David R. Hamilton, PhD - DESTINY VS FREE WILL Izdavač: HAY HOUSE Povez: Mek Godina izdanja: 2007 Broj strana: 198 Format: veći (22,5 x 15 cm) Knjiga je dosta dobro očuvana, unutrašnjost gotovo besprekorna, izuzev blago požutelih oboda listova; bila je u stanu pušača (oseća se blag miris duvana) - stanje možete videti na fotografijama.

RESET U KRVI UKRAJINA vs RUSIJA Autor: Dragan Vujičić Izdavač: Dosije 2X files Povez: mek Broj strana: 301

Uputstvo za video rekordere `GRUNDIG` Germany,modele VS-550 PAL/E/GB,MVS-550 ; VS-540 PAL / VS-540 VPS ; VS-500 PAL/VPS/GB,MVS-500,u dobrom je stanju.

Uputstvo za video rekordere `GRUNDIG` Germany,modele VS-630 VPT / VS-640 VPT / VS-660 VPT,na nemačkom jeziku,u dobrom je stanju.

Uputstvo za video rekordere `GRUNDIG` Germany,modele VS-540 PAL / VS-540 VPS,na nemačkom jeziku,u dobrom je stanju.

SUPERVISION Ein integratives Modell Astrid Schreyogg Schreyögg, Astrid Supervision. Ein integratives Modell. Lehrbuch zu Theorie und Praxis. Erscheinungsort: Wiesbaden Verlag: VS Verlag für Sozialwissenschaften Erscheinungsjahr: 2004 Auflage: 4. überarb. u. erw. Aufl. Format: 8° Einband: Okart. ISBN: 3810040991 Sprache: deutsch -------- Schreiogg, Astrid nadzor. Integrativni model. Udžbenik iz teorije i prakse. Mesto izdavanja: Viesbaden Izdavač: VS Izdavačka kuća za društvene nauke Godina izdanja: 2004 Izdanje: 4. revidirano. itd. ed. Format: 8° Povez: Okart. Stanje: G.E. 399 pp. ISBN: 3810040991 Jezik: nemački Knjiga je NOVA.....➡️ ➡️ -------------------------------- M

Uputstvo za upotrebu sa tehničkim podacima za programske vremenske releje tip VS-10U4,iz 1973 godine,u dobrom je stanju.

RUS16) Ethnography of the Walbiri (Waljbiri); physical environment, includes table of Walbiri flora, with language and Latin names, uses; history from 1862, contacts with Australian explorers, pastoral settlement, violent conflict, establishment of Aboriginal settlements; contemporary distribution, numbers, relations with neighbouring groups, ethnocentrism; local organisation, sections, subsections, personal mobility in relation to religious significance of country; kinship system, residential family unit, marital relations, discord, elopements, adultery; socialisation, relations between parents and children, other kinfolk; moieties, descent; progressions through age grades; law, social control; betrothal, marriage, childbirth; initiation, circumcision, subincision; death, funerary practices, child vs adult, man vs woman, causes of death, mourning.

SEREN KJERKEGOR - BREVIJAR IZDAVAČ: GRAFOS BEOGRAD STRANA: 79 MEKOG POVEZA STANJE: OČUVANA, KNJIGA KAO NA SLICI OCENA: 4... DOSTAVU PLAĆA KUPAC, KUT VS

John M. Anderson - On Case Grammar Prolegomena to a theory of gramatical relations Croom Helm, Humanities Press, London, 1977. Tvrd povez, zastitni omot, 313 strana, na nekoliko mesta uredno podvlaceno grafitnom olovkom. Originally published in 1977, On Case Grammar, represents a synthesis of various lines of research, with special regard to the treatment of grammatical relations. Arguments are assessed for and against case grammar, localism, lexical decomposition and relational grammar. The book surveys the important evidence to support the validity of the choice of a case grammar as the most satisfactory of current accounts of the notion of grammatical relations. This evidence is derived from a detailed examination of various processes in English and from a typological comparison of other languages, notably Dyirbal and Basque. The book also looks at the establishment of principled limitation on the set of case relations. Lexical, syntactical, semantic and morphological evidence suggests that the set of cases is in conformity with the predictions of a strong form of the localist hypothesis, which requires that case relations be distinguished in terms of source vs. goal vs. location.

Detalji predmeta Stanje Polovno STRIPOTEKA dvobroj 332/333 Izdavač: FORUM Novi Sad Godina izdanja : decembar 1975 Pismo: latinica Povez: novinski sa 2 klamarice Broj stranica: 68 boja: crno -bela tehnika datum postavljanja aukcije: 30.11.2021. Smeštaj: VŠ-3 TROŠKOVI SLANJA. preporučena tiskovina (133) + deo troškova pakovanja (5 dinara) = 138 dinara Opšte stanje : strip kockast - hrbat ravan čvrst, kompaktan bez podvlačenja bez pečata, povez odličan, Nedostaci: manja napuknuća na vrhovima hrbata stripoteke, dva poprečna napuknuća na hrbatu oko klamarica, manji trag presavijanja u gornjem i donjem desnom uglu prednje korice i dela listova stripoteke, svetle flekice na desnoj ivici listova, gde se stripoteka lista pri čitanju,

PRAZNO OGLEDALO Dnevnik zen monaha: Janviljem van de Vetering Naslov Prazno ogledalo : dnevnik zen monaha / Janviljem van de Vetering ; preveo Branislav Kovačević Vrsta građe roman Jezik srpski Godina 2003 Izdanje 1. izd. Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Stylos, 2003 (Novi Sad : Stylos print) Fizički opis 249 str. ; 18 cm Drugi autori - osoba Kovačević, Branislav, 1956- = Kovačević, Branislav, 1956- Zbirka Biblioteka Ambrozija : džepna knjiga ; knj.9 ISBN 86-7473-122-8 (broš.) Napomene Prevedeno prema: The Empty mirror / Janwillem van de Wetering; izvornik na hol. jeziku Tiraž 1.000. Ovo je knjiga o jednogodišnjem boravku autora u Kjotou, japanskom zen manastiru, kao učenika tamošnjeg majstora zena. To je ujedno simpatična i s finom merom ironije pisana ispovest o iskustvima početnika kroz koja je prošao, kao i o načinu života tamošnjih monaha. Sve to Vetering je začinio nizom drevnih zen priča i anegdota, koje ilustruju njegovu i borbu svakog zen monaha. Odlično očuvana knjiga. vs

