62485) Contemporary Implant Dentistry , Carl E. Misch , Mosby Elsevier 2008 , third edition ; Savremena implantološka stomatologija na engleskom jeziku urn to this new third edition for consistent outcomes on even your most complex implant cases! World-renowned dental implantologist Carl E. Misch gives you expert advice and guidance on the various surgical approaches to placing implants in the revision of his best-selling classic. Over 1,000 full-color illustrations depict details of implants, related materials, and surgical procedures, while well-known contributors (Mohamed Sharawy, Martha Warren Bidez, Adriano Piatelli, and others) share a wealth of knowledge in their respective fields. This third edition provides an excellent opportunity for you to develop and refine your skills and experience more consistent, predictable clinical outcomes. Thorough explanations of the rationale for implants and their specific characteristics discuss why different options work better for different patients; the rationale behind implant materials and sizes; and the overall science of osteointegrated implants – providing a full understanding of how implants behave under certain circumstances and how to make the best choices for implant patients. Chapter on Diagnostic Imaging and Techniques focuses on the latest technology available to determine patient conditions, familiarizing you with recent advances and how they apply to treatment planning principles. Section on Treatment Planning discusses the rationales for implant placement, variables in implants and patient conditions, and the four degrees of jaw bone density, Dr. Misch’s best-known criterion for successful implant placement. Prepares you for actual treatment by reviewing scientific fundamentals such as applied anatomy, biomechanical principles, current biomaterials, prevention and management of dental infections, and pharmacologic considerations. Surgical procedure chapters are of benefit to the implant surgeon and are critical to the restoring dentist who wants to better understand and appreciate surgical concepts. Over 1,000 full-color illustrations depict details of implants, related materials, and surgical procedures. Brand-new coverage includes: Key Implant Positions and Number, Ideal Implant Surgery, Extraction Socket and Barrie Membrane Bone Grafts, Sinus Pathology and Complications of Sinus Grafts, Immediate Loading for a Single Tooth, Partially Edentulous and Completely Edentulous Patient. Important updates include indications and contraindications for rationale of biomechanical treatment plans, layered approach to bone grafting, autograft block bone grafting, soft tissue surgery, and implant esthetics and maintenance. A new chapter on Tissue Engineering uses current information on platelet-rich plasma membranes and other elements of tissue engineering so you can take advantage of appropriate materials. Emphasis on evidence-based implant outcomes provides valuable information on which procedures have the greatest likelihood of success and lowest risk of complications. tvrd povez, format 22 x 28 cm , ilustrovano, DELOVI TEKSTA PODVLAČENI ili zapisivano po marginama , ne utiče na čitljivost i didljivost teksta, 1102 strane

