"Emir Kusturica & the No Smoking Orchestra – 25 godina" predstavlja dragocenu fotomonografiju koja otkriva i slavi izuzetan uspeh Emira Kusturice kao režisera i njegovog benda. Ova knjiga nije samo kolekcija fotografija već i autentičan dokument koji svedoči o bogatoj karijeri benda tokom poslednjih 25 godina. Na njenim stranicama, čitaoci će pronaći više od 400 fotografija koje prate impresivan put benda, dok ih Kusturičin lični tekst, tekst scenografkinje Ivane Protić i tekst etno-muzikološkinje Jagode Jamakosmanović dodatno uvode u svet ovog muzičkog fenomena. Osim toga, knjiga dokumentuje kompletnu diskografiju benda sa detaljnim kredit listama, pružajući čitaocima sveobuhvatan uvid u muzičko stvaralaštvo grupe. Kroz tekstove i fotografije, čitaoci će biti vođeni kroz rad Punk opere "Dom za vešanje" i sve njene gostujuće nastupe tokom proteklih dve i po decenije. Ova knjiga nije samo retrospektiva, već i svedočanstvo o neprocenjivoj umetničkoj baštini koju je Emir Kusturica stvorio sa svojim bendom. "Emir Kusturica & the No Smoking Orchestra – 25 godina" nije samo za ljubitelje muzike i filma, već je nezaobilazno štivo za sve koji žele da dublje razumeju kreativni genij Emira Kusturice i njegov uticaj na savremenu muzičku i filmsku scenu. Ova fotomonografija je esencijalno delo koje će inspirisati i informisati generacije koje dolaze o nasleđu ovog izuzetnog umetnika i njegovog neponovljivog benda.

Knjiga "Trijumf ideje Jugoslovenstva" autora Dina Staničića detaljno analizira razvoj književnosti i umjetnosti u Zagrebu tijekom Prvog svjetskog rata, istražujući kontinuitete i diskontinuitete između ratnog perioda i "lijepe epohe" koja je neposredno prethodila ratu. Ova epoha svjedočila je značajnim književnim i umjetničkim ostvarenjima u Hrvatskoj. Fokus analize je na artikulaciji ideje jugoslavenstva među intelektualcima i umjetnicima ratnog Zagreba. Autor također istražuje sukob između "starih" i "mladih" u književnosti, što do sada nije bilo temeljito istraženo u historiografiji. Knjiga otkriva kako je među pripadnicima elitne kulture tijekom rata došlo do "trijumfa" ideje jedinstvene jugoslavenske kulture, još prije stvaranja Kraljevstva Srba, Hrvata i Slovenaca. Staničićeva knjiga pruža dubinski uvid u kulturne i intelektualne tokove u Zagrebu tijekom jednog od najturbulentnijih razdoblja u povijesti, ističući važnost ideje jugoslavenstva u kontekstu tadašnjih društvenih i političkih promjena.

Knjiga "Radikalna desnica u Republici Poljskoj" autora Stjepana Lackovića predstavlja temeljitu i analitički utemeljenu studiju o pojavi i utjecaju radikalne desnice u Poljskoj. Autor detaljno istražuje glavna obilježja ove političke formacije koja je u posljednjih dvadeset godina značajno utjecala na poljsku političku scenu. Razdoblje od 2005. do 2007. godine obilježeno je vlašću dviju radikalno desnih stranaka, dok od 2015. godine stranka Pravo i pravda (PiS) samostalno vlada, čime je zakonodavna i izvršna vlast potpuno u njezinim rukama. Centralna tema koju Lacković istražuje jest shvaćanje nacije i definiranje uloge i značenja "poljskosti" unutar ideologije radikalne desnice. Autor ukazuje na težnju ove političke struje da istakne superiornost poljske nacije u odnosu na zapadnjačke nacije, suprotno tezi o "povratku Europi". Ova superiornost, prema radikalnoj desnici, proizlazi iz činjenice da je katoličanstvo ključna dimenzija poljskog nacionalnog identiteta, ideja koja se naslanja na učenja pape Ivana Pavla II. i Czesława Miłosza. Lackovićeva knjiga također pokazuje kako ideologija poljske radikalne desnice ima obilježja kulturno hegemonijske ideologije, čije ideje dominiraju poljskim društvom i kulturom. Ova studija predstavlja važan doprinos politološkoj literaturi, budući da je tema radikalne desnice u Poljskoj relevantna ne samo za razumijevanje političkih procesa u Poljskoj, već i za šire istraživanje geneze i utjecaja radikalne desnice u Europi i svijetu, uključujući i Hrvatsku.

