nova, nekorišćena knjiga. Rusija je evropska zemlja : mukotrpan put ka civilizaciji / Vladimir Kantor ; prevela s ruskog Mirjana Grbić Jezik srpski Godina 2001 Biblioteka XX vek ; Beograd : Čigoja štampa : Knjižara Krug, 2001 (Beograd : Čigoja štampa) Fizički opis 286 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Grbić, Mirjana Zbirka Biblioteka XX vek. Kultura, obrazovanje ; 119 Prevod dela: `---est` evropejskaja deržava` : Rossija, trudnyj put` k civilizacii Tiraž 750 Beleška o autoru Beleške uz tekst Predmetne odrednice Sociologija kulture -- Rusija Demokratija -- Rusija Rusija Vla­di­mir Kan­tor je knji­žev­nik i dok­tor fi­lo­zof­skih na­u­ka, pro­fe­sor na Uni­ver­zi­te­tu za lin­gvi­sti­ku u Mo­skvi. Je­dan je od ured­ni­ka ča­so­pi­sa Вопросси философии (Fi­lo­zof­ska pi­ta­nja). Član je Sa­ve­za pi­sa­ca Ru­si­je, do­bit­nik na­gra­de “Hajn­rih Bel” za 1992. go­di­nu. Naj­va­žni­ja de­la: Рус­ская эсте­ти­ка вто­рой по­ло­ви­ны XIX ве­ка и общ­е­ствен­ная бо­рь­ба (1978), “Бра­тья Ка­ра­ма­зо­вы” Ф. М. До­сто­ев­ско­го (1983), Два до­ма и окрест­но­сти (1985), Кро­ко­дил (1990), Исто­ри­че­ская справ­ка (1990), Кре­пость (1995), По­езд Кё­льн-Мо­сква (1996), Фе­но­мен рус­ско­го евро­пе­й­ца (1999). Knji­ga Ru­si­ja je evrop­ska ze­mlja je pr­va Kan­to­ro­va knji­ga pre­ve­de­na na naš je­zik. Po­red pred­go­vo­ra `Ju­go­slo­ven­skom či­ta­o­cu` knji­ga sa­dži sle­de­ća po­glavlja: 1.Za­pad­njaš­tvo kao pro­blem “ru­skog pu­ta”, 2. Sti­hi­ja i ci­vi­li­za­ci­ja: dva fak­to­ra “ru­ske sud­bi­ne”, 3. Ra li je Ru­si­ja is­to­ij­ska ze­mlja?, 4. Slo­bo­da ili sa­mo­vo­lja, 5. Na­si­lje i ci­vi­li­za­cij­ski ne­u­spe­si u Ru­si­ji, 6. O nu­žno­sti bi­ro­kra­ti­je kod nas, 7. De­mo­kra­ti­ja kao isto­rij­ski pro­blem Ru­si­je 8. Da li se me­nja ru­ski men­ta­li­tet.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Leksikon srpskih vila i njihovog okruženja Izdavači: `Lio` Gornji Milanovac / `Context` Valjevo. Tvrd povez, zaštitna kutija, 330 + 333 strane, ilustrovano. Sitnija oštećenja na kutiji, knjige odlično očuvane. Janko Levnaić (Aleksandrovo, 21. oktobar 1959) srpski je pisac. Rođen je 21. oktobra 1959. u Aleksandrovu. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Valjevu, gde živi od 1966. godine. Diplomirao je na Elektrotehničkom fakultetu Beogradskog univerziteta, na odseku za energetiku. Dobitnik je nagrade za kulturu grada Valjeva za 2008. godinu.[1] Zastupljen je u antologiji moderne srpske proze „U knjigama sve piše`[2] Milutina Danojlića. Bibliografija Priče sa Bistre, 1986 - zbirka priča Kakma, 1994 - postmodernistički roman Radionica za izradu naočara, 1995 - postmodernistički roman Ognjeno ogledalo, 1998 - izbor pripovedaka Trava od devet mrakova, 2008 - leksikon srpskih vila i vilenjaka Ime igre: katran i skorup, 2011 - esej o poeziji Marije Škornički Vila je tip mitskog bića ili legendarnog stvorenja u evropskom folkloru (a posebno keltskom, slovenskom, germanskom, engleskom, i francuskom folkloru), forma duha, često opisana kao metafička, natprirodna ili vanprirodna. Mitovi i priče o vilama nemaju jedinstveno poreklo, već su zbirka narodnih verovanja iz različitih izvora. Različite narodne teorije o poreklu vila uključuju njihovo prikazivanje kao demovisanih anđela ili demona u hrišćanskoj tradiciji, kao manja božanstva u predhršćanskim paganskim sistemima verovanja, kao duhove mrtvih, kao praistorijske prethodnice ljudima ili kao elemente. Etiketa vile ponekad je primenjivana samo na specifična magična stvorenja sa ljudskim izgledom, malim stasom, magičnim snagama i sklonošću lukavstvu. U drugim se vremenima ona je korištena za opisivanje bilo kojeg čarobnog stvorenja, poput goblina i gnoma. Vilenski je ponekad korišten kao pridev, sa značenjem ekvivalentnim „začarani” ili „čarobni”. Ponavljajući motiv legendi o vilama je potreba da se vile odbiju koristeći zaštitne čari. Uobičajeni primeri takvih čari uključuju crkvena zvona, nošenje odeće naopačke, detelinu sa četiri lista i hranu. Takođe se ponekad smatralo da vile progone određene lokacije i da navode putnike da zalutaju koristeći varljivu svetlost. Pre pojave savremene medicine vile su se često krivile za bolest, naročito za tuberkulozu i porođajne deformacije. Pored svog folklornog porekla, vile su bile uobičajeno obeležje renesansne književnosti i romantičke umetnosti, a bile su posebno popularne u Velikoj Britaniji tokom viktorijanske i edvardske ere. Keltski preporod je takođe doveo do uspostavljanja vila kao kanonskog dela keltske kulturne baštine. Izraz vila je ponekad korišten za opisivanje bilo kojeg čarobnog stvorenja, uključujući gobline i gnome, dok u drugim vremenima, termin opisuje samo specifičnu vrstu eteričnog stvorenja ili duha.[1] Koncept „vile” u užem smislu donekle jedinstven je za engleski folklor, a kasnije je umanjen u skladu s prevladavajućim ukusima viktorijanskog doba, kao u „bajkama” za decu. Istorijsko poreklo uključuje razne tradicije Brita (Bretona, Velšana, Kornvolaca), Gala (Iraca, Škota, Manksa), germanskih naroda, i srednjofrancuskih srednjovekovnih romansi. Reč vilenski je korišćen kao pridev, sa značenjem „začaran” (kao u vilenskom vitezu, vilenskoj kraljici), ali je takođe postao generički izraz za različita „očarana” stvorenja tokom kasnog srednjoengleskog perioda. Književnost Elizabetanske ere spajala je vilenjake sa vilama romanske kulture, čineći ove pojmove pomalo međusobno zamenljivim. Tokom viktorijanskog i edvardskog doba došlo je do pojačanog interesovanja za vile. Keltski preporod prikazuje vile kao deo irske kulturne baštine. Karol Silvers i drugi sugerisali su da je ova fascinacija engleskim antikvarijanima proizašla iz reakcije na veću industrijalizaciju i gubitak starijih narodnih tradicija.[2] U evropskoj umetnosti i kulturi XIX veka značajno mesto zauzimali su prošlost i mit. Istorijski, uglavnom antički i srednjovekovni događaji i ličnosti oko kojih se u XIX veku stvarala mitska aura i gradio kult, doprinosili su buđenju nacionalne svesti, potvrdi kontinuiteta postojanja jednog naroda, ali i potvrdi legitimiteta određene vladajuće strukture, kao i promovisanju njenih ideologija. Neretko ispreple- tan realnim istorijskim događajima, mit je u XIX veku ukazivao na poreklo nacije, njene heroje i sudbinu, dok su se u javnosti i posebno u politici, mitologizovala savremena uverenja. Makuljević, Nenad (2006). Umetnost i nacionalna ideja u 19. veku: sistem evropske i srpske vizuelne kulture u službi nacije (1 izd.). Beograd: Zavod za udžbenike i nastana sredstva. Opisi Vile se generalno opisuju kao ljudske po izgledu i imaju magične moći. Smanjene vile raznih vrsta opisivane su kroz vekove, u rasponu od veoma sićušnih do veličine ljudskog deteta.[3] Ove male veličine su mogle da budu magično pretpostavljene, pre nego konstantne.[4] Neke manje vile mogle bi da prošire svoje figure kako bi oponašale ljude.[5] Na Orkniju su vile bile opisane kao stvorenja kratkog rasta, obučene u tamno sivu odeću, ponekad viđene u oklopu.[6] U nekim folklornim tradicijama vile imaju zelene oči. Neki opisi vila prikazuju ih s obućom na nogama, drugi kao bose. Krila, iako uobičajena u viktorijanskim i kasnijim umetničkim delima, su retka u folkloru; vile su letile pomoću magije, ponekad nadžedžene na stabljikama krestovnika ili na leđima ptica.[7] Moderne ilustracije često uključuju krila vilinih konjica ili leptira. Vila u južnoslovenskoj mitologiji predstavlja žensko natprirodno biće naklonjeno ljudima. Zamišljana je kao izuzetno lepa devojka zlatne kose i sa krilima, odevena u duge, prozračne haljine i naoružana strelama. Prema verovanjima, izvor njene moći je u njenoj kosi. Večno je mlada. Ona živi daleko od ljudi, po planinama (planinkinje, zagorkinje), pokraj voda (vodarkinje, brodarkinje) ili u oblacima (oblakinje). Verovalo se da se rađa iz rose nekog cveća, kad pada kiša i greje Sunce i kad se na nebu pojavljuje duga. Svoje dvorce, izuzetne lepote i raskoši, gradi na oblacima.[9][10] Može se preobražavati u različite životinje, prvenstveno u labuda, sokola, konja ili vuka. Često jaše na konju ili jelenu, odlazi u lov, a još češće igra u kolu. Zaljubljuje se u junake, koje pomaže i savetima i delima, a katkad su njihove posestrime (npr. Marko Kraljević i vila Ravijojla). Naklonjena je i devojkama, koje od nje mogu izmoliti lepotu ili zaštitu. Vila posebno vešto vida rane zadobijene u bojevima, i to različitim biljem. Raspolaže i sposobnošću proricanja. Vila teško prašta uvrede i svojim strelama ili pogledom usmrćuje one koji je povrede. Čak i u slučajevima kada nanosi zlo i dalje je privlačna i zavodljiva. Potčinjava se samo onima kojima pođe za rukom da joj otmu odeću, a ako joj neko oduzme krila, preobražava se u običnu ženu. Može imati kozje, konjske ili magareće noge. Vrlo često se pominje u deseteračkim narodnim pesmama ili u narodnim pričama. Po narodnim predanjima i verovanjima ima duge raspletene kose i okuplja se sa drugim vilama na izvorima reka i jezerima, gde gole igraju kolo u vodi. U toponomastici Srbije i Crne Gore ima dosta mesta s imenom vila, npr. Vilin izvor na planini Komu, Viline vode u Beogradu... Njoj je slična rusalka, u stvari utopljenica ili nekršteno dete, preobraženo u devojku sa dugom raspuštenom zelenom kosom, mada se u pojedinim krajevima veruje da su i vile duše nesretno umrlih devojaka. Dok su kod severnih Rusa ružne i nage, spremne da odvuku pod vodu svakog ko im se približi, rusalke koje nastanjuju Dnjepar i Dunav imaju zanosan izgled i svojom pesmom začaravaju prolaznike. Posebno su opasne u nedelji rusalki (nedelja koja sledi posle Trojica), jer tada izlaze iz vode, jure po poljima, penju se na drveće i igraju na proplancima. Verovanja Vila kao predstava prisutna je u verovanjima svih Slovena. Po predanju, ona se rađa iz rose, obično na crvenom cveću, u vreme kada istovremeno pada kiša i greje Sunce i kada se na nebu pojavi duga. Vila obično ne napušta predele u kojima živi. Nosi tanku prozračnu haljinu i dugačku, niz leđa raspuštenu kosu. Obučena je u belo, a ponekad nosi i plavo. Kosa joj je crna ili zlatna. U kosi se nalazi njena dugovečnost i ako dopusti da joj neko iščupa dlaku — vila će umreti. Veruje se da joj večni život dolazi iz semena belog luka, koji niko nikada nije vidio. Ona se čini kao krhka, ali je spremna da brani svoje stanište. Vile se okupljaju na posebnim mestima koja su zabranjena za ljude. Na mesta gde vile pevaju i igraju (vilino kolo) niko ne sme pristupiti. Demonska priroda vila otrkiva se u nekim neljudskim detaljima. Ponekad za vile govore da uzimaju decu od ljudi. Zla strana je prikazana u brojnim pričama i pesmama u kojima se ruši sve što su do tada ljudi sagradili, sve dok ne dobiju ljudsku žrtvu uzidanu u temelj. Najpoznatija pesma sa ovim motivom je Zidanje Skadra. Vile se potčinjavaju samo onima koji uspeju da im ukradu odeću dok se kupaju ili igraju. Ako im se oduzme veo kojim pokrivaju kosu i krila — odmah gube sve moći. Slabost vila se ogleda u sklonosti da se zaljubljuju u smrtnike. Tokom perioda obreda, prinose se žrtve prilaganjem predmeta da se vile umilostive. Vrste Samovile Ono što su za Slovene vile, to su u Severnoj Makedoniji i Bugarskoj – samovile. Kod Srba, gde je predanje najrazvijenije i najrasprostranije, samovile su zlo. Ko popije vodu sa njihovog izvora postaje jak kao i one. Njihova deca su krilata, imaju belu kosu i vatrene oči. Samovilu Bugari prikazuju kao jahačicu jelena koja u ruci nosi zmiju otrovnicu umesto biča. Samovile imaju moć da okamene, ali i da svojim poljupcem oslobode od okamenjivanja. Takođe, prisutan je i izraz Planinska majka, za vile čija je specijalnost, između ostalog, okamenjivanje smrtnika. Biljarice Vile biljarice poznaju bilje i znaju da leče i vidaju travama. Kod njih je prisutna sklonost ka klađenju sa smrtnim devojkama. Biljarice su vezane za mesto svog rođenja. One imaju sposobnost da se preobraze u različite životinje. Ovim vilama je obično ispod časti da se mešaju u poslove smrtnika, osim u izuzetnim prilikama. Šumska majka Šumska majka je vila slična vilama biljaricama. Ova vila je poznata u različitim delovima Balkana. Šumska majka je vila čija je moć daleko iznad moći običnih vila. Šumska majka se prikazuje kao potpuno naga, velikih grudi i dugih noktiju. Vlasi je nazivaju Muma Paduri. Zadužene su za čuvanje vode....

