Leušići Zagorka Nedeljković Leušići od najstarijih vremena do danas - monografija Izdavač: Dečije Novine Gornji Milanovac 1984. god Tvrd povez 25 cm ,ilustrovana. 179 str .. Knjiga u PERFEKTNOM stanju L4

RAJAC Vinogradarsko naselje Donjeg Timoka Rajac vinogradarsko selo Donjeg Timoka Aleksandar Žikić Beograd,1999.god. ,287.str.ILUSTROVANA...24.CM HRONIKE SELA Knjiga u PERFEKTNOM stanju 1v

Milenko M. Vukićević Kralj Petar: od rođenja do smrti (1844-1921) izdavač: Kultura Beograd, 1990 Fototipsko izdanje knjige iz 1924. godine 191 strana 24cm ilustrovano, tvrd povez ---------------------------- Knjiga je NOVA R1

Lepo očuvano kao na slikama 1963 Muzej grada Splita Vid Morpurgo (Split, 7. svibnja 1838. – Split, 31. siječnja 1911.) je hrvatski nakladnik, tiskar, bibliograf, knjižničar i političar. Portret Vida Morpurga, Muzej grada Splita Obitelj Uredi Obitelj Morpurgo je židovska obitelj podrijetlom iz Marburga (kako se u 17. stoljeću zvao Maribor).[1] Prvi splitski član obitelj bio je David-Vita (u. 1774.) koji se doselio u Split u prvoj polovini 18. stoljeća. Njegov praunuk David-Elija (u. 1882.) oženio se 1837. godine Anettom Gentili iz Gorice s koja mu je rodila sina Vida. Vid Morpurgo je osnovnu školu završio u Splitu (1846. – 1849.), zatim pohađa Carsko kraljevsku gimnaziju u Splitu, a maturirao je 1856. godine na Nadbiskupskom sjemeništu`. Bio je dobar učenik, ali hrvatski jezik nikada nije u potpunosti svladao. Zato se u novinskim polemikama i spisima uvijek služio talijanskim jezikom. Unuka njegova brata Josipa bila je Tina Morpurgo, hrvatska slikarica iz Splita.[2][3] Knjižarska i izdavačka djelatnost Uredi Još kao mladić, Vid se zaposlio u knjižnici splitskog posjednika Petra Sava. Tu je mladi Vid razvio živu knjižarsku djelatnost povezavši se s brojnim inozemnim izdavačkim kućama. U tu svrhu je 1855. godine putovao u Veneciju i Trst kako bi sklopio ugovore s knjižarima i nakladnicima. Godine 1860. otvorio je vlastitu knjižaru pod imenom `Libreria Morpurgo succ. Savo`, a od 1862. godine `Libreria Morpurgo`. Knjižara se nalazila u kući Tomašić na današnjem Narodnom trgu, gdje se i danas nalazi i djeluje pod imenom `Knjižara Morpurgo`. Godine 1861. pokrenuo je Morpurgo i prvu splitsku posudbenu biblioteku (Biblioteca circolante o da nolo), ali projekt nije sasvim zaživio.[4] Morpurgo je želio pokrenuti časopis koji bi okupio dalmatinsku inteligenciju u Dalmaciji i izbavio pokrajinu iz kulturne zaostalosti u kojoj se nalazila. U tu je svrhu pokrenuo `Annuario Dalmatico` (Dalmatinski godišnjak), tiskan 1859. godine u koji su svoje tekstove poslali brojni dalmatinski intelektualci (Kosta Vojnović, Nikola Tommaseo i dr.). Godine 1861., izdao je drugi svezak `Dalmatinskog godišnjaka`, koji se za razliku od prvog sveska čisto literarne prirode, počeo baviti političkim problemima zemlje. Tijekom 1861. godine u splitu je izdano oko deset publikacija političkog sadržaja, od kojih je pet objavio Morpurgo. Također, izdavao je razne prigodne knjige i brošure, s vremenom sve više na hrvatskom jeziku. Narodnjačka i politička djelatnost Uredi Već kao dvadeset trogodišnjak nalazi se među potpisnicima zahtjeva za sjedinjenje Dalmacije s Hrvatskom.[5] Morpurgova je knjižara od samih početaka svog djelovanja bila bila sjedište Narodne stranke u Splitu gdje su se okupljali mladi intelektualci zaneseni preporodnim idejama. Sam Morpurgo bio je neformalni organizator i savjetnik narodnjaka, zbog čega mu je `Naše jedinstvo`, povodom smrti, 1911. godine, odalo počast navodeći: `U njegovoj knjižari još prije nego se je počela razvijati borba u Splitu, okuplčjali su se prvi narodnjaci; tu su bili prvi sastanci sa kojih je naviješten u čitavoj pokraijini narodni pokret pa i za to je ime Vida Morpurga steklo uvaženje u cijeloj zemlji`.