Knjiga "Kraj" autora Matsa Strandberga je napet i emotivan preapokaliptični roman koji istražuje ljudsku prirodu u trenucima kada je kraj sveta neizbežan. Roman prati sedamnaestogodišnjeg Simona, koji se suočava s odbrojavanjem poslednjih dana života na Zemlji zbog neumitnog udara gigantskog meteora. U očekivanju apokalipse, Simon planira provesti svoje poslednje dane sa svojom devojkom Tildom, uspešnom plivačicom. Međutim, Tildina nesposobnost da se nosi sa stresom konačnosti dovodi do njene tragične smrti, što Simona stavlja u centar sumnji i misterije. Umesto da svoje poslednje dane provodi u miru, Simon je primoran da se upusti u potragu za istinom o Tildinoj smrti. U ovoj misiji pridružuje mu se Lucinda, Tildina bivša najbolja prijateljica, koja se povukla iz sveta plivanja zbog teške bolesti. Kako se kraj bliži, njihova istraga ih vodi kroz seriju mračnih otkrića koja ne samo da menjaju njihov pogled na Tildinu smrt, već ih suočavaju i sa dubokim moralnim pitanjima o životu, smrti i pravdi. Strandberg vešto koristi elemente trilera i drame kako bi istražio kako ekstremni uslovi mogu promeniti percepciju moralnosti, ljubavi i odanosti. Priča je duboko emotivna i provokativna, postavljajući pitanja o tome šta ljudi zaista cene kada su suočeni sa krajem svega. "Kraj" nije samo priča o apokalipsi, već i introspektivno delo koje razmatra kako ekstremne situacije utiču na ljudsku psihu i međuljudske odnose. Kroz svojstveni stil pisanja koji kombinuje napetost i duboku emotivnost, Strandberg stvara roman koji je istovremeno uzbudljiv i misaon, pružajući čitaocima jedinstven uvid u dinamiku ljudskog ponašanja kada je suočeno sa svojim krajem. "Kraj" je izuzetno delo koje nudi jedinstvenu perspektivu na apokaliptičnu fikciju, istražujući kako ljubav, strah i nade preživljavaju čak i kada se čini da je sve izgubljeno.

Knjiga sadrži više od šezdeset vežbi za razvijanje veštine crtanja.

Iako je u geografskom pogledu skromnih dimenzija (visoka 538 m, duga 80 km a široka samo 15 km), uz to okružena beskrajnom Panonskom ravnicom, u istorijskom i duhovnom smislu, naročito od 15. veka, ima izuzetan značaj za srpski narod. Usled seobe Srba sa juga na sever, tada na njoj počinju da niču najpre srpske naseobine, a potom crkve i manastiri. Nazvana je Sremskom Svetom Gorom. Na obroncima Fruške gore rođeni su mnogi znameniti Srbi (Jovan Rajić, Simeon Piščević, Teodor Kračun, Stefan Stratimirović, Lukijan Mušicki, Milica Stojadinović Srpkinja, Ilarion Ruvarac, Jovan Jovanović Zmaj i mnogi drugi), a u Sremskim Karlovcima je i danas sedište jedne od naših najznačajnijih crkvenih institucija - Karlovačke mitropolije.

Zavod za udžbenike, posle Drine (2005), monografijom Morava (2006) nastavlja seriju kapitalnih izdanja o velikim geografskim objektima na srpskom tlu. Knjigu je napisalo 19 autora, najeminentnijih geografa, istoričara, etnologa, muzikologa i istoričara književnosti (Petar Vlahović, Slobodan Remetić, Andrija Veselinović, LJiljana Gavrilović i dr.). Morava je ne samo najveća reka u Srbiji, čiji sliv zahvata 42% državne teritorije, već i simbol Srbije kroz vekove, njene državotvornosti, njene odbrane u svetskim ratovima i puta koji vekovima vezuje Evropu i Aziju (Carigradski drum). Morava je i simbol ljubavi, uzvišene ljubavi, oličene u vojvodi Prijezdi i Jelici. Od njihovog vremena nastalo je mnoštvo narodnih i umetničkih ljubavnih pesama. Ko voli da zapeva, pominje Moravu. Stoga je Morava uvek prisutna u duši i kući svakog građanina Srbije. Morava je reka čije se ime najčešće izgovara, Morava je reka kojoj se najčešće poveravaju ljubavni jadi, uzdasi i želje. Morava je reka kojom se najčešće brodi, lovi riba, vadi pesak. Kraj Morave se čuvaju stada i okopava plodna zemlja – Morava je simbol srpske svakodnevice. Otuda melanholični uzdah – oj, Moravo!

