Originalni plakat: VAZDUHOPLOVNI SAVEZ JUGOSLAVIJE dimenzije oko: 48 x 32 cm Kao na fotografijama Vazduhoplovni savez Jugoslavije (VSJ) osnovan je 25. aprila 1948. u Beogradu u prisustvu predstavnika 32 vazuhoplovne organizacije i predstravnika inicijalnih odbora republičkih i pokrajinskih vazduhoplovnih saveza. Oni su predstavljali 7207 članova koji su delovali na 11 sportskih aerodroma, u 60 modelarskih škola i radionica, 8 radionica za remont vazduhoplovne tehnike, u Saveznoj pilotskoj školi (Ruma) i Jedriličarskom centru (Vršac). Sve te organizacije raspolagale su tada sa 19 aviona, 70 jedrilica, 35 padobrana i 10 autovitala. Neposredno pre oslobođenja, u Zemunu je 1944. formirana prva vazduhoplovna organizacija. Od 1945. osnivaju se vazduhoplovni kružoci i grupe, koji kasnije prerastaju u vazduhoplovna društva i centre za obuku vazduhoplovnih kadrova svih profila. U martu 1945. Komanda ratnog vazduhoplovstva osniva Jedriličarski centar u Vršcu, a u aprilu počinje nastava za prvu klasu nastavnika jedriličarstva. Prvi aero-klubovi počinju da delujuu okviru Komisije za tehniku i sport, početkom 1946 (kasnije Narodna tehnika). U 1947. u Zagrebu se otvara Savezna pilotska škola, u Ribnici počinje da deluje Jedriličarski centar, a u fabrici Utva izrađuje se prva serija školskih jedrilica. Te akcije su omogućavale i organizovanje prvih takmičenja za Prvenstvo Jugoslavije u jedriličarstvu i modelarstvu te izlaženje časopisa Naša krila. Posle osnivačke skupštine (1948), VSJ deluje kao masovna, društvena, sportsko-tehnička organizacija za razvoj i unapređenje vazduhoplovnog sporta, vazduhoplovnog vaspitanja, obrazovanja i propagandu svih oblika vazduhoplovne delatnosti i kosmonautike. U VSJ su udruženi republički i pokrajinski vazduhoplovni savezi te organizacije i institucije koje se bave vazduhoplovnim sportom i širenje vazduhoplovne tehnike i kulture uopšte. Osnovne delatnosti VSJ su motorno letenje, jedriličarstvo, padobranstvo, vazduhoplovno i raketno modelarstvo i vazduhoplovno vaspitanje omladine. VSJ je imao i posebnu ulogu ostvarivanju određenih zadataka za ratno vazduhoplovstvo i protivvazdušnu odbranu i u sistemu opštenarodne odbrane. Predstavnici VSJ na prijemu kod maršala Tita 1952 Godine 1950. obnavlja svoje članstvo u FAI, jednoglasno je primljen začlan na 43. generalnoj konferenciji održanoj u Stokholmu, a iste godine postaje i član Međunarodne naučne i tehničke jedriličarske organizacije (franc. Organisation scientifique et technique internationale de vol à voile) — OSTIV. Neposredno posle prvog kongresa VSJ 20—23. marta 1953, Savez se osamostaljuje i prestaje biti član Narodne tehnike i osniva Savez male avijacije, a 1955. Selenitski pokret. Time se ostvaruju uslovi za rad sa decom u osnovnim školama. Pored modelarstva deca se bave kosmonautikom i raketnom tehnikom. Godine 1962. VSJ postaje član Savez za fizičku kulturu Jugoslavije i obnavlja saradnju sa Narodnom tehnikom, a 1971. menja naziv u Savez vazduhoplovnih organizacija Jugoslavije — SVOJ. Na skupštini 25. juna 1975. Savez donosi novi Statut i ponovo menja naziv u Vazduhoplivni savez Jugoslavije. Zaključno sa 1976. u organizacijama i institucijama VSJ osposobljeno je oko 7000 motornih milota, 26.000 pilota — jedriličara, 20.000 padobranaca i preko 300.000 vazduhoplovnih i raketnih modelara. Vrhunsku sportsku značku zlatno C sa dijamantima osvojilo je 12 modelara, 15 jedriličara i 30 padobranaca. Održano je 21 prvenstvo u jedriličarstvu i 19 relija motornih pilota. VSJ je oraganizovao I i X Prvenstvo sveta u padobranstvu 1950. i 1970. oba na Bledu; 1972 i 1975 u jedriličarstvu u Vršcu, odnosno Portorožu. Pored ovij VSJ je organizovao veći broj nacionalnih, evropskih i svetskih takmičenja u modelarstvu i motornom letenju. Svake druge godine održavao se Jadranski padobranski kup uz učešće ekipa iz svih delova sveta. Članovi VSJ konstruisali su 5 lakih sportskih aviona i 20 jedrilica od kojih su neke pdstavljale svetski domet. U 1975 bilo je registrovano 140 aero-klubova, 150 modelarskih klubova i klubova vazduhoplovnog podmlatka, 46 letačkih škola ili centara. Sve organizacije su koristile oko 200 aviona, 180 jedrilica, 1000 padobrana i 50 sportskih aerodroma. Za predsednike Vazduhoplovnog saveza Jugoslavije birani su: Ladislav Ambrožič, Radoslav Jović, Ljubiša Ćurguz, Nenad Drakulić, Božo Lazarević, Aleksandar Ašković, Pero Car i Dušan Vlaisavljević.

