Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Gojko Subotić (Bosanska Gradiška, 1931) srpski je istoričar umetnosti, akademik i naučni savetnik Vizantološkog instituta SANU.[1] Biografija Rođen je u Bosanskoj Gradiški 11. avgusta 1931. godine, gde je proveo detinjstvo i pohađao osnovnu školu do izbijanja rata (1941). Niže razrede gimnazije je završio u Beogradu i rodnom mestu (1946), a više u Banjoj Luci (1950). Na Filozofskom fakultetu u Beogradu studirao je istoriju umetnosti i diplomirao (1955). Nakon odsluženja vojne obaveze, tokom jeseni 1956. godine, radio je u stručnim ekipama na terenskom istraživanju i iskopavanjima u istočnoj Srbiji, a zatim u Publicističko-izdavačkom zavodu Jugoslavija. Aprila 1957. godine je na matičnoj katedri upisao postdiplomske studije i marta 1959. godine odbranio magistarski rad sa temom Veze između srpskog srednjovekovnog slikarstva i književnosti. U junu iste godine izabran je za asistenta na Odeljenju za istoriju umetnosti. Nakon odbrane doktorske disertacije Ohridska slikarska škola XV veka, 1974. godine izabran je za docenta na predmetu Istorija umetnosti jugoslovenskih naroda srednjeg veka. Januara 1978. godine je prešao na dužnost direktora Muzeja primenjene umetnosti u Beogradu. Od oktobra 1979. godine do penzije, avgusta 1998. godine, radio je u Vizantološkom institutu Srpske akademije nauka i umetnosti. Bio je, istovremeno, dugogodišnji saradnik Instituta za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta u Beogradu, gde je dve godine obavljao i dužnost upravnika. Za dopisnog člana SANU izabran je 27. oktobra 1994. godine, a 2003. za redovnog člana. Od 1997. do 2000. godine bio je direktor Galerije Srpske akademije nauka i umetnosti. U naučnim istraživanjima posvetio se proučavanju srpske umetnosti srednjega veka i njenim vezama sa Vizantijom i Zapadom, kao i umetničkom nasleđu Balkana u vreme turske vlasti. U ovim istraživanjima značajno mesto zauzimaju studije o spomenicima XIV veka u Svetoj gori, meteorima, Vodenu, Kastoriji, Ohridu i dr. Nedavno je objavio i pregled umetničkog stvaranja na Kosovu i Metohiji u XIII i XIV veku, gde su predstavljena monumentalna arhitektonska zdanja sa svojim plastičnim ukrasom i bogatim zidnim slikarstvom. Uporedo sa istorijsko-umetničkom i istorijskom analizom balkanskog nasleđa, posebnu pažnju je posvetio epigrafskoj građi koji danas čini zamašan korpus i predstavlja osnovu ne samo za temeljno poznavanje spomenika od XI do XVIII veka i uslova u kojima su oni nastajali nego i dragoceni izvor saznanja za istoriju, filologiju, paleografiju, pomoćne istorijske nauke i dr. Dobitnik je Oktobarske nagrade grada Beograda (1981), nagrade za kulturu Vukove zadužbine (1999) i više drugih priznanja za stručni rad u službi zaštite spomenika kulture. Sinod Srpske pravoslavne crkve dodelio mu je Orden Svetoga Save prvog reda (1998), a Nomarhion Atike sa gradom Atinom počasnu titulu Ambasadora helenizma (1999). Hilandar (grč. Μονή Χιλανδαρίου) ili Hilendar, takođe i Helandar,[n. 1] srpski je pravoslavni muški manastir države pravoslavnih monaha koja postoji više od hiljadu godina. Manastir je sagrađen na inicijativu Svetog Save, koji je postao monah na planini Atos 1191. godine. Nalazi se u severnom delu Svete gore (grč. Άγιο Όρος), na poluostrvu Halkidiki odnosno trećem kraku poluostrva Halkidiki — Atosu (grč. Аτоς), u severnoj Grčkoj. Manastir je udaljen 2,5 km od Egejskog mora.[4] Hilandar je u hijerarhiji Svete gore na 4. mestu po značaju. Posmatran spolja, manastir ima izgled srednjovekovnog utvrđenja, s obzirom da je utvrđen bedemima koji su visoki i do 30 m. Spoljni zidovi su u proseku dugački 140 m i okružuju površinu koja je široka oko 75 m. Manastir je ovako utvrđen pošto je u prošlosti, kao i ostala utvrđena monaška naselja na Svetoj gori, morao da se brani od gusara. Neki smatraju Hilandar jednim od prvih univerziteta, u prethodničkoj formi, a konkretno prvim srpskim univerzitetom. Sadašnji iguman manastira Hilandar je Metodije Marković. Manastir Hilandar je izgradio grčki monah-svetogorac, Georgije Hilandario. Obnovili su ga Stefan Nemanja (u monaštvu Simeon) i njegov sin Sava 1198. godine, a u manastiru je 1199. godine umro Stefan Nemanja. Kralj Stefan Uroš I je 1262. godine značajno utvrdio manastir. Hilandar je naročito pomogao kralj Milutin, koji je oko 1320. godine na mestu stare podigao novu Crkvu Vavedenja Bogorodice. U vreme kralja i cara Dušana Sveta gora je došla pod njegovu vlast, a to je period najvećeg prosperiteta manastira. U vekovima turske vladavine, Hilandar su pomagali ruski carevi i moldavski kneževi u 16. veku, a srpski patrijarsi iz Peći u 17. veku. Početkom 19. veka stvorena je prva novovekovna srpska država, pa je nastavljena bogata tradicija hilandarsko-srpskih odnosa. U novijoj istoriji manastir je značajno stradao 2004. godine u katastrofalnom požaru, posle čega je usledila obnova oštećenih građevina. Hilandar predstavlja jedno od najznačajnijih središta srpske kulture i duhovnosti. Kroz vekove, relativno zaštićen od napada i pljačkanja, u sigurnosti Svete gore Atonske i njene autonomije, bio je pošteđen sudbine koja je zadesila skoro sve druge srpske manastire. U Hilandaru je očuvana najbogatija kolekcija originalnih starih rukopisa, ikona i fresaka, tako da on u današnje vreme predstavlja najznačajniju riznicu srpske srednjovekovne kulture uopšte. Manastir se od 1988. godine, zajedno sa ostalih 19 svetogorskih manastira, nalazi na Uneskovoj listi svetske baštine u sklopu spomenika srednjeg veka objedinjenih pod zaštićenom celinom planine Atos.[5] Radi uspostavljanja stalnog lekarskog nadzora manastirske porodice kao i poklonika, krajem 2015. godine osnovano je Hilandarsko lekarsko društvo. Etimologija Etimološko značenje imenice Hilandar verovatno je izvedeno iz grčke reči helandion (grč. χελάνδιον), koja označava tip vizantijskog transportnog broda, čiji se kapetan zove helandaris (grč. χελάνδάρης).[2] Položaj Hilandar je prvi manastir na koji se nailazi kada se sa kopna, iz Makedonije, ide na Svetu goru. Smešten je u šumovitoj udolini kraj Hilandarskog potoka koji nikada nije presušivao. Sa tri strane okružen je šumom, dok je sa severne otvoreniji i udolinom povezan sa morem. Pobrežje je obraslo raznovrsnom sitnom i krupnom šumom, a posebno se ističu čempresi kako oko samog manastira tako i u dolini koja ga povezuje sa morem. U blizini se prostiru vinogradi, maslinjaci kao i nasadi limuna i pomorandži.[6] Istorija 12. vek — osnivanje Ikona — Sv. Sava i Sv. Simeon, ktitori hilandarski Manastir Hilandar je izgradio grčki monah svetogorac, Georgije Hilandario (grč. Γεώργιο Χιλανδάριο) ili Helandarios (grč. Χελανδάριοс). Hilandar su obnovili Stefan Nemanja (u monaštvu Simeon) i njegov sin Sveti Sava 1198. godine.[7] Te godine je vizantijski car Aleksije III Anđel (1195—1203) Simeonu i Savi[2][3] izdao zapečaćenu zlatnu bulu (Hrisovulja Aleksija III) kojom se manastir Helandaris i svetilište u Milejama daruju kako bi mogli „služiti za primanje ljudi od srpskog naroda, što se odaju monaškom životu, baš kao god što i manastiri iberijski i amalfijski postoje na toj Gori, oslobođeni od svake vlasti pa i od same vlasti prota te Gore”.[3][7] Car je pristao da to učini, pošto su bile ispunjene i očuvane forme, i pošto je molba imala pristanak celog svetogorskog bratstva. Manastir je izgrađen na ruševinama ranijeg vizantijskog manastira Helandariona, koji je osnovan početkom 11. veka.[1] Delovi tog najstarijeg Hilandara postoje i danas na jugozapadnoj strani manastira; to su pirg Svetog Đorđa i spoljni odbrambeni zid prema jugu i prema zapadu uz koji su iznutra prizidani konaci i trpezarija.[4] U periodu od 1198. do 1200. godine Simeon i Sava su podigli Crkvu Vavedenja Bogorodice (koja danas ne postoji), pirg Svetog Save, Kambanski pirg zvonara i keliju Svetog Simeona.[4] Simeon i Sava su za obnovu manastira imali finansijsku podršku od velikog župana Stefana Nemanjića.[7] Kada su građevine bile gotove, sredinom 1199. godine, Nemanja je kao ktitor izdao povelju. Ovu osnivačku povelju je napisao Sava, a za nju je Nemanja dobio pristanak od velikog župana Stefana. Povelja je u originalu bila sačuvana sve do Drugog svetskog rata, kada je stradala 6. aprila 1941. godine u bombardovanju Narodne biblioteke u Beogradu.[1] Po nekim izvorima povelji se trag gubi tokom Prvog svetskog rata kada je opljačkana....

