Iz recenzije: ’’Istočni Belfast. Žarko, suvo leto 2014. Temperaturu podižu i Svetsko prvenstvo u fudbalu i požari koji bukte po gradu kao stihijska najava tradicionalnih vatri uoči parade 12. jula. Ko ih podmeće? Mitsko biće ili psihopata? Vatrogasce i policajce na ulicama mladići gađaju čime stignu. U pozadini je živo sećanje na nasilje u nedavnom periodu Nevolja. I žive navike da se problemi rešavaju nasiljem. U Belfastu, kao i na mnogim drugim mestima, strane sveta pre svega označavaju verske, političke, kulturne i navijačke podele. Iako i Džonatan Mari i Sami Egnju, glavni junaci Palikuća, žive u istočnom Belfastu, verovatnoća da se njihovi putevi ukrste je mala jer ih deli nevidljiva, ali teško prekoračiva linija klase i obrazovanja: jedan je neurotični izdanak visoke srednje klase, a drugi preobraženi član porodice neobrazovanih nasilnika. Zahvaljujući drami roditeljstva, koja im je zajednička, oni se ipak sreću i otvaraju jedan drugom. Realnost, imaginacija i mit prepliću se u romanu Džen Karson na takav način da je teško povući granice među njima, a smešno je često u susedstvu tragičnog. Kao što biva u životu.’’

Iz recenzije: ’’U romanu je riječ o prvoj polovici XVI. stoljeća, koje je obilježeno provalom Turaka u srednju Europu i jačanjem mletačke vlasti u Dalmaciji. Dubrovnik je u okruženju uzajamno zaraćenih država i državica uspio očuvati neovisnost sve do poraza Ugarske kod Mohača (1526), kad je potpao pod vrhovnu vlast turskoga sultana, pod kojom je ostao zamalo 300 godina. Roman je idealan obrazac hrvatskoga novopovijesnog romana u kojemu će čitatelj otkrivati nove prostore analogija s vremenom u kojem boravi.’’

Iz recenzije: ’’Roman Filip – priča o orahovu kovčežiću živa je slika iskustva naraštaja koji pripada shizofrenu vremenu, onom u kojem nastaju podvojenosti društva i podvojenosti u društvu. Predajući i tijelo i duh vjeri u novo doba i idejama o novom socijalističkom društvu slobode, jednakosti, bratstva i jedinstva, Filip Čavlina, dijete dalmatinskoga krša i kamena, poslije povratka sa služenja vojnoga roka u rodni kraj kroči prostorom kojemu više ne pripada i koji ne pripada njemu. Obećanja modernih proroka o novom i boljem svijetu socijalističkoga društva te nemogućnost razumijevanja i prihvaćanja brzih promjena u društvu i sustavu okosnica su ove romaneskne priče o prepuštanju struji i dobrovoljnome izgnanstvu.’’

Iz recenzije: „Robert Merl (Robert Merle, 1908-2004) francuski pisac, dobitnik prestižne Gonkurove nagrade. Svojim specifičnim načinom pripovedanja i sjajnim osećajem kako za psihološko stanje čoveka koji je u smrt oterao dva i po miliona ljudi tako i za detalje koji oduzimaju dah, vodi čitaoca kroz neverovatnu tragičnost jedne epohe. Psihologija čoveka koji je smrt sveo na brojeve pokazuje svu nečovečnost nacizma što je u to vreme nametnuto kao opšteprihvatljiva norma."

Odlomak: Šenoa pripovijeda kako su Mlečani uspjeli uvjeriti zapadni svijet, osobito papu Klimenta i nadvojvodu Ferdinanda, kako uskoke kao razbojnike u interesu mira i čovječanstva treba uništiti.

Iz recenzije: ’’Radnja romana zbiva se na razmeđu 18. i 19. stoljeća u vrijeme burnih povijesnih događaja izazvanih revolucijom u Francuskoj 1789. godine. Hrvatska je u to doba bila podijeljena: sjeverozapadni dio zemlje je u Habsburškoj Monarhiji, a Istra, Primorje i Dalmacija pod vlašću Mletačke Republike... U bitkama protiv Napoleona u Italiji, na austrijskoj strani, sudjeluju i mnogi Hrvati, među njima i oni iz Primorja i Dalmacije o kojima je riječ u romanu... Običaje, navike, naravi, događaje, povijesne i nepovijesne ličnosti Aralica kreira s tolikom preciznošću, s gotovo nevjerojatnim detaljizmom, a i s velikom sklonošću prema neobičnosti, da literarna slika djeluje nestvarno. Graditelj svratišta, kao kruna prognaničke tetralogije, roman je iznimne uvjerljivost i: ima priču, sudbinu, ideje i - gotovo nevidljiv, što znači izvrstan jezik.’’

