Roman o pravim inspiratorima sloma Kraljevine Jugoslavije

Dok je prvi tom Putopisa posvećen Evropi, Sredozemlјu i Severnoj Africi, Putopisi II Stanislava Krakova objedinjuju novu geografsku celinu – Kralјevinu Jugoslaviju, u čijem se centru nalazi južna Srbija (Kosovo, Metohija i Makedonija) kao putopiščeva opsesivna tema i predmet njegovih čestih hodočašća. Prvi deo ove knjige sadrži svih dvadeset devet tekstova iz jedine putopisne knjige koju je Krakov objavio za života (Kroz Južnu Srbiju, u izdanju lista „Vreme”, 1926), kao i kratak predgovor Ivanke Ivančić Krakov, piščeve supruge, iz iste knjige. Ovde je pridodato i sedamnaest putopisa koje Krakov nije uvrstio u svoju knjigu, ali koji tematski pripadaju ovom krugu. Drugi deo ove knjige sadrži reportaže i putopise iz drugih krajeva današnje Srbije i tadašnje Kralјevine, uklјučujući i jednu od Krakovlјevih najdužih reportaža („Preko Visokih Dečana i Lovćena u Primorje”, 1926), nastalu tokom putovanja kralјevskog para od Metohije, preko Crne Gore i Boke Kotorske, sve do Dalmacije. Takođe, ovde su priklјučena i „Dva zapisa o Beogradu”, pronađena u rukopisnoj ostavštini Stanislava Krakova, koja se čuva u Arhivu Jugoslavije. Odatle je preuzet i završni tekst predavanja „Zvona sa Oplenca”, iz marta 1936. godine. Tekst je pretrpeo minimalne intervencije ne bi li se specifičan autorov stil verno preneo današnjem čitaocu. Krakov se još jednom potvrđuje kao vrstan srpski putopisac, čija su dela dugo bila krajnje nepravedno zapostavlјena. Mirko Demić

Ninova nagrada. „Uzbudljiva i potresna priča o tragici jedne sudbine i, posredno, propasti jedne države u burnom istorijskom vremenu između dva svetska rata. Čitalac sve vreme prati junakova zagrcnuta, slikovita i uzbudljiva kazivanja, na jednoj, i posredstvom različitih dokumenata brojne aktivnosti na podrivanju i slabljenju Kraljevine Jugoslavije, na drugoj strani, pa tako na pozadini realnog istorijskog vremena, u kojem se najavljuje globalna ratna katastrofa, roman razotkriva krizu jedne karijere i tragični sunovrat jednog života.“ Mileta Aćimović Ivkov „Dokumenti su u ovom romanu vešto i razložno pomešani s narativnim štivom. Čitajući ih, uviđamo kopču s danjašnjim vremenom, vidimo koliko se sudbina srpskog naroda neprestano ponavlja.“ Srba Ignjatović „Pisac bira i profiliše svoje junake tako da u njima postoji visoko razvijena svest o vrednostima, umeće razlikovanja dobra od zla, plemenitosti od podlosti. Kada su te vrednosti dovedene u pitanje, u onim graničnim situacijama kada se gubi život, oni su spremni da izgube sve ali ne i da od njih odustanu. Ta sposobnost da se u odsudnim trenucima zastupaju vrednosti, uz razvijenu svest o njima, čini osnovu pripovedačke umetnosti Dragoslava Mihailovića i obrazuje tragičko viđenje, tragičko osećanje sveta kod ovog pisca.“ Ljubiša Jeremić

– Kakvo je ovo mesto? – gotovo omađijano je tek sada upitao Arsenije. – Kapela u slanoj steni – rekao je Fejez – Kuća molitve sačinjena od soli koja se vekovima kruni i nestaje malo-pomalo. Dva, tri dana jače kiše sprale bi ovu planinu i sve bi se istopilo, kao da nije ovde od postanka sveta. – Kao i naše živote. Sredinom tridesetih godina prošlog veka jedan neobičan čovek započinje neizvesnu avanturu po Mediteranu. Arsenije Martinović, Srbin katolik, Kotoranin i Beograđanin, rimski student filozofije i trgovac umetničkim delima, apatrid i diplomata, angažovan je na prikupljanju umetničkih dela za kolekciju budućeg muzeja kneza Pavla. Tokom svojih trgovačkih i diplomatskih aktivnosti on postaje aktivni svedok turbulentnih istorijskih događaja: uspona fašizma, asimilacije nacionalnih manjina u Italiji, kontradiktornih postupaka obaveštajne službe Kraljevine Jugoslavije i atentata na kralja Aleksandra. Kako bi zaštitio deo svoje umetničke kolekcije, knez Pavle Arsenija šalje na tajnu misiju u Severnu Afriku pred sam početak rata. Kao čuvar umetničkog blaga, prinuđen je da menja identitete koji mu omogućavaju nesmetani pristup Francuzima, Italijanima i Nemcima tokom previranja za prevlast nad Saharom. Kuća od soli je uzbudljiva drama o tragičnoj usamljenosti pojedinca u izuzetnim istorijskim okolnostima.

