Heklana igračka žirafa, moj ručni rad. Napravljena je od 100% pamučnog konca, napunjena antialergijskim silikonskim punjenjem. Radim po narudžbini u boji koju vi želite, dodavanje detalja po želji (mašnice, trepavice...) Izrada u dve dimenzije: -visina oko 43cm, cena 2000din -visina oko 60cm, cena 4500din Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. handmade_by_jovanajovanovic

Heklana igračka Hello Kitty, moj ručni rad. Napravljena je od 100% pamučnog konca, napunjena antialergijskim silikonskim punjenjem. Radim po narudžbini u boji koju vi želite, dodavanje detalja po želji (mašnice, trepavice...) Visina oko 17cm. Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklana igračka žirafa, moj ručni rad. Napravljena je od 100% pamučnog konca, napunjena antialergijskim silikonskim punjenjem. Radim po narudžbini u boji koju vi želite, dodavanje detalja po želji (mašnice, trepavice...) Izrada u dve dimenzije: -visina oko 43cm, cena 2000din -visina oko 60cm, cena 4500din Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. handmade_by_jovanajovanovic

ISTORIJA I APOKALIPSA - Bela Hamvaš Bela Hamvaš (mađ. Hamvas Béla, Eperješ (danas u Slovačkoj), 23. marta 1897. – Budimpešta, 7. novembra 1968) bio je mađarski pisac i esejista. Hamvašova dela su uglavnom objavljena nakon njegove smrti i svi rukopisi još nisu dostupni. Odrastao je u Bratislavi kao dete protestantskog sveštenika. Otac mu se bavio pisanjem i predavanjem mađarske i nemačke književnosti.[1] Godine 1915. Bela upisuje kadetsku školu, i ubrzo upoznaje strahote Prvog svetskog rata na ukrajinskom i italijanskom frontu – dva puta biva ranjen, doživljava nervni slom i odbija da primi odlikovanje. Posle rata porodica se seli u Budimpeštu gde Hamvaš od 1919. do 1923. studira nemački i mađarski. Isprva se izdržava novinarstvom radeći kao esejista i prevodilac. Radove objavljuje u periodici, a 1927. se zapošljava kao bibliotekar, gde ga zatiče Drugi svetski rat. Poslom pisca izdržavao se samo za kratko - pre rata Hamvaša nisu prihvatali reakcionari i klerikalni krugovi, a posle rata komunisti. Tokom rata tri puta biva mobilisan, 1942. je na ruskom frontu. Prilikom opsade Budimpešte 1945. dezertira, a jedna granata uništava njegov stan i u njemu sve rukopise i knjige koje je sakupljao godinama. Tu je bio veliki broj knjiga iz raznih oblasti ljudskog znanja - filozofije, prirodnih i društvenih nauka, teorije umetnosti, psihologije, kao i projekat „Stotinu knjiga“ svetske književnosti. Osim tekstova objavljenih u periodici i knjige „Nevidljivo zbivanje“ objavljene 1943, jedini, slučajno sačuvani rukopis iz ovog prvog perioda Hamvaševog rada je kapitalna Scientia sacra. Nakon rata, 1948. zajedno sa svojom ženom Katalinom Kemenj objavljuje knjigu Revolucija u umetnosti, apstrakcija i nadrealizam u Mađarskoj i ubrzo zbog svojih stavova koji se nisu uklapali u Lukačev model komunističkog kulturnog entuzijaste, gubi mesto bibliotekara dospevajući na crnu listu, čime mu je onemogućeno objavljivanje knjiga i dostojno zaposlenje. Nakon ovog poniženja, Hamvaš u položaju koji ga je zadesio vidi prednost za usavršavanje i ne obazire se na spoljašnje događaje. Između 1951. i 1964. godine radio je kao nekvalifikovani radnik u hidroelektranama na Tisi, Inoti i Bokodu, u teškim uslovima. Radi je i kao magacioner, ekonom, zemljoradnik, pomoćni fizički radnik, a istovremeno danonoćno je radio na svojim spisima. Kad god je imao slobodno vreme, prevodio je sa sanskrita, hebrejskog i grčkog i pisao o kabali, zenu i sufizmu. Između 1959. i 1966. završio je „Patmos“, svoj