U vrhunskoj monografiji Izgubljeni gradovi opisani su najlepši drevni gradovi koji su, prema izboru renomiranih stručnjaka, obeležili razvoj urbanih celina starog sveta. Izvandredne fotografije i detaljne rekonstrukcije pomoći će čitaocu da razume značaj tih gradova za civilizacije koje su ih izgradile, ali i za one koje su ih smenile na pozornici istorije. Nov pogled na drevne metropole, njihove građevine i način života nekadašnjih žitelja. ● ČIČEN ICA, vodeći grad na američkom kontinentu VII–X veka ● TEOTIVAKAN, urbani fenomen širom sveta poznat po piramidi Sunca i piramidi Meseca ● PERSEPOLIS, bliskoistočna metropola iz 500. godine pre n. e. ● RIM, večni grad ● ATINA, grčka prestonica koju su gradili Perikle, Avgust, Trajan, Hadrijan... ● TIKAL, divovski grad u džungli koji se protezao na 15 kvadratnih kilometara ● I još 23 grada koji su odoleli zubu vremena i zaboravu naroda (Izbor od 29 monumentalnih gradova iz svih krajeva sveta napravljen je prema očuvanosti i činjenici da ta naselja reflektuju suštinu kulture i ideologije civilizacija koje su ih podigle.) Neiscrpan izvor znanjai inspiracije za sve zaljubljenikeu arhitekturu, istoriju, umetnost, arheologiju, kao i za strastvene čitaoce željne svakovrsnih znanja.

Novo, dopunjeno izdanje monografije Drage Panić i Gordane Babić o Bogorodici Ljeviškoj, jednom od najlepših i najvrednijih spomenika srpske srednjovekovne umetnosti i kulture, pojavilo se u ovom vremenu iz više razloga. Šiptarski separatisti i ekstremisti su za vreme martovskih događaja 2004. godine zapalili crkvu i teško oštetili njenu unutrašnjost i njene freske od neprocenjive umetničke vrednosti i lepote. Novo izdanje je pokušaj da se još jednom, u kolektivnom i individualnom sećanju potvrde sve one vrednosti koje Bogorodica Ljeviška poseduje – od crkvenih i kulturnih do umetničkih i simboličnih, i da se od zaborava trajno sačuva njen nekadašnji izgled i izgled njenih uništenih fresaka i drugih oštećenih umetničkih predmeta. Stoga je ovo izdanje dopunjeno uvodnim tekstom raško-prizrenskog i kosovskometohijskog vladike Artemija, u kojem je istaknut kulturno-istorijski, umetnički i simbolički značaj Bogorodice Ljeviške za srpski narod, Srpsku pravoslavnu crkvu i srpsku kulturu. Iz istih je razloga ono dopunjeno i novim ilustracijama i fotografijama sadašnjeg izgleda oštećene crkve i uništenih i spaljenih fresaka, da bi se i na taj način uvidele razmere destruktivnog i vandalskog čina koji su na kraju XX veka nad jednom crkvenom i kulturnom svetinjom izvršili politički ekstremisti. I u ovom izdanju su, u veoma ilustrativnom i znalački urađenom pogovoru Dragana Vojvodića, profesora istorije umetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu, istaknute sve one profesionalne i stručne vrednosti koje su autori monografije Draga Panić i Gordana Babić svojevremeno unele u prvo izdanje monografije. Na taj način je još jednom potvrđen širi kontekst vizantijske umetnosti i graditeljstva u koji je uklopljena Bogorodica Ljeviška i naglašena autohtonost srpskog nacionalnog i umetničkog elementa koji je u nju ugrađen.

Nesvakidašnji esej o mediteranskom i srednjoeuropskom gradu prožet zanimljivim detaljima iz povijesti i sadašnjosti grada ’’Volite li Rijeku?’’ precizan je i vješto napisan kulturalni traktat, kulturnopovijesni esej o Rijeci i pripadnoj joj okolici. Književni kritičar i novinar Velid Đekić otkriva nam po čemu je Rijeka odavno hrvatsko mediteransko i srednjoeuropsko središte, ali i topose što svjedoče o njenu sadašnjem regionalnom statusu. Osim dijela eseja koji akribično artikulira negdašnje i sadašnje kulturne, političke, ekonomske i duhovne punktove, u njegovu "literarnijem" dijelu, interpretacijski omekšanom i lucidno improvizirajućem, autor nas upoznaje s bizarnim, pa i trivijalnim detaljima koji nam zaokružuju jednu doista rijetku pripovijest o gradu. ’’Volite li Rijeku?’’ knjiga je pisca, arheologa grada koji kreativno tumači, ali i nadopisuje, njena zapostavljena ili neosviještena mjesta. Ne čudi stoga što ovo izdanje o Rijeci podrazumijeva i kontroverzne epizode - prvovrsno onu o tvorcu prve fašističke države u povijesti, pjesniku i nacionalistu D’Annunziju - ili posve neprigodničarske tonove o torpedu ili samostalnoj Državi Rijeci. Na više od 200 stranica, bogato ilustrirana sa 227 fotografija, ’’Volite li Rijeku?’’ čita se kao knjiga iznimne faktografske i interpretacijske vjerodostojnosti.

