Knjizevna zadruga Slovo Beograd 1989g. Sa Borinom posvetom 127str.

Paralelni tekst pesama u francuskom originalu i srpskom prevodu (str. 5-199), kritičke napomene o pesmama (str. 201-261), pogovor „Bodler danas” (str. 263-293). Povod za objavljivanje ovog izboru iz zbirke „Cveće zla“ je veliki jubilej koji se obeležava 9. aprila 2021. godine – dva veka od rođenja Šarla Bodlera. Neshvaćen i nipodaštavam za vreme života, osuđen na sudu zbog „vređanja javnog morala“, Bodler je danas, ne samo priznat kao veliki pesnik i začetnik moderne poezije, nego je već odavno među najčitanijim piscima 19. veka. Najjasnija potvrda Bodlerove veličine kao pesnika, bar iz ugla našeg vremena skeptičnog prema apsolutnim vrednostima, je način na koji njegova poezija izmiče pokušajima da se podvede pod jedno dominantno osećanje, veže za jedno tematsko središte, protumači polazeći od jedne ideje. Jedinstvo koje se oseća čitajući „Cveće zla“ složenije je prirode i ne da se podvesti pod ovu ili onu kritičarsku formulu. Neponovljiva prepoznatljivost koju ima gotovo svaka Bodlerova pesma potiče od spoja kvaliteta nepodložnih ovako jednostavnom definisanju. Verujući da je tako, Leon Kojen u ovoj knjizi, koja obuhvata polovinu svih pesama iz oba izdanja „Cveća zla“, je nastojao da izabere pesme neosporne vrednosti – ili bar one koje nam danas izgledaju takve – istovremeno vodeći računa da što manje izneveri formalnu i tematsku raznovrsnost Bodlerove zbirke. Bodler je, kao što je pred kraj života sam napisao u jednom pismu, u „Cveće zla“, „tu svirepu knjigu“, „uneo svoje srce, svu svoju nežnost, svu svoju religiju (ali prerušenu), svu svoju mržnju“. Pesnik koji je sve to postigao, istovremeno ostajući lucidna svest i u zlu i u dobru, ne može da ne bude naš savremenik. Uprkos svim razlikama između njegovog i današnjeg vremena, uprkos svemu što ga vezuje za nepovratno prošli 19. vek, Bodler je i danas u dijalogu s nama, kao jedan od najdubljih pesnika modernog doba.

Lepo očuvano kao na slikama Jako retko u ponudi Sa drveta života : panorama novije Makedonske poezije Kletnikov, Eftim Vrsta građe - knjiga Izdavanje i proizvodnja - Smederevo : Smederevska pesnička jesen, 1987 Jezik - srpski Kletnikov Vlada Urošević (Skoplje, 17. oktobar 1934) srpski je književnik, prevodilac,[1] književni i likovni kritičar i bivši univerzitetski profesor iz Severne Makedonije.[2][3][4] Inostrani član Srpske akademije nauke i umetnosti postao je od 2. novembra 2006.[1] Osnovne studije završio je na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Skoplju; Filološki fakultet Univerziteta u Skoplju, a doktorat je odbranio 1987. godine.[1] Bio je zaposlen na Filološkom fakultetu Univerziteta u Skoplju, redovni profesor (1988) u penziji.[1] Član je Makedonski PEN centar i Društva pisaca Makedonije.[1] Objavio je desetak zbirki poezije, četiri knjige priča, pet romana, sedam knjiga kritika i eseja, dve knjige putopisa, dve knjige iz oblasti likovnih umetnosti, desetak antologija.[4] Knjige Vlada Uroševića prevedene su na engleski, nemački, francuski, španski, poljski, ruski, srpski, bugarski i slovenački jezik.[4] Dodeljen mu je Sretenjski orden prvog reda (2024).[5] Priznanja i nagrade uredi Vlada Urošević je za svoj rad dobio sledeća priznanja i nagrade:[1] Nagrada „Braća Miladinovci“ (1967, 1973, 1986) „Grigor Prličev“ (1974, 1989) „Racinovo priznanje“ „Kiril Perčinoviќ-Tetoec“ Nagrada „Mladosti” Nagrada izdavače kuće Nolit Nagrada „Halide Edip Adivar“, turski P.E.N. centar Nagrada „ Veliko leteće pero“, Međunarodni pesnički festival „Slovenski zagrljaj“ (Varna) Vitez Reda umetnosti i književnosti, Vlada Republike Francuske Oficir Reda umetnosti i književnosti, Vlada Republike Francuske Orden „Sergej Jesenjin“, Moskovska organizacija Saveza pisaca Rusije (2013) Dela uredi Poezija uredi Jedan drugi grad (1959) Nevidelica (1962) Letnja kiša (1967) Zvezdana vaga (1973) Ronilačko zvono (1975) Snevač i praznina (1979) Kompas za san (1984) Hipnopolis (1986) Panična planeta (1989) Atlantida, ostaci (1992) Tajno zlato (2016) Lavirint (2019) Romani uredi Ukus bresaka (1964) Dvorski pesnik u napravi za letenje (1996) Divlja liga (2000) Moja rođaka Emilija (1994) Zmajeva nevesta (2011) Madžun (2018) Knjige priča uredi Znaci (1962) Lov na jednoroge (1983) Skopske priče (1988) Sedma strana kocke (2010) Tajna misija (2013) Knjige kritika i eseja uredi Savremenici (1971) Podzemna palata (1987) Astrolab (2000), Čuda i čudovišta: o fantastici u slikarstvu (2001) Izmišljeni svetovi: o nadrealizmu u slikarstvu (2003) Izbor po srodnosti (2005) Putopisi uredi Priče iz Pariza (1997) Vlada Urošević Makedonska poezija druge polovine xx veka 20. vek pesme makedonski pesnici horhe luis borhes istorija jugoslovenske knjizevnosti antologije