Originalni bioskopski (filmski) plakat velikih dimenzija (oko 100 x 70 cm) : NAJBOLJE GODINE NAŠEG ŽIVOTA / BEST YEARS OF OUR LIVES Autor plakata: D.Ivaniševič Najbolje godine naših života (poznat pod naslovima Slava pripada meni i Opet kod kuće) američki je dramski film snimljen 1946. godine u režiji Williama Wylera. Glavne uloge tumače Myrna Loy, Fredric March, Dana Andrews, Teresa Wright, Virginia Mayo, i Harold Russell. Film govori o tri američka vojnika koji pokušavaju da se uklope u civilni život nakon povratka kući iz Drugog svjetskog rata. Samuel Goldwyn je imao inspiraciju da napravi film o ratnim veteranima nakon što je u augustu 1944. godine pročitao članak u magazinu Time, koji govori o teškoćama kroz koje veterani prolaze pri povratku u civilni život. Goldwyn je zaposlio bivšeg ratnog dopisnika MacKinlaya Kantora da napiše scenarij. Njegov rad je prvi put objavljen kao roman pod naslovom Slava pripada meni, koji je Kantor napisao u stilu `praznog stiha` bez rimovanja. Robert Sherwood je zatim prilagodio roman za scenarij. Film je osvojio sedam Oskara 1946. godine, uključujući i Oscara za najbolji film, najbolju režiju (William Wyler), najboljeg glumca (Fredric March), najboljeg sporednog glumca (Harold Russell), najbolju montažu (Daniel Mendel), najbolji adaptirani scenarij (Robert Sherwood), i najbolju originalnu muziku (Hugo Friedhofer). Pored uspjeha kod kritičara, film je ubrzo postao veliki komercijalni uspjeh nakon puštanja na prikazivanje u kinima. Film je imao najveću zaradu i najviše publike kako u SAD-u tako i u Velikoj Britaniji, sa prodajom od oko 55 miliona karata u SAD-u što se nije desilo još od izlaska filma Prohujalo s vihorom. Film zauzima šestu poziciju sa najvećom posjetom publike svih vremena u Velikoj Britaniji, sa preko 20 miliona prodatih karata. Kao na fotografijama.

U dobrom stanju, presavijan x2 gis

u dobrom kvalitetu

Pogledati fotos

Originalni bioskopski (filmski) plakat: HEROJI SU UMORNI / HEROES ARE TIRED Autor plakata: Alfred Lehner Režija: YVES CIAMPI Uloge: YVES MONTAND, MARIA FELIX, JEAN SERVAIS, CURT JURGENS... Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : BILA SAM JAČA Dizajn plakata: Radak Bila sam jača je jugoslovenski igrani film, snimljen 1953. godine u režiji Gustava Gavrina. Režija: Gustav Gavrin Uloge: Sava Severova, Mira Stupica, Nikola Popović, Božidar Drnić... Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Muzička čaša za vino `Domes` Austrija,iz 70-tih ili 80-tih godina,u dobrom je stanju,ispravna.