Drugi deo trilogije Jagodići. Saznajte sve o događajima iz popularne TV serije. Od autora TV serija Miris kiše na Balkanu i Sva ta ravnica i dobitnika nagrade „Isidora Sekulić“ za roman Đavo i Mala gospođa. U drugoj knjizi trilogije Jagodići, nastale kad i istoimena TV serija, i dalje se ređaju neobični događaji u starom dvorcu porodice grofa Milana Jagodića nadomak Bečkereka, godine 1929. Dok grof boravi u sanatorijumu i oporavlja se od posledica moždanog udara, njegovi sinovi Branko i Jovan pokušavaju da svoj narušeni ugled i poljuljano blagostanje dovedu u kakav-takav red. Boreći se sa avetima sopstvene i porodične prošlosti, prvi traži sreću u prijateljici iz detinjstva a drugi utehu u spiritistkinji koja gostuje u gradu. U žižu Kaštela u ravnici dospeva i treći, vanbračni grofov sin Lajko, poluciganin plave krvi, koji se zaljubljuje u bogatu novopridošlu sugrađanku u Bečkereku, Sofiju Korngold. Dok se nad Evropom nadvija bauk boljševizma a revolucionarni vetrovi zahvataju i Kraljevinu Jugoslaviju, još jedno ubistvo na imanju kaštela ponovo uznemirava duhove krvavim potpisom zločinca na telu žrtve – u obliku slova „J“. Zahuktava se istraga koju vode okružni inspektor Vasić i bečki inspektor međunarodne policije Kunc...

Opis proizvoda Uzbudljiva drama o tragičnoj usamljenosti pojedinca u izuzetnim istorijskim okolnostima. Dobitnik nagrade Laza Kostić. – Kakvo je ovo mesto? – gotovo omađijano je tek sada upitao Arsenije. – Kapela u slanoj steni – rekao je Fejez – Kuća molitve sačinjena od soli koja se vekovima kruni i nestaje malo-pomalo. Dva, tri dana jače kiše sprale bi ovu planinu i sve bi se istopilo, kao da nije ovde od postanka sveta. – Kao i naše živote. Sredinom tridesetih godina prošlog veka jedan neobičan čovek započinje neizvesnu avanturu po Mediteranu. Arsenije Martinović, Srbin katolik, Kotoranin i Beograđanin, rimski student filozofije i trgovac umetničkim delima, apatrid i diplomata, angažovan je na prikupljanju umetničkih dela za kolekciju budućeg muzeja kneza Pavla. Tokom svojih trgovačkih i diplomatskih aktivnosti on postaje aktivni svedok turbulentnih istorijskih događaja: uspona fašizma, asimilacije nacionalnih manjina u Italiji, kontradiktornih postupaka obaveštajne službe Kraljevine Jugoslavije i atentata na kralja Aleksandra. Kako bi zaštitio deo svoje umetničke kolekcije, knez Pavle Arsenija šalje na tajnu misiju u Severnu Afriku pred sam početak rata. Kao čuvar umetničkog blaga, prinuđen je da menja identitete koji mu omogućavaju nesmetani pristup Francuzima, Italijanima i Nemcima tokom previranja za prevlast nad Saharom. Kuća od soli je uzbudljiva drama o tragičnoj usamljenosti pojedinca u izuzetnim istorijskim okolnostima. Format: 13x20 cm Broj strana: 336 Pismo: Latinica Povez: Mek Godina izdanja: 5. oktobar 2016. ISBN: 978-86-521-2308-7

