Prodajem faksimil-reprint izdanja iz 1964 originalnih Njutnovih radova (1643-1727) nemačke izdavačke kuće “Friedrich Frommann Verlag” u 5 tomova. Veoma retke i izuzetno vredne knjige na latinskom i na engleskom jeziku. Ovo Njutnovo izdanje je do danas nezamenjivo. Pored Njutnovog dubokog uticaja na prirodne nauke često se previdi da su ključni delovi njegovih naučnih radova posvećeni filozofskim i teološkim problemima,o tome svedoči i ovo izdanje koje sadrži velike Njutnove teološke spise u potpunosti. Kao religiozan mislilac Njutn se bavio spisima Jacoba Bohmea u engleskom izdanju “sparrows” iz 1661 g. i u svom tumačenju apokalipse i Danijelove knjige (Biblija) obradio Bohmeove mistične misli...... ISBN 978-3-7728-0231-7.

62572) OPSKURNI GRADOVI komplet 9 stripova Fibra Izdavač : Fibra Godina izdavanja : 2011 / 2014 / 2015 Scenario : Benoît Peeters Crtež : François Schuiten Jezik : Hrvatski Tip izdanja : Albumi Format : 21,5 x 28 cm Tvrd povez Broj strana : 96 + 112 + 112 + 112 + 128 + 176 + 88 + 140 + 128 Boja : Kolor i crno beli Opskurni Gradovi 1 : Bedemi Samarisa Opskurni Gradovi 2 : Urbikandska groznica Opskurni Gradovi 3 : Toranj Opskurni Gradovi 4 : Putovanje u Armiliju Opskurni Gradovi 5 : Brüsel Opskurni Gradovi 6 : Nagnuto dijete Opskurni Gradovi 7 : Sjena jednog čovjeka Opskurni Gradovi 8 : Nevidljiva granica Opskurni Gradovi 9 : Teorija zrna pijeska Opskurni Gradovi 1 : Bedemi Samarisa Mladoga službenika grada Ksistosa Franca šalju na misiju u daleki Samaris. Neprestane glasine spominju nestanke, a Francovi prijatelji uzaludno pokušavaju da ga odgovore od putovanja. Franc ipak na kraju stiže u Samaris. Luta gotovo napuštenim gradom zavodljive i varljive arhitekture i dopušta da ga privuče i zavede tajanstvena mlada žena. Hoće li uspeti da pobegne tom gradu čiji se pipci pružaju na sve strane? Prvi album iz serije „Opskurni gradovi“, „Bedemi Samarisa“ prvi je put objavljen 1983. godine. Ovo novo izdanje koristi novu fotofilmsku štampu, čime na puno verniji način vraća originalne boje. Nakon „Bedema Samarisa“ slede 32 dosad neobjavljene stranice koje na jednom mestu donose fragmente druge priče, „Tajne Parija“. Opskurni Gradovi 2 : Urbikandska groznica Urbikand. Gordi, veličanstveni, pretenciozni grad. Njegove linije čistoće kakvoj nema ravne svima izazivaju divljenje; možda njegov sjaj iz njega čini grad nad gradovima u svemiru „Opskurnih gradova“. Ipak, urbatekt Eugen Robik, jedan od najvećih majstora tog arhitekturnog zračenja, nije zadovoljan. Komisija gradskih otaca, stvarna vlada Urbikanda, odbija planiranje trećeg mosta u gradu. Taj bi most, tvrdi Robik, ponovno uspostavio teško ugroženu gradsku ravnotežu. U tom kontekstu političke i emocionalne napetosti na Robikovom radnom stolu pojavljuje se čudan predmet: probušena kockasta struktura nepoznatog porijekla od naizgled neuništivog materijala koja se počinje polako povećavati i umnožavati… Preko dvadeset godina nakon premijernog objavljivanja, „Urbikandska groznica“ nije stekla nijednu boru. Majstorski album koji impresionira umećem, strastven od početka do kraja, i koji još danas ostaje jedna od glavnih epizoda ciklusa „Opskurnih gradova“. Opskurni Gradovi 3 : Toranj Đovani Batista jedan je od bezbrojnih staratelja neizmernog Tornja nepoznatih granica na čije su postojanje nadređeni, čini se, zaboravili. Umoran od čekanja Inspektorove posete, Đovani odlučuje da krene u potragu za njim. Tokom teške potrage, susrešće Elijasa Aureolusa Palingeniusa koji čuva čudna platna i zaljubiće se u mladu Milenu, a kad nastavi uspon, okolnosti će ga vući od iznenađenja do iznenađenja. Opskurni Gradovi 4 : Putovanje u Armiliju „Putovanje u Armiliju“ priča je o dvoje dece koja dirižablom putuju od Milosa do Armilije. Mladi Ferdinand nosi formulu kojom se mogu ponovno pokrenuti točkići vremena i mora je predati profesoru Pimu na dalekom severu. Ali jesmo li sigurni da se ovo putovanje stvarno odvija? Nije li pre moguće da je čitavu priču u unutrašnjosti fabrike u Milosu odsanjao Ferdinand, čitalac zabranjenih knjiga? „Putovanje u Armiliju“ sad prate tri druge priče: „Nagnuta Meri“, „Mesečevi konji“ i „Biser“. Opskurni Gradovi 5 : Brüsel Cvećar Konstant Abils, strastveni zastupnik progresa, živi u Bruselu u zoru tehnološke revolucije koja bi s dolaskom plastike, tog novog materijala pred kojim je blistava budućnost, trebala okončati kužna, nezdrava isparenja i truljenje vegetacije. Obustava snabdevanja vodom u pogrešnom trenutku prisiljava Konstanta na odlaganje otvaranja renovirane trgovine. U Palati tri sile, u kojoj uranja u potragu za svojim spisom, pogađa ga telesna lepota Tine, službenice pune razumevanja. Zajedno će otkriti maketu novog Brusela, projekt megalomanskoga preduzetnika Fredija De Vrouva… Lude mašine, delirični znalci, urbanisti za psihijatrijsku instituciju zatvorene vrste… Ovom pričom, kojom se nežno rugaju glavnom gradu koji ih je inspirisao, Šuten i Peters potpisuju najsarkastičniju i najsmešniju epizodu „Opskurnih gradova“. Opskurni Gradovi 6 : Nagnuto dijete Za vreme boravka u zabavnom parku u Alaksisu mlada Meri Von Raten postaje žrtva čudnog fenomena: celo joj se telo naginje 45 stepeni, kao da sila teže koja utiče na nju dolazi iz drugog univerzuma. Zbog različitosti njena porodica je odbacuje pa Meri nalazi novi život u trupi sajamskih atrakcija. Potom dolazi u kontakt s Vapendorfom, astronomom čiji je tim upravo otkrio postojanje okultnog planeta, toliko gustog da bi mogao biti uzrok abnormalne