IZMEĐU DELA I PREDMETA ISTORIJA UMETNOSTI Šifra artikla: 311960 Isbn: 9788687107809 Autor : Nikola Dedić Izdavač : FAKULTET ZA MEDIJE I KOMUNIKACIJE Knjiga Između dela i predmeta. Majkl Frid i Stenli Kavel između moderne i savremene umetnosti počiva na dve ravni analize. Prva pripada domenu istorije umetnosti, u čijem je fokusu analiza načina na koji moderna umetnost tretira problem teatra i teatralnosti, te analiza razloga i načina na koji j... Detaljnije Knjiga Između dela i predmeta. Majkl Frid i Stenli Kavel između moderne i savremene umetnosti počiva na dve ravni analize. Prva pripada domenu istorije umetnosti, u čijem je fokusu analiza načina na koji moderna umetnost tretira problem teatra i teatralnosti, te analiza razloga i načina na koji je ova problematika sa pojavom savremene umetnosti napuštena. Drugi nivo analize pripada domenu filozofije, a u okviru te analize pokazuje se veza između filozofskog koncepta skepticizma i istorijsko-umetničkog koncepta teatralnosti, pri čemu se oba koncepta tiču moderne kao doba epohalne, strukturalne krize. Ovu problematiku iz svojih domena analiziraju Majkl Frid kao istoričar umetnosti, sa jedne strane, i Stenli Kavel, kao filozof sa druge. Ova studija stoga jeste metateorijska diskusija o Fridovoj istoriji umetnosti kroz prizmu Kavelove filozofije jezika, i obrnuto: knjiga daje uvid u Kavelovu filozofiju jezika kroz postavke Fridovog istorijsko-umetničkog metoda. Uvod u jedan dijalog istorije umetnosti i filozofije / 13 KAVEL, MODERNIZAM I SKEPTICIZAM 1. Skepticizam i legitimnost modernog doba Kavel i filozofija običnog jezika / 29 Problem a priori kriterijuma jezika / 32 Problem skepticizma / 35 Vitgenštajn kao filozof istorijske ‘katastrofe’ / 39 2. Filozofski problemi moderne umetnosti Kavelova filozofija umetnosti / 45 Univerzalnost estetskog suda / 48 Modernizam, intencija i kriza kriterijuma / 50 ‘Ontologija’ umetničkog medija / 54 FRID, MODERNIZAM I TEATRALNOST 3. Umetnost modernog doba, teatralnost i skepticizam Fridov ‘formalizam’ / 63 Klement Grinberg: revizije i kontinuiteti / 67 Teatralnost i skepticizam: Frid i Kavel / 71 Teatralnost i ne-celo umetničkog dela / 76 4. Art and Objecthood, prezentnost i apstraktna umetnost 60-ih Fridova kritika minimalizma / 81 Presentness is grace / 85 Između moderne i savremene umetnosti / 89 Pitanje umetničke aksiologije: transgresija vs. vrednost / 93 5. Rađanje estetskog režima umetnosti: Didro, Kurbe, Mane Od likovne kritike ka istoriji umetnosti / 97 ‘Autentično’ u doba prosvećenosti: drama i pastorala / 101 Telesnost / 105 Slika kao slika / 109 NAKON MODERNIZMA 6. Fridov povratak savremenoj umetnosti Umetnost nakon minimalizma / 117 Novi piktoralni režim fotografije / 121 ‘Otkrivalački’ karakter umetničkog medija: fotografija i obični jezik / 126 O prezentnosti, još jednom / 130 7. Kavelova kritika dekonstrukcije i postmodernizma Između poststrukturalizma i postmodernizma / 135 Dekonstrukcija i obični jezik: Kavel vs. Derida / 139 Kavelova kritika postmodernizma / 144 Obični jezik i transgresivnost: Kavel vs. Kraus / 149 Literatura / 153 Reprodukcije / 159 Indeks imena / 173 Biografija autora / 179 .............. Nikola Dedić je istoričar i teoretičar umetnosti koji postavlja osnovna pitanja – koja je etički prihvatljiva pozicija umetnika u bavljenju društveno „osetljivim“ pitanjima – reč je o razlici izmedju ‘socijalno odgovornog’ art aktivizma i distancirane pozicije dokumentovanja društvene stvarnosti. Takođe, istražuje i na koji način umetnost doprinosi dekonstruisanju ili reprodukovanju dominatnih, hegemonih ideoloških i kulturnih modela kao što je, na primer, rasizam. Ime/Nadimak Email adresa Poruka POŠALJI Kategorija ISTORIJA UMETNOSTI Autor Nikola Dedić Težina specifikacija 0.5 kg Izdavač FAKULTET ZA MEDIJE I KOMUNIKACIJE Pismo Latinica Povez Broš Godina 2017 Format 17x24 Strana 178 Obavezni kolačići čine stranicu upotrebljivom omogućavanjem osnovnih funkcija kao što su navigacija stranicom i pristup zaštićenim područjima. Sajt koristi kolačiće koji su neophodni za pravilno funkcionisanje naše veb stranice kako bi se omogućile određene tehničke funkcije i tako vam pružilo pozitivno korisničko iskustvo. Statistički kolačići anonimnim prikupljanjem i slanjem podataka pomažu vlasnicima web lokacija da razumeju kako posetioci komuniciraju sa stranicom. To su kolačići koji omogućavaju web analitiku sajta, odnosno analizu upotrebe naših stranica i merenje prometa, koje sajt sprovodi u cilju poboljšanja kvaliteta i sadržaja ponuđenih usluga. Marketinški kolačići se koriste za praćenje posetilaca putem web stranice. Koriste se za prikazivanje relevantnih oglasa korisnicima i podsticanje da učestvuju, što je važno za nezavisne izdavače i oglašavače. Sajt koristi Google Analytics kolačiće ads/ga-audiences i collect, te Facebook kolačiće fr i tr.

EVROZA: Mitja Velikonja **Potpuno nova, nekorišćena knjiga.** Jezik srpski Godina 2007 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Biblioteka XX vek : Knjižara Krug, 2007 (Beograd : Čigoja štampa) Fizički opis 154 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Dimitrijević, Branka Zbirka Biblioteka XX vek ; 162 ISBN 978-86-7562-060-0 (broš.) Napomene Tiraž 1.000 Na poleđini nasl. beleška o autoru Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija: str. 151-154. Predmetne odrednice Evrocentrizam Cilj knjige je da se istraže izvori, sadržaji, dimenzije i principi formiranja i delovanja evrocentrizma u Sloveniji koji se razvio prilikom ulaska Slovenije u Evropsku uniju. Knjiga ima uvod, odnosno Euvod, tri poglavlja: Eutopija, Ez/ldorado i Eugoizam i bibliografiju pod naslovom Eureka. Velikonjina analiza se može primeniti i na evrocentrični diskurs u drugim zamljama koje su nedavno primljene u Uniju, kao i na onaj u zemljama kandidatima. Kulturolog dr. Mitja Velikonja je vanredni profesor i istraživač na Fakultetu društvenih nauka na ljubljanskom univerzitetu. Centra lno područje njegovog naučnog interesovanja su kulturne, ideološke i mentaliteske promene u zemljama u tranziciji. Pored ove, autor je još četiri knjige: Masade duha (ZPS, Ljubljana, 2006), Bosanski religijski mozaik (ZPS, Ljubljana, 1998), Mitografije sedanjostij (Stud. založba, Ljubljana, 2003) i Religious Separation and Political Intolerance in Bosnia-Herzegovina (Texas A&M University Press, 2003). vs

EVROZA: Mitja Velikonja **Potpuno nova, nekorišćena knjiga.** Jezik srpski Godina 2007 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Biblioteka XX vek : Knjižara Krug, 2007 (Beograd : Čigoja štampa) Fizički opis 154 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Dimitrijević, Branka Zbirka Biblioteka XX vek ; 162 ISBN 978-86-7562-060-0 (broš.) Napomene Tiraž 1.000 Na poleđini nasl. beleška o autoru Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija: str. 151-154. Predmetne odrednice Evrocentrizam Cilj knjige je da se istraže izvori, sadržaji, dimenzije i principi formiranja i delovanja evrocentrizma u Sloveniji koji se razvio prilikom ulaska Slovenije u Evropsku uniju. Knjiga ima uvod, odnosno Euvod, tri poglavlja: Eutopija, Ez/ldorado i Eugoizam i bibliografiju pod naslovom Eureka. Velikonjina analiza se može primeniti i na evrocentrični diskurs u drugim zamljama koje su nedavno primljene u Uniju, kao i na onaj u zemljama kandidatima. Kulturolog dr. Mitja Velikonja je vanredni profesor i istraživač na Fakultetu društvenih nauka na ljubljanskom univerzitetu. Centra lno područje njegovog naučnog interesovanja su kulturne, ideološke i mentaliteske promene u zemljama u tranziciji. Pored ove, autor je još četiri knjige: Masade duha (ZPS, Ljubljana, 2006), Bosanski religijski mozaik (ZPS, Ljubljana, 1998), Mitografije sedanjostij (Stud. založba, Ljubljana, 2003) i Religious Separation and Political Intolerance in Bosnia-Herzegovina (Texas A&M University Press, 2003). vs

Sva četiri eseja o preobilju (a reč je o preobilju apofatičnog Ništa, Božije blagodati koja nam daruje sve, a ponajpre biće samo) sačinjena su iz dva dela: filosofsku raspravu prati teološki postskriptum ili coda, koja je pisana iz ugla hrišćanske vere, a ujedno je i poziv u tu veru. Gorazd Kocijančič se u najnovijoj knjizi, koja s Razbićem i Erotikom, politikom itd. čini filosofski sistem, usredsređuje na četiri teme: životinje, snove, jezik i ništa. Autorova izvođenja zasnivaju se na spoznanju da ja kao ipostas nisam sam svoj gospodar, da mi je vlastito biće darovano. A kao biće, koje niče iz apofatičnog Ništa, ne mogu dokraja prodreti u nedokučivost misaonih struktura koje su u osnovi svega bivajućeg. Iz te smerne ontološko-gnoseološke pozicije Kocijančič se poduhvata razmatranja savremene naučne dokse, uverenja da se stvari, kakve odista jesu, mogu pojmiti i izreći putem koji gradi nauka. Ali „štos nije u onome što govorim, nego u (samo)pozicioniranju govornika”. Moderna doksična pozicija nereflektovano upisuje ontologiju sveta u našu svakodnevnu svest. Otuda se prema životinjama i prirodi ophodimo kao da su nam sasvim na raspolaganju, snove smatramo nižim oblikom svesnosti, prouzrokovanim našim mozgom, odnosno mehanizmima nesvesnog. Povodom jezika krećemo na osi lažne dileme inatizam vs. konvencionalizam, dok Ništa, koje je temelj svega bivajućeg, neprestano negiramo. Smrt pretvaramo u događaj unutar samog sveta. Nasuprot takvom redukcionizmu novog doba Kocijančič postavlja (post)fenomenološku ipostatičku misao, koja se u odanosti totalitetu iskustva otvara za paradoks, za radikalnu Transcendenciju. Autor se pritom nadovezuje na misao Grka i svetih otaca, koji su znali da „putem askeze i molitve očišćeni noûs može ugledati logose sveta, pa čak i participirati u ‘dejstvima’ (enérgeiai) samog Boga”. – Iz pogovora U. Zabukovec Gorazd Kocijančič (1964) slovenacki filozof, pesnik, publicista i prevodilac. Od jevrejskih tekstova preveo je i komentarisao starozavetnu defterokanonsku knjigu Varuhovu i defterokanonske dodatke uz knjigu Danilovu, napisao je tekstualna objašnjenja za Knjige Makavejske u novom slovenackom standardnom prevodu Svetoga Pisma (Ljubljana 1996.), preveo je izabranu poeziju najslavnijeg srednjevekovnog jevrejskog pesnika Jehude Halevija (Ljubljana 1997) i spis Vrijeme i drugi modernog francuskogfilosofa Emanuela Levinasa (Ljubljana 1996).Plod njegovog bavljenja grčkom filosofijom je prevod i komentar Parmenidove poeme (Parmenid: Fragmenti, Maribor 1995) i Proklovih Osnova Bogoslovlja (Ljubljana 1999), a preveo je na slovenacki celokupna Platonova dela sa komentarima, zbog čega je 2005. godine po anketi Delaproglasen za licnost Slovenije.

