Dodatne informacije Pisac GEORG VILHELM FRIDRIH HEGEL Izdavač KULTURA – BEOGRAD Izdanje 1970 Povez TVRDI Stanje Vrlo Dobro Edicija FILOZOFSKA BIBLIOTEKA

Made in Yugoslavia Sve slikam neposredno pred postavljanje pa stanje bukvalno odgovara fotografijama. . PITAJTE SVE STO VAS ZANIMA PRE KUPOVINE ,HVALA! NAKNADNE REKLAMACIJE NEĆU UVAŽITI! Nakon dogovora uplata je na račun u OTP Banci Šaljem postexpresom nakon uplate NE Šaljem u inostranstvo jedino i osim ako imate nekoga u srbiji da pošaljem na njegovu adresu, nakon uplate na moj račun ili vaše uplate Western unionom na ime i podatke!

Stanje kao na fotografijama! Ivice malo iskrzane. 33cm x 68cm Cirilica Lutkarska scena Po narodnoj prici priredio i rezirao Borislav Mrksic Scenograf: Mileta Leskovac Kreator lutaka: Sandor Sarvas Kompozitor: Eugen Gvozdenovic Plakat: Radule Boskovic Radule Bošković, rođen u Novom Sadu, 2. februara 1954. godine. Školu za primenjenu umetnost u Novom Sadu, grafički odsek, završio 1972. godine, a 1978. godine diplomirao na Fakultetu za primenjene umetnosti u Beogradu, na Odseku grafike, u klasi profesora Branislava Makeša i grafiku knjige kod profesora Bogdana Kršića. Od 1979. godine član je ULUV-a (Udruženje likovnih umetnika Vojvodine). Živi i radi u Novom Sadu. Bavi se slikarstvom, grafikom, scenografijom i grafičkim oblikovanjem. U Srpskom narodnom pozorištu radi od 1981. kao dizajner i osnivač Dizajn studija, zatim kao umetnički direktor Marketinga, potom kao direktor Kulturnog Centra Novog Sada i ponovo u Srpskom narodnom pozorištu, kao rukovodilac ,,Promo centra. Član ,,Art Direktor kluba` Srbije od osnivanja i Udruženja umetnika „Likovni krug“ iz Petrovaradina. Značajni projekti: Monumentalne slikarsko-grafičke kompozicije na stalnoj postavci Vojvođanskog muzeja (pozivni konkurs). Vizuelni identitet: Albus, Zavod za puteve „Zap 91“‚ Srpsko narodno pozorište, TV naučno-obrazovni serijal „Čarobnjak“, Zmajeve dečje igre… Dobitnik je više nagrada i priznanja, među kojima: Nagrada republičkog SIZ-a kulture za grafiku, na Oktobarskom salonu u Beogradu, 1978. godine; Nagrada za grafiku na „Likovnom susretu“ u Subotici, 1979. godine; „YU paleta mladih“ za grafiku, Vrbas, 1980. godine; Nagrada Cetinjskog centra za kulturu na salonu „13. novembar“, 1980. godine; Treća nagrada za pozorišni plakat na „Sterijinom pozorju“, 1991. godine; Prva nagrada za pozorišni plakat na „Sterijinom pozorju“, 1998. godine; Godišnja nagrada Srpskog narodnog pozorišta, 2001. godine; „Iskra kulture“, Pokrajinska nagrada za doprinos razvoju likovne umetnosti za 2002. godinu Grand prix na izložbi „Srpski pozorišni plakat“, Kragujevac 2007. godine Srebrna medalja „Jovan Đorđević“ Srpskog narodnog pozorišta, Novi Sad, 2012. godine. Studijska putovanja: Italija, Francuska, Španija, Velika Britanija, Nemačka, Austrija, Rumunija, Mađarska, Grčka, Holandija, Švajcarska... Samostalno je izlagao 37 puta, kao i na mnogobrojnim značajnim kolektivnim izložbama (slika, grafika, plakata i grafičkog oblikovanja) i učestvovao na mnogim umetničkim kolonijama i radionicama u zemlji i inostranstvu. O Radulu Boškoviću, Sava Stepanov, likovni kritičar Stvaralačka avantura Radula Boškovića traje skoro tri decenije. Svoju umetnost je već na startu jasno odredio kao figuracijsku, metaforičku i poetsku sliku sveta. U svojim grafikama, crtežima, pastelima, slikama, scenografijama i pozorišnim plakatima, Bošković teži da sopstvene spoznaje o svetu i umetnosti iskaže kao novu, zasebnu i sasvim personalnu vizuelnu tvorevinu. Umetnikovi stvaralački razlozi su autentični, a sam će jednom prilikom zapisati da `rešavati sudbinsko pitanje