Stare neiskorišćene Pohvalnice, ima ih 7 primeraka, cena se odnosi na jedan. Pohvalnice su iz 70-ih godina prošlog veka. Tekst Pohvalnice: Skupština mesne zajednice `Mija Stanimirović` - Niš Povodom dana Jugoslovenske Narodne Armije dodeljuje se P O H V A L N I C A ____________________ U znak priznanja za učinjene napore i postignute rezultate na organizovanju odbrambenih priprema i ostvarivanju koncepcije Opštenarodne Odbrane i Društvene Samozaštite u Mesnoj zajednici. U Nišu, dana ___________19___godine Predsednik Skupštine Mesne Zajednice

Jedna veoma karakteristična i odlično očuvana skupina Diploma, Pohvalnica, zahvalnica, Plaketa i Povelja, koje su dodeljivane MZ `Mija Stanimirović` u Nišu i njenim sekcijama ( u najvećem broju slučajeva sportskim), najčešće od Opštine Niš. Ima ih 44 kom. obuhvataju period 1972. - 1981. godine. Što se tiče sporta, one su za učešća i postignuća u sportskom ribolovu, streljaštvu, malom fudbalu, kuglanju, šahu, stonom tenisu, pikadu, invalidskim sportskim igrama, golubarstvu. Što se ostalog tiče, tu su angažovanja kod raznih infrastrukturnih ulaganja, tradicionalni marševi, Civilna Zaštita i ost., Crveni Krst, rad sa omladinom, od strane Saveza Rezervnih Vojnih Starešina Sve je, sudeći po starosti, odlično očuvano. Ako nekoga zanima neki pojedinačni podatak, neka slobodno pita, odgovaramo obavezno. A zašto ne bi izašli u susret i pojedinačnoj prodaji. Samo pitajte i dogovorićemo se. :)

Skupina starih nekorišćenih pohvalnica iz 70-ih godina prošlog veka, ima ih 35 komada, cena se odnosi na jednu. Na nekima se na obodima nalazi sitna prašina. Dimenzije Pohvalnice su 33 x 23 cm. Tekst na Pohvalnici je sledeći: Osnovna organizacija Saveza sovijalističke omladine `Mija Stanimirović` dodeljuje P O H V A L N I C U drug-ci __________________ u Nišu Predsedništvo OOSSO `Mija Stanimirović` - Niš

Prazne neiskorištene povelje, sa datumom 1. 9. 1979. Ima ih 34, cena se odnosi na jednu. Tekst povelje je sledeći: Mesna zajednica `Mija Stanimirović` - Niš Skupština Mesne zajednice Dodeljuje P O V E LJ U _______________ Povodom 1. septembra, prve proslave dana mesne zajednice `Mija Stanimirović`, - 60 godina od rođenja Narodnog heroja NOR-a Miodraga Mije Stanimirovića. 15 godina od osnivanja Mesne zajednice `Mija Stanimirović`, 20 godina od osnivanja Prve samouprevne organizacije radnih ljudi i građana u mestu stanovanja pod nazivom `Stambena zajednica Ćele Kula` Niš, 1. 9. 1979. Skupština Mesne zajednice `Mija Stanimirović` Predsednik Jović Velimir

STARI SERTIFIKAT SA KRŠTENJA * krštenica vtg Mađarska krštenica - stari serifikat sa krštenja. Početak 20 veka, okvirno naveden period. Videti fotografije. # baptism certificate

Vidite slike.Karta je kompletna.Odlično je očuvana, nekorišćena. Nigde nije sarano po karti. Kartu šaljem preporučenom tiskovinom. Uplata post netom ili na tekući račun banke Poštanska štedionica 200-58999105-62 Po završetku aukcije, najbolje bi bilo da se čujemo telefonom ili preko limundo poruka, radi dogovora oko uplate i slanja karte. KARTA SE PRODAJE U STANJU PRIKAZANOM NA SLIKAMA, ako niste sigurni u zadovoljavajući kvalitet, NE LICITIRAJTE!

Videti slike. ➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡

Videti slike. ➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡

Videti slike. ➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡

Alkometar za vozače da uz pomoću njega izračunaju koliko promila alkohola imaju u krvi,u dobrom je stanju. Izdavač:Saobraćajna Uprava SLO GŠ VSCG.

