60074) POLITIKA , Aristotel , Globus Zagreb 1988 , prevod Tomislav Ladan ; tvrd povez, format 14 x 21 cm , zlatotisak, latinica, posveta na predlistu , 297 strana ,

Službeni list 2003 odlična očuvanost

Plato, 1998. 230 strana. Lepo očuvana, spolja malo požutela.

Dodatne informacije Pisac PLATON Izdavač BIGZ – BEOGRAD Izdanje 1990 Povez TVRDI Strana 491 Stanje Dobro Edicija FILOZOFSKA BIBLIOTEKA

Dobro očuvana knjiga… K204

Шта значи бити Европљанин? Ово питање датира одавно. Данас припада дискурсима о култури и културном идентитету. Али, пре мање од сто година везивало се за дух и духовни идентитет. Ипак, без обзира да ли је реч о култури или духу, бављење развојем његове историје сматра се обавезом историје као дисциплине, што је сасвим исправно. Ова књига покушаће да пружи допринос разумевању историје развоја Европе из филозофске перспективе. (тврд повез, 24 цм, 380 стр.)

Kultura, 1970. Tvrd povez sa omotom, 700 strana. Lepo očuvana, listovi sa gornje strane spolja sa neznatnim tragom od stajanja na polici. Logika

"Sabrana dela - Vladeta Jerotić - II kolo" čini drugi deo kolekcije sabranih dela Vladete Jerotića. Ovo kolo obuhvata različite teme, uključujući razmatranje darova od rođaka, analizu psihoanalitičkih i filozofskih koncepta, kao i razmišljanja o jungovskim idejama, mističkim stanjima, vizijama i putovanjima. Vladeta Jerotić je bio poznat srpski lekar, profesor, filozof i pisac čija su dela duboko istraživala različite aspekte ljudske prirode, filozofije i religije. Kroz svoje knjige, on je čitaocima pružio duboka razmišljanja i analize o ovim temama, omogućavajući im dublje razumevanje složenih pitanja. Povratak ocima - Vladeta Jerotić 120 pitanja i 120 odgovora - Vladeta Jerotić Milan Rakić i religija - Vladeta Jerotić Prikazi i preporuke - Vladeta Jerotić Psihijatrija i religija - Vladeta Jerotić Savremenost ruske religiozne filosofije - Vladeta Jerotić Premudrosti Solomonove - Vladeta Jerotić

U

O PITANJIMA KARAKTERA I MORALNOG IZBORA - Epiktet SKZ 2019. broj 741 tvrd povez, 358 strana knjiga je odlično očuvana NOVA i NEČITANA

Odlično očuvana knjiga. Sifra adp2.4

Ashok Kumar Chatterje Demetra : filosofska biblioteka Dimitrija Savića 2017 345 strana odlična očuvanost U svojoj filozofijskopovijesnoj studiji autor izlaže metafiziku buddhističke škole mišljenja yogacara, te analizu epistemološke osnove i logičkih implikacija samoga sustava. Yogacara je `vjerojatno jedini izvorni epistemološki idealizam koji se oblikovao na indijskom tlu` i predstavlja posljednju veliku stvaralačku sintezu buddhizma.

