Izdavač: Srpska književna zadruga Godina izdavanja: 1981 Broj strana: 328 Povez: tvrdi Format: 18 x 14 cm Valden O građanskoj neposlušnosti je knjiga koja može da utiče na pojedinca i grupu da svet posmatraju sa stanovišta bitnih kategorija pre ustrojstva sveta. Knjiga se sastoji iz dva dela: Valden i O građanskoj neposlušnosti Prvi deo knjige je dnevnik koji je Henri Dejvid Toro vodio tokom eksperimenta. Naime, njegov cilj je bio da dve godine opstane u prirodi sa minimalnim sredstvima i da se što manje oslanja na civilizaciju. Drugi deo knjige, O građanskoj neposlušnosti, predstavlja esej. To je, zapravo, transkript sa Torovog predavanja koje je održao nakon noći provedene u zatvoru jer nije hteo da plati porez.

Isus Krist - antropozofsko gledište ezoterija - studije Posebni i mješoviti oblici filozofskih sustava i gledišta Filozofski misticizam Religija. Teologija Autor: Sergej O. Prokofieff Izdavač: Antropozofsko društvo `Marija Sofija` Godina izdavanja: 2011 Broj strana: 79 Povez: mek Format: 20 x 13 cm

Izdavač: službeni glasnik Godina izdavanja: 2020 Broj strana: 143 Povez: mek Format: 18 x 11 cm

Izdavač: cekade Zagreb Godina: 1985 Broj strana: 236 Povez: tvrdi Format: 21 x 13 cm potpis

Izdavač: Jesenski i Turk Godina izdavanja: 2003 Broj strana: 349 Povez: Mek Format: 20 x 14 cm

