Originalni bioskopski (filmski) plakat : VELIKO STOLEĆE / VELIKO STOLJEĆE Dokumentarni film Produkcija: Zagreb Film - 1958 Trajanje: 81`48` Režija: Krsto Škanata Krsto Škanata (12. januar 1924 - 18. februar 2017) je bio jugoslovenski i srpski filmski reditelj poznat po velikom broju dokumentarnih filmova. Njih je napravio u vreme Titove Jugoslavije i deo je imao propagadni karakter, a deo je prema tadašnjem režimu i njegovim aspektima imao kritičan odnos, a zbog čega su bili smeštani u bunker. Kao na fotografijama.. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat velikih dimenzija (oko 100 x 70 cm) : DARBY O`GILL & THE LITTLE PEOPLE Darby O`Gill and the Little People (sh. Darby O`Gill i mali ljudi) je američki igrani film snimljen 1959. u režiji Roberta Stevensona i produkciji Walta Disneya. Radnja, temeljena na pričama britanske spisateljice Herminie Templeton Kavanagh, je smještena u Irsku na kraj 19. vijeka i prikazuje kako se ostarjeli upravnik seoskog imanja Darby O`Gill (koga tumači Albert Sharpe) nadmeće s lokalnim vilenjacima na čelu sa kraljem Brianom (koga tumači Jimmy O`Deal). Film, u kome je Disney koristio trikove s kamerom kako bi stvorio iluziju minijaturnih vilenjaka, je imao određenog uspjeha; Disney ga je, međutim, naskinkronizirao za američko tržište, jer originalni dijalozi tamošnjoj publici nisu bili potpuno razumljivi zbog `teškog` irskog naglaska i korištenja lokalnog dijalekta. Darby O`Gill je, danas, pak, najpoznatiji po tome što je, zahvaljujući njemu, tada relativno nepoznati glumac Sean Connery, koji se pojavljuje u ulozi mladog radnika, na sebe skrenuo pažnju producenta Alberta R. Broccolija i tako dobio priliku da utjelovi lik Jamesa Bonda u filmu Dr. No nekoliko godina kasnije. Režija: Robert Stevenson Producent: Walt Disney Scenario: Lawrence Edward Watkin Uloge: Albert Sharpe, Janet Munro, Sean Connery, Jimmy O`Dea Odlično očuvan plakat. Pogledajte fotografije.

Originalni bioskopski (filmski) plakat: RAZMEĐA Dizajn plakata: Toni Politeo Razmeđa je jugoslovenski igrani film iz 1973. godine. Režirao ga je Krešimir Golik, a scenario je napisao Mirko Sabolović. Ovo je jedan od posljednjih jugoslovenskih igranih filmova koji je snimljen u crno-bijeloj tehnici. Snimlje je u Podgorcima kod Bjelovara. Pavle Vuisić je za glavnu ulogu dobio „Gran Pri“ na festivalu u Nišu. Režija: Krešimir Golik Scenario: Mirko Sabolović Uloge: Pavle Vuisić, Zdenka Trah, Anton Vrbenski, Jovan Stefanović... Odlično očuvan plakat. Kao na fotografijama. Dimenzije: oko 58,5 x 41,5 cm

Originalni bioskopski (filmski) plakat: NOĆI I JUTRA Ноћи и јутра је југословенски филм први пут приказан 14. јула 1959 године. Режирао га је Пјер Мајхровски а сценарио је написао Меша Селимовић. Радња филма је инспирисана стварним догађајима везаним за Мостарски партизански одред током 2 светског рата. У току офанзиве командант партизанског одреда је приликом једног извиђања с неколико бораца пао непријатељу у руке. Једна партизанска десетина, преобучена у немачке униформе, ослободила је из затвора своје другове, али без команданта јер је он убијен. Партизан Зира рекао је случајно његово име и то је непријатељу било довољно. Група стиже у часу кад је штаб одреда донео одлуку да се десетковани одред повуче у окупирани град док не прође непријатељска офанзива. Зиру мучи осећај кривице због смрти команданта Нине, брата његове жене Вере. Како ће Вери погледати у очи и признати истину... Режија: Пјер Мајхровски Сценарио: Меша Селимовић Главне улоге: Марија Кон, Властимир Ђуза Стојиљковић, Милан Срдоч, Борис Бузанчић Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Stari reklamni plakat za personalni računar ET-188 firme `Novkabel` Novi Sad Jugoslavija,iz 80-tih godina,ivice iskrzane,na pojedinim mestima se skinula boja. Dizajn:Oskar Štefan. Fotografij:Ivan Mojašević. Štampa:Forum,Novi Sad. Dimenzije:97cm x 68cm.

