Identiteti Kraljevo oktobra 1941-Silvija Krejakovic.Izdavac Muzej zrtava genocida-Beograd,2021 godine.Tvrd povez,361 str.Odlicno ocuvana.

O fabrikama i radnicima/Industrijsko nasledje Srbije.Muzej nauke i tehnike/Muzej Jugoslavije,2021 godine.Mek povez,170 str.Uporedo srpski tekst i engleski prevod.Odlicno ocuvana.

Beograd izmedju istoka i zapada 1948-1965-Predrag J.Markovic.Izdavac Sluzbeni list SRJ,1996 godine.Tvrd povez,547 str.Posveta,dobro ocuvana.

PORODICA u gradovima Srbije krajem XX veka i TRADICIJA na primeru KRUŠEVCA,ŠAPCA,UŽICA i BORA..... Никола Пантелић Породица и традиција у градовима Србије крајем XX века Година: 2007. Porodica i tradicija u gradovima Srbije krajem XX veka : na primeru Kruševca, Šapca, Užica i Bora Nikola Pantelić Etnografski institut SANU Beograd, 2007. 21 cm, 166 str. ćirilica Knjiga je NOVA..... L4

Radnicka veca u Nemackoj 1917-1920 Dr Vladan Pantic 1972. Tvrd povez, strana 655 Vrlo dobro stanje

PISMA IZ ŠIDA Marija Demšar ----------------------------------- “Pisma iz Šida” (Galerija slika “Sava Šumanović”, Šid 2014) Marije Demšar (1910-1989), neposrednog svedoka života porodice Šumanović za vreme Drugog svetskog rata, predstavljena je u Šidu, početkom juna, u Galeriji slika “Sava Šumanović”. Ovo raritetno izdanje sačinjeno je od 10 pisama, 17 dopisnica i jedne razglednice (čestitke), napisane rukom Marije Demšar, prognanice iz Slovenije (Zabrežje, opština Žiri), koja je igrom slučaja provela kao pomoćnica u kući porodice akademskog slikara Save Šumanovića u Šidu, od 20. septembra 1941. do 10. avgusta 1945. godine. Vesna Burojević, direktor Galerije, uz prof. dr Mariju Stanonik, priređivač ovog izdanja, istakla je da su to sasvim lična pisma, pisana sa namerom da održe vezu sa porodicom, a činjenica da su napisana u kući porodice Šumanović postala su dragocena naučna građa. Gospođa Burojević je takođe rekla da je prva saznanja o postojanju ovih pisama Galerija slika “Sava Šumanović” u Šidu stekla je 2006. godine, kada je filolog, folklorist i etnolog, dr Marija Stanonik, ujedno i ćerka Marije Demšar, pripremajući knjigu “Etnologija u pismima i slikama”, koju je dve godine kasnije objavio Etnografski institut SANU, posetila Galeriju i Spomen-kuću Save Šumanovića, načinjenu od pisama i beležaka nađenih posle smrti svoje majke. I od tada, kao dragocen autentičan izvor informacija o životu jednog od najvećih srpskih slikara, postoji namera da se objavi prevod pisama u celini. Marija Demšar se spletom životnih okolnosti početkom rata našla kod svog brata u Štajerskoj (Cerovac), odakle je internirana u Šid, iz kojeg piše slikovita pisma svojim roditeljima u Zabrežje, o utiscima iz svakodnevnog života. Ta pisma su na njenu molbu, koja se može pročitati u jednom od njih, sačuvana. - Od prvog javljanja u Sloveniju vidi se njena zadivljenost bogatstvom i kultivisanošću porodice kojoj je dodeljena. Veoma precizno i detaljno je izveštavala svoje o svemu što je po njenim merilima bilo značajno. Opisivala je kuću i pokućstvo, poslove koje su joj bili povereni, hranjenje stoke, održavanje kuće. Veoma pedantno je pisala o tepisima i zavesama, koji su očigledno u njenim očima predstavljali statusni simbol. Pisala je i o svom odnosu sa drugim Slovencima (kojih je u Šidu za vreme okupacije prema Simi Tomoviću boravilo 70), cenama proizvoda na pijaci, berbi kukuruza i grožđa. Sestri Franciki je pisala o poklonima koje je dobijala od Gospođe, kako je oslovljavala Persidu Šumanović. Neobičan joj je bio i topao odnos između Gospođe, njenog brata i sestre, o čemu je takođe pisala - objašnjava Vesna Burojević. Savu Šumanovića, Marija Demšar pominje nekoliko puta. Do detalja je opisala njegov dnevni raspored. Bila je svedokom njegovog odvođenja, u rano jutro 28. avgusta 1942. godine kada je uhapšen zajedno sa 120 meštana. Odnos Perside Šumanović i Marije Demšar razvijao se postepeno. Bile su različite po svemu: godinama, veroispovesti, obrazovanju, socijalnom statusu. Govorile su različitim jezicima. Na početku je njihov odnos veoma zvaničan da bi ih kasnije životne prilike zbližile. To se vidi i po plati, koja je sa početnih 200 narasla na 1.000 kuna. Pored plate Marija je dobijala garderobu, obuću, imala je posebno plaćene lekarske usluge. Za Mariju je Gospođa bila dominantna ličnost, visoko moralnih principa, vredna i pravedna. Govoreći o njoj, često ju je poredila sa majkom. U pismu br 23 (17. maj 1943) Marija doslovno piše: “U subotu sam dobila kartu od sestre Zakrošice. Kaže da joj je jako loše. Da ima više suza nego radosti. Kaže: ti si imala veliku sreću što si došla na ovakvo mesto. Ali ne treba govoriti Zakrošici, rastuži se. Tri puta sam dobila poštu od nje. I samo se žali, a meni je sam Bog dao ovakvu sreću. Upravo danas mi je Gospođa opet kupila jedne cipele…“. Prema kazivanju dr Marije Stanonik, njena majka je iz Šida u rodno Zabrežje donela tri materijalne stvari: vinocrveni vuneni komplet, ukrasno jastuče i stolicu, koju joj je dala Gospođa da bi mogla da dostojanstveno sedi u stočnom vagonu kojim se vraćala kući, u Sloveniju. Razumejući da stolica pripada Šidu, 2010. godine dr Marija Stanonik ju je predala predstavnicima Galerije slika “Sava Šumanović”, kada je u Beogradu održana promocija knjige “Etnologija u pismima i slikama”. - Priča o devojci iz Slovenije, pismima, umetniku i ratnim godinama u Šidu, inspirisala je režisera Nikolu Lorencinija. Umetničko-dokumentarni film “Slikar i beračica grožđa”(2014) snimljen je na osnovu sećanja Marije Demšar koje je ispričala svojoj ćerki. Marija se sećala kako joj je Gospodin jednom rekao da stavi korpu na rame i da mu tako pozira. Dr Marija Stanonik prepoznala je po figuri i stavu svoju majku kao jednu od devojaka na Savinom triptihu “Beračice”. Kao što je Sava Šumanović završivši ovaj triptih otišao u večnost, tako je i devojka iz Slovenije, naslikana na triptihu, na neki način zauvek ostala u Šidu - zaključila je Vesna Burojević. ---------------------------- Šid,2017.god., Galerija slika Sava Šumanović 101.str.,21.cm, Knjiga je N O V A ------------------------------ 1k

