Strikana etno marama 2 sirina- 114cm duzina- 63cm

Etno kosulja zenska 30 sirina ramena- 37cm duzina rukava- 59cm duzina- 76cm

Svećnjak keramički ili vazna od keramike ili mali ćup keramički, ne znam tačno čemu služi ova figura, nije korišćeno, bio/bila je samo ukras, nema oštećenja ćup je sa drškama i prelepim stilizovanim cvetom sa jedne strane, sa druge nema ukrasa, divno se prelivaju boje, glaziran visina 11cm prečnik 14cm

Drveni ukrasni tanjir sa motivom Jelena. Odlično očuvan, u odličnom stanju, kao nov. Bez oštećenja kao što se vidi i na slikama. Prečnik tanjira je 24cm. Za kolekcionare ili ako želite da nešto etno unesete u Vaš dom. Stanje kao na slikama a za bolji pregled pogledajte uvećane slike. Ako imate bilo kakvih pitanja ili nedoumica u vezi predmeta pitajte pre kupovine kako biste se što bolje obavestili. Pravi kolekcionarski primerak

STANJE KAO NA SLIKAMA. VISINA KANTICE BEZ DRŠKE 31cm PREČNIK 17,5cm. NA POKLON DOBIJATE LIMENU KUTIJU VISINE 15,5cm i PREČNIKA 10cm (fotografija br. 7)

Zidni ukras sa izuzetnim radom i nazarom - amajlijom koja štiti od urokljivih očiju. Napravljen je od kvalitetne legure. Prečnika je 16,5 cm, težine 250 gr. Očuvan, stanje kao na slikama.

RETKO,STAKLENA VAZA STARA PREKO 70 GODINA,VISINA 26 CM,OBIM 62,NA PAR MESTA BOJA SA STAKLA SKINUTA,KAO NA SLICI,NISTA STRASNO,LEPO OCUVANA

U svojoj originalnoj kutiji, luksuzni set od dve male šoljice na kojima je naslikan motiv , panorama grada Bilefelda iz srednjeg veka sa njegovim znamenitostima. Perfektan rad i sjajan crtez Pogledajte slike