Saveznici su, u Prvom svetskom ratu, Srbiji nudili „Veliku Srbiju“. Njihovi planovi podrazumevali su podelu Slavonije, Bosne i Dalmacije i preseljavanje stanovništva. Srbija je to odbila, da bi stvorila Jugoslaviju. To je bio glavni zaključak knjige Ratni ciljevi Srbije 1914. Milorada Ekmečića, objavljene 1973. u Beogradu. Zvanična istina u socijalističkoj Jugoslaviji, međutim, glasila je da su regent Aleksandar Karađorđević, Nikola Pašić i „velikosrpska buržoazija“, vođeni „velikosrpskim hegemonizmom“, 1918. stvorili unitarističku državu i time izneverili nade Hrvata i ostalih jugoslovenskih naroda. To je, posledično, odredilo i „velikosrpski“ karakter Kraljevine Jugoslavije. Milorad Ekmečić je, međutim, pokazao i to da se 1914. i 1915, kada su se uobličavali ratni programi, u diplomatskim salonima velikih sila nije ozbiljno računalo na planove Frana Supila i Roberta Vilijama Siton-Votsona o stvaranju federalne ili dualističke države Južnih Slovena, sračunate na to da umanji uticaj „istočnjačke“ Srbije, razdrobi srpske teritorije i obezbedi prevlast „prozapadne“ Hrvatske. Za razliku od Velike Srbije, takva ponuda se, jednostavno, nije nalazila na diplomatskim stolovima, iako je u Londonu, pa čak i u Petrogradu, već bilo razgovora o federalističkim idejama. Jugoslovenski odbor, koji je osnovala srpska vlada da bi se bavio propagandom u savezničkim zemljama, uprkos uspešnim naporima Siton-Votsona, Supila, Trumbića i Meštrovića da ga pretvore u oruđe hrvatske politike i okrenu protiv Pašića, ostao je tek skup južnoslovenskih političara prebeglih iz Austrougarske na neprijateljsku stranu, bez demokratskog legitimiteta i vojne snage uporedive sa vladom, skupštinom i vojskom Kraljevina Srbije. Ratni ciljevi Srbije 1914. doneli su svom autoru političke osude, ali su u isto vreme potvrdili njegov akademski integritet i građansku hrabrost. Bila je to jedna od onih knjiga koje potresaju javnost, koje uznemiravaju i podstiču, posle kojih više ništa ne ostaje isto. Srpska istoriografija o Prvom svetskom ratu i danas zida na njenim temeljima. Pri tome, sve poruke ove plodne sinteze nisu ni shvaćene ni do kraja iscrpene. Jedna od njih je tumačenje Prvog svetskog rata na Balkanu kao religioznog sukoba. Pojava trećeg izdanja Ratnih ciljeva Srbije 1914. predstavlja, zato, veliki događaj za srpsku kulturu i važan podsticaj za nova istoriografska istraživanja. (dr Miloš Ković)

Svetski poznati genetičar prof. dr Miodrag Stojković napisao je – roman. Sadržaj nije, kao što bi mnogi očekivali, ono čime se on godinama uspešno bavi – veštačka oplodnja i rađanje dece. Nije ni kloniranje, za šta je on prvi na svetu dobio “dozvolu”. Ne, to je uzbudljiva, dramatična, fascinantna i nepoznata priča o kolonizaciji Srba iz južne Srbije na jug Makedonije, početkom prošlog veka, u čijem vrtlogu se našla i Stojkovićeva porodica. Zato je ovo jedna vrsta autobiografskog romana, sa istorijskom podlogom, vrlo vešto ispletena, uz obilje činjenica i neistraženih sfera života tamošnjih stanovnika. Opisan je ceo jedan vek rađanja, umiranja, ljubavi, ratovanja, trgovine, suživota sa Turcima, Makedoncima, Grcima i Bugarima. Doktor Stojković je u romanu “Crničani” majstorski isprepleo ljubavne i porodične priče glavnih junaka, autentičnih ličnosti, sve zamke i marifetluke u kojima su se oni našli, sadeći i prodajući biljku duvana, od koje su isključivo živeli. Autor je uspeo da istraži i opiše odnose koji su vladali tridesetih godina između Kraljevine Jugoslavije i Hitlerove Nemačke, prikaže dovitljivost jevrejskih trgovaca, korumpiranost državnih činovnika na obe strane, spremnih na najsvirepije podvale i prevare seljaka iz Beličana (spaljenih, pa preimenovanih u Crničani) i špijunsko-kriminalne operacije. Zato roman u pojedinim delovima odiše elementima najuzbudljivijih trilera. Vrlo verno je dočaran život srpskog seljaka i njegovo snalaženje u tim teškim vremenima, sa bogatstvom likova i njihovih vratolomnih sudbina, navika, jezika, dolazaka, odlazaka… Sve je to iskreno i toplo, puno kolorita i duše, zvuka i melodije. Prava simfonija životu. Ova knjiga ni po čemu ne podseća na roman početnika u pisanju. Ona je višeslojna, zrela, mudra, autentična priča, iako je prvo “književno dete” našeg slavnog naučnika. Doktor Stojković sigurno hoda i ka – slavi pisca.

