Description Beograd između dva rata (1918-1941) – Radina Vučetić Saznajte kako su živeli Beograđani između dva svetska rata! I još nešto: kako se grad širio nicanjem novih naselja ko su bili vodeći srpski industrijalci kako su se Beograđanke ulepšavale koji su slavni svetski umetnici gostovali u Beogradu kada je emitovana prva radio emisija i kada su Beograđani saznali šta je to televizija.

ISBN: 9788675497745 Broj strana: 369 Pismo: Latinica Povez: Mek Izdavač: Službeni glasnik Heterokosmika je nastala kao plod Doleželovog dugotrajnog istraživačkog rada u oblastima stilistike, književne teorije i naratologije, i predstavlja sintezu autorovih pionirskih proučavanja semantike fikcionalnog pripovedanja, tako da na neki način sabira čitavo njegovo životno delo. Kapitalno delo najnovije književne nauke jednog od najuglednijih poslenika češkog strukturalizma. Kaže Doležel: „Dugo sam radio na ovoj knjizi jer sam duboko uveren da su strpljenje, minucioznost i istančan osećaj za dodavanje začina još uvek neophodni za zgotovljenje ukusnog obroka, čak i u ovom vremenu mikrotalasnih pećnica i brze hrane ’za poneti’. Malo je ovako izvrsno zgotovljenih jela u savremenoj nauci o književnosti danas.

ISBN: 9788681511824 Broj strana: 102 Pismo: Ćirilica Povez: Mek Format: 20 cm Godina izdanja: 2016. Izdavač: Utopija Dnevničke beleške Arijusa van Tinhovena, ratnog hirurga koji je tokom druge polovine 1914. i početkom 1915. godine boravio i radio u Valjevskoj bolnici, prvi put su objavljene 1915. godine. Ovaj ratni hirurg, rukovodilac odeljenja za hirurgiju u Valjevskoj bolnici prvi je javno govorio o stradanju civilnog stanovništva u Srbiji i okrutnom postupanju austrougarskih trupa. U Srbiji je boravio do februara 1915, kada se vraća u Holandiju zbog oporavka od pegavog tifusa. Osim ratnih sećanja, izdanje sadrži i fotografije koje je doktor Tinhoven načinio, a koje svedoče o strahotama rata i uslovima u kojima se osoblje Valjevske bolnice brinulo o ranjenima i bolesnima.

ISBN: 9788689595956 Broj strana: 704 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 24 cm Godina izdanja: 2017. Izdavač: Miba Books Georgije Ostrogorski rođen je u Sankt-Peterburgu, školovao se u velikim univerzitetskim centrima Nemačke i Francuske. 1933. godine, nakon nekoliko godina profesure na univerzitetu u Vroclavu, doselio se u Srbiju, tadašnju Jugoslaviju. Dobio je mesto na Beogradskom univerzitetu, na Filozofskom fakultetu, Odeljenje za istoriju, gde je na predmetu Istorija Vizantije radio čitavog života. Osnovao je Vizantološki institut SANU, koji je, zahvaljujući njegovom ugledu, postao važna institucija svetske vizantologije. Georgije Ostrogorski je napisao Istoriju Vizantije publikovanu 1963. godine u Monaku. Ha nemačkom jeziku izašla je u čuvenoj Milerovoj seriji „Handbuch der Altertumswissenschaft“. Ovo delo ima nekoliko srpskih izdanja, a prevedeno je i na sve svetske jezike i danas se još uvek smatra jednim od najsveobuhvatnijih jednotomnih pregleda vizantijske istorije. U svojim mnogobrojnim delima proučavao je gotovo sve vidove života Vizantije: političku istoriju, socijalno-ekonomsku istoriju, istoriju ideja i odnose sa slovenskim svetom.

Opis Istorija civilizacije u Egiptu i na Bliskom istoku do Aleksandrove smrti, i u Indiji, Kini i Japanu od samih početaka do današnjih dana sa uvodom o prirodi i osnovama civilizacije i 86 ilustracija i mapa. Na ovoj knjizi dr Djurant radio je od 1927. do 1932. godine i knjiga predstavlja treću kompletno dopunjenu verziju. Knjiga se može porediti sa velikim delima francuskih enciklopedista osamnaestog veka jer predstavlja najsveobuhvatniji pokušaj našeg doba da se obuhvati ogromna panorama ljudske istorije i kulture. U njoj ćete naći sve o Sumeru kao kolevci prvih gradova i pisanih zakona, Egipćanima koji su usavršili monumentalnu arhitekturu, medicinu i mumifikaciju pre 3500 godina, Vaviloncima koji su razvili astronomiju i fiziku i posadili seme zapadne mitologije, Judejce, bičeve božje Bliskog istoka i njihovog kralja Asurbanipala, koji je na skulpturama prikazan kao pola čovek, pola čudovište, Judejce koji su odoleli svim pokušajima da ih zatru i zauvek sačuvali svoju kulturu u besmrtnom Starom zavetu. Povez knjige : tvrd Strana : 1000 Format : 210mm x 290mm Pismo : ćirilica

Description Reč je o portretu 25 najvećih tajnih agenata koji su poslednjih 300 godina radili u korist države i srpskog naroda.