07008) NAŠ NARODNI ŽIVOT 2 , Tihomir Đorđević , Prosveta Beograd 1984 , Sadržaj : КNJIGA ČETVRTA Kuđenje Zavenčavanje Položaj žene Miraz Razvod braka Posinjenje Domazetstvo Vasilica Maštanije u „Gorskom vijencu` Samoučka pismenost Otrovi Stanovništvo u Srbiji posle velike seobe 1690 Hajduk Stanko КNJIGA PETA Ko su pravi Turci Nekoliko turbeta i legende o njima 1. Kaim Babino turbe u Zvorniku 2. Gurbijino turbe u Novom Pazaru 3. Turbe šeih Mehmeda od Užica 4. Šeih Mustafino turbe kod Nove Varoši 5. Šeih Sulino turbe u Vranju 6. Turbe šeih Memet-efendije u Skadru 7. Turbe simičis u Skadru. 8. Turbe Zoja u Skadru 9. Turbe Kasam-ali-sultan u Skadru 10. Turbe Muja-Baba u Skadru 11. Turbeta Кamber-Babe kod Drivasta 12. Turbe kod Livna 13. Turbe Vuka Brankovića u Кruševcu 14. Šeih Mujovo turbe u Modriču 15. Šahit na vrh Pazara u Ulcinju 16. Turbe Murat Dadej u Ulcinju 17. Turbe Fanjit u Ulcinju 18. Arapov grob u Novom Pazaru Zvona po našim crkvama za vreme Turaka Nekolike turske kazne 1. Nabijanje na kolac 2. Čengel 3. Aranje kože 4. Klade-tomruci 5. Krvnina Prelaženje iz vere u veru Telali Samrtni običaji u Turaka Nekolike napomene o izbacivanju grešnika iz zemlje i vode Beleške iz života, običaja i verovanja u Turaka Azreti Sulejman Hamajlije Ahret-kardaš ili kan-kardaš Ahetlk Bajram Bektaši Berberske pare Božik Eveli Šam, ahram Šam Ed`rlez Žensko da zavara muškarca i obratno Zašto Turci Ciganima dele milostinju Zemlja Zećat Kako se traži davljenik Kako su Turci izgubili Budimpeštu Kako su Turci osvojili Carigrad Kupina Mačka i pas Mevljut Nadevanje imena u Turskoj Pauk Ramazan Saija Svadba Sunce Hatme Crnokorast nož Šerbetli Školski običaji u Turaka КNJIGA ŠESTA Turci u Srbiji za prve vlade Kneza Miloša Preislamski ostaci među jugoslovenskim muslimanima Arbanasi u Srbiji za vlade kneza Miloša Zavetovane devojke kod Arbanasa Bola Hjusen-aga Kraljević Marko u arbanaškom predanju 1. Kraljević Marko i njegov sestrić 2. Markova snaga 3. Markova stopa Leban-Lješ Od Suđenja se ne može uteći Ko su to Cigani Vrste Cigana u Srbiji 1. Turski Cigani 2. Beli Cigani 3. Vlaški Cigani 4. Mađarski Cigani Ciganski haračluk u Srbiji 1. Harač 2. Haračlije 3. Haračlijski personal 4. Tasa Haračlija tvrd povez, format 15,5 x 23,5 cm , ćirilica, 349 strana

Nova, nekorišćena Strah od malih brojeva : ogled o geografiji gneva / Ardžun Apaduraj ; prevela s engleskog Slavica Miletić Jezik srpski Godina 2008 Biblioteka XX vek : Knjižara Krug, 2008 (Beograd : Čigoja štampa) Fizički opis 157 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Miletić, Slavica Zbirka Biblioteka XX vek ; 167 Napomene Prevod dela: Fear of Small Numbers / Arjun Appadurai Prema Predgovoru, ovaj rad je nastao u drugoj fazi dugoročnog komparativnog projekta o masovnom etnocidnom nasilju u svetu, započetog 1989. godine. Tiraž 1.000 Beleška o autoru: str. 4 Bibliografija: str. 151-153 Registar. Predmetne odrednice Globalizacija Etnički sukobi Strah od malih brojeva govori o «masovnom nasilju motivisanom kulturnim razlikama». Ima sledeća poglavlja: 1. Od etnocida do ideocidi, 2. Civlizacija sukoba, 3. Globalizacija i nasilje, 4.Strah od malih brojeva, 5. Naši teroristi, mi sami i 6. Globalizacija odozdo u doba ideocida. Arđun Apaduraj (Arjun Appadurai) je rođen u Mubaju, gde je završio univerzitetske studije. Od 1970. živi u SAD. Doktorirao je 1976. godine na Univerzitetu u Čikagu. Bio je profesor na nekoliko američkih univerziteta. Od 2004. godine predaje na New School University u Njujorku, gde je dobio katedru za društvene nauke koja nisi ime Džona Djuia (John Dewey).Osnivač je neprofitne organizacije PUKAR (Partners for Urban Knowledge, Action and Research) u Mubaju i jedan je od osnivača i direktora ING-a (Interdisciplinary Networrk on Globalization). Član je Američke Akademije umetnosti i nauke. U Biblioteci XX vek 2008. godine objavljena je ( u prevodu Slavice Miletić) Apadurjeva knjiga Strah od malih brojeva. Ogled o geografiji gneva (Fear of small Numbers. An Essay on the Geography of Anger, 2006).