poslednji veliki rad. Njegov rad ostao je u rukopisima sve do njegove smrti. U novosadskom časopisu „Hid“ objavljena su dva njegova eseja, „Drveće“ i „Orfej“, a od 1976. i mađarski časopisi polako počinju da objavljuju Hamvaševe eseje, pa je 1987. u Pečuju objavljena zbirka njegovih eseja „Duh i egzistencija“. Sa 67 godina je konačno dobio penziju. Bela Hamvaš je umro od hemoragijskog moždanog udara 1968. godine. Sahranjen je u Sentendreu. Godine 1990. posthumno je dobio mađarsku nagradu Košut. Značajna dela Scientia sacra, duhovna baština drevnog čovečanstva (1988)[2] Patam I-III (1992–93) Karneval (1985) U određenom pogledu (1991) Naime (1991) Ogromno intelektualno znanje Bele Hamvaša nije ugušilo njegovo verodostojno stvaralačko vrelo iz kojeg je, gotovo u svakom svom eseju, izbijala nepogrešiva intuicija, da u problemu koga se dohvatao uoči ono što je u njemu od središnje vrednosti. Sječanja 1997 418 str

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! U našoj kulturi dobro poznati i veoma popularni mađarski pisac, esejista i mislilac Bela Hamvaš načinio je veoma smeo i ambiciozni poduhvat - izdvojio je iz celokupne duhovne istorije covecanstva ona, po njegovom mišljenju, najznačajnija pisana dela (zapravo, njihove odlomke) i od njih sastavio zbornik najumnijih mislilaca ljudske istorije, od Hermesa Trismegistosa, Lao-Cea, Konfucija, Bude, preko Heraklita, Platona, Origena, Svetog Avgustina, Erazma, Paskala, Getea, pa sve do Jaspersa, Hajdegera i Siorana. Bela Hamvaš (mađ. Hamvas Béla, Eperješ (danas u Slovačkoj), 23. marta 1897. – Budimpešta, 7. novembra 1968) bio je mađarski pisac i esejista.[1] Hamvašova dela su uglavnom objavljena nakon njegove smrti i svi rukopisi još nisu dostupni. Biografija Odrastao je u Bratislavi kao dete protestantskog sveštenika. Otac mu se bavio pisanjem i predavanjem mađarske i nemačke književnosti.[2] Godine 1915. Bela upisuje kadetsku školu, i ubrzo upoznaje strahote Prvog svetskog rata na ukrajinskom i italijanskom frontu – dva puta biva ranjen, doživljava nervni slom i odbija da primi odlikovanje. Posle rata porodica se seli u Budimpeštu gde Hamvaš od 1919. do 1923. studira nemački i mađarski. Prvobitno se izdržava novinarstvom radeći kao esejista i prevodilac. Radove objavljuje u periodici, a 1927. se zapošljava kao bibliotekar, gde ga zatiče Drugi svetski rat. Poslom pisca izdržavao se samo za kratko - pre rata Hamvaša nisu prihvatali reakcionari i klerikalni krugovi, a posle rata komunisti. Tokom rata tri puta biva mobilisan, 1942. je na ruskom frontu. Prilikom opsade Budimpešte 1945. dezertira, a jedna granata uništava njegov stan i u njemu sve rukopise i knjige koje je sakupljao godinama. Tu je bio veliki broj knjiga iz raznih oblasti ljudskog znanja - filozofije, prirodnih i društvenih nauka, teorije umetnosti, psihologije, kao i projekat „Stotinu knjiga“ svetske književnosti. Osim tekstova objavljenih u periodici i knjige „Nevidljivo zbivanje“ objavljene 1943, jedini, slučajno sačuvani rukopis iz ovog prvog perioda Hamvaševog rada je kapitalna Scientia sacra.[1] Nakon rata, 1948. zajedno sa svojom ženom Katalinom Kemenj objavljuje knjigu Revolucija u umetnosti, apstrakcija i nadrealizam u Mađarskoj i ubrzo zbog svojih stavova koji se nisu uklapali u Lukačev model komunističkog kulturnog entuzijaste, gubi mesto bibliotekara dospevajući na crnu listu, čime mu je onemogućeno objavljivanje knjiga i dostojno zaposlenje.