Originalni bioskopski (filmski) plakat : SJENKA SLAVE Sjenka slave je jugoslavenski crno-bijeli igrani film snimljen 1962. godine u režiji Vanje Bjenjaša. Protagonist je profesionalni motociklist koji je nakon nesreće odlučio napustiti sport, ali koga na promjenu te odluke potakne ljubavna veza s mladom djevojkom. Režija: Vanja Bjenjaš Uloge: Miha Baloh, Boris Dvornik, Milan Srdoč, Ingrid Lotarius, Hermina Pipinić Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : VELIKO STOLEĆE / VELIKO STOLJEĆE Dokumentarni film Produkcija: Zagreb Film - 1958 Trajanje: 81`48` Režija: Krsto Škanata Krsto Škanata (12. januar 1924 - 18. februar 2017) je bio jugoslovenski i srpski filmski reditelj poznat po velikom broju dokumentarnih filmova. Njih je napravio u vreme Titove Jugoslavije i deo je imao propagadni karakter, a deo je prema tadašnjem režimu i njegovim aspektima imao kritičan odnos, a zbog čega su bili smeštani u bunker. Kao na fotografijama.. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat velikih dimenzija (oko 100 x 70 cm) : DARBY O`GILL & THE LITTLE PEOPLE Darby O`Gill and the Little People (sh. Darby O`Gill i mali ljudi) je američki igrani film snimljen 1959. u režiji Roberta Stevensona i produkciji Walta Disneya. Radnja, temeljena na pričama britanske spisateljice Herminie Templeton Kavanagh, je smještena u Irsku na kraj 19. vijeka i prikazuje kako se ostarjeli upravnik seoskog imanja Darby O`Gill (koga tumači Albert Sharpe) nadmeće s lokalnim vilenjacima na čelu sa kraljem Brianom (koga tumači Jimmy O`Deal). Film, u kome je Disney koristio trikove s kamerom kako bi stvorio iluziju minijaturnih vilenjaka, je imao određenog uspjeha; Disney ga je, međutim, naskinkronizirao za američko tržište, jer originalni dijalozi tamošnjoj publici nisu bili potpuno razumljivi zbog `teškog` irskog naglaska i korištenja lokalnog dijalekta. Darby O`Gill je, danas, pak, najpoznatiji po tome što je, zahvaljujući njemu, tada relativno nepoznati glumac Sean Connery, koji se pojavljuje u ulozi mladog radnika, na sebe skrenuo pažnju producenta Alberta R. Broccolija i tako dobio priliku da utjelovi lik Jamesa Bonda u filmu Dr. No nekoliko godina kasnije. Režija: Robert Stevenson Producent: Walt Disney Scenario: Lawrence Edward Watkin Uloge: Albert Sharpe, Janet Munro, Sean Connery, Jimmy O`Dea Odlično očuvan plakat. Pogledajte fotografije.

Originalni bioskopski (filmski) plakat: RAZMEĐA Dizajn plakata: Toni Politeo Razmeđa je jugoslovenski igrani film iz 1973. godine. Režirao ga je Krešimir Golik, a scenario je napisao Mirko Sabolović. Ovo je jedan od posljednjih jugoslovenskih igranih filmova koji je snimljen u crno-bijeloj tehnici. Snimlje je u Podgorcima kod Bjelovara. Pavle Vuisić je za glavnu ulogu dobio „Gran Pri“ na festivalu u Nišu. Režija: Krešimir Golik Scenario: Mirko Sabolović Uloge: Pavle Vuisić, Zdenka Trah, Anton Vrbenski, Jovan Stefanović... Odlično očuvan plakat. Kao na fotografijama. Dimenzije: oko 58,5 x 41,5 cm

Originalni bioskopski (filmski) plakat: NOĆI I JUTRA Ноћи и јутра је југословенски филм први пут приказан 14. јула 1959 године. Режирао га је Пјер Мајхровски а сценарио је написао Меша Селимовић. Радња филма је инспирисана стварним догађајима везаним за Мостарски партизански одред током 2 светског рата. У току офанзиве командант партизанског одреда је приликом једног извиђања с неколико бораца пао непријатељу у руке. Једна партизанска десетина, преобучена у немачке униформе, ослободила је из затвора своје другове, али без команданта јер је он убијен. Партизан Зира рекао је случајно његово име и то је непријатељу било довољно. Група стиже у часу кад је штаб одреда донео одлуку да се десетковани одред повуче у окупирани град док не прође непријатељска офанзива. Зиру мучи осећај кривице због смрти команданта Нине, брата његове жене Вере. Како ће Вери погледати у очи и признати истину... Режија: Пјер Мајхровски Сценарио: Меша Селимовић Главне улоге: Марија Кон, Властимир Ђуза Стојиљковић, Милан Срдоч, Борис Бузанчић Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Stari reklamni plakat za personalni računar ET-188 firme `Novkabel` Novi Sad Jugoslavija,iz 80-tih godina,ivice iskrzane,na pojedinim mestima se skinula boja. Dizajn:Oskar Štefan. Fotografij:Ivan Mojašević. Štampa:Forum,Novi Sad. Dimenzije:97cm x 68cm.