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Tihomir Đorđević (Knjaževac, 19. februar 1868 — Beograd, 28. maj 1944) bio je etnolog, folklorista, kulturni istoričar i profesor beogradskog univerziteta. Rođen je u patrijahalnoj porodici. Otac Raja je služio kao sveštenik u Brestovcu i Lužanu kod Aleksinca. O detinjstva se nalazio u neposrednom dodiru sa selom i narodom, što je uticalo da se još od mladosti, pa sve do smrti posveti proučavanju naroda, njegova života i kulture.[2] Završio je istorijski-filološki odsek Velike škole u Beogradu, a zatim je studirao u Beču i Minhenu, gde je doktorirao 1902. godine. Izdavao je Karadžić (časopis).[1] Đorđevićev opus je veliki - broj njegovih radova je oko sedam stotina. Đorđevićeva interesovanja bila su veoma široka i različita i kreću se od detaljnih analiza narodnog života Srba, preko etnografskih istraživanja života drugih naroda u Srbiji (Roma, Vlaha, Cincara, Grka, Čerkeza itd), do folklorističkih i socioloških studija ne samo Srbije, već i Balkana. Prvi je sistematizovao i izvršio opštu klasifikaciju narodnih igara i dao teorijske i istorijske poglede na narodne igre relevantne za vreme u kojem je radio. Postavio je i razradio metodska uputstva za sakupljače i opisivače narodnih igara.[3] Održavajući je stalne veze s kolegama iz inostranstva, bila mu je dostupna najvažnija literatura tadašnjih pregalaca na polju etnologije i folkloristike. Imao je dobar uvid u najnovije naučne pravce, posebno je dobro poznavao tadašnju nemačku etnološku literaturu, u kojoj je narodna igra razmatrana iz više uglova. Zahvaljujući njemu i podršci koju je dobijao od kolega iz inostranstva, krajem 19. veka stvareni su uslovi za sakupljanje narodnih igara u najširem njihovom značenju.[3] Raspravu i klasifikaciju narodnih igara je objavio u knjizi „Srpske narodne igre” (kao devetu knjigu Srpskog etnografskog zbornika 1907. godine). Ona predstavlja nezaobilazno delo u proučavanju narodnih igara u širem smislu reči.[4] Do objavljivanja ovog dela Đoršević nije objavio nijedan članak u izdanjima Srpske kraljevske akademije nauka u Beogradu, i tek nakon njegove objave je uspostavio tešnji kontakt sa akademijom, koju je inače veoma uvažavao.[5] Iako nije bio antropolog, prvi je naučnik u nas koji je eksplicitno ukazao na značaj paleoantropologije za istoriju i etnologiju. Godine 1908. je kroz rad Neznano groblje u Žagubici, pokazao da su stara groblja, nekropole, izvor primarnih podataka za mnoge nauke.[6] U knjizi Đorđević naglašava da podaci, do kojih se dolazi izučavanjem skeleta i grobnih priloga, praktično predstavljaju jedini izvor elemenata o građi, izgledu i načinu života ljudi u određenom periodu prošlosti. Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 19. februara 1921, a za redovnog 16. februara 1937 – pristupnu besedu je pročitao 2. januara 1938.[7] Najvažnija dela: Iz Srbije kneza Miloša, I i II, 1922-1924 Cigani u Srbiji, doktorska disertacija Naš narodni život

LEŠEK KOLAKOVSKI PRISUTNOST MITA Pogovor - Dušan Pajin Prevod - Petar Vujičić Izdavač - Rad, Beograd Godina - 1989 180 stranica 21 cm Edicija – Pečat Povez: Broširan Stanje: Kao na slici, tekst bez podvlačenja Jedan od najvećih savremenih kritičkih mislilaca našeg doba, Kolakovski u ovoj knjizi razmatra presudno pitanje: smisao i pojava mitskoga danas. Mitsko se ne gubi, samo ga istorija prerušava. SADRŽAJ: Predgovor 1. Uvodno razlikovanje 2. Mit u epistemološkom pitanju 3. Mit u svetu vrednosti 4. Mit u logici 5. Mitski smisao ljubavi 6. Mit, postojanje, sloboda 7. Mit i slučajnost prirode 8. Fenomen ravnodušnosti sveta 9. Mit u kulturi analgetika 10. Trajnost i kolebljivost mita 11. Zaključak DUŠAN PAJIN – Pogovor Lešek Kolakovski (1927–2009), poljski filozof, pisac, profesor univerziteta, izuzetan poznavalac hrišćanstva i filozofije religije, 2003. prvi je dobio Klugeovu nagradu za društvene nauke, pandan Nobelovoj. Rano je ostao bez oba roditelja. Iako je u Poljskoj Drugi svetski rat trajao 6 godina na vreme je završio gimnaziju. U Lođu, koji za vreme Drugog svetskog rata nije bio rušen, upisao je i za pet godina završio studije filozofije, klasične filologije i indijske književnosti i filozofije. Kod veoma strogih profesora magistrirao je i doktorirao na Spinozi, dobio zaposlenje na Katedri za filozofiju u Varšavi. Bio je sjajan predavač, čija predavanja su slušali i oni koji zvanično nisu studirali filozofiju, kako u Poljskoj, tako i u nizu drugih zemalja. Lako je učio strane jezike a umeo je svojim znanjem i da fascinira, da se upušta u veoma složene diskusije na razne teme. U ranoj mladosti bio je fasciniran komunizmom, u koji se posle prve posete Moskvi razočarao i postao disident. 1968. zbog kritike poljskog komunizma izbačen je s fakulteta. Zahvaljujući komunikativnosti i izuzetnom poznavanju humanistike dobio je zaposlenje na univerzitetu u Oksfordu, bio je pozivan na naučne kongrese i konferencije širom sveta. Objavio je pedesetak knjiga, od kojih je većina prevođena, čitana i citirana. Jedino nije pisao dnevnik. Njegov privatni život ostao je poznat samo njemu i njegovoj porodici. Zbignjev Mencel, jedan od najtemeljnjih poznavalaca života i dela Kolakovskog priredio je i dalje priređuje njegova dela. 2020. godine objavio je njegovu najkompletniju Biografiju ili čitanje sveta, koja je već prevedena na više jezika. Između ostalih prevođen je i prevodi se na srpski. Leszek Kołakowski Obecnosc mitu The Presence of Myth MG54 (L)

Politika kao sudbina Esad Ćimić prilog fenomenologiji političkog stradalništva Esad Ćimić rodio se u Mostaru 1931. godine. U rodnom gradu je završio srednju školu.[2] Na filozofskom fakultetu u Sarajevu završio je, 1960. godine, studij filozofije a doktorirao je 1964. godine s tezom Socijalističko društvo i religija[2]. Predavao je zatim Teorijsku sociologiju na filozofskom fakultetu u Sarajevu. 1972. godine izbačen je iz Partije pod optužbom da je iznutra rušio komunizam.[3] Prvi je doktor sociologije religije u bivšoj Jugoslaviji.[4][provjeriti hrvatsku bogoslovsku literaturu] Njegova knjiga Čovjek na raskršću iz 1975. godine bila je zabranjena[5] i uništena a njegov priručnik za srednje škole Nauka o čovjeku `spontano` je spaljena u dvorištu tuzlanske gimanzije[4]. Nakon toga je isključen sa sarajevskog Fakulteta zbog `moralno-političke nepodobnosti`.[2] Izjašnjavajući se kao Hrvat te objašnjavajući da `nacija nije košulja koja se svaki dan može mjenjati` doživljava poniženja od svojih prijatelja u Sarajevu.[6] Od 1976. do 1982. godine profesor je sistematske sociologije na Filozofskom fakultetu u Zadru gdje je jedan je od utemeljitelja studija sociologije.[1] Osim u Zadru, Ćimić radio je u Beogradu (1982.-1992., profesor na beogradskom Filozofskom fakultetu)[1] i Ljubljani. Od 1992. do 1995. godine radio je na Institutu za primijenjena društvena istraživanja Sveučilišta u Zagrebu u zvanju znanstvenog savjetnika. Profesor je na Hrvatskim studijima od njegovog osnutka, gdje je predavao Opću znanost o društvu, od prosinca 1993. godine obnašao je dužnost ravnatelja Instituta, a od rujna 1994. godine predsjednika Znanstvenog vijeća.[2] Godine 1996. prof. dr. Esad Ćimić vratio se na Filozofski fakultet u Zadru, gdje je bio predstojnik Odsjeka za sociologiju do umirovljenja a nakon umirovljenja profesor emeritus ↓1, vanjski suradnik odjela za sociologiju. Član je Društva hrvatskih književnika. Djela prof. dr. sc. Esada Ćimića prevođena su na engleski, francuski, ruski, talijanski i slovenski jezik. Mek povez sa klapnama. Format: 14,5x24, latinica. Korice kao na slikama. Unutra odlicna. Ima potpis na prvoj strani. Nema drugih tragova pisanja. Kompaktna. 310823 ktj-66

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! John Bunyan Od svih spisa Džona Banijana, ova knjiga najpotpunije izražava njegovo oduševljenje i radost zbog besplatne i milostive dobrodošlice koju je grešnicima pružio Isus Hrist. To je temeljno objašnjenje Jovana 6:37: Sve što mi daje Otac doći će k meni; i onoga koji dođe k meni nikako neću izbaciti. Banijan ne samo da objašnjava značenje termina korišćenih u tekstu, već se i trudi da otkloni sumnje i poteškoće grešnika i nazadnika u njihovom pristupu Hristu. Džon Banjan (engl. John Bunyan; kršten 30. novembar 1628.[1] — 31. avgust 1688) bio je engleski pisac i baptistički[2] propovednik najbolje upamćen kao autor religioznih alegorija u delu „Hodočasnikov put“. [3]Pored dela „Hodočasnikov put”, Banjan je napisao skoro šezdeset naslova, mnogi od njih su proširene propovedi. Biografija Banjan je rođen u selu Elstou, u blizini Bedforda. Sa šesnaest godina se pridružio Parlamentarnoj vojsci tokom prve faze engleskog građanskog rata. Posle tri godine u vojsci, vratio se u Elstou i preuzeo trgovinu limarije, koju je nasledio od svog oca. Postao je zainteresovan za religiju posle braka, prisustvuje prvim službama u župnoj crkvi, a zatim ulazi u Bedford Sastanak, nekomformističku grupu u Bedfordu, i postaje propovednik. Nakon obnove monarhije, kada je ukinuta sloboda nekonformistima, Banjan je uhapšen i provodi narednih dvanaest godina u zatvoru, jer je odbio da odustane propovedati. Tokom ovog perioda je napisao duhovnu autobiografiju, „Obilata mislot vođe grešnika”[4], i počeo rad na svojoj najpoznatijoj knjizi, „Hodočasnikov put“, koja je objavljena nekoliko godina nakon njegovog puštanja na slobodu[5]. Grob Džona Banjana. Banjan je kasnijih godina, uprkos još jednom kraćem zatvoreništvu, proveo u relativnom komforu kao popularni autor i propovednik, i pastor Bedford Sastanka. Umro je u 59. godnini nakon razboljevanja na putu ka Londonu i sahranjen je u Banhil Fildsu. „Hodočasnikov put” je postala jedna od najvažnijih objavljenih knjiga na engleskom jeziku; 1.300 izdanja su štampana 1938. godine, 250 godina posle smrti autora[1]. Ostao je upamćen u Crkvi Engleske sa Leser festivalom 30. avgusta, a na liturgijskom kalendaru Američke episkopalne crkve 29. avgusta. Neke druge crkve Anglikanske zajednice, kao što je Anglikanska crkva Australije, proslavlja ga na dan njegove smrti (31. avgust).