Brošura (prospekt) za jednocilindrične mašine za kružno pletenje čarapa i hulahopki `MERZ` Germany,iz 1962 godine,u dobrom je stanju.

iskinut poklopac (od prazne kutije koju nemam) Qualitas Karbon Papir Art 206, nesavijajući (100 kom) Karbon, Tvornica Kemijskih Proizvoda Zagreb 1971-1980 (raspon godina je stavlje proivoljno) mogući rasponi su i: 1961-1970 ili 1951-1960 dimenzije gornje strane poklopca: oko 314 x 217 mm (znači u kutiji su bila 100 A4 indiga crne boje) stanje katastrofalno; razvaljena su sva tri bočna okvira; a sa četvrte strane spoj sa kutijom je iskinut; kutiju na žalost nemam; sam poklopac je tanak ali tvrd; preko kartona je prvo prelepljena crna presvlaka; preko te presvlake nalepljena su dve nalepnice; mala bočna crvena nalepnica je sva izgužvana i iscepana; a velika siva nalepnica je u dobrom stanju (ima progoreno mesto); crna nalepljena presvlaka je pak musava i iskrzana; NAPOMENA: kupujete samo iskinut kartonski poklopac !!! Za pretragu: jugoslavija, yugoslavia, sfrj, sr hrvatska, fabrika hemijskih produkata, hemiskih, preduzeće, kutija kao fascikla, crni indigo papir, samo poklopac,

35 godina slobode dva broja,listovi iskrzani po rubovima.

Stanje je kao na slikama.

EB1 Francuska Spomenica učesnika u Velikom ratu 1914 – 1918 Diplôme souvenir municipal De la Grande Guerre 1914 – 1918 Na privatnu inicijativu, ove suvenir diplome (postoje četiri modela) bile su namenjene svima koji su tokom rata radili u opštinskom veću (izabrani 1912. godine, a mandat im je produžen zbog suspenzije opštinskih izbora tokom sukoba) ili koji su započeli mandat u neposrednom posleratnom periodu (izbori novembra/decembra 1919. ili „promocija pobede“). Veličina 62 x 48 cm / Manja zacepljenja na ivicama i na mestu presavijanja , pege od starosti , neka zacepljenja restaurirana Likovi u medaljonima : Žorž Klemnaso, maršal Foš , maršal Žofre, Vudro Vilson

U dobrom stanju, 8.4 x 15.2 cm

MALI KALENDAR

U dobrom stanju, cena je za sve sa slika

ПИСМО, ПУТОВАЛО БЕЧ-БЕОГРАД, 1943. ИНТЕРЕСАНТНО ЈЕ ЈЕР ЈЕ СРБИЈУ ПОШИЉАЛАЦ НАЗВАО `НОВО-ХРВАТСКО`.