VJERUJ U MENE - GLAUBE AN MICH 1946 - FILMSKI POSTER [259] Stanje : kao na slikama Dimenzije : 98 x 68 cm

zenit i avangarda 20tih godina , beograd, narodni muzej 1983 96 x 68 cm 4 x presavijen obostrano stampan (lice plakat, poledjina katalog izlozbe) autor plakata RANKO NOVAK Zenitizam je avangardni pokret dvadesetih godina dvadesetog veka čiji je nastanak i razvoj vezan za časopis Zenit. Manifest zenitizma napisali su LJubomir Micić, Ivan Gol i Boško Tokin. Pokrenut je u ime humanizma i u antiratnom duhu. „Na idejnom planu zenitizam je bio u znaku oštre kritike evropskog civilizacijskog kompleksa, kojem je u duhu inovativnih tendencija ponudio panbalkansku kulturnu koncepciju, izrađenu na principima neoprimitivizma.` (Vida Golubović i Irina Subotić) Zenit je časopis koji je izlazio od 1921. do 1926. godine u Zagrebu i Beogradu kao međunarodna revija za umetnost i kulturu. Pokretač i njegov urednik bio je LJubomir Micić. Ukupno su objavljena 43 broja. Na početku rada, sa ovim časopisom sarađivali su Miloš Crnjanski, Dušan Matić, Stanislav Vinaver i drugi. Priloge su objavljivali i međunarodni saradnici Aleksandar Blok, Jaroslav Sajfert, Vasilij Kandinski, Anri Barbis... Zenit se od 1924. objavljuje u Beogradu, a 1926. godine je zabranjen zbog teksta „Zenitizam kroz prizmu marksizma“. ------------------------------------ -------------------------------------------------- Ranko Novak, hrvaško-slovenski oblikovalec, * 4. maj 1948, Zagreb. Novak je po zaključeni gimnaziji v Zagrebu diplomiral na Fakulteti za arhitekturo, gradbeništvo in geodezijo v Ljubljani, na Oddelku za arhitekturo. Že med študijem se je usmeril v grafično oblikovanje. Leta 1980 je bil soustanovitelj Studia Znak (v njem so imeli vodilne vloge Novak, Miljenko Licul in fotograf Milan Pajk) in leta 1988 združenja Art Directors Club Ljubljana. Razvil se je v enega vodilnih grafičnih oblikovalcev Slovenije z izjemnim občutkom za skladnost tipografij, barvnih poudarkov drobnih iskrivosti v oblikovanju knjig (likovne in znanstvene monografije), časopisov, plakatov. Od leta 1991 je bil do upokojitve profesor na Oddelku za oblikovanje Akademije za likovno umetnost v Ljubljani, kjer je vzgojil številne tipografe. Sodeloval je na različnih razstavah in mednarodnih bienalih ter festivalih: BIO v Ljubljani, ZGRAF v Zagrebu, Mednarodni bienale plakatov v Varšavi; prejel je več pohval, npr. DOS - delo meseca. Leta 1985 je za dosežke na področju grafičnega oblikovanja skupaj z Miljenkom Liculom prejel nagrado Prešernovega sklada. -------------------------------------------------- Ljubomir Micić (Jastrebarsko, 16. novembar 1895 — Kačarevo kod Pančeva, 14. jun 1971) je bio srpski pesnik, prozni pisac, književni kritičar, glumac i osnivač srpskog avangardnog pokreta zenitizam. Najznačajniji segment njegovog rada predstavlja pokretanje i uređivanje časopisa Zenit, mesečne internacionalne revije za umetnost i kulturu, koji je izlazio od februara 1921. do aprila 1924. u Zagrebu, potom od 1924. do decembra 1926. u Beogradu. Objavljena su 43 broja ovog časopisa, koji je tokom godina donosio brojne manifeste, različita likovna rešenja, saradnike i tekstove. U početku je Micić sledio ideje ekspresionizma, o čemu svedoči i programski tekst koji izlazi u prvom broju časopisa, Čovek i umetnost, kao i tekstovi Crnjanskog, Vinavera, Petrovića, Matića, koji su povremeno pisali za Zenit, sve do juna 1921, kada je Micić, zajedno sa Ivanom Golom i Boškom Tokinom, objavio Manifest zenitizma. Micićev značajan saradnik postao je njegov brat Branislav Micić, poznatiji pod pseudonimom Branko Ve Poljanski, koji je u Ljubljani pokrenuo časopis Svetokret, nakon čijeg gašenja se priključio Zenitu. Ubrzo su došli u sukob i sa dadaistima, želeći da zenitizam odvoje od drugih avangardnih pokreta. Zenit je bio časopis internacionalnog karaktera, u kome su mnogi istaknuti umetnici tog vremena objavljivali svoje radove na francuskom, nemačkom, holandskom, mađarskom, esperantu... Posebno su značajne veze sa italijanskim futuristima, pre svega sa njihovim idejnim tvorcem Filipom Tomazom Marinetijem, što govori o afirmativnom odnosu zenitista prema novim tehničkim i tehnološkim dostignućima. Zenitizam predstavlja izvorno srpski avangardni pokret, koji jedini uspeva da pređe granice tadašnje Jugoslavije i postane poznat i cenjen u Evropi. S druge strane, nakon raskida sa ekspresionistima, Micić je počeo da zastupa drugačije ideje, koje postaju osnova poetike zenitizma: ideja Barbarogenija, zalaganje za balkanizaciju i varvarizaciju Evrope. Ovakve težnje ka primitivnom i izvornom javljaju se nakon Prvog svetskog rata, nastaju iz razočaranja u zapadnoevropske vrednosti i zasićenosti zapadnoevropskom kulturom. Micić je smatrao da Balkan, kao još uvek neistraženo područje, nudi svežinu, neiskvarenost, sposobnost regenerizacije klonulog zapadnoevropskog čoveka. Pored svih protivrečnosti, nacionalizma, s jedne, i saradnje s evropskim umetnicima, s druge strane, pored različitih saradnika, želje za raskidom sa ostalim avangardnim školama, Zenit sve vreme svog postojanja ostaje okrenut novinama, novijim medijima i granama umetnosti (radiju, filmu, džezu), zastupajući antitradicionalizam i antimilitarizam, sa čovekom u središtu pažnje. Pokrenut idejama ruskih avangardnih umetnika, Micić je zastupao konstruktivistički pristup stvaralaštvu, koji ne priznaje nadahnuće i zanos, već svestan umetnički rad, s jasno određenim ciljem i namerom. Na takvom pristupu zasnivali su se i likovni radovi na Međunarodnoj Zenitovoj izložbi nove umetnosti, održanoj 1924. godine u Beogradu. Nakon 1926. godine Micić i Poljanski otišli su u Pariz i u tom postzenitističkom periodu njihova aktivnost se pre svega usmerila na likovnu umetnost i saradnju sa slovenačkim avangardistima, kao i sa slovenačkim avangardnim časopisom Tank. Micićev književni i publicistički rad možda na sadržinskom planu ne donosi bitne pomake i vrednosti, dok su oni izuzetno zastupljeni na planu forme, koja se približava likovnoj umetnosti, veštini izrade plakata, filmu, o čemu govori kasnija afirmacija ovih umetnosti. Pored brojnih manifesta i programskih tekstova objavljenih mahom u Zenitu, ali i drugim časopisma, njegova značajna dela predstavljaju i zbirke pesama: Ritmi mojih slutnja (1919.) Ritmi bez sjaja (1919.) Istočni greh (1920.) Misterij za bezbožne ljude čiste savesti (1920.) Spas duše (1920.) Stotinu vam bogova (1922.), koja biva zabranjena iste godine, te se pojavljuje pod nazivom *Kola za spasavanje, takođe zabranjena, Aeroplan bez motora (1925.) Antievropa (1926.) Njegovi radovi prevođeni su na nekoliko evropskih jezika i objavljivani u tadašnjim avangardnim časopisima. Takođe je objavio i nekoliko romana na francuskom jeziku.

