I pored toga što u Osluškivanju losa autor ponavlja svoj tematsko-motivski krug prepoznat odranije, u ovoj knjizi vrhuni jedan suveren domet tog puta u kome se u akumulativno-kataloškom i asocijativno-kolažnom ključu vezuju označitelji iz različitih udaljenih registara. Ovi entiteti su spontano, prisno i inteligibilno vezani objedinjujućim kontekstom tako da u tome nema nikakve improvizacije. S druge strane, nema ni stvarnosnog pesništva, vredi ponoviti zapažanje iz propratnog teksta prethodne autorove zbirke Rubovi. Nađena je dobra mera da konkretni i apstraktni detalji budu okupljeni zajedno u jednu opštu sliku, kontekst koji treba da izgrade. Kontekst pesme je tek delimično obavezujući jer nije sasvim poznat. Knjiga Osluškivanje losa za ovo pesništvo donosi jasnije odvajanje od onoga po čemu se moglo učiniti u ranijim zbirkama da je reč o „stvarnosnom” pesniku. […] Lirski glas u pesmama iz Losa je alegoričan jer spaja izdvojene elemente realnosti, koje je prethodno izdvojio iz nje, precizno i pažljivo da im sačuva autentičnost, i na taj način im stvorio novi smisao. Izabrani fragment je izgubio svoju prepoznatljivu funkciju koju je imao u realnosti, a u pesmi mu se postavlja jedno novo značenje koje u originalnom kontekstu nema. Stoga je lirski glas u ovim pesmama tumač, ima profetsku snagu i apsolutni je posrednik slućenih veza i značenja. Uz to, alegorija je umirena realističkom motivacijom. Bojan Marković Petar Miloradović (1970, Gornji Milanovac), objavio je sledeće knjige poezije: Sredozemlja (1997), Porto (2000), Slajdovi (2004), Kolonija (2007), Poslednja večera (2010), O zelenom kamionu i drugom (2014) i Rubovi (2018). Dobitnik je Nagrade „Mladi maj ’97” i „Brankove nagrade“ (1998) za najbolju prvu knjigu. Živi u Gornjem Milanovcu.

Medijske industrije predstavljaju pojavu koja se dugo rađala i razvijala i dosegla takve razmere da je postala jedan od najvažnijih faktora savremenog društva, koji utiče na skoro sva društvena kretanja. Njihov se uticaj očituje kako na kulturnom, tako i na informacionom, ali i na ekonomskom polju. Možemo slobodno reći da se medijske industrije nalaze danas u središtu kulturnih, društvenih i ekonomskih kretanja. One ne samo da prenose već i aktivno učestvuju u stvaranju nove slike sveta i novih bogatstava, one govore o našim životima ali ih istovremeno iz temelja menjaju, da bi, možda, uskoro upravljali njima.

Vještica je mrtva! Već na prvim stranicama romana Sezona uragana, čija je radnja smještena u La Matosu, fiktivni meksički gradić, saznajemo da je grupa djece u obližnjem kanalu otkrila leš u stanju raspada koji pripada osobi koju su svi znali kao Vješticu. Svako poglavlje romana, a ukupno ih je osam, usmjereno je na jedan od likova i njihov odnos s ubijenom Vješticom. Poglavlja su sastavljena iz jednog bloka teksta i napisana su upotrebom kolokvijalnog jezika koji uključuje i odlike meksičke usmene tradicije. Narativni stil za koji se autorka odlučila inspirisan je stilom Gabrijela Garsije Markesa u njegovom romanu Patrijarhova jesen. Fernanda Melčor je na ideju za pisanje ovog romana došla nakon što je pročitala izvještaj o ubistvu žene čije je tijelo otkriveno u kanalu u ruralnom dijelu Verakruza. Zločin je počinio muškarac koji je tvrdio da je ubio ženu jer je pokušala da ga opčini. Sezona uragana donosi nam nesvakidašnju ali virtuozno ispripovijedanu priču o brutalnosti, izopačenosti i nasilju. Fernanda Melčor rođena je 1982. godine u Verakruzu. Ova meksička autorka najpoznatija je po svom romanu Sezona uragana, za koji je 2019. osvojila Međunarodnu književnu nagradu i nagradu “Ana Zegers”, te se našla i u užem izboru za Međunarodnu Buker nagradu 2020. i Međunarodnu književnu nagradu u Dablinu 2021. godine. Diplomirala je novinarstvo na Univerzitetu u Verakruzu. Pisala je prozne i publicističke tekstove za različite časopise, među kojim se izdvajaju “The Paris Review“, “Excélsior“, “Le Monde Diplomatique”. Do sada je objavila zbirku žurnalističkih tekstova i tri romana. Fernanda Melčor, čije se pisanje često upoređuje s Robertom Bolanjom, svrstava se u red značajnijih novih latinoameričkih književnih glasova.

Kurt je viljuškarista. Svakog dana vozi viljuškar na pristaništu i prenosi sanduke teške i preko hiljadu kilograma. Kurt ima brkove, slatku suprugu i troje neobične dece. Jednog dana Kurt nađe nešto na pristaništu. Nađe nešto što nikada ranije nije video. Nešto stvarno ogromno. Erlend Lu je rođen 1969. u Trondhajmu, u Norveškoj. Studirao je folklor, filmologiju i književnost. Pre nego što je postao jedan od najpopularnijih pisaca u Norveškoj, pravio je muzičke spotove, kratke filmove, radio je u pozorištu, na psihijatrijskoj klinici, kao učitelj i kao prevodilac. Objavljuje knjige za odrasle i decu. Njegove knjige o Kurtu doživele su veliki uspeh, a pretočene su i u animirani film. Živi u Oslu sa suprugom i tri sina i uživa u biciklizmu.

Ova monografija predstavlja izuzetan originalan doprinos naučnoj misli o izvođačkim umetnostima na srpskom jeziku, ali njen domet je i mnogo širi. Kao nekadašnji student čuvenog pedagoga i pijaniste Leona Flajšera, Aleksandar Serdar je u svojoj knjizi uspeo da grupiše najvažnije elemente u interpretaciji muzike, koji podrazumevaju melodiju, harmoniju i vreme. U knjizi su u potpunosti prikazane tekovine učenja jedne velike pijanističke škole koja vodi poreklo još iz 19. veka i koja je, preko Leona Flajšera, došla do Serdara, a on je na analitičan i inteligentan način uspeo da je sistematizuje u svojoj knjizi. Jasminka Stančul, pijanista, redovni profesor Univerzitet za muziku i izvođačke umetnosti, Beč