Reč izdavača: ’’One koji poznaju Wolfea sigurno ne iznenađuje da je nedavno proglašen za jednog od tri najbolja pisca fantastike svih vremena (uz još J.R.R.Tolkina i Ursulu K. Le Guin). Oni pak koji ga još ne poznaju, mogu odsad uživati u njegovom najnovijem majstorskom djelu, tetralogiji KNJIGA DUGOG SUNCA, koja je ujedno i prvo Wolfeovo djelo objavljeno na hrvatskom. Scena nove Wolfeove tetralogije je generacijski zvjezdani brod golemih dimenzija i iz nepojmljivo daleke budućnosti nakon smrti Sunca... svijet ispunjen čudima kakve samo Wolfe može smisliti i tako živo opisati, svijet čije pravo porijeklo je zakopano u legendama, a u vlasti je čudnih bogova i naseljeno vremenom izmijenjenom ljudskom rasom. Wolfeov svijet je čarobna mješavina žrtvi, uhoda, egzorcizma, androida, duhova, genetskog inženjeringa, bogova, robota, kiborga i čega sve još ne... živa scena jakih likova, upečatljivih prizora i širim smislom koji dugo ostaje zabrinjavajuće neobjašnjiv... sve dok se s njim potpuno ne stopimo. IZVORI objavljuju sve četiri knjige ciklusa KNJIGA DUGOG SUNCA.’’

Sudbina muslimanskog carstva na zapadu počiva na plećima Ibn Zamraka, vezira Muhameda V, koji se danonoćno bori da očuva krhki mir između sultana i hrišćanskih zemalja. U dugim besanim noćima, Ibn Zamrak ispisuje stihove koji će krasiti zidove nove palate u Alhambri. Međutim, senke prošlosti su duge, a neprijatelji brojni. Sa druge strane Sredozemnog mora zakopana je tajna koja ga može uništiti. Kilometrima daleko od Granade, u kamenolomima Al Marijata, hladnoj tamnici Kalat Jasuba i haremu marinidskih vlastodržaca zatočeni su Ahmed, Abdel i Ajša, žrtve vezirove žudnje za moći. Njih troje otkriće Ibn Zamrakovu tajnu i otisnuti se na pogibeljno putovanje kako bi se osvetili neprijatelju čija moć i ambicija nemaju granice.

Podnaslov dela je: Izazovi nacionalnom identitetu Sjedinjenih Američkih Država.

Učestao je stav da su u periodu nakon hladnog rata mediji postali uticajan faktor koji definiše spoljnu politiku Sjedinjenih Američkih država. Bilo da je reč o novinama, radiju, televiziji ili internetu, svedoci smo istorijskog trenutka u kojem se putem ovih medija prenose ozbiljne naznake početka novog hladnog rata. Ideja autora bila je da pruži uvid u stvarnu ulogu medija u izgradnji spoljnopolitičkih procesa u Sjedinjenim Američkim Državama, kao i da pojasni njihov odnos sa američkom administracijom.

Edicija Prečanski Srbi do sloma Austrougarske Posle propasti srpske srednjovekovne države, a pre presudne Mohačke bitke, Srbi i njihovi tadašnji predvodnici i prvaci, glavari, knezovi, serdari, vojvode, barjaktari, isticali su se po uspešnom, viteškom učestvovanju u borbama za hrišćanske, ugarske i sopstvene, statusne, materijalne, lične i političke interese. Prelazeći u Ugarsku, srpska vlastela i jedan deo srpskog plemstva, svrstavali su se na protivugarsku stranu s uverenjem da je to najbolji, a možda i jedini način da opstanu kao pojedinci, starešine, narodni predstavnici i da pri tom nepovratno ne izgube sve izglede za opstanak naroda i očuvanje njegovog nacionalnog identiteta. Uz njih su pristajali većinom i svi drugi preseljeni Srbi koji su se najpre, od početka vladavine Matije Korvina kao ugarskog kralja (1458), spontano, a zatim od njegove strane i organizovano, naseljavali opustošene, južne zemlje Kraljevstva i pripremali se za odbranu od turskih zavojevača. Da bi što više pridobio za sebe i svoju državnu politiku tadašnju elitu srpskog naroda, srpsku vlastelu i nacionalne prvake, ovaj vladar Ugarske nudio im je podršku, titule, povlastice, obezbeđujući na taj način pozitivni odgovor despota Vuka Grgurevića, Stefana i Dmitra Jakšića, Miloša Belmuževića, Vladislava, srednjeg sina hercega Stjepana Vukčića Kosaču, Balše Hercegovića, sinova već umrlog Stefana Brankovića – Jovana i Đorđa, Grgura Popovića i porodice Petričić inače srpskih vlastelina u Sremu kao i mnogih drugih istaknutih i uglednih srpskih prvaka i zemljoposednika.

