PINGU LINGO - LEARN ENGLISH WITH MINIMUM EFORT IN LESS THAN 4 WEEKS Premium Edition with Bonuses Autor: Aaron Stone Izdavač: Providio Godina izdanja: 2021 Povez: tvrd Broj stranica: 184 Knjiga je odlično očuvana, bukvalno kao nova - stanje možete videti na fotografijama. s

60903) Irish Teach Yourself Book , Priručnik za učenje irskog jezika , Myles Dillon and Donncha o Croinin , Teach Yourself Books 1970 , tvrd povez, format 11 x 18 cm , zaštitni omot, engleski jezik , 243 strane

glavni i odgovorni urednik Dragiša Živković Nolit 1992 950 strana ; drugo, dopunjeno izdanje odlična očuvanost

Godina XX Broj 11 Odlično stanje Iz sadržaja: ● Cvetan Todorov – „Definicija fantastike” ● Marija Džunić-Drinjaković – „Priroda fantastičnog” ● Vlada Urošević – „Najava fantastike: engleski gotski roman” ● Hauard Filips Lavkraft (Howard Phillips Lovecraft) – „Vrhunac gotskog romana” ● Srba Ignjatović – „Šta je postala priča o natprirodnom u XX veku?” ● Bojan Jovanović – „Realnost fantastičnog” ● Sonja Đuričić – „San i fantastika” ● Danica Andrejević – „Simbioza fantastike i literature” ● Đorđe Vidanović – „O lingvističkoj osnovi književne fikcije” ● Žan-Bruno Renar (Jean-Bruno Renard) – „Divlji čovek i vanzemaljanin: dve figure evolutivne imaginacije” ● „O fantaziji”, Zigfrid Lenc (Siegfried Lenz) razgovara sa Ginterom Grasom (Ginter Gras, Günter Grass) {KTJ30.016}

Retko pojedinačno, a neviđeno sva tri broja na jednom mestu s obzirom da su izašla u razmaku od dve godine. Odlično očuvani primerci. Deo sadržaja: I: Književna kritika - 5 `85 ● Miloslav Šutić - „Uvodni, informativno-problemski ekskurs” ● Zdenko Škreb - „O problemu osnovne sheme podjele na rodove i vrste” ● Zoran Konstantinović - „Preobražaji rodovskih struktura” ● Milivoj Solar - „Teorija novele” ● Žarko Vidović - „Suština tragedije” ● Aleksandar Flaker - „Avangardni manifest kao književna vrsta (Građa jugoslavenskih književnosti)” ● Pričanja o životu - „Pričanja o životu (Iz problematike suvremenih usmenoknjiževnih vrsta)” [...] II: Književna kritika - 4 `87 ● Miloslav Šutić - „Uvodna napomena” ● Milan Damnjanović - „Poreklo književnih rodova iz suštine jezika (jedna fenomenološka studija)” ● Mirjana Miočinović - „Drama kao književni rod u svetlosti Aristotelove poetike” ● Marta Frajnd - „Odlike istorijske drame” ● Novica Milić - „Pojam hibridnog žanra u savremenim književnim teorijama” ● Zlata Bojović - „Humanistički religiozni ep (Davidas Marka Marulića i Devita et gestis Christi Jakova Bunića” ● Denis Poniž - „Tipologija slovenačkog posleratnog romana” [...] III: Književna kritika - 4 `89 ● Petar Milosavljević - „Problemi teorije literarne genologije” ● Živan Živković - „Žanrovi u signalizmu” ● Milan Đurčinov - „Pojava i rani oblici makedonskog romana” ● Milenko Misailović - „Anegdota” ● Krinka Vidaković Petrov - „O narodnim tužbalicama” ● Mirjana Popović Radović - „Mitska priča u srpskoj usmenoj književnosti” ● Jurij Mihailovič Lotman - „Zapažanja o umetničkom prostoru” [...] {KTJ30.016}

Gradac, časopis za književnost, umetnost i kulturu Godina 6 maj-juni 1979. godine Iz sadržaja: ● „Antologija novijeg pesništva u Bosni i Hercegovini” – Slobodan Blagojević ● „O mogućnosti forme filozofije uopšte” – F. W. J. Schelling ● „Friedrich Wilhelm Joseph Schelling” – Frederick S. J. Copleston (Frederik Čarls Koplston) ● „Balada o izrezanom srcu” – Jevgenij Jevtušenko [...] Detaljno na slikama {KTJ28.007}

Lepo očuvano nemako izdanje iz 1907. tekst latinski Kvint Horacije Flak (lat. Quintus Horatius Flaccus; 8. decembar 65. p. n. e. - 27. novembar 8. p. n. e.) je bio najveći rimski lirski pesnik tokom vladavine Oktavijana Avgusta. Biografija[uredi | uredi izvor] Horacije je rođen u decembru 65. p. n. e. u Venusiji, Italija, umro je 27. novembra 8. p. n. e. u Rimu. Njegov otac je bio rob koji je stekao slobodu pre Horacijevog rođenja. Moglo bi se pretpostaviti da je u ropstvo pao za vreme Pompeja, odnosno nakon Spartakovog ustanka. Svog sina je odveo u jednu od najpoznatijih škola poznatog Sabelijanca po imenu Orbilus (koji je po Horaciju bio pristalica telesnog kažnjavanja). 46. p. n. e. Horacije posećuje predavanja na Atinskoj Akademiji gde prve stihove počinje da piše na grčkom.[1] Kad je Brut u Atini prikupljao vojsku protiv Oktavijana i Antonija, zajedno sa sinovima Cicerona i Katona, u nju stupa i Horacije. Međutim, u bici kod Filipa, republika je poražena. Kada je proglašena amnestija za sve one koji su se borili protiv Oktavijana, Horacije se vratio u Italiju, samo da bi saznao da mu je otac umro, a imanje konfiskovano, čime je Horacije zapao u siromaštvo. Ipak, uspeo je da se zaposli kao pisar u uredu kvestora, što mu je omogućilo da vežba svoje poetske sposobnosti. 38. p. n. e. je doveden kod Mecene, učenog čoveka iz Etrurije iz centralne Italije, koji je bio glavni politički savetnik Avgusta. Mecena je Horacija uveo u pesnički književni krug, a uz to mu poklonio i luksuznu vilu. Dela[uredi | uredi izvor] Ode 1.14 – Poema na zidu u Lajdenu Datiranje Horacijevih dela nije precizno poznato i naučnici često raspravljaju o tačnom redosledu kojim su prvi put „objavljena“. Postoje uverljivi argumenti za sledeću hronologiju:[2] Satire 1 (c. 35–34. p. n. e.) Satire 2 (c. 30. p. n. e.) Epode (30. p. n. e.) Ode 1–3 (c. 23. p. n. e.)[nb 1] Epistles 1 (c. 21. p. n. e.) Karmen sekulare (17. p. n. e.) Epistles 2 (c. 11. p. n. e.)[nb 2] Ode 4 (c. 11. p. n. e.) Ars poetika (c. 10–8. p. n. e.)[nb 3] latinska književnost rimska antička antika

► Nolit, 1990 ► tvrd povez, str. 388 ► nema podvlačenja, stranice ne ispadaju ► očuvanost: 4/5 K

