Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Lighter Than Air: An Illustrated History of the Development of Hot Air Balloons and Airships David L. Owen David Owen autor je knjiga Skriveni dokazi i Skrivene tajne. Opsežno je pisao o vojnim prijevarama, špijunaži te je napisao i producirao televizijske dokumentarce o računalnim zločinima i elektroničkoj obavještajnoj službi. Lakši od vazduha: ilustrovana istorija razvoja balona na vrući vazduh i vazdušnih brodova Balon na vrući zrak izumili su Joseph Michel i Jacques Étienne Montgolfier u Francuskoj 1783. godine. Prvi uspješan let u slobodnom balonu ostvarili su Jean-François Pilâtre de Rozier i Marquis d`Arlandes 21. studenog 1783. godine. Poletjevši iz vrta dvorca La Muette kod Pariza, dosegli su visinu od gotovo 1.000 m, letjeli su iznad grada otprilike 25 minuta, prešavši udaljenost od 12 km. Prvi ženski aeronaut bila je Marie Elisabeth Thible, francuska operna pjevačica koja se 4. srpnja 1784. godine uzdigla u Montgolfierovom balonu iznad Lyona. Baloni na vrući zrak se i danas uobičajeno koriste kao slobodni baloni, dakle baloni koji nemaju izravno upravljanje smjerom leta, već smjer leta određuje vjetar. Balon na vrući vazduh je letelica lakša od vazduha koja se sastoji od vreće, koja se zove omotač, koji sadrži zagrejani vazduh. Ispod je okačena gondola ili pletena korpa (u nekim balonima za velike udaljenosti ili visine, kapsula), koja prevozi putnike i izvor toplote, u većini slučajeva otvoreni plamen izazvan sagorevanjem tečnog propana. Zagrejani vazduh unutar omotača čini ga plutajućim, jer ima manju gustinu od hladnijeg vazduha izvan omotača. Kao i kod svih aviona, baloni na vrući vazduh ne mogu leteti izvan atmosfere. Koverta ne mora da bude zatvorena na dnu, pošto je vazduh unutar omotača pod približno istim pritiskom kao i okolni vazduh. Kod modernih sportskih balona omotač je uglavnom napravljen od najlonske tkanine, a ulaz balona (najbliži plamenu gorionika) je napravljen od materijala otpornog na vatru kao što je Nomek. Moderni baloni su napravljeni u mnogim oblicima, kao što su raketni brodovi i oblici raznih komercijalnih proizvoda, iako se tradicionalni oblik koristi za većinu nekomercijalnih i mnoge komercijalne primene. Balon na vrući vazduh je prva uspešna tehnologija leta koja nosi ljude. Prvi let balonom na vrući vazduh bez veze sa ljudskom posadom izveli su u Parizu, Francuska, Žan-Fransoa Pilatr de Rozije i Fransoa Loran d`Aland 21. novembra 1783. [1] u balonu koji su kreirala braća Montgolfije. 2] Prvi balon na vrući vazduh koji je leteo u Americi lansirao je iz zatvora Valnut Street u Filadelfiji 9. januara 1793. godine francuski aeronaut Žan Pjer Blanšar.[3] Baloni na vrući vazduh koji se mogu pokretati kroz vazduh, a ne samo da lebde sa vetrom, poznati su kao termalni vazdušni brodovi. Istorija Glavni članak: Istorija baloniranja Predmoderni baloni bez posade Nebeski fenjer Preteča balona na vrući vazduh bio je nebeski fenjer (pojednostavljeni kineski: kǒng míng dēng; tradicionalni kineski: kǒng míng dēng). Zhuge Liang iz kraljevstva Šu Han, tokom ere Tri kraljevstva (220–280 n.e.), koristio je ove vazdušne lampe za vojnu signalizaciju.[4] Mongolska vojska je proučavala Kongming fenjere iz Kine i koristila ih u bici kod Legnice tokom mongolske invazije na Poljsku.[5] Ovo je prvi put da je balon poznat u zapadnom svetu. U 18. veku, kolonijalni brazilski jezuitski sveštenik Bartolomeu de Gusmao zamislio je vazdušni aparat nazvan Passarola, koji je bio prethodnik balona na vrući vazduh. Svrha Passarole je bila da služi kao vazdušni brod kako bi se olakšala komunikacija i kao strateški uređaj.[6] Godine 1709. Jovan V iz Portugala je odlučio da finansira projekat Bartolomeua de Gusmana nakon peticije jezuitskog sveštenika,[7] a demonstracija bez posade izvedena je u Casa da Indiji u prisustvu Jovana V, kraljice Marije Ane od Austrije, koja je kao svedoci italijanski kardinal Mikelanđelo Konti, dva člana portugalske Kraljevske akademije istorije, jedan portugalski diplomata i jedan hroničar. Ovaj događaj bi skrenuo pažnju Evrope na ovaj događaj i ovaj projekat. U kasnijem članku od 20. oktobra 1786. godine londonskog Dejli Univerzalnog registra navodi se da je pronalazač mogao da se podigne korišćenjem svog prototipa. Takođe 1709. godine, portugalski jezuita je napisao Manifesto summario para os kue ignoram poderse navegar pelo elemento do ar (Kratki manifest za one koji nisu svesni da je moguće ploviti kroz element vazduha); ostavio je i projekte za vazdušni brod sa posadom. Značajni balonista Džulijan Not, 1970-ih; pretpostavio je da su pre dva milenijuma stvaranje geoglifa linija Naske mogli da vode vođe Naske u balonu, verovatno najranijim letovima balonom na vrući vazduh u istoriji čovečanstva.[8] Godine 1975. da bi podržao ovu teoriju, dizajnirao je i pilotirao praistorijski balon Naska, tvrdeći da je koristio samo metode i materijale koji su bili dostupni Pre-Inka Peruancima pre 1.000 godina.[9][10] Prvi let sa posadom Model balona braće Montgolfije u Londonskom muzeju nauke Francuska braća Žozef-Mišel i Žak-Etjen Montgolfje razvili su balon na vrući vazduh u Anoneu, Ardeš, Francuska, i javno ga demonstrirali 19. septembra 1783. godine, izvodeći let bez posade u trajanju od 10 minuta. Nakon eksperimentisanja sa balonima bez posade i letova sa životinjama, prvi let balonom sa ljudima u avionu, privezani let, izveo je 15. oktobra 1783. godine ili oko njega Žan-Fransoa Pilatre de Rozije, koji je izveo najmanje jedan privezan let iz dvorišta radionica Reveillon u Faubourg Saint-Antoine. Kasnije istog dana, Pilatre de Rozijer je postao drugi čovek koji se popeo u vazduh, dostigavši visinu od 26 m (85 stopa), što je dužina užeta.[11][12] Prvi slobodan let sa ljudskim putnicima obavljen je nekoliko nedelja kasnije, 21. novembra 1783. godine.[13] Kralj Luj KSVI je prvobitno odredio da će osuđeni zločinci biti prvi piloti, ali je de Rozije, zajedno sa markizom Fransoa d`Alandom, uspešno podneo peticiju za tu čast.[14][15][16] Prva vojna upotreba vruće vazdušni balon se dogodio 1794. tokom bitke kod Flerusa, kada su Francuzi koristili balon l`Entreprenant za posmatranje.[17] Žan-Pjer Blanšar postao je prva osoba koja je letela balonom na vrući vazduh u raznim zemljama, uključujući Sjedinjene Države, Holandiju i Nemačku. Njegov najistaknutiji let prešao je Lamanš ka zamku Dover u pratnji Džona Džefrisa, koji se dogodio 7. januara 1785. Godine 1808. Blanšar je doživeo srčani udar dok je leteo balonom iznad Haga, pao je sa svog balona i doživeo fatalne povrede. Njegova supruga Sofi Blanšar nastavila je njegovu profesiju, ali je takođe umrla deceniju kasnije na balonu, zbog festivala vatrometa koji je izazvao zapaljenje vodonika u balonu.

H.M. Stanley - Kako sam nasao Livingstonea Henri Morton Stenli - Kako sam nasao Livingstona Putovanja, dozivljaji i otkrica u centralnoj Africi Mladost, Zagreb, 1953. Tvrd povez, zastitni omot kao na slici, 369 strana, ilustrovano. EKSTREMNO RETKO IZDANJE! Henri Morton Stenli, poznat u Kongu kao Bula Matari (kamenolomac), rođen kao Džon Roulands (rođen 28. januara 1841, umro 10. maja 1904.) je bio novinar i istraživač. Postao je čuven po istraživanju Afrike i traganju za Dejvidom Livingstonom. Sadržaj Biografija Rođen je u Denbigu u Velsu. Majka mu je tada imala 19 godina. Otac mu je bio alkoholičar. Roditelji mu nisu bili venčani. Rastao je kod dede do svoje pete godine. Kada mu je deda umro bio je u sirotištu, gde su odrasli dečaci često zlostavljali mlađe. Tu je bio dok nije napunio 15 godina. Sa 15 godina ukrcao se na jedan brod za Ameriku. Iskrcao se u Nju Orleansu i tu se sprijateljio sa bogatim trgovcem Stenlijem, čije ime je sam kasnije uzeo. Nakon vojne obuke učestvovao je u Američkom građanskom ratu na obe strane. Regrutovao ga je 1867. pukovnik Semjuel Forster Trapan da bi radio za nekoliko novina. Ubrzo ga je uočio Džejms Gordon Benet, osnivač Njujork Heralda, pa počinje raditi isključivo za njega. Postao je jedan od Heraldovih inostranih saradnika. Susret Stenlija i Livingstona i čuvena rečenica „Dr. Livingston, pretpostavljam“ U Africi Benetov sin je 1869. zamolio Stenlija da nađe škotskog misionara i istraživača Dejvida Livingstona, za koga se znalo da je u Africi, ali za njega se nije čulo jedno vreme. Benetov sin Džejms Gordon Benet Mlađi 1867. je preuzeo upravljanje novinama od svoga oca. Kada ga je Stenli pitao koliko može da potroši na traženje Livingstona, ovaj mi je rekao da uzima novac dok ga ne nađe. Stenli je putovao u Zanzibar i ekspediciju je snabdeo najbolje što je mogao, a tražio je najmanje 200 nosača. Našao je Livingstona 10. novembra 1871. u Uđiđi blizu jezera Tanganjika u današnjoj Tanzaniji. Kada je sreo Livingstona obratio mu se Wikiquote „Dr. Livingston, pretpostavljam“ . Stenli mu se pridružio u istraživanju područja. Tada su ustanovili da Nil i jezero Tanganjika nemaju međusobnu vezu. Na povratku napisao je knjigu o svojim doživljajima. Njujork herald i britanski Dejli telegraf su finansirali drugu Stenlijevu ekspediciju u Afriku. Tada je uspeo da reši misteriju toka reke Kongo do mora. Kontroverze su pratile Stenlija celi život. Mnogo energije utrošio je braneći se od optužbi da je tokom afričkih ekspedicija bio surov. Pojavile su se i činjenice koje su govorile da je njegovo mišljenje bilo da divljaci poštuju samo silu, snagu i hrabrost. Stenli je indirektno odgovoran jer je omogućio belgijskom kralju Leopoldu II da uspostavi svoju vlast u Kongu. Osim toga Stenlijeve ekspedicije su doprinele širenju afričke trianosomije. Stenli je 1886. predvodio novu ekspediciju spasavanja Emin-paše, guvernera Ekvatorije u južnom Sudanu. Posle mnogih teškoća i mnogo izgubljenih života Stenli i Emin-paša su se sreli 1888. Otkrili su Edvardovo jezero. Vratili su se tek 1890. Stenlijev ulazak u Ituri šumu predstavljao je krvav napad na domoroce. Pri povratku u Evropu oženio se sa velškom umetnicom Doroti Tenant i oni su usvojili dete. Proglašen je vitezom zbog svojih zasluga za britansku imperiju u Africi. Umro je u Londonu 10. maja 1904.

Autor: Zenon Kosidovski Izdavač: Srpska književna zadruga Broj strana: 530 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 21 cm Zenon Kosidovski: `Moje knjige obično se svrstavaju u kategoriju naučno-popularne literature. Ne podcenjujući nikako tu korisnu oblast, moram priznati da moje ambicije sežu dalje. Možda san u zabludi, ali sebe smatram piscem koji je za umetničku građu jednostavno izabrao naučna dostignuća. Oduševljavaju me otkrića, ali još više sam pronalazač kao čovek, njegov trud, njegov napor i dramatičan događaj na putu do istine, njegovi uspesi koje često postiže po cenu zdravlja i života. Šta, naime, može biti zanosnije od tog dugog niza tihih istraživača, genijalnih i plemenitih čudaka ili nesebičnih avanturista žednih znanja, koji su uprkos svemu rušili predrasudu za predrasudom i puštali sve više svetlosti u naše zamračene glave. Njihovo stradalništvo i njihovi trijumfi - to su valjda najčudesnije literarne teme. U strahotama, kojih nas istorija nije poštedela i ne Štedi nas, oni su u suštini jedina afirmacija i opravdanje našeg ovozemaljskog života. Parafrazirajući Stendala, moglo bi se reći da bi čovečanstvo bez znanja bilo kao brod bez balasta prepušten neobuzdanoj vodenoj stihiji. Ako sam pisao o sudbinama drevnih kultura, onda sam to uvek činio tražeći upravo tu afirmaciju života, tu dragocenu osnovu ljudskog napretka koja se probija kroz burne periode ratova, strahota i mraka. Tražio sam čoveka koji je obimajući se okovima iskonskih nagona i sujeverja ipak, išao napred ka svetlim horizontima bitisanja, Praćenje njegovog lutanja punog rizika, kroz ere, epohe i stoleća - to je upravo tema mojih knjiga. Naime, nema uzbudljivije epopeje od hoda ljudskog roda od pećinskog čoveka do pronalazača atoma i tajni kosmosa. U toj perspektivi deo od velikog značaja čini upravo Stari zavet. On je hiljadama vlakana protkao našu kulturu, pod njegovim uticajima obrazovala se naša pokoljenja, naš jezik i naši običaji. A ipak kako smo malo upoznati sa njegovim sadržajem. Starije pokoljenje pamti izvođene fragmente, dok današnji naraštaj odgajan u laičkom duhu, valjda ništa ne zna o Bibliji. Stari prevodi, pa čak i neki savremeni, svojim arhaičnim jezikom ne podstiču prosečnog čoveka na čitanje, a ljude racionalnih uverenja odbija mišljenje da je to sakralna knjiga, puna mitova i ritualnih propisa. Međutim, zahvaljujući nauci izvršen je proces reevaluacije Bibiije kao svetovnog dokumenta koji sadrži veliku količinu istorijskih podataka. Počeci sistematskih istraživanja u toj oblasti, izuzimajući ranije sporadične pokušaje, događaju se polovinom XIX veka. Ali u relativno kratkom periodu, za nepunih sto godina, kako su se samo desile temeljne, revolucionarne promene u našim pogledima na Bibliju.` `Tražeći zalutalo jare u jednoj od mnogobrojnih pećina, jedan mali dečak pronašao je velike glinene ćupove pune nekih tajanstvenih svitaka. Kako je kasnije utvrđeno, bile su to druge trake od ovčije kože, ispisane arhaičnim znacima hebrejskog pisma. Prava vrednost tih otkrića u početku nije bila poznata...` Pažljivo koncipirana knjiga koja nam donosi osam poglavlja uvek interesantnih i poučnih priča i legendi. U svakom poglavlju dati su prvo kratki opisi likova i događaja, a zatim sledi tumačenje autora koje podstiče i osvetljava stvari koje se čine jasne ali nikad nisu do kraja. Knjiga je u odličnom stanju. Sadrži crno-bele fotografije. Na drugoj slici prikazan deo sadržaja.