Izvrstan primerak, lepo ocuvano.. umjetnika Becketta, «slomljen» logorskim terorom. Vjerujemo li negativnoj dijalektici, s preživjelim se dakle moralna pitanja uopće ne daju kompetentno diskutirati. Optimist ima pravo, ali na drugi način, kada kaže: njegova je nada bez istinosnog sadržaja jer je rezultat potiskivanja u osnovi nepodnošljive istine koju reprezentira Auschwitz . Samo je tako, samozaslijepljenjem, opstanak bio moguć. Ova dijagnoza Adornovu primjedbu po kojoj snaga s kojom je jedinka preživjela koncentracione logore (Vernichtungslager) «pobuđuje divljenje» stavlja pod čudno svjetlo: nije li to bila snaga loše cjeline bez koje ne bi bilo umicanja? Ne leži li zec u umicanju? Ne želeći ovdje optirati za Hegela, mora se ustvrditi da Adornova dijalektika ima veoma usku, naime estetičku osnovu. Centralna tvrdnja estetike koja slijedi Negativnu teologiju glasi: funkcija je umjetničkog djela iskazivanje neiskazivog. U skladu s time umjetnik pokušava da pojmovno nepojmljivom, dakle istinski individualnom, pomogne da se dočepa forme i izraza. Odatle nikakav put ne vodi k političkom dijalogu, dakle pitanju kakva bi trebala biti etika dobrog društva. Putem dijalektičke teorije neidentičnog kao jedino istinitog takav je dijalog postao nemoguć. Svaka politička etika mora pretpostaviti barem jedan identitet: onaj praktično umnog kolektiva. Odnoseći se prema svim pokušajima da se iskobelja iz bijede dosadašnje povijesti i čovječanstvo na moralno višoj razini etablira kao solidarno cijelo, Adornova dijalektika principijelno kvari igru. Cijelo na zemlji ne da se spasiti – «nakon Auschwitza» . Zauzimanje za individuum, što se Adornu ipak smatra najhitnijim, to čini krajnje oskudnim. Jer ko se želi angažirati za potlačene, eksploatirane, siromašne i gladne ne može to čini bez konstruktivne ideje jednog drugog društva i bez pozitivnog stava spram mogućnosti njenog realiziranja. Govoreći s Adornom: – bez rovovske religije preživjelog! S tvrdnjom da bez vjere u mogućnost realiziranja humanog društva i vjeri u oslobođenje jedinke nedostaje svaka osnova ne donosi se još nikakav sud o univerzalnoj depresiji što ju je Beckett umjetnički oblikovao. Utoliko kod optimiste kojeg Adorno kritizira odista postoji zabluda. Beckettove drame i pozna djela ne kruže oko čovjekovog političkog već oko metafizičkog položaja. Čekanj na Godota nije nikakvo društveno stanje. Protiv tog što je Bog odsutan upravo najliberalnije društvo najmanje može učiniti. Čovjeku se čini da Božiju prezenciju, površno gledano, danas ćuti prije svega u zemljama sa totalitarnim političkim režimom, tamo gdje se ljudska prava vrijeđaju i preziru kao karakteristikum zapadne dekadencije. S kraja Beckettovog proznog djela Društvo u kom se autor zabavlja sa sobom i svojim stopalima, imenuje se utopija koju je moguće doseći: «Sam.» U Beckettovom društvu postoji samo jedan jedini: Beckett kao neiskazivi individuum koji se razrješava ili se već razriješio svih pojmovnih relacija. A to je, strogo uzevši, Adornov ideal. S one strane svake posredovanosti zajedničkim pojmovima, pretpostavkama i konvencijama svako je od nas «razriješen» – razriješen pak na način koji se ljudima koji s drugima svoj život žele smisleno oblikovati mora učiniti beznadežnim: konačno sam…