Kada su ljudski ostaci pronađeni u stomaku mrtve vučice u zabačenom gradu Haparanda na severu Švedske, policajka Hana zna da ovo leto neće biti kao ostala. Telo žrtve povezano je sa krvavim poslom s drogom s druge strane granice u Finskoj. Ali kako je žrtva završila u šumi nadomak Haparande? I gde su droga i novac nestali? Hana i njene kolege istražuju sve mogućnosti. Međutim, vremena je malo, a oni nisu jedini koji tragaju. Kada se u gradu pojavi zagonetna i opasna Katja, neočekivani i brutalni događaji počinju da se gomilaju. Za samo nekoliko dana, miran život u Haparandi preokrenuo se naglavačke. Ponajviše za Hanu, koja je konačno primorana da se suoči sa svojom prošlošću.

Roman leksikon u sto hiljada reči koji govori o Hazarima, starom plemenu čije poreklo nikada nije utvrđeno. Njegova priča ispričana je iz tri ugla: hrišćanskog, muslimanskog i jevrejskog...

Barutana je drugi deo kultne trilogije Istorija bestijalnosti, koja predstavlja jednu od najoštrijih kritika savremenih političkih elita, kako istočnih diktatura, pre svega staljinizma, tako i zapadnih ’demokratskih’ sistema, koji su isto tako ogrezli u krvi. Bjernebue nastavlja gde je stao s prvim delom, Trenutak slobode (Dereta, 2017), sa beleženjem svojih „protokola” kojima beskompromisno i surovo definiše ljudsku prirodu, patologiju zapadnog društvenog koncepta i teror tog društva nad pojedincem. Sva zbivanja se odigravaju u ograđenom i dobro čuvanom prostoru u čijem središtu se nalazi La poudrière. To je kula koja je nekada služila kao barutana, a sada je neka vrsta azila za bogate pacijente, uglavnom teške kriminalce sa ozbiljnim mentalnim poremećajima. Ovoga puta ime glavnog junaka, inače domara Barutane, često varira, shodno internacionalnom okruženju pacijenata: Ivan, Žan, Đovani, Johanan. Zajedno sa doktorima i pacijentima uzima LSD i hašiš i, baš kao i u prvom delu, kroz tu haotičnu vizuru marljivo beleži svoje životno delo: istoriju bestijalnosti ljudskog roda.

Posteri: Najveći srpski kompozitori je raskošno delo koje istražuje veličanstvenu baštinu srpske muzičke umetnosti kroz portrete njenih najistaknutijih stvaralaca. Dizajnirana od strane Vladimira Milanovića, ova knjiga osvetljava živote i dela velikana kao što su Kornelije Stanković, Josif Marinković, Stevan St. Mokranjac, Petar Konjović, Miloje Milojević, Stevan Hristić, Ljubica Marić, Vasilije Mokranjac, Aleksandar Obradović i Konstantin Babić. Svaki poster u ovoj kolekciji predstavlja ne samo portret kompozitora, već i njihov doprinos muzičkom svetu, čineći ovu knjigu neophodnim delom za ljubitelje muzike i kulturologe koji žele da istraže bogatu istoriju srpske muzičke scene. Uz detaljne informacije o životima i radovima svakog umetnika, ova knjiga postaje vredan resurs i inspiracija za sve one koji cene muzičku umetnost i njeno nasleđe.