Naše starine IV - Godišnjak Zemaljskog zavoda za zaštitu spomenika kulture i prirodnih rijetkosti N.R. Bosne i Hercegovine Sarajevo 1957. Mek povez, ilustrovano, veliki format (29 cm), 328 strana. Knjiga je veoma dobro očuvana. Sadržaj: SPOMENICI KULTURE Šefik Bešlagić: Problematika zaštite spomenika Narodnooslobodilačkog rata u Bosni i Hercegovini Hamdija Kreševljaković: Sahat-kule u Bosni i Hercegovini. Prilog za studij konzervacije Ing. Alija Bejtić: Povijest i umjetnost Foče na Drini Esad Pašalić: Rimska cesta izmedu Banjaluke i Bos. Gradiške Smail Tihić: Stare slike i predmeti umjetnog obrta u franjevačkom samostanu u Fojnici Đoko Mazalić: Hrišćanski nišani u okolini Travnika. Evidencija važnijih spomenika i predlozi za zaštitu. Đuro Basler: Stari grad Srebrnik i problematika njegove konzervacije Mehmed Mujezinović: Epigrafika i kaligrafija pjesnika Mehmeda Mejlije Pavo Anđelić: Turski put od Ivan-planine do Porima Vojislav Đurić: Dve slike mletačkog porekla iz Mostara Radivoje Ljubinković: Majstori starog srpskog slikarstva Hamdija Kreševljaković i Hamdija Kapidžić: Podaci o tvrđavama u Derventi i Travniku iz početka XIX stoljeća Ing. Alija Bejlić: Bibliografija štampanih radova o spomenicima kulture u Sarajevu RIJETKOSTI I LJEPOTE PRIRODE Ing. Viktor Ržehak: Šator-planina i ,ćproblemi njene zaštite Dr. I. Pevalek i ing. Viktor Ržehak: Sedreno područje Une u Mantin-Brodu i pitanje njegove zaštite Doc. dr. ing. Pavle Fukarek: Tisa (Taxus baccata L.), njena nalazišta u Bosni i Hercegovini i njihova zaštita Hilda Riter-Studnička: Dolomitna flora okoline Konjica Hilda Riter-Studnička: Nalazište paprati Adiantum capillus Veneris L. u Gornjem Šeheru kod Banje Luke KRAĆI PRILOZI SLUŽBA ZAŠTITE BILJEŠKE KNJIGE I ČASOPISI

Od odgoja do odnosa Jesper Juul,Autentični roditelji *6315*11-2022 Autentični roditelji -kompetentna deca Žanr: Popularna psihologija, Za roditelje autor: Jesper Juul, Prijevod: Nikolina Palašić izdavač: Harfa & Pametnica 2019,g ISBN 978-953-7351-70-0 Kategorija: Srećni roditelji, srećna deca Povez broš,latinica,stranica: 197.,format:21 x 15 .cm, težina 300.grama stanje: vrlo dobro očuvano-.kao nova-nema ispisivanja KATEGORIJE: BESTSELLERI, JESPER JUUL, KNJIGE ZA RODITELJE, MENTALNO ZDRAVLJE, MENTALNO ZDRAVLJE DJECE, OSOBNI RAZVOJ, RODITELJSTVO Ako promatramo djecu na senzibilniji način, pritom ih shvaćamo ozbiljno i uzimamo u obzir to da nam ona svojim neodgovarajućim ponašanjem nešto poručuju, uspostavljamo autoritet zasnovan na obzirnosti, odgovornosti i obostranom poštovanju. Odvažiti se na iskren razgovor s djecom ključ je ispunjenoga obiteljskog života u kojemu se i roditelji i djeca mogu razvijati u za njih najboljem smjeru. Jesper Juul zorno nam predočava kako se iz odgoja unutar obitelji razvija intenzivan, topao i iskren odnos. Knjiga je plod dugogodišnjeg rada s obiteljima i svojevrstan je praktični priručnik za svaki dan. Pročitajte i poruku učiteljima: Učitelji, iskrenom komunikacijom preduhitrite nesporazume s roditeljima svojih učenika Jesper Juul (18.4.1948. - 25.7.2019.) danski je terapeut i autor nekoliko knjiga o roditeljstvu, rođen u Vordingborgu. Nakon srednje škole radio je kao pomoćni kuhar na brodu u istočnoj Aziji. Diplomirao je povijest i religijske znanosti na Učiteljskom fakultetu Marselisborg Seminarium, a potom je studirao povijest europskih ideja na Sveučilištu Aarhus u Danskoj. Radeći kao učitelj, socijalni radnik i u savjetovalištu za mlade, Juul stječe obrazovanje u obiteljskoj terapiji u Danskoj, Nizozemskoj i SAD-u.

SVET KAO VOLJA I PREDSTAVA - Tom II Deo 1 - Artur Šopenhauer Prevod - Božidar Zec Izdavač - Grafos, Beograd Godina - 1981 420 strana 21 cm Edicija - Biblioteka Horizonti Povez - Broširan Glavno delo nemačkog filozofa Artura Šopenhauera je Svet kao volja i predstava objavljeno početkom 1819. godine, čija je kvintesenca izražena u jednoj misli - `Svet je samosaznanje volje`. U predgovoru ovog dela Šopenhauer ističe da je svrha njegove filozofije, otkriće `jedino istine, gole, nenagrađene, neprijateljske, često gonjene istine`. Artur Šopenhauer u delu Svet kao volja i predstava prepliće i prožima Platonovu i Kantovu filozofiju sa istočnom mudrošću, kao i hrišćanskom mistikom. Prva rečenica ovog dela počinje tvrđenjem: `Svet je moja predstava`. Tačnost ovog stava on izvodi na osnovu toga što `predmet uvek pretpostavlja svest` i što predmet po sebi kao uzrok predstavlja `nešto pot-puno nezamislivo`. Čovek ne vidi svet objektivno, već kao konstrukciju ljudskog perceptivnog aparata i inteligencije. Šopenhauer smatra da volja predstavlja nagon za životom i da se svuda pokazuje želja za životom. Sva živa i neživa priroda predstavlja borbu i nagon za opstankom. Navodeći primere sa životinjama Šopenhauer kaže da se kod njih ne radi samo o običnom nagonu očuvanja života i borbe, i zato kada ptice grade gnezda za mladunce koje još nemaju, tu su prisutni i elementi pripreme razvoja života. Volja je volja za život, a njen večni neprijatelj je smrt. Šopenhauer smatra i da samoubistvo nije negiranje volje i života. Svojim činom samoubica negira samo jedan vid života, i to onaj koji je njemu nepodnošljiv, a ne život po sebi. Zato je `uzaludan i lud akt, jer stvar po sebi - vrsta, i život, i volja uopšte - nesprečeno ostaje i dalje, kao što ostaje i duga ma kako se brzo smenjivale kaplje što je trenutno nose`. Volja za životom nemilosrdno šiba sva živa bića pa i čoveka. Patnja je skoro stalna, jer ona potiče iz nezadovoljenosti u prohtevima nezajažljive volje. Zadovoljstvo je samo redak trenutak odsustva bola na osnovu pritajenosti volje. Sam čovekov život Šopenhauer određuje kao `klaćenje između bola i dosade koji su, u stvari, dva njegova poslednja sastavna dela`. Konačni slom i propast svakog čoveka su neizbežni, jer `volja krmani brod života baš u pravcu smrti`. Mada je čovek prema Šopenhaueru, poput svih ostalih bića i sam pojava volje, ipak on unutar prirode zauzima posebno mesto. U čoveku tačnije rečeno ljudskom umu, slepa volja dolazi do samosaznanja, i zato je u stanju da se `okrene`. Naime, čovek preko načina života može da se oslobodi od potčinjenosti svojim nagonima i potrebama. To se, po Šopenhaueru dešava na dva načina: kada se čovek solidariše sa svim drugim bićima i pokaže sažaljenje prema njima i umrtvljavanjem svih nagona kroz askezu, čime se ostvaruje ideal svetosti. Priroda je za Artura Šopenhauera univerzum kratkih radosti i dubokih patnji. Po njemu `svet je upravo pakao, a ljudi u njemu su s jedne strane mučenici, a s druge đavoli`. Pri tome on ističe da je `karakteristika stvari ovoga sveta, naime ljudskog sveta, nije nikako, kao što se često kaže, nеsavršenstvo nego je to pre raspad u moralnom, u intelektualnom, u fizičkom, u svemu`. Zato je po njemu jedini pravi izlaz iz ovog zlog i izopačenog sveta i patničkog života nirvana, ništavilo. I on kaže: `Život se potvrđuje onda kada se smiruje, i to smiruje u kontemplaciji, oslobađanju od straha pred smrću, u jednostavnom vođenju prirodnog života.` S.S.S.

SVET KAO VOLJA I PREDSTAVA 1-3 - Artur Šopenhauer I/1, I/2, II/1 Misao N. Sad 311+356+700 str Glavno delo nemačkog filozofa Artura Šopenhauera je Svet kao volja i predstava objavljeno početkom 1819. godine, čija je kvintesenca izražena u jednoj misli - `Svet je samosaznanje volje`. U predgovoru ovog dela Šopenhauer ističe da je svrha njegove filozofije, otkriće `jedino istine, gole, nenagrađene, neprijateljske, često gonjene istine`. Artur Šopenhauer u delu Svet kao volja i predstava prepliće i prožima Platonovu i Kantovu filozofiju sa istočnom mudrošću, kao i hrišćanskom mistikom. Prva rečenica ovog dela počinje tvrđenjem: `Svet je moja predstava`. Tačnost ovog stava on izvodi na osnovu toga što `predmet uvek pretpostavlja svest` i što predmet po sebi kao uzrok predstavlja `nešto pot-puno nezamislivo`. Čovek ne vidi svet objektivno, već kao konstrukciju ljudskog perceptivnog aparata i inteligencije. Šopenhauer smatra da volja predstavlja nagon za životom i da se svuda pokazuje želja za životom. Sva živa i neživa priroda predstavlja borbu i nagon za opstankom. Navodeći primere sa životinjama Šopenhauer kaže da se kod njih ne radi samo o običnom nagonu očuvanja života i borbe, i zato kada ptice grade gnezda za mladunce koje još nemaju, tu su prisutni i elementi pripreme razvoja života. Volja je volja za život, a njen večni neprijatelj je smrt. Šopenhauer smatra i da samoubistvo nije negiranje volje i života. Svojim činom samoubica negira samo jedan vid života, i to onaj koji je njemu nepodnošljiv, a ne život po sebi. Zato je `uzaludan i lud akt, jer stvar po sebi - vrsta, i život, i volja uopšte - nesprečeno ostaje i dalje, kao što ostaje i duga ma kako se brzo smenjivale kaplje što je trenutno nose`. Volja za životom nemilosrdno šiba sva živa bića pa i čoveka. Patnja je skoro stalna, jer ona potiče iz nezadovoljenosti u prohtevima nezajažljive volje. Zadovoljstvo je samo redak trenutak odsustva bola na osnovu pritajenosti volje. Sam čovekov život Šopenhauer određuje kao `klaćenje između bola i dosade koji su, u stvari, dva njegova poslednja sastavna dela`. Konačni slom i propast svakog čoveka su neizbežni, jer `volja krmani brod života baš u pravcu smrti`. Mada je čovek prema Šopenhaueru, poput svih ostalih bića i sam pojava volje, ipak on unutar prirode zauzima posebno mesto. U čoveku tačnije rečeno ljudskom umu, slepa volja dolazi do samosaznanja, i zato je u stanju da se `okrene`. Naime, čovek preko načina života može da se oslobodi od potčinjenosti svojim nagonima i potrebama. To se, po Šopenhaueru dešava na dva načina: kada se čovek solidariše sa svim drugim bićima i pokaže sažaljenje prema njima i umrtvljavanjem svih nagona kroz askezu, čime se ostvaruje ideal svetosti. Priroda je za Artura Šopenhauera univerzum kratkih radosti i dubokih patnji. Po njemu `svet je upravo pakao, a ljudi u njemu su s jedne strane mučenici, a s druge đavoli`. Pri tome on ističe da je `karakteristika stvari ovoga sveta, naime ljudskog sveta, nije nikako, kao što se često kaže, nеsavršenstvo nego je to pre raspad u moralnom, u intelektualnom, u fizičkom, u svemu`. Zato je po njemu jedini pravi izlaz iz ovog zlog i izopačenog sveta i patničkog života nirvana, ništavilo. I on kaže: `Život se potvrđuje onda kada se smiruje, i to smiruje u kontemplaciji, oslobađanju od straha pred smrću, u jednostavnom vođenju prirodnog života.` Drugi tom sadrži dopuni četrima knjigama prvog toma P.P.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Beritić, Lukša, hrvatski konzervator (Sustjepan u Rijeci dubrovačkoj, 20. II. 1889 – Dubrovnik, 24. III. 1969). Od 1946–60. bio je povjerenik Konzervatorskoga zavoda Dalmacije za Dubrovnik. Izveo mnogobrojne konzervatorske radove u Dubrovniku (gradske zidine, Knežev dvor, Revelin, Gvardija) i na ostalome području nekadašnje Dubrovačke Republike (Ston, Lopud). Proučavao povijest razvoja urbane strukture naselja, gradnju obrambenih sustava i oblike graditeljstva na području dubrovačke okolice. Osnovao Društvo prijatelja dubrovačke starine 1952. Djela: Utvrđenja grada Dubrovnika (1955), Stonske utvrde (1958). BERITIĆ, Lukša, konzervator (Sustjepan, Rijeka dubrovačka, 20. II 1889 — Dubrovnik, 24. III 1969). Nakon završene mornaričke strojarske škole u Puli, bio je strojarski časnik u Ratnoj mornarici; postigavši čin strojarskog majora, postao je upravitelj stroja na brodu »Dalmacija«. Umirovljen je 1940. kad je, privremeno zamjenjujući komandanta na brodu stacioniranom u Boki Kotorskoj odbio postupiti protiv podoficira i mornara optuženih zbog komunizma. Od tada živi i radi u Dubrovniku. Nakon umirovljenja isključivo se bavio dubrovačkom prošlošću. Poslije oslobođenja Dubrovnika u listopadu 1944. postaje referent za zaštitu spomenika u Gradskomu narodnom odboru i predsjednik Sabirnog centra pokretnih spomenika. Od 1946. do 1960. bio je povjerenik Konzervatorskog zavoda Dalmacije za Dubrovnik. Osnovao je Društvo prijatelja dubrovačke starine i bio njegov prvi predsjednik 1952; poslije je izabran za doživotnoga počasnog predsjednika. Konzervatorskim radom bavio se i poslije 1960, a 1961. izabran je za počasnog člana Društva konzervatora Jugoslavije. Proučavanjem dubrovačke prošlosti, navlastito utvrda i vojnog naoružanja, bavio se od mladosti te prve članke objavio za časničkih dana u dubrovačkoj Narodnoj svijesti (1936–1938) i Dubravi (1940) potpisujući ih L. B. Nastavio je istraživanjem dokumenata u dubrovačkom arhivu, rukopisa Knjižnice Male braće, a povremeno je radio u arhivima Zagreba i Beča. Istraživanja je proširio proučavanjem fortifikacija duž obale. Kao povjerenik Konzervatorskog zavoda Dalmacije za Dubrovnik pridonio je očuvanju i održavanju dubrovačkih zidina i povijesnih spomenika u gradu i na području nekadašnje Dubrovačke Republike. Njegovim nastojanjem, osim dubrovačkih zidina, obnovljena je Gradska straža i luža za zvona, gradska vrata s mostovima, popravljen je i pretvoren u muzej Knežev dvor te Divona u koju je zatim smješten Državni arhiv, uređeni su Lazareti i bivši samostan Sv. Klare, na Stradunu su postavljeni starinski ferali, a dućani su dobili vrata na koljeno. Osobito je zaslužan za proučavanje, čuvanje i restauriranje spomenika Stona, Kneževa dvora, predromaničke crkvice Sv. Mihajla i tvrđavskog kompleksa. Isposlovao je da Društvu prijatelja dubrovačke starine, kojemu je bio predsjednik, dubrovačka Općina preda na upravu gradske zidine. Pisao je o urbanističkom razvitku Dubrovnika, Stona, Cavtata i Konavala, o dubrovačkomu fortifikacijskom sustavu, gradskim objektima (luka, arsenal, vodovod, žitni magazini) i o vojnoj organizaciji, a te svoje radove objavljivao je u stručnim listovima, časopisima i zbornicima: Prilozi povijesti umjetnosti u Dalmaciji (1948, 1954–1959, 1962), Dubrovački festival (1950), Urbanizam i arhitektura (1950), Dubrovački vjesnik (1951), 1956, 1957), Dubrovačko pomorstvo (1952), Anali Historijskog instituta JAZU u Dubrovniku (1954, 1956–1959, 1960/1961 i 1970), Naše more (1954, 1955), Dubrovnik (1956, 1958/1961, 1962, 1963, 1965), Mornarički glasnik (1956, 1961), Zbornik zaštite spomenika kulture (1959, 1961, 1962), Pomorski zbornik (1962, 1964). Osim objavljenih knjiga važniji su mu radovi: O zaštiti spomenika u Dubrovniku kroz stoljeća (Zbornik zaštite spomenika kulture, 1959, 10), Problemi zaštite i spasavanja urbanističkih cjelina i utvrda na području bivše Dubrovačke Republike (Zbornik zaštite spomenika kulture, 1963, 14), Brodsko naoružanje kod nas od dolaska Slavena do konca XVIII stoljeća, Obalna utvrđenja na našoj obali, Urbanizam dubrovačkih luka (Pomorski zbornik, 1964, 1/2). — B. je »radio sa znanstvenom akribijom i dobrim poznavanjem predmeta i stručne literature, ispitivanjem zgrada i ruševina, ubiciranjem nestalih spomenika, točnom ocjenom i opreznim korištenjem arhivskih spisa. U svojim radovima pružio je neiscrpnu i pouzdanu građu budućim estetskim i sintetičkim prikazima i ocjenama dubrovačke kulture i umjetničke baštine« (C. Fisković). U povodu 70-godišnjice njegova života Društvo prijatelja dubrovačke starine izdalo je 1961. Beritićev zbornik u kojem je tiskana i bibliografija njegovih radova objavljenih 1948–1961.