[3] Nakon ovog poniženja, Hamvaš u položaju koji ga je zadesio vidi prednost za usavršavanje i ne obazire se na spoljašnje događaje. Između 1951. i 1964. godine radio je kao nekvalifikovani radnik u hidroelektranama na Tisi, Inoti i Bokodu, u teškim uslovima. Radi je i kao magacioner, ekonom, zemljoradnik, pomoćni fizički radnik, a istovremeno danonoćno je radio na svojim spisima. Kad god je imao slobodno vreme, prevodio je sa sanskrita, hebrejskog i grčkog i pisao o kabali, zenu i sufizmu. Između 1959. i 1966. završio je „Patmos“, svoj poslednji veliki rad. Njegov rad ostao je u rukopisima sve do njegove smrti. U novosadskom časopisu „Hid“ objavljena su dva njegova eseja, „Drveće“ i „Orfej“, a od 1976. i mađarski časopisi polako počinju da objavljuju Hamvaševe eseje, pa je 1987. u Pečuju objavljena zbirka njegovih eseja „Duh i egzistencija“. Sa 67 godina je konačno dobio penziju. Bela Hamvaš je umro od hemoragijskog moždanog udara 1968. godine. Sahranjen je u Sentendreu. Godine 1990. posthumno je dobio mađarsku nagradu Košut.

Patike lepo izgledaju i dosta su ocuvane sto se vidi na slikama Mana - pocele su da se guli materijal (vidi se na prvoj slici) napred na sastavu djona i patike zagledajte se u sliku vidi se tanka linija,ali sta da radim uostalom u pitanju su polovne patike Kao sto vidite na slikama za polovne patike su sasvim pristojno ocuvane

Heklane nehodajuće čizmice za bebe, od pamučnog konca, moj ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

G&G Obuća nastala je kroz iskustvo i svakodnevnu strast za proizvodnju obuće od PVC-a i nitrilne gume, G&G Footvear je uvek radila na stalnom obnavljanju svojih kreacija i bila u potrazi za novim modelima i materijalima. Odlikuju ih odličan kvalitet, usklađenost sa propisima EU i komponente kao što je SANITIZED koje osiguravaju trajnu antibakterijsku i higijensku zaštitu.

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Heklane nehodajuće patike za bebe, dečake i devojčice, od pamučnog konca, ručni rad. Radim po narudžbini u svim bojama i veličinama 0-3 meseca (dužina gazišta 9cm), 3-6 (10cm), 6-9 (11 cm), 9-12 meseci (12cm). Slanje nakon uplate na račun, lično preuzimanje u Kruševcu. Poštarinu plaća primalac. Sve igračke i obuću za bebe možete pogledati na instagram nalogu handmade_by_jovanajovanovic

Beograd 2023. Mek povez, 20 strana. Knjiga je nova (nekorišćena). Pitirim Aleksandrovič Sorokin rođen je 1889, u Rusiji, u zanatlijskoj porodici. Godine 1914. diplomirao je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Sankt Peterburgu gde je stekao diplomu iz kriminologije. Bio je član Socijalističke revolucionarne partije i više puta je hapšen. Posle Februarske revolucije bio je poslanik prvog Sveruskog kongresa seljačkih poslanika, sekretar A. F. Kerenskog, član Predparlamenta i Ustavotvorne skupštine. Predavao je na Petrogradskom univerzitetu, 1919. bio je suosnivač Katedre za sociologiju, dok mu je 1920. ponuđeno mesto profesora. Godine 1922. odbranio je tezu „Sistem sociologije”. U jesen 1922. godine, zajedno sa velikom grupom naučnika i kulturnih radnika, prisiljen je da napusti zemlju zbog suprotstavljanja marksističkoj teoriji i boljševičkoj politici. Godine 1924. preselio se u Sjedinjene Države, gde je držao predavanja na univerzitetima u Ilinoisu i Viskonsinu. Godine 1924. postavljen je za Profesora sociologije na Univerzitetu u Minesoti, a 1930. postao je profesor na Univerzitetu Harvard, gde je osnovao Katedru za sociologiju iste godine. Na njemu je radio do 1959. Pitirim Sorokin preminuo je 1968. u Vinčesteru (Masačusets, SAD). Objavio je više od 30 knjiga. Bio je osnivač integralne sociologije, dao je i značajan doprinos razvoju teorije socijalne mobilnosti. Takođe bio je zainteresovan i za društvenu stratifikaciju, istoriju sociološke teorije i altruizam. Njegovo najznačajnije djelo - četverotomna „Socijalna kulturna dinamika” (1937-1941) nastala je tokom boravka na Harvardu i obuhvata 2500 godina ljudskog postojanja. Sorokin je bio posebno zaintereza ispitivanje načela društvenih promena, kao i sukoba.