Ovim romanom započeta je epoha realizma u srpskoj književnosti. Nastao je spajanjem dva romaneskna modela - pikarskog i romantičarskog. Pikarski se odnosi na prikazivanje likova koji su obično probisveti ili lutalice, a romantičarsko se odnosi na prikazivanje strasti. Sve to oslikano je u dva glavna lika i najbolja prijatelja, Milana i Branka, koji su sasvim različiti. Sve ličnosti u romanu postavljene su u glavne tokove društvenih kretanja.

Iz recenzija: „Čudesna i opčinjavajuća knjiga, ekscentrični klasik.“ Dž. M. Kuci „Postoje imena koja buduće generacije neće dopustiti da se zaborave. Jedno od njih je zasigurno – Dino Bucati.“ Borhes „Predivan roman koji blista poput fatamorgane stavljajući u oštar fokus uspon i pad naših ambicija i nemilosrdnu eroziju vremena. To je priča o Đovaniju Drogu – ipak, koliko nas će se prepoznati u njemu!“ Jan Martel „Tatarska pustinja je bez sumnje remek-delo, uzvišena knjiga, a Bucati majstor pisane reči.“ Sunday Times

Ex Post - Milena Pavlović Barili je treća knjiga trotomnonog zbornika o Mileni Pavlović Barili koja se bavi kritikama, člancima i bibliografijom naše poznate slikarke. SADRŽAJ: 1. Lidija Merenik: The portrait of a Lady 2. Aleksandar Petrović: Milena, Mesec i Argonauti 3. Magdalena Koh: U potrazi za Milenom u srpskoj književnosti 4. Kritike i članci 5. Bibliografija 6. Kratka hronologija života i rada Milene Pavlović Barili 7. Zahvalnost

Iz recenzija: “Ponekad se pojavi knjiga koja ne samo da izmijeni živote čitalaca, već ostavlja svoj pečat na samoj kulturi. 7 navika veoma uspješnih ljudi je jedna od tih knjiga.” DANIJEL PINK, AUTOR KNJIGA DRIVE I TO SELL IS HUMAN “Kavijevo remekdjelo, ako nije promijenilo svijet onda je sigurno uticalo na milione čitalaca koji mogu i hoće da učine našu planetu mirnijom, uspješnijom, spremnijom i svjesnijom.” VOREN BENIS, AUTOR KNJIGA BECOMING A LEADER I STILL SURPRISED, ISTAKNUTI PROFESOR MENADŽMENTA, UNIVERZITET KALIFORNIJA (UCLA) “Ova knjiga je radosno savjetovala i podsticala 25 godina. Sada pozivam nas da joj pokažemo lojalnost i podržimo je još 25 godina.” MAJA ANGELU “7 navika veoma uspešnih ljudi sadrži bezvremenske principe koji mogu svaku kompaniju usmjeriti ka uspjehu.” TONI HSIEH, PISAC NJUJORK TAJMSOVOG BESTSELERA DELIVERING HAPINESS I IZVRŠNI DIREKTOR KOMPANIJE ZAPPOS.COM, INC. “7 navika veoma uspješnih ljudi je mnoge od nas povela na putovanje kroz svijet poslovanja. Jednostavno a nevjerovatno efikasno. Sjajan vodič za svakog ambicioznog predvodnika!” MEG VITMAN, IZVRŠNI DIREKTOR HEWLITT PACKARD “Nijedna osoba ne traje zauvijek, ali knjige i ideje mogu da potraju. Život Stivena R. Kavija je završen, ali njegovo djelo nije. Ono nastavlja, baš ovdje u ovoj knjizi, podjednako živo kao i kada je tek napisano.” DŽIM KOLINS “Dvadeset pet godina nakon što se pojavila, mudrost 7 navika je relevantnija nego ikada. Na ličnom nivou ljudi sagorijevaju, a na kolektivnom nivou mi sagorijevamo planetu. Zato naglasak dr Kavija na samoobnavljanju i njegovo razumijevanje da predvodništvo i kreativnost od nas traže da koristimo svoje fizičke, mentalne i duhovne resurse, je upravo ono što nam treba sada.” ARIJANA HAFINGTON