Polovna knjiga, korice blago pohabane, unutrašnjost odlično očuvana. Posveta autora na predlistu. Izdavač: Autorsko izdanje - Irig, 2010 god. Tvrd povez, 24 cm. 415 str. Kunstdruk, ilustrovano Vlč. Antun Dević, umirovljeni svećenik Đakovačko-osječke nadbiskupije, preminuo je u Osijeku 24. siječnja u 79. godini života, a pokopan je na mjesnom groblju u Ruščici kod Slavonskog Broda. Antun Dević je rođen u Davoru 17. svibnja 1941. Filozofiju i teologiju je studirao u Đakovu od 1960., a završio ih je 1966., kada je i zaređen za svećenika. Bio je kapelan u Valpovu, Beški i Đakovu. Nekoliko mjeseci je boravio u Petrovaradinu, da bi 1967. preuzeo službu župnog upravitelja u Čereviću (1967. – 1969.). Župnik u Nikincima bio je od 1971. do 1975, a neko vrijeme u tom razdoblju je upravljao i župom u Hrtkovcima. Nakon toga bio je župnik u tri župe u Slavoniji, pa se vratio u Srijem, u Kukujevce, gdje je bio od 1982. do 1984. Najdulje je bio župnik u Jarmini (1984. – 2012.), nakon čega je umirovljen i živio u Svećeničkom domu u Đakovu. Uz završeni studij teologije u Đakovu, i uz redovne svećeničke obveze, Dević se od samih početaka svoga svećeništva zanimao za prošlost Đakovačke i Srijemske biskupije (danas Đakovačko-osječka nadbiskupija i Srijemska biskupija). Vrlo rano započeo je proučavanje crkvene povijesti, prikupljajući relevantnu literaturu te istražujući arhive. Uz prethodno znanje latinskoga i talijanskoga, Dević je naučio ranonovovjekovni talijanski jezik te svladao paleografiju i arhivistički zanat. Iznimno je bio plodan u objavljivanju povijesnih monografija župa Slavonije i Srijema, najčešće kao jedini autor, rjeđe u suautorstvu. Od monografija srijemskih župa objavio je ove naslove: Župa Kukujevci (2006.), Župe Čerević i Beočin (2008.), Župe Beška i Maradik (2010.), Župe Hrtkovci i Nikinci (2010.) i Župa Irig (2010.; suautor Blaž Zmaić).

Beograd 2012. Tvrd povez, ćirilica, ilustrovano, 166 strana. Na predlistu posveta autora. Knjiga je odlično očuvana. D7 Vitomir Bujišić u sećanjima na Šabac i Beograd svoje mladosti, pored potvrde da je oduvek bio novinar (samo to nije znao), ostavlja dokument o jednom vreme nu tako što vodi čitaoca kroz pitomo doba između dva svetska rata, da vidi predele kojih više nema i upozna ljude o čijim dušama i mislima ništa nije znao. A ako je taj čitalac, pod korom godina, bar u dnu duše sačuvao dete u sebi, može da se sa Vitom igra na poljici klisa ili da od flis papira pravi zvezde koje sjajno izgledaju i lete. Jednostavnim stilom, pisac gradi zlatni most sećalja kojim čitalac lako prelazi pa se sa šabačkim dečacima švercuje na utakmici „Mačve”, preplivava Savu, lepi brkove za večernju predstavu u bioskopu „Pariz”, zabranjenu za đake, hvata štiglice u Benskoj bari, ali i uživa u čarobnom mraku prve pozorišne predstave ili trkama brzih kolja na hipodromu, naročito kada gostuju kozaci sa Kubana. Sadržaj: ŠABAC MOJE MLADOSTI Deset decenija unazad Srbi srušili toranj Zgrade kojih danas nema Moji profesori Šabac — „Mali Pariz” Sveslovenski slet u Beogradu Čuveni trgovci i zanatlije Prve pijace Događaji 1929. godine Bioskopi Crveni sneg Brodom do Beograda Preplivavanje Save Godišnja doba i mladost Prve kobjičke trke u Šapcu Pad aviopa na Šabac Ugledna šabačka porodica Bujišić BEOGRAD MOJE MLADOSTI U Drugoj beogradskoj gimnaziji Godine u novoj školskoj i životnoj sredini Nekad bilo a sad nema Školske priredbe Moj kulturni život Agenti specijalne policije u školi Učešće u demonstracijama Zagonetna smrt Patrijarha Varnave O čuvenoj Skadarliji Šta se zbivalo na svetskoj sceni u moje đačko doba Znamenite ličnosti iz sveta u Beogradu Televizija na starom sajmištu RECENZIJE Zelena grana uspomena Vitomir Bujišić „Šabac i Beograd moje mladosti“

Knjige koje su osvojile svet Rafael Vidaleg Str 205 Povez mek Stanje knjige dobro OSTALE MOJE AUKCIJE MOŽETE POGLEDATI PREKO LINKA http://www.kupindo.com/pretraga.php?Prodavac=rere&Grupa=1 Kupovinom više knjiga značajno štedite na poštarini. O knjizi najčitanija književna dela 20. veka Knjige koje su osvojile svet priča je o najčitanijim književnim delima dvadesetog veka. A to je uvek neverovatna i uzbudljiva priča, pošto niko na svetu, pa čak ni sam pisac, ni Bog u piscu, ne mogu predvideti hoće li jedno delo biti prihvaćeno i čitano, voljeno, dakle ili će proći potpuno nezapaženo. U ovoj knjizi čitaoca očekuju priča o Prustu koji o svom trošku štampa svoje prvo delo, pošto ga je lično Andre Žid odbio u Gallimard-u, o Maksu Brodu koji posthumno objavljuje dela svog preminulog prijatelja - reč je , naravno o Kafkinim delima, baš kao i storija o osamnaestogodišnjoj Fransoaz Koarez, koja pogođena neuspehom na ispitima, za šest nedelja piše jedan mali roman koji će imati milione čitalaca - delo je Dobar dan, tugo, a Koarezova se potpisala kao - Fransoaz Sagan. Iz ovog dela čitalac će saznati i detalje o jednom čestitom profesoru koji se zvao Nabokov i koga su prijatelji molili da ne objavljuje roman Lolita, iz bojazni da će izgubiti katedru na univerzitetu. I zaista, svi su ga svrstavali u trivijalne pisce dok ga nije otkrio niko drugi do - Grejem Grin. Samo dve godine kasnije, Nabokov univerzitete obilazi kao ugledni gost. Radavan Popović je obogatio ovu knjigu pričama o tri literarne i estetske revulucije u našoj književnosti - Andrićevoj Travničkoj hronici ,Seobama Crnjanskog i Pavićevom Hazarskom rečniku. Knjige koje su osvojile svet delo je sa dragocenom posledicom - čitalac će biti naveden da nanovo prijateljuje sa Prustom, Manom, Židom, Cvajgom, Selinom, Sartrom, Stajnbekom... Izdavač: ZEPTER BOOK WORLD

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! LZ 129 Hindenburg (registracija: D-LZ 129) bio je veliki njemački komercijalni putnički cepelin, vodeći zračni brod u klasi Hindenburg. Bio je najduži u klasi letećih naprava i najveći zrakoplov po obujmu te širini i visini.[1] Projektiran je i izgrađen u tvrtci Zeppelin (Luftschiffbau Zeppelin GmbH) na obali Bodenseea u Friedrichshafenu. Zrakoplov je letio od ožujka 1936. godine do 6. svibnja 1937. kada je pri slijetanju u Mornaričku zrakoplovnu bazu Lakehurst (Manchester Township, New Jersey), nakon svog prvog transatlantskog putovanja za Sjevernu Ameriku, potpuno izgorio. U nesreći je poginulo trideset i šest osoba. Hindenburg je dobio ime po feldmaršalu Paulu von Hindenburgu (1847. – 1934.), predsjedniku Njemačke od 1925. do 1934. godine. Dizajn i razvoj Konstrukcija Hindenburga Blagovaonica Karta svijeta na zidu u dnevnom boravku Hindenburg je imao duraluminijsku konstrukciju koja uključuje uzduž poredanih 15 pregrada u obliku velikih obruča između kojih se nalazilo 16 pamučnih vreća ispunjenih plinom. Pregrade su bile međusobno ojačane uzdužnicama postavljene u krug uzduž pregrada. Oplata cepelina bila je od pamuka impregniranog s mješavinom reflektirajućih materijala kako bi se plinske vreće zaštitile od ultraljubičastog zračenja koje bi ih oštetilo i infracrvenog zračenja koje bi moglo izazvati pregrijavanje. Godine 1931. tvrtka Zeppelin kupila je u listopadu 1930. godine 5000 kg duraluminija koji su spašeni nakon pada britanskog cepelina R101 te su ga nakon recikliranja koristili u gradnji Hindenburga.[2] Za unutrašnji dizajn Hindenburga bio je zadužen Fritz August Breuhaus čije je dizajnersko iskustvo bilo uključeno u vagone Pullman Coachesa, prekooceanske linijske brodove kao i ratne brodove za Njemačku ratnu mornaricu.[3] U sredini gornje `A` palube nalazile su se velike javne prostorije: blagovaonica s lijeve i dnevni boravak s prostorijom za pisanje na desnoj strani (gledajući prema nosnom dijelu zrakoplova). Male putničke kabine protezale su se oko ovih prostorija. Slike na zidovima blagovaonice prikazivale su putovanja Graf Zeppelina u Južnu Ameriku. Stilizirana karta svijeta prekrivala je zid u dnevnom boravku. Dugi kosi prozori nalazili su se uzduž obje palube. Od putnika se očekivalo kako će većinu svog vremena provesti u javnim prostorima, a ne svojim skučenim kabinama.[4] Na donjoj `B` palubi nalazile su se praonice, blagovaonica za posadu te prostorija za pušenje. Harold G. Dick, američki predstavnik iz tvrtke Goodyear Zeppelin se prisjeća[5]: `Jedini ulaz u prostoriju za pušenje (koja je bila pod tlakom kako bi se spriječio ulazak vodika ako bi negdje propuštao) bio je preko bara koji je imao nepropusna vrata sa zakretnim zaključavanjem, a svi putnici koji su htjeli ući bili su pomno pretraženi od upravitelja bara kako bi bili sigurni da ne nose upaljenu cigaretu ili lulu.[6][7]` Upotreba vodika umjesto helija Kao plin za podizanje prvobitno je bio odabran helij jer je radi svoje nezapaljivosti najsigurniji za zračne brodove.[8] Međutim, u to vrijeme je helij bio relativno rijedak i iznimno skup. Dostupan je bio samo kao popratni proizvod izvornog prirodnog plina koje su se nalazili u SAD-u. Vodik se, u usporedbi, mogao jeftino proizvesti od strane bilo koje industrijalizirane nacije, lakši je od helija i postiže veći uzgon. Zbog svoje rijetkosti i troška, američki zračni brodovi koji koriste helij bili su prisiljeni očuvati plin po svaku cijenu što je otežavalo njihov rad.[9] Unatoč zabrani američkog izvoza helija (prema zakonu koji je taj plin odredio kao materijal s `vojnom vrijednosti`), Nijemci su osmislili cepelin za korištenje daleko sigurnijeg plina u uvjerenju kako će uvjeriti američku vladu za odobrenje izvoza. Kada su dizajneri doznali kako Amerika ne će odustati od zabrane izvoza bili su prisiljeni prilagoditi Hindenburg za korištenje vodika kao plina za uzgon.[8] Unatoč opasnosti korištenja zapaljivog vodika nijedan alternativni plin koji može pružiti dovoljno uzgona nije mogao biti proizveden u odgovarajućim količinama. Jedina korisna strana je bila mogućnost ugradnje više putničkih kabina. Njemačka duga povijest letenja vodikom ispunjenih putničkih zračnih brodova bez ijedne ozljede ili nezgode izazvalo je općeprihvaćeno vjerovanje kako su ovladali sigurnim korištenjem vodika. Hindenburgova prva sezona letenja to je i demonstrirala...