FRANCUSKA KNJIŽEVNOST 1-2 – francuski jezik LITTÉRATURE FRANÇAISE 1. LE MOYEN AGE I / SREDNJI VEK I – Jean Charlles Payen des origines a 1300 / od početka do 1300. 2. LE MOYEN AGE II / SREDNJI VEK II – Daniel Poirion 1300-1480 / 1300-1480. Izdavač: Arthaud Godina izdanja: 1970. Povez: tvrd Format: 22x18 Stanje kao na slici. Odlično očuvane. Potpis predgodnog autora na prvom listu obe knjige. Odlične kapitalne knjige o istoriji francuske književnosti. Srednjovekovna književnost u Francuskoj odgovara radovima napisanim između 1000. i 1500. godine na različitim jezicima od latinskog, oilskim jezicima na severu i jezicima oc na jugu. Hronološki, prvo zadržavamo epski žanr gesta pesama kojima se veličaju viteški podvizi (npr. Chanson de Roland, jedanaesti vek), zatim dolazi dvorska literatura, koja se pojavila u KSII veku, gde su osnivači i trubaduri pevali pesmu savršenu ljubav u svojim pesmama i Chretien de Troies koji je napisao Rimljani de la Table Ronde, dok kraj perioda nudi autentičnu lirsku poeziju sa Rutebeuf-om, u trinaestom veku, a posebno Francois Villon-om, sredinom KSV veka. Pored plemenitih žanrova pojavljuju se popularni žanrovi (često poznati) kao što su fabliauk, satirični Roman de Renart ili u pozorišnim komičnim farzama pored Misterije sa verskim temama. Postoje i drugi žanrovi, poput poluknjiževne vrste istorijske hronike sa Joinville-om ili Froissart-om. francuska knjizevnost, istorija francuske knjizevnosti, francuska književnost u srednjem veku, knjige na francuskom, francuska literatura

Izdavač: Mizantrop Povez: Meki uvez Jezik: hrvatski Broj stranica: 520 Godina izdanja: 2019 Dimenzije: 15,3 x 23 Prevodilac: Dinko Telećan Prevođenje je konstanta organskog preživljavanja. Život jedinke i vrste ovisi o brzom i/ili točnom iščitavanju i tumačenju mreže vitalnih informacija. Postoje rječnik, gramatika, moguće i semantika boja, zvukova, mirisa, tekstura i kretnji koji su jednako obimni kao odgovarajuće sfere jezika, a moguće su i dileme u dešifriranju i prevođenju jednako otporne kao one što ih nalazimo bilo gdje drugdje. Premda je polisemičan, jezik ne može identificirati, a kamoli parafrazirati, čak ni djelić osjetilnih datosti koje čovjek, ovako otupjelih pojedinih osjetila i ograničen jezikom, još uvijek može opažati. „Svaki ljudski jezik ocrtava drukčiju kartu svijeta. Ima neke životvorne odštete i naknade u krajnjoj gramatičkoj zamršenosti onih jezika (primjerice među australskim starosjediocima ili u Kalahariju) čiji govornici obitavaju u materijalnim i društvenim kontekstima oskudice i jalovosti. Svaki jezik – a ne postoje „mali“ ili neznatniji jezici – konstruira skup mogućih svjetova i geografije pamćenja. Prošla glagolska vremena, u svojoj zbunjujućoj raznolikosti, sačinjavaju povijest. Utoliko je, na razini ljudskih psihičkih resursa i preživljavanja, na djelu beskrajno pozitivna, „darvinovska“ logika u inače zakučastom i negativnom prekomjerju jezika koji se govore na ovom planetu. Kad umre neki jezik, s njim umre i jedan mogući svijet. Tu nema preživljavanja najjačih. Čak i ondje gdje ga govori šačica, preopterećeni ostaci razorenih zajednica, jedan jezik sadrži u sebi bezgraničan potencijal otkrivanja, preslagivanja zbilje, artikuliranih snova koji su nam poznati kao mitovi, kao poezija, kao metafizičke slutnje i pravni diskurs.` – iz autorova Predgovora Džordž Stajner (George Steiner; 1929, Pariz, Francuska – 2020, Kembridž, Velika Britanija), godine 1940. se sa porodicom preselio u SAD. Školovao se u Parizu i Njujorku, a studirao je u Čikagu, zatim na Harvardu i Oksfordu. Radio je na Prinstonu i Kembridžu, a zatim je predavao englesku i komparativnu književnost na Ženevskom univerzitetu, komparativnu književnost na Oksfordu i poeziju na Harvardu. Napisao je Tolstoy or Dostoevsky (1958), The Death of Tragedy (1961), In Bluebeard`s Castle: Some Notes Towards the Redefinition of Culture (1971), After Babel (1975), The Portage to San Cristobal of AH (1981), Proofs and Three Parables (1992), Errata: an Examined Life (1997), Grammars of Creation (2001) i mnoga druga dela koja uključuju eseje, studije, monografije, ali i poeziju i prozu. MG131