Knjiga Smilje i sumpor prati sudbine dvojice vršnjaka koji su mobilisani u čuvene đačke bataljone 1914–1915. godine i koji su, prolazeći kroz neka od najgorih iskustava Prvog svetskog rata u Srbiji, beležili svoje doživljaje u dnevnicima. Do sada neobjavljeni dnevnici Dragoljuba Rankovića i Milutina Ristića dragoceni su ne samo zato što su, brigom njihovih porodica, sačuvani u celini, već i zato što pokazuju različita lica i različite posledice koje je Prvi svetski rat imao za sasvim mlade ljude koji su se u njemu našli. Rat je Dragoljuba Rankovića ostavio invalidom u dvadeset i četvrtoj godini, dok je Milutina Ristića suočio sa prizorima stradanja koji su uticali na njegove odluke za vreme nemačke okupacije u Drugom svetskom ratu. Danas, kada smo suočeni sa činjenicom da je veliki broj ličnih zapisa iz Prvog svetskog rata nepovratno izgubljen, objavljivanje dnevnika se čini dvostruko važnim zadatkom. Prešavši iz okvira porodičnih istorija u javni prostor, dnevnici ne pružaju samo uvid u život vojnika na Solunskom frontu ili u afričkim bolnicama nego pokreću i neka od ključnih pitanja za razumevanje istorije Prvog svetskog rata. Koja su svedočanstva, kada i zašto objavljena, a koja nisu? Kojim svedocima i kakvim sećanjima je dat glas? Kojim tekstovima je publika, u različitim periodima, poklanjala pažnju, a kojima nije? I koji su sve kriteriji imali ulogu u određivanju nekog svedočanstva kao vrednog izvora, uzbudljivog štiva ili istinite priče? Milutin M. Ristić (1891–1970), rođen je u selu Turicama kraj Čačka. Po izbijanju Prvog svetskog rata bio je mobilisan u Skopskom đačkom bataljonu, u klasi koja je ostala upamćena kao klasa „1300 kaplara“. Sa ostacima svog bataljona je prošao Albaniju, da bi, posle boravka na Krfu, bio prebačen na Solunski front. Preživevši Prvi svetski rat, Ristić je upisao Pravni fakultet 1921. godine. Posle studija neko vreme je radio kao advokat, da bi se potom zaposlio u državnoj administraciji. Obavljao je službu sreskog načelnika u raznim mestima Kraljevine SHS/Jugoslavije, doteravši i do položaja podbana Vardarske banovine. Posle kapitulacije Kraljevine u Drugom svetskom ratu, Ristić je dospeo u zarobljeništvo, iz kojeg je pušten zbog zdravstvenih problema. Za vreme nemačke okupacije, Ristić je nastavio da vrši službu sreskog načelnika. Taj period njegovog života je obeležen raznim kontroverzama, koje su doprinele tome da Ristić, bežeći od nemačkih vlasti, oslobođenje dočeka u ilegali. Pod optužbom da je neprijatelj naroda, Ristić je kratko vreme proveo u zatvoru OZNE u Čačku, da bi ubrzo bio pušten na slobodu. Ostatak života je proveo u penziji, boraveći sa suprugom u Loznici. Bio je član Udruženja nosilaca Albanske spomenice. Dragoljub S. Ranković (1894–1936) rođen je u Beogradu. U leto 1913–1914. godine završio je Prvu beogradsku gimnaziju, ali nije uspeo da položi i Viši tečajni ispit. U rat je mobilisan iste godine. Sačuvane stranice njegovog dnevnika počinju sa dešavanjima na Solunskom frontu. U Gorničevskoj bici, oktobra 1916. godine, na položaju „Polog“, Ranković je teško ranjen u nogu. Evakuisan je za Afriku gde je proveo ostatak rata. Uprkos brojnim operacijama, aprila 1918. godine, proglašen je za vojno nesposobnog. U Beograd se vratio aprila 1919. godine, gde je nastavio školovanje. Po polaganju Višeg tečajnog ispita, zaposlio se u Ministarstvu socijalne politike i narodnog zdravlja. Tokom 1919–1925. godine studirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu. U međuvremenu se oženio i dobio troje dece. Vremenom je napredovao u Ministarstvu, pa je stigao na poziciju višeg savetnika. Istovremeno bio je jedan od aktivnijih članova Udruženja ratnih invalida Kraljevine Jugoslavije. Preminuo je 1936. godine u 42. godini.