STRIP 2 57993) Opinion Making Elites in Yugoslavia , by Allen H. Barton, Bogdan Denitch, Charles Kadushin , Praeger Publishers New York 1973 , Praeger special studies in international politics and government ; 1 : ELITE INTERVIEWING AND SOCIAL STRUCTURE: AN EXAMPLE FROM YUGOSLAVIA Bogdan Denitch Background of the Study General Access and Sponsorship The Sample and the Universe Pretesting and the Questionnaire Interviewers and Organization Arranging the Interview Conducting the Interview Codebook and Coding Duration of the Study: Some Problems Use of the Data Obtained Notes 2 :THE SOCIAL BACKGROUND AND RECRUITMENT OF YUGOSLAV POLITICAL ELITES, 1918-48 Lenard Cohen The Historical Context Political Power Sample and Sources The Background of the Yugoslav Political Elite-1918-48 Educational Background Education of the New Elite Occupation and Class Town and Village Ethnic Background Conclusion--Revolutionary Leadership Notes 3: YUGOSLAV SOCIAL STRUCTURE AND THE FORMATION OF PUBLIC OPINION Radomir Lukić Introduction Regional Differences in Yugoslavia The Forming of Public Opinion The Activists The Mass Organization Leaders The Legislators The Administrators The Economic Leaders The Mass Communicators The Intellectuals What Is Real Public Opinion? 4: MOBILITY AND RECRUITMENT OF YUGOSLAV LEADERSHIP: THE ROLE OF THE LEAGUE OF COMMUNISTS - Bogdan Denitch Party Seniority Seniority in the Partisan War Social Composition of the Members of the League of Communist Notes 5: SOCIAL MOBILITY AND POLITICAL ACTIVITY OF PUBLIC OPINION-MAKERS Vesna Popović Social Origin and Mobility Three-Generation Mobility The Educational Structure of the Opinion-Makers Political Activity of the Yugoslav Opinion-Makers 6 : SOCIAL STRUCTURE OF YUGOSLAV OPINION- MAKERS: PART I, INFORMAL LEADERSHIP Charles Kadushin and Peter Abrams Introduction The Cohesiveness of the Yugoslav Opinion- Makers Opinion Leadership and Interaction General Sociopolitical Influence Influence in One`s Own Field Interaction About General Political Matters Interaction Within One`s Own Field Conclusion Notes 7 : SOCIAL STRUCTURE OF YUGOSLAV OPINION- MAKERS: PART II, FORMAL AND INFORMAL INFLUENCES AND THEIR CONSEQUENCES FOR OPINION Charles Kadushin and Peter Abrams Paths of Glory Formal Influence. Informal Influence The Relation Between Formal and Informal Influence The Opinion Influence System Conclusion Notes Appendix A: Informal Influence Appendix B: Policy Influence 8 : DETERMINANTS OF LEADERSHIP ATTITUDES IN A SOCIALIST SOCIETY Allen H. Barton Background of the Study The Concept of Opinion-Makers and How It Was Operationalized The Model of the Opinion-Making Process That Guided Data Collection and Analysis A Major Finding: The Importance of Occupational Function Criticism as an Intellectual Function Economic Development as the Function of Managers and Planners Egalitarianism Social Background and Present Social Location Value Socialization by Formal Communications in Institutional Sectors Value Socialization by Informal Communications in Institutional Sectors Previous Job Experience and Attitudes Notes 9: THE RELATIONSHIP BETWEEN PUBLIC OPINION- MAKERS AND PUBLIC OPINION Mladen Zvonarević Introduction The Influence of Public Opinion-Maker on Mass Media Relationship of the Press and Public Opinion The Influence of the Daily Press on Public Opinion The Influence of Public Opinion on Public Opinion-Makers General Characteristics of the Public Opinion-Makers Conclusion Notes 10 : MONISM AS A MODEL OF MODERN SOCIETY George Fischer The Meaning of `Modern` Convergence and Postindustrial Society The Monistic Model Notes Monism vs. Pluralism: A Typology 11 THE STATIST AND SELF-MANAGING MODELS OF SOCIALISM Rudi Supek The Basic Structure of Power in Statist Socialism The Basic Characteristics of the Structure of Power in Self-Managing Socialism United or Dual System of Authority? The Sources of Innovation and Conflict in the Self-Managing System Notes APPENDIX: THE QUESTIONNAIRE USED IN THE YUGOSLAV STUDY OF OPINION-MAKERS ABOUT THE AUTHORS hard cover, size 16 x 24 cm , XXII + 346 pages

Proceedings of the First International Roman and Late Antique Thrace Conference : Cities, Territories and Identities Sofia 2018 466 strana : ilustrovano očuvanost 5 Antički Rim Preface Cities and Landscapes M. Parissaki. In Search of Territories in Southwestern Thrace: The Peraia of Samothrace, the Strategy of Korpilike and the Civitas of Traianopolis C. Kallintzi. The Roman City of Abdera and Its Territory M. Sayar. Settlements in the Territory of a New Capital in Late Antiquity. A Contribution to the Historical Geography of the Land to the West of Constantinople in Late Antiquity S. Petrova. Nicopolis ad Nestum and Its Place in the Ancient Road Infrastructure of Southwestern Thracia D. Popova. Influence of Landscape and Climate Conditions on the Urban Fabric of Philippopolis in Antiquity M. Martinova, N. Sharankov. The Ancient Theatre of Philippopolis (Plovdiv, Bulgaria) D. Boteva, R. Milcheva. An Attempt at Enriching the Information on the Fortification of Colonia Flavia Pacis Deultensium L. Vagalinski. Chronology of the Late Antique Fortifications of Deultum (Archaeological Data) Administration and Diplomacy N. Sharankov. Notes on Governors of Roman Thrace D. Terzopoulou. Roman Thrace: Diplomacy and the Greek Cities of the Aegean Coast K. Clinton, N. Dimitrova. C. Iulius Rhaskos, Son of Rhoimetalkes, at Samothrace Identities and Influences S. Yanakieva. Language and Ethnic Identity of the Thracians during the Roman Age and Late Antiquity C. Cenati. Thrakische und moesische Regionen in Weih- und Grabinschriften stadtrцmischer Soldaten (1.—3. Jh. n. Chr.) I. Topalilov. Thracian Veterans and the Pseudo-Tribes A. Tataki. On Some Personal Names of Thrace É. Wolff. La Thrace entre mythe et histoire: l`exemple de Claudien U. Peter. Identitätskonstruktionen in der Münzprägung von Philippopolis (Thracia) L. Grozdanova. Searching for Identities in the Coinage of Pautalia J. Nollé. Dionysos in Roman Imperial Thrace — What Do the Coins Tell Us about Him? M. Guzmán. What Was “Thracian” in the Cult of Dionysos in Roman Thrace? N. Gavrilović. Thracian Influence in Asia Minor Mystery Cults in the Eastern Parts of the Roman Provinces in the Central Balkans Z. Dimitrov. Anatolian Elements in the Order Architecture of Philippopolis D. Delchev, M. Raycheva. The Lesicheri Pillar and the Transfer of Funerary Architecture Trends from Bithynia to Roman Thrace A. Biernacki, E. Klenina. The Image of Sphinx in Roman Sculpture from Lower Danube Fortresses Economy A. Kolb. Transport in Thracia M. Tasaklaki. The Presence of Roman and Provincial Coins in Aegean Thrace: Quantitative and Qualitative Analysis E. Klenina, A. Biernacki. Mensae Ponderariae from the North-Western Black Sea Region. Preliminary Approach A. Harizanov. Urban Ceramic Workshops in the Province of Thrace during the Principate: The Archaeological Evidence from Bulgaria D. Dobreva. Thracian City Economy as Part of the Global Sinopean Wine Trade M. Chryssaphi. Roman Lamps from Abdera K. Koseva. Roman Glass from Serdica V. Čistakova, Z. Clíová. Roman Glass Finds from Yurta-Stroyno. A Preliminary Report Conflict and Transition V. Dintchev. Town and Church in Late Antiquity. Architectural and Urbanistic Dimensions F. Reed. No City is an Island: The Impact of the Cities of Late Antique Thracia on Provincial Ecclesiastical Construction S. Mitchell. Hard Times? Philippopolis in the Fourth Century H. Preshlenov. Late Antique Mesembria: (Re)Shaping of Public Spaces M. Mirković. The Roman Army and Roman Cities A. Sarantis. The Strategic Role of Thracian Fortifications in the Balkan Wars of Late Antiquity I. Piso. Das verhängnisvolle Jahr 262 und die amissio Daciae G. Berndt. Theoderich vs. Theoderich. Zur Konkurrenz gotischer Warlords im Osten des Römischen Reiches A. Biernacki, Ł. Rуżycki. Early Byzantine Arms and Weapons from the Episcopal Complex in Novae