Rukopis Ivana Ristića o diplomatskom delovanju Milana Rakića u Sofiji nastao je kao rezultat njegovog iscrpnog istraživanja jugoslovensko-bugarskih odnosa u prvoj deceniji posle Prvog svetskog rata. Rakićev boravak u Sofiji s razlogom je kod savremenika smatran za jedan od najsloženijih diplomatskih zadataka. Temeljno poznavanje domaće i strane arhivske građe, srpske i bugarske istoriografije, omogućilo je autoru da ukaže na složene okolnosti u kojima je Milan Rakić, pesnik i diplomata, neposredno po okončanju rata u kojem su se Srbi i Bugari nalazili na suprotnim stranama, radio na sređivanju odnosa dve države. Pored sažete književne i diplomatske biografije Rakića, posebna pažnja poklonjena je njegovim analizama prilika u Sofiji, kontaktima sa bugarskim političarima i političkim previranjima u Bugarskoj početkom 1920-ih godina. Sačuvana diplomatska korespondencija Milana Rakića iz Sofije, koju je Ivan Ristić sakupio i stručno obradio, čini osnovni deo knjige, važan je i zanimljiv doprinos, kako našoj političkoj istoriji međuratnog perioda, jugoslovensko – bugarskih odnosa, tako i poznavanju delovanja pesnika, kao savesnog, izuzetno posvećenog i obrazovanog diplomate, u složenim prilikama kakve su vladale u odnosima Kraljevine SHS i Bugarske.

Broj strana: 326 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 24 cm Godina izdanja: 2013. Izdavač: Clio Istoričari često ignorišu ulogu „špijuna“ u modernoj istoriji. Neki od ovih ljudi su, međutim, odigrali ključnu ulogu u događajima za koje verujemo da su nam dobro znani. „Tajna istorija 20. veka“ predstavlja jedinstvenu antologiju svedočanstava bivših velikih obaveštajaca koji su doprineli oblikovanju današnjice. Reč je o tajnoj povesti koja se ne može naći ni u jednom udžbeniku na svetu. Vodeći nas kroz istoriju počev od ruševina Drugog svetskog rata, preko hladnoratovske podele sveta na Zapadni i Istočni blok, sve do aktuelnih terorističkih pretnji, prekaljeni špijuni otkrivaju nam u ovoj knjizi najznačajnije epizode u svojoj karijeri. Među njima su mnoga poznata imena, poput Markusa Volfa iz Istočne Nemačke, koji je uspeo da ubaci svog čoveka kod zapadnonemačkog kancelara Vilija Branta, ili, recimo, Kima Filbija, dvostrukog agenta koji je radio za britansku i sovjetsku obaveštajnu službu. Ipak, većina obaveštajaca u ovoj knjizi javnosti je malo poznata, a njihova svedočanstva, potekla iz memoara ili intervjua, ilustruju važnost obaveštajnog rada u istoriji.

ISBN: 978-86-7346-586-9 Broj strana: 372 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 16.5x24.5 cm Godina izdanja: 2007. Izdavač: Dereta "Godine 1271, jedna serija ubistava zadaje muke redu Templara. Giljem de Montklar, glavni junak Senke Templara, izabran je da razreši tu misteriju." Giljem de Montklar se 1271. godine vraća u Kataloniju. Red ga zadužuje da obavi jedan zadatak: da sazna šta se desilo sa Serpentarijusom, poznatijim pod imenom Roher de Lot, građevinar i pripadnik Reda koji je pre stotinu godina nestao bez traga i glasa. Poznato je da se budio sa prvim zracima sunca i da je u predvečerje legao u svoju postelju, ali se ne zna šta je radio između zore i zalaska sunca. Istovremeno, dok se traga za odgovorima i informacijama, događa se smrt jednog deteta i jednog grofa; čitava serija ubistava ostaje bez objašnjenja. Misterija zmije, neobičnog metalnog diska koji je pripadao Serpentarijusu, predstavlja ključ zagonetke. Rečenice koje prethode poglavljima i predstavljaju pojedinačno svako od njih, potiču iz jednog starog pergamenta pronađenog među ruševinama manastira Santa Marija de les Maleses, 1520. godine. Spomenuti tekst se nalazio skriven među kožnim koricama jedne obimne knjige računa, u veoma lošem stanju i sa očiglednim znacima da je pretrpeo posledice požara. W. F. Bergersen, jedan nemački putnik koji je zaslužan za ovo otkriće, predao je tu knjigu, zajedno sa pergamentom, crkvenim vlastima u Seu d'Urhel.

Broj strana: 328 Pismo: Ćirilica Povez: Mek Format: 24 cm Godina izdanja: 2019 Izdavač: Vandalija Na osnovu bogate pisane i arheološke građe, knjiga daje prikaz gde su bili i šta su Srbi radili pre osnivanja svojih prvih država - sklavinija. Šta da očekujete u ovoj knjizi: Ilirska misterija Tajanstveni narod Sarmata Zaboravljeni Vandali i Boji Srbi-Sklavi (Sklabi) i Sloveni

Broj strana: 478 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 20 cm Godina izdanja: 2020. Izdavač: Prometej, Novi Sad Prvi put u jednoj knjizi, na srpskom jeziku, sabrani su svi eseji o Jugoslaviji. Eseje je Peter Handke pisao u periodu od 1991. do 2011. godine: OPROŠTAJ SANJARA OD DEVETE ZEMLJE – Stvarnost koja je prošla: Sećanja na Sloveniju (1991) ZIMSKO PUTOVANJE DO REKA DUNAVA, SAVE, MORAVE I DRINE ili Pravda za Srbiju (1996) LETNJI DODATAK ZIMSKOM PUTOVANJU (1996) PITAJUĆI U SUZAMA – Potonji zapisi o dva krstarenja Jugoslavijom u ratu, marta i aprila 1999. (2000) OKO VELIKOG TRIBUNALA (2003) TABLASI DAJMIJELA – Izveštaj zaobilaznog svedoka u procesu protiv Slobodana Miloševića (2006) KUKAVICE IZ VELIKE HOČE (2009) PRIČA O DRAGOLJUBU MILANOVIĆU (2011) Peter Handke jedan je od najuglednijih i najuticajnijih književnika današnjice. Autor je stotinak knjiga proze, pozorišnih komada, radio-drama, poezije, eseja, hronika. Posebno su, kulturno, ali i politički, značajni Handkeovi eseji o Jugoslaviji sabrani u ovoj knjizi. Naslov knjige Istorija iza pripovesti dao je autor lično, za ovu priliku, „protivstavljajući“ istoriografiji pripovedanje i umetničko delovanje. Područje za koje je Handke oduvek bio i ostao vezan jeste prostor bivše Jugoslavije koja je u njegovoj književnosti, pa i u esejima ove knjige, važna književna tema… „Nešto me je vuklo da zavirim iza ogledala; teralo me da otputujem u tu, svakim člankom, svakim komentarom, svakom analizom nepoznatiju i istraživanja ili čak samo gledanja sve dostojniju zemlju Srbiju. I ako neko sada kaže: Aha, prosrpki! ili Aha, jugofil! – taj bolje da dalje ne čita.“

