Čudan osećaj u meni je ljubavna priča i u isti mah moderan ep. Roman na kojem je nobelovac Orhan Pamuk radio šest godina, objavljen u Turskoj decembra 2014. godine, pripoveda o životu u Istanbulu bozadžije Mevluta i njegove ljubavi kojoj je tri godine slao ljubavna pisma. Više od četrdeset godina, u razdoblju između 1969. i 2012, Mevlut na istanbulskim ulicama prodaje kiselo mleko, bozu, pilav, čuvar je parkinga. Posmatra kako ulice ispunjavaju različiti ljudi, kako se veliki deo grada ruši i nanovo gradi, kako svet pristiže iz Anadolije i stiče bogatstvo; s druge strane biva svedokom preobražaja, političkih trvenja i prevrata kroz koje zemlja prolazi. Uvek ga kopka šta je izvor nečeg što ga čini drukčijim od ostalih, tog čudnog osećaja u njemu. Ali nikada ne prestaje da misli na prodaju boze u zimskim večerima i na to ko je u stvari ona koju voli. Da li je u ljubavi važnija čovekova namera ili njegova sudbina? Da li naša sreća ili nesreća zavise od naših izbora ili nam se događaju mimo nas? U potrazi za odgovorima na ova pitanja, roman Čudan osećaj u meni daje sliku sučeljavanja porodičnog i života grada, gneva i bespomoćnosti žena unutar doma. „Pamuk je najveći živi pisac.“ Le Point, Francuska

Čudan osećaj u meni „Ima genijalnosti u ludilu Orhana Pamuka.“ Umberto Eko Čudan osećaj u meni je ljubavna priča i u isti mah moderan ep. Roman na kojem je nobelovac Orhan Pamuk radio šest godina, objavljen u Turskoj decembra 2014. godine, pripoveda o životu u Istanbulu bozadžije Mevluta i njegove ljubavi kojoj je tri godine slao ljubavna pisma. Više od četrdeset godina, u razdoblju između 1969. i 2012, Mevlut na istanbulskim ulicama prodaje kiselo mleko, bozu, pilav, čuvar je parkinga. Posmatra kako ulice ispunjavaju različiti ljudi, kako se veliki deo grada ruši i nanovo gradi, kako svet pristiže iz Anadolije i stiče bogatstvo; s druge strane biva svedokom preobražaja, političkih trvenja i prevrata kroz koje zemlja prolazi. Uvek ga kopka šta je izvor nečeg što ga čini drukčijim od ostalih, tog čudnog osećaja u njemu. Ali nikada ne prestaje da misli na prodaju boze u zimskim večerima i na to ko je u stvari ona koju voli. Da li je u ljubavi važnija čovekova namera ili njegova sudbina? Da li naša sreća ili nesreća zavise od naših izbora ili nam se događaju mimo nas? U potrazi za odgovorima na ova pitanja, roman Čudan osećaj u meni daje sliku sučeljavanja porodičnog i života grada, gneva i bespomoćnosti žena unutar doma. „Pamuk je najveći živi pisac.“ Le Point, Francuska Knjige Orhana Pamuka prevedene su na preko šezdeset svetskih jezika i prodate u milionima primeraka.

Čudan osećaj u meni je ljubavna priča i u isti mah moderan ep. Roman na kojem je nobelovac Orhan Pamuk radio šest godina, objavljen u Turskoj decembra 2014. godine, pripoveda o životu u Istanbulu bozadžije Mevluta i njegove ljubavi kojoj je tri godine slao ljubavna pisma. Više od četrdeset godina, u razdoblju između 1969. i 2012, Mevlut na istanbulskim ulicama prodaje kiselo mleko, bozu, pilav, čuvar je parkinga. Posmatra kako ulice ispunjavaju različiti ljudi, kako se veliki deo grada ruši i nanovo gradi, kako svet pristiže iz Anadolije i stiče bogatstvo; s druge strane biva svedokom preobražaja, političkih trvenja i prevrata kroz koje zemlja prolazi. Uvek ga kopka šta je izvor nečeg što ga čini drukčijim od ostalih, tog čudnog osećaja u njemu. Ali nikada ne prestaje da misli na prodaju boze u zimskim večerima i na to ko je u stvari ona koju voli. Da li je u ljubavi važnija čovekova namera ili njegova sudbina? Da li naša sreća ili nesreća zavise od naših izbora ili nam se događaju mimo nas? U potrazi za odgovorima na ova pitanja, roman Čudan osećaj u meni daje sliku sučeljavanja porodičnog i života grada, gneva i bespomoćnosti žena unutar doma. „Pamuk je najveći živi pisac.“ Le Point, Francuska Knjige Orhana Pamuka prevedene su na preko šezdeset svetskih jezika i prodate u milionima primeraka.