Iz recenzije: ’’I ovaj najnoviji, četvrti roman Ane Ćosić vatromet je bljeskova sjećanja iz života jedne emotivno raskošne žene u jednome sivome braku. Kao i uvijek dosad, u svom prepoznatljivom stilu, autorica se bavi običnim ljudima uronjenim u svakodnevnicu. Nema tu spektakla i velikih događaja, samo rijeka stvarnoga života u njegovim tako čestim virovima. I upravo stoga, Sjene vremena je tako prisna, kao proživljavana, čitljiva, a gotovo poetska proza, više nabijena osjećajima negoli akcijom.’’

Iz recenzije: Split, rano popodne, šestoga kolovoza 1984. Prelazim put od trajektnog pristaništa do željezničkog kolodvora. Na glavi mi titovka, na leđima transportna vreća i borbeni ranac, s prikačenim šljemom, otučenim kao limenka Gavrilović hrenovki iz koje raste oleander. Šesti sam dan u vojsci, šalju me u otkomandu s Lastova u Knin. Do vlaka je sat i pol, ali s leđa ne skidam ranac i vreću, ni torbicu sa zaštitnom maskom koja mi je pod pazuhom, jer ne znam kako bih sve to vratio natrag. To čini da mi je Split dalji nego što će mi ikada ijedan grad biti. Trideset godina kasnije čitam “Ulaz za djecu i vojnike”, i ne mogu se oteti dojmu da ta knjiga priča priču o šestome kolovozu 1984, viđenu s druge strane. Romani od jedne rečenice. Antropološke studije od nekoliko redaka. Portreti grada sabijeni u aforizam. Genijalno, kao da je napisano za jednog čitatelja. Onog vojnika koji ne može proći kroz zahodska vrata, zbog materijalno-tehničkih sredstava koja nosi na leđima, pa trpi sve do Knina. Miljenko Jergović

Frances Mary Moon i Ian Bonder odlaze na izlet koji je trebalo da bude obično uživanje u prirodi. Međutim, Francesino nepromišljeno otkrivanje tajne zauvek će udaljiti Iana od nje. Frances priznaje da je bila udata i da ima dete, što Iana navodi da se vrati u Toronto. Frances kreće za njim, ali ne zadugo. Ona odlučuje da se vrati u porodičnu kuću u rodni Elliot, gradić u ruralnoj zapadnoj Kanadi, i da se suoči sa zapuštenom farmom, pustim poljima i ljudima koje ne želi da vidi. Ona se hrabro suočava sa poglavljima života koja još uvek nije zatvorila i odlučuje da se izbori sa bolnim uspomenama.

Knjiga sadrži arhivsku građu Arhiva Srbije koja se odnosi na rad poslanstva Kraljevine Srbije u Rimu u periodu od 1882. do 1902. godine. U zborniku se nalazi 333 dokumenata koji se čuvaju u arhivskom fondu Ministarstvo inostranih dela Kraljevine Srbije. Knjiga sadrži predgovor, dokumenta, ilustracije i imenski registar.

Iz recenzije: Dva prsta iznad Monikinog gležnja nalazi se neobična tetovaža. Nije ona toliko neobična po sadržaju, koliko po tome kako je tamo dospjela i kako ju je od tinejdžerske do odrasle dobi pratila kroz život i na njega utjecala. Ako je tetoviranje nešto poput odijevanja bez odjeće, glavna junakinja ovoga romana na pragu petnaeste godine života „odjenula“ je priču s fabulom koja će svoj vrhunac doživjeti u dvadesetima, a rasplet… tko zna, na nekoj od postaja nepredvidivosti života, koju ovaj roman sjajno oponaša. Andrija Škare majstorski je ispričao priču o jednom odrastanju, o mladosti koja je sazrijevala paralelno s mladom hrvatskom demokracijom boreći se sa svime što joj je stajalo na putu: s autoritetom neliberalne politike i naizgled liberalnih roditelja, s neizlječivim bolestima koje prepolove obitelj, s odvajanjem od prijatelja koji to prestaju biti, s ljubavima koje se čine konačnima dok ih neke nove ne demantiraju, s traženjem seksualnog i svakog drugog identiteta kojim se dokazuje zrelost i samostalnost koja – koliko god željena bila – ipak prebrzo dođe. A sve to uz jedan neprestani soundtrack formativne glazbe koja kao zvučna, emotivna i svjetonazorska kulisa gradi i osobe i svjetove, povezujući ih i razdvajajući kao jedini pouzdani lajtmotiv postojanja koji će nadživjeti i popratiti sve životne izazove. To je takt kojim Andrija Škare piše, ispisujući život kao melodiju koja, bez obzira na sve zajedničke refrene, uvijek ima neki ubojit stih u kojem se krije jedinstvena priča koju je moguće ispričati samo uz pomoć dobrog pripovjedača.