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Eng. Jezik! Retko !!! Contents - Power - Confrontation - Rebellion Nakon pobjede partizana koja je 1944. godine dala komunistima kontrolu nad Jugoslavijom, Đilas je postao jedan od Titovih najbližih suradnika. Desetljeće kasnije izbačen je iz CK i zatvoren devet godina. Njegov unutarnji izvještaj o revoluciji koja je pošla po zlu je bolna, strastvena knjiga gorkih istina. Milovan Đilas (Podbišće, kod Mojkovca, 4. jun 1911 — Beograd, 20. april 1995) bio je crnogorski i jugoslovenski komunista, pa disident, učesnik Narodnooslobodilačke borbe, politički teoretičar, i pisac iz Crne Gore. Rođen je 4. juna 1911. godine u selu Podbišće, kod Mojkovca. Sam Đilas piše da u njegovom bratstvu nije bilo ni glavara ni junaka. Bratstvo Đilasa se izdvojilo iz Vojinovića. Đilasov predak bio je dobar skakač (arhaično za skočiti - đilasnuti), na osnovu čega je dobio nadimak Đilas što je kasnije preraslo u prezime.[1] Đilasov otac Nikola je prihvatao komunističku ideologiju svoje dece, sa napomenom da jedino ne prihvata da Crnogorci nisu Srbi smatrajući da ako Crnogorci nisu Srbi onda Srba nema.[2] Imao je i starijeg brata Aleksu i mlađeg Milivoja. Školovao se u Kolašinu i Beranama, gde završava osnovnu školu i gimnaziju. Za vreme pohađanja gimnazije aktivno se bavio pisanjem pesama, zapaženih od strane učenika i nastavnika. U to doba prihvata i levičarske ideje. Posle završetka gimnazije, odlazi u Beograd gde počinje da studira filozofiju i pravo na Beogradskom univerzitetu, 1932. godine. Tada se povezuje sa ilegalnom skojevskom organizacijom i vrlo brzo postaje član SKOJ-a, septembra 1932. godine. Za vreme studija, aktivno je radio i kao skojevski poverenik na štampanju, pisanju i rasturanju propagandnog materijala. Vršio je propagandni rad po Univerzitetu i objašnjavao studentima ciljeve i zadatke radničkog pokreta i ilegalne KPJ. Zbog toga je nekoliko puta bezuspešno izbacivan sa studija. Krajem 1932. njegovu aktivnost zapazilo je i članstvo KPJ, pa je Milovan Đilas aprila 1933. godine primljen u KPJ. Za vreme velike provale komunista u Beogradu, policija ga je uhapsila u avgustu 1933. godine, na pijaci. Milovan Đilas je prebačen u Glavnjaču, gde su ga ispitivali Dragi Jovanović i Svetozar Vujković. Nije ništa priznao, pa je bio pretučen i ostavljen celu noć da bez odeće leži u svojoj ćeliji. Sutradan mu je počelo suđenje pred Opštinskim sudom grada Beograda, koji ga je po Zakonu o zaštiti države osudio na pet godina zatvora. Robija u Sremskoj Mitrovici Policijski snimak Milovana Đilasa u sremskomitrovačkoj kaznionici 1933. Za vreme svog boravka u Sremskoj Mitrovici, Milovan Đilas je uspeo da prevede tri romana Maksima Gorkog i deset njegovih pripovedaka, na dva džaka toalet-papira, jer mu nije bilo dozvoljeno korišćenje papira. Takođe je preveo i Miltonov „Izgubljeni raj“, koji će kasnije nagraditi profesor Miloš Đurić. Islednici su ga nekoliko puta zatvarali u samicu, tražili da otkrije partijsku liniju, ali nisu uspeli. Milovan Đilas je jedne večeri bio toliko pretučen, da ujutru nije mogao da stoji na nogama. Zato je rešio da započne štrajk glađu. Sva jela koja bi mu se servirala prosipao bi i vraćao. Krajem 1934. godine imao je srčanih problema, pa su ga na predlog lekara prebacili u udobniju ćeliju i više nije bio u samicama. Punu kaznu nije izdržao. Pomilovan je i iz zatvora je izašao početkom 1936. godine. Po izlasku iz zatvora, stanovao je kod svog prijatelja sa studija na periferiji Beograda. Nastavio je da se bavi komunističkom propagandom. Rad u Partiji do početka rata Za Milovana Đilasa je čuo i generalni sekretar KPJ Josip Broz Tito. On je tada probao na sve načine da se poveže s njim i da iskoristi njegovu sposobnost na jačanju Partije. Tito šalje direktivu da se Milovan Đilas nađe na partijskom savetovanju u Zagrebu početkom 1938. godine. Na sastanku u Zagrebu, Milovan Đilas je dobio od Tita zadatak da organizuje slanje dobrovoljaca za Španiju. Iste godine je bio izabran u Centralni komitet Komunističke partije Jugoslavije. U maju 1939. učestvuje na Zemaljskoj konferenciji u Šmarnoj gori kao delegat iz Srbije, a početkom 1940. godine Milovan Đilas je primljen u Politbiro CK KPJ. Radio je u uređivanju članka „Za čistoću i boljševizaciju Partije“, koju je u nastavcima pisao Tito. Pokretao je niz časopisa koji su favorizovali KPJ: „Naša Stvarnost“, „Sodobnost“, „Književni Savremenik“, „Mlada Kultura“ itd. Za vreme pristupanja Trojnom paktu i prvih narodnih nezadovoljstava, Tito šalje Đilasa u Beograd da izveštava Partiju o narodnim utiscima. U Beograd stiže sa svojom ženom Mitrom Mitrović, sa kojom je zajedno pošao u rat kasnije. U Beogradu mu se pridružio i Rade Končar. Đilas se uoči demonstracija sastao sa Dragoljubom Jovanovićem, vođom levih zemljoradnika i rekao mu da će se komunisti bez obzira na demonstracije zalagati za borbu. Nakon završetka demonstracija, poslao je svoju ženu da iznese Titu raport. Po dolasku Tita u Beograd, učestvuje na sastanku Politbiroa u Molerovoj ulici. Prvih dana posle napada Nemačke na Sovjetski Savez učestvuje na sastanku Agitpropa CK za Srbiju. Narodnooslobodilačka borba Ivo Lola Ribar i Milovan Đilas Đilas za vreme Drugog svetskog rata Milovan Đilas učestvuje na sastanku Politbiroa CK KPJ, 4. jula 1941. godine, kada je određen za opunomoćenog delegata CK za Crnu Goru. Na njega su prenesena vanredna ovlašćenja po partijskoj i vojnoj liniji, s pravom smenjivanja rukovodstva i s pravom kažnjavanja. Kao član Politbiroa, automatski je izabran i za člana Vrhovnog štaba. Odmah je otišao u Crnu Goru i zajedno sa kapetanom Arsom Jovanovićem organizovao ustanak i bio je komandant Privremene Vrhovne komande nacionalnooslobodilačkih trupa za Crnu Goru, Boku i Sandžak. Posle splašnjavanja Trinaestojulskog ustanka i savetovanja u Stolicama, na njegovo mesto je upućen Ivan Milutinović, a on je povučen u Vrhovni štab, gde je imao zaduženje za propagandni rad i učestvovao je u uređivanju lista „Borba“, u oslobođenom Užicu. Optuživan je za zločine koje su partizani počinili u Crnoj Gori na početku rata, takozvana Leva skretanja, koja je opisao, ali se i ogradio sa objašnjenjem da u to vreme nije ni bio u Crnoj Gori.[3] Zajedno sa Mitrom Bakićem dočekao je prvu englesku vojnu misiju, koju je predvodio kapetan Bil Hadson u Petrovcu na Moru. Zajedno su ga odveli u partizanski Vrhovni štab u Užicu. Povlačio se zajedno sa Vrhovnim štabom prema Zlatiboru, pa dalje u Sandžak. Milovan Đilas se pred kraj 1941. nalazio s Vrhovnim štabom u Sandžaku, gde radi na prikupljanju ostalih partizanskih jedinica, koje su se povlačile posle pada Užičke republike. U trenucima malaksavanja partizanskog pokreta posle progona iz Srbije, Milovan Đilas radi na ujedinjavanju i na još većem angažovanju boraca za dalje borbe. Tek u martu 1942. godine ponovo odlazi u Crnu Goru, u kojoj se u međuvremenu rasplamsao partizansko-četnički građanski rat. Momčilo Cemović, koji se najviše bavio ovim periodom Đilasovog ratovanja, smatra da su CK KPJ i Vrhovni štab poslali Đilasa da utvrdi stvarno stanje i smeni odgovorne rukovodioce, što je on i učinio. Radio je na uređivanju partijskog lista „Borba“, koja je obnovljena u Bosanskoj krajini, u selu Driniću. Radio je i na uređivanju organa CK KPJ „Proletera“, izrađivao je Biltene Vrhovnog štaba, radio je na radio-stanici „Slobodna Jugoslavija“, na rasturanju članka „Nacionalno pitanje u Jugoslaviji u svjetlosti narodnooslobodilačke borbe“ po Crnoj Gori, Hercegovini i Sloveniji. Za vreme operacija „Vajs“ i „Švarc“, povlačio se zajedno sa Vrhovnim štabom. Bio je prisutan na Martovskim pregovorima, možda najkontroverznijom epizodom NOR-a, pod lažnim imenom Miloš Marković. Polovinom 1944. poslat je na čelu misije Vrhovnog štaba zajedno sa generalom Velimirom Terzićem u Moskvu. Dobio je čin general-lajtnanta i imao je zadatak da kao političar prikaže situaciju u Jugoslaviji. Na povratku iz Sovjetskog Saveza, Đilas je doneo Titu zlatnu sablju, poklon Prezidijuma Vrhovnog sovjeta SSSR. Od maršala Konjeva mu je doneo kao dar lični dvogled. U jesen 1944. Đilas je zajedno sa Titom, Kočom Popovićem i Pekom Dapčevićem učestvovao u razgovorima koji su u Beogradu vođeni sa šefom sovjetske vojne misije u Jugoslaviji, generalom Kornjejevim. Aprila 1945. Đilas i Tito odlaze u Moskvu na potpisivanje ugovora o prijateljstvu i uzajamnoj pomoći Jugoslavije i Sovjetskog Saveza. U toku Narodnooslobodilačkog rata (NOR), poginula su oba Đilasova brata. Stariji brat Aleksa zvani „Bećo“ (1906—1941), ubijen je 2. novembra 1941. godine u okolini Bijelog Polja, a posle rata je 1951. godine proglašen za narodnog heroja Jugoslavije. Mlađi brat Milivoje zvani „Minjo“ (1914—1942), streljan je 5. marta 1942. godine u Jajincima, kao zatočenik logora na Banjici. Sestra Dobrana (1921—1942) poginula je u borbama sa četnicima i Bugarima na jugu Srbije, dok je otac Nikola (1871—1943) bio ubijen od strane balista u Srbici, kod Kosovske Mitrovice.