AVANGARDA NEOAVANGARDA KONCEPTUALNA UMETNOST ISTORIJA UMETNOSTI Šifra artikla: 384910 Isbn: 9788661360015 Autor : Miško Šuvaković Izdavač : ORION ART BOOKS Tekstovi sabrani u ovoj knjizi proistekli su iz različitih istraživanja i objavljivani su u različitim publikacijama. Knjigom se ukazuje na jednu specifičnu istoriju „radikalnih“ ili „asimetričnih“, „inovativnih“, „interdisciplinarnih“, „alternativnih“ i „transgresivnih“ umetničkih, kulturalnih i... Detaljnije Tekstovi sabrani u ovoj knjizi proistekli su iz različitih istraživanja i objavljivani su u različitim publikacijama. Knjigom se ukazuje na jednu specifičnu istoriju „radikalnih“ ili „asimetričnih“, „inovativnih“, „interdisciplinarnih“, „alternativnih“ i „transgresivnih“ umetničkih, kulturalnih i društvenih praksi tokom dvadesetog veka. Opšti pojam avangardnosti je otvoreni i relativno neodređeni naziv za vanstilske, radikalne, ekscesne, kritičke, eksperimentalne, projektivne, programske i interdisciplinarne prakse u umetnosti i kulturi. „Avangardnost“ se interpretira kao mnoštvo impakta, intervencija i produkcija unutar umetničkih i kulturalnih praksi uslovljenih složenim kontradikcijama uspostavljanja nacionalne buržoaske modernosti pre Drugog svetskog rata i izvođenja socijalističkih modernosti u epohi hladnog rata posle Drugog svestkog rata, odnosno, razgradnje ili, čak, ubrzavanja modernosti na kraju hladnog rata. Prvim delom knjige „Mainstream konteksti: umetnost i politika“ indeksiraju se i predočavaju dominantne političke, kulturalne i umetničke paradigme vizuelnih/likovnih umetnosti u Srbiji i Jugoslaviji. Ponuđene su skice državnih makrokoncepata kulture i umetnosti u Kraljevini Srbiji, Kraljevini SHS/Jugoslaviji i Socijalističkoj Jugoslaviji i Srbiji. Završno poglavlje prvog dela govori o krizi socijalističkog društvenog modela, sugerisanog filmskim i slikarskim crnim talasom. Tekstovi drugog, trećeg i četvrtog dela fokusirani su na bitne, a otvorene i nestabilne, umetničke pojave karakteristične za antagonizme, obrte, prelome i emancipatorske učinke: 1) istorijske avangarde 2) neoavangarde 3) konceptualnu umetnost. Knjiga Avangarda, neoavangarda, konceptualna umetnost – izabrana poglavlja o taktičkim, eksperimentalnim i kritičkim umetničkim praksama u Srbiji je proširena zbirka autorskih tekstova Miška Šuvakovića o ranim radikalnim umetničkim praksama. Urednik i autor Miško Šuvaković i izdavač Dragorad Kovačević su čitaocima omogućili pristup I i II tomu ISTORIJE UMETNOSTI U SRBIJI – XX VEKA u elektronskom obliku – na CD-ovima koji su priloženi uz ovu knjigu. Ime/Nadimak Email adresa Poruka POŠALJI Kategorija ISTORIJA UMETNOSTI Autor Miško Šuvaković Težina specifikacija 0.5 kg Izdavač ORION ART BOOKS Pismo Latinica Povez Broš Godina 2022 Format brou0161 Strana 393 Obavezni kolačići čine stranicu upotrebljivom omogućavanjem osnovnih funkcija kao što su navigacija stranicom i pristup zaštićenim područjima. Sajt koristi kolačiće koji su neophodni za pravilno funkcionisanje naše veb stranice kako bi se omogućile određene tehničke funkcije i tako vam pružilo pozitivno korisničko iskustvo. Statistički kolačići anonimnim prikupljanjem i slanjem podataka pomažu vlasnicima web lokacija da razumeju kako posetioci komuniciraju sa stranicom. To su kolačići koji omogućavaju web analitiku sajta, odnosno analizu upotrebe naših stranica i merenje prometa, koje sajt sprovodi u cilju poboljšanja kvaliteta i sadržaja ponuđenih usluga. Marketinški kolačići se koriste za praćenje posetilaca putem web stranice. Koriste se za prikazivanje relevantnih oglasa korisnicima i podsticanje da učestvuju, što je važno za nezavisne izdavače i oglašavače. Sajt koristi Google Analytics kolačiće ads/ga-audiences i collect, te Facebook kolačiće fr i tr.

Svečari kapetana Brankovića” U ediciji „Somborska baština” Gradska biblioteka „Karlo Bijelicki” je u saradnji sa Istorijskim arhivom Sombor objavio knjigu „Svečari kapetana Brankovića” autora Đorđa Janjatovića. Ova knjiga razotkriva pogrešno verovanje o datumu rođenja somborskog kapetana Jovana Brankovića, ukazujući na datum održavanja svečara u njegovom dvoru, koji su predstavljali krsnu slavu Svetog mučenika Trifuna. Na osnovu prepisa sa latinskog i prevoda na srpski jezik dva dokumenta o suđenju Georgu Balažu, koja se nalaze u fondu Bačko-bodroške županije u Arhivu Vojvodine i analize njihovog sadržaja, osporava se da je 12. februar dan rođenja Jovana Brankovića. Autor podseća da kada somborski istoričari (N. Vukićević, K. Kostić) govore o „sjajnom dobu Sombora pod upravom grofa Jovana Brankovića” naglašavaju dve činjenice. Prvo, da su u periodu Brankovićeve uprave Somborskim šancem Srbi prvi put uspeli da ostvare puno pravo da ispovedaju svoju pravoslavnu veru i da odbiju sve pritiske na unijaćenje. I drugo, da su u tom vremenu značajno ekonomski uznapredovali čemu je doprineo duži period mira, što je dokumentovao i Slavko Gavrilović. Ova knjiga u datom prilogu postavlja pred čitaoca latinski original i prevod na srpski jezik zvaničnih sudskih dokumenata sačinjenih prilikom procesa protiv Georga Balaža, optuženog za ubistvo. Ova knjiga nanovo aktuelizuje pripovest o grofu Brankoviću, njegovom liku i delu i ulozi koju je imao, te upućuje savremenika u okolnosti u kojima se živelo u to doba. L.1.O.1.P.2.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ko je imao sreće da se jutros probudi u Beogradu, može smatrati da je za danas dovoljno postigao u životu. Svako dalje insistiranje na još nečemu, bilo bi neskromno. Ove knjige su izbor tekstova iz emisije Prvog programa Studija B – Beograde, dobro jutro. Beogradska radio-stanica Studio B nalazi se na najvišem, 23. spratu Palate „Beograd“ u Masarikovoj ulici. Dušan Duško Radović (Niš, 29. novembar 1922 — Beograd, 16. avgust 1984) je bio srpski pesnik, pisac, novinar, aforističar i TV urednik. Rođen je u Nišu, otac Uglješa bio je iz Vranića kod Čačka, a majka Sofija Stefanović bila je iz Niša.[1] Bio je glavni urednik „Pionirskih novina”, urednik Programa za decu Radio Beograda, urednik Programa za decu Televizije Beograd, urednik lista „Poletarac”, novinar „Borbe” i (od 1975. godine) urednik Studija B. Njegova emisija „Beograde dobro jutro” počela je da se emituje jula 1975. godine na Studiju B.[2] Bila je ukinuta 1982. godine, kada su određeni članovi vladajuće partije okarakterisali Duškove aforizme kao „političke poruke sa izraženom moralističkom i demagoškom pozadinom”. Scenario i tekst popularnih pesama pisao je za dečiju televizijsku seriju `Na slovo na slovo`. U Beogradu se dugi niz godina održava atletska trka „Sećanje na Duška Radovića”. Duškov brat je poznati atletski trener Branimir Brana Radović. Preminuo je 16. avgusta 1984. godine u Beogradu. Njegov sin je Miloš Radović. Najširoj publici je poznat po aforizmima kojima je budio Beograđane na talasima Radija „Studio B“, koji su kasnije objavljeni u tri knjige „Beograde dobro jutro”. Bio je veliki ljubitelj fudbala i navijač FK Partizan.[3] Dela ovog autora prevođena su na sve značajnije svetske jezike. Radović je dobitnik naših najuglednijih nagrada: Neven, Mlado pokolenje, Nagrade zmajevih dečjih igara, Nagrade sterijinog pozorja, Sedmojulske nagrade, kao i diplome Međunarodne organizacije za dečju književnost Hans Kristijan Andersen. Kao član redakcije i prevodilac sa francuskog dao je imena likovima u stripu Talični Tom.[4] Odabrana dela Kapetan Džon Piplfoks (1953), radio-drama Poštovana deco (1954), pesme Smešne reči (1961), pesme Pričam ti priču (1963), pesme i priče Na slovo, na slovo (1963—1965), televizijska serija Če, tragedija koja traje (1969. sa M. Bećkovićem), poema Vukova azbuka (1971), pesme Zoološki vrt (1972), pesme Beograde, dobro jutro 1 (1977), aforizmi Beograde, dobro jutro 2 (1981), aforizmi Ponedeljak, Utorak, Sreda, Četvrtak (1983), poezija i proza za decu u četiri knjige Neke od njegovih pesama su postale hitovi za decu u izvođenju Dečjeg hora „Kolibri”: Mrak Plavi zec Strašan lav Šta je na kraju Pesma o mleku Tatin muzičar Zdravica (Sve što raste htelo bi da raste...) Pisao je tekstove za pesme poznatih pevača:[5] Bisera Veletanlić (Milo moje/ A ja te znam) Arsen Dedić (Balada o pticama/Balada o zemlji/Biću dobar) Dušan Prelević (Jesenja pesma) Crni Biseri (Šta ću sad) Dejan Petković (Tužna pesma) Zafir Hadžimanov (Plavi žaket) Dragan Laković (Najlepša mama na svetu/Kad je bio mrak) Anica Zubović (Beograde moj) Ljubiša Bačić (Strašan lav) Poznati aforizmi „Roditelji, tucite svoju decu čim vidite da liče na vas.” „Teško je biti dete i biti dobar.” „Ako rešite sve probleme svoje dece, oni neće imati drugih problema sem vas.” „Imati prijatelje, to znači pristati na to da ima lepših, pametnijih i boljih od vas. Ko to ne može da prihvati, nema prijatelja.” „Lopta je kao udavača. Ne muvaj se oko nje ako nemaš ozbiljne namere. Ako ne misliš da je uzmeš.” „Kad neko nema šta da kaže o tome šta jeste najčešće govori o tome što nije. Nije blesav, nije sisao vesla, nije mačiji kašalj, nije naivan, nije čuvao ovce...”