Autor - osoba Karadžić, Vuk Stefanović, 1787-1864 = Karadžić, Vuk Stefanović, 1787-1864 Naslov O jeziku i književnosti. 1 / [Vuk Stef. Karadžić ; priredio Berislav Nikolić] Vrsta građe knjiga Jezik srpski, nemački Godina 1968 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Prosveta, 1968 (Beograd : BIGZ) Fizički opis 442 str., [1] list sa slikom V. S. Karadžića : faks. ; 22 cm Drugi autori - osoba Nikolić, Berislav M., 1928-1976 = Nikolić, Berislav M., 1928-1976 Zbirka Sabrana dela Vuka Stefanovića Karadžića ; 12 ISBN (Pl.) Napomene Podatak o autoru preuzet sa kor. Ćir. i lat. Izdanje o stogodišnjici smrti Vuka Stefanovića Karadžića : 1864-1964 Registri. Predmetne odrednice Karadžić, Vuk Stefanović, 1787-1864 Srpska književnost Srpski jezik Autor - osoba Karadžić, Vuk Stefanović, 1787-1864 = Karadžić, Vuk Stefanović, 1787-1864 Naslov O jeziku i književnosti. Knj. 2 / [Vuk Stefanović Karadžić ; priredio Milorad Pavić] Jedinstveni naslov Sabrana dela Vuka Stefanovića Karadžića Vrsta građe knjiga Jezik srpski, nemački Godina 1986 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Prosveta, 1986 (Beograd : BIGZ) Fizički opis 660 str., [1] list sa slikom V. S. Karadžića : faks. ; 23 cm Drugi autori - osoba Pavić, Milorad, 1929-2009 = Pavić, Milorad, 1929-2009 Zbirka Sabrana dela Vuka Stefanovića Karadžića ; ǂknj. ǂ13 ISBN (pl.) 86-07-00039-X (za izdavačku celinu) Napomene Podatak o autoru preuzet sa kor. Ćir. i lat. `Izdanje o stogodišnjici smrti Vuka Stefanovića Karadžića 1864-1964`--> str. [3] Str. 643-647: Beleška o ovom izdanju / Milorad Pavić Registar. Predmetne odrednice Srpska književnost Srpski jezik MG130 (L) Vuk Stefanović Karadžić (Tršić, 6. novembar 1787 – Beč, 7. februar 1864) bio je prvi srpski lingvista u 19. veku, reformator srpskog jezika, sakupljač narodnih umotvorina i pisac prvog rečnika srpskog jezika. Vuk je najznačajnija ličnost srpske književnosti prve polovine XIX veka. Rođen u vreme zlo i mučno, u dane kada se činjaše da je skoro ugašen život srpskog naroda. Vuk je stao na snagu u vreme junačko. Stekao je i nekoliko počasnih doktorata. Imao je nekoliko braće i sestara koji su umrli. U tadašnje vreme se verovalo da je to zbog duhova i veštica. Posle smrti dosta njegove braće njegovi roditelji su mu dali ime Vuk da bi to ime oteralo duhove i veštice. Učestvovao je u Prvom srpskom ustanku kao pisar i činovnik u Negotinskoj krajini, a nakon sloma ustanka preselio se u Beč, 1813. godine. Tu je upoznao Jerneja Kopitara, cenzora slovenskih knjiga, na čiji je podsticaj krenuo u prikupljanje srpskih narodnih pesama, reformu ćirilice i borbu za uvođenje narodnog jezika u srpsku književnost. Vukovim reformama u srpski jezik je uveden fonetski pravopis, a srpski jezik je potisnuo slavenosrpski jezik koji je u to vreme bio jezik obrazovanih ljudi. Tako se kao najvažnije godine Vukove reforme ističu 1818, 1836, 1839, 1847. i 1852. Vuk Stefanović Karadžić je rođen 1787. godine u Tršiću blizu Loznice, u porodici u kojoj su deca umirala, pa je po narodnom običaju, dobio ime Vuk kako mu veštice i duhovi ne bi naudili. Njegova porodica se doselila iz Crne Gore iz Drobnjaka. Majka Jegda, devojački Zrnić, rodom je iz Ozrinića kod Nikšića. Pisanje i čitanje je naučio od rođaka Jevte Savića Čotrića, koji je bio jedini pismen čovek u kraju. Obrazovanje je nastavio u školi u Loznici, ali je nije završio zbog bolesti. Školovanje je kasnije nastavio u manastiru Tronoši. Kako ga u manastiru nisu učili, nego terali da čuva stoku, otac ga je vratio kući. Na početku Prvog srpskog ustanka, Vuk je bio pisar kod cerskog hajdučkog harambaše Đorđa Ćurčije. Iste godine je otišao u Sremske Karlovce da se upiše u gimnaziju, ali je sa 17 godina bio prestar. Jedno vreme je proveo u tamošnjoj bogosloviji, gde je kao profesor radio Lukijan Mušicki. Ne uspevši da se upiše u karlovačku gimnaziju, on odlazi u Petrinju, gde je proveo nekoliko meseci učeći nemački jezik. Kasnije stiže u Beograd da upozna Dositeja Obradovića, učenog čoveka i prosvetitelja. Vuk ga je zamolio za pomoć kako bi nastavio sa obrazovanjem, ali ga je Dositej odbio. Vuk je razočaran otišao u Jadar i počeo da radi kao pisar kod Jakova Nenadovića. Zajedno sa rođakom Jevtom Savićem, koji je postao član Praviteljstvujuščeg sovjeta, Vuk je prešao u Beograd i u Sovjetu je obavljao pisarske poslove. Kad je Dositej otvorio Veliku školu u Beogradu, Vuk je postao njen đak. Ubrzo je oboleo i otišao je na lečenje u Novi Sad i Peštu, ali nije uspeo da izleči bolesnu nogu, koja je ostala zgrčena. Hrom, Vuk se 1810. vratio u Srbiju. Pošto je kraće vreme u Beogradu radio kao učitelj u osnovnoj školi, Vuk je sa Jevtom Savićem prešao u Negotinsku krajinu i tamo obavljao činovničke poslove. Nakon propasti ustanka 1813. Vuk je sa porodicom prešao u Zemun, a odatle odlazi u Beč. Tu se upoznao sa Bečlijkom Anom Marijom Kraus, kojom se oženio. Vuk i Ana imali su mnogo dece od kojih su svi osim kćerke Mine i sina Dimitrija, umrli u detinjstvu i ranoj mladosti (Milutin, Milica, Božidar, Vasilija, dvoje nekrštenih, Sava, Ruža, Amalija, Aleksandrina). U Beču je takođe upoznao cenzora Jerneja Kopitara, a povod je bio jedan Vukov spis o propasti ustanka. Uz Kopitarevu pomoć i savete, Vuk je počeo sa sakupljanjem narodnih pesama i sa radom na gramatici narodnog govora. Godine 1814. je u Beču objavio zbirku narodnih pesama koju je nazvao „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica“. Iste godine je Vuk objavio „Pismenicu serbskoga jezika po govoru prostoga naroda napisanu“, prvu gramatiku srpskog jezika na narodnom govoru. Iduće godine je izdao drugu zbirku narodnih pesama pod imenom „Narodna serbska pesnarica“. Zbog problema sa knezom Milošem Obrenovićem bilo mu je zabranjeno da štampa knjige u Srbiji, a jedno vreme i u austrijskoj državi. Svojim dugim i plodnim radom stiče brojne prijatelje, pa i pomoć u Rusiji, gde je dobio stalnu penziju 1826. godine. U porodici mu je ostala živa samo kćerka Mina Karadžić. Sjedinjenjem Magistrata i Suda beogradskog u proleće 1831. godine, Vuk Karadžić je imenovan 29. marta 1831. za predsednika te institucije, što se u današnjim terminima smatra gradonačelnikom Beograda. Kao godina Vukove pobede uzima se 1847. jer su te godine objavljena na narodnom jeziku dela Đure Daničića „Rat za srpski jezik“, „Pesme“ Branka Radičevića, Njegošev „Gorski vijenac“ (pisan starim pravopisom) i Vukov prevod Novog zavjeta, ali Vukov jezik je priznat za zvanični književni jezik tek 1868, četiri godine nakon njegove smrti. Vukova smrt, opelo i sahrana Vuk je umro u Beču, 7. februara / 26. januara 1864. godine, popodne, `u Traunovoj kući, u Marokanskoj ulici, u Landštrasima`. „Primećujući da pisac najopsežnije monografije o Vuku, Ljubomir Stojanović, nije imao pri ruci nijedno svedočanstvo savremenika o Vukovoj smrti, Andra Gavrilović je skrenuo pažnju na dva članka Aleksandra Sandića u kojima je dat kraći opis samoga događaja. Međutim,ostalo je zaboravljeno da je Sandić još jednom, po treći put, nešto šire zabeležio svoja sećanja o tome kako je Vuk umro`. „Kada je umro – 26 januara 1864 godine – Vuk Karadžić bio je „oplakan od celog srpstva i celog učenog slovenskog sveta”. Na vest o smrti, Vuk Vrčević pisao je odmah Mini: „Ovo je prvi put u mome životu da Bam pišem, a koliko god je velika moja čast, tolika je dvostruka moja žalost što sad moram učastnik biti žalosti blagorodne duše vaše za izgubitak neumrlog vašeg oca a mojega najvećega prijatelja i nezaboravljenog blagodjetelja”. „Na pogrebu Vukovom, piše jedan suvremenik, bila je – razume se – sva omladina, a do groba na Sankt-Marksovom groblju nosili su Vuka ovi omladinci: filozof Aleksandar Sandić i pet medicinara: Đura Bastić, Isa Stojšić, Aleksandar (Šaca) Stepanović, Milan Jovanović (Morski) i ja. Na opelu održao je dugački govor Aleksandar Sandić, dugogodišnji Vukov