fizike koja utiče na mladu ženu. Istovremeno u drugom prostorno-vremenskom kontinuumu slikara Augustina Desombresa bukvalno opsedaju čudni motivi koji izlaze iz njegove četkice kao da dolaze iz nekog drugog sveta… Opskurni Gradovi 7 : Sjena jednog čovjeka U lepom i elegantnom gradu Brentanu nedavno oženjeni predstavnik osiguravajućeg društva Albert Čamiso pati od repetitivnih i strašno mučnih košmara. Ne samo to, nego postaje žrtva vrlo čudne bolesti: njegova senka bledi i poprima boju, kao da istovremeno njegovo telo postaje transparentnije. Uostalom, nije li to u suštini cela njegova ličnost, njegovo biće kojem jako nedostaje suštine? Bez mogućnosti da izleči bolesti koje ga spopadaju, izgrizen strahom i duboko uznemiren tim sve nadmoćnijim simptomima, Albert gubi tlo pod nogama: ostavlja ga njegova mlada i lepa žena, poslodavci mu daju otkaz. Preostaje mu samo da se prepusti siromaštvu koje vreba… U tim nemirnim okolnostima, napušten od gotovo svih, bivši predstavnik osiguravajućeg društva upoznaje mladu umetnicu Minu… Pred kulisama ogromnih, fantastičnih urbanih pejzaža koji očaravaju Šutena, Petersa i njihove brojne čitaoce odigrava se novo poglavlje „Opskurnih gradova“ koje ulazi u srce jedne vrlo ljudske priče na osetljiv i osećajan način. Elegantno, rafinisano, lepršavo, probati bez suzdržavanja. Opskurni Gradovi 8 : Nevidljiva granica Početak je leta i mladi Roland de Kremer putuje prema svom novom poslu u slavnom Centru za kartografiju, ogromnoj zgradi izgrađenoj na rubu turobne pustinje. Štićenik je „gospodina Paula“, kartografa stare škole koji se sprijateljuje s njim, a odmah po dolasku susreće se s novim, automatskim mašinama koje trebaju izazvati revoluciju u tradicionalnoj kartografiji. Roland ubrzo shvata da je samo točkić u latentnom sukobu koji suočava tradicionaliste i moderniste, a možda i taoc političkog manevra: dok svet Opskurnih gradova prolazi kroz tešku krizu, vrhovni vođa Sodrovno–Voldahije maršal Radišić pokušava da iskoristi kartografiju da bi dao legitimitet vojnim osvajanjima koja će mu omogućiti da utemelji carstvo… Opskurni Gradovi 9 : Teorija zrna pijeska Brusel, 27. jula 784. godine. Konstant Abels strpljivo sastavlja registar kamenja koje se tajanstveno materijalizuje u raznim sobama njegovog stana. Svaki je kamen potpuno jednake težine: 6793 grama, a to je prosti broj… U susednoj zgradi jedna majka na sličan način otkriva da se u njenom stanu stalno nakuplja pesak, a malo dalje vlasnik i šef kuhinje slavne gostionice Moris otkriva da gubi težinu, iako bez mršavljenja… Kako dani prolaze, te čudne pojave samo se pojačavaju. Specijalno radi istraživanja tih neuobičajenih činjenica iz Parija stiže žena: Mari Von Raten, devojka kojoj su nekad dali nadimak „nagnuto dijete“. Ona uskoro otkriva da se svi ti fenomeni susreću u jednoj osobi, bugtijskom ratniku Golamu Mortizi Kanu koji je došao u Brusel da bi prodao ukrase… U izobilju gradskih dekora izvanrednog bogatstva i inventivnosti, Šuten i Peters ponovno se vraćaju neponovljivim atmosferama ciklusa „Opskurnih gradova“.

62572) OPSKURNI GRADOVI komplet 9 stripova Fibra Izdavač : Fibra Godina izdavanja : 2011 / 2014 / 2015 Scenario : Benoît Peeters Crtež : François Schuiten Jezik : Hrvatski Tip izdanja : Albumi Format : 21,5 x 28 cm Tvrd povez Broj strana : 96 + 112 + 112 + 112 + 128 + 176 + 88 + 140 + 128 Boja : Kolor i crno beli Opskurni Gradovi 1 : Bedemi Samarisa Opskurni Gradovi 2 : Urbikandska groznica Opskurni Gradovi 3 : Toranj Opskurni Gradovi 4 : Putovanje u Armiliju Opskurni Gradovi 5 : Brüsel Opskurni Gradovi 6 : Nagnuto dijete Opskurni Gradovi 7 : Sjena jednog čovjeka Opskurni Gradovi 8 : Nevidljiva granica Opskurni Gradovi 9 : Teorija zrna pijeska Opskurni Gradovi 1 : Bedemi Samarisa Mladoga službenika grada Ksistosa Franca šalju na misiju u daleki Samaris. Neprestane glasine spominju nestanke, a Francovi prijatelji uzaludno pokušavaju da ga odgovore od putovanja. Franc ipak na kraju stiže u Samaris. Luta gotovo napuštenim gradom zavodljive i varljive arhitekture i dopušta da ga privuče i zavede tajanstvena mlada žena. Hoće li uspeti da pobegne tom gradu čiji se pipci pružaju na sve strane? Prvi album iz serije „Opskurni gradovi“, „Bedemi Samarisa“ prvi je put objavljen 1983. godine. Ovo novo izdanje koristi novu fotofilmsku štampu, čime na puno verniji način vraća originalne boje. Nakon „Bedema Samarisa“ slede 32 dosad neobjavljene stranice koje na jednom mestu donose fragmente druge priče, „Tajne Parija“. Opskurni Gradovi 2 : Urbikandska groznica Urbikand. Gordi, veličanstveni, pretenciozni grad. Njegove linije čistoće kakvoj nema ravne svima izazivaju divljenje; možda njegov sjaj iz njega čini grad nad gradovima u svemiru „Opskurnih gradova“. Ipak, urbatekt Eugen Robik, jedan od najvećih majstora tog arhitekturnog zračenja, nije zadovoljan. Komisija gradskih otaca, stvarna vlada Urbikanda, odbija planiranje trećeg mosta u gradu. Taj bi most, tvrdi Robik, ponovno uspostavio teško ugroženu gradsku ravnotežu. U tom kontekstu političke i emocionalne napetosti na Robikovom radnom stolu pojavljuje se čudan predmet: probušena kockasta struktura nepoznatog porijekla od naizgled neuništivog materijala koja se počinje polako povećavati i umnožavati… Preko dvadeset godina nakon premijernog objavljivanja, „Urbikandska groznica“ nije stekla nijednu boru. Majstorski album koji impresionira umećem, strastven od početka do kraja, i koji još danas ostaje jedna od glavnih epizoda ciklusa „Opskurnih gradova“. Opskurni Gradovi 3 : Toranj Đovani Batista jedan je od bezbrojnih staratelja neizmernog Tornja nepoznatih granica na čije su postojanje nadređeni, čini se, zaboravili. Umoran od čekanja Inspektorove posete, Đovani odlučuje da krene u potragu za njim. Tokom teške potrage, susrešće Elijasa Aureolusa Palingeniusa koji čuva čudna platna i zaljubiće se u mladu Milenu, a kad nastavi uspon, okolnosti će ga vući od iznenađenja do iznenađenja. Opskurni Gradovi 4 : Putovanje u Armiliju „Putovanje u Armiliju“ priča je o dvoje dece koja dirižablom putuju od Milosa do Armilije. Mladi Ferdinand nosi formulu kojom se mogu ponovno pokrenuti točkići vremena i mora je predati profesoru Pimu na dalekom severu. Ali jesmo li sigurni da se ovo putovanje stvarno odvija? Nije li pre moguće da je čitavu priču u unutrašnjosti fabrike u Milosu odsanjao Ferdinand, čitalac zabranjenih knjiga? „Putovanje u Armiliju“ sad prate tri druge priče: „Nagnuta Meri“, „Mesečevi konji“ i „Biser“. Opskurni Gradovi 5 : Brüsel Cvećar Konstant Abils, strastveni zastupnik progresa, živi u Bruselu u zoru tehnološke revolucije koja bi s dolaskom plastike, tog novog materijala pred kojim je blistava budućnost, trebala okončati kužna, nezdrava isparenja i truljenje vegetacije. Obustava snabdevanja vodom u pogrešnom trenutku prisiljava Konstanta na odlaganje otvaranja renovirane trgovine. U Palati tri sile, u kojoj uranja u potragu za svojim spisom, pogađa ga telesna lepota Tine, službenice pune razumevanja. Zajedno će otkriti maketu novog Brusela, projekt megalomanskoga preduzetnika Fredija De Vrouva… Lude mašine, delirični znalci, urbanisti za psihijatrijsku instituciju zatvorene vrste… Ovom pričom, kojom se nežno rugaju glavnom gradu koji ih je inspirisao, Šuten i Peters potpisuju najsarkastičniju i najsmešniju epizodu „Opskurnih gradova“. Opskurni Gradovi 6 : Nagnuto dijete Za vreme boravka u zabavnom parku u Alaksisu mlada Meri Von Raten postaje žrtva čudnog fenomena: celo joj se telo naginje 45 stepeni, kao da sila teže koja utiče na nju dolazi iz drugog univerzuma. Zbog različitosti njena porodica je odbacuje pa Meri nalazi novi život u trupi sajamskih atrakcija. Potom dolazi u kontakt s Vapendorfom, astronomom čiji je tim upravo otkrio postojanje okultnog planeta, toliko gustog da bi mogao biti uzrok abnormalne fizike koja utiče na mladu ženu. Istovremeno u drugom prostorno-vremenskom kontinuumu slikara Augustina Desombresa bukvalno opsedaju čudni motivi koji izlaze iz njegove četkice kao da dolaze iz nekog drugog sveta… Opskurni Gradovi 7 : Sjena jednog čovjeka U lepom i elegantnom gradu Brentanu nedavno oženjeni predstavnik osiguravajućeg društva Albert Čamiso pati od repetitivnih i strašno mučnih košmara. Ne samo to, nego postaje žrtva vrlo čudne bolesti: njegova senka bledi i poprima boju, kao da istovremeno njegovo telo postaje transparentnije. Uostalom, nije li to u suštini cela njegova ličnost, njegovo biće kojem jako nedostaje suštine? Bez mogućnosti da izleči bolesti koje ga spopadaju, izgrizen strahom i duboko uznemiren tim sve nadmoćnijim simptomima, Albert gubi tlo pod nogama: ostavlja ga njegova mlada i lepa žena, poslodavci mu daju otkaz. Preostaje mu samo da se prepusti siromaštvu koje vreba… U tim nemirnim okolnostima, napušten od gotovo svih, bivši predstavnik osiguravajućeg društva upoznaje mladu umetnicu Minu… Pred kulisama ogromnih, fantastičnih urbanih pejzaža koji očaravaju Šutena, Petersa i njihove brojne čitaoce odigrava se novo poglavlje „Opskurnih gradova“ koje ulazi u srce jedne vrlo ljudske priče na osetljiv i osećajan način. Elegantno, rafinisano, lepršavo, probati bez suzdržavanja. Opskurni Gradovi 8 : Nevidljiva granica Početak je leta i mladi Roland de Kremer putuje prema svom novom poslu u slavnom Centru za kartografiju, ogromnoj zgradi izgrađenoj na rubu turobne pustinje. Štićenik je „gospodina Paula“, kartografa stare škole koji se sprijateljuje s njim, a odmah po dolasku susreće se s novim, automatskim mašinama koje trebaju izazvati revoluciju u tradicionalnoj kartografiji. Roland ubrzo shvata da je samo točkić u latentnom sukobu koji suočava tradicionaliste i moderniste, a možda i taoc političkog manevra: dok svet Opskurnih gradova prolazi kroz tešku krizu, vrhovni vođa Sodrovno–Voldahije maršal Radišić pokušava da iskoristi kartografiju da bi dao legitimitet vojnim osvajanjima koja će mu omogućiti da utemelji carstvo… Opskurni Gradovi 9 : Teorija zrna pijeska Brusel, 27. jula 784. godine. Konstant Abels strpljivo sastavlja registar kamenja koje se tajanstveno materijalizuje u raznim sobama njegovog stana. Svaki je kamen potpuno jednake težine: 6793 grama, a to je prosti broj… U susednoj zgradi jedna majka na sličan način otkriva da se u njenom stanu stalno nakuplja pesak, a malo dalje vlasnik i šef kuhinje slavne gostionice Moris otkriva da gubi težinu, iako bez mršavljenja… Kako dani prolaze, te čudne pojave samo se pojačavaju. Specijalno radi istraživanja tih neuobičajenih činjenica iz Parija stiže žena: Mari Von Raten, devojka kojoj su nekad dali nadimak „nagnuto dijete“. Ona uskoro otkriva da se svi ti fenomeni susreću u jednoj osobi, bugtijskom ratniku Golamu Mortizi Kanu koji je došao u Brusel da bi prodao ukrase… U izobilju gradskih dekora izvanrednog bogatstva i inventivnosti, Šuten i Peters ponovno se vraćaju neponovljivim atmosferama ciklusa „Opskurnih gradova“.