Na 469 stranica teksta, fotografija i karata zainteresovani čitalac pronaći će niz sistematizovanih tema o prostoru i ljudima, vremenu i događajima, kulturi i običajima, pa i niz zanimljivosti iz prošlosti Like i vrebačkih sela. Tvrdi povez, zaštitne plastificirane višebojne korice, 1991., 469 strana, 17,5 x 24,5cm. Stanje knjige : Omot ostecen, predlist malo saran, ima posvetu, pozutele stranice po ivicama, ne po tekstu. Ostalo sve kompaktno i solidno ocuvano, sasvim u redu za citanje. orm gore-mam sb

Br. str.: 827 Povez: Tvrd Format: 170mm x 250mm Pismo: Ćirilica Opis Sveti Vladika Nikolaj – Izabrana dela Nikolaj Velimirović objavio je veliki broj književnih dela duhovne sadržine. Ostao je nedokučiva veličina, duhovni stub i uporište, najgenijalniji srpski besednik i bogoslov, najveći srpski crkveni pisac i mislilac. Izabrana dela Svetog vladike Nikolaja Velimirovića sadrže sledeća dela: Misionarska pisma Misli o dobru i o zlu Kroz tamnicki prozor Molitve na jezeru Vera svetih Besede pod gorom Zivot Svetog Save Kasijana

STANJE PREDMETA: Vrlo dobro očuvana. Sadrži posvetu. Deo jedne rečenica na 20. strani precrtan markerom, ne znam da li je namerno po štampanju ili od strane prethodnog vlasnika. Ostatak unutrašnjosti knjige odlično očuvan, kao nov. SADRŽAJ: - PREDGOVOR - KARAĐORĐE I KARAĐORĐEVIĆI - S VEROM U BOGA, ZA KRALJA I OTADŽBINU - OSAMDESET GODINA POSTOJANJA JUGOSLAVIJE - SEĆANJA NA 9.10.1934. GODINE - RAZMIŠLJANJA POVODOM SMRTI KRALJICE ALEKSANDRE - NA PARASTOSU KRALJICI MAJCI - ZA KRALJA I OTADŽBINU - NADAHNUTO I SA PUNO VERE U ZAJEDNIČKO NARODNO SAMOPOUZDANJE - RAVNA GORA 11.05.1997.(SA ASOCIJACIJOM NA 11.05.1945. U BOSNI) - 17. JULA NA RAVNOJ GORI - NA PARASTOSU ĐENERALU D. MIHAILOVIĆU - ČIKA DRAŽI - JEDAN KRATKA PRIČA IZ DAVNE PROŠLOSTI - SMRT MAJORA NEŠKA NEDIĆA, KOMANDANTA VALJEVSKOG KORPUSA, RODOM IZ SELA LELIĆA KOD VALJEVA - U POMEN I SEĆANJA NA POSLEDNJU IZ PLEJADE RAVNOGORKI - DECENIJE U VREMENU (POVODOM OBNAVLJANJA CRKVE NA KRALJEVOM BRDU KOD VALJEVA) - 27. MART I 6. APRIL 1941. GODINE - U ZNAK SEĆANJA NA POČIVŠE RODITELJE - TRAGEDIJA JEDNE ZEMLJE - NAOPAKA UVERENOST - POGREŠNA TVRDNJA - DA SE NE ZABORAVI! - POSLE REFERENDUMA - NA ISTEKU 1998. GODINE - KAKO ŽIVETI BEZ ZAŠTITE, BEZ NADE, BEZ ILUZIJA, ALI I DOKAZA - ČEKAJUĆI GODOA - DO KADA ĆEMO OVAKO? - U SUSRET SUTRAŠNJICI - NEKO U KLIN A NEKO U PLOČU - `ČOVEK, KAKO TO GORDO ZVUČI` - GORE VISOKO, DOLE DUBOKO - GDE SE UDENUTI - IMA LI IZGLEDA ILI NADE DA SE SOCIJALISTI PRIVEDU K SPOZNANIJU - NA VUKA POVIKA, A LISICE JEDU MESO - ZVEZDE GLEDAJU S NEBA - PLAVI KRUG I U NJEMU ZVEZDA - ŠTO BI KOLA ŠKRIPALA, TO VOLOVI RIČU - ALEKSANDAR VUČIĆ - MLAD ČOVEK, ALI MNOGO OBEĆAVA - ŠEŠELJ KAO APIS - GALIMATIJAS NA SRPSKOJ POLITIČKOJ SCENI - ZVONKO OSMAJLIĆ - NE MOŽE SE, MOJ VILIPE, I UZ DUDUK I UZ DIPLE - DEMOKRATI SU SE DO KRAJA UNEREDILI - ŠEŠELJ NA `PALMI` - NAŠI NEKADAŠNJI `SAVEZNICI` - AKTUELNOSTI KOJE U ISTINU TO NISU NI BILE - SEDAMDESET OSAM DANA NA NAŠEM SRCU LEŽI RANA - SLIČICE IZ ZEMNSKOG SKUPŠTINSKOG ZDANJA - SABOR JE BIO, A NA SABORU... - SINE, NEKA TI JE SREĆNA SMRT ZA SRBIJU, PRAVDU I OVAJ NAPAĆENI NAROD - I DALJE TRAJU SEDAM GLADNIH I RAZARAJUĆIH GODINA - CRNJANSKI PODSEĆA - MOGUĆNOSTI MIRA MEĐU LJUDIMA I NARODIMA NA OVOJ PLANETI - POJEDINI RADIKALI POSTUPAJU I OVAKO - `DRŽAVA U KOJOJ SU PROSVETA I ZDRAVSTVO NA NAJNIŽOJ DRUŠTVENOJ LESTVICI - U TOJ DRŽAVI NEŠTO NIJE U REDU` - U TANT - ŽELI LI SE CRVENI UNIVERZITET, KAO DAVE 1968. GODINE - OKREĆE SE KOLO SMRTI... - ZEMUN, GRAD VEKOVA - USHIĆEN SAM ČLANSTVOM - U IVANJICI 26. 04. 2003. GODINE - U MANASTIRU SOKO GRAD, KOD LJUBOVIJE, PRIPREMA SE ZA JESEN PRENOS MOŠTIJU SV. NIKOLAJA VELIMIROVIĆA - KRAJ DRUGOG SVETSKOG RATA I POSLERATNA DEŠAVANJA U VALJEVU - FOTOGRAFIJE - RECENZIJA NAPOMENA: Ostale predmete u mojoj ponudi možete proveriti preko sledećih linkova: - Kupindo: https://www.kupindo.com/Clan/Duduledu/SpisakPredmeta - Limundo: https://www.limundo.com/Clan/Duduledu