Sadrži sledeće priče: Mali, Čokolada, Jugo 45, Divlje srce, Klinika Beti Ford, Lutrija, Mnogi i sledeće parabole: Trojica, Zlato, Običaj, Smrt istorije, Sultan Muhamad Tughlak iseljava Delhi, Biti Arif Vuković, Sećanje.

Reč izdavača: ’’Gjalski je bio sanjar i lirik, ali bio je istovremeno i svjedok i svojevrsni kroničar zagorskoga plemenitaškoga svijeta osuđenoga na propast. U ovoj je knjizi ponuđeno deset njegovih pripovijedaka: Noćni zapisak iz doma, Na groblju, Perpetuus, Žrtva, Pelud, Lirski intermezzo, Čudnovati tesar, Sveta noć, Nacionalna ekonomija i Sa šetnje.’’

Zbirka izabrane poezije.

Reč izdavača: ’’Znameniti Marul, jedna od legendarnih osobnosti hrvatske kulture, veliki pisac, intelektualac i rodoljub, ali ujedno i priznati europski humanist, svojim je spjevom Judita - označio novo veliko doba naše nacionalne književnosti i tako s pravom zadobio ime oca hrvatske književnosti. Uz modernu transkripciju teksta u knjizi se nalazi i pretisak prvog izdanja, cjelovit rječnik Judite s komentarima a pobrojena su i sva izdanja Judite izišla od 1521. do 1995.’’

Reč izdavača: ’’Aristofanove komedije danas, osim umjetničkoga, kazališnoga i literarnog užitka, pružaju i velik broj podataka o svakidašnjem životu klasične Grčke (u 5. st. pr. Krista). Iz njih upoznajemo političke prilike u Ateni i u Grčkoj tog razdoblja, upoznajemo svakodnevan život Atenjana (od rođenja do smrti), s mnogo detalja, funkcioniranje atenske države i gradskih institucija i ostale pojedinosti. U knjizi je šest Aristofanovih komedija: Arhanjani, Oblaci, Ose, Mir i Žabe. Kako se dugo smatralo da je Aristofan nerazumljiv bez bilježaka, uz svaku je komediju dan i komentar u kojemu se podrobno objašnjavaju sve realije iz teksta.’’

Zbirka pozorišnih kritika i eseja.

Iz recenzije: ’’Selemovo dugogodišnje promišljanje teatra, u teorijskome i praktičnom smislu, predstavljeno je tekstovima i raskošnim fotografskim materijalom podijeljenim u četiri bloka: Listovi niz vrijeme, Pisati režiju, Razgledi i Vecernji poslovi u kojima znalački i zavodljivo redateljski iščitava operna i dramska djela upozoravajući nas na likove, njihove odnose i dramske prijepore u kojima se nalaze te na sve ono što pripada jeziku i maniri teatra a što se ne može prevesti ni u kakav drugi jezik. Posebnu čitateljsku pozornost zaslužuju autorovi tekstovi o osobama koje su obilježile teatar našega vremena. Selemovo strastveno pripovijedanje o teatru i postavljanju predstava intimni je dnevnik o jednom vremenu oslikanome svjetlošću kazališta, dakako.’’

Detalji predmeta Stanje Polovno ZAVOD ZA UDžBENIKE - Novi Sad 1994 god. Ivana Brlić Mažuranić - PRIČE IZ DAVNINA - očuvana - L/C

Detalji predmeta Stanje Polovno Kulturno dobro Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine Pátria. 36 l., Budapest 1913. Broširane korice, mađarski jezik, 36 strana, ilustrovano. Kompletno, kompaktno, nije podvlačeno, korice pohabane (prednja potpisana), hrbat napukao, flekice. Dobro stanje. ➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡

Detalji predmeta Stanje Polovno Cena knjige bitno smanjena Povez : mek Broj strana : 450 Stanje : oštećenja na koricama , potamnelost po bočnoj površini strana inače knjiga u dobrom stanju

U četvrtoj zbirci pesama Arkam gori Aleksandar Petrović Babić izlazi „iz trećeg lica / kao iz tesnog / spandeksa / antiheroja“ i započinje šetnju kroz razrušenu Republiku Arkam. Autor oslikava stripovsku psihomitologiju bića čija je jedina nada da ga „kao kontrabandu“ bilo ko izvede iz te države koja se „deli / na sve sitnije / komade hleba“. Arkam gori jeste poezija degradirane zajednice koja se udaljava od arhetipskog Čoveka dok tipsko postaje primitivno, a mitsko: infantilno mitomansko. Ko nije spreman da čita podeljenu stvarnost, ni sebe u njoj, nije spreman za ovu antiavanturu. Ko zaplovi, saznaće šta u drugoj realnosti radi Bob Dilan, a šta u ovoj, zaboga, radimo svi mi.