O knjizi: Novi roman turskog nobelovca, do sada objavljenog samo u Turskoj, sada u Srbiji! Čudan osećaj u meni je ljubavna priča i u isti mah moderan ep. Roman na kojem je nobelovac Orhan Pamuk radio šest godina, objavljen u Turskoj decembra 2014. godine, pripoveda o životu u Istanbulu bozadžije Mevluta i njegove ljubavi kojoj je tri godine slao ljubavna pisma. Da li je u ljubavi važnija čovekova namera ili njegova sudbina? Da li naša sreća ili nesreća zavise od naših izbora ili nam se događaju mimo nas? U potrazi za odgovorima na ova pitanja, ovaj roman dajesliku sučeljavanja porodičnog i života grada, gneva i bespomoćnosti žena unutar doma.

O knjizi: Novi roman turskog nobelovca, do sada objavljenog samo u Turskoj, sada u Srbiji! Čudan osećaj u meni je ljubavna priča i u isti mah moderan ep. Roman na kojem je nobelovac Orhan Pamuk radio šest godina, objavljen u Turskoj decembra 2014. godine, pripoveda o životu u Istanbulu bozadžije Mevluta i njegove ljubavi kojoj je tri godine slao ljubavna pisma. Da li je u ljubavi važnija čovekova namera ili njegova sudbina? Da li naša sreća ili nesreća zavise od naših izbora ili nam se događaju mimo nas? U potrazi za odgovorima na ova pitanja, ovaj roman dajesliku sučeljavanja porodičnog i života grada, gneva i bespomoćnosti žena unutar doma.

ISBN: 9788661451928 Broj strana: 597 Pismo: Latinica Povez: Mek Format: 20 cm Izdavač: Geopoetika „Ima genijalnosti u ludilu Orhana Pamuka.“ Umberto Eko Čudan osećaj u meni je ljubavna priča i u isti mah moderan ep. Roman na kojem je nobelovac Orhan Pamuk radio šest godina, objavljen u Turskoj decembra 2014. godine, pripoveda o životu u Istanbulu bozadžije Mevluta i njegove ljubavi kojoj je tri godine slao ljubavna pisma. Više od četrdeset godina, u razdoblju između 1969. i 2012, Mevlut na istanbulskim ulicama prodaje kiselo mleko, bozu, pilav, čuvar je parkinga. Posmatra kako ulice ispunjavaju različiti ljudi, kako se veliki deo grada ruši i nanovo gradi, kako svet pristiže iz Anadolije i stiče bogatstvo; s druge strane biva svedokom preobražaja, političkih trvenja i prevrata kroz koje zemlja prolazi. Uvek ga kopka šta je izvor nečeg što ga čini drukčijim od ostalih, tog čudnog osećaja u njemu. Ali nikada ne prestaje da misli na prodaju boze u zimskim večerima i na to ko je u stvari ona koju voli. Da li je u ljubavi važnija čovekova namera ili njegova sudbina? Da li naša sreća ili nesreća zavise od naših izbora ili nam se događaju mimo nas? U potrazi za odgovorima na ova pitanja, roman Čudan osećaj u meni daje sliku sučeljavanja porodičnog i života grada, gneva i bespomoćnosti žena unutar doma. „Pamuk je najveći živi pisac.“ Le Point, Francuska Knjige Orhana Pamuka prevedene su na preko šezdeset svetskih jezika i prodate u milionima primeraka.