[4][5][6] Borba sa Informbiroom Na otvaranju Kominforma u gradu Šklarska Poremba, u zapadnoj Poljskoj, u septembru 1947. godine, Milovan Đilas, zajedno sa Edvardom Kardeljom je predstavljao KPJ. Početkom 1948. godine, Đilas dobija poziv iz Moskve da učestvuje u nekim diskusijama oko Albanije. Đilas odlazi iz Beograda za Moskvu, vozom preko Rumunije, zajedno sa tadašnjim Načelnikom Političke uprave Generalštaba JA, Svetozarom Vukmanovićem Tempom i Načelnikom Generalštaba JA, general-pukovnikom Kočom Popovićem. Učestvovao je u razgovorima sa Staljinom, Bulganjinom, Vasiljevskim i Antonovim. Misija Đilasa u Moskvi je trajala do marta 1948. godine, kada se vratio u Beograd. Učestvovao je na svim sednicama Politbiroa prilikom objavljivanja kompromitujućih pisama iz Moskve i radio je na sastavljanju odgovora u ime CK KPJ. Po objavljivanju Rezolucije Informbiroa u Bukureštu, pozvan je da dođe u Centralni komitet, jer je Radio Prag tada uveliko prenosio Rezoluciju protiv Komunističke partije Jugoslavije. Na noćnoj sednici u Belom dvoru je određen da napiše odgovor CK KPJ na optužbe Informbiroa. Za vreme borbe sa Informbiroom, Milovan Đilas je bio stalno sa Partijom, učestvovao je na svim Plenumima i sednicama. Radio je na pisanju članaka u „Politici“ i „Borbi“. Početkom 1953. godine je izabran za predsednika Savezne narodne skupštine FNRJ. Nova misao Milovan Đilas je počeo u „Borbi“ od 11. oktobra 1953. godine da objavljuje svoje članke o najsloženijim pitanjima Partije, njene reforme i budućeg razvitka Jugoslavije. Bilo je ukupno 17 ovakvih članaka koji su osim u Borbi izlazili i u listu „Nova misao“. Đilasovi članci su izazvali veliku diskusiju u Savezu komunista Jugoslavije i u najširim masama. Naročito je bio upečatljiv poslednji Đilasov članak pod nazivom „Anatomija jednog morala“, gde je stao u odbranu glumice Milene Dapčević, žene Peka Dapčevića, izrugivanjem žena ostalih partijskih funkcionera. Đilas je time otvoreno napao komunizam kao sistem, samo u uvijenoj formi. Tri dana posle poslednjeg članka Milovana Đilasa, 7. januara 1954. godine, „Borba“ je objavila ogradu Izvršnog komiteta CK SKJ od Đilasovog pisanja. Napomenuto je da su Đilasovi članci izazvali zabunu u redovima članova Saveza komunista, da su članci direktno protivni odlukama VI kongresa KPJ i da su ništavni za čitav politički sistem. Milovan Đilas je izjavio Izvršnom komitetu da će obustaviti dalje objavljivanje svojih članaka. Međutim, za to je bilo kasno, jer je Izvršni komitet već najavio sazivanje vanrednog Plenuma, gde će se slučaj Milovana Đilasa naći na dnevnom redu. O ovom sazivanju Đilas je obavešten na dan zasedanja. III vanredni Plenum CK SKJ U Beogradu je 16. i 17. januara 1954. održan Treći vanredni plenum CK SKJ posvećen Milovanu Đilasu. Tako je i jedna tačka dnevnog reda dobila naziv „Slučaj Milovana Đilasa i pitanje provođenja odluka VI kongresa SKJ“. Plenum je otvorio Tito i javno kritikovao Đilasova pisanja. Istakao je da je Đilas zapravo napao Savez komunista, da je pokušao da izazove anarhiju, da je propovedao čistu demokratiju i tako srozao Savez komunista. Na sednici je iskritikovan i Vladimir Dedijer, jer je kao urednik „Borbe“ radio na uređivanju Đilasovih članaka. Na kraju zasedanja Đilas je izašao za govornicu i, izjavom da mu se „vratila vera u Savez komunista“ i da će i sam glasati za rezoluciju koja ga osuđuje, pokajnički priznao krivicu. Plenum je doneo odluku da su shvatanja Milovana Đilasa u osnovi protivna političkoj liniji usvojenoj na VI kongresu SKJ, pa je tako Đilas izazvao zabunu i zbunjenost u celoj Partiji, izolovano delovao protiv Partije i time pokušao da razbije idejno jedinstvo celog Saveza komunista. Zato je Plenum isključio Milovana Đilasa iz CK SKJ i udaljio ga sa svih funkcija u Partiji i kaznio poslednjom opomenom. Đilas podnosi pisanu ostavku na dužnost predsednika Savezne narodne skupštine FNRJ, a 19. aprila 1954. godine je vratio i partijsku knjižicu, kada je obrazložio da se od tada više ne smatra članom SKJ i da po svojoj volji istupa iz članstva.[7] Decembra 1954. Đilas daje intervju dopisniku „Njujork Tajmsa“, u kome kaže da zemljom vladaju najveći reakcionari. Zbog toga se pokreće tajni sudski postupak u Beogradu, gde je izveden i Vladimir Dedijer, kao simpatizer Đilasa. Milovan Đilas je 24. januara 1955. godine osuđen na uslovnu kaznu zatvora od jedne i po godine, kao i Dedijer. I pored izrečenih opomena, Đilas objavljuje svoje novo delo, „Nova klasa i analiza komunističkog sistema“. Ponovo u Sremskoj Mitrovici Delovanje Milovana Đilasa u trenutku kada se više nije nalazio ni na jednoj funkciji u zemlji bilo je vezano isključivo za pisanje. U vreme početka Mađarske revolucije protiv komunizma, Milovan Đilas je u svom intervjuu 24. oktobra 1956. godine javno podržao revoluciju. Nakon toga je stavljen pod policijsku prismotru, a 27. novembra sud ga je zbog „antijugoslovenske delatnosti“ osudio na tri godine zatvora. Kaznu je izdržavao u Sremskoj Mitrovici. Za vreme robije, od 1957. do 1959. godine, napisao je studiju „Knjiga o Njegošu“.[8] Na slobodu je pušten početkom 1958. godine. Po puštanju iz zatvora, nastavio je sa pisanjem. Tada je završio i svoju knjigu „Nesavršeno društvo“, gde je komunizam upoređivao sa Morovom utopijom. Đilas je 1961. godine napisao knjigu kojoj je dao naslov „Razgovori sa Staljinom“. Uz pomoć nekih stranih dopisnika uspeo je da rukopis pošalje izdavačkoj kući „Harcourt Brace Jovanovich“ u Njujorku, koja ju je objavila. Zbog svog antikomunističkog delovanja, po drugi put je uhapšen 7. aprila 1962. godine u svom stanu, u Palmotićevoj ulici. 14. maja 1962. izveden je pred Okružni sud i osuđen na 13 godina zatvora i ograničenje građanskih prava u trajanju od pet godina. Đilas je svoju kaznu ponovo izdržavao u Sremskoj Mitrovici. Tu je dobio i teži napad slepog creva, pa je operisan, a neki su pretpostavljali da je trovan u zatvoru. Za vreme izdržavanja zatvorske kazne, napisao je veći broj rukopisa i svakodnevno je vodio dnevnik. U zatvoru je završio svoje delo „Razgovor sa Staljinom“ i roman „Crna Gora“, opširniju knjigu o Petru Petroviću Njegošu i dr. Iz zatvora je izašao 31. decembra 1966. godine. Iz zatvorskog perioda sačuvana su pisma koja je razmenjivao sa svojom suprugom Šteficom. Objavljena su pod nazivom „Milovan Đilas: Pisma iz zatvora”, a priredio ih je njihov sin Aleksa Đilas.[9] U inostranstvu Nakon puštanja iz zatvora, Đilas je dobio jedno posebno priznanje 1967. godine: američki časopis „National Review“, uvrstio ga je na svoje stupce zajedno sa poznatim antikomunistima. Sredinom 1968. godine, jugoslovenske vlasti su dozvolile Đilasu i njegovoj ženi da otputuju u inostranstvo. Đilas je otišao prvo u Englesku, zatim u SAD, Austriju i Italiju. Podržao je Velike studentske demonstracije 1968. godine u Beogradu i pisao po novinama o tome. U Londonu je boravio od 4. do 13. oktobra 1968. kao gost ministra za kulturu laburističke Vlade, Dženi Li. Iz Engleske je otputovao u Sjedinjene Države. U Americi je boravio oko dva meseca, uglavnom na Univerzitetu Prinston kao gostujući profesor. Tu mu je pomagao najviše izdavač Vilijam Jovanović, koji je imao svoju izdavačku kuću („Harcourt Brace Jovanovich“). On će odmah po Đilasovom dolasku početi sa štampanjem njegovih knjiga. U Njujorku je Đilas 9. decembra 1968. primio nagradu „Sloboda“, koju su pre njega između ostalih dobili Vili Brant, Vinston Čerčil, Pablo Kazals i Žan Mone. Nakon kraćeg zadržavanja u Austriji i Italiji, Đilas se 12. decembra 1968. ponovo vraća u Beograd. Početkom 1970. godine izrečena mu je zabrana putovanja zbog kritika na račun SKJ i čitavog partijskog rukovodstva u zemlji. Poslednji dani Tabla na zgradi u Palmotićevoj ulici u kojoj je stanovao Milovan Đilas Milovan Đilas je živeo u Beogradu, u svom stanu u Palmotićevoj ulici broj 8. Na ovoj kući je u septembru 2011. postavljena spomen-ploča[10] U Beogradu se najviše družio sa akademikom Matijom Bećkovićem. Pred smrt je oslepeo na jedno oko. Ostavio je oporuku da bude sahranjen po srpskom pravoslavnom običaju, angažovanjem sveštenika. To je bio redak primer nekadašnjeg komuniste da se sahrani po crkvenim običajima. Preminuo je u svome stanu u Palmotićevoj ulici, 20. aprila 1995. u Beogradu. Sahranjen je u porodičnoj grobnici u rodnom selu Podbišću, uz crkvene obrede. Milovan Đilas oženio se 1936. Mitrom Mitrović, docnijim visokim komunističkim funkcionerom, s kojom je imao ćerku Vukicu (1948—2001). Od Mitre se razvodi 1952. kad se ženi Štefanijom Barić (1921—1993), s kojom sledeće godine dobija sina Aleksu. Stav o crnogorskoj naciji Đilas je nakon oslobođenja 1945. promovisao stav da su Crnogorci posebna nacija izdvojena iz etničkog srpstva, da bi se posle pada sa vlasti odrekao tog stava.[11] U listu „Borba“, 1. maja 1945. objavio je članak pod naslovom „O crnogorskom nacionalnom pitanju“, gde je tvrdio da su „Crnogorci porijeklom Srbi“, ali da su tokom istorije profilisali svoju posebnu naciju. Đilas je vremenom promenio mišljenje o ovom pitanju,[12] pa se krajem 1980-ih u nizu intervjua izjašnjavao kao Srbin, pa je čak u jednom izjavio: Da su se Crnogorci formirali u naciju besmisleno je sa naučne tačke gledišta...