[6] Morpurgo je sudjelovao i u pokretanju preporodnih novina `Il Nazionale` (Narodni list), o čemu se ideja rodila upravo u Splitu. Isprva je bilo planirano da se list tiska u Splitu, ali je naposljetku odlučeno da se uređuje i tiska u Zadru, u kojem je bilo sjedište pokrajinskih vlasti i birokracije. Sam Morpurgo prihvatio se posla prikupljanja pretplatnika, a preuzeo je na sebe i vođenje dijela administracije lista. Njegova knjižara u Splitu bila je neka vrst filijalnog uredništva lista za srednju Dalmaciju. Nadalje Morpurgo je aktivno sudjelovao u radu lista objavljivanjem svojih članaka većinom upravljenih protiv autonomaške gradske uprave na čelu s načelnikom, dr. Antom Bajamontijem. Zbog toga je Morpurgo često bio na udaru autonomaških pristaša koji su ga više puta fizički napadali na ulici (u srpnju 1867., u srpnju 1868. i ljeti 1870. godine).[7] Godine 1870. kandidirala je Narodna stranka i izabrala Vida Morpurga za zastupnika u Dalmatinskom saboru. Nakon pobjede Narodne stranke u Splitu i preuzimanja općine 1882. godine Morpurgo je nastavio političku djelanost. `Naše jedinstvo` je na najbolji način izrazila njegov značaj za razvoj i djelovanje narodnog preporoda u Dalmaciji riječima: `Bio je običan vojnik za širok puk, ali u stvari bio je duša svega`.[8] Gospodarska djelatnost Uredi Vid Morpurgo je sudjelovao u svim akcijama, koje su se odnosile na gospodarski prosperitet Splita, ističući da zastoj u ekonomskom napretku može negativno utjecati na razvoj političkih ideja.[5] Osnivač je prve parne tvornice opeka u Splitu 1875. godine. U zemlji, ali i u inozemstvu bio je poznat po svojoj tvornici rakija i likera i skladišta vina. Tvornicu je osnovao 1870. godine.[9] Bila je to, uz zadarsku, najveća destilarija u Dalmaciji (Prva odlikovana dalmatinska parna destilerija). Jedina je od splitskih tvornica likera koja je opstala do Drugoga svjetskog rata, i do tad se Morpurgo udružio sa Šimom Brajovićem, Ljudevitom Troccolijem i Vickom Jurasom, te obitelji Buzolić i Fabris.[9] Nakon pohrvaćenja splitske općine izabran je za potpredsjednika splitske Trgovačko-obrtničke komore, a uskoro i njen predsjednik. Godine 1870. Morpurgo je pomogao osnivanje `Prve pučke dalmatinske banke` s ciljem da se dalmatinski težaci oslobode materijalne ovisnosti o, većinom autonomaškim, veleposjednicima, malim kapitalistima i lihvarima, koji su posuđujući novac seljacima, kupovali njihove izborne glasove. Banka je isprva djelovala u Morpurgovoj knjižari, a on je bio njen prvi potpredsjednik, a kasnije dugogodišnji predsjednik.[10] Nakon rascjepa u stranci povukao se s političke pozornice i usmjerio k gospodarstvu, na proizvodnju alkoholnih pića.[11] Njegova Prva odlikovana dalmatinska parna destilerija bila je suvremeno opremljena i zapošljavala je za ono vrijeme mnogo ljudi.[11] Proizvodila je proizvode na bazi dropa i vina.[11] Dobitnost posla bila je u tome što je Morpurgo povoljno nabaljao drop od seljaka iz splitske okolice koji su drop nakon gnječenja i tiještenja uglavnom bacali.[11] Proizvodio je rakiju dropicu, borovicu, mastiku, šljivovicu, zatim vinjake Cognac Dalmatia, Medicinal-Cognac, maraschino Selecht, Dalmatia vieux, maraschino Albe i ina alkoholna pića.[11] Proizvodio je i ekstrakte od dalmatinske višnje maraske za ine tvornice likera.[11] Proizvodi su dobili ugledne međunarodne nagrade, izvozili su se diljem Europe, a zbog etikete na lijepo dekoriranim bocama koja je imala grb Splita, širio se ugled Splita.[11] 1905. se je godine s Morpurgom u posao udružio Emil Stock s kojim je poslije pokrenuo prvu tvornicu Stocka.[11] Dopuštenje za izgradnju pogona u Supavlu osporavao je splitski gradonačelnik Vicko Mihaljević zbog ekoloških razloga (tvornički otpad kao zagađivač), a tom su osporavanju prema nekima pridonijeli i politički sukobi.[11] Zbog razočaranosti nedobivanjem koncesije i zbog ograničenosti stare tvornice, Morpurgovi i Stockovi nasljednici osnovali su drugu tvrtku i pogone premjestili u Rovinj, a jer je posao išao dobro, proširili su proizvodnju osnovavši u Trstu novu tvornicu alkoholnih pića.[11] Grob Vida Morpurga na židovskom groblju na Marjanu Pokopan je na splitskom židovskom groblju na Marjanu.