Izuzetan roman koji govori o Iksu Ipsilonu, penzionisanom književnom uredniku, koji putuje u Austriju i Nemačku gde, zbog poznavanja stranih jezika, predstavlja slovačke pisce. Na jednom od takvih putovanja, na austrijskom imanju Brandalmu, upoznaje Margarethe, i njihov početni prijateljski odnos prerasta u ljubavni. Pored ljubavne teme, pisac kroz svog glavnog junaka progovara i o temama poput književnosti, malih jezika i malih naroda, uredničkog i spisateljskog posla, ali i o putovanjima, muzici, međuljudskim odnosima, arhitekturi.

– Mera opreza mera je i duhovitosti. – Zasigurno! Kad neko iza sebe ima petnaestak knjiga, od čega je polovina u proznom obliku, reći da je zreo i ozbiljan pisac više nije kompliment. Ali, reći da je svež – jeste. Blašković je još uvek mladić u književnosti, i na tome mu treba zavideti. To je mladost koja pobeđuje i sopstvenu mudrost i književni dar. No, ima neka pametna, suptilna i primerena mera dokumentarnog u vrcavoj dnevničkoj svakodnevici pretočenoj u ovaj Blaškovićev roman. Površno čitanje tih „dnevnih zapovesti“ zamka je za naivnog čitaoca. Duhovitost i intimistička prisnost, kao i prividna lakoća izricanja, ram su za sliku preko koje Blašković upućuje umetničku poruku koja se, s namerom, sastoji od paradoksa ozbiljne i mudre vedrine. Vladislav Bajac Kažu da je Česlav Miloš u svom poslednjem intervjuu na ovom svetu rekao, možete zamisliti s kakvim ukusom u ustima, kako je književnost turnir grbavaca. Kako god. Na taj viteški megdan, evo već osmi prozni put, izlazi i Laslo Blašković, pisac prefinjenog stila, poetske snage i literarne erudicije, inspirisan formom dnevničkih zapisa kojom ispisuje svoje svakodnevične kobajagi događaje, a sve prebirajući po rodnoj Podbari, starom kraju Novog Sada, iz koje izvlači sudbine oblikovane njenim kapijama i ulicama, onima od pre i ovima od sad. Imena znana i neznana koje čuva topografija ove novosadske Čubure (tek nešto plavnije i ravnije), upletena su veštim rukama u niti prostora i vremena koje na dodir prepoznajemo i u raznim petrogradima, istanbulima i dablinima. Ova podmoderna Postbara izazov je dovoljno velik za svakog književnog znalca i životnog amatera. Ivana Đurić Paunović

Monografija Javna uprava – odabrane teme namenjena je širokom krugu čitalaca čija je oblast interesovanja javna uprava i upravno pravo. Kao takvu, mogu je koristiti naučni radnici, istraživači, državni službenici, zaposleni u opštinskoj i gradskoj upravi, studenti osnovnih studija i studija drugog i trećeg stepena različitih fakulteta društvenih nauka, uključujući i studente Fakulteta političkih nauka Univerziteta u Beogradu. Obrađene teme u ovom rukopisu, rezultat su dugogodišnjeg rada, analiza, proučavanja i istraživanja koje sam sproveo u oblasti javne uprave. Kroz odabrane teme sam nastojao i da aktuelizujem postojeće probleme kao i da odgovorim na brojna pitanja koja se pojavljuju kao izazovi razvoja savremenog teorijskog i pozitivno-pravnog koncepta uprave u Srbiji.