Description Zaboravljeni srpski vladari i njihove – Miroslav Todorović Zaboravljeni srpski vladari i njihove: Burna i bogata istorija Stare Srbije, oko koje su lomile koplja sve velike i imperijalne sile, našom nemarnošću i krivicom gurnuta je u gusti mrak. Zaboravljeno je da je na njenom prostoru rođeno čak 18 imperatora, među kojima je i preuzvišeni Konstantin Veliki, Nišlija rođenjem, slavljen kao tvorac Milanskog edikta (313), dokumenta kojim je omogućena sloboda hrišćanstva. Zabrinjavajuće je to što prosečno obrazovan Srbin veruje da srpska istorija počinje sa dinastijom Nemanjića, koju je ovekovečio Stefan Nemanja, i da su je obeležili car Dušan Silni, knez Lazar, kraljevske monarhije Karađorđevića i Obrenovića i nesrbin Josip Broz Tito. Malo se zna da je očinska Srbija imala veličanstvene vladare, nemerljivo zaslužne što mi, današnji, i postojimo. Na dušu i svih njihovih pokolenja pada greh što im živost i bogata delotvornost trune u istorijskoj tmini. Velika imigraciona pomeranja naroda Evrope uzela su maha u II veku po pojavi Hrista. Naredni iseljenički talasi povukli su ka srcu našeg kontinenta i raznoimena srpska plemena, kojima rodno zaleđe Transkarpata (iza karpatskih gora, pravcem od reke Visle do Azotskog mora i preko oblasti koju neki zovu Bojkovina ili Bela Srbija) nije davalo dovoljno hrane.Na nevolju, začetnička imigraciona srpska plemena uglavnom su završavala pod nogama brojnijih osvajačkih varvara: Huna, Avara, Gota, Gepida, Longobarda. Tako su Prasrbi do Dunavskog limesa stizali masovnije u drugoj polovini VI i prvoj polovini VII veka. Naravno, ako nisu bili žrtve jakih mrazeva, brzotočnih reka, potoka i izgladnelih divljih zveri, i ukoliko su im dlakavi konjići, drvene dvokolice i čvornovate noge obmotane kožom od divljači izdržali sve usputne nedaće.

Katalonski hroničar, član zloglasne katalonske družine („kompanije“), Ramon Muntaner u Katalonskom pohodu na istok daje nam izuzetan i dragocen prikaz događaja s početka XIV veka koji su potresli Vizantijsko carstvo i zadugo ostali u sećanju njegovih žitelja i potomaka. Reč je o odlomku iz duže Hronike, koji se zbog svoje posebnosti i važnosti već gotovo stotinu godina objavljuje zasebno kako u Španiji, tako i u drugim zemljama. Ovaj izvor je posredno važan i za našu nacionalnu istoriju, jer osvetljava događaje koji su vezani za pljačkanje Svete Gore i Hilandara i remećenje odnosa moći na Balkanu tog doba. Ramon Muntaner je rođen 1265. godine u Peraladi (severna Katalonija). Veoma mlad napušta rodno mesto i odlazi najpre na Balearska ostrva i Siciliju. Potom kao plaćenik odlazi sa Rožerom de Florom i katalonskom družinom u Carigrad, Malu Aziju i Grčku, gde boravi od 1302. do 1307. godine. Njegova družina će najpre ratovati u korist vizantijskog cara Andronika II protiv Turaka u Maloj Aziji, ali će se uskoro okrenuti protiv njega i postati opasna pretnja za carstvo, pljačkati i ubijati njegovo stanovništvo. Nakon povratka sa pohoda, ili „ekspedicije“ na istok, u kom je on, prema njegovom opisu bio neka vrsta generala-intendanta u okviru družine, započinje mirnodopsku karijeru. U periodu od 1309. do 1315. godine, u ime Frederika Sicilijanskog, bio je upravitelj mavarskog ostrva Đerba. Godine 1315. se vraća u Kataloniju kao deo pratnje mladog Jakoba (Đaumea) II, budućeg kralja Majorke, i potom zauzima relativno visoke položaje u administrativnom sistemu aragonske krune. Poslednje decenije života proveo je u Valensiji i na Balearima. Njegova Hronika pokriva period od 1205. do 1328, a njeno pisanje započinje 1325. godine. Umro je na Ibici 1336. godine kao „vitez“ i ugledan čovek. „Jer takav užas mogao se videti tada, kada je bila pustoš Svete Gore od ruke protivnika. Jer ovi bezbožni narodi: Fruzi, Turci, Jasi, Tatari, Mogovari i Katalani, i ostali mnogoimeniti narodi, došavši tada na Svetu Goru, mnoge svete hramove ognjem upališe i sve njihovo sabrano bogatstvo razgrabiše i zarobljenike odvedoše u ropstvo, a ostali njihovi ostaci skončavahu od najljuće smrti gladi. Ne beše ko će ih pogrepsti, no se zverovi i ptice nebeske hranjahu od njihova tela.“ Danilov učenik, Život arhiepiskopa Danila Drugog

На жалост, историја нема смисла за хумор те те је свако њено понављање када су авети прошлости у питању карикатурално и крваво. Сведоци смо једног управо карикатуралног понављања најгорег облика нацизма, где су представници `аријевске`, `плаве` и `више` расе смешно неспретни, мали, ограничени Фрицови, као потекли из лошег хумора у другој половини двадесетог века... Зато, користимо прилику да се још једном насмејемо њиховим непревазиђеним узорима - признајмо, људска цивилизација није имала горе и болесније монструме од њих све док нису дошле њихове лоше копије...