Prečišćen tekst Zakona, sudska praksa, ugovori i obrasci tužbi Drugo, dopunjeno izdanje Izdavači: Pravo - teorija i praksa, Novi Sad / Poslovni biro, Beograd Autor: Radmila Petaković Recenzenti: Dragoljub Petrović, Miroslav Vrhovšek Povez: broširan Broj strana: 538 Pečat bivšeg vlasnika, nekoliko podvučenih rečenica, veoma dobro očuvana. S A D R Ž A J: ZAKON O OBLIGACIONIM ODNOSIMA (prečišćen tekst) I) OPŠTI DEO 1. Osnovna načela 2. Nastanak obaveza 3. Dejstva obaveza 4. Prestanak obaveza 5. Razne vrste obaveza 6. Promena poverioca ili dužnika II) UGOVORI 7. Prodaja 8. Razmena 9. Prodajni nalog 10. Zajam 11. Zakup 12. Ugovor o delu 13. Ugovor o građenju 14. Prevoz 15. Ugovor o licenci 16. Ostava 17. Uskladištenje 18. Nalog 19. Komision 20. Ugovor o trgovinskom zastupanju 21. Posredovanje 22. Otpremanje (špedicija) 23. Ugovor o kontroli robe i usluge 24. Ugovor o organizovanju putovanja 25. Posrednički ugovor o putovanju 26. Ugovor o angažovanju ugostiteljskih kapaciteta (ugovor o alotmanu) 27. Osiguranje 28. Zaloga 29. Jemstvo 30. Upućivanje (asignacija) 31. Bankarski novčani depoziti 32. Deponovanje hartija od vrednosti 33. Bankarski tekući račun 34. Ugovor o sefu 35. Ugovor o kreditu 36. Ugovor o kreditu na osnovu zaloge hartija od vrednosti 37. Akreditivi 38. Bankarska garancija 39. Primena odredaba o bankarskom poslovanju 40. Poravnanje III) MERODAVNO PRAVO U SLUČAJU SUKOBA REPUBLIČKIH ZAKONA IV) PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE SUDSKA PRAKSA 1. Sudska praksa 2. Registar pojmova sudske prakse 3. Obrasci ugovora 4. Obrasci tužbi (K-64)

Izdavač: Privredni pregled, Beograd Autori: Milutin Srdić, Dušan Tatić, Božidar Zdravković Recenzent: Sreten Živković Povez: broširan Broj strana: 471 Pečat bivšeg vlasnika, nešto malo podvlačenja, zabeleški i precrtavanja pojedinih članova zakona. Na 30-ak mesta preko pojedinih članova nalepljeni papirići sa otkucanim tekstom (slika 2). S A D R Ž A J: ZAKON O OBLIGACIONIM ODNOSIMA I) OSNOVI OBLIGACIONIH ODNOSA (OPŠTI DEO) 1. Osnovna načela 2. Nastanak obaveza 3. Dejstva obaveza 4. Prestanak obaveza 5. Razne vrste obaveza 6. Promena poverioca ili dužnika II) UGOVORI 7. Prodaja 8. Razmena 9. Prodajni nalog 10. Zajam 11. Zakup 12. Ugovor o delu 13. Ugovor o građenju 14. Prevoz 15. Ugovor o licenci 16. Ostava 17. Uskladištenje 18. Nalog 19. Komision 20. Ugovor o trgovinskom zastupanju 21. Posredovanje 22. Otpremanje (špedicija) 23. Ugovor o kontroli robe i usluge 24. Ugovor o organizovanju putovanja 25. Posrednički ugovor o putovanju 26. Ugovor o angažovanju ugostiteljskih kapaciteta (ugovor o alotmanu) 27. Osiguranje 28. Zaloga 29. Jemstvo 30. Upućivanje (asignacija) 31. Bankarski novčani depoziti 32. Deponovanje hartija od vrednosti 33. Bankarski tekući račun 34. Ugovor o sefu 35. Ugovor o kreditu 36. Ugovor o kreditu na osnovu zaloge hartija od vrednosti 37. Akreditivi 38. Bankarska garancija 39. Primena odredaba o bankarskom poslovanju 40. Poravnanje III) MERODAVNO PRAVO U SLUČAJU SUKOBA REPUBLIČKIH ODNOSNO POKRAJINSKIH ZAKONA IV) PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE (K-64)

U dobrom stanju! Kako se obogatiti na lak način, voziti ferari i imati najlepšu ženu na svetu, a ne baviti se politikom? Istiniti ljubavni triler od koga zastaje dah! Glavni junaci su srpska verzija Boni i Klajda, a njihove avanture događaju se ovde i sada. Sve ovo moglo je da se dogodi i vama... Jovana, obična devojka, igrom sudbine biva uvučena u obračun crnogorske mafije sa njenim dečkom, koji mora da beži u inostranstvo kako bi se spasao. Pink Panteri mu pružaju šansu da se skloni i obogati pljačkajući jevrejske juvelirske radnje. No u Beogradu Jovana postaje talac sudbine, ucenjena i ponižena. Ipak, ona se diže iz pepela, rađa ćerku i bori se za nju kako zna i ume. Ljubav sa Pink Panterom otkriva zakulisne puteve kriminala i novca i upoznaje nas s tajnama legendarne grupe lopova koju favorizuju britanski i nemački mediji. Dejan Lučić, kao narator, lagano vas uvodi iza scene i prateći trag novca otkriva ko povlači konce... Zavera naravno postoji, a oni koji imaju korist od krađe dijamanata uvek su nedodirljivi. Da li dijamanti i evri donose sreću ili je za nju neophodna i ljubav? Jovana, jedna od vas, zna tajnu.. Dejan Lučić (Beograd, 15. novembar 1950)[1] je srpski publicista, geopolitičar i teoretičar zavere. Detinjstvo i mladost Dejan Lučić završio je žurnalistiku[1] na Fakultetu političkih nauka, zajedno sa bivšim načelnikom državne bezbednosti Jovicom Stanišićem, i komandantom specijalnih jedinica državne bezbednosti Frankom Simatovićem Frenkijem, sa kojima je ostao dugogodišnji prijatelj. Lučić o svom poreklu Dejan Lučić navodi da je potomak Jelene-Ilke Marković, koja je 11. oktobra 1882. godine u Sabornoj crkvi u Beogradu pucala na kralja Milana Obrenovića. Ovaj događaj je poznat kao Ilkin atentat. Lučić tvrdi i da je potomak vojvode Milenka Stojkovića iz Prvog srpskog ustanka. Takođe navodi da je njegov deda bio učesnik demonstracija u Beogradu 27. marta 1941.[traži se izvor] Književni rad Tematika Dejan Lučić se u svojim knjigama bavi tematikom teorijama zavere poput masonerije, tajnih društava, Rimokatoličke crkve i sl. koje predstavlja u svojim špijunsko-obaveštajnim romanima. Promocije Dejan Lučić je promocije svojih knjiga održavao u Studentskom kulturnom centru u Beogradu. Prva promocija je bila 1999. godine, kada je predstavio knjigu Islamska Republika Nemačka. Na toj promociji je pored autora, govorio i beli mag Lav Geršman. Druga promocija je takođe bila u Studentskom kulturnom centru u Beogradu, kada je predstavljena knjiga Kineska osveta. Promocije u dijaspori Dejan Lučić je održavao promocije svojih knjiga i u dijaspori. On je u srpskoj emigraciji u Nemačkoj i Sjedinjenim Američkim Državama držao promocije svojih knjiga, prvenstveno knjige Tajne albanske mafije. Politički rad Dejan Lučić je devedesetih godina bio jedan od osnivača Srpskog pokreta obnove,[traži se izvor], i bio je predsednik gradskog odbora istog, ali je ubrzo izbačen iz partije. Vuk Drašković, predsednik stranke, u svojoj knjizi Meta, okarakterisao ga je kao člana Službe državne bezbednosti. Dejan Lučić je dugo prekinuo rad u politici, sve do 2011. godine, kada se u politiku vratio kao osnivač Srpske demokratske stranke osnovane u martu 2011. godine. Kao dugogodišnji prijatelj Jovice Stanišića i Franka Simatovića, pojavio se kao svedok na njihovom suđenju u Haškom tribunalu 2011. godine, gde je potvrdio da poznaje optužene, i da nikada nije radio za Službu državne bezbednosti. Dela Islamska Republika Nemačka, 1. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-02-0 Islamska Republika Nemačka, 2. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-03-7 Варварство у име Христово, 1. део, Екопрес, ISBN 978-86-83003-05-1 Варварство у име Христово, 2. део, Екопрес, ISBN 978-86-83003-07-5 Pavelićev testament, 1. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-16-7 Pavelićev testament, 2. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-17-4 Краљевство Хазара, 1. део, Екопрес, ISBN 978-86-83003-19-8 Краљевство Хазара, 2. део, Екопрес. ISBN 978-86-83003-20-4. Тајне албанске мафије, Екопрес, ISBN 978-86-83003-04-4 Тајне лоповског заната, Екопрес, ISBN 978-86-83003-08-2 Владари из сенке, Екопрес, ISBN 978-86-83003-01-3 Теорија завере, Екопрес, ISBN 978-86-83003-23-5. Kineska osveta, 2011, Laguna