Stanje kao na slici. Ako niste sigurni da Vam odgovara, pitajte za dodatni opis knjige PRE kupovine, i bice Vam odgovoreno u najkracem roku. Naknadne reklamacije ne prihvatam. Robu šaljem nakon uplate. Troskove slanja snosi kupac. A 560

SADRŽAJ: PREDGOVOR KAKO SE U RUSIJI RAZVIJALO ISTOČNO PITANjE BLISKOISTOČNA POLITIKA RUSIJE OD SREDINE 15. VEKA (OD PADA CARIGRADA) Glava I KAKO RAZUMETI TERMIN „ISTOČNO PITANjE” Glava II BLISKOISTOČNA POLITIKA RUSIJE OD POLOVINE 15. VEKA Glava III GLEDANjE MOSKOVSKE OFICIJELNE VLASTI I OBRAZOVANIH RUSA NA TURSKO OSVAJANjE CARIGRADA Glava IV SREDSTVA ZA REŠENjE ISTOČNOG PITANjA U DRUGOJ POLOVINI 16. VEKA. POLjSKA I RUSIJA Glava V POGLED NA IDEJU ISTOČNOG PITANjA KRAJEM 16. VEKA Glava VI ISTOČNO PITANjE U 17. VEKU Glav a VII PETAR VELIKI I PRUTSKI POHOD Glava VIII NOVA FAZA ISTOČNOG PITANjA ZA VREME KATARINE DRUGE ISTOČNO PITANjE I VELIKI EVROPSKI RAT Glava IX PREOKRET U RUSKOJ BLISKOISTOČNOJ POLITICI Glava X KRIMSKI RAT I PARISKI UGOVOR Glava XI BERLINSKI KONGRES Glava XII BAŽANSKO POLUOSTRVO POSLE BERLINSKOG KONGRESA Glava XIII BAŽANSKA „FEDERACIJA” I NjENA ZLOSREĆNA SUDBINA Glava XIV KAKO JE PRIPREMAN VELIKI EVROPSKI RAT Glava XV TOK RATNIH DEJSTAVA. ZNAČAJ BAŽANSKE (BLISKOISTOČNE) POZORNICE GlavaHU1 SLABLjENjE SNAGA. KRIZA (FEBRUAR 1918). SAMOOPREDELjENjE SLOVENSKIH NARODA Glava XVII EPILOG. REŠENjE ISTOČNOG PITANjA PRIMEDBE

USPON EVROPE (1450-1789) - Dragoljub R. Živojinović Izdavač: MATICA SRPSKA Novi Sad Godina izdanja: 1989. Povez: tvrd povez sa zaštitnim omotom Broj strana: 581 Pismo: latinica Stanje: vrlo dobro

Priča o Vojinu Popoviću, poznatom kao Vojvoda Vuk, pitomcu vojne akademije, nedostižnom junaku „bajonet-borbi“, čoveku koji je srpskom roblju na prostorima Stare Srbije i Makedonije dizao moral, vraćao istorijsku i nacionalnu svesti doneo prisjedinjenje Srbiji, priča o istinskom narodnom heroju čiji doprinos u srpskim trijumfima u ratovima od 1912. do 1916. nije moguće izmeriti, jer takvih primera ličnog požrtvovanja gotovo i da nema u našoj istoriji...