Gimnazija i stručne škole u Zaječaru 1836-1986 Tvrd povez, 460 strana, vrlo dobro ocuvana, format 25x21 cm. Izdavaci Istorijski arhiv Timocka, Krajina Zajecar, RO za informativnu i izdavacku delatnost Timok Zajecar, 1987 godina Gimnazija u Zaječaru spada u red nastarijih škola ove vrste u Srbiji. Ona je prva srednja škola u istočnoj Srbiji koja je otvorila vrata učenicima, davne, 1836. godine. Prvi gimnazijski učitelj, Živojin Kerečki, stigao je u Zaječar iz Srema pre prvog lekara. Tada se zvala Glavna škola i imala je dva razreda gimnazije, a 1884. godine Zaječar dobija potpunu, sedmorazrednu gimnaziju.Godine 1883. Gimnazija je prešla u novu zgradu za koju je projekat uradio Rihard Lang, deda čuvenog Zaječarca Zorana Radmilovića. Mnogobrojni ratovi u Srbiji su prekidali rad škole (Timočka buna, Balkanski ratovi, I, II svetski rat). Godine 1960. odlukom Saveta za prosvetu Narodnog odbora, Viša gimnazija je preseljena u novoizgrađeni blok srednjih škola

ZNAMENITE LIČNOSTI I USTANOVE SREMSKIH KARLOVACA II Naslov Znamenite ličnosti i ustanove Sremskih Karlovaca : zbornik radova sa tribina održanih [od 27. oktobra do 26. decembra 2014. godine] u bibliotečkom Ogranku `Branko Radičević` u Sremskim Karlovcima. 2 Ostali naslovi Znamenite ličnosti i ustanove Sremskih Karlovaca 2 Zbornik radova Vrsta građe zbornik Jezik srpski Godina 2014 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Gradska biblioteka, 2014 (Novi Sad : Sajnos) Fizički opis 118 str. : ilustr. ; 19 cm Drugi autori - osoba Vujkov, Danica Zbirka Otvorena vrata zavičaja ; ǂbr. ǂ9 ISBN 978-86-89791-04-4 (broš.) Napomene Tiraž 300 Str. 7-8: Sećanja po kojima se prepoznajemo / Danica Vujkov Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija uz pojedine radove. Predmetne odrednice Znamenite ličnosti -- Sremski Karlovci -- Zbornici Kulturne ustanove -- Sremski Karlovci -- Zbornici Nekontrolisane predmetne odrednice Bogdanović, Lukijan / Stajić, Vasa / Kapela mira / Maširević, Ivan / Živanović, Jovan / Šupljikac, Stevan / Crkva Svetog Trojstva Odlično očuvana knjiga. zd

„Pouke Slobodnog zidarstva Vilijema Prestona jedna je od prvih i najznačajnijih knjiga koja govori o Slobodnozidarskim idealima, o osobinama kojima treba da teži svaki pravi i iskreni Slobodni zidar. Pisana arhaičnim engleskim jezikom u prvoj polovini 18. veka predstavlja bogat izvor saznanja o uspostavljanju organizacije Bratstva kakvo danas poznajemo. Kao takva vredna je čitanja i proučavanja. Po svom sadržaju univerzalna i večna i kao takva uvek aktuelna i nezaobilazna u biblioteci svakog Slobodnog zidara. Nabrajajući i proučavajući Slobodnozidarske ideale, ali i konkretna dobročinstva, na najbolji način pronosi slavu Slobodnog zidarstva i objašnjava njegov blagotvoran uticaj na društvo u celini. Iskreno opisujući trnoviti put razvoja ljudske vrline, ona predstavIja luču koja obasjava puteve kojima hode Slobodni zidari, svetlo koje privlači sve dobre ljude koji kucaju na vrata hrama. Ona je nezamenjivi podsetnik svakog Slobodnog zidara u njegovim stalnim preispitivanjima i jasan putokaz za dalje usavršavanje…“ Bora Đorđević

Autor: Radmila Pašić Format: 20 Povez: tvrd Br. strana: 168 `...Ne može se prepustiti zaboravu i gasiti sve ono što je vezano uz život, rad i običaje Trgova smještenim na obroncima Trgovske gore. Sa svim istorijskim saznanjima o našem zavičaju i ovim porukama, potrebno je i pismenim putem sačuvati život kraja, produžiti ga i njegovati uvijek u imenu Trgovi. Želja autora ove knjige koja poznaje kraj jeste da nam napiše sve što je dostupno o zavičaju, zbog prošlosti, sadašnjosti i budućnosti.` - Dr. Živko Tesla.

-Izdavač: `Laguna` -Povez: Mek -Pismo: Latinica -Broj strana: 276 -Format: 20 cm -Stanje: odlično očuvana Od autora romana O vukovima i senkama. Kad se gresi nagomilaju, put ka iskupljenju postaje neizdrživ&hellip U ratu protiv svojih najvećih strahova, jedan čovek će morati da napiše knjigu plača i hrabrosti. U borbi za njegovu dušu, Sveti Nikola će morati da je pročita. Negde u Srbiji, na međi dva sveta, samuje mesto zvano Studenac. U njega se, nakon plovidbe beskrajnim morima i krvave epopeje Prvog svetskog rata, vraća Gmitar Milošević, u inat košmarima koji ga progone i uprkos predskazanju koje kazuje da će ga tamo sačekati smrt. Baš na 22. maj, letnjeg Svetog Nikolu, iznad Studenca će se otvoriti vrata neke druge stvarnosti i nekog drugog vremena. Ono što će proći kroz njih nateraće i najhrabrije da zadrhte od straha. Od autora romana O vukovima i senkama dolazi priča o grehu i spasenju, zemlji i nebu, anđelima i demonima i svecu čije se ime u Srbiji najviše slavi.

Radmila Pašić: ŽIVOT TRGOVA NA BANIJI U PROŠLOSTI I SADAŠNJOSTI, Narodna knjiga/Alfa 2004, tvrdi povez, str. 166. Ne može se prepustiti zaboravu i gasiti sve ono što je vezano uz život, rad i običaje Trgova smještenim na obroncima Trgovske gore. Sa svim istorijskim saznanjima o našem zavičaju i ovim porukama, potrebno je i pismenim putem sačuvati život kraja, produžiti ga i njegovati uvijek u imenu Trgovi. Želja autora ove knjige koja poznaje kraj jeste da nam napiše sve što je dostupno o zavičaju, zbog prošlosti, sadašnjosti i budućnosti. Očuvanost 4+.

Značenje izdaje, Rebeka Vest Opčinjavajuća studija koja uvodi čitaoca unutar špijunskog kruga Drugog svetskog rata i prodire u srž značenja izdaje svoje zemlje. Tokom svoje karijere Rebeka Vest je uranjala u psihološke profile, stvarne i izmišljene, da bi pokušala da razume značenje izdaje. U vremenu koje je usledilo posle Drugog svetskog rata, Vestova je bila ogorčena kada je nekolicini ratnih izdajnika suđeno uz prividnu ravnodušnost - i još gore, saosećanje - britanske javnosti. Objašnjavajući prošlost, zločine i motivaciju ovih izdajnika, Vestova obrazlaže kako klasne podele, pohlepa i diskriminacija mogu da okaljaju lojalnost i iznova definišu odnose između pojedinaca i njihove otadžbine.

