evžen Deroko bio je pionir srpske filatelije. U Beogradu je Aleksandar maturirao i upisao Tehnički fakultet.[1] Početak Prvog svetskog rata ga je dočekao na studijama. U ratu je učestvovao kao jedan od 1300 kaplara sa činom narednika.[1] Po okončanju rata vratio se studijama arhitekture i umetnosti u Rimu, Pragu (dva semestra proveo i na Fakultetu za arhitekturu i građevinu Češkog tehničkog univerziteta u Pragu[4]), Brnu i Beogradu gde je diplomirao 1926. godine. Kao stipendista francuske vlade odlazi u Pariz gde se druži sa Pikasom, Šumanovićem, Le Korbizijeom, Rastkom Petrovićem i drugima koji su tada živeli u Parizu[5].[1] Njegov brat od strica je bio četnički kapetan Jovan Deroko, koji je poginuo prilikom opsade Kraljeva 1941. godine. Arhitektura Vila u Lackovićevoj Sa Bogdanom Nestorovićem je 1926. napravio projekat Hrama Svetog Save sa kojim je pobedio na konkursu. Početkom tridesetih godina postao je profesor na Arhitektonskom i Filozofskom fakultetu na kojima je predavao do penzionisanja 1974. godine. Na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, Deroko je bio redovni profesor na predmetu Savremena arhitektura. Amfiteatar je bio premali da primi sve studente, i uopšte sve zainteresovane[5]. Tokom Drugog svetskog rata bio je zatočen u logoru na Banjici. Na svojim putovanjima u više navrata (1954, 1956. i 1965) boravio je na Svetoj gori, o čijoj je arhitekturi i životu ostavio dragocene podatke[5]. Njemu u čast opština Stari grad je ustanovila bijenalnu nagradu „Aleksandar Deroko” 2021. godine za stvaraoce u arhitekturi i urbanizmu.[6] Podignut mu je spomenik 2022. godine na Topličinom vencu,[7] a 2023. godine spomenik u Smederevu.[8] Druge oblasti Aleksandar Deroko je bio jedan od prvih svestranih sportista u Srbiji. Na plivačkom takmičenju u organizaciji Srpskog olimpijskog kluba 1911, osvojio je zlatnu medalju u preplivavanju Save i u plivanju na 1000 m nizvodno slobodnim stilom. Istovremeno se bavio i modelarstvom. Konstruisao je i izradio jednu od prvih vazdušnih jedrilica u Srbiji. Sa modelima svoje konstrukcije učestvovao u takmičenjima koja su 1910-12 organizovali prvi mladi modelari u Srbiji. Ta ljubav prema jedrilicama i vazduhoplovstvu ga je odvela da se kao đak dobrovoljac prijavi u vojsku, gde na Solunskom frontu, kao jedan od 1300 kaplara postaje i jedan od prvih srpskih ratnih pilota. Aleksandar Deroko se takođe bavio ilustracijom, mahom u vidu crteža privatnih čestitki koje odaju vedru i šaljivu stranu ličnosti jednog od ključnih protagonista naše istorije arhitekture 20. veka. Ilustracije njegovih ličnih “poštanskih karti”, stvorene u periodima kada popušta pedantna i zamorna projektantska aktivnost, prikazuju živu beogradsku atmosferu, druželjubivost, erotičnost, rečju - slobodoumlje novog obrazovanog građanstva. Na razigranim skicuoznim crtežima šaljivo su prikazani i narodni običaji prilikom tradicionalnih svetkovina. Ponegde oni dobijaju notu ekspresivnosti, na granici karikaturalnog, ali uvek prepoznatljivog stila. Njegova naklonost ka nacionalnom i tradiciji ogleda se kroz diskretno provlačenje ornamenata - zastavica iz rukopisnih knjiga.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Srednjovekovni gradovi u Srbiji Crnoj i Makedoniji - Aleksandar Deroko Aleksandar Deroko (Beograd, 4/16. septembar 1894 — Beograd, 30. novembar 1988) bio je srpski arhitekta, umetnik, pilot, pisac i akademik. Autor je mnogobrojnih knjiga iz domena arhitekture, ali i drugih oblasti, koje je najčešće sam ilustrovao. Bio je višegodišnji profesor Beogradskog univerziteta, a član Srpske akademije nauka i umetnosti postao je 1956. godine. Stvarao je u nekoliko arhitektonskih pravaca, a najviše u srpskom nacionalnom stilu i moderni.[1] Biografija Potiče iz italijanske porodice Deroko, koja je živela u Veneciji. Pradeda Marko Deroko naselio se u Dubrovniku. A deda Jovan se preselio iz Dubrovnika u Beograd, gde je radio kao nastavnik `načertanija` u Kutlikovoj Umetničkoj školi.[2] Iz braka sa polu Srpkinjom-polu Nemicom, Katarinom imao je sina Evžena.