VJERUJ U MENE - GLAUBE AN MICH 1946 - FILMSKI POSTER [259] Stanje : kao na slikama Dimenzije : 98 x 68 cm

zenit i avangarda 20tih godina , beograd, narodni muzej 1983 96 x 68 cm 4 x presavijen obostrano stampan (lice plakat, poledjina katalog izlozbe) autor plakata RANKO NOVAK Zenitizam je avangardni pokret dvadesetih godina dvadesetog veka čiji je nastanak i razvoj vezan za časopis Zenit. Manifest zenitizma napisali su LJubomir Micić, Ivan Gol i Boško Tokin. Pokrenut je u ime humanizma i u antiratnom duhu. „Na idejnom planu zenitizam je bio u znaku oštre kritike evropskog civilizacijskog kompleksa, kojem je u duhu inovativnih tendencija ponudio panbalkansku kulturnu koncepciju, izrađenu na principima neoprimitivizma.` (Vida Golubović i Irina Subotić) Zenit je časopis koji je izlazio od 1921. do 1926. godine u Zagrebu i Beogradu kao međunarodna revija za umetnost i kulturu. Pokretač i njegov urednik bio je LJubomir Micić. Ukupno su objavljena 43 broja. Na početku rada, sa ovim časopisom sarađivali su Miloš Crnjanski, Dušan Matić, Stanislav Vinaver i drugi. Priloge su objavljivali i međunarodni saradnici Aleksandar Blok, Jaroslav Sajfert, Vasilij Kandinski, Anri Barbis... Zenit se od 1924. objavljuje u Beogradu, a 1926. godine je zabranjen zbog teksta „Zenitizam kroz prizmu marksizma“. ------------------------------------ -------------------------------------------------- Ranko Novak, hrvaško-slovenski oblikovalec, * 4. maj 1948, Zagreb. Novak je po zaključeni gimnaziji v Zagrebu diplomiral na Fakulteti za arhitekturo, gradbeništvo in geodezijo v Ljubljani, na Oddelku za arhitekturo. Že med študijem se je usmeril v grafično oblikovanje. Leta 1980 je bil soustanovitelj Studia Znak (v njem so imeli vodilne vloge Novak, Miljenko Licul in fotograf Milan Pajk) in leta 1988 združenja Art Directors Club Ljubljana. Razvil se je v enega vodilnih grafičnih oblikovalcev Slovenije z izjemnim občutkom za skladnost tipografij, barvnih poudarkov drobnih iskrivosti v oblikovanju knjig (likovne in znanstvene monografije), časopisov, plakatov. Od leta 1991 je bil do upokojitve profesor na Oddelku za oblikovanje Akademije za likovno umetnost v Ljubljani, kjer je vzgojil številne tipografe. Sodeloval je na različnih razstavah in mednarodnih bienalih ter festivalih: BIO v Ljubljani, ZGRAF v Zagrebu, Mednarodni bienale plakatov v Varšavi; prejel je več pohval, npr. DOS - delo meseca. Leta 1985 je za dosežke na področju grafičnega oblikovanja skupaj z Miljenkom Liculom prejel nagrado Prešernovega sklada. -------------------------------------------------- Ljubomir Micić (Jastrebarsko, 16. novembar 1895 — Kačarevo kod Pančeva, 14. jun 1971) je bio srpski pesnik, prozni pisac, književni kritičar, glumac i osnivač srpskog avangardnog pokreta zenitizam. Najznačajniji segment njegovog rada predstavlja pokretanje i uređivanje časopisa Zenit, mesečne internacionalne revije za umetnost i kulturu, koji je izlazio od februara 1921. do aprila 1924. u Zagrebu, potom od 1924. do decembra 1926. u Beogradu. Objavljena su 43 broja ovog časopisa, koji je tokom godina donosio brojne manifeste, različita likovna rešenja, saradnike i tekstove. U početku je Micić sledio ideje ekspresionizma, o čemu svedoči i programski tekst koji izlazi u prvom broju časopisa, Čovek i umetnost, kao i tekstovi Crnjanskog, Vinavera, Petrovića, Matića, koji su povremeno pisali za Zenit, sve do juna 1921, kada je Micić, zajedno sa Ivanom Golom i Boškom Tokinom, objavio Manifest zenitizma. Micićev značajan saradnik postao je njegov brat Branislav Micić, poznatiji pod pseudonimom Branko Ve Poljanski, koji je u Ljubljani pokrenuo časopis Svetokret, nakon čijeg gašenja se priključio Zenitu. Ubrzo su došli u sukob i sa dadaistima, želeći da zenitizam odvoje od drugih avangardnih pokreta. Zenit je bio časopis internacionalnog karaktera, u kome su mnogi istaknuti umetnici tog vremena objavljivali svoje radove na francuskom, nemačkom, holandskom, mađarskom, esperantu... Posebno su značajne veze sa italijanskim futuristima, pre svega sa njihovim idejnim tvorcem Filipom Tomazom Marinetijem, što govori o afirmativnom odnosu zenitista prema novim tehničkim i tehnološkim dostignućima. Zenitizam predstavlja izvorno srpski avangardni pokret, koji jedini uspeva da pređe granice tadašnje Jugoslavije i postane poznat i cenjen u Evropi. S druge strane, nakon raskida sa ekspresionistima, Micić je počeo da zastupa drugačije ideje, koje postaju osnova poetike zenitizma: ideja Barbarogenija, zalaganje za balkanizaciju i varvarizaciju Evrope. Ovakve težnje ka primitivnom i izvornom javljaju se nakon Prvog svetskog rata, nastaju iz razočaranja u zapadnoevropske vrednosti i zasićenosti zapadnoevropskom kulturom. Micić je smatrao da Balkan, kao još uvek neistraženo područje, nudi svežinu, neiskvarenost, sposobnost regenerizacije klonulog zapadnoevropskog čoveka. Pored svih protivrečnosti, nacionalizma, s jedne, i saradnje s evropskim umetnicima, s druge strane, pored različitih saradnika, želje za raskidom sa ostalim avangardnim školama, Zenit sve vreme svog postojanja ostaje okrenut novinama, novijim medijima i granama umetnosti (radiju, filmu, džezu), zastupajući antitradicionalizam i antimilitarizam, sa čovekom u središtu pažnje. Pokrenut idejama ruskih avangardnih umetnika, Micić je zastupao konstruktivistički pristup stvaralaštvu, koji ne priznaje nadahnuće i zanos, već svestan umetnički rad, s jasno određenim ciljem i namerom. Na takvom pristupu zasnivali su se i likovni radovi na Međunarodnoj Zenitovoj izložbi nove umetnosti, održanoj 1924. godine u Beogradu. Nakon 1926. godine Micić i Poljanski otišli su u Pariz i u tom postzenitističkom periodu njihova aktivnost se pre svega usmerila na likovnu umetnost i saradnju sa slovenačkim avangardistima, kao i sa slovenačkim avangardnim časopisom Tank. Micićev književni i publicistički rad možda na sadržinskom planu ne donosi bitne pomake i vrednosti, dok su oni izuzetno zastupljeni na planu forme, koja se približava likovnoj umetnosti, veštini izrade plakata, filmu, o čemu govori kasnija afirmacija ovih umetnosti. Pored brojnih manifesta i programskih tekstova objavljenih mahom u Zenitu, ali i drugim časopisma, njegova značajna dela predstavljaju i zbirke pesama: Ritmi mojih slutnja (1919.) Ritmi bez sjaja (1919.) Istočni greh (1920.) Misterij za bezbožne ljude čiste savesti (1920.) Spas duše (1920.) Stotinu vam bogova (1922.), koja biva zabranjena iste godine, te se pojavljuje pod nazivom *Kola za spasavanje, takođe zabranjena, Aeroplan bez motora (1925.) Antievropa (1926.) Njegovi radovi prevođeni su na nekoliko evropskih jezika i objavljivani u tadašnjim avangardnim časopisima. Takođe je objavio i nekoliko romana na francuskom jeziku.