Novi roman turskog nobelovca, do sada objavljenog samo u Turskoj, sada u Srbiji! Priča o životu bozadžije Mevluta Karataša, njegovim doživljajima, sanjarijama i prijateljima i slika istanbulskog života između 1969. i 2012. godine viđena očima mnogih lica! Čudan osećaj u meni je ljubavna priča i u isti mah moderan ep. Roman na kojem je nobelovac Orhan Pamuk radio šest godina, objavljen u Turskoj decembra 2014. godine, pripoveda o životu u Istanbulu bozadžije Mevluta i njegove ljubavi kojoj je tri godine slao ljubavna pisma. Da li je u ljubavi važnija čovekova namera ili njegova sudbina? Da li naša sreća ili nesreća zavise od naših izbora ili nam se događaju mimo nas? U potrazi za odgovorima na ova pitanja, ovaj roman dajesliku sučeljavanja porodičnog i života grada, gneva i bespomoćnosti žena unutar doma. Čitaj dalje

Na prodaju roman Orhana Pamuka "Cudan osecaj u meni" sa slike.Moze licno preuzimanje ili slanje brzom postom.

Informacije SKU 9788661451928 Kategorije STRANI PISCI Težina 0.7 kg Proizvođač Geopoetika Povez knjige Mek Pismo latinica Pisac Orhan Pamuk Izdavač Geopoetika Jezik Srpski Format / Tagovi Orhan Pamuk Knjiga Knjizara Geopoetika Beletristika Strani pisci Beletristika-Strani pisci Nobelovci Čudan osećaj u meni Orhan Pamuk

Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti.

Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti. Beatris Sarlo

Borhes, pisac na razmeđu Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti. Beatris Sarlo

Reč autora: Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti.

Autor: Beatris SarloOvu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti.

Opis proizvoda Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti. Beatris Sarlo Vidi još informacija

Opis proizvoda Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti. Beatris Sarlo Vidi još informacija

Broj strana: 152 Pismo: Latinica Povez: Mek Format: 20 cm Godina izdanja: 2022. Izdavač: Službeni glasnik Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti. Beatris Sarlo

Knjiga je kao nova. Borhes, pisac na razmeđu - Beatris Sarlo Izdavač: Službeni glasnik Godina izdanja: 2022 Broj strana: 150 Format: 20 cm Povez: Broširani Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti. Beatris Sarlo

60630) BORHES pisac na razmeđu , Beatris Sarlo , Službeni glasnik Beograd 2020 Ovu knjigu čine četiri predavanja koja sam održala na Univerzitetu Kembridž 1992. godine. Da govorim o Borhesu upravo tamo, i to na engleskom jeziku, izazvalo je čudan osećaj u meni. Na tom engleskom univerzitetu jedna Argentinka govorila je o argentinskom piscu koji se danas smatra „univerzalnim“. U tim dalekim pedesetim godinama prošlog veka, kad su se prevodi nekih njegovih tekstova pojavili u časopisu Les Temps Modernes, Borhes je postao član malobrojne grupe pisaca, poznat (više poznat nego čitan, kao što dolikuje današnjem delovanju slave) u čitavom svetu. Izvan okolnosti koje okružuju njegove tekstove u Argentini, Borhes je takoreći izgubio svoju nacionalnost: on je jači od argentinske književnosti i uticajniji od kulturne tradicije kojoj pripada. Ako Balzak ili Bodler, Dikens ili Džejn Ostin neraskidivo pripadaju nečemu što se naziva francuska književnost ili engleska književnost, Borhes, nasuprot tome, krstari po univerzalističkim vodama zapadnjačke književnosti. Beatris Sarlo mek povez, format 14 x 20 cm , latinica, 150 strana, na par mesta pečat prebojen belilom ,