ISTORIJA CIVILIZACIJE I-XII Vil Djurant Tvrdi povez, format 17×24, Ukupno 10.500 strana NOVO 1. Istočne civilizacije 2. Život Grčke 3. Cezar i Hrist 4. Doba vere (I) 5. Doba vere (II) 6. Renesansa 7. Reformacija 8. Početak doba razuma 9. Doba Luja XIV 10. Volterovo doba 11. Ruso i revolucija 12. Napoleonovo doba Ovaj komplet Istorije civilizacije 1 – 12 predstavlja klasično remek-delo istorije civilizacije: drevne i moderne, istočne i zapadne! Namenjena je širokoj čitalačkoj publici. Naučna istraživanja pretočena su u enciklopedijske zanimljivosti, a svetska kulturna baština predstavljena je obiljem podataka, mudrih zaključaka, zanimljivih, dramatičnih, jednostavnih i duhovitih događaja i ličnosti. knjiga I – ISTOČNE CIVILIZACIJE Istorija civilizacije u Egiptu i na Bliskom istoku do Aleksandrove smrti, i u Indiji, Kini i Japanu od samih početaka do našnjih dana sa uvodom o prirodi i osnovama civilizacije i 86 ilustracija i mapa. Na ovoj knjizi dr Djurant radio je od 1927. do 1932. godine i knjiga predstavlja treću kompletno dopunjenu verziju. Knjiga se može porediti sa velikim delima francuskih enciklopedista osamnaestog veka jer predstavlja najsveobuhvatniji pokušaj našeg doba da se obuhvati ogromna panorama ljudske istorije i kulture. U njoj ćete naći sve o Sumeru kao kolevci prvih gradova i pisanih zakona, Egipćanima koji su usavršili monumentalnu arhitekturu, medicinu i mumifikaciju pre 3500 godina, Vaviloncima koji su razvili astronomiju i fiziku i posadili seme zapadne mitologije, Judejce, bičeve božje Bliskog istoka i njihovog kralja Asurbanipala, koji je na skulpturama prikazan kao pola čovek, pola čudovište, Judejce koji su odoleli svim pokušajima da ih zatru i zauvek sačuvali svoju kulturu u besmrtnom Starom zavetu. knjiga II – ŽIVOT GRČKE Istorija grčke civilizacije od početaka i istorija Bliskog istoka od smrti Aleksandra do rimskog osvajanja sa uvodom o preistorijskoj kulturi Krita. Tokom dinamične sinteze istorije sveta, u ovom tomu Vil Djurant se bavi večito fascinirajućim problemom grčke civilizacije. Život Grčke, drugi tom Istorije civilizacije, velika je knjiga čiji stil podseća na zlatno doba pisanja o istoriji, pre nego što je usko stručno proučavanje istorije okupiralo tu oblast.Vil Djurant je u potpunosti sagledao životni put Grčke – isto onako kao što je i jedan kultivisan petovekovni Atinjanin, sa svojim željnim znanja, stalno tragajućim umom gledao u divnu panoramu Periklove Atine. Ovo delo Vil Djurant je pripremao punih 50 godina i dobio Pulicerovu nagradu. knjiga III – CEZAR I HRIST Cezar i Hrist, treći tom Vil Djurantovog monumentalnog prikaza istorije sveta predstavlja rezultat dvadeset pet godina priprema i pet godina pisanja. Kao i prethodni tomovi, Cezar i Hrist je nezavistan samostalan deo Istorije civilizacije, Djurantove proslavljene kulturne istorije. Cezar i Hrist sadrži puno paralela sa savremenom istorijom, a doktor Djurant ih prikazuje veoma stručno. On veruje da čitanje događaja iz prošlosti treba da rasvetli sadašnjost. U klasnim borbama i manevrisanju za vlast koje simbolišu rimsku istoriju od braće Grah do Cezara, on nalazi analogiju sa razvojem Evrope i Amerike od Francuske revolucije do danas. On nas podseća da su diktatori uvek koristili iste metode. Kazuje nam da se socijalna pomoć koristila više od jednog veka pre Hrista i da je prvi rimski sindikat ustanovljen oko 600 godina pre Hrista. Saznajemo za bankrotstva banaka, „svinjsku burad“ (dotacije iz federalne državne blagajne za javne radove u rejonu nekog kongresmena ili senatora), depresije, vladine projekte i propise, državni socijalizam, prioritetne planove u doba rata, izbornu korupciju, trgovačka udruženja i druge fenomene starog Rima koji bi lako mogli da se uklope u današnje naslove naslovnih strana. knjiga IV – DOBA VERE deo I i knjiga V – DOBA VERE deo II Istorija srednjovekovne civilizacije – hrišcanske, islamske i judejske – od Konstantina do Dantea: od 325. do 1300. godine naše ere. Doba vere sadrži prikaz srednjevekovnih dostignuća i govori o tome kakav značaj za naše doba imaju hrišćanski, islamski i judejski život i kultura Srednjeg veka. Kao drugi tomovi Istorije civilizacije, ovo je zasebno delo koje se istovremeno uklapa u opštu istoriju čovečanstva. Ono sadrži uzbudljive priče o svetom Avgustinu, Hipatiji, Justinijanu, Muhamedu, Harunu al-Rašidu, Karlu Velikom, Vilijamu Osvajaču, Eleonori od Akvitanije, Ričardu Lavljeg Srca, Saladinu, Majmonidu, svetom Franji, svetom Tomi Akvinskom, Rodžeru Bejkonu i mnogim drugim – i sve je to dato kroz perspektivu integralne istorije. Najčuvenije ljubavne priče u istoriji književnosti – o Eloizi i Abelaru, o Danteu i Beatriče – ovde su ispričane sa uzbudljivom erudicijom. U tom duhu, Doba vere obuhvata ekonomiju, politiku, pravo, vlast, religiju, moral, ponašanje, obrazovanje, književnost, nauku, filozofiju i umetnost Hrišćana, Muslimana i Jevreja u toku jedne epohe koja je bila svedok sudbinskih borbi između tri velike religije, kao i borbe između religioznog i svetovnog pogleda na ljudski život. Jedna fascinantna priča spaja romantiku, siromaštvo, sjaj, pobožnost i poročnost, feudalizam i monaštvo, jeresi i inkvizicije, katedrale i univerzitete, trubadure i minezingere jednog živopisnog milenijuma. knjiga VI – RENESANSA Istorija italijanske civilizacije 1304-1576.Ovaj tom sadrži portret jednog sveta na njegovom slavnom vrhuncu – portret fascinantne i raskošne Italije u doba renesanse, od Petrarkinog rodenja 1304. do Ticijanove smrti 1576. godine .Vil Djurant u Renesansi izlaže uvodnu studiju