Marketing
Postavite oglas
Kontakt
Pratite promene cene putem maila
- Da bi dobijali obaveštenja o promeni cene potrebno je da kliknete Prati oglas dugme koje se nalazi na dnu svakog oglasa i unesete Vašu mail adresu.
51-75 od 1991 rezultata
Režim promene aktivan!
Upravo ste u režimu promene sačuvane pretrage za frazu .
Možete da promenite frazu ili filtere i sačuvate trenutno stanje
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Srbija na dlanu Položaj Praistorija na tlu Srbije Teritorija Srbije u rimsko doba Istorija Srbije od doseljavanja Srba Priroda Dunavom kroz Srbiju Lov Ribolov Putevi vina Banje Seoski turizam Kalendar manifestacija
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Radovan Ršumović, Miroslav Milojević, Mišo Lazarević SANU 1991 XII + 288 strana : ilustrovano Zlatibor je planina i park prirode[1] u Srbiji koja se prostire na površini od oko 1.000 km², dugačka je 55 km, a široka i do 20 km. Pruža se pravcem sjeverozapad–jugoistok. Najviši vrh je Tornik (1.496 m). Zlatibor se prostire između 43° 31` N i 43° 51` N, i između 19° 28` E i 19° 56` E. Poznato je ljetovalište i zimovalište, kao i klimatsko lječilište. Zlatibor se nalazi na sjeverom dijelu oblasti Stari Vlah, granične oblasti između Raške, Hercegovine i Polimlja. Obuhvata predjele tri opštine Republike Srbije: Čajetinu i jedan deo opštine Užice (Kremanska oblast) severni Zlatibor i jedan manji deo opštine Nove Varoši (Murtenička oblast) južni Zlatibor. Administrativni centar Zlatibora je varošica Čajetina. Južna i istočna granica Zlatibora su rijeke Uvac i Veliki Rzav. Na zapadu se Zlatibor graniči sa Bosnom i Hercegovinom, selima Mokrom Gorom, Semegnjevom i Jablanicom. Zlatibor je oduvijek imao veliki pogranični značaj. Na brdu Cigli kod Jablanice i danas se raspoznaje granica Srbije sa dvjema carevinama – Austrougarskom i Turskom. Zlatibor se nalazi na pola puta od Beograda do Crnogorskog i Dubrovačkog primorja. Preko njega prelaze mnogi značajni magistralni putevi i pruge, među kojima je i pruga Beograd—Bar. Najbliži veći grad je Užice. Poreklo imena Glavni članak: Zlatibor (poreklo imena) Postoji više pretpostavki kojima se objašnjava poreklo imena Zlatibor. U srednjem vijeku, ovaj kraj se nalazio u okviru župe Rujno, administrativne oblasti Raške, pa je i cijeli Zlatibor nosio takvo ime. Ono potiče od kržljave biljke ruja koja se koristila za bojenje (štavljenje) kože i izvozila se u Dubrovnik, a danas raste po selima Semegnjevu, Stublu i Uvcu. Od 18. vijeka, sve više se koristi naziv Zlatibor, a i 1855. godine je, prilikom nove administrativne podjele Srbije, Rujanski srez podijeljen na Ariljski i Zlatiborski, pa ime Zlatibor dospijeva i u zvanična dokumenta. Prve pisane tragove o nazivu Zlatibor imamo u izveštajima koje su u toku Prvog srpskog ustanka odavde slali ustanici. Takođe je izvesno da ga pisci tih izveštaja nisu izmislili već je on neko vreme i pre toga bio u opticaju, ali ne zna se koliko dugo. Slobodna je pretpostavka da je to od druge polovine 18. veka.