Izdavač:DILIA Mek povez 223 strane

Mikelandjelo - Vinko Vitezica

Dragisa Milosavljevic Meke korice,dobro ocuvana,slike crno bele 45 strana + Reprodukcije

BITNICI zbornik tekstova Priredio Vladimir Anđelković Panpublik, Beograd, 1988. 94 strane. Spoljašnost lošija (pogledajte sve slike). Unutra dobra, nema podvlačenja, zapisa... s

Fotografija je odštampana na platnu i zategnuta na Blind ramu. Blind ram je debljine 15 mm. Slika je, kao što se vidi iz priloženog u potpuno očuvanom stanju. nedostaci su tih nekoliko flekica koje se mogu videti na fotografiji.

Milutin Cekic zacetnik moderne rezije u srpskom pozoristu Muzej pozorisne umetnosti srbije, 2012. Mek povez, format: 21x22 cm, 64 strane, ilustrovano, cirilica. Korice kao na slikama. Unutra odlicna. Nema tragova pisanja. Kompaktna. ktj-62 0607232

Svetska bastina Srbija.Mek povez,121 str.Odlicno ocuvana.

zaštitni omot ima oštećenja , ostalo je lepo očovano tvrdi povez 200 strana 1 Kg stan

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Prilog humoru: zbornik humorističkih radova radnika SOUR-a `Đuro Đaković`

Josip Vidmar - Dramaturški zapisi Sterijino pozorje, Novi Sad, 1968 256 str. tvrdi povez stanje: dobro 14 x 19,5 cm Biblioteka Sterijinog pozorja. Dramaturški spisi, 4 Iz sadržaja: O Šekspiru dva komediografa Poznavalac sveta Dva velika nemca Kome nisu poznati Matiček, Micka, kći župana kojima je slovenstvo na srcu Iz ruske dramatike Neki građanski dramski pisci A.P.Čehovi i L.N.Andrejev Tri slovenačka dramska pisca O dramskim piscima između dva svetska rata Sovjetski dramski pisci Miroslav Krleža: Aretej U lavirintu moderne drame Za praznim stolom Shakespeare, William, 1564-1616 (drame) Shakespeare, William, 1564-1616 (Soneti) Moliere, 1622-1673 (komedije) Goethe, Johann Wolfgang von, 1749-1832 (Faust) Schiller, Friedrich, 1759-1805 (Spletka i ljubav) Griboedov, Aleksandr Sergeevič, 1795-1829 (Teško pametnom) Gogol`, Nikolaj Vasil`evič, 1809-1852 (Revizor) Gogol`, Nikolaj Vasil`evič, 1809-1852 (Ženidba) Tolstoj, Lev Nikolaevič, 1828-1910 (djela) Cankar, Ivan, 1876-1918 (drame) Čehov, Anton Pavlovič, 1860-1904 (Ujak Vanja) Župančič, Oton, 1878-1949 (Veronika Desinićka) Grum, Slavko, 1901-1949 (Događaj u mjestu Gogi) Krleža, Miroslav, 1893-1981 (Aretej) europska drama - 19/20. st. Klasifikacijska oznaka82.09 Književna kritika. Prikazi 792.01 Teorija i filozofija kazališta i pozornice Sa slovenačkog preveo Muris Idrizović

Muzej naivne i marginalne umetnosti, Jagodina, 2009. 90 strana, A4 format.

Mek povez, očuvane, , brojevi 1 - 4 i 6, lepljena rikna knjige br 1, knjige od 1 do 3 sa mestimičnim podvlačenjima flomasterima, 21 cm, težina oko 1900 gr