Izdavač: Rad Godina izdavanja: 1980 Broj strana: 283 Povez: Tvrdi Format: 20 x 14 cm Dešifrovanje linearnog B pisma 1952. godine iznenada je oživelo svet mikenske Grčke. Posle ovog otkrića i više od dvadeset godina predanog rada, naučnici su danas u mogućnosti da protumače pisane dokumente i da na osnovu njih rekonstruišu živu sliku života u tom periodu, na način na koji arheologija to nije u stanju. Džon Čedvik, koji je asistirao Ventrisu u dešifrovanju, imao je istaknutu ulogu u ovom poduhvatu. Na osnovu najnovijih istaživanja on je otvorio vrata novog sveta – sveta mikenske Grčke gledane očima njenih stanovnika. Dešifrovanjem suvoparnih i beživotnih glinenih tablica Čedvik pokazuje kako možemo da saznamo o proizvodnji bronze, strankinjama-robinjama, ili čak o ljudskom žrtvovanju. Ne manje značajno je i poređenje najnovijih podataka sa Homerom, koji narušavaju predstavu o njemu kao o pouzdanom izvoru. Prvi put smo u stanju da dopunimo dobro poznatu arheološku sliku sa opisima samih Mikenjana... Knjiga treba da bude interesantna svakome ko se bavi grčkom arheologijom i istorijom, narocito Bronzanim dobom i počecima grčke civilizacije.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Trogir (talijanski: Traù) je grad u Hrvatskoj koji administrativno pripada Splitsko-dalmatinskoj županiji. Grad Trogir osnovali su grčki kolonisti s otoka Visa u III. st.pr.Krista. U centralnoj Europi smatran je najbolje sačuvanim romaničko-gotičkim gradom. Dvorac i kula okruženi zidinama sačinjavaju jezgru Trogira. Najznačajniji kulturni spomenik je trogirska katedrala čiji portal zapadnih vrata izradio majstor Radovan. Grad Trogir smješten na obali Kaštelanskog zaljeva. Smješten na otoku između Čiova i kopna, spojen kamenim mostom s kopnom. Bogatstvo kulturno-povijesnim spomenicima, remek djelima, malim ulicama, umjetničkim zbirkama oduševljava svakog posjetitelja. Trogir je pravi grad muzej i prekrasno je iskustvo posjetiti ga, te na tren utonuti u prošlost, šećući uskim ulica dok vas sa svakog kuta `napadaju` kamena pročelja starih portala, glave različitih ljudskih i životinjskih motiva. Ulazak u sakralne objekte otkriva Vam neke manje i više poznate detalje iz povijesti. Trogir je jedan od onih gradova koje je najbolje posjetiti uz stručno vodstvo turističkog vodiča, van glavne sezone i turističke gužve.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ilustrovano! Ostaci utvrđenog srednjevekovnog benediktanskog manastira Dombo nalaze se nadomak sela Rakovac na severnoj padini Fruške gore, gde ih često posećuju izletnici i planinari. Ali ono što većina ne zna, jeste to da je ovo mesto bilo naseljeno od vremena Rimljana pa sve do ranijeg gvozdenog doba. Neka mesta poput Beograda, ili Petrovaradinske tvrđave naseljena su od danvnina i jedino što se menjalo jeste njihov spoljni oblik, u zavisnosti od kulture i epohe. Ta mesta su posebno bitna ljudima, zbog svog geografskok položaja, mogućnosti za odbranu, ili nekog drukog razloga. Za neka od njih, koja su danas postala veći gradovi i naselja mnogi su čuli. Ali za neka, kakvo je i nekadašnja opatija Dombo, malo ko zna. Možda tek po neki arheolog, planinar, ili lokalni klinci, koji su tu odrastali. -Ne samo da smo istraživali ovo mesto kao klinci, nego smo išli u Maticu srpsku da tražimo dokumente, pisali smo skripte, a vodili smo i svesku, koju nažalost nismo sačuvali. Bilo je nas deset do petnaest klinaca, svi smo bili mlađi od petnaest godina. U to vreme bili su popularni filmovi o Indijani Džounsu, pa smo istraživali mnoga mesta na Fruškoj gori. Pošto tada nije bilo interneta, te do informacija nije moglo da se dođe klikom na dugme, bili smo uzbuđeni kad pronađemo neku sitnicu, poput ostataka ćupova – priča Leon Šurbanović, koji je odrastao u blizini Domboa, a danas se bavi istraživanjem podzemlja Petrovaradinske tvrđave. Kako kaže, prema pričama koje je ranije čuo, u davna vremena ovde se u neposrednoj blizini nalazila luka. Pošto je tada Dunav navodno bio visok, do Domboa se od Dunava dolazilo peške i to je navodno bilo značajno mesto okupljanja tadašnjih ljudi. -Kad smo bili mali, tada se od kuća nije moglo prići lokalitetu, pa smo se penjali uz padinu, tim starim putem. Tada smo na tom mestu pronalazili školjke. Jedan moj drug, inače sin akademskog vajara, je od tih školjki pravio i suvenire. Mi smo mislili da su te školjke, koje leže visoko na padini Fruške gore, ostaci nekadašnjeg Panonskog mora, mada mogle bi i da potvrđuju priču o visokom Dunavu i značajnoj luci iz starih vremena – priča Leon. Utisak koji se stiče prilikom posete ovom srušenom srednjevekovnom benediktanskom manastiru je impresivan, posebno ako se zna da se na jednom ovakvom mestu odigrala radnja čuvenog romana Umberta Eka – „Ime ruže“. Ipak, najfacinantnije je spuštanje u podzemnu grobnicu. Pravi ulaz na ovo mesto ne postoji. Onaj improvizovani je napravljen tako što je iskopana rupa neposredno uz zid grobnice, te je zid srušen da u nju može da se uđe. Unutra nema kostura ili bilo kakvih naznaka da je reč o grobnici. Ovde je takođe nabacana, ili bolje reći prinudno uskladištena, gomila kamenih ornamenata i ukrasa, kako ne bi bili odneti. Ipak, na sredini prostorije nalazi se rupa ispunjena peskom. Pesak navodno služi za konzervaciju, te je moguće da je neko i dalje sahranjen ispod njega. Kako bi smo saznali više o istoriji Domboa, inače poznatom i kao arheološkom lokalitetu Gradina, kontaktirali smo penzionisanog arheologa Muzeja Vojvodine – Nebojšu Stanojeva, koji je radio arheološka istraživanja na tom mestu. Međutim on nas je uputio na sačuvane arheološke zapise u Muzeju Vojvodine, u kojima je, kako smatra, rečeno bolje nego što bi on sada rekao. Zapisi iz Muzeja Vojvodine su zaista otkrili više od očekivanog. Prema jednom od njih, pod nazivom „Dombo – srednjevekovna opatija i tvrđava“ autora Nađi Šandora, na tom lokalitetu pronađeni su tragovi keltske i rimske kulture. Naime, ispod manastira Dombo, pronađeni su ostaci keltskog opiduma – što je naziv kojim su Rimljani opisivali veća urbana ili polu urbana naselja, koja su se uglavnom nalazila u Zapadnoj i Centralnoj Evropi. Postoji i zapis o postojanju naselja iz halšatskog perioda, odnosno perioda ranijeg gvozdenog doba, što zajedno sa već pomenutim školjkama ponovo upućuje na legendu o nekada značajnoj dunavskoj luci. Takođe pronađeni su i brojni ostaci iz rimskog perioda, poput rimskog zida, koji je otkriven ispod jedne kuće u Rakovcu u blizini Domba. Kako se navodi u pomenutom zapisu, severni zid srednjevekovne gotičke crkve, takođe potiče iz rimskog perioda, a piše i to da je po svemu sudeći na Gradini u rimsko doba postojala veća građevina. Pretpostavlja se da se ostaci drugih rimskih građevina nalaze ispod zemlje i da još nisu iskopani. Prema podacima koji se mogu pronaći na internetu, rimske građevine na tom lokalitetu imale su vodovod i uređaje za zagrevanje vode, koji su se u to vreme smatrali obeležjima civilizacije. Postoji scena u filmu o Atili Hunskom sa Džerardom Batlerom u glavnoj ulozi, kada on naredi Hunima da probaju da naprave kupatilo sa uređajem za zagrevanje vode, kakav je video u Rimu i što je zapamtio kao obeležje nivoa rimske civilizovanosti. Neki internet podaci, koji govore o kasnijoj hrišćanskoj epohi govore o dramatičnim događajima i neuspešnim pokušajima da se spasu relikvije i životi opsednutih. Prvi zapis o hrišćanskoj crkvi potiče iz šestog veka. -U prvim vekovima hrišćanstva u Sremu je bilo puno Hrišćana, koji su izbegli pred progonom. Oko 304. godine Fruška gora je napunjena Hrišćanima, uglavnom oko današnjeg Vrdnika. U toj godini spominju se i sremski mučenici – rekao je Antun Kopilović, župnik futoške katoličke crkve Srce Isusovo. Prema zapisu iz Muzeja Vojvodine, vizantijski car Justinijan je 535. godine poslao je poruku nadbiskupu iz Justinijane u blizini današnjih Lebana – Katlijanu, da mu poverava deo sremske Panonije, iz čega se, kako stoji u zapisu, vidi da je u to toba postojalo još jedno biskupsko središte osim Sirmijuma- današnje Sremske Mitrovice, što bi mogao biti Dombo. Tek od trinaestog veka, prvi put se spominje opatija pod imenom Dombo, koja je u petnaestom veku postala i tvrđava. Srednjevekovna crkva prošla je kroz dve arhitektonske faze – romaničku i gotičku. Manastir je kasnije opasan bedemom i šancem, a imao je i odbrambenu kulu, te je postao pravo utvrđenje. Ipak i pored toga Turci su ga zauzeli i delimično porušili u prvoj polovini šesnaestog veka. Konačno, potpuno je porušen početkom osamnaestog veka, prema jednoj od odredbi Karlovačkog mira. Danas se na Fruškoj gori nalazi dvadesetak uglavnom pravoslavnih manastira, zbog čega se ona često naziva i srpskom Svetom gorom. Međutim, ne treba zaboraviti da je ona i ranije bila stecište i raskršće predhrišćanskih kultura i civilizacija i pitanje je koliko o tome još postoji neotkrivenih tragova.