[2] Postoje tri predanja o postanku imena Zlatibora. Izvjesno je da je to ime nastalo od riječi zlato, odnosno zlatni i bor, ali ne zna se na koji način. Jedno kaže da je ime Zlatibora nastalo od zlatne boje njegovih pašnjaka, što nije sasvim vjerovatno, jer zlatiborski pašnjaci nisu toliko stari, i ovo predanje ne objašnjava otkud riječ bor u imenu Zlatibora; drugo predanje kaže da su se doseljenici iz Crne Gore i Hercegovine na Zlatibor hvalili bogatstvom borove šume, govoreći: „Zlatan je to bor!`; a treće predanje, vjerovatno najtačnije, kaže da je to ime postalo od jedne veoma rijetke vrste bijelog bora, tzv. zlatnog bora, čije je naučno ime Pinus Silvestris Variegata Zlatiborica, po sarajevskom inžinjeru Salihu Omanoviću. Zlatnog bora još samo ima u selu Negbini i stavljen je pod zaštitu države.[3] Treba praviti razliku između imena planine i naziva nekadašnje administrativno-teritorijalne jedinice Srez zlatiborski čije se teritorije nisu morale u potpunosti podudarati. Sadašnji Zlatiborski okrug obuhvata znatno širu oblast od teritorije planine Zlatibor. Malu zabunu unosi i turističko mesto Zlatibor koje ima isti naziv kao i planina. Zlatibor je bio naseljen još u praistorijsko doba. Male grupe praistorijskih ljudi nalazile su svoja staništa u pećinama i gustim šumama. Prvi poznati stanovnici Zlatibora bili su Iliri, odnosno njihova plemena Partini i Autarijati. Po čitavom Zlatiboru ostavili su svoja groblja, za koja u narodu postoji predanje da su grčka. U skoro svim zlatiborskim selima nalaze se ostaci ilirskih grobalja. Najočuvaniji su u Kremnima, nedaleko od Misailovića kuća, na jednom širem terenu od Ljubiša do Mušveta, i preko čitavog Braneškog polja. Osim grobalja, na Zlatiboru postoje i ostaci praistorijskih naselja, tzv. gradina. To su Čajetinska, Krivorječka i Šljivovačka gradina. Istorija Zlatibora Praistorija Rimljani Srednji vek Prvi srpski ustanak Drugi srpski ustanak Prvi svetski rat Drugi svetski rat pru Čajetinska gradina imala je veliki značaj u doba Rimljana. Krivorječka gradina je prilično niska, a prilaz vidljivim temeljima nekadašnjih bedema je veoma nepristupačan. Utvrđenje, velikih razmjera i oblika nepravilnog kruga, zidano je slaganjem sitnog kamena. Na Šljivovačkoj gradini nalazilo se ilirsko utvrđenje locirano na ovom usamljenom kupastom brdu čija je visina tek 900 metara. Zbog svoje nepristupačnosti, odličnog pregleda, dobre vode i plodnog Braneškog polja, to je bilo idealno mjesto za izgradnju utvrđenja. Manja citadela na samom vrhu gradine, sada samo u ostacima, građena je od lomljenog kamena, a cijeli okolni prostor od podnožja do vrha utvrđen je sa tri suva kamena prstenasta zida koji okružuju gradinu. Takođe, vjeruje se da i neki geografski nazivi ovog kraja potiču od Ilira, kao što su Čigota, Negbina i Murtenica. U IV i III vijeku prije nove ere, današnju Srbiju i okolne oblasti naselila su keltska plemena iz Galije. Ona su se pomiješala sa Ilirima i stvorila ilirsko-keltska plemena. Međutim, do danas nije pronađen nijedan arheološki podatak koji bi potvrdio boravak Kelta na Zlatiboru. Zlatibor u doba Rimljana Glavni članak: Zlatibor u doba Rimljana Rimljani su se umiješali u odnose na istočnoj obali Jadranskog mora nakon Prvog punskog rata, da bi zaštitili grčke kolonije od velikog pritiska