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Rikna malo izlizana u donjem delu, sve ostalo uredno! Žan Pijaže (franc. Jean Piaget; Nešatel, 9. avgust 1896 — Ženeva, 17. septembar 1980) je bio švajcarski razvojni psiholog i filozof, poznat po svojoj teoriji kognitivnog razvoja i brojnim eksperimentalnim istraživanjima o mentalnim sposobnostima male dece. Danas se smatra najznačajnijim razvojnim psihologom 20. veka. Biografija Žan Pijaže je bio vrstan poznavalac zoologije i filozofije, a kasnije je studirao i psihologiju u Cirihu (od 1918. godine). Zajedno sa njim su bili Karl Gustav Jung i Eugen Blojler. Po završetku gimnazije studirao je biologiju, diplomirao 1915. godine, a 1918. godine odbranio je doktorsku tezu o puževima iz doline Vale. Iz Ciriha odlazi u Pariz na Sorbonu gde posećuje predavanja iz psihopatologije, uči da intervjuiše duševno obolele pacijente, sluša predavanja iz logike i filozofije. Tamo radi u školi koju je Alfred Bine koristio kao svoju laboratoriju i tu otkriva oblast koju će proučavati celog života. Četrdeset godina posvetio je proučavanju dečjeg mišljenja. Njegovu pažnju privukli su pogrešni odgovori dece i načini dolaska do njih. Planirao je da nekoliko godina posveti proučavanju dečijeg mišljenja, a da se potom posveti pisanju filozofske teorije saznanja. Umesto toga postalo je njegova životna preokupacija.[1] Na univerzitetu u Ženevi je radio od 1929. godine do smrti. Godine 1955, osnovao je Međunarodni centar za genetsku epistemologiju u Ženevi, čiji je bio direktor do kraja života.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Islamska filozofija u Iranu XVII i XVIII stoljecu - Henry Corbin Henri Corbin (francuski: Henri Corbin) je francuski filozof i islamski naučnik, jedan od najistaknutijih evropskih orijentalista dvadesetog veka. Njegov rad povezan je sa Zapadom na islam i islamsko duhovno nasljeđe. Autor je pripovijesti Avicena i vidovnjaka, U iranskom islamu: duhovni i filozofski aspekti, istorija islamske filozofije i drugi. Učenik je Etienne Gilson, Jean Baruzzi i Louis Massignon. Biografija Rođen je 14. aprila 1903. u Parizu u Francuskoj. U dobi od 25 godina dobio je litografsko izdanje „Istočna teozofija“ Suhravardija (perzijskog filozofa), sa kojim je ostao u vezi do kraja života. Knjigu je Corbenu dao sam Louis Massignon, jedna od najvećih ličnosti modernih katoličkih islamskih studija. Nakon ovog sastanka, student Jean Barroso i Etienne Gilson postao je sledbenik Massignona. Corben je započeo naučnu karijeru kao saradnik u odeljenju za rukopise Nacionalne biblioteke u Parizu. 1937. objavljen je prvi prevod Martina Heideggera (`Šta je metafizika?`). Od 1939. do 1945. godine radio je u Francuskom institutu u Istanbulu i osnovao odeljenje iranskih studija pri Francuskom institutu u Teheranu. 1954. godine rukovodio je istraživačkim centrom `Islam i religije arapskog sveta` na Ecole pratikue des hautes etudes (EPHE). Nakon odlaska u penziju 1974. godine, osnovao je Međunarodni centar za uporedne religiozne studije na Univerzitetu Sent Džon u Jerusalimu, gde se svake godine održavaju naučne sesije uz učešće predstavnika judaizma, hrišćanstva i islama. Umro je 7. oktobra 1978. u Parizu u 75. godini.