Originalni bioskopski (filmski) plakat koji je tada mladi Radomir Stević Ras, početkom 1950-ih uradio za francuski film: L`école buissonnière Izuzetan i vrlo redak plakat. Ras je, kao ratno siroče, odrastao u domovima. U jednom sirotištu kod Kačareva, dok je izučavao limarski zanat, majstor je primetio da je `previše dobar za limara`. Studirao je u klasi profesora Mihajla Petrova. Veru Pavladoljsku, poemu Matije Bećkovića, objavio je kao luksuzno bibliofilsko izdanje, sa dvanaest grafika, ispisanu Rasovom ćirilicom. Svoju buduću suprugu Evu upoznao je u utorak, a venčali su se u nedelju. Ona će, sve do njegove prerane smrti, biti Rasov model i muza. Izloživši u izlogu nekadašnje galerije ULUS-a, u zgradi `Jugoeksporta`, živog petla sa natpisom `Gagarin u kosmos, a ja u lonac`, Ras je izveo prvi hepening u Beogradu. Taj umetnik raskošnih, renesansnih talenata, imao je, prema rečima njegovih brojnih prijatelja, rentegenski smisao da u ljudima prepozna talenat i natera ih da to i rade. Kao na fotografijama. Dimenzije 98 x 70 cm