TOMAS BERTRAM LONSDEJL VEBSTER HELENIZAM Prevod - Radmila Šalabalić Izdavač - Bratstvo jedinstvo, Novi Sad Godina - 1970 266 strana 24 cm Edicija - Umetnost u svetu: istorijske, društvene i religiozne osnove Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: UVOD Politička istorija (5). Rim i grčka umetnost (5). Aristotel (6). Teorija umetnosti (6). Naučno proučavanje (7). Kalimah (8). Umetničke zbirke (9). Hramovi (9). Kopije (10). Zaključak (11) I. RANI HELENIZAM Uvod (13). Naslede Lisipa i Pausije (13). Tyche iz Antiohije (14). Krater iz Dervenija (16). Mozaici iz Pele (17). Cvetni ukras (19). Apulske vaze (20). Gnathia-vaze (24). Nasleđe Nikije i Eufranora (26). Vaza iz Čenturipe (27). Etrurija (27). Boskoreale (28). Brijaksid i Sarapeijon (29). Portreti (33). Praksitelovo nasleđe (37). Aleksandrov sarkofag (37). Statuete iz Tanagre (40). Realizam (40). Muze i drama (44). Tasos (44). Pozorišta (48). Muze (55). M. Fulvius Nobilior (58). Pir (Pyrrhos) iz Epira (58). Komične maske (60). Praksitelovske žene (62). Anyte i pastirska poezija (64). Pastirske scene (64). Ptolemajev gozbeni šator (66). Atičke i aleksandrijske pastoralne scene (69). Asklepijev hram na Kosu (74). Zaključak (82) II. SREDNJI HELENIZAM Arhitektura (87). Pergam (93). Istorija (93). Atal I i Gali (95). Druge grupe (98). Laokon (100). Nike sa Samotrake (101) Umetnost i učenost (103). Biblioteka (105). Mozaik golubova (106). Hijeronov brod (108). Homerski pehari (108). Apoteoza Homera (114). Klasicizam (119). Zevsov oltar (120). Gigantomahija (121). Telefov friz (125). Hercules Musarum (129). Dionisov kult (129). Terakote iz Mirine (130). Drama u Pergamu (132). Pozorište (133). Tragedija (133). Komedija (135) Mozaici Dioskurida (135). Scenografija (138). Cubiculum Boscoreale (140). Mitski predeo (144). Pergam i grčko kopno (148). Atinska Agora (149). L. Aemilius Paulus (151). Neoklasicizam (151). Afrodita sa Melosa (155). Delos (156). »Kuća maski« (158). Zaključak (164). Prilog: O pompejanskim kućama i njihovom ukrašavanju (164) III. POZNI HELENIZAM Uvod (172). Rim i grčka umetnost (172). Umetničke galerije (173). Pokrovitelji (174). Atina i neoatička umetnost (175). Arhaizam (175). Neoatički klasicizam (179). Poseta pesniku komedija (181). Dionis i Arijadna (182). Kopije (183). Adaptacije (184). Pasitel (186). Arkesilaj (189). Trgovina umetničkim predmetima (189). Arhitektura poznog helenizma (191). Portreti (194). Polibije (196). Rimski nadgrobni portreti (197). Rimski nadgrobni reljefi (198). Cvetni ukras (199). Portreti u biblioteci (200). Ilustrovanje knjiga (201). Srebrni pehari (202). Pozorišta i dekor (207). Pompejevo pozorište (210). Spomenik Julijâ u Sen Remiju (213). Ver- kolekcionar i trgovac umetničkim predmetima (215). Ciceron poznavalac umetnosti i kolekcionar (216). Zaključak (218) TABLE U PRILOGU DODATAK Hronološke table (220-225). Rečnik stručnih izraza i termina (235). Geografske karte (236, 237, 238). Bibliografija (239-247). Registar (253) Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Thomas Bertram Lonsdale Webster The Art of Greece. The Age of Hellenism Afrodita Akropolj Ahil Agora Akant Akroterion Aleksandar Veliki Aleksandrija Amazonke Apel Iz Efesa Apolon Apulske Vaze Arhelaj Arijadna Aristotel Arkadija Artemida Azija Mala Asklepije Atal Attalos Atena Atički Atina Atleta Beotija Biblioteke Bitke Bogovi Boscoreale Bronza Bršljan Ciceron Cvetni Ukras Delos Delfi Demosten Dionis Dionisijski Drveće Edip Efes Egipat Emilije Paulo Epidauros Eros Eroti Eumenes Euripid Fidija Filozofi Fresko Frizovi Gigantomahija Girlande Glave Gnathia Krater Gozbe Grob Herakle Herkul Heronda Himation Hiton Homer Hrisip Ifigenija Igra Istorija Italija Jelen Kalimah Kentaur Kolonade Komedija Kopije Korint Kos Kostim Kuće Lav Likosura Lisip Makedonija Maske Medeja Menander Metelo Mirina Mitologija Mizija Mozaik Mramo Muze Naučnici Nike Mirine Nimfe Odiseja Oinochoe Olimpija Oltari Orao Orest Ovca Palata Pan Paposilen Pasitel Pastoralni Pećina Pejzaži Pele Pella Pergam Plinije Pobede Poliklet Pompeji Poprsje Portreti Pozni Helenizam Praksitel Praxiteles Propileji Ptolomej Rani Helenizam Rob Rim Rodes Rhodes Sarapieion Satiri Sikion Simbolika Sirkauza Sirija Sofokle Stubovi Tanagre Tarent Tasos Telefova Teokrit Terakote Thiasos Trales Tyche Antiohije Umetnici Ver Vergilije Villa Vitruvije Vrtovi Zevs Zlato Životinje

Autor - osoba Ovenden, Kevin, 1968- Naslov Siriza u lavirintu / Kevin Ovenden ; [prevod Matija Medenica] Jedinstveni naslov Syriza: inside the labyrinth. srpski jezik Vrsta građe knjiga URL medijskog objekta odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 2016 Izdavanje i proizvodnja Beograd : IM Production, 2016 (Beograd : Cicero) Fizički opis 166 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Medenica, Matija (broš.) Napomene Prevod dela: Syriza: inside the labyrinth Tiraž 1000 Str. 6-9: Predgovor / Pol Mejson Napomene i bibliografske reference uz tekst. Predmetne odrednice Syriza -- 2015 Grčka -- Političke prilike -- 21v “Siriza u lavirintu” je jedinstveni prikaz društvene i političke dinamike koja je početkom 2015. godine u Grčkoj dovela do formiranja prve vlade radikalne levice u Evropi još od Drugog svetskog rata. Pisana tokom prvih šest meseci Sirizine vlade, u razdoblju između pobede i kapitulacije zahtevima Trojke, ova knjiga otvara brojna pitanja – i prenosi dragocena iskustva – pred kojima će se, pre ili kasnije, naći svi oni koji veruju u mogućnost boljeg sveta. Autor, Kevin Ovenden, objašnjava na koji je način razvoj društvenih pokreta – antikapitalističkog, radničkog, antifašističkog i drugih – kroz sukob sa starim poretkom menjao sliku grčkog društva kojim su, u službi evropskog i grčkog krupnog kapitala i paradržavnih struktura, decenijama dominirale partije levog i desnog centra. S izbijanjem svetske ekonomske krize, te snage su narod Grčke dovele na rub humanitarne katastrofe. Siriza u lavirintu je dragocena priča koja inspiriše ne samo na promišljanje, već i na organizovanje. Obavezno štivo za sve one koji ne žele samo da misle o svetu – već i da ga promene. Kevin Ovenden je progresivni novinar, pisac i aktivista iz Britanije koji već dvadeset pet godina izbliza prati grčku političku scenu i društvene pokrete. Kao jedan od vodećih aktivista u pokretu solidarnosti s borbom palestinskog naroda organizovao je pet humanitarnih konvoja koji su uspeli da probiju opsadu Gaze. Bio je deo posade humanitarnog broda Mavi Marmara na koji su izraelski komandosi u maju 2010. godine izvršili desant i ubili 10 ljudi. MG115 (N)

Autor - osoba Krauthajmer, Ričard Ćurčić, Slobodan Naslov Ranohrišćanska i vizantijska arhitektura / Ričard Krauthajmer, Slobodan Ćurčić ; [prevod Srđan Krtolica] Jedinstveni naslov Early Christian and Byzantine Architecture. scc Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 2008 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Građevinska knjiga, 2008 (Novi Sad : AMB grafika) Fizički opis 548 str. : ilustr. ; 22 cm Drugi autori - osoba Krtolica, Srđan Zbirka ǂBiblioteka ǂKolonada ISBN 978-86-395-0529-5 (karton) Napomene Prevod dela: Early Christian and Byzantine Architecture / by Richard Krautheimer with Slobodan Ćurčić Tekst štampan dvostubačno Tiraž 1.000 Beleška o autorima: str. 5 Napomene uz tekst Napomene: str. 451-511 Rečnik termina: str. 513-517 Bibliografija: str. 519-521 Spisak ilustracija: str. 523-532 Registar. Predmetne odrednice Ranohrišćanska arhitektura Vizantijska arhitektura Knjiga sveobuhvatno predstavlja tematiku vezanu za arhitekturu od početaka hrišćanstva pa sve do kraja Vizantijskog carstva. Istraživanja dvojice autora trajala su godinama, s obzirom na raštrkanost spomenika i na njihov stepen očuvanosti. Autori se bave hrišćanskom arhitekturom na Istoku od njenog početka do pada Carigrada, dok na Zapadu predstavljaju razvoj do kraja IV veka, ali ne i posle toga. Razlozi za takvo viđenje stvari nalaze se u činjenici što hrišćanska arhitektura na istoku nastavlja principe kasnoantičkog graditeljstva u prirodnom razvoju, dok na Zapadu tip antičke građevine, relativno ranog datuma, izumire, samo da bi bio ponovo oživljen kao deo pokreta obnove. Knjiga Ranohrišćanska i vizantijska arhitektura, danas već klasik u oblasti kojom se bavi, predstavlja koherentni pregled istorije i prati promene koje su se odigravale u i ranohrišćanskoj i vizantijskoj arhitekturi, od Rima (uključujući i ranu crkvu Sv. Petra) i Milana, do severne Afrike, zatim od Carigrada do Grčke i Balkana, preko Egipta i Jerusalima, pa sve do sela i manastira u Siriji, Maloj Aziji, Jermeniji i Mesopotamiji. Za ovo četvrto izdanje, profesor Ričard Krauthajmer u saradnji sa kolegom profesorom Slobodanom Ćurčićem sa Prinston univerziteta, izvršio je temeljitu reviziju, a knjiga je osavremenjena uz pomoć oko 700 napomena, konceptovanih u vidu informacija većeg obima, kao i pomoću 400 ilustracija, čime je postignuta ravnoteža između ondašnjih istraživanja i podataka koje knjiga sadrži. Vizantijska arhitektura Vizantijska arhitektura je nastala na području koje se nalazi na teritoriji Istočnog rimskog carstva (Vizantija) i vezana je za Carigrad i ako nema tačne demarkacione linije njenog odeljivanja od hrišćanske umetnosti može se smatrati da je nastala u početku 5. veka.[1][2] Ovaj naziv koriste moderni istoričari prilikom označavanja srednjovekovnog rimskog carstva, koje se razvilo kao prepoznatljivi kulturni i umjetnički entitet sa središtem u Konstantinopolju novom središtu carstva nakon Rima. Kao i kod Vizantijske umetnosti, rana vizantijska arhitektura je bila samo nastavak tradicije rimske arhitekture, te zbog toga istoričari umetnosti nisu bili u stanju da uspostave oštru liniju njihovog arhitektonskog stilskog razdvajanja. Tokom više od 11 vekova postojanja, Vizantijsko carstvo (koje je objedinjavalo bogatu grčko-rimsku tradiciju) je imalo ogroman uticaj na evropsku i bliskoistočnu arhitekturu, te je na taj način bilo glavna osnova za kasniji razvoj renesansne i osmanlijske arhitektonske tradicije. Ovo doba arhitekture može se grubo podeliti u tri faze: rana, srednja i kasna (komnenska i paleološka) epoha. Ranovizantijska arhitektura Ranohrišćanska i vizantijska arhitektura Vizantijske crkve u osnovi imaju oblik krsta kod koga su svi kraci jednake dužine. Prostor u sredini krsta kao i sva četiri bočna prostora presvojavaju se kupolama. Grupisanje polukupola oko centralne kupole je karakteristično za ovu arhitekturu. Primenom pandantifa ostvareno je prelaženje sa kvadratne osnove u prizemlju na kružnu osnovu kupole. Sa konstruktivne tačke gledišta pandantifima je omogućeno da se izbegnu masivni bočni zidovi pošto se opterećenje od kupole prenosi na oporce u uglovima kvadratne osnove. Na taj način kvadratna osnova se može sa svih strana otvoriti lukovima čime se redukuju bočne zidne površine i omogućava prirodno osvetljenje. Kod građenja kupola vizantijski građevinari su uvek primenjivali lake građevinske materijale kao što je šuplja opeka, ili liveni zidovi sa agregatom od plovućca. Grandiozno dostignuće, kako u spoljnom oblikovanju tako i formiranju unutrašnjeg prostora vizantijskim zasvođavanjem, ostvareno je crkvom Sv. Sofije u Carigradu. MG139 (N) Posle ranovizantijskog perioda, arhitektura Vizantije teži da razvije jedinstven plan centralnog tipa sa kupolom koja simbolizuje vaseljenu. Građevine centralnog plana su najčešće u obliku krsta, slobodno razvijenog ili upisanog krsta. Iz arhitekture hrišćanskog istoka – Vizantije usavršen je oblik upisanog krsta, koji se javlja u više varijanti: Razvijeni upisani krst(sa jednom ili pet kupola), Sažeti upisani krst sa jednom kupolom, Razvijeni upisani krst sa obimnim brodom(jedna ili pet kupola), Upisani krst sa suženim kracima, Kombinovani sa elementima upisanog krsta. Pored toga grade se i manje crkve sa planom slobodnog krsta. Najuticajnije su bile Carigradska i Grčka škola. Najznačajniji spomenici rane vizantijske arhitekture i umetnosti se nalaze u Carigradu – Konstantinopolju, širom Vizantijskog carstva, italijanskoj Ravenni koja je 402. g. bila prestonicom Rimskog carstva, a za vreme cara Justinijana tu je sedište vizantijske vlasti u Italiji (535. g.). Crkva San Vitale u Ravenni (526–547. g.) ima osnovu osmougaonika iznad čijeg središnjeg dela je kupola. Središnji brod komplikovano je povezan s bočnim brodom i to nizom polukružnih niša. Crkva ovakve osnove sa kupolom preovladava u pravoslavlju sve od Justinijana, kao što na Zapadu preovladava bazilikalni tip crkve. Crkva Aja Sofija (532–537) u Carigradu je najpoznatija građevina Vizantijske umetnosti. Osnova je kombinacija uzdužne bazilike i centralnog tipa sa kupolom u sredini. Tada najveću kupolu na svetu podupiru dve polu-kupole i sferni (kružni) trouglovi zvani pandatifi. Kupola je prošarana prozorima i svjetlucavim mozaicima pa se čini kao da je bez težine. Spolja je volumen zatvoren ravnim geometrijskim površinama, dok je iznutra zid potpuno dematerijalizovan mermernim oplatama i mozaicima koji mu daju slikarski karakter. U kasnijim razdobljima vizantijske arhitekture javlja se nekoliko tipova crkava, smanjuju se veliki jedinstveni prostori (koji su dominirali u zlatnom dobu), a spoljašnja obrada volumena dobija na važnosti gde se javljaju i ornamentalni ukrasi od opeke (npr. Crkva sv. Luke u Fokidi, Grčka, manastiri Svete gore, Manastir Svetog Đorđa u Starom Nagoričanu koji je zadužbina kralja Milutina ili sv. Pantelejmon kod Skoplja, Makedonija). Jedini očuvani ranovizantijski spomenik u Hrvatskoj je trobrodna Eufrazijana|Eufrazijeva bazilika u Poreču iz 5. veka, sa mozaicima iz 6. veka. Poznovizantijska arhitektura Početkom 10. veka potpuno će se oformiti tipična građevina Vizantije, to je crkva u osnovi upisanog krsta (istokrakog) u osnovu kvadrata. Kupole će povećati svoj tambur (donji okvir kupole) i na tom visokom tamburu otvoriti će se mnogi prozori i tako obasjati tu građevinu građenu potpuno bez prozora na zidu. Takav tip crkve je i crkva Sv. Marko u Veneciji (1063), iako nije bila pod vlašću Vizantije, bila je pod direktnim umetničkim uticajem. Ona ima osnovu grčkog upisanog krsta u osnovu kvadrata i kupole iznad središnjeg kvadrata i svakog kraka krsta - odlike vizantske gradnje. Venecijanske kupole nemaju tambur nego su obložene drvenim krovovima. Unutrašnjost je vrlo prostrana i ukrašena mozaicima. U 13. veku Carigrad pada u ruke krstaša i formira se latinsko carstvo, što dovodi do intenzivnijeg razvoja umetničke delatnosti na periferiji Vizantije kao što je Makedonija, Srbija i Rusija. U Srbiji nastaju crkve „Raške škole“ u kojoj se osjete uticaji romanike. Dok Crkva Manastira Gračanice na Kosovu (1315. god.) zbog svoje visine podsjeća na gotičku građevinu. Ona ima predulaz spojen s centralnim prostorom kvadratne osnove (upisan grčki krst) koji je spolja naglašen stupnjevanjem četiri manje kupole iz kojih se u sredini izdvaja peta – najviša i najveća. Sjajan ritam nižih i viših tela koja skoro ne izlaze iz kvadratne osnove. MG139 (N)

