Detalji predmeta Stanje Polovno Odlično očuvano, formula 1, auto trke Nürburgring Prijeđi na navigacijuPrijeđi na pretraživanje Nürburgring Circuit Nürburgring-2002-vs-1927.svg Mjesto Nürburg, Falačko Porajnje Država Flag of Germany.svg Njemačka Vremenska zona GMT+1 Koordinati 50°20′32″N 6°57′8″E Glavna događanja Formula 1 Superbike svjetsko prvenstvo Deutsche Tourenwagen Masters 24 sata Nürburgringa 1000 km Nürburgringa ADAC Formula 4 Nürburgring je trkača staza u Njemačkoj, te je trenutno domaćin Velike nagrade Eifela u Formuli 1. Izgradnja prve, dugačke i zastrašujuće Nordschleife (sjeverna petlja) izvedbe staze Nürburgring završena je u proljeće 1927. godine, u blizini srednjovjekovnog Nürburg dvorca u podnožju Eifel planina, kao veliki projekt tadašnjeg ustrojstva države. Pod hitno su trebala nova radna mjesta nakon rata, a njemačka autoindustrija nije imala pravi testni poligon osim novoizgrađenih dijelova autobahna. Sjeverna petlja bila je duga 28 kilometara s više od 300 metara visinske razlike. Staru stazu je Jackie Stewart nazivao ”zelenim paklom”. Stara staza je imala četiri konfiguracije, sjevernu, istočnu, ciljnu i betonsku petlju. U periodu od 1982. do 1983. godine izgrađena je nova staza, a stara, sjeverna petlja se i dalje koristi za različita utrkivanja, testiranja, te je otvorena i za turističke posjete. Sadržaj 1 Nordschleife 1.1 Konfiguracija staze 1.2 Formula 1 2 Südschleife 2.1 Konfiguracija staze 2.2 Formula 1 3 Izvori 4 Vanjske poveznice Nordschleife Konfiguracija staze [1] Formula 1 Nordschleife se kalendaru Svjetskog prvenstva Formule 1 pridružila 1951. godine, ugostivši prvu Veliku nagradu Njemačke modernog doba. Prvu sezonu Njemačka je propustila zbog zabrane učešća u međunarodnim sportskim natjecanjima do 1951. godine. Nordschleife staza, koja će dijelom kasnije biti Nürburgring kakav danas poznajemo, bila je izazovna i opasna staza, na kojoj je u eri Svjetskog prvenstva prvi put pobijedio Alberto Ascari, što je ujedno i njegova prva pobjeda u Formuli 1. Od 1951. godine Nordschleife staza bila je redovan domaćin utrka za Veliku nagradu Njemačke, s izuzetkom 1959. godine, kada se vozilo na stazi AVUS u Berlinu. Kako su se poboljšavale performanse bolida, tako su staze poput Nordschleifea postajale opasnije za sve brže bolide Formule 1. Godine 1967. Hohenrain šikana je dodana prije startno ciljne ravnine kako bi se smanjila brzina bolida po ulasku u pit lane. Navedena šikana je još povećala dužinu staze za 25 metara. Čak ni izmjene koje bi usporile stazu nisu spriječile Jackieja Stewarta da ju naziva zelenim paklom nakon što je pobijedio 1968. godine, na utrci praćenoj jakom kišom i gustom maglom. Godine 1970., nakon pogibije Piersa Couragea na stazi Zandvoort, vozači su odlučili bojkotirati Nürburgring ako se ne urade značajne izmjene koje će povećati sigurnost na stazi, izmjene kakvim se pristupilo na stazi Spa godinu ranije. Kako nije bilo moguće izvesti bilo kakve izmjene u tako kratkom vremenu, Velika nagrada Njemačke 1970. godine održana je na već renoviranoj stazi Hockenheimring. U skladu sa zahtjevima vozača Nordschleife staza je renovirana, poravnate su izbočine i staza je izglađena, a ugrađene su i zaštitne barijere. Staza je ispravljena, smanjen je broj zavoja i Nürburgring je bio spreman za ugostiti još šest utrka za Veliku nagradu Njemačke u periodu od 1971. do 1976. godine. Kroz tih šest godina na stazi su se radile i druga poboljšanja, ukidali su se ”skokovi”, staza se širila i ispravljala, no staza je dalje bila okružena zelenilom, dugačka i opasna za voziti. Zahtjeve vozača i FIA-e za dodatne modifikacije bilo je teško ispuniti, koliko zbog enormnih troškova, toliko i zbog krajolika u kojem je sama staza smještena. Staza Nordschleife je svojom konfiguracijom zahtijevala gotovo pet puta više osoblja na stazi nego neke druge staze u kalendaru, a i medijsko praćenje utrke je bilo izuzetno komplicirano i gotovo neisplativo. Zbog svega navedenog, i nesreće koja se desila Nikiju Laudi 1976. godine, utrka održana te godine bila je posljednja utrka na sjevernoj petlji Nürburgring staze.[2] Südschleife Konfiguracija staze Formula 1 Izvori Nürburgring Nordschleife – “Zeleni pakao” opasnosti, ali i ovisnosti GP1 Objavljeno 6. listopada 2020. Pristupljeno 10. listopada 2020. VN Eifela: Poznata, a nepoznata GP1 Objavljeno 7. listopada 2020. Pristupljeno 10. listopada 2020. Vanjske poveznice Nürburgring – StatsF1 Kategorije: Staze za auto-moto utrkeStaze Formule 1

U častv 60. godišnjice Saveza komunista Jugoslavije Proučavanjem, djela akademika dr Grge Novaka a posebno onih 0 prošlosti srednje Dalmacije i njenih otoka, primjerice Hvara 1 Visa, uočljivo je da on nije stigao da šire objasni mukotrpan život i rad obalnih i otočkih težaka, ribara i radnika, pogotovo u međuratnom razdoblju. Na trud njihovih predaka ukazuju količinski i dužinski neizmjerne, rukom izgrađene gomile. Pomoću njih su oni na pobrđima i po »poljima« onemogućavali prirodno-erozivno djelovanje, a da bi prokrčili tlo, odvajali zemlju od kamena, te silnim znojem zasadili terasaste vinograde maslinjake i površine pod aromatičnim biljem. Iz redova siromašnih i srednjih težaka, najčešće željnih i tvrda kruha, ponikle su mase profesionalnih i sezonskih ribara, te najamnih radnika svih vrsta. Njihovim znojem podignute su luke i najljepše zgrade u naseljima, njihovim otporom suzbijane su talijanske denacionalizatorsko-asimilatorske težnje, a njihova borba i prolivena krv doprinijeli su osnivanju nove države Srba, Hrvata i Slovenaca. U monarhističkoj Jugoslaviji navedene socijalne grupacije bezdušno su iskorištavane i izigravane. Na viškom otočju, pripadnici viške težačke grupacije, usprkos žustroj i upornoj borbi, grubo su izigrani od monarhističkog režima, a sve građanske stranke i crkveni krugovi nastojali su, bez trajnijeg uspjeha, da onemoguće razvitak i djelovanje komiško-općinskog radničko-težačko- -ribarskog bloka, predvodnika siromašnih i većeg dijela srednje egzistentnih slojeva. To povijesno razdoblje između dva svjetska rata autor je obradio u djelu koje mu je omogućilo da bolje shvati kasnija lokalna i zbivanja šireg značenja koja su se na viškom otočju odigrala tijekom narodnooslobodilačke borbe (NOB-e). Međutim, novčani i drugi uvjeti omogućavaju da se sada objavi ovo djelo, koje obuhvata čitav period NOB-e, uz prethodne sažete SADRŽAJ Strana PREDGOVOR UVODNI PODACI Viško otočje u historiografiji 20. stoljeća Opći podaci geografskog karaktera Neke značajke međuratnih prilika DIO PRVI ETAPA VIŠKO-OTOCKOG ZNAČENJA (od sloma u travnju 1941. do kapitulacije Italije 9. rujna 1943) Glava I ORGANIZACIONO STANJE KPH I PROMJENE 1941. GODINE Partijske organizacije Organizacije SKOJ-a Oslonac na mase Procjene predvodničkih snaga Glava II POČETAK DRUGE TALIJANSKE OKUPACIJE I ANEKSIJE Stanje do dolaska okupatora Uspostavljanje talijanske okupacije Aneksija i početne mjere Glava III ORGANIZIRANJE AKTIVNOG OTPORA I PRVE ŽRTVE Početne aktivnosti i širenje utjecaja komunista Hapšenja, prvi ilegalci i smrt Mladena Ivulić-Burela Poziv KPJ na oružani ustanak i pripreme na otočju Lik i pogibija Ante Brajčića, prvog viško-otočkog borca u NOP odredima na kopnu Glava IV AKTIVNOSTI ZA SIRENJE ORGANIZIRANOSTI NOP-a Ilegalno prevoženje dobrovoljaca ribarskim brodovima sredinom kolovoza 1941. godine Organiziranje otpora talijanskoj politici odnarođivanja Mjere za jačanje aktivnosti Paljenje tvornice sardina »Braća Mardešić« u Komiži Protutalijanske demonstracije komiških žena 10. prosinca 1941. Stanje NOP-a na viškom otočju koncem 1941. godine Glava V PRIPREME ZA UPUĆIVANJE DOBROVOLJACA U NOP ODREDE NA KOPNU Talijanska kaznena ekspedicija na otoku Visu početkom 1942. godine - 71 Jakov Radišić-Malenko žrtva talijanske zasjede . . . . . . . 74 Napori za uspostavljanje ilegalnih pomorskih kanala za prebacivanje dobrovoljaca u NOP odrede na kopnu Glava VI ORGANIZIRANOST NOP-a U 1942. GODINI Osnivanje Kotarskog komiteta KPH za viški kotar i organizaciono stanje Organizacije SKOJ-a Osnivanje i razvitak Saveza mlade generacije (SMG) Odbori narodne pomoći Osnivanje narodnooslobodilačkih odbora, masovnih i političkih organizacija Važnije aktivnosti Glava VII RAZVITAK I DJELOVANJE ORGANA NARODNE VLASTI DO KAPITULACIJE ITALIJE Opći podaci Specifičnosti u razvitku ilegalnog sistema narodne vlasti Djelatnost narodnooslobodilačkih odbora u omasovljavanju NOP-a Organizacioni oblici Ilegalna tehnika i tisak Sadržaji »Izvještaja« Ekonomske prilike i mjere Narodnooslobodilački fond Narodno sudstvo i njegove mjere Glava Vili RAZVITAK I DJELOVANJE PARTIJSKIH I MASOVNIH ORGANIZACIJA U 1943. GODINI DO OSLOBOĐENJA VIŠKOG KOTARA Strana Partijske organizacije Organizacije SKOJ-a i USAOH-a Masovne organizacije NOP-a Najvažnije aktivnosti za razvitak i učvršćenje NOP-a Glava IX PROCES DOBROVOLJNOG STUPANJA U NOP ODREDE NA KOPNU I ILEGALNA PREVOŽENJA (od početka NOB-e do 8. rujna 1943) Mogućnosti i teškoće Ilegalni kanal sa Splitom i napori za povoljnija rješenja Ilegalni kanal s trogirsko-rogozničkim područjem Ilegalni kanal viško-hvarsko-biokovsko područje Zbirni rezultati Glava X DOGAĐAJI I STANJE PRED KAPITULACIJU ITALIJE Herojska smrt Nikole Marinković-Topa Osnivanje Viškog udarnog bataljona i »Leteće čete« Razoružanje posade izvidno-signalne stanice na brdu Hum Kaznena ekspedicija, represalije i strijeljanje 20 talaca Predaja posada talijanskih garnizona i stanje NOP-a DIO DRUGI ETAPA HISTORIJSKOG ZNAČENJA (od 9. rujna 1943. do 26. listopada 1944) Podjela etape Glava XI PRERASTANJE ZNAČENJA OTOKA VISA DO ODLUKE O NJEGOVOJ UPORNOJ OBRANI Mjere narodne vlasti na oslobođenom području Obrambene mjere i osnivanje novih viških jedinica —r Prvi viški bataljon — »Leteća četa«; dvije samostalne čete; Komanda otoka — Viška flotila . . — Drugi viški bataljon — Treći viški bataljon — Viški dobrovoljački bataljon Uspostavljanje prvih veza sa saveznicima u južnoj Italiji Porast značenja otoka Visa do konca njemačke jesenje ofenzive . . . 208 Kako je donijeta konačna odluka VS NOV i POJ o upornoj obrani otoka Visa Glava XII PRETVARANJE OTOKA U SNAŽNU BAZU NOVJ Uloga 26. divizije, ostalih jedinica i stanovništva u utvrđivanju otoka Razvitak Mornarice NOVJ s osloncem na otok Vis Vojno-pozadinska organizacija i zadaci Saveznički dijelovi i njihova uloga Viški aerodrom, saveznička i zračna baza NOVJ Sistem veza — Pomorsko-saobraćajni pravci i veze — Veze tehničkim sredstvima (signalne, telefonsko-telegrafske, radio-veze — Tanjugova djelatnost na otoku Visu Glava XIII ULOGA OTOKA VISA U RAZBIJANJU NJEMAČKE PREVLASTI NA JADRANU I NAPADNE AKTIVNOSTI S OTOKA Raznovrsnosti značenja otoka Visa Njemački planovi za osvajanje otoka i njihove važnije aktivnosti . . . 273 Planovi za napadne aktivnosti s otoka Visa Desantni diverzioni prepadi Desantno-prepadne operacije ograničenih razmjera —• Desantni prepad na otok Mljet — Desantno-prepadna operacija na otoku Korčuli — Desantni prepad na otok Šoltu —■ Tragedija pri potapljanju bolničkog broda »Marin II« — Desantno prepadna operacija na otok Brač Aktivnosti za neprekidno iznuravanje protivnika Desatna operacija za konačno oslobođenje otoka i obale — Pripreme do Titovog govora 12. rujna — Desant na srednjodalmatinske otoke i poluotok Pelješac . . . 288 — Desant na kopno Glava XIV RAZNOVRSNOST OPCE I VOJNE NAMJENE OTOKA VISA KAO BAZE Prihvatno-otpremni centar ranjenika, bolesnika i izbjeglica — Zbrinjavanje ranjenika i bolesnika — Zbrinjavanje izbjeglica Transportno skladišni centar Snabdjevačko i pomorsko-prometno središteSnabdijevanje — Pomorski promet Centar obuke vojno-stručnih i političkih kadrova Središte sportskih aktivnosti i jedinice NK »Hajduk-NOVJ« Glava XV SREDISTE DALMACIJE (od 28. prosinca 1943. do 26. listopada 1944) Razlozi boravka oblasnih rukovodstava na otoku Visu Oblasni komitet kao usmjeritelj djelatnosti Oblasni NO odbor kao organizator vlasti i poslovanja — Organiziranost ONOO-a i razvitak narodne vlasti — Rješavanje opće problematike — Poljoprivreda — Ribarstvo i industrija za preradu ribe — Unutarnja trgovina Trgovina s južnom Italijom Agitaciono-propagandna i izdavačka djelatnost na otoku Visu — Vojno-izdavačka djelatnost — Izdavačka djelatnost političkih i organa vlasti Glava XVI SREDISTE SREDNJODALMATINSKOG OTOČKOG PODRUČJA (od 28. prosinca 1943. do 26. listopada 1944) Organiziranost na okružnom području Djelatnost Okružnog NOO-a za SDO područje — Radne brigade i posebne radne čete Privredna i politika obnove — Vinogradarstvo i ratarstvo — Ribarstvo i zanatstvo — Narodnooslobodilački fond i procjene šteta Glava XVII KOTAR VIS I NJEGOVO STANOVNIŠTVO OD SIJEČNJA DO 20. LISTOPADA 1944. GODINE Do prestanka opasnosti njemačkog desanta Partijsko-političke organizacije i njihov rad Djelatnost organa narodne vlasti Dobra i proizvodnja na raspolaganju okupljenima na otocima Visu i Biševu SREDIŠTE NOVE JUGOSLAVIJE (od 7. lipnja 1944. do 15. listopada 1944) Prikaz prethodnih napora NOP-a za međunarodno priznanje tekovina NOB-e Dolazak VŠ NOV i POJ i centralnih rukovodstava NOP-a s maršalom Josipom Brozom Titom na čelu na otok Vis Smještaj i početni boravak maršala . Tita i članova centralnih rukovodstava NOP-a Proces i rezultati borbe za međunarodno priznanje nove Jugoslavije na otoku i s otoka Visa — Do sporazuma — Sporazum Tito-šubašić ili »Viški sporazum« — Titov posjet savezničkim predstavnicima u Italiji i rezultati 377 — Nova dostignuća Govor maršala Tita 12. rujna i njegov odlazak sa otoka Visa 18. rujna Neke od djelatnosti centralnih rukovodstava na otoku Visu — Usmjeravanje razvitka NOVJ i rukovođenje operacijama — Napori za daljnji razvitak narodne vlasti — Ugovori općeg značenja i razvitak međunarodne suradnje — Zakonodavni akti DIO TREĆI ZAVRŠNA ETAPA (od 20. listopada 1944. i do konca NOB-e) . . Glava XIX KOTAR VIS U ZAVRŠNOJ ETAPI NOB-e Borci s viškog kotara u jedinicama NOVJ Normaliziranje prilika na području viškog kotara Izbori za mjesne i seoske narodnooslobodilačke odbore Djelatnost NO odbora od rujna 1944. godine do kraja NOB-e Izbor narodnih zastupnika i povratak izbjeglica ■ 1- Glava XX REKAPITULACIJA DOPRINOSA I ŽRTAVA U NOB-i Općenito o doprinosima stanovništva i značenju otoka Visa Zbirni podaci Pregledi-spiskovi rekapitulacije — Članovi KPJ na viškom otočju polovinom travnja 1941. godine — Članovi KPJ na viškom otočju od polovine travnja 1941. do 9. rujna 1943. godine. 504 — Pregled stanja partijskih organizacija, kandidata i simpatizera KPJ od travnja 1941. do rujna 1943. godine — Organizacije SKOJ-a, SMG-e i USAOH-e do konca rujna 1943. godine — Komiški i biševski dobrovoljci pri pokušaju da 16/17. VIII 1941. ilegalnim prevoženjima stupe u NOP odrede na kopnu — Ilegalna prevoženja dobrovoljaca s viškog otočja radi stupanja u NOP odrede i NOVJ zaključno 7/8. rujna 1943. godine — Žrtve tijekom NOB-e — Nosioci »Spomenice 1941.« i važnija odlikovanja Zaključak22 PRILOZI I — Objašnjenje skraćenica II — Tablice, pregledi i pjesme III — Sheme i crteži . IZVORI I LITERATURA I — Arhivi 1. Neobjavljena građa . 2. Objavljena građa . . . . . II — Memoarska građa 1. Neobjavljena građa 2. Objavljena građa 3. Konzultirani III — Enciklopedije i zbirke IV — Literatura 1. Knjige 2. Radovi u raznim izdanjima (časopisi)8 3. Tisak 4. Tisak na otoku Visu 1943—1944 odlično očuvana NOVLI.10