Originalni bioskopski (filmski) plakat koji je tada mladi Radomir Stević Ras, početkom 1950-ih uradio za francuski film: L`école buissonnière Izuzetan i vrlo redak plakat. Ras je, kao ratno siroče, odrastao u domovima. U jednom sirotištu kod Kačareva, dok je izučavao limarski zanat, majstor je primetio da je `previše dobar za limara`. Studirao je u klasi profesora Mihajla Petrova. Veru Pavladoljsku, poemu Matije Bećkovića, objavio je kao luksuzno bibliofilsko izdanje, sa dvanaest grafika, ispisanu Rasovom ćirilicom. Svoju buduću suprugu Evu upoznao je u utorak, a venčali su se u nedelju. Ona će, sve do njegove prerane smrti, biti Rasov model i muza. Izloživši u izlogu nekadašnje galerije ULUS-a, u zgradi `Jugoeksporta`, živog petla sa natpisom `Gagarin u kosmos, a ja u lonac`, Ras je izveo prvi hepening u Beogradu. Taj umetnik raskošnih, renesansnih talenata, imao je, prema rečima njegovih brojnih prijatelja, rentegenski smisao da u ljudima prepozna talenat i natera ih da to i rade. Kao na fotografijama. Dimenzije 98 x 70 cm