prijatelj i pomoćnik u radu, a posle opela, u grčkoj kapeli, govorio je, tada još bečki student, Vladan Đorđević`. Govor mu je tom prilikom održao arhimandrit Gerasim Petranović. Posmrtni ostaci preneseni su u Beograd 12. oktobra 1897. godine i uz velike počasti sahranjeni u porti Saborne crkve, pored Dositeja Obradovića. Počasni je građanin hrvatske prestonice, grada Zagreba. Vukov rad Reforma ćirilice i rad na gramatici i rečniku Podstaknut Kopitarevim savetom da napiše i gramatiku narodnog jezika, Vuk se prihvatio ovog posla, za koji nije imao dovoljno stručne spreme. Ugledajući se na gramatiku slavenosrpskog jezika, koju je u 18. veku napisao Avram Mrazović Vuk je uspeo da završi svoje delo. Njegova gramatika koju je nazvao „Pismenica serbskoga jezika po Govoru prostoga naroda napisana“, izašla je u Beču 1814. Bez obzira na nesvršenost i nepotpunost, ovo delo je značajno kao prva gramatika govora prostoga naroda. Svestan nesavršenosti svoje Pismenice, Vuk je prihvatio primedbe Kopitara i drugih naučnih radnika, pa je uz prvo izdanje „Srpskog rječnika“ iz 1818. objavio i drugo, prošireno izdanje svoje gramatike. U rečniku je bilo 26.270 reči koje su se koristile u govoru naroda u Srbiji, Sremu i Vojvodini. Ovo drugo izdanje gramatike je nekoliko godina kasnije (1824) na nemački jezik preveo Jakob Grim. Osnovna vrednost Pismenice je bilo njeno radikalno uprošćavanje azbuke i pravopisa. Vuk je u njoj primenio Adelungov princip: „Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano.“ Raniji pokušaji, poput Save Mrkalja, su bili nesistematski i neuspeli. Vuk je smatrao da svaki glas treba da ima samo jedno slovo, pa je iz dotadašnje azbuke izbacio sve nepotrebne znakove, koja su se pisala iako nisu imala svojih glasova. Stara slova je podržavala Srpska pravoslavna crkva, koju je u njima videla neku vrstu veze kulture i pismenosti sa religijom. Vuk je stvorio nove znake tako što je pojedina slova spojio sa tankim poluglasom (l + ь -> lj, n + ь -> nj). Izgled slova đ je prihvatio od Lukijana Mušickog, dž je uzeo iz nekih starih rumunskih rukopisa, a ć iz starih srpskih rukopisa. Uzimanje slova j iz latinice su mu njegovi protivnici iz crkvenih krugova pripisivali kao najteži greh, uz optužbe da radi na pokatoličavanju srpskog naroda. Iz staroslovenske azbuke Vuk je zadržao sledeća 24 slova: A a B b V v G g D d E e Ž ž Z z I i K k L l M m N n O o P p R r S s T t U u F f H h C c Č č Š š Njima je dodao jedno iz latinice: J j I pet novih: Lj lj Nj nj Ć ć Đ đ Dž dž Izbacio je sledeća slova: Ѥ ѥ (je) Ѣ, ѣ (jat) І ї (i) Ѵ ѵ (i) Ѹ ѹ (u) Ѡ ѡ (o) Ѧ ѧ (mali jus) Ѫ ѫ (veliki jus) Ы ы (jeri, tvrdo i) Ю ю (ju) Ѿ ѿ (ot) Ѳ ѳ (t) Ѕ ѕ (dz) Щ щ (št) Ѯ ѯ (ks) Ѱ ѱ (ps) Ъ ъ (tvrdi poluglas) Ь ь (meki poluglas) Я я (ja) U početku Vuk nije upotrebljavao slova f i h. Slovo h je dodao u cetinjskom izdanju „Narodnih srpskih poslovica“ iz 1836. godine. Karadžić je 1839. godine izbacio jotovanje glasova d i t u srpskom književnom jeziku. Za drugo izdanje „Srpskog rječnika“ Vuk je prikupljao građu iz govora stanovništva Crne Gore, Dubrovnika, Dalmacije i Hrvatske. Ovo izdanje je objavljeno u Beču 1852. godine, i u njemu se našlo 47.427 reči. Ovo izdanje Rječnika na nemački je preveo Jakob Grim. Do kraja svog života Vuk je radio na daljem prikupljanju građe, ali ga je smrt sprečila da spremi i treće izdanje. To su tek 1898. godine učinila dvojica njegovih poštovalaca, Pera Đorđević i Ljubomir Stojanović. Borba za uvođenje narodnog jezika u književnost Tokom rada na gramatici, rečniku i izdavanju narodnih pesama, Vuk je počeo da se bavi pitanjem književnog jezika, koji je u njegovo vreme predstavljao haotičnu mešavinu. Stara srpska književnost razvijala se na srpskoj redakciji staroslovenskog jezika sve do početka 19. veka. U 18. veku došlo je do snažnog uticaja ruskih crkvenih knjiga na književni život Srba. Elementi ruskog jezika su sve više prodirali u dotadašnji crkveno-književni jezik i tako je stvoren veštački rusko-slovenski jezik, koji je u Vukovo vreme bio zvanični jezik crkve, škola i književnosti. Školovani ljudi učili su iz knjiga na starom jeziku, unoseći u njega elemente ruskog i srpskog narodnog jezika. Na taj način stvoren je slavenosrpski jezik, kojim se pisalo kako je ko znao. Takva nesređena situacija je bila osnova sa koje je Vuk krenuo u borbu protiv pisaca stare škole. Borba je počela Vukovom kritikom romana Usamljeni junoša 1815. i Ljubomir u Elisijumu 1817. Milovana Vidakovića. Kritika je bila usmerena na loše piščevo poznavanje jezika, koji je predstavljao nesređenu mešavinu imenskih i glagolskih oblika starog, slovenskog i narodnog jezika. Kako je Vidaković u to vreme bio najpopularniji srpski pisac, pa je ovakav Vukov napad izazvao buru u književnoj javnosti. Pored Vidakovića, u polemici su učestvovali i Joakim Vujić, Lukijan Mušicki, Pavle Berić i Gliša Geršić. Crkva i njeni najviši predstavnici su prednjačili među Vukovim protivnicima. Karlovački mitropolit Stefan Stratimirović, je već posle prvih Vukovih knjiga, dejstvovao preko budimskih vlasti da se onemogući štampanje knjiga. Stratimirović se posebno nije mirio sa Vukovom azbukom, zbog izbacivanja starih ćiriličnih slova i uvođenja slova J, smatrajući to napuštanjem pravoslavlja i pokatoličavanjem. Vuk je preveo Novi zavet na srpski 1819. godine i objavio ga, posle 27 godina pokušaja da dobije preporuku, pod naslovom Novi zavjet Gospoda našega Isusa Hrista. Pored srpske crkve, najveći Vukov protivnik je bio Jovan Hadžić, osnivač i predsednik Matice srpske i jedan od najobrazovanijih Srba tog vremena. Hadžić, koji je u početku bio Vukov saradnik, ali su se kasnije razišli po pitanjima jezika, je 1837. počeo polemiku sa Vukom Karadžićem. U spisu „Sitnice jezikoslovne“, Hadžić je dao uputstva za rad budućim gramatičarima. Vuk je potom napisao svoj „Odgovor na sitnice jezikoslovne“, u kom je zamerio Hadžiću na slabom poznavanju narodnog jezika i neprincipijelnosti u pisanju. Vukov odgovor je bio oštar, pa je Hadžić nastavio polemiku napisavši nekoliko članaka i brošura („Utuk I“, „Utuk II“, „Utuk III“...). Polemika između Karadžića i Hadžića je trajala skoro deceniju, a Karadžić je odneo pobedu tek 1847. godine. 1847. Godina 1847. je godina Vukove pobede, i godina u kojoj je konačno dokazao da je srpski narodni jezik jedini pravi jezik Srba, tj. da je slavenoserbski jezik mešavina ruskoslovenskog i srpskog narodnog jezika bez čvršćih pravila. Te godine izdate su četiri knjige Vuka i njegovih saradnika: prevod „Novog zavjeta“ sa crkvenoslovenskog na srpski jezik, autor:Vuk rasprava o jeziku „Rat za srpski jezik i pravopis“, Đuro Daničić, „Pesme“,Branka Radičevića „Gorski vijenac“ Petra Petrovića Njegoša Izdavanjem „Gorskog vijenca“, dokazano je da se i najveća filozofska dela mogu pisati čistim srpskim narodnim jezikom. Od 1814. do 1847. godine Vukova pobeda nije bila izvesna. Iako je njegov rad naišao na odobravanje evropskih filologa i lingvista, on je među samim Srbima imao žestoke protivnike, koji su mu prigovarali da njima ne treba prosti, govedarski jezik. Slamajući protivnike u polemikama i štampajući srpske narodne umotvorine, kojima se oduševljavala cijela Evropa, pa čak i najveći evropski pesnik toga vremena Nijemac Gete, Vuk je svojim protivnicima sve više dokazivao da nisu u pravu. Istovremeno je dobijao sve više pristalica među mlađim srpskim književnim i kulturnim radnicima. Do Vukove pobede 1847. dolazi upravo zahvaljujući mladom pokoljenju intelektualaca. Te godine su objavljena gore navedena dela kojima je dokazano da se na prostom narodnom jeziku može pisati kako poezija, filozofija tako i sama Biblija, čiji prevod ne zaostaje ni za jednim prevodom na drugi jezik. Delo Đure Daničića je dokrajčilo višegodišnju Vukovu polemiku sa njegovim glavnim protivnikom Jovanom Hadžićem i potpuno opravdalo Vukovu reformu srpske