Gde cveta limun žut , filmski plakat . Plakat - 5-

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Robinson Crusoe - The Adventures of Robinson Crusoe / Robinzon Kruso reditelj: Luis Buñuel uloge: Emilio Garibay, José Chávez, Chel López, Dan O`Herlihy, Jaime Fernández, Felipe de Alba Ocuvanost: Pogledajte fotografije Dimenzije standardne (oko 68 x 49 cm)

IZDAVAC:Novinsko preduzece Decje novine -Gornji Milanovac UREDJUJE: Redakcijski kolegijum. Za izdavaca - Srecko Jovanovic i Aleksandar Lazarevic STIHOVI:Blagoje Radivojevic COPYRIGHTS:1967 WALT DISNEY PRODUCTIONS DIMENZIJE: 68x49cm

Originalni bioskopski (filmski) plakat : KLISURA (1956) Dizajn: Stokić Rezija: Bosko Kosanovic Glumci: Rolf Wanka, Katharina Mayberg, Marianne Schönauer, Ilija Dzuvalekovski Kuriozitet: Drugi film u kome se pojavio `Bata` Zivojinovic (prvi - debitantski bio je Pesma sa Kumbare) Kao na fotografiji. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

OVO JE ORIGINALNI PLAKAT ZIMSKE OLIMPIJADE u SARAJEVU 1984 62 x 85 cm urolan samo srbija ovaj plakat ne saljem u inostranstvo XIV Zimske olimpijske igre su održane 1984. godine u Sarajevu, tadašnjoj Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji. Ostali gradovi kandidati za Olimpijske igre su bili Saporo, Japan i Falun/Geteborg, Švedska. Ovo su bile prve zimske i druge zaredom igre generalno održane u Istočnoj Evropi, na govornom području slovenskih jezika i u socijalističkoj zemlji, kao i prve i za sada jedine Olimpijske igre održane u državi iz Pokreta nesvrstanih i u većinski muslimanskom gradu. Takođe, ovo je bilo prvi put da se Olimpijske igre organizuju na Balkanskom poluostrvu nakon prvih u modernom dobu u Atini. Sarajevo je organizaciju zimskih olimpijskih medalja dobilo u konkurenciji s japanskim Saporom i zajedničkom kandidaturom švedskih gradova Falun i Geteborg. MOK se pri tome delimično vodio političkim razlozima - kao nesvrstana zemlja, tadašnja Jugoslavija je davala manje prilike za hladnoratovske bojkote - ali glavni je motiv ipak bila želja da se Igre, kao simbol svjetskog mira i bratstva među ljudima - održe u gradu koji je dotada obično bio vezivan za izbijanje Prvog svjetskog rata. Za vlasti Jugoslavije sarajevske Olimpijske igre su bile sjajna prilika da državu svetu predstave u najboljem mogućem svetlu, i u tom nastojanju ih nije omela ni velika ekonomska kriza koja je SFRJ bila pogodila početkom 1980-ih. U Igre su utrošena velika sredstva, te sagrađen veliki broj impozantnih građevina i ostale infrastrukture. U tome su vlasti imale podršku Sarajlija, a već pre samog održavanja su Igre dovele do povećanja interesa za zimske sportove, dotada gotovo nepoznate u tom delu Jugoslavije. ------------------------------------------------ this is an original poster by EMILIO GRECO print - offset lithography 62 x 85 cm, 24,4 x 33,5 in serbia only I do not send this poster abroad The poster has the official Yugoslavian Olympic logo in the lower left corner along with the 1984 official logo and is an official Olympics poster. The 1984 Winter Olympics, officially known as the XIV Olympic Winter Games (French: XIVes Jeux olympiques d`hiver; Serbo-Croatian: XIV. zimske olimpijske igre / XIV Зимске олимпијске игре; Macedonian: XIV Зимски олимписки игри; Slovene: XIV olimpijske zimske igre), was a winter multi-sport event which took place from 8–19 February 1984 in Sarajevo, Yugoslavia, in what is now Bosnia and Herzegovina. Other candidate cities were Sapporo, Japan; and Gothenburg, Sweden. It was the first Winter Olympic Games held in a socialist state and in a Slavic language-speaking country. It was also the second Olympics overall, as well as the second consecutive Olympics, to be held in a socialist and in a Slavic language-speaking country after the 1980 Summer Olympics were held in Moscow, Soviet Union. Furthermore, it was the first Olympics held in the Balkans after the first modern Games in Athens. The Sarajevo games have also been the only Olympics so far to be hosted by a Non-Aligned Movement member. The host city for the XIV Winter Olympics was announced on 18 May 1978 during an 80th session of the International Olympic Committee in Athens, Greece. Sarajevo was selected over Sapporo, Japan (which