Autor - osoba Foucault, Michel Naslov Psihijatrijska moć : predavanja na Kolež de Fransu : 1973-1974 / Mišel Fuko ; izdanje priredio Žak Lagranž pod rukovodstvom Fransoa Evalda i Alesandra Fontane ; prevela sa francuskog Milica Kozić Jedinstveni naslov Le pouvoir psychiatrique. srpski jezik Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 2005 Izdanje 1. izd. Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Svetovi, 2005 (Novi Sad : MBM plas) Fizički opis 498 str. ; 18 cm Drugi autori - osoba Lagrange, Jacques Ewald, François Fontana, Alessandro Kozić, Milica Zbirka ǂBiblioteka ǂSvetovi (broš. sa omotom) Napomene Prevod dela: Le pouvoir psychiatrique / Michel Foucault Tiraž 1.000 Str. 5-10: Predgovor / Fransoa Evald, Alesandro Fontana Str. 465-484: Mesto predavanja / Žak Lagranž Napomene uz svako poglavlje Spisak imena: str. 491-494. Predmetne odrednice Fuko, Mišel, 1926-1984 Psihijatrija -- Društvena moć Ludilo Praksa zatvaranja početkom XIX veka koincidira s trenutkom kada je ludilo počelo manje da se shvata u odnosu na zabludu, a više u odnosu prema pravilnom i normalnom ponašanju; kada više nema vid poremećenog rasuđivanja, nego poremećaja u načinu delovanja, htenja, osećanja, strasti, donošenja odluka i slobodnog ponašanja; ukratko, trenutak kada je na osovini strast-volja-sloboda; trenutak Hofbauera i Eskirola. Kakva onda može da bude uloga duševne bolnice u vraćanju regularnih ponašanja? Razume se, ona će najpre imati funkciju koja se pridavala bolnicama krajem XVIII veka: da omogući otkrivanje istine o mentalnoj bolesti, da ukloni sve što bi je u bolesnikovoj sredini moglo prikriti, pomešati, dati joj varljive oblike, održavati je i obnavljati. Tako se uspostavlja veoma neobična funkcija psihijatrijske bolnice u XIX veku; mesto za dijagnostiku i klasifikaciju, botanički prostor u kome su vrste bolesti raspoređene u zatvorene parcele, tako da sve podseća na veliki povrtnjak; ali to je i zatvoren prostor za suočavanje, mesto dvoboja, institucionalno polje na kome se radi o pobedi i pokoravanju. Postavili smo hipotezu: kriza je bila otvorena i tek nagovešteno doba antipsihijatrije započelo je onda kada se posumnjalo, a uskoro i utvrdilo da je Šarko stvarno proizveo histeričnu krizu koju je opisivao. Fuko u ovim predavanjima na Kolež de Fransu iz 1973/74 sistematično istražuje stvarnost ludila u optici psihijatrije i jednu vrstu evolucije, ne samo moći psihijatrije i znanja kao njenog instrumenta, nego i društva i uloge znanja u metamorfozama moći. Mišel Fuko (franc. Michel Foucault; Poatje, 15. oktobar 1926 – Pariz, 25. jun 1984) francuski filozof. Držao je katedru na College de France koju je nazvao „Istorija sistema mišljenja“. Njegova djela su imala ogroman uticaj na humanističke i društvene nauke druge polovine 20. vijeka. Njegov rad se odnosi na oblasti filozofije istorije, kulturnih studija, sociologije, obrazovanja, teorije književnosti, filozofije nauke kao i na mnoge druge. Fuko je poznat po svojim kritikama društvenih ustanova svih vrsta, ponajviše psihijatrije, medicine i kaznenog sistema, kao i po svojim idejama istorije seksualnosti. Njegove opšte teorije koje se tiču moći kao i odnosa znanja i moći, kao i ideje o govoru u odnosu na istoriju zapadne misli su široko primjenjivane i raspravljane. Komentatori i kritičari savremenici često su opisivali Fukoov rad kao postmodernistički ili post-strukturalistički. U toku šezdesetih, često je dovođen u vezu sa strukturalizmom. Iako je u početku prihvatao ovaj opis, Fuko je kasnije isticao svoju udaljenost od strukturalističkog pristupa, ističući da, za razliku od strukturalista, on nije usvojio formalistički pristup umetnosti. Nije prihvatao čak ni svrstavanje u postmodernizam, govoreći da bi radije raspravljao o definiciji „modernosti“. Fuko je rođen 1926, u Poatjeu, u Francuskoj, kao Pol Mišel Fuko, u poznatoj provincijskoj porodici. Otac mu je bio poznat hirurg. Kasnije iz nepoznatih razloga izbacuje Pol iz svog imena. Pohađa jezuitski univerzitet „Sveti Stanislav“. Nakon rata Fuko se uključuje u prestižnu Višu normalnu školu iz Ulma, koja tradicionalno uvodi na široka vrata u akademsku karijeru u Francuskoj. Fukoov život u „Višoj normalnoj školi“ je bio težak — patio je od akutne depresije, čak je pokušavao samoubistvo. Posjećivao je psihijatra. Možda je ovo jedan od uzročnika njegovog kasnijeg bavljenja psihologijom. Čak uz filozofsku diplomu dobija i diplomu iz oblasti psihologije, koja je u to vrijeme bila novitet kao zanimanje u Francuskoj. Fuko je bio član Komunističke partiji Francuske od 1950. do 1953. Sa partijom ga upoznaje Luj Altiser, koji mu je u to vrijeme mentor. Napušta partiju zabrinut Staljinovim postupcima u Sovjetskom Savezu. U njenom radu nikada nije aktivno učestvovao. Rana karijera Posle kratkog perioda predavanja u Višoj normalnoj školi, prima se položaja na Univerzitetu u Lilu u gdje od 1953. do 1954. predaje psihologiju. Godine 1954. objavljuje prvu knjigu Mentalne bolesti i ličnost, koje se kasnije odriče. Ubrzo postaje jasno da Fuko nije zainteresovan za karijeru profesora, tako da se seli iz Francuske na jedan dug period. 