58072) PERSPECTIVES ON AMERICAN LITERATURE , Radojka Vukčević general editor , Filološki fakultet Beograd 2008 , CONTENTS : PREFACE ACKNOWLEDGMENTS. CRITICAL PERSPECTIVES A: Critical Perspectives SAS Formalism/New Criticism A Sample Opening of a Student Paper Using a Formalist Approach Psychoanalytic Criticism A Sample Opening of a Student Paper Using a Psychoanalytic Approach. Structuralism and Deconstruction. A Sample Opening of a Student Paper Using o Structuralist Approach. Deconstruction A Sample Opening of a Student Paper Using a Deconstructionist Approach. Reader-Response Criticism. A Sample Opening of a Student Paper Using a Reader-Response Approach Marxist and Feminist Criticism. A Sample Opening of a Student Paper Using o Marxist Approach Feminist Criticism Sample Opening of a Student Paper Using a Feminist Approach PERSPECTIVES ON AMERICAN COLONIAL LITERATURE AND LITERATURE OF THE NEW REPUBLIC Letters of the Early Republic Poetry. Lewis Leary: Benjamin Franklin Magazines, Criticism, and Essays Washington Irving: The Citadel Within James Fenimore Cooper and the Historical Romance. PERSPECTIVES ON AMERICAN ROMANTICISM Ralph Waldo Emerson: Ever-Returning Spring Edgar Allan Poe’s Roderik Usher Perspectives on Hawthorne: Herman Melville: On Nathaniel Hawthorne`s Tragic Vision. Hyatt H. Waggoner: Hawthorne`s Style E. EARLE STIBITZ: Irony in `The Minister`s Black Veil` TERENCE MARTIN: On Ethan Brand`s Unpardonable Sin Michael Tritt: `Young Goodman Brown` and the Psychology of Projection. JUDITH FETTERLEY: A Feminist Reading of `The Birthmark` Hawthorne and the Limits Of Romance: The Scarlet Letter The A vs. the Whale Perspectives on Melville Melville and Moby-Dick How Moby-Dick Was Written. An Epic Romance. Eric J. Sundquist: `Benito Cereno` and New World Slavery. I Loafe and Invite My Soul Perspectives on Emily Dickinson. Dickinson`s Description of Herself.. Thomas Wentworth Higginson: On Meeting Dickinson for the First Time Mabel Loomis Todd: The Character of Amherst Richard Wilbur: On Dickinson`s Sense of Privation Sandra M. Gilbert and Susan Gubar: On Dickinson`s White Dress Karl Keller: Robert Frost on Dickinson Jane Donahue Eberwein: On Making Do with Dickinson. Cynthia Griffin Wolff: On the Many Voices in Dickinson`s Poetry Paula Bennett: On `I heard a Fly buzz-when I died -`. Joan Kirkby: On the Fragility of Language in Dickinson`s Poetry Charles R. Anderson: Eroticism in `Wild Nights-Wild Nights!` Joan Burbick: Emily Dickinson and the Economics of Desire PERSPECTIVES ON AMERICAN REALISM AND NATURALISM... Mark Twain and the Novel Huckleberry Finn. Peter Brooks: The Melodrama of Consciousness. Patricia S. Yaeger: `A Language Which Nobody Understood Emancipatory Strategies in The Awakening. Two Educations: Edith Wharton and Theodore Dreiser Frank Norris, Stephen Crane. Jack London, Gertrude Stein. PERSPECTIVES ON AMERICAN MODERNISM Perspectives on O`Neill O`Neill`s Search for a `Language of the Theatre`. by Robert F. Whitman. Frenz Horst: Eugene O`Neill. Robert Hemenway: Zora Neale Hurston and the Eatonville Anthropology. Perspectives on Fitzgerald. F. Scott Fitzgerald: On the Continuity of a Writer`s Work Fitzgerald Plain Perspectives on Faulkner Sally R. Page: The Hostile Community in `A Rose for Emily`. André Bleikasten: A Private Man`s Public Voice. Cleanth Brooks: William Faulkner: Vision of Good and Evil. Irving Howe: William Faulkner: The Southern Tradition Richard Chase: Faulkner-The Great Years. Perspectives on Hemingway. Ernest Hemingway: Man On His Moral Uppers. Hemingway And His Critics. An American in Spain John Graham: Ernest Hemingway: The Meaning of Style. Moore, Cummings, Sandburg, Jeffers. Perspectives on Frost. Amy Lowell: On Frost`s Realistic Technique. Lionel Trilling: On Frost as a Terrifying Poet. Herbert R. Coursen, Jr.: A Parodic Interpretation of `Stopping by Woods on a Snowy Evening` Donald J. Greiner: On What Comes `After Apple-Picking`. Wallace Stevens`s Archetypal Hero. Ezra Pound. APENDIX Researching and Documenting a Paper about Literatur Locating Sources. An Annotated List of Standard References. Computer Searches. Notes, and Bibliographical Notes. Documenting a Paper about Literature Plagiarism. Parenthetical Citations in the Text of Your Paper. engleski jezik , mek povez, format 16,5 x 23,5 cm , 638 strana ,