ekonomske podloge koja obuhvata razvoj industrije, rast bankarskih porodica kao što su Medičijevi, kao i sukobe rada i kapitala. Na taj nacin on objašnjava razloge zbog kojih je Italija bila prva država, a Firenca prvi grad u Italiji koji ce doživeti budenje modernog doba. On prati procvat kulture od Firence do Milana, Mantove, Ferare, Verone i Venecije Padove i Parme, Bolonje, Riminija, Urbina, Perude, Sijene i Napulja, a povest dovodi do vrhunca u Rimu, gradu velikih papa renesansne epohe.U svakom gradu Italije, svedoci smo blistave parade princeva, kraljica, vojvoda ili duždeva; pesnika, istoricara, naucnika i filozofa; slikara, vajara, gravera, iluminatora, grncara i arhitekata; prisustvujemo razvitku industrije, obrazovanja, ponašanja, morala, kriminala i mode; pred nama se redaju žene, ljubavi i vencanja; epidemije, gladi, zemljotresi i pogibije. Pred nama je covecanstvo koje se smelo krece od konacnog sveta ka svetu beskonacnosti.To je i povest o narodu pod vedrom jutarnjom svetlošcu renesanse, kada su bronzana vrata krstionice u Firenci postala simbol pravih rajskih dveri. U takvom ambijentu, sa Pikom dela Mirandolom saznajemo kako je covek razmišljao, sa Makijavelijem kako je vladao, sa Kastiljoneom kako je živeo, sa Savonarolom kako je umirao.Na gotovo svakom koraku, Vil Djurant crta žive vinjete – Petrarke, Bokaca, Kozima, Medicija, Fra Andelika, Donatela, Lorenca Velicanstvenog, Boticelija, Andreje del Sarta, Lodovika Mora, Beatrice i Izabele d `Este, Leonarda da Vincija, Bramantea, Pjera dela Franceske, Sinjorelija, Perudina, Mantenje, Ariosta, Đovanija Belinija, Đorodonea, Aldusa Manucijusa, Koreda, Aleksandra VI, ezara i Lukreciju Bordžije, Julija II, Lava X, Rafaela, Mikelandela, Klementa VII.Djurant dovodi pricu do dramaticnog vrhunca sa rumenilom sutona Firence i Venecije posle strašnog pustošenja Rima 1527, ali pokazuje kako je cak i opadanje renesanse (1527-1576) bilo plodno zahvaljujuci Ticijanu, Aretinu, Veronezeu, Celiniju, i, možemo reci, novom Mikelandelovom životu. Djurant pokazuje kako je renesansa, oživljavajuci klasicnu kulturu, okoncala hiljadugodišnju vladavinu orijentalnog duha u Evropi. Na kraju nas priprema za Erazma, Bejkona i Dekarta, za Spinozu, Voltera, Gibona, Getea, kao i za titane našeg doba u kojima još živi duh renesanse: „Danas, u Evropi i Americi, svugde ima ljudi prefinjenog i snažnog duha – koji druguju u carstvu uma – koji svoju snagu crpe iz baštine duhovne slobode, estetskog senzibiliteta, prijateljskog i saosecajnog razumevanja; hrane se nasledem opraštanja životu za njegove tragedije, prihvatanja njegovih radosti cula, uma i duše; i hrane se time što u srcima, usred himni mržnje, uprkos grmljavini topova, uvek cuju carsku pesmu renesanse.“ knjiga VII – REFORMACIJA Istorija evropske civilizacije od Viklifa do Kalvina: 1300-1564. U ovom tomu Istorije civilizacije, Vil Djurant se bavi izučavanjem ljudi i ideja, verovanja i važnih događaja u doba reformacije. To je zasebna i nezavisna studija reformacije verovatno najznačajnijeg događaja moderne istorije i u isto vreme nastavak monumentalnog istoriografskog rada dr Djuranta. U ovom tomu, Vil Djurant oživljava i osvetljava snažnu dramu jedne epohe koju su, baš kao i našu, uznemiravale česte revolucije. On otkriva da socijalna revolucija prati versku revoluciju u gotovo svakoj fazi reformacije, i ova je knjiga napisana upravo sa tog nekonvencionalnog stanovišta dveju konvergentnih drama. Na početku autor razmišlja o religiji uopšte, o njenom delovanju na pojedinca i na grupu, kao i o stanju i problemima Rimokatoličke crkve u toku dva veka pre Lutera. On se bavi Engleskom, Nemačkom i Češkom, prikazujući ideje i sukobe luteranske reformacije, te sa simpatijama razmatra Erazmove napore usmerene na mirno samoreformisanje Crkve. Knjiga VIII – POČETAK DOBA RAZUMA Istorija evropske civilizacije u doba Šekspira, Bejkona, Montenja, Rembranta, Galilea i Dekarta: 1558-1648. Ovom knjigom nastavlja se rad na nečemu što se sada može zvati Djurantova porodica. Autori nam prikazuju razvoj nauke i vaskrsenje filozofije usred tih vojnih i verskih sukoba. To je takođe bilo doba Keplera i Galileja, Bruna i Dekarta, pronalaska složenog mikroskopa, teleskopa, termometra, i barometra, logaritamskog i decimalnog sistema, otkrića planetarnih orbita i zakona. Postepeno su se rađali moderna Evropa i moderni um… knjiga IX – DOBA LUJA XIV Kralj Sunce predstavljen je u ovom tomu u svom najboljem, najgorem i najviše ljudskom izdanju. Engleska i Kromvel, Milton, Čarls I, Džonatan Svift, od genijalnosti do ludila… Švedska, Rusija u doba Petra Velikog… Knjiga se završava sumrakom Kralja Sunca. knjiga X – DOBA VOLTERA Doba Voltera – Istorija Civilizacije predstavlja doba Prosvećenosti a najveći zalagač za procvat umetnosti i nauke bio je, svakako, Volter. U ovoj knjizi se Vil Djurant fokusirao na istoriju i dešavanja Francuskoj, Britaniji i Nemačkoj u periodu od 1715. pa do 1756. godine. Sam početak se hronološki nastavlja na prethodne tomove, ali se kao i ostale knjige iz edicije Istorija Civilizacije može čitati zasebno. Prvo poglavlje se bavi vladavinom Luja XV, drugo poglavlje se bavi engleskom filozofskom misli u prvoj polovini XVIII veka, treće najviše govori o Volterovom radu i tadašnjem okruženju u kom su njegovi tekstovi nastajali. Četvrto poglavlje govori najviše o Johanu Sebastijanu Bahu, jednom od najvećih kompozitora kako baroka, tako muzičke umetnosti uopšte. Peto poglavlje nastavlja sa mislima i