Gde cveta limun žut , filmski plakat . Plakat - 5-

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Robinson Crusoe - The Adventures of Robinson Crusoe / Robinzon Kruso reditelj: Luis Buñuel uloge: Emilio Garibay, José Chávez, Chel López, Dan O`Herlihy, Jaime Fernández, Felipe de Alba Ocuvanost: Pogledajte fotografije Dimenzije standardne (oko 68 x 49 cm)

IZDAVAC:Novinsko preduzece Decje novine -Gornji Milanovac UREDJUJE: Redakcijski kolegijum. Za izdavaca - Srecko Jovanovic i Aleksandar Lazarevic STIHOVI:Blagoje Radivojevic COPYRIGHTS:1967 WALT DISNEY PRODUCTIONS DIMENZIJE: 68x49cm

Originalni bioskopski (filmski) plakat : KLISURA (1956) Dizajn: Stokić Rezija: Bosko Kosanovic Glumci: Rolf Wanka, Katharina Mayberg, Marianne Schönauer, Ilija Dzuvalekovski Kuriozitet: Drugi film u kome se pojavio `Bata` Zivojinovic (prvi - debitantski bio je Pesma sa Kumbare) Kao na fotografiji. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

OVO JE ORIGINALNI PLAKAT ZIMSKE OLIMPIJADE u SARAJEVU 1984 62 x 85 cm urolan samo srbija ovaj plakat ne saljem u inostranstvo XIV Zimske olimpijske igre su održane 1984. godine u Sarajevu, tadašnjoj Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji. Ostali gradovi kandidati za Olimpijske igre su bili Saporo, Japan i Falun/Geteborg, Švedska. Ovo su bile prve zimske i druge zaredom igre generalno održane u Istočnoj Evropi, na govornom području slovenskih jezika i u socijalističkoj zemlji, kao i prve i za sada jedine Olimpijske igre održane u državi iz Pokreta nesvrstanih i u većinski muslimanskom gradu. Takođe, ovo je bilo prvi put da se Olimpijske igre organizuju na Balkanskom poluostrvu nakon prvih u modernom dobu u Atini. Sarajevo je organizaciju zimskih olimpijskih medalja dobilo u konkurenciji s japanskim Saporom i zajedničkom kandidaturom švedskih gradova Falun i Geteborg. MOK se pri tome delimično vodio političkim razlozima - kao nesvrstana zemlja, tadašnja Jugoslavija je davala manje prilike za hladnoratovske bojkote - ali glavni je motiv ipak bila želja da se Igre, kao simbol svjetskog mira i bratstva među ljudima - održe u gradu koji je dotada obično bio vezivan za izbijanje Prvog svjetskog rata. Za vlasti Jugoslavije sarajevske Olimpijske igre su bile sjajna prilika da državu svetu predstave u najboljem mogućem svetlu, i u tom nastojanju ih nije omela ni velika ekonomska kriza koja je SFRJ bila pogodila početkom 1980-ih. U Igre su utrošena velika sredstva, te sagrađen veliki broj impozantnih građevina i ostale infrastrukture. U tome su vlasti imale podršku Sarajlija, a već pre samog održavanja su Igre dovele do povećanja interesa za zimske sportove, dotada gotovo nepoznate u tom delu Jugoslavije. ------------------------------------------------ this is an original poster by EMILIO GRECO print - offset lithography 62 x 85 cm, 24,4 x 33,5 in serbia only I do not send this poster abroad The poster has the official Yugoslavian Olympic logo in the lower left corner along with the 1984 official logo and is an official Olympics poster. The 1984 Winter Olympics, officially known as the XIV Olympic Winter Games (French: XIVes Jeux olympiques d`hiver; Serbo-Croatian: XIV. zimske olimpijske igre / XIV Зимске олимпијске игре; Macedonian: XIV Зимски олимписки игри; Slovene: XIV olimpijske zimske igre), was a winter multi-sport event which took place from 8–19 February 1984 in Sarajevo, Yugoslavia, in what is now Bosnia and Herzegovina. Other candidate cities were Sapporo, Japan; and Gothenburg, Sweden. It was the first Winter Olympic Games held in a socialist state and in a Slavic language-speaking country. It was also the second Olympics overall, as well as the second consecutive Olympics, to be held in a socialist and in a Slavic language-speaking country after the 1980 Summer Olympics were held in Moscow, Soviet Union. Furthermore, it was the first Olympics held in the Balkans after the first modern Games in Athens. The Sarajevo games have also been the only Olympics so far to be hosted by a Non-Aligned Movement member. The host city for the XIV Winter Olympics was announced on 18 May 1978 during an 80th session of the International Olympic Committee in Athens, Greece. Sarajevo was selected over Sapporo, Japan (which