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Hedrick Smith je učinio ono što bismo svi željeli da možemo: otišao je u Rusiju i obratio se ljudima. Nad samovarima koji se paraju, u skučenim stanovima i na zemljanim podovima, razgovarao je sa seljacima i birokratima, umjetnicima i službenicima. Proučavao je njihove običaje i njihove vlade te s nama dijeli svoje fascinantne uvide i svježe perspektive. Hedrick Smith bivši je novinar New York Timesa, dobitnik Pulitzerove nagrade i producent i dopisnik, dobitnik nagrade Emmy.[1] Nakon što je 26 godina radio u The New York Timesu od 1962. do 1988. kao dopisnik, urednik i šef ureda u Moskvi i Washingtonu, Smith je 1989. prešao na televiziju, izvještavajući i producirajući više od 50 sati dugotrajnih dokumentaraca za PBS tijekom sljedećeg razdoblja. 25 godina o temama od unutarnje priče o teroristima koji su organizirali napade 11. rujna i Gorbačovljevu perestrojku do Wall Streeta, Walmarta i Democracy Rebellion građanskih reformskih pokreta. Smith je autor pet najprodavanijih knjiga uključujući Ruse, The Power Game: How Washington Works, and Who Stole the American Dream?, te koautor nekoliko drugih knjiga, uključujući The Pentagon Papers [2] i Reagan: The Man, the predsjednik[3]. Smith je trenutno izvršni urednik web stranice ReclaimTheAmericanDream.org i YouTube kanala The People vs. The Politicians. Rani život i obrazovanje Smith je rođen 9. srpnja 1933. u Kilmacolmu u Škotskoj. Školovao se u The Choate School (sada Choate Rosemary Hall) u Wallingfordu, Connecticut i na Williams Collegeu, gdje je stekao diplomu B.A. Doktorirao je američku povijest i književnost 1955. Od 1955. do 1956. Smith je radio diplomski rad iz PPE (Politika, filozofija i ekonomija) kao Fulbrightov stipendist na Sveučilištu Oxford. Služio je u američkim zračnim snagama od 1956. do 1959. Godine 1969. osvojio je Niemanovu stipendiju za studij na Sveučilištu Harvard, koncentrirajući se na ruske studije. Novinska karijera Smithova karijera u tiskanom novinarstvu započela je 1950-ih, s ljetnim poslovima mladog izvjestitelja za The Greenville (S.C.) News. Nakon koledža i tri godine služenja u Zračnim snagama SAD-a, Smith se pridružio United Press Internationalu 1959., služeći u uredima u Memphisu, Nashvilleu i Atlanti. Početkom 1960-ih Smith je započeo svoj dugi mandat u The New York Timesu pokrivajući Martina Luthera Kinga Jr., Johna Lewisa i borbu za građanska prava, uključujući žarišta poput Birminghama, desegregaciju Ole Miss i Marš na Washington. [4] Kao strani dopisnik, Smith je izvještavao o Vijetnamskom ratu u Saigonu (1963.-64.), o regiji Bliskog istoka sa sjedištem u Kairu (1964.-66.) i o hladnom ratu iz Washingtona (1967.-70.) i Moskve (1971.). -74). Smith je 1974. dobio Pulitzerovu nagradu za međunarodno izvještavanje iz Rusije i istočne Europe. Godine 1971. Smith i kolega novinar New York Timesa Neil Sheehan bili su članovi tima dobitnika Pulitzerove nagrade koji je producirao seriju Pentagonovih dokumenata, temeljenu na strogo tajnoj povijesti ministra obrane Roberta McNamare o Vijetnamskom ratu pod četiri američka predsjednika. Prije objavljivanja, Smith i Sheehan proveli su više od tri mjeseca proučavajući 7000 stranica povjerljivih dokumenata i povijesti, skrivajući se od vlade u njujorškom hotelu 6th Avenue Hilton pod lažnim imenom. Prisjećajući se svog rada sa Sheehanom na Pentagonovim dokumentima, Smith je rekao: `Ono što je Neil Sheehan učinio jest da je javnosti donio obračun s istinom. Bilo mi je pravo zadovoljstvo i prava čast što sam se zabavio i imao uspjeha u dijeljenju iskustvo s Neilom Sheehanom.”[5] Godine 1975. Smith je postao zamjenik nacionalnog urednika Timesa, a zatim je postao šef ureda u Washingtonu (1976.-79.) i glavni dopisnik iz Washingtona (1979.-88.). Tijekom svojih turneja po Washingtonu pokrivao je pet američkih predsjednika i njihove administracije. knjige Smithova knjiga Rusi (1976.), temeljena na godinama koje je proveo kao šef moskovskog ureda New York Timesa od 1971. do 1974., bila je američki bestseler broj 1. Preveden je na 16 jezika i naširoko se koristi u sveučilišnim tečajevima. Njegova sljedeća knjiga, The Power Game: How Washington Works (1988.), bila je još jedan veliki bestseler. U video obilasku Bijele kuće, C-SPAN je snimio knjigu kako stoji na noćnom stoliću predsjednika Clintona. Postala je politička biblija za mnoge novoizabrane članove Kongresa i njihovo osoblje. Gotovo tri desetljeća nakon svoje prve moskovske turneje, Smith se vratio u Rusiju kako bi svjedočio raspadu sovjetskog komunizma i raspadu starog Sovjetskog Saveza. U Novim Rusima (1991.) Smith je iz prve ruke opisao dramatične političke i ekonomske reforme Mihaila Gorbačova poznate kao perestrojka. Tijekom proteklih 25 godina, Smith se usredotočio na američku domaću scenu, produciravši dvije knjige – Rethinking America (1995.) i Who Stole the American Dream? (2012.) koji pružaju proširena izvješća i analize o uzrocima naglog porasta ekonomske nejednakosti u Sjedinjenim Državama i njihovom sve disfunkcionalnijem političkom sustavu, kao i naporima da se vrati veća pravednost, transparentnost i uključenost u američko gospodarstvo i američku politiku. Televizijske produkcije 1989.-1990., Smith je pretvorio svoju najprodavaniju knjigu The Power Game u četverosatnu dokumentarnu seriju koja daje njegovu unutarnju analizu o tome kako politika moći funkcionira - ili ne funkcionira - u Washingtonu i pokrenuo je 25-godišnju televizijsku produkciju karijere koja je generirala 26 specijala u udarnom terminu i mini-serija za PBS. Smith je uslijedio s pionirskom PBS-ovom četverosatnom dokumentarnom serijom Unutar Gorbačovljevog SSSR-a, iskorištavajući svoje poznavanje ruske povijesti i sposobnost vođenja TV intervjua na ruskom kako bi dobio prvi široki pogled američke televizije iznutra na Gorbačovljevu reformsku kampanju perestrojke Ta je serija osvojila prestižnu Columbiju - Dupont Gold Baton, ili glavna nagrada, za najbolji program javnih pitanja na američkoj televiziji 1991. Smith je osvojio sve glavne televizijske nagrade s drugim PBS programima. Dobio je nacionalne Emmyje za The Wall Street Fix (2003.) i Can You Afford to Retire? (2006.) koju je kreirao za PBS Frontline. Još su dva njegova programa osvojila nominacije za Emmyja - Kritično stanje (2000.), trosatno ispitivanje američkog zdravstvenog sustava, i Oporezuj me ako možeš (2004.), jednosatno istraživanje poreznih izbjegavanja korporacija i bogati. Godine 2002. Smith je podijelio prestižnu zlatnu palicu duPont-Columbia za Inside the Terror Network, njegov detaljan prikaz bombaša Al Qaide koji organiziraju, obučavaju i pripremaju svoj napad na SAD 11. rujna 2001. Zajedno s Frontline istraživačkim razotkrivanjima kao što je Bigger Than Enron (2002), Je li Wal-Mart dobar za Ameriku? (2004.) Spiying on the Home Front (2007.) i Poisoned Waters (2009.), jedna karakteristična značajka Smithovog televizijskog izvještavanja je njegov fokus ne samo na ispitivanje problema, već iu Seeking Solutions (1999.), njegovoj mini-seriji o nasilju među tinejdžerima i zločin iz mržnje, koji koristi Ministarstvo pravosuđa i kongresni odbori; Making Schools Work (2005), dvosatni specijal o učinkovitim obrazovnim programima koji pospješuju uspjeh učenika; i Surviving the Bottom Line (1998.) četverosatni izvještaj koji uspoređuje pravednost američkog gospodarstva s Njemačkom, Japanom i Kinom. Ti su programi donijeli Smithu i njegovom produkcijskom timu nagrade za javnu službu od Zaklade Sidney Hillman i od Sigma Delta Chi, nacionalnog počasnog društva novinara. Njegov najnoviji dokumentarac PBS-a The Democracy Rebellion (2020.) pokazuje kako su građanski pokreti na najnižem nivou izazvali ukorijenjene političare i moćne mešetare da dobiju reforme izbornog zakona protiv mračnog novca, falsifikata ili potiskivanja glasova te da slomljenu američku demokraciju učine pravednijom, otvorenijom i inkluzivnijom . Sada se prikazuje 24/7 na Smithovom YouTube kanalu, `The People vs the Politicians.` Tijekom 25 godina, gledatelji PBS-a također su upoznali Hedricka Smitha kao redovitog panelista na Washington Week in Review i kao posebnog dopisnika za The NewsHour s Jimom Lehrerom. Nagrade, počasti i organizacije Smith je dobio Fulbrightovu stipendiju za studij politike, filozofije i ekonomije (PPE) na Sveučilištu Oxford 1955. Godine 1969. osvojio je stipendiju Nieman za studij na Sveučilištu Harvard, koncentrirajući se na ruske studije. Godine 1971. bio je član tima koji je osvojio Pulitzerovu nagradu za svoj rad na Pentagonovim dokumentima.[6] Dobitnik je Pulitzerove nagrade za međunarodno izvještavanje 1974. za priče iz Rusije i istočne Europe. Smith je također osvojio mnoge televizijske nagrade. Njegove emisije Frontline, The Wall Street Fix i Can You Afford to Retire? osvojio je Emmyja i dvije druge nagrade, a njegove serije Frontline, Critical Condition i Tax Me If You Can bile su nominirane. Dvaput je osvojio ili podijelio zlatnu palicu Columbia-Dupont za najbolji ovogodišnji program o odnosima s javnošću na američkoj televiziji. Također je osvojio nagrade George Polk, George Peabody i Hillman za svoju izvrsnost u izvještavanju, zajedno s dvjema nacionalnim nagradama za javnu službu.[6] Smith je član Phi Beta Kappa i Gridiron Cluba.