ljudskog postanka, života i smrti, prošlosti i budućnosti, spoj klasičnog i modernog, istorijskog i savremenog, jeste dovoljan izazov za stvaralački potez i plovidbu u sfere imaginarnog, a toliko bliskog`... To osećanje stvaralačke moći Bošković svih ovih godina kontinuirano, skladno i logično, razvija ostvarujući jedan opus koji poseduje svoju karakterističnu sadržinsku, plastičku i ekspresivnu definisanost, jedinstvenu u savremenoj vojvođanskoj umetnosti`. Celokupan Boškovićev izraz zasnovan je na izuzetnoj sposobnosti da linijom obuhati, prezentuje ali i iskaže svu svoju osećajnost, jedan sasvim specifičan likovni senzibilitet. Engrova maksima o `crtežu kao poštenju umetnosti` ovde ima još jednu ubedljivu potporu, ali povodom Boškovićeve umetnosti vredno je konstatovati da se ta crtačka primarnost nametnula prevashodno kao potreba da se iskaže jedan stvaralački senzibilitet, da se iskažu osećanja kao mera svih stvari u ovoj umetnosti. Linijom se to ponajbolje uspeva, ona je u skoro svakom crtačkom, grafičkom ili pikturalnom ostvarenju, svojevrsno svedočanstvo o stepenu umetnikove uzbuđenosti pred odabranim temama i motivima, ona je kardiogramski zapis otkucaja umetnikovog srca. Jer, Radule Bošković nije od onih umetnika revolucionara koji se hrane nadom o mogućim inovacijama, koji insistiraju na radikalnoj promeni sveta i umetnosti. On nije od onih koji teže epohalnim menama već je tihi pratilac epohe, umetnik koji svojim stvaralačkim senzibilitetom, čuva svoju i posmatračevu dušu, čuva ljudskost u sebi i u nama... U seriji slika nastalih tokom proteklih godina, Radule Bošković se bavi čovekom, njegovom sudbinom. Sve je to iskazano kroz lajt-motivske prizore raskošnih ženskih aktova, koji su nepresušni izvor razbokorene lepote ali i izvor bogatog metaforičkog naboja. Od botičelijevski intonirane sinteze čoveka i prirode, preko simbolističkih reminiscencija, pa sve do pojednostavljenih kompozicijskih rešenja punog plastičkog dejstva tipa `ecce homo`, svojim će slikama Bošković meditirati o suštini čovekovog bitisanja. Tiha erotika ovih prizora otkriva lepotu življenja koju umetnik izravno suprotstavlja celokupnom zlu našeg vremena. Tako ovaj umetnik nastavlja svoju donkihotovsku misiju uveren da je lepota s ljudskim obličjem pokretač svega. Toj istoj donkihotovskoj ideji veoma su bliske i slike u kojima su naslikani svi ti likovi viđeni na pozorišnim daskama koje i ovom slikaru život znače. Jer, kada ih slikar uvede u atmosferu svojih slika, kada njihovu potenciranu dramu ukomponuje u mizanscen svoje pikturalne scene, onda se to dobija jedan novi smisao `lepote nespokoja` (Draško Ređep). Njegove slike, najčešće slikane načinom starih majstora, poseduju uzbudljivu sugestivnost, kompleksnost i slojevitost (sadržinska, plastička i poetska) kojom se obezbeđuje kompleksno pikturalno dejstvo,onoliko, koliko to priželjkuje Surioova teorija,. Istovremeno, one su kompleksne toliko koliko je potrebno da se ispolji jedno slikarsko uverenje, jedan umetnički stav, jedan sasvim personalni doživljaj sveta i vremena u kome živimo. Uostalom, nimalo bez razloga, Radule Bošković je u jednom katalogu svoje samostalne izložbe (1991) citirao Borhesa: `Čovek reši da nacrta svet. Godinama ispunjava prostor crtajući pokrajine, kraljevstva, planine, zalive, ostrva, ribe, kuće, brodove, zvezde, konje i ljude. Pred kraj života otkriva da taj strpljivi lavirint linija otkriva njegov sopstveni lik`. I Radule Bošković traga za tim likom, gradi ga, nastoji da iz vlastite utrobe iznedri svu lepotu sopstvenog stvaralačkog bića. A mi sa zadovoljstvom pratimo tu njegovu želju `da nacrta svet`.