GORNJI,DESNI ĆOŠAK JE MALO PRESAVIJEN.SVE OSTALO JE U VRLO DOBROM STANJU Apostrof Beograd 1992 biblioteka mala kutija meki povez,str.149 Kada se pojavila knjiga ,,Tehnika državnog udara`, čitali su je vodeći političari i državnici. Knjiga je bila brevijar političkih terorista, zaverenika, pučista, i zbog toga je bila zabranjena u nizu evropskih zemalja. Malaparteova teorija prevrata koji sprovodi broj ,,tehničara` potvrdila se na primerima ruskih revolucija, uspona nemačkog nacionalsocijalizma i Musolinijevog fašizma. Nju i dalje čitaju svi zabrinuti nad krhkošću državnih tvorevina. Kurcio Malaparte (čije je pravo ime Kurt Erih Sukert) rođen je 1989. u Pratu, a umro u Rimu 1957. U mladosti fašista, prvi pamflet protiv Musolinija napisao je 1929. godine, zbog koga je bio proteran iz Rima. Knjige, koje zbog cenzure nije mogao da štampa u Italiji, izlaze mu u Francuskoj, i to Tehnika državnog udara (1931), prvo delo protiv Hitlera koje se pojavilo u Evropi, i Dobričina Lenjin. Do drugog svetskog rata više puta je hapšen zbog antifašističke propagande, da bi od 1940. radio kao ratni dopisnik za Korijere dela sera i izveštavao iz Finske, Poljske, Rumunije, Rusije, Nemačke i iz NDH. Ali vlasti su ga zbog njegovih članaka ponovo uhapsile. Oslobodio ga je slom Italije 1943. Tada je dodeljen Komandi savezničkih snaga kao oficir za vezu. Roman koji će mu kasnije doneti svetsku slavu Kaputt (1944) nastao je na osnovu ratnog dnevnika i izveštaja koje je pisao za Korijere dela sera. Posle rata objavio je i svoj drugi veliki roman – Kožu (1949).

prodaje se samo kao paket, predmete ne razdvajam, niti radim ukrštanje paketa u ovom paketu se nalaze: - Lacoste gornji deo trenerke - janknica: naznačena veličina 128, rajsferšlus radi, ali nam je otpao deo za povlačenje, na levom rukavu gde su slova kod slova ,,E` fali deo konca maslinasto zelena majica: naznačena veličina 128, kombinacija pamuka i poliestera bež suknjica H&M marke: puniji malo materijal, naznačena veličina 134

Uzrast: 12+ Tip: Plastične igračke E.T. – VANZEMALJAC- Film koji je osvojio naša srca i ulepšao naše detinstvo. Simpatični vanzemaljac je ove godine 9.oktobra napunio 30 god. Na tridesetogodišnjicu od prvog prikazivanja ovog filma, za ovu priliku je bio digitalizovan, sa dodatkom o snimanju ovog filma koja je publiku provela kroz priču iza kulisa. E.T je proglašen jednim od najinspirativnijih filmova svih vremena i jednim od najboljih filmova svih vremena.Kada se film E.T. 1982. godine počeo da se prikazuje u bioskopima, veoma brzo je izbio na prvo mesto najgledanijih filmova, danas zauzima četvrto mesto najuspešnijih filmova svih vremena.Legendarni film reditelja Stivena Spilberga, izazvao je masovne suze u bioskopskim salama svuda gde je prikazan. Čuvena rečenica iz filma „E.T. phone home“ postala je zaštitni znak cele jedne generacije filmskih maštara… Film E.T bio je nominovan za devet Oskara a osvojio je četiri Oskara. Glavne uloge: Henry Thomas („Gangs Of New York„, 2002.), Drew Barrymore(„Charlie`s Angels: Full Throttle„, 2003.), Dee Wallace-Stone („Out of the Black“, 2001.), Peter Coyote („Bon Voyage„, 2003.) Scenario: Melissa Mathison („Kundun“, 1997.) Režija: Steven Spielberg („Minority Report„, 2002.) Sinopsis Grupa vanzemaljaca posećuje Zemlju i jedan od njih se gubi i ostaje na Zemlji. Njega pronalazi desetogodišnji dečak, Eliot (Henry