Izdavač Jugoslavija Tvrdi povez 116 stranica

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Počeci srpskog profesionalnog nacionalnog pozorišta Petar Marjanovic Petar Marjanović (Beograd, 18. oktobar 1934 – Beograd, 21. novembar 2020) bio je srpski teatrolog, istoričar pozorišta, dramaturg i univerzitetski profesor. Marjanović je bio dugogodišnji profesor Akademije umetnosti u Novom Sadu i Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu. Petar Marjanović Petar Marjanovic.tif Petar Marjanović Rođenje 18. oktobar 1934. Beograd, Kraljevina Jugoslavija Smrt 21. novembar 2020. (86 god.) Beograd, Srbija Polje teatrologija Škola Filološki fakultet u Beogradu Institucija Fakultet dramskih umetnosti Nagrade - Četiri Sterijine nagrade Velika plaketa sa poveljom Univerziteta umetnosti u Bgdu 2003. Lovorov venac Pozorišnog muzeja Vojvodine 2005. -Zlatna plaketa za životno delo Udruženja univerzitetskih profesora i naučnika Srbije u Novom Sadu 2006. Biografija Obrazovanje i prvi poslovi Njegov otac Dragutin je bio činovnik, a majka Smilja, rođena Popović iz Novog Sada, bila je sestra operskog pevača Vlade Popovića.[1] Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu 1953. godine, a diplomirao je na grupi za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik Filozofskog fakulteta u Beogradu, februara 1959. godine. U toku studija dobio je dve nagrade za književnu i pozorišnu kritiku (Brankovu nagradu Matice srpske 1957. i prvu nagradu na konkursu Ateljea 212 za amatersku pozorišnu kritiku 1958. za tekst: Koraci u drugoj sobi Miodraga Pavlovića).[2] Postdiplomske studije je završio na Filološkom fakultetu u Beogradu. Magistarsku tezu: Beogradska pozorišna kritika u periodu od 1918. do 1932. odbranio je 1966. godine, a 1973. godine brani doktorsku disertaciju pod nazivom: Umetnički razvoj Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu od 1861. do 1868. Ova disertacija je prva takva studija o Srpskom narodnom pozorištu. Objavljena je u knjizi koja je naišla na izuzetno povoljan prijem kod kritike, i to u jugoslovenskim razmerama.[3] Počevši od 1960. godine, celu deceniju je radio je u novinsko-izdavačkim preduzećima: Jugoslavija i Turistička štampa.[1] U periodu od (1970. do 1975) bio je dramaturg Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu. Kao dramaturg SNP zalagao se za izvođenje dela savremenih jugoslovenskih, naročito lokalnih – novosadskih dramskih pisaca, angažovanije okrenutih publici, što je rezultiralo povećanim brojem gledalaca.[1] . Za scenu je: priredio puno odlomaka iz srpske dramske književnosti 18. i 19. veka: Javlenija i pozorja (1971) i Laza Kostić među javom i med’ snom (1991); dramatizovao je (sa Želimirom Oreškovićem) prozu Milana Kundere Simpozijum ili o ljubavi (1970), Roman o Londonu Miloša Crnjanskog (1987) i Očevi i oci Slobodana Selenića (1991); adaptirao je za scenu (sa Želimirom Oreškovićem) Nagraždenije i nakazanije i Slepi miš Joakima Vujića (1971) i sa Vladom Popovićem sačinio scensku panoramu Novosadska promenada (1973), izvedenu više od sto puta. Nastavni rad Za docenta Akademije umetnosti u Novom Sadu izabran je 1975. godine. Status vanrednog profesora dobio je 1980, a redovnog 1985. godine za predmet Istorija jugoslovenske drame i pozorišta. Na Dramskom odseku Akademije predavao je Uvod u teatrologiju. Redovni profesor Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu postao je 1992. godine što je ostao do penzionisanja 2001. Tu je predavao: Istoriju jugoslovenskog pozorišta i drame na drugom stepenu studija i Uvod u teatrologiju na magistarskim studijama. Na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu bio je šef Katedre za teoriju i istoriju, glavni urednik Zbornika radova FDU 1997/98. i nosilac naučnog projekta Teatrološka i filmološka istraživanja. Kao profesor emeritus nastavio je da predaje Uvod u teratrologiju na FDU u Beogradu do 2009. godine i Istoriju jugoslovenske drame i pozorišta na Akademiji umetnosti u Novom Sadu do 2004. godine. Na Interdisciplinarnim magistarskim studijama Univerziteta u Beogradu (Grupa za višemedijsku umetnost) kao gost je predavao Osnove različitih umetnosti (pozorište) 2003/04. i 2005/06, a na Akademiji umetnosti u Tuzli postdiplomcima Uvod: u teatrologiju 2006. i 2009.