APOTEKA U KARANOVCU Milutin R.Jugović Kraljevo,1981.god,24.cm,ILUSTROVANO,125.strana Istorijat apoteke Izvodi iz knjige “Apoteka u Karanovcu “ Milutina R. Jugovića Polovinom 1879. godine javio se molbom da želi u Karanovcu otvoriti i držati javnu apoteku magistar farmacije Dušan Todorović pa je zbog toga “pozvat odbor da o tome donese svoje zaključenije”. Pošto je pažljivo razmotrio predlog odbor je: REŠIO Da se učini predlog preko policajne vlasti za dozvolu da može apoteka u ovoj varoši postojati, i da se može g. Dušan za apotekara ovdi primiti,-a odbor je mnenja da je u opštini apoteka od potrebe, zato: što opština ima preko 500 poreskih glava, što stoji u priličnom rastojanju izmedju Čačka, Kragujevca i Kruševca kao varoši u kojima postoje apoteke, a u isto vreme ovdi postoje svagda dva lekara i to: sreski i vojeni... Po izvršenom pregledu a po jednoglasnom “mnenju” Komisije izlazi ovakav: REZULTAT Da je g.Dušan Todorovic, svoju Apoteku prema Zakonu, za apoteke i apotekare kako sa propisanim lekovima, tako i sa dovoljnim količinama istih a tako i sa nužnim priborom i naučnim sredstvima snabdeo, i pošto je još dva ormara za Apoteku i nužne knjige apotekarske naručio to je komisija ovaga “mnenja: da se Apoteka za javnu prizna. Ministar je 14. novembra 1881. godine obavestio okružnog načelnika u Čačku, a ovaj sreskog u Karanovcu da”...je g. Dušan Todorovic, apotekar karanovački ispunio i taj zakonski uslov što je postao srpski podanik to se njegova apoteka oglasuje za javnu. Što više odmiče 19.vek u Srbiji se sve više oseća uticaj “sanitetske struke” iz zemalja koje su dalje odmakle u njenom razvoju. Sa apotekarima koji iz Evrope dolaze u zemlju “idu i lekovi”. Sa razvojem apotekarstva nestaju “priručne apoteke” kod sreskih i okružnih lekara. Posle smrti D. Todorovića 1901.godine apoteka je vlasništvo udove Drage. Polovinom marta 1904. godine Momir Nikolić, administrator u apoteci, podnosi molbu ministru unutrasnjh dela i moli za odobrenje da kupi apoteku pok. Dušana Todorovića. U maju 1905. godine stara apoteka u nepromenjenom obliku i na istom mestu više opštinske kuće, postala je i de facto i de jure Momira Nikolića koji će sa ovom apotekom ostati u Kraljevu sve do 1929. godine. U kraljevačku apoteku Momira Nikolića 1921. godine dolazi za pomoćnika-stručnog saradnika , diplomirani apotekar Miodrag M. Marković. Novi pomoćnik ostaje godinu dana u apoteci, a potom odlazi. Pošto ne može da dobije koncesiju da u Kraljevu otvori drugu apoteku, otvara u gradu na Ibru drogeriju. Broj stanovnika u dvadeset opština sreza žičkog se umnožava. Nove fabrike i druge ustanove prouzrokovale su priliv stanovništva u grad- taj bitan uslov za otvaranje sledeće apoteke u Kraljevu. Još nije stupio na snagu Zakon o uređenju Vrhovne državne uprave u Jugoslaviji kad je, umesto već prisutnog apotekara u Kraljevu, koncesiju za držanje i otvaranje druge javne apoteke u Kraljevudobio Miroslav Pelnarz,(u toku rata “šef apoteke u bolnici prestolonaslednika Aleksandra I Karađorđevica u Solunu) koja postoji do 1948. godine. U Kraljevu su, inače, jos pri otvaranju druge apoteke postojali svi uslovi za otvaranje i treće javne apoteke, ali će Kraljevo treću apoteku dobiti tek 1935.godine. U Mataruškoj Banji apotekari su u toku sezone otvorili filijalu apoteke za koju su što treba nosili iz matične apoteke i posle sezone vraćali pribor i lekove u matičnu apoteku u Kraljevo. Ova filijala je od 1937. do 1941. godine stalno u sastavu apoteke Miodraga M. Markovića. Drugi svetski rat je Kraljevu trećinu stanovništva odneo u smrt.U masovnom streljanju koje su Nemci izvršili od 15. do 20. oktobra 1941. godine, streljan je mr ph Miodrag M. Marković sa sinovima i kolegom Živojinom Kraičaninom. Porodica Miodraga M. Markovića, početkom 1948. godine, predaje apoteku državi. Iste godine po odluci Gradskog narodnog odbora osnovano je preduzeće pod nazivom Gradska apoteka u Kraljevu. Za prvog direktora postavljen je Momčilo Radović Knjiga je N O V A ------------------------------ 1v

