TRILOGIJA O CARSTVU Isak Asimov Str 505 Povez mek Stanje knjige dobro pisano na zadnjoj strani. O knjizi Svemirske struje Zvezde, prah nebeski Kamičak na nebu Polaris

Ustavni haos prve revolucionarne rotacije u Srbiji 5. oktobar 2000 – 27. jul 2012. Aleksandar Molnar Str 220 Povez mek Stanje knjige knjiga je nova O knjizi

članci, kritike, prikazi Niš oko 1930-te listovi potamneli (odnosno cela knjiga) od starosti generalno dobro očuvana bez podvlačenja, potpisa i slično prelep miris tadašnjeg papira

Knjiga je u odličnom stanju, samo što ima potpis i pečat na jednoj strani, kao što se vidi na slici. Seventeen-year-old Iris Hollow has always been strange. Something happened to her and her two older sisters when they were children, something they can’t quite remember but that left each of them with an identical half-moon scar at the base of their throats. Iris has spent most of her teenage years trying to avoid the weirdness that sticks to her like tar. But when her eldest sister, Grey, goes missing under suspicious circumstances, Iris learns just how weird her life can get: horned men start shadowing her, a corpse falls out of her sister’s ceiling, and ugly, impossible memories start to twist their way to the forefront of her mind. As Iris retraces Grey’s last known footsteps and follows the increasingly bizarre trail of breadcrumbs she left behind, it becomes apparent that the only way to save her sister is to decipher the mystery of what happened to them as children. The closer Iris gets to the truth, the closer she comes to understanding that the answer is dark and dangerous – and that Grey has been keeping a terrible secret from her for years.

La Repubblica 1789-1799 I dieci anni che sconvolsero il mondo I GIORNI DEL TERRORE odlično očuvana kao nova KORO.8

Comuterträume Neue Science fiction Frank Rainer Scheck DTV 1973. 199 str. odlično očuvana exlibris

Šnajder & prijatelji : у потрази за изворимаживотне радости Balkanski književni glasnik, 2017

odlično očuvan katalog

Sjajan tarot spil inspirisan popularnom serijom Stranger Things, Velika i Mala Arkana, 78 karata, dimenzije 10cm x 6cm. Saljem na mail pdf uputstvo za rad sa kartama.

Eksploatacija, ispitivanje, primena arhitektonskog kamena - Mirko Maksimović, knjiga je u vrlo dobrom stanju, deo stranica ima fleku pri dnu. Izdanje:Beograd Povez:tvrd Broj strana:352 Težina:1540g OP

„Iskra na književnoj večeri svog novog romana dobija zanimljivu informaciju od kustoskinje muzeja da u svojoj porodičnoj zaostavštini ima nešto što je od nacionalnog značaja i da to ne bi trebalo da se nalazi u privatnoj kolekciji. Tako započinje njeno skoro grozničavo istraživanje i traženje odgovora. Ona potiče iz poznate juvelirske porodice, a njen daleki predak je pronađen posle nesreće koja je zadesila porodicu. Kuća je spaljena od strane Turaka, a daleki srodnik je odveden u manastir, te ubrzo poslat u juvelirsku radionicu Barbare Frankopan. Barbara beše žena najpoznatijeg junaka posle Marka Kraljevića – Zmaj Ognjenog Vuka i prva vladarka s ovih prostora, koja je imala juvelirsku radionicu na svom dvoru. Minijature su saga o juvelirskoj porodici i njenim vezama sa dvorovima, manastirima i samostanima, o porodičnim tajnama, moći jednog prstena, zločinima i snazi žena. Roman, koji i sam postaje junak knjige, premostio je meridijane i doba da bi spojio nekoliko izuzetnih žena, od srednjovekovnih, preko onih iz XIX veka, do danas. Pred očima čitaoca smenjuju se nemiri, lirika i misaonost. Od prologa i podele uloga do božanstvene pesme na kraju, od zapleta do tužne katarze, ovaj roman je i drama. Prelazi u naraciji su zanimljivi, kao i oni u jeziku, od arhaičnog do savremenog.” Prof. dr Ivana B. Spasović, istoričarka