Knjiga je autobiografska, sažeta na stotinak stranica, ali načinom opisanih događaja podstiče slojevita razmišljanja bogata i duboka do nesagledivosti. Ona ima svoju prirodu, svoju narav, svoje zagonetke i njihovo rešenje duboko ukorenjeno u stvarna iskustva uzavrele borbe između života i smrti, Erosa i Tanatosa. U tom svetlu ona je samosvojna sa daškom one privlačne jedinstvenosti koja odlikuje značajna dela. Spisateljskim darom, koji je iznad naučenog umeća, pisac, holografskim preklapanjem različitih događaja rasutih u prostoru i vremenu, daje zamah čitaočevoj mašti da povezuje, objedinjuje i stvara svoje predstave, koje nadilaze ono što je opisano u knjizi. Taj izlazak iz ograničenih korica, takođe, znak je značajnog dela. Ovo je i knjiga sabijene energije, u kojoj se istovremeno prožimaju topla saosećajnost i razorni gnev, žuč koja pršti i po čitaocima. Ponekad sam imao čudan osećaj da me udara paperjem i miluje maljem. Knjiga je neobična, zanimljiva, a iznad toga ona daje i praktična uputstva na koji način stanja svesti, utkana u mreže unutrašnjeg svemira mogu doprineti izlečenju teških bolest dajući snagu životu da savlada pretnje bolesti i smrti. U knjizi smeta preterana upotreba oporih, psovačkih reči. Za mene je to neoprezan odnos, čak i omalovažavanje onih, posebno starijih čitalaca, koji ne prihvataju takav nivo razgovora. Na samom završetku knjige to oporo ophođenje posebno je zgusnuto, neprijatno. I pored toga, mišljenja sam da je knjiga vredna pažnje i odgovorno je preporučujem čitaocima. U Košutnjaku, 01. avgusta 2019. Spasoje Vlajić

Soba za nikoga Osjećala sam kako mi se ledi ruka od tekućine prve kemoterapije koja je kap po kap satima već curila kroz infuziju u moje vene i obuzimala mi tijelo na neki čudan način sve više. Pokušavala sam naći bolji položaj u krevetu i nisam mogla puno promijeniti šta god napravila. Žuljalo me sve. Krevet je bio neudoban za mršavicu poput mene, ali nije bio problem više ni u krevetu. Žuljale su me vlastite kosti. Nekako sam se smanjila i utonula u plavu bolničku posteljinu iz koje je virila samo desna ruka u kojoj je bila zabodena igla s cjevčicom. Slučajno sam pogledala lijevu i pomislila da mi se smanjila gejša. I zmaj mi se smanjio! Sve su se tetovaže nekako smanjile i pomjerile sa svog mjesta mršavosti. A jednom kad me medicinska sestra ubola nakon bezbroj ubadanja do tada, pomislila sam na bockanje i grebanje igle mašinice za tetoviranje. A odmah za tim lančano se nadovezala pomisao i na sve osude što dobronamjerih što lažnih moralista kako je to tetoviranje zabranjeno, kako nije dozvoljeno u islamu, šejtanska posla i šta mi sve nisu govorili. I evo... ako i to treba da prihvatim - predajem se! Prihvatam. Ako je Bog zaista trebao da me kazni zbog tog grijeha onda dragi moj Bože ti i ja smo sada kvit. Kazni me... o Bože kazni me za sve Riječi moje davno napisane, otpjevane i proslavljene pjesme. Kroz glavu su mi prolazili stihovi drugih pjesama i činilo mi se kao da su neke rečenice došle na naplatu i bila sam svjesna da me čeka sve ono sa čime se još nisam susrela. Igle, infuzije, pregledi, nalazi, već sam bila umorna od svega, a bio je to tek početak. Prikaži više