1954. je delegat za kulturu pri Univerzitetu u Upsali u Švedskoj. 1958. napušta Upsalu da bi na kratko zuzeo poziciju u Varšavi i Univerzitetu u Hamburgu. Vraća se u Francusku 1960-te godine kako bi završio doktorat i počeo sa radom na katedri za filozofiju na Univerzitetu „Klemon – Fernan“. Tamo upoznaje Danijela Deferta, sa kojim živi u vezi do kraja života. 1961. doktorira prilažući dvije teze kako je to uobičajeno u Francuskoj: glavna teza nazvana Folie et déraison: Istorija ludila klasičnog doba i sekundarnu tezu koja je uključivala prevod i komentar Kantove antropologije sa pragmatičke tačke gledišta. Folie et déraison (Istorija ludila) veoma je dobro prihvaćena. 1963. objavljuje Rođenje klinike, i reizanje dijela iz 1954 (sad nazvano Mentalne bolesti i psihologija) kojih se kasnije po drugi put odriče. Nakon što je Defert poslat u Tunis u vojnu službu, Fuko se premješta na Univerzitet u Tunisu 1965. Godine 1966. objavljuje Riječi i stvari, koja stiče ogromnu popularnost uprkos težini. Ovo se odigrava u jeku interesa za strukturalizam pa Fuko biva svrstan sa posljednjim talasom mislilaca kakvi su Klod Levi Stros pa i Žan-Pol Sartr. U jesen 1968. vraća se u Francusku, gdje objavljuje L`archéologie du savoir (Arheologija poznanja) kao odgovor kritičarima – 1969. Posle 1968: Fuko aktivista Nakon 1968, francuska vlada pravi eksperimentalni univerzitet u Vensenu. Fuko postaje prvi dekan filozofske katedre u decembru te godine, postavljajući većinom mlade ljevičarske akademike, a radikalizam jednog od njih (Džudit Miler) dovodi do povlačenja akreditacije katedri. Fuko takođe učestvuje u studentskim protestima i tučama studenata sa policijom. Godine 1970, biva izabran u najprestižnije francusko akademsko tijelo Univerziteta Francuske kao profesor na Istoriji sistema mišljenja. Politički je sada više angažovan. Pomaže da se osnuje Zatvorska informaciona grupa, kao način da se čuje glas zatvorenika. Dijelo Nadzirati i kažnjavati rezultat je takvih interesovanja. Pozni Fuko Sedamdesetih godina politički aktivizam u francuskoj opada, i većina Maoista (među kojim a je bio i Defert) okreću se suprotnoj ideologiji, postajući takozvani Novi filozofi, često citiraući Fukoa kao najveći uticaj na njih. U ovom periodu Fuko počinje pisati Istoriju seksualnosti, koju nikad ne završava. Počinje da provodi dosta vremena u SAD, budući univerzitetski angažovan na Berkliju, dok u San Francisku aktivno učestvuje u homoseksualnoj kulturi. Na taj način, najvjerovatnije, obolijeva od HIV-a, prije nego što bolest dobija svoj zvanični opis. Umire od bolesti vezane sa HIV-om u Parizu 1984. Istorija izgradnje seksualnosti: znanje i moć Prvi deo Fukoovog trotomnog rada, naslovljen sa Volja za znanjem, pojavio se 1976. godine. Javnost ga je toplo primila, ali su intelektualni krugovi ostali mlaki. Fuko je smatrao da se njegova kritika hipoteze o represiji nad seksualnošću ne razume najbolje[1], a ona, ukratko, glasi: „Devetnaesti vek i ovaj naš više su vreme umnožavanja: vreme rasipanja seksualnosti, potkrepljivanja njenih raznolikih formi, višestrukog usađivanja ’perverzija’. Naše je doba bilo začetnik seksualnih raznorodnosti.“ Fuko smatra da je devetnaesti vek – ozloglašen upravo po striktnim pravilima seksualnog morala viktorijanske epohe – u stvari doba proliferacije seksualnosti, dok godina objave dela sugeriše i kritiku tzv. seksualne revolucije, koja se dogodila nekoliko godina ranije: ono od čega smo se oslobađali, od represije nad seksualnošću, u stvari je proizvelo savremeno stanje seksualnosti. Karakterističan za oba veka, po Fukou, jeste „nagovor na govor“, podsticanje da se o seksualnosti priča, proizvodnja specifičnog diskursa o seksualnosti i rađanje nauke o njoj koja u svojoj devetnaestovekovnoj varijanti nalazi prostora unutar medicinske i psihijatrijske sfere, da bi se kasnije prenela na psihologiju, sociologiju i krajem devedesetih godina XX veka obrazovala i tzv. kvir teoriju. Fuko je kritičar psihoanalize, pre svega u domenu „izdavanja uši pod zakup“, kako on kaže, mislivši na naplaćivanje psihoterapijskih usluga. Takođe, Fuko kritikuje i „normalizujuću funkciju psihoanalize“, onu koja gradi nove norme između „zdrave psihe“ i „ludila“, povlačeći relativno jasne distinkcije između neuroza i psihoza, ove druge stavljajući u područje koje možemo opisivati, ali ne možemo lečiti. Znanje ne treba razumeti kao otkrivanje istine koja korespondira stvarnosti. Ono je pre skup hipoteza postavljen unutar jednog diskursa u čije se važenje veruje u određenom istorijskom periodu, a čije granice uspostavljaju epistemički uslovi mogućnosti da se jedan takav diskurs pojavi, promenljivu u vremenu – to Fuko naziva istorijski apriori. „Znanje je ono o čemu se može govoriti u okviru jedne diskurzivne prakse, koja time biva specifikovana: oblast obrazovana različitim objektima koji će steći ili ne naučni status (znanje psihijatrije u XIX veku nije zbir onoga što se smatralo istinitim, nego skup ponašanja, osobenosti, devijacija o kojima se može govoriti u okviru psihijatrijskog diskursa). MG98 (N)