azbuke i pravopisa. Iako je Vukova reforma ove godine postala stvarnost, trebaće dvadeset i jedna godina da se u Srbiji zvanično prihvati Vukov pravopis. Njegoš o Vukovoj redakciji srpskog jezika Njegoš svjedoči i potvrđuje svoju saglasnost Vukovom prevodu `Novog zavjeta` na srpski jezik (prihvata Vukovu redakciju srpskog jezika)- Beč, 9. oktobra 1833. g.: „SVJEDODŽBA - Kojom mi doljepotpisani svjedočimo da je poznatog srpskog spisatelja g. Vuka Stefanovića Karadžića prevod ’Novog zavjeta’ na srpski jezik čist i pravilan i da je naša volja i želja da se pomenuti prevod na svijet izda na polzu jezika i duševno spasenije srpskog naroda ... Potpis :vladika crnogorski i brdski Petar Petrović” Sakupljanje narodnih umotvorina Na beleženju narodnih umotvorina Vuk je počeo da radi odmah po poznanstvu sa Kopitarom. Kopitar je gajio veliku ljubav prema slovenskim narodima, interesujući se naročito za narodne pesme, a nemački kulturni radnici, koji su u svojoj zemlji sakupljali starine i izučavali narodnu prošlost, bili su mu bliski prijatelji. U Beču je Vuk 1814. štampao zbirku narodnih pesama nazvanu „Mala prostonarodna slaveno-serbska pjesnarica“, u kojoj se našlo oko 100 lirskih i 6 epskih pesama. Ovo je bio prvi put da se jezik prostog naroda pojavio u štampi. Iduće godine je izdao drugu zbirku narodnih pesma pod imenom „Narodna serbska pesnarica“, sa oko stotinu lirskih i 17 epskih pesama, koje je zabeležio po Sremu, kod Mušickog u Šišatovcu, Zemunu, Pančevu, Sremskoj Mitrovici i Novom Sadu. U ovoj zbirci su se našle pesme koje su ispevali Tešan Podrugović i Filip Višnjić. Kopitar je u stranim listovima pisao o srpskoj narodnoj poeziji, pa čak i prevodio na nemački jezik. Među zainteresovanim za srpski jezik našli su se Nemac Johan Volfgang Gete i braća Grim. Nova izdanja narodnih pesmama izašla su 1823. i 1824. u Lajpcigu i 1833. u Beču. Nova izdanja počela su izlaziti u šest knjiga od 1841. Zbog velikih štamparskih troškova peta i šesta knjiga su se pojavile tek 1862. i 1864. Posle velikog uspeha sa narodnim pesmama, Vuk je počeo da radi na sakupljanju svih vrsta narodnih umotvorina. Prva zbirka pripovetki „Narodne srpske pripovijetke“ su se štampale 1821. u Beču. U ovom izdanju se našlo 12 pripovedaka i 166 zagonetki. Godine 1853, u Beču je izašlo novo izdanje pripovedaka, koje je Vuk posvetio Jakobu Grimu. Vukova kćerka Mina je sledeće godine prevela pripovetke na nemački jezik. Beleženje narodnih poslovica je išlo paralelno sa sakupljanjem pesama i pripovedaka. Zbog intervencije mitropolita Stratimirovića, bečke vlasti nisu dozvolile izdavanje zbirke bez dozvole budimskih vlasti. Kako je Vuk u to vreme boravio u Crnoj Gori, na Cetinju je 1836. štampao „Narodne srpske poslovice“ koje je posvetio vladici Petru II Petroviću Njegošu. Posle ovog izdanja Vuk je za života objavio još jedno izdanje poslovica. Sakupljanje narodnih običaja Specifičan život srpskog naroda za vreme vladavine Turaka, izolovan od savremenosti, učinio je da se arhaična patrijarhalna verovanja i običaji u njemu dugo očuvali. Stoga je Vuk Karadžić predano radio na opisivanju narodnog folklora. „Srpski rječnik“ je pružio prve bogate opise običaja i verovanja naroda. Tumačeći pojedine reči, Vuk je unosio i opise. Istoriografski rad Pored rada na reformi srpskog jezika i prikupljanju narodnih umotvorina, Vuk Karadžić se bavio i istoriografskim radom. Kao učesnik Prvog srpskog ustanka, Vuk je spremio ogroman materijal o događajima sve do 1814, kao i o vladavini kneza Miloša Obrenovića. Godine 1828. je objavio rad „Miloš Obrenović knjaz Serbiji“. Od obilne građe o Prvom srpskom ustanku, Vuk je izdao samo jedan deo „Praviteljstvujušči sovjet serbski...“, u kom je opisao najvažnije bitke iz Prvog srpskog ustanka i neslogu između srpskih starešina. Najistaknutije vođe Prvog srpskog ustanka Vuk je opisao u nekoliko istorijskih monografija. Tu su obuhvaćeni Hajduk Veljko Petrović, Miloje Petrović, Milenko Stojković, Petar Dobrnjac, Hadži Ruvim i drugi. Konačno, Vuk je poznatom nemačkom istoričaru Leopoldu Rankeu dao materijal o Prvom srpskom ustanku, prema kojoj je Ranke kasnije napisao svoje delo „Srpska revolucija“ (nem. Die serbische Revolution). Vukov uticaj Filološki rad U prvoj polovini 19. veka, uz pomoć tadašnjih vrhunskih filologa, kao što su braća Grim i austrijskih državnih vlasti koje je predstavljao Jernej Kopitar, Vuk Stefanović Karadžić je reformisao srpsku ortografiju i pravopis, praveći veliki rez između dotadašnje slavenosrpske kulture i novog standarda. Karadžićeva kapitalna dela, među kojima se ističu prvo izdanje „Srpskog rječnika“ (1818), drugo, znatno prošireno (1852), te prevod „Novoga zavjeta“ (1847), postavili su temelje za savremeni standardni srpski jezik, a znatno su uticala i na oblik savremenog standardnog hrvatskog jezika, ponajviše u fazi hrvatskih vukovaca ili mladogramatičara. Osnovna načela Karadžićeve reforme se mogu sažeti u tri tačke: izjednačavanje narodnog i književnog jezika, tj. insistiranje na folklornim jezičkim oblicima, za koje se smatralo da su pouzdan vodič zabeležen u narodnim pesmama i poslovicama; prekid sa svim starijim oblicima srpske književnosti i pismenosti i novo utemeljenje standardnog jezika bez oslona na tradiciju; i, novoštokavski folklorni purizam, što se ogledalo u čišćenju jezika od crkvenoslavizama koji su identifikovani kao ruskocrkvena naplavina koja ne odgovara glasovnoj i gramatičkoj strukturi srpskog jezika. Na tehničkom nivou, Karadžićeva reforma se manifestovala u novoj srpskoj ćirilici u kojoj su izbačeni nepotrebni poluglasnici (ъ, ь), apsorbovani (upijeni) grafemi za lj, nj, dž koje je predlagao Sava Mrkalj (Vuk je gotovo u potpunosti preuzeo grafiju „narodnog“ pisanog idiolekta Gavrila Stefanovića Venclovića, monaha u manastiru Rači s kraja 17. i početka 18. veka), te uvedena grafema j iz (nemačke) latinice. Novi fonološki pravopis, primeren prozirnom idiomu kakav je srpski, zamenio je stariji tvorbeno-morfološki. Jezički supstrat je bila novoštokavska ijekavština (istočnohercegovačko-krajiško narečje), koju je Vuk Karadžić stilizovao delom i prema hrvatskim pisanim djelima (tjerati umesto ćerati, djevojka umesto đevojka, hoću umesto oću). Ali, zbog uticaja srpske građanske klase u Vojvodini i Srbiji, ta je reforma prihvaćena u nešto izmenjenom obliku: ijekavski refleks jata (ѣ) je zamenjen ekavskim (npr. dete umesto dijete). Srpski književni jezik ijekavskog refleksa jata ostao je u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, među Srbima i Hrvatskoj, kao i u narodnim govorima zapadne i jugozapadne Srbije. Nefilološki rad Vuk je pored svog najvećeg doprinosa na književnom planu, dao veoma značajan doprinos i srpskoj antropologiji u kombinaciji sa onovremenom etnografijom. Uz etnografske zapise ostavio je zapise i o fizičkim osobinama tela. U književni jezik je uneo bogatu narodnu terminologiju o delovima tela od temena do stopala. Treba napomenuti da se ovim terminima i danas koristimo, kako u nauci tako i u svakodnevnom govoru. Dao je, između ostalog, i svoje tumačenje veze između prirodne sredine i stanovništva, a tu su i delovi o ishrani, o načinu stanovanja, higijeni, bolestima, kao i o pogrebnim običajima. U celini posmatrano, ovaj značajni doprinos Vuka Karadžića nije toliko poznat niti izučavan. Nagrade Vuk je bio cenjen u Evropi: biran je za člana berlinske, bečke, petrogradske akademije nauka, primljen je za člana naučnih društava u Krakovu, Moskvi, Getingenu, Parizu i drugim gradovima. Odlikovan je od ruskog i habzburškog cara, od pruskog kralja, i Ruske akademije nauka. Dodeljeni su mu Orden knjaza Danila I,[15] Orden Svete Ane sa krunom, Orden crvenog orla i Orden Franca Jozefa. Godine 1861, dodeljena mu je titula počasnog građanina grada Zagreba. Pokrenuta je inicijativa da jedna ulica u Beču dobije njegovo ime. MG130 (L)