hosted the games 12 years earlier) by a margin of three votes. Gothenburg was the first city in Sweden to lose a Winter Olympics bid, as other Swedish cities such as Falun and Östersund would later lose their consecutive bids to Calgary, Albertville, Lillehammer, Nagano, and Salt Lake City respectively. Sarajevo, capital of present-day Bosnia and Herzegovina, was part of the united Yugoslavia at the time. The torch relay for the 1984 Winter Olympics started in Olympia and then proceeded by airplane to Dubrovnik. The total distance of the torch relay through Yugoslavia was 5,289 kilometres (3,286 mi) (plus 2,879 kilometres (1,789 mi) of local routes). There were two main routes – one in the west (Split – Ljubljana – Zagreb – Sarajevo with 2,602 kilometres (1,617 mi) of length) and the other in the east (Skopje – Novi Sad – Belgrade – Sarajevo with 2,687 kilometres (1,670 mi) of length). The final torchbearer, from a total of 1600, was figure skater Sanda Dubravčić, who received the torch from skier runner Ivo Čarman. Today one of the two original torches is in Slovenia in a private collection in Žalec, Slovenia. Also 20 more torches are in Greece owned by individual athletes, who were the torchbearers from Ancient Olympia to the nearby military airport and from Athens Domestic Airport to the Panathinaikon Stadium where the Ceremony of handing over the Olympic Flame to the Sarajevo Olympic Games Committee occurred. ---------------------------------------- Emilio Greco (11 October 1913 in Catania, Sicily – 5 April 1995) was an Italian sculptor, engraver and medallist.[1] He is best known for his monumental bronze sculptures which are located around the world in Museums - Tate Modern (London), Hermitage (Saint Petersburg), Puskin Museum (Moscow), GNAM (Rome), Hirshhorn Museum (Washington D.C.), Hakone Open-Air Museum (Japan), Museu Coleção Berardo (Lisbon), Royal Museums of Fine Arts of Belgium (Bruxelles), Kröller-Müller-Museum (Otterlo), Storm King Art Center (New Windsor, NY), Hawke`s Bay Museum (New Zealand), Museo Novecento (Florence) - and public works of art in London, Rome, Tokyo, Osaka, Orvieto, Sendai, Tarquinia, Vatican, Antwerp and Marl/Germany. He moved to Rome. He was drafted and served in Albania. Beginning in 1947, he had a studio in Villa Massimo. In 1958, he had a solo show at the Palazzo Barberini, and in 1959 a solo show at the Stadtische Galerie, Munich.[2] His most important exhibitions: in 1961 the Musée Rodin in Paris, and a one-man show at the Shirokjia Foundation in Tokyo; 1962 Musée d`Art Moderne, Paris; 1963 Fondaçao Calouste Goubelkian, Lisbon, and Palazzo delle Esposizioni, Rome; 1965 `XXIV Biennale Nazionale d`Arte` Milan; 1966 National Gallery of Victoria Melbourne and National Gallery of South Australia; 1970 Palazzo dei Diamanti, Ferrara; 1971 a one-man show at the `Italienische Kulterinstitut` in Vienna, repeated at the Musée Rodin in Paris; 1972 Gendai Chokokusenta in Osaka, then to the Modern Art Museums of Kobe, to Yamaguchi, Hiroshima, Kyoto and Mitsukoshi. In 1991 the Museo Emilio Greco was inaugurated in Orvieto at the Palazzo Soliano. It contains his principal works. Since July 1992 the Museo Nazionale d`Abruzzo of L`Aquila has a room dedicated to Greco. In 2013 the Estorick Collection in London, Palazzo Braschi Museum in Rome and Fondazione Carichieti in Chieti, at Palazzo de’ Mayo, organised a solo exhibition to mark the centenary of Emilio Greco`s birth. Emilio Greco died in Rome, Italy. Establishing an international reputation, Greco went on to exhibit extensively and also received very important commissions during his career. His notable works include Monument to Pinocchio, 1953, at Collodi, the monumental doors for Orvieto Cathedral, 1962-64, and Nereid (Crouching Figure No.4), 1973. The drawings for his Pinocchio are in the collection of the Tate Gallery. Throughout his career, his sculptures tended to be refined, with elongated forms in the Italian Mannerist tradition. La grande bagnante (`Large Bather`, 1956) won the sculpture prize at the 18th Venice Biennale. Laura, 1973, is a typical example of his mature sculpture. A major work, “Nereid”, is also on permanent public display in Carlos Place, Mayfair, London