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Štajner je upoznao Ničeovo delo 1889. Odmah fasciniran Nietszcheovim stilom i odbačen određenim patološkim aspektima njegove svesti, Steiner je prepoznao Nietzscheovu duhovnu premoć kao `borca za slobodu`. Šest godina kasnije, kao rezultat susreta sa Nietzscheovom sestrom, Steiner se susreo sa samim umirućim filozofom. Nakon toga, proveo je nekoliko nedelja u Ničeovoj arhivi. Rezultat je bila ova knjiga, bitna stepenica ka razumevanju antropozofije. Rudolf Jozef Lorenc Štajner (nem. Rudolf Joseph Lorenz Steiner; Donji Kraljevec, 25. februar 1861 — , 30. mart 1925) je bio austrijski filozof, predavač, umetnik, dramaturg, mislilac i ezoterist. Nakon raskida sa Teozofskim društvom, Rudolf Štajner je osnovao Antropozofsko društvo. Antropozofija bi se mogla okarakterisati kao učenje koje je nastalo iz teozofije, ali koje za razliku od nje navodi Isusa Hrista kao centralnu figuru u procesu dosezanja oslobođenja, spoznaje i jedinstva sa Univerzalnim duhom. Štajner je vrlo često spominjao tri duhovna stanja koja pomažu pri tom psihonautičkom procesu. To su: imaginacija, inspiracija, intuicija. Imaginacija, inspiracija i intuicija su termini koji predstavljaju tehnike koje vode ka višem stepenu otvorenosti percepcije ka onostranim iskustvima i daleko su od prizemnog shvatanja imaginacije, inspiracije i intuicije. Antropozofija se može nazvati i „mističnim hrišćanstvom“, jer ona ima za cilj da otkrije hrišćanske tajne koje su banalizovane ili skrivene. U antropozofiji nema posrednika u vezi između čoveka i Boga. To je jedino Hrist, koji i jeste „mistično sunce“. Za Štajnera je, inače, raspeće Hristovo „misterija univerzuma“. Antropozofija uključuje i karmu u svoj sistem, kao i filozofiju spiritualne evolucije. Četiri znaka Jevanđelista (lav, orao, anđeo i bik) predstavljaju faze u evolucijskom spiritualnom razvoju čoveka. Čovek je spiritualno biće koje je podeljeno na: fizičko telo, eterično telo, astralno telo, ego. Za fizičko telo je vezana nada, za eterično telo ljubav, za astralno vera, a za ego je vezana volja. Glavni centar Antropozofskog društva jeste Dornah (nem. Dornach) u Švajcarskoj, gde se nalazi Geteanum (Goetheanum). Geteanum predstavlja spiritualni centar u kome se antropozofija izučava kroz teoriju i praksu. Osim Geteanuma, širom sveta postoje i drugi antropozofski centri. Štajner je smatrao da će Ahriman (personifikacija zla) biti otelotvoren u SAD. Štajner je definisao antropozofiju na sledeći način: „Antropozofija je put znanja, koji vodi spiritualno u čoveku ka spiritualnom u univerzumu... Antropozofi su oni koji iskuse esencijalnu potrebu samog života, određena pitanja vezana za pitanje prirode ljudskog bića i univerzuma, isto kao što neko iskusi glad ili žeđ.” Uticaj Getea Štajner je zastupao oblik etičkog individualizma, kome je kasnije dodao jednu eksplicitniju crtu spiritualnog. On je izveo svoju epistemologiju iz pogleda Johana Volfganaga Getea na svet, gde mišljenje predstavlja organ percepcije. Kao što oko percipira boje, tako mišljenje percipira ideje. Okultizam Rudolfa Štajnera su dovodili u vezu sa okultnom ložom O. T. O. i austrijskim okultistom Teodorom Rojsom (nem. Theodor Rheuss), kao i engleskim okultistom Alisterom Kraulijem (engl. Aleister Crowley), ali prema istraživanju Pitera Roberta Keniga (nem. Peter Robert Koenig), specijaliste za O. T. O. fenomen, takva veza nikada nije postojala. Štajner vs. Frojd Takođe je poznato da je Štajner teoriju Sigmunda Frojda (nem. Sigmund Freud) o libidu kao pokretaču dubljih psiholoških procesa kod čoveka smatrao smešnom i netačnom. On je isticao da ponašanje čoveka nije uslovljeno nikakvim nesvesnim procesima, niti libidom, već spiritualnim bićem. Štajner je do poslednjeg dana svog života tvrdio da je čovek prvenstveno duhovno biće i da je duhovni svet za njega opipljiv, isto kao i sto isped njega na kome piše. Štajner je tvrdio da čovek uz pomoć razvoja unutarnjeg spiritualnog bića ima mogućnost da zaviri iza vela onostarnog. Na taj način može čitati zapise sa Akaše, tj. kosmičkog kolektivnog pamćenja. Odnos prema nacistima Štajner je bio velika pretnja za nacistički pokret u Nemačkoj, jer je svojim idejama bio u potpunosti suprotan njihovoj doktrini. Već 15. maja 1922. godine pokušan je atentat na Štajnera u hotelu Fir Jarescajten u Minhenu, organizovan od strane nacista, koji je Štajner izbegao. Takođe se smatra da je požar u Geteanumu 31. decembra 1922. godine, u kojem je izgoreo prvi Geteanum centar, bio podmetnut od strane nacista. Trevor Rejvenskroft (engl. Trevor Ravenscroft) u svojoj knjizi Koplje sudbine (engl. The Spear of Destiny) tvrdi da je Štajner imao sposobnost astralne projekcije. Na taj način je lako mogao da vidi planove okultne grupe Tule, koja je stvorila nacističku partiju — NSDAP, tj. Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju, na čelu sa Adolfom Hitlerom. Antisemitizam Na prelasku u 20. vek Štajner je napisao seriju od sedam članaka za Mitteilungen aus dem Verein zur Abwehr des Antisemitismus, magazin koji je bio posvećen borbi protiv antisemitizma, u kome je napadao tadašnji antisemitizam.

Autor - osoba Steiner, Rudolf, 1861-1925 = Štajner, Rudolf, 1861-1925 Naslov Most između univerzalne spiritualnosti i fizičke konstitucije čoveka / Rudolf Štajner ; preveo [s nemačkog] Dragomir Perović Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1988 Izdavanje i proizvodnja Zemun : Arion, 1988 (Beograd : `Kosmos`) Fizički opis 62 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Perović, Dragomir, 1937-2021 = Perović, Dragomir, 1937-2021 Zbirka ǂBiblioteka ǂAstra. ǂkolo ǂ9 ; ǂknj. ǂ50 (broš.) Napomene Prevod dela: The Bridge Between Universal Spirituality and the Physical Constitution of Man / Rudolf Steiner. Predmetne odrednice Antropozofija Rudolf Jozef Lorenc Štajner (nem. Rudolf Joseph Lorenz Steiner; Donji Kraljevec, 25. februar 1861 – 30. mart 1925) je bio austrijski filozof, predavač, umetnik, dramaturg, mislilac i ezoterist. Nakon raskida sa Teozofskim društvom, Rudolf Štajner je osnovao Antropozofsko društvo. Antropozofija bi se mogla okarakterisati kao učenje koje je nastalo iz teozofije, ali koje za razliku od nje navodi Isusa Hrista kao centralnu figuru u procesu dosezanja oslobođenja, spoznaje i jedinstva sa Univerzalnim duhom. Štajner je vrlo često spominjao tri duhovna stanja koja pomažu pri tom psihonautičkom procesu. To su: imaginacija, inspiracija, intuicija. Imaginacija, inspiracija i intuicija su termini koji predstavljaju tehnike koje vode ka višem stepenu otvorenosti percepcije ka onostranim iskustvima i daleko su od prizemnog shvatanja imaginacije, inspiracije i intuicije. Antropozofija se može nazvati i „mističnim hrišćanstvom“, jer ona ima za cilj da otkrije hrišćanske tajne koje su banalizovane ili skrivene. U antropozofiji nema posrednika u vezi između čoveka i Boga. To je jedino Hrist, koji i jeste „mistično sunce“. Za Štajnera je, inače, raspeće Hristovo „misterija univerzuma“. Antropozofija uključuje i karmu u svoj sistem, kao i filozofiju spiritualne evolucije. Četiri znaka Jevanđelista (lav, orao, anđeo i bik) predstavljaju faze u evolucijskom spiritualnom razvoju čoveka. Čovek je spiritualno biće koje je podeljeno na: fizičko telo, eterično telo, astralno telo, ego. Za fizičko telo je vezana nada, za eterično telo ljubav, za astralno vera, a za ego je vezana volja. Glavni centar Antropozofskog društva jeste Dornah (nem. Dornach) u Švajcarskoj, gde se nalazi Geteanum (Goetheanum). Geteanum predstavlja spiritualni centar u kome se antropozofija izučava kroz teoriju i praksu. Osim Geteanuma, širom sveta postoje i drugi antropozofski centri. Štajner je smatrao da će Ahriman (personifikacija zla) biti otelotvoren u SAD. Štajner je definisao antropozofiju na sledeći način: „Antropozofija je put znanja, koji vodi spiritualno u čoveku ka spiritualnom u univerzumu... Antropozofi su oni koji iskuse esencijalnu potrebu samog života, određena pitanja vezana za pitanje prirode ljudskog bića i univerzuma, isto kao što neko iskusi glad ili žeđ.” Uticaj Getea Štajner je zastupao oblik etičkog individualizma, kome je kasnije dodao jednu eksplicitniju crtu spiritualnog. On je izveo svoju epistemologiju iz pogleda Johana Volfganaga Getea na svet, gde mišljenje predstavlja organ percepcije. Kao što oko percipira boje, tako mišljenje percipira ideje. Okultizam Rudolfa Štajnera su dovodili u vezu sa okultnom ložom O. T. O. i austrijskim okultistom Teodorom Rojsom (nem. Theodor Rheuss), kao i engleskim okultistom Alisterom Kraulijem (engl. Aleister Crowley), ali prema istraživanju Pitera Roberta Keniga (nem. Peter Robert Koenig), specijaliste za O. T. O. fenomen, takva veza nikada nije postojala. Štajner vs. Frojd Takođe je poznato da je Štajner teoriju Sigmunda Frojda (nem. Sigmund Freud) o libidu kao pokretaču dubljih psiholoških procesa kod čoveka smatrao smešnom i netačnom. On je isticao da ponašanje čoveka nije uslovljeno nikakvim nesvesnim procesima, niti libidom, već spiritualnim bićem. Štajner je do poslednjeg dana svog života tvrdio da je čovek prvenstveno duhovno biće i da je duhovni svet za njega opipljiv, isto kao i sto ispred njega na kome piše. Štajner je tvrdio da čovek uz pomoć razvoja unutarnjeg spiritualnog bića ima mogućnost da zaviri iza vela onostarnog. Na taj način može čitati zapise sa Akaše, tj. kosmičkog kolektivnog pamćenja. Odnos prema nacistima Štajner je bio velika pretnja za nacistički pokret u Nemačkoj, jer je svojim idejama bio u potpunosti suprotan njihovoj doktrini. Već 15. maja 1922. godine pokušan je atentat na Štajnera u hotelu Fir Jarescajten u Minhenu, organizovan od strane nacista, koji je Štajner izbegao. Takođe se smatra da je požar u Geteanumu 31. decembra 1922. godine, u kojem je izgoreo prvi Geteanum centar, bio podmetnut od strane nacista. Trevor Rejvenskroft (engl. Trevor Ravenscroft) u svojoj knjizi Koplje sudbine (engl. The Spear of Destiny) tvrdi da je Štajner imao sposobnost astralne projekcije. Na taj način je lako mogao da vidi planove okultne grupe Tule, koja je stvorila nacističku partiju – NSDAP, tj. Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju, na čelu sa Adolfom Hitlerom. Antisemitizam Na prelasku u 20. vek Štajner je napisao seriju od sedam članaka za Mitteilungen aus dem Verein zur Abwehr des Antisemitismus, magazin koji je bio posvećen borbi protiv antisemitizma, u kome je napadao tadašnji antisemitizam. MG135 (N)

Naslov Most između univerzalne spiritualnosti i fizičke konstitucije čoveka / Rudolf Štajner ; preveo [s nemačkog] Dragomir Perović Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1988 Izdavanje i proizvodnja Zemun : Arion, 1988 (Beograd : `Kosmos`) Fizički opis 62 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Perović, Dragomir, 1937-2021 = Perović, Dragomir, 1937-2021 Zbirka ǂBiblioteka ǂAstra. ǂkolo ǂ9 ; ǂknj. ǂ50 (broš.) Napomene Prevod dela: The Bridge Between Universal Spirituality and the Physical Constitution of Man / Rudolf Steiner. Predmetne odrednice Antropozofija Rudolf Jozef Lorenc Štajner (nem. Rudolf Joseph Lorenz Steiner; Donji Kraljevec, 25. februar 1861 – 30. mart 1925) je bio austrijski filozof, predavač, umetnik, dramaturg, mislilac i ezoterist. Nakon raskida sa Teozofskim društvom, Rudolf Štajner je osnovao Antropozofsko društvo. Antropozofija bi se mogla okarakterisati kao učenje koje je nastalo iz teozofije, ali koje za razliku od nje navodi Isusa Hrista kao centralnu figuru u procesu dosezanja oslobođenja, spoznaje i jedinstva sa Univerzalnim duhom. Štajner je vrlo često spominjao tri duhovna stanja koja pomažu pri tom psihonautičkom procesu. To su: imaginacija, inspiracija, intuicija. Imaginacija, inspiracija i intuicija su termini koji predstavljaju tehnike koje vode ka višem stepenu otvorenosti percepcije ka onostranim iskustvima i daleko su od prizemnog shvatanja imaginacije, inspiracije i intuicije. Antropozofija se može nazvati i „mističnim hrišćanstvom“, jer ona ima za cilj da otkrije hrišćanske tajne koje su banalizovane ili skrivene. U antropozofiji nema posrednika u vezi između čoveka i Boga. To je jedino Hrist, koji i jeste „mistično sunce“. Za Štajnera je, inače, raspeće Hristovo „misterija univerzuma“. Antropozofija uključuje i karmu u svoj sistem, kao i filozofiju spiritualne evolucije. Četiri znaka Jevanđelista (lav, orao, anđeo i bik) predstavljaju faze u evolucijskom spiritualnom razvoju čoveka. Čovek je spiritualno biće koje je podeljeno na: fizičko telo, eterično telo, astralno telo, ego. Za fizičko telo je vezana nada, za eterično telo ljubav, za astralno vera, a za ego je vezana volja. Glavni centar Antropozofskog društva jeste Dornah (nem. Dornach) u Švajcarskoj, gde se nalazi Geteanum (Goetheanum). Geteanum predstavlja spiritualni centar u kome se antropozofija izučava kroz teoriju i praksu. Osim Geteanuma, širom sveta postoje i drugi antropozofski centri. Štajner je smatrao da će Ahriman (personifikacija zla) biti otelotvoren u SAD. Štajner je definisao antropozofiju na sledeći način: „Antropozofija je put znanja, koji vodi spiritualno u čoveku ka spiritualnom u univerzumu... Antropozofi su oni koji iskuse esencijalnu potrebu samog života, određena pitanja vezana za pitanje prirode ljudskog bića i univerzuma, isto kao što neko iskusi glad ili žeđ.” Uticaj Getea Štajner je zastupao oblik etičkog individualizma, kome je kasnije dodao jednu eksplicitniju crtu spiritualnog. On je izveo svoju epistemologiju iz pogleda Johana Volfganaga Getea na svet, gde mišljenje predstavlja organ percepcije. Kao što oko percipira boje, tako mišljenje percipira ideje. Okultizam Rudolfa Štajnera su dovodili u vezu sa okultnom ložom O. T. O. i austrijskim okultistom Teodorom Rojsom (nem. Theodor Rheuss), kao i engleskim okultistom Alisterom Kraulijem (engl. Aleister Crowley), ali prema istraživanju Pitera Roberta Keniga (nem. Peter Robert Koenig), specijaliste za O. T. O. fenomen, takva veza nikada nije postojala. Štajner vs. Frojd Takođe je poznato da je Štajner teoriju Sigmunda Frojda (nem. Sigmund Freud) o libidu kao pokretaču dubljih psiholoških procesa kod čoveka smatrao smešnom i netačnom. On je isticao da ponašanje čoveka nije uslovljeno nikakvim nesvesnim procesima, niti libidom, već spiritualnim bićem. Štajner je do poslednjeg dana svog života tvrdio da je čovek prvenstveno duhovno biće i da je duhovni svet za njega opipljiv, isto kao i sto ispred njega na kome piše. Štajner je tvrdio da čovek uz pomoć razvoja unutarnjeg spiritualnog bića ima mogućnost da zaviri iza vela onostarnog. Na taj način može čitati zapise sa Akaše, tj. kosmičkog kolektivnog pamćenja. Odnos prema nacistima Štajner je bio velika pretnja za nacistički pokret u Nemačkoj, jer je svojim idejama bio u potpunosti suprotan njihovoj doktrini. Već 15. maja 1922. godine pokušan je atentat na Štajnera u hotelu Fir Jarescajten u Minhenu, organizovan od strane nacista, koji je Štajner izbegao. Takođe se smatra da je požar u Geteanumu 31. decembra 1922. godine, u kojem je izgoreo prvi Geteanum centar, bio podmetnut od strane nacista. Trevor Rejvenskroft (engl. Trevor Ravenscroft) u svojoj knjizi Koplje sudbine (engl. The Spear of Destiny) tvrdi da je Štajner imao sposobnost astralne projekcije. Na taj način je lako mogao da vidi planove okultne grupe Tule, koja je stvorila nacističku partiju – NSDAP, tj. Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju, na čelu sa Adolfom Hitlerom. Antisemitizam Na prelasku u 20. vek Štajner je napisao seriju od sedam članaka za Mitteilungen aus dem Verein zur Abwehr des Antisemitismus, magazin koji je bio posvećen borbi protiv antisemitizma, u kome je napadao tadašnji antisemitizam.

Rudolf Steiner – Ausgewählte Werke Rutolf Štajner – Izabrana dela na nemačkom (knjige br. 1, 2, 5 i 6) Izdavač: ‎ FISCHER Taschenbuch (1 Jan. 1985) Format: 19 x 12,5 cm Povez: Broširano 1. Die Mystik im Aufgange des neuzeitlichen Geisteslebens und ihr Verhältnis zur modernen Weltanschauung. 2. Die Philosophie der Freiheit. Grundzüge einer modernen Weltanschauung 3. Die Geheimwissenschaft im Umriss 4. Die Kernpunkte der Sozialen Frage in den Lebensnotwendigkeiten der Gegenwart und Zukunft Rudolf Jozef Lorenc Štajner (nem. Rudolf Joseph Lorenz Steiner; Donji Kraljevec, 25. februar 1861 – 30. mart 1925) je bio austrijski filozof, predavač, umetnik, dramaturg, mislilac i ezoterist. Nakon raskida sa Teozofskim društvom, Rudolf Štajner je osnovao Antropozofsko društvo. Antropozofija bi se mogla okarakterisati kao učenje koje je nastalo iz teozofije, ali koje za razliku od nje navodi Isusa Hrista kao centralnu figuru u procesu dosezanja oslobođenja, spoznaje i jedinstva sa Univerzalnim duhom. Štajner je vrlo često spominjao tri duhovna stanja koja pomažu pri tom psihonautičkom procesu. To su: imaginacija, inspiracija, intuicija. Imaginacija, inspiracija i intuicija su termini koji predstavljaju tehnike koje vode ka višem stepenu otvorenosti percepcije ka onostranim iskustvima i daleko su od prizemnog shvatanja imaginacije, inspiracije i intuicije. Antropozofija se može nazvati i „mističnim hrišćanstvom“, jer ona ima za cilj da otkrije hrišćanske tajne koje su banalizovane ili skrivene. U antropozofiji nema posrednika u vezi između čoveka i Boga. To je jedino Hrist, koji i jeste „mistično sunce“. Za Štajnera je, inače, raspeće Hristovo „misterija univerzuma“. Antropozofija uključuje i karmu u svoj sistem, kao i filozofiju spiritualne evolucije. Četiri znaka Jevanđelista (lav, orao, anđeo i bik) predstavljaju faze u evolucijskom spiritualnom razvoju čoveka. Čovek je spiritualno biće koje je podeljeno na: fizičko telo, eterično telo, astralno telo, ego. Za fizičko telo je vezana nada, za eterično telo ljubav, za astralno vera, a za ego je vezana volja. Glavni centar Antropozofskog društva jeste Dornah (nem. Dornach) u Švajcarskoj, gde se nalazi Geteanum (Goetheanum). Geteanum predstavlja spiritualni centar u kome se antropozofija izučava kroz teoriju i praksu. Osim Geteanuma, širom sveta postoje i drugi antropozofski centri. Štajner je smatrao da će Ahriman (personifikacija zla) biti otelotvoren u SAD. Štajner je definisao antropozofiju na sledeći način: „Antropozofija je put znanja, koji vodi spiritualno u čoveku ka spiritualnom u univerzumu... Antropozofi su oni koji iskuse esencijalnu potrebu samog života, određena pitanja vezana za pitanje prirode ljudskog bića i univerzuma, isto kao što neko iskusi glad ili žeđ.” Uticaj Getea Štajner je zastupao oblik etičkog individualizma, kome je kasnije dodao jednu eksplicitniju crtu spiritualnog. On je izveo svoju epistemologiju iz pogleda Johana Volfganaga Getea na svet, gde mišljenje predstavlja organ percepcije. Kao što oko percipira boje, tako mišljenje percipira ideje. Okultizam Rudolfa Štajnera su dovodili u vezu sa okultnom ložom O. T. O. i austrijskim okultistom Teodorom Rojsom (nem. Theodor Rheuss), kao i engleskim okultistom Alisterom Kraulijem (engl. Aleister Crowley), ali prema istraživanju Pitera Roberta Keniga (nem. Peter Robert Koenig), specijaliste za O. T. O. fenomen, takva veza nikada nije postojala. Štajner vs. Frojd Takođe je poznato da je Štajner teoriju Sigmunda Frojda (nem. Sigmund Freud) o libidu kao pokretaču dubljih psiholoških procesa kod čoveka smatrao smešnom i netačnom. On je isticao da ponašanje čoveka nije uslovljeno nikakvim nesvesnim procesima, niti libidom, već spiritualnim bićem. Štajner je do poslednjeg dana svog života tvrdio da je čovek prvenstveno duhovno biće i da je duhovni svet za njega opipljiv, isto kao i sto ispred njega na kome piše. Štajner je tvrdio da čovek uz pomoć razvoja unutarnjeg spiritualnog bića ima mogućnost da zaviri iza vela onostarnog. Na taj način može čitati zapise sa Akaše, tj. kosmičkog kolektivnog pamćenja. Odnos prema nacistima Štajner je bio velika pretnja za nacistički pokret u Nemačkoj, jer je svojim idejama bio u potpunosti suprotan njihovoj doktrini. Već 15. maja 1922. godine pokušan je atentat na Štajnera u hotelu Fir Jarescajten u Minhenu, organizovan od strane nacista, koji je Štajner izbegao. Takođe se smatra da je požar u Geteanumu 31. decembra 1922. godine, u kojem je izgoreo prvi Geteanum centar, bio podmetnut od strane nacista. Trevor Rejvenskroft (engl. Trevor Ravenscroft) u svojoj knjizi Koplje sudbine (engl. The Spear of Destiny) tvrdi da je Štajner imao sposobnost astralne projekcije. Na taj način je lako mogao da vidi planove okultne grupe Tule, koja je stvorila nacističku partiju — NSDAP, tj. Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju, na čelu sa Adolfom Hitlerom. Antisemitizam Na prelasku u 20. vek Štajner je napisao seriju od sedam članaka za Mitteilungen aus dem Verein zur Abwehr des Antisemitismus, magazin koji je bio posvećen borbi protiv antisemitizma, u kome je napadao tadašnji antisemitizam. MG136