Dodatne informacije Pisac MIŠEL FUKO Izdavač PROSVETA – BEOGRAD Izdanje 1982 Povez MEKI Strana 146 Stanje Dobro Edicija EROTIKON

LEGENDA O VELIKOM INKVIZITORU V.V.Rozanov 1982 grafos Beograd. mek povez ,strana 223. stanje vrlo dobro.

BIGZ - 1983 - 625 STRANA, TVRD POVEZ. OMOT KNJIGE JE MALO NAGUŽVAN U GORNJEM DELU, PO OBODU LISTOVA IMA PAR FLEKA (VIDI SE NA SLIKAMA).

Dejvid Hjum - O merilu ukusa Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, Sremski Karlovci / Dobra vest, Novi Sad, 1991 119 str. meki povez stanje: vrlo dobro Obično se smatra da je Kant prvi veliki filozof modernog doba u čijoj misli estetička problematika ima važno i nedvosmisleno utvrđeno mesto, pa se i u tome vidi ponekad jedna od odlika koje suprotstavljaju kritičku filozofiju velikim sistemima racionalističke i empirističke tradicije. ... Slika se bitno menja kada napustimo velike filozofske sisteme 17. veka i Kanta uporedimo sa njegovim nešto starijim savremenikom Hjumom. Doduše, kao ni filozofi 17. veka, ni Hjum nije ostavio za sobom neki opsežniji spis koji bi prvenstveno raspravljao o estetičkim problemima i na taj način mogao predstavljati prirodan pandan Kritici moći suđenja; ali bilo bi sasvim pogrešno izvući odatle zaključak da u pogledu estetičke problematike Hjum nije isto tako odlučno kao Kant raskinuo sa filozofskom tradicijom 17. Veka. David Hume Prevod: Leon Koen

Žil Lipovecki : DOBA PRAZNINE - ogledi o savremenom individualizmu / [prevela Ana Moralić] Novi Sad : Književna zajednica Novog Sada, 1987 , Fizički opis 191 str. ; 22 cm Biblioteka Anthropos ; 18 Napomene Prevod dela: L`ère du vide / Gilles Lipovetsky Slika autora i beleška o autoru na presavitku korica. Članke i studije koje ovde objavljujemo povezuje to što svi oni, na različitim nivoima, postavljaju isti opšti problem: uzdrmanost društva, moralnog vladanja, kao i savremenog pojedinca iz doba masovne potrošnje, pomaljanje jednog novog načina socijalizacije i individualizacije, koji raskida s načinom ustanovljenim počev odXVII i XVIII veka. U ovim tekstovima nastojimo da razotkrijemo tu istorijsku promenu koja je i dalje na delu, smatrajući, u stvari, da su svet predmeta, slika, informacija i hedonističke, permisivne i psihološke vrednosti koje su za njega vezane, doneli, istovremeno s novim oblikom kontrolisanja ponašanja, neuporedivu diversifikaciju načina života, sistematsku destabilizaciju sfere privatnog života, verovanja i uloga, drugim rečima, da su začeli novu fazu u istoriji zapadnog individualizma. Naše vreme je uspelo da ukine revolucionarnu eshatologiju tek kroz sprovođenje jedne stalne revolucije svakodnevice i samog pojedinca: proširena privatizacija, erozija društvenih identiteta, ideološka i politička nezainteresovanost, ubrzana destabilizacija ličnosti – mi proživljavamo drugu individualističku revoluciju. Očuvanost 4.