KNJIGA JE NOVA, NECITANA. UTOPIJA, 2008 TIRAZ: 500 PRIMERAKA Narod bluza je najznačajnija studija o nastanku muzike američkih crnaca, ali i knjiga o američkoj kulturi, ekonomiji i društvu, i od suštinske je važnosti za razumevanje odnosa crnaca i belaca. Pošto je shvatanje muzike nemoguće bez dubokog poniranja u istoriju naroda čiji je ona izraz, nastanak bluza se ne može razumeti bez razjašnjena procesa transmutacije crnaca od Afrikanaca do Amerikanaca. Poznati američki dramski pisac, pesnik i politički aktivista Leroa Džouns, danas Amiri Baraka, svojim dramama, novelama, pesmama i esejima je tokom prošlog stoleća odlučujuće uticao na američke crnce da se udalje od problema asimilacije i integracije u belo američko društvo i okrenu sebi samima i sopstvenom iskustvu sveta. RETKO!!!!!!!!!!!

Veliki format,tvrde korice,zastitni omot koji je ostecen,oko 400 stranica,lepo ocuvana knjig

Privreda i društvo 1-2, Maks Veber O Maksu Veberu: Radomir D. Lukić Izdavač: Prosveta Biblioteka: Karijatide. Filozofska biblioteka Prevod dela: Wirtschaft und Gesellschaft Prevod: Olga i Tihomir Kostrešević Godina: 1976 Broj strana: XXI +1222 Format: 24x17 Povez: tvrd Očuvanost: vrlo dobro Sociologija - osnovni pojmovi; sociologija : ekonomija; vlast – tipologija; sociologija prava; sociologija religije.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Morfologija i varijabilnosti Mirko pl. Vidaković (Lemeš, 29. listopada 1924. - Zagreb, 15. kolovoza 2002.) je bio hrvatski botaničar i dendrolog, stručnjak za genetiku šumskog drveća. Po struci je bio šumarski inženjer. Rodom je bio bački bunjevački Hrvat.[1] Bio je član HAZU i predavač na Šumarskom fakultetu u Zagrebu, kao i višegodišnjim predstojnika Arboretuma u Trstenom. Radio je kao stručnjak za UNDP i FAO u Pakistanu, Vijetnamu i Mađarskoj. Osnovao je zajedno sa šumarima uprave Našice prvu klonsku sjemensku plantažu hrasta lužnjaka u Hrvatskoj 1996. godine. Vidaković, Mirko, hrvatski šumarski stručnjak (Svetozar Miletić kraj Sombora, Vojvodina, 29. X. 1924 – Zagreb, 15. VIII. 2002). Diplomirao je (1949) i doktorirao (1953) na Poljoprivredno- šumarskom fakultetu u Zagrebu. Redoviti profesor Šumarskoga fakulteta od 1971. Vodio je Odjel za šumarsku genetiku u bivšem Jugoslavenskom institutu za četinjače, Jastrebarsko 1960–74. Redoviti član JAZU od 1981. Kao ekspert FAO-a u Šumarskom institutu u Peshawaru (Pakistan) 1966–69., a kao konzultant FAO-a u tri navrata u Vijetnamu. U ime IUFRO-a rukovodio je izradbom monografija eur. vrsta šumskog drveća. Sustavnim istraživanjima međuvrsne hibridizacije otkrio je postojanje spontanih hibrida između munike i crnoga bora, crnog i alepskoga bora, alepskog i brucijskoga bora. Objavio je više od 150 znanstvenih i stručnih djela. Glavna djela: Četinjače, morfologija i varijabilnost (1982), Golosjemenjače (2004., s J. Franjićem). God. 1977. dobio je godišnju nagradu »Ruđer Bošković«, 1981. Nagradu za životno djelo, a nagradu IUFRO-a 1990.