hosted the games 12 years earlier) by a margin of three votes. Gothenburg was the first city in Sweden to lose a Winter Olympics bid, as other Swedish cities such as Falun and Östersund would later lose their consecutive bids to Calgary, Albertville, Lillehammer, Nagano, and Salt Lake City respectively. Sarajevo, capital of present-day Bosnia and Herzegovina, was part of the united Yugoslavia at the time. The torch relay for the 1984 Winter Olympics started in Olympia and then proceeded by airplane to Dubrovnik. The total distance of the torch relay through Yugoslavia was 5,289 kilometres (3,286 mi) (plus 2,879 kilometres (1,789 mi) of local routes). There were two main routes – one in the west (Split – Ljubljana – Zagreb – Sarajevo with 2,602 kilometres (1,617 mi) of length) and the other in the east (Skopje – Novi Sad – Belgrade – Sarajevo with 2,687 kilometres (1,670 mi) of length). The final torchbearer, from a total of 1600, was figure skater Sanda Dubravčić, who received the torch from skier runner Ivo Čarman. Today one of the two original torches is in Slovenia in a private collection in Žalec, Slovenia. Also 20 more torches are in Greece owned by individual athletes, who were the torchbearers from Ancient Olympia to the nearby military airport and from Athens Domestic Airport to the Panathinaikon Stadium where the Ceremony of handing over the Olympic Flame to the Sarajevo Olympic Games Committee occurred. ---------------------------------------- Emilio Greco (11 October 1913 in Catania, Sicily – 5 April 1995) was an Italian sculptor, engraver and medallist.[1] He is best known for his monumental bronze sculptures which are located around the world in Museums - Tate Modern (London), Hermitage (Saint Petersburg), Puskin Museum (Moscow), GNAM (Rome), Hirshhorn Museum (Washington D.C.), Hakone Open-Air Museum (Japan), Museu Coleção Berardo (Lisbon), Royal Museums of Fine Arts of Belgium (Bruxelles), Kröller-Müller-Museum (Otterlo), Storm King Art Center (New Windsor, NY), Hawke`s Bay Museum (New Zealand), Museo Novecento (Florence) - and public works of art in London, Rome, Tokyo, Osaka, Orvieto, Sendai, Tarquinia, Vatican, Antwerp and Marl/Germany. He moved to Rome. He was drafted and served in Albania. Beginning in 1947, he had a studio in Villa Massimo. In 1958, he had a solo show at the Palazzo Barberini, and in 1959 a solo show at the Stadtische Galerie, Munich.[2] His most important exhibitions: in 1961 the Musée Rodin in Paris, and a one-man show at the Shirokjia Foundation in Tokyo; 1962 Musée d`Art Moderne, Paris; 1963 Fondaçao Calouste Goubelkian, Lisbon, and Palazzo delle Esposizioni, Rome; 1965 `XXIV Biennale Nazionale d`Arte` Milan; 1966 National Gallery of Victoria Melbourne and National Gallery of South Australia; 1970 Palazzo dei Diamanti, Ferrara; 1971 a one-man show at the `Italienische Kulterinstitut` in Vienna, repeated at the Musée Rodin in Paris; 1972 Gendai Chokokusenta in Osaka, then to the Modern Art Museums of Kobe, to Yamaguchi, Hiroshima, Kyoto and Mitsukoshi. In 1991 the Museo Emilio Greco was inaugurated in Orvieto at the Palazzo Soliano. It contains his principal works. Since July 1992 the Museo Nazionale d`Abruzzo of L`Aquila has a room dedicated to Greco. In 2013 the Estorick Collection in London, Palazzo Braschi Museum in Rome and Fondazione Carichieti in Chieti, at Palazzo de’ Mayo, organised a solo exhibition to mark the centenary of Emilio Greco`s birth. Emilio Greco died in Rome, Italy. Establishing an international reputation, Greco went on to exhibit extensively and also received very important commissions during his career. His notable works include Monument to Pinocchio, 1953, at Collodi, the monumental doors for Orvieto Cathedral, 1962-64, and Nereid (Crouching Figure No.4), 1973. The drawings for his Pinocchio are in the collection of the Tate Gallery. Throughout his career, his sculptures tended to be refined, with elongated forms in the Italian Mannerist tradition. La grande bagnante (`Large Bather`, 1956) won the sculpture prize at the 18th Venice Biennale. Laura, 1973, is a typical example of his mature sculpture. A major work, “Nereid”, is also on permanent public display in Carlos Place, Mayfair, London