Iz recenzije: Drago Jančar najprevođeniji je suvremeni slovenski autor. Kod nas su mu objavljeni »Izvješće iz devete zemlje«, »Izbrojen, vagnut, razdijeljen«, »Skok s liburnije« i roman »Polarna svjetlost«. U romanu »Zujanje u glavi« piše o pobuni u zatvoru Livadi, odnosno, prepričava priču koju mu je ispričao jedan od vođa te pobune, Kerber. Kerber je bivši legionar, poštanski razbojnik, pomalo čudan tip koji ne može podnijeti »bestidne kretnje« i struganje jedaćim priborom po tanjuru, od toga mu, naime zuji u glavi. U prvom i posljednjem poglavlju koja uokviruju priču autor nam objašnjava okolnosti pod kojima je upoznao Kerbera i svoju ulogu njegova kroničara, njegova Josipa Flavija. Želite li pročitati roman gdje vam autor neć prekidati pripovjednu nit svojim komentarima, upletati se, biti pametan, sarkastičan i gdje ćete se u isto vrijeme jednostavno moći prepustiti fabuli i junaku, ili osjećati da ste vrlo dobro upoznali jednu iznimnu osobu, tada želite baš ovo, »Zujanje u glavi«. Revolt Odlomak: Zbilo se to kolovoza `75, kada sam u starodrevnim zatvorima u gradu M. čuo priču što ću je ovdje pokušati gotovo u tančine obnoviti. Niz sparnih večeri zaredom pripovijedao mi ju je njezin junak, praćenu zvucima orkestra, što su kroz zaparu pritjecali k nama s obližnje hotelske terase. Sjećam se: stajali smo na hodniku kraj prozorske niše, čiji je donji dio bio približno u visini lakata, a nalazila se točno nasuprot vrata ćelije u kojoj sam proboravio tog ljeta. Ponekad smo si donijeli stolce, premda je to bilo zabranjeno. Međutim, pripovjedač je volio detalje, zato se naš posao nije mogao obaviti nakratko i stojećke, cijelo je vrijeme pazio da li doista stvari odmah bilježim. Kad je tijkom pripovijedanja odvojio pogled od neke neodređene točke među rešetkama, pogled, koji je u gustoj večernjoj sparini, isprepletenoj zvukovima hotelskog ansambla, tražio u daljini, tražio u prošlosti, tražio u snovima, tada je tim čudnim pogledom uvijek tražio, ne moje oči, nego moju kemijsku olovku. Zašto ne pišeš? upitao je otužno kad je olovka mirovala. To su važne stvari. Kad je vidio da vršak olovke klizi papirom, bijaše istinski sretan. Piši, reče, sve zapiši, to je povijest. Pripovjedač, svjedok i istodobno sudionik znamenite pobune u južnoj kaznionici izabrao je mene za svoga Jozefa Flavija. Poznavao je njegov Judejski rat i bio uvjeren da se «objektivno i unatrag gledano» ti događaji, to znači Judejski ustanak i opsada Masade, uopće ne bi bili dogodili da nije bilo Jozefa Flavija, koji ih je podrobno opisao, ne samo događaje, već katkad i snove sudionika na obje strane. Tako će se zbiti i s događajima kojima bijaše svjedokom, tako će biti sa cijelim njegvim životom, ne nađe li se netko tko će to zapisati u povijesno pamćenje….