DKW Junior Operating Handbook. T.-Nr. 601 969 01 00 010. WB 2684 (17 F 120 XXVII) April 1960. DKW Autounion. Manual measures 8 1/8 x 5 7/8 inches and has 72 pages The DKW Junior was a small front wheel drive saloon manufactured by Auto Union AG. The car received a positive reaction when first exhibited, initially badged as the DKW 600, at the Frankfurt Motor Show in March 1957. The ‘Junior’ name was given to the (by now) DKW 750 in 1959 when the car went into volume production, but failed to survive an upgrade in January 1963, after which the car was known as the DKW F12. In addition to the saloon, a pretty ‘F12 Roadster’ (cabriolet version) was produced in limited numbers. DKW Junior DKW F11 / DKW F12 DKW Junior 1959 741cc at Schaffen-Diest Fly-Drive 2013.JPG 1959 DKW Junior Overview Manufacturer Auto Union AG Production 1959–1963 (Junior) 1963–1965 (F11 / F12) Assembly Düsseldorf, West Germany Ingolstadt, West Germany Body and chassis Body style 2-door saloon 2-door cabriolet Layout Front-engine, front-wheel-drive Powertrain Engine 741 cc two-stroke I3[1] 796 cc two-stroke I3 889 cc two-stroke I3 Transmission 4-speed manual Dimensions Wheelbase 2,175 mm (85.6 in) Junior 2,250 mm (89 in)F11/F12 Length 3,968 mm (156.2 in) Curb weight 700 kg (1,500 lb)- 770 kg (1,700 lb) (empty) The car was known for its two-stroke engine. A number of European auto-makers produced two-stroke powered cars in the 1950s, but by the time the DKW Junior came along, the market was beginning to resist two-stroke powered cars as the industry increasingly standardised on four-stroke four-cylinder units which accordingly were becoming cheaper to produce. Two-stroke-engined cars were perceived by some as rough and noisy by comparison. In terms of its size and pricing, the DKW Junior slotted into the range just below the Auto Union 1000, which itself underwent an upgrade and a name change (from DKW to Auto Union) in 1957. The Junior was therefore from its introduction until August 1963 the only DKW branded car. Design Edit The Auto Union 1000 had a form that closely followed that of a prototype first presented in 1938. In contrast, the smaller Junior had an uncompromisingly modern ponton, three-box design, filled out to the corners and featuring tail fins which were just beginning to appear on one or two of Europe’s more fashionable designs at this time. Despite its modern shape, the body sat on a separate chassis. Chronology Edit The name DKW F12 Roadster The DKW Junior prototype exhibited in 1957 featured a two-cylinder 660 cc two-stroke engine reminiscent of the two-stroke engine last seen in the DKW F89 Meisterklasse phased out in 1953. A new plant was constructed at the company`s Ingolstadt location for production of the car (DKWs having been assembled since the war till now at Düsseldorf), and by the time the Junior went into production, the prototype’s engine had been replaced by a three-cylinder two-stroke unit of 741 cc for which an output of 34 bhp (25 kW) was claimed. The four speed manual transmission was controlled via a cable linkage using a column mounted gear lever.[2] In 1961 the DKW Junior retailed for 4790 Marks.[2] It offered more luggage space and a wider cabin than the market leading Volkswagen Beetle, and customers willing to pay an extra 160 Marks for the optional heater had the advantage in winter of a car that warmed up much more rapidly than the Volkswagen with its air-cooled power unit.[2] It is not clear whether the DKW Junior de Luxe, introduced in 1961, was intended to replace or to complement the original Junior which, in any case, was withdrawn in 1962. The Junior de Luxe had its cylinders bored out: total displacement was now 796 cc. Claimed power output was unchanged but the torque was marginally increased and the wheel size grew from 12 to 13 inches. Claimed maximum speed increased from 114 km/h (71 mph) to 116 km/h (72 mph). In January 1963 the Junior De Luxe was replaced by the DKW F12.[3] Outwardly there was little change, but the C pillar became more angular and the engine was enlarged to 889 cc which was reflected by a claimed increase in output to 40 bhp (29 kW).[3] Apart from the engines, the big news from the F12 involved the brakes: the F12 was the first car in this class to be equipped with front disc brakes. In August the Junior’s 796 cc engine reappeared in the DKW F11 which was in effect a reduced specification F12. The DKW F12 roadster which appeared in 1964 extracted 45 bhp (33 kW) from its 889 cc three-cylinder engine, and this more powerful unit became available in the F12 saloon for a few months from February 1965. DKW (nem. Dampf-Kraft-Wagen) je bio nemački proizvođač automobila i motocikala. Kompanija i brend je jedan od pretka modernog Audija, kao jedan od četiri kompanije koje formiraju Auto union.[2] DKW DKW Autounion Logo.png Vrsta Deoničarsko društvo Delatnost Automobilska industrija Osnovano 1916. Osnivači Dr. Jorgen Skafte Rasmusen[1] Sedište Cšopau, Nemačka (1906—1932) Kemnic (1932—1949) Ingolštat (1949—1969) Proizvodi Automobili i Motocikli Danski inženjer Jorgen Skafte Rasmusen je 1916. godine, osnovao fabriku u Cšopauu, Saksonija, Nemačka, za proizvodnju armaturue za parna postrojenja. Iste godine je pokušao da proizvede automobil na parni pogon, pod nazivom DKW.[3] Iako neuspešan pokušaj, on je svojj dvotaktni motor z 1919. godine, nazvao Des Knaben Wunsch, što znači `dečakova želja`. Malo izmenjenu verziju ovog motora je ugradio u motocikl nazvavši ga Das Kleine Wunder[3], `malo čudo` i to je u stvari početak DKW brenda, koji je u kasnim 1920-tim postao najveći proizvođač motocikala na svetu. Četiri auto proizvođača Horh, Audi, DKV i Vanderer su se 29. juna 1932. godine, spojili formirajući Auto Union AG, Kemnic.[3] Nakon Drugog svetskog rata, DKV se preselio u Zapadnu Nemačku, a u originalnoj fabriici postaje preduzeće MZ. [1] Auto union je od 1957. godine u vlasništvu Dajmler-Benca da bi 1964. godine bio kupljen od strane Folksvagen grupe. Poslednji proizveden automobil sa znakom DKW bio jeF102, čija je proizvodnja prestala 1966. godine, a njegov naslednik, četvorotaktni F103, pojavljuje se na tržište pod markom Audi. Automobili sa oznakom DKW proizvodili su se i dalje po licenci u Brazilu do 1967. i Argentini do 1969. godine. DKW zaštitni znak je trenutno u vlasništvu Auto Union GmbH, podružnice u vlasništvu kompanije Audi AG, koja je i vlasnik prava nad drugim istorijskim oznakama i intelektualnom svojinom Auto union kombinata. Automobili proizvedeni između 1928. i 1942. godine Uredi DKW vozila su od 1928. do 1966. godine, osim prekida nastalog zbog Drugog svetskog rata, uvek koristi dvotaktne motore, što čini da kompanija od kraja 1920. godine, postaje najveći proizvođač motocikala na svetu. Prvi DKW automobil, mali i vrlo sirov tip P, pojavio se 7. maja 1928. godine [4] i nastavio je da se proizvodi u fabrici u Špandau (Berlin), prvo kao roudster, a kasnije kao moderansportski automobil, sve do 1931. godine. Značajniji niz jeftinih automobila prozveden je 300 km na jugu u Cvikau, u fabrici stečenoj kada je Audi Werke AG postao većinski vlasnik.[5] Modeli F1 do F8 (F za front-napred) su proizvedeni između 1931. i 1942. godine, i to je bio prvi proizvodni kapacitet u Evropi za proizvodnju automobila sa pogonom na prednje točkove. Motor je bio poprečno postavljen, sa dva cilindra, zapremine 584 ili 692 cm³, maksimalne snage samo 15 KS, a od 1931. godine izbor između 18 i 20 KS (15 kW). Ovi modeli su imali generator koji je kao starter, montiran direktno na radilice, poznat kao Dynastart.[6] DKW u Cvikauu proizveo otprilike 218.000 jedinica između 1931. i 1942. godine.