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Dejan Lučić je istraživač koji se prihvatio skoro nemoguće misije – otkrivanja globalne zavere, ali i njenog segmenta uperenog protiv Srba. Zašto smo toliko važni, a što nismo učili u školama? Zato što smo čuvari Kapije sveta! Porušili smo tursko i austrougarsko carstvo, a to se ne prašta! Spasli smo Moskvu zadržavši Hitlera nekoliko nedelja! Ni to se ne prašta! „Pred čitaocima je uzbudljivo ispričana istorija, u formi dokumentarnog trilera, koja otkriva veze između na prvi pogled nepovezanih aktera – papa, austrougarski car, britanska tajna sluzba, Vinston Čerčil, Staljin, šef sovjetske tajne službe Berija, Aleksandar Ranković, Krcun, Dolanc, Tapi, Franjo Tuđman, šef ’Obraza’ Nebojša Krstić i naravno agenti smrti koji dolaze iz Evropske unije. Tanka nit koja sve ovo povezuje je Josip Broz Tito... Špijunaža ima samo jedan cilj: nametanje svoje vlasti drugima. Ovo je pravi vodič za diktatore, ali i za borbu protiv njih! Titova kletva je knjiga o manipulaciji umom uz pomoć ideologije i terora koji za cilj imaju naše uništenje. Iz Titovog šinjela izlaze političari koji nastavljaju njegovu misiju. Samo su promenjene fraze. Nekada je to bila mantra o komunizmu, sada je o demokratiji i o Evropskoj uniji...“ (Jovan Pejin, istoričar) Dejan Lučić (Beograd, 15. novembar 1950)[1] je srpski publicista, geopolitičar i teoretičar zavere. Detinjstvo i mladost Dejan Lučić završio je žurnalistiku[1] na Fakultetu političkih nauka, zajedno sa bivšim načelnikom državne bezbednosti Jovicom Stanišićem, i komandantom specijalnih jedinica državne bezbednosti Frankom Simatovićem Frenkijem, sa kojima je ostao dugogodišnji prijatelj. Lučić o svom poreklu Dejan Lučić navodi da je potomak Jelene-Ilke Marković, koja je 11. oktobra 1882. godine u Sabornoj crkvi u Beogradu pucala na kralja Milana Obrenovića. Ovaj događaj je poznat kao Ilkin atentat. Lučić tvrdi i da je potomak vojvode Milenka Stojkovića iz Prvog srpskog ustanka. Takođe navodi da je njegov deda bio učesnik demonstracija u Beogradu 27. marta 1941.[traži se izvor] Književni rad Tematika Dejan Lučić se u svojim knjigama bavi tematikom teorijama zavere poput masonerije, tajnih društava, Rimokatoličke crkve i sl. koje predstavlja u svojim špijunsko-obaveštajnim romanima. Promocije Dejan Lučić je promocije svojih knjiga održavao u Studentskom kulturnom centru u Beogradu. Prva promocija je bila 1999. godine, kada je predstavio knjigu Islamska Republika Nemačka. Na toj promociji je pored autora, govorio i beli mag Lav Geršman. Druga promocija je takođe bila u Studentskom kulturnom centru u Beogradu, kada je predstavljena knjiga Kineska osveta. Promocije u dijaspori Dejan Lučić je održavao promocije svojih knjiga i u dijaspori. On je u srpskoj emigraciji u Nemačkoj i Sjedinjenim Američkim Državama držao promocije svojih knjiga, prvenstveno knjige Tajne albanske mafije. Politički rad Dejan Lučić je devedesetih godina bio jedan od osnivača Srpskog pokreta obnove,[traži se izvor], i bio je predsednik gradskog odbora istog, ali je ubrzo izbačen iz partije. Vuk Drašković, predsednik stranke, u svojoj knjizi Meta, okarakterisao ga je kao člana Službe državne bezbednosti. Dejan Lučić je dugo prekinuo rad u politici, sve do 2011. godine, kada se u politiku vratio kao osnivač Srpske demokratske stranke osnovane u martu 2011. godine. Kao dugogodišnji prijatelj Jovice Stanišića i Franka Simatovića, pojavio se kao svedok na njihovom suđenju u Haškom tribunalu 2011. godine, gde je potvrdio da poznaje optužene, i da nikada nije radio za Službu državne bezbednosti. Dela Islamska Republika Nemačka, 1. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-02-0 Islamska Republika Nemačka, 2. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-03-7 Варварство у име Христово, 1. део, Екопрес, ISBN 978-86-83003-05-1 Варварство у име Христово, 2. део, Екопрес, ISBN 978-86-83003-07-5 Pavelićev testament, 1. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-16-7 Pavelićev testament, 2. deo, Ekopres, ISBN 978-86-83003-17-4 Краљевство Хазара, 1. део, Екопрес, ISBN 978-86-83003-19-8 Краљевство Хазара, 2. део, Екопрес. ISBN 978-86-83003-20-4. Тајне албанске мафије, Екопрес, ISBN 978-86-83003-04-4 Тајне лоповског заната, Екопрес, ISBN 978-86-83003-08-2 Владари из сенке, Екопрес, ISBN 978-86-83003-01-3 Теорија завере, Екопрес, ISBN 978-86-83003-23-5. Kineska osveta, 2011, Laguna

JOHN G. COLLIER INDIJANCI OBIJU AMERIKA Prevod - Leonardo Spalatin Izdavač - Matica hrvatska, Zagreb Godina - 1968 280 strana 20 cm Edicija - Svjetski uspjesi Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: IZ PROŠLOSTI 1. Američki Indijanac i trajna nada 2. Indijanac pretpovijesti JUŽNO OD RIO GRANDE 3. Carstvo Inka 4. Dominij Asteka 5. Španjolsko osvojenje 6. Španjolska vladavina i Las Casas 7. Nastavak španjolske povijesti 8. Indijanci i republike SJEVERNO OD RIO GRANDE 9. Indijanci Sjedinjenih Država 10. Osvajanje sjeverno od Rio Grande 11. Irokezi i Čerokezi 12. Kalifornijski i ravničarski Indijanci 13. Konačna borba. Početak i pobjeda 14. Indijanski New deal U BUDUĆNOST 15. Prva interamerička konferencija o životu Indijanaca 16. Sumiranje i predskazivanje Kazalo `Jedan od najvećih svjetskih stručnjaka za Indijance istraživao je njihovu dugu i tragičnu povijest u ovom skraćenom izdanju svoga giasovitog djela. John Collier jedan je od najvećih svjetskih autoriteta za pitanje Indijanaca. Od godine 1933. do 1945. istakao se kao komisionar za indijanska pitanja. Djelo Indijanci obiju Amerika objavila je, uvezano u platno, tvrtka W. W. Norton & Company, Inc., godine 1947. na te- melju specijalnog aranžmana s The New American Library. U svibnju godine 1948. djelo je dobilo nagradu Anisfield-Wolf kao jedno od dva `najbolja djela o pitanjima ljudskih vrsta, objavljena U toku prošle godine`. Duga povijest Indijanaca zapadne hemisfere tragična je i optimistička: tragična zato što je sramotna historija bijelčeva osvojenja i pljačke - optimistička zato što otkriva ono strasno i duboko poštovanje ljudske ličnosti, ljubav prema životu i zemlji koja je Indijancu bila sveti amanet sve od kamenog doba. Djelomičan sadržaj vidljiv je iz rasporeda poglavlja: Indijanci pretpovijesti - Inke, Asteci i španjolsko osvojenje Indijanci Sjedinjenih. Država - Konačna borba - Indijanski New Deal - Predskazivanje budućnosti. Izvanredno zanimljiv i ujedno stručan način izlaganja osigurava ovoj knjizi uspjeh kod širokih slojeva čitalaca, koji ne mogu ostati ravnodušni pred jednom od najuzbudljivijih istinskih priča u kojima je povijesna zbilja nadišla fantaziju.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Džon Kolijer Indians of the Americas Indijanci Obeju Amerika

Izdavač: Zavičajni muzej, Novi Pazar Urednik: Ejup Mušović Povez: broširan Broj strana: 63 Veoma dobro očuvana. Gaston Gravje (1886-1915) bio je francuski geograf i antropolog, čiji se opus najvećim delom odnosio na geografske, istorijske, antropološke i druge karakteristike Srbije i Srba. Nakon što je savladao srpski jezik, intenzivno će putovati po Šumadiji, Bosni, Hercegovini, Hrvatskoj, Otomanskom carstvu i Albaniji. Na neka od ovih putovanja išao je sa dvadeset godina starijim Jovanom Cvijićem, vrhunskim autoritetom u oblastima koja je Gravje proučavao, a čije će delo imati ogroman uticaj na Gravjea. O ovim putovanjima Gravje će napisati iscrpne naučne radove, pri čemu je najznačajniji rad bio `Novopazarski sandžak`, u kome se detaljno bavio geografijom i stanovništvom ove regije, koja je tada još uvek bila u sastavu Otomanske imperije. U ovom radu, Gravje konstatuje da je stanovništvo na teritoriji Novopazarskog sandžaka iste rase izuzev Peštera i Rožaja, kao i to da je etničko jedinstvo veoma važno u svakoj balkanskoj zemlji. „To stanovništvo je srpske krvi, tipa i jezika, ali se deli, onako kao i Bosna, – samo bez katolika na dva vrlo odsečena elementa: s jedne strane muslimani, a s druge pravoslavni hrišćani. Jedni se nazivaju Turci, a drugi Srbi: jedni vele da govore ’bošnjački’, a drugi ’srpski’. Ono što po ispitivanju odmah pada u oči to je, da je najveći deo zemljišta, naročito zapad, zauzet pravoslavnim elementom čistim od svake mešavine, dok je muslimansko stanovništvo rasejano u ostrvca više ili manje velika, najčešće mešovitog tipa i najviše u susedstvu granice sa Srbijom i Crnom Gorom“. S A D R Ž A J: 1. Glavne geografske crte 2. Klima i vegetacija 3. Naseljenje 4. Način Života 5. Oblasti u unutrašnjosti Sandžaka - Dolina Lima - Gornji Lim - Donji Lim - Donji Kolašin i Bihor - Istočno od Lima - Novopazarska kotlina sa Rogoznom (K-81)

U dobrom stanju! Zastitni omotac malo iskrzan i ostecen, nista strasno ostalo u dobrom i urednom stanju! Redje u ponudi! VIZANTIJSKA CIVILIZACIJA LUJ BREJE NOLIT B e o g r a d 1 9 7 6 KNJIŽEVNOST I CIVILIZACIJA S a d r ž a j PRIVATNI ŽIVOT - Porodica - Porodična imena - Veridba i brak - Porodični život - Porodični posed - Materijalni život - Kuća - Nameštaj - Odelo - Obedovanje - Kupatila - Privatni život careva GRADSKI ŽIVOT - Život u Carigradu - Grad - Stanovništvo - Saobraćaj i javni život - Hipodrom i priredbe - Pozorišta - Gradski život u provincijama - Aleksandrija i egipatski gradovi - Antiohija - U azijskim provincijama - Maloazijski i crnomorski gradovi - Zapad: Ilirik i Helada - Vizantijski zapad PRIVREDNI ŽIVOT - Sela i seoska privreda - Industrija i trgovina DUHOVNI ŽIVOT - Verski život - Praznoverice, otpadnici INTELEKTUALNI ŽIVOT - Vizantijska književnost - Poezija - Filozofija i nauke - Nastava - Vizantijska umetnost - Ekspanzija vizantijske umetnosti ZAKLJUČAK .............................................................. LUJ BREJE Rođen 1868. u Brestu (Francuska). Doktorirao na Sorboni. Profesor istorije u gimnazijama u Montobanu, Buržu, Remsu, Sen Kentenu i najzad, 1899. predavač istorije starog veka i geografije na Univerzitetu u Klermon Feranu. Luj Breje je stekao ogromno znanje preduzimajući mnogobrojna putovanja kad to nije bilo lako. Posetio je 191O-1912-1914 Veneciju, Atinu, Carigrad, Rim, Siciliju, ponovo Grčku gde je proučavao vizantijsku skulpturu. Poslednje putovanje preduzeo je po SVETOJ GORI 1930. sa svojim prijateljem Gabrijelom Mileom, poznatim vizantologom. Jažući na magarcu mesec dana su krstarili čuvenim poluostrvom, zadržavajući se u mnogim manastirima kako bi proučili blago vizantijske umetnosti. Bio je svetski autoritet za Vizantiju, Govorio je naučnicima okupljenim u Bristu, Buržu, BEOGRADU, Bukureštu, Rimu. Napisao je veliku /t r i l o g i j u/ Vizantije, naučnO remek delO svetskog značajaš: 1. Život i smrt Vizantije, 1947 2. Institucije Vizantijskog carstva, 1949 3. Vizantijska civilizacija, 1950 Po svom naučnom znanju, autoritetu, radoznalosti i strašću za putovanjem i upoznavanjem na licu mesta sa prohujalim kulturama, Luj Breje bio je /r e n e s a n s n i/ historik !!!

