Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Pecati! Jedan razoren um i zapisnik jednog pokojnika Lazar Komarčić (Komartica, Pljevlja, 9/21. januar 1839 — Beograd, 9/22. januar 1909) je bio srpski novinar i književnik. Napisao je 1902. prvi srpski naučno-fantastični roman Jedna ugašena zvezda, koji se uz dramu Dragutina Ilića Posle milijon godina (1889) smatra za temelj moderne srpske naučne fantastike. Roman Jedan razoreni um je 1893. nagradila je Srpska kraljevska akademija, a zapažena je bila i zbirka pripovedaka Zapisnik jednog pokojnika. Napisao je i romane „Dragocena ogrlica“ (1880), „Dva amaneta“ (1893), „Prosioci“ (1905). Ovi romani imaju kriminalistički zaplet i spadaju među prve takve vrste na srpskom jeziku.[1] Za razliku od Žil Verna i H. Dž. Velsa gotovo da je potpuno zaboravljen. Društvo ljubitelja fantastike „Lazar Komarčić“ neguje naučnu fantastiku i za ime svog društva je uzelo ime jednog od prvih ljudi koji su pisali naučnu fantastiku na srpskim i južnoslovenskim prostorima. Kao dete se preselio u Valjevo i tamo radio kao šegrt, zidar i seoski mehandžija.[3] Završio je učiteljsku školu i dobio učiteljsko mesto u Lipama kod Smedereva.[3] Kao novinar, najpre je sarađivao u listu Srbija oko koga se sedamdesetih godina okupljala napredna omladina Srbije, a zatim i u listovima Budućnost, Istok, Novi Zavet i Videlo. Pokrenuo je i sopstveni list Zbor u Kragujevcu 1875. godine, i u njemu iznosio svoje političke poglede koji su tada bili pod uticajem socijalističke misli Svetozara Markovića.[4] Nakon toga vraća se u Beograd i dobija uredničko mesto u listovima „Budućnost”, „Novi zavet”.[4] Godine 1880. postavljen je za korektora Državne štamparije u Beogradu, a 1881. godine za urednika lista Videlo[3]. Napisao je 1902. prvi srpski naučno-fantastični roman Jedna ugašena zvezda[5], koji se uz dramu Dragutina Ilića Posle milijon godina (1889) smatra za temelj moderne srpske naučne fantastike.[6] Roman Jedan razoreni um je 1893. nagradila je Srpska kraljevska akademija, a zapažena je bila i zbirka pripovedaka Zapisnik jednog pokojnika. Napisao je i romane Dragocena ogrlica (1880), Dva amaneta (1893), Prosioci (1905). Ovi romani imaju kriminalistički zaplet i spadaju među prve takve vrste na srpskom jeziku.[7] Celokupno književno delo Lazara Komarčića nije isključivo naučno fantastično, već ima i osobine romantičarske i realističke književnosti.[8] Za razliku od Žila Verna i H. Dž. Velsa gotovo da je potpuno zaboravljen. Društvo ljubitelja fantastike „Lazar Komarčić“ koje je osnovano 1981. godine neguje naučnu fantastiku i za ime svog društva je uzelo ime jednog od prvih ljudi koji su pisali naučnu fantastiku u srpskim i južnoslovenskim krajevima.