Kao na slikama Orfej i Pan - Antologija starohelenske lirike izabrao i s starohelenskog preveo Ton Smerdel Izdavač: Zora, Zagreb 1964; Biblioteka svjetski klasici pitajte za više informacija izuzetna antologija sa pesmama koje se teško mogu naći na drugim mestima tags. Stara grcka lirika poezija stare grcke starogrcka starohelrnska ... pesme hesiod homer sapfa ... helenisticko doba helenistickog doba lirska epska

Аутор - особа Радовић, Душан, 1922-1984 = Radović, Dušan, 1922-1984 Наслов Београде добро јутро / Душан Радовић Остали наслови Београде, добро јутро Врста грађе афоризми, пословице Циљна група одрасли, опште (лепа књижевност) Језик српски Година 1977 Издавање и производња Београд : БИГЗ, 1977 (Београд : БИГЗ) Физички опис 207 стр. : ауторов портрет ; 20 cm ISBN (Брош.) Напомене Тираж 5.000. Potpis Duška Radovića na naslovnoj strani..

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! S mađarskog preveli: Lazar Merković Tomislav Vojnić Likovna oprema: Dragoslav Stojanović - Sip Šandor Bogdanfi (1912—1987), književnik i novinar. Stanovao je u Ulici kralja Aleksandra (Stari Grad). Sandor Bogdanfi (Budafok, 26. novembar 1912 - Novi Sad, 26. januar 1987): mađarski pisac i prevodilac iz Jugoslavije. Studirao je pravo u Zagrebu, a zatim objavljivao u raznim hrvatskim novinama. Njegovi maloletnički spisi objavljuju se u Oruz es Naplo u Subotici. prijavljeni listovi. Od 1949. Mađarska reč postao zaposlen u dnevnim novinama i njihovom Vidikovcu. uredio svoj književni dodatak. Radio je i za Radio Novi Sad. Između 1958. i 1975. Radnici. bio je glavni urednik nedeljnika. Napisao je drame, romane, književne parodije i puno preveo sa srpskohrvatskog na engleski jezik. - F. m. Novo svetlo (Novi Sad, 1950); Bez ušiju, bez repa (Novi Sad, 1959); Velika avantura (Novi Sad, 1961); Svet u malom (Novi Sad, 1968); Svedočenje atentatora (Novi Sad, 1969); Knjiga o našoj književnosti (Parodije, Novi Sad, 1970); Slušanje nije zlatno (aforizmi, Novi Sad, 1971); Igra anđela (r., Novi Sad, 1974); Noći (elb., Novi Sad, 1987). - Kancelarije. Major Nandor: O aforizmima B. S. (Most, br. 2, 1968); Geza Juhasz: Optimistična satira (Mađarska reč, 1974, br. 253); Zoltan Csuka: Panorama Jugoslavije (sadašnjost, 1975, br. 4-5). Redje u ponudi!