tezama Voltera, kao i enciklopediji Denija Didroa i filosofskoj klimi tadašnje Evrope. knjiga XI – RUSO I RENESANSA Ruso i revolucija – Istorija Civilizacije bazira se na dežavanjima u Francuskoj i u ostatku Evrope u periodu stvaranja Žan Žak Rusoa i tokom Francuske revolucije. Sam početak se hronološki nastavlja na prethodne tomove, ali se kao i ostale knjige iz edicije Istorija Civilizacije može čitati zasebno. Ovaj tom enciklopedijskih izdanja Vila Djuranta Istorija Civilizacije dobio je i Pulicerovu nagradu 1968. godine. Prvo poglavlje nas upoznaje sa događajima iz Sedmogodišnjeg rata, dok se drugo poglavlje bazira na razlikama i sličnostima dvojice savremenika: Voltera i Rusoa. Treće poglavlje: Katolički jug govori o kulturnim i političkim dešavanjima u tadašnjoj Italiji, Španiji i Portugalu, ali i o austrijskom vunderkindu – Mocartu. Četvrto poglavlje se bavi Slovenskim narodima i prisutnosti Osmanlija u tom delu Evrope, kao i o vladavini Katarine Velike u Rusiji. Peto poglavlje je posvećeno protestanskom severu kao i Kantovom filozofskom radu. Džonsonova Engleska kao i krah francuskog feudalizma predstavljaju teme iz poslednja dva podnaslova knjige. knjiga XII – NAPOLEONOVO DOBA Napoleonovo doba – Istorija Civilizacije prati dešavanja iz perioda Francuske revolucije, kao i vladavinu Napoleona, njegova osvajanja i ratove. Sam početak se hronološki nastavlja na prethodne tomove, ali se kao i ostale knjige iz edicije Istorija Civilizacije može čitati zasebno. Osim što je u samom fokusu Francuska i Bonapartin uspon, ovaj tom knjige prati i kulturno-umetnička dešavanja i razvoj tadašnje Evrope, poput muzičkog komponovanja Betovena i književnih dela takozvanih Jezerskih pesnika Engleske. Poslednje poglavlje obrađuje opsadu Moskve, Vaterlo bitku, potpun krah Napoleonove vojske i njegov egzil na ostrvo Sveta Jelena, kao i dešavanja neposredno posle toga. Ovo je poslednja knjiga u seriji enciklopedija Vila Djuranta.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Korice malo pohabane, ali za ocekivati je s obzirom na starost knjige, po koji list odvojen ili u malo losijem stanju, ali nista strasno, sve je citko. Francuski jezik! Veoma Retko !!! 1881 god, Mislim da je drugo izdanje! Popularna astronomija, popularna je znanstvena knjiga Camille Flammarion objavljena u Francuskoj 1880. i prevedena na engleski 1894. Ova knjiga je pojednostavljeni nastavak Popularne astronomije Françoisa Aragoa Ova knjiga izvještava o poznavanju astronomije s kraja 19. stoljeća. Knjiga ima 800 stranica, 360 figura, uključujući brojne gravirane scene i nebeske karte. Knjiga je posvećena Koperniku, Galileju, Kepleru, Newtonu i Aragu. Ova knjiga je podijeljena u šest dijelova: - Knjiga I: Zemlja: Ovaj dio opisuje kretanje Zemlje na sebi i oko Sunca. Objašnjava klime na Zemlji, kao i objašnjenje nastanka planeta Zemlje. - Knjiga II: Mjesec: Ovdje se raspravlja o promjeru Mjeseca kao i udaljenosti od Zemlje. Ovaj dio opisuje reljef Mjeseca (planine, mora) kao i mogućnosti da je Mjesec naseljen. Konačno, knjiga II objašnjava fenomen plime i oseke i pomrčine. - Knjiga III: Sunce: Ovaj dio izvještava o znanju o Suncu (sastav, dimenzija). - Knjiga IV: Planetarni svjetovi: Razmatraju se različiti planeti Sunčevog sustava od Merkura do Neptuna. - Knjiga V: Kometi i zvijezde padalice. - Knjiga VI: Zvijezde i Sideralni svemir: Opis zviježđa vidljivih na nebu. Ovaj dio govori o udaljenostima na nebu, različitim vrstama zvijezda i Mliječnom putu. Francuski astronom Camille Flammarion (1842–1925) čvrsto je vjerovao da znanost ne bi trebala biti u nadležnosti elita. Njegova strast prema otkrićima svog vremena opipljiva je kroz ovaj klasični uvod u astronomiju, koji stoji kao orijentir u povijesti popularno-znanstvenog pisanja. Sadrži 360 ilustracija, uključujući vrlo detaljne karte Mjeseca i Marsa, od kojih je potonji bio od posebnog interesa za Flammariona dok ju je uspoređivao i uspoređivao sa Zemljom. Prvotno objavljeno 1880., djelo je dobilo odobrenje Académie Française i ministra javne nastave. Ovo je ponovno izdanje verzije koja se pojavila 1881. nakon što je 50.000 primjeraka već doseglo oduševljeno čitateljstvo. Njegov prijevod na engleski kao Popular Astronomy (1894.) i još jedno dostupno Flammarionovo djelo, Le Monde avant la création de l`homme (1886.), također su ponovno izdani u ovoj seriji. Nicolas Camille Flammarion FRAS[1] (francuski: [nikɔla kamij flamaʁjɔ̃]; 26. veljače 1842. - 3. lipnja 1925.) bio je francuski astronom i pisac. Bio je plodan autor više od pedeset naslova, uključujući popularno-znanstvena djela o astronomiji, nekoliko značajnih ranih znanstvenofantastičnih romana i djela o psihičkim istraživanjima i srodnim temama. Također je izdavao časopis L`Astronomie, počevši od 1882. Držao je privatnu zvjezdarnicu u Juvisy-sur-Orgeu, Francuska. Camille Flammarion rođena je u Montigny-le-Roi, Haute-Marne, Francuska. Bio je brat Ernesta Flammariona (1846–1936), osnivača izdavačke kuće Groupe Flammarion. Godine 1858. postao je kompjuter na Pariškom zvjezdarnici. Bio je osnivač i prvi predsjednik Société astronomique de France, koji je prvobitno imao svoj nezavisni časopis, BSAF (Bulletin de la Société astronomique de France), koji je prvi put objavljen 1887. U siječnju 1895., nakon 13 svezaka L. `Astronomie i 8 od BSAF-a, spojili su se, čineći L`Astronomie svojim biltenom. Svezak kombiniranog časopisa iz 1895. bio je označen brojem 9, kako bi se sačuvala numeracija svezaka BSAF-a, ali je to imalo za posljedicu da se svezaci od 9 do 13 L`Astronomiea mogu odnositi na dvije različite publikacije u razmaku od pet godina.