[2] Korice Marjanovićeve knjige Radovi i članci Prve književne radove objavio je još kao student 1954. godine, a prve napise sa pozorišnim temama u novosadskom časopisu za pitanja scenske umetnosti: Naša scena 1958. godine. Sveukupno je objavio više od tri stotine studija, rasprava, ogleda, pozorišnih kritika, feljtona i članaka u listovima i časopisima: Savremenik, Zborniku Matice srpske za scenske umetnosti i muziku, Delo, Letopis Matice srpske, Književne novine, Scena, Prolog, Pozorište (Tuzla), Teatron, Politika, Teatar (Moskva), Dialog (Varšava) i drugim domaćim i stranim listovima i časopisima.[3] U listu Srpskog narodnog pozorišta Pozorište, u periodu od 1969. do 1976. godine objavio je oko šezdeset zapaženih priloga sa tematikom iz života i rada Srpskog narodnog pozorišta. Štaviše, dok je bio dramaturg Srpskog narodnog pozorišta, bio je u redakciji ovog lista, a saradnju sa ovom kućom nastavio je i kasnije kao član Izdavačkog saveta i kao pisac recenzija za knjige u izdanju SNP [2] Odgovorni urednik časopisa Sterijinog pozorja Scena bio je od 1970. do 1974. godine, a njen glavni urednik od 1975. do 1990. godine. Pozorišni kritičar Politike bio je od 1980 do 1982. godine.[3] Autorski i priređivački rad Autorske knjige: Pozorišne teme (1968), Umetnički razvoj Srpskog narodnog pozorišta 1861 – 1868 (1974), Očima dramaturga (1979), Jugoslovenski dramski pisci HH veka (1985), Novosadska pozorišna režija 1945 – 1974 (1991), Crnjanski i pozorište (1995), Srpski dramski pisci HH stoleća (1997, drugo dopunjeno izdanje 2000) i Pozorište ili usud prolaznosti (2001). Zajedno sa Božidarom Kovačekom, Dušanom Mihailovićem i Dušanom Rnjakom, objavio je knjigu O teatarskom delu Joakima Vujića (1988). Korice Marjanovićeve knjige Priredio za štampu: Anthology of Works by Twentieth Century Yugoslav Playwrights (selected and commented), I (1984), II (1985), Posrbe, Srpska književnost – Drama (1987), Komedije i narodni komadi HIH veka, Srpska književnost – Drama (1987), Pozorište i vlast u Jugoslaviji (1944 – 1990) – „druga strana medalje“ – obračuni i zabrane (1990) i Stevan Šalajić (2001). Saradnik pri projektima enciklopedija Sedamnaest njegovih tekstova o južnoslovenskom pozorištu i drami nalazi se u: Dictionnaire encyclopedique du theatre (Larousse, Paris 1998) i opsežan tekst o pozorištu i drami u Jugoslaviji (Srbija i Crna Gora) nalazi se u The World Encyclopedia of Contemporary Theatre (Routledge, London – New York, 1994). U Istoriji srpske kulture autor je teksta Pozorište (izdanje postoji na srpskom 1994, češkom 1995. i dva izdanja su na engleskom jeziku iz 1995. i 1999). Tekstovi su mu objavljivani u Francuskoj, Engleskoj, Italiji, Kanadi, Sjedinjenim Američkim Državama, Rusiji, Poljskoj, Rumuniji, Češkoj i u svim bivšim jugoslovenskim republikama i regionu.[3] Stil Pristup Petra Marjanovića teatrološkim istraživanjima kao i pisanje ogleda i naučnih radova bilo je sasvim originalno i drugačije od dotadašnjih autora. Naime, uz veliku studioznost i dobru informisanost, putem nedvosmislenog, jasnog stila i izraza, nauku o književnim delima provlači kroz prizmu teatrologije, odnosno, polazište njegove analize jeste pogled na dramu koja nije samo književni rod, već je sagledava kroz scenska svojstava samog dela.[1] Nagrade Četiri Sterijine nagrade; Nagrada za naročite zasluge – za dugogodišnji uređivački rad u časopisu Scena 1991; Za knjigu: Srpski dramski pisci XX stoleća (Matica srpska, Fakultet dramskih umetnosti Beograd, Akademija umetnosti Novi Sad, 1997); Za knjigu ogleda: Pozorište ili usud prolaznosti / Studije i ogledi iz teatrologije (FDU Beograd, Institut za pozorište, film, radio i televiziju i Muzej pozorišne umetnosti Srbije, Beograd 2001); Za knjigu: Počeci srpskog profesionalnog nacionalnog pozorišta (Pozorišni muzej Vojvodine, Novi Sad 2009).[4] Velika plaketa sa poveljom Univerziteta umetnosti u Beogradu 2003, Lovorov venac Pozorišnog muzeja Vojvodine 2005, Zlatna plaketa za životno delo Udruženja univerzitetskih profesora i naučnika Srbije u Novom Sadu 2006.[2] Na dodeli Lovorovog venca, nagradi koju mu je dodelio Pozorišni muzej Vojvodine, kao obrazloženje za dodelu, o laureatu je rečeno sledeće: `Veliki poznavalac prirode i suštine pozorišta, on je u svom teatrološkom delanju uvek težio naučnoj istini i bio savestan i pouzdan istraživač, analitičar i kritičar prošlosti i današnjeg trenutka srpskog pozorišta. Njegov rad odlikuju naučna zasnovanost, studioznost i preciznost, iskustvena mudrost, istinoljubivost, čistota jezičkog izraza, jednostavnost, jasnost i preciznost u izlaganju.`

