OTP19)

Naslov: Laseri i njihova primena ( u originalu: Лазеры и их применение ) Autorи: Fedorov ( u originalu: Б.Ф.Федоров ) Izdavač: Izdavaštvo DOSAAF Moskva ( u originalu: Издателъство ДОСААФ СССР Москва ) Godina izdanja: 1973 Broj strana: 160 Povez: mek Format: 13x20cm Očuvanost: korice su nešto slabije očuvane (trag presavijanja u desnom donjem ćošku), na prvoj predstrani potpis bivšeg vlasnika sa mestom i datumom kupovine, unutrašnjost čista, nema tragova pisanja ili podvlačenja teksta. K-15*

odlično očuvana vellok

Povez: mek Broj strana: 193 Stanje: 5-, bez ispisivanja i cepanja. nikk2100

61272) LASER fizikalne osnove, konstrukcija i primjena, Stjepan Lugomer , Mladen Stipančić , Svjetlost Sarajevo 1977 , I. UVOD 1.1. Neka svojstva svjetlosti 1.2. Atom kao kvantni sistem II. EMISIJA I APSORPCIJA SVJETLOSTI 2.1. Spontana emisija 2.1.1. Oblik i širina spektralne linije 2.1.2. Doplerovo širenje 2.2. Inducirana apsorpcija 2.3. Inducirana emisija 2.4. Populacijska inverzija 2.4.1. Populacijska inverzija u sistemu sa dva nivoa 2.4.2. Populacijska inverzija u sistemu sa tri nivoa 2.4.3. Populacijska inverzija u sistemu sa četiri nivoa III. PONAŠANJE ELEKTROMAGNETSKIH VALOVA U ŠUPLJINI 3.1. Opći tip šupljine 3.2. Fabry-Perot šupljina IV. PRAG LASERSKE AKCIJE 4.1. Struktura laserskih oscilacija V. SVOJSTVA LASERSKIH REZONATORA I GENERIRANJE JEDNO- FAZNE VALNE FRONTE 5.1. Konfiguracije rezonatora 5.1.1. Plan-paralelni rezonator 5.1.2. Zrcala velikog radijusa 5.1.3. Konfokalni rezonator 5.1.4. Sferički rezonator 5.1.5. Konkavno-konveksni rezonator 5.1.6. Hemisferički rezonator VI. PODJELA LASERA VII. PLINSKI LASER 7.1. Plinski izboj 7.2. Karakteristike cijevi plinskog lasera 7.3. Atomski laser 7.3.1. He-Ne laser 7.3.2. Cs laser 7.4. Ionski laser 7.4.1. Ar ionski laser 7.5. Molekularni laser. 7.5.1. Pobudivanje molekula 7.5.2. Elektronska stanja molekula 7.5.3. Vibracijska stanja molekula 7.5.4. Rotacijska stanja molekula 7.5.5. Rotacijsko-vibracijski spektri 7.6. CO, laser 7.6.1. Vibracijsko-rotacijski prijelazi u CO, 7.6.2. Princip pobuđivanja C*O_{2} molekula 7.6.3. Selektivno pobuđivanje CO, molekula 7.6.4. Konstrukcija C*O_{2} - N_{2} lasera 7.6.5. CO laseri velike snage 7.7. N, laser 7.8. Kemijski laser VIII. ČVRSTI LASER 8.1. Grada čvrstih tijela 8.2. Neka optička svojstva čvrstog tijela 8.3. Optičko pumpanje 8.4. Laseri na kristalima. 8.4.1. Rubinski laser 8.4.2. Rubinski laser,,gigantskih` pulseva 8.4.3. Drugi kristalni laseri 8.5. Laseri na amorfnim tijelima 8.5.1. Luminiscentna svojstva stakala 8.6. Poluvodički laser 8.6.1. Karakteristike poluvodiča 8.6.2. pn spoj 8.6.3. Injekcioni laser IX. TEKUĆI LASER 9.1. Laseri na helatima 9.2. Laseri na organskim bojama X. MANIPULIRANJE LASERSKIM SNOPOM 10.1. Komponente laserske optike XI. LASERSKA SPEKTROSKOPIJA 11.1. Uvod.. 11.2. RAY leigh i Raman spektroskopija 11.2.1. Molekularne tekućine 11.2.2. Čvrsta tijela.. 11.3. Brillouinova spektroskopija 11.3.1. Kristali 11.3.2. Tekućine XII. HOLOGRAFIJA XIII. OBRAĐIVANJE MATERIJAL APOMOĆU LASERA XIV. PRAVCI RAZVOJA LASERA mek povez, format 16,5 x 24 cm , ilustrovano, latinica, 191 strana, školska posveta na predlistu