ilirsko-keltskih plemena. Osvojene zemlje su pripojene Rimskom carstvu, i ušle su u sastav provincije Ilirije, koju je kasnije zamijenila Dalmacija. Rimljani su se sukobili sa Ilirima i na Zlatiboru. Tokom tih borbi, ovdje su uništene mnoge znamenitosti tog vremena. Ipak, nova kultura koja je ubrzo nikla na ovim prostorima bila je na daleko višem stupnju od prethodne. Rimljani su podigli nova utvrđenja i popravili većinu starih ilirskih gradina. Čajetinsku gradinu, naslijedivši je od prethodnih plemena, prilagodili su svojim potrebama. Oko stare citadele kvadratnog oblika, dužine i širine po oko sedam metara, raspoznaju se temelji bedema vješto prilagođenih terenu. Čajetinska gradina je u doba Rimljana služila kao isključivo vojno utvrđenje. Njegova posada je štitila put prokopan pored istočne strane gradine, koji i danas služi za kolski saobraćaj. Preko čitavog Zlatibora Rimljani su podigli mrežu novih puteva i izvršili popravku starih. Svi putevi su vodili u – Malaviko. Malaviko je bio jedan od važnijih centara rimske provincije Dalmacije, a nalazio se na području sela Visibabe, u bližoj okolini Zlatibora. Rimljani su u ovom kraju ostavili priličan broj nadgrobnih spomenika, koji većinom datiraju iz II i III vijeka. Najveći broj spomenika nalazi se u selu Kremnima. Zlatibor u Srednjem vijeku Glavni članak: Zlatibor u srednjem veku Rani Srednji vijek Po novoj administrativnoj podjeli Vizantije, koja je izvršena u IX vijeku, nestalo je Dalmacije, a dijelovi njene teritorije oko Tare, Pive, Lima, Ibra i Zapadne Morave činili su srpsku državu Rašku, u okviru koje se nalazio i Zlatibor, mada nije bilo poznato kako se nazivao. Došavši u ovaj kraj, i Sloveni su, poput svojih prethodnika, počeli da podižu tvrđave. Vjeruje se da se Dresnik, grad koji vizantijski car Konstantin Porfirogenit pominje u Raškoj, nalazio na mjestu današnjeg sela Drežnika. U ovom selu, koje se nalazi na istočnoj granici Zlatibora, nađena je slovenska keramika i jedan srednjovjekovni ključ. Sloveni su naselili i stara utvrđenja ovog kraja, pa su tako obnovili Čajetinsku i Šljivovačku gradinu....
David Rohrbacher The Historians of Late Antiquity Istoričari kasne antike David Rohrbacher Tekst na engleskom jeziku Autor: David Rohrbacher Izdavač: Routledge, London and New York Godina izdanja: 2002 Broj strana: 324 Format: 21,5 x 14cm Povez: Meki povez Opis i stanje: Sadržaj na slici, veoma dobro - odlično očuvano Četvrti i peti vek nove ere bili su doba verskih sukoba, političkih promena i vojnih sukoba. Odgovori savremenih istoričara na ova turbulentna vremena odražavaju njihovu različitu pozadinu - hrišćansku i pagansku, pišu i na grčkom i na latinskom, dokumentujući crkvu i državu. Ovaj tom je prvi koji nudi pristupačan pregled života i dela ovih različitih ličnosti. Prva polovina knjige istražuje strukturu, stil, svrhu i prirodu njihovih spisa. Druga polovina upoređuje i suprotstavlja informacije koje istoričari pružaju i stavove koje iznose o nekim centralnim temama. Oni se kreću od istoriografije, vlade i religije do varvarskih invazija i kontroverznih careva Julijana „Otpadnika“ i Teodosija. Tags: Julijan Teodosije 22.04.2024.