Nove pesme - Penik i zavičaj, Oslobođenje Cvete Andrić, Otadžbina u prvomajskoj, povorci, Otadžbino, tu sam - Proleće u Zagrebu, Miris zemlje, zarobljenik snova, Govori tiho, Tražim pomilovanje - Reka pomoćnica, Vetrova uspavanka,Prolećni sastanak, Rosna rukovet, Šumska ljuljaška, Čudo u polju, Sunčevi podanici, Ptice na česmi, Zlatni leptir, Dete u torbi - Slovo o ljubavi, Međaši sećana - Nemam više vremena, Letopis Perunovih potomaka, Pesme iz norveške, Ničija zemlja. odličo očuvane komplet II-VI

NOVO - RETKO ZAVIČAJNI PISCI SVETLOST Kragujevac 1982. Q

DTV odlično očuvana exlibris DEUTSCH.3

RAYMOND CARVER KRIJESOVI Prevod - Petar Vujačić Izdavač - V.B.Z., Zagreb Godina - 2006 238 strana 20 cm Edicija - Biblioteka Tridvajedan ISBN - 953-201-566-3 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: ESEJI O pisanju Krijesovi PJESME Jedan Opijati se u vožnji Sreća Rasprodaja strepnji Pas ti je krepao Fotografija mog oca s dvadeset dvije godine Hamid Ramouz (1818-1906.) Bankrot Pekar Ljeto u lowi Alkohol Semri, s borbenim žarom Tražeći posao Živjeli Vožnja gliserom po rijeci Rouge, Gold Beach, Oregon, 4. srpnja 1997. Dva Ne znate vi što je ljubav Tri Jutro s razmišljanjima o carstvu Modro kamenje Tel Aviv i život na Mississippiju Novosti za Makedoniju Džamija u Jaffi Nedaleko odavde Neočekivana kiša Balzac Seoska posla Ova soba Rodos Proljeće, 480. prije Krista Četiri Nedaleko Klamatha Jesen Zimska nesanica Prosser Lososi putuju noću S teleskopskim štapom na Cowiche Creeku Pjesma za doktoricu Prat, gospu Patologinju Wes Hardin - prema fotografiji Vjenčanje Drugi život Poštar kao oboljeli od raka Pjesma Hemingwaya i W.C. Williamsa Tortura Plovak Na autocesti 99E, putem iz Chicoa Puma Struja Lovac Pokušaj da se spava dokasna jednog subotnjeg jutra u studenom Louise Pjesma za Karla Wallendu, vrhunskog artista na trapezu Rijeka Deschutes Zauvijek PRIČE Daljina Laž Brvnara Harry je mrtav Fazan Gdje su svi Toliko vode, toliko blizu doma Intervju za `The Paris Review` Pogovor `Kad je 1988. Raymond Carver preminuo u svojoj pedesetoj godini, to nije bila samo smrt nekog važnog pisca, barem ne za europske čitatelje koji su ga tek otkrivali. Ta je smrt pridonijela mitu da je Carver pisao život sam i istovremeno savršeno čistu umjetnost… A on je zaista pisao samo o onome što je vidio i iskusio – o pijančevanju, usamljenosti, besparici, nerazumijevanju, nestajanju ljubavi, stvorivši jedan osobeni, blagotvorni jezik književnosti kojeg su prepoznali i zavoljeli čitatelji na svim stranama svijeta. Već zbog činjenice da se njegova proza, poezija i eseji susreću na jednom mjestu po prvi puta,`Krijesovi` (u originalu `Fires`) imaju posebno mjesto u opusu Raymonda Carvera. U naslovnom eseju, gotovo poetičkom manifestu, svojedobno (neprevedenom) objavljenom u zagrebačkom književnom časopisu `Quorum`, Raymond Carver piše da je na njegovu književnost najviše `utjecalo` njegovo dvoje djece u vremenu `bjesomučnog roditeljstva`! Uz to, `Krijesovi` ruše mnoštvo nataloženih predrasuda o Raymondu Carveru. Recimo, iza njegove lakoće i jednostavnosti stoji velika spisateljska vještina, ali ne i lakoća pisanja već dugogodišnji, a