RADOMIR BAŠIĆ Injekcione Laser-Diode - fizički principi - konstrukcija komponenata - primjena Prva Izdanje Izdavač: Svetlost - Sarajevo Štampa: Radiša Timotić - Beograd 1987. godine Tiraž: 1000 primeraka Format: 16,5 x 23,5 cm, 216 stranica + korice Očuvanost: Korice glazirani meki povez 5- Unutrašnjost bez oštećenja 5-

Izdavač: Svjetlost, Sarajevo Autor: Arsen Šurlan Povez: broširan Broj strana: 276 Ilustrovano. Sadržaj priložen na slikama. Bez predlista i najavnog lista, flekica na dva lista, vrlo dobro očuvana. Retko u ponudi. S A D R Ž A J: 1. Uvod 2. Istorijat i pregled sistema za obezbjeđenje 3. Filozofija sistema za obezbjeđenje 4. Studija prijetnje 5. Osnovni principi obezbjeđenja 6. Obezbjeđenje stanova, kuća i vikendica 7. Alarmni uređaji za automobile 8. Detektori za otkrivanje metalnih predmeta 9. Detektori markiranih predmeta u robnim kućama 10. Obezbjeđenje staklenih površina 11. Obezbjeđenje poslovnih objekata 12. Fizičke prepreke 13. Uređaji za obezbjeđenje na bazi P senzora pritiska 14. Geofonski uređaji za obezbjeđenje 15. Ultrazvučni uređaji za obezbjeđenje 16. Sistemi za obezbjeđenje na bazi piezoelektričnih vibracionih senzora 17. Obezbjeđenje sa mehaničko-vibracionim senzorima 18. Obezbjeđenje na bazi zategnutih žica 19. Uređaji za obezbjeđenje na bazi elektromagnetnog polja E Field 20. Uređaji na bazi elektromagnetnog polja H Field 21. Mikrotalasni uređaji za obezbjeđenje 22. Uređaji za obezbjeđenje na bazi fotoelektričnog efekta 23. Uređaji za obezbjeđenje na bazi infracrvenog zračenja 24. Termovizija i njena primjena u noćnom posmatranju 25. Televizija zatvorenog kruga i njena primjena u sistemima za obezbjeđenje 26. Laseri u sistemima za obezbjeđenje 27. Lična identifikacija 28. Analiza pristupa projektovanju obezbjeđenja jednog industrijskog objekta 29. Primjena računara u sistemima za obezbjeđenje (K-149)

Konzervacija i restauracija kamena Ljubinko M. Dragićević(autor) --------------------------- Dubinske stene...ŽIČNE stene...IZLIVNE..Kvarcni agregat...Laminisana zgura...PREEMOŠTANJE PUKOTINA...Čišćenje pomoću abraziva,vode,MLAZA,lasera...Amonijum oksalat NH 4 C2 O4RESTAURACIJA spojnica...NEDOSTAJUĆIH delova...Oštećenih površin akamena........➡️ ➡️ Конзервација и рестаурација камена Аутори: Михаило М. Ршумовић, Љубинко М. Драгићевић Детаљни подаци о књизи Наслов: Конзервација и рестаурација камена Издавач: Републички завод за заштиту споменика културе Страна: 172 (cb) Povez: тврди Писмо: ћирилица Формат: 25 cm Година издања: 2008 ИСБН: 978-86-80879-72-7 Knjiga je NOVA.....➡️ ➡️ ------------------------------ L1