Thomas A.Bailey Izdavac - Meredith Publishing Company, New York Godina - 1964. Diplomatska istorija Sjedinjenih Americkih Drzava Istorija Amerike, Bejli Knjiga u dobrom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,sa pecatima na nekoliko strana,sa potpisom prethodnog vlasnika na prvoj strani i malo zvrljanja,tvrd povez,ilustracije,format 24 cm,973 str. (35)

Grupa autora SRBI U XVIII VEKU - ISTORIJA SRPSKOG NARODA IV-1 i IV-2, Srpska književna zadruga, Beograd 1986. godine, format 23,5 cm, TVRDI povez, ilustrovano, ĆIRILICA, strana ČETVRTA knjiga PRVI tom 603 strane i DRUGI tom 395 strane. NEKORIŠĆENI, ČISTI primerci!

Knjiga je dobro očuvana.Ima potpis prethodnog vlasnika. 238 strana. Izdavač : Institut za savremenu istoriju

Knjiga je odlicno ocuvana.. IZDAVAČ: MILUTIN RADOSAVOV DRAŠKOVIĆ, BEOGRAD GODINA IZDANJA: 2002 JEZIK: SRPSKI, ĆIRILICA POVEZ: TVRD, LUKSUZAN SA ZLATOTISKOM BROJ STRANA: 809 FORMAT: 24 CM “OVA KNJIGA ĆE SAČUVATI PODATKE O LJUDIMA I DOGAĐAJIMA KOJI SU SE DESILI U VREMENU OD POLASKA RUDINSKO – TREPAČKOG BATALIONA NA SKADAR 21.09.1912. GODINE DO POGIBIJE KOMADANTA BATALIONA KAP. SPASOJA DRAŠKOVIĆA 20.10.1915. GODINE, PRI ZAUZIMANJU UTVRĐENOG BRDA VARDAR U HERCEGOVINI.”