Broj strana: 288 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 20x26 cm Godina izdanja: 2013. Izdavač: Mladinska knjiga Uzbudljive priče o istini i lažima, prevarama i razotkrivanju O prošlosti znamo manje nego što bismo želeli a daleko manje nego što mnogi od nas misle. Važni se događaji zaborave ili ne zabeleže, a često i iskrive potpuno suprotnim prikazima i nepouzdanim svedočanstvima. Istoriju ponekad sakriju krivci koji žele da zauvek izbrišu svoja dela i nedela, a ima i slučajeva da se istina prikriva iz najboljih namera: da bi bila na sigurnom sve dok svet ne bude spreman za nju. Nekad skrivano, sada obelodanjeno: • šta je pisalo u Čerčilovom „bezobraznom dokumentu“ iz 1944 • da li je Leonardo da Vinči u Mona Lizine oči zaista ucrtao svoje inicijale • kako je tačno tekla operacija hvatanja Osame bin Ladena, planirana 10 godina • ko je bio egipatski faraon čija su dela smatrana toliko bogohulnim da su mu potomci izbrisali ime iz svih dokumenata i sa svih spomenika • kako su i zašto montirane neke od najpoznatijih fotografija na svetu • kakve je poruke nosila Mocartova opera Čarobna frula • ko je bio graditelj čikaškog hotela opremljenog tamnicama i sobama za mučenje u koji su gosti ulazili ali ne i iz njega izlazili • kako je radio tajni naučni institut oformljen radi balsamovanja tela Vladimira Iliča Lenjina • šta je na kraju Vikilinks: novinarski poduhvat veka ili čin sajber terorizma. Neverovatne priče iz Najvećih tajni istorije promeniće ono što znate – ili ste mislili da znate –o istoriji i ljudima koji su je stvarali.

Opis O autoru Dodatne informacije Ova knjiga ispituje nastanak i transformacije pamćenja Holokausta u socijalističkoj Jugoslaviji i na postjugoslovenskim prostorima. Razmatra književne tekstove o Holokaustu jugoslovenskih i postjugoslovenskih autora, smeštajući njihova dela u istorijski i diskurzivni kontekst u kome su nastala, s naglaskom na njihovoj tadašnjoj recepciji. Knjiga pokazuje kako pisci koji pripadaju različitim generacijama (generacija preživelih, međugeneracija i druga i treća generacija) Holokaust koriste kao motiv za razumevanje ekstremnog nasilja, jednako lokalnog kao i globalnog. Sadrži i uporedne studije radova, kako međunarodno poznatih i prevođenih autora poput Danila Kiša i Davida Albaharija, tako i nekoliko zaboravljenih autora, koje ova studija nanovo otkriva. Usredsređujući se na dela jevrejskih i nejevrejskih autora triju naraštaja, knjiga baca svetlost na etičke i estetske ravni transgeneracijskog prenošenja sećanja na Holokaust u jugoslovenskom kontekstu. Stejn Vervat (Stijn Vervaet) vanredni je profesor bosanskog/hrvatskog/srpskog jezika i književnosti na Odseku za književnost, regionalne studije i evropske jezike na Univerzitetu u Oslu. Diplomirao je i doktorirao na Univerzitetu u Gentu s temom o izgradnji nacionalnih identiteta u Bosni i Hercegovini tokom austrougarske uprave. Radio je kao postdoktorand na Univerzitetu u Gentu i postdoktorski istraživač (stipendista „Marije Kiri“) na Univerzitetu u Utrehtu. Njegova naučna interesovanja obuhvataju savremenu bosansku, hrvatsku i srpsku književnost i kulturu, kulturnu istoriju Balkana (od XIX do XXI veka), uporednu književnost i studije pamćenja. Autor je monografije Centar i periferija u Austrougarskoj: dinamika izgradnje nacionalnih identiteta u Bosni i Hercegovini od 1878. do 1918. godine na primjeru književnih tekstova (2013), kao i niza naučnih radova o predstavljanju ratova devedesetih godina prošlog veka u (post)jugoslovenskoj prozi. Jedan je od urednika zbornika Post-Yugoslav Constellations: Archive, Memory and Trauma in Contemporary Bosnian, Croatian, and Serbian Literature and Culture (2016). Težina 0,4 кг Godina izdanja 2020 Pismo latinica Povez broš sa klapnama Broj stranica 272 ISBN 978-86-80484-44-0 Dimenzije 140x225