Thomas). Uskoro, njih dvojica počinju da komuniciraju i započinju poseban vid prijateljstva, u kome E.T. saznaje nešto više o životu na Zemlji, a Eliot o novim vrednostima prijateljstva u pravom smislu reči. E.T. želi da ide kući, ali ako mu Eliot pomogne, izgubiće prijatelja… Zanimljivosti: – Na audiciji, Henry Thomas se setio dana kad mu je umro pas da bi iskazao tugu. Režiser Steven Spielberg je zaplakao, i u momentu ga izabrao. – Harrison Ford je glumio direktora škole, ali njegova jedina scena je izbačena jer je Spielberg mislio da bi previše skrenula pažnju. Fordova žena Melissa Mathison je napisala scenario. – Lice E.T.-ja je napravljeno po pesniku Carlu Sandburgu, Albertu Einsteinu i pekinezeru. – E.T.-jev komunikator je u stvari radio, a napravio ga je Henry Feinberg, ekspert u interpretaciji nauke i tehnologije za publiku. – Glas E.T.-ju je pozajmio Pat Walsh, uz pomoć Debre Winger i Stevena Spielberga. – Spielberg je film snimao po hronološkom redu da bi izazvao istinsku reakciju glumaca (uglavnom dece) kad E.T. odlazi na kraju. Sve emotivne reakcije u zadnjoj sceni su realne. – Video kaseta filma u Americi je bila napravljena od zelene plastike kako bi se donekle sprečila piraterija. – Scena gde se E.T. vozi u korpi sa Eliottom na biciklu ispred meseca je postala trademark slika Amblin Entertainmenta. – Michael Jackson je za film snimio pesmu ‘Someone In The Dark’. Ona nikad nije bila upotrebljena. – Jedan od filmskih spotova koje gleda E.T. na TV-u je iz ‘This Island Earth’ (1954). – Scenario je pisan za vreme pauza snimanja filma ‘Raiders of the Lost Ark’ (1981). Spielberg je diktirao priču Melissi Mathison zato što je ona bila scenarista i zato što je bila tamo sa svojim mužem, Harrisonom Fordom. Tvorac E.T bio je italijanski majstor za specijalne efekte Karlo Rambaldi. Osvojio je tri Oskara za šest godina. Rambaldi je radio sa najvećim filmskim stvaraocima– Stivenom Spilbergom, Ridlijem Skotom i Dejvidom Linčom. Prvog Oskara dobija 1976. za specijalno postignuće u „King-Kongu“ Džona Gilermina. Usledila su dva Oskara za specijalne vizuelne efekte – 1979. za kreiranje lika u Skotovom SF hororu „Osmi putnik-Alien“, a onda i 1982. za Spilbergov mitski film o E.T. Vanzemaljcu. visine oko 4.5 cm, iz osamdesetih stanje kao sa slike

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Srpsko - Madjarsko izdanje! Retko Drveće - Fák Bela Hamvaš Srpski, 2007 978-86-86285-01-0 14.5x17.5 cm, meki povez, 94 str. Knjiga Drveće - Fák, na srpskom i mađarskom jeziku, objavljena je povodom sadnje Hamvašove lipe na Paliću, 2007, 110 godina od njegovog rođenja. Knjiga sadrži Hamvaševe eseje posvećene lipi (`Pobeda`), jeli (`Melanholija`), brezi (`Devica`) i smokvi (`Blagoslov`), kao i tekst `Čontvarijev veliki kedar` te kratki tekst Hamvaševe udovice Katalin Kemenj `Pozdrav sadiocima drveta`. Prevod, Sava Babić. Svi ovi tekstovi i u mađarskom originalu pod naslovom `Fak`. Bela Hamvaš (mađ. Hamvas Béla, Eperješ (danas u Slovačkoj), 23. marta 1897. – Budimpešta, 7. novembra 1968) bio je mađarski pisac i esejista. Hamvašova dela su uglavnom objavljena nakon njegove smrti i svi rukopisi još nisu dostupni. Odrastao je u Bratislavi kao dete protestantskog sveštenika. Otac mu se bavio pisanjem i predavanjem mađarske i nemačke književnosti.