NAUKA LOGIKE 1-3 Georg Vilhelm Fridrih Hegel Bigz Beograd, 1976 tvrd povez

Opis O autoru Dodatne informacije Hegelov pojam enciklopedije najjezgrovitije je formulisan u Enciklopediji filozofskih nauka u nacrtu i istovremeno egzemplarno predstavljen u tom delu koje je objavljeno u leto 1817. godine, nakon Hegelovog preuzimanja filozofske profesure na Univerzitetu Hajdelberg, kao vodič za njegove slušaoce, 1827. godine izdato je u temeljnom i gotovo dvostruko većem drugom izdanju, a koje je sam autor 1830. godine, godinu dana pre svoje smrti, potom u trećem izdanju znatno izmenio. U izvesnom smislu, Enciklopedija je postala „temeljna knjiga Hegelove filozofije“ i bila je važan sastavni deo akademske filozofske nastave na univerzitetima Hajdelberg i Berlin. Hegel je nije samo koristio kada je držao predavanja o enciklopediji filozofskih nauka, nego i kada se bavio oblastima filozofije koje je razlikovao u Enciklopediji, naime nauke logike, filozofije prirode i filozofije duha. Napredovanje od logički mišljene ideje do enciklopedijski shvaćene prirode i od nje do duha nije nikakav vremenski, već bezvremenski proces, tako da su po Hegelu ideja, priroda i duh oduvek morali skupa postojati, samo na različitim nivoima sopstva-znanja duha: u logici duh misli samog sebe, u prirodi (enciklopedijski) duh postavlja samog sebe kao drugobitak, kako bi uopšte ovladao zbiljom, u fenomenologiji duh oslobođen svake prirodne slučajnosti gradi kroz subjekt svoju vlastitu, duhovnu povesti. Hegelova filozofija značajna je u izgradnji svestranog sistema nauke koji se ističe misaonom doslednošću i dubinom. Nazivaju ga novovekovnim Aristotelom, i uopšte se smatra da je u njegovou sustav apsolutnog idealizma razvoj zapadne metafizičke filozofije dosegnuo vrhunac i završetak. Posle njegove smrti zajednički naziv za filozofske pravce koji polaze od osnovnih principa Hegelove filozofije i razvijaju se prema posve suprostavljenim stajalištima, zove se hegelijanstvo ili hegelizam. Hegelovo delo Enciklopedija filozofski nauka prvi put je objavljeno na srpskom jeziku posle 2004 godine od prvog objavljivanja na nemačkom jeziku, u prevodu prof. dr Miloša Todorovića, redovnog profesora (u penziji) Filozofskog fakulteta u Novom Sadu u izdanju Akademske knjige iz Novog Sada. ENCIKLOPEDIJA FILOZOFSKIH NAUKA u biblioteci Physis

Opis O autoru Dodatne informacije Knjiga Šest knjiga o kruženjima nebeskih sfera, čiji se prevod s latinskog jezika sada prvi put pojavljuje na srpskom jeziku, značajno je delo renesansnog poljskog astronoma Nikole Kopernika (1473–1543). Knjiga je prvi put objavljena 1543. godine u Nirnbergu i ponudila je alternativni model univerzuma Ptolomejevom geocentričnom modelu koji je do tada bio široko prihvaćen. Kopernikov ili heliocentrični sistem zasniva se na tvrdnjama da se Zemlja okreće oko svoje ose i da kruži oko Sunca. Ove tvrdnje su uskoro bile prihvaćene u naučnim krugovima, ali su ujedno uzrokovale uzbunu u krugovima rimokatoličke crkve, pa je papa 1616. godine ovo Kopernikovo delo zabranio, tj. stavio na Indeks zabranjenih knjiga, sve do 1822. godine. Objavljivanje ovog dela smatra se jednim od glavnih događaja u istoriji nauke sa kojim je započeta kopernikanska revolucija koja je značajno doprinela naučnoj revoluciji.

Istorija filosofije Frederika Koplstona, engleskog jezuitskog sveštenika i velikog erudite, jedanaestotomno je izdanje koje se bavi istorijom zapadne filosofije, od predsokratovaca pa sve do moderne misli XX veka. Poslednji tom predstavalja u stvari kolekciju eseja napisanih još 1956, a sakupljenih u jednu knjigu osamdesetih godina prošlog veka. Opšte je prihvaćeno da je Koplston više nego objektivno obrađivao sve teme i pravce, čak i one koje su najviše dolazile u koliziju s njegovim ličnim filosofskim i religijskim uverenjima. U stručnoj javnosti Koplstonova knjiga važi kao jedna od najboljih istorija filosofija ikada napisanih (ako ne i najbolja). Kod nas je do sada izdato prvih pet tomova, pa se nažalost tu stalo, i to kod jednog od verovatno najbitnijih delova, u kojem se obrađuje evropsko prosvetiteljstvo, od Monteskjea, Voltera i Rusoa, preko Lesinga i Herdera, pa sve do Imanuela Kanta, čijoj filosofiji je i posvećen najveći deo ovog toma koji se sada nalazi pred vama.