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Sramota (Skammen) Švedski film, iz 1968. godine reditelj: Ingmar Bergman scenario: Ingmar Bergman snimatelj: Sven Nykvist producent: Lars-Owe Carlberg dizajner scene: P.A. Lundgren montažer: Ulla Ryghe uloge: Liv Ullmann (Eva Rozberg) Gunnar Björnstrand (pukovnik Jakobi) Max von Sydow (Jan Rozberg) Axel Düberg (Pilot) Jan Bergman (Jakobin vozač) Sadržaj: Ovo je gorka i nemilosrdna osuda rata - svakog rata, bez obzira na čijoj ste strani - velikog reditelja Ingmara Bergmana. Priča započinje sa dva bivša muzičara, Evom i Janom Rozbergom (Liv Ulman i Maks fon Sidou) kako u miru žive u staroj kući, gde uzgajaju voće i povrće. Stanovnici stanuju na osamljenom, besplodnom ostrvu na neodređenoj geografskoj lokaciji. Veliki broj stvari u kući Rozenbergovih, kao što je na primer radio, ne rade kako treba, a u daljini se nazire eskplozivni sukob. (Da bi izbegao ideološku zamku, Bergman izbegava da identifikuje bilo koju stranu u ratu, da bi istakao sam sukob.) Rozenbergovi ostaju nezainteresovani i geografski udaljeni od samog sukoba, ali, malo po malo, različiti elementi rata počinju da ulaze u njihov život i da ih primoravaju da se uključe. Prvo uznemiravanje počinje nadletanjem aviona nad njihovom kućom, a zatim padobranac biva ubijen i vojnici se pojavljuju na imanju Rozenborgovih. Najzad, Eva i Jan bivaju zatvoreni i mučeni. Nakon potpunog uništenja njihovog doma, iz neobjašnjivih razloga, Eva ima seksualne odnose sa jednim od vojnih vođa, pukovnikom Jakobijem (Gunar Bjornstrand). Iako Bergman ne ukazuje specifično da li je Jan svedok toga, on namerno skriva novac kojim bi se lako mogla otkupiti sloboda za Jakobija, kada ga zarobi suprotstavljena strana. I dok sumorna priča nastavlja da se odvija, okolnosti primoravaju Rozenborgove da se suoče sa sopstvenim emocijama i identitetom. Plakat je u odlicnom stanju (pogledajte fotografiju). Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Crvena Zvezda Lot broj 1 od 10  postera sa slike plus  Spomenar Zvezdine zlatne generacije 1992. Spomenar je izašao kao dodatak u časopisu TV Novosti odakle su sečene i spojene stranice. Posteri su iz vremena osvajanja Kupa šampiona, sezona 1990/1991. Sudeći po selotejpu, bili su zalepljeni pa skinuti, sem postera Jugovića, na njemu nema tragova lepljenja. -  Dejan Savićević (poster `u prirodnoj veličini`) - Dragan Stojković Piksi - Miodrag Belodedić - Robert Prosinečki - Vladimir Jugović - Darko Pančev - Siniša Mihajlović - Dragiša Binić Stanje prikazano na fotografijama.