povremeno i sumanuto naporan rad. `Krijesovi` također čitatelju nude na uvid je li razlika između njegove poezije i proze zaista tako drastična kao što je to kritika dugo tvrdila. U hrvatskom prijevodu `Krijesovi` se po prvi puta pojavljuju dvadeset godina nakon prvotiska pokazujući zašto literarni svijet Raymonda Carvera ne stari i ne gubi na izvornosti. Carver je odrastao kao dijete siromašnog radnika pilane. Odmah nakon škole se oženio, u devetnaestoj godini. Sa dvadeset je već imao dvoje djece i morao ih je uzdržavati radeći između ostalog kao pazikuća i dostavljač. Istovremeno se predao alkoholu, kao i njegov otac prije njega. Ozbiljno se prihvatio pisanja nakon što je 1958. pohađao tečaj kreativnog pisanja kod Johna Gardnera na Chico Collegeu. Počeo je pisati kratke priče jer je to bila forma koja mu je omogućavala da odmah nešto i zaradi. Za vrijeme studija na Humboldt State Collegeu u Arcati, priče su mu počele izlaziti u časopisima. Prvi je uspjeh postigao pripovjetkom `Will You Please Be Quiet, Please?` (Hoćeš li molim te zašutjeti, molim te? 1967). Unatoč uspjehu Carver se utapao u alkoholu, četiri puta hospitaliziran je zbog alkoholizma, a nakon mučnih godina alkohola i droge odvaja se od obitelji, upoznaje Tess Gallagher, s kojom živi do kraja života. Nakon mnogobrojnih lječenja, ipak se na kraju uspjeva riješiti ovisnosti o alkoholu. Kasnije je svoja alkoholičarska iskustva opisao u zbirci pjesama `Fires` (1977). Nekoliko slijedećih godina predavao je na University of California u Santa Cruzu i Santa Barbari, sve do 1971. kad je dobio stipendiju National Endowment for the Arts pa se mogao posvetiti isključivo pisanju. U tom vremenu će nastati većina pripovjetki za `Will You Please Be Quiet, Please?`, koja ga je i proslavila po objavljivanju 1976. godine. Preostale Carverove zbirke kratkih priča su `Furious seasons and Other Stories` (1977.) `What We Talk About When We Talk About Love` (O čemu govorimo kad govorimo o ljubavi, 1981), `The Pheasant` (1982), `Cathedral` (Katedrala, 1984), koja mu je donijela nominacije za Pulitzerovu nagradu i National Book Critics Circle Award, `If It Please You` (1984), te konačno zbirka `Where I`m Calling From` (1988). 1983. dobiva novu financijsku potporu: Strauss `Living` Award koja mu omogućava slobodu pisanja. Ovaj put se prihvaća poezije i tako nastaju zbirke `Where Water Comes Together With Other Water` (Gdje se voda spaja s drugom vodom), `Ultramarine` i `A New Path to Waterfall` (Nova staza do vodopada). Carverove pripovjetke najčešće se bave problematikom neuspjelih brakova, žena opterećenih ispraznošću života, utapanjem u alkoholu i nezadovoljenim seksualnim potrebama koje povremeno silovito izlaze na površinu. Njegovi likovi osjećaju da bi im život trebao biti bolji, žele slobodu, no istovremeno su potpuno paralizirani. Ipak, mada po mnogima jedan od najboljih pisaca kratkih priča u povijesti američke književnosti, Raymond Carver sebe je smatrao prvenstveno pjesnikom. Umire 1988. godine u Port Angelesu, na krajnjem sjeverozapadu SAD, od raka pluća. (mvinfo)` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Rejmond Karver Fires Kresovi Vatre