DESET PESAMA MOGA BRATA - Svetomir Nastasijević Izdavač: Beograd Godina izdanja: 1963. Povez: meki Broj strana: 32 Pismo: latinica Stanje: dobro

Odlično stanje Poljsko-hrvatski rječnik Rječnik Milana Moguša i Nede Pintarić prvi je poljsko-hrvatski rječnik u Hrvatskoj. Obuhvaća više od 100 000 natuknica i pripada tipu opsežnih informativnih rječnika. Rađen je po suvremenim leksikografskim i leksikološkim normama, uz uključivanje nove pragmemske i frazemske razine radi boljega razumijevanja poljskoga i hrvatskoga govornog jezika. Namijenjen je prije svega studentima i prevoditeljima te znanstvenicima, gospodarstvenicima, turistima kao i široj javnosti. Cilj je rječnika zbližavanje govornika obaju jezika u najrazličitijim segmentima njihove komunikacije. Rečnici Poljskog jezika Poljski jezik

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Lighter Than Air: An Illustrated History of the Development of Hot Air Balloons and Airships David L. Owen David Owen autor je knjiga Skriveni dokazi i Skrivene tajne. Opsežno je pisao o vojnim prijevarama, špijunaži te je napisao i producirao televizijske dokumentarce o računalnim zločinima i elektroničkoj obavještajnoj službi. Lakši od vazduha: ilustrovana istorija razvoja balona na vrući vazduh i vazdušnih brodova Balon na vrući zrak izumili su Joseph Michel i Jacques Étienne Montgolfier u Francuskoj 1783. godine. Prvi uspješan let u slobodnom balonu ostvarili su Jean-François Pilâtre de Rozier i Marquis d`Arlandes 21. studenog 1783. godine. Poletjevši iz vrta dvorca La Muette kod Pariza, dosegli su visinu od gotovo 1.000 m, letjeli su iznad grada otprilike 25 minuta, prešavši udaljenost od 12 km. Prvi ženski aeronaut bila je Marie Elisabeth Thible, francuska operna pjevačica koja se 4. srpnja 1784. godine uzdigla u Montgolfierovom balonu iznad Lyona. Baloni na vrući zrak se i danas uobičajeno koriste kao slobodni baloni, dakle baloni koji nemaju izravno upravljanje smjerom leta, već smjer leta određuje vjetar. Balon na vrući vazduh je letelica lakša od vazduha koja se sastoji od vreće, koja se zove omotač, koji sadrži zagrejani vazduh. Ispod je okačena gondola ili pletena korpa (u nekim balonima za velike udaljenosti ili visine, kapsula), koja prevozi putnike i izvor toplote, u većini slučajeva otvoreni plamen izazvan sagorevanjem tečnog propana. Zagrejani vazduh unutar omotača čini ga plutajućim, jer ima manju gustinu od hladnijeg vazduha izvan omotača. Kao i kod svih aviona, baloni na vrući vazduh ne mogu leteti izvan atmosfere. Koverta ne mora da bude zatvorena na dnu, pošto je vazduh unutar omotača pod približno istim pritiskom kao i okolni vazduh. Kod modernih sportskih balona omotač je uglavnom napravljen od najlonske tkanine, a ulaz balona (najbliži plamenu gorionika) je napravljen od materijala otpornog na vatru kao što je Nomek. Moderni baloni su napravljeni u mnogim oblicima, kao što su raketni brodovi i oblici raznih komercijalnih proizvoda, iako se tradicionalni oblik koristi za većinu nekomercijalnih i mnoge komercijalne primene. Balon na vrući vazduh je prva uspešna tehnologija leta koja nosi ljude. Prvi let balonom na vrući vazduh bez veze sa ljudskom posadom izveli su u Parizu, Francuska, Žan-Fransoa Pilatr de Rozije i Fransoa Loran d`Aland 21. novembra 1783. [1] u balonu koji su kreirala braća Montgolfije. 2] Prvi balon na vrući vazduh koji je leteo u Americi lansirao je iz zatvora Valnut Street u Filadelfiji 9. januara 1793. godine francuski aeronaut Žan Pjer Blanšar.[3] Baloni na vrući vazduh koji se mogu pokretati kroz vazduh, a ne samo da lebde sa vetrom, poznati su kao termalni vazdušni brodovi. Istorija Glavni članak: Istorija baloniranja Predmoderni baloni bez posade Nebeski fenjer Preteča balona na vrući vazduh bio je nebeski fenjer (pojednostavljeni kineski: kǒng míng dēng; tradicionalni kineski: kǒng míng dēng). Zhuge Liang iz kraljevstva Šu Han, tokom ere Tri kraljevstva (220–280 n.e.), koristio je ove vazdušne lampe za vojnu signalizaciju.[4] Mongolska vojska je proučavala Kongming fenjere iz Kine i koristila ih u bici kod Legnice tokom mongolske invazije na Poljsku.[5] Ovo je prvi put da je balon poznat u zapadnom svetu. U 18. veku, kolonijalni brazilski jezuitski sveštenik Bartolomeu de Gusmao zamislio je vazdušni aparat nazvan Passarola, koji je bio prethodnik balona na vrući vazduh. Svrha Passarole je bila da služi kao vazdušni brod kako bi se olakšala komunikacija i kao strateški uređaj.[6] Godine 1709. Jovan V iz Portugala je odlučio da finansira projekat Bartolomeua de Gusmana nakon peticije jezuitskog sveštenika,[7] a demonstracija bez posade izvedena je u Casa da Indiji u prisustvu Jovana V, kraljice Marije Ane od Austrije, koja je kao svedoci italijanski kardinal Mikelanđelo Konti, dva člana portugalske Kraljevske akademije istorije, jedan portugalski diplomata i jedan hroničar. Ovaj događaj bi skrenuo pažnju Evrope na ovaj događaj i ovaj projekat. U kasnijem članku od 20. oktobra 1786. godine londonskog Dejli Univerzalnog registra navodi se da je pronalazač mogao da se podigne korišćenjem svog prototipa. Takođe 1709. godine, portugalski jezuita je napisao Manifesto summario para os kue ignoram poderse navegar pelo elemento do ar (Kratki manifest za one koji nisu svesni da je moguće ploviti kroz element vazduha); ostavio je i projekte za vazdušni brod sa posadom. Značajni balonista Džulijan Not, 1970-ih; pretpostavio je da su pre dva milenijuma stvaranje geoglifa linija Naske mogli da vode vođe Naske u balonu, verovatno najranijim letovima balonom na vrući vazduh u istoriji čovečanstva.[8] Godine 1975. da bi podržao ovu teoriju, dizajnirao je i pilotirao praistorijski balon Naska, tvrdeći da je koristio samo metode i materijale koji su bili dostupni Pre-Inka Peruancima pre 1.000 godina.[9][10] Prvi let sa posadom Model balona braće Montgolfije u Londonskom muzeju nauke Francuska braća Žozef-Mišel i Žak-Etjen Montgolfje razvili su balon na vrući vazduh u Anoneu, Ardeš, Francuska, i javno ga demonstrirali 19. septembra 1783. godine, izvodeći let bez posade u trajanju od 10 minuta. Nakon eksperimentisanja sa balonima bez posade i letova sa životinjama, prvi let balonom sa ljudima u avionu, privezani let, izveo je 15. oktobra 1783. godine ili oko njega Žan-Fransoa Pilatre de Rozije, koji je izveo najmanje jedan privezan let iz dvorišta radionica Reveillon u Faubourg Saint-Antoine. Kasnije istog dana, Pilatre de Rozijer je postao drugi čovek koji se popeo u vazduh, dostigavši visinu od 26 m (85 stopa), što je dužina užeta.[11][12] Prvi slobodan let sa ljudskim putnicima obavljen je nekoliko nedelja kasnije, 21. novembra 1783. godine.[13] Kralj Luj KSVI je prvobitno odredio da će osuđeni zločinci biti prvi piloti, ali je de Rozije, zajedno sa markizom Fransoa d`Alandom, uspešno podneo peticiju za tu čast.[14][15][16] Prva vojna upotreba vruće vazdušni balon se dogodio 1794. tokom bitke kod Flerusa, kada su Francuzi koristili balon l`Entreprenant za posmatranje.[17] Žan-Pjer Blanšar postao je prva osoba koja je letela balonom na vrući vazduh u raznim zemljama, uključujući Sjedinjene Države, Holandiju i Nemačku. Njegov najistaknutiji let prešao je Lamanš ka zamku Dover u pratnji Džona Džefrisa, koji se dogodio 7. januara 1785. Godine 1808. Blanšar je doživeo srčani udar dok je leteo balonom iznad Haga, pao je sa svog balona i doživeo fatalne povrede. Njegova supruga Sofi Blanšar nastavila je njegovu profesiju, ali je takođe umrla deceniju kasnije na balonu, zbog festivala vatrometa koji je izazvao zapaljenje vodonika u balonu.