Knjiga priča Pregled proizvoda za kontrolu buva Predraga Kočovića dolazi nam nakon duže pauze i prethodnih knjiga, romana Spot (2008) i Žmurke (2005), koje su nam predstavile novog ali temeljnog i zrelog pripovedača, izuzetno senzibilisanog rukopisa. Kao i u pomenutim izdanjima, Kočović je i u ovoj knjizi zadržao disciplinovan jezik i rečenicu, ali s veoma profilisanom gradacijom naracije. Njegov pripovedački postupak je dramaturški znatno drugačije koncipiran i, kao vizuelni umetnik (autor je slikar po obrazovanju), može se primetiti da je otvorio novi koncept kao ciklus ili niz transparentnih vizuelnih planova ukoričenih u pripovedački mozaik. Iako je, uveren sam, posve nebitno i izlišno svrstavati knjige u žanrove, ne mogu da ne primetim da ovu knjigu nije lako klasifikovati. Pored navedenog, razlog tome je i osobenost pripovedačkog umeća i talenata koje poseduje Predrag Kočović. On o stvarnim istorijskim činjenicama i likovima piše s tako zavodljivom lakoćom da vas zaista vuče da čitate, a celokupna naracija je začinjena njegovim šarmantnim opaskama i istančanim smislom za humor. Prepoznaćete mnogo digresija, vezanih za našu noviju istoriju i tradiciju, ali vas te paralele neće opteretiti. Okretaćete stranicu za stranicom prosto zato što kroz činove ili reči svojih junaka pisac iznosi stavove sa kojima ćete se ili u potpunosti identifikovati, ili će vam otvoriti oči. Nešto poput Serđa Leonea; na pitanje zašto integralna verzija Bilo jednom u Americi traje 229 minuta, Leone je odgovorio: „Ja sam u zrelim godinama, da imam šta da gledam”. Tako i Kočović ima knjigu u kojoj će ozbiljan svet i te kako imati šta da vidi rado je čitajući. Jovan Gvero

Zanimljivo je da G. Gorunović nastoji da odgovori na metodološko pitanje istraživanjem u oblasti istorije ideja. Već sâm njen pristup koji pokazuje dubok trag, bio on za pohvalu ili ne, koji je relaksiranje, pa i destruiranje metodologije antropoloških istraživanja tokom opšteg slabljenja pozitivizma u interdisciplinarnom ambijentu – ostavilo upravo zahvaljujući autorima koji su se, poput Kliforda Gerca, zalagali za naizgled paradoksalno rešenje klasičnog problema distinkcije prirodnih i društveno-humanističkih nauka. Suština tog rešenja sastoji se u tome da za kriterijumima koji bi društveno-humanističke discipline učinili „naukama“ treba tragati upravo sledeći njihove razlike u odnosu na prirodne nauke. Ove razlike tiču se pre svega onoga što ljudska bića čini ljudima (kroz proučavanje koncepta kulture), i tu dolazi do izražaja Gercov humanizam i verovanje u suštinsko jedinstvo ljudskog roda.

Rukopis romana nije sačuvan. Prvo, nepotpuno, izdanje pojavilo se u časopisu „Rusija“, broj 4, za 1924. godinu. U celovitom obliku, roman se pojavio prvi put u Parizu, u dve knjige, prva knjiga objavljena je 1927, druga 1929. godine. U autobigrafskom zapisu, koji je sastavio oktobra 1924. godine, Bulgakov kaže: „Godinu dana pisao sam roman Bela garda. Taj roman volim više od svih drugih mojih stvari.“