Veselin Masleša 1988 390 strana U besprekornom stanju

VRANA: Ted Hjuz Potpuno nova, nekorišćena knjiga. Naslov Vrana : iz života i pjevanja Vrane / Ted Hjuz ; s engleskog prevela Marija Bergam Pelikani Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 2022 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Kulturni centar Novog Sada, 2022 (Novi Sad : Sajnos) Fizički opis 121 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Bergam Pelikani, Marija, 1981- = Bergam Pelikani, Marija, 1981- Zbirka Edicija Džepni anagram. Prevedena poezija Napomene Prevod: Crow / Ted Hughes Tiraž 500 Str. 103-117: Vrana kao varalica i pjesnik između biološkog optimizma i tragedije / Marija Bergam Pelikani. Predmetne odrednice Hjuz, Ted, 1930-1998 Vjerujem da je Miloš… bio taj koji je, ležeći u ulazu i posmatrajući kako meci podižu ploče s obližnje kaldrme, uvidio da većina poezije nije opremljena za život u svijetu gdje ljudi zaista umiru. Ali jedan dio jeste. A reklo bi se da su pjesnici u koje se Popa ubraja podvrgnuli poeziju jednom takvom ispitu. U ovom Hjuzovom osvrtu prepoznaje se ideal kome je i sam težio u periodu kada je intenzivno radio na Vrani: težnja da pronađe pjesnički izraz srazmjeran situaciji u kojoj se u tom trenutku nalazila evropska civilizacija, ili ono što je od te možda oduvijek varljive ideje preostalo nakon dva svjetska rata i u sjenci nuklearne pečurke. Istovremeno se valjalo osloboditi balasta književne tradicije i uticajâ još primjetnih u Hjuzovim ranijim zbirkama, ukloniti naslage bombastičnosti i retorike, najzad svesti jezik na uslužni instrument jedne priče koja se autoru s urgentnošću nameće. Hjuzova zamisao može se ukratko opisati kao primitivno folklorno predanje s obrisima univerzalne legende koja seže koliko u ljudsku prošlost toliko i u apokaliptičnu budućnost, s ambicijom da predstavi duboki rascijep u duši moderne individue. On začetak te katastrofe tumači kroz psiho-mitološki konglomerat dijelom naslijeđen od Roberta Grejvsa, a dijelom od K. G. Junga, koji se može sažeti u ideji o ogrešenju čovjeka o prirodu i njene zakone i njegovom upornom potiskivanju nesvjesnog dijela psihe, što može dovesti do katastrofalnih posljedica. S druge strane stoji istorijski kontekst Vijetnamskog i Hladnog rata, i kataklizme dva svjetska sukoba koja su ne samo srušila stari poredak već kao nikad dotad pokazala stravični potencijal čovjeka za svirepost i razaranje u industrijskim razmjerama. Uprkos nesklonosti biografskim tumačenjima književnih djela, tome se mora pridodati Hjuzova lična trauma nakon samoubistva njegove supruge, pjesnikinje Silvije Plat. Marija Bergam Pelikani Ted Hjuz (Edward James (Ted) Hughes; 1930, Majdemrojd, Jorkšir – 1998, London), pesnik i pisac knjiga za decu, esejista i prevodilac, jedan je od najznačajnijih britanskih književnika, ne samo svoje generacije. U bogatoj spisateljskoj karijeri objavio je mnoge značajne knjige, a među nezaobilaznim su zbirke pesama Jastreb na kiši (The Hawk in the Rain, 1957), Luperkalije (Lupercal, 1960), Železni čovek (The Iron Man, 1968), Vrana (Crow, 1971), Pećinske ptice (Cave Birds, 1979), Ostaci Elmeta (Remains of Elmet, 1979), Murtaun (Moortown, 1980), Reka (River, 1983), Cveće i insekti (Flowers and Insects, 1986), Posmatranje vukova (Wolfwatching, 1989), a Rođendanska pisma (Birthday Letters, 1998), završno poglavlje njegovog opusa, nagrađena sa Forward Poetry Prize, T. S. Eliot Prize, British Book of the Year, predstavljaju svojevrsni osvrt na piščevu verovatno emotivno najkompleksniju vezu, onu s američkom pesnikinjom Silvijom Plat. Upravo ga je ona ohrabrila da pošalje svoj prvi rukopis na konkurs, gde je osvojio prvu nagradu i priznanje kritičara, nakon čega je usledilo objavljivanje u Americi i Engleskoj 1957. Posle njene smrti Hjuz godinama nije pisao, a javnost ga je dugo prozivala kao glavnoga krivca za tragičan kraj obožavane američke pesnikinje. Od 1984. do smrti nosio je titulu Poet Laureate of England.