Servisna knjižica : INA Izdata 1967. u Tuzli K K-3

Originalni dokument Narodne Odbrane od 3.VII 1936 godine, u kome se istaknuti nacionalni radnik Aleksa Jovanović Kodža obaveštava da je izabran za člana Nadzornog odbora Narodne odbrane. Dokument je svojeručno potpisao vojvoda Ilija Trifunović-Birčanin. Ilija Trifunović-Birčanin, (Topola, 1877 — Split, 3. februar 1943) je bio srpski četnički vojvoda. Četničkom pokretu se pridružio godine 1906. kada je s vojvodom Petkom otišao u Makedoniju, tada pod otomanskom vlašću te vodio gerilske akcije po Skospskoj Crnoj Gori kao komita, a zatim sa vojvodom Vukom četovao po Kumanovu i tamo ostao do prvog balkanskog rata 1912. Učestvovao je u oba balkanska rata, kao i u Prvom svetskom ratu. Borio se zajedno u odredima vojvode Vuka i ujesen 1916. na Sivoj Steni pogođen je u ruku, koja je morala biti amputirana. Tada je i vojvoda Vuk poginuo, a Birčanin je dobio zvanje četničkog vojvode. U periodu između dva rata, vojvoda Birčanin je vršio važne uloge u četničkoj organizaciji. Godine 1929. je postao predsjednik `Udruženja srpskih četnika Petar Mrkonjić za kralja i otadžbinu`, a od 1932. je predsjednik organizacije Srpska Narodna Odbrana (SNO). 1934. je predsjednik Udruženja starih četnika. U vrijeme drugog svjetskog rata je sudjelovao u puču 27. marta 1941. kojim je oborena pro-osovinska Cvetkovićeva vlada. Nakon aprilskog rata je izbjegao u selo Lipovo kod Kolašina. Izveštaj četničkog generalštabnog oficira Ivaniševića iz Splita o Birčaninovoj kolaboraciji sa Italijanima. U septembru 1941. Trifunović je došao u Split, koji se u to vrijeme nalazio pod vlašću fašističke Italije. Uz pomoć Dobroslava Jevđevića je počeo okupljati antikomunistički, velikosrpski i jugounitaristički raspoložene građane u pokret koji je trebao predstavljati alternativu kako hrvatskim nacionalistima okupljenim oko NDH, tako i partizanima pod vodstvom komunista. Te su aktivnosti vođene uz podršku italijanskih vlasti, koje su u četničkom pokretu vidjele korisnog saveznika. Ilija Trifunović Birčanin je stanovao u okupiranom Splitu, sastajao se i javno družio sa italijanskim visokim oficirima. Birčaninu su stražu držali karabinijeri. Biračnin je govorio da se »u prvom redu mora voditi borba protiv komunizma«, budući da su upravo »komunisti krivi zbog terora, koji okupatori provode nad narodom, jer komunisti stvaraju nemire«. Trifunović će, povezujući Dobrosava Jevđevića i Petra Baćovića u Hercegovini, Uroša Drenovića, Manu Rokvića i Branu Bogunovića u zapadnoj Bosni, Momčila Đujića u sjevernoj Dalmaciji i Stevu Rađenovića i Pajicu Omčikusa u južnoj Lici uspostavljati jedinstvenu vojnu komandu koja će uskoro djelovati kao štab četničkih odreda za Hercegovinu, Dalmaciju, zapadnu Bosnu i Liku. U martu 1942. Trifunović je dobio pismene ovlasti od Draže Mihailovića, vođe JVuO, da bude njen predstavnik, odnosno komandant Dalmacije, Like, Korduna i Primorja. Vojvoda Birčanin je preko svojih prijatelja i članova Narodne Odbrane također organizirao i četničke formacije u Sloveniji poznate pod nazivom Plava garda. S Mihailovićem se prvi put sastao u maju 1942. u selu Pustopolju kod Gacka u Hercegovini. Nakon toga, jedna britanska podmornica je na Korčulu za Birčanina donijela radio stanicu, tehnički materijal i novčana sredstva. Birčanin je izvođenje ove misije poverio vojvodi Momčilu Đujiću. Tada je unapredio generala Mihailovića u čin četničkog nadvojvode. Mihailović je tom prilikom predao listu od 25 oficira JVuO koje je stari Birčanin proglasio četničkim vojvodama. Početkom jula 1942. godine, nakon poraza partizana u Hercegovini je izvršena smotra četnika po srezovima. Ilija Birčanin je tada obišao četničke jedinice u nevesinjskom, gatačkom i bilećkom srezu. Pratili su ga italijanski general Alesandro Luzana, Dobrosav Jevđević i četnički komandanti iz pomenutih srezova. Četnicima u Bileći održao je sledeći govor: „Zahvaljujem vam se junaci, što ste u ovim krajevima slomili komunizam i uništili te krvave bande. Pozivam vas, da se pokoravate zakonima i ne nasjedate lažnim vijestima, te da se i dalje borite protiv komunizma, jer su boljševičke armije već na umoru. Danas je glavna borba uperena protiv komunizma, u kojoj se osim ostalih naroda Evrope bore i svi južni Sloveni, jednako Srbi, Hrvati i Slovenci, a iz koje će borbe izići nova Evropa, gdje nas očekuje novi život, koji će sigurno biti bolji, te ćemo u miru moći podizati svoje razrušene domove i orati naša polja.“ Birčanin je, uz pomoć Dobroslava Jevđevića svoje pristaše u organizirao u paravojnu formaciju pod nazivom `Odred Vojvode Birčanina`, a kasnije je formirana i Splitsko-šibenička brigada, kasnije poznata kao `Svilena brigada`. Te su formacije zajedno s Dinarskom Četničkom Divizijom činile Dalmatinsku Vojsku. Do kraja 1942. ostvario je legalizaciju četničkih postrojbi kod talijanskih okupacijskih vlasti te njihovu redovitu opskrbu borbenim, materijalnim i novčanim sredstvima na temelju zajedničke borbe protiv partizana. Teško se razbolio u Splitu. Umro je u Splitu 3. februara 1943. Posmrtno je odlikovan od generala Mihailovića i Londonske vlade Karađorđevom zvezdom sa mačevima III reda. Kao na fotografijama.