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Autor - osoba Steiner, Rudolf, 1861-1925 = Štajner, Rudolf, 1861-1925 Naslov Most između univerzalne spiritualnosti i fizičke konstitucije čoveka / Rudolf Štajner ; preveo [s nemačkog] Dragomir Perović Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1988 Izdavanje i proizvodnja Zemun : Arion, 1988 (Beograd : `Kosmos`) Fizički opis 62 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Perović, Dragomir, 1937-2021 = Perović, Dragomir, 1937-2021 Zbirka ǂBiblioteka ǂAstra. ǂkolo ǂ9 ; ǂknj. ǂ50 (broš.) Napomene Prevod dela: The Bridge Between Universal Spirituality and the Physical Constitution of Man / Rudolf Steiner. Predmetne odrednice Antropozofija Rudolf Jozef Lorenc Štajner (nem. Rudolf Joseph Lorenz Steiner; Donji Kraljevec, 25. februar 1861 – 30. mart 1925) je bio austrijski filozof, predavač, umetnik, dramaturg, mislilac i ezoterist. Nakon raskida sa Teozofskim društvom, Rudolf Štajner je osnovao Antropozofsko društvo. Antropozofija bi se mogla okarakterisati kao učenje koje je nastalo iz teozofije, ali koje za razliku od nje navodi Isusa Hrista kao centralnu figuru u procesu dosezanja oslobođenja, spoznaje i jedinstva sa Univerzalnim duhom. Štajner je vrlo često spominjao tri duhovna stanja koja pomažu pri tom psihonautičkom procesu. To su: imaginacija, inspiracija, intuicija. Imaginacija, inspiracija i intuicija su termini koji predstavljaju tehnike koje vode ka višem stepenu otvorenosti percepcije ka onostranim iskustvima i daleko su od prizemnog shvatanja imaginacije, inspiracije i intuicije. Antropozofija se može nazvati i „mističnim hrišćanstvom“, jer ona ima za cilj da otkrije hrišćanske tajne koje su banalizovane ili skrivene. U antropozofiji nema posrednika u vezi između čoveka i Boga. To je jedino Hrist, koji i jeste „mistično sunce“. Za Štajnera je, inače, raspeće Hristovo „misterija univerzuma“. Antropozofija uključuje i karmu u svoj sistem, kao i filozofiju spiritualne evolucije. Četiri znaka Jevanđelista (lav, orao, anđeo i bik) predstavljaju faze u evolucijskom spiritualnom razvoju čoveka. Čovek je spiritualno biće koje je podeljeno na: fizičko telo, eterično telo, astralno telo, ego. Za fizičko telo je vezana nada, za eterično telo ljubav, za astralno vera, a za ego je vezana volja. Glavni centar Antropozofskog društva jeste Dornah (nem. Dornach) u Švajcarskoj, gde se nalazi Geteanum (Goetheanum). Geteanum predstavlja spiritualni centar u kome se antropozofija izučava kroz teoriju i praksu. Osim Geteanuma, širom sveta postoje i drugi antropozofski centri. Štajner je smatrao da će Ahriman (personifikacija zla) biti otelotvoren u SAD. Štajner je definisao antropozofiju na sledeći način: „Antropozofija je put znanja, koji vodi spiritualno u čoveku ka spiritualnom u univerzumu... Antropozofi su oni koji iskuse esencijalnu potrebu samog života, određena pitanja vezana za pitanje prirode ljudskog bića i univerzuma, isto kao što neko iskusi glad ili žeđ.” Uticaj Getea Štajner je zastupao oblik etičkog individualizma, kome je kasnije dodao jednu eksplicitniju crtu spiritualnog. On je izveo svoju epistemologiju iz pogleda Johana Volfganaga Getea na svet, gde mišljenje predstavlja organ percepcije. Kao što oko percipira boje, tako mišljenje percipira ideje. Okultizam Rudolfa Štajnera su dovodili u vezu sa okultnom ložom O. T. O. i austrijskim okultistom Teodorom Rojsom (nem. Theodor Rheuss), kao i engleskim okultistom Alisterom Kraulijem (engl. Aleister Crowley), ali prema istraživanju Pitera Roberta Keniga (nem. Peter Robert Koenig), specijaliste za O. T. O. fenomen, takva veza nikada nije postojala. Štajner vs. Frojd Takođe je poznato da je Štajner teoriju Sigmunda Frojda (nem. Sigmund Freud) o libidu kao pokretaču dubljih psiholoških procesa kod čoveka smatrao smešnom i netačnom. On je isticao da ponašanje čoveka nije uslovljeno nikakvim nesvesnim procesima, niti libidom, već spiritualnim bićem. Štajner je do poslednjeg dana svog života tvrdio da je čovek prvenstveno duhovno biće i da je duhovni svet za njega opipljiv, isto kao i sto ispred njega na kome piše. Štajner je tvrdio da čovek uz pomoć razvoja unutarnjeg spiritualnog bića ima mogućnost da zaviri iza vela onostarnog. Na taj način može čitati zapise sa Akaše, tj. kosmičkog kolektivnog pamćenja. Odnos prema nacistima Štajner je bio velika pretnja za nacistički pokret u Nemačkoj, jer je svojim idejama bio u potpunosti suprotan njihovoj doktrini. Već 15. maja 1922. godine pokušan je atentat na Štajnera u hotelu Fir Jarescajten u Minhenu, organizovan od strane nacista, koji je Štajner izbegao. Takođe se smatra da je požar u Geteanumu 31. decembra 1922. godine, u kojem je izgoreo prvi Geteanum centar, bio podmetnut od strane nacista. Trevor Rejvenskroft (engl. Trevor Ravenscroft) u svojoj knjizi Koplje sudbine (engl. The Spear of Destiny) tvrdi da je Štajner imao sposobnost astralne projekcije. Na taj način je lako mogao da vidi planove okultne grupe Tule, koja je stvorila nacističku partiju – NSDAP, tj. Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju, na čelu sa Adolfom Hitlerom. Antisemitizam Na prelasku u 20. vek Štajner je napisao seriju od sedam članaka za Mitteilungen aus dem Verein zur Abwehr des Antisemitismus, magazin koji je bio posvećen borbi protiv antisemitizma, u kome je napadao tadašnji antisemitizam.

Плетеные изделия ,Ф. Никулин, В. Бочаров, В Железнов TEHNOLOGIJA IZRADE. /////////////// ПЛЕТЕНЫЕ ИЗДЕЛИЯ Авторы Федор Никулин, Владимир Бочаров, Виктор Железнов Плетеные изделия В книге обобщен опыт организации производства плетеных изделий из ивового прута в Ивантеевском лесном селекционном опытно-показательном питомнике. Описаны соответствующие техника и технология - от способов выращивания ивового прута на промышленных плантациях, заготовки и обработки сырья до приемов изготовления различных изделий. Рассмотрены такие важные вопросы, как разработка новых образцов изделий, организация рабочего места и производительность труда, себестоимость продукции и организация ее сбыта, рентабельность производства. Книга иллюстрирована фотографиями изделий, лучших образцов товаров народного потребления. О книге Предисловие История и современное состояние промысла Зарождение и развитие промысла Современное состояние промысла Сырьевая база Ивовое сырье Выбор и организация территории Предпосадочная обработка почвы Машины и орудия для предпосадочной обработки почвы Виды и сорта ив, рекомендуемые для закладки плантаций Способы размножения ив Заготовка и хранение черенков Время и способы посадки Уход за плантацией Заготовка, хранение и учет зеленого прута Производительность и рентабельность плантаций Очистка ивового прута от коры Сортировка, учет и хранение белого прута Выход белого прута из неокоренного зеленого Изготовление пластин, шин и лент Рентабельность производства белого прута Другие виды растительного сырья Техника и технология плетения Инструменты и оборудование Виды и способы плетения Корзиночные изделия Плетеные изделия для аранжировки цветами Сувенирно-подарочные изделия из ивового прута Сувенирно-подарочные изделия из ивового прута в сочетании с берестой Плетеная мебель Виды и конструкции плетеной мебели Основные технические требования к материалу и конструкции мебели Шаблоны для изготовления гнутых деталей Мебель для взрослых Столы Кресла и стулья Диваны Кресла-качалки Детская плетеная мебель Кресла и диваны Столы Кроватки и оградки для детей Игрушки Окрашивание материалов и готовых изделий Художественное воплощение замысла Список литературы Источник: Никулин Ф.М., Бочаров В.С., Железнов В.П. `Плетеные изделия` - Москва: Лесная промышленность, 1982 - с.175 Забыть про серые рабочие будни помогут чувственные путаны со страницы prostitutkipitera.me, и клиент всегда останется доволен. ------------------------------ Вицкер роба Књига сумира искуство организовања производње врбовог дрвета из врбовог штапа у Ивантеевски Форест Елецтион Екпериментал Нурсери. Описане су одговарајуће технике и технологије - од метода повећања врбе на индустријским плантажама, припреме и прераде сировина до метода производње различитих производа. Разматрана су тако важна питања као што су развој нових узорака производа, организација радног места и продуктивност рада, трошкови производње и организација његове продаје, профитабилност производње. Књига је илустрована фотографијама производа, најбољим узорцима робе широке потрошње. О књизи Предговор Историја и садашње стање рибарства Порекло и развој рибарства Садашње стање рибарства База сировина Виллов сировине Избор и организација територије Посредовање култивације тла Машине и уређаји за узгој тла Врсте и сорте врба, препоручене за садњу Начини репродукције врба Припрема и чување сјеча Време и начини садње Брига о плантажама Набавка, складиштење и рачуноводство зеленог штапа Продуктивност и профитабилност плантажа Чишћење врбе од кора Сортирање, књиговодство и складиштење бијеле шипке Излаз бијелог штапа из зеленог корена Израда плоча, гума и трака Профитабилност производње белих шипки Друге врсте биљних сировина Техника и технологија ткања Алати и опрема Врсте и начини ткања Кошаркашки производи Вицкерворк за уређење цвијећа Сувенири и поклони од врбових врећа Сувенири и поклони од врбовог врећа у комбинацији са брезовом коре Вицкер намештај Врсте и дизајн плетеног намештаја Основни технички захтеви за материјал и дизајн намештаја Узорци за производњу савијених делова Намештај за одрасле Табеле Столице и столице Софас Столне столице Дечији плетени намјештај Фотеље и софе Табеле Дечији кревет и ограде за децу Играчке Обрада материјала и готових производа Уметничко остварење плана Референце Извор: Никулин ФМ, Боцхаров ВС, Зхелезнов ВП `Вицкерворк` - Москва: шумарство, 1982 - стр.175 Да заборавите на сиве радне дане помоћи ће вам сензуална конфузија са странице проституткипитера.ме, а клијент ће увек бити задовољни. ------------------- Обобщен опыт организации производства плетеных изделий из ивового прута в Ивантеевском лесном селекционном опытно-показательном питомнике. Описаны соответствующие техника и технология - от способов выращивания ивового прута на промышленных плантациях, заготовки и обработки сырья до приемов изготовления различных изделий. Рассмотрены также важные вопросы, как разработка новых образцов изделий, организация рабочего места и производительность труда, себестоимость продукции и организация ее сбыта, рентабельность производства. Книга иллюстрирована фотографиями изделий, лучших образцов товаров народного потребления. Для ИТР цехов товаров народного потребления лесохозяйственных предприятий. ----------------- Искуство организовања производње плетивача из врбовог штапа генерализовано је у Ивантеевском експерименталном расаднику за селекцију шума. Описане су одговарајуће технике и технологије - од метода повећања врбе на индустријским плантажама, припреме и прераде сировина до метода производње различитих производа. Разматрана су и важна питања, као што су развој нових узорака производа, организација радног места и продуктивност рада, трошкови производње и организација његове продаје, профитабилност производње. Књига је илустрована фотографијама производа, најбољим узорцима робе широке потрошње. За инжињеријско одељење продавница робе широке потрошње шумарских предузећа. Knjiga u PERFEKTNOM stanju Stanje```10``` -----------------------⭐️ Knjiga je ,na RUSKOM jeziku L2 ovde jedna sigurno ,1k Na jednom od ova dva mesta numerisana L2

Floyd Patterson (with Milton Gross) - Victory over myself Bernard Geis Associates, Random house, 1962. Prvo izdanje / First edition Tvrd povez, zastitni omot pohaban i lepljen za knjigu, 244 strane, ilustrovano, rashod Americke citaonice (sto ce reci da je knjiga pecatirana). SVE KNJIGE PRVOG IZDANJE IMAJU POTPIS FLOJDA PETERSONA, SREBRNIM MASTILOM NA CRNOM FORZECU! Potpis, autogram Flojda Petersona. U trenutku kada je osvojio titulu u teškoj kategoriji bio je najmlađi bokser kome je to pošlo za rukom, kasnije su njegov rekord oborili Mohamed Ali i Majk Tajson, ali će Peterson zauvek ostati upamćen kao prvi bokser koji je uspeo da povrati titulu u teškoj kategoriji. Postao je svetski šampion 1956, kada je u meču za upražnjenu titulu zbog povlačenja Rokija Marćana, nokautirao Arčija Mura. Izgubio je pojas 1959, pošto ga je na `Jenki stadionu` u Njujorku nokautirao Ingemar Johanson. Peterson mu je uzvratio istom merom godinu dana kasnije, a onda je, u trećem meču, posle devet meseci, nokautirao Šveđanina još jednom. Konačno, titulu mu je oduzeo Soni Liston, 1962. godine i to posle nokauta u prvoj rundi u Čikagu. Do povlačenja 1972. godine, Flojd Peterson je imao još tri prilike da povrati titulu u teškoj kategoriji, ali su ga u tome sprečili Liston - još jednom i Mohamed Ali - dva puta. U poslednjoj borbi u karijeri, Ali ga je pobedio tehničkim nokautom u sedmoj rundi. Flojd Peterson je profesionalnu karijeru okončao sa skorom od 55 pobeda (40 nokautom), 8 poraza i jednim nerešenim ishodom. Kao amater, osvojio je zlatnu medalju na Olimpijskim igrama u Helsinkiju 1952. godine, ali u lakoteškoj kategoriji, u kojoj je boksovao i kao profesionalac do 1956. Floyd Patterson (January 4, 1935 – May 11, 2006) was an American professional boxer who competed from 1952 to 1972, and twice reigned as the world heavyweight champion between 1956 and 1962. At the age of 21, he became the youngest boxer in history to win the title, and was also the first heavyweight to regain the title after losing it. As an amateur, he won a gold medal in the middleweight division at the 1952 Summer Olympics. He is recognised as one of the best heavyweights of all time.[4][5][6] In 1956 and 1960, Patterson was voted Fighter of the Year by The Ring magazine and the Boxing Writers Association of America. He was inducted into the International Boxing Hall of Fame in 1991. Early life Born January 4, 1935,[7] into a poor family in Waco, North Carolina, Patterson was one of eleven children. Savannah Joe Patterson was his first cousin from out of Arkansas, he went and visited during the early summer years. He experienced an insular and troubled childhood. His family moved to Brooklyn, New York, where Floyd was a truant and a petty thief. At age 10, he was sent to the Wiltwyck School for Boys, a reform school in West Park, New York, which he credited with turning his life around. He stayed there for almost two years. He attended high school in New Paltz, New York, where he succeeded in all sports.[8] Patterson took up boxing at age fourteen, and was training with the Bedford-Stuyvesant Boxing Association Gym.[9] Three years later, he won the gold medal in the 1952 Helsinki Olympics as a middleweight. In 1952, he won the National Amateur Middleweight Championship and New York Golden Gloves Middleweight Championship.[10] At that time he was spotted by Cus D`Amato, and trained at the Gramercy Gym. Patterson`s younger brother Raymond (born 1942) also became a professional heavyweight boxer and has lived in Gothenburg, Sweden, since 1965 and has worked as a truck driver at Volvo Lastvagnar after his boxing career.[11] Olympic results Round of 16: Defeated Omar Tebakka (France) on points, 3–0 Quarterfinal: Defeated Leonardus Jansen (Netherlands) by a first-round stoppage Semifinal: Defeated Stig Sjölin (Sweden) by disqualification in the third round Defeated Vasile Tiță (Romania) by a first-round knockout Patterson`s amateur record was 40 wins (37 by knockout) and 4 defeats. Patterson carried his hands higher than most boxers, in front of his face. Sportswriters called Patterson`s style a `peek-a-boo` stance. Professional career Patterson turned pro and steadily rose through the ranks, his only early defeat being an eight-round decision to former light heavyweight champion Joey Maxim on June 7, 1954, at the Eastern Parkway Arena in Brooklyn, New York. Championship Patterson in 1957 Although Patterson fought around the light heavyweight limit for much of his early career, he and manager Cus D`Amato always had plans to fight for the Heavyweight Championship. In fact, D`Amato made these plans clear as early as 1954, when he told the press that Patterson was aiming for the heavyweight title.[12] However, after Rocky Marciano announced his retirement as World Heavyweight Champion on April 27, 1956, Patterson was ranked by The Ring magazine as the top light heavyweight contender. After Marciano`s announcement, Jim Norris of the International Boxing Club stated that Patterson was one of the six fighters who would take part in an elimination tournament to crown Marciano`s successor. The Ring then moved Patterson into the heavyweight rankings, at number five.[13] Patterson vs. Moore After beating Tommy `Hurricane` Jackson in an elimination fight, Patterson faced Light Heavyweight Champion Archie Moore on November 30, 1956, for the World Heavyweight Championship. He beat Moore by a knockout in five rounds and became the youngest World Heavyweight Champion in history, at the age of 21 years, 10 months, 3 weeks and 5 days. He was the first Olympic gold medalist to win a professional heavyweight title. Ingemar Johansson knocks out Floyd Patterson and becomes boxing heavyweight champion of the world, June 26, 1959. Patterson vs. Johansson I, II & III After a series of defenses against fringe contenders (Hurricane Jackson, Pete Rademacher, Roy Harris,[14] and Brian London), Patterson met Ingemar Johansson of Sweden, the number one contender, in the first of three fights. Johansson triumphed over Patterson on June 26, 1959, with the referee Ruby Goldstein stopping the fight in the third round after the Swede had knocked Patterson down seven times. Johansson became Sweden`s first World Heavyweight Champion, thus becoming a national hero as the first European to defeat an American for the title since 1933. Patterson knocked out Johansson in the fifth round of their rematch on June 20, 1960, to become the first man in history to regain the Undisputed World Heavyweight Championship. Johansson hit the canvas hard, seemingly out before he landed flat on his back. With glazed eyes, blood trickling from his mouth and his left foot quivering, he was counted out. Johansson lay unconscious for five minutes before he was helped onto a stool. A third fight between them was held on March 13, 1961, and while Johansson put Patterson on the floor, Patterson retained his title by knockout in the sixth round to win the rubber match in which Patterson was decked twice and Johansson once, in the first round. Johansson had landed both right hands over Floyd`s left jab. After getting up from the second knockdown, Floyd abandoned his jab and connected with a left hook that knocked down Johansson. After that, Patterson came on with a strong body attack that wore down Johansson. In the sixth round, Johansson caught Patterson with a solid right. But the power in Johansson`s punches was gone. Patterson won the fight in the sixth round by knockout.[15] After the third Johansson fight, Patterson defended the title in Toronto on December 4 against Tom McNeeley and retained the title with a fourth-round knockout.[16][17] However he did not fight number-one contender Sonny Liston. This was due in part to Cus D`Amato, who did not want Patterson in the ring with a boxer with mob connections. As a result, D`Amato turned down any challenges involving the IBC. Eventually, due to a monetary dispute with Jimmy Jacobs, Patterson removed D`Amato from handling his business affairs and agreed to fight Liston. Patterson vs. Liston I & II Leading up to the fight, Liston was the major betting-line favorite, though Sports Illustrated predicted that Patterson would win in 15 rounds. Jim Braddock, Jersey Joe Walcott, Ezzard Charles, Rocky Marciano and Ingemar Johansson picked Patterson to win. The fight also carried a number of social implications. Liston`s connections with the mob were well known and the NAACP was concerned about having to deal with Liston`s visibility as World Champion and had encouraged Patterson not to fight Liston, fearing that a Liston victory would tarnish the civil rights movement.[18] Patterson said John F. Kennedy also did not want him to fight Liston.[19] Patterson lost his title to Liston in Chicago on September 25, 1962, by a first-round knockout in front of 18,894 fans. The two fighters were a marked contrast. In the ring, Liston`s size and power proved too much for Patterson`s guile and agility. However, Patterson did not use his speed to his benefit. According to Sports Illustrated writer Gilbert Rogin, Patterson did not punch enough and frequently tried to clinch with Liston. Liston battered Patterson with body shots and then shortened up and connected with two double hooks high on the head. The result at the time was the third-fastest knockout in boxing history.[20] After being knocked out, Patterson left Comiskey Park in Chicago wearing dark glasses and a fake beard for the drive back to New York. After the fight, questions were raised on whether the fight was fixed to set up a more lucrative rematch. Overnight, Patterson seemed to lose his public support as a result of his swift knockout.[21] Despite the defeat, Patterson won $2 million, to be paid over 17 years.[22] The rematch was set for April 1963; however, Liston injured his knee swinging a golf club and the fight was delayed three months to July 22. In Las Vegas that night, Patterson attempted to become the first boxer to win the heavyweight title three times, but Liston once again knocked him out in the first round. Patterson lasted four seconds longer than in the first bout. After the title Following these defeats, Patterson went through a depression. However, he eventually recovered and began winning fights again, including top victories over Eddie Machen and George Chuvalo; the Chuvalo match won The Ring`s `Fight of the Year` award.[23] Muhammad Ali Patterson was now the number-one challenger for the title held by Muhammad Ali. On November 22, 1965, in Las Vegas, in yet another attempt to be the first to win the world heavyweight title three times, he went into the fight with an injured sacro­iliac joint in a bout in which Ali was clearly dominant.[24] Ali called Patterson an `Uncle Tom` for refusing to call him Muhammad Ali (Patterson continued to call him Cassius Clay) and for his outspokenness against black Muslims.[25] Before the match, Patterson had said: `This fight is a crusade to reclaim the title from the Black Muslims. As a Catholic, I am fighting Clay as a patriotic duty. I am going to return the crown to America.` Instead of scoring a quick knockout, Ali mocked, humiliated and punished Patterson throughout the fight but was unable to knock him out before the referee finally stopped the fight in the 12th round.[26][27] End of career Patterson remained a legitimate contender. In 1966 he traveled to England and knocked out British boxer Henry Cooper in just four rounds at Wembley Stadium. Patterson tried his hand at acting. He is seen in this 1968 The Wild Wild West episode as a landowner who is in danger of losing his property.[28] When Ali was stripped of his title for refusing induction into the military, the World Boxing Association staged an eight-man tournament to determine his successor. Patterson fought Jerry Quarry to a draw in 1967. In a rematch four months later, Patterson lost a controversial 12-round decision to Quarry. Subsequently, in a third and final attempt at winning the title a third time, Patterson lost a controversial 15-round referee`s decision to Jimmy Ellis in Stockholm, in 1968, despite breaking Ellis`s nose and scoring a disputed knockdown. In September 1969 he divorced his first wife, Sandra Hicks Patterson, who wanted him to quit boxing, while he still had hopes for another title shot. Patterson continued on, defeating Oscar Bonavena in a close fight over ten rounds in early 1972. At age 37, Patterson was stopped after seven rounds with a cut eye while still competitive in a rematch with Muhammad Ali for the NABF heavyweight title on September 20, 1972.[29] The defeat proved to be Patterson`s last fight, although there was never an announcement of retirement. Retired life In retirement, he and Ingemar Johansson became good friends who flew across the Atlantic to visit each other every year and he served two terms as chairman of the New York State Athletic Commission.[30] He was also inducted into the International Boxing Hall of Fame in 1991.[31] Patterson lived in New Paltz, New York, for many years with his second wife, Janet Seaquist.[32] They had two daughters, Jennifer and Janene.[33] In 1982 and 1983 he ran the Stockholm Marathon together with Ingemar Johansson.[34] He completed the 1983 New York City Marathon in 3:35:27.[35] His adopted son, Tracy Harris Patterson, was a world champion boxer in the 1990s and was trained by Floyd during part of his career. They are the first father and son to win world titles in boxing.[36] Floyd also trained Canadian heavyweight Donovan `Razor` Ruddock in 1992 for his fights with Greg Page, Phil Jackson, and Lennox Lewis.[37] The New Paltz High School football field was named `Floyd Patterson Field` in 1985.[38] Death Floyd Patterson`s grave Patterson suffered from Alzheimer`s disease and prostate cancer in his final years. He died at home in New Paltz, on May 11, 2006, at the age of 71.[39] His body was buried at New Paltz Rural Cemetery in New Paltz, Ulster County, New York.[40][41] Quotes `It`s easy to do anything in victory. It`s in defeat that a man reveals himself.`[42] `They said I was the fighter who got knocked down the most, but I also got up the most.`[43] (This quote was used in the tenth episode of the 2009 TV series V.) `When you have millions of dollars, you have millions of friends.`[44] On boxing: `It`s like being in love with a woman. She can be unfaithful, she can be mean, she can be cruel, but it doesn`t matter. If you love her, you want her, even though she can do you all kinds of harm. It`s the same with me and boxing. It can do me all kinds of harm but I love it.`[45]