Kao na slikama, ima površinske blede fleke na prednjoj korici, ne ometa korišćenje, unutra lepo očuvano Sadržaj Specula, speculi; Jurgis Baltrusaitis- Pitagorino ogledalo; Geza Rohajm- Ogledala i vladari; Jelena Galović- Astečko ogledalo; Tihomiir R.Đorđević- Smrt i zao pogled; Gustav F.Hartlau- Magično očge+ledalo u slikarstvu; Gustav Rene Hoke- Magija ogledala/Manirizam; Radmila Mihailović- Srpski ikonostas XVIIIveka i ogledalo; Žilber Lasko- Poduke ogledala; Marko Nedeljković- Viđenje i zagonetka; Bruno Ernst- Ešerovo čarobno ogledalo; Žan Ruse- Odblesci u vodi; Beata Thomka- Stupanje u ogledalo; Saša Hadžitančić `S ove i s one strane iskustvenog `; Radoman Kordić- Ko me vidi; Milan Popović- Transfer ikontratansfer u terapiji narcističnih pacijenata; Kolja MIćević-Taj nemi savetnik; Petar Brečić- Jedan okvir za zrcalo; Luj Maren- on, ja; Dževad Karahasap- Smrt, jezik i ogledalo; Horhe Luis Borhes- Ogledala; Mioddrag Pavlović- Carigrad u zori; Fernando Arabal- Ogledala; Ante Armanini- Ogledalo u šumi; Vlada Urošević- Vlada u ogledalu; Vladan Radovanović- Vežbe; Judita Šalgo- Po/dela; Žarko Rošulj- Metamorfoze; Žak Sternberg- Ogledalo; Anais Nin- Devojačko ogledalo; Milenko Pajić- Svet ogledalasamo pet novčića; Sveta Lukić- Didroov dijalog; Dušan Milovanović- Od tardicionalizma do odsustva kriterijuma; Žarko Trebješanin-Nemoćno osporavanje; Svetozar Koljević- Hodočašće Atanasija Svilara; Milan Damljanović- Umetnik o umetnosti; DSimon Simonović- O umetnosti Ernesta Bloha; Simon Jovanoić- Kultura Renesanse Euđenija Garena; Miodrag Lazarov- Pashu; Radovi,tekstovi Džona kejdža; Siman Simonović- Estetika dimenzija Herberta Markuzea; Simon Jovanović- Eseji Pavla Stefanovića; Milosav Mirković- Moji savremenici Josipa Vidmara; Dobrivoje Stanojević- Vreme našeg zemnog života Stanoja Makragića; Sirene bez posla Božidara Milidragovića; Nigde nikog Aleksandra Ristovića; Miodrag Jauković- Orden Stepana Ćuića; Nada Popović/Perišić- Bel tempo Bore Ćosića; Delo je jedan od najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih književnih časopisa. Izlazio je jednom mesečno, od 1955.[1] do 1992. godine. Prvi urednik bio je Antonije Isaković, a kasnije su se smenjivali neki od najpoznatijih srpskih književnika tog vremena: Oskar Davičo, Muharem Pervić, Milosav Buca Mirković, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Bio je to avangardni časopis i u vreme socijalističkog režima u SFRJ često cenzurisan.[2] Istorija[uredi | uredi izvor] Časopis Delo počeo je da izlazi 1955. godine, u atmosferi znatno liberalnijeg duha nego što bi se to moglo očekivati u tadašnjem socijalističkom režimu. Dah promena okrenut zapadu strujao je celom beogradskom umetničkom scenom, pa taj avangardni trend prati i Delo. Već prvi broj, koji otvara Vasko Popa ciklusom „Igre”, predstavlja sliku njegove buduće programske koncepcije okrenute mlađim autorima, sklonijim modernijem duhu.[2] Uredništvo i saradnici[uredi | uredi izvor] Prvi je na mestu glavnog urednika Dela bio Antonije Isaković[1], a kasnije su se na mestu urednika smenjivali neki od najvećih srpskih pisaca tog vremena: od br. 1 (1961) Oskar Davičo, od br. 11 (1961) Muharem Pervić, od br. 5/6 (1980) Jovica Aćin i od br. 1 (1980) Slobodan Blagojević[3] Delo je imalo i impozantnu listu saradnika, a provokativnost je bila osnovna odlika svih njegovih urednika.[2] Antonije Isaković Antonije Isaković Oskar Davičo Oskar Davičo Muharem Pervić Muharem Pervić Jovica Aćin Jovica Aćin Sadržaj časopisa[uredi | uredi izvor] U Delu se, pre svega, negovala beletristika. U vreme Antonija Isakovića, kao odgovornog urednika, primetan je primat proze, romana i pripovetke nad poezijom, dok je kasnije slučaj bio obrnut. Žanr koji je ovaj časopis posebno negovao je esej, a književna kritika bila je zastupljena u obliku tekuće i retrospektivne. Delo nije zanemarivalo ni ostale vidove stvaralaštva. U njemu se pisalo o pozorištu, filmu i likovnoj umetnosti, a dozirana pažnja posvećivana je i takozvanoj društvenoj sferi, često u polemičnom tonu. Poseban pečat Delu dala su njegova dva poslednja urednika, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Univerzalne, a opet skrajnute teme, koje pokreću njih dvojica kod prvog su više težile erotskom, alternativnom i mističkom, dok su kod drugog sagledane kroz filozofski aspekt i naglašavanje marginalizovanih pojava, poput homoseksualnosti i ženskog pitanja.[2] Cenzura[uredi | uredi izvor] Časopis Delo često je bio na meti cenzora. Brojne sudske i personalne zabrane nisu bile slučajne. Najveća cenzura sprovedena nad ovim časopisom vezana je za 1968. godinu, u vreme kada je urednik bio Muharem Pervić. Veliki broj naručenih tekstova u vezi sa aktuelnim društvenim zbivanjima tada su potpisali autori poput Ljubomira Tadića, Simona Simonovića, Nikole Miloševića i drugih. Drugi slučaj zabrane odnosi se na „Leto moskovsko”, Mihajla Mihajlova, koji je zbog toga bio policijski isleđivan i na kraju zatvoren, dok je treći primer posebno zanimljiv, jer cenzuru broja izaziva kritički tekst na temu ondašnjeg društva, a napisao ga je Milorad Vučelić.[2]