Opis O autoru Dodatne informacije Knjiga Desimir Tošić. Između Ekstrema. Lakićevićev rukopis je više od hronike u najboljem značenju. On je u Desimiru Tošiću otkrio jedinstvenu pojavu u političkoj i kulturnoj istoriji Srbije u 20. veku, osobenog pripadnika njene elite – po Tošićevom mišljenju „nepostojeće”. (…) Desimir Tošić je živeo i radio u doba ekstrema, kako je Erik Hobsbaum nazvao kratki dvadeseti vek: nacizam, komunizam, antikomunizam, i iz njih izvedeni antisemitizam, etnički nacionalizam, revanšizam. Tošić nije razlikovao „bolji” od „goreg” ekstrema. Po njemu, oni su se svojom metodom dodirivali. Desimir Tošić je, od mladosti do kraja života, zagovarao srednju liniju: dijalog, kom- promis, sporazumevanje. U novovekovnoj Srbiji srednja linija, i pored pokušaja političkog organizovanja, nikada nije bila većinska, odnosno vladajuća, ali ona je postojala i u kontinuitetu se kristalisala kao krhka vertikala. Rad na njenom proučavanju u srpskoj istoriografiji može se, međutim, sve do početka 21. veka, upoređivati sa arheološkim radom. Dr Latinka Perović Monografija Mijata Lakićevića jeste hronologija 20. veka, jer se Tošićeva biografija podudara sa njegovim najvećim delom budući da je Desimirova politička aktivnost počela još u gimnaziji, tridesetih godina 20. veka. I još je važnije reći – kroz Tošićevu biografiju se prelamaju ključna pitanja tog veka, od demokratije i parlamentarizma do komunizma i fašizma. Zato je pisati Tošićevu biografiju gotovo jednako što i pisati istoriju 20. veka. (…) Ova knjiga je i, da parafraziram, „biografija o drugima” jer su sve politički značajnije ličnosti prošle kroz ovu knjigu, ali je i biografija o 20. veku, bar o svim onim prekretnim decenijama u kojima je Tošić bio politički aktivan. Zato možemo da kažemo da je to jedna vrlo lična istorija minulog stoleća, iz perspektive visprenog, oštrog i dobronamernog kritičara srpskih političkih prilika. Prof. dr Dubravka Stojanović

Miroslav Čangalović bio je najveći bas bariton Opere Narodnog pozorišta u njeno takozvano Zlatno doba, od 50-tih do 70-tih godina prošlog veka. Ovenčan brojnim priznanjima i nagradama širom sveta, svrstan u red viteza umetnosti Francuske i svrstan u nacionalno blago Rusije, Miroslav Čangalović ipak je celog života pre svega bio posvećen, human i dobar Čovek. Njegova životna priča liči sa jedne strane na akcionu tragi-komičnu avanturu a sa druge strane na melanholičan, a opet bajkovit putopis. Teške životne okolnosti, činjenica da je sa devet godina ostao siroče i tada počeo svoje seobe od mesta do mesta, opasnosti koje je prošao bežeći od rata, teške bolesti zbog kojih je mesece provodio po bolnicama, učinile su da svoj životni poziv odabere iz velike humanosti. Svoje druženje sa muzikom počeo je kao vrlo mali slušajući pojanje oca sveštenika u Glamoču, da bi se kasnije prvi put susreo sa operom slušajući italijanske radio stanice u bolnici u Kraljevici, gde je predvodio hor bolesnika. Po dolasku u Beograd i osnivanju kulturno-umetničkog društva „Ivo Lola Ribar”, Miroslav se susreće sa poznatim vokalnim pedagogom Zdenkom Zinkovom koja pred njega stavlja jasan izbor: samo muzika i opera kojom će se profesionalno baviti ili da se okrene potpuno drugom putu. Miroslav donosi odluku i sledi zavet prijatelja koga je na samrti ispratio pesmom: „Moj Golube, da Bog da ljude vazda tešio pjesmom, hrabrio ih i pomagao.’’ Miroslav Čangalović je tokom svoje posebno bogate i aktivne karijere nastupao u oko 140 stranih gradova i u 31 zemlji na svim kontinentima (izuzev Australije). Ostvario je više od 90 operskih uloga u 68 opera, od čega 20 uloga u operama naših kompozitora. Za 30 godina aktivnog rada izveo je 754 predstave od kojih oko 500 u glavnim ulogama. Bio je redovan gost svih ostalih operskih kuća u tadašnjoj Jugoslaviji. Njegovi Boris Godunov, Don Kihot, knez Igor i Mefisto ostaće upamćeni kako na našim prostorima, tako i širom sveta do današnjih dana.

ISBN: 9788651514077 Broj strana: 701 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 21 cm Godina izdanja: 2018. Izdavač: Prometej, Novi Sad Istorijski razvoj crnogorsko-austrijskih odnosa vodio je ka otvorenom sukobu dve države. Za Austrougarsku Crna Gora je bila sastavni deo jedinstvenog srpskog problema, koji će ona morati jednog dana da rešava oružjem. Ceo istorijski razvoj tih odnosa ukazivao je da Austrougarska neće nikada imati na svojoj strani Crnu Goru protiv Srbije i Rusije. Austrougarski vladajući krugovi stalno su računali sa dinastičkim suprotnostima kao najsnažnijim faktorom za udaljavanje Crne Gore od Srbije, ali je nacionalna svets naroda u Crnoj Gori bila toliko jaka da pitanje dinastije nije moglo biti nikada primarno, kada se radilo o životnim nacionalnim pitanjima. To je najbolje pokazala julska kriza 1914. godine.