Moja sestra kraljica Draga / Ana Milićević Lunjevica Beograd 2019. Mek povez, ćirilica, bogato ilustrovano, 260 strana. Knjiga je nekorišćena (nova). Jedino izdanje memoara Ane Vojke Lunjevice, pod nazivom Moja sestra kraljica Draga, priređeno je posthumno, 1995. godine, u periodu koji je, u odnosu prema istorijskoj ulozi i zaostavštini vladarske porodice Obrenović, najavio nova, obuhvatnija istoriografska i teorijska tumačenja, koja više nisu bila dominantno uslovljena marksističkim vrednosnim parametrima. sa smenom ideoloških paradigmi, u žižu interesovanja, kako stručne tako i šire javnosti, dospele su i biografije istorijskih ličnosti koje su ishodom Majskog prevrata 1903. godine postale direktne ili indirektne žrtve ovog krvavog oficirskog puča. Jednu takvu biografiju, pisanu u izgnanstvu, ponudila je i najmlađa sestra kraljice Drage Obrenović, Ana Vojka Lunjevica. Njena ispovest, impregnirana snažnim emocijama, manifestovanim čas kroz osećaj ogorčenosti i indignacije, čas u vidu nostalgičnog lamenta nad minulim vremenima i izgubljenim članovima porodice —lamenta koji se da nazreti na posve znakovitoj fotografiji Vojke, premlade da bi nosila duboku crninu u kojoj je usnimljena — nudi retku alternativu onoj uvreženoj stereotipnoj slici poslednje srpske kraljice iz dinastije Obrenovića. Zvanična istoriografija dugo nije bila spremna da se u oceni njenog karaktera oslobodi okvira oporih malograđanskih konvencija koje su za navodnu „bludnicu na tronu” bile pogubne koliko i smrtonosni oficirski kuršumi i mizogino rovarenje sabljama po njenoj bezdetnoj utrobi. Nasuprot tome, u oštrom opozitu sa uvreženom slikom ambiciozne kraljice koja se meša u sve državničke poslove, lažira trudnoću i vređa vojničko častoljublje „sumnjivom” prošlošću, upoznajemo požrtvovanu sestru, od milja zvanu „Cecica”, koja s jedva navršenih 17 leta stupa u brak povinujući se očevoj volji nauštrb svojih devojačkih snova, koja rano postaje udovica i ostaje bez roditelja, upoznaje bijarički svet kraljice Natalije, preuzima brigu nad mlađim sestrama i braćom, osvaja naklonost i ljubav mladog kralja, brine o starim srpskim običajima, suočava se sa raspršenim snovima o materinstvu, te hrli u susret nasilnoj smrti. U svetlu obnovljenog interesovanja za državnička i kulturna dostignuća dinastije Obrenović, više nego suvislom je proizašla potreba da se, posle gotovo četvrt veka od publikovanja memoara Ane Vojke Lunjevice, stručnoj i široj javnosti ponudi novo, dopunjeno izdanje ovog prvorazrednog istorijskog svedočanstva. Knjiga je strukturirana po uzoru na prvo izdanje, ali donosi i nekoliko pažnje vrednih novina. Ljubaznim dopuštenjem Radomira Putnika, kritički osvrt na štivo najmlađe sestre kraljice Drage koji potpisuje ovaj eminentni dramaturg i pisac, našao se kao pogovor i u osveženim Memoarima. Takođe su zadržana pravopisna pravila koja odslikavaju duh vremena i daju na autentičnosti jeziku, dok se neznatan broj izvršenih korekcija odnosi na slovne omaške i permutacije, kao i na nedoslednu upotrebu ličnih i prisvojnih zamenica, koje su promenjene kako ne bi unosile potencijalne zabune kod čitaoca. U vizuelnom i tehničkom smislu, vodilo se računa da se zadovolje standardi koje jedan ovakav izvor zavređuje, a koji 1995. godine nisu mogli biti ispunjeni u potpunosti, ponajviše zbog nezavidne situacije u ondašnjoj, sankcijama pritešnjenoj SR Jugoslaviji, koja se odrazila i na izdavačku delatnost. Izdanje koje je pred nama sadrži već reprodukovan vizuelni materijal, ali uključuje i relevantnu manje poznatu ili do sada nedostupnu fotografsku i drugu dokumentarnu građu iz zbirke Istorijskog muzeja Srbije i drugih baštinskih institucija (Arhiv Srbije, Istorijski arhiv Šumadije, Zavičajno odeljenje Biblioteke grada Beograda, Muzej rudničko-takovskog kraja, Narodni muzej u Beogradu i Muzej u Smederevu), kao i kolekcionara (Miloš Jurišić), zahvaljujući čijoj predusretljivosti je današnji čitalac u prilici da stekne potpuniji uvid u sentimentalnu životnu ispovest Ane Vojke Lunjevice, a time i u doba i način života poslednjih Obrenovića i njihovog neposrednog okruženja.