Antropogeografska i etnološka razmatranja na terenu i u narodu vršena 1934-1937 godine Izdavači: Muzej u Prištini / Narodna i univerzitetska biblioteka u Prištini Biblioteka Čuvari baštine, knj. 1 Povez: tvrd Broj strana: 376 + prilozi Ilustrovano. Veoma dobro očuvana. Knjiga je podeljena na sedam tematskih celina: 1. Etnička prošlost i istorijsko-geografsko stanje Srba u Drenici u starije doba 2. Etnička prošlost Srba u Drenici u novom veku 3. Etnička prošlost i etnografsko-antropogeografsko stanje Arbanasa u Drenici u novom veku 4. Patrijarhalna kultura kod Arbanasa u Drenici 5. Život i običaji 6. Etnička prošlost Cigana (Roma) u Drenici u novom veku 7. Naselja i poreklo stanovništva „M. S. Milojević, srpski spisatelj iz doba romantizma ističe kako u jednom delu Drenice u 431-oj kući živi „sve sam Srbin poturčen, koji vrlo malo zna arnautski i koji više srpski no arnautski govore“. Zatim navodi: „U 258 takođe poturčeni Srbin, ali koji podjednako govore i jednim i drugim jezikom“. Slično Milojeviću, razlaže i drugi srpski spisatelj T. Stanković, koji navodi: „Drenički Arnautaši, svi znaju dan svoje slave – svoga krsnog imena i toga dana ništa ne rade.“ (K-136)

ETOS POGRANIČJA: Kšištof Čiževski **Potpuno nova, nekorišćena knjiga.** Naslov Etos pograničja / Kšištof Čiževski ; prevela s poljskog Ljubica Rosić Jedinstveni naslov Linia powrotu. scc Vrsta građe esej Jezik srpski Godina 2010 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Biblioteka XX vek : Knjižara Krug, 2010 (Beograd : Čigoja štampa) Fizički opis 286 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Rosić, Ljubica Zbirka Biblioteka XX vek ; 188 ISBN 978-86-7562-089-1 (broš.) Napomene Prevod dela: Linia powrotu / Krzysztof Czyzewski Tiraž 1.000 Na poleđini nasl. lista beleška o autoru Str. 263-277: Glosar / Ljubica Rosić Registar. Kšištof Čiževski (Krzysztof Czyżewski, Varšava 1958), književnik, izdavač, umetnički fotograf, glumac. Bio je glumac prvog ansambla eksperimentalnog antropološkog pozorišta `Garđenjice` (1978-1983) i urednik underground časopisa `Čas kulturi` (1983-1988). Osnovao je Fondaciju `Pograničje` (1990) i Centar `Pograničje - umetnosti, kulturâ, narodâ` (1991) u Sejnima, poljskom gradu u blizini poljsko-litvanske granice. Čiževski je danas direktor izdavačke kuće `Pograničje` i glavni urednik časopisa `Krasnogruda`, koji izdaje ta kuća. Veoma je aktivan kao animator programâ međukulturnog dijaloga u Srednjoj Evropi, na Kavkazu, u Srednjoj Aziji i u drugim pograničjima sveta. Autor je knjiga Staza pograničja (Ścieżka pogranicza, 2001) i Linija povratka (Linia powrotu, 2008), za koju je 2008. godine dobio prestižnu nagradu `Cogito`, koju javni mediji u Poljskoj dodeljuju najboljoj knjizi godine. Etos pograničja je izbor eseja objavljenih u Liniji povratka, koji je autor autorizaovao i za koji je napisao predgovor. Pored predgovora, glosara i indeksa imena, knjiga sadrži sledeće oglede: 1. ``Linija povratka`` -2. ``Povratak srednjoj Evropi`` -3. ``Vreme provincije`` -4. `` Kompleks Аtlantide ili srednja Evropa posle кraja sveta`` -5. ``Limes i agora`` -6. ``Černovci - zaboravljena metropola na obodu Habsburške monarhije`` -7. ``Paul Celan i kultura dijaloga u Bukovini`` -8. ``Duhovnost Vilna`` -9. ``Naša Bosna`` -10. ``Kosovska varijacija`` -11. ``Glas drugoga`` -12. ``Drago Jančar - čovek s ruba`` -13. ``Sakrum, fašizam, Elijade`` -14. ``Тomas Venclova - čovek s druge strane`` -15. ``Мost i čovek``

Lepo očuvano jako retko u ponudi Podrinjsko valjevske planine Vasović, Milorad Vrsta građe - knjiga Izdavanje i proizvodnja - Valjevo : Agencija Valjevac : Valjevska gimnazija ; Petnica : Istraživačka stanica, 2003 Jezik - srpski ISBN - 86-83555-03-8 COBISS.BH-ID - 103372044 Podrinjsko-valjevske planine je naziv za skup planina koje ispunjavaju delove severozapadne i središnje Srbije, čineći razvođa između Kolubare i Jadra na severu, Drine na jugozapadu i Zapadne Morave na jugu. One pripadaju grupi severoistočnih dinarskih planina.[1] Najviši vrh je Mali Povlen (1347mnv) koji je ujedno i najviši vrh Zapadne Srbije. Geografske karakteristike[uredi | uredi izvor] Valjevske planine spadaju u rudne planine i one su završni masivi Dinarskog planinskog sistema u severozapadnoj Srbiji. Venac ovih planina karakteriše međusobna povezanost sa izuzetkom Maljena.[2] Za ove planine je karakteristično da imaju veliku dužinu i uglavnom uporednički pravac pružanja. Protežu se na oko 117 km. One se prostorno vezuju sa Rudnikom, stvarajući tako planinsku gredu dugu 142 km, koja pregrađuje skoro čitavu srednju Srbiju. Ova planinska greda je relativno male širine: na krajnjem istočnom delu (Suvobor) široka je oko 5,5 km, a u krajnjem severozapadnom delu oko 12 km. Na profilu Medvednik-Jablanik-Povlen široka je oko 20 km, između Pecke i Ljubovije 17,5 km, a između Kostajnika i Malog Zvornika 15,5 km. Najveću širinu dostižu na pravcu Valjevo -Kosjerić (oko 30 km). Ta greda je neznatne visine jer doseže samo 1343 m (Mali Povlen). Izgrađene su od nekarbonatskih stena, usled čega su manje krševite a više zaobljene i blago disecirane, bogatije vodom, većim delom pokrivene plodnim glinovitim prektivačem, a posledica toga je razvoj bujnih šuma i livada.[3] Reljef[uredi | uredi izvor] Podrinjsko-valjevske planine nisu visoke, ali su raznolike u geomorfološkom pogledu jer su sastavljene od različitih stena, bile su izložene tektonskim pokretima, transgresijama, regresijama i gotovo svim erozivnim procesima (sem glacijalnim i eolskim). Medvednik, Jablanik, Povlen i Maljen spadaju u prave Valjevske planine. Sastavljene su mahom od trijaskog krečnjaka i vrlo su kršne, a na prostoru od Maljena do Suvobora prevlađuje serpentin i eufotit. Medvednik je sastavljen od mezozjskog krečnjaka. Povlen je karakterističan po omanjim vrtačama. Negde preko škriljaca leže kvarceviti konglomerati obrazovani su pravi krševi. U prostorima sastavljenim od serpentina, tufita i glinovitog krečnjaka obrazovane su prostrane površi Lisina i Pustopolje, koja je posuta sitnozrnim oblucima od belog kvarca i kvarcevitim peskom.[3] Klima[uredi | uredi izvor] Planinska greda koju čine Podrinjsko-valjevske planine sa Rudnikom umanjuje dejstvo hladnih vetrova sa severa, kao i toplih sa juga, i na taj način povećava količinu padavina i pojavu brojnih tokova čiste planinske vode. [3] Maljen se odlikuje posebnim odlikama reljefa i zbog toga su klimatski faktori povoljni i uslovljavaju raznovrstan i specifičan biljni i životinjski svet. Masiv Maljena karakterišu četinarske šume.[2] Popis planina[uredi | uredi izvor] Povlen, sa najvišim vrhom Mali Povlen (1347 mnv) Medvednik, sa najvišim vrhom (1247 mnv) Magleš, sa najvišim vrhom Pali(1036 mnv) Jablanik, sa najvišim vrhom (1274 mnv) Maljen, sa najvišim vrhom Kraljev sto (1104 mnv) Suvobor, sa najvišim vrhom (864 m) Naseljenost[uredi | uredi izvor] Naseljenost ovog područja je vrlo raznoliko. Severoistočna podgorina je izuzetno naseljena, saobraćajni pravci su bolje uređeni i povezani međusobno i sa glavnim putnim pravcima. Postoje brojna naselja, kao i veći gradski centri ovog dela Srbije (Valjevo, Loznica, Krupanj i Mionica). Jugozapadna podgorina se znatno proširuje ispod Jablanika i Povlena, gde se površi stepenasto spuštaju prema Kosjerićkoj i Požeškoj kotlini, pa je u tom delu prohodnija, privredno razvijenija, a samim tim i naseljenija.[3] Izvori[uredi | uredi izvor] ^ „Valjevske planine”. Turistička organizacija Valjevo. Arhivirano iz originala 04. 11. 2016. g. Pristupljeno 28. 1. 2017. ^ Vrati se na: a b Loma, Bogoljub (1996). Divčibare. Valjevo: Kolubara. ^ Vrati se na: a b v g Vasović, Milorad (2003). Podrinjsko valjevske planine. Valjevo. Literatura[uredi | uredi izvor] Valjevske planine : mogućnosti razvoja turizma / Nevenka Pjevač. - Beograd : Zadužbina Andrejević, 2002. - 133 str. : ilustr. ; 24 cm. - (Biblioteka Posebna izdanja / Zadužbina Andrejević, ISSN 1450-801X ; 34)COBISS.SR 22848527 Turistički potencijali Valjevskih planina : doktorska disertacija / Nevenka Pjevač. - Beograd : [N. Pjevač], 1997. - 244 lista : ilustr. COBISS.SR 18423823 Vodni potencijal i hidrogeografska rejonizacija Valjevskih planina : doktorska disertacija / Sava Simić. - Beograd : [S. Simić], 2016. - 352 lista, 17 presavijenih listova : ilustr.COBISS.SR 1536339144 Valjevske planine [Slikovna građa] / Turistička organizacija, Valjevo. - [Valjevo : Turistička organizacija, 200-] ([b. m. : b. i.]). - 1 prospekt ([6] str.) : fotogr. - Sadrži kratak istorijat o planinama: Medvednik, Jablanik, Povlen, Magleš i Maljen.COBISS.SR 295236359 Tags: podrinje valjevo geografija srbije etnografija