Rusija postaje poligon mističnog eksperimenta koji dovodi do vaskrsenja mrtvaca i nemilosrdnog rata između mrtvih i živih. Roman Akimudi pokušava da odgovori na pitanje zašto živimo u ovakvom svetu, prikazivanjem žara revolucije, ljubavnog ludila, svireposti, seksa, apsurda i svetosti, suočavanjem junaka knjige i „novog boga“ Akimuda. „Roman Viktora Jerofejeva Akimudi slika budućnost u najgoroj varijanti, u kojoj Rusija nije država, nego mit, a ulogu lidera u tom mitu ima kiborg, koji je istovremeno i pseudobog. Akimudi predstavlja žanrovsko preplitanje fantastičnog romana, biografije, mističkog realizma i, čak, automatskog pisma. Tekst nastoji da bude obezličen obiljem citata iz književnosti. Jerofejev je nezadovoljan klasičnom književnošću s njenim ’mrtvacima’: Tolstojem, Dostojevskim, Gogoljem, ali u njegovom romanu oživljavaju Doktor Živago, Zli dusi. Oživljava i Nabokov, kod koga se ’mržnja prema boljševicima preokrenula u ljubav prema leptirima’. Neka poglavlja Akimuda čak nose nazive Nabokovljevih romana.“ Nedeljnik Ogonjok Viktor Jerofejev je rođen 1947. godine u Moskvi. Kao sin sovjetskog diplomate deo detinjstva proveo je u Parizu. Završio je studije književnosti na Moskovskom državnom univerzitetu „Lomonosov“, a 1979. godine, s grupom pisaca, pokrenuo je književni almanah Metropol u kojem su objavljivani i politički sporni tekstovi zbog kojih je ubrzo izbačen iz Saveza pisaca SSSR. Po njegovoj priči „Život s idiotom“ kompozitor Alfred Šnitke komponovao je operu (1992), a režiser Aleksandar Rogoškin je snimio istoimeni film (1993). Član je ruskog PEN-centra. Dobitnik je nagrade „V. Nabokov” (1992), francuskog Ordena umetnosti i književnosti (2006) i Ordena viteza legije časti (2013). Redovno piše za Njujork Tajms, Buk Rivju, Cajt i Velt, kao kritički intelektualac i jedan od najpoznatijih savremenih ruskih autora. Dela: Anino telo ili Kraj ruske avangarde (1989), Ruska lepotica (1990), Život s idiotom(1991), Strašni sud (1996), Muškarci (1997), Ruski cvetovi zla, priređivač antologije (1997), Pet reka života (1998, Geopoetika, 2003), Enciklopedija ruske duše (1999, Geopoetika, 2001), Bog X. Priče o ljubavi (2001), Dobri Staljin (2004, Geopoetika, 2005), Ruska apokalipsa (2008), Akimudi. Neljudski roman (2012), Telo (2015, Geopoetika, 2016), Ružičasta Mišica (2017, Geopoetika 2018).

Met Ridli ruši mit o svetu kao unapred osmišljenom i isplaniranom mestu za život, gde velikim događajima i promenama današnjice neko upravlja “odozgo”. Sasvim je suprotno, naša najveća dostignuća dolaze “odozdo”, za šta Ridli nalazi brojne argumente u nauci, ekonomiji, istoriji, politici i filozofiji i uverljivo pokazuje da ljudsko društvo evoluira i da se veliki događaji i kretanja, ljudska dostignuća, navike i običaji – praktično celokupna ljudska kultura – menjaju postepeno, spontano i neminovno, po istim principima koji vladaju evolucijom živog sveta. Ridli kaže: “Darvinizam je ‘specijalna teorija evolucije’; postoji još i ‘opšta teorija evolucije’ koja se ne odnosi samo na biologiju. Ona se primenjuje na društvo, novac, tehnologiju, jezik, pravo, kulturu, muziku, nasilje, istoriju, obrazovanje, politiku, Boga, moralnost.” Time potvrđuje da je društvo rezultat čovekovog delovanja, ali nas i oslobađa opsednutosti intencionalnošću, zamisli i planiranjem. Knjiga koja tera na promišljanje – a koja je u isti mah uverljiva i kontroverzna, autoritativna i ambiciozna – menja način na koji mislimo o svetu i kako on funkcioniše. Met Ridli, naučnik, novinar, pisac naučno-popularnih knjiga, bankar i političar, rođen je 1957. godine u Nortamberlendu. Pošto je 1975. diplomirao na Itonu, studirao je zoologiju na Oksfordskom univerzitetu (koledž Magdalen), gde je i doktorirao 1983. godine. Novinarsku karijeru započeo je u magazinu Ekonomist, u kome je 1984. godine angažovan kao urednik za nauku. Tri godine kasnije preselio se u Vašington odakle je bio dopisnik. Za Vol strit Džornal pisao je nedeljnu kolumnu “Duh i materija” (2010–2013) a trenutno u Tajmsu redovno objavljuje kolumnu koja se fokusira na nauku, ekonomiju i životnu sredinu. Osnivač je i rukovodilac Internacionalnog centra za život u Njukaslu i gostujući profesor Laboratorije Kold spring harbor u Njujorku, koja se bavi istraživanjem na području onkologije, neurobiologije, biljne genetike, genomike i bioinformatike. Član je britanskog Kraljevskog književnog društva kao i Akademije medicinskih nauka i inostrani je počasni član Američke akademije nauka i umetnosti. Od 2013, kao vikont Ridli, poslanik je gornjeg doma Britanskog parlamenta, takozvanog Doma lordova. Knjige Meta Ridlija prevedene su na 30 jezika i objavljene u milionima primeraka širom sveta: Agilni gen, “Nature via nurture”: geni, iskustvo i šta nas čini ljudima (1993) nagrada Nacionalne akademije nauka za najbolju knjigu godine; Crvena kraljica: seks i evolucija ljudske prirode (1994); Genom: Autobiografija vrste u 23 poglavlja (1999); Racionalni optimista: O evoluciji prosperiteta (2010), u užem izboru za Nagradu Los Anđeles tajmsa za književnost.