492 strane Vladimir Cvetković(autor) Izdavač: Institut za filozofiju i društvenu teoriju Knjiga predstavlja autorov desetogodišnji istraživački rad na delu Justina Popovića. Posle Prologa u kome se objašnjava geneza knjige, čitalac se uvodi u Justinov život i spise, pa se potom hronološki prate izvori Justinove inspiracije i stavljaju u odgovarajući istorijski kontekst. Tako saznajemo na koji način je on Sveto Pismo živeo i tumačio od najranijeg detinjstva. Autor se fokusira na odnos koji Justin ima sa svojim mentorom Nikolajem Velimirovićem i pokazuje kako ga Justin prati u pogledu: kritike nacionalizma u Crkvi, naslanjanja na rusku filozofsku misao, kritiku evropskog humanizma i razvijanja ideje Svetosavlja. Rekonstruiše se Justinov put od Petrograda i Oksforda, preko Sremskih Karlovaca, Atine i Bitolja do Beograda, pokazujući kako Justin stvara filozofsko-bogoslovsku sintezu od „školske” teologije, ruske religijske filozofije i misli drevnih Otaca Crkve. U pogledu ekumenskih tendencija, analizira se Justinov odnos prema drugim nepravoslavnim crkvama i tradicijama, prateći njegove ideje od Oksfordskih spisa do predstavki pisanih Sinodu SPC. Recepcija se usredsređuje na razvoj Justinovih ideja kako kod direktnih Justinovih učenika, danas episkopa SPC, tako i kod inostranih autora. Na taj način, knjiga jeste istorijski pregled Justinovog života sa fokusom na teme njegovog akademskog interesovanja, ali je istovremeno i uvid i evropske i svetske događaje XX veka koji se prelamaju u njegovom delu. ПРОЛОГ I ЖИВОТ И ДЕЛО 1. Монах: завештање руске религијске ренесансе.... живот ................ живот ................ лавна философија Истине лавна философија Истине 4. Мученик: светосавље, Други светски рат и долазак комунизма ..... 5. Исповедник православља: Житија Светих и Догматика. II ЈУСТИН КАО ЕВАНЂЕОСКИ БОГОСЛОВ 1. Јустиново еванђеоско образовање ...... 2. Лична искуственост Светог писма .. 3. Свеобухватност Еванђеља 4. Еванђеље и еванђеоске врлине ......................... 5. Еванђеље и спасење ................................... 6. Еванђеоски дар отројичења .... 7. Закључак ... III НА ТРАГУ ВЕЛИКОГ УЧИТЕЉА: НИКОЛАЈ ВЕЛИМИРОВИЋ 1. Историјске прилике и национални идентитет Цркве ..... 2. Потреба за новим промишљањем Цркве ............... 3. Критика национализма и нова српска еклисиологија..... 4. Конструкција Европе и контранаратив.................. 5. Премодерна и модерна 6. Слика и идентитет Европе и Цркве у постмодерном огледалу 7. Светосавље, историјски ревизионизам и култура сећања . 8. Философија живота и светосавље ...................... 9. Светосавље, православље и хришћански универзализам.. 10. Закључак IV ЈУСТИН КАО БОГОСЛОВ СИНТЕЗЕ 1. Руска религијска филозофија и неопатристичка синтеза .. 2. Личност 2.1. Личност и познање: Макарије Египатски ............ 3. Интегрално или „живо“ сазнањe ....................... 4. Богочовек и богочовештво ............................ 4.1. Јустинов Богочовек ................................ 4.2. Богочовек унутар христологије и сотирилогије ...... 4.3. Тајна Христова .................................... 5. Свејединство и саборност.............................. 5.1. Јустин Поповић и Максим Исповедник .............. 5.2. Аналогија круга: Богочовек као центар свега створеног и критика хуманизма................ 5.3. Превазилажење подела у створеној природи......... 6. Саборност и сабрање ума .............................. 6.1. Јустин Поповић и Григорије Палама ................ 6.2. Паламитско богословље у Молитвеном дневнику .... 6.3. Палама у Јустиновој Догматици .................... 7. Закључак . V ЈУСТИН КАО ЕКУМЕНСКИ БОГОСЛОВ 1. Јустинови рани екуменски ставови .. 1.1. Оксфордска BLitt дисертација и критика западног хришћанства .... 1.2. Часопис Хришћански живот: између критике римокатолицизма и благонаклоности према англиканизму................................. 1.3. Критика папства ...... 1.4. Благонаклоност према Англиканској цркви и осталим протестантским црквама ...................... 1.5. Цариградски патријарх Мелетије IV Метаксакис, Свеправославни конгрес и политички екуменизам 2. Средњи период: православна црква и светосавље ........ 2.1. Православна култура vs. Црква ..................... 2.2. Римокатолицизам и православље у Југославији ...... 2.3. Светосавље као платформа за црквено уједињење: Николај Велимировић......................... 2.4. Јустин и „црна интернационала“ .................... 3. Позни екуменски погледи: богочовечански или православни екуменизам против хумaнистичког екуменизма . 3.1. Јустинови извори о учешћу православних у екуменском покрету ........................ 3.2. Светски савет цркава, Јерусалимски састанак папе римског и патријарха цариградског и међуправославни односи .. 3.3. Писма о екуменизму . 3.3.1. Писмо Ристу Радовићу о омолитвљењу ума и о Свеправославном сабору од 25. децембра 1964. године 3.3.2. Писма Амфилохију Радовићу од 8. августа и 19. новембра 1969. године 3.3.3. Писмо СА Синоду од 27. јануара 1971. као одговор на анонимну дописницу . 3.3.4. Писмо СА Синоду о „заједничкој молитви за јединство“ од 26. новембра 1974. године . 3.3.5. Молбена представка СА Синоду за СА Сабор СПЦ поводом сазива Великог сабора Православне цркве од 7. маја 1977. године .. 3.3.6. Закључак на основу писама ................... 3.4. Записи о екуменизму (1972) и Православна Црква и екуменизам (1974) ........................... 3.4.1. Православна Црква и екуменизам – структура и научни допринос.. 3.4.2. Православна Црква и екуменизам – сврха и намена . 3.4.3. Записи о екуменизму и Православна црква и екуменизам – упоредни преглед ......... 3.5. Богочовечански екуменизам 3.5.1. Екуменизам као Богочовечност или логосност света.......... 3.5.2. Екуменизам као саборност и јединство Цркве Христове.... 3.5.3. Тријадични екуменизам ...................... 4. Закључак ............................................. VI РЕЦЕПЦИЈА ЈУСТИНА ПОПОВИЋА У НОВИЈОЈ СРПСКОЈ И ИНОСТРАНОЈ АКАДЕМСКОЈ ЈАВНОСТИ 1. Следовање духовном оцу............................... 1.1. Амфилохије Радовић: Јустин као учитељ паламизма... 1.2. Атанасије Јевтић: на путу Светог Саве и Јустина Ћелијског .................................... 2. Рецепција Јустина у домаћој јавности после његове смрти. 2.1. Чувари наслеђа: „јустиновци“....................... 2.2. Рецепција кроз призму антикомунизма, антиекуменизма и антизападњаштва . 2.3. Критичка фаза и валоризација ...................... 3. Рецепција Јустина у међународној академској јавности... 3.1. Јустин на страним језицима......................... 3.2. Корифеј православног антизападњаштва или пророк нове Европе 4. Јустин у новијој немачкој науци ........................ 4.1. Томас Бремер: Поповић и ангажман лаика .......... 4.2. Клаус Бухенау: светосавље као универзално антизападњаштво .... 4.3. Јулија Ана Лис: Свети оци против Запада ............ 4. Закључак ............................................. ЕПИЛОГ БИБЛИОГРАФИЈА КАТАЛОГ МОДЕРНИХ АУТОРА ПОЈМОВНИ КАТАЛОГ

Retko izdanje „Antroposofske biblioteke“ iz 1936. godine. Spolja kao na fotografijama. Unutra dobro očuvano. Autor - osoba Štajner, Rudolf, 1861-1925 Naslov Tajna nauka : u osnovama / Rudolf Štajner ; [preveo Mile Galović] Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1936 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Antroposofska biblioteka, 1936 (Beograd : Grafički Institut) Fizički opis 372 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Galović, Mile Zbirka Antroposofska biblioteka (Broš.) Predmetne odrednice Antropozofija Ovo delo je obuhvatan celokupan prikaz natčulne kosmologije. Istovremeno se dopunjuju i proširuju saznanja prikazana u spisima „Teozofija“ i „Kako se postižu saznanja viših svetova?“ do velikih kosmičkih povezanosti u razvoju sveta i čoveka. Karakter tajne nauke, Biće čoveštva, Spavanje i smrt, Razvoj sveta i čovek, Saznanje viših svetoa (O posvećenju i inicijaciji), Sadašnjost i budućnost razvoja sveta i čovečanstva, Pojedinosti iz oblasti duhovne nauke: Etersko telo čovekovo, Astralni svet, Čovekov život posle smrti, O toku čovekovog života, Više oblasti duhovnog sveta, Članovi čovekovog bića, Stanje snova, Rudolf Jozef Lorenc Štajner (nem. Rudolf Joseph Lorenz Steiner; Donji Kraljevec, 25. februar 1861 – 30. mart 1925) je bio austrijski filozof, predavač, umetnik, dramaturg, mislilac i ezoterist. Nakon raskida sa Teozofskim društvom, Rudolf Štajner je osnovao Antropozofsko društvo. Antropozofija bi se mogla okarakterisati kao učenje koje je nastalo iz teozofije, ali koje za razliku od nje navodi Isusa Hrista kao centralnu figuru u procesu dosezanja oslobođenja, spoznaje i jedinstva sa Univerzalnim duhom. Štajner je vrlo često spominjao tri duhovna stanja koja pomažu pri tom psihonautičkom procesu. To su: imaginacija, inspiracija, intuicija. Imaginacija, inspiracija i intuicija su termini koji predstavljaju tehnike koje vode ka višem stepenu otvorenosti percepcije ka onostranim iskustvima i daleko su od prizemnog shvatanja imaginacije, inspiracije i intuicije. Antropozofija se može nazvati i „mističnim hrišćanstvom“, jer ona ima za cilj da otkrije hrišćanske tajne koje su banalizovane ili skrivene. U antropozofiji nema posrednika u vezi između čoveka i Boga. To je jedino Hrist, koji i jeste „mistično sunce“. Za Štajnera je, inače, raspeće Hristovo „misterija univerzuma“. Antropozofija uključuje i karmu u svoj sistem, kao i filozofiju spiritualne evolucije. Četiri znaka Jevanđelista (lav, orao, anđeo i bik) predstavljaju faze u evolucijskom spiritualnom razvoju čoveka. Čovek je spiritualno biće koje je podeljeno na: fizičko telo, eterično telo, astralno telo, ego. Za fizičko telo je vezana nada, za eterično telo ljubav, za astralno vera, a za ego je vezana volja. Glavni centar Antropozofskog društva jeste Dornah (nem. Dornach) u Švajcarskoj, gde se nalazi Geteanum (Goetheanum). Geteanum predstavlja spiritualni centar u kome se antropozofija izučava kroz teoriju i praksu. Osim Geteanuma, širom sveta postoje i drugi antropozofski centri. Štajner je smatrao da će Ahriman (personifikacija zla) biti otelotvoren u SAD. Štajner je definisao antropozofiju na sledeći način: „Antropozofija je put znanja, koji vodi spiritualno u čoveku ka spiritualnom u univerzumu... Antropozofi su oni koji iskuse esencijalnu potrebu samog života, određena pitanja vezana za pitanje prirode ljudskog bića i univerzuma, isto kao što neko iskusi glad ili žeđ.” Uticaj Getea Štajner je zastupao oblik etičkog individualizma, kome je kasnije dodao jednu eksplicitniju crtu spiritualnog. On je izveo svoju epistemologiju iz pogleda Johana Volfganaga Getea na svet, gde mišljenje predstavlja organ percepcije. Kao što oko percipira boje, tako mišljenje percipira ideje. Okultizam Rudolfa Štajnera su dovodili u vezu sa okultnom ložom O. T. O. i austrijskim okultistom Teodorom Rojsom (nem. Theodor Rheuss), kao i engleskim okultistom Alisterom Kraulijem (engl. Aleister Crowley), ali prema istraživanju Pitera Roberta Keniga (nem. Peter Robert Koenig), specijaliste za O. T. O. fenomen, takva veza nikada nije postojala. Štajner vs. Frojd Takođe je poznato da je Štajner teoriju Sigmunda Frojda (nem. Sigmund Freud) o libidu kao pokretaču dubljih psiholoških procesa kod čoveka smatrao smešnom i netačnom. On je isticao da ponašanje čoveka nije uslovljeno nikakvim nesvesnim procesima, niti libidom, već spiritualnim bićem. Štajner je do poslednjeg dana svog života tvrdio da je čovek prvenstveno duhovno biće i da je duhovni svet za njega opipljiv, isto kao i sto ispred njega na kome piše. Štajner je tvrdio da čovek uz pomoć razvoja unutarnjeg spiritualnog bića ima mogućnost da zaviri iza vela onostarnog. Na taj način može čitati zapise sa Akaše, tj. kosmičkog kolektivnog pamćenja. Odnos prema nacistima Štajner je bio velika pretnja za nacistički pokret u Nemačkoj, jer je svojim idejama bio u potpunosti suprotan njihovoj doktrini. Već 15. maja 1922. godine pokušan je atentat na Štajnera u hotelu Fir Jarescajten u Minhenu, organizovan od strane nacista, koji je Štajner izbegao. Takođe se smatra da je požar u Geteanumu 31. decembra 1922. godine, u kojem je izgoreo prvi Geteanum centar, bio podmetnut od strane nacista. Trevor Rejvenskroft (engl. Trevor Ravenscroft) u svojoj knjizi Koplje sudbine (engl. The Spear of Destiny) tvrdi da je Štajner imao sposobnost astralne projekcije. Na taj način je lako mogao da vidi planove okultne grupe Tule, koja je stvorila nacističku partiju – NSDAP, tj. Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju, na čelu sa Adolfom Hitlerom. Antisemitizam Na prelasku u 20. vek Štajner je napisao seriju od sedam članaka za Mitteilungen aus dem Verein zur Abwehr des Antisemitismus, magazin koji je bio posvećen borbi protiv antisemitizma, u kome je napadao tadašnji antisemitizam. KC (N)

Detalji predmeta Stanje Polovno Volume 92, Issue 1 Pages: NP, 1-296 January 2010 Previous Issue|Next Issue GO TO SECTION Export Citation(s) Cover/Standing Material Cover Page Pages: NP First Published: 01 January 2010 PDF Request permissions Editorial Board Pages: NP First Published: 01 January 2010 PDF Request permissions Subscription Page Pages: NP First Published: 01 January 2010 PDF Request permissions Contents Page Pages: NP First Published: 01 January 2010 PDF Request permissions Articles Outlook vs. Futures: Three Decades of Evidence in Hog and Cattle Markets Evelyn V. Colino, Scott H. Irwin Pages: 1-15 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Is Expected Utility Theory Applicable? A Revealed Preference Test David R. Just, Hikaru Hanawa Peterson Pages: 16-27 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Producer Protection Legislation and Termination Damages in the Presence of Contracting Frictions Steven Y. Wu Pages: 28-41 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions The Value of the Initial Payment of the Canadian Wheat Board as a Signaling Device Lota D. Tamini, Jean-Philippe Gervais, Bruno Larue Pages: 42-55 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Optimal Control of Desensitizing Inputs: The Case of Paylean Devendra Canchi, Ning Li, Ken Foster, Paul V. Preckel, Allan Schinckel, Brian Richert Pages: 56-69 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions The Role of Theoretical Restrictions in Forecasting with Inverse Demand Models H. Allen Klaiber, Matthew T. Holt Pages: 70-85 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Estimating Griliches' k-Shifts Lilyan E. Fulginiti Pages: 86-101 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions On the Measurement of Welfare for Market and Nonmarket Goods: A Numerical Approach Udo Ebert Pages: 102-109 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Allocating Conservation Resources Under The Endangered Species Act Christian Langpap, Joe Kerkvliet Pages: 110-124 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Optimal Harvest Licensing When Harvest Success Is Uncertain Abul Maala Tanvir Hussain, John Tschirhart Pages: 125-140 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Developing Variable Unit-Structure Premium Rate Differentials in Crop Insurance Thomas O. Knight, Keith H. Coble, Barry K. Goodwin, Roderick M. Rejesus, Sangtaek Seo Pages: 141-151 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Effects of Forward Sales on Spot Markets: Pre-commitment Sales and Prices for Fresh Strawberries Sandeep Mohapatra, Rachael E. Goodhue, Colin A. Carter, James A. Chalfant Pages: 152-163 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Impacts of Minimum Quality Standards Imposed Through Marketing Orders or Related Producer Organizations Tina L. Saitone, Richard J. Sexton Pages: 164-180 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Technology Adoption and Technical Efficiency: Organic and Conventional Dairy Farms in the United States Carlos D. Mayen, Joseph V. Balagtas, Corinne E. Alexander Pages: 181-195 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Do Economic Variables Follow Scale or Location-Scale Distributions? John M. Antle Pages: 196-204 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Revisiting the Evaluation of Robust Regression Techniques for Crop Yield Data Detrending Robert Finger Pages: 205-211 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Are Intraday Volume and Volatility U-Shaped After Accounting for Public Information? James Eaves, Jeffrey Williams Pages: 212-227 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions The Effects of a Fat Tax on French Households' Purchases: A Nutritional Approach Olivier Allais, Patrice Bertail, Véronique Nichèle Pages: 228-245 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Semiparametric Estimation of Consumer Demand Systems with Micro Data Abdoul G. Sam, Yi Zheng Pages: 246-257 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Meat Meets Meta: A Quantitative Review of the Price Elasticity of Meat Craig A. Gallet Pages: 258-272 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions On the (Mis)Use of Wealth as a Proxy for Risk Aversion Marc F. Bellemare, Zachary S. Brown Pages: 273-282 First Published: 01 January 2010 Abstract Full text PDF References Request permissions Books Reviewed New Frontiers in Free Trade: Globalization's Future and Asia's Rising Role Summer L. Allen Pages: 283-284 First Published: 01 January 2010 Full text PDF Request permissions A Handbook of Primary Commodities in the Global Economy Michael R. Dicks Pages: 285-286 First Published: 01 January 2010 Full text PDF Request permissions India: The Emerging Giant Devashish Mitra Pages: 286-288 First Published: 01 January 2010 Full text PDF Request permissions Transforming the Rural Nonfarm Economy: Opportunities and Threats in the Developing World Andrew Seidl Pages: 288-290 First Published: 01 January 2010 Full text PDF Request permissions