Istina o APISU Željko Vidakov Zirojević ISTINA O APISU ŽELJKO VIDAKOV ZIROJEVIĆ (autor) Izdavač: STRUČNA KNJIGA a) Dimitrijević Dragutin-Apis (1876-1917)... Slike, Ćirilica, 124 str, 24 cm, Mag 2000; Broširani povez; Knjiga je NOVA.... ------------------------------- M

Zapisnici sa sednica delegacije Kraljevine SHS na mirovnoj konferenciji u Parizu 1919-1920 Priredili: Bogdan Krizman i Bogumil Hrabak Institut drustvenih nauka 1960. Mek povez, strana 429 Spolja vrlo dobra, unutrasnjost odlicna

VELIKA PLANA,1997 U SLAVU VELIKOG VOZDA Zbornik radova sa naucnog skupa i povodom njega. Meki povez, 24x17 cm , 202 strana. Pismo : cirilica. ---------------------------- Knjiga u PERFEKTNOM stanju Stanje```10```,najviša moguca ocena⭐️ ✔️ 1w

Autor: VIKTOR IVANČIĆ Izdavač: FABRIKA KNJIGA, Beograd 499 str. ; 12,7 x 21,5 cm - Latinica / Mek povez sa klapnama

Temnić u borbama za slobodu-Dr.Slobodan Mikić Autorsko izdanje ,Varvarin,2010 Ilustrovana,mek povez,543 strane Nolit

Izdavači: SOCIOLOŠKO UDRUŽENJE SRBIJE I CRNE GORE, INSTITUT ZA SOCIOLOŠKA ISTRAŽIVANJA FILOZOFSKOG FAKULTETA UNIVERZITETA U BEOGRADU, Beograd 377 str. : ilustr. ; 16,5 x 24 cm - Latinica / Mek povez

Knjiga Istanbul: Priča o tri grada je više od istorije, to je priča o ljudima pre nas i Gradu u kojem se prelama sudbina sveta. Istanbul je oduvek bio mesto u kojem se priče i istorija sukobljavaju i prepliću, gde su legende snažna kao i istorijska činjenica. Ovaj grad sa tri imena tokom vekova – Vizantion, Konstantinopolj, Istanbul – postoji u isti mah i kao ideja i kao mesto, prelazi granice stvarnog i zamišljenog. Pred vama je uzbudljiva, lepršava priča o tri grada – koliko i njihova istorija. Carigrad, kako su ga zvali još Sloveni, kapija između Istoka i Zapada, prestonica rimskog, vizantijskog, latinskog i osmanskog carstva, u jednom periodu centar hrišćanstva, a kasnije i islama, i danas je jedan od najvećih gradova na svetu. Arheolozi su pronašli četrdeset i dva sloja ljudskih naseobina na njegovom tlu. Bio je dom Grcima, Persijancima, Rimljanima, Latinima, Vikinzima, Jevrejima, Osmanlijama, Jermenima i mnogim drugim narodima. U Istanbulu i danas postoje Beogradska kapija i Beogradska šuma. Putujući kroz istoriju autorka nam otkriva mnoga lica ovog „dijamanta između dva safira“, koji je bio i Bogorodičin i krstaški i Alahov grad, a dugo je opisivan kao „čežnja celog sveta“. Povez knjige : Mek Format : 13 x20c m Pismo : Latinica Strana: 567 + 383

Knjige su dobro očuvane. Autor Plutarh Slavni likovi antike : izbor iz „Uporednih životopisa“. 1 / 2 Plutarh ; prevod, uvod i napomene Miloš N. Đurić Godina 1990. Knjiga 1 Solon Alkibijad Katon, Ciceron Knjiga 2 Temistokle Perikle Aleksandar Veliki, Julije Cezar

odlično očuvana klizsrednji

SLOM KRALJEVINE JUGOSLAVIJE 1941-VELIMIR TERZIĆ Stanje kao na slikama. Tvrd povez sa omotom. Očuvane knjige. Izdanje 1984 godine: 1) 607 strana, 2) 964 strane. Cena je za obe knjige