ŽIVOTI I MIŠLJENJA ISTAKNUTIH FILOZOFA - Diogen Laertije Izdavač: BIGZ Beograd, FILOZOFSKA BIBLIOTEKA Godina izdanja: 1985. Povez: tvrd povez sa zaštitnim omotom Broj strana: 411 Pismo: latinica Stanje: vrlo dobro

Dejvid Hjum Na engleskom Nekorišćena knjiga THE ESSENTIAL PHLOSOPICAL WORKS Retko u ponudi Dejvid Hjum (engl. David Hume; Edinburg, 7. maj 1711 — Edinburg, 25. avgust 1776) bio je škotski filozof, ekonomista i istoričar. Bio je skeptičar koji je počeo je da studira prava, koja nije do kraja završio. U toku studija dolazi u dodir sa Njutnovom fizikom, kao i sa delima engleskog filozofa Džona Loka koji mu daje pravac u filozofiji.[2] Hjumov uticaj[uredi | uredi izvor] Dejvid Hjum je bio jedna od značajnijih ličnosti njegovog stoleća. Na evropskom kontinentu, a naročito u Francuskoj, važio je za jednog od većih engleskih filozofa. U Nemačkoj je Kant tvrdio da ga je Hjumova lektira iz dogme i dremeža probudila.[3] Hjumove moralno filozofske ideje utiču takođe na utilitariste 19. veka, naročito na Džeremi Bentama i Džona Stjuarta Mila. Biografija[uredi | uredi izvor] Kada bi čovek pustio današnje profesore filozofije da odluče ko je bio najbolji prozni autor na engleskom jeziku, pobedio bi sigurno Hjum. Hjum je rano doneo odluku o filozofiranju, podstaknut marljivim čitanjem lektire, pisao je taj šesnaestogodišnjak, hteo je: „Kao jedan filozof da govori“. Godinu dana kasnije, da bi ispunio želju svojim roditeljima upisuje se da studira prava, za koje nije pokazao veliko interesovanje.Počinje ozbiljno da se upušta u filozofske probleme, njegov veliki prijatelj u mislima postao je Ciceron. Godine 1729. dobio je nervni slom i žali se na jake depresije koje češće dobija. Ta depresivna bolest trajala je četiri godine, pokušao je da se izleči čvrstom disciplinom, tako što bi se dnevno po par sati posvetio filozofskim posmatranjima. Ali baš tako lako, kao što je on zamislio, nije išlo. Da bi se što pre izlečio pokušao je sa normalnim poslom. Počeo je da radi kao trgovac u jednoj prodavnici šećera u Bristolu. Brzo je shvatio da taj zanat nije za njega i pokušava ponovo sa čistom filozofskom egzistencijom. Hjum putuje za Francusku i tamo boravi tri godine, gde je životni standart mnogo skuplji nego u Engleskoj, tu počinje svoje prvo delo a završava ga u Londonu „Traktat“ Rasprava o ljudskoj prirodi (1739—1740), koje važi za majstorsko delo koje je Hjum objavio. Više sreće imao je Hjum sa esejima o Moralu i Politici. U krug užih prijatelja pripada Adam Smit, koji se smatrao ocem ekonomije i poznati osnivač savremene geologije Džejms Haton.[4] Hjum skeptičar[uredi | uredi izvor] Njegova skeptičnost se odražavala pre svega protiv metafizike, njoj i sa tim svakoj spekulaciji o nedostupnim stvarima bile su njegova glavna borba. Metafizičke ideje bile su za njega produkt neplodnog naprezanja čovečije taštine, koja pokušava u predmete da uđe koje su razumu potpuno nepristupačni. Ta izmišljena filozofija (Pseudofilozofija) mora se nemilosrdno otkriti (tako misli Hjum). Takođe njegova molba za profesorsko mesto na univerzitetu u Edinburgu bila je odbijena, verovatno zato što je Hjum okarakterisan kao religiozni skeptičar. Delo koje je objavio 1748, Jedno istraživanje u pogledu ljudskog razuma, moguće ja da obuhvata njegov Traktat (Rasprava). Etika[uredi | uredi izvor] U etici Hjum zastupa mišljenje da „dobro i loše nisu zavisni od razuma, nego samo od njihovog značaja i u sreću izrasli“. Dela[uredi | uredi izvor] 1748. Istraživanje ljudskog razuma 1751. Istraživanje moralnih principa 1779. Dijalog o prirodnoj religiji