Motorni duvač lišća Villager VBV 2120 ACCU 056368, 12000 obr/min PODELI ŠTAMPAJ mp cena 5.060,00 popust 770,00 4.290,00 Cena za gotovinsko plaćanje i online kupovinu Dodaj u korpu dostava na adresu garancija uslovi korišćenja

SPECIFIKACIJA Karakteristike Kategorija Bušači zemlje Dužina burgije 600 mm Prečnik burgije (Ø) 8" (20 cm) Napomena sigurnosna opruga na burgiji 6, 8, 10, 12, 14

Viseća ljiljaška Puket je veoma atraktivna i moderna, zbo svog savršenog dizajna uplepšaće Vašu terasu, balkon, baštu ili vrt a Vaš odmor pretvoriti u pravo uživanje. Dimenzije ljuljaške: 126x104x195cm Materijal izrade: metal-platno Dostupna boja: plava

Suncobran zglobni Prečnik: 200cm sa 8 rebara Dimenzija rebara / šipke: 32mm/32/3mm Materijal suncobrana: Pamučni sa dve strane Dostupna boja: plava i bež Vreme isporuke: 3-5 radna dana

Ležaljka Bali je aluminijumska ležaljka sa tendom. Veoma atraktivnih boja i neodoljivog dijazna. Idealna za Vaš odmor i uživanje na suncu. Laka za rukovanja, sklapanje i odlaganje. Dimenzije ležaljke: 181 x 61 x 38cm Dimenzije nogara: 3,6 x 2 cm Materijal izrade: Plastificiran aluminijum Platno: veoma izdržljivo Dostupne boje: plava i zelena Vreme isporuke: 48h do 72h

Visina sa držačem:60 cm. Širina:46 cm. Опис Zemlja porekla- Srbija

Opis MAKITA Električna duvalica – usisivač UB1103Z MAKITA Električna duvalica – usisivač UB1103Z Opis i namena proizvoda Sprečava akumulaciju statičkog elektriciteta Novi oblik drške, za udobniji rad Veliki okidač, lak za rukovanje, može da se povlači sa dva prsta, za rukovanje bez umora, sa kontrolom promenjive brzine Može da se koristi kao usisivač, sa dodatnom vrećom za prašinu Karakteristike proizvoda Kontinuirana ulazna snaga 600 W Maks. protok vazduha 246 m³/h Buka: zvučni pritisak 83 dB(A) Buka: zvučna snaga 94 dB(A) Buka: odstupanje (K) 3 dB(A) Vibracije: bez opterećenja 2,5 m/s² Vibracije: odstupanje (K) 1,5 m/s² Dimenzije (D x Š x V) 479 x 185 x 178 mm Težina prema EPTA –i 2 kg Obim isporuke Kartonsko pakovanje GARANCIJA 3 GODINE Napravili ste dobar izbor odlucici se za Makita alat. Naši alati odlikuju se dugovecnošcu i poznati su po pouzdanosti. Zbog toga produžavamo garanciju na tri godine za sve Makita proizvode (osim za DFT, DFL, DTDA i DTWA seriju, Briggs & Stratton motore, Honda motore, za pneumatske alate, kompresore, akumulatore, punjače i akumulatorske lampe) koji su kupljeni u Srbiji. Za sve Li- ion akumulatore, kupljene pojedinacno ili zajedno u kompletu sa AKU- alatima nudimo produženu garanciju na ukupno dve godine. Uslov za produženje garancije je da na ovoj stranici, registrujte svoj alat ili Li -ion akumulator u roku cetiri nedelje od kupovine. Garantni rok pocinje od datuma kupovine. Kako da registrujete svoj Makita elektricni alat? 1 – Prijava Prijavljujete se popunjavanjem kratkog upitnika, koji se nalazi desno, pod nazivom Nova registracija. 2 – Potvrda Potom cete dobiti povratni mejl sa linkom za potvrdu. Morate da kliknete na njega da biste potvrdili svoju registraciju. Tada možete da registrujete svoju mašinu i da podešavate svoje licne podatke. 3 – Registracija alata ili Li-ion akumulatora Da biste registrovali svoj alat ili Li-ion akumulator, morate prvo da se prijavite. U Vašem licnom polju za registraciju možete da registrujete alat ili Li-ion akumulator za produženu garanciju, da vidite svoju šifru registracije i da podšavate svoje licne podatke. Tim Komerc kontakt: Telefon: 011 3 984 586 / 060 3 984 586 / 011 3 984 587 / 011 3 984 584 Email: [email protected]. Web: https://timkomerc.rs/ Radno vreme: Adresa maloprodaje: Paunova 8 Banjica Ponedeljak – Petak: 08 : 00 – 16 : 00 Subota: 09 : 00 – 14 : 00 Nedelja neradan dan OVDE možete videti celokupnu ponudu MAKITA alata i pribora. Zapratite našu instagram stranicu kako biste bili u toku sa svim akcijama alata. – Ukoliko imate dodatnih pitanja uvek nas možete kontaktirati putem e – maila: [email protected]. – Takođe nas možete kontaktirati putem broja: 011 3 984 586 / 060 3 984 586 / 011 3 984 587 / 011 3 984 584