31026) SALVADOR DALI antologija zbornici Helios , Književne novine Beograd 1984 , Priredio Branko Kukić, Sadržaj : DALI - ANTOLOGIJA, Ironhory song i ampqio ajigerential Sveti Sebastijan (prevela Nataša Jokić) Moja prijateljica i plaža (prevela Olgica Bošnjaković) Božić u Brislu (prevela Olgica Bošnjaković) Moje slike na Jesenjem salonu (prevela Nataša Jokić) Za miting u Sitgesu (prevela Rada Đukić) Andaluzijski pas (prevela Olgica Bošnjaković) Oslobađanje prstiju (prevela Rada Đukić) Truli magarac (prevela Rada Đukić) Ljubav (prevela Ana Moralić) Sanjarija (prevela Olgica Bošnjaković). Nadrealistički predmeti (prevela Nataša Jokić) O zastrašujućoj i jestivoj arhitekturi Modern Stylea (prevela Ana Moralic) Svetlosne ideje (prevela Ana Moralić) Maldororova pevanja (prevela Ana Moralić) Osvajanje iracionalnog (prevela Ana Moralic) Deklaracija nezavisnosti mašte i prava čoveka na sopstveno ludilo (prevela Olgica Bošnjaković). Totalna kamuflaža za totalni rat (prevela Rada Đukić) Mistički manifest (prevela Ana Moralić) Ja, Salvador Dali (prevela Rada Đukić) Pikaso i ja (prevela Rada Đukić) Obnovljenje slavnog tela na nebu (prevela Rada Đukić) Moja filmska tajna (preveo Miroslav Milović) Fenomenološki aspekti paranoično-kritičkog metoda (prevela Ana Moralić) Manifest antimaterije (prevela Rada Đukić) Kritička razmatranja početne delirantne pojave (prevela Nataša Jokić) Moja kulturna revolucija (prevela Nataša Jokić) Gaudijeva vizija (prevela Ana Moralić) Eureka! (prevela Rada Đukić) Krajnji zaključci moje knjige „Dimenzije i boja Boga` (prevela Ana Moralić) Dalijeve mandale intervju (prevela Ana Moralić) O SALVADORU DALIJU Ana Marija Dali: Salvador Dali (prevela Rada Đukić) Luj Pauels: Dali - apsolutni stvaralac (prevela Vida Stoiljković) Žilijen Grin: Dali konkvistador (prevela Snežana Radovanović)... Maks Žerar: Dali - biografski esej (preveo Dragić Cirković) Mišel Tapije: O dalijevskoj stalnosti (preveo Milojko Knežević) Žilber Lasko: Šeherezada lepljivog (preveo Milojko Knežević)... Pjer Rumeger: Kanibalizam i estetika (preveo Milojko Knežević) Rober Dešarn: Dali, slika i prostor (prevela Snežana Radovanović) An Bernar: Otkrivene tajne Salvadora Dalija (prevela Ana Moralić) Andre Breton: „Sterilizovati` Dalija (prevela Ana Moralic) Rene Krevel: Dali ili antimračnjaštvo (prevela Ana Moralic) Branko Aleksić: Jedna podudarnost na slikama Vaneta Bora i Dalija ... Miro Glavurtić: Skica za portret jednog reakcionara Dragoš Kalajić: Dali - strategija otpora i prenosa vrednosti mek povez, format 20 x 28,5 cm, ilustrovano, latinica, 134 strane