Ljudsko, suviše ljudsko Ničeovo je delo iz srednje njegove faze i, zajedno s Radosnom naukom i Zorom, sačinjava svojevrsnu trilogiju. Podnaslov je „Knjiga za slobodne duhove“, a slobodni su duhovi oslobođeni pritiska religijskih normi i nedelotvornog morala, oni su razigrani individualci svesni nužnosti političkog, ali samo da bi ga se, u jednom trenutku, kada dođe vreme, oslobodili. Utoliko, međutim, Ničeovo doba nije u stanju da proizvede slobodne duhove. Zato on knjigu piše za one koji će doći, za one koje, kaže, oseća da dolaze. Izdeljana u 350 paragrafa nejednake veličine – neki su u formi aforizma, drugi oblikom i dužinom odgovaraju čitavim raspravama – Ljudsko, suviše ljudsko spada u stilski najsavršenije Ničeove knjige, ispisane energijom kakva se retko sreće u filozofskoj literaturi. Iako šiba okolo bičem svoje ironije i nepomirljljivosti, a omiljena „žrtva“ su mu religijske i metafizičke predrasude, Niče, istovremeno, neprestano pokušava da dâ pozitivna određenja. Upravo to previđaju kritičari koji Ničea bezbrižno smeštaju među nihiliste. Ako, s jedne strane, nema nikakvo razumevanje za religije i asketske morale, Niče je bezrezervno i do kraja na strani života jer smatra da upravo religija i nedelotvorni moral isisavaju životodavne sokove iz ljudi preporučujući im odricanje života u ime samog života. Upravo takve „podvale“ prozire slobodni duh i staje, svim silama, u odbranu života. Više nego bilo koji drugi prevodilac Ničea, Božidar Zec uspeva da prenese ne, naprosto, samo značenje, već „hvata“ Ničeovo raspoloženje, sledi tu zasopljenu rečenicu, tu ironiju o koju će se neoprezni čitalac, pre ili kasnije, poseći. tvrd povez, 23 cm, 580 str.

Književno-povijesna studija u kojoj autori predstavljaju kapitalno djelo poznatog hrvatskog književnika “Ribanje i ribarsko prigovaranje” Petra Hektorovića, odmičući od klasične analize tog djela kao putopisa i poslanice, već dublje ulaze u srž djela, otkrivajući u njemu potragu za gralom. Slijedom toga, u knjizi su analizirane teme, motivi, simboli i arhetipovi vezani uz taj klasičan srednjovjekovi mit. Prilog s brojnim ilustracijama pobliže oslikava poznato Hektorovićevo djelo i njegov društveno-kulturni kontekst. 450 str.

Dodatne informacije Pisac NIKOLO MAKIJAVELI Izdavač GLOBUS – ZAGREB Izdanje 1985 Povez TVRDI Stanje Vrlo Dobro

Dodatne informacije Pisac ARTUR ŠOPENHAUER Izdavač MATICA SRPSKA – NOVI SAD Izdanje 1986 Povez TVRDI Stanje Vrlo Dobro

BEOSING, BEOGRAD 2014. IMA POSVETU AUTORA BIBLIOTECI PRAVNOG FAKULTETA, ODLIČNO OČUVANA! Vit.

Odlično očuvana knjiga, nekorišćena. Sifra adp8.3