[1] Godine 1915. Bela upisuje kadetsku školu, i ubrzo upoznaje strahote Prvog svetskog rata na ukrajinskom i italijanskom frontu – dva puta biva ranjen, doživljava nervni slom i odbija da primi odlikovanje. Posle rata porodica se seli u Budimpeštu gde Hamvaš od 1919. do 1923. studira nemački i mađarski. Isprva se izdržava novinarstvom radeći kao esejista i prevodilac. Radove objavljuje u periodici, a 1927. se zapošljava kao bibliotekar, gde ga zatiče Drugi svetski rat. Poslom pisca izdržavao se samo za kratko - pre rata Hamvaša nisu prihvatali reakcionari i klerikalni krugovi, a posle rata komunisti. Tokom rata tri puta biva mobilisan, 1942. je na ruskom frontu. Prilikom opsade Budimpešte 1945. dezertira, a jedna granata uništava njegov stan i u njemu sve rukopise i knjige koje je sakupljao godinama. Tu je bio veliki broj knjiga iz raznih oblasti ljudskog znanja - filozofije, prirodnih i društvenih nauka, teorije umetnosti, psihologije, kao i projekat „Stotinu knjiga“ svetske književnosti. Osim tekstova objavljenih u periodici i knjige „Nevidljivo zbivanje“ objavljene 1943, jedini, slučajno sačuvani rukopis iz ovog prvog perioda Hamvaševog rada je kapitalna Scientia sacra. Nakon rata, 1948. zajedno sa svojom ženom Katalinom Kemenj objavljuje knjigu Revolucija u umetnosti, apstrakcija i nadrealizam u Mađarskoj i ubrzo zbog svojih stavova koji se nisu uklapali u Lukačev model komunističkog kulturnog entuzijaste, gubi mesto bibliotekara dospevajući na crnu listu, čime mu je onemogućeno objavljivanje knjiga i dostojno zaposlenje. Nakon ovog poniženja, Hamvaš u položaju koji ga je zadesio vidi prednost za usavršavanje i ne obazire se na spoljašnje događaje. Između 1951. i 1964. godine radio je kao nekvalifikovani radnik u hidroelektranama na Tisi, Inoti i Bokodu, u teškim uslovima. Radi je i kao magacioner, ekonom, zemljoradnik, pomoćni fizički radnik, a istovremeno danonoćno je radio na svojim spisima. Kad god je imao slobodno vreme, prevodio je sa sanskrita, hebrejskog i grčkog i pisao o kabali, zenu i sufizmu. Između 1959. i 1966. završio je „Patmos“, svoj poslednji veliki rad. Njegov rad ostao je u rukopisima sve do njegove smrti. U novosadskom časopisu „Hid“ objavljena su dva njegova eseja, „Drveće“ i „Orfej“, a od 1976. i mađarski časopisi polako počinju da objavljuju Hamvaševe eseje, pa je 1987. u Pečuju objavljena zbirka njegovih eseja „Duh i egzistencija“. Sa 67 godina je konačno dobio penziju. Bela Hamvaš je umro od hemoragijskog moždanog udara 1968. godine. Sahranjen je u Sentendreu. Godine 1990. posthumno je dobio mađarsku nagradu Košut. Značajna dela Scientia sacra, duhovna baština drevnog čovečanstva (1988)[2] Patam I-III (1992–93) Karneval (1985) U određenom pogledu (1991) Naime (1991)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Povez losiji, i ponegde ima podvucenih recenica obicnom olovkom, nista strasno. Sve ostalo uredno! „Misli” (1902) Božidara Kneževića predstavljaju zbirku objedinjenih aforizama sa filozofskim, religioznim i moralističkim pogledima na svet. Najviše pažnje Knežević posvećuje kritici društva i pojedinca. Postavljanjem i tumačenjem različitih egzistencijalnih pitanja, „Misli” čitaoca čine mudrijim i razotkrivaju mu pojedine tajne… Božidar Knežević (Ub, 7/19. mart 1862 — Beograd, 18. februar/3. mart 1905) bio je srpski filozof, istoričar filozofije, profesor istorije, prevodilac nekoliko stručnih radova sa engleskog. Književnosti pripada samo njegovo, obimom malo ali značajno delo, Misli. Biografija Otac mu je bio Stevan Knežević, a deda Knez Ivo od Semberije.