Dogovori u Karadjordjevu o podeli Bosne i Hercegovine Milos Minic 1998. Tvrd povez, strana 346 Spolja kao na fotografijama, unutrasnjost odlicna Sadrzaj: - Pregovori Milosevic-Tudjman o podeli Bosne i Hercegovine - Cena ratova na prostoru bivse SFR Jugoslavije - Kretanje politicke situacije u Srbiji 1997-1998 - Kosovska kriza 1998. - Sta dalje?

Stradanje srpskog naroda u Srbiji 1914-1918 / dokumenta Sladjana Bojkovic, Miloje Prsic Izdavac: Istorijski muzej Srbije 2000. Mek povez, strana 629 Ima manja podvlacnja hemijskom olovkom pri kraju knjige, ostalo vrlo dobro

Dodatne informacije Pisac ŽAN DELIMO Izdavač KNJIŽEVNA ZAJEDNICA NOVOG SADA Izdanje 1986 Povez MEKI Strana 840 Stanje Dobro Edicija TEORIJA

Knkiga je nova.

Kojekude... njegovim tragom. Bogdan Sekendek JEDINSTVENO U PONUDI NA KUPINDU. Kapitalna monografija, istorijska građa o Karađorđu, životu i delu Vožda... dragocena knjiga šabačkog istoričara koja je odličan materijal za proučavanje srpske istorije s kraja osamnaestog i početka devetanestog veka. ilustrovano, tvrd povez, prelepo izdanje veći format, 667 strana nova, nekorišćena knjiga Grafika, Šabac, 2009. godine

PACOVSKI KANALI KAKO JE VATIKAN, KRIJUMČAREĆI NACISTE IZ EVROPE, IZDAO SOVJETIMA OBAVEŠTAJCE SA ZAPADA AUTORI: MARK ARONS, DŽON LOFTUS Pacovski kanali je uzbudljiva priča o mračnim obaveštajnim akcijama Rimokatoličke crkve, o operacijama koje su doprinele sovjetskoj nadmoći u hladnom ratu. Godine 1944, unutar Vatikana, jedno tajno udruženje sveštenika desne orjentacije uspostavilo je mrežu za krijumčarenje nacista iz Evrope. U ime antikomunizma, a uz prikrivenu pomoć obaveštajnih službi Zapada, ta tajna grupa je slala odbegle ratne zločince na sve strane sveta – da bi kasnije obaveštajne mreže Australije, Zapadne Nemačke i Sjedinjenih Država mnoge od njih regrutovale kao ,,borce za slobodu` i svoje agente. Ova knjiga uverljivo opisuje načine na koje su nacisti umakli pravdi pod okom Vatikana, a sovjetski obaveštajci ostvarili najveći trijumf u hladnom ratu. BIBLIOTEKA ZENIT - VELIKE AVANTURE COVEKA IZDAVAČ: GLOSARIJUM, ARSVALEA, BEOGRAD GODINA IZDANJA: 1991. MEKE KORICE ILUSTROVANO PISMO: LATINICA BROJ STRANA: 390 STRANA STANJE KNJIGE ODLIČNO 5- TROŠKOVE SLANJA SNOSI KUPAC LIČNO PREUZOMANJE MOGUĆE U CENTRU BEOGRADA KUĆI

Predgovor i izbor: Branko Petranović,Momčilo Zečević Izdavač: Prosveta Beograd Tvrd povez, strana 840+796, 24cm Očuvano

Contents vg. Illustrated with b/w photographs. Interweaving history and culture in a montage of people, places and incidents. Covers from the early days through the Republic and the Caesars to Constantine, and Christianisation. Sphere Books Limited, Sphere Library History Softcover, 318 pp, 20cm, signed