Na prodaju su 3 kovanice iz 1938 godine kraljevina Jugoslavija. Cena po dogovoru. Kontakt telefon : 0669092390

Bez geografskih karata u prilogu. Prvo izdanje. Tiraž: 7000

Istorijsko delo trajne vrednosti, prvoklasna istorijska građa a ujedno i triler koji se čita u jednom dahu. Borislav-Bora Todorović 1913-1984. Bio je oficir vojske Kraljevine Jugoslavije. Tokom Drugog svetskog rata bio je pripadnik Jugoslovenske vojske u Otadžbini. Posle rata važio je za istaknutog političkog emigranta. Posle rata ostaje u Americi. Bio je dekan Fakulteta za finansijske nauke u Njujorku i najbolji broker za osiguranja u istoriji SAD. I danas najbolji broker godine u SAD dobija nagradu "Boris Todorović". Objavio je knjigu "Poslednji raport". Umro je 1984. godine u Njujorku.

Opis proizvoda Spajajući istoriografski, sociološki i kulturološki pristup sa studijama performansa, menadžmentom u umetnosti i kulturnom politikom, Karaulićeva jasno pokazuje kako su kulturne izvedbe bile ključni instrumenti javne politike u suočavanju sa složenim društvenim pitanjima tokom istorije Jugoslavije. Fokusirajući se na događaje poput državnih venčanja Kralja Aleksandra, sletova iz 1930-ih, pa sve do Dana mladosti u eri Tita, autorka naglašava ulogu organizacija poput Soko Kraljevine Jugoslavije i Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije u oblikovanju kulturne politike jugoslovenstva. Posebna pažnja posvećena je formatu sleta kao instrumentu izgradnje ideje "narodnog jedinstva", uz duboku analizu poslednjeg sleta iz 1988. godine. Ovo interdisciplinarno, eruditno i analitičko delo ima izuzetan značaj za istraživanje istorije Jugoslavije, scenskog dizajna, izvođačkih umetnosti, ali pre svega za studije menadžmenta u kulturi i kulturne politike. "Kulturalne izvedbe jugoslovenstva" je nezaobilazno štivo koje doprinosi razvoju niza istraživačkih oblasti, obogativši naše razumevanje kompleksnih dinamika jugoslovenskog društva.

Beograd je možda imao veće novinare, ali nije imao takvog pronicljivog hroničara i darovitijeg biografa od Milana Jovanovića Stojimirovića (1898–1966), čije Siluete starog Beograda počinju treći čitalačko-bibliotečki život u divot opremi beogradske “Prosvete”. Stojimirović se tek u zrelim godinama, ofijukan sudbinom otpadnika, građanskog žurnaliste, dvorskog čoveka, intimusa Milana Stojadinovića (1888–1962), rešio da sistematizuje svoje slike prestonice, poglavito iz teške nužde da bi preživeo, ali iz potrebe da pobegne iz tame velikog stradanja kada je Ozninim islednicima ispričao gotovo sve tajne Kraljevine Jugoslavije i njene političke elite. Slomljen, ali još očuvanog spisateljskog habitusa, počeo je, posle 1960, da objavljuje fino ispisane minijature u listu intrigantnog naslova – “300 čuda”. Prećutno je postao veoma čitan, ali daleko od etabliranog statusa u predratnoj Jugoslaviji. Bio je ispisan iz istorije, ali ne i otpisan, od zaborava su ga čuvali tekstovi koje je pisao u maniru dobre stare beogradske škole.

Opis proizvoda Dok je prvi tom Putopisa posvećen Evropi, Sredozemlјu i Severnoj Africi, Putopisi II Stanislava Krakova objedinjuju novu geografsku celinu – Kralјevinu Jugoslaviju, u čijem se centru nalazi južna Srbija (Kosovo, Metohija i Makedonija) kao putopiščeva opsesivna tema i predmet njegovih čestih hodočašćaPrvi deo ove knjige sadrži svih dvadeset devet tekstova iz jedine putopisne knjige koju je Krakov objavio za života ( Kroz Južnu Srbiju , u izdanju lista „„Vreme””, 1926), kao i kratak predgovor Ivanke Ivančić Krakov, piščeve supruge, iz iste knjige. Ovde je pridodato i sedamnaest putopisa koje Krakov nije uvrstio u svoju knjigu, ali koji tematski pripadaju ovom kruguDrugi deo ove knjige sadrži reportaže i putopise iz drugih krajeva današnje Srbije i tadašnje Kralјevine, uklјučujući i jednu od Krakovlјevih najdužih reportaža („„Preko Visokih Dečana i Lovćena u Primorje””, 1926), nastalu tokom putovanja kralјevskog para od Metohije, preko Crne Gore i Boke Kotorske, sve do Dalmacije. Takođe, ovde su priklјučena i „„Dva zapisa o Beogradu””, pronađena u rukopisnoj ostavštini Stanislava Krakova, koja se čuva u Arhivu Jugoslavije. Odatle je preuzet i završni tekst predavanja „„Zvona sa Oplenca””, iz marta 1936. godineTekst je pretrpeo minimalne intervencije ne bi li se specifičan autorov stil verno preneo današnjem čitaocu. Krakov se još jednom potvrđuje kao vrstan srpski putopisac, čija su dela dugo bila krajnje nepravedno zapostavlјena– Mirko Demić

Od autora romana Top je bio vreo i Konstantinovo raskršće. Roman o misiji Ive Andrića u nacističkoj Nemačkoj. Broj ocena: 3 Cena sa PDV: 1299 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 104495 Vreme slanja: 1 - 2 radna dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.40 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Laguna Brend: Laguna Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: Kainov ožiljak - Dejan Stojiljković, Vladimir Kecmanović Kainov ožiljak Autori: Dejan Stojiljković, Vladimir Kecmanović Istorijski triler Format: 13x20 cm Broj strana: 336 Pismo: Latinica Povez: Mek Godina izdanja: 13. oktobar 2014. ISBN: 978-86-521-1619-5 Opis proizvoda: Kainov ožiljak - Dejan Stojiljković, Vladimir Kecmanović Od autora romana Top je bio vreo i Konstantinovo raskršće. Roman o misiji Ive Andrića u nacističkoj Nemačkoj. Proleće je 1939. godine i Evropa je na ivici novog rata. U Berlin, prestonicu nacističke Nemačke, Kraljevina Jugoslavija šalje novog ambasadora. Reč je o vrsnom diplomati, uglednom intelektualcu i književniku Ivi Andriću. Dan nakon prijema kod vođe „hiljadugodišnjeg“ Rajha Adolfa Hitlera, poslanik Andrić će na zgarištu ispred Berlinske opere pronaći knjigu pesama koja nosi naslov Kainov ožiljak. Napisao ju je austrijski nacista rođen u Bosni, misteriozno nestao u Noći dugih noževa. Istovremeno, prateći političke potrese u Evropi, kreću diplomatske i špijunske igre između Nemačke i Kraljevine Jugoslavije koje će imati tragičan ishod u potpisivanju Trojnog pakta, puču 27. marta i neminovnom ratu u kome će goreti cela Evropa. U srcu velikog zla, progonjen nemirima, nesanicom i žudnjom, rastrzan između dužnosti, ljubavi i moralnih dilema, ambasador Andrić će krenuti u potragu za zagonetnim zemljakom i tajnom njegove uklete knjige. Roman Kainov ožiljak je istovremeno uzbudljiv politički triler, priča o nemogućoj ljubavi, potresna istorijska drama, parabola o ljudskosti u dehumanizovanom svetu, partija karata sa đavolom, faustovska dilema jednog velikog pisca i hipoteza o tome kako je nastao Andrićev roman Prokleta avlija. Svi proizvodi iz: Istorijski romani Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Nenad Stefanović je 1996. objavio Jedan svet na Dunavu. U toj knjizi naši Podunavski Nemci progovorili su na srpskom jeziku o svom stradanju, golgoti kolektivne krivice, logorima, osveti pobednika, nostalgiji za domom koji je ostao u starom kraju... Ispričali su zašto ih nema među nama, a bilo ih je preko pola miliona u Kraljevini Jugoslaviji. Prednja korica: Crtež statue koja simbolizuje nekadašnju rimsku provinciju Panoniju. Postavljena je 1964. u gradiću Kirchheim/Teck na jugozapaduNemačke. Na nemački Jugozapadvratio se, naime, najveći deo podunavskih Nemaca iz Vojvodine. Voda koja se sliva niz dlanove statue simbolizuje vode Dunava i Tise. Autor spomenika je Friedrich A. Müller rodom iz Bačke. Zadnja korica: Crtež krsta koji će se podići na Telečki u ataru sela Knićanin. U masovnoj grobnici na Telečki počivaju banatske Švabe pomrle od gladi, hladnoće i boleština od 1945-1948. U to vreme selo Knićanin bilo je sabirni logor za decu, starce i bolesne. Crna boja simbolizuje smrt, a bela uskrsnuće. Idejni projekat: arhitekta Helmut Frisch rodom iz banata.