Broj strana: 298 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 14 x 20 Godina izdanja: 2008 Izdavač: Clio Knjiga Veštice – ispovesti i tajne nastala je kao rekonstrukcija zapisnika sa sudskih procesa sačuvanih u arhivama širom Italije, ilustrovana citatima iz demonoloških tekstova i inkvizitorskih priručnika. Autorka se oslanja na temeljan istraživački rad, stoga nam knjiga nudi bogatu i zanimljivu faktografiju. Otkrila nam je bogatu arhivsku građu i korpus neistraženih tekstova na osnovu kojih možemo stvoriti slike o toku suđenja i torturama. Knjiga Veštice bi mogla da smesti između kategorija sociološke studije i istorijskog štiva, ali pristup fenomenu veštičarenja u ovoj knjizi nije naučni. Drama o vradžbinama je ispričana u svetlu svih vinovnika priče o veštičarenju – od progonitelja, inkvizitora, seljana, veštica. Posebno su interesantni zapisi i svedočanstva optuženih žena i progonitelja, koji su beskrajno – duhoviti. Autorka je, dakle, veoma vešto premostila jaz koji postoji između autentičnih narodnih predstava i inkvizitorskih obrazaca tako što je rekonstruisala ispovesti samih žena optuženih za veštičarenje. Na taj način, do nas stiže ispričana „mikroistorija“ – životna iskustva neukih seljanki na osnovu kojih slika postaje potpunija, jer nam je pružena prilika da „proživimo“ njihove strahove, nade, osećanja i želje. Ovo je knjiga koja nam kazuje kako se iza svakog veštičijeg poteza kriju obični ljudski motivi, i time napokon oslobađa veštice iz viševekovnog društvenog izgnanstva i vraća ih među obične ljude - na mesto kojem oduvek pripadaju. „Nema pakosti na koju ovaj zli soj nije spreman ne bi li što sigurnije gurnuo u propast duše muškaraca. Veštica može da privuče svakoga, i to onim sredstvima kojima ga može ščepati na najsigurniji način.“M. A. del Rio, Istrage veštica Jedna „vešta žena“ savetovala je damama kako da privuku muškarce, ako to žele. Prijateljica će im na golu zadnjicu staviti krišku hleba koju će, potpom, pojesti narečeni muškarac.„Uradila sam to da bi se on zaljubio u mene, kunem se, ni zbog čega drugog. Htela sam da ga vežem za sebe kako bi mi dozvolio da zauvek ostanem u njegovoj kući. Čak i kada budem uvela starica“, izustila sam umorno“.„Tako se više nije moglo. Dok je spavao, podelila sam njegovu kosu na četiri dela, u obliku krsta. I isekla je. Od tada sam ja tukla muža“.Prevela s italijanskog: Alenka Zdešar-Ćirilović.Likovni urednik Dragana Atanasović. Likovno rešenje korice Svetlana Volic. Terzila Gato Kanu, proučavalac istorije i narodnih predanja, napisala je mnoge eseje, romane, radio-drame i dečje priče. U izdavačkoj kući Newton & Compton objavila je sledeće naslove: Le grandi donne del Piemonte (2006), Fiabe e leggende della Valle d’Aosta (2004), I miti dei greci e dei romani (2000), Miti e leggende della cewazione e delle origini (1999).

Broj strana: 222 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 25 cm Izdavač: Catena Mundi Čitaoci o nepoznatim naslovima najčešće sude na osnovu sadržaja. U slučaju knjige Prećutana kulturna istorija Srba moglo bi se upitati: „Zašto ovakav naslov, kada su u knjizi ogledi o srpskim kulturnim delatnicima 20. veka?“ Autor nedvosmisleno daje odgovor. Za prethodnih 100 godina Srbi su promenili nekoliko identitetskih matrica, što se završilo nacionalnom katastrofom. Skokovi u jugoslovenstvo, zatim u komunizam, pa u socijalizam Slobodana Miloševića, i konačno, u ideologiju neoliberalizma do te mere su nas podelili da je danas izuzetno teško postići konsenzus po bilo kom bitnom pitanju. Marginalizovan i po strani od ovih stranputica, u srpskoj kulturi 20. veka postojao je i jedan tok koji je Miloš Crnjanski nazvao „srpsko stanovište“. Svakom srpskom intelektualcu ili umetniku na prvom mestu trebalo bi da bude zalaganje za srpske interese, a tek onda za, često pogrešne, ideološke koncepte. Kada se ovo uzme u obzir, sadržaj i naslov Dimitrijevićeve knjige postaju razumljivi i opravdani. Nijedan intelektualac, umetnik, javni radnik o kome su napisani eseji u ovoj knjizi nije sa ovog puta odstupao, bez obzira kojeg je političkog opredeljenja bio. Od Milana Rakića i Jovana Dučića, preko Dragiše Nedovića i Obrena Pjevovića, pa sve do Žarka Vidovića, Predraga Dragića Kijuka i Marka S. Markovića može se uočiti kontinuitet borbe za očuvanje srpskog identiteta. Ova borba bi, po Arnoldu Tojnbiju, bila odgovor srpske kulture na izazove vremena. Prećutana kulturna istorija Srba: knjiga sa misijom Prećutana kulturna istorija Srba je knjiga koja ima trostruku misiju. Ona ponovo stvara jedinstvo srpske kulture 20. veka sa prethodnom tradicijom, ali i pruža primere savremenicima. One koji bi da se na bilo koji način bave javnim delatnostima, Dimitrijević podseća kako su to istinski rodoljubi radili. Konačno, u ovoj knjizi je, prvi put u srpskoj esejistici i publicistici, stvorena veza između kulture matice i rasejanja, koja tek treba da postane čvršća celina. U tom smislu, nije slučajno što na početku stoji zapis o Milanu Rakiću, a pri kraju o Marku S. Markoviću. Obojica su bili živi primeri kako angažovanih i delatnih ljudi. Obojica su bili spremni da i sopstveni život žrtvuju za Srpstvo: Rakić kao konzul u Prištini, a zatim pripadnik četničkih odreda vojvode Vuka, a Marković kao borac JVuO. Na kraju, jedno nespomenuto pitanje mora dobiti svoj odgovor. Šta je sa ostalim intelektualcima koji su radili na ovom zadatku, a nisu pomenuti u knjizi? Odgovor je dao sam autor: „Ako Bog da zdravlja i pameti, a naročito mira u ovom strašnom dobu /…/ istraživanja o „tajnoj istoriji kulture Srba“ se mogu nastaviti. Što bi rekao Miloš Crnjanski u uvodnoj pesmu „Lirike Itake“ – svejedno da li ja ili ko drugi.“