stari pasos

U dobrom stanju

100% original 18 x 13 cm signature, autograph, signed photo Džoun Kraford (engl. Joan Crawford) je bila američka glumica rođena 23. marta 1904. godine u San Antoniju (Teksas), a preminula 10. maja 1977. godine u Njujorku. Počevši kao plesačica u putujućim pozorišnim kompanijama pre nego što je debitovala na Brodveju, Krofordova je potpisala filmski ugovor sa Metro-Goldvin-Mejerom 1925. U početku frustrirana veličinom i kvalitetom svojih uloga, Krofordova je započela kampanju samo-publiciteta i postala je nacionalno poznata kao flaperka do kraja 1920-ih. Tridesetih godina prošlog veka, Krofordova slava je konkurirala koleginicama iz MGM-a Normi Širer i Greti Garbo. Krofordova se udavala četiri puta. Njena prva tri braka završila su se razvodom; poslednji se završio smrću muža Al Stila. Usvojila je petoro dece, od kojih je jedno povratila njegova biološka majka. Krofordovi odnosi sa njenoh dvoje starije dece, Kristinom i Kristoferom, bili su ogorčeni. Krofordova ih je ostavila bez nasledstva i, nakon smrti Krofordove, Kristina je napisala memoare „ispričati sve” pod nazivom Mommie Dearest. Rođena Lusil Fej Lesuer, francusko-hugenotskog, engleskog, holandskog i irskog porekla u San Antoniju, Teksas, bila je drugo, mlađe dete Tomas E. Lesuera, rođenog u Tenesiju (2. januara 1867.-1. januar 1938), građevinskog radnika, i Ane Bel Džonson rođene u Teksasu (29. novembar 1884-15. avgust 1958), a kasnije i gospođa Ana Kasin. Prema popisnim podacima, moguće je da je ona bila starija. Očigledno je imala manje od 20 godina kada je njenih prvih dvoje dece rođeno. Krofordova je imala jednu polusestru, Dejzi Makonel (1901 - 1904), iz prvog braka svoje majke sa novinarkom K. Edgar Makonelom (1873 - 1902), i brata Hala Lesuera. Tomas Lesuer napustio je porodicu kada je Lusil imala deset meseci, na kraju se preselivši u Abilin, Teksas, radeći kao građevinski radnik. Njena majka se udala za Henrija J. Kasina, međutim, brak je u popisnim podacima naveden kao njen prvi. Oni su živeli su u Lotonu, Oklahoma, gde je Kasin vodio Remzi opersku kuću; on je uspevao da rezerviše raznovrsne i zapažene izvođače poput Ane Pavlove i Ive Tangej. Kao dete, Krofordova je više volela nadimak „Bili“ i uživala je gledajući izvođenja vodviljskih dela na sceni pozorišta svog očuha. U to vreme, Krofordova zapravo nije bila svesna da Kasin, koga je nazvala „tata“, nije njen biološki otac sve dok joj brat Hal nije rekao istinu. Kasin je navodno počeo da je seksualno zlostavlja kada je imala jedanaest godina, i nastavio je sve dok je nisu poslali u Akademiju St. Agnes, katoličku žensku školu. Počev od detinjstva, njena ambicija je bila da postane plesač. Jednog dana, u pokušaju da pobegne sa časova klavira, skočila je sa prednjeg trema svoje kuće i teško posekla stopalo na slomljenoj flaši za mleko. Kao rezultat toga, prošla je kroz tri operacije kako bi se popravila štetu. Nije mogla da pohađa osnovnu školu, niti da nastavi sa časovima plesa tokom 18 meseci. U junu 1917. porodica se preselila u Kanzas Siti, Misuri, nakon što je Kasin optužen za proneveru; iako je oslobođen, bio je na crnoj listi u Latonu. Nakon njihovog preseljenja, Kasin, katolik, upisao je Krofordovu na Akademiju St. Agnes u Kansas Sitiju. Kada su se njena majka i očuh razdvojili, ostala je u školi kao studentkinja, gde je mnogo više vremena provodila radeći, pre svega kuvajući i čisteći, nego učeći. Kasnije je pohađala Rokingamsku Akademiju, takođe kao student. Dok je bila tamo, počela je da se zabavlja i imala je prvu ozbiljnu vezu sa trubačem po imenu Raj Sterling, koji ju je navodno inspirisao da se ozbiljnije posveti akademskim aktivnostima. Godine 1922, registrovala se na Stivens koledžu u Kolambiji, Misuri, navodeći svoju godinu rođenja kao 1906. Pohađala je Stivens samo nekoliko meseci pre nego što se povukla shvativši da nije spremna za koledž. Nestabilnost njene porodice negativno je uticala na Krofordovu i njeno školovanje nikada nije formalno napredovalo dalje od osnovnog obrazovanja.

25 x 20 cm 2 x presavijen