Specifikacije proizvoda: Uzrast: 0 - 12 meseci Deklaracija Šifra CS4108 Naziv Cosatto Auto Sedište Port 0+ Paloma Faith Hear Us Roar Proizvodjac Cosatto Limited, Engleska Zemlja porekla Kina Uvoznik Toy Land doo, Zmaj Jovina 15, Beograd Sastav označen na etiketi Opis proizvoda: Cosatto Paloma Faith Special Edition Woosh Hear us Roar Kolica Paloma Faith. Umetnica, ikona stila, glumica, aktivista, majka. Ova insprativna nagradjivana Britanska umetnica sa 3 platinum albuma i karijerom dužom od decenije na TV ekranima širom Evrope, ima milione pratioca na društvenim mrežama i predstavlja silu koja osnažuje mlade majke. Ali i dalje... Kao nova mama Paloma se seća osećaja koji je imala, da nijedna kolica ne odgovaraju njenoj ličnosti. "Osećala sam se da se od mene očekuje da postanem neko drugi, da bi postala dobra majka." Srećom upoznala je Cosatto, nagradjivani brend sa misijom da sačuva svet od dosadnih stvari za bebe. Euforično dogovorili su se da zajedno pristupe procesu dizajna. Paloma je želela da svojoj deci pokaže da je "u redu da se izdvajaju iz šablona i doživljavaju svet na svoj način". Zajedno su kreirali eksluzivnu kolekciju koja predstavlja Palomu, održavaju njen neponovljivi čudan stil i slave njenu ratničku prirodu. “Uz ove dizajnove se osećam srećno, a i moje dete ih obožava" - Paloma Faith. Hear us Roar Sa "Hear us Roar" dizajnom, Paloma Faith donosi leopard print - najludji trend - u Special Edition Port. Od obuće i enterijera do najnovijih kolekcija odeće, leopard print je trenutno u vrhuncu svetske mode. Ovaj masivni trend se očekuje da nastavi. Port - praktično 0+ auto sedište za bebe koje je kompatabilno sa Fly, Wish, i Wow travel sistemima. Ukratko Port je Vaša sigurna luka. Port odgovara bebama od rođenja do 13 kg. Jastuk za glavu i jastučići za pojas se podešavaju po visini Vaše bebe što garantuje udobnost. Port auto sedište možete postaviti i na prednje i na zadnje sedište, licem okrenutim od pravca kretanja vozila. Mame i tate lako mogu da otkopčaju pojas auto sedišta, tako da imaju momentalni pristup bebi pri završetku vožnje. Port je kompatabilan sa standardnim sigurnosnim pojasevima od 3 tačke sigurnosti. Presvlaka auto sediđta se lako skida i pere. Port može da se postavi na ISOFIX bazu (posebno se prodaje). Obzirom da lako možete da postavite i uklonite sedište iz automobila, tranzicija od kola do kolica se obavlja bez buđenje bebe. UPOZORENJE: Nikada ne postavljate dečije sedište na putničko sedište koje je opremljeno aktivnim prednjim airbag-om. Airbag-ovi su dizajnirani da zaštite odrasle, na decu mogu da imaju suprotan efekat. Deklaracija Šifra CS4108 Naziv Cosatto Auto Sedište Port 0+ Paloma Faith Hear Us Roar Proizvodjac Cosatto Limited, Engleska Zemlja porekla Kina Uvoznik Toy Land doo, Zmaj Jovina 15, Beograd Sastav označen na etiketi