General Draža Mihailović i opšta istorija četničkog pokreta (knjiga 2) Izdavač: Novi pogledi, Kragujevac Biblioteka „Ravna gora“, knjiga 24 Autor: Miloslav Samardžić Povez: tvrd Broj strana: 671 Ilustrovano. Sadržaj priložen na slikama. Odlično očuvana. Drugi tom ima osam glava i 75 poglavlja, među kojima: - Pobeda četnika u Bici na Neretvi 1943. godine. Kako su komunistički istoričari izmislili pobedu partizana na Neretvi, koja je, navodno, odlučila ishod rata? Detaljan opis bitke sa preko 400 dokumenata – četničkih, partizanskih i nemačkih. - Šta je istina o nemačkoj Operaciji „Švarc“ protiv četnika i partizana? - Nemačko-hrvatska Operacija „Tojfel“ protiv četnika na Ozrenu 1943. godine. - Borbe četnika protiv ustaša i saradwa partizana sa ustašama, – Kontakti četnika i partizana sa Nemcima u Bosni 1943. godine – uzroci i posledice, - Srbija 1943. godine: borbe četnika protiv Nemaca, Bugara, nedićevaca, ljotićevaca, Pećančevih četnika i partizana. - Britansko-sovjetski odnosi i srpsko pitanje: promena politike Zapadnih saveznika 1943. godine, - Diverzije četnika na prugama u vezi Bitke za Afriku – najveća akcija te vrste u Evropi, - Poređenje četnika sa francuskim pokretom otpora, - Pregled, brojno stanje i naoružanje četničkih i partizanskih jedinica u celoj zemqi 1943. godine, - Koje oblasti su 1943. godine držali četnici, a koje partizani? - Analiza partizanskog pokreta, - Način ratovanja partizana i četnika, - Nemci o borbenoj vrednosti četnika, partizana i ustaša, - Četnici u Vojvodini, - Četnici u Beogradu. - Dokumenta o pravom i lažnom „Valteru“ – šefu četničkih ilegalaca u Beogradu potpukovniku Žarku Todoroviću – koja su komunisti koristili za snimanje filma „Valter brani Sarajevo“, - Generali Miroslav Trifunović i Blažo Đukanović, vojvode Ilija Trifunović Birčanin, Dobroslav Jevđević, Momčilo Đujić i Radivoje Kerović, majori Petar Baćović, Pavle Đurišić, Dragutin Keserović, Siniša Ocokoljić Pazarac, Velimir Piletić, Ljuba Jovanović, Aleksandar Mihajlović i Radoslav Đurić, kapetani Milorad Popović, Milorad Vidačić, Nikola Kalabić – i mnogi drugi komandanti iz druge faze rata. - Prilog: spisak preko 3.000 šifara četničkih komandanata i jedinica. Knjiga „General Draža Mihailović i opšta istorija četničkog pokreta“ – drugi tom – sadrži napomene o poreklu navedenih podataka, iz četničkih, nemačkih, komunističkih i drugih dokumenata, kao i iz najboljih dela emigrantske literature. (K-153)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Borivoje Marjanovic Rođen je u Vraniću. Mladalačke dane provodi u rodnom mjestu, Obrenovcu i Beogradu odrastajući sa knjigom, loptom i šahovskom tablom. Igrao je fudbal u obrenovačkom Radiničkom, tada elitnom klubu Srbije, a u šahu je imao snagu majstora. Počeo je da piše u ranoj mladosti o prošlim i aktuelnim događajima. Pišući prvu knjigu `Stazom bezumlja` o gnusnom stradanju civila Vranića koja je objavljena 1959. godine, istakao se kao objetktivan pisac sa istančanim smislom za opis likova u hronologiji događaja. Intenzivno piše, putuje po Rusiji, zemljama Evrope, Americi, obilazi mesta i razgovara sa akterima događanja. U razgovoru je direktan. Znao je da izazove kod neiskrenog sagovornika i znatnu nelagodnost. Pitanja su mu reska. Izuzetno pamti i bilježi dijaloge. Objavio je više od 30 knjiga pišući o istorijskim i sportskim ličnostima i događajima. Remek djela njegovog stvaralaštva su knjige: `Kraljevi ringa`, `Čarobnjaci lopte, od Pelea do Mesija`, `Velikani svetskog šaha`, `Šampioni tenisa`, `Velikani jugoslovenskog sporta`... Intervjuisao je najveće boksere i šahiste sveta, kao što su Mihail Talj, Robert Bobi Fišer, Vasja Smislov, Gari Kasparov, Anatolij Karpov, Muhamed Ali, Maks Šmeling, kubanski bokser Stivenson... Sa velikim žarom je obavio zadnji ekskluzivni intervju sa Svetozarom Gligorićem. Završio je i tekst o Novaku Đokoviću. Objavljuje feljtone u `Politici`, `Novostima`, `Borbi`, `Ekspres politici`, `Tempu`... Njegovi stručni komentari šahovskih partija su izazivali znatnu pažnju čitalaca. Odlučan je. Živi asketski. Proučava istorijsku građu. Upoznaje političare, obične ljude, akademike, prelistava bezbroj knjiga u bibliotekama. Izučava arhive. Pišući ne bira teme. Piše kako misli. Štampaju se nove i nove knjige poput `Srpske stranputice`, `Ravna Gora`, `Jugoslovenski atentati`, `Karađorđevi ustanici`, `Miloš Obrenović`, `Monografija Aleksandra Rankovića`, `Svetski atentati`, `Haški zatvorenik`... Knjige su mu prevođene u zapadnim i istočnim zemljama. Da bi stvarao u miru, odrekao se lagodnog porodičnog života sa suprugom prof. Milankom i sinom Sašom. Međutim, mira nikada nije imao. On nije bio svojstven njemu. Prezirao je konforizam, a to je pokazivao i perom i riječju.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Rođen je u Vraniću. Mladalačke dane provodi u rodnom mjestu, Obrenovcu i Beogradu odrastajući sa knjigom, loptom i šahovskom tablom. Igrao je fudbal u obrenovačkom Radiničkom, tada elitnom klubu Srbije, a u šahu je imao snagu majstora. Počeo je da piše u ranoj mladosti o prošlim i aktuelnim događajima. Pišući prvu knjigu `Stazom bezumlja` o gnusnom stradanju civila Vranića koja je objavljena 1959. godine, istakao se kao objetktivan pisac sa istančanim smislom za opis likova u hronologiji događaja. Intenzivno piše, putuje po Rusiji, zemljama Evrope, Americi, obilazi mesta i razgovara sa akterima događanja. U razgovoru je direktan. Znao je da izazove kod neiskrenog sagovornika i znatnu nelagodnost. Pitanja su mu reska. Izuzetno pamti i bilježi dijaloge. Objavio je više od 30 knjiga pišući o istorijskim i sportskim ličnostima i događajima. Remek djela njegovog stvaralaštva su knjige: `Kraljevi ringa`, `Čarobnjaci lopte, od Pelea do Mesija`, `Velikani svetskog šaha`, `Šampioni tenisa`, `Velikani jugoslovenskog sporta`... Intervjuisao je najveće boksere i šahiste sveta, kao što su Mihail Talj, Robert Bobi Fišer, Vasja Smislov, Gari Kasparov, Anatolij Karpov, Muhamed Ali, Maks Šmeling, kubanski bokser Stivenson... Sa velikim žarom je obavio zadnji ekskluzivni intervju sa Svetozarom Gligorićem. Završio je i tekst o Novaku Đokoviću. Objavljuje feljtone u `Politici`, `Novostima`, `Borbi`, `Ekspres politici`, `Tempu`... Njegovi stručni komentari šahovskih partija su izazivali znatnu pažnju čitalaca. Odlučan je. Živi asketski. Proučava istorijsku građu. Upoznaje političare, obične ljude, akademike, prelistava bezbroj knjiga u bibliotekama. Izučava arhive. Pišući ne bira teme. Piše kako misli. Štampaju se nove i nove knjige poput `Srpske stranputice`, `Ravna Gora`, `Jugoslovenski atentati`, `Karađorđevi ustanici`, `Miloš Obrenović`, `Monografija Aleksandra Rankovića`, `Svetski atentati`, `Haški zatvorenik`... Knjige su mu prevođene u zapadnim i istočnim zemljama. Da bi stvarao u miru, odrekao se lagodnog porodičnog života sa suprugom prof. Milankom i sinom Sašom. Međutim, mira nikada nije imao. On nije bio svojstven njemu. Prezirao je konforizam, a to je pokazivao i perom i riječju.