ERIH KUBAH VIKTOR H. ELBERN KAROLINŠKA I OTONSKA UMETNOST Prevod - Vera Stojić Izdavač - Bratstvo jedinstvo, Novi Sad Godina - 1973 308 strana 24 cm Edicija - Umetnost u svetu: istorijske, društvene i religiozne osnove Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: ARHITEKTURA U DOBA KAROLINGA I OTONA Glava I: Istorijski temelji umetnosti (5). Preromanička arhitektura (9). Arhitektura u Asturiji (10). Ovijedo (10). Naranko (11). Lena (12). Liljo (12). Ranoromaničko neimarstvo u Kataloniji (13). Zasvedene dvoranske crkve (13). Oblici raščlanjivanja (16). Ripol (16). Tarasa (16). Hrišćanske crkve 10. veka na području islama (mozarapska arhitektura (17). Provansa, dolina Rone, jugoistočna Francuska (18). Sv. Petar u Vijeni (19). Preromaničke dvoranske crkve u gornjoj Italiji (20). Jugozapadna Francuska (20). Država Langobarda (21). Bazilike (21). Kripte (23). Postanak dvoranske kripte (24). Dvoranske kripte (25). Jednobrodne crkve (26). Centralna građevina u gornjoj Italiji i jugoistočnoj Francuskoj (29). Rim (33). Benevent (35). Dvoranske crkve u Graubindenu s tri apside (37). Bazilike bez transepta u oblasti Alpa i alpskog predgorja (38). Češka i Moravska (38). Poljska (40). Jitland (40). Anglosaksonsko neimarstvo u Engleskoj (40). Tornjevi-zvonici (42). Dvorane (43). Bazilike (44). Anglosaksonsko neimarstvo (46). Istorija (46). Irska (46). Franačka država (48). Merovinsko neimarstvo (48). Lorš (50). Ahen (51). Dvorske kapele (54). Žerminji-de-Pre (55). Sledbenici Ahena (55). Metlah (56). Esen i Keln (56). Oktogon sa udubljenjima u zidu (57). Rotonda uz hor (58). Vestverk u Korveju (58). Centrula (62). Namena vestverka (62). Verden (64). Keln, Sv. Pantaleon (64). Docnija rešenja zapadnog dela građevine (66). Ahenski vestverk (69). Zapadno zdanje s tri tornja (69). Poprečno zapadno zdanje (70). Esensko zapadno zdanje (70). Zapadno zdanje u docnijoj Francuskoj (71). Karolinške bazilike (72). Štajnbah (72). Niski poprečni kraci (72). Građevine sa stupcima (73). Zeligenštat (74). Celoviti poprečni brod (74). Bazilika sa stubovima (76). Hehst (76). Sankt-Galen (77). Transept i kvadrat na preseku brodova (77). Stegnuti kvadrat (78). Karolinške velike građevine (78). Građevine sa ravnim pokrivačem u otonsko doba (80). Gernrode (80). Još neke crkve a emporama (81). Vinjori (81). Rems (82). Poreklo i svrha empore (82). Sv. Mihailo u Hildeshajmu (82). Otonske katedrale (85). Bazilke sa stupcima (86). Okrugli stubac (89). Otonske bazilike sa stubovima (89). Smenjivanje podupirača (89). Oltarski prostor i hor (90). Deambulatorijum (92). Kripte (92). Dvoranske kripte (94). Spoljašnja kripta (97). Jednobrodne crkve (98). Gradnja manastira (99). Drvena gradnja i kamena gradnja (100). Od porodice crkava do katedrale (102). Karolinško i otonsko neimarstvo (103). Karolinško neimarstvo (104). Otonsko neimarstvo (105). Stilska razdoblja i strujanja (105) LIKOVNA UMETNOST U KAROLINŠKO I OTONSKO DOBA Duhovni temelji umetnosti (107) I. KARLO VELIKI I NJEGOVO DOBA II. SLIKARSTVO U KAROLINŠKO DOBA Mozaici (116). Zidno slikarstvo (119). Minijatura (127) III. VAJARSTVO U KAROLINŠKO DOBA Livenje bronze (149). Skulptura u kamenu, štuku i drvetu (151). Rezbarije u slonovači (154). Kristal (158) IV. KAROLINŠKO ZLATARSTVO V. OTONSKI CAREVI I NJIHOVO RAZDOBLJE VI. SLIKARSTVO U OTONSKO DOBA Zidno slikarstvo (179). Ukrašavanje rukopisa (184) VII. OTONSKO VAJARSTVO U PLEMENITOM MATERIJALU Slonovača (209). Zlato i srebro (215) VIII. VELIKE VAJARSKE TVOREVINE U OTONSKO DOBA DODATAK. Objašnjenja uz slike (240). Slike u dodatku (241). Hronološke tablice (265-277). Pregled tabla u boji (295). Pregled črteža (295). Popis literature (280). Registar (297) Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Hans Erich Kubach Victor Heinrich Elbern Das Frühmittelalterliche Imperium Ahen Aachen Ajnhard Einhard Akantov Ukras Alkuin Iz Jorka Antika Arnulf Koruški Asturija Bamberg Bernvard Iz Hildeshajma Breša Burgundija Centula Ciklus Dagulfov Emalj Engleska Esen Essen Francuska Fulda Galijano Galliano Gernrode Kirijak Graubinden Graubunden Gregorijanskog Registra Majstor Henrik Hildeshajm Sveti Mihailo Inicijal Italija Italjianski Ivrea Kanigu Canigou St Martin Karlo Veliki Kapela Karlo Ćelavi Karolinzi Katalonija Keln Pantaleon Korvej Corevy Langobardi Libri Carolini Lijež Liege Lorš Ludvig Poboni Majestas Domini Majnc Meinz Mec Metz Milano Mister Sveti Jovan Mozaik Ornament Ornamentika Oton Ovidije Palatinska Škola Rajhenau Riechenau Regenzburg Regensburg Sveti Emeram Emmeram Relikvijar Rems Reims Renovacij Ri San Pedro Roda Rukopisno Slikarstvo Ruodprehtova Sankt Galen Slonovača Špajer Speyer Štajnbah Steinbach Tekst Teodulf Iz Orleana Teofanu Carica Trijer Tur Tours Tutilo Utrehtski Psaltir Verden Vizantija Zeon Seeon Zidno Slikarstvo Zlatarstvo Žerminji De Pre Germigny Des Pres

SIRIZA U LAVIRINTU Kevin Ovenden Str 168 Povez mek Stanej knjige dobro OSTALE MOJE AUKCIJE MOŽETE POGLEDATI PREKO LINKA http://www.kupindo.com/pretraga.php?Prodavac=rere&Grupa=1 Kupovinom više knjiga značajno štedite na poštarini. O knjizi “Siriza u lavirintu” je jedinstveni prikaz društvene i političke dinamike koja je početkom 2015. godine u Grčkoj dovela do formiranja prve vlade radikalne levice u Evropi još od Drugog svetskog rata. Pisana tokom prvih šest meseci Sirizine vlade, u razdoblju između pobede i kapitulacije zahtevima Trojke, ova knjiga otvara brojna pitanja – i prenosi dragocena iskustva – pred kojima će se, pre ili kasnije, naći svi oni koji veruju u mogućnost boljeg sveta. Autor, Kevin Ovenden, objašnjava na koji je način razvoj društvenih pokreta – antikapitalističkog, radničkog, antifašističkog i drugih – kroz sukob sa starim poretkom menjao sliku grčkog društva kojim su, u službi evropskog i grčkog krupnog kapitala i paradržavnih struktura, decenijama dominirale partije levog i desnog centra. S izbijanjem svetske ekonomske krize, te snage su narod Grčke dovele na rub humanitarne katastrofe. Siriza u lavirintu je dragocena priča koja inspiriše ne samo na promišljanje, već i na organizovanje. Obavezno štivo za sve one koji ne žele samo da misle o svetu – već i da ga promene. Ovo je knjiga koja prikazuje društvenu i političku dinamiku koja je početkom 2015. godine u Grčkoj dovela do formiranja prve vlade radikalne levice u Evropi još od Drugog svetskog rata. Pisana je tokom prvih šest meseci Sirizine vlade, a autor objašnjava na koji je način razvoj društvenih pokreta kroz sukob sa starim menjao sliku grčkog društva kojim su, u službi evropskog i grčkog krupnog kapitala, decenijama dominirale partije levog i desnog centra. Kevin Ovenden je progresivni novinar, pisac i aktivista iz Britanije koji već dvadeset pet godina izbliza prati grčku političku scenu i društvene pokrete. Kao jedan od vodećih aktivista u pokretu solidarnosti s borbom palestinskog naroda organizovao je pet humanitarnih konvoja koji su uspeli da probiju opsadu Gaze. Bio je deo posade humanitarnog broda Mavi Marmara na koji su izraelski komandosi u maju 2010. godine izvršili desant i ubili 10 ljudi. korice u gornjem desnom uglu kao na slici ostalo ocuvano