Opis O autoru Dodatne informacije Malo koji događaj u povesti je doživeo tako raznolika, protivrečna i suprotstavljena tumačenja kao raspad Jugoslavije. Potpuno odsustvo konsenzusa, naučnog, publicističkog, žurnalističkog i kolokvijalnog, svakodnevnog, jednako prevladava i kada je reč o samoj jugoslovenskoj državi u odnosu na koje se grade novi nacionalni identiteti država naslednica. Knjiga Dejana Jovića Uvod u Jugoslaviju u tu polemiku, u tu kakofoniju narativa, u tu nepotrebnu strast, u taj (zapravo) politički sukob unosi smirenost Argumenta. Utoliko je Jovićev Uvod u Jugoslaviju svojevrsni reset dosadašnjih interpretacija, nadajmo se i reset percepcija jednog važnog poglavlja povesti (post) jugoslovenskih naroda. Ova knjiga, pisana pre svega za nove generacije, rođene nakon raspada Jugoslavije, objašnjava šta je bila i šta je htela biti Jugoslavija – u čemu je uspela a u čemu nije. Ona nudi uverljiv odgovor i na pitanje – zašto se dogodio njen raspad, odnosno nestanak. Time otvara prostor za nova istraživanja, temeljena na arhivskom gradivu kao i na čvrstoj i uverljivoj metodologiji naučnog istraživanja. Dejan Jović profesor je politologije na Fakultetu političkih znanosti u Zagrebu i naslovni profesor Fakulteta političkih nauka u Beogradu. Od 2013. do 2021. bio je glavni i odgovorni urednik časopisa Politička misao, a od osnivanja 2018. glavni je urednik Tragova, časopisa za srpske i hrvatske teme. Rođen je 1968. u Samoboru. Diplomirao je u Zagrebu, magistrirao u Ljubljani i Manchesteru, a doktorirao u Londonu na London School of Economics and Political Science 1999. Potom je bio stipendist Jean Monnet Fellow u Europskom sveučilišnom institute u Firenci (2000). Od 2000. do 2010. radio je na Sveučilištu Stirling u Škotskoj, gdje je predavao politologiju i bio osnivač i direktor Centra za istraživanje europskog susjedstva. Od 2009. je profesor na Fakultetu političkih znanosti u Zagrebu, najprije izvanredni (od 2009) pa redovni (od 2014), a od 2020. i redovni u trajnom izboru. Od 2019. je znanstveni savjetnik u trajnom izboru iz područja politologije. Bio je glavni analitičar u Uredu predsjednika Republike od 2010. do 2014. Autor je knjiga Jugoslavija: država koja je odumrla (Prometej, Zagreb, 2003; Samizdat/ Fabrika knjiga, Beograd, 2003; Purdue University Press, Lafayette, 2009) te Rat i mit: politika identiteta u suvremenoj Hrvatskoj (Fraktura, Zaprešić, 2017. i 2018). Uredio je i priredio pet zbornika iz područja politologije. Bio je voditelj Odsjeka za međunarodnu politiku na zagrebačkom Fakultetu političkih znanosti (2012–2016) i predsjednik Upravnog vijeća Instituta za razvoj i međunarodne odnose u Zagrebu. Jedan je od urednika serije knjiga o jugoistočnoj Europi pri Central European University Pressu. Redovni je član Europske akademije znanosti i umjetnosti te Internacionalne akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. Predsjednik je Savjeta Srpskog narodnog vijeća i predsjednik Upravnog odbora Foruma za vanjsku politiku. Težina 1,1 кг Godina izdanja 2024 Pismo latinica Povez tvrd sa omotom Broj stranica 491 ISBN 978-86-6263-498-6 Dimenzije 155 x 234

Broj strana: 160 Pismo: Ćirilica Povez: Mek Format: 24 cm Godina izdanja: 2016. Izdavač: Jasen Josip Broz je dobro znao da je Ante Pavelić: advokat koji je braniokomuniste pred sudovima u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca; osnivač terorističko-separatističke organizacije koja je po svaku cenu želela Hrvatsku izvan bilo kakve zajednice sa Srbima; osnivač i poglavnik separatističko-terorističke organizacije „Ustaša“; italijanski štićenik i nemački pouzdanik. Broz i Pavelić upoznali su se u danima kada je komunistima suđeno 1928. godine u Zagrebu. Mada ima naznaka – u originalnim beleškama Ustaške nadzorne službe koje se čuvaju u Arhivu Hrvatske, a prepisi u nekoj od agencija u Beogradu – ipak je teško poverovati da su se sreli 15. jula 1942. godine u jednoj od vila na Tuškancu u Zagrebu, u prestonici Nezavisne Države Hrvatske. Pouzdano se zna da je Pavelić prilikom bekstva iz Zagreba 8. maja 1945. godine poverljivim ljudima ostavio onaj automobil marke „mercedes“ koji je dobio na poklon od Adolfa Hitlera. Taj poklon nešto kasnije predat je Brozu, koji se u njemu provozao Zagrebom pozdravljan od brojnih građana (Život u NDH – fotomonografija [1941–1945], Jutarnji list, Zagreb 2014, 90). Šta je tu bilo čudno kada su i Pavelić i Broz, svako na svoj način, radili za Hrvatsku? Pavelićje radikalno smanjio broj Srba, Broz je nametnuo zaborav na zločine!