Hronika o detinjstvu u Kraljevini Jugoslaviji uoči II svetskog rata, koja je i zbog osobenog piščevog stila i originalnog postupka, kao i zbog teme i njene književne transpozicije, prepoznata kao kanonsko delo savremene srpske književnosti. Broj ocena: 62 Cena sa PDV: 1299 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 53133 Vreme slanja: 1 - 2 radna dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.49 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Laguna Brend: Laguna Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: Semper idem - Ðorđe Lebović Semper idem Autor: Ðorđe Lebović Format: 13x20 cm Broj strana: 552 Pismo: Latinica Povez: Mek Opis proizvoda: Semper idem - Ðorđe Lebović Semper idem je prvo remek-delo XXI veka u srpskoj književnosti. - Teofil Pančić Premda za života poznat prevashodno kao dramaturg i scenarista (Nebeski odred, Haleluja, Viktorija, Traganje po pepelu, Ravangrad 1900, Valter brani Sarajevo i dr.), Lebović je pisao i novele i objavljivao ih u časopisima 60-ih i 70-ih godina XX veka. Ipak, opus magnum Đorđa Lebovića, po jedinstvenoj oceni kritike, predstavlja upravo ovo njegovo testamentarno delo, roman-hronika o detinjstvu u Kraljevini Jugoslaviji uoči II svetskog rata, koja je i zbog osobenog piščevog stila i originalnog postupka, kao i zbog teme i njene književne transpozicije, prepoznata kao kanonsko delo savremene srpske književnosti. Ispričan iz perspektive dečaka koji posmatra približavanje Velikog Sunovrata – širenja nacizma u svojoj okolini koliko i u Evropi – pisac je u vidu imao paralelu između ondašnjeg ludila i rata koji je u Jugoslaviji buknuo 90-ih godina prošlog veka. U ratu je izgubio četrdeset članova svoje porodice a sam, kao četrnaestogodišnjak, prošao pakao Aušvica. Knjige ne bi bilo da se opet nisam našao u vrtlogu velikog Zla koje sam dobro upoznao pedeset godina ranije, priznaće pisac u jednom razgovoru pred kraj života. Fantastična hronika jednog detinjstva... Do sada u našoj literaturi nije bilo tematski i senzibilitetski srodne knjige koju biste se usudili staviti u istu rečenicu s Porodičnim ciklusom Danila Kiša. Teofil Pančić Semper idem je knjiga o detinjstvu, koja se može čitati kao porodični roman ali i kao memoarski spis par ekselans, kojim se Đorđe Lebović, posthumno, predstavio kao veliki majstor moderne realističke proze. Vasa Pavković Lebović, Kiš, Pekić, Kovač i danas predstavljaju nedosegnuti vrh srpske i nekadašnje jugoslovenske književnosti. Filip David Svi proizvodi iz: Autobiografije Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Da li će im čuvanje tajne o Obrenovićima i mogućem ishodu njihovih međudinastičkih tenzija s Karađorđevićima pomoći da prežive, i u čemu je dotična tajna? Broj ocena: 84 Artikal je RASPRODAT ! Pogledaj Aktuelnu Ponudu: Istorijski romani Šifra Proizvoda: 36430 Poslednja cena bila je: 899 din Obavesti me kad stigne Karakteristike proizvoda: Čuvari tajne Obrenovića, Branko Čanković Čuvari tajne Obrenovića, Branko Čanković Format: 13x20 cm Broj strana: 384 Pismo: Latinica Povez: Mek Opis proizvoda: Čuvari tajne Obrenovića, Branko Čanković Kao mlada devojka, Ljubica Ilić nije mogla ni da nasluti kakav ulog nosi njen izbor između mladog učitelja Riste Kaplarevića i oficira Kraljeve vojske Lazara Vulevića. Ulog se povećava time što je njen suprug, odlukom novog predsednika vlade i načelnika generalštaba Dušana Simovića, postao jedini čuvar dokumenata koji kriju tajnu dinastije Obrenović. Dok vlada Kraljevine Jugoslavije i njoj najbliži ljudi beže u London, Ljubica i Lazar sa decom ostaju na teritoriji okupirane Srbije, a onda deo porodice Vulević dospeva do teritorije NDH... Da li će im čuvanje tajne o Obrenovićima i mogućem ishodu njihovih međudinastičkih tenzija s Karađorđevićima pomoći da prežive, i u čemu je dotična tajna? Kako će na sudbinu prognane porodice koja zna nešto o čemu niko drugi ne može ni da sanja uticati Rista Kaplarević, koji je dugo patio zbog Ljubičinog odbijanja pre nego što je postao jedan od moćnika nove države? Odgovori na ova pitanja prerastaju u uzbudljivu i ubedljivu priču o ljubavi i prokletstvu istorije na Balkanu. Svi proizvodi iz: Istorijski romani Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Ova uzbudljiva pripovest o ljubavi u doba aeroplana ujedno je i jedinstveni let u prošlost, knjiga koja će vas povesti na putovanje koje ćete pamtiti. Broj ocena: 90 Cena sa PDV: 899 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 29094 Vreme slanja: 1 - 2 radna dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.20 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Laguna - Srbija Brend: Laguna Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: Let, Vladimir Arsenijević Let, Vladimir Arsenijević Format: 13x20 cm Broj strana: 352 Pismo: Latinica Povez: Mek Opis proizvoda: Let, Vladimir Arsenijević Dirljiva priča o Pavlu Andrejeviću, mladom vazduhoplovnom poručniku vojske Kraljevine Jugoslavije, koji krajem tridesetih godina, na relaciji Petrovgrad-Novi Sad-Sarajevo-Mostar-Beograd, upoznaje ne samo specifičan duh doba nego i mnoge velikane književnosti ili filma, kao i začetnike stripa i fotografije tog vremena. Jedan naizgled sasvim običan avijatičarski let, neposredno pred Drugi svetski rat, zauvek će promeniti ne samo Pavlov život, već i sudbinu njegove žene i budućnost čitave porodice Andrejević. Tragični avgustovski dan 1937. godine, zatvoriće krug između života i smrti – simbol njegovog kafkijanskog odnosa sa ocem koji takođe umire – i postati velika novinska vest u Jugoslaviji koja se sprema za veliki ratni okršaj. Vladimir Arsenijević, najmlađi dobitnik u istoriji Ninove nagrade, u novom romanu napisao je retko iskrenu i elegantnu priču o braku mladih ljudi, prožetu idealima epohe sa mnoštvom zanimljivih likova i istorijskih ličnosti. Ova uzbudljiva pripovest o ljubavi u doba aeroplana ujedno je i jedinstveni let u prošlost, knjiga koja će vas povesti na putovanje koje ćete pamtiti. Elegancija njegovog jezika je poput vatrometa na kiši... The Times Literary Supplement Svi proizvodi iz: Drame Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Roman o Omerpaši Latas, poturčenom Srbininu Mićo Latas-u iz Janje Gore, koji je u Carigradu dospeo do najvišeg položaja. Broj ocena: 103 Artikal je RASPRODAT ! Pogledaj Aktuelnu Ponudu: Klasici svetske i domaće književnosti Šifra Proizvoda: 8103 Poslednja cena bila je: 515 din Obavesti me kad stigne Karakteristike proizvoda: Staze, Lica, Predeli - Ivo Andrić Naziv Knjige : Staze, Lica, Predeli Autor: Ivo Andrić Pismo: Srpski - Latinica Format: 14x21 cm Broja strana: 287 Povez: Tvrd Izdavač: Dereta Opis proizvoda: Staze, Lica, Predeli - Ivo Andrić *** O Knjizi *** Andrić je često putovao. Radeći kao diplomatski službenik u jugoslovenskim poslanstvima u nekim evropskim gradovima, pisac je dobro upoznao ljude i predele zemalja u kojima je boravio. Prvi putopis Andrić je objavio 1914. godine pod nazivom “Pismo iz Krakova” u Hrvatskom pokretu, za vreme studija na Jagelonskom univerzitetu. Živeći i učeći u Gracu, Andrić je 1923. godine utiske o životu i zemlji u vidu “zabeleški s puta” pretočio u tekst “Kroz Austriju”. Kasnije su nastali putopisi iz Italije, Španije, Portugalije, Skandinavije, Rusije ali i Bosne, Slovenije… i drugih krajeva tada velike i bogate zemlje, koju je Ivo Andrić voleo iznad svega. U ovoj knjizi su i antologijski; "Razgovori sa Gojom". *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim, porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu: U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Klasici svetske i domaće književnosti Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Roman koji pored priče o mostu na reci Žepi, bregovima Istočne Bosne i velikom veziru Jusufu priča večnu priču o ljudima i obalama, stranstvovanjima u sopstvenom identitetu i istorijskoj svesti. Broj ocena: 184 Artikal je RASPRODAT ! Pogledaj Aktuelnu Ponudu: Klasici svetske i domaće književnosti Šifra Proizvoda: 8101 Poslednja cena bila je: 688 din Obavesti me kad stigne Karakteristike proizvoda: Most Na Žepi, Ivo Andrić Naziv Knjige : Most Na Žepi Autor: Ivo Andrić Pismo: Srpski - Latinica Format: 14x21 cm Broja strana: 546 Povez: Tvrd Izdavač: Dereta Opis proizvoda: Most Na Žepi, Ivo Andrić *** O Knjizi *** Most na Žepi, je roman koji pored antologijske - Na drini ćuprije, tretira na veoma originalan način opsesivne teme Andrićeve proze – ljude i mostove, komunikaciju i nerazumevanje. Poput Mehmed paše Sokolovića i veliki vezir Jusuf shvata, posle pada u nemilost, da postoji nešto mnogo veće što nadilazi prostu činjenicu vlasti pa i života, nešto što ljude čini besmrtnim. Odlučivši da napravi most na reci Žepi i da premosti provaliju, koja je njegovo rodno selo razdvajala od ostalog sveta, on pokušava da premosti sve one provalije koje se javljaju u ljudima i koje narod Bosne, kao po nekoj zloćudnoj kobi, nosi u sebi. Neimarska studija mosta je studija o vremenu, o prolaznosti i vekovanju... Roman koji pored priče o mostu na reci Žepi, bregovima Istočne Bosne i velikom veziru Jusufu priča večnu priču o ljudima i obalama, stranstvovanjima u sopstvenom identitetu i istorijskoj svesti. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim, porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu: U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Klasici svetske i domaće književnosti Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Roman koji priča, prateći ideju, gradnju i vekovanje višegradskog mosta na Drini, večnu priču o životu, religiji, ljubavima i sukobima na balkanskim prostorima. Broj ocena: 160 Cena sa PDV: 1452 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 8105 Vreme slanja: 3 - 5 radnih dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.30 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Dereta Brend: Dereta Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: The Bridge On The Drina - Ivo Andric Naziv Knjige : The Bridge On The Drina Autor: Ivo Andrić Izdavač: Dereta Godina izdanja: 2023 Br. str.: 473 Povez: tvrd Format: 21 cm ISBN: 978-86-6457-310-8 Jezik: engleski Opis proizvoda: The Bridge On The Drina - Ivo Andric *** O Knjizi *** Knjiga jednog od najboljih južnoslovenskih pisaca ovenčana Nobelovom nagradom. Roman koji priča, prateći ideju, gradnju i vekovanje višegradskog mosta na Drini, večnu priču o životu, religiji, ljubavima i sukobima na balkanskim prostorima. Briljantnom studijom karaktera, nacionalnih i teritorijalnih posebnosti, Ivo Andrić uspeva da, na veoma orignalan način, sažme istorijsko pamćenje ali i da anticipira puteve života na večito trusnom Balkanu. Knjiga koja nas, putem književne umetnosti romana, najbolje i najtačnije objašnjava, u svim verovanjima ali i zabludama. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim, porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu: U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Domaći Autori Na Stranim Jezicima Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Jedan od najvećih romana srpske književnosti; Prokleta avlija - Ive Andrića u ovom izdanju, u odličnom prevodu na engleski jezik, okružen je najboljim pričama koje daju potpuniju sliku o ovom piscu. Broj ocena: 101 Cena sa PDV: 1320 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 8106 Vreme slanja: 3 - 5 radnih dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.30 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Dereta Brend: Dereta Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: The Damned Yard And Other Stories - Ivo Andric Naziv Knjige : The Damned Yard And Other Stories Autor: Ivo Andrić Izdavač: Dereta Godina izdanja: 2020 Br. str.: 342 Povez: tvrd Format: 21 cm ISBN: 978-86-6457-291-0 Jezik: engleski Opis proizvoda: The Damned Yard And Other Stories - Ivo Andric *** O Knjizi *** Jedan od najvećih romana srpske književnosti; Prokleta avlija - Ive Andrića u ovom izdanju, u odličnom prevodu na engleski jezik, okružen je najboljim pričama koje, čak i onim površnijim poznavaocima njegovog dela i srpske književnosti uopšte, daju potpuniju sliku o ovom piscu. Antologijske priče: Most na Žepi, Pismo iz 1920, Priča o Vezirovom slonu, Alipaša, Smrt u Sinanovoj Tekiji... i druge opisuju čitav opsesivni krug piščevih intresovanja, kako na književnom tako i na istorijskom planu. Možda je ovo najbolji izbor koji će čitaocima engleskog govornog područja, i drugih pogleda na južnoslovensku stvarnost, istorijske dubioze i traume, na najbolji način dati odgovore na pitanja; da li je Bosna zemlja mržnje (Pismo iz 1920.) i da li je čitav svet neka vrsta Proklete avlije. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim, porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu: U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Domaći Autori Na Stranim Jezicima Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Kroz večito iščekivanje Jelene, pripovedač teži ka stvaranju, kao onom metafizičkom koje životu onoga kojeg nazivamo stvaraocem zapravo daje pravi smisao. Broj ocena: 90 Cena sa PDV: 1815 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 8100 Vreme slanja: 3 - 5 radnih dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.30 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Sezam book Brend: Dereta Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: Jelena, Žena Koje Nema, Ivo Andrić Naziv Knjige : Jelena, Žena Koje Nema Autor: Ivo Andrić Izdavač: Sezam book Godina izdanja: 2019 Br. str.: 205 Povez: tvrd Format: 21 cm Pismo: latinica ISBN: 978-86-6249-196-1 Opis proizvoda: Jelena, Žena Koje Nema, Ivo Andrić *** O Knjizi *** Još od davne 1962. godine ovaj prozno-poetski triptih je jedno od najomiljenijih štiva današnjih čitalaca. Pripovedačka magnovenja vode čitaoca putanjama svetlosti i treptaja i otkrivaju suštastvo same njegove imaginacije i stvaralaštva. Kroz večito iščekivanje Jelene, pripovedač teži ka stvaranju, kao onom metafizičkom koje životu onoga kojeg nazivamo stvaraocem zapravo daje pravi smisao. Njegova večita potraga za poetskom misli, za stvaralačkom ispunjenošću je otelotvorena u Jeleni koja ga čudesno pohodi u očekivanim, ali i u sasvim neočekivanim prilikama. Dok postoji Jelena, postoji i sam pripovedač. Samo da ne prestanem da je iščekujem, reći će pripovedač na kraju. Nestanak mašte i poriva za stvaranjem za pripovedača znači umiranje samo. Jače i očiglednije nego ikada, Ivo Andrić ovim delom ispoljava svoju poetsku i filizofsku misao, razotkriva svoje suštastvo. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu; U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Klasici svetske i domaće književnosti Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

U drugoj knjizi trilogije Jagodići, nastale kad i istoimena TV serija, i dalje se ređaju neobični događaji u starom dvorcu porodice grofa Milana Jagodića nadomak Bečkereka, godine 1929. Broj ocena: 113 Artikal je RASPRODAT ! Pogledaj Aktuelnu Ponudu: Drame Šifra Proizvoda: 23382 Poslednja cena bila je: 799 din Obavesti me kad stigne Karakteristike proizvoda: Jagodići - Kaštel u ravnici, Ðorđe Milosavljević Naziv Knjige : Jagodići - Kaštel u ravnici Autor: Ðorđe Milosavljević Pismo: Srpski - Latinica Format: 13x20 cm Broja strana: 332 strane Izdavač: Laguna Godina izdanja: 16. novembar 2012. Opis proizvoda: Jagodići - Kaštel u ravnici, Ðorđe Milosavljević *** O Knjizi *** Od autora TV serija Miris kiše na Balkanu i Sva ta ravnica i dobitnika nagrade Isidora Sekulić za roman Đavo i Mala gospođa. U drugoj knjizi trilogije Jagodići, nastale kad i istoimena TV serija, i dalje se ređaju neobični događaji u starom dvorcu porodice grofa Milana Jagodića nadomak Bečkereka, godine 1929. Dok grof boravi u sanatorijumu i oporavlja se od posledica moždanog udara, njegovi sinovi Branko i Jovan pokušavaju da svoj narušeni ugled i poljuljano blagostanje dovedu u kakav-takav red. Boreći se sa avetima sopstvene i porodične prošlosti, prvi traži sreću u prijateljici iz detinjstva a drugi utehu u spiritistkinji koja gostuje u gradu. U žižu Kaštela u ravnici dospeva i treći, vanbračni grofov sin Lajko, poluciganin plave krvi, koji se zaljubljuje u bogatu novopridošlu sugrađanku u Bečkereku, Sofiju Korngold. Dok se nad Evropom nadvija bauk boljševizma a revolucionarni vetrovi zahvataju i Kraljevinu Jugoslaviju, još jedno ubistvo na imanju kaštela ponovo uznemirava duhove krvavim potpisom zločinca na telu žrtve – u obliku slova J. Zahuktava se istraga koju vode okružni inspektor Vasić i bečki inspektor međunarodne policije Kunc... *** O Autoru *** Ðorđe Milosavljević rođen je u Ivanjici 1969. godine. Završio je dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Profesionalno se bavi filmom (Točkovi, Nebeska udica, Mehanizam, Apsolutnih sto, Neprijatelj), pozorištem (Gola Vera, Parče noći, Porfirogeneza, Kontumac, Instant seksualno vaspitanje, Ples u tami) i televizijom (serije Jesen stiže, Dunjo moja i Sva ta ravnica). Ðavo i mala gospođa je njegov prvi roman. Svi proizvodi iz: Drame Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Roman Gospođica prati lik, život i sudbinske puteve Rajke Radaković ali i misao da je život neprekidno trošenje svega oko nas i u nama. Broj ocena: 272 Artikal je RASPRODAT ! Pogledaj Aktuelnu Ponudu: Klasici svetske i domaće književnosti Šifra Proizvoda: 8099 Poslednja cena bila je: 480 din Obavesti me kad stigne Karakteristike proizvoda: Gospođica, Ivo Andrić Naziv Knjige : Gospođica Autor: Ivo Andrić Pismo: Srpski - Latinica Format: 14x21 cm Broja strana: 225 Povez: Tvrd Izdavač: Dereta Opis proizvoda: Gospođica, Ivo Andrić *** O Knjizi *** Objavljen (1945) kad i Na Drini ćuprija i Travnička hronika, roman Gospođica prati lik, život i sudbinske puteve Rajke Radaković ali i misao da je život neprekidno trošenje svega oko nas i u nama. Suprotstavljajući se toj neumitnoj sili koja "nagriza, buši, kida i rastvara" sve što postoji, Gospođica se, u stvari, suprotstavlja samome životu. Život Rajke Radaković protekao je u znaku jedne strasti - ljubavi prema novcu. Ali, Rajka nije građena kao tip tvrdice, između ostalog i zbog toga što Andrić kao pisac nije bio sklon stvaranju tipova. On, u stvari, uvek naglašava posebnost svake ljudske sudbine, a