ISIDORA ŽEBELJAN DOK SLUŠAMO MUZIKU, SADAŠNJOST JE VEČNA - intervjui i autorski tekstovi Isidore Žebeljan Fotografije - Kristina Miljković, Nebojša Babić, Igor Pavićević, Zoran Marinković, Snježana Bartolec, Borislav Čičovački, Dušan Mihalek, Martina Šimkovičova Predgovor - Borislav Čičovački Izdavač - Akademska knjiga, Novi Sad Godina - 2021 382 strana 24x22 cm ISBN - 978-86-6263-363-7 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: BORISLAV ČIČOVAČKI - Predgovor LJUDMILA BEĆKOVIĆ - Isidora Žebeljan, između dva pertlanja volim da bančim, naročito danju ISIDORA ŽEBELJAN - Nekada daroviti klinci IVANA SEMERAD - Razotkrivanje: Isidora Žebeljan ) NADA SAVKOVIĆ - Predana posvećenost muzici ISIDORA ŽEBELJAN - O mogućem načinu komponovanja opere danas SANJA MILIĆ - Opera u začaranom krugu ANA GRUJIĆ - Tajanstveni zapis u fajlu IVAN DESPOTOVIĆ - Udar na intelektualnu onaniju MILENA MILORADOVIĆ - Vrhovi BEMUS-a: Isidora Žebeljan, Morbidna pastorala OLIVERA MILOŠ TODOROVIĆ - Tonalitet duha i praznine SVJETLANA HRIBAR - Umjetnost se ne može naručiti - ona se, naprosto, dogodi DRAGANA MARKOVIĆ - Sa muzikom u sebi TATJANA NJEŽIĆ - Ljubav je najlepša muzika OLGA NIKOLIĆ - Istorijska šansa Srbije TATJANA NJEŽIĆ - Akademik MILICA JOVANOVIĆ - Još uvek kofama izbacujemo mrak iz sobe MUHAREM ŠEHOVIĆ - Njene note putuju svetom NEVENA ŠARČEVIĆ - Od A do Z VESNA ROGANOVIĆ - Inspirisana dela daju smisao postojanju umetnosti ANA KOTEVSKA - Transcendentalna putovanja do i od beogradske fantastike RADMILA STANKOVIĆ - Lepota maminog arhaičnog zvuka TATJANA NJEŽIĆ - Bilija zamenila Ružica Piton JELENA DOJČINOVIĆ - Počasni krug SNEŽANA NIKOLAJEVIĆ - Bezuslovna ljubav i predanost RADMILA STANKOVIĆ - Muzika je moj usud MIRJANA JURČIĆ - Muzika je mene otkrila ISIDORA ŽEBELJAN - Mistični vitraži zvuka VESNA ROGANOVIĆ - Opera u metrou DRAGAN JOVIĆEVIĆ - U Srbiji postoji strah od savremene umetnosti SLAVICA LAZIĆ - Vera je sve u mom životu ISIDORA ŽEBELJAN - Visoka umetnost kao osobenost srpskog identiteta TATJANA NJEŽIĆ - Svet živi u dekadenciji VROUWKJE TUINMAN - Slatke muke ISIDORA ŽEBELJAN - Odlazak muzičkog Pavića ISIDORA ŽEBELJAN - Plačem na koncertima ISIDORA ŽEBELJAN - Paganski ritual protiv Sajber-performansa VESNA LAVRNJA - Intervju: Isidora Žebeljan i Borislav Čičovački ALEKSANDRA PALADIN - Sa mojom muzikom se desilo čudo! ISIDORA ŽEBELJAN - Najlepši pokloni Prokofjeva ISIDORA ŽEBELJAN - Moja muzika, moja istina TATJANA NJEŽIĆ - Samo vreme sudi umetnosti SUZANA OBRADOVIĆ - Više od ljubavi SONJA ĆIRIĆ - Ukus muzike ISIDORA ŽEBELJAN - Tajna rođačka veza ISIDORA ŽEBELJAN - San o Evropi FRANČESKO ERMINI POLAČI - Kako izgubiti glavu ELIZABETA TORZELI - Zamenjene glave TATJANA NJEŽIĆ - Htela sam da napravim uvrnutu bajku ZORICA KOJIĆ - Oni nisu ljudi, već anđeli ISIDORA ŽEBELJAN - Dok slušamo muziku, sadašnjost je večna TATJANA NJEŽIĆ - Do moderne države treba nam još 200 godina ALEKSANDRA MALUŠEV - Ljuljamo se na klatnu ekstrema TAMARA NIKČEVIĆ - Sindromi nacionalnog poremećaja MARIJA ĐORĐEVIĆ - Zapelo je zbog sujeta TATJANA NJEŽIĆ - Ubi nas jeftina zabava ISIDORA ŽEBELJAN - Šta je vrednije od veličine Stevana Mokranjca RADMILA STANKOVIĆ - Gerilsko žitije pank akademika ISIDORA ŽEBELJAN - Od A do Z ISIDORA ŽEBELJAN - Forum beogradskih gimnazija ISIDORE ŽEBELJAN -Politički žongleraj u akademiji (Pismo) BILJANA LIJESKIĆ - Kako je Nahod Simon privukao Nemce ISIDORA ŽEBELJAN - Nahod Simon u Nemačkoj TAMARA NIKČEVIĆ - Ministar Tasovac je produkt filozofije palanke ……… ANA POPADIĆ - Lepotom protiv besa MIRJANA SRETENOVIĆ - Klin-čorba u berlinskoj filharmoniji LJUDMILA CVETKOVIĆ - Vučić igra ulogu `Japi Gandija` BORIS MARKOVIĆ - Dobra umjetnost djeluje na sve TANJA NIKOLIĆ - Sad sam na konju MARINA MIRKOVIĆ - Inspiriše me srpski dert NENAD ČALUKOVIĆ - Okovani smo potrebom da budemo vođeni ISIDORA ŽEBELJAN - Kako čuti druge i stati na stranu dobra ISIDORA ŽEBELJAN - Katastrofalan odnos prema baštini ISIDORA ŽEBELJAN - Hoću da čujem tišinu ŽIVANA JANJUŠEVIĆ - Zapadna Evropa ne poznaje našu umjetničku muziku ŽIVANA JANJUŠEVIĆ - Tišina je preduslov za otrežnjenje DRAGAN JOVIĆEVIĆ - Ako se vlast u Srbiji uskoro ne promeni, Srbija će postati brod ludaka VELIMIR PEROVIĆ - Predsednik je pretvorio Srbiju u mafijašku ludnicu BRANKO ROSIĆ - Budućnost sveta je u rukama žena O Isidori Žebeljan Biografija Isidore Žebeljan `Pokušamo li da mapiramo sva polja stvaranja i delovanja Isidore Žebeljan, uočićemo zalaganje da se sačuvaju i primene postupci umetničke forme i intelektualne prakse. Bogat i sadržajan život ove vanserijske umetnice ostaje zabeležen u dugom nizu njenih intervjua, autopoetičkih zapisa i autorskih tekstova, između kojih se naročito izdvaja esej o mogućnostima komponovanja opere u današnjem vremenu. Pristajući da svoje misli i stavove podeli kako sa tiražnim glasilima, tako i sa onim strukovnim i akademskim, Isidora Žebeljan je predano i posvećeno radila na tome da umetničku muziku i procese njenog stvaranja približi srpskoj javnosti i publici drugih zemalja. Mnogostrukost i raznolikost umetničkih poduhvata, posvećenost kreativnom angažmanu i performativnoj praksi, posvećenost ideji da se, metaforično rečeno, združe frule i flamingosi, posvećenost misiji usaglašavanja tradicije i inovacije – sve to preporučuje zapise Isidore Žebeljan našem pamćenju.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Fantastični srednji vijek: Antičko i egzotizmi u gotičkoj umjetnosti / Jurgis Baltrušaitis Sarajevo 1991. Tvrd povez, ilustrovano, veliki format (27 cm), 256 strana. Napomena: knjiga je veoma dobro očuvana. Sadržaj: Uvod Predgovor POGLAVLJE I-Gotički grili I. ČUDOVIŠTA ODREĐENA KOMBINACIJAMA GLAVA; Glavonošci. Višestruke glave i lica na različitim dijelovima tijela II. ANTIČKI GRILI: Grčko-rimska gliptika. Porijeklo: bezglavi bogovi i lica na trupu, višeglava božanstva, perzijski i skitski grozdovi glava, sardinski skarabeji, kacige s maskama i zoomorfnim perjanicama III. ANTIČKE GEME U SREDNJEM VIJEKU: U predromaničkom zlatarstvu. Ponovno buđenje karolinškog ukusa u drugoj polovici XII i u XIII stoljeću. Antički pečatnjak. Legenda o kamenju. Intalji s grilima. Kameja Matthieua Parisa IV. BEZGLAVI I VIŠEGLAVI BOGOVI SREDNJEG VIJEKA. U legendi. U Paklu i alegorijama. Dvostruki gorogneion u anglo-normanskoj Apokalipsi. Gotičke kacige VI. GRILI NA KRAJU SREDNJEG VIJEKA. Pomak. Novi život. Hieronymus Bosch, slikar grila POGLAVLJE II. - Neobičnosti antičkog pečata i novca I. NEOBIČNOSTI PEČATA: Životinja u školjci: antičke životinje koje izlaze iz školjke i Afrodita purpurissa; školjka koja rađa srednjovjekovne zvijeri. Leteća lađa i brod-riba II. ANTIČKI NOVAC. Tronog. Kapitolska vučica. Uloga numizmatike u prenošenju tema. Oslikana medalja. »dvnonožni četveronog« galskog i keltskog novca POGLAVLJE III. – Islamski ornamenti i okviri I. MUSLIMANSKI SVIJET U GOTIČKOM SREDNJEM VIJEKU. Arapska znanost. »Saracenski« ukus: zbirke, patvorine II. APSTRAKTNI DEKOR. Kufijski ornament. Poligonalni preplet zvjezdolika vitica. `cadeaux` III. FANTASTIČNA VEGETACIJA - Gotički rumi. Orijentalna polupalmeta i flora rukopisa XIII i XIV stoljeća. Rese IV. OKVIRI. Orijentalni medaljoni. Višelisti, četverolisti u kvadratu. Fatimidske grede. Tkanine. Renesansne arabske POGLAVLJE IV. - Fantastične arabeske I. POVRATAK HIJERATSKIH ČUDOVIŠTA II. PREOBRAZBE ARAPSKIH ORNAMENATA. Živi pleteri. Zoomorfni rumi; zvijeri bez udova III. VITICA S GLAVAMA I TRUPOVIMA. Na Istoku. Na Zapadu. Ljudi bez nogu. Antropomorfni naskhi IV. WAKWAK: Hôm s glavama. Zoomorfne biljke i biljke koje govore u islamskim legendama i slikama. Zapadnjačke metamorfoze: drvo života s glavama i rajnska serija; istočnjačke bajke u srednjovjekovnoj botanici; stablo Sunca i Mjeseca; stablo Jeseovo i stablo sukoba duše V. OSTALE TEME. Lunarna lica. Borba s repom. Isprepletene kompozicije: zečevi, ribe, konji, ljudi, majmuni, s različitim dijelovima međusobno zamjenjivih tijela VI. MUDHABIB I GOTIČKI ILUMINATOR POGLAVLJE V. – Krila šišmiša i kineski demoni I. KRILA ŠIŠMIŠA I KRESTE ZMAJEVA U SREDNJEM VIJEKU. Romanički demoni bez krila ili s krilima anđela. Pojava krila u netopira i nazubljene kreste u XIII stoljeću: ljudi, zmajevi, čudovišta, konjanici. Leteći čovjek Leonarda da Vincia II. KRILA ŠIŠMIŠA I DEMONI DALEKOG ISTOKA. Yin-Long. Krilati ljudi. Pakao Li Long-miena. Bog-grom, Lei-Kong. Zapadne analogije: demon sa ženskim grudima, drvoliki demon, demon sa slonovskom surlom, jednorogi demon velikih ušiju, psoglavi demon. Oklopi T`ang III. DALEKI ISTOK I ZAPAD - Mongolska osvajanja i privlačenja. Ambasadori i istraživači. Franjevačko stoljeće u Kini. Tatarika. Trgovina: tkanine, porculan. Moda: kapa s rogom i piramidalna kapa. Kinezi i Mongoli u zapadnim slikama IV. - LEGENDA O SLIKARSTVU I O DALEKOISTOČNOM PAKLU NA ZAPADU - Svjedočanstvo Hethuma, Ibn Batute, Marca Pola, Guillaumea Bouchera, zlatara zmajeva. Mit o Antikristu u Mongoliji, Armeniji - u Kirakosovoj Kronici; na Zapadu - Ricold da Monte Croce, Roger Bacon. Izravni kontakti i veze POGLAVLJE VI. - Dalekoistočna čudesa I. BOGOVI DALEKOG ISTOKA. NJIHOVA POSTOLJA - NJIHOVE AUREOLE.: Višeruka božanstva i Nâga. Stablo Jeseovo s likovima koji sjede na cvjetnim čaškama. Kristalne aureole. Prozirni kozmos. Čovjek u staklenci II. POKRENUTA PRIRODA. Zoomorfne planine i stijene. Kineska geomancija: Fong-Chuei, zmaj plavetnila i bijeli tigar koji nastanjuju koru zemaljsku. Antropomorfni pejzaži u traktatima o kineskom slikarstvu. Domaćin i uzvanici. Zoomorfne stijene Perzije. Sistem Fong Chuei u jednom gotičkom herbariju. Živa priroda na Zapadu. Mrlje na zidu koje tumače Leonardo da Vinci i Song Ti III. ŽIVI PREDMETI: Osveta predmeta kod Boscha i Bruegela. Humanizirani predmeti i oživljene posude na Dalekom istoku POGLAVLJE VII. Velike budističke teme I. BUDISTIČKA I ZAPADNJAČKA ISKUŠENJA: Iskušenja istočne Azije i Buddhina iskupljenja. Orijentalne legende o svetom Antunu. Nadomještanje sukcesivnih iskušenja posvemašnjim opsjedanjem svetog Antuna. II. MRTVAČKI PLESOVI I RASPADNUTI LEŠEVI - Susret s mrtvima u srednjem vijeku, mrtvaci koji leže, uspravni mrtvaci, mrtvaci koji plešu. Antičke ličinke. Treći i četvrti susret Bodhisattve. Stanja mrtvih na Zapadu. Nadgrobna skulptura. Uspravni mrtvaci: razgovor kostura i redovnika u Quizilu i na talijanskim freskama. Demonizirani kosturi, Vetale i Ciitpatisi. Lamaistički mrtvački plesovi. Peking, lamaistički i franjevački centar. Citipatis Wolgemuta. III. MANDALE. Budistička mandala. Gotička mandala. Točak seoba i njihove zapadne preobrazbe IV. GOTIČKI CHI POGLAVLJE VIII. - Orijentalni sedlasti luk I. ORIJENTALNA VITICA. Sedlasti luk - skulpturalno oblikovani luk. Spiljski hramovi Indije i Kine. Raznolikosti vitice. Islamska i armenska vitica II. VITICA NA ZAPADU - Vitica u Engleskoj, vitica na vijencima, trostruka vitica, vitice u arhitekturi cvjetne gotike: vitica na polukružnom luku, na oblom luku, spljoštena vitica. Prilagođavanje tlu i trenutku ZAKLJUČAK

Prvo što čitaocu pada u oči jesu likovi u žitijima. Koga to svim snagama spasavaju sveti koje opisuje J. J. Skopcova? To su bludnice, ulični zabavljači, počinioci smrtnih grehova, izdajice, lopovi, ubice, đavoimani, ludi i tako dalje. Svi oni koje ćemo kasnije zateći u njenom prihvatilištu u ulici Lurmel, koje je otac Sergije Bulgakov prozvao „manastir Džabalebarevo“, svi za koje je ona žrtvovala život. Pa i njeni sveti su neobični, i oni se uklapaju u društvo tih odmetnika koje tako snažno vole: bivši sakupljač poreza poznat po tome što nikome nikad nije pružio milostinju, žena koja se opkladila da će sablazniti poznatog otšelnika, žena koja se pretvara da je muškarac i tako dalje. Svi su oni Crkva. Ako bilo ko iz tog čudnog i odbačenog „bratstva“ ostane van broda, Crkva neće biti potpuna, dakle, neće ni biti Crkva, jer istinska Crkva treba da bude otvorena za sve. Kasnije, kada postane monahinja, Mati Marija će detaljno izlagati eklisiologiju Crkve koja je otvorena za sve, koja prihvata sve, Crkve kao veze među ljudima, kao „mistike čovekoopštenja“, koristeći pritom izraz „izvanhramovna liturgija“ – liturgija koja se izliva u svet, na sve ljude, kao fontana ili kao vulkan: „Zidovi hrama nisu odvojili neko tamo malo stado od svih ovih“. Ta eklisiologija Crkve koja je otvorena za sve u Žetvi Duha se manifestuje već u naslovima žitija, u kojima se pored svetoga često pominje i „ne-sveti“, njegov antagonista: zajedno sa mučenikom Nikiforom pominje se izdajica Saprikije, zajedno sa avom Agrom ava Or, zajedno sa Lavom Katanskim čarobnjak Iliodor. Druga neobična stvar je bezuslovno prihvatanje svih. Neobični sveti Mati Marije ne postavljaju nikakve uslove, uvek su spremni da pomognu, ne prekorevaju nego sastradavaju. Najviši stupanj tog bezuslovnog prihvatanja i bezuslovne ljubavi je spremnost da se drugi spase čak i po cenu propasti sopstvene duše. Ova paradoksalna, krajnja požrtvovanost bila je svagdašnji kredo Mati Marije: još u mladosti, u peterburškom periodu života i stvaralaštva, ona piše poemu Skitnica Melmot, o devojci koja je sebe spremna da osudi na večnu propast zarad spasenja onoga ko je svoju dušu prodao đavolu. Za vreme Drugog svetskog rata slična ideja se ponovo javlja u njenoj misteriji Ana. Nezgodna, čudna, provokativna svetost, opisana u žitijima Žetve Duha kao „jurodivost lude ljubavi“ i spremnost na krajnju žrtvu, svojevrstan je nagoveštaj budućeg žitija njihove autorke, same Mati Marije, koja je svoj život do kraja dala drugima, primivši za njih i sa njima mučeničku smrt u nacističkom koncentracionom logoru. Iz Pogovora Natalije Likvinceve

Marko Tulije Ciceron O prirodi BogovaMeki povezKnjiga prvaPri kraju života veliki rimski državnik i filozof Marko Tulije Ciceron (106. – 43. g. pr. Kr.) okreće se od svoje govorničke i političke karijere filozofiji i religiji te 45. g. pr. Kr. piše knjigu O prirodi bogova (De Natura Deorum). U formi dijaloga Ciceron sučeljava mišljenja triju prevladavajućih filozofskih pravaca svoga vremena: epikurejsko, stoičko i ono atenske Akademije. Smatra se da stav autora zastupa akademičar Cotta, epikurejce zastupa Vellej, a Lucilije Balbo stoike. Trojica sudionika raspravljaju o tome postoje li bogovi ili Bog, kakva je njihova ili njegova priroda, upravljaju li univerzumom i kakav je njihov odnos prema ljudima. Iako prethodi Kristovom rođenju, Ciceronova knjiga zvuči suvremeno jer otvara pitanja oko kojih se i danas vode žestoke rasprave.o-prirodi-bogova-ciceronŠto je tako jasno i tako očigledno, kad pogledamo u nebo i promotrimo što je na njemu, kao to da postoji neka volja najuzvišenijeg uma koja time ravna?…Ako bi tko u to posumnjao, zaista ne shvaćam zašto ne bi dvoumio postoji li Sunce ili ne, jer po čemu je ovo drugo jasnije od prvoga?Donosimo izvadak stoičkog izlaganja iz drugog sveska knjige koji predstavlja sačuvan antički pokušaj dokazivanja postojanja Boga koji s providnošću upravlja svijetom i brine se za čovjeka. Sam Ciceron na kraju knjige zaključuje da mu se Balbovo izlaganje čini bližim onom što sliči istini.“Ako su svi dijelovi svijeta tako uređeni da nisu mogli biti bolji po korisnosti niti ljepši po izgledu, pogledajmo da li je to slučajno ili su pak oni u takvu stanju da se nisu mogli okupiti drugačije nego osmišljenim ravnanjem i Božjom providnošću. Dakle, ako je ono što je stvorila priroda bolje od onoga što je stvorilo umijeće, a umijeće bez razuma ništa ne stvara, ni prirodu ne treba smatrati nerazumnom. Kad ugledaš kip ili sliku, znaš da je to djelo umijeće, kad iz daljine vidiš kako se kreće brod, ne sumnjaš da se on kreće zbog razuma i umijeća, ili kad promatraš sat, bilo sunčani, bilo vodeni, znaš da on pokazuje sate zahvaljujući umijeću, a ne slučajno; kako bi se s time slagalo mišljenje da u svijetu, koji obuhvaća i ta umijeća i njihove umjetnike i sve ostalo, nema promišljenosti i razuma? Kad bi netko u Skitiju ili Britaniju donio onu kuglu koju je nedavno načinio naš prijatelj Posidonije, čiji pojedini pokretni dijelovi prikazuju kretanje Sunca, Mjeseca i pet lutajućih zvijezda za svaki pojedini dan i noć, onako kako je tome na nebu, tko bi u onoj barbarskoj zemlji sumnjao da je ta kugla proizvod razuma? A ovi su u nedoumici je li svijet, iz kojeg se stvara i rađa sve, nastao slučajno, nekakvom nužnošću ili Božjim umom i razumom…Zamislimo mrak kakav je nekad, kako se priča, nakon što su iz Etne izbili plamenovi, zamračio okolno područje, tako da dva dana nijedan čovjek nije mogao vidjeti čovjeka, a kad je trećeg dana zasjalo Sunce, činilo im se kao da su oživjeli. Ako bi se isto tako dogodilo da nakon vječnog mraka iznenada ugledamo svjetlost, kakvim bi nam se učinio izgled neba? Svakodnevnim gledanjem i navikom očiju, međutim, navikne se i duh, pa se ne čudi stvarima koje uvijek vidi niti pita za njihove razloge, kao da nas na istraživanje razloga treba poticati novost stvari više nego njihova važnost. Tko može nazvati čovjekom onoga tko je uvidio tako pravilno kretanje neba, tako skladno uređenje zvijezda i takav raspored i vezu među svime, a poriče da je u tome ikakav razum i kaže da slučajno nastaje sve ono što se odvija takvom mudrošću da mi to nikakvom svojom mudrošću ne možemo dokučiti? Kad vidimo da nešto pokreće neki stroj, primjerice kuglu, sat ili bezbroj drugoga, ne sumnjamo da su to djela razuma. A kad pogledamo kako se nebo giba i okreće čudesnom brzinom i pritom neprestano stvara godišnje mijene na zdravlje i održanje svega, zar sumnjamo da se to događa ne samo razumom nego izvrsnim i Božjim razumom?Sada već možemo ostaviti podrobnu raspravu i očima pogledati ljepotu stvari o kojima kažemo da su stvorene Božjom providnošću.Pogledajmo najprije čitavu Zemlju. Smještena je u sredini svijeta, čvrsta i okrugla i svojom silom zaobljena sa svih strana, odjevena cvijećem, travama, stablima, plodovima, a nevjerojatno mnoštvo svega toga neiscrpno je raznoliko. Dodaj tomu nepresušne izvore, prozirne vode rijeka, zelene pokrove obala, šupljine dubokih špilja, oštre stijene, visine strmih brda i nepregledne livade; dodaj i skrivene žile zlata i srebra i beskrajnu količinu mramora. A koliko je i kako različitih vrsta životinja, pitomih i divljih, kako sve ptice lete i pjevaju, koliko je hrane za stoku, koliko toga živi u šumi! Što reći o ljudskom rodu, koji je postavljen za čuvara Zemlje i ne dopušta da je nagrđuju divlje zvijeri i pustoši korov, zahvaljujući čijem su radu polja, otoci i obale okićeni sjajnim zgradama i gradovima. Ako bismo to mogli promotriti kako duhom, tako i očima, promatrajući čitavu Zemlju, nitko ne bi sumnjao u Božji razum.4/27