Jedina aktualna monografija o glavnom gradu Hrvatske iz pera legendarnog Zvonimira Milčeca. Tko bi mogao o Zagrebu još nešto novoga reći ako ne Zvonimir Milčec, najprepoznatljiviji purger među Zagrepčancima, najzagrebačkiji pisac među piscima?! On ovom knjigom ispisuje svoj Zagreb, ili ono što je ostalo od njega, kako u uspomenama i sjećanjima, tako i u našoj neposrednoj zbilji. "Volite li Zagreb?" miksa dokument i izmišljaj, faction i fiction, legendu i materijalne tragove kulture u maniri lagodnog i ležernog kulturnoga vodiča s odlikama literariziranog eseja. Književnik i novinar Zvonimir Milčec u svojim pripovijestima o gradu počesto nam ustvari priča o tome kako Zagreb hoda, više zainteresiran za njegove ljude i »tiha mjesta« negoli za tzv. službenu povijest. Pa ipak, njegov tekst sadrži i optimalnu kvotu nezaobilaznog i temeljnog znanja o Zagrebu, koju nijedna ozbiljna knjiga na tu temu ne bi previdjela ili zanemarila. "Volite li Zagreb?" knjiga je pisca koji se nije libio kroz svoje sito prosijati velike i male teme grada, razabrati njegove snove i stvarnosti, uspone i padove, te silnice u kojima se u njemu sudaraju ono jučer i ovo danas. A možda prije svega – otkriti svome sugrađaninu ili slučajnom posjetitelju mjeru njegove važnosti unutar ovoga dijela Europe. I to ne, naravno, samo pukim opisom, nego i nekonformističnom i nekonvencionalnom hijerarhizacijom.

Olga Jančić (1929), vajar, Beograd Dobitnica brojnih nagrada. Izlagala u Jugoslaviji i inostrastvu. Značajne samostalne izložbe izvan granica zemlje u Hergejtu (Engleska), Torontu (Kanada). Njene skulpture nalaze se u galerijama i muzejima zemalja bivše Jugoslavije, kao i u Muzeju moderne umetnosti u Beču, Muzeju moderne umetnosti u Aleksandriji, u privatnim zbirkama u Regensburgu, Londonu, Njujorku i Torontu. O delu Olge Jančić pisali su, pored ostalih, Herbert Read, Michel Ragon, Michel Seuphor, Marvyn Levy, Kenneth Coutts-Smith, Theodor Meysels...

Ova monografija posvećena je ukupnom životnom stvaralaštvu Miodraga B. Protića čija je uloga u srpskoj kulturi izuzetno velika. Ona ga predstavlja kao istaknutog slikara (član "Decembarske grupe", nagrađen na venecijanskom Bijenalu, itd.), likovnog kritičara i pisca knjiga o srpskoj umetnosti i uopšte o modernoj umetnosti ("Srpsko slikarstvo XX veka"), kao i osnivača i direktora Muzeja Savremene umetnosti i organizatora brojnih studijskih i retrospektivnih izložbi srpske i jugoslovenske umetnosti, kao i vrlo značajnih izložbi inostrane umetnosti XX veka.

Miodrag Tabački, scenograf i kostimograf, diplomirao je arhitekturu na Arhitektonskom fakultetu i scenografiju na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Karijeru je počeo 1973. godine scenografijom za predstavu To se nikad ne zna Bernarda Šoa. Od tada je uradio scenografije i kostimografije za više od 250 predstava. Najveći broj njegovih radova nagrađen je na pozorišnim festivalima i sličnim manifestacijama. Tabački je i profesor scenografije na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, na Fakultetu dramskih umetnosti na Cetinju. Kao gostujući profesor predavao je na Trent Univerzitetu u Notingemu, Engleska, i na više univerziteta u Sjedinjenim Američkim Državama. Aktivni je član Komisije za scenografiju Svetskog udruženja scenografa i kostimografa – OISTAT.