Nije Jugoslavija greška. Greška smo svi mi, ovakvi kakvi smo sada... Gubili su Obrenovići ratove, a snažili Srbiju. Da li je to poraz? A on, evo, pobedio u svim ratovima, slavi ga ceo svet, a Srbija, biološki, na umoru. Da li je to pobeda? Da li je stvaranje Jugoslavije bilo veliko delo ili tragična zabluda – glasi pitanje nad pitanjima koje u novom romanu Vuka Draškovića sam sebi postavlja glavni protagonista, kralj Aleksandar Karađorđević, tvorac i prvi vladar nove države Južnih Slovena na početku XX veka. Sa kojim se dilemama nosio, sa kakvim se nasleđem i preprekama susreo po završetku Prvog svetskog rata, koje su domaće i strane sile ometale stvaranje velike države od Soluna do Alpa, koja je bila njegova državna ideja i kako je zamišljao budućeg građanina zemlje četiri puta veće od predratne Srbije – čitalac će saznati iz ove knjige koja preispituje istorijsku ulogu i uspostavlja ljudski lik kralja Aleksandra Karađorđevića, od stvaranja Kraljevine SHS 1918. do atentata u Marselju 1934. godine. Bez ulepšavanja i bez omalovažavanja, Vuk Drašković nam iznosi unutrašnju borbu i dileme regenta i kralja Aleksandra, proslavljenog vrhovnog komandanta Srpske vojske u Velikom ratu, koji nam, u jednoj dramatičnoj ispovesti, iznosi svoju viziju države, već tada ugrožene mnogim pukotinama...

Format: 16,5x23,5 cm Broj strana: 724 Pismo: ćirilica Povez: tvrd ISBN: 978-86-515-0996-7 Izdavač / Saizdavač: RTS, Prometej, Arhiv Jugoslavije „Dnevnik" obuhvata vreme kada je obavljao diplomatske poslove; iz tog razloga je, pre svega, posvećen spoljnoj politici Kraljevine Srbije. „Dnevnik" počinje 1896, a završava se 1920. godinom. Premda nije redovno vođen i ima praznina - dnevni zapisi od avgusta 1916. do kraja 1918. godine su redovni, opširni i sadržajni - kad se pogleda u celini, predstavlja imponzantno delo i po obimu i po značaju podataka korisnih istraživačima Velikog rata, pre svega za proučavanje diplomatije Srbije, njenih odnosa sa saveznicima i neprijateljima, kao i uloge određenih ličnosti u svim tim zbivanjima.

Format: 16,5x23,5 cm Broj strana: 724 Pismo: ćirilica Povez: tvrd ISBN: 978-86-515-0996-7 Izdavač / Saizdavač: RTS, Prometej, Arhiv Jugoslavije „Dnevnik" obuhvata vreme kada je obavljao diplomatske poslove; iz tog razloga je, pre svega, posvećen spoljnoj politici Kraljevine Srbije. „Dnevnik" počinje 1896, a završava se 1920. godinom. Premda nije redovno vođen i ima praznina - dnevni zapisi od avgusta 1916. do kraja 1918. godine su redovni, opširni i sadržajni - kad se pogleda u celini, predstavlja imponzantno delo i po obimu i po značaju podataka korisnih istraživačima Velikog rata, pre svega za proučavanje diplomatije Srbije, njenih odnosa sa saveznicima i neprijateljima, kao i uloge određenih ličnosti u svim tim zbivanjima.