Originalni jugoslovenski filmski plakat (69 x 48 cm) za film Vajoming (1940). Stanje kao na fotografijama. Wyoming Wallace Beery Leo Carrillo Ann Rutherford Lee Bowman Western Jugoslavija Ex Yu

Георг Вилхелм Фридрих Хегел: ЕСТЕТИКА 1-3 Издавач: БИГЗ, Београд, 1975.год. Тврди повез, заштитни омот, 297+309+715 страна, латиница. Пристојно очувано, уз мања оштећења заштитних омота. Капитално дело једног од најутицајнијих филозофа!

U dobrom stanju, presavijan x2 g5

Originalni bioskopski (filmski) plakat: BAGDADSKI LOPOV / THE THIEF OF BAGDAD Režija: MICHAEL POWELL, LUDWIG BERGER, TIM WHEELAN Uloge: CONRAD VEIDT, SABU, JUNE DUPREZ, John Justin, Rex Ingram Kao na fotografijama. Dimenzije oko 69 x 47 cm

Pogledati fotografiju

Originalni bioskopski (filmski) plakat : DIVERZANTI (1967) Diverzanti je jugoslovenski crno-beli partizanski film snimljen 1967. godine. Režirao ga je Hajrudin Krvavac, a scenario su pisali Hajrudin Krvavac i Vlastimir Radovanović.[1] Inspiraciju za scenario su pružili stvarni događaji za vreme Drugog svetskog rata, odnosno znameniti napad partizana na aerodrom Rajlovac. Krvavac je film snimio pod značajnim uticajem tadašnjih hollywoodskih i drugih zapadnih ratnih filmova, koji su veći naglasak stavljali na akciju. Taj će pristup Krvavac ponoviti dve godine kasnije u svome daleko spektakularnijem, poznatijem i uspešnijem filmu Most. Režija: Hajrudin Krvavac Producent: Vera Mihić-Jolić Scenario: Hajrudin Krvavac, Vlastimir Radovanović Uloge: Rade Marković, Velimir Bata Živojinović, Jovan Janićijević Burduš, Ljubiša Samardžić, Husein Čokić, Zdravko Biogradlija, Rastislav Jović, Zaim Muzaferija, Anka Zupanc Odlično očuvan plakat. Pogledajte fotografiju. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

ORIGINALNI PLAKAT WWII KOMUNISTIČKA PARTIJA JUGOSLAVIJE [K-24] Stanje : kao na slikama Godina : nepoznata ( Drugi Svetski Rat ) Dimenzije : 31 x 24 cm

Kapitalno! W.K.C. GUTHRIE A History of Greek Philosophy The earlier Presocratis and the Pythagoreans Izdavač: Cambridge University Press Meke korice, 538 strana

Stanje kao na fotografijma, iskrzan malo po ivicam, nije puno 49cm x 69cm Milijunašica je britanska romantična komedija iz 1960. koju je režirao Anthony Asquith, a u kojoj glume Sophia Loren i Peter Sellers. [1] Smještena u London, labava je adaptacija istoimene drame Georgea Bernarda Shawa iz 1936. godine. Directed by Anthony Asquith Written by George Bernard Shaw (play) Riccardo Aragno Wolf Mankowitz Produced by Dimitri De Grunwald Pierre Rouve Starring Sophia Loren Peter Sellers Alastair Sim Dennis Price Gary Raymond Vittorio De Sica Cinematography Jack Hildyard Edited by Anthony Harvey Music by Georges Van Parys Distributed by 20th Century Fox Release date 18 October 1960 Running time 90 minutes Country United Kingdom Language English Box office $2.9 million (US/Canada) Originalan filmski plakat Vesna Film

Dodatne informacije Pisac KARL R. POPER Izdavač NOLIT – BEOGRAD Izdanje 1973 Povez TVRDI Strana 493 Stanje Dobro Edicija SYMPOSION

LOGIKA NAUČNOG OTKRIĆA - Karl Poper Izdavač: NOLIT Beograd Godina izdanja: 1973. Povez: tvrd Broj strana: 493 Pismo: latinica Stanje: dobro

Uz Einsteinovu teoriju relativnosti / Ernst Cassirer Izdavač: Demetra Zagreb 1998. Tvrd povez, 153 strane. Knjiga je, bukvalno, kao nova. Ovaj spis ne pretendira na to da je dao potpun prikaz filozofskih problema nastalih u svezi s teorijom relativnosti, on samo želi prokrčiti put uzajamnom razumijevanju između filozofa i fizičara u pogledu pitanja oko kojih se još uvijek znatno razilaze. Knjiga sadrži prijevod Cassirerova djela Zur Einsteinschen Relativitätstheorie (Bruno Cassirer Verlag, Berlin 1921) popraćen pogovorom Damira Barbarića (pod naslovom: Oproštaj od zemnog ostatka antropomorfizma). Djelo se sastoji od sljedećih poglavlja: Mjerni pojmovi i stvarni pojmovi Empirijske i pojmovne osnove teorije relativnosti Filozofski pojam istine i teorija relativnosti Tvar, eter, prostor Pojam prostora i vremena u kritičkom idealizmu i u teoriji relativnosti Euklidska i neeuklidska geometrija Teorija relativnosti i problem realnosti.