za Rajku će posebno podvući da je mimo drugih ljudi, „kruška divljakuša“, kako za nju kaže njena tetka. Rajka, međutim, nije uvek bila takva, tvrdičluk nije rezultat njene prirodne predodređenosti, već proizvod okolnosti i životnih prilika. Do svoje petnaeste godine, ona je bila poput ostalih svojih vršnjakinja. Tada se dogodila tragedija u njenoj porodici: otac joj je bankrotirao i ubrzo potom umro, ostavivši svojoj kćeri strašan samrtnički amanet da podredi svoj život štednji i da nemilosrdno brani svoje interese. Od toga časa, Rajka počinje polako da se menja, postaje kruta, gruba, neosetljiva i prema sebi i prema drugima. Sa očevim slomom, srušio se čitav Rajkin svet i sve će u njenom budućem životu biti fiksirano u tom tragičnom trenutku. Samo se ponekad u Rajki, čija je egzistencija potpuno ogoljena i svedena, javi emocija, ali je ona, u skladu sa zavetom datim ocu, guši i odbacuje. Jedino će Rajkin ujak, dajdža-Vlado, uspeti da prodre kroz njen oklop. On je opseda kao oličenje potpuno drugačijeg principa i odnosa prema svetu nego što je njen. Rajkin odnos prema ujaku dvostruk je: ona ga voli i boji ga se, jer joj on čitavim svojim životom pokazuje da se može živeti i drugačije. On predstavlja njeno trajno „najnežnije i nastrašnije osećanje“. Dajdža-Vlado, međutim, tragično umire mlad i kao da time učvršćuje Rajkino stajalište. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu; U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Klasici svetske i domaće književnosti Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Roman o Omerpaši Latas, poturčenom Srbininu Mićo Latas-u iz Janje Gore, koji je u Carigradu dospeo do najvišeg položaja. Broj ocena: 98 Cena sa PDV: 1848 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 8102 Vreme slanja: 3 - 5 radnih dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.30 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Dereta Brend: Dereta Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: Omerpaša Latas, Ivo Andrić Naziv Knjige : Omerpaša Latas Autor: Ivo Andrić Izdavač: Sezam book Godina izdanja: 2018 Br. str.: 284 Povez: tvrd Format: 21 cm Pismo: latinica ISBN: 978-86-6105-048-0 Opis proizvoda: Omerpaša Latas, Ivo Andrić U jednom od tragičnih trenutaka sarajevske istorije, grad je piscu posluzio kao simbolični dekor na čijem fonu ce se razvijati album ljudskih sudbina. Roman prati dolazak Omerpaše u Sarajevo, njegov rad na prenošenju centra moći iz Travnika u Sarajevo i sređivanju prilika u zemlji. Prica o Omerpaši, njegovoj porodici, prijateljima i neprijateljima, čita se kao daleki patinirani album velikog slikara, na kome su prikazani ljudski odnosi i život u jednom dalekom vremenu... *** O Knjizi *** Posthumno objavljen roman (1977) koji je od prvobitno zamišljene hronike o Sarajevu, postao roman o jednoj ličnosti. To je Omerpaša Latas, poturčeni Srbin Mićo Latas iz Janje Gore, koji je u Carigradu dospeo do najvišeg položaja. Rukopis ovoga romana ostao je u Andrićevoj zaostavštini, ali pisac nije naznačio redosled poglavlja, te su priređivači, od zasebnih priča, rukovodeći se hronološkim načelom kada je reč o istorijskom sloju građe i unutrašnjom logikom psihološkog razvoja likova, sastavili proznu celinu. Ovo delo nije završeno kao roman, ali je celovito i zaokruženo kao romansijerska zamisao o gradu koji je, poput Travnika, scena za odigravanje ljudske drame. U jednom od tragičnih trenutaka sarajevske istorije, grad je piscu poslužio kao simbolični dekor na čijem fonu će se razvijati album ljudskih sudbina. U jednom delu ovako rekonstruisanoga romana prati se dolazak Omerpaše u Sarajevo, njegov rad na prenošenju centra moći iz Travnika u Sarajevo i sređivanju prilika u zemlji. Drugi deo predočava njegov intimni život, a u trećem je reč o konzulu Atanackoviću koji u novu prestonicu dolazi u leto 1850. godine. Priča o Omerpaši, njegovoj porodici, prijateljima i neprijateljima, čita se kao daleki patinirani album velikog slikara, na kome su prikazani ljudski odnosi i život u jednom dalekom vremenu. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim, porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu: U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Klasici svetske i domaće književnosti Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Roman o sukobu kultura u maloj bosanskoj varoši Travniku, o provincijskoj svesti i Bonapartinom konzulu - Žanu Davilu ... Broj ocena: 101 Cena sa PDV: 1540 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 8107 Vreme slanja: 3 - 5 radnih dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.30 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Dereta Brend: Dereta Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: The Days Of The Consuls - Ivo Andric Naziv Knjige : The Days Of The Consuls Autor: Ivo Andrić Izdavač: Dereta Godina izdanja: 2020 Br. str.: 605 Povez: tvrd Format: 21 cm Pismo: latinica ISBN: 978-86-6457-290-3 Jezik: engleski Opis proizvoda: The Days Of The Consuls - Ivo Andric *** O Knjizi *** Roman o sukobu kultura u maloj bosanskoj varoši Travniku, o provincijskoj svesti i Bonapartinom konzulu - Žanu Davilu, Parižaninu tanane prirode, pesnuku po osećanju sveta koji, dolazeći iz prosvećene Evrope u mračnu bosansku varošicu, shvata sve one posebnosti i krakterološke tmine Bosne. Pokušavajući da učvrsti francuski upliv u islamsko carstvo i sam konzul postaje deo večite bosanske melanholije i demagoške politike islamske carevine. Nikada do tada Davil, savremeni mladi čovek evropskog obrazovanja, nije video ljude kao što su bili Travničani, ni običaje kao što je audijencija kod turskog vezira, ni navike kao što je pljuvanje nedobrodošlog stranca. Susretom francuskog diplomate i turskog velikodostojnika kome Davil čita klasičnu tragediju a kod koga ona izaziva grohotan smeh, Andrić je hteo da prikaže sudar dva sveta i dve kulture koji se nikada neće pomiriti, a jaz između njih neće biti prevaziđen ni pokušajima njihovih najdobroćudnijih predstavnika. Pukovnik fon Miterer je austrijski predstavnik u vezirskom gradu