Dobro očuvan katalog… K53

Mića Popović: Slike iz umetnicke kolekcije Atlas Grupe / dr Milica Živadinović Beograd 2013. Mek povez, ćirilica, ilustrovano, veliki format (30 cm), 44 strane. Napomena: na predlistu potpis prethodnog vlasnika; ako se to izuzme, katalog je odlično očuvan. U godini jubileja, kada se navršava devedeset godina od rođenja Miće Popovića (1923-2013), Nacionalna halerija umetničkih dela u Beogradu priređuje izložbu slika iz kolekcije Atlas Grupe. Ovom prilikom želimo da iskažemo posebnu zahvalnost gospodinu Dušku Kneževiću, kolekcionaru i vlasniku slika, koji je imao sluha da neka od najvrednijih dela Miće Popovića sačuva od zuba vremena. Zvanično osporavan od strane režima, nezvanično omiljen umetnik od strane mnogobrojne publike, Mića Popović je jedan od najznačajnijih srpskih slikara XX-og veka. Od samih početaka bogate umetničke karijere, njegove izložbe bile su više nego događaj. Na žalost, Miće Popovića nema više među živima, ali njegova izuzetna ličnost, njegovo delo, trajno i moderno, i dalje su prisutni. Slike koje imamo priliku da, uživo i u originalu, vidimo na okupu u Nacionalnoj galeriji u Beogradu, od posebne su važnosti za kulturnu istoriju našeg naroda. Neke od njih poslednji put su bile izložene na njegovoj retrospektivnoj izložbi 1983. godine u galeriji SANU, dok ”Ričard Titovog lika”, slika koja je činila deo postavke i predstavljala zapravo jedan od glavnih razloga za zabranu izložbe 1974. godine u Kulturnom centru Beograda, nikada nije bila niti reprodukovana, niti javno izložena.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Norbert Stéphane Jean-Marie Dufourcq (21. rujna 1904. - 19. prosinca 1990.) bio je francuski orguljaš, glazbeni pedagog, muzikolog i muzikograf. Biografija Norbert Dufourcq rođen je 1904. u Saint-Jean-de-Brayeu u departmanu Loiret u Francuskoj. Roditelji su mu bili povjesničar Albert Dufourcq koji je radio kao profesor na Sveučilištu u Bordeauxu i Madeleine Dufourcq, rođena Prot. Njegov djed po majci, Paul Prot, bio je vlasnik Parfums Lubin. Bio je treće od šestero djece. Ime je dobio po svom djedu po ocu, Bernard-Norbert Dufourcq. Školovan na École des chartes i doktor književnosti te arhivist/paleograf, Norbert Dufourcq ipak se posvetio glazbi. Orguljaš amater (učenik Andréa Marchala), služio je kao titularni orguljaš crkve Saint-Merri u Parizu od 1923. do svoje smrti. Orgulje Clicquot/Cavaillé-Coll restaurirala je tvrtka Gonzalez [fr] u neoklasičnoj estetici [fr] pod vodstvom svog vlasnika između 1946. i 1947. Instrumentu su dodani mnogi graničnici. Profesor povijesti glazbe na Conservatoire de Paris od 1941. do 1975. i muzikologije na École normale de musique de Paris između 1958. i 1963., također je bio autor brojnih članaka i knjiga o glazbi općenito, posebno o orguljama i čembalu. ; Štoviše, osnovao je časopis Recherches sur la musique française classique [1], koji je nastavio Marcelle Benoît.[2] Pedagogija Godine 1946. sudjelovao je u kolektivnom radu pod naslovom La Musique des origines à nos jours.[3] U suradnji s muzikolozima kao što je Solange Corbin de Mangoux.[4] Bio je entuzijast za orgulje od mladosti, bio je suosnivač s Bérengerom de Miramon Fitz-Jamesom Association des amis de l’orgue [5] od 1926. do 1927. i služio je kao njegov glavni tajnik. Osnovao je i časopis L’Orgue, gdje je često pisao izražavajući svoje ideje o povijesnosti francuskih klasičnih orgulja. Osim toga, Dufourcq je također bio odgovoran za restituciju i objavljivanje u modernom izdanju klasične francuske orguljske glazbe kao što su livres d`orgue Guillaume-Gabriela Niversa, Gillesa Julliena, Nicolasa Lebèguea, Louis-Antoinea Dornela, Alexandrea Boëlyja, Michela Correttea, kao i kao rukopis Mathieua Lanesa; kao i kontroverzna ponovna izgradnja orgulja katedrale Auch u kojoj je uništena velika količina povijesnog cjevovoda iz 17. stoljeća, te elektrifikacija instrumenta za praćenje instrumenta. Dufourcq je bio predsjednik francuskog udruženja muzikologa Société française de musicologie od 1955. do 1958. [6]. Njegov arhiv Commission des orgues čuva se u arhivu grada Pariza, Papiers Norbert Dufourcq, 1933–1984, Cotes: D70Z 1 à 10, référence de l’instrument de recherche: VII.2.3. Osobni život Dan prije svog 22. rođendana 1926. oženio se povjesničarkom Odette Latron (1904.-1994.). Dufourcq je imao petero djece, od kojih je jedan bio diplomat Bertrand Dufourcq; koji je bio otac poslovnog čovjeka Nicolasa Dufourcqa. Umro je 19. prosinca 1990. U njegovu spomen u pariškoj crkvi Saint-Sulpice održana je jednostavna sprovodna služba, sukladno njegovoj oporuci. Nakon toga je pokopan na groblju Montmartre.