[3] Aleksandrovi roditelji bili su, otac Evgenije - Evžen Deroko inženjer, visoki činovnik na železnici i majka Angelina (Anđa) rođ. Mihajlović, rodom iz banatskog sela Mokrina. Evžen Deroko bio je pionir srpske filatelije. U Beogradu je Aleksandar maturirao i upisao Tehnički fakultet.[1] Početak Prvog svetskog rata ga je dočekao na studijama. U ratu je učestvovao kao jedan od 1300 kaplara sa činom narednika.[1] Po okončanju rata vratio se studijama arhitekture i umetnosti u Rimu, Pragu (dva semestra proveo i na Fakultetu za arhitekturu i građevinu Češkog tehničkog univerziteta u Pragu[4]), Brnu i Beogradu gde je diplomirao 1926. godine. Kao stipendista francuske vlade odlazi u Pariz gde se druži sa Pikasom, Šumanovićem, Le Korbizijeom, Rastkom Petrovićem i drugima koji su tada živeli u Parizu[5].[1] Njegov brat od strica je bio četnički kapetan Jovan Deroko, koji je poginuo prilikom opsade Kraljeva 1941. godine. Arhitektura Vila u Lackovićevoj Sa Bogdanom Nestorovićem je 1926. napravio projekat Hrama Svetog Save sa kojim je pobedio na konkursu. Početkom tridesetih godina postao je profesor na Arhitektonskom i Filozofskom fakultetu na kojima je predavao do penzionisanja 1974. godine. Na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, Deroko je bio redovni profesor na predmetu Savremena arhitektura. Amfiteatar je bio premali da primi sve studente, i uopšte sve zainteresovane[5]. Tokom Drugog svetskog rata bio je zatočen u logoru na Banjici. Na svojim putovanjima u više navrata (1954, 1956. i 1965) boravio je na Svetoj gori, o čijoj je arhitekturi i životu ostavio dragocene podatke[5]. Njemu u čast opština Stari grad je ustanovila bijenalnu nagradu „Aleksandar Deroko” 2021. godine za stvaraoce u arhitekturi i urbanizmu.[6] Podignut mu je spomenik 2022. godine na Topličinom vencu,[7] a 2023. godine spomenik u Smederevu.[8] Druge oblasti Aleksandar Deroko je bio jedan od prvih svestranih sportista u Srbiji. Na plivačkom takmičenju u organizaciji Srpskog olimpijskog kluba 1911, osvojio je zlatnu medalju u preplivavanju Save i u plivanju na 1000 m nizvodno slobodnim stilom. Istovremeno se bavio i modelarstvom. Konstruisao je i izradio jednu od prvih vazdušnih jedrilica u Srbiji. Sa modelima svoje konstrukcije učestvovao u takmičenjima koja su 1910-12 organizovali prvi mladi modelari u Srbiji. Ta ljubav prema jedrilicama i vazduhoplovstvu ga je odvela da se kao đak dobrovoljac prijavi u vojsku, gde na Solunskom frontu, kao jedan od 1300 kaplara postaje i jedan od prvih srpskih ratnih pilota. Aleksandar Deroko se takođe bavio ilustracijom, mahom u vidu crteža privatnih čestitki koje odaju vedru i šaljivu stranu ličnosti jednog od ključnih protagonista naše istorije arhitekture 20. veka. Ilustracije njegovih ličnih “poštanskih karti”, stvorene u periodima kada popušta pedantna i zamorna projektantska aktivnost, prikazuju živu beogradsku atmosferu, druželjubivost, erotičnost, rečju - slobodoumlje novog obrazovanog građanstva. Na razigranim skicuoznim crtežima šaljivo su prikazani i narodni običaji prilikom tradicionalnih svetkovina. Ponegde oni dobijaju notu ekspresivnosti, na granici karikaturalnog, ali uvek prepoznatljivog stila. Njegova naklonost ka nacionalnom i tradiciji ogleda se kroz diskretno provlačenje ornamenata - zastavica iz rukopisnih knjiga.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Aleksandar Deroko Sadrzaj: Arhitektura u Makedoniji do doseljenja slovena do XIV veka Arhitektura u srednjevekovnoj Srbiji i Makedoniji XIV veka Preromanska arhitektura na Jadranskom primorju Arhitektura romanskoga stila na Jadranskome primorju Arhitektura gotskoga stila na Jadranskomeprimorju Arhitektura stila renesanse na Jadranskome primorju Arhitektura stila baroka na Jadranskome primorju Arhitektura u unutrašnjosti Hrvatske u Sloveniji i u Istri Monumentalna arhitektura na teritoriji Jugoslavije iz vremena turske vlasti Srednjevekovni gradovi u Jugoslaviji Aleksandar Deroko (Beograd, 4/16. septembar 1894 — Beograd, 30. novembar 1988) bio je srpski arhitekta, umetnik, pilot, pisac i akademik. Autor je mnogobrojnih knjiga iz domena arhitekture, ali i drugih oblasti, koje je najčešće sam ilustrovao. Bio je višegodišnji profesor Beogradskog univerziteta, a član Srpske akademije nauka i umetnosti postao je 1956. godine. Stvarao je u nekoliko arhitektonskih pravaca, a najviše u srpskom nacionalnom stilu i moderni.