početkom 19. veka. Skromni bivši pogranični oficir potpuno je zbunjen Travnikom. Bačen u međuprostor dveju civilizacija, ne razumevajući do kraja nijednu od njih, fon Miterer je, pri tom, fatalno obeležen brakom sa ženom koja se neizmerno razlikuje od njega. Fon Miterer nije razumeo nijednog od trojice turskih vezira koji su se smenjivali za vreme njegove službe u Travniku ni istočnjački svet ćutnje i tajnih radnji čiji su oni predstavnici. On takođe nije razumeo ni novi građanski svet francuske države ni njenog predstavnika Davila, sa kojim je često dolazio u sukob. Bio mu je stran svet fantazija njegove lepe ali i čudne žene. Vezirov Konak je treće središte političkog života i mesto najčešćih susreta trojice diplomata. Očekivalo bi se da predstavnici prosvećene Evrope čine zajedničku prepreku azijatskom osvajaču. Da nije tako kazuje nam vezirov komentar posle jednog Davilovog sukoba sa fon Mitererom: „Dva psa, pa se pobila u mojoj avliji.“ Ako Austrija ne ratuje sa Turskom, ona ratuje sa Francuskom; ako Turskom carstvu u opadanju slabe osvajačke namere, javiće se novi osvajač, ovoga puta u Evropi, Napoleonova imperija. Poznata je teza da, ako bi Pariz izgoreo do temelja bilo bi ga moguće rekonstruisati prema romanima Vikotora Igoa. Ako bi, jednog dana, zaboravili sve aspekte i traume istorije balkanskih naroda i prostora bilo bi ih moguće rekonstruisati na osnovu dela Ive Andrića. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim, porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu: U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Domaći Autori Na Stranim Jezicima Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Kraj dvadestog veka, ulazak u novi milenijum, prigodna je prilika za svakog pojedinca, ali i širu zajednicu da se osvrne i pokuša da napravi bilans – šta nam je doneo protekli period? Trenutna situacija pokazuje da je naša državna zajednica dospela na samo dno evropske liste po ukupnim privrednim, ali nažalost i širim društvenim, civilazicijskim rezultatima i pokazateljima, da ukupno zaostajanje za modernim evropskim državama, pa i onima u neposrednom okruženju, postaje zabrinjavajuće veliko. Sada, nakon izvršenih društveno političkih promena u smeru demokratizacije, ulaska o procese tranzicije, koje nakon pola veka opet nagoveštavaju pravac razvoja građanskog društva, privrede kapitalističkog tipa, a kada se polažu nade u brz industrijski i celokupni društveni oporavak, kada se dešavaju procesi vlasničke transformacije, privatizacije, pretvaranja državnih i društvenih firmi u privatne, smatrali smo da se i na polju lokalne istorigrafije, nakon talasa revolucionarno klasnih, pa zatim romantičarsko nacionalnih tema, treba okrenuti i fokusirati u pristupu i istraživanjima na druge socijalne staleže i drugačije oblasti ljudskog života, proizvodnju, vlasničke odnose, istaknute preduzetnike – industrijalce, čija bi valjana obrada pomogla u boljem razumevanju prošlosti perioda kada je ekonomija i privreda bila zasnovana na – privatnom vlasništvu, preduzetničkoj inicijativi, sličnim temeljima koji se pokušavaju obnoviti. Time bi se dao i doprinos jasnijem shvatanju tog doba ali i sadašnjosti, kao i razumevanju puteva koji vode razvoju ove sredine. Izbarali smo fokusiranje na položaj industrije i industrijalaca između dva svetska rata, od 1918. do 1941. godine, taj kratki istorijski period izgradnje građanskog društva u okvirima jugoslovenske državne zajednice. Domaća istoriografija je pružala sliku dugotrajnog zapostavljanja izučavanja oblasti ekonomske istorije novijeg perioda, to jest jugoslovenske države, u korist rada na istraživanjima događajne i političke istorije. I po tome je naša istoriografija zaostajala za modernim svetskim trendovima. Istorijske sinteze su kod nas po pravilu struktuirane po kriterijumima političke istorije. Uočeno zaostajanje u civilizacijskom razvoju, jugoslovenskih zemalja, početkom ovoga veka, tako je samo konstatovano bez ulaska u objašnjavanje uzroka tih pojava. Olako se prebacivala „istorijska krivica“ na nasleđe iz prošlosti i „dugovekovnu potčinjenost neprijateljima Slovena na Balkanu“. Čak ni uticaj analista i apsolutno – sociološke škole, koja je metodološki i teoretski afirmisala presudni značaj ekonomskog faktora u razvoju društva, a koji se osećao na istoriografiji u Jugoslaviji, nije bitnije doprineo jačanju istorijsko ekonomskih istraživanja, Mnogo gora je situacija sa lokalnom istoriografijom, gde se u čitavom XX veku pojavilo nekoliko dela sa obradom prošlosti Grada, pretežno fokusiranih na događajnu, političku istoriju, zatim niz manjih studija parcijalnih tema, ali nije nastala ni jedna celovita, naučno argumentovana, monografska obrada prošlosti Grada. Za predmet proučavanja je izabran položaj subotičke industrije i uloga ličnosti vlasnika takvih firmi – industrijalaca u njenom razvoju. Segmenti te teme su do sada naišli samo na sporadnične pokušaje obrade, večinom prigodne – prilikom obeležavanja obletnica preduzeća, ili posmatrane iz perspektive radničkog pokreta. Težište hronoloških odrednica je period od 1918. do 1941. godine, odnosno vreme postojanja Kraljevstva (Kraljevine) Sraba, Hrvata i Slovenaca (SHS), odnosno Kraljevine Jugoslavije, uz osvrt i preplitanje sa vremenom s kraja XIX veka, kada se utemeljuje većina od subotičkih fabrika, kao i praćenje prvih godina nakon II sv. rata, tog završnog perioda egzistiranja industrije u vlasništvu privatnih lica. Rad je podeljen na poglavlja u kojima se obrađuju pojedine industrijske grane. Prilozi su odabrani deo izvora-građe koji su korišteni pri pisanju. Prikaz subotičke industrije i najistaknutijih subotičkih industrijalca, vlasnika ili većih akcionara industrijskih preduzeća u periodu između dva svetska rata, pokušaj je da se osvetli jedan deo privredno – ekonomske i socijalne prošlosti Subotice, oblasti koja je inače nedovoljno tretirana u delima zavičajne istoriografije isto kao i u obradama širih prostornih okvira, a čije upoznavanje i razumevanje, smatramo da treba da predstavlja temelje za dalje i dublje istorijske sinteze.