Pod evroreformskom vladom se ubrzano obnavljaju “strašne devedesete”. Mi smo, po zamahu krize, sada negde tek u 1992.godini, tako da je 1993. ono što nam predstoji. (Slobodan Antonić) U čitavoj deceniji devedesetih, američki stav bio je presudan i konstantno nenaklonjen jugoslovenskim i srpskim interesima, a Bejker je nametnu Mesića za predsednika SFRJ. (Momir Bulatović) Fransoa Miteran mi je krajem 1991. rekao: “Ako Slovenija i Hrvatska odluče da izađu iz Jugoslavije, mi tu ništa ne možemo”.Francuskoj je bio važnij i odnos prema Nemačkoj, nego prema Srbiji i Jugoslaviji. (Borisav Jović) Vrh SPS i predsednik Milošević učinili su niz Katastofalnih grešaka:tolerisano je stvaranje sloja ratnih bogataša, data im je politička moć preko tobože leve partije supruge predsednika Miloševića, razvila se nepodnošljiva korupcija, zavedena je blokada RS i prihvaćen ultimatum Ahtisarija i povučena vojska sa Kosova. (akademik Mihailo Marković) Šestooktobrašima-jakobincima ništa ne znači ni to što “osmi putnik” velikih sila ne samo da nije ostao u devedesetim, nego je “preživeo” i atentat na Đinđića. (Đuro Biblija)

Zbirka poezije. Iz recenzije: ’’ZAVETNE STROFE Od prometejskih vatri i gorenja pošao je pesnik Ljubiša Mitrović uobličavajući svoju pesmu Komitske bune plam, da bi ispisao zavetne strofe posvećene njegovom dedi i sudbini komitske grupe sa Suve planine u vreme Velikog rata. Nije čekao da se navrši čitav vek da bi ispisao svoje Poetske belege, kako sam pesnik veli. Dogodio se plam koji je dugo boravio u njemu, iz žara što je čitavog veka tinjao ispod pepela vremena, kada je naučnik spleo inspirativne niti sa dušom pesnika. Tako je izatkao tri ciklusa poeme: Prometesjko pravo na pobunu, Seme prkosa i slobode, sve do završnog ciklusa Komitske bune plam, po kojem je naslovio zbirku pesama Sunčanih ličnosti i Apostola nade. Podsticali su ga pri tom i zavetni stihovi Plave grobnice Milutina Bojića. Združuju se u stihovima ove sage naučnik Ljubiša Mitrović i pesnik u naporu da se pronađe ona plodotvorna iskra iz kremena kamena. Tako se događa da ovi stihovi otkrivaju tajnovit dosluh – što je naučnik-sociolog više u senci pesnika ova iskra je sjajnija i trajnija, a pesma nadahnutija, proosećajnija, od stvaralačkog trepeta. Mada autor zbirke nije hteo do kraja da eksplicira, nije imao ni potrebe; ostala je imanentna jedna opominjuća misao Eriha Froma: „U prošlosti je postojala opasnost da ljudi postanu robovi. Opasnost budućnosti jeste da ljudi ne postanu roboti. Istina je da se roboti ne bune“. U pesmi Apostoli nade Mitrović zapisuje: „Nada je oblik otpora/ I klica slobodarske borbe/ Da uvek pobeđuju/ Samo oni što znaju da umiru“. Preci pesnika znali su za smrt „protiv smrti“. U pesmi je ostalo: „I kad nam muške uzmete živote/ Grobovi naši boriće se s vama“. Stihovima poeme Komitske bune plam Ljubiša Mitrović, obnavlja uspomene, koje se u njegovoj porodici prenose s kolena na koleno, podiže zavetni spomenik odužujući dug svom streljanom dedi, uz njega majci patnici i svim zavetnicima slobode pod Suvom planinom, koji su krvlju koja svetli ostavili duboke tragove. Oni, evo, i sada nadahnjuju pesnike, mada je minulo čitavo stoleće.’’ Dimitrije Milenković