tvrd povez, ćirilica; 24 cm; 750 str. Biljana Stojić: Kordun - od razvojačenja do ujedinjenja (1881-1918) Aleksandar Lukić: Kordun u jugoslovenskoj kraljevini (1918-1941) Nebojša Stambolija: Kordun u Drugom svjetskom ratu (1941-1945) Dragomir Bondžić: Kordun u socijalističkoj Jugoslaviji (1945-1990) Milan Gulić: Kordun u ratu 1991-1995. Milana Ljubičić, Vladimir Vuletić: Kordunaši van Korduna - Kordun (n)i ovdje n(i) tamo U savremenoj srpskoj istoriografiji sinteze su prava retkost. Još ređi je slučaj da na jednoj sintezi radi grupa naučnika. Knjiga koju predstavljamo je izuzetak u tom smislu. Ona je sinteza, proistekla iz pera sedam autora – Biljane Stojić, Aleksandra Lukića, Nebojše Stambolije, Dragomira Bondžića, Milana Gulića, Milane Ljubičić i Vladimira Vuletića. Nastala je kao zajednički poduhvat Instituta za savremenu istoriju i Zavičajnog kluba Kordunaša iz Beograda, i kao takva predstavlja još jednu retkost u srpskoj istoriografiji, jer je spojila jednu naučnu i jednu građansku instituciju. Knjiga Kordun: Od Vojne granice do Republike Srpske Krajine 1881–1995. temelji se na izuzetnom poznavanju ovog prostora i njegovih ljudi od strane autora, ali i na opsežnom istraživanju velike količine građe koja se čuva u više arhivskih ustanova u Srbiji i Hrvatskoj. Kada to kažemo imamo u vidu činjenicu da su autori za pisanje knjige koristili arhivalije pohranjene u Arhivu Jugoslavije (14 arhivskih fondova), Arhivu Srbije (1), Arhivu Srpske akademije nauka i umetnosti (1), Vojnom arhivu u Beogradu (2), Državnom arhivu u Karlovcu (16), Hrvatskom državnom arhivu u Zagrebu (36), kao i Hrvatskom memorijalno-dokumentacijskom centru Domovinskog rata u Zagrebu (12). Osim toga korišćena je građa iz lične arhive dr Milana Micića, zatim 110 publikacija objavljenih izvora, 62 knjige memoarske literature, kao i veliki broj članaka objavljenih u 37 dnevnih i periodičnih listova. Knjiga počinje kratkim Predgovorom (str. 9–10) i Uvodom (11–17), a nastavlja se sa šest poglavlja. U prvom od njih, Kordun – od razvojačenja do ujedinjenja (1881–1918), koji je nastao iz pera Biljane Stojić, materija je podeljena na 17 potpoglavlja, tematski razuđenih, ali slivenih u misaono zaokruženu celinu. U njima je autorka svoju pažnju poklonila samoj instituciji Vojne krajine, njenom razvojačenju, a zatim i njenom uklapanju u zakonske okvire Banske Hrvatske. Ona piše i o kućnim zadrugama, demografskoj slici Korduna, političkom životu i političkim previranjima na ovom prostoru, Srpskoj pravoslavnoj crkvi, školstvu i zdravstvenim prilikama, privredi, kulturnom i svakodnevnom životu. Završni deo početnog poglavlja posvećen je Prvom svetskom ratu na prostoru Korduna. Drugo poglavlje naslovljeno Kordun u jugoslovenskoj kraljevini (1918–1941) napisao je Aleksandar Lukić. Autor je ovo poglavlje podelio na četiri manje celine. Dok je u prve tri govorio o političkom životu na Kordunu u nekoliko faza (1918–1929, 1929–1935, 1935–1941) u poslednjoj se bavio privrednim, zdravstvenim i prosvetnim temama obuhvativši čitav period. Nebojša Stambolija je pisac trećeg poglavlja Kordun u Drugom svjetskom ratu (1941– 1945). Kao i prethodno dvoje autora i Stambolija je svoje poglavlje podelio na više manjih celina, nastojeći da u njima dotakne i obradi veliki broj pitanja. On je svoje pisanje započeo Aprilskim ratom, okupacijom zemlje i uspostavljanjem ustaške vlasti, pa nastavio opisom ustaških zločina, ustankom srpskog naroda na Kordunu u leto 1941. godine, te