Odlično očuvana knjiga… K106

ISKRA mala biblioteka poezije ZENIT Subotica 1960 Naslovna strana Matković Gustav broširani povez omotnica ilustrovana knjiga odlično očuvana sa posvetom autora omotnica krznuta izuzetno retko

NOVO - RETKO ZAVIČAJNI PISCI SVETLOST Kragujevac 1979. Q

NOVO - RETKO ZAVIČAJNI PISCI SVETLOST Kragujevac 1982. Q

BALKANSKI KNJIŽEVNI GLASNIK NOVA Zbirka poezije `Mladi Atlas` Stefana Stanojevića objavljena je u izdanju Balkanskog književnog glasnika. Stefan Stanojević rođen je 17. avgusta 1995. godine u Pančevu, gde i danas živi. Studira srpsku književnost i jezik na Filološkom fakultetu u Beogradu, piše i živi svoju poeziju. Objavljen na više internet portala, u onlajn i fizičkim izdanjima časopisa, u zbornicima. Bivši je dopisnik nedeljnika „Pančevac”, bio je autor kritike na internet portalu „Konkretno - zdrav razum i javna kritika”, a trenutno je novinar časopisa „Draft” - omladinskog informatora pančevačkog Doma omladine i saradnik portala blacksheep.rs. Prvi je neafirmisani mladi pesnik u Pančevu i okolini koji je održao više od petnaest samostalnih večeri poezije u različitim lokalima po Pančevu, Beogradu i Zemunu. „Mladi Atlas” njegova je prva objavljena knjiga poezije.

Vojin Mijušković PESME O HEROJIMA IZ NARODNOOSLOBODILAČKOG RATA Sarajevo, 1958. Manji format, 74 strane. Lepo očuvana. Drugi svetski rat, gusle, pesme... s

Na engleskom jeziku,broj strana 434,dobro ocuvana k114

dobro stanje

vidi slike

Jovan Dučić Pesme Meki povez Zbirka pesama Jovana Dučića.

S ilustracijama Milana Konjovića i posvetom pesnika. Autor - osoba Vrebalov, Stevan, 1943- = Vrebalov, Stevan, 1943- Naslov Svete životinje / Stevan Vrebalov ; [crteži Milan Konjović] Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 1985 Izdavanje i proizvodnja Gornji Milanovac : Dečje novine, 1985 (Subotica : Birografika) Fizički opis 90 str. : crteži ; 25 cm. Drugi autori - osoba Konjović, Milan, 1898-1993 = Konjović, Milan, 1898-1993 (Broš.) Napomene Tiraž 1.000. Stevan Vrebalov (Rabrovo, 1943 – 2021). Odrastao je i školovao se u Somboru, kod majčinih roditelja, gde je završio Gimnaziju 1961. godine. Roditelji su mu tragično izgubili život kao učesnici Narodnooslobodilačkog pokreta. Studije na Ekonomskom fakultetu u Beogradu završio je 1966. godine, a 1970. nastanio se u Novom Sadu. Objavio je sledeće knjige poezije: „Banatske šume“, 1977; „Selo oca moga“, 1979; „Nepoznati vetar“, 1980; „Dvostruki san“, 1984; „Svete životinje“, 1985; „Bezdan“ (poema), 1978; i „Raskrst“ (izbor pesama), 1986. Objavio je i romane“Bez dna“, 1987, 1988 i „Zaštićenost“, 2011. Prve pesme obavio je u Omladinskom listu „Pokret“ u Somboru 1960. godine, kao gimnazijalac. Zastupljen je u Antologiji Pere Zubca „Romor ravnice“ 1974. godine. Objavljivao je u književnim i časopisima za društvena pitanja pesme, kao i stručne priloge iz oblasti svog profesionalnog delovanja. Prevođen je ruski, slovački, mađarski, španski, makedonski. Živi i radi u Novom Sadu. MG136 (N)