[4] Većina automobila je prodato na domaćem tržištu, a preko 85% od proizvedenih DKW modela u 1930. bili su mali automobili F serije. DKW dostigao drugo mesto u prodaji automobila na nemačkom tržištu tokom 1934. godine, a 189.369 prodatih automobila između 1931. i 1938. godine, činilo je više od 16% nemačkog tržišta.[7] Između 1929. i 1940. godine, DKW proizvodi manje poznate, ali tehnički intrigantne sa pogonom na zadnje točkove automobile pod nazivom (između ostalih imena) Schwebeklasse i Sonderklasse sa dvotaktnim V4 motorima.[8] zapremine 1000 cm³, a kasnije 1.100 cm³. Motori su imali dva dodatna cilindre za prisilnu indukciju, pa su se pojavili kao V6 motori, ali bez svećica na prednjem paru cilindara. DKW je 1939. godine, napravio prototip sa tri cilindra, zapremine od 900 cm³, snage 30 KS (22 kW) i maksimalne brzine 115 km/h. Ovaj model je pušten u proizvodnju posle Drugog svetskog rata, prvo kao Industrieverband Fahrzeugbau (IFA) F9 (kasnije Vartburg) u Cvikau, Istočna Nemačka, a ubrzo nakon toga u DKW fabrici u Diseldorfu kao 3 = 6 ili F91. DKV motore je koristio i Sab za svoj dvotaktni model, Sab 92 iz 1947. godine. Automobili proizvedeni nakon 1945. godine Uredi Auto union sa sedištem u Saksoniji pripao je DDRu te je bilo potrebno malo vremena da se pregrupiše posle rata. Kompanija je 1949. godine registrovana u Zapadnoj Nemačkoj kao Auto Union GmbH, najpre kao prodavac rezervnih delova, ali uskoro preuzima proizvodnju motocikla DKW RT 125 i nove isporuke kombija pod imeno Schnellaster F800, koji je koristio isti motor kao poslednji F8 napravljen pre rata. Njihov prvi proizvodni pogon formiran je u Diseldorfu. Njihov prvi automobil je bio F89 koristeći karoseriju od prototipa F9 napravljen pre rata sa dvocilindričnim, dvotaktnim motorom od poslednjeg F8. Proizvodnja je trajala od 1953. do 1955. godine, dok nije zamenjen uspješnijim trocilindričnim motorom koji je došao sa modelom F91 koji je zamenjen većim modelom F93 u 1956. godini. F91 i F93 je imao trocilindrični dvotaktni motor zapremine 900 cm³, snage kod prvih isporuka 34 KS (25 kW) i poslednjih 38 KS ( 28 kW). Sistem za paljenje sastoji tri nezavisna skupa automatskih prekidača i kalemova, po jedan za svaki cilindar, sa tačke postavljen u grupi na prednjem kraju radilice. Model F93 proizvodio se do 1959. godine kada je zamenjen modelom Auto union 1000. Ovaj model se proizvodio sa dvotaktnim motorom, zapremine 1.000 cm³, sa snagom 44 KS (33 kW) ili 50 KS (37 kW) u S verziji do 1963. godine. Tokom ove tranzicije, proizvodnja je premeštena iz Diseldorfa u Ingolštata, gde je Audi imao svoju proizvodnju. Od 1957. godine, automobili su mogli biti opremljeni saksomatom, varijantom automatskog kvačila, prvi put ova opcija za male automobile. U poslednjoj verziji Auto union 1000 S imao disk kočnice kao opciju. Sportska varijanta sa 2 + 2 sedišta bila je dostupna kao Auto union 1000 Sp od 1957. do 1964. godine, u prvim godinama samo kao kupe i od 1962. i kao kabriolet. Godine 1956., proizvodi vrlo redak model Monca u maloj seriji po privatnoj inicijativi, kao sportski dvosed sa karoserijom od fiberglasa na standardnoj šasiji modela F93. Naziv je dobio po imenu autodroma Monca u Italiji. Broj proizvedenih jedinica je oko 230 i proizvodnja je završena do kraja 1958. godine. Mnogo uspešniji niz automobila je proizveden od 1959. godine, koji je zasnovan na Junior / F12 seriji građeni po modernom konceptu iz kasnih 1950-ih. Opseg se sastoji od Junior (osnovni model) napravljen od 1959. do 1961. Godine, Junior de luks (malo poboljšana verzija) od 1961. do 1963. Godine, F11 (malo veći model), F12 (još veći i sa većim motorom) od 1963. do 1965. godine, i F12 (45 PS) roadster od 1964. do 1965. Godine. Junior / F12 serija je postala veoma popularna, te su mnogi modeli proivedeni u velikim serijama. U Irskoj je formirana fabrika koja je po licenci DKW-a sklapala razne modele vozila i u periodu između 1952. i 1964 proizvela približno 4.000 jedinica što limuzina, kombija i motocikala i komercijalnih kombajna. To je bila jedina DKW fabrika van Nemačke u Evropi. Trocilindrični, dvotaktni motor davao jeposleratnim automobila neki sportski potencijal i čini osnovu za mnoge reli pobede DKW-a u 1950-im i ranim 1960-im, tako je DKW bio brend sa najviše pobeda u Evropskoj reli ligi nekoliko godina tokom pedesetih godina. 1960, godine DKW razvio V6 motor kombinujući dva trocilindrična dvotaktna motora, sa zapreminom od 1.000 cc. Kapacitet je povećavan tako da konačna V6 verzija u 1966. imao kapada citet od 1.300 kub koji je razvio 83 ks (62 kV) pri 5000 rpm koristeći standardnu konfiguraciju sa dva karburatora. Četvoro-karburator verzija proizvodila je 100 ks (75 kV), a verzija sa šest karburatora 130 hp (97 kV). Motor je imao samo 84 kg. Planirano se V6 koristi u modelu Munga i F102. Proizvedeno je oko 100 ovih motora u svrhu testiranja od kojih je 13 ugrađeno u F102 a neki model Munga u toku 1960. godine.[9] Poslednji DKW model je bio F102, dolazi u proizvodnju 1964. godine kao zamena za Auto union 1000 zastarelog izgleda. Međutim, F102 vrlo loše prodavao u velikoj meri zahvaljujući dvotaktnom tehnologijom motora koja je bila na granici svog razvoja, što dovodi do toga da Daimler-Benz želi da se rastereti Auto uniona i prodaje ga Folksvagenu. Automobil je ponovo projektovan sa četvorotaktnim motorom i ponovno lansiran pod vaskrslim brendom Audi kao F103. Prelazak na četvorotaktne motore označio kraj DKW-a brenda, kao i ponovno rođenje brenda Audi. Od 1956. do 1961. godine, holandski uvoznik Hart, Nibbrig & Greve počinje montažu automobila u napuštenoj fabrici asfalta u Sasenhajmu, gde je bilo 120 zaposlenih radnika, i dva transportera. Oni su uvozili DKW automobile u kitu iz Diseldorfa i na taj način montirali oko 13.500 automobila. Kada je DKW preselila proizvodnju uvoz kitova je zaustavljen, jer je postalo preskupo.[10] DKW u Južnoj Americi Uredi Od 1956. do 1967. godine, DKW vozila su se proizvodila u Brazilu od strane lokalne kompanije Vemag (Veículos e Máquinas Agrícolas S.A., `Vehicles and Agricultural Machinery Inc.`).[11] Vemag je istovremeno sklapao kamione Skania Vabis sve dok to nije postala nezavisna kompanija u julu 1960. godine.[12] Prvobitni planovi su bili da se proizvodi terenc (Munga) pod nazivom Candango i program limuzina sa četvoro vrata, pod nazivima Vemaguet i Belkar. Prvi model koji je proizveden bio je model F91, zapremine 900 cm³ sa nazivom F91 Univerzalna a Belkar i Vemaguet su imena koja su korišćena kasnije. Druga serija DKW-Vemag Belkar iz 1967. god napre i prva serija iz 1964. god. DKW-Vemag Belkar pozadi 1958. godine pokrenuta je proizvodnja modela F94 sa četvoro vrata limuzina i karavan, koji su početkom 1960-ih preimenovani Belkar i Vemaguet. Kompanija takođe proizvodi luksuzni kupe (DKW Fissore) i terenac Munga (lokalno nazvan Candango). U 1960. Vemag automobili su dobio veći motor od jedne litre i 50 KS (37 kW), koji je ugrađivan u Auto union 1000.[13] Vemag je imao uspešn zvanični rejsing tim, sa kupe automobilom od fiberglasa GT Malzoni. Ovaj projekat je utemeljio poznati brazilski brend sportskih automobila Puma. Brazilska model F94 je poboljšan sa nekoliko kozmetičkih promena i počeo je sve više i više da se razlikuje od nemačkih i argentinskih modela. Vemag imao kapitala za ulaganje u nove proizvode, ali je došao pod pritisak vlade da spoji sa Fordom. U razdoblju 1964.1965 godine Folksvagen postepeno preuzima akcije Auto uniona, a Vemag postaje manjinski vlasnik, da bi 1967. godine Folksvagen kupio i ostatak akcija.[14] Folksvagen ubrzo je počeo ukidanje proizvodnje DKW-Vemag i uvođenje svog modela Folksvagen 1600 kupe u staroj Vemag fabrici, posle ukupno 109,343 DKW-Vemag proizvedenih automobila.