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Zavarivanje i srodni postupci - Milenko Rakin Tehnička knjiga, Beograd, 1971. 267 str. ilustrovano, tabele Zavarivanje je proces spajanja dva ili više metalna dela istog ili približno istog hemijskog sastava. Spajanjem se dobija nerazdvojiva veza. Zavarivanje se izvodi pod dejstvom toplote, uz dodavanje ili ponekad bez dodavanja dodatnog materijala i uz primenu pritiska ili bez njega. Pri zavarivanju vrši se lokalno zagrevanje ivice metalnih delova koje treba spojiti (zavariti). Zagrevanje se vrši do temperature pri kojoj metal prelazi iz čvrstog u testasto ili tečno stanje, što zavisi od vrste i načina zavarivanja. Postoje dve vrste zavarivanja: zavarivanje topljenjem i zavarivanje pritiskom. Različiti izvori energije se mogu koristiti za zavarivanje, kao što je mlaz vrućih plinova (plinski plamen ili mlaz plazme), električni luk, tok nelektrisanih čestica (mlaz elektrona ili jona u vakuumu), tokovi zračenja (laser), električna struja (elektrootporno zavarivanje), trenje, ultrazvuk i sl. Zavarivanje se može obavljati u radionici, na otvorenom prostoru, u vodi ili u svemiru. Sve do kraja 19. veka, jedino je bilo poznato kovačko zavarivanje, s kojim su kovači vekovima spajali željezo i čelik grejanjem i udaranjem čekića. Elektrolučno zavarivanje i gasno zavarivanje kiseonikom su bili među prvim postupcima koji su se razvili u 20. veku. Nakon toga su se razvili mnogi procesi, ali među najzastupljenijim je postalo ručno elektrolučno zavarivanje.[1] Istorija zavarivanja Istorija spajanja metala je započela pre nekoliko hiljada godina, u bronzano doba i u željezno doba, na prostorima današnje Evrope i Bliskog istoka. Razvilo se kao sastavni deo veština kovača, zlatara i livača pri izradi oruđa za rad, oružja, posuda, nakita i građevina. U srednjem veku se razvilo kovačko zavarivanje, gde su se dva dela koja su se spajala, na kovačkoj vatri, dovela do belog usijanja i ako je bilo potrebno, posipali bi se određenim prahom ili peskom za „čišćenje”. Čekićanjem spoja istiskivali bi se s dodirnih površina rastopljeni oksidi ili troska, te se sučeljavaju čiste metalne površine, kada počinju delovati međuatomske sile dva dela i dolazi do čvrstog spoja. Najbolji mačevi od čelika u srednjem veku bili su rađeni iz niskougljeničnog čelika (do 0,4% ugljenika), a na njihove rubove su kovački zavarivane (udarcima čekića u toplom stanju) trake od visokougljeničnog čelika (od 1,0 do 2,1% C), koje su uz određenu toplotnu obradu davale tvrde i oštre bridove. Mačevi, vrhovi strela i koplja, noževi i drugo, kod kojih su primenjivali kovačko zavarivanje, bili su poznati u Grčkoj, Franačkoj državi, Kini, Japanu, Indoneziji, te u Siriji. Poznata je bila tehnika spajanja traka iz različitih vrsta željeznih materijala kovanjem kao “damaskiranje” (od Damask, Sirija), a u cilju postizanja posebnih dobrih svojstava za mačeve i puške. Godine 1802. ruski naučnik Vasilij Petrov istražuje električni luk za opštu namenu i predlaže primenu za zavarivanje. Godine 1882. ruski naučnik Nikolaj Benardos prvi koristi električni luk između ugljene elektrode i metala, uz dodavanje žice u metalnu kupku. Godine 1888. ruski naučnik Nikolaj Slavjanov je predložio postupak elektrolučnog zavarivanja metalnom elektrodom. Godine 1895. počinje se koristiti aluminotermijsko zavarivanje koloseka i za popravku odlivaka. U isto vreme prvi put se zavaruje gasnim plamenikom, koji je koristio kiseonik i vodonik. Kasnije se razvija gasno zavarivanje kiseonik-acetilenskim (O2 + C2H2) plamenom. Godine 1907. švedski naučnik prvi patentira i primenjuje obloženu elektrodu. Obložena elektroda se proizvodila uranjanjem gole žice u rastvor minerala, a od 1936. obloga se nanosi ispresivanjem ili ekstrudiranjem. Od 1925. počinje zavarivanje u zaštitnoj atmosferi vodonika, a kasnije se prešlo na argon i helijum. Od 1930. primenjuje se automatsko zavarivanje pod praškom u brodogradnji SAD. Pred, a posebno nakon Drugog svetskog rata, počinje razvoj i primena zavarivanja u zaštitnom gasu - zavarivanje TIG postupkom. Zavarivanje MIG postupkom se počinje primenjivati 1948, a od 1953. u Sovjetskom Savezu se prvi put primenjuje zavarivanje MAG postupkom s CO2 zaštitnim aktivnim plinom. Hladno zavarivanje pod pritiskom se primenjuje od 1948. Nakon 1950. godine se razvijaju mnogi novi postupci kao što su: zavarivanje pod troskom (1951), zavarivanje trenjem (1956), zavarivanje snopom elektrona (1957), zavarivanje ultrazvukom (1960), zavarivanje laserom (1960), zavarivanje plazmom (1961) i drugi. Prvo zavarivanje i toplotno rezanje u svemiru izvedeno je 1969. na sovjetskom svemirskom brodu Sojuz 6. Godine 1932. u Rusiji, Konstantin Hrenov je prvi uspešno primenio podvodno elektrolučno zavarivanje....