Roman o sukobu kultura, o maloj jevrejskoj zajednici u bosanskoj varoši Travniku, o provincijskoj svesti i Bonapartinom konzulu - Žanu Davilu ... Broj ocena: 95 Cena sa PDV: 1980 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 8104 Vreme slanja: 3 - 5 radnih dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.30 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Sezam book Brend: Dereta Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: Travnička Hronika - Ivo Andrić Naziv Knjige : Travnička Hronika Autor: Ivo Andrić Izdavač: Sezam book Godina izdanja: 2018 Br. str.: 454 Povez: tvrd Format: 21 cm Pismo: latinica ISBN: 978-86-6105-047-3 Opis proizvoda: Travnička Hronika - Ivo Andrić Istorijski roman "Travnička hronika" nastajao je u periodu Drugog svetskog rata zajedno sa još dva velika Andrićeva romana, "Na Drini ćuprija" i "Gospođica". Za razliku od romana "Na Drini ćuprija", za koji je Andrić dobio i Nobelovu nagradu za književnost 1961. godine, "Travnička hronika" je stvarana na osnovu bogate dokumentarne građe iz istorije civilizacije, autentičnih spisa o istorijskim ličnostima i etnologije. Radnja u romanu pokriva ukupno 7 godina stranih konzula u vezirskom gradu Travniku. "Travnička hronika" oslikava sudar četiri sveta, različitog nasleđa, kulture i vere koji zapravo nemaju ni najmanje volje ni želje da se međusobno razumeju i sažive. U epicentru svega toga je četvrti svet obična raja iz tadašnje Bosne koja spaja ove svetove na jedan surov način, nikome zapravo nije stalo do čoveka i do onoga što danas nazivamo ljudskim dostojanstvom. Taj, naoko, visoki svet intriga i spletaka, političkih dogovora i mešetarenja je samo još jedan vid circulus vitiosus-a istorije večite potrebe za osvajanjem. *** O Knjizi *** Roman o sukobu kultura, o maloj jevrejskoj zajednici u bosanskoj varoši Travniku, o provincijskoj svesti i Bonapartinom konzulu - Žanu Davilu, Parižaninu tanane prirode, pesniku po osećanju sveta koji, dolazeći iz prosvećene Evrope u mračnu bosansku varošicu, shvata sve one posebnosti i karakterološke tmine Bosne. Pokušavajući da učvrsti francuski upliv u islamsko carstvo i sam konzul postaje deo večite bosanske melanholije i demagoške politike islamske carevine. Nikada do tada Davil, savremeni mladi čovek evropskog obrazovanja, nije video ljude kao što su bili Travničani, ni običaje kao što je audijencija kod turskog vezira, ni navike kao što je pljuvanje nedobrodošlog stranca. Susretom francuskog diplomate i turskog velikodostojnika kome Davil čita klasičnu tragediju, a kod koga ona izaziva grohotan smeh, Andrić je hteo da prikaže sudar dva sveta i dve kulture koji se nikada neće pomiriti, a jaz između njih neće biti prevaziđen ni pokušajima njihovih najdobroćudnijih predstavnika. Pukovnik fon Miterer je austrijski predstavnik u vezirskom gradu početkom 19. veka. Skromni bivši pogranični oficir potpuno je zbunjen Travnikom. Bačen u međuprostor dveju civilizacija, ne razumevajući do kraja nijednu od njih, fon Miterer je, pri tom, fatalno obeležen brakom sa ženom koja se neizmerno razlikuje od njega. Fon Miterer nije razumeo nijednog od trojice turskih vezira koji su se smenjivali za vreme njegove službe u Travniku ni istočnjački svet ćutnje i tajnih radnji čiji su oni predstavnici. On takođe nije razumeo ni novi građanski svet francuske države ni njenog predstavnika Davila, sa kojim je često dolazio u sukob. Bio mu je stran svet fantazija njegove lepe, ali i čudne žene. Vezirov Konak je treće središte političkog života i mesto najčešćih susreta trojice diplomata. Očekivalo bi se da predstavnici prosvećene Evrope čine zajedničku prepreku azijatskom osvajaču. Da nije tako kazuje nam vezirov komentar posle jednog Davilovog sukoba sa fon Mitererom: „Dva psa, pa se pobila u mojoj avliji.“ Ako Austrija ne ratuje sa Turskom, ona ratuje sa Francuskom; ako Turskom carstvu u opadanju slabe osvajačke namere, javiće se novi osvajač, ovoga puta u Evropi, Napoleonova imperija. Poznata je teza da, ako bi Pariz izgoreo do temelja bilo bi ga moguće rekonstruisati prema romanima Vikotora Igoa. Ako bi, jednog dana, zaboravili sve aspekte i traume istorije balkanskih naroda i prostora bilo bi ih moguće rekonstruisati na osnovu dela Ive Andrića. *** O Autoru *** Ivo Andrić je rođen u Travniku 9.oktobra 1892. Tamo su se, sticajem okolnosti našli njegovi roditelji u poseti kod rodbine. Porodica Andrić je stara sarajevska porodica, dugo su živeli u tom gradu baveći se tradicionalnim porodičnim zanatom – kujundžilukom. Međutim, porodica Andrić je nosila sobom i jednu kobnu tradiciju – tuberkulozu. Mnogi piščevi preci uključujući i sve stričeve podlegli su joj još u mladosti. Andrić ostaje bez oca kao dvogodišnji dečak. Majka, Katarina Andrić daje svog jedinca sestri Ani i njenom mužu Ivanu Matovšik u Višegrad. Boravak u Višegradu, gde je završio osnovnu školu, ostavlja veliki utisak na Andrića koji dugo posmatra lukove višegrdaskog mosta – ćuprije na Drini, koji će kasnije izrasti u kapitalno književno delo Na drini ćuprija. Posle osnovne škole vraća se u Sarajevo gde 1903. upisuje Veliku gimnaziju, najstariju bosansko-hercegovačku srednju školu. U Bosanskoj vili objavljuje svoju prvu pesmu: U sumrak. Na Mudroslovnom fakultetu Kraljevskog sveučilišta u Zagrebu, oktobra 1912, započinje studije. Zbog bolesti već sledeće godine napušta Zagreb i odlazi na Filozofski fakultet Jagelonskog univerziteta u Krakovu. Intenzivno uči poljski jezik i piše poeziju. Odmah posle atentata na austro-ugarskog nadvojvodu Franca Ferdinanda (28 juna 1914.) vraća se u zemlju, kao vatreni projugoslovenski revolucionar, gde odmah u Splitu biva uhapšen. Do matra 1915. ostaće u mariborskoj tamnici da bi odmah po izlasku sa robije bio upućen u konfinaciju u Ovčarevo i Zenicu, gde ostaje do marta 1915 godine. Već 1918. dovršava knjigu stihova u prozi Ex ponto i, nezadovoljan atmosferom u Zagrebu odlazi u Beograd. Veoma brzo se uključuje u Beogradski književni život drugujući sa Crnjanskim, Vinaverom, Pandurovićem, Sibetom Milinčićem i drugim piscima koji se okupljaju oko kafane Moskva. Početkom 1920. zapošinje dipolmatsku karijeru poslanstvom u Vatikanu, objavljuje zbirku pesama u prozi Nemiri i pripovetku Put Alije Đerzeleza. S jeseni 1921. godine Andrić je postavljen za činovnika u Generalni konzulat Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u Bukureštu, a iste godine započinje saradnju sa Srpskim književnim glasnikom objavljujući u broju 8 priču Ćorkan i švabica. Godine 1922. premešten je na rad u Konzulat u Trstu. Početkom 1923. godine on je vicekonzul u Gracu. Budući da nije završio fakultet, preti mu otkaz u Ministarstvu spoljnih poslova. Između mogućnosti da fakultet završi državnim ispitom ili odbranom doktorata, Andrić bira drugu mogućnost i u jesen 1923. godine upisuje se na Filosofski fakultet u Gracu. U junu mesecu 1924. godine u Gracu je odbranio doktorsku tezu: Razvoj duhovnog života u Bosni pod uticajem turske vladavine. Petnaestog septembra, pošto je odbranio doktorat, stiče pravo da se vrati u diplomatsku službu. Krajem godine prelazi u Beograd u Političko odelenje Ministarstva inostranih dela. Ove godine pojavljuje se Andrićeva prva