VESELIN MASLEŠA - 1975. godina - 449+503 strana - tvrd povez Stanje: korice (4), unutrašnjost (4+) (PN)

ARISTOFAN ŽABE 1978 matica srpska tvrd povez stanje vrlo dobro, bez nedostataka

Kod proizvoda: 1905 Proizvod iz grupe: OSTALA OPREMA ZA GREJNA TELA Brend: ALFA PLAM Dostupna količina: 3 Težina artikla: 0.5 kg Na stanju Rok isporuke: do 7 radnih dana Troškovi isporuke, nisu uključeni u cenu proizvoda

Kategorije Grejna tela Grejalice Reference US_8606012216921

Nolit, tvrd povez, vrlodobro stanje, prvih tridesetak strana podvlačene grafitnom olovkom, 406 strana, težina oko 580 gr

`It`s you who are the dogs...` What makes us happy? For over 800 years the Cynic philosophers of ancient Greece and Rome argued that the answer lay in a simple, self-sufficient life. KAO NOVO

Nove knjige tvrd povez 144 + 88 str Moze i pojedinacna kupovina

Ova knjiga nema ambiciju da bude opšti uvod u filosofske sisteme koji su se formirali tokom ljudske istorije. Ona nema istorijski karakter i ne iscrpljuje sva ona filosofska gledišta i teorije koje su formulisane u vezi sa temama kojih se dotičemo na njenim stranicama. Drugim rečima, metod knjige nije istorijski, to jest uporedno-analitički, nego je deduktivno-sintetički. Hristo Janaras je jedan od najkreativnijih teologa i filosofa u Grčkoj danas. Ovaj proročki religijski mislilac je rođen u Atini 1935., studirao je u Grčkoj, Bonu i Parizu, a doktorirao u Solunu i na Sorboni. Danas je profesor emiritus na Univerzitetu Pantion u Atinu. Počasni je doktor Univerziteta u Beogradu. 370 str.

Nova, nekorišćena HELIOPOLIS Ernst Jinger Izdavač: Službeni glasnik Broj strana: 348 Pismo: Ćirilica Povez: Mek Format: 13,5x20 cm Opis Činjenica da je Ernst Jinger predvideo planetarnu vladavinu tehnologije (u knjizi Radnik, 1932) i ujedinjenje Evrope kao zajednice budućnosti, svrstava ga u najznačajnije evropske mislioce. Heliopolis je jedno od najznačajnijih Jingerovih dela, roman koji govori o odnosu vremena (tradicija) i trenutka u kome se svet danas nalazi (savremenost), i o sukobu ta dva vremena. Jinger zastupa mišljenje da što se svet više razvija (doba tehnologije), čovek sve više postaje rob svoga rada i svojih ideja. Ovo je knjiga o potrebi modernog čovečanstva da se pobuni kako se ne bi postvarilo i izgubilo u preobilju. x2

Uvod u filozofsko misljenje - Karl Hajnc Folkman Sluk veoma retka knjiga ,mali tiraz - 2001; Broširani povez; ćirilica; 21 cm; 180 stranica Miloš Todorović (prevod) Izdavač: Plato vrlo dobro ocuvana ,ima podvlacenja teksta drvenim bojicom ,plavom i crvenom o celoj knjizi Ova knjiga je napisana sa namerom da se, zajedno sa onima kojima je stalo do filozofije, pronade put na kome mogu da se sagledaju osnovna filozofska pitanja, i da se kroci njime. Takav pokušaj je upucen na spremnost citaoca na slobodno zajednicko mišljenje (mala donja ladnica ,bela u sobi)