Odlične kao na slikama Jovan Sterija Popović Laža i paralaža Tvrdica Karlovci i njegova okolina Grlica

Enciklopedija slikarstva i grafike - dr Lotar Altman. Odlično očuvana knjiga, kao nova. Kupljena je 2016. godine. Za studente cena: 3500 dinara. Broj strana:639. Tvrdi povez. Kvalitetan papir. Izdavač:AKIA Mali princ, Beograd. Enciklopedija slikarstva i grafike pruža sveobuhvatan pregled ovih disciplina, dajući podatke o umetnicima različitih zemalja i epoha – od pećinskog slikarstva do pop arta, performansa i kompjuterske umetnosti. Enciklopedija obuhvata više od 2.500 odrednica – biografija umetnika i stručnih članaka. Objašnjene su stilske epohe, stručni termini iz oblasti likovne umetnosti, umetničke tehnike i materijali, udruženja umetnika i slikarske škole. Neke od tema, na primer, rimsko slikarstvo, barok, impresionizam, dadaizam i istaknuti umetnici Mikelanđelo, Rembrant, Rubens, Pikaso u drugi, predstavljene su opširnijim preglednim člancima sa reprodukcijama njihovih dela – date su u zasebnim odrednicama na marginama. Mnogobrojne strelice upućuju i povezuju pojedine odrednice, podstičući čitaoca da proširi svoja saznanja. Više od sedam stotina kvalitetnih reprodukcija u boji na svojevrstan način dopunjuju tekstualni deo. Na realiziciji ovako obimnog dela angažovan je tim vrhunskih svetskih autora, istoričara umetnosti, arheologa, i vrsnih poznavalaca oblasti slikarstva i grafike. Tu su, između ostalih, Lotar Altman, Marijana Bernhard, Gabrijela Bogner, Margit Bogner, Stanislava Dvoržak, Hajderosa Engelhart, Sibila Gapa, Rikarda Heft, Barbara Kalepmajer.

Vladan Čokić - Poreklo i srodstvo familija doseljenih u Šumadiju u XVIII veku Na osnovu predanja pretpostavlja se poreklo i srodstvo familija u Šumadiji. Uporednim korišćenjem arhivske građe i genetičke genealogije otvorena je nova mogućnost za demografsko i etnološko istraživanje doseljenika preovlađujuće dinarske struje u Šumadiji (oblast Jasenica) iz 18. veka. Visokoreprezentativan uzorak obuhvata kako četvrtinu naselja tako i četvrtinu stanovništva u ispitivanim opštinama (Mladenovac, Smederevska Palanka i Topola). Korišćeni su rajinski popisi iz osmanskih arhiva od 15. do 18. veka, austrijski popisi iz prve polovine 18. veka, čibučki i arački tefteri iz prve polovine 19. veka, popisi stanovništva iz druge polovine 19. veka, školske upisnice iz 19. i 20. veka, kao i crkvene matične knjige od 1837. godine pa do polovine 20. veka. Upotrebom arhivske građe sastavljeni su detaljni rodoslovi 16 familija (oko 300 godina stari, sa 3516 članova), u okviru 5 zajednica familija – bratstava. Mnoga predanja o zajedničkom pretku bratstava su potvrđena u poslednjem dostupnom osmanskom popisu iz 1741. godine. Tokom dva veka demografske analize, primetan je pad nataliteta nakon Prvog svetskog rata i ukazano je na značaj imunizacije u kontekstu dečjeg mortaliteta, dok konstantan pad bračnih zajednica imamo nakon Drugog svetskog rata u ispitivanim familijama Jasenice. Tri veka prisustva i brakova na jednom području otvara mogućnost endogamije, koja je potvrđena kroz familijarno praćenje. Prikupljen je 181 uzorak za DNK analize Y hromozoma od članova ispitivanih familija na osnovu rodoslova. Populacionom genetikom je potvrđena pretežna zastupljenost haplogrupa I2a i R1a kod 151 obuhvaćene familije (u okviru 17 bratstava), što odgovara proseku na državnom nivou. Međutim, imamo povećanu zastupljenost haplogrupe R1b (17,2%) i potpuno odsustvo haplogrupe E1b1b, što se drastično razlikuje od prosečne zastupljenosti istih u Srbiji. Ovi rezultati pouzdano otkrivaju da su familije koje nose različita prezimena, iz iste geografske oblasti, paternalno povezane i da postojane razlike alela između familija potiču od genskih mutacija kod zajedničkog pretka bratstva. 511 str., tvrd povez, 32 cm