zbirka priča u izdanju Srpske književne zadruge u koju, pored nekih već objavljenih u časopisima, ulaze i nove – „U zindanu“ i „Rzavski bregovi“. Na predlog Bogdana Popovića i Slobodana Jovanovića, godine 1926, Ivo Andrić biva primljen za člana Srpske akademije nauka i umetnosti, a iste godine u Srpskom književnom glasniku objavljuje pripovetke. Oktobra meseca biva postavljen za vicekonzula Generalnog konzulata Kraljevine Jugoslavije u Marseju. Sledeće godine, tri meseca provodi na radu u Generalnom konzulatu u Parizu: gotovo sve slobodno vreme u Parizu Andrić provodi u Nacionalnoj biblioteci i Arhivu Ministarstva inostranih poslova proučavajući istorijsku građu o Bosni s početka devetnaestog veka. U Ženevi počinje da radi kao sekretar stalne delegacije Kraljevine Jugoslavije pri Društvu naroda. U martu mesecu 1933. godine vraća se u Beograd kao savetnik u Ministarstvu inostranih poslova. Postaje načelnik političkog odeljenja Ministarstva inostranih dela 1935. godine i stanuje u hotelu Ekscelzior. Andrićeva diplomatska karijera ide uzlaznom linijom i on u novembru mesecu 1937. godine biva imenovan za pomoćnika ministra inostranih poslova. Te godine dobija i visoka državna odlikovanja Poljske i Francuske: Orden velikog komandira obnovljene Poljske i Orden velikog oficira Legije časti. Iako okupiran diplomatskim poslovima, prikuplja građu o konzulskim vremenima u Travniku, u Državnom arhivu proučava izveštaje austrijskih konzula od 1808. do 1817. godine - Paula fon Mitesera i Jakoba fon Paulića. Početkom 1938. godine pojavljuje se prva monografija o Andriću iz pera dr Nikole Mirkovića. Tokom 1939. Ivo Andrić biva postavljen za opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika Kraljevine Jugoslavije u Berlinu. U jesen 1940. posle nemačke aneksije Poljske, Andrić protestvuje kod nemačkih vlasti i kancelara Adolfa Hitlera, zbog toga što Nemci mnoge naučnike i pisce odvode u logore. Vlasti u Beogradu često zanemaruju svog ambasadora i Andrić piše molbu za rezrešenje dužnosti. Njegov predlog nije prihvaćen i on 25 marta 1941. prisustvuje potpisivanju Trojnog pakta. Dan posle bombardovanja Beograda 7 aprila 1941. napušta Berlin. Odbija ponudu nemačkih vlasti da ide u Švajcarsku ali bez ostalih članova poslanstva i njihovih porodica. Vraća se u Beograd i živi povučeno kao podstanar kod advokata Brane Milenkovića. Za vreme rata završava romane Na Drini ćuprija, Travnička hronika i Gospođica. Prve posleratne godine postaje predsednik Saveza književnika Jugoslavije i potpredsednik Društva za kulturnu saradnju sa Sovjetskim Savezom i većnik III zasedanja ZAVNOBIH-a. Tokom 1946. godine živi u Beogradu i Sarajevu, postaje redovan član SANU. Te godine, među ostalim, objavljuje pripovetke; Zlostavljanje i Pismo iz 1920. Sledeće godine postaje član Prezidijuma Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine. Tokom 1948. godine prvi put će biti štampana „Priča o kmetu Simanu“. Narednih nekoliko godina vrlo aktivno bavi se javnim poslovima, drži predavanja, govori na javnim skupovima, kao član različitih delegacija putuje u Sovjetski Savez, Bugarsku, Poljsku, Francusku, Kinu. Objavljuje uglavnom kraće tekstove, odlomke pripovedaka, priče Bife Titanik (1950), Znakovi(1951), Na sunčanoj strani, Lica (1953). Godine 1954. postaje član Komunističke partije Jugoslavije. Prvi potpisuje Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku. Te godini štampa u Matici srpskoj Prokletu avliju. „Za epsku snagu“ kojom je „oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje“, Ivo Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu. Posle smrti supruge Milice (1968.) Andrić nastoji da svoje društvene aktivnosti svede na najmanju moguću meru, mnogo čita i malo piše. Zdravlje ga polako izdaje i on često boravi u bolnicama i banjama na lečenju. Trinaestog marta 1975. godine svet će napustiti jedan od najvećih stvaralaca na srpskom jeziku, pisac mitotvorne snage i mudri hroničar balkanskog karakazana. Svi proizvodi iz: Klasici svetske i domaće književnosti Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.

Svi romani u jednoj knjizi. Travnička hronika, Na Drini ćuprija, Gospođica, Prokleta avlija Broj ocena: 88 Cena sa PDV: 1999 dinara Na Stanju Šifra Proizvoda: 35998 Vreme slanja: 1 - 2 radna dana Isporuka: Teritorija Cele Srbije Dostava: Kurirska služba Masa za dostavu: 0.20 kg (cena dostave) Plaćanje: Pouzećem, na Račun, onLine: Visa, Master, Dina Proizvođač: Laguna Brend: Laguna Pomoć u vezi naručivanja Postavi pitanje u vezi sa proizvodom Opšti uslovi kupovine Dodaj u Korpu ili naruči telefonom radnim danima od 9-17h 069-609-149 069-609-150 011-3047-098 SMS naručivanje naruči preko FB messenger-a ili Viber-a Karakteristike proizvoda: Romani, Ivo Andrić Romani, Ivo Andrić Format: 17,5x24,5 cm Broj strana: 776 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Opis proizvoda: Romani, Ivo Andrić Svi romani u jednoj knjizi. Travnička hronika, Na Drini ćuprija, Gospođica, Prokleta avlija -Ja sam na putovanja trošio ne samo novac i vreme nego i snagu živaca i mašte, jer u putovanja treba uračunati i duge, uglavnom izlišne pripreme u mašti i u stvarnosti... A koliko sam se u tim putovanjima trošio, vidi se najbolje po tome što sam za vreme dva velika rata (1914–1918. i 1941–1944), kada sam bio prisiljen da sedim na jednom mestu, napisao gotovo najveći deo svojih radova.- Ivo Andrić U mladu jugoslovensku književnost posle Prvog svetskog rata Ivo Andrić je ušao kao zapažena pesnička pojava zbirkama Ex Ponto i Nemiri, koje je uglavnom napisao tokom godina tamnovanja u šibenskom i mariborskom zatvoru 1914–1915, potom u vreme konfinacije u Zenici i Ovčarevu do 1917. i najzad tokom lečenja u zagrebačkoj Bolnici milosrdnih sestara do kraja rata i ujedinjenja južnoslovenskih naroda. Pošto je u periodu između dva rata, uglavnom putujući i seljakajući se po Evropi kao diplomata Kraljevine Jugoslavije, objavljivao samo pripovetke, tokom Drugog svetskog rata, u tišini svoje iznajmljene samačke sobe u Prizrenskoj ulici u Beogradu, napisao je svoja tri od ukupno četiri romana, Travničku hroniku (završen aprila 1942), Na Drini ćupriju (završen decembra 1943) i Gospođicu (decembra 1943 – oktobra 1944). Roman-novelu Prokleta avlija objavio je 1954. godine. Za svoj celokupni opus Andrić je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost, za epsku snagu, kako stoji u obrazloženju o dodeli nagrade, kojom je oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje. Osim što su složene i duboke književne studije različitih događaja i junaka sa balkanske istorijske pozornice od srednjeg veka do drugog svetskog rata, ova remek-dela srpske književnosti istovremeno su i trajni literarni spomenik gradovima Travniku, Višegradu, Beogradu i Istanbulu, koji su uglavnom bili žarišne tačke Andrićevog života i čitavog njegovog pripovednog dela. Svi proizvodi iz: Klasici svetske i domaće književnosti Sve iz: Knjižara - Knjige, Udžbenici i Pribor * Sve Za Kucu doo nastoji da bude što preciznija u opisu svih proizvoda. Pored toga, ne možemo da garantujemo da su svi opisi kompletni i bez grešaka. ** Sve cene, prikazane na sajtu svezakucu.rs su sa uracunatim popustima i PDV-om.