borbama koje su se u narednim godinama vodile na ovom prostoru. Posebnu pažnju poklonio je formiranju Osme kordunaške divizije, zatim „Kordunaškom procesu“, oslobođenju ovog prostora i posledicama rata, pre svega broju žrtava i njihovoj nacionalnoj strukturi. Četvrto poglavlje Kordun u socijalističkoj Jugoslaviji (1945–1990) potpisuje Dragomir Bondžić. Ono pojedinačno obuhvata najduži period obrađen u knjizi. Podeljeno je na tri potpoglavlja u okviru kojih je formirano 19 užih tematskih celina. Autor je pisao o teritorijalno-administrativnim podelama Korduna i njegovima ljudima, zatim o političkim, kulturnim i prosvetnim prilikama i njihovima promenama u toku vremena, kao i o ideologiji, crkvi i čuvanju tradicija NOB-a. Bondžić vešto zaranja u svet brojki, donosi veći broj tabela, procenata i podataka koji svojom egzaktnošću dodatno racionalizuju njegov iskaz. Kordun u ratu 1991–1995. naslov je petog poglavlja čiji je autor Milan Gulić. Ono je i najduže u celoj knjizi. Kompoziciju poglavlja čini 20 potpoglavlja koja su dodatno podeljena na 40 manjih celina. U njima je autor poklonio svoju pažnju političkim prilikama na Kordunu pred raspad Jugoslavije, stvaranju Republike Srpske Krajine, zatim oružanim snagama Teritorijalne odbrane i Jugoslovenske narodne armije na ovom prostoru, kao i oružanim borbama 1991. koje su se vodile između srpskih i hrvatskih snaga, te između jedinica JNA i hrvatskih snaga. Gulić piše i o teritorijalno-administrativnom uređenju Korduna u navedenom vremenu, zatim o policiji i pravosuđu, organizaciji Srpske vojske Krajine, političkim, ekonomskim i privrednim prilikama, „nedozvoljenoj trgovini“, zdravstvenim i socijalnim ustanovama, prosveti, kulturi i sportu, te Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Svoje izlaganje on zasvođuje pričom o 1995. godini, u kojoj analizira agresiju Hrvatske na Zapadnu Slavoniju i zapadni deo Republike Srpske Krajine, te zločine koje su počinile hrvatske snage tokom i posle akcije Oluja. Poslednje, šesto poglavlje naslovljeno Kordunaši van Korduna – Kordun (n)i ovdje (n)i tamo napisali su Milana Ljubičić i Vladimir Vuletić i ono predstavlja svojevrsnu sociološku studiju posvećenu životu Srba izbeglih sa Korduna u toku 1995. godine. Autori pišu o izbeglištvu i integraciji izbeglih u novim sredinama, o njihovom društveno-ekonomskom položaju, o transformacijama u strukturi porodica, o osnovnim preprekama i teškoćama tokom prilagođavanja na novu sredinu, njihovim političkim stavovima, sećanjima na progon, ali i na Kordun. Dodatnu vrednost knjizi daju biografski portreti poznatih Kordunaša koji su inkorporirani u odgovarajuća hronološka poglavlja. Tako možemo pročitati kratke biografije vladika Teofana (Živkovića) i Mihaila (Grujića), zatim Vladimira Matijevića, Milana Vujaklije, Dragoljuba Jeličića, Stanka Opačića, Gojka Nikoliša, Stanka Koraća, Nikole Vidovića, Rada Bulata, Pavla Jakšića, Miloša Šumonje, Bogdana Oreščanina, Dušana Pekića i Branka Mamule. Osim toga tu je veliki broj istorijskih karata i fotografija. Knjiga Kordun: Od Vojne granice do Republike Srpske Krajine 1881–1995. predstavlja veliki doprinos srpskoj istoriografiji. Sigurni smo da će, s obzirom na način na koji su postavljeni tematski okviri u njoj, ona predstavljati siguran temelj i instruktivan putokaz za, nadamo se, slične knjige u kojima će u budućnosti biti obrađene druge manje teritorijalne celine u kojima je živeo srpski narod na području današnje Republike Hrvatske.

