U zbirci priča Lov na ježeve nalazi se osam priča koje su tematski povezane - sve govore o putovanju. Specifičnosti tih putovanja su u tome što se ni jedno ne odnosi na pomeranje u prostoru. Čitaoci proze Saše Ilića na to su već navikli: njegovi junaci kreću se kroz prostor samo da bi što dublje zaronili u sebe, i tu naleteli na – ježa. Te bodlje čiji ih ubodi peku i od kojih dobijaju groznicu, zapravo su traumatični događaji (reč je, znamo već to, o masovnim zločinima) koji su bitno odredili i kolektivnu i pojedinačne istorije ljudi na prostoru Jugoslavije, ali i čitave Evrope. Saša Ilić se ne udvara čitaocima, ne izbegava neprijatne teme, on traži sagovornike i saveznike u pokušaju da izađe iz slepe ulice u koju je Srbija uletela u devedesetima, i iz koje ne ume da izađe ni u dvehiljaditim.