Autor: Mihajlo Pantić Br. strana: 236 Povez: broširan Format: 13x20,5 U knjizi priča Ovoga puta o bolu Mihajlo Pantić otvara novu značajnu temu svog pripovedačkog opusa - bol kao jedini neprekidan osećaj u Ijudskom životu. U srpskom jeziku imenica bol je i ženskog i muškog roda, i Mihajlo Pantić kreće upravo od te jezičke sveobuhvatnosti bola, podjednako preispitujući i mušku i žensku perspektivu njenog/njegovog doživljaja, uokvirenu početnim i završnim, autobiografski intoniranim pričama. Posle zbirke priče Ako je to ljubav, koja je objavljena u više izdaja i za koju je autor dobio Andrićevu nagradu, evo zbirke priča koja predstavlja Mihajla Pantića u novom, drugačijem, molskom, ponegde plinskom svetlu. Ovoga puta o bolu pripada najređoj vrsti priča - onoj koja čitaoca ostavlja bez daha i ne dozvoljava mu da prekine sa čitanjem. Borhes je rekao da se romani pišu o «onome o čemu je moguće ispričati sve, a priče o onome o čemu nije moguće ispričati sve i do kraja». No, Pantić, poštujući alhemijsku magiju koju u sebi nosi pričanje priča, čak i kada ostavlja pojedine priče otvorenima na planu saznajnog (da li su se junaci ponovo sreli, šta se dogodilo potom), na planu senzitivnog, on otkriva sve - svu dubinu čovekovog usuda, sve nijanse fatuma ljudske sudbine i sva naličja slučaja komedijanta koji, gle, ponekad ima i rogove. Ovoga puta o bolu po svemu je retka i dragocena knjiga, koja se nije skoro pojavila u srpskoj književnosti. Ove priče su male simfonije u bojama zime, (kjaroskuro), u njima su zatvorene junakinje i junaci - koji, gle, imaju lica i tela naših nadanja, bolova, strahovanja, žudnji, strepnji... Ovoga puta o bolu od onih je knjiga koje svetle u knjižarskim izlozima. Zato što su - žive. Zato što su sa tajnom.