U dobrom stanju, presavijan x2. Nedostaje delic donjeg desnog ugla. Uglovi blago presavijani

Pogledati fotos

Pogledati fotos

Pogledati fotos

Pogledati fotos

Pogledati fotos

kao na slikama retko New Theories of Revolution: A commentary on the views of Frantz Fanon, Regis Debray and herbert Marcuse Woddis, Jack Published by Lawrence and Wishart, 1972 1. edition nove teorije revolucije marksizam filozofija xx veka markuze herbert Revolucija (lat. revolutio, „preokret”), u opštem slučaju, radikalna je promena drušvenih odnosa. U političkom označava korenitu promenu društvenog uređenja. Reč revolucija znači preobrat. U nekim revolucijama učestvuje veliki broj ljudi, ili čak većina neke socijalne grupacije ili naroda, dok u neke revolucije vodi samo mala grupa revolucionara. Aristotel je opisao dve vrste političkih revolucija: (i) Potpuna promena iz jednog sistema u drugi i (ii) izmena trenutnog sistema[1] Revolucije su se pojavljivale kroz istoriju i bile su različitih načina, trajanja i ideologija. Rezultati uključuju velike promene u kulturi, privredi i društveno-političkim ustanovama. Akademske rasprave o tome šta čini, a šta ne čini revoluciju se vrte oko nekoliko pitanja. Rana proučavanja revolucija ponajprije su analizirala događaje u evropskoj istoriji s gledišta psihologije, ali novija proučavanja uključuju svetske događaje kojima se bavi i nekoliko društvenih nauka uključujući sociologiju i politikologiju. Nekoliko generacija akademske misli o revolucijama je stvorilo puno suprotstavljenih teorija i u mnogočemu doprinelo u trenutnom razumevanju ove složene pojave. Većinu istorijskih revolucija prati revolucionarni teror. Vrste[uredi | uredi izvor] Vatova parna mašina u Madridu. Razvoj parne mašine pokrenuo je industrijsku revoluciju u Ujedinjenom Kraljevstvu te u celom svetu. Parna mašina je bila napravljena za pumpanje vode iz rudnika uglja omogućujući spuštanje rudara ispod nivoa vode. Postoji puno različitih tipologija revolucija u društvenim naukama i literaturi. Na primer, klasični naučnik Aleksis de Tokvil razlučivao je[2] : 1) političke revolucije 2) iznenadne i nasilne revolucije koji ne traže samo utemeljenje novog političkog sistema već transformaciju celog društva i 3) polagane ali brišuće transformacije celog društva koja se događa nekoliko generacija (pri. religija). Jedna od nekoliko različitih marksističkih tipologija deli revolucije u predkapitalističke, ranoburžoaske, buržoaske, buržoasko-demokratske, rane proleterske i socijalističke revolucije.[3] Čarls Tili, moderni istraživač revolucija, radi razliku[4] između puča, smanjenja moći, građanskog rata, pobune i „veličanstvene revolucije“ (revolucije koje su preobrazile ekonomske i društvene strukture kao takođe i političke institucije, kao što je Francuska revolucija iz 1789. godine, Ruska revolucija iz 1917. godine ili Iranska revolucija u Iranu).[5] Ostale vrste revolucija, stvorene za ostale tipologije, uključuju društvene revolucije; proletersku ili komunističku revoluciju (nadahnute Marksističkim idejama kojima je cilj zamena kapitalizam komunizmom); neuspele revolucije (revolucije koje nisu uspele da osiguraju moć nakon privremenih pobeda ili prevelikih uključivanja); te nasilne kontra nenasilnih revolucija(Baršunasta revolucija). Izraz revolucija se takođe koristio kako bi se obiležile velike promene nevezane uz politiku. Takve revolucije su obično prepoznate kao one koje su preobrazile društvo, kulturu, filozofiju i tehnoglogiju puno više nego političke sisteme; često su poznate kao društvene revolucije[6]. Neke mogu biti globalne, dok se neke mogu ograničiti samo na pojedinu zemlju. Jedan od klasičnih primera upotrebe izraza svetska revolucija u tom kontekstu je industrijska revolucija (uoči da takve revolucije takođe pristaju Tokvilovoj definiciji „polaganih revolucija“.