Publikacija Susreti autorke Milijane Simonović u odličnom stanju.

Korišćeni materijal:tvrda podloga(improvizovano platno) i tempere. Dimenzije:31 cm x 21 cm.

UMIJEĆE CRTANJA: Nedjeljko Magjer Naslov Umijeće crtanja : gledati, vidjeti, crtati / Nedjeljko Magier Vrsta građe knjiga Jezik hrvatski Godina 1985 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : `August Cesarec`, 1985 Fizički opis 349 str. : ilustr. ; 25 cm Predmetne odrednice Crtanje Odlično očuvana knjiga. md

POZORIŠTE DVORIŠTE - Petar Zec Plato Beograd 2006. tvrd povez,zaštitni omot, 328 strana, ilustrovano , latinica vr194

Horske kompozicije od narodnih do operskih horova Bela Tikvicki bunjevačka matica birografika SUBOTICA -2002 godina 207str., tvrdi povez,29cm VRLO DOBRO OCUVANO ,ima samo lepa posveta na najavnoj stranici (kutija 8)

Bogato ilustrovana sa 250 fotografija.Knjiga je na italijanskom jeziku.Prikazuje Gaudijeva master dela. Izdavac za Spaniju Geocolor 2012.

Priredila i prevela Aleksandra Djuricic Tvrde korice,dobro ocuvana,fotografije crno bele i u boji. 301 strana A-11