POLITIKA CRNE GORE U NOVO OSLOBOĐENIM KRAJEVIMA 1912-1914 DR BRANKO BABIĆ Stanje kao na slikama. Tvrd povez. Izdanje 1984 godine,305 strana

AVANTURA NA BALKANU 1915 Daglas Meriveder Dold 2018.god,24.cm,ilustr.,207.str. DVOJEZIČNA,srpski i engleski jezik. „Avantura na Balkanu 1915“, koja je nastala po istoimenom rukopisu dr Daglasa Dolda, člana ekspedicije američkog Kolumbija univerziteta za pružanje pomoći Srbiji tokom 1915. – Knjiga “Avanture na Balkanu, 1915.” po prvi put je sada prevedena na srpski jezik, i opisuje iskustvo jednog Amerikanca u Srbiji u potpuno vanrednim okolnostima. Ali „avanture“ doktora Dolda su na neki način i simbol za sve nas kakvi su bili naši odnosi, kakvi treba da budu naši odnosi i kakvi mogu biti u budućnosti – rekao je Skat i dodao svoje viđenje ove priče: – Doktora Dolda vidim kao deo jednog šireg mozaika Amerikanaca, iz svih sfera života, koji su se odazvali na poziv “Srbiji je potrebna vaša pomoć,” sa čuvenog postera vajarke Malvine Hofman iz tog ratnog vremena. Zaista, veliki broj Amerikanaca srpskog porekla javio se u dobrovoljce da bi se borili rame uz rame sa svojim rođacime s ove strane okeana, sve do dalekog Solunskog fronta. Ali i drugi Amerikanci su pomagali na razne načine. Amerikanka Mabel Grujić, udata za srpskog diplomatu Slavka Grujića, pomagala je prikupljajući američku finansijsku pomoć za Srbiju. Ovi hrabri Amerikanci srpskog porekla ili Amerikanka udata za srpskog diplomatu, očito su bili vezani za ovu zemlju i imali su razlog što žele da joj pomognu. Ali, priča o dr Doldu svedoči o brojnim Amerikancima koji su pritekli u pomoć Srbiji kada joj je bila potrebna, iako nisu imali na oko nikakve veze sa ovom zemljom. Bili su to ljudi poput dr. Rosalie Morton, koja je nosila potrepštine na Solunski front i tamo radila u poljskim bolnicama. Bili su to ljudi poput dr. Ričarda Stronga, koji je aprila 1915-te predvodio mešovitu medicinsku misiju u organizaciji Rockefeller Fondacije i Američkog crvenog krsta, u cilju obuzda vanja epidemije tifusa. Čak i bivši predsednik Teddy Roosevelt je priložio deo novca od svoje Nobelove nagrade za pomoć srpskom narodu. Mnoge ljude su nadahnule priče o hrabrosti i požrtvovanosti koje su čitali u novinama i izveštajima iz ratom zahvaćenog regiona. Ali još više njih je inspirisao jedan čovek, Mihajlo Pupin, koji je u to vreme bio počasni konzul Srbije i osnovao svoju humanitarnu organizaciju na Univerzitetu Kolumbija (takozvanu Columbia Relief Expedition). Douglas Meriweather Dold bio je tek diplomirao na Koledžu za lekare i hirurge Kolumbijskog univerziteta kada se, zajedno sa svojim mlađim bratom Eliotom (tada još uvek studentom medicine), pridružio timu od pedesetak Amerikanaca na opasnom putu do Balkana kako bi pružili pomoć ranjenim vojnicima i civilima u nevolji. Doldov idealizam i saosećanje bili su odraz osećanja koja su Srbiji privlačila obične ljude širom Sjedinjenih Država koje su u to vreme, 1915-te, još uvek bile vojno neutralne. Čitajući Avanture na Balkanu shvatamo da je dr. Dold morao da napusti Srbiju zbog daljeg pogoršanja vida oštećenog u ratu, što je još jedan snažan primer zajedničkog žrtvovanja koje povezuje istoriju naših naroda i povezuje Amerikance i Srbe. Sjedinjene Države i Srbija stajale su rame uz rame i nadjačale nadmoćnog neprijatelja u Prvom svetskom ratu, a zatim i u Drugom svetskom ratu. A takvi primeri požrtvovanja ponavljaju se tokom čitave naše zajedničke istorije. Nikada nećemo zaboraviti da su za vreme nacističke okupacije, srpski seljaci spasili pet stotina američkih i drugih savezničkih pilota i članova posada oborenih iznad bivše Jugoslavije. Rizikovali su svoje živote da bi zaštitili te strance sve do njihove evakuacije u akciji Vazdušni most, odnosno Operaciji Halijard 1944-te. Stajali smo rame uz rame jer smo delili iste vrednosti. Borili se za iste principe. Nažalost, 1990-tih dok se Jugoslavija raspadala, Slobodan Milošević je uveo ovu zemlju u sukob sa ostatkom Jugoslavije i ostatkom zapadnog sveta i tada smo se po prvi put u našoj istoriji našli u drugačijoj ulozi – ulozi protivnika. Ta vremena su prošla. Ipak, sećanja na taj period ostaju kao jasan podsetnik svima nama da se odnos partnerstva mora stalno negovati. Stajali smo rame uz rame u prošlosti a to moramo i danas, kako bismo Balkan učinili mirnim i stabilnim. To je ono što će Srbiji i njenim susedima omogućiti napredak a njenim građanima da uživaju u blagodetima slobodnog i otvorenog društva. To narod Srbije zaslužuje, i za to se borio Douglas Meriweather Dold – ispričao je ambasador SAD-a prilikom promocije knjige. Knjiga je NOVA ---------------------------- M