Izdanje : Geca Kon 1925, 202 strane Prvo izdanje Tvrd povez Branko Lazarević (Vidin, 25. novembar 1883 — Herceg Novi, 6. oktobar 1963) bio je srpski književnik i diplomata.[1] Branko Lazarević Branko Lazarević.jpg Datum rođenja 25. novembar 1883. Mesto rođenja Vidin, Kneževina Bugarska Datum smrti 6. oktobar 1963. (79 god.) Mesto smrti Herceg Novi, SFRJ Biografija Uredi Branko Lazarević je rođen u Vidinu, u Bugarskoj, u imućnoj porodici Đorđa Lazarevića iz Negotina, gde mu je otac Đorđe, trgovac i radikalski prvak u Negotinu, bio izbegao posle Timočke bune. Majka Vukosava bratanica je pesnikinje Milice Stojadinović Srpkinje. Preci Đorđa Lazarevića došli su u Negotinsku krajinu iz Sjenice, sa Pešteri i iz Starog Vlaha, i učestvovali su u Srpskom ustanku. Po drugim izvorima Lazarević je rođen u Negotinu[2], a umro - ne 1963. godine nego 1968[3]. Mladi Lazarević je pohađao Zaječarsku gimnaziju, a zatim studirao na Univerzitetu u Beogradu. Postao je 1911. godine suplent u Beogradu, a zatim nastavio obrazovanje u Evropi; u Parizu, Minhenu i Rimu, gde je specijalizovao estetiku i umetnost. Do oslobodilačkih ratova on se intenzivno bavi pisanjem; književnim radom i pozorišnom kritikom. U književnosti se javlja 1907. godine, u beogradskom `Srpskom književnom glasniku`, sa dvodelnom studijom o poeziji Svetislava Stefanovića.[4] U balkanskim ratovima on je rezervni potporučnik srpske vojske.[5] Tokom Prvog svetskog rata službovao je na frontu, a potom postavljen 1917. godine za šefa Presbiroa Ministarstva spoljnih poslova Kraljevine Srbije, na Krfu. Branko Lazarević je od 1918. godine ušao u politiku i napravio je poput još nekih srpskih književnika, lepu diplomatsku karijeru. Prvo je postavljen 1918. godine za srpskog konzula u Vašingtonu[6], a potom do 1922. godine bio u Čikagu. Po povratku u Evropu, od 1922. godine je kratko vreme poslanik u Berlinu, pa prešao u Čehoslovačku republiku. Bio do marta 1929. godine dva puta (sa prekidom 1925) poslanik u Pragu, gde je ostavio vidnog traga o sebi. Govorio je češkim jezikom, stekao veliki ugled a njegovi brojni tamošnji prijatelji pomogli su da na češkom jeziku izađe njegova knjiga, sa naslovom: `Tri najveće jugoslovenske vrednosti`. U međuvremenu je radio kratko pri ministarstvu u Beogradu, te se istakao u specijalnoj diplomatskoj misiji u Tirani (1925).[7] Sreće se Branko nakon praškog perioda, između 1929-1934. godine pri poslanstvu u Varšavi, zatim 1936-1937. godine on je `opunomoćeni ministar` Kraljevine Jugoslavije u Ankari[8]. Boraveći u Poljskoj izabran je 1931. godine za člana `Jugoslovensko-poljskog naučnog instituta`. Kratko je 1937. godine jugoslovenski poslanik u Beču, pa 1938-1939. godine na istom položaju u Briselu. Posleratna komunistička vlast ga uklanja sa javne scene. Svoje neobjavljene političke rasprave, dnevnike, solilokvije, eseje i razmišljanja, Lazarević piše u nametnutoj izolaciji, sve dok nije bio isključen iz Saveza književnika i dok nije dopao zatvora (1948—1951). Izgubljena ostavština Branka Lazarevića nađena je slučajno. 2004. godine u Herceg Novom. Naučni rad Uredi Njegove političke rasprave imaju širok kulturno-istorijski i antropološki značaj, pre svega za razumevanje opšteg društvenog konteksta prve polovine XX veka, a potom i za shvatanje identiteta i mentaliteta Jugoslovena. Svoje predratne političke rasprave pisao je uzgredno i profesionalno, kao ugledan kraljevski diplomata i elitni intelektualac. Njegova filozofija istorije, bila je zasnovana na analizi globalnih istorijskih kretanja. Pored književnosti, Lazarević je i pozorišni i književni kritičar pod jakim uticajem Skerlića. Talentovan je i vrlo produktivan stvaralac. Saradnik je više listova i časopisa, a javlja se 1912. godine kao direktor lista `Reč`.[9] U 1945. godini napisao je sve tri velike političke rasprave, koje su ostale neobjavljene u rukopisima: programski esej Istok-Zapad i Jugoslavija, socijalno-antropološki ogled Pučina je stoka jedna grdna i opsežni traktat „Rat, revolucija, demokratija i umetnost“. „Rat, revolucija, demokratija i umetnost“ je obuhvatna građanska kritika komunističke prakse i leve totalitarne ideologije modernoga doba. Lazarević je 1945. godine napisao i socijalno-psihološku raspravu o karakteru, kretanju i motivima masa, koje svagda započinju i nose revoluciju. Među herceg-novskim rukopisima, u ostavštini Branka Lazarevića nađen je i njegov obimni „Dnevnik jednoga nikoga“ pisan od 1943. do 1947. koji obuhvata poslednje dane nemačke okupacije i prve godine komunističke vlasti u Beogradu. Lazarevićev Dnevnik jednoga nikoga bio je skriven i nepoznat punih šezdeset godina. Kritika Uredi „Prema političkim raspravama, nađenim u ostavštini, vidi se da je Lazarević bio iskren srpski rodoljub i da nije bio šovinista. Svaki nacionalizam mu je bio jednako stran, kao i svaki prostački populizam. Smetale su mu četničke kame i kokarde. Klonio se klerikalizma, nacionalne retorike, dekorativne simbolike i vašarskog srbovanja. Svetosavlje je primao kao oblik vizantijskog komonvelta i srpski put ka prosvećenosti; manastiri su za njega bili škole pismenosti, graditeljstva i živopisa. Kao retki balkanski državnici, cenio je hladnu pamet i kritički um. …Njegov liberalizam, kao i njegov demokratizam, nije bio bezgraničan... U kritici podaničkog mentaliteta gomile najviše su mu smetali sebičnost, gupost, dvoličnost, bahatost, primitivizam, zatucanost, pokornost, potuljenost...` (Predrag Palavestra). Citati Uredi „Stvoriti građanina: to je osnovni uslov za zdravu državu. Samo građanin može da shvati veličinu, snagu i vrednost i korist države. Građanin ne znači samo plan jedne narodne zajednice. Građanin znači plan opšte ljudske zajednice. Pravi i veliki građanin, to je građanin Masarikovskih shvatanja. To je čovek osposobljen da bude član opšte ljudske zajednice. On čini vrh piramide.` „Demokratija je dinamična, tiranija statična“, dok je revolucija „apokalipsa straha` „Ideje nemaju granica. Velike misli putuju bez putnih isprava i bez policijskih i carinskih pregleda.` „Kad sloboda ućuti, ućuti i velika umetnost. Umetnost je biljka slobode“.`3a umetnost je najpogodniji sistem pune demokratije sa punom slobodom za elitu“. „Kada se kaže umetnost, kaže se sloboda.` „Osnovna je sloboda: građanska, verska, politička, naučna, umetnička, jednom reči - lična.` „Nema, nema i sto puta nema nikakve druge umetnosti nego samo, isključivo i neopozivo, slobodne umetnosti.` „Strah je najveći pokretač mase` „Zemlje slobode uvek nalaze izlazak iz svake situacije. One se prilagođavaju odnosima koji se pojave i rešavaju ih na planu mogućnosti.` „Ratovi i revolucije novijega doba poremetili su odnose u svetu i decivilizovali čoveka, čak i građansku elitu. Komunizam i liberalizam čitavo čovečanstvo pretvaraju u gomilu, vraćaju u primitivizam i bacaju u jedan novi varvarizam. Evropske mase se vraćaju gomilama. Evropljanin je postao čovek gomile.` Srpska međuratna knjizevnost gojko tesic utuljena bastina