Izdavač:: Zadužbina Svetog manastira Hilandara Godina izdanja:: 2023. Broj strana: 608 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 29 cm NOVO Sveti kralj Milutin, grupe autora, u izdanju Zadužbine Hilandar, otkriva čovjeka i vladara koji se na raskršću svjetova – Istoka i Zapada hrabro sučelio sa brojnim izazovima i promijenio zacrtane paradigme velikih sila Šesnaest uglednih stručnjaka i istraživača srpskog srednjeg vijeka odazvalo se na poziv ove zadužbine da na sveobuhvatan i slikovit način predstave ličnost kralja Stefana Drugog Uroša Milutina, njegovu vladavinu i nasljeđe. Prilozi su posebno pisani za ovu priliku i ovu knjigu, osmišljenu kao zbornik monografskog tipa, povodom 700 godina od upokojenja Svetog kralja Milutina, kralja i samodršca sve srpske i pomorske zemlje i drugog ktitora Svetog manastira Hilandara. Jedan od recenzenata profesor emeritus Univerziteta u Majncu i inostrani član Srpske akademije nauka i umetnosti /SANU/ Ginter Princing rekao je da je ova knjiga naučna prekretnica i veliki uspjeh, te da će se na njoj u velikoj mjeri zasnivati sva dalja istraživanja kralja Milutina i njegovog vremena u budućnosti. Temeljnom i multidisciplinarnom naučnom argumentacijom, u nečemu i sučeljenih stavova, 16 stručnjaka grade jedinstvenu sintezu koja slojevito i detaljno oslikava epohu zlatnog doba srpskog srednjeg vijeka. Pri tome pružaju uvid u sva aktuelna saznanja savremene istoriografije i donose svježinu novih rješenja za mnoga otvorena pitanja tog doba, a pred čitaocem je mogućnost dubljeg i istančanijeg razumevanja ličnosti i djela kralja Milutina. Radove upotpunjuje devet mapa i čak 228 ilustracija, koje pridonose boljem sagledavanju epohe.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Slikar Steva Pavkov, bio je izrazit predstavnik savremenog poetskog nadrealizma, istodobno zasnovan na tradiciji fantastike, lirizma i ekspresionizma, sažimajući realno viđenje i mitsku figuraciju. Pri tome, dajući maha svom senzibilitetu i zvučnoj orkestraciji kolorita. Opredeljujući se za likovnu umetnost, Steva Pavkov je završio srednju i višu umetničku školu, a potom 1985. i Akademiju umetnosti u Novom Sadu u klasi profesora, poznatog slikara, Isidora-Bate Vrsajkova. Već za vreme školovanja, 1979. se zaposlio u Galeriji savremene likovne umetnosti- Poklon zbirci Rajka Mamuzića, u kojoj je 1992. postavljen u zvanje upravnika, te u potkrovlju uredio sebi mali atelje.Promocija monografije ovog velikog slikara, bila je u Muzeju Vojvodine juna 2014. STEVA PAVKOV 1952 - 2009 , Dragojla Živanov , Mile Ignjatov , Muzej Vojvodine 2014 , odlično očuvano, tvrd povez, format 24 ,5 x 31 cm , zaštitni omot, 196 strana

MARKO ČELEBONOVIĆ Stojan Ćelić Autor: Stojan Ćelić Izdavač: Srpska akademij nauka i umetnosti i Izdavački zavod Jugoslavija Biblioteka: Srpski slikari i vajari XIX i XX veka Godina izdanja: 1977 Broj strana: 123 Format: 27,5 x 22,5cm Povez: Tvrdi povez sa zaštitnim omotom Opis i stanje: Ilustrovano, veoma dobro - odlično očuvano 23.09.2023

HIZBULAH - BOŽJA PARTIJA - Dragan Todorović Izdavač: INSTITUT ZA POLITIČKE STUDIJE Beograd Godina izdanja: 2010. Povez: broš Broj strana: 226 Pismo: latinica Stanje: vrlo dobro

LOGIKA NAUČNOG OTKRIĆA - Karl Poper Izdavač: NOLIT Beograd Godina izdanja: 1973. Povez: tvrd Broj strana: 493 Pismo: latinica Stanje: dobro

Matica crnogorska 2017 795 strana : geografske karte očuvanost 5-

Matica crnogorska 2016 839 strana očuvanost 5-

Ekonomski fakultet 2016 god.,tvrd povez,veliki format(28x23),903 str.,ilustrovano,odlična. Knjigu šaljem samo nakon prethodne uplate na račun,postexpres ili cc paket. 2482g

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Lekovito bilje Gajenje, sakupljanje, upotreba Jan Kišgeci Važnost ove knjige je u tome što omogućava svima koji žele da gaje i koriste lekovito i aromatično bilje, da dođu do saznanja o tome koji je najbolji način za proizvodnju, sakupljanje i prirmenu, što je neophodno jer se poslednjih godina uviđa da sintetički preparati nisu svemoćni i da je stara veština lečenja, razvijana vekovima, nepravedno zanemarena. Prof. dr Jan Kišgeci, veliki autoritet u poznavanju lekovitog bilja na prostorima našeg dela Evrope. Njegova velika hrestomatija zasniva se na savremenom naučnom poznavanju biljaka i njihovih lekovitih svojstava.