[2] `Flammarion gravura` prvi put se pojavila u Flammarionovom izdanju L’Atmosphère iz 1888. Godine 1907. napisao je da vjeruje da su stanovnici Marsa u prošlosti pokušavali komunicirati sa Zemljom.[3] Također je 1907. vjerovao da se komet sa sedam repa kreće prema Zemlji.[4] Godine 1910., za pojavu Halleyeva kometa, vjerovao je da će plin iz repa kometa `impregnirati [Zemljinu] atmosferu i možda ugasiti sav život na planetu`.[5] Kao mladić, Flammarion je bio izložen dvama značajnim društvenim pokretima u zapadnom svijetu: mislima i idejama Darwina i Lamarcka i rastućoj popularnosti spiritizma sa spiritualističkim crkvama i organizacijama koje su se pojavljivale diljem Europe. Opisan je kao `astronom, mistik i pripovjedač` koji je bio `opsjednut životom nakon smrti i na drugim svjetovima, i [koji] kao da ne vidi razliku između to dvoje.l`.[6] Na njega su utjecali Jean Reynaud (1806.–1863.) i njegov Terre et ciel (1854.), koji je opisao religijski sustav temeljen na preseljavanju duša za koje se vjeruje da je pomirljiv i s kršćanstvom i s pluralizmom. Bio je uvjeren da duše nakon fizičke smrti prelaze s planeta na planet i da se progresivno poboljšavaju u svakoj novoj inkarnaciji.[7] Godine 1862. objavio je svoju prvu knjigu, The Plurality of Inhabited Worlds, a kasnije iste godine bio je razriješen dužnosti u Pariškom opservatoriju. Nije sasvim jasno jesu li ova dva incidenta povezana jedan s drugim.[8] U Stvarnim i imaginarnim svjetovima (1864.) i Lumenu (1887.), on `opisuje niz egzotičnih vrsta, uključujući i osjetilne biljke koje kombiniraju procese probave i disanja. Ovo vjerovanje u vanzemaljski život, Flammarion je u kombinaciji s religioznim uvjerenjem izvedenim, a ne iz katoličke vjere na kojoj je odgajan, ali iz spisa Jeana Reynauda i njihovog naglaska na preseljenju duša. Čovjeka je smatrao `građanom neba`, drugih svjetova `studioima ljudskog rada, školama u kojima duša koja se širi progresivno uči i razvija se, postupno asimilirajući znanje kojemu teže njezine težnje, približavajući se tako zauvijek kraju svoje sudbine.”[9] Njegovi psihološki studiji također su utjecali na neke njegove znanstvene fantastike, gdje je pisao o svojim vjerovanjima u kozmičku verziju metempsihoze. U Lumenu, ljudski lik susreće dušu vanzemaljca, sposobnog prijeći svemir brže od svjetlosti, koji je reinkarniran na mnogo različitih svjetova, svaki sa svojom galerijom organizama i svojom evolucijskom poviješću. Osim toga, njegovo pisanje o drugim svjetovima prilično se pridržavalo tada aktualnih ideja u evolucijskoj teoriji i astronomiji. Između ostalog, vjerovao je da su svi planeti prošli više-manje iste faze razvoja, ali različitim brzinama ovisno o njihovoj veličini. Spoj znanosti, znanstvene fantastike i duhovnog utjecao je i na druge čitatelje; `S velikim komercijalnim uspjehom pomiješao je znanstvena nagađanja sa znanstvenom fantastikom kako bi propagirao moderne mitove poput ideje da `superiorne` vanzemaljske vrste žive na brojnim planetima i da ljudska duša evoluira kroz kozmičku reinkarnaciju. Flammarionov utjecaj bio je velik, ne samo na popularnu misao njegovog vremena, ali i kasnije pisce sa sličnim interesima i uvjerenjima.`[10] U engleskom prijevodu Lumena, Brian Stableford tvrdi da su i Olaf Stapledon i William Hope Hodgson vjerojatno bili pod utjecajem Flammariona. Otrovni pojas Arthura Conana Doylea, objavljen 1913., također ima mnogo zajedničkog s Flammarionovim brigama da bi rep Halleyeva kometa bio otrovan za život na Zemlji. Obitelj Camille je bio brat Ernesta Flammariona i Berthe Martin-Flammarion, te ujak žene po imenu Zelinda. Njegova prva žena bila je Sylvie Petiaux-Hugo Flammarion,[11] a druga supruga Gabrielle Renaudot Flammarion, također poznata astronomka. Mars Počevši od opažanja Giovannija Schiaparellija iz 1877. godine, astronomi iz 19. stoljeća koji su promatrali Mars vjerovali su da na njegovoj površini vide mrežu linija, koje je Schiaparelli nazvao `kanali`. To se pokazalo kao optička varka zbog ograničenih instrumenata za promatranje tog vremena, što su otkrili bolji teleskopi 1920-ih. Camille, Schiaparellijev suvremenik, opsežno je istraživao takozvane `kanale` tijekom 1880-ih i 1890-ih.[12] Poput američkog astronoma Percivala Lowella, mislio je da su `kanali` umjetne prirode i najvjerojatnije `ispravljanje starih rijeka s ciljem opće distribucije vode na površini kontinenata.`[13] Pretpostavio je da se planet nalazi u jednoj planeti. napredna faza njegove nastanjivosti, a kanali su bili proizvod inteligentne vrste koja je pokušavala preživjeti u svijetu koji umire.[14] Psihičko istraživanje Sredovječna Camille Flammarion Flammarion je pristupio spiritizmu, psihičkom istraživanju i reinkarnaciji sa stajališta znanstvene metode, pišući: `Samo znanstvenom metodom možemo napredovati u potrazi za istinom. Religijsko uvjerenje ne smije zamijeniti nepristranu analizu. Moramo budite stalno na oprezu protiv iluzija.` Bio je vrlo blizak francuskom autoru Allanu Kardecu, koji je utemeljio Spiritism.[15] Flammarion je studirao medijarstvo i napisao: `Beskrajno nam je žao što ne možemo vjerovati lojalnosti medija. Oni gotovo uvijek varaju`.[16] Međutim, Flammarion, vjernik psihičkih fenomena, prisustvovao je seansama s Eusapijom Palladino i tvrdio da su neki od njezinih fenomena istinski. On je u svojoj knjizi proizveo fotografije navodne levitacije stola i otisak lica u kitu.