Detalji predmeta Stanje Polovno Садржај ФИЛОЛОГИЈА И УНИВЕРЗИТЕТ JEZIK NA UNIVERZITETU Милош М. Ковачевић, СТАТУС СРПСКОГ ЈЕЗИКА НА СРПСКИМ УНИВЕРЗИТЕТИМА ................................................................ Јордана Марковић, ОСЛОВЉАВАЊЕ У КОМУНИКАЦИЈИ НА ФИЛОЗОФСКОМ ФАКУЛТЕТУ У НИШУ................................................. Надежда Јовић, ЕЛЕМЕНТИ КОСОВСКО-РЕСАВСКОГ И ПРИЗРЕНСКО-ТИМОЧКОГ ДИЈАЛЕКТА У ХИЛАНДАРСКОМ МЕДИЦИНСКОМ КОДЕКСУ ..................................... Димка Савова, ДЕПАЦИЈЕНТИВНИ ПАСИВ У СРПСКОМ ЈЕЗИКУ ............. Гордана Драгин, ЈЕЗИК ГРАДА И(ЛИ) ЈЕЗИК НА ФАКУЛТЕТУ ................... Иван Н. Јовановић, КОМПАРАТИВНА АНАЛИЗА ФРАНЦУСКИХ ФРАЗЕОЛОГИЗАМА СА ЛЕКСЕМОМ „ÂNE“ И СРПСКИХ ФРАЗЕОЛОГИЗАМА СА ЛЕКСЕМОМ „МАГАРАЦ“ .................................... Jelena Vojinović-Kostić, TEORIJSKI OSVRT NA LINGVISTIČKI FENOMEN PREBACIVANJA KODA ......................................................................................... Љиљана Недељков, ТЕМАТСКА ЛЕКСИКОГРАФИЈА КАО СВЕДОЧАНСТВО О КУЛТУРНОМ ИДЕНТИТЕТУ .......................................... Natalija Panić Cerovski, Maja Đukanović, Borko Kovačević, NOVI MARKERI CITIRANJA U SRPSKOM I SLOVENAČKOM JEZIKU .................. LITERARNI OBLICI KAO IZRAZ PRIVATNOG ŽIVOTA Dejan D. Milutinović, KLASIČNA VS HARD-BOILED ŠKOLA – ODNOS PREMA PRIVATNOSTI ........................................................................................... Саша Д. Кнежевић, ВИШЊИЋЕВ ЈУНАК У ДВОБОЈУ ...................................... Младенко Саџак, ИЛИЈА И. ВУКИЋЕВИЋ – МИСЛИ И ИМПРЕСИЈЕ ........ Бошко Сувајџић, ПРЕПИСКА ФЕЛИКСА КАНИЦА СА КОНСТАНТИНОМ ЈИРЕЧЕКОМ ................................................................ Александар Пејчић, КОМЕДИЈА У ЕПОСИ СРПСКОГ РЕАЛИЗМА ................ Александр Геннадьевич Степанов, ЖЕЛЕЗНАЯ ДОРОГА В СУДЬБЕ И ПОЭЗИИ МАРИНЫ ЦВЕТАЕВОЙ ..................................................................... 13 26 34 55 68 75 99 105 121 135 148 155 167 174 188 Андреја Марић, ЕСЕЈИ ВЛАДИМИРА ВЕЛМАР-ЈАНКОВИЋА: УМЈЕТНИЧКО ДЈЕЛО КАО АФИРМАЦИЈА ЛИЧНОСТИ ........................ Александар Костадиновић, ПУТНИЧКА ПРОЈЕКЦИЈА ИНТИМЕ (ПУТОПИСНА ПРИЧА МИЛАНА ЈОВАНОВИЋА МОРСКОГ) ................ Данијела Вујисић, ЗАВИЧАЈНИ ПРОСТОР У ПРОЗИ ЖИВОЈИНА ПАВЛОВИЋА ................................................................................ Дарко Крстић, Маријан Мишић, ИСКУСТВО ПРИВАТНОГ ЖИВОТА У БИБЛИЈСКОЈ СИМБОЛИЦИ ПРОРОКА ОСИЈЕ ..................................... Драгана Вукићевић, СЕНТИМЕНТАЛИСТИЧКА ПАРАДИГМА СТРАСТИ ИЛИ ЉУБАВ У ПРИРОДИ .............................................................. Dubravka Đ. Popović Srdanović, TRI RODITELJSKE ELEGIJE U POEZIJI ROBERTA LOUELA ............................................................................ Vladislava Gordić Petković, URBANA SVAKODNEVICA U FIKTIVNOJ ŽENSKOJ AUTOBIOGRAFIJI .............................................................. Снежана Милосављевић Милић, ПРОСТОРИ ПРИВАТНОСТИ У РОМАНУ СРПСКЕ МОДЕРНЕ ....................................................................... Јелена Јовановић, ОДЈЕЦИ ПРИВАТНОГ ЖИВОТА У ПРОЗИ СРПСКЕ МОДЕРНЕ (СТАРИНСКО И МОДЕРНО МИЛУТИНА УСКОКОВИЋА) ............................................................................. Кристина Николовска, ИГРА ФИКЦИЈЕ И ПРИВАТНОГ ЖИВОТА У РОМАНУ ВЕШТИЦА МАКЕДОНСКОГ ПИСЦА ВЕНКА АНДОНОВСКОГ .................................................................................................... Milena Kostić, SUKOB POLITIČKOG I LIČNOG U ŠEKSPIROVOM DELU KRALJ DŽON ............................................................. Mirjana Lončar-Vujnović, PSYCHOANALYSIS AS THE SCOPE OF LITERARY THEORY ................................................................................................ Наталия Няголова, СЕМЕЙСТВО – ПОЛ – ХАРАКТЕР В ДРАМАТУРГИЯТА НА ЧЕХОВ ........................................................................ Стојан Ђорђић, РИТУАЛИ ЗЛА НАД НЕМОЋНИМ ПОЈЕДИНЦЕМ У АНДРИЋЕВОЈ ПРИПОВЕЦИ ‘’МАРА МИЛОСНИЦА’’ ............................ Panajiotis Asimopulos, KNJIŽEVNA DELA IVA ANDRIĆA U GRČKOJ ............ Павле Ботић СВЕТОВНО И ДУХОВНО У ДЕЛУ ЈОВАНА ДУЧИЋА ............. Ранко Поповић, ВРИЈЕМЕ МРТВИХ У СРПСКОЈ ДРАМИ 20. ВИЈЕКА ...... Ružica Jovanović, Marko Ek, DVA MODELA BIOGRAFIJE O IVANI BRLIĆ-MAŽURANIĆ .................................................................................. Снежана С. Башчаревић, СВЕДОЧЕЊЕ О ПРОШЛОСТИ И САДАШЊОСТИ У ЗБИРЦИ ПЕСАМА ОДВИЈАЊЕ СВИТКА МИЛИЦЕ ЈЕФТИМИЈЕВИЋ ЛИЛИЋ ............................................................... 193 205 221 234 244 255 268 280 295 308 317 328 339 349 365 369 379 395 414 Sanja Tadić-Šokac, USRED RIJEČI ............................................................................. Zorana Kovačević, ČIN PISANJA KAO IZRAZ PRIVATNOG ŽIVOTA U ROMANIMA ALBE DE CÉSPEDES ..................................................................... JEZIK, KNJIŽEVNOST, NASLEĐE Борјан Митровић, ФУНКЦИЈА ФИКТИВНИХ БИЋА У ДРЖИЋЕВОЈ ТИРЕНИ, НАЉЕШКОВИЋЕВОЈ КОМЕДИЈИ ТРЕЋОЈ И ЛОВЦУ И ВИЛИ М. ВЕТРАНОВИЋА ............................................. Маја Д. Стојковић, ПРИНУДА И МОРАЛИЗАМ ИЛИ ПИТАЊЕ ОБЛИКОВАЊА КОЛЕКТИВНОГ ИДЕНТИТEТА .......................................... Марјана Ћосовић, ТИПОВИ БОЖЈИХ ЉУДИ КОД БОРИСАВА СТАНКОВИЋА ................................................................................ Жељка Пржуљ, ВИНАВЕРОВО СХВАТАЊЕ ПЈЕСНИЧКЕ ТРАДИЦИЈЕ ...... Маријана Радовић, ВРЕМЕНСКИ ДУАЛИЗАМ У САВРЕМЕНОЈ СРПСКОЈ ДРАМИ .................................................................................................. Биљана Ћирић, ИНТЕРПРЕТАЦИЈА НАЦИОНАЛНИХ ИДЕОЛОГЕМА У ДРАМИ СВЕТИ ГЕОРГИЈЕ УБИВА АЖДАХУ ДУШАНА КОВАЧЕВИЋА .................................................... Александра Ристић, Индивидуално у миру, колективно у рату Идентитет у Судбинама Мирослава Поповића .................................................................. Радославка Сударушић, Властимир Пантић, СРПСКА ШТАМПАНА КЊИГА У БИХ ОД 1800. ДО 1878. ГОДИНЕ ............................................... Бојана Ласица, УЛОГА СРПСКЕ ЦЕНТРАЛНЕ БИБЛИОТЕКЕ „ПРОСВЈЕТА“ У РАЗВОЈУ ОБРАЗОВАЊА У БОСНИ И ХЕРЦЕГОВИНИ .............................................................................. Александра Јанић, НАЧИНИ ИСКАЗИВАЊА ЉУДСКИХ ОСОБИНА У СРПСКИМ ИЗРЕКАМА И ПОСЛОВИЦАМА ............................................ Милица Радуловић, СЕКУНДАРНА ПРЕДИКАЦИЈА У СРПСКОМ ЈЕЗИКУ ........................................................................................... ФИЛОЛОГИЈА И УНИВЕРЗИТЕТ Martina Knežević, LAHMANOV METOD U NASTAVI ROMANSKE FILOLOGIJE ..................................................................................... 423 440 453 460 474 488 496 512 528 540 551 561 573 585 Predrag Mutavdžić, Anastassios Kampouris, ДОПРИНОС САВЕТА ЕВРОПЕ У РАЗВОЈУ ЈЕЗИЧКЕ ПОЛИТИКЕ У ЕВРОПИ ............................. Nadežda Silaški, Tatjana Đurović, ENGLESKI JEZIK KAO PREDUSLOV ZA UKLJUČENJE EKONOMISTA U MEĐUNARODNE NAUČNE I STRUČNE TOKOVE .............................................................................................. Nikoleta Momčilović, EVROPSKA VIŠEJEZIČNOST I ULOGA ENGLESKOG JEZIKA ............................................................................................. Predrag Novakov, STUDIJE ANGLISTIKE U REFORMISANOJ UNIVERZITETSKOJ NASTAVI .............................................................................. Danica Piršl, Popovska Solzica, KOMPETITIVNOST STUDENATA I SAVREMENI UNIVERZITET ................................................................................ Salvatore Cavaliere, LEARNING ITALIAN LANGUAGE THROUGH LITERATURE ............................................................................................................ Vesna Tasevska, THE IMPORTANCE OF INDIVIDUALIZED APPROACH IN THE ESP CLASSROOM .................................................................................... Vesna Simović, IGRA U NASTAVI/UČENJU STRANOG JEZIKA ......................... Vuk Marković, TEACHING ENGLISH FOR MEDICAL PURPOSES TO FOREIGN STUDENTS ..................................................................................... Anđelka Ignjačević, STRANI JEZICI I UNIVERZITET: STRATEGIJE I NEDOUMICE ........................................................................................................ Biljana Radić-Bojanić, ULOGA MATERNJEG JEZIKA U RAZUMEVANJU METAFORIČKOG VOKABULARA ENGLESKOG JEZIKA KAO STRANOG .............................................................. Savka Blagojević, ZNAČAJ STRATEŠKE KOMPETENCIJE KOD UČENJA ENGLESKOG JEZIKA ZA AKADEMSKE POTREBE STUDENATA IZ SRPSKE GOVORNE SREDINE ............................................................................. Danilo Capasso, NOVA METODOLOGIJA OBOGAĆIVANJA RJEČNIKA U NASTAVI ITALIJANSKOG JEZIKA UPOTREBOM “TAVOLE PAROLIBERE” PINE MASNATE ........................................................ Dejan Malčić, FILM KAO NASTAVNO SREDSTVO ................................................ Дејан Марковић, KОРИШЋЕЊЕ ИНТЕРНЕТА У ПРЕВОДИЛАЧКОЈ ПРАКСИ ........................................................................... Драган Станојевић, НAСТAВA JEЗИКA НA ВИСOКOШКOЛСКИМ СТРУКОВНИМ СТУДИJAМA И ВИСОКОШКОЛСКИМ УСТAНOВAМA ....................................................................................................... Jelena Basta, ENGLESKI JEZIK STRUKE U VISOKOM ŠKOLSTVU .................... Ljubica Kardaleska, CONTINUITY IN FOREIGN LANGUAGE EDUCATION ... 596 606 617 630 651 659 668 678 688 693 707 721 736 755 768 777 787 802 Marija Stojković, EVALUACIJA UDŽBENIKA U NASTAVI ENGLESKOG JEZIKA ZA POSEBNE SVRHE NA UNIVERZITETSKOM NIVOU ................. JEZIK, KNJIŽEVNOSTI I KULTURA SLOVENSKIH NARODA Александра Колаковић, ИНТЕРЕСОВАЊЕ ФРАНЦУСКИХ ИНТЕЛЕКТУАЛАЦА ЗА КУЛТУРУ СЛОВЕНСКИХ НАРОДА КРАЈЕМ 19. И ПОЧЕТКОМ 20. ВЕКА .............................................................. Борис Стојковски, ИСТОРИЈСКИ КОНТЕКСТ МЕТОДИЈЕВЕ СТИХИРЕ СВЕТОМ ДИМИТРИЈУ ..............................

Detalji predmeta Stanje Polovno RUDI PETOVAR SAVO TRIKIĆ ŠESTA PROLETERSKA ISTOČNO BOSANSKA BRIGADA Izdavač - Vojnoizdavački zavod, Beograd Godina - 1982 698 strana 20 cm Edicija - Ratna prošlost naroda i narodnosti Jugoslavije - Monografije jedinica NOV i PO Jugoslavije Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Umjesto predgovora І dio RAZVITAK NOP-a U ISTOČNOJ BOSNI U PRVOJ RATNOJ GODINI 1. PRIPREME KPJ ZA USTANAK I ODLUKA O DIZANJU USTANKA a) Situacija prije i poslije kapitulacije Jugoslavije b) Pripreme KPJ za ustanak i odluka o dizanju ustanka c) Vojno-političko savjetovanje u Stolicama 2. RAZVITAK USTANKA, FORMIRANJE I RAZVOJ PARTIZANSKIH ODREDA, RAD PARTIJSKE ORGANIZACIJE I STVARANJE NARODNE VLASTI a) NOPO, zvijezda“ b) Kalinovački NOPO c) Romanijski NOPO d) Birčanski NOPO e) Majevički NOPO F) Ozrenski NOPO 3. O ČETNIŠTVU 4. DOLAZAK CK KPJ I VŠ U ISTOČNU BOSNU I VOJNO-POLITIČKO SAVJETOVANJE U IVANČIĆIMA 5. ZIMSKA I PROLJETNA OFANZIVA U ISTOČNOJ BOSNI (januar-februar i april-maj 1942. godine) 6. O ČIČI ROMANIJSKOM II dio KAKO JE FORMIRANA BRIGADA I BORBA ZA OPSTANAK U ISTOČNOJ BOSNI 1. VOJNO-POLITIČKA SITUACIJA U ISTOČNOJ BOSNI U PROLJEĆE I LJETO 1942. GODINE 2. KAKO JE FORMIRANA BRIGADA (mart-avgust 1942. god.) a) Prvi udarni bataljon (Romanijski) b) Drugi udarni bataljon (Majevički) c) Treći udarni bataljon (Zeničko-birčanski) d) Formiranje Grupe udarnih bataljona i odluka o pokretu prema Šekovićima e) Brigada-borbeni kolektiv f) Prva akcija (napad na ustašku posadu u Vlasenici) i) Proglašenje brigade 3. BORBA ZA OPSTANAK BRIGADE U ISTOČNOJ BOSNI a) Prvi i drugi pokušaj odlaska na Majevicu b) Ofanziva na Šekoviće c) Dolazak na Majevicu A) Trebava e) Prelazak u Srem III DEO UDRUŽENE SNAGE ŠESTE BRIGADE I SREMSKOG ODREDA (oktobar 1942. - februar 1943) 1. RAZVITAK NOP-a U VOJVODINI 2. BRIGADA U SREMU a) Bosutske šume i susret sa Sremcima b) Borba kod Dvorca c) Na Fruškoj gori 3. ODLUKA O UDRUŽIVANJU BRIGADE I ODREDA I PRELAZAK NA MAJEVICU 4. ZAJEDNIČKE BORBE NA MAJEVICI a) Prvi udari po četnicima b) Oslobođenje Lopara i Jablanice c) Dalje čišćenje Majevice d) Slom četnika na Maleševcima (28. 11. 42.) e) Obnavljanje 2. majevičkog partizanskog odreda i sređivanje jedinica f) Njemačka ofanziva na Majevici (14-20. 12. 42.) 5. BIRAČ I ROMANIJA a) Dolazak brigade, Sremskog i Majevičkog odreda b) Na Romaniji c) Napad na domobransko uporište Caparde - Povvratak Sremskog i Majevičkog odreda na Majevicu IV DIO BRIGADA U VRIJEME BITKE NA NERETVI 1. PREDAH I SREBIVANJE 2. NAREĐENJE VRHOVNOG ŠTABA ZA POKRET PREMA GLAVNOJ OPERATIVNOJ GRUPI NOV I POJ 3. NAPAD ČETNIKA NA ŠEKOVIĆE 4. POKRET BRIGADE NA ROMANIJU a) Napad na ustaško uporište u Han Kramu b) na Glasincu c) Napad na ustaško uporište u Milićima i Zaklopači 5. FORMIRANJE 1. MAJEVIČKE I 1. VOJVOBANSKE BRIGADE a) Prva majevička brigada 6) 1. vojvođanska brigada 6. ODLAZAK U SASTAV OPERATIVNE GRUPE NOV I POJ 7. KOD VRHOVNOG KOMANDANTA V dio BRIGADA U PETOJ OFANZIVI 1. UOČI OFANZIVE 2. PLANOVI OPERACIJE I RASPORED SNAGA a) Plan njemačke komande b) Plan Vrhovnog štaba 3. BORBENA DEJSTVA BRIGADE a) Uvodne borbe oko Čajniča b) Čelebić c) Vučevo d) Košur e) Vrbnica i Trebičina 4. POSLIJE PROBOJA VI DIO PRELOMNA JESEN (Oslobođenje istočne Bosne) 1. GLAVNA OPERATIVNA GRUPA U ISTOČNOJ BOSNI a) Protivofanziva Glavne operativne grupe b) Napad na garnizon u Sokolcu 2. FORMIRANJE 17. ISTOČNOBOSANSKE NOU DIVIZIJE a) Njemačko-ustaška protivofanziva b) Zaštita ranjenika c) U Vrhovnom štabu d) Vojno-partijsko savjetovanje brigade (3. avgust 1943) 3. BRIGADA U SASTAVU 17. NOU DIVIZIJE a) Borbe na Trebavi i Ozrenu (avgust-septembar 1943) 4. TREĆI KORPUS NOVJ U ISTOČNOJ BOSNI a) Oslobođenje Tuzle i tuzlanskog industrijskog bazena (29. 9. - 7. 10. 1943) b) Oslobođenje Vareša c) Brigada na Romaniji VII DIO ŠESTA OFANZIVA U ISTOČNOJ BOSNI 1. VOJNO-POLITIČKA SITUACIJA a) Plan štaba 3. korpusa b) Uvodne borbe 2. BORBENA DEJSTVA BRIGADE a) Borba na Betnju b) Borbe na Ozrenu (dobojskom) c) Osvrt na protekle borbe 3. NAPAD NA GARNIZON U TUZLI U Srebreničkom kraju VIII DIO Pripreme za prelazak preko Drine i prodor u Srbiju Brigada u Sedmoj neprijateljskoj ofanzivi Pokret prema Vlasenici i borbe na Kraljevoj Gori Devetak Olovo-Sokolac Pokret prema Crnoj Gori Borbe u pokretu Jahorina-Zelengora-Plužine ІH DIO BRIGADA U SANDŽAKU I CRNOJ GORI (u sastavu 2. udarnog korpusa, juni-juli 1944) 1. Pokret preko Durmitora i izbijanje u rejon Pljevalja 2. Predah u Sandžaku 3. Pokret i borbe na Mokroj Planini i Čakoru H DIO BORBE U SRBIJI (u sastavu Operativne grupe divizija) 1. Pokret preko novopazarskog Sandžaka 2. Pripreme i nasilni prelazak preko Ibra 3. Četnički slom na Kopaoniku 4. U Aleksandrovačkoj Župi 5. Ponovo u dolini Ibra (i izbijanje u rejon Čačka) 6. Oslobođenje Gornjeg Milanovca 7. Pokret i borbe u rejonu Kosjerić-Jelova Gora 8. Borbe za oslobođenje Kragujevca 9. Borbe na prostoru Kraljevo-Čačak 10. Pokret preko Kosjerića i borbe na Vardi XI DIO PONOVO U ISTOČNOJ BOSNI 1. Borbe u rejonu Bijeljina-Brčko-Zvornik 2. Prelaz preko Drine i napad na Bijeljinu 3. Borbe u rejonu Brčko 4. Ponovni napad na Bijeljinu 5. Borbe u rejonu Zvornika 6. Ponovo u donjem toku Drine 7. Konačno oslobođenje Bijeljine 8. Oslobođenje Brčkog XII DIO ZAVRŠNE OPERACIJE ZA OSLOBOĐENJE JUGOSLAVIJE 1. Prelazak u Slavoniju 2. Oslobođenje Slavonskog Broda 3. Pokret preko Našica u rejon Virovitice 4. Oslobođenje Bjelovara i Križevaca 5. Borbe u rejonu Slovenjgradec-Dravograd XIII DIO ZBIRNI PODACI O BORCIMA BRIGADE Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