Kóta 112 - Normandie 1944 - Bitva o řeku Odon Tim Saunders Nakladatel: Jota Jazyk: česky Rok a měsíc vydání: 2004/09 Počet stran: 240 Formát, hmotnost: 136 × 211 mm, 420 g Anotace Tim Saunders koncipoval tuto knihu jako průvodce po bojišti pro případného návštěvníka, a tak po poděkování a úvodu jsou čtenáři dány rady, ze kterých se zevrubně dozví jaké možnosti dopravy a cest se nabízí, jaké jsou možnosti ubytování v blízkosti bojiště, údaje o tom, kde a jaké mapy bojiště lze na místě získat, informace o nezbytnosti pojištění, zachování zdvořilosti a v neposlední řadě i varování o zachovávání bezpečnosti v případě nalezení nevybuchlé munice. Pak už následují kapitoly popisující uskutečněné boje za druhé světové války při dobývání kóty 112 v Normandii britskými vojsky. ⭐️Knjiga u PERFEKTNOM stanju L2

Stanje kao na slici. Ako niste sigurni da Vam odgovara, pitajte za dodatni opis knjige PRE kupovine, i bice Vam odgovoreno u najkracem roku. Naknadne reklamacije ne prihvatam. Robu šaljem nakon uplate. Troskove slanja snosi kupac. A 59

Pjer Abelar Pisma solidno očuvana, ima posvetu Pjer Abelar (franc. Pierre Abelard, lat. Petrus Abelardus; 1079 — 21. april 1142) bio je francuski teolog i filozof, rođ. u okolini Nanta, profesor u Parizu, posle kaluđer. Autor je dela Theologia christiana (Hrišćanska teologija). Abelar je bio pobornik racionalizma i osnivač sholastičke teologije. Međutim, Abelara je njegov put doveso do Sen Denija gde je privukao mnoštvo učenika, među njima i Eloizu. Nakon ljubavne afere između Abelara i Elioze, oni su dobili sina, posle čijeg su se rođenja njih dvoje tajno venčali. Njen razjareni zaštitnik osvetio se tako što je unajmio plaćenike koji su kastrirali Abelara. Nakon ovog javnog poniženja, Abelar se povukao u benediktinski manastir u Sen Deniju gde je sastavio knjigu pod nazivom Da i Ne (lat. Sic et Non). Sledeći rizično geslo „Sumnjajući počinjemo da preispitujemo, a preispitujući otkrivamo istinu”, on je pružio odgovor na 158 ključnih pitanja hrišćanske teologije. Abelarovo sledeće delo Teologija o doktrini Svetog Trojstva, spaljeno je kao delo jeretika zato što je u njemu nepromišljeno razobličio najsvetiju tradiciju opatije. On je, nasuprot ustaljenom verovanju, nastojao da dokaže da svetac zaštitnik ove opatije i čitave Francuske nije bio biblijski Deni Atinski (iliti Dionisije Areopagita) koga je u hrišćanstvo preveo Sveti Pavle. Monasi Sen Denija bili su do te mere uvređeni da je Siže, novoizabrani opat Sen Denija, dao Abelaru neuobičajenu dozvolu da napusti opatiju — pod uslovom da ne sme da postane monah nijednog drugog manastira. On tvrdi da opšte postoji u umu kao pojam. Opšte nije ni prazan zvuk, ali nije ni stvar. Kaže da je to pojam, koji mnoštvo pojedinačnog povezuje i organizuje u jedinstvo, ali taj pojam postoji samo ako ga um shvata (vidi Realizam (filozofija)). kutija-ispod stampaca