Opis "Srbi i Arbanasi - Jovan I. Deretić" Srbi i Arbanasi - Jovan I. Deretić Teške okolnosti Srbije s kraja dvadesetog veka nagone nas na temeljna sagledavanja svih problema, njihovih uzroka i posledica. Među ovima istaknuto mesto ima Stara Srbija, pogotovo Kosovo i Metohija i naši odnosi sa Arbanasima. Svi dosadašnji pristupi tom problemu sa srbske strane bili su površni, kusi i bez uvođenja glavnih činilaca u igru. Što je još gore, naše vodeće obrazovne i naučne ustanove uporno su vršile zamenu teza i bili neprikosnoveni glasnogovornici koji su imali presudan i koban uticaj ne samo na polju nauke i istorije nego i na političare i diplomate. Povez knjige : tvrd Strana : 250 Format : 21 cm Pismo : ćirilica

Odlično stanje Esfigmenska povelja despota Đurđa - Pavle Ivić Beograd 1988 Esfigmenska povelja je srpski srednjovekovni rukopis povelja svetogorskom manastiru Esfigmen od strane despota Đurđa Brankovića, iz 15. veka. Esfigmensku povelju izdao je despot Đurađ Branković 11. septembra 1429. godine, a na molbu monaha manastira Esfigmena da postane novi ktitor ovog manastira. Ova Povelja predstavlja izuzetan istorijsko-pravni dokument, izrađena je u manastiru Žiči. Izdavanjem Esfigmenske povelje despot Đurađ je nastavio vekovnu tradiciju duboke duhovne povezanosti srpskih srednjovekovnih vladarskih kuća sa pravoslavnom crkvom i Svetom Gorom, kojoj i Despotovina, iako je daleko odmaknuta na sever, na Dunav, pruža dostojnu materijalnu pomoć. Povelja započinje rečima „Po neizrečenom milosrđu i čovekoljublju vladara mog slatkog mi Isusa Hrista i po njegovoj svemilosnoj dobroti odabrao je smirenost moju i postavio me za naslednika roditelja mojih, za gospodara Srbima. Tako sam ja despot Đurađ milošću božjom u Hristu Bogu pravoverni i hristoljubivi gospodar Srba sa od Boga darovanom mi pobožnom i hristoljubivom gospodaricom despoticom gospođom Jerinom. i završava: Molimo i onoga koga će Bog izabrati da bude naslednik posle nas prestola našeg, bilo sina našeg, bilo nekog iz roda našeg, ili nekog drugog, da ovo naše zaveštanje ne bude narušeno, nego potvrđeno. Ako se neko obuzet zavišću ili lakoumstvom usudi da naruši bilo šta od onog što smo gore zapisali, taj da je proklet od Gospoda Boga Svedržitelja i vrhovnih apostola, i od trista osamnaest svetih i od Prečiste Bogomatere i od sile časnog i životvornog krsta, i od dvanaest svetih i svehvalnihbogonosnih otaca u Nikeji, i od svih svetih koji su od početka sveta ugodnici Gospodnji. Zadatom rečju i zapovešću gospodstva našeg utvrdilo se i zapisalo se godine 6938. meseca septembra 11. u patrijaršiji u Žiči. Milošću Božjom gospodar Srba despot Đurađ`