Zbirku čine priče koje su pristigle na konkurs za Nagradu “Leposava Mijušković” za najbolju kratku kvir priču. U uži izbor za nagradu ušle su priče “Ulica Pipacs” Bojana Krivokapića, “Svedoci” Vere Kurtić, “Sve naše što ste imali” Nemanje Ilića, “Obećanje” Milana Živanovića, a pobedu je odnela priča “Niko više ne ide u raj” Sare Sarić.

Prva faza istorijskog razvoja nesvrstanosti odigrava se u vreme koje je nastupilo neposredno posle Drugog svetskog rata i trajalo sve do Beogradske konferencije šefova država ili vlada nesvrstanih zemalja. U tom periodu nesvrstanost se najpre javila kao individualno spoljnopolitičko opredeljenje pojedinih vanblokovski orijentisanih država južne i jugoistočne Azije, Jugoslavije kao jedine evropske države i država Bliskog istoka, a kasnije, posle 1955, širila se u dubinu afričkog kontinenta. Uporedo s procesom dekolonizacije i pojavom sve većeg broja novooslobođenih zemalja, otpočeo je i proces njihovog regionalnog okupljanja i, s regionalnih osnova, zajedničkog istupanja u međunarodnim odnosima. Postepeno, težnja nesvrstanih zemalja za proširivanjem međusobne saradnje dovodila je do prvih kontakata njihovih državnika, koji nisu imali isključivo afričko-azijsko regionalno obeležje, već daleko širi, univerzalni značaj…

Pet priča iz bliske budućnosti. Najčitaniji savremeni skandinavski pisac. Dobro došli na Ostrvo pacova, u postpandemijsku Ameriku, gde imućni na vrhovima nebodera čekaju na evakuaciju dok se oni manje srećni bore po ulicama za opstanak. U Brisaču naučnik koji istražuje večni život u poslednjem trenutku aktivira brisač sećanja pomoću kog može da zaboravi sve, jer je sećanje opasno. Cvrčci pripovedaju o dva najbolja prijatelja koji se na putu za trke s bikovima u Pamploni zaljubljuju u istu devojku. Protivotrov prati otuđenog sina koji planira posetu ocu na farmi zmija u Africi. Na kraju, u epskom i opakom Crnom skakaču srećemo psihologa Lukasa Majera, za kog se ispostavlja da je profesionalni ubica u službi međunarodnih korporacija. Poigravajući se žanrovima, Ju Nesbe ispituje šta je to što pokreće i određuje sudbinu čoveka kao pojedinca, ali i jedinke u društvu – ima li mesta za ljubav, saosećanje i pravdu čak i u ekstremnim uslovima borbe za opstanak? Ju Nesbe je jedan od najpopularnijih svetskih pisaca kriminalističkih romana. Oklopno srce, Solomonovo slovo, Policija, Sin i Žeđ, poslednji roman iz serijala o Hariju Huleu, bestseleri su Sandej tajmsa. Njegove knjige su prevedene na pedeset jezika i prodate u više od trideset tri miliona primeraka u svetu.

Psihoanalitička praksa je neodvojiva od njene teorije. Ova knjiga se, upravo, rukovodi navedenim uvidom. Osnove psihoanalitičke prakse shvaćene u smislu danas već uveliko klasičnog talking cure-a nužno podrazumevaju refleksivno poznavanje logike ustrojstva struktura nesvesnog. Tako nešto, naprosto, ne biva moguće bez ozbiljnog uzimanja u obzir strukture i dinamike čovekove jezičke kompetencije. Normalnost i patologija subjekta analitičkog iskustva bitno se očitavaju u polju govora. Za psihoanalizu su relevantne idiosinkrazije i aberacije govorećeg subjekta, kako na semantičkom tako i na prozodijskom planu. Govor subjekta analitičkog iskustva nije vođen samo lingvističkim strukturama nesvesnog, već i sadržajima prisutnim u džepovima psihoticizma, koji, neminovno, uvode u igru ono prelingvističko, prozodijsko. Međuigru značenja i zvuka i njihovih efekata. S tim u vezi, nameće se pitanje: da li se, i na koji način, pomenuti uvidi mogu dovesti u sklad sa poznatom Rikerovom tezom o neophodnosti kako hermeneutike tako i energetike u psihoanalizi? Gordana Vulević je nastavnik na Odeljenju za psihologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu.Objavljuje radove iz oblasti psihoanalize, semiologije i teologije. Autor je knjige Razvojna psihopatologija objavljene 2016. godine u izdanju Akademske knjige, Novi Sad.