На путу / Есад Мекули Крушевац : Багдала, 1964 prva knjiga iz edicije Savremena poezija Kosova i Metohije odlično stanje jako retko u ponudi Esad Mekuli je rođen 1916. godine u Novšiću, opština Plav. U rodnom gradu je “proveo djetinjstvo i mladost, za zavičaj i Crnu Goru bio je i kao čovjek, i kao pjesnik, trajno i najprisnije vezan”- zapisuje Zuvdija Hodžić - u Crnoj Gori je objavio i prve stihove. Dobitnik je i Trinaestojulske nagrade, bio član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti (do osnivanja Kosovske Akademije čiji je prvi predsjednik). Preveo je na albanski jezik “Gorski vijenac”, Lalića, Zogovića, Asanovića, i druge značajnije crnogorske pisce i pjesnike, pisao o Crnoj Gori”. Gimnaziju je učio u Peći, Beranama, Sarajevu, a prije Drugog svjetskog rata je diplomirao veterinu u Beogradu, da bi 1959. godine i doktorirao. Mekuli je “jedan od najznačajnijih tvoraca savremene albanske književnosti koja se stvarala u Crnoj Gori i na Kosovu, u kojoj se, kao i u njegovom ukupnom stvaralaštvu, u dobroj mjeri mogu pratiti nastanak i tokovi razvoja (pisane) albanske književne riječi na tim prostorima” (Branko Jokić). Esad Mekuli je ostavio obimno pjesničko djelo: “Novi dan”, “Za tebe”, “Avša ada”, “Na putu”, “Stihovi”, “Između voleti i mrzeti, “Glasovi vremena”, i dr. Na albanski jezik je preveo i Andrića, Ćopića, Puškina, Majakovskog, Jesenjina, Sijarića, Dušana Kostića, Nušića, Kovačića i druge. Akademik Redžep Ćosja je u jednoj od svojih studija o pjesništvu Esada Mekulija, pored ostaloga, zapisao: “Pjesnik vizionar prije rata Esad Mekuli je poslije rata nastavio da pjeva samo o značajnim trenucima koji su bili odlučujući za duhovnu emancipaciju naroda. Bez zvučne retoričnosti i vještačkog patosa, prožete istorijskim meditacijama i asocijacijama, njegove najbolje pjesme su odoljele nastupajućim pjesničkim promjenama. Njegov elastični stih, izgrađen novim figurama i metaforama koje stvaraju izvjesnu diskretnu temparaturu osjećanja i misli, postao je ono što nadahnjuje ove procese naše poezije.” Ovaj “mladić iz Plava, beogradski student i entuzijasta revolucionarnog duha, ubijeđeni učesnik NOB-a”, osnovao je 1949. godine u Prištini časopis `Jeta e re` (Novi život), koji će snažno doprinijeti ubrzanom razvoju i popularizaciji književnosti ne samo na Kosovu nego i mnogo šire. U svojim Sjećanjima, Esad Mekuli ističe: “Pisao sam pjesme koje bi malo ko smio da objavi. Unosio ih s ljubavlju u sveske koje sam skrivao od svakoga – možda i kao nedorečeno kazivanje puno bunta i otpora”. Književna kritika nije, ni izbliza, sagledala pjesnički opus Esada Mekulija. Ova godina je i prilika za dodatna iščitavanja djela ovoga pisca. Dr Draško Došljak Esad Mekuli (Montenegrin Cyrillic: Есад Мекули) (17 December 1916, Plav, Kingdom of Montenegro – 6 August 1993, Pristina, FR Yugoslavia) was an Albanian poet and scholar. He was the first president of the Academy of Sciences and Arts of Kosovo. Robert Elsie considered him the father of modern Albanian poetry in Yugoslavia,[1] and his influence in Kosovo remains immense.[2] Biography After finishing the local primary school, Mekuli studied in Pejë, graduating in 1936. He then registered in the faculty of veterinary medicine at the University of Belgrade. There he came in contact with Marxist circles, and was a veteran of the Spanish Civil War;[3] for his political activity he was arrested in 1940. He was released in April 1941 after the declaration of amnesty. He began working in Peć as a veterinarian and was arrested again by the Italian army in 1942 for being suspected of having connections with the resistance movement. After his release, he joined the partisan forces in 1943 and became the editor of illegal partisan newspaper `Lirija` (Freedom).[4] After World War II he continued to work as a veterinarian, as well as the editor of the only legal Albanian newspaper of Kosovo `Rilindja` (Rebirth). In 1949 he founded the literary magazine `Jeta e Re` (New Life) and remained its editor-in-chief until 1971.[1] He also wrote and cooperated with many newspapers in Serbia (especially Kosovo), Montenegro and Croatia. He was the first head of the Kosovo Writers` Association and the first head of the Academy of Sciences and Arts of Kosovo. His works also include translations of Yugoslav literature into Albanian, such as that of Montenegrin poet Petar II Petrović-Njegoš, and Serbian translations of Albanian literature.[5] His pen names include Sat Nokshiqi and Sat Hoxha.[6] He died in Pristina on August 6, 1993. Esad Mekuli was married to Sehadete Mekuli, gynecologist, public figure, and inspiration for the character Teuta Shkreli in Ismail Kadare`s 1985 novel Krushqit jane te ngrire (The Wedding Procession Turned to Ice).[7] Works Për ty (For You) – Pristina, (1955) Dita e re (New Day) – Pristina, (1966) Avsha Ada (Avsha Ada) – (1971) Vjersha (Poetries) – (1973) Brigjet (Shores) – (1981) Rini e kuqe (Red Youth) – Pristina, (1984) Në mes të dashurisë dhe urrejtjes (Between love and hate) – Tiranë, (1986) Dita që nuk shuhet (The day which doesn`t extinguish) – Pristina, (1989) književnost kosovskih albanaca bagdala