2 KLEPETUSE,VECA DIMENZIJA METALA 10 X 10 CM,CELA 23 CM,KASICA,NEMA KLJUC ALI SE OTVARA,MANJA DIMENZIJA 5 X6 CM

TRIFUN ZONJIC Razvoj skolstva u jablanici 1878-1968, mek povez, skoe na rejonu BOSNJA,LEBANA,u gornjem,donjem,toku,slivu Sumanske reke,podrucje OGULICE,Banjska reka,.... Knjiga u PERFEKTNOM stanju k

Ibrik za rakiju u perfektnom stanje prava retkost.

FOTOTIPSKA IZDANJA AZBUKE IZ 1872 I NOVE AZBUKE IZ 1875 GODINE Tvrd povez - 575 strana- ilustrovana MOSKVA 1987 Korice su sa vidljivim znacima korišćenja Obod malo zamrljan - primetna bleda žuta mrlja u zadnjem delu knjige na nekoliko stranica Unutrasnjost je dobro ocuvana -bez pisanja i podvlacenja RU

Etno torba, negde se zove - Buklija Dimenzije 50cm X 36cm Rucno tkana, poznata kao narodni folklor U odlicnom stanju

Mesingano ogledalce i snala za kosu Ogledalce: 130mmX45mm, Snala:85mmX37mm

Velika vezena sustikla za kuhinju Obicno se drzala iznad sporeta Dimenzije 65cm X 43cm

Obim 64

Obim 70,dužina 40

Obim 0ko60,može da se reguliše na pertli

Oznaka sa stare peci sa brojem. Oznaka je H 106. Dimenzije su u najsirem delu 10.5 cm, visina 17. Pricvrscivala se za podlogu sa dva srafa. Slika peci preuzeta sa interneta.

emajlirani čajnik, prečnik dna 9cm prisutna su manja okrznuća emajla, ali je čajnik u celini u veoma dobrom stanju i potpuno uportebljiv visana ( sa poklopcem ) 15cm zapremina 0,5l - kada je pun do vrha

56087) JEVREJSKI PORTRETI U DELIMA IVE ANDRIĆA , Dušica Savić Bengijat , Serbian Literary Company Toronto 2005 ; Jewish Portraits in the works of Ivo Anrić , Uz tekst Žanete Đukić Perišić i uvod Đorđa Vida Tomaševića , urednik i prevodilac Sofija Škorić , Tvrd povez, format 21 x 27 ilustrovano, dvojezično srpsko – engleski, ćirilica, 92 strane

dalibor soldatić odlično očuvana dečsob

dimenzije 137x200cm par rupica af

AED studio, 2004. 141 strana, udžbenički format. Veoma očuvana. Elijas Kaneti (1905-1994) je tokom čitavog života razmišljao i pisao o smrti. U središtu njegovih razmišljanja dva su prividno protivurečna zahteva. Prvi glasi: ni u jednom trenutku ne smeš da zaboraviš smrt, a drugi: ni u jednom trenutku ne smeš da priznaš smrt. U ovoj knjizi sabrani su kratki zapisi i duži tekstovi iz Kanetijevog dela. U pogovoru knjige Tomas Maho razgraničava osnovne tokove razmišljanja lucidnog mislioca i majstora precizne formulacije, koji nikad nije uzmicao od konfrontacije sa smrću.