Opis Akumulatorske makaze za orezivanje Bosch ProPruner 12V 3.0Ah 06019K1021 Akumulatorske makaze za orezivanje Bosch ProPruner 12V ProPruner Bosch osobine i prednosti: Veća efikasnost sa manje napora – uživajte u orezivanju sa Bosch ProPruner uređajem Idealan izbor za orezivanje grana Orezivanje na potpuno novom nivou Izuzetno glatko orezivanje uz primetno manje napora u poređenju sa ručnim makazama Moćni sistem litijum-jonskih baterija koje obezbeđuju i do 4.500 rezova sa jednim punjenjem (testirane u laboratoriji za istraživanje i razvoj „Bosch Power Tools Asia Pacific R&D Laboratory“) Izuzetno izdržljivi nerđajući noževi Karakteristike: Tip akumulatora Lithium-ion Napon akumulatora 12 V Kapacitet sečenja do 25 mm Tip ćelija Litijum-jonski akumulator Dužina 302 mm Širina 55 mm Visina 99 mm Obim isporuke: ProPruner, 06019K1021 2 x akumulator GBA 12V 3,0 Ah 1 x punjač GAL 12V-20 Kartonsko pakovanje 3 GODINE GARANCIJE TROGODIŠNJA GARANCIJA ZA ELEKTRIČNE ALATE : VAŽI ZA SVE PROFESIONALNE PLAVE ELEKTRIČNE ALATE , LITIJUM – JONSKE AKUMULATORE I PUNJAČE I PROFESIONALNE MERNE ALATE . Sve što trebate da uradite je da registrujete Vaš alat, litijum-jonski akumulator ili punjač online, u roku od četiri nedelje nakon kupovine . Registraciju sada možete obaviti kroz PRO360 aplikaciju . Pored produženja garancije, aplikacija vam nudi i druge pogodnosti. Rok garancije ili usluge počinje na dan kupovine. Više informacija možete pronaći u relevantnim garancijskim uslovima. Da biste izvršili registraciju, prvo se registrujte kao korisnik. Na Vašoj ličnoj stranici za registraciju možete registrovati električni alat, litijum-jonski akumulator ili punjač, za trogodišnju garanciju. Tada ćete dobiti garanciju ili sertifikat servisa koji možete odštampati ili sačuvati kao PDF dokument. Takođe ćete biti u mogućnosti da upravljate svojim podacima. Garancija / servisni sertifikat se uvek izdaje po jednom proizvodu, odnosno svaki kupljeni proizvod (električni alat, litijum-jonski akumulator i punjač) moraju biti registrovani odvojeno. Ako imate garanciju / servisni sertifikat, molimo Vas, priložite ga zajedno sa originalnom potvrdom o kupovini Vašem lokalnom prodavcu ili možete poslati svoj proizvod direktno nama. Podaci na oba dokumenta (potvrda o kupovini i sertifikat) moraju se podudarati. Naravno, možete koristiti i našu uslugu preuzimanja, koja je besplatna tokom garantnog / servisnog perioda. Bosch proffesional objedinjuje sveobuhvatnu ekspertizu u tehnologiji vozila sa hardverom, softverom i uslugama kako bi ponudio kompletna rešenja za mobilnost. Bosch proffesional nudi inovativne proizvode i usluge za industriju i zanatstvo. Istražite Bosch širok spektar proizvoda i rešenja za vaše tržište i industriju. Zapratite našu instagram stranicu kako biste bili u toku sa svim akcijama alata OVDE možete pogledati sve proizvode sa velike akcije BOSCH alata, kao i mnoge druge. – Ukoliko imate dodatnih pitanja uvek nas možete kontaktirati putem e – maila: [email protected] – Takođe nas možete kontaktirati putem broja: 011 3984 586 / 060 3984 586

61804) Bugarski himnopisac Jefrem iz XIV veka delo i značaj, Predrag Matejić , Bugarska akdemija Nauka Sofija 1982 Българският химнописец Ефрем от XIV век. Дело и значение, СЪДЪРЖАНИЕ Увод. Глава 1. Хилендарският ръкопис № 342. Откриване, описание, правопис и език, датировка. Глава II. Личността на Ефрем. Глава III. Творчеството на Ефрем , Каноните на Ефрем , Цикли стихири Глава IV. Творчеството на Ефрем. Стилно-езикова характеристика и връзка с Търновската книжовна школа. Заключение. Библиография. Приложения (текстове и превод). I. Произведения на Ефрем по Хилендарския ръкопис № 342 II. Новобългарски превод на произведенията на Ефрем. ІІІ. Фотокопия от текстовете на произведенията на Ефрем в Хилендарския ръкопис № 342. Autor : Dr Predrag Matejić , sin prote dr Mateje Matejića ( sveštenika, univerzitetskog profesora, pesnika, pripovedača, esejiste i prevodioca ) i njegov naslednik na katedri za slavistiku na državnom univerzitetu u Ohaju. tvrd povez, format 17,5 x 24,5 cm , bugarski jezik, 343 strane, ilustrovano

SPECIFIKACIJA Karakteristike Kategorija Motorni trimeri Tip motora Dvotaktni, vazdušno hlađeni Zapremina motora 46.5 cm³ Snaga motora / broj obrtaja 1.95 kW / 10500 rpm Radni zahvat niti 460 mm Radni zahvat noža 255 mm Sistem prenosa Kardan Tip kardanske cevi Nedeljiva aluminijumska Prečnik kardanske cevi 28 mm Tip rukohvata Bike rukohvat Tip remena Profesionalni remen Masa 8.65 kg OPIS Villager® “Black Edition” gama motornih kosa nudi napredne performanse, udoban rad, kvalitet i dugotrajnost. Celokupna gama je optimizovana tako da, u zavisnosti od tipa i namene eksploatacije, svakom potencialnom korisniku ponudi najbolje rešenje. BC 2700 XCE je najjača motorna kosa u Villager® gami. Sa svojih neverovatnih 2 kW snage i Oregon ® SpeedLoadTM glavom (jednostavna zamena niti bez skidanja glave). Antivabracioni sistem u 4 tačke i udobni profesionalni remen omogućiće Vam sate intenzivnog rada bez umaranja. Osobine: Antivibration System Super Start TM Oregon® SpeedLoadTM

Baštenska stolica od ratana Tina Materijal izrade: metal Sedište i naslon: pleteni ratan Dostupna boja: crna Vreme isporuke: 5-7 dana

Visina sa držačem:72cm. Širina:31 cm. Опис Zemlja porekla- Srbija

Baštenski set Malaga od ravnog ratana, udoban i konforan, idealan za odmor i uživanje sa porodicom i prijateljima. Dimenzije stola: 75 x 40 x 38cm Staklo: 5mm staklo u boji Dimenzije stolice: 58 x 62 x 78cm Dimenzije dvoseda: 108 x 62 x 78cm Vrsta ratana: ravan Debljina jastuka: 5 cm Materijal jastuka: 180g vodootporni poliester Dostupne boje: crna Vreme isporuke: 3-5 radnih dana