JURGIS BALTRUŠAITIS FANTASTIČNI SREDNJI VIJEK - ANTIČKO I EGZOTIZMI U GOTIČKOJ UMJETNOSTI Prevod - Mirna Cvitan Izdavač - Svjetlost, Sarajevo Godina - 1991 258 strana 29 cm Edicija - Biblioteka Krugovi ISBN - 86-01-01909-9 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Uvod Predgovor POGLAVLJE I-Gotički grili I. ČUDOVIŠTA ODREĐENA KOMBINACIJAMA GLAVA; Glavonošci. Višestruke glave i lica na različitim dijelovima tijela II. ANTIČKI GRILI: Grčko-rimska gliptika. Porijeklo: bezglavi bogovi i lica na trupu, višeglava božanstva, perzijski i skitski grozdovi glava, sardinski skarabeji, kacige s maskama i zoomorfnim perjanicama III. ANTIČKE GEME U SREDNJEM VIJEKU: U predromaničkom zlatarstvu. Ponovno buđenje karolinškog ukusa u drugoj polovici XII i u XIII stoljeću. Antički pečatnjak. Legenda o kamenju. Intalji s grilima. Kameja Matthieua Parisa IV. BEZGLAVI I VIŠEGLAVI BOGOVI SREDNJEG VIJEKA. U legendi. U Paklu i alegorijama. Dvostruki gorogneion u anglo-normanskoj Apokalipsi. Gotičke kacige VI. GRILI NA KRAJU SREDNJEG VIJEKA. Pomak. Novi život. Hieronymus Bosch, slikar grila POGLAVLJE II. - Neobičnosti antičkog pečata i novca I. NEOBIČNOSTI PEČATA: Životinja u školjci: antičke životinje koje izlaze iz školjke i Afrodita purpurissa; školjka koja rađa srednjovjekovne zvijeri. Leteća lađa i brod-riba II. ANTIČKI NOVAC. Tronog. Kapitolska vučica. Uloga numizmatike u prenošenju tema. Oslikana medalja. »dvnonožni četveronog« galskog i keltskog novca POGLAVLJE III. – Islamski ornamenti i okviri I. MUSLIMANSKI SVIJET U GOTIČKOM SREDNJEM VIJEKU. Arapska znanost. »Saracenski« ukus: zbirke, patvorine II. APSTRAKTNI DEKOR. Kufijski ornament. Poligonalni preplet zvjezdolika vitica. `cadeaux` III. FANTASTIČNA VEGETACIJA - Gotički rumi. Orijentalna polupalmeta i flora rukopisa XIII i XIV stoljeća. Rese IV. OKVIRI. Orijentalni medaljoni. Višelisti, četverolisti u kvadratu. Fatimidske grede. Tkanine. Renesansne arabske POGLAVLJE IV. - Fantastične arabeske I. POVRATAK HIJERATSKIH ČUDOVIŠTA II. PREOBRAZBE ARAPSKIH ORNAMENATA. Živi pleteri. Zoomorfni rumi; zvijeri bez udova III. VITICA S GLAVAMA I TRUPOVIMA. Na Istoku. Na Zapadu. Ljudi bez nogu. Antropomorfni naskhi IV. WAKWAK: Hôm s glavama. Zoomorfne biljke i biljke koje govore u islamskim legendama i slikama. Zapadnjačke metamorfoze: drvo života s glavama i rajnska serija; istočnjačke bajke u srednjovjekovnoj botanici; stablo Sunca i Mjeseca; stablo Jeseovo i stablo sukoba duše V. OSTALE TEME. Lunarna lica. Borba s repom. Isprepletene kompozicije: zečevi, ribe, konji, ljudi, majmuni, s različitim dijelovima međusobno zamjenjivih tijela VI. MUDHABIB I GOTIČKI ILUMINATOR POGLAVLJE V. – Krila šišmiša i kineski demoni I. KRILA ŠIŠMIŠA I KRESTE ZMAJEVA U SREDNJEM VIJEKU. Romanički demoni bez krila ili s krilima anđela. Pojava krila u netopira i nazubljene kreste u XIII stoljeću: ljudi, zmajevi, čudovišta, konjanici. Leteći čovjek Leonarda da Vincia II. KRILA ŠIŠMIŠA I DEMONI DALEKOG ISTOKA. Yin-Long. Krilati ljudi. Pakao Li Long-miena. Bog-grom, Lei-Kong. Zapadne analogije: demon sa ženskim grudima, drvoliki demon, demon sa slonovskom surlom, jednorogi demon velikih ušiju, psoglavi demon. Oklopi T`ang III. DALEKI ISTOK I ZAPAD - Mongolska osvajanja i privlačenja. Ambasadori i istraživači. Franjevačko stoljeće u Kini. Tatarika. Trgovina: tkanine, porculan. Moda: kapa s rogom i piramidalna kapa. Kinezi i Mongoli u zapadnim slikama IV. - LEGENDA O SLIKARSTVU I O DALEKOISTOČNOM PAKLU NA ZAPADU - Svjedočanstvo Hethuma, Ibn Batute, Marca Pola, Guillaumea Bouchera, zlatara zmajeva. Mit o Antikristu u Mongoliji, Armeniji - u Kirakosovoj Kronici; na Zapadu - Ricold da Monte Croce, Roger Bacon. Izravni kontakti i veze POGLAVLJE VI. - Dalekoistočna čudesa I. BOGOVI DALEKOG ISTOKA. NJIHOVA POSTOLJA - NJIHOVE AUREOLE.: Višeruka božanstva i Nâga. Stablo Jeseovo s likovima koji sjede na cvjetnim čaškama. Kristalne aureole. Prozirni kozmos. Čovjek u staklenci II. POKRENUTA PRIRODA. Zoomorfne planine i stijene. Kineska geomancija: Fong-Chuei, zmaj plavetnila i bijeli tigar koji nastanjuju koru zemaljsku. Antropomorfni pejzaži u traktatima o kineskom slikarstvu. Domaćin i uzvanici. Zoomorfne stijene Perzije. Sistem Fong Chuei u jednom gotičkom herbariju. Živa priroda na Zapadu. Mrlje na zidu koje tumače Leonardo da Vinci i Song Ti III. ŽIVI PREDMETI: Osveta predmeta kod Boscha i Bruegela. Humanizirani predmeti i oživljene posude na Dalekom istoku POGLAVLJE VII. Velike budističke teme I. BUDISTIČKA I ZAPADNJAČKA ISKUŠENJA: Iskušenja istočne Azije i Buddhina iskupljenja. Orijentalne legende o svetom Antunu. Nadomještanje sukcesivnih iskušenja posvemašnjim opsjedanjem svetog Antuna. II. MRTVAČKI PLESOVI I RASPADNUTI LEŠEVI - Susret s mrtvima u srednjem vijeku, mrtvaci koji leže, uspravni mrtvaci, mrtvaci koji plešu. Antičke ličinke. Treći i četvrti susret Bodhisattve. Stanja mrtvih na Zapadu. Nadgrobna skulptura. Uspravni mrtvaci: razgovor kostura i redovnika u Quizilu i na talijanskim freskama. Demonizirani kosturi, Vetale i Ciitpatisi. Lamaistički mrtvački plesovi. Peking, lamaistički i franjevački centar. Citipatis Wolgemuta. III. MANDALE. Budistička mandala. Gotička mandala. Točak seoba i njihove zapadne preobrazbe IV. GOTIČKI CHI POGLAVLJE VIII. - Orijentalni sedlasti luk I. ORIJENTALNA VITICA. Sedlasti luk - skulpturalno oblikovani luk. Spiljski hramovi Indije i Kine. Raznolikosti vitice. Islamska i armenska vitica II. VITICA NA ZAPADU - Vitica u Engleskoj, vitica na vijencima, trostruka vitica, vitice u arhitekturi cvjetne gotike: vitica na polukružnom luku, na oblom luku, spljoštena vitica. Prilagođavanje tlu i trenutku ZAKLJUČAK Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Vek Baltrušiatis Vjek