[13][15] DKW vozila su pravljena i u Argentini od 1960. do 1969. godine u fabrici IASF S.A. (Industria Automotriz Santa Fe Sociedad Anónima) u gradu Sauce Viejo, Santa Fe. Najlepši su bili automobili Cupé Fissore, koji su vozila mnoga poznata imena (Hulio Sosa, Cezar Luis Menoti i drugi). Ostali modeli koji su se proizvodili u ovoj fabrici bili su Auto union 1000 S Sedan (21.797 primeraka je proizvedeno do 1969. godine), Auto union 1000 S (6.396 primeraka je proizvedeno do 1969. godine).[16] i kombi/pik-ap. Poslednja verzija Auto union kombi/pik-ap (DKV F1000 L), koju je proizvodila ova fabrika, lansiran je 1969. godine, i nakon nekoliko meseci je kupila firma IME (Industrias Aeronáuticas y Mecánicas del Estado), koja je nastavila proizvodnju do 1979. godine.[17] 1967 DKW-Vemag Fissore DKW GT Malzoni Kombi i terenska vozila Uredi DKW Munga Terensko vozilo DKW Munga je proizvodio Auto union u Ingolšadtu. Proizvodnja je počela u oktobru 1956, a okončana je u decembru 1968. godine, sa 46,750 proizvedenih jedinica. Od 1949. do 1962. godine, DKW proizvodio svoje dostavno vozilo DKW Schnellaster. Španska podružnica IMOSA proizvodi modernog naslednika od 1963. godine DKW P 1000 L. Ovaj kombi je u početku imao motor sa tri cilindra, zapremine 1000 cm³, ali je kasnije zamenjen disel motorom Mercedesove proizvodnje i 1975. godine je preimenovan u Mercedes-Benz. DKW automobili Uredi Modeli sa pogonom na zadnje točkove Berlin-Spandau (1928—1940) Uredi Tip Godina proizvodnje Cilindri Zapremina Snaga Maks. brzina tip P (15 PS) 1928/1929 2 u redu 584 cm³ 15 PS (11 kW) 80 km/h tip P 4=8 (25 PS) 1929 4 V 980 cm³ 25 PS (18,4 kW) 90 km/h tip PS 600 sport 1930/1931 2 u redu 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 100 km/h tip V 800 4=8 1930/1931 4 V 782 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h tip V 1000 4=8 1931/1932 4 V 990 cm³ 25 PS (18,4 kW) 90 km/h tip 432 specijalna klasa 1932 4 V 990 cm³ 25 PS (18,4 kW) 95 km/h tip 1001 specijalna klasa 1932–1934 4 V 990 cm³ 26 PS (19,1 kW) 90 km/h izbalansirana klasa 1934/1935 4 V 990 cm³ 26−30 PS (19,1−22 kW) 90 km/h izbalansirana klasa 1935–1937 4 V 1054 cm³ 32 PS (23,5 kW) 95 km/h specijalna klasa 1937–1940 4 V 1054 cm³ 32 PS (23,5 kW) 95 km/h Modeli sa pogonom na prednje točkove iz Cvikaua (1931—1942) Uredi DKW F7 Tip Godina proizvodnje Cilindri Zapremina Snaga Maks. brzina F1 FA 600 1931/1932 2 u red 584 cm³ 15 PS (11 kW) 75 km/h F2 visoka klasa 601 1932/1933 2 u red 584 cm³ 15 PS (11 kW) 75 km/h F2 luksuzna klasa 1933–1935 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F2 visoka klasa 701 1933–1935 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85−90 km/h F4 visoka klasa 1934/1935 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F5 luksuzna klasa 600 1935/1936 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F5 visoka klasa 700 1935/1936 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F5K dvosed 600 1936 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F5 Front luksuz kabriolet 700 1936/1937 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F5K Front luksuz sport 700 1936/1937 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 90 km/h F7 luksuzna klasa 600 1937/1938 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F7 visoka klasa 700 1937/1938 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F7 Front luksuz kabriolet 1938 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F8 luksuzna klasa 600 1939/1940 2 u red 589 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F8 Front luksuz kabriolet 700 1939/1940 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F8 visoka klasa 700 1939–1942 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F9 (prototip) planirano od 1940 3 u red 896 cm³ 28 PS (20,6 kW) 110 km/h Modeli sa pogonom na prednje točkove iz Ingolštata i Diseldorfa (1950—1968) Uredi Auto union je do 1968. godine proizvodio automobile pod nazivom DKW. Tip Godina proizvodnje Cilindri Zapremina Snaga Maks. Brzina DKW Schnellaster 1949–1962 2 bzw. 3 u redu 688–896 cm³ 20–32 PS (14,7–23,5 kW) 70–90 km/h F89 visoka klasa 1950–1954 2 u redu 684 cm³ 23 PS (16,9 kW) 95–100 km/h F91 specijalna klasa 1953–1957 3 u redu 896 cm³ 34 PS (25 kW) 110–120 km/h F91/4 Munga 1954–1956 – nur Vorserie – Versuchsträger 3 u redu 896 cm³ 38 PS (27,9 kW) 98 km/h F93/94 više DKW 3=6 1955–1957 3 u redu 906 cm³ 38 PS (27,9 kW) 123 km/h Monca 1956 3 u redu 896 cm³ 40 PS (29 kW) 130 km/h F91/4 Munga 1956–1959 3 u redu 896 cm³ 40 PS (29 kW) 98 km/h Monca 1957/1958 3 u redu 980 cm³ 44−50 PS (32,3–37 kW) 135 km/h F93/94 više DKW 3=6 1957–1959 3 u redu 906 cm³ 40 PS (29 kW) 115 km/h Auto union 1000 1957–1960 3 u redu 980 cm³ 44 PS (32,3 kW) 120–130 km/h Auto union 1000 Sp 1958–1965 3 u redu 980 cm³ 55 PS (40 kW) 140 km/h F91 tip 4 + 6 Munga 1958–1968 3 u redu 980 cm³ 44 PS (32,3 kW) 98 km/h F91 tip 8 produžen 1962–1968 3 u redu 980 cm³ 44 PS (32,3 kW) 95 km/h Auto union 1000 S 1959–1963 3 u redu 980 cm³ 50 PS (37 kW) 125–135 km/h Junior 1959–1962 3 u redu 741 cm³ 34 PS (25 kW) 114 km/h Junior de luks 1961–1963 3 u redu 796 cm³ 34 PS (25 kW) 116 km/h F11 1963–1965 3 u redu 796 cm³ 34 PS (25 kW) 116 km/h F12 1963–1965 3 u redu 889 cm³ 40 PS (29 kW) 124 km/h F12 (45 PS) 1964/1965 3 u redu 889 cm³ 45 PS (33 kW) 127–128 km/h F102 1964–1966 3 u redu 1175 cm³ 60 PS (44 kW) 135 km/h DKW-Schnellaster DKW visoka klasa (F89) DKW Munga DKW 3=6 (F93) DKW Monza Auto union 1000 S kupe Auto union 1000 Sp DKW Junior DKW F102 DKW motocikli i skuteri Uredi DKW trkački motocikl iz 1922 DKW trkački motocikl iz 1925 Tokom kasnih 1920-ih i do Drugog svetskog rata, DKW je postao najveći proizvođač motocikala na svetu.[18] i pionir prednjih automobila privoda sa svojim DKV Front, [19], zajedno sa Citroen Traction Avant. DKW 1931. godine sa svojim timom na čijem čelu je bio Ing Coler, počeo proizvodnju motocikla sa motorom `split-single` i ovaj koncept učinio je da DKW postane dominantan na trkama motocikala u lakoj i junior klasi između dva rata.[19] Ogranak DKW-a za proizvodnju motocikala predstavlja poznate modele, kao što je DKW RT 125 koji se proizvodio pre i posle Drugog svetskog rata. Nakon Drugog svetskog rata sa proizvodnjom se počelo u originalnoj fabrici u DDRu koja je nosila ime MZ[1] gde su pravljeni modeli 175, 250 i 350. Na ime ratne odštete, crteže za DKW RT 125 dobili su Harli-Devidson u SAD i BSA u Velikoj Britaniji. Harli-Devidson po njima radi verziju, poznatu kao Hamer, dok ih BSA koristi za izradu modela Bantam. IFA a kasnije MZ nastavljaju proizvodnju sve do 1990-ih, kada se ekonomski više nije isplatila proizvodnja dvotaktnih motora. I drugi proizvođači kopirali su DKW dizajn, zvanično ili na neki drugi način. To se može videti u sličnosti mnogih malih dvotaktnih motocikala iz 1950. godine, uključujući i one iz Jamahe, Voshoda, Maseratija, i poljskog PZLa. Modeli DKW motocikala i skutera Uredi DKW ARE 175 DKW Golem Sesselrad DKW KM 200 DKW KS 200 DKW Lomos Sesselrad DKW ORE 250 DKW SB 200 DKW SB 350 DKW SB 500 DKW ZS 500 DKW ZSW 500 (vodeno hlađenje) DKW NZ 250 DKW NZ 350 DKW NZ 500 DKW RT 100 DKW RT 125 DKW Sport 250 DKW SS 500 (vodeno hlađenje) DKW SS 600 (vodeno hlađenje) DKW-Hobby-Roller DKW Hummel DKW RT 175 DKW RT 200 DKW RT 200H DKW RT 250 H DKW RT 250/VS DKW RT 250/S DKW RT 250/1 DKW RT 250/2 DKW RT 350 S DKW trkački motocikl PRe 500 (1929) DKW SS 600 (1929) DKW KM 200 (1938) DKW NZ 250 (1939) DKW RT 125 W]] (1950) DKW RT 200 (1952) DKW RT 350 S (1955) u muzeju motocikala u Ibenbirenu DKW RT 175 S (1955) DKW RT 175 VS (1956) DKW Hummel DKW skuter Hobi (1954) Ekspres T. sport DKW motorom Uputstvo za upotrebu Koriscenje Automobili dkv upotreba automobil auto automobili