[1] Biografija Potiče iz italijanske porodice Deroko, koja je živela u Veneciji. Pradeda Marko Deroko naselio se u Dubrovniku. A deda Jovan se preselio iz Dubrovnika u Beograd, gde je radio kao nastavnik `načertanija` u Kutlikovoj Umetničkoj školi.[2] Iz braka sa polu Srpkinjom-polu Nemicom, Katarinom imao je sina Evžena.[3] Aleksandrovi roditelji bili su, otac Evgenije - Evžen Deroko inženjer, visoki činovnik na železnici i majka Angelina (Anđa) rođ. Mihajlović, rodom iz banatskog sela Mokrina. Evžen Deroko bio je pionir srpske filatelije. U Beogradu je Aleksandar maturirao i upisao Tehnički fakultet.[1] Početak Prvog svetskog rata ga je dočekao na studijama. U ratu je učestvovao kao jedan od 1300 kaplara sa činom narednika.[1] Po okončanju rata vratio se studijama arhitekture i umetnosti u Rimu, Pragu (dva semestra proveo i na Fakultetu za arhitekturu i građevinu Češkog tehničkog univerziteta u Pragu[4]), Brnu i Beogradu gde je diplomirao 1926. godine. Kao stipendista francuske vlade odlazi u Pariz gde se druži sa Pikasom, Šumanovićem, Le Korbizijeom, Rastkom Petrovićem i drugima koji su tada živeli u Parizu[5].[1] Njegov brat od strica je bio četnički kapetan Jovan Deroko, koji je poginuo prilikom opsade Kraljeva 1941. godine. Arhitektura Vila u Lackovićevoj Sa Bogdanom Nestorovićem je 1926. napravio projekat Hrama Svetog Save sa kojim je pobedio na konkursu. Početkom tridesetih godina postao je profesor na Arhitektonskom i Filozofskom fakultetu na kojima je predavao do penzionisanja 1974. godine. Na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, Deroko je bio redovni profesor na predmetu Savremena arhitektura. Amfiteatar je bio premali da primi sve studente, i uopšte sve zainteresovane[5]. Tokom Drugog svetskog rata bio je zatočen u logoru na Banjici. Na svojim putovanjima u više navrata (1954, 1956. i 1965) boravio je na Svetoj gori, o čijoj je arhitekturi i životu ostavio dragocene podatke[5]. Njemu u čast opština Stari grad je ustanovila bijenalnu nagradu „Aleksandar Deroko” 2021. godine za stvaraoce u arhitekturi i urbanizmu.[6] Podignut mu je spomenik 2022. godine na Topličinom vencu,[7] a 2023. godine spomenik u Smederevu.[8] Druge oblasti Aleksandar Deroko je bio jedan od prvih svestranih sportista u Srbiji. Na plivačkom takmičenju u organizaciji Srpskog olimpijskog kluba 1911, osvojio je zlatnu medalju u preplivavanju Save i u plivanju na 1000 m nizvodno slobodnim stilom. Istovremeno se bavio i modelarstvom. Konstruisao je i izradio jednu od prvih vazdušnih jedrilica u Srbiji. Sa modelima svoje konstrukcije učestvovao u takmičenjima koja su 1910-12 organizovali prvi mladi modelari u Srbiji. Ta ljubav prema jedrilicama i vazduhoplovstvu ga je odvela da se kao đak dobrovoljac prijavi u vojsku, gde na Solunskom frontu, kao jedan od 1300 kaplara postaje i jedan od prvih srpskih ratnih pilota. Aleksandar Deroko se takođe bavio ilustracijom, mahom u vidu crteža privatnih čestitki koje odaju vedru i šaljivu stranu ličnosti jednog od ključnih protagonista naše istorije arhitekture 20. veka. Ilustracije njegovih ličnih “poštanskih karti”, stvorene u periodima kada popušta pedantna i zamorna projektantska aktivnost, prikazuju živu beogradsku atmosferu, druželjubivost, erotičnost, rečju - slobodoumlje novog obrazovanog građanstva. Na razigranim skicuoznim crtežima šaljivo su prikazani i narodni običaji prilikom tradicionalnih svetkovina. Ponegde oni dobijaju notu ekspresivnosti, na granici karikaturalnog, ali uvek prepoznatljivog stila. Njegova naklonost ka nacionalnom i tradiciji ogleda se kroz diskretno provlačenje ornamenata - zastavica iz rukopisnih knjiga.