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Praistorijski ćilibar na centralnom Balkanu / Aleksandar Palavestra Izdavač: Srpska akademija nauka i umetnosti, Balkanološki instut Beograd 1995. Mek povez sa klapnama, ilustrovano, veliki format (29,5 cm), VIII + 314 strana. Iz recenzija: Ova studija predstavlja temeljno, pregledno i dobro urađen posao. Obiljem sređenih podataka, koji se odnose na desetinu hiljada komada ćilibarskih nalaza, monografija Aleksandra Palavestre ponudila je značajan korpus pregledno raspoređenih arheoloških fakata. Autor je svoja široko zasnovana i pažljivo sprovedena istraživanja problematike ćilibara u praistoriji Balkana, teorijski uopštio i problematizovao u široj perspektivi, koja podstiče i omogućuje vrlo raznovrsna i značajna naučna proučavanja i tumačenja praistorijskih kultura na Balkanu. Svojim široko razvijenim i kompleksnim rezultatima, naučnom metodologijom i sistematizacijama, ova monografija označava vredan doprinos našoj arheologiji. Akademik Dragoslav Srejović U monografiji Praistorijski ćilibar na centralnom i zapadnom Balkanu, dr Aleksandar Palavestra, kroz analizu jedne vrste arheološkog materijala - ćilibara - osvetljava pitanja kulturnih komunikacija i dodira, ispituje pojedine vidove ekonomskog i društvenog dinamizma praistorijskih, paleobalkanskih zajednica i predlaže model praistorijske trgovine na Balkanu gvozdenog doba. Osim arheološkom gradom, autor se služi i geografskim analizama terena, istorijskim i etnografskim podacima, pogotovo onima koji bacaju svetlo na komunikacije i trgovinu u prošlosti Balkana. U teorijskom smislu Palavestra se približava supstantivističkoj školi ekonomske antropologije, koja se suprotstavlja formalističkoj ekonomskoj školi i umesto univerzalnih generalizacija sagledava osobenost svakog pojedinačnog društva tumačeći promene u kulturi uglavnom promenama društvene strukture. Nikola Tasić, dopisni član SANU Sadržaj: Uvod I ĆILIBAR I ARHEOLOGIJA 1. Šta je ćilibar? Poreklo i sastav ćilibara. Morfologija i svojstva ćilibara. Način obrade. Glavni nazivi za ćilibar. 2. Kratka kulturna istorija ćilibara. Ćilibar u delima antičkih pisaca. Predanja i prva naučna saznanja o ćilibaru. 3. Ćilibarski put. Ćilibar u praistoriji Evrope. Analize porekla ćilibara kao potvrda ćilibarskog puta. 4. Praistorijski ćilibar u Sredozemlju: Bliski istok, mikenska i pretklasična Grčka, Italija, Sardinija, Korzika, Španija II PRAISTORIJSKI ĆILIBAR NA CENTRALNOM I ZAPADNOM BALKANU 1. Metodološke pretpostavke. Model kataloške obrade lokaliteta. Tipologija. Tipološke table. 2. Lokaliteti ŽAMNJAK (1) KRMEDSKI NOVI GRAD (2) VRČIN (3) BERAM (4) PULA (5) GROBNIK (6) KAŠTEL KOD BUJA (7) KASTAV (8) PRIVLAKA (9) VRSI (10) NIN (11) ZATON (12) VELIKA MRDAKOVICA (13) DRAGIŠIĆ (14) LJUBAČ (15) MEDVIĐA (16) JAGODNJA GORNJA (17) NADIN (18) BAŠKA (19) OSOR (20) KOLAN (21) TRCELA KOD VRANJICA (22) ŽAGANJ DOMC (23) VIČA LUKA (24) VIS (25) NEPOZNATO NALAZIŠTE (26) BEZDANJAČA (27) GOLUBNJAČA (28) SMILJAN (29) VREBAC (30) KOMPOLJE (31) PROZOR (32) ŠIROKA KULA (33) GOLUBIĆ (34) JEZERINE (35) RIBIĆ (36) LIČKI RIBNIK (37) KOMPLEKS PADINE ROČEVIĆ (38) GLASINAC (39) KAČANJ (40) PLANA (41) OŠANIĆI (42) DONJA DOLINA (43) SANSKI MOST (44) KOMPLEKS BELOTIĆ - BELA CRKVA (45) . VRANJANI (46) MAJDAN (47) IGLAREVO (48) GLOGOVIK (49) PILATOVIĆI (50) KREMNA (51) UZIĆI (52) ATENICA (53) MRČAJEVCI (54) NOVI PAZAR (55) KRUŠEVICA (56) PEĆKA BANJA (57) ROMAJA (58) PRČEVO (59) DONJA BITINJA (60) KARAGAČ (61) ROGOVO (62) GOMOLAVA (63) DOROSLOVO (64) ČURUG (65) NOĆAJ (66) SREMSKA MITROVICA (67) ŠABAC (68) VRŠAC (69) LISIJEVO POLJE (70) KLIČEVO (71) POPADIN DOL (72) KALDRMA (73) SARAJ - BROD (74) CRKVIŠTE - BERANCI (75) PETILEP - BERANCI (76) TREBENIŠTE (77) RADOLIŠTE (78) KRIVI DOL - RADANJA (79) GORINO POLE - STAR KARAORMAN (80) ŽDANEC (81) DEDELI (82) DEBELI VRH NAD PREDGRADOM (83) KRIŽEVCI (84) 3. Dodatak uz katalošku obradu lokaliteta: praistorijski ćilibar sa područja Slovenije III TIPOVI I NJIHOVO RASPROSTIRANJE 1. Metodološke pretpostavke i tipološke karte 2. Komentar o tipovima praistorijskog ćilibara. Nastanak i razvoj tipova. Rasprostiranje i analogije. Stil i centri obrade. Značenje, kultna i magijska simbolika tipova ćilibarskog nakita. IV ĆILIBAR: KATALIZATOR KULTURE 1. Metodološke ravni obrade. Prostorne i hronološke analize. Hronološke karte i hronološke tabele. Ćilibar u hronološkoj dimenziji. Ćilibar u praistorijskim kulturama. 2. Ćilibar i praistorijska trgovina na Balkanu. Pokazatelj trgovine. Pravci prodiranja ćilibara. Karavani i karavanski putevi. Ćilibarski putevi Balkana. `Zajednice na vratnicama`. Ceremonijalna razmena i trgovci preduzetnici. Ćilibar kao kulturni katalizator. PREHISTORIC AMBER AS A CATALYST OF CULTURES Bibliografija Aleksandar Palavestra je redovni profesor Filozofskog fakulteta u Beogradu, poznat široj javnosti kao publicista i arheolog. Rođen je 1956. godine u Beogradu gde je završio srednju školu i Filozofski fakultet (grupa za arheologiju).[1] Doktorirao je 1991. godine, temom: Ćilibar u praistorijskim kulturama na tlu Jugoslavije. Do sada je objavio knjige: Kneževski grobovi starijeg gvozdenog doba na centralnom Balkanu (1984), Rodoslovne tablice i grbovi srpskih dinastija i vlastele, (sa D. Spasićem i D. Mrđenovićem 1987, drugo dopunjeno izdanje 1991.), Praistorijski ćilibar na centralnom i zapadnom Balkanu (1993) i Magija ćilibara (2006). Pod pseudonimom A. Peragraš objavio je knjige: Ale i Bauci - prilog proučavanju tajanstvenih bića Balkana (1989, drugo dopunjeno izdanje 2002., treće izdanje, pod nazivom Vampirov primerak, 2013.) O ognjopardu - ogled iz kriptozoologije (2003). A. Peragraš je i glavni junak knjige priča Začarani Velja i ostale muzičke priče (2010) Mirjane Ognjanović. Za ilustracije knjige O ognjopardu dobio je nagradu „Neven“ 2004. godine. Redovni je profesor Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. 2007. godine, izabran za upravnika odeljenja arheologije.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Karma i bolesti Pobeda nad besom Pobeda nad strahom Filozofija snova Svami Sivananda Karme i bolesti – Svami Šivananda Karme i bolesti: Četiri knjige u jednoj! Jedan od najvećih indijskih mudraca 20. veka pomaže nam da shvatimo uzročno-posledičnu vezu između naših postupaka i raznih vrsta oboljenja koja iz njih proističu. “”Sve bolesti od kojih od rođenja patimo su proizvodi postupaka koje smo učinili u prethodnim vremenima… Loša dela ne prolaze bez gorkih posledica po počinioca. Ovde su navedeni neki od brojnih žalosnih životnih uslova u kojima čovek mora da živi usled svojih nepažljivih grešnih dela.””””Strah je veliki neprijatelj čoveka. On je protivnik njegovog napretka. On remeti njegov mir i sklad. Sisa i crpi njegovu vitalnost i energiju. Psiholozi su mišljenja da ne može biti apsolutne neustrašivosti i da se jedino može uložiti odlučan napor da se savlada strah. To je netačno. Psiholozi nemaju transcendentalno iskustvo. Savršen mudrac koji ima znanje o Bramanu je apsolutno neustrašiv.”” Ova knjiga baca mnogo svetla na uzroke i karakteristike straha. Ona predlaže delotvorne lekove za istrebljenje straha i razvijanje hrabrosti i moralne čvrstine.””Uzrok greha ili pogrešnog postupanja u ovom svetu je želja. Bes je samo oblik želje. Bes je zapravo sama želja. Jer, kada želja nije zadovoljena, čovek postaje ljut na one koji stoje kao prepreka na putu ispunjenja.” “Sri Svami Šivanandađi Maharadž pruža nam dragoceno uputstvo za metode za vođenje rata protiv ovog kobnog neprijatelja čoveka. Duboka mudrost dolazi kroz razmišljanje o snovima. Niko nije zaista sebe upoznao ako nije izučavao svoje snove. Izučavanje snova pokazuje kako je tajanstvena naša duša. Svaka predstava u snu ima značenje. San je poput pisma napisanog na nepoznatom jeziku. Snovi imaju svrhu ili razveseljavanja ili rastuživanja i zastrašivanja sanjača, da bi mu time bilo uzvraćeno za njegova dobra i loša dela. Njegova adrišta (sila prošlih karmi) na ovaj način obezbeđuje delotvoran uzrok snova. Sve dok sanjač sanja, objekti sna su stvarni. Kada se probudi, sanjani svet postaje iluzoran. Kada čovek dostigne prosvetljenje ili znanje o Bramanu, ovaj svet jave postaje nestvaran kao i svet sna.” Svami Sivananda Sarasvati (engleski: Svami Sivananda Sarasvati, Devanagari: savāmī śivānanada sarasasarasarasava, 8. 01. 08. 2007. godine, 8. 8. 19. 19. – 19. 08. u Indiji ru, propovednik joge i Vedante. Osnovao je Društvo za božanski život u Rišikešu, Utarakhandu 1936. godine i napisao skoro 300 knjiga o jogi, vedanti i mnogim drugim temama. Život Rani život Svami Šivananda je rođen 8. septembra 1887. u selu Pattamadai, Tamil Nadu, Indija, u pobožnoj porodici PS Vengu Ijera, službenika državnih prihoda i bhakte Gospoda Šive i Parvati Amala, koji ga je nazvao Kupusvami. Odličan je učenik i dobar sportista i gimnastičar. On pokazuje saosećanje prema siromašnima i životinjama. Po završetku srednjeg obrazovanja, pridružio se koledžu u Tiručirapali, gde je učestvovao u debatama i predstavama. Godine 1905. igrala je Elenu u Šekspirovoj drami San letnje noći. Posle tri godine na fakultetu prelazi na Medicinski institut Tanjore, gde je bio odličan učenik. Po završetku instituta počeo je da radi kao lekar u Tiručiju i uz zajam od 100 rupija od majke počeo je da izdaje medicinski časopis Ambrozija. Često poklanja časopis besplatno, jer ga je sramota da traži novac. Ubrzo nakon očeve smrti, dr Kupusvami je pozvan da služi u Maleziji i otišao je na brod Tara 1913. U Maleziji se dr Kupusvami bavio medicinom deset godina, gradeći reputaciju svojom posvećenošću i odricanjem od naknada za siromašne pacijente. . Jedan hinduistički asketa mu je dao knjigu sa duhovnom tematikom Jiva Brahma Aikiam, koja je podstakla njegovo interesovanje za duhovnost. Počeo je da čita knjige Svamija Rame Tirte, Svamija Vivekanande, Šankare, Imitacija Hrista Tomasa Kempiskea, Bibliju i knjige Teozofskog društva. Svakodnevno je praktikovao joga asane, molitvu i obožavanje i proučavao Bhagavad Gitu, Mahabharatu, Ramajanu i Bhagavata Puranu.[1] Kako je vreme prolazilo, stekao je osećaj da medicina leči samo površno i 1923. godine napušta svoju unosnu profesiju i vraća se u Indiju u potrazi za duhovnim prosvetljenjem. Inicijacija Kupusvami je sleteo u Madras i posetio Varanasi, Nasik, Punu i Rišikeš, gde je 1. juna 1924. sreo svog gurua Svamija Višvanandu Sarasvatija, koji ga je inicirao u monaški red koji je osnovao Shankara dasanami sampradaia i dao mu ime Šivananda. Pošto je Kupusvami proveo samo nekoliko sati sa svojim guruom, potpunu ceremoniju inicijacije je kasnije izveo Svami Višnudevananda, šef Kailaš ašrama. Nakon svoje inicijacije, Šivananda se nastanio u Rišikešu i posvetio se intenzivnoj duhovnoj praksi. Nekoliko godina se podvizavao, ali i pomagao bolesnima. Uz novac od polise osiguranja, Šivananda je 1927. godine osnovao medicinsku službu u Lakšmandžuli i služio je hodočasnicima, svecima i siromašnima koristeći svoje medicinsko znanje. Šivanandina duhovna praksa je kulminirala iskustvom nirvikalpa samadhija (ekstatične nadsvesti).[2] Posle nekoliko godina, Sivananda je putovao po celoj Indiji i posetio mnoga svetilišta i svece, uključujući Ramesvaram i ašrame Šri Aurobindo i Ramana Mahariši u Južnoj Indiji, Badrinath u Utarakhandu i posetio jezero Manasarovar na planini Kailash (na Tibetu) 1931. Provodi sankirtan (grupno versko pevanje) i drži govore....

Veoma dobro očuvano. Može i pojedinačno. Muzički spomenar 1100 din, etide i sonatine po 500. Naslov Muzički spomenar za klavir. 1. [Štampana muzikalija] / priredila Branislava Dimitrijević-Mandić ; [muzički recenzenti Biljana Petrović, Ljubica M. Mićunović ; notografija Slobodan Varsaković] Vrsta građe muzikalije Jezik srpski Godina 2001 Izdavanje i proizvodnja Beograd : [autor], 2001 (Beograd : Finegraf) Fizički opis 171 str. : note, ilustr., slike autora ; 30 cm Drugi autori - osoba Dimitrijević-Mandić, Branislava Petrović, Biljana Mićunović, Ljubica Varsaković, Slobodan ISBN (Tvrd karton) Napomene Beleška o autoru: str. [72.] Tiraž 1.000. Predmetne odrednice Narodna muzika -- Izvorne pesme -- Klavir -- Partitura Pesme -- Šlageri -- Klavir -- Partitura Narodna muzika -- Starogradske pesme -- Klavir – Partitura 2. Henri Lemoan op. 37 – DEČJE ETIDE ZA KLAVIR Izdavač: KIZ „Centar“ Broj stranica: 72 Povez: broširano 3. IZBOR SONATINA ZA KLAVIR Izdavač: KIZ „Centar“ Broj stranica: 74 Godina izdanja: 1997. Povez: broširano SADRŽAJ 1. ’AJDE KATO, ’AJDE ZLATO 1 2. ’AJDE JANO KOLO DA IGRAMO 2 3. AKO GA MAJKO POLJUBIM JA 3 4. AVE MARIA 4 5. BILA JE TAKO LEPA, UVEK SE SEĆAM NJE 8 6. BILJANA PLATNO BELEŠE 9 7. BOŽE PRAVDE 10 8. BREGOVE SU OSTALI ZA NAMA 11 9. VALSE 12 10. VOLI ME NEŽNO 20 11. VOLGA, VOLGA 21 12. GLEDAM JA GOLUBA, GOLUBICU 22 13. GUSTA NOĆNA TMINA SVETOM NEK ZAVLADA 23 14. DA SMO SE RANIJE SRELI 24 15. DA SU MENI OČI TVOJE 25 16. DVE BELE RUŽE 30 17. DEVOJČE, PLAVOJČE, TEBE LJUBI RADOJČE 32 18. DIVNA DIVNA ČARNE OČI IMA 33 19. DOMINO, DOMINO 34 20. EMINA 35 21. ŽENA JE VARLJIVA 36 22. ŽIVOT U RUŽIČASTOM 38 23. ZA TVOJE DIVNE OČI SVE BIH DAO JA 39 24. ZAPLAKALA STARA MAJKA DŽAEER BEGOVA . 40 25. ZBOG TEBE LJUBIM I KAD LJUBIT’ NEMAM KOGA 41 26. ZNANCI SMO SAMO MI 42 27. ZA SVAKU DOBRU REČ KOJU SI TI MENI DALA 43 28. ZAŠTO CIGO TUŽNE PESME SVIRAŠ 45 29. ZDRAVSTVUJ MOSKVA 46 30. ZELENA POLJA 48 31. ZLATAN PRSTEN JA NOSIM NA RUCI 49 32. ZNAM DA DOĆI NEĆEŠ U MUSLINU LAKOM 51 33. IZAŠLA SAM DOLE NA DRUM SAMA 52 34. I ONA SAMA DA NE ZNA MAMA 54 35. JABUKE I TREŠNJE 55 36. JA LJUBIM ISTO KAO TANGARITA 58 37. JA SE ČESTO PITAM ZAŠTO SMO SE SRELI 59 38. JABIHHTELAPESMOMDATI KAŽEM 60 39. JA ŽELIM DRAGI POVERENJE STEĆI 61 40. JANA, RIBARA STAROG KĆI 62 41. JOVANO, JOVANKE 63 42. JOVANE SINE, JOVANE 64 43. JUTROS MI JE RUŽA PROCVETALA 65 44. KAKO MORE DIVNO ŠUMI 66 45. KAD BI MOJA BILA NE BI TI NA LICU POČIVALA TUGA 68 46. KOLIKO TE VOLIM NE VOLI TE NIKO 69 47. K’O LEPI SAN MINU LJUBAVI NAŠE RAJ 70 48. KOLIKO TE LJUBIM NE SMEM, NE SMEM REĆI 72 49. KUD PLOVI OVAJ BROD 73 50. QUE SERA, SERA 74 51. LARINA PESMA 76 52. IA PALOMA 77 53. LETO JE BILO KAD SI OTIŠLA 80 54. LILI 81 55. LOVESTORY 83 56. MARE, MARE, MOJ PRELITI LADE 85 57. MAY WAY 86 58. MEHANDŽI MORE, MEHANDŽI, DONESI VINA 87 59. MILKINA KUĆA NA KRAJU 88 60. MLADA VOJVOĐANKA 90 61. MOULIN ROUGE 91 62. MORE NA KRAJ SELA ŠARENA ČESMA JECAŠE 93 63. MOLITVA JEDNE DJEVE 94 64. NA JE MISLIM KADA ZORA SVIĆE II 99 65. NA LEPOM PLAVOM DUNAVU 100 66. NEBO JE TAKO DIVNO 108 67. NOĆAS NISU SJALE ZVEZDICE NA NEBU 109 68. OD KADA SI TUĐA ŽENA 110 69. OJ KOZARO 111 70. OJ, JAVORE, JAVORE 112 71. OPALO LIŠĆE 113 72. О SOLE MIO 114 73. OČI CARNE 116 74. PESMA О DOMOVINI 117 75. PIŠI MI I NE OSTAVLJAJ ME 120 76. PO POLJU JE KIŠA PALA 122 77. POD NEPREGLEDNIM STEPAMA OKO BAJKAIA 127 78. PRED CENKINOM KUĆOM NANO VODENICA 128 79. PUČE PUŠKA, PUČE PUŠKA DŽANUM 129 80. RASCVETALO POLJE POPUT DIVNIH RUŽA 130 81. RUŽMARINE MOJ ZELENI 131 82. SA OVČARA I KABLARA 132 83. SANTA LUCIA 133 84. SVAKA NOĆ IMA SVOJU MOĆ 135 85. SVE MOJE JESENI SU TUŽNE 136 86. SINOĆ KAD JE PAO MRAK SELA CURA NA SOKAK 138 87. SKOČI U BARICU SAD 139 88. SLATKA MAIA MARIJANA 140 89. SPAVA MOMA KRAJ IZVORA 141 90. SPAVAJ CVETE MOJ 145 91. SREO SAM TE PRVI PUTA, BEŠE DIVNO MAJSKO VEČE I 147 92. „SRBIJANKA` 148 93. STO RUMENIH RUŽA ŠALJEM TEBI DRAGA 150 94. STEG PARTIJE 151 95. TAMNA JE NOĆ 152 96. TANGO LJUBOMORE 153 97. TEŠKO MI JE ZABORAVIT’ TEBE 156 98. TO SU BILI DANI 157 99. TROJKA 158 100. UBIAŽI NEMIR MOJ 159 101. U MOJ ŽIVOT STE UŠLI 160 102. U TEM SOMBORU 161 103. HEJ SLOVENI 162 104. HOĆU DA JE ZABORAVIM, ALI NE ZNAM KAKO 163 105. CIGANSKA LJUBAV 164 106. ČINI NE ČINI PO MESEČINI 166 107. ŠTALO BEŠE LJUBAV 167 108. ŠTO SE BORE MISLI MOJE I 168 109. ŠTO OKREĆEŠ GIAVU DRAGI KADA PROĐEŠ PORED MENE 169 110. ŠUŠTI, ŠUŠTI BAGREM BELI 170 MG70 (N)