SV5 62082) Tao Te Čing , Lao Ce , Zagreb 1979 , Knjiga Tao Te jedan je od najstarijih i najčuvenih spisa čovečanstva, s neizmernim uticajem na dalji razvoj filozofije Istoka. Lao Ce, najveći filozof Kine, polumitska ličnost, živeo je u VI veku pre naše ere (rođen je 601. god), i, po jednoj legendi, otišao je negde oko 550 god. pre n. e. u Indiju, gde je postao Budin učitelj. I zaista, budizam, najrasprostranjenija religija u Aziji, veoma je sličan taoizmu, učenju Lao Cea, sadržanom u spisu Knjiga Tao Te, koji se često prevodi kao Knjiga Puta i Vrline. Tao je „izvor Neba i Zemlje“, prvobitna suština svega što postoji, pa i ljudskog bića, koje, vođeno željama i slobodnom voljom, unosi nemir u svoj duh i remeti prirodni sklad koji je dobio rođenjem, pa je cilj taoističkog učenja da ga vrati u stanje vu vei (oslobođeno želja, zasnovano na nečinjenju i spontanosti) i dovede ga do prosvetljenja. U Japanu, učenje Zena, ima identičan cilj. I čuveni grčki filozof Heraklit (koji je takođe živeo u VI veku pre. n. e) po mnogo čemu je u svojim izrekama blizak stavovima Lao Cea. Drugi deo knjige, praktična primena Taoa, često u sferi politike, nalik je načelima anarhizma u njegovom najhumanijem vidu, što je davno uočio Petar Kropotkin. pripremio Rade Sibila , mek povez, format 11,5 x 19,5 cm , latinica, 138 strana

IZDAVAČ: Veselin Masleša, Sarajevo GODINA: 1986. POVEZ: mek PISMO: latinica STRANA: 767 STANJE: dobro očuvana, malo podvlačena crvenom olovkom, ocena 3

AUTOR: P. D. Ouspensky NASLOV: U potrazi za čudesnim-delovi nepoznatog učenja IZDAVAC: KTRZ OPUS GODINA: 1989. POVEZ: tvrd (KB:165)

IZDAVAČ: FACTUM IZDAVAŠTVO, BEOGRAD GODINA IZDANJA: 2015 JEZIK: LATINICA, TEKST UPOREDO NA SRPSKOM I FRANCUSKOM JEZIKU BROJ STRANA: 152 POVEZ: MEK STANJE KNJIGE: NOVA - NEKORIŠĆENA SVAKA MODERNA I SUVREMENA FILOZOFIJA DOKAZUJE NUŽDU ISKUSTVA, A ISKUSTVO JE SHVAĆANO KAO IZVOR I UVIR SPOZNAJE, PA NI POTPUNO IDEALISTIČKI ORIJENTIRANA FILOZOFIJA NIJE PROTIVNIK EMPIRIJSKOG, NEGO SE OKREĆE PRAKSI I STVARNOSTI STVARNOG. ISTINA NIJE U TAJNOVITOM, NEGO NAJPRIJE U OČIGLEDNOM. ONA NIJE IZVEDENA, NEGO DANA, NEPOSREDNO POSTOJEĆA. ISTINA SE NE STVARA, NEGO NALAZI I OTKRIVA. U TOM SMISLU, FILOZOFIJA JE MNOGO BLIŽA ZNANOSTI NEGO UMJETNOSTI. DESCARTESOVA METODA JE OTVORILA VRATA TAKVOM MISAONOM PRISTUPU I NJEGOVIM RAZLIČITIM KONZEKVENCAMA. ZATO JE OVAJ SPIS O METODI NUŽDA SVAKOG FILOZOFSKOG OBRAZOVANJA I DOBAR PUTOKAZ U PROMIŠLJANJU FILOZOFSKH I ŽIVOTNIH PROBLEMA. PREDRAG FINCI