[17] Joseph McCabe dokaze nije smatrao uvjerljivim. Napomenuo je da su otisci lica u kitu uvijek bili Palladino lice i mogli su se lako napraviti, a ona nije bila sasvim jasna sa stola na fotografijama levitacije.[18] Njegova knjiga Nepoznato (1900.) dobila je negativnu recenziju od psihologa Josepha Jastrowa koji je napisao `temeljne greške djela su nedostatak kritičke prosudbe u procjeni dokaza i uvažavanja prirode logičkih uvjeta koje proučavanje ti problemi predstavljaju.`[19] Nakon dvije godine istraživanja automatskog pisanja napisao je da je podsvijest objašnjenje i da nema dokaza za hipotezu duha. Flammarion je vjerovao u opstanak duše nakon smrti, ali je napisao da medijizam nije znanstveno dokazan.[20] Iako je Flammarion vjerovao u opstanak duše nakon smrti, nije vjerovao u duhovnu hipotezu Spiritizma, umjesto toga je vjerovao da se Spiritističke aktivnosti poput ektoplazme i levitacije objekata mogu objasniti nepoznatom `psihičkom silom` iz medija. [21] Također je vjerovao da telepatija može objasniti neke paranormalne pojave.[22] U svojoj knjizi Tajanstvene psihičke sile (1909.) napisao je: Ovo je jako daleko od demonstracije. Nebrojena zapažanja koja sam prikupio tijekom više od četrdeset godina dokazuju mi ​​suprotno. Nije napravljena zadovoljavajuća identifikacija. Činilo se da dobivene komunikacije uvijek proizlaze iz mentaliteta grupe, ili kada su heterogene, od duhova nerazumljive prirode. Prizvano biće ubrzo nestane kada se inzistira da ga gurnemo do zida i da se srcem oslobodimo njegove misterije. Da duše prežive uništenje tijela nemam ni sjene sumnje. Ali da se oni manifestiraju procesima koji se koriste u seansama, eksperimentalna metoda nam još nije dala apsolutni dokaz. Dodajem da ova hipoteza nije nimalo vjerojatna. Ako su duše mrtvih oko nas, na našoj planeti, nevidljivo stanovništvo bi se povećavalo brzinom od 100 000 dnevno, oko 36 milijuna godišnje, 3 milijarde 620 milijuna u jednom stoljeću, 36 milijardi u deset stoljeća, itd. osim ako ne priznamo reinkarnacije na samoj zemlji. Koliko se puta događaju ukazanja ili manifestacije? Kad se eliminiraju iluzije, autosugestije, halucinacije, što ostaje? Gotovo ništa. Takva iznimna rijetkost kao što je ova osporava stvarnost ukazanja.[23] U 1920-ima Flammarion je promijenio neka od svojih uvjerenja o ukazanjima i ukletanjima, ali je i dalje tvrdio da nema dokaza za duhovnu hipotezu o medijumstvu u Spiritizmu. U svojoj knjizi Les maisons hantées (Uklete kuće) iz 1924. došao je do zaključka da u nekim rijetkim slučajevima progone izazivaju preminule duše, dok su druge uzrokovane `daljinskim djelovanjem psihičke sile žive osobe`.[24] Knjigu je recenzirao mađioničar Harry Houdini koji ju je napisao `ne pruža adekvatan dokaz o istinitosti konglomerata priča iz druge ruke; ona stoga mora biti zbirka mitova.`[25] U predsjedničkom obraćanju Društvu za psihološka istraživanja u listopadu 1923. Flammarion je sažeo svoje stavove nakon 60 godina istraživanja paranormalnih pojava. Napisao je da vjeruje u telepatiju, eteričke dvojnike, teoriju kamene trake i `iznimno i rijetko se mrtvi manifestiraju` u progonima.[26] Također je bio član Teozofskog društva.[27] Ostavština On je prvi sugerirao st. imena Triton i Amalthea za mjesece Neptuna i Jupitera, respektivno, iako su ta imena službeno usvojena tek mnogo desetljeća kasnije.[28] George Gamow je naveo da je Flammarion imao značajan utjecaj na njegovo zanimanje za znanost u djetinjstvu. Astronomija (starogrčki: αστρον + νόμος i u prevodu znači zakon zvezda) je nauka koja proučava objekte i pojave izvan Zemlje i njene atmosfere. Ona proučava poreklo, razvoj, fizička i hemijska svojstva, kretanje, kao i procese koji se odvijaju na nebeskim telima (kao što su planete, zvezde, zvezdani sistemi, galaksije...), pojave kao što je kosmičko pozadinsko zračenje, i nastanak, razvoj i sudbinu svemira. Osobe koje se bave astronomijom zovu se astronomi. Astronomija je jedna od najstarijih nauka. Astronomi ranih civilizacija izvodili su planska zapažanja o noćnom nebu, a astronomski artefakti su pronađeni i iz mnogo ranijeg perioda. Međutim, bilo je potrebno otkriće teleskopa pre nego što je astronomija mogla da se razvije u savremenu nauku. Istorijski gledano, astronomija je uključivala raznovrsne discipline kao što su astrometrija, nebeska navigacija, posmatračka astronomija, izrada kalendara, pa čak i astrologija, ali profesionalna astronomija se danas često poistovećuje sa astrofizikom. Od 20. veka, profesionalna astronomija je podeljena na posmatračke i teorijske grane. Posmatračka astronomija usmerena je na sticanje i analiziranje podataka, uglavnom korišćenjem osnovnih principa fizike. Teorijska astronomija je usmerena prema razvoju računarskih ili analitičkih modela za opisivanje astronomskih objekata i pojava. Dva polja dopunjuju jedno drugo, tako da teorijska astronomija nastoji objasniti rezultate posmatranja, a posmatranja se koriste se za potvrdu teorijskih rezultata. Astronomija se mora razlikovati od astrologije koja je pseudonauka o predviđanju ljudske sudbine posmatranjem putanja zvezda i planeta. Iako dva polja dele zajedničko poreklo i deo metodologije (naime, korišćenje efemerida), ona su različita.[1] Astronomi amateri su doprineli mnogim važnim astronomskim otkrićima, i astronomija je jedna od preostalih nauka u kojoj amateri još uvek mogu igrati aktivnu ulogu, posebno u otkrivanju i posmatranju prolaznih pojava.