Nije bilo ništa neobično u pojavi tog mladića koji je ušao u londonsku „Marlboro” galeriju lepih umetnosti na izložbu jednog od najvećih živih slikara. Neobična je, u stvari, bila ponuda da naslika portret njegove bake kao poklon za njen 80. rođendan. Čitava stvar postaje još bizarnija kada legendarni ekspresionista bude čuo ime te gospođe. U pitanju je niko drugi do najprodavanija spisateljica na svetu, kraljica krimi-romana, od koje je samo još Šekspir prodao više knjiga. Treba reći da čitav taj skoro pa nemogući projekat opstaje samo zahvaljujući odlučnosti i viziji tog mladića, pogotovu ako se uzme u obzir da stara gospođa nije ni najmanje zainteresovana za duga i naporna poziranja, dok slikar isprva ne nalazi ništa zajedničko sa svojim potencijalnim modelom. Ipak, 1969. godine, kada je čovek prvi put sleteo na Mesec, Evropa vri zbog studentskih nemira, u Vijetnamu je rat na vrhuncu, dvoje ostarelih umetnika se nalaze i počinju rad na portretu. U narednih 6 sesija njih dvoje se polako upoznaju i zbližavaju kroz razgovore o ljubavi, smrti, umetnosti, otkrivajući svoje strahove, žudnje i davno pokopane uspomene. Tako je nastao čuveni Kokoškin portret Agate Kristi.

Iz recenzije: ’’Od grčkih filozofa do bivših ruskih špijuna, upotreba otrova kao sredstva za završetak života, bilo atentatom, ubojstvom, samoubojstvom ili pogubljenjem, ima povijest koja seže više od 2000 godina unatrag. I prije nego što je Sokrat prihvatio svoju sudbinu ispijajući kukutu, umrlo je sigurno bezbroj ljudi od posljedica gutanja otrova iz prirode. No, često otrovi imaju i korisna svojstva kao što pokazuje primjer fluorovodika, koji je važna kemikalija u proizvodnji herbicida, farmaceutika i fluorescentnih žarulja. Otrovi – ilustrirana povijest istražuje prirodu toksičnosti i otkriva kako su otrovi u ljudskoj povijesti imali presudnu i često neočekivanu ulogu i u dobru i u zlu. Razmatra niz otrovnih tvari te opisuje slučajeve trovanja, i one poznate i one zloglasne.’’

Iz recenzije: ’’Raskošna, diskretna a zapravo senzacionalna monografija o pola veka trajanja najprestižnije nagrade za poeziju u Srbiji. Precizna hronologija i istorija nagrade pored bibliografija donosi i draž žive pesničke reči laureata i članova žirija i ekskluzivne fotografije sa dodela. Dokument o tome da poezija ima važnu funkciju i van korica knjige, dokument važan za istraživače, pesnike, one koji će tek pisati i nadati se, ali i za one koji je nisu dobili.’’

Iz recenzije: ’’Starogrčki termin za poeziju bio je ποιεῖ (poiei) što znači činiti, stvarati. Međutim, stvaralac i stvaranje su dva termina koja prevazilaze okvire književnosti i umetnosti. Svako ko pravi nešto jeste stvaralac, ali nije svako stvaranje kreativno. Stojanovića zanima, pre svega, umetničko stvaranje, naročito književno, kao kreativna delatnost, a kao takvo ono obuhvata i nauku. Kreativni stvaraoci su i naučnici i umetnici. Sve ono što nosi novinu u sebi možemo smatrati umetničkim ili naučnim delom, a one koji stvaraju takva dela s pravom nazivamo umetnicima i naučnicima. U središtu ove knjige nalazi se pisac, umetnik, u vremenu i kroz vreme; njegov odnos prema svetu, kao i odnos drugih umetnika, pisaca, književnih kritičara i teoretičara prema njemu. U njoj su sadržani pokušaji da se uspostave čvršći standardi u vrednovanju književnih dela. Vrednost svakog pojedinačnog, ili ukupnog, dela nekog stvaraoca služi kao jedina osnova za procenjivanje i utvrđivanje nečijeg mesta u nekoj kulturi ili u širem svetskom prostoru. Stojanović se trudi da pokaže i dokaže da nečiju vrednost nije teško utvrditi ni neposredno posle objavljivanja nečijeg dela ako svoj sud baziramo na četiri osnovna kriterijuma: intelektualnoj moći, estetskoj vrednosti, mudrosti i idejama. Autor ove knjige smatra da nije teško proceniti intelektualnu moć određenog pisca, ispoljenu u nekoj knjizi, estetsku vrednost, mudrost i ideje (koje možemo zanemariti ako analiziramo poeziju). Upotrebljavajući ove kriterijume, a naročito uporednim analizama, relativno lako možemo utvrditi koji su pisci, ili pesnici, intelektualno moćniji, estetski jači, mudriji i kod kojih pisaca je prisutan i elaboriran veći broj važnih ideja. Stojanović postavlja neka nova pitanja i, nudeći odgovore na njih, bori se za uspostavljanje jasnijih i čvršćih književnih standarda, kao i za revalorizaciju srpske književnosti.’’