Skica za Zakonik o obligacijama i ugovorima Prvo izdanje Izdavač: Centar za dokumentaciju i publikacije Pravnog fakulteta u Beogradu Povez: broširan Broj strana: 328 Dve podvučene rečenice, veoma dobro očuvana. I) O B L I G A C I J E 1.) NASTANAK OBVEZA - Ugovor - Prouzrokovanje štete - Neosnovano obogaćenje - Nezvano vršenje tuđih poslova (poslovodstvo bez naloga) - Jednostrana izjava volje 2.) DEJSTVO OBVEZA - Opšta pravila - Poveriočeva prava 3.) PRESTANAK OBVEZA - Ispunjenje - Ostali načini prestajanja obveza 4.) RAZNE VRSTE OBVEZA - Novčane obveze - Obveze sa više predmeta - Obveze sa više dužnika ili poverilaca 5.) PROMENA POVERIOCA ILI DUŽNIKA - Ustupanja potraživanja ugovorom ili cesija - Promena dužnika II) U G O V O R I - Prodaja - Razmena - Prodajni nalog - Zajam - Dar - Zakup - Posuda ili naruč - Saradnja u poljoprivredi - Privredno udruženje građana - Ugovor o delu - Prevoz - Izdanje - Ostava - Ugovor o uskladištenju - Nalog - Komision - Agencija - Posredovanje - Otpremanje - Osiguranje - Doživotno izdržavanje - Doživotna renta - Opklada i igra (kocka) - Zaloga - Jemstvo - Kreditni nalog - Tekući račun - Upućivanje ili asignacija - Poravnanje (K-61)

Skica za zakonik o obligacijama i ugovorima Drugo izdanje Izdavač: Savremena administracija, Beograd Povez: broširan Broj strana: 328 Spolja kao na slikama, unutra potpuno čista i veoma dobro očuvana. I) O B L I G A C I J E 1.) NASTANAK OBVEZA - Ugovor - Prouzrokovanje štete - Neosnovano obogaćenje - Nezvano vršenje tuđih poslova (poslovodstvo bez naloga) - Jednostrana izjava volje 2.) DEJSTVO OBVEZA - Opšta pravila - Poveriočeva prava 3.) PRESTANAK OBVEZA - Ispunjenje - Ostali načini prestajanja obveza 4.) RAZNE VRSTE OBVEZA - Novčane obveze - Obveze sa više predmeta - Obveze sa više dužnika ili poverilaca 5.) PROMENA POVERIOCA ILI DUŽNIKA - Ustupanja potraživanja ugovorom ili cesija - Promena dužnika II) U G O V O R I - Prodaja - Razmena - Prodajni nalog - Zajam - Dar - Zakup - Posuda ili naruč - Saradnja u poljoprivredi - Privredno udruženje građana - Ugovor o delu - Prevoz - Izdanje - Ostava - Ugovor o uskladištenju - Nalog - Komision - Agencija - Posredovanje - Otpremanje - Osiguranje - Doživotno izdržavanje - Doživotna renta - Opklada i igra (kocka) - Zaloga - Jemstvo - Kreditni nalog - Tekući račun - Upućivanje ili asignacija - Poravnanje (K-55)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Fali naslovna strana! André Martinet (francuski: [ɑ̃.dʁe maʁ.ti.nɛ]; Saint-Alban-des-Villards, 12. travnja 1908. – Châtenay-Malabry, 16. srpnja 1999.) bio je francuski lingvist, utjecajan zahvaljujući svom radu na strukturnoj lingvistici. Život i djelo Martinet je položio agregaciju engleskog jezika i doktorirao nakon što je, kao što je tradicionalno u Francuskoj, predao dvije teze: La gémination consonantique d`origine expressive dans les langues germaniques i La phonologie du mot en danois. Od 1938. do 1946. radio je kao voditelj studija na École pratique des hautes études (EPHE). Nakon Drugog svjetskog rata preselio se u New York, gdje će ostati do 1955. godine. U New Yorku je vodio International Auxiliary Language Association do kraja 1948. [1] i predavao na Sveučilištu Columbia, gdje je služio kao predstojnik odjela od 1947. do 1955. Također, postao je urednik Worda, lingvističkog časopisa . Godine 1955. vratio se na svoj položaj u EPHE i preuzeo katedru za opću lingvistiku na Sorboni, a zatim na Paris V. Nastavio je biti aktivan profesionalno radeći kao predsjednik Europskog lingvističkog društva i osnivanjem Društva za funkcionalnu lingvistiku i časopis La Linguistique. Praška lingvistička škola bila je jedan od Martinetovih glavnih utjecaja, a poznat je po pionirskom funkcionalističkom pristupu sintaksi, što je dovelo do žestoke polemike s Noamom Chomskim.[2] Napisao je više od dvadeset knjiga - o temama od povijesne lingvistike (Économie des changes phonétiques, 1955.) do opće lingvističke teorije. Njegovo najpoznatije djelo, Elementi opće lingvistike (1960.) prevedeno je na 17 jezika i utjecalo je na generaciju studenata, kako u Francuskoj tako iu inozemstvu. Ostala djela uključuju Opću sintaksu (1985.), Funkciju i dinamiku jezika (1989.) i intelektualnu autobiografiju pod naslovom Sjećanja jednog lingvista i život jezika.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Omoti malkice osteceni, nista strasno. Same knjige i unutrasnjost knjiga u dobrom i urednom stanju! Svetski klasik. Zlatna grana` opisuje primitivne metode obožavanja naših predaka, seksualne prakse, čudne rituale i festivale. Pobijajući popularnu misao da je primitivni život bio jednostavan, ovo monumentalno istraživanje pokazuje da je divlji čovek bio upleten u splet magije, tabua i sujeverja. Ovde je otkrivena evolucija čoveka od divljaštva do civilizacije, od modifikacije njegovih čudnih i često krvoločnih običaja do ulaska u trajne moralne, etičke i duhovne vrednosti. Sir James George Frazer OM FRS [1] FRSE FBA (1. januar 1854 – 7. maj 1941), bio je škotski socijalni antropolog poznat po izuzetnom uticaju na ranu fazu studija mitologije i komparativne religije.[2] Često ga se naziva jednim od očeva i osnivača moderne antropologije. Njegovo najpoznatije djelo The Golden Bough (1890) je detaljno opisalo sličnosti magijskih i religijskih vjerovanja širom svijeta. Frazer je tvrdio da su ljudska vjerovanja evoluirala kroz tri stadija: primitivnu magiju, religiju i modernu nauku. Djelomični opus Creation and Evolution in Primitive Cosmogenies, and Other Pieces (1935) The Fear of the Dead in Primitive Religion (1933–36) Condorcet on the Progress of the Human Mind (1933) Garnered Sheaves (1931) The Growth of Plato`s Ideal Theory (1930) Myths of the Origin of Fire (1930) Fasti, autor: Ovidije (prijevod i komentar), 5 tomova (1929) skraćena verzija (1931) revizija G. P. Goold (1989, isrp. 1996): ISBN 0-674-99279-2 Devil`s Advocate (1928) Man, God, and Immortality (1927) The Gorgon`s Head and other Literary Pieces (1927) The Worship of Nature (1926) (from 1923–25 Gifford Lectures,[3]) The Library, autor: Apolodor (prijevod i napomene), 2 toma (1921): ISBN 0-674-99135-4 (vol. 1); ISBN 0-674-99136-2 (vol. 2) Folk-lore in the Old Testament (1918) The Belief in Immortality and the Worship of the Dead, 3 volumes (1913–24) The Golden Bough, 3. uzdanje: 12 tomova (1906–15; 1936) 1922 skraćena verzija: ISBN 0-486-42492-8 Totemism and Exogamy (1910) Psyche`s Task (1909) The Golden Bough, 2. izdanje: 6 tomova (1900) Pausanias, and other Greek sketches (1900) Description of Greece, by Pausanias (prijevod i komentar) (1897-) 6 tomova. The Golden Bough: a Study in Magic and Religion, 1st edition (1890) Totemism (1887) Jan Harold Brunvard, American Folklore; An Encyclopedia, s.v. `Superstition` (p 692-697) Potku Zlatne grane čini mit o vladavini sveštenih kraljeva u šumi posvećenoj Dijani, na obali jezera Nemi, u albijskim brdima u Italiji. Da bi zauzeo mesto sveštenog kralja, kandidat je morao da sa vrha jednog drveta odlomi granu imele (`zlatnu granu`) i da ubije svog prethodnika. Zbog toga je Dijanin sveštenik živeo u stalnom strahu od sledećeg pretendenta na njegov položaj i sa isukanim mačem čuvao drvo na kome je bila kobna grana imele. Frejzer je sebi postavio zadatak da odgovori na dva pitanja: `Najpre, zašto je Dijanin sveštenik sa obala Nemija, šumski kralj, morao da ubije svog prethodnika? Zatim, zašto je morao, pre no što će ga ubiti, da sa izvesnog drveta odlomi granu koju su stari poistovećivali sa Vergilijevom zlatnom granom?` Da bi odgovorio na ova pitanja, Frejzer je napisao jednu od najvećih studija o magiji i religiji. Sir James George Frazer OM FRS [1] FRSE FBA (1. januar 1854 – 7. maj 1941), bio je škotski socijalni antropolog poznat po izuzetnom uticaju na ranu fazu studija mitologije i komparativne religije.[2] Često ga se naziva jednim od očeva i osnivača moderne antropologije. Njegovo najpoznatije djelo The Golden Bough (1890) je detaljno opisalo sličnosti magijskih i religijskih vjerovanja širom svijeta. Frazer je tvrdio da su ljudska vjerovanja evoluirala kroz tri stadija: primitivnu magiju, religiju i modernu nauku. Djelomični opus Creation and Evolution in Primitive Cosmogenies, and Other Pieces (1935) The Fear of the Dead in Primitive Religion (1933–36) Condorcet on the Progress of the Human Mind (1933) Garnered Sheaves (1931) The Growth of Plato`s Ideal Theory (1930) Myths of the Origin of Fire (1930) Fasti, autor: Ovidije (prijevod i komentar), 5 tomova (1929) skraćena verzija (1931) revizija G. P. Goold (1989, isrp. 1996): ISBN 0-674-99279-2 Devil`s Advocate (1928) Man, God, and Immortality (1927) The Gorgon`s Head and other Literary Pieces (1927) The Worship of Nature (1926) (from 1923–25 Gifford Lectures,[3]) The Library, autor: Apolodor (prijevod i napomene), 2 toma (1921): ISBN 0-674-99135-4 (vol. 1); ISBN 0-674-99136-2 (vol. 2) Folk-lore in the Old Testament (1918) The Belief in Immortality and the Worship of the Dead, 3 volumes (1913–24) The Golden Bough, 3. uzdanje: 12 tomova (1906–15; 1936) 1922 skraćena verzija: ISBN 0-486-42492-8 Totemism and Exogamy (1910) Psyche`s Task (1909) The Golden Bough, 2. izdanje: 6 tomova (1900) Pausanias, and other Greek sketches (1900) Description of Greece, by Pausanias (prijevod i komentar) (1897-) 6 tomova. The Golden Bough: a Study in Magic and Religion, 1st edition (1890) Totemism (1887) Jan Harold Brunvard, American Folklore; An Encyclopedia, s.v. `Superstition` (p 692-697)