Nudim 2 ORIGINALNA bioskopska plakata za film: GHOSTBUSTERS: AFTERLIFE U stanju (kao na slikama). Dužina: 101,5cm Širina: 68,5 cm Svim ljubiteljima filmske umetnosti zadovoljstvo zagarantovano. Autentičnost stopostotna! Nudim brzu i lepu saradnju. Dobro zaštićen, urolan i obmotan plakat (pucketavom folijom) šaljem poštom, sa naznakom da je predmet lomljiv. Sve radi sigurnije dostave predmeta do primaoca. Plaćanje se vrši preko tekućeg računa. Troškove slanja snosi kupac.

Prodajem kolekciju filmskog programa. Kolekcija sadrzi preko 420 programa. Svi programi su uredno sacuvani, bez vidljivih tragova koriscenja. Pored originala,posedujem jos 30tak duplikata.Zainteresovanim,saljem celu kolekciju na viber,whatc app,..Kolekcija se prodaje u kompletu.Pravi izazov za kolekcionare.Srecna kupovina!

Ukupno 10 postera u odlićnom sanju,11ti koji ima oštećenje je na POKLON.. Made in Yugoslavia Šaljem najbolje kao CC paket. . Sve slikam neposredno pred postavljanje pa stanje bukvalno odgovara fotografijama. . Nakon dogovora uplata je na račun u OTP Banci, UPLATA JE PRE SLANJA, OPCIJA SLANJA POUZEĆEM NIJE DOSTUPNA! Šaljem postexpresom nakon uplate ili još bolej kao CC paket ne šaljem u inostranstvo, osim ako nemate nekoga u srbiji da pošaljem na njegovu adresu, nakon uplate na moj račun ili vaše uplate Western unionom na ime i podatke!

Poster hokej sa rolerima sa letnjih olimpijskih igara u Barseloni 1992 godine,spoljna bela strana postera požutela od stajanja. Autor:Addison. Format:69cm x 50cm.

u dobrom kvalitetu

Filmski plakat u vrlo dobrom stanju. Радомир Белаћевић (31. децембар 1929 – 3. јун 2005) био је српски и југословенски научник, књижевник, публициста, режисер, сценариста, глумац, продуцент, писац и проналазач. Написао је више десетина књига и неколико ТВ драма, као и филмских сценарија заснованих на његовим књигама. Дизајнирао је и патентирао неколико техничких уређаја Имао је своје приватно филмско предузеће „Студио филм“. У младости се бавио фудбалом, а хоби му је био шах.

ULTRA RETKO! Made in Yugoslavia Sve slikam neposredno pred postavljanje pa stanje bukvalno odgovara fotografijama. . Nakon dogovora uplata je na račun u OTP Banci Šaljem postexpresom nakon uplate NE Šaljem u inostranstvo, osim ako nemate nekoga u srbiji da pošaljem na njegovu adresu, nakon uplate na moj račun ili vaše uplate Western unionom na ime i podatke!

Polovan plakat, izuzetno očuvan. Izdavač: Kulturni centar radničkog univerziteta Radivoj Ćirpanov - Novi Sad, Književna zajednica Novog Sada - Novi Sad, 1980. god. 70X50 cm. Veče Branka Andrića, gosti večeri Imperium of jazz, utorak 18. novembar 1980. u 19,00 časova Sala na drugom spratu Branko Andrić - Andrla (Novi Sad , 9. april 1942. - Dunaujvaroš, 20. oktobar 2005.) bio je srpski multidisciplinarni umetnik. Bavio se muzikom, pisanjem, filmom i crtanjem stripova. Živeo je u Novom Sadu i Beču. Branko Andrić je rođen 1942. u Novom Sadu. Njegov otac Branko Andrić (1921-1942) je dva meseca pre nego što će se Andrla roditi, uhapšen od strane mađarskih fašista i ubijen kao hiljade drugih žrtava bačenih pod led zamrznutog Dunava. Posle završetka humanističke gimnazije (Jovan Jovanović Zmaj) u Novom Sadu, Andrić završava Višu školu za političke nauke u Beogradu i Višu pedagošku školu, smer likovna umetnost u Novom Sadu. Posle studija je počeo da piše za mnogobrojne jugoslovenske kulturne časopise (Letopis Matice srpske, Student, Književna reč, Indeks, Oko, Riječka revija, Polja, Lica i dr). Održavao je mnogobrojne književne večeri po celoj Jugoslaviji i sarađivao je na filmovima Dušana Makavejeva, Želimira Žilnika i Karpa Aćimovića - Godine. Kratak film „Zdravi ljudi za razonodu“ (Litany for ideal people) Karpa Aćimovića - Godine, u muzičkoj pratnji Branka Andrića je dobio prvu nagradu kratkog filmskog festivala u Beogradu i nagradu novinara u Oberhausenu, u Nemačkoj. Branko Andrić se 1972. preselio u Beč, upoznao Ditera Šragea i učestvovao u programu slobodnog bioskopa. Pored svoje delatnosti crtača, počeo je da piše pesme na nemačkom („Gastarbajterske pesme“), koje izdaje početkom 80-tih kao samoizdavač. Učestvovao je u osnivanju i oživljavanju Bečke Arene. Njegovom doprinosu programu bečke arene, od 70-tih do 90-tih godina pripada niz književnih večeri, i nastupa grupe Imperium of jazz, kao i inicijalizacija i organizacija nekoliko muzičkih festivala alternativne muzike sa područja čitave Jugoslavije. Dobija mnogobrojne nagrade kao npr. Prvu nagradu na Kseroks konkursu za umetničku grafiku 1975. Krajem 70-tih godina Branko Andrić osniva grupu Vojvođanski bluz bend sa kojom nekoliko puta nastupa u Beogradu i Novom Sadu. Početkom 80-ih napušta „Vojvođanski bluz bend“ da bi osnovao „Imperium of Jazz“ (pravilno se piše sa v, latinskim u). U bendu su od samog početka nastupali najbolji muzičari iz Novog Sada. Do 2005. nastupalo je 150 muzičara u raznoraznim aranžmanima. Poznatija imena: Boris Kovač, Zoran Bulatović - Bale, Jovan Torbica, Zoran Mraković, Atila Šoti. . .

