U malom poljskom mjestu nadomak Varšave, Stefanija Muter 1944. godine oduzima dvjema skrivenim Poljakinjama zeleni kaput, jedinu toplu stvar koja im je preostala, a potom njemačke okupatore obavještava o mjestu njihovog skrivanja, osuđujući tim činom nesrećnu majku i ćerku na smrt. Pola vijeka kasnije, Danuta Muter rađa fizički deformisanu i mentalno hendikepiranu ćerku Bebu, o kojoj mora danonoćno da brine i kojoj su jedina zanimacija njen kaleidoskopski pogled i izmišljena radio-emisija koja emituje glasove iz prošlosti. Posjeta radnica socijalne službe poremetiće ustaljeni ritam njihovih života te razdvojiti majku i ćerku, a Danutu će potaknuti na put tokom kojeg će, poput kakve moderne Demetre, lutati prestonicom, u haotičnom i bučnom vrtlogu zamršene istorije i sveprisutnog licemjerja. Priča o životu jedne porodice, uznemirujuća i kontroverzna, postaje priča o prošlosti i sadašnjosti jedne zemlje, a od čitalaca traži otvorenost i spremnost na jedno posve drugačije, direktno, glasno i bespoštedno pripovijedanje, poput neke izokrenute apsurdne bajke. Silvija Hutnjik (Varšava, 1979) savremena je poljska spisateljica, novinarka, aktivistkinja, muzičarka i akademska radnica čiju oblast interesovanja čine istorija kulture, antropologija svakodnevnog života, književnost 20. vijeka i istorija pokreta za emancipaciju. Ujedno je i predsjednica Fondacije MaMa, koja brine o položaju i zaštiti majki u Poljskoj. Držala je predavanja na Institutu za poljsku kulturu pri Univerzitetu u Varšavi, a autorka je nekoliko romana, koji su prevođeni na više evropskih jezika. Za svoj prvi roman Džepni atlas žena, dobila je značajnu književnu nagradu „Pasoš Politikeˮ. Roman Beba objavljen je 2009, godinu dana nakon debitantskog.