Artur Rembo - Sabrana poetska dela prevod, predgovor i napomene Nikolina Bertolino Izdavač - Paideia, Beograd Godina - 2004 povez - tvrd broj strana 295 latinica format 22 x 14,5 cm NOVO, u celofanu!!! Niko kao Rembo nije tako ubedljivo i do kraja dokazao da je poezija kvintesencija života i da je autentični život ujedno najviša i najuzbudljivija poezija. Remboova vera da će se pomoću poetskih sposobnosti otrgnuti iz vlasti zakona i ograničenja ovozemaljske sudbine i tako ostvariti neku vrstu božanske egzistencije nije se obistinila za njegovog kratkog života koji je okončan u znaku gorčine i razočaranja, ali je on zato postao pravi bog i mesija u očima velikog dela književnog potomstva. Artur Rembo rođen je 20. oktobra 1854. godine u Šarlevilu, gradiću na severu Francuske. Rastao je u porodici bez oca, pod tutorstvom prestroge i neosetljive majke. Od najranijih školskih dana pokazao je izuzetnu darovitost dobijajući nagrade iz književnosti i prevođenja i pišući, sa velikom virtuoznošću, pesme na latinskom jeziku. Sa petnaest godina dobio je prvu nagradu na konkursu za sastav napisan na latinskom. Tim povodom direktor škole je rekao: „U glavi ovog deteta ne nastaje ništa banalno. On će biti genije ili Zla ili Dobra.` Pesnik, po mišljenju Remboa, mora da upozna sve oblike ljubavi, patnje, ludila, da istražuje samog sebe, da postane više nego iko veliki bolesnik, veliki zločinac, veliki prokletnik i vrhovni Učenjak kako bi na kraju stigao do neznanog. To je istovremeno i njegov životni i pesnički program. Zbog potrebe da dosegne neki drugi svet daleko od skučene sredine Šarlevila pokušava da pobegne u Pariz. Na poziv Pola Verlena, tada najistaknutijeg pesnika u Parizu, 1871. godine Rembo ulazi u pariski pesnički krug, ali bez ikakvih literarnih ambicija u profesionalnom smislu. Njegov raspusni život sa Verlenom, otrgnutim od žene i porodice, završava se dramatično. Verlen je pucao u Remboa i lakše ga je ranio kada je ovaj rešio da ga napusti i tom prilikom završio u zatvoru. Rembo se vraća u roditeljsku kuću uz gorko osećanje poraza. Piše knjigu pesama u prozi Boravak u paklu (1873), svoju duhovnu biografiju, neku vrstu izveštaja o proživljenoj krizi i neuspehu, otrežnjenju. Njegov budući skitnički život proteći će u znaku potpune duhovne usamljenosti, a njegovi poetski zapisi koje će beležiti pre nego što kao pesnik konačno ne zaćuti biće prvi poetski tekstovi u istoriji poezije bez namere da se njima ostvari bilo kakva komunikacija. Prozne pesme Iluminacije (1874) nastaju na granici tišine i smatraju se vrhuncem Remboovog poetskog dela, najsnažnijim izvorom onoga što danas zovemo modernim poetskim izrazom. Sa dvadeset jednom godinom prestaje da piše i nastavlja život kao skitničar, trgovac, krijumčar oružja i istraživač egzotičnih krajeva. Artur Rembo se vraća iz Afrike u Francusku 1891. godine zbog tumora na nozi i umire 10. novembra, posle amputacije noge. Napisao zbirke pesama: Iluminacije (1872–74) Sezona u paklu (1873)