[7] Socijalne i političke revolucije[uredi | uredi izvor] Sloboda predvodi narod, slika Ežena Delakroa u čast Julske revolucije 1830, koja je postala opšte prihvaćena kao simbolika francuskih narodnih ustanaka protiv monarhije Političke revolucije često prati nasilje, i velike promene u strukturama moći koje često rezultuju novim institucionalizovanim nasiljem, kao što je bio slučaj sa ruskim i francuskim revolucijama (koje su pratile „čistke“ i „Teror`). Politička revolucija je nasilna zamena jednog skupa vladalaca drugim (kao što se dogodilo u Francuskoj i Rusiji), dok je socijalna revolucija fundamentalna promena u socijalnoj strukturi društva, kao što su bile Protestantska reformacija ili Renesansa. Međutim, ovo razgraničenje je retko jasno, jer većina političkih revolucija teži da iznese i socijalne revolucije, i imaju osnovne filozofske ili socijalne motive koji ih predvode. Najpoznatije revolucije sa ovakvim motivima u modernom svetu su bile liberalne revolucije i komunističke revolucije, kao i povremene nacionalističke revolucije. Za razliku od revolucija, pučevi često ne teže promenama izuzev promene trenutnog vođe. Neki politički filozofi smatraju revolucije sredstvima za postizanje svojih ciljeva. Većina anarhista se zalaže za socijalnu revoluciju kao sredstvo slamanja struktura vlasti, i zamenjivanja ih ne-hijerarhijskim institucijama. Socijalne i socijalno-političke revolucije često spadaju u najradikalnije socijalne pokrete. One utiču na sve društvene komponente, uvode novi socijalni poredak i(li) teže da unište sve ili skoro sve starije strukture. Među marksističkim komunistima postoji podela na one koji su podržavali Sovjetski Savez i ostale takozvane komunističke države, i na one koji su kritički nastrojeni prema ovim državama (neki ih čak odbacujući kao ne-komunističke), na primer trockisti i ortodoksni marksisti. Lenjin, vođa oktobarske revolucije, drži govor. Socijalne i političke revolucije često bivaju „institucionalizovane“ kada ideje, slogani, i ličnosti koje učestvuju u revolucijama nastave da igraju važnu ulogu u društvu, dugo nakon što je revolucija okončana. Komunističke države su često institucionalizovale svoje revolucije kako bi dale legitimitet svojim vladama. Neke ne-komunističke države, kao što su SAD, Francuska ili Meksiko su takođe institucionalizovale revolucije, i nastavljaju da slave sećanje na svoje revolucionarne prošlosti kroz praznike, pesme, i na druge načine. Revolucijama se pristupalo i iz antropološke perspektive. Oslanjajući se na zapise Viktora Tarnera o ritualima i performansima, Bjern Tomasen je tvrdio da se revolucije mogu shvatiti kao „liminalni“ trenuci: moderne političke revolucije veoma podsećaju na rituale i stoga se mogu proučavati u okviru procesnog pristupa.[8] To bi podrazumevalo ne samo fokusiranje na političko ponašanje „odozdo“, već i prepoznavanje trenutaka u kojima se „visoko i nisko“ relativizuju, čine irelevantnim ili podmetnutim, i pri tome se mikro i makro nivoi spajaju u kritičnim vezama. Kulturne, intelektualne i filozofske revolucije[uredi | uredi izvor] Renesansa Protestantska revolucija Naučna revolucija Seksualna revolucija Tiha revolucija Nenasilna revolucija Kulturna revolucija Stounvolska revolucija Tehnološke revolucije[uredi | uredi izvor] Tehnološke revolucije obično dovode do transformacija u društvu, kulturi i filozofiji. Poljoprivredna revolucija Digitalna revolucija Neolitska revolucija Revolucija cena Industrijska revolucija Druga industrijska revolucija

Originalni bioskopski (filmski) plakat: ĐAVOLJI KRUG / DER TEUFELSKREIS Plakat nije potpisan, ali po dizajnu rekao bih da je autor Ferdinand Ferdo Bis. Režija: Carl Balhaus Uloge: Joachen Brockmann, Kurt Steingraf, Erika Dunkelmann, Horst Neumann, Irma Munch... Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : OBAZRIVI KAPETAN / CAPTAIN CAUTION Režija: RICHARD WALLACE Uloge: VICTOR MATURE, LOUISE PLATT Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Pogledati fotos,plakat u lošijem stanju.