Džepna knjiga, 1958. Jedan od najvećih mađarskih pisaca! Život u kavezu – čija je radnja smeštena u Suboticu – razigran je i satirični prikaz učmale svakodnevice imućnog građanstva koje iznenada otkriva da život može biti mnogo zabavniji. Neprivlačna, nezanimljiva, gotovo neprimetna devojka s nadimkom Ševa živi s roditeljima za koje kuva, šije i brine o domaćinstvu. Njihovim poro-dičnim životom odavno je zavladala rutina. Kada Ševa otputuje na nedelju dana, roditelji se prvo pitaju šta će i kako će bez nje, a onda sve više vremena provode van kuće i otkrivaju koliko im prija takav život. Deže Kostolanji (mađ. Dezső Kosztolányi; Subotica, 29. mart 1885 — Budimpešta, 3. novembar 1936) je bio mađarski književnik, novinar, publicista, prevodilac književnih dela. Oprobao se u gotovo svim književnim rodovima[3], od poezije preko esejistike, do pozorišnih komada. Gradeći sopstveni stil, koristio je francuski simbolizam, impresionizam, ekspresionizam,[3] psihološki realizam, a smatra se i začetnikom futurizma u svojoj sredini.[4] Još za života je preveden na sve evropske jezike.[5] Biografija Spomenik u Subotici Rođen je u Subotici, gde je završio gimnaziju. Međutim, zbog sukoba sa nastavnikom napustio je školu pre mature i pored toga što mu je otac Arpad Kostolanji bio direktor škole. Studije je nastavio u Budimpešti (1903[6]), gde se družio sa Mihaljem Babičem i Đulom Juhasom, velikim mađarskim književnicima.[7] Prvu pesmu objavio je 1901. godine, prvu zbirku pesama 1907[7], a prvu nagradu osvojio je 1910. sa zbirkom „Žalbe lošeg deteta“.[8] Od 1904. se bavio i novinarstvom. U početku je pisao za Subotičke listove, a kasnije je radio kao saradnik „Peštanskog Dnevnika“ (mađ. Budapesti Napló) (1906[6]).[7] U periodu od 1908. do 1910. putovao je po Evropi.[6] U proleće 1909. je posetio Beograd. Svoje utiske o egzotičnoj slici tadašnjeg glavnog grada: ulicama, narodu, kafanama, odbornicima u skupštini, Narodnom muzeju, Univerzitetskoj biblioteci Licej, objavio je u obliku dva kratka putopisa („Beogradski dnevnik“ i „Srpski mozaik“) u časopisu „Élet“ (Život). Kasnije ih je objedinio i objavio u knjizi pod nazivom „Mastilo“.[3] Ipak, za njega je rodni kraj bio najveća inspiracija. Mnogi njegovi romani, od kojih najpoznatiji „Ševa“ (1924), „Zlatni zmaj“ (1926) i deo pripovedaka iz „Kornel Večernji“[1] vode poreklo iz njegovih Subotičkih dana[7], što je i sam napominjao: Onaj ko ovde odraste, tom su oči šire nego onima koji životno krštenje dožive u jednoj mudro uređenoj prestonici. Mene su tajanstvenost koja se skriva u mađarskoj provinciji i mistika koja se skriva u čoveku iz palanke nagnale na pisanje i samo se u toj meri osećam piscem u kojoj sam dobio snagu od sile koja deluje u provinciji. — Deže Kostolanji[3] Od ranih godina patio je od otežanog disanja, najverovatnije astme. Ove probleme od kojih je patio, na simboličan način opisao je između ostalog u članku o Subotici, Bačkoj bulci: „Prašina nizijska“ u časopisu „Élet“[7]: Onima koji znaju i vole da pišu, posvećujem ovaj naslov, i molim da za njega napišu roman. Prašina nizijska, prašina Bačke je ta, o kojoj ja još ništa čuo nisam. Mada čoveku treba samo dve nedelje da se kvasi u soli ove atmosfere Bačke pa da otkrije ovaj čudan element, ove čestice sivila, koje noću lupaju po mreži na prozoru, koje grlo suše, pluća razaraju, razboljevaju i zavode. Ova prašina ničemu nalik nije. Ova prašina ima neku svoju strukturu, posebnu hemiju, štaviše, svoju filozofiju. — Daže Kostolanji, 18. septembar 1910[7] Svest o bolesti i prolaznosti života odrazili su se i na njegov knjiženi stil, koji su mnogi kritičari okarakterisali kao secesijski kult smrti.[7] I ako se okušao u raznim žanrovima, po nekim kritičarima, on je pre svega bio pesnik, jer se čak i u proznom radu oseća poezija.[3] S druge strane, neki Kostolanjijevi eseji i polemike o prevođenju aktuelni su još i danas.[1] Prvi znaci teške bolesti: raka grla[9], pojavili u se 1933. U narednom periodu operisan je nekoliko puta, da bi 1936.[6] umro u 51. godini života,[8] u predgrađu Budimpešte. U njegovu čast U Subotici, njegovo ime nose pozorište alternativnog pristupa[10] i gimnazija za talentovane učenike,[11] a u parku u ulici Šandora Petefija nalazi se spomen-obeležje podignut 2014. godine sa skulpturom, autora Tibora Sarapke i bistom, autora Almaši Gabora, postavljena 1985. godine.[12] Svake godine održavaju se Dani Dežea Kostolanjija.[13]