K283 Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ponos vragova Darko Macan (Zagreb, rujan 1966.) je hrvatski romanopisac i autor stripa. Diplomirao je povijest i arheologiju 1994. godine na zagrebačkom Filozofskom fakultetu, a pisanjem se profesionalno bavi od 1986. g. Stripom se počeo baviti u osnovnoj školi, a profesionalno za vrijeme studija: u siječnju 1988. objavljuje prve gegove `Bočka` i prve stranice licencnog `Toma i Jerrya`. Slijede, uz brojne kraće stripove, `Kolumbo` u Večernjem listu, `Salomon` u sarajevskoj Nedjelji, `Walter Egg` u Patku i Kvadratu, `Volim TV` u Glasu Slavonije, `Pirati` (prekrštavani u `Surfere` i `Hakere`) u nekoliko časopisa te, od 1992, `Borovnica` u Modroj lasti. Usporedo s crtanjem, počinje pisati strip scenarije za domaće i inozemne izdavače. Među potonjima ističu se za nagradu Eisner nominirani `Grendel Tales` (s crtežima Edvina Biukovića) te scenariji u okviru serija `Tarzan` (crteži Igora Kordeja), `Star Wars`, `Hellblazer`, `Sandman Presents`, `Captain America`, `Soldier X`, `Donald Duck` i `Mickey Mouse`. Od scenarija za hrvatsko tržište valja spomenuti serijale `Svebor i Plamena` (u Modroj lasti, crteži Gorana Sudžuke i Matije Pisačića), `Saša` (u Frci, crteži Gorana Sudžuke i Roberta Solanovića), `Komarac` (u Zvrku, crteži Štefa Bartolića), `Mister Mačak` (u Prvom izboru, crteži Roberta Solanovića) te `Dick Long` (U Playboyu, crteži Štefa Bartolića). Godine 1995. dobio je dvije nagrade vinkovačkog Salona stripa za scenarij, a 2001. g. je bio još jednom nominiran za Eisnera, za kratku priču `A Prayer to the Sun` (crteži Edvina Biukovića). Paralelno se baveći prozom, Macan je objavio četrdesetak priča (većinom žanra znanstvene fantastike), za koje je četiri puta nagrađen nagradom SFERA. S Tatjanom Jambrišak uredio je sedam zbirki hrvatske znanstvene fantastike. Piše romane za djecu od kojih je prvi, `Knjige lažu!` dobio državnu nagradu `Grigor Vitez` kao najbolja knjiga za djecu, a 2008. godine dobio je SFERU za roman `Dlakovuk`. Urednik je strip časopisa Q strip. Bibliografija Bočko Dlakovuk i nagrada SFERA Stripovi Scenarist i crtač Bočko (svezak; samizdat, 1992.) Čubi i Ćebe (mini; samizdat, 1997.) Borovnica (album; Školska knjiga, 1998.) Spiro Spermij (mini; samizdat, 1999.) Borovnica 2: Borovnica protiv Paje Pauka (Mentor, 2005.) Kolumbo (sabrano izdanje; Mentor, 2007.) Pirati: Cio svijet na internet! (sabrano izdanje; Mentor, 2007.) Borovnica 3: Borovnica predvodi čopor (Mentor, 2008.) Scenarist Citati (album s Edvinom Biukovićem; Stripagent, 1993., 2000.) Strossmayer (album s Radovanom Devlićem i Dušanom Gačićem; Glas koncila, 1993.) Grendel Tales: Devils and Deaths (album s Edvinom Biukovićem; Dark Horse, 1996. prevedeno 2003. kao Ponos vragova; Nacional, 2003.) X-Wing: The Phantom Affair (album s Mikeom Stackpoleom i Edvinom Biukovićem; Dark Horse, 1997.) Tarzan: Carson of Venus (album s Igorom Kordejem; Dark Horse, 1999.) Star Wars: Vader`s Quest (album s Daveom Gibbonsom; Dark Horse, 2000.) Star Wars: Chewbacca (album s desetak crtača; Dark Horse, 2001.) Komarac: Prop`o plan (album sa Štefom Bartolićem; Profil, 2001.) Star Wars: Jedi vs Sith (album s Ramonom Bachsom; Dark Horse, 2002.) La Bete Noire 1-5 (svesci s Milanom Jovanovićem; Drugi pogled, 2001/2.) Mister Mačak (album s Robertom Solanovićem i Tihomirom Tikulinom; Bookglobe, 2002.) Cable: The End (album s Igorom Kordejem, Davidom Tischmannom i Mikeom Huddlestoneom; Marvel, 2003.) Svebor i Plamena 1 i 2 (s Goranom Sudžukom i Matijom Pisačićem, sabrano i objavljeno u integralnoj verziji; Fibra, 2007.) Mali Guj i njegov Zmuj (s Franom Petrušom; Mentor, 2008.) Hrvatski velikani (s raznim crtačima; Astoria, 2007.-2008.) Proza Knjige lažu! (roman; Znanje, 1997.) Ona koju vole bogovi (roman s Tatjanom Jambrišak, Goranom Konvičnim i Damirom Starešinićem, u zbirci Zagreb 2014; SFERA, 1998.) Koža boje masline (kratki SF roman, u zbirci Dvije tisuće šarenih aliena; SFERA, 2000.) Pavo protiv Pave (roman, Mozaik knjiga, 2002.; nagrada Grigor Vitez) Teksas Kid (i još neka moja braća) (priče; Biblioteka Sfera, Mentor, 2003.) Žuta minuta (Rock `n` roll bajka; Autorska kuća, Zagreb, 2005.; nagrada Grigor Vitez) Stripocentrik (Kvintalove tjedne kartice) (esejistička proza; Mentor, 2005.) Dlakovuk (roman za djecu; Knjiga u centru, 2007.) Macan čita - Obdukcija SF žanra u Hrvata (kritike; Mentor, 2007.) Hrvatski strip 1945.-54. (Mentor, 2007.) Urednik izdanja Q strip Duboko i slano Biblioteka Sfera Biblioteka Q Stripovi za djecu XXI. stoljeća Fantastične priče za djecu XII. stoljeća Hrvatski velikani Edvin `Eddy` Biuković (Zagreb, 22. lipnja 1969. - Zagreb, 5. prosinca 1999.), hrvatski autor stripa. Životopis Prvi strip, `Dokaz`, objavio je na osamnaesti rođendan, 1987. u `Patku`, gdje je kasnije kreirao i popularog Salvatorea, strip o malom gubavcu koji stalno gubi dijelove tijela. Nakon odslužene vojske i kratkotrajnog rada za gornjemilanovačke `Dečje novine` (za koje je nacrtao dvadesetak stranica nikad dovršenog stripa `Glad`), Eddy je oko dvije godine povremeno radio za njemački časopis `Gespenster`. Priče koje je za taj časopis radio s Darkom Macanom, kao i druge njihove suradnje, sabrane su albumu `Citati`, objavljenom u dva izdanja, 1993. i 2000. godine. Od 1992. do 1994. g. u Modroj lasti crtao je strip `Koko` po popularnim romanima Ivana Kušana. Dvije epizode tog stripa, `Ljubav ili smrt` te `Koko u Parizu` sabrane su 2000. u album `Koko`. U isto vrijeme za fanzin `Endem` stvorio je novu geg-seriju `Funny Comix`, pod pseudonimom Pepe Orbito. Od 1993. radio je mahom za američke izdavače, crtajući serije `Grendel Tales`: Devils & Deaths te Grendel Tales:Devil`s Choices (scenarij Darka Macana, album objavljen 1996.), `X-Wing Rogue Squadron`: The Phantom Affair (scenarij Darka Macana, album 1997.), Star Wars: The Last Command (scenarij Mikea Barona po romanu Timothya Zahna, album 1999.) i Human Target (scenarij Petera Milligana, album 2000.), te niz kraćih stripova u izdanjima poput `Strange Adventures` i `Weird War Tales Special`. Bavio se i animacijom te ilustracijom. Kao najbolji mladi autor nagrađen je 1992. na vinkovačkom Salonu stripa, a 1995. je dobio nagradu `Russ Manning` kao crtač koji najviše obećava. Bio je jedan od najuspješnijih hrvatskih autora stripa, ali je preminuo mlad ne napunivši ni 30 godina. Umro je u Zagrebu, nakon kratke i teške bolesti.

Nova knjiga GERMAN FEDERALISM Past, Present, Future Publisher: Palgrave Macmillan, 2002 RETKO U PONUDI! Nemački federalizam This book explores the German idea of federalism denoting `diversity within unity`. Historians, linguists and political scientists examine how federalism emerged in the Holy Roman Empire, was re-shaped by nineteenth-century cultural movements, and was adopted by the unified state in 1871 and again after 1945. The myth of federalism as a safeguard against totalitarianism is tested in regard to the Third Reich and the GDR. The book concludes with an outlook on German federalism`s future in Europe. Federalizam (franc. federalisme, od lat. foedus — „dogovor”, „savez”) je osnovni princip federacije, priznavanje političkog ideala federalne organizacije države, odnosno želja da se kombinuje nekoliko pojedinačnih država u federaciju ili pretvori unitarna država u federaciju. To je složena društvena i politička struktura stvorena udruživanjem užih celina u širu zajednicu kako bi se postigli neki trajniji ciljevi. Federalisti su pristalice federalne organizacije njihove države ili svih država uopšte. Kao oblik političkog udruživanja federalizam se javlja već u antici gde su grci u cilju odbrane od Persijanaca stvarali različite oblike udruživanja i saradnje. Najstariji takav oblik udruživanja je Jonska liga, nakon koje slede Beotijski savez, Lakedemonski savez, Panhelenska liga i druge.[1] U srednjem veku takođe dolazi do stvaranja širih složenih zajednica sa istim interesima. U severnoj Italiji razvijeni gradovi stvaraju Lombardijsku ligu u 11. veku, u Nemačkoj Hansa u 13. veku, a sličnih primera je bilo i širom evrope. Federalizam je prvi put primenjen u SAD 1787. godine, a nakon toga se proširio na mnoge svetske države. Poseban oblik federalizma je bio razvijen i u SFRJ i bio je razrađen u ustavu iz 1974. godine.[1] U Evropi „federalistima“ se ponekad nazivaju oni koji se zalažu za poptune savezne vlade, rasporede vlasti na regionalni, nacionalni i nadnacionalni nivo. Evropski federalizam je nastao u posljeratnoj Evropi, a jedna od najvažnijih inicijativa u tom pravcu bio je govor Vinstona Čerčila u Cirihu 1946. godine.[2] Federalizam se razlikuje od konfederalizma, u kojem je opšti nivo vlasti podređen regionalnom nivou, i od devolucije unutar unitarne države, u kojoj je regionalni nivo vlasti podređen opštem nivou.[3] To predstavlja centralnu formu na putu regionalne integracije ili razdvajanja, ograničenu sa manje integrisane strane konfederalizmom, a sa više integrisanom devolucijom unutar unitarne države.[4][5] Pregled[uredi | uredi izvor] Put regionalne integracije ili razdvajanja Etimologija[uredi | uredi izvor] Izrazi „federalizam” i „konfederalizam” imaju koren u latinskoj reči foedus, što znači „ugovor, pakt ili sporazum”. Njihovo uobičajeno rano značenje do kasnog osamnaestog veka bilo je jednostavna liga ili međuvladin odnos među suverenim državama zasnovan na ugovoru. Stoga su u početku bili sinonimi. U tom smislu je Džejms Madison u Federalistu br. 39 pomenuo novi Ustav SAD kao „ni nacionalni ni federalni ustav, već sastav oba“ (tj. kao da ne čini ni jednu veliku unitarnu državu niti ligu/konfederaciju između nekoliko malih država, ali hibrid te dva pristupa).[6] Tokom devetnaestog veka u Sjedinjenim Državama, značenje federalizma se promenilo, ojačavajući da se jedinstveno odnosi na novu složenu političku formu ustanovljenu Filadelfijskom konvencijom, dok će značenje konfederalizma ostati na ligi država.[7] Poreklo[uredi | uredi izvor] U užem smislu, federalizam se odnosi na način na koji je političko telo jedne države organizovano iznutra, i to je značenje koje se najčešće koristi u modernim vremenima. Politikolozi ga, međutim, koriste u mnogo širem smislu, pozivajući se umesto toga na „višeslojni ili pluralistički koncept društvenog i političkog života“.[8] Prvi oblici federalizma nastali su u antičko doba, u vidu saveza između država. Neki primeri iz sedmog do drugog veka p. n. e. bili su Arhaični savez, Etolski savez, Peloponeski savez i Delski savez. Rani predak federalizma bio je Ahajski savez u helenističkoj Grčkoj. Za razliku od grčkih gradskova država klasične Grčke, od kojih je svaka insistirala na očuvanju svoje potpune nezavisnosti, promenljivi uslovi u helenističkom periodu naterali su mnoge gradske države da se udruže čak i po cenu gubitka dela svog suvereniteta. Kasniji savezi država uključivali su prvu i drugu Švajcarsku konfederaciju (1291–1798 i 1815–48), Ujedinjene provincije Holandije (1579–1795), Nemački Bund (1815–66), prvu američku uniju poznatu kao Konfederacija Sjedinjenih Američkih Država (1781–89), i druga američka unija formirana kao Sjedinjene Američke Države (1789–1865).[9] Politička teorija[uredi | uredi izvor] Savremeni federalizam je politički sistem zasnovan na demokratskim pravilima i institucijama u kojima je vlast za upravljanje podeljena između nacionalnih i pokrajinskih/državnih vlada. Termin federalista opisuje nekoliko političkih uverenja širom sveta u zavisnosti od konteksta. Pošto termin federalizacija takođe opisuje karakteristične političke procese, njegova upotreba zavisi i od konteksta.[10] U političkoj teoriji prepoznaju se dva glavna tipa federalizacije: integrativna,[11] ili agregativna federalizacija,[12] označavajući različite procese kao što su: integracija nefederativnih političkih subjekata stvaranjem nove federacije, pristupanje nefederativnih subjekata u postojeću federaciju ili transformacija konfederacije u federaciju devolutivna,[11] ili disagregativna federalizacija:[13] transformacija unitarne države u federaciju Razlozi za usvajanje[uredi | uredi izvor] Prema Danijelu Ziblatu, postoje četiri konkurentna teorijska objašnjenja u akademskoj literaturi za usvajanje federalnih sistema: Idejne teorije, koje smatraju da veća ideološka posvećenost decentralističkim idejama u društvu čini federalizam verovatnijim za usvajanje. Kulturno-istorijske teorije, koje smatraju da je veća verovatnoća da će federalne institucije biti usvojene u društvima sa kulturno ili etnički fragmentiranom populacijom. Teorije „društvenog ugovora“, koje smatraju da se federalizam pojavljuje kao pogodba između centra i periferije gde centar nije dovoljno moćan da dominira periferijom, a periferija nije dovoljno moćna da se otcepi od centra. Teorije „infrastrukturne moći“, koje smatraju da će se federalizam verovatno pojaviti kada podjedinice potencijalne federacije već imaju visoko razvijenu infrastrukturu (npr. one su već ustavne, parlamentarne i administrativno modernizovane države).[14] Imanuel Kant je primetio da „problem uspostavljanja države može da reši čak i nacija đavola“ dokle god poseduju odgovarajući ustav koji suprotstavlja suprotstavljene frakcije jedne protiv drugih uz sistem provere i ravnoteže. Često su pojedine države zahtevale federaciju kao zaštitu od mogućnosti rata.[15] Zagovornici federalnih sistema su istorijski tvrdili da podela vlasti svojstvena federalnim sistemima smanjuje unutrašnje pretnje bezbednosti, kao i strane pretnje. Federalizam omogućava državama da budu velike i raznolike, ublažavajući rizik od tiranske vlade kroz centralizaciju moći.[16][17] Evropa vs. Sjedinjene Države[uredi | uredi izvor] U Evropi, „federalistički“ se ponekad koristi da opiše one koji se zalažu za zajedničku federalnu vladu, sa raspoređenom moći na regionalnom, nacionalnom i nadnacionalnom nivou. Unija evropskih federalista se zalaže za ovaj razvoj unutar Evropske unije, koji na kraju vodi ka Sjedinjenim Evropskim Državama.[18] Vidi još[uredi | uredi izvor] Federacija Federalna država istorija nemačke nemačka država kroz istoriju nemci nemačkog naroda