dobro očuvani sa tragovima čitanja

Radoš Ljušić Slađana Bojković Miloje Pršić Božidar Jovović Bograd 2000. 571 str. kao nova nečitana

Dr Velimir Mihajlović odlično očuvana

Sociologija i psihoanaliza Roger Bastide 1987 naprijed zagreb tvrd povez stanje vrlo dobro

„Crveno i crno“ jedan je od najvećih romana svetske književnosti. Tananim uobličavanjem karaktera i pronicljivom psihološkom analizom skrivenih pobuda i osećanja koja ih pokreću, Stendal je dao sintetički prikaz društvenih odnosa svog doba. Žilijen Sorel jedan je od najupečatljivijih likova svetske književnosti, i u tom smislu ravan je Odiseju, Hamletu, Don Kihotu.

Čejmbers je jedan od pionira u građenju neomitologija u književnosti strave; što će reći, on se nije, poput svojih prethodnika, oslanjao na postojeće mitove, legende i folklor, nego je, po uzoru na njih, uključujući tu i izvesne književne pretke, kreirao, ili bolje reći skicirao sopstvenu mitologiju. Skicirao ju je iz delića, fragmenata, kao svojevrsnu slagalicu strave – ali mudro pazeći da čitaocima pruži samo nekoliko delića slike, nikako sve, pa ni većinu potrebnih za potpunu sliku. Pružio je dovoljno za mistifikaciju, ali nedovoljno za mistiku, a kamoli mitologiju u punom smislu reči. Znao je da će učinak uvek biti veći ako se ostavi dovoljno praznog prostora između tih delića, da na njega projektuju sopstvenu maštu, sopstvene strahove. Priče koje smo, u ovom izboru, pridružili Žutom znaku, ne pripadaju „mitosu“ o Kralju u žutom, i znatno ređe se preštampavaju i ističu, iako se u njima takođe ogledaju isti oni kvaliteti koji su večitom učinili zbirku Kralj u žutom.

Danas vam donosim deo same srži svoje poezije, hladnoće i vatre koje su me pratile na mom putu, često predupređujući moje korake, upijajući sve na šta bi usput naišle, razbijajući zatvorene matrice sveta u svoj njegovoj veličini. Poznate su mi mnoge zamerke i diskusije koje oko mojih reči svakoga dana plamte i gasnu: ništa od svega toga nećemo uključiti u ovo putovanje. U ovim trenucima želim samo da vam budem dobar prijatelj i saputnik koji će vas pratiti u oblastima često i samom meni nepoznatim. Šta je moja poezija? Ne znam. Mnogo je lakše pitati moju poeziju ko sam ja. Ona me je vodila u tamnoj noći duše, ona me je oslobađala i okivala, ona me je vodila kroz samoću, kroz ljubav, kroz ljude. Osećam se strašno što sam ja tema svog današnjeg glasa. Primite me među vas kao još jednog čoveka, kao jednog običnog čoveka, ponekad utučenog a ponekad veselog, čoveka koji j s vama pohodi šume i biblioteke, narodna okupljanja i skrivena mesta u srcu. Na jugu moje poezije nalazi se samoća, a na severu narod. Samoća je majka mojih prvih pesama. U njene zalive i njene lavirinte bacam mreže mladog i usamljenog ribolovca, čoveka koji želi da razreši noćnu tajnovitost. U toj kosmičkoj, strastvenoj i zvezdanoj epohi mog života, pitanja uzleću velikim gorkim letom, u neodlučnost svitanja, u samotnost sveta... A potom, poput požara u dnu šume, pojavljuje se svetlost ljubavi, haotičan plamen prve nežnosti, otkrivanje užitka i slasti. Kroz pukotine zadovoljstva i dalje se čuje mračni vetar samoće, a zov ljubavi u svojoj osnovi sadrži sažetak beznadežnog iskustva. Čovek izgubljen u kovitlacu praporekla hvata se za trnje ljubavi sa strepnjom majušnog bića koje se utapa u vodi duboke noći. Pablo Neruda „Putovanje predelima moje poezije“