Autor: Ian Kershaw Godina izdanja: 2018. Br. str.: 560 Povez: Mek Format: 155mm x 235mm Pismo: Latinica Knjiga Kraj: Slom Hitlerove Njemačke 1944. – 1945. koja kao nijedna dosad objašnjava kako i zašto se Hitlerov režim uspio održati sve do stadija potpune propasti, unatoč sve većim ratnim razaranjima i ljudskim gubicima u posljednjoj fazi rata. Hvaljeni britanski povjesničar Ian Kershaw u ovoj se knjizi intenzivno bavi razdobljem od neuspjele vojne urote i bombaškog atentata na Hitlera 20. srpnja 1944. do potpisivanja konačne njemačke kapitulacije 8. svibnja 1945., u kojemu je stradalo mnogo više njemačkih civila i vojnika nego svih prethodnih ratnih godina. Mnogo se toga moglo izbjeći da su Nijemci na vrijeme bili spremni pristati na savezničke uvjete. No Adolf Hitler uporno je odbijao svaku pomisao o kapitulaciji: njegove autodestruktivne naredbe i dalje su se provodile, a njegova se moć uspjela održati sve do samoga kraja. No koji mu je mehanizam vladanja omogućavao da ravna sudbinom Njemačke i onda kada je već svima bilo jasno da je rat izgubljen te da zemlja biva bezrazložno razarana? Koliko su daleko Nijemci bili spremni podupirati Hitlera, čak i kada su znali da vodi zemlju do potpunog uništenja? Jesu li mu i dalje davali svoju voljnu potporu? Ili su pak to jednostavno morali činiti zbog terora kojemu su bili izloženi? Kako i zašto su se vojne snage nastavile boriti a vladajuća mašinerija nastavila djelovati do samog kraja? Upravo se tim i ostalim sličnim pitanjima bavi Ian Kershaw u svojoj briljantnoj i upečatljivoj knjizi Kraj: Slom Hitlerove Njemačke 1944. – 1945. o posljednjim mjesecima nacističkog režima. Knjizi koja je nužna za razumijevanje same srži Hitlerova vladanja te struktura vlasti i mentalnih sklopova onih koji su ga kontinuirano podržavali. Što je naposljetku cijelu jednu naciju odvelo do potpunog sloma i uništenja. Knjiga godine prema izboru Sunday Timesa, Spectatora, Sunday Telegrapha, Daily Maila, Scotland on Sundaya i The Times Literary Supplementa. O autoru: Britanski povjesničar Ian Kershaw (1943.) jedan je od vodećih svjetskih stručnjaka za njemačku povijest 20. stoljeća. Osobito za Treći Reich i Adolfa Hitlera. Na tu temu objavio je više od dvadeset knjiga, među kojima se osobito ističu njegova opsežna dvosveščana biografija Adolfa Hitlera, Hitler 1889. – 1936.: Hubris (1998.) i Hitler 1936. – 1945.: Nemesis (2000.) te knjige Kraj: Slom Hitlerove Njemačke 1944. – 1945. (The End: Hitler’s Germany 1944-45; 2011.) i Do pakla i natrag: Europa 1914. – 1949. (To Hell and Back: Europe 1914-1949; 2015.). Za svoje je knjige dobio brojna priznanja, poput nagrade Wolfson za najbolje povijesno djelo (2000.). Nagrade Elizabeth Longford za najbolje povijesnu biografiju (2005.). Te knjižne nagrade Britanske akademije (2001.). Član je britanskoga Kraljevskog povijesnog društva i Britanske akademije. Do umirovljenja radio je kao redoviti profesor povijesti na Sveučilištu u Sheffieldu. Kao stručni savjetnik surađivao je na brojnim BBC-jevim dokumentarnim serijama, kao što su The Nazis: A Warning from History (1997.), War of the Century (1999.) i Auschwitz: The Nazis and the ‘Final Solution’ (2005.).

ISBN: 9788651514084 Broj strana: 299 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 21 cm Godina izdanja: 2018. Izdavač: Prometej, Novi Sad Dr Izabel Emzli Haton stigla je u Đevđeliju u jesen 1915. kao član jedinice Bolnica Škotskih žena. Radila je u Ostrovskoj bolnici koja je bila neposredno pridodata srpskoj vojsci, a šef bolnice postala je krajem rata 1918. godine.Posle tri godine bolnica je pratila prodor srpskih armija i oktobra 1918. organizovala je bolnicu u Vranju, kroz koju su prošle hiljade srpskih, britanskih, francuskih, bugarskih ranjenika, bolesnika, vojnika i civila. Dr Emzli je, osim kao lekar, delovala i kao organizator raznih aktivnosti svog osoblja. Bila je bez civilizacijskih predrasuda – išla je na slave meštana Vranja, svadbe i krštenja i mnogo puta je i sama bila na kuma na krštenju. Dr Emzli se s tugom rastala od Vranja, ali je pre toga stvorila uslove za rad bolnice u Vranju, ostavivši joj svu opremu i materijal potreban za njen rad. Veoma je zavolela svoje Srbe, kao vojnike, kao pacijente i kao narod. Nije nikada zaboravila svoje Srbe, kojima je poklonila najlepše godine svoje mladosti, kao što nije nikada do smrti zaboravila reči pesme „Tamo daleko“, a Vranjanci nikada nisu zaboravili svoju mladu doktorku, kojoj su poduigli spomenik, a srednja medicinska škola u tom gradu nosi ime dr Izabel Emzli Haton. Ovo je njena priča – potresno svedočanstvo o Velikom ratu i Srbima u njemu.