Autor - osoba Steiner, Rudolf Naslov Četiri predavanja / Rudolf Štajner Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1991 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Stilos, 1991 (Smederevo : „D. Davidović“) Fizički opis 72 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Janković, MIloš B., 1885-1984 = Janković, Miloš B., 1885-1984 Zbirka ǂEdicija ǂPosebna izdanja Sadržaj Sadržaj: Krv je sasvim osobit sok : jedno ezoterno razmišljanje ; Suština umetnosti : stenogram predavanja od 28.10.1909. godine ; Misija gneva ili Okovani Prometej : prvo predavanje iz ciklusa Metamorfoze doživljaja duše, održano u Berlinu, 21.10.1909. godine ; Oče naš / Rudolf Štajner (Broš.) Napomene Pogovor Miloš Janković Tiraž 3.000 Predmetne odrednice Antropozofija Filozofska mistika Stanje: potpis u vrhu predslista, inače dobro očuvano, bez pisanja, podvlačenja, pečata... Pred nama se, posle više od pola veka, ponovo nalaze stenogrami sa četiri predavanja Dr Rudolfa Štajnera. Ova predavanja, koja su tada bila publikovana u vidu zasebnih knjiga, samo su deo izdanja ANTROPOZOFSKE BIBLIOTEKE i JUGOSLOVENSKOG ANTROPOZOFSKOG DRUŠTVA. U toku te godine, 1929, 1930. i 1931, sem ovih, objavljene su još četiri knjige: „Teosofija“, „Kako se stiču saznanja viših svetova“, Reinkarnacija i karma“ i „Praktično vaspitanje mišljenja“. Kako u poslednje vreme opet oživljava interesovanje za ovu vrstu, slobodno možemo reći – nauke, i kako je jedan deo Štajnerovih predavanja kod nas prvi put preveden i obavljen – namera mi je bila da podsetim poštovaoca Štajnerovog dele i sve one koje antropozofija zanima na ove knjige, koje su svojevremeno bile „obavezna lektira“ za svakog koje sa antropozofskog stanovišta posmatra svet i čoveka. Međutim, budući da je prošlo više od pedeset godina, nužne su bile izvesne intervencije na tekstu — u smislu lekture, osuvremenjivanja jezika, drugačije organizacije, kao i njene sistematizacije i objedinjavanje u jednu knjigu. U svemu ostalom, trudio sam se da očuvam verodostojnost Štajnerove misli, nekadašnji način mišljenja, sistem vrednosti i pečat vremena. Za one koji se prvi put susreću sa antropozofijom i Štajnerom, dao bih nekoliko kratkih napomena, bez želje da ih nečemu poučim, pa čak ni da ih uputim u čitanje ove knjige: njena sadržina će to već sama učiniti. Osnovne postavke antropozofije kao nauke, antropozofske filozofije i rada Dr Rudolfa Štajnera kao njenog lučonoše, baziraju se na duhu, na onom duhovnom i duševnom u čoveku. Ono što se javlja kao rezultanta bavljenja antropozofijom (ukoliko je izraz „baviti se“ adekvatan; Možda bi ispravnije bilo reći „proučavati“, ali ni tada ne bismo sa sigurnošću mogli tvrditi da smo pronašli pravu reč), jeste razumevanje sveta kao celina. Osnovni zadatak, „ tako očigledan u svim Štajnerovim predavanjima, je pokušaj da se objasni svet i čovek u njemu sa jednog novog, drugačijeg stanovišta. Štajner kroz svoja predavanja-knjige, postavlja mnogo-brojna pitanja: kakav je smisao ljudskog življenja i delanja: postoji li život i iza smrti: kako je čovek postao: kako je nastala umetnost; kako je Zemlja nastala; odakle u čoveku tako izražene, a tako suprotstavljene oprečnosti, kao što su dobro i zlo; postoji li sudbina, i kakva Je njena uloga u ljudskom životu; može li čovek, sam, pobediti sudbinu i tome slično. Iako je ovo samo mali deo večitih nedoumica koje od postojanja čovek pokušava da reši, vidimo da one, po svo-joj važnosti, predstavljaju srž ljudskih napora kroz vekove. Štajner nam (kao najglasovitiji antropozof, a knjiga koje su pred nama mogle bi se smatrati izvesnim odabirom iz njegovog stvaralaštva), kroz svoju nauku (jer, antropozofija ima sve atribute nauke: ima svoj predmet istraživanja, svoje metode i tehnike i svoje predstavnike, naravno), kroz ove četiri, sada objedinjene knjige, daje samo neke odgovore. Kažem – daje neke odgovore – misleći pritom samo na one koje eksplicitno ovde iznosi. Ostavljam vas zato, sledstveno osnovnim postavkama antropozofije, da sami, čitajući ovu knjigu, utvrdite da li se u njoj nalaze odgovori i na neka vaša pitanja. Miloš Janković Rudolf Jozef Lorenc Štajner (nem. Rudolf Joseph Lorenz Steiner; Donji Kraljevec, 25. februar 1861 – 30. mart 1925) je bio austrijski filozof, predavač, umetnik, dramaturg, mislilac i ezoterist. Nakon raskida sa Teozofskim društvom, Rudolf Štajner je osnovao Antropozofsko društvo. Antropozofija bi se mogla okarakterisati kao učenje koje je nastalo iz teozofije, ali koje za razliku od nje navodi Isusa Hrista kao centralnu figuru u procesu dosezanja oslobođenja, spoznaje i jedinstva sa Univerzalnim duhom. Štajner je vrlo često spominjao tri duhovna stanja koja pomažu pri tom psihonautičkom procesu. To su: imaginacija, inspiracija, intuicija. Imaginacija, inspiracija i intuicija su termini koji predstavljaju tehnike koje vode ka višem stepenu otvorenosti percepcije ka onostranim iskustvima i daleko su od prizemnog shvatanja imaginacije, inspiracije i intuicije. Antropozofija se može nazvati i „mističnim hrišćanstvom“, jer ona ima za cilj da otkrije hrišćanske tajne koje su banalizovane ili skrivene. U antropozofiji nema posrednika u vezi između čoveka i Boga. To je jedino Hrist, koji i jeste „mistično sunce“. Za Štajnera je, inače, raspeće Hristovo „misterija univerzuma“. Antropozofija uključuje i karmu u svoj sistem, kao i filozofiju spiritualne evolucije. Četiri znaka Jevanđelista (lav, orao, anđeo i bik) predstavljaju faze u evolucijskom spiritualnom razvoju čoveka. Čovek je spiritualno biće koje je podeljeno na: fizičko telo, eterično telo, astralno telo, ego. Za fizičko telo je vezana nada, za eterično telo ljubav, za astralno vera, a za ego je vezana volja. Glavni centar Antropozofskog društva jeste Dornah (nem. Dornach) u Švajcarskoj, gde se nalazi Geteanum (Goetheanum). Geteanum predstavlja spiritualni centar u kome se antropozofija izučava kroz teoriju i praksu. Osim Geteanuma, širom sveta postoje i drugi antropozofski centri. Štajner je smatrao da će Ahriman (personifikacija zla) biti otelotvoren u SAD. Štajner je definisao antropozofiju na sledeći način: „Antropozofija je put znanja, koji vodi spiritualno u čoveku ka spiritualnom u univerzumu... Antropozofi su oni koji iskuse esencijalnu potrebu samog života, određena pitanja vezana za pitanje prirode ljudskog bića i univerzuma, isto kao što neko iskusi glad ili žeđ.” Uticaj Getea Štajner je zastupao oblik etičkog individualizma, kome je kasnije dodao jednu eksplicitniju crtu spiritualnog. On je izveo svoju epistemologiju iz pogleda Johana Volfganaga Getea na svet, gde mišljenje predstavlja organ percepcije. Kao što oko percipira boje, tako mišljenje percipira ideje. Okultizam Rudolfa Štajnera su dovodili u vezu sa okultnom ložom O. T. O. i austrijskim okultistom Teodorom Rojsom (nem. Theodor Rheuss), kao i engleskim okultistom Alisterom Kraulijem (engl. Aleister Crowley), ali prema istraživanju Pitera Roberta Keniga (nem. Peter Robert Koenig), specijaliste za O. T. O. fenomen, takva veza nikada nije postojala. Štajner vs. Frojd Takođe je poznato da je Štajner teoriju Sigmunda Frojda (nem. Sigmund Freud) o libidu kao pokretaču dubljih psiholoških procesa kod čoveka smatrao smešnom i netačnom. On je isticao da ponašanje čoveka nije uslovljeno nikakvim nesvesnim procesima, niti libidom, već spiritualnim bićem. Štajner je do poslednjeg dana svog života tvrdio da je čovek prvenstveno duhovno biće i da je duhovni svet za njega opipljiv, isto kao i sto ispred njega na kome piše. Štajner je tvrdio da čovek uz pomoć razvoja unutarnjeg spiritualnog bića ima mogućnost da zaviri iza vela onostarnog. Na taj način može čitati zapise sa Akaše, tj. kosmičkog kolektivnog pamćenja. Odnos prema nacistima Štajner je bio velika pretnja za nacistički pokret u Nemačkoj, jer je svojim idejama bio u potpunosti suprotan njihovoj doktrini. Već 15. maja 1922. godine pokušan je atentat na Štajnera u hotelu Fir Jarescajten u Minhenu, organizovan od strane nacista, koji je Štajner izbegao. Takođe se smatra da je požar u Geteanumu 31. decembra 1922. godine, u kojem je izgoreo prvi Geteanum centar, bio podmetnut od strane nacista. Trevor Rejvenskroft (engl. Trevor Ravenscroft) u svojoj knjizi Koplje sudbine (engl. The Spear of Destiny) tvrdi da je Štajner imao sposobnost astralne projekcije. Na taj način je lako mogao da vidi planove okultne grupe Tule, koja je stvorila nacističku partiju — NSDAP, tj. Nacionalsocijalističku nemačku radničku partiju, na čelu sa Adolfom Hitlerom. Antisemitizam Na prelasku u 20. vek Štajner je napisao seriju od sedam članaka za Mitteilungen aus dem Verein zur Abwehr des Antisemitismus, magazin koji je bio posvećen borbi protiv antisemitizma, u kome je napadao tadašnji antisemitizam. MG92 (N)

Detalji predmeta Stanje Polovno Society and politics in South-East Europe, nikolai Genov Society and Politics in South-East Europe Предња корица Nikolai Genov National and Global Development, 1996 - 280 страница 0 Рецензије Из књиге Шта други кажу - Напишите рецензију Нисмо пронашли ниједну рецензију на уобичајеним местима. Сродне књиге Central and Eastern Europe Nikolai Genov Bulgaria 1960-1995 Nikolaĭ Genov, Anna Krŭsteva Unemployment Nikolai Genov Social Sciences in Southeastern Europe Nikolaĭ Genov, Ulrike Becker Ethnic Relations in South Eastern Europe Nikolaĭ Genov Interethnic Integration in Five European Societies Nikolaĭ Genov Society and Environment in the Balkan Countries Nikolaĭ Genov National Traditions in Sociology World Congress of Sociology (11th : 1986 : New Delhi, India) Садржај PREFACE 7 PART ONE ECONOMY AND POLITICS 22 THE EUROPEAN UNION AS A CATALYST 33 други делови (6) нису приказани Чести термини и фразе according action activity army Balkans basic become Bulgaria cent Central changes civil communist concerning Constitution context continue countries created crime crisis culture democracy democratic disintegration Eastern economic effects establishment ethnic Europe European existing expected experience fact factors forces foreign former forms functions future global groups historical human identity important increase individual influence institutions integration interests issues Italy lack liberal living major market economy mass means ment military namely negative ombudsman organizations orientations participation parties period political population position possible practically present principle problems production question reasons reforms regime region relations republics respect responsibility role Second Serbia situation social socialist society strategy strong structure tion trade unions traditional transformation transition Turkey Turkish values Western young Yugoslavia Nikolai Genov From Wikipedia, the free encyclopedia Jump to navigationJump to search Nikolai Genov Prof Genov.jpg Genov in 2020 Education University of Leipzig (Dr., 1975) Main interests Sociology Notable ideas Paradigm of social interaction Four global trends Nikolai Genov (Bulgarian: Николай Генов/Nikolaj Genow; born 1946) is an internationally respected sociologist of Bulgarian origin. He received his Dr.phil. in sociology from the University of Leipzig in 1975 and his Dr.sc. from the Bulgarian Academy of Sciences in 1986. In 1990 he became professor at BAS. Between 2002 and 2011 he was professor of sociology at the Institute of Sociology and Institute of Eastern European Studies of the Free University of Berlin. Since 2011 till 2016 he has been the head of the Institute of Global and Regional Development at the School of Advanced Social Studies in Slovenia. He has conducted research and taught at the universities of Berkeley, Bielefeld, Frankfurt am Main, Cassel, Lund, Moscow, Rome, Seoul and Warsaw. From 1980 until 1990 Genov was the organizer of the International Varna Sociological School. From 1990 till 1992 he was co-director of the Centre for Research and Documentation in the Social Sciences (the Vienna Centre). From 1994 to 1996 he was vice-president of UNESCO's Management of Social Transformations (MOST) program. From 2003 to 2008 he was a member of the Advisory Board of the program. From 1996 till 1998 he was member and from 1998 till 2002 vice-president of the International Social Science Council (ISSC, Paris). Between 2000 and 2010 he was Director of the UNESCO/ISSC International Summer School Comparative Research in the Social Sciences. From 2003 to 2005 he was Director of the Institute of Eastern European Studies at the Free University Berlin. Research and teaching Until 1989 Genov's research and teaching was mostly focused on topics of sociological theory and history of ideas. During this period he published the monographs "Talcott Parsons and the Theoretical Sociology" (1982) and "Rationality and Sociology" (1986) (in Bulgarian). After 1989 his research and teaching became increasingly occupied with transformation processes in various parts of the world and particularly in Eastern Europe. The monographs "The United States at the End of the XXth Century" (1991) and "The Rise of the Dragon: The Modernization of South Korea" (1994) as well as the collection "Risks of the Transition" (1994) (in Bulgarian) dealt with these topics. The publications on transformation issues were increasingly based on results of international comparative studies. This applies to the monograph "Managing Transformations in Eastern Europe"as well as to the edited volumes "Unemployment: Risks and Reactions" (1999) and "Continuing Transformations in Eastern Europe" (2000) (in English). The content of the latter publications is guided by a synthesis of broadly conceived concept of social interaction with a differentiated concept of societal transformation. The synthesis opens the prospect for complex studies on fundamental processes of accelerated commercialization of economy, democratization of politics, universalization of value-normative systems, digitization of technologies and ecologization of thinking and behavior. The series of international comparative research projects on Eastern Europe coordinated by Genov included: Personal and Institutional Strategies for Coping with Transformation Risks (UNESCO/MOST, 1997-2001); Ethnic Relations in South Eastern Europe (Stability Pact for South Eastern Europe, 2003-2005); Inter-ethnic Integration (EU, 2005-2007); Migration in the Post-Soviet Space (Volkswagen Foundation, 2008-2010). The monograph "Global Trends in Eastern Europe"(2010, reprinted 2016) contains the detailed analysis and conclusions of the studies on the transformation of Eastern European societies. The monograph is a conceptual turning point since the theoretical framework used by Genov gradually changed from the focus on the concept of societal transformation to the development and use of the concept of global social trends. The new framework is organized around the idea of four such trends called upgrading the rationality of organizations, individualization, spread of instrumental activism and universalization of value-normative systems. Based on the sociological paradigm of social interaction the framework of social trends was applied in local, regional and global studies published in the edited volume "Global Trends and Regional Development"(2012) and in the monograph "Challenges of Individualization" (2018). The claim of Genov is that the turn from methodological societalism towards methodological globalism opens the way to a new stage in the development of sociological knowledge. The new stage is marked by the concentration of the sociological research interest on global social trends as outcome of interactions at micro-, mezzo and macro-social structural levels. As seen from another vantage point the theoretical and empirical studies have identified the global trends as major factor for building, reproduction and change of current and future local, regional and global social situations. Publications Nikolai Genov is an author with more than 300 scientific articles and books that have been published in 28 countries. Book publications in English: 1989: National Traditions in Sociology, SAGE(ed.) ISBN 080-3981-97-X 1999: Managing Transformations in Eastern Europe, UNESCO/MOST, ISBN 954-8443-08-2 1999: Unemployment: Risks and Reactions (ed.)UNESCO/MOST, ISBN 954-8443-07-4 2000: Continuing Transformation in Eastern Europe (ed.), Trafo, ISBN 978-3-89626-216-5 2001: Recent Social Trends in Bulgaria (co-ed.) McQueens University Press, ISBN 0-7735-2022-8 2004: Advances in Sociological Knowledge Over Half a Century (ed.), VS-Verlag, ISBN 3-8100-4012-6 2005: Ethnicity and Educational Policies in South Eastern Europe (ed.), LIT-Verlag, ISBN 3-8258-8594-1 2006: Ethnicity and Mass Media in South Eastern Europe. LIT-Verlag (ed.) ISBN 3-8258-9348-0 2007: Upgrading the Rationality of Organizations. FU, Institute of Eastern European Studies, ISSN 1864-533X 2007: Comparative Research in the Social Sciences (ed.), ISSC, ISBN 978-954-8443-13-5 2008: Interethnic Integration in Five European Societies, (ed.) Krämer, ISBN 978-3-89622-096-7 2010: Global Trends in Eastern Europe. Ashgate, ISBN 978-1-4094-0965-6 2011: Transboundary Migration in the Post-Soviet Space (co-ed.), Peter Lang, ISBN 978-3-631-61485-3 2012: Global Trends and Regional Development, (ed.), Routledge, ISBN 978-0-415-89763-1 2016: Global Trends in Eastern Europe (reprint). Routledge, ISBN 978-1-138-27874-5 2018: Challenges of Individualization. Palgrave Macmillan, ISBN 978-1-349-95827-6 jugoistična evropa

Detalji predmeta Stanje Polovno Vrlo dobro očuvano, Le Marxisme Introuvable, ima podvučenih delova SA WIKIPEDIJE Marksizam Iz Wikipedije, slobodne enciklopedije Idi na navigacijuIdi na pretragu Ovaj članak je dio serije: Marksizam Karl Marx 001.jpg Sociologija i antropologija Otuđenje Buržoazija Klasna svijest Komunizam Kulturalna hegemonija Izrabljivanje Ideologija Proletarijat Ekonomija Marksistička politička ekonomija Radna snaga Zakon vrijednosti Sredstva proizvodnje Način proizvodnje Proizvodne snage Višak rada Višak vrijednosti Naknada za rad Historija Kapitalistička proizvodnja Klasna borba Diktatura proleterijata Izvorna akumulacija Proleterska revolucija Proleterska internacionala Svjetska revolucija Filozofija Marksistička filozofija Historijski materijalizam Dijalektički materijalizam Socijalizam Analitički marksizam Autonomni pokreti Feministički marksizam Humanistički marksizam Strukturalni marksizam Zapadnjački marksizam Istaknuti marksisti Karl Marx Friedrich Engels Karl Kautsky Vladimir Lenjin Lav Trocki Josif Staljin Rosa Luxemburg Mao Ce tung Georg Lukács Antonio Gramsci Karl Korsch Frankfurtska škola Louis Althusser Paul Lafargue Kritike Kritika marksizma Marksizam je filozofski pravac, odnosno politička ideologija temeljena na spisima njemačkog filozofa Karla Marxa (po kojoj je dobio ime) i Marxovog prijatelja i suradnika Friedricha Engelsa. Od svih tih spisa je najvažnija Marxova nedovršena knjiga Das Kapital. Marksizam, koji se temelji na engleskoj političkoj ekonomiji, francuskom utopijskom socijalizmu i njemačkoj idealističkoj filozofiji iz prve polovice 19. vijeka, nastoji dati kritiku društva koja je istovremeno naučna i revolucionarna. Marksizam historiju tumači kroz sukob povlaštenih i potlačenih društvenih klasa, te smatra da će svi društveni problemi biti riješeni stvaranjem besklasnog društva zvanog komunizam. Kao prijelazna faza između kapitalizma - koga marksisti smatraju posljednjim stadijem klasnog društva - i komunizma bi se trebao uspostaviti socijalizam u kome bi postepeno trebalo biti ukinuto privatno vlasništvo nad sredstvima za proizvodnju. Marksizam se danas uglavnom povezuje s revolucionarnim socijalizmom, odnosno raznim komunističkim pokretima i državama, iako su sve do 20. vijeka među marksiste spadali i umjereni socijalisti od kojih će kasnije nastati moderna socijaldemokracija. Nakon pada Berlinskog zida i propasti komunističkih režima u Istočnoj Evropi, marksizam - koji je bio njihova službena ideologija - je izgubio dosta pobornika, ali je manji dio marksista to shvatio kao priliku za rehabilitaciju svoje filozofije, koju su, po njihovim navodima, izopačili zagovornici totalitarizma kao što su Staljin, Enver Hoxha, Mao i Pol Pot. Sadržaj/Садржај 1 Klasični marksizam 1.1 Karl Marx i Friedrich Engels 1.2 Rani utjecaji 1.3 Glavne ideje 1.3.1 Klasa 2 Zapadni marksizam 2.1 Škole zapadne marksističke misli 2.1.1 Strukturni marksizam 2.1.2 Neomarksizam 2.1.3 Frankfurtska škola 2.1.4 Kulturni marksizam 2.1.5 Analitički marksizam 2.1.6 Marksistički humanizam 2.2 Ključni zapadni marksisti 2.2.1 Georg Lukács 2.2.2 Karl Korsch 2.2.3 Antonio Gramsci 2.2.4 Louis Althusser 2.2.5 Herbert Marcuse 3 Postmarksizam 4 Marksistički feminizam 5 Marksizam u političkoj praksi 5.1 Historija 5.2 Socijaldemokracija 5.3 Socijalizam 5.4 Komunizam 5.4.1 Marksizam-lenjinizam 5.4.2 Trockizam 5.4.3 Maoizam 5.5 Ostali 5.6 Osporavanja marksističke prirode pojedinih pokreta 6 Kritike 7 Povezano 8 Izvori 9 Eksterni linkovi Klasični marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Klasični marksizam. Karl Marx i Friedrich Engels Karl Marx je boraveći uglavnom u emigraciji i u oskudnim (ne)prilikama ,a uz finansijsku,političku i stručnu pomoć fabrikanta Fridriha Engelsa(Friedrich Engels), počeo da pise glavna dela savremenog socijalističkog(komunističkog) pokreta: Manifest komunističke partije, Klasne borbe u Francuskoj, Osnovi kritike političke ekonomije, Kapital i druga dela. Od pretežno usmerenih dela najpoznatija su: Kritika Hegelove filozofije državnog prava, Ekonomsko-filozofski pukopisi i Teze o Fojerbahu. Rani utjecaji Za više detalja o ovoj temi, v. Utjecaji na Karla Marxa. Glavne ideje Klasa Zapadni marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Zapadni marksizam. Škole zapadne marksističke misli Strukturni marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Strukturni marksizam. Neomarksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Neomarksizam. Frankfurtska škola Za više detalja o ovoj temi, v. Frankfurtska škola. Kulturni marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Kulturni marksizam. Analitički marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Analitički marksizam. Marksistički humanizam Za više detalja o ovoj temi, v. Marksistički humanizam. Ključni zapadni marksisti Georg Lukács Karl Korsch Antonio Gramsci Louis Althusser Herbert Marcuse Postmarksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Postmarksizam. Marksistički feminizam Za više detalja o ovoj temi, v. Marksistički feminizam. Marksizam u političkoj praksi Segment serije o politici Socijalizam Red flag waving transparent.png Struje Kršćanski socijalizam Komunizam Demokratski socijalizam Libertarijanski socijalizam Revolucionarni socijalizam Socijaldemokracija Utjecaji Anarhizam Marksizam Internacionalizam Sindikalizam Utilitarijanizam Utopijski socijalizam Ideje Klasna borba Demokracija Egalitarijanizam Jednakost ishoda Proleterska revolucija Socijalna pravda Glavna pitanja Historija socijalizma Kritike socijalizma Socijalističke ekonomije Socijalistička država Ljudi i organizacije Popis socijalista Prva Internacionala Druga Internacionala Socijalistička Internacionala Politički portal · p • r • u Historija Socijaldemokracija Socijalizam Komunizam Za više detalja, v. Komunizam i Komunistička država. Marksizam-lenjinizam Za više detalja o ovoj temi, v. Lenjinizam. Trockizam Za više detalja o ovoj temi, v. Trockizam. Maoizam Za više detalja o ovoj temi, v. Maoizam. Ostali Osporavanja marksističke prirode pojedinih pokreta Kritike Za više detalja o ovoj temi, v. Kritike marksizma. Povezano Marksistička teorija rata Marksistička teorija međunarodnih odnosa Izvori Avineri, Shlomo (1968). The Social and Political Thought of Karl Marx. Cambridge University Press. Kolakowski, Leszek. Main Currents in Marxism. Parkes, Henry Bamford (1939). Marxism: An Autopsy. Boston: Houghton Mifflin. Screpanti, E; S. Zamagna (1993). An Outline of the History of Economic Thought. Sowell, Thomas (1985). Marxism: Philosophy and Economics. New York: William Morrow. str. 281 p. ISBN 0-688-06426-4. Callinicos, Alex (2010) [1983]. The Revolutionary Ideas of Karl Marx. Bloomsbury, London: Bookmarks. ISBN 978-1-905192-68-7. Green, Sally (1981). Prehistorian: A Biography of V. Gordon Childe. Bradford-on-Avon, Wiltshire: Moonraker Press. ISBN 0-239-00206-7. Lenin, Vladimir (1967) [1913]. Karl Marx: A Brief Biographical Sketch with an Exposition of Marxism. Peking: Foreign Languages Press. Pristupljeno 2014-06-17. Marx, Karl (1849). Wage Labour and Capital. Germany: Neue Rheinische Zeitung. Pristupljeno 2014-06-17. Trigger, Bruce G. (2007). A History of Archaeological Thought (2nd izd.). New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-60049-1. Dahrendorf, Ralf (1959). Class and Class Conflict in Industrial Society. Stanford, CA: Stanford University Press. Jon Elster, An Introduction to Karl Marx. Cambridge, England, 1986. Michael Evans, Karl Marx. London, 1975. Stefan Gandler, Critical Marxism in Mexico: Adolfo Sánchez Vázquez and Bolívar Echeverría, Leiden/Boston, Brill Academic Press, 2015. 467 pages. ISBN 978-90-04-22428-5. Prychitko, David L. (2008). "Marxism". u: David R. Henderson (.). Concise Encyclopedia of Economics (2nd izd.). Library of Economics and Liberty. Robinson, Cedric J.: Black Marxism: The Making of the Black Radical Tradition, 1983, Reissue: Univ North Carolina Press, 2000 Rummel, R.J. (1977) Conflict In Perspective Chap. 5 Marxism, Class Conflict, and the Conflict Helix Shenfield, S.D. Vladislav Bugera: Portrait of a Post-Marxist Thinker McLellan, David (2007). Marxism After Marx. Basingstoke: Palgrave Macmillan. Eksterni linkovi Commons-logo.svg Marksizam na Wikimedijinoj ostavi Marxism Online A Marxism FAQ - under construction libcom.org - class struggle history, theory and discussion including many works by Marx and marxists Introductory article by Michael A. Lebowitz History of Economic Thought: Marxian School Modern Variants of Marxian political economy Marxist.com In Defence of Marxism Marxists Internet Archive Pathfinder Books, Marxist bookstore online Marxism Page Marxist.net Marxist Resources from the Committee for a Workers' International Libertarian Communist Library Marxism archive Marxism FAQ The Open Society and Its Enemies. Volume II: The High Tide of Prophecy (Hegel, Marx and the Aftermath) critique by Karl Popper An Austrian Perspective on the History of Economic Thought. Volume II: Classical Economics (Ricardo, Marx and Stuart Mill) critique by Murray Rothbard Resurrecting Marx: The Analytical Marxists on Freedom, Exploitation, and Justice critique by David Gordon Debating MarxismMichael Albert (ParEcon) vs. Alan Maass (Marxism) Slobodna Jugoslavija - Najveća arhiva klasika marksizma na SH-HS jeziku Novi Plamen - demokratsko-marksistički časopis [sakrij]vru Komunizam Osnovni koncepti Marksistička filozofija Klasna borba Proleterski internacionalizam Komunistička partija Ideologije Marksizam Lenjinizam Marksizam-lenjinizam Maoizam Juche Trockizam Titoizam Lijevi komunizam Komunizam savjeta Anarhistički komunizam Religijski komunizam Kršćanski komunizam Eurokomunizam Nacional-komunizam Svjetski komunizam Bezdržavni komunizam Internacionale Savez komunista Prva Internacionala Druga Internacionala Kominterna Četvrta Internacionala Glavne ličnosti Karl Marx Friedrich Engels Vladimir Lenjin Josif Staljin Rosa Luxemburg Lav Trocki Srodne teme Anarhizam Antikapitalizam Anti-komunizam Anti-revizionizam Demokratski centralizam Diktatura proletarijata Radničko samoupravljanje Odumiranje države