- Handbook of Community Psychiatry Springer, 2012 648 str. tvrdi povez stanje: vrlo dobro Hunter L. McQuistion (Editor), Wesley E. Sowers (Editor), Jules M. Ranz (Editor), Jacqueline Maus Feldman (Editor) Editorial Reviews From the Back Cover Recent years have seen the exponential growth of behavioral health services and technologies, with an expanding public behavioral health picture to match. In community psychiatry especially, person-centered competencies and issues continue to gain in prominence. The Handbook of Community Psychiatry reflects the rapid changes in the field, providing basic and specialized information in areas such as epidemiology, person-centered planning and care, innovations in practice, and treatment of special populations. Organized for maximum comprehension and retention, the text is packed with helpful visuals and technological links. The Handbook: Defines community psychiatry, reviews the history of the field, and expands on the guiding principles underlying practice. Devotes separate chapters to the major clinical competencies. Details evidence-based interventions and emerging models of treatment. Addresses the future of the field with chapters on systems and administrative issues, and updates on workforce and professional education and development. Features useful tables, figures, illustrations, and callout boxes throughout the text. Has capacity for software and internet formatting, including CD access, Kindle, and handheld applications. Coverage this comprehensive and practical makes the Handbook of Community Psychiatry indispensable to psychiatrists at all stages of their careers, as well as educators, students, trainees, and administrators in psychiatry and community behavioral health. Given the multidisciplinary nature of behavioral health services, the Handbook is an invaluable reference for psychiatric nurses, nurse practitioners, and physician assistants; social workers; community psychologists; counselors, and case managers. -------- About the Author Hunter L. McQuistion, MD is Associate Clinical Professor of Psychiatry, Columbia University College of Physicians & Surgeons and Director of the Division of Outpatient & Community Psychiatry in the Department of Psychiatry and Behavioral Health at The St. Luke`s & Roosevelt Hospitals in New York City. Wesley E. Sowers, MD is Clinical Associate Professor of Psychiatry, University of Pittsburgh Medical Center; Director, Center for Public Service Psychiatry Western Psychiatric Institute and Clinic; and Medical Director, Allegheny County Office of Behavioral Health. Jules M. Ranz, MD is Clinical Professor of Psychiatry, Columbia University College of Physicians & Surgeons and Director of the Public Psychiatry Fellowship, N.Y.S. Psychiatric Institute. Jacqueline Maus Feldman, MD is the Patrick H. Linton Professor and Vice Chair for Clinical Services in the Department of Psychiatry/University of Alabama at Birmingham. -------- Table of Contents: Part I. Introduction and background. The present and future of community psychiatry : an introduction / Hunter L. McQuistion, Wesley E. Sowers, Jules M. Ranz, and Jacqueline Maus Feldman History of community psychiatry / Jacqueline Maus Feldman. Part II. The basics : central pillars of community psychiatry. Epidemiology in community psychiatry / Dana March and Ezra S. Susser Public health, prevention, and community psychiatry / Michael T. Compton Financing of community behavioral health services / Anita Everett, Wesley E. Sowers, and Hunter L. McQuistion Advocacy : the push and pull of psychiatrists / Jeffrey Geller Recovery and person-centered care : empowerment, collaboration, and integration / Wesley E. Sowers. Part III. The new : emerging keys to practice. Inspiring a welcoming, hopeful culture / Christie A. Cline and Kenneth Minkoff Collaborative person-centered planning / Neal Adams and Diane Grieder Peer service providers as colleagues / Paolo del Vecchio Telepsychiatry and e-mental health / Avrim B. Fishkind, Robert N. Cuyler, Michael A. Shiekh, and Mende Snodgress Traumatic stress in the community : identification and intervention / Paula G. Panzer, Elizabeth Snipes, and Caroline Peacock Cognitive behavioral therapy for psychosis (CBTp) / Michael Garrett Integrated care and psychiatrists / David A. Pollack, Lori E. Raney, and Erik R. Vanderlip. Part IV. Practicing : core clinical competencies and techniques. Cultural competence / Russell F. Lim Context-specific assessment / Stephen M. Goldfinger and Jacqueline Maus Feldman Motivational interviewing / Igor Koutsenok Team-based treatment / Carl C. Bell, Dominica F. McBride, Juanita Redd, and Hayward Suggs Psychiatric rehabilitation methods / Richard Warner Psychiatrist-led outpatient groups : putting our minds together / Leslie Hartley Gise and Benjamin Crocker Family therapy in public sector settings / Alison M. Heru Basic treatment techniques for persons with mental disorders and co-occurring substance use disorders / Richard N. Rosenthal. Part V. Tried and true : major evidence based practices. Evidence-based practices for co-occurring chemical dependency and mental illnes / Christine Yuodelis-Flores, Richard K. Reis, and W. Murray Bennett Case management and assertive community treatment / Richard J. Goscha, Charles A. Rapp, Gary R. Bond, and Robert E. Drake Supported employment / Kim T. Mueser and Gary R. Bond Behavioral and physical health self-management / Anthony J. Salerno and Paul J. Margolies Psychopharmacology and medication adherence / Ron Diamond Integrated family psycho-education : helping families help their loved ones recover / Susan M. Deakins and William R. McFarlane. Part VI. Heroes : promising practices and interventions. The role of psychiatry in permament supported housing / Sam Tsemberis, Benjamin Henwood, Van Yu, Alexa Whoriskey, and Ana Stefancic Fountain House and community psychiatry / Alan Dole Innovative community-based crisis and emergency services / Deepika Sabnis and Rachel Lipson Glick International trends in community mental health services / Alan Rosen, Paul O`Halloran, and Roberto Mezzina. Part VII. Applied public health : special populations. Homelessness and behavioral health in the new century / Hunter L. McQuistion Criminal justice : promoting public health and public safety / Fred C. Osher Disaster victims and the response to trauma / Matthew N. Goldenberg, David Benedeck, and Robert J. Ursano Veterans and war / Susan R. Rathmell, William G. Ryan, Susan D. Isbill, Misti J. Norton, Kristen R. Foster, Gabrielle Metz, and Darren L. Kennemer Clinical issues and programming for lesbian, gay, bisexual, and transgender populations / Ronald E. Hellman Child and adolescent community psychiatry / Charles Huffine Serving elders in the public sector / Carl I. Cohen and Fayaz Ibrahim Rural populations / Paulette Marie Gillig, Ann K. Morrison, and Helene Silverblatt. Part VIII. Making it all work : systems and administration. Transforming mental health systems and programs / Michael F. Hogan Exercising effective leadership / Jacqueline Maus Feldman Service and resource management / Wesley E. Sowers The medical director in community-based mental health care / Stephen Rosenheck and Jules M. Ranz Program evaluation and quality management / Robert Savage, Patricia F. Cornett, and Natalie P. Goodwin Mental health services research and community psychiatry / Mario Cruz. Part IX. Shaping the future : education, workforce, and professional development. Medical school and residency education in community psychiatry / Kathleen A. Clegg Public/community psychiatry fellowships / Jules M. Ranz Mentoring, supervision, and consultation in community mental health / Joel S. Feiner Ethics for community psychiatry : evidence-based policies and procedures / H. Steven Moffic and Herb Bateman. Nonfiction, Medicine, 1461431484

Izabrano delo, izabrao i priredio Damir Grubisa NICCOLO MACHIAVELLI 1-2 politicka dela, vojno teorijska rasprava, diplomatska izvestavanja, pisma,povesni spisi i knjizevna dela tvrd povez,extra kvalitet lista-plastificirani,format A4 globus zagreb 1985

Posveta Mice Popovica Milo Gligorijevic - Odgovor Mice Popovica Nezavisna izdanja 35 Godina - 1984. Knjiga u vrlo dobrom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,sa posvetom autora na prvoj strani,mek povez,ilustracije,format 16 cm,129 str. (00)

Časopisi pravoslavni misionar 40 brojeva od 1982 do 1991 godine,u dobrom su stanju.