The Companion Guide to LONDON - David Piper William Collins Sons & Co Ltd London 1974. Turistički vodič Londona, sa detaljnim opisom znamenitosti, sa većim brojem mapa, ilustrovan 520 strana; 14x22cm; tvrd povez sa zaštitnim omotom knjiga u veoma dobrom stanju
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Od Beograda do Kumanova, Sa Vardara na Ohridsko jezero, Tetovo, Ohrid - žiža Pravoslavlja, Iz Bitolja na Kajmakčalan, Na Kajmakčalanu steni srpske slave, Bitolj, Prilep, Babuna, Veles, Kosovo polje, Kosovska Mitrovica, Priština, Gračanica
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Prvi put se mesto sreće u dokumentima 1430. godine kao utvrđenje na Dunavu - `Ljupko`. Po narodnom predanju mesto je dobilo ime po po Srbinu knezu Ljupku. U jednom dokumentu iz 1684. godine nosi današnji, najpribližniji naziv `Ljubkova`. Nekada su postojale dva susedna naselja Gornja i Donja Ljupkova, kao militarska mesta u Rakaždijskom okrugu (1774). Tu je navodno živelo izmešano, srpsko-rumunsko stanovništvo[1] Donja (Srpska) Ljupkova je postala 1773. godine graničarsko naselje u Ilirsko-pešačkoj regimenti. Tri godine kasnije 1776. premeštaju ga u novu Vlaško-ilirsku regimentu. Ljupkova je imala pet stražarskih mesta dok je čuvala granicu na Dunavu. Na početku 1773. godine izbrojano je 87 graničara, od kojih su 29 naoružani a 6 ih je na kordonskoj službi. Za vreme austrijsko-turskog rata 1788. godine u ataru sela, gde se nalazi jedan brežuljak, držao je položaj i borio se srpski ustanik Koča Anđelković. Na brežuljku po njemu prozvanom Kočin jendek, vodila se ogorčena borba Srba i Turaka. Od 600 dobrovoljaca koji su ratovali na strani Austrije, na kraju je ostao Koča sa 60 mučenika, koji su bili prepušteni sami sebi, iznevereni od austrijske komande. Turci su ih iznemogle i ranjene, zarobili i odveli na Tekiju, gde su završili strašnom smrću Koča i saborci, nabijeni na kolac. Tu se sada nalazi dostojno spomen-obeležje srpskim junacima, u obliku mermerne piramide, podignuto slavnom Koči kojeg je narod u pesmi opevao. Uređen je spomen-park za posetioce. Po državnom šematizmu pravoslavnog klira u Ugarskoj iz 1846. godine pominju se još uvek dva susedna mesta sličnog imena - kao parohije: Gornja i Donja Ljubkova. Gornja Ljubkova ima 538 pravoslavnih duša, sa školom koja ima učitelja i pravoslavnim hramom Sv. Nikole, u kojem služe dva paroha. Donja Ljubkova ima nešto više stanovnika, 865 parohijana, takođe ima školu sa učiteljem, kao i pravoslavni hram Vaznesenja Hristovog, sa jednim parohom.[2] Po mitropolijskom popisu 1865. godine u `Donjoj Ljubkovi` živi 933 pravoslavna žitelja, i ima jedna parohija šeste platežne klase.[3] Po izveštaju iz 1905. godine pominje se samo Donja Ljupkova, za koju se navodi da je mala opština u Novomoldavskom srezu. Tu je živelo 1.561 stanovnik u 306 kuća; od tih na Srbe otpada 1.454 duše (ili 93%) sa 268 domova (ili 87%). U naselju su od javnih zdanja srpska pravoslavna crkva i srpska narodna škola. U obližnoj Berzaski im je gotovo sve, pa i poslednja pošta i telegraf. Mesto je u noći 13/14. juna 1910. godine zadesila nezapamćena nesreća. Usled provale oblaka nastala je ogromna bujica od potoka Brestovika čije su vode dostigle krovove ljupkovačkih kuća. Narod se peo na svoje krovove, a bujica je mnogo kuća odnela u Dunav. Žiteljka Lenka Bugarin je čitavih pedeset kilometara plovila Dunavom na krovu svoje kuće, dok je nisu spasili kod sela Dubove. Poginulo je te strašne noći 36 meštana, među kojima najviše starci, žene i deca. Od 1913. godine se taj tužni dan obeležava uz crkveni obred.
Istorija cene
Naziv oglasa
Početna cena
Najveća cena
Najniža cena
Nema podataka o istoriji cene
Pretraga: " "
Uspešno ste zapratili pretragu.
Sve zapraćene pretrage možete videti u
korisničkom panelu.