Autor - osoba Damjanović, Aleksandar, 1964-2021 = Damjanović, Aleksandar, 1964-2021 Naslov Ka tumačenju bića : psihobiografije : kako i zašto pisati o Silviji Plat, Arturu Šopenhaueru, Kseniji Atanasijević, F. M. Dostojevskom, Čarlsu Darvinu, Francu Kafki, Jukio Mišimi, Osami bin Ladenu, Mišelu Montenju, Fridrihu Ničeu, Alfredu Hičkoku, Robertu Fišeru ... / Aleksandar Damjanović Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 2013 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Via media, 2013 (Beograd : Fotofutura) Fizički opis 303 str. ; 25 cm (broš.) Napomene Tiraž 300 Napomene i bibliografske reference uz tekst Bibliografija: str. 287-300. Predmetne odrednice Psihologija ličnosti -- Biografski metod Znamenite ličnosti -- Psihobiografije Aleksandar Damjanović je u svojoj obimnoj studiji „Ka tumačenju bića” ostvario izuzetno naučno delo u kome je filozofski, psihološki, psihijatrijski, antropološki, religijski aspekt ukomponovao u izuzetnu naučnu postavku psihobiografije. Postoje naučna dela koja prevazilaze svoju osnovnu potku i ulaze u svet umetnosti, dobijaju dodatni impuls zanimljivosti i širine. Upravo ulazeći u prostore psihobiografije Damjanović je dosegao širinu naučno-književnog dela što daje posebnu draž njegovom pisanju, ali uspešno ostvaruje i njegovu nameru koju je nedvosmisleno naglasio na početku svoje knjige: „Pri pisanju psihobiografije ne treba se ponašati kao naučnik nego kao umetnik. Potrebna je naracija... Čitalac mora da oseti rastuću dramsku tenziju koju će razrešiti interpretacija – iznenadno otvaranje vrata, čime se otkriva pravi izvor misterije... Ako je razumevanje ljudi zaista analogno interpretaciji pesme, onda ne možemo da poreknemo ključnu veštinu psihobiografskog poduhvata.” Damjanovićeva knjiga „Ka tumačenju bića” dosegla je sklad među komponentama teorijskog uspostavljanja osno¬va psihobiografije, njenog nastanka, odlika i ekspanzije u nauci i brilijantnih eseja iz drugog dela knjige koji su u potpunosti usaglašeni sa postavljenom teorijom i njenim ciljevima: „Kako je Elms (1994.) naveo u poslednjem poglavlju svoje knjige, bavljenje psihobiografijom nije ga odvelo na stranputicu, već ‘kući’. On navodi: „Mislim da sam pronašao put u sam centar psihologije, u razumevanje ljudskih bića u njihovoj punoj složenosti. Znam da postoji mnogo puteva koji vode ka samom centru, uključujući razne staze koje sam napustio jer nisu odgovarale mojim veštinama i mojoj ličnosti. Očekujem da će mi se na putu psihobiografije pridružiti sve veći broj psihologa, sve dok to ne postane prometna avenija”. Koherentnost u izlaganju Damjanović je postigao povezujući tri aspekta: postojanje jedinstvene tematsko – problemske strukture koja počiva na povezanosti pojmova i ideja, jasnom i logičnom sledu izlaganja čiju okosnicu čine osnovne ideje i logičan tok drugog dela posvećen psihobiografijama koje kroz primere učvršćuju snagu prihvaćene i obrazložene teorije. Kroz celinu vidi se jasno podcrtana nit koja okuplja sve delove u logički zasnovanu celinu koja kao takva potvrđuje zacrtane ciljeve. Inspirativnim naučnim esejima objašnjene su veze između ideja, pojmova, po¬java, činjenica uključenih u strukturu teksta tako da je primetna uređenost sadržaja, dati fenomeni i objašnjenja, uzrok i posledice, tvrdnje i implikacije, problemi i rešenja. Razvijanjem osnovne tematske niti i kontinuiteta izlaganja svaki deo studije obogaćen je vrsnim literarnim nabojem koji doprinosi razvoju teme i ima logično mesto. U psihobiografijama postoje digresije, ali one uvek u sebi sadrže signalizaciju povratka osnovnom temat¬skom toku. Damjanović u svojoj naučnoj studiji uvodi brojne primere prilikom pisanja psihobiografija kojima objašnjava pojave, pojmove, i određene ideje. Primeri omogućuju da se apstraktni pojmovi ili fenomeni (mikro ili makro pojave) mogu približiti i konkretizovati. Primeri uspostavljaju vezu između postojećeg znanja, iskustva i onog saznajnog što donosi studija. Raznovrsnost kategorija primera postaje moćno sredstvo kojim pisac podržava proces izgradnje opštih ideja vezanih za psihobiografiju: „Možda je osnovni uzrok samoubistava pisaca u Japanu u predvidljivom odbrambenom mehanizmu, koji koriste sunarodnici razbijeni na grupe, gde pisci – usamljenici mogu da suprotstave samo svoju kreativnost. Kada piščev magijski izvor inspiracije usahne, nastupa depresija, preplavljivanje anksioznošću, stvaralačka kriza, dakle ne samo simbolički već i stvarni gubitak egzistencijalnog modaliteta bića i njegove primarne narcisoidnosti. U ovakvoj životnoj „suženosti”, suicid postaje ponekad jedini izlaz. Samo su motivi različiti.” Damjanovićev zahvat pažljivo obrazlaže razliku između činjenica i raznih interpretacija koje uvodi u svoj rad. On postupno, posebno u prvom delu studije, procenjuje iznete naučne teorije i navodi kriterijume na osnovu kojih ih vrednuje, eksplicira nužne, logički opravdane posledice, konsekvence određenog stava i problemski izlaže sadržaj koji u nauci promoviše vrednosti za različita tumačenja, izgrađivanje stava filozofske skepse, ali i opreza u donošenju stavova i sudova: „Samostalna psihologija se sagledava u okvirima imanentne filozofije, pri čemu ne čudi da su veliki psiholozi bez ikakvog zazora citirali i temeljili mnoga svoja učenja na tvorevinama velikih filozofa, smatrajući sebe njihovim vernim sledbenicima... Filozofsko znanje pomaže psihijatru takođe da prihvati čoveka kao organizmičku celinu i skladno iskoristi svoje kognitivne kapacitete da bi upoznao pravce, granice i kvalitet ljudskog življenja... I Karl Jaspers je smatrao da je filozofija neophodna psihijatriji, jer se samo kroz sintezu psihološke analize i filozofske spoznaje može stvoriti plodonosni pomak prema fundiranju naučne psihijatrije.” U drugom delu svoje impresivne studije Damjanović se bavi ličnostima iz sve¬ta nauke, književnosti, politike, filma... koje su obeležile vreme, ostavljajući dubok i neizbrisiv trag. Psihobiografija, koja „predstavlja nesigurno udruživanje biografije i psihologije”, postaje nauka uz pomoć koje naučnik prodire u duboke lavirinte odabranih ličnosti. Damjanović, psihijatar sa enciklopedijskim znanjem, pronalazi put u centar psihologije i psihijatrije, u razumevanje postupaka i ponašanja odabranih u njihovoj punoj složenosti. Pisac u svojoj studiji naslovljenoj „Ka tumačenju bića” pribegava vrsti naučnog eseja prožetog mnoštvom činjenica i svedočenja, bezbrojnim validnim dokumentima jer mu ovakav način predstavljanja činjenica omogućava sistem otvorene forme koja daje relevantnost suda, misaonu dinamiku, otmenu intelektualnu superiornost, ali i izraženu literarnu potku koja daje originalnost, zanimljivost i estetsku težinu Damjanovićevom pisanju. Naučni esej odgovara osnovama skeptičnog duha koji se stalno projektuje unapred, koji traži i sumnjom privremena rešenja dolazi do pravih otkrića. Misaona i naučna zasnovanost naučnih eseja podudara se sa literarnim uobličenjem iskustvenih, otkrivenih, zasnovanih misaonih činjenica. „Ka tumačenju bića” konsultuje mnoge autoritete na polju nauke – filozofije, psihijatrije, antropologije, medicine..., ali misaoni elan nije u potpunosti utopljen u gotove obrasce. Intelektualno-literarna i naučna aktivnost uobličava značenja i strukture koje nastaju u slobodnom i spontanom misaonom kruženju koje uključuje i beskrajne prostore imaginacije i duha: „Nedovršenost psiho-seksualnog razvoja i voajerske crte očituju želju da se ne doživi potpuni telesno-senzualni kontakt. Pornografija takođe omogućava izolovanje eksitacija i libidinozno zadovoljenje bez objekta. Svoje polne prohteve Kafka je zadovoljavao u bordelima. Ta anonimna seksualnost verovatno je deo Kafkine strategije da svoju „večitu” verenicu i ostale devojke koje su mu se sviđale izoluje od sirove seksualnosti i potencira kompleksnost žene kao dvojnog entiteta bludnice vs. device posredstvom splitinga. Romantizovana ljubav idealizuje se i ne konzumira, a ona druga, bludna, omogućava libidinozno rasterećenje i posmatra se kao objekat tog istog rasterećenja.” Naučni eseji posvećeni ličnostima Ksenije Atanasijević, junacima Dostojevskog, Čarlsu Darvinu, Francu Kafki, Jukio Mišimi, Bin Ladenu, Montenju, Ničeu, pojedinim političarima, filmskim rediteljima... odgovaraju formi naučnog eseja i u prvi plan izbacuju Damjanovićevo shvatanje teorijsko-formalnih odlika eseja kao naučno-literarnog žanra koji se podudara sa metodama njegovog na¬učnog mišljenja i zahtevima njegove tragalačke misli. Predstavu celovite i harmonične ljudske prirode koju je negovao antički mit, a potom vaskrsla renesansa o skladu kozmičkog i ljudskog, naučnici i autoriteti, koje je svoj naučni rad uveo Damjanović, su doveli u pitanje ne prihvatajući ga kao gotov obrazac. Autor, obazriv i skeptičan, sklon analizama ljudske prirode, usmerava svoj naučni duh ka prostorima slojevitosti i nepredvidljivosti ljudskog bića: „Filozofija, zapravo, ne može da upravlja telesnim supstratom, nervima, bolom. Dakle, patnja i bol znače granice i ustanovljavaju kriterijume našeg iskustva i odnosa prema bolesti. Svest o telu ‘katektiranom’ bolešću označava ono mesto gde osobe ne podležu nikakvoj drugoj nadležnosti do one kojom im priroda određuje da trpe svoju telesnu sudbinu.” Svoj kritički instrumentarij pisac ozbiljnih psihobiografija, kakav je Damjanović, prilagođava konkretnim individualnostima i manjkavostima čovekove saznajne moći, nepredvidljivim i tamnim lavirintima ljudske duše. Kao vrstan psihijatar sa snažnim literarnim talentom, Damjanović u karakterizaciji ljuske ličnosti sugeriše da je nemoguće doneti jednostrane sudove o stvarima koje se javljaju u neizmernom bogatstvu vidova i značenja. Prihvatanje sumnje kao regulativnog načela za Damjanovića se nameće kao nužnost naučnika u donošenju sudova o ličnostima kojima se bavio. MG128 (N)

Detalji predmeta Stanje Polovno travaux philosophiques marxistes en europe capitaliste, korica počela da se odvaja (može se lako srediti sa malo lepka) WIKIPEDIJA Marksizam Iz Wikipedije, slobodne enciklopedije Idi na navigacijuIdi na pretragu Ovaj članak je dio serije: Marksizam Karl Marx 001.jpg Sociologija i antropologija Otuđenje Buržoazija Klasna svijest Komunizam Kulturalna hegemonija Izrabljivanje Ideologija Proletarijat Ekonomija Marksistička politička ekonomija Radna snaga Zakon vrijednosti Sredstva proizvodnje Način proizvodnje Proizvodne snage Višak rada Višak vrijednosti Naknada za rad Historija Kapitalistička proizvodnja Klasna borba Diktatura proleterijata Izvorna akumulacija Proleterska revolucija Proleterska internacionala Svjetska revolucija Filozofija Marksistička filozofija Historijski materijalizam Dijalektički materijalizam Socijalizam Analitički marksizam Autonomni pokreti Feministički marksizam Humanistički marksizam Strukturalni marksizam Zapadnjački marksizam Istaknuti marksisti Karl Marx Friedrich Engels Karl Kautsky Vladimir Lenjin Lav Trocki Josif Staljin Rosa Luxemburg Mao Ce tung Georg Lukács Antonio Gramsci Karl Korsch Frankfurtska škola Louis Althusser Paul Lafargue Kritike Kritika marksizma Marksizam je filozofski pravac, odnosno politička ideologija temeljena na spisima njemačkog filozofa Karla Marxa (po kojoj je dobio ime) i Marxovog prijatelja i suradnika Friedricha Engelsa. Od svih tih spisa je najvažnija Marxova nedovršena knjiga Das Kapital. Marksizam, koji se temelji na engleskoj političkoj ekonomiji, francuskom utopijskom socijalizmu i njemačkoj idealističkoj filozofiji iz prve polovice 19. vijeka, nastoji dati kritiku društva koja je istovremeno naučna i revolucionarna. Marksizam historiju tumači kroz sukob povlaštenih i potlačenih društvenih klasa, te smatra da će svi društveni problemi biti riješeni stvaranjem besklasnog društva zvanog komunizam. Kao prijelazna faza između kapitalizma - koga marksisti smatraju posljednjim stadijem klasnog društva - i komunizma bi se trebao uspostaviti socijalizam u kome bi postepeno trebalo biti ukinuto privatno vlasništvo nad sredstvima za proizvodnju. Marksizam se danas uglavnom povezuje s revolucionarnim socijalizmom, odnosno raznim komunističkim pokretima i državama, iako su sve do 20. vijeka među marksiste spadali i umjereni socijalisti od kojih će kasnije nastati moderna socijaldemokracija. Nakon pada Berlinskog zida i propasti komunističkih režima u Istočnoj Evropi, marksizam - koji je bio njihova službena ideologija - je izgubio dosta pobornika, ali je manji dio marksista to shvatio kao priliku za rehabilitaciju svoje filozofije, koju su, po njihovim navodima, izopačili zagovornici totalitarizma kao što su Staljin, Enver Hoxha, Mao i Pol Pot. Sadržaj/Садржај 1 Klasični marksizam 1.1 Karl Marx i Friedrich Engels 1.2 Rani utjecaji 1.3 Glavne ideje 1.3.1 Klasa 2 Zapadni marksizam 2.1 Škole zapadne marksističke misli 2.1.1 Strukturni marksizam 2.1.2 Neomarksizam 2.1.3 Frankfurtska škola 2.1.4 Kulturni marksizam 2.1.5 Analitički marksizam 2.1.6 Marksistički humanizam 2.2 Ključni zapadni marksisti 2.2.1 Georg Lukács 2.2.2 Karl Korsch 2.2.3 Antonio Gramsci 2.2.4 Louis Althusser 2.2.5 Herbert Marcuse 3 Postmarksizam 4 Marksistički feminizam 5 Marksizam u političkoj praksi 5.1 Historija 5.2 Socijaldemokracija 5.3 Socijalizam 5.4 Komunizam 5.4.1 Marksizam-lenjinizam 5.4.2 Trockizam 5.4.3 Maoizam 5.5 Ostali 5.6 Osporavanja marksističke prirode pojedinih pokreta 6 Kritike 7 Povezano 8 Izvori 9 Eksterni linkovi Klasični marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Klasični marksizam. Karl Marx i Friedrich Engels Karl Marx je boraveći uglavnom u emigraciji i u oskudnim (ne)prilikama ,a uz finansijsku,političku i stručnu pomoć fabrikanta Fridriha Engelsa(Friedrich Engels), počeo da pise glavna dela savremenog socijalističkog(komunističkog) pokreta: Manifest komunističke partije, Klasne borbe u Francuskoj, Osnovi kritike političke ekonomije, Kapital i druga dela. Od pretežno usmerenih dela najpoznatija su: Kritika Hegelove filozofije državnog prava, Ekonomsko-filozofski pukopisi i Teze o Fojerbahu. Rani utjecaji Za više detalja o ovoj temi, v. Utjecaji na Karla Marxa. Glavne ideje Klasa Zapadni marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Zapadni marksizam. Škole zapadne marksističke misli Strukturni marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Strukturni marksizam. Neomarksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Neomarksizam. Frankfurtska škola Za više detalja o ovoj temi, v. Frankfurtska škola. Kulturni marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Kulturni marksizam. Analitički marksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Analitički marksizam. Marksistički humanizam Za više detalja o ovoj temi, v. Marksistički humanizam. Ključni zapadni marksisti Georg Lukács Karl Korsch Antonio Gramsci Louis Althusser Herbert Marcuse Postmarksizam Za više detalja o ovoj temi, v. Postmarksizam. Marksistički feminizam Za više detalja o ovoj temi, v. Marksistički feminizam. Marksizam u političkoj praksi Segment serije o politici Socijalizam Red flag waving transparent.png Struje Kršćanski socijalizam Komunizam Demokratski socijalizam Libertarijanski socijalizam Revolucionarni socijalizam Socijaldemokracija Utjecaji Anarhizam Marksizam Internacionalizam Sindikalizam Utilitarijanizam Utopijski socijalizam Ideje Klasna borba Demokracija Egalitarijanizam Jednakost ishoda Proleterska revolucija Socijalna pravda Glavna pitanja Historija socijalizma Kritike socijalizma Socijalističke ekonomije Socijalistička država Ljudi i organizacije Popis socijalista Prva Internacionala Druga Internacionala Socijalistička Internacionala Politički portal · p • r • u Historija Socijaldemokracija Socijalizam Komunizam Za više detalja, v. Komunizam i Komunistička država. Marksizam-lenjinizam Za više detalja o ovoj temi, v. Lenjinizam. Trockizam Za više detalja o ovoj temi, v. Trockizam. Maoizam Za više detalja o ovoj temi, v. Maoizam. Ostali Osporavanja marksističke prirode pojedinih pokreta Kritike Za više detalja o ovoj temi, v. Kritike marksizma. Povezano Marksistička teorija rata Marksistička teorija međunarodnih odnosa Izvori Avineri, Shlomo (1968). The Social and Political Thought of Karl Marx. Cambridge University Press. Kolakowski, Leszek. Main Currents in Marxism. Parkes, Henry Bamford (1939). Marxism: An Autopsy. Boston: Houghton Mifflin. Screpanti, E; S. Zamagna (1993). An Outline of the History of Economic Thought. Sowell, Thomas (1985). Marxism: Philosophy and Economics. New York: William Morrow. str. 281 p. ISBN 