Bogosav Grozdanović: DONJI DUŠNIK : ZAPLANJE - biblioteka: HRONIKE SELA I GRADOVA BROJ 304 Mek povez, 24cm, 256strana, ilustrovano, izdavač: KULTURNO-PROSVETNA ZAJEDNICA REPUBLIKE SRBIJE - Beograd - suizdavač: OPŠTINSKA BIBLIOTEKA Gadžin Han iz sadržaja Naziv sela-položaj-prirodna sredina-istorija-formiranje zaplanjskog saveza-Donji Dušnik kroz ratove-stanovništvo-Dušničke familije-ESNAF: Udruženje zanatlija u Donjem Dušniku- zdravstvo-školstvo -stanovništvo-Vodeničarstvo: vodenice: Mihailova,Samardžijska,Lička,Šarska gornja,Šarska donja, Dragovska, Crvenjina,...ostale vodenice Zaplanje, kako mu samo ime kaže, je planinski kraj i pripada prostoru koji se naziva jugoistočna Srbija. Ova oblast je oivičena Planinama nalazi se između Suve planine, s jedne strane i planina: Seličevice, Babičke Gore, Kruševice sa druge strane a na jugu se završava planinama Visoka čuka (Veliko Bonjince) i Veliko Crtavo. Zaplanje se najvećim delom poklapa se sa područjem opštine Gadžin Han a dva manja dela pripadaju opštinama Babušnica i Vlasotince. Zaplanje pripada grupi opština brdsko-planinskog područja jugoistočne Srbije. Ovde se smenjuju brežuljci sa brdima, a ova sa planinskim stranam i grebenima Donji Dušnik je naselje u Srbiji u opštini Gadžin Han u Nišavskom okrugu. Prema popisu iz 2002. bilo je 591 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 613 stanovnika). U njemu se nalazi fabrika ELID i nekadašnji hotel „Trem“. Leži u Zaplanjskoj kotlini, na oko 400 m nadmorske visine, između Babičke gore i Suve planine. Prema turskom popisu nahije Niš iz 1516. godine, mesto je bilo jedno od 111 sela nahije i nosilo je isti naziv kao danas, a imalo je 13 kuća, 2 udovička domaćinstva, 3 samačka domaćinstva. Donji Dušnik kraj Niša - mesto sa najviše planinara u Srbiji Selo Donji Dušnik u podnožju Suve planine jedinstveno je u Srbiji po broju članova planinarskog društva, oni čine petinu ukupnog broja stanovnika tog mesta udaljenog od Niša oko 30 kilometara. U Dušniku živi 350 stanovnika, a njegovo Planinarsko društvo `Trem 1810` ima 70 članova

NEOSTVARENI RATNI CILJEVI DRAŽE ŽARKO S. JOVANOVIĆ Str 387 Povez mek Stanje knjige dobro OSTALE MOJE AUKCIJE MOŽETE POGLEDATI PREKO LINKA http://www.kupindo.com/pretraga.php?Prodavac=rere&Grupa=1 Kupovinom više knjiga značajno štedite na poštarini. O knjizi Pojava Draže Mihailovića na istorijskoj pozornici Dolazak vojne grupe Draže Mihailovića na Ravnu goru STVARANJE VOJNIH FORMACIJA Srpsko društvo posle Aprilskog rata Društveno-socijalna osnova četničkog pokreta Draže Mihailovića Pripreme i stvaranje vojnih formacija Akcije oružanih formacija Draže Mihailovića Uspostavljanje veze sa emigrantskom vladom STVARANJE POLITIČKOG POKRETA Okupljanje građanskih političara oko Draže Mihailovića Politički i nacionalni program četničkog pokreta KOLABORACIJA 1941. Draža Mihailović i kvislinzi u Srbiji 1941. godine Saradnja ravnogorskog i partizanskog pokreta u Srbiji 1941. Draža Mihailović i Nemci u Srbiji Aktivnost Nemaca na uspostavljanju veze sa Dražom Mihailovićem Draža Mihailović se okreće Nemcima Milan Nedić i Nemci Sastanak u Divcima Napad Nemaca na Ravnu goru USPON ČETNIČKOG POKRETA U SRBIJI Legalizacija četničkih odreda u Srbiji Obnavljanje i omasovljenje četničkog pokreta 1942. godine Organizacija Jugoslovenske ravnogorske omladine Organizaciona struktura vojnih formacija 1942. Formiranje četničkih korpusa Formiranje grupa korpusa Vidovi kolaboracije četnika sa okupatorima i njihovim saradnicima 1942. godine ČETNIČKI POKRET 1943. GODINE Povratak Draže Mihailovića u Srbiju Formiranje ravnogorskih odbora Formiranje i delatnost seoskih i sreskih nacionalnih komiteta Četnici Draže Mihailovića i Nemci 1943. godine Akcije četnika Draže Mihailovića protiv snaga NOVJ u Srbiji 1943. GODINA RASPLETA Četnički kongres u selu Ba Napori za očuvanje pozicija u Srbiji tokom 1944. Ravnogorska organizacija žena u Srbiji Draža Mihaйlović i Milan Nedić Draža Mihailović i Nemci Draža Mihailović i Bugari Draža Mihailović i saveznici Dražu napuštaju kralj i najbliži saradnici Pokušaj formiranja Nezavisne grupe nacionalnog otpora PORAZ ČETNIKA U SRBIJI Neuspeli pokušaj Draže Mihailovića da se održi u Srbiji 1944. Pokušaj uspostavljanja kontakta sa Rusima Prelazak na diverzantsko-teroristički oblik borbe Neuspešan povratak u Srbiju Suđenje Draži Mihailoviću i njegovim saradnicima

Odlično očuvana. Nema pisanja. U vrtlogu porodičnog srbolenda! Bio je sve što može stati u pojam kontradikcije. Najvoljeniji i najomraženiji Vođa, piroman i vatrogasac, garant mira i izopštenik Planete. Znao je razumno da rasuđuje, a donosio je pogrešne poruke. Računao je na večnost, a mislio za jedan dan. O njemu će se još pisati knjige i pričati priče. Svet se koliko do juče više bavio njim nego bilo kojim drugim fenomenom. Trinaest godina je vladao, ali NIJE odlučivao. U mnogim sudbinskim situacijama preglasan je u kući. Tu je izgubio vlast i kompas. Odbio je čak i ponudu da se zaustavi NATO razaranje Jugoslavije, a na kraju prihavtio sto puta gore rešenje i milion puta se pokajao. Ovo su fakti o tome.