RASKRŠĆA Ili autoportret bivšeg narodnog neprijatelja Dragoslav Dragan Despotović Beograd, 1993. Tvrd povez, format 25 cm Ćirilica, 510 strana Zaštitni omot Odlično očuvano Dragoslav Dragan Despotović rođen je 25. VI 1923. u selu Drenu kod Obrenovca. Odrastao i pohađao gimnaziju i učitelsku školu u Šapcu. Godine 1940. kao učenik učiteljske škole upisao se u omladinsku organizaciju Ljotićevog Jugoslovenskog narodnog pokreta `Zbor` i do kraja ostao njegov član. Na poziv generala Nedića u oktobru 1941. stupio u Srpski dobrovoljački korpus koji su sačinjavali uglavnom članovi `Zbora` zbog čega su u narodu bili poznati ne samo kao dobrovoljci već i kao ljotićevci. U toku tri i po godine građanskog rata od običnog redova postao `ljotićevački` oficir – komandir 7 čete 2. bataljona III dobrovoljačkog puka. U prvoj polovini 1945. godine učestvovao u akcijama koje su imale za cilj da vojvodi Đujiću omoguće povlačenje iz Like prema Istri i kasnije Italiji. Ubrzo su operativni delovi tri puka (2.3 i 4) krenuli u susret Đurišićevim snagama koje su se preko Bosne i Hrvatske povlačile iz Crne Gore. Sticajem okolnosti sva tri puka su bila prinuđena da se povuku u Austriju gde su se predali Englezima i od njih, u skladu sa međunarodnim propisima, dobili uveravanje o punoj zaštiti i bezbednosti. Međutim, Englezi su sva tri puka (s mnogim slovenačkim i hrvatskim antikomunističkim formacijama) na prevaru i na brzinu predali jugoslovenskim partizanima (pročitaj knigu Kočevski rog od istog autora) koji su ih ne pitajući ni za ime masovno streljali. Autor ove knjige je sa nekolicinom drugova pobegao iz sabirnog logora (odakle su zarobljenici vođeni kamionima ili železnicom u kočevske šume na streljanje). U bekstvu autor je negde preko Soče ranjen kroz grudi, prebačen u partizansku bolnicu u Gorici tamo operisan, a vrlo brzo zatim prebačen u Vipavu (tadašnja zona `B`) u zarobljenički logor. Na više mesta u logoru je proveo oko devet meseci, a u martu 1946. godine osuđen je na 15 godina robije . Računajući zajedno logor i robiju ukupno je proveo u partizanskom ropstvu skoro 13 godina (jedin mesec manje). Po izlasku s robije zahvaljujući nekim srećnim okolnostima u dobroj volji Američke ambasade zaposlio se u toj ustanovi i posle 24 godine rada je penzionisan. Roman je pisan u različitim periodima života autora i njegova jedina ambicija je bila da u vidu književnog dela svedoči o jednom vremenu i jednoj generaciji koja je nepokoleblivo podržavajući istorijsku misiju generala Nedića na spasavanju srpskog naroda od istrebljenja žrtvovala svoju mladost, zdravlje i život.