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Dani Maratonci trče počasni krug je jugoslovenski film iz 1982. godine u režiji Slobodana Šijana, a scenario je napisao Dušan Kovačević na osnovu svoje istoimene pozorišne predstave. Film ima kultni status u Srbiji kao i u ostalim zemljama bivše Jugoslavije. Jedno je od najuspešnijih dela jugoslovenske kinematografije. reditelj: Slobodan Šijan scenario: Dušan Kovačević uloge: Bogdan Diklić Danilo Bata Stojković Pavle Vuisić Mija Aleksić Mića Tomić Jelisaveta Seka Sablić Zoran Radmilović Bora Todorović Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Zaseda Zaseda je jugoslovenski crno-beli igrani film snimljen 1969. godine, koji se smatra jednim od najpoznatijih ostvarenja tzv. Crnog talasa, takođe poznat i po političkim kontroverzama koje su dovele do njegovog višedecenijskog stavljanja u bunker. Scenario za film napisao Pavlović motivima vlastite pripovetke Legende i pripovetke Po treći put Antonija Isakovića. Radnja se događa 1945. godine pred kraj Drugog svetskog rata u Srbiji u vreme kada se novooformljena komunistička vlast još uvek mora suočavati sa zaostalim grupama četnika. Protagonist, koga glumi Ivica Vidović, je mladi dalmatinski skojevac čiji se idealizam sve više sukobljava sa stvarnošću, odnosno time da njegova vlastita strana provodi bezobzirnu i nasilnu represiju nad stanovništvom. Zaseda je bila prikazana na Pulskom festivalu, a potom i na venecijanskoj Mostri gde je dobila nagradu CIDALC. Neopravdano se veruje da je mračan prikaz početaka komunističke vladavine izazvao reakciju vladajuće Partije koja je u tome vidila dotada nezamislivo eksplicitnu kritiku svog režima, te da je, uz Rane radove Želimira Žilnika, Zaseda potakla objavljivanje članka Vladimira Jovičića Crni talas u našem filmu u novinama Borba, 3. avgusta 1969. godine, samo dan nakon što je Zaseda dobila dve nagrade na 16. Pulskom filmskom festivalu (specijalnu diplomu za režiju i nagradu kritičara). Taj članak, međutim, niti je pisan kao zvaničan stav Saveza komunista Jugoslavije ili bilo kog njegovog organa, niti se u članku spominje film Zaseda (Jovičić se fokusira na dva filma, Biće skoro propast sveta Aleksandra Saše Petrovića i Uzrok smrti ne pominjati Jovana Živanovića).[2] Zaseda nikada nije bila zvanično zabranjena, više se nije javno prikazala sve do 1989. godine, kada je u Srbiji zavladao Slobodan Milošević. reditelj: Živojin Pavlović scenario: Živojin Pavlović uloge: Milena Dravić Ivica Vidović Severin Bijelić Slobodan Aligrudić Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)