!!! OBAVEŠTENJE !!! PAŽLJIVO PROČITAJTE OPIS AUKCIJE I MOJE USLOVE PRODAJE, jer naknadne reklamacije ne uvažavam! Za sve ljubitelje piva u ponudi je zakrivljena emajlirana metalna reklama za kvalitetno nemačko pivo (blago gorkog ukusa) - Gaffel Kolsch, odlično očuvana i kao takva predstavlja pravi kolekcionarski primerak svoje vrste. Reklama je blago zakrivljena (oblika štita), reljefna (naziv piva), kvalitetne izrade, intezivnih boja, masivna za svoje dimenzije. Mogućnost postavljanja reklame na zidu (uz reklamu dobijaju se šrafovi i tiple). Idealna za ukrašavanje (dekorisanje) enterijera pivnica, pabova, kafića, kafana, restorana, poslovnih prostorija, muških pećina itd. Dimenzije - 46 x 29.5cm (1.5kg) Gaffel Kolsch - Feinherber Geschmack Prava prilika da po zaista simboličnoj ceni (s obzirom da ovakvih reklama nema u prodaji kod nas) ulepšate vaš enterijer. Tagovi (tags) - pivo, reklama, reklame, zidna reklama, metal, metalna, metalne, pivnica, pab, pub, kafić, restoran, kafana, beer, bier, man cave, muška pećina, metal beer sign, dekoracija, dekor, enterijer, tuborg, calsberg, stella artois, zajecarsko, nisko, jelen, lav, budweiser, heineken, kolekcionarstvo ... Objektivno stanje reklame je prikazano na slikama. Za sve dodatne informacije, slobodno pitajte. Ostale moje aukcije i predmete možete pogledati http://www.limundo.com/Clan/PeleAFC/SpisakAukcija http://www.kupindo.com/Clan/PeleAFC/SpisakPredmeta Srećna kupovina :)

Flašica `Apa-Cola` Apatinska pivara,iz 80-tih ili 90-tih godina,u dobrom je stanju.

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Sramota (Skammen) Švedski film, iz 1968. godine reditelj: Ingmar Bergman scenario: Ingmar Bergman snimatelj: Sven Nykvist producent: Lars-Owe Carlberg dizajner scene: P.A. Lundgren montažer: Ulla Ryghe uloge: Liv Ullmann (Eva Rozberg) Gunnar Björnstrand (pukovnik Jakobi) Max von Sydow (Jan Rozberg) Axel Düberg (Pilot) Jan Bergman (Jakobin vozač) Sadržaj: Ovo je gorka i nemilosrdna osuda rata - svakog rata, bez obzira na čijoj ste strani - velikog reditelja Ingmara Bergmana. Priča započinje sa dva bivša muzičara, Evom i Janom Rozbergom (Liv Ulman i Maks fon Sidou) kako u miru žive u staroj kući, gde uzgajaju voće i povrće. Stanovnici stanuju na osamljenom, besplodnom ostrvu na neodređenoj geografskoj lokaciji. Veliki broj stvari u kući Rozenbergovih, kao što je na primer radio, ne rade kako treba, a u daljini se nazire eskplozivni sukob. (Da bi izbegao ideološku zamku, Bergman izbegava da identifikuje bilo koju stranu u ratu, da bi istakao sam sukob.) Rozenbergovi ostaju nezainteresovani i geografski udaljeni od samog sukoba, ali, malo po malo, različiti elementi rata počinju da ulaze u njihov život i da ih primoravaju da se uključe. Prvo uznemiravanje počinje nadletanjem aviona nad njihovom kućom, a zatim padobranac biva ubijen i vojnici se pojavljuju na imanju Rozenborgovih. Najzad, Eva i Jan bivaju zatvoreni i mučeni. Nakon potpunog uništenja njihovog doma, iz neobjašnjivih razloga, Eva ima seksualne odnose sa jednim od vojnih vođa, pukovnikom Jakobijem (Gunar Bjornstrand). Iako Bergman ne ukazuje specifično da li je Jan svedok toga, on namerno skriva novac kojim bi se lako mogla otkupiti sloboda za Jakobija, kada ga zarobi suprotstavljena strana. I dok sumorna priča nastavlja da se odvija, okolnosti primoravaju Rozenborgove da se suoče sa sopstvenim emocijama i identitetom. Plakat je u odlicnom stanju (pogledajte fotografiju). Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)