[1] Gimnaziju je završio u Beogradu, a tu je i diplomirao na Istorijsko-filološkom odseku Velike škole u Beogradu. Godine 1884. je otišao u Užice i postao je nastavnik u tamošnjoj gimnaziji, gde je predavao francuski jezik, istoriju i filozofsku propedeutiku (uvod u filozofiju). Napustio je na kratko profesorski posao i 1885. godine učestvovao u srpsko-bugarskom ratu, kao četni komesar. Godine 1889. je bio premešten sa službom u Niš, a zatim je radio i u Čačku, Kragujevcu, Šapcu, da bi 1902. godine bio premešten u Beograd. Iste godine je polagao profesorski ispit sa temom Uticaj Istoka na civilizaciju evropskih naroda. Živeo je i radio u izuzetno nepovoljnim prilikama. Dvadeset godina, najbolji deo svoga života, proveo je u unutrašnjosti, u teškim materijalnim uslovima. Ceo Kneževićev život je bio obeležen krajnjom nemaštinom, trošenjem u tegobnom radu da bi se izdržavao tokom školovanja, mukotrpnim profesorskim položajem i brigom i za svoju i za porodicu svoga brata, čestim premeštanjem po nalogu prosvetnih vlasti iz jedne u drugu gimnaziju (iz Užica u Niš, Čačak, Kragujevac, ponovo Čačak i Šabac), nedostatkom potrebnih sredstava za istraživački i prevodilački rad, što mu je, uz stalno saplitanje iz akademskih krugova, onemogućilo da se profesionalno izgradi i za života dobije potrebno priznanje naučnika i mislioca.[2][3] Ipak, uspeo je da sam nauči jezike, posvetio se dubljem izučavanju filozofije, istorije i sociologije, što je, s obzirom na lošu opskrbljenost tadašnjih bibliotečkih fondova i na neobrazovanost i intelektualnu nezainteresovanost palanačkog okruženja, bio veliki uspeh.[4] Pored drugih, značajni su njegovi prevodi sa engleskog Istorije civilizacije u Engleskoj H. T. Berkla (Beograd, 1893 — 1894) i O herojima Tomasa Karlajla (Beograd, 1903). Godine 1902. došao je u Beograd, gde je umro 1905. godine kao profesor Prve beogradske gimnazije. Po njemu se zove Biblioteka „Božidar Knežević” Ub. Misli Misli Božidara Kneževića nisu misli i izreke po tipu uobičajenih aforizama, nisu ni saveti praktične moralne filozofije, po uzoru na stare moraliste. U Mislima pisac često daje zaključke svojih istorijsko-filozofskih razmišljanja. U njima ima tragova filozofskog špekulisanja i istorijskih ideja. Terminologija je ponekad naučna, ali u delu ima vrlo mnogo i ličnog, gotovo autobiografskog. Nezadovoljan svojim životom, duhovno i duševno vređan od okoline, bez pravog prijatelja i sagovornika, Knežević se povukao u sebe i odvojen od svojih savremenika i iznad svoje sredine tražio zaborav i utehu u čistim visinama misli. Njegove omiljene ideje su: konstatovanje niske životinjske prirode ljudske, pesimističko shvatanje čoveka, razlika koja postoji između nižeg, animalnog i višeg, intelektualnog čoveka, borba ideala i stvarnosti, krajnji trijumf duha nad materijom i večnosti nad prolaznošću, kult i poezija misli, otkupljenje duše mišlju, ne besmrtnost duše nego besmrtnost duha. Cela ova mala knjiga je lirika intelekta i apoteoza misli, Kneževićeve osloboditeljke i utešiteljke od čamotinje, niskosti, gluposti i nerazumevanja. Misli su prvo objavljene u Srpskom književnom glasniku (1901), a odštampane su u zasebnu knjigu najpre 1902, pa u drugom, dopunjenom izdanju u Beogradu 1914. godine...