Premalo je pažnje posvećeno evropskim godinama kneza Miloša (1839–1858) i kneza Mihaila (1842–1860), koje su oni proveli u internaciji u evropskim metropolama (najviše u Beču), odakle su stalno radili za svoj povratak na kneževski presto u Srbiji, ali gde su se i sami evropeizovali i gde su, kao mecene, dali veliki doprinos uzdizanju srpske kulture, da tako ona u samom svome prepočinjanju bude u evropskim tokovima i nađe svoje mesto u evropskim razmerama. Posebno je ostalo malo poznato njihovo delanje u 1848. godini, istorijskoj godini Evrope, kad su se uobličavale i ujedinjavale nacije koje će dovesti do stvaranja novih velikih država (Italije i Nemačke), pogotovo što je ta godina imala svoje ratne događaje na prostoru Austrijskog carstva, između Mađara i Srba i Hrvata, koji će imati velike istorijske raboše i teške posledice u istoriji Balkana, koja ih još uvek namiruje. Rukopis Bečke godine kneza Miloša (koji je posredni doprinos jubilejima Dva veka srpske revolucije i Sto devedesetoj godišnjici Drugog srpskog ustanka) samo je skroman prilog poznavanju toga perioda. Rukopis je dat uz obilje likovnih priloga, do sada svuda rasutih, prvi put ovako grupisanih. Likovni prilozi su ponajviše u slavu Anastasa Jovanovića, slikara i litografa, jednog od prvih svetskih fotografa i prvih srpskih slikara portretista, i ponekog svetskog, kojima su mecene, pa često i modeli, bili knezovi Miloš i Mihailo.

Opis Kratke i upečatljive priče iz istorije Srba koje većina čitalaca nikada nije čula niti je o njima išta znala. Autor bez zadrške i argumentovano piše o ljudima i događajima koji su od javnosti namerno i sistematski vešto skrivani. • Koje su prodice pre sto godina stekle kapital iskorišćavajući decu kao robove? • Koji je svetac prodavao novine u Beogradu? • Kako se dogodilo da se podižu spomenici mešetarima koji su srpskoj vojsci u Velikom ratu liferovali trule opanke? • Šta su sveštenici radili u partizanima? • Koji su skandali obeležili komunističku revoluciju? • Jesu li se Srbi zaista surovo oslobađali svojih ostarelih članova porodice? • Da li rodoljubive pesme Jovana Jovanovića Zmaja zaslužuju podsmeh? • Koji je mladi srpski pesnik zbog sukoba sa najmoćnijim čovekom Kraljevine Srbije izvršio samoubistvo probovši se šestarom u oko? • Kako je snimanje jednog filma zloupotrebljeno da se u Tekiji sruši crkva? • Da li je istina da je legendarni pisac bio saradnik okupatora Beograda u Prvom svetskom ratu? Odgovori na ova pitanja i još mnogo interesantnih otkrića, od kojih su neka iznenađujuća i šokantna, nalaze se između korica ove knjige. „Popularizacija nauke je velika tema, težak zadatak i istinska misija. Govoriti javnosti o istoriji nije samo prosvetni već i vaspitni zadatak. Momčilo Petrović spada među retke novinare koji su uspeli da se uspešno oprobaju u publicistici. Vredno piše knjige za koje vlada izvanredno zanimanje čitalačke publike. To je počast i odgovornost. Petrović tu čast zaslužuje, a odgovornost dobro podnosi.“ – Čedomir Antić

Broj strana: 157 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 21 cm Godina izdanja: 2021. Izdavač: Prometej, Novi Sad Kada se govori o srpskoj vojsci, treba imati u vidu da njeni počeci sežu u vreme Prvog srpskog ustanka, kada je nastala u narodu i iz naroda. Svaki muškarac sposoban da nosi oružje tada je postao vojnik. U potpuno agrarnoj zemlji, seljaci su postali prvi borci a iz iste klase izrastao je i prvi komandni kadar. Bez obzira na nagli napredak zemlje tokom devetnaestog veka, glavna karakteristika oficirskog kadra bila je to što je većinom poticao iz ruralnih krajeva. U patrijarhalnoj sredini, oficir se poštovao kao rođeni otac, disciplina i subordinacija prihvatane su kao nešto potpuno prirodno. Veliki značaj u lancu komandovanja imao je i rezervni oficirski kadar. Rezervni oficiri još su bolje razumevali mentalitet i potrebe svojih vojnika jer su i u miru radili i živeli sa njima i među njima. Kako bi se bolje razumeo podvig ove, po brojnosti male, ali po junaštvu velike vojske, možda je najbolje pogledati šta su o njoj rekli savremenici. Džavid-paša, turski zapovednik Bitolja, u telegramu upućenom Carigradu javlja: „Srpski vojnik je nepobediv. Ne možemo ništa protiv Srba. Srpski seljak je bez poroka, nežan i velikodušan. Srpski vojnik stalno odnosi pobedu zato što je finiji i inteligentniji, disciplinovan i visokog morala.“ „Srpska vojska prva je i najslavnija vojska u Evropi. Posle borbe koja je trajala svega pola časa, Srbi su uništili moju diviziju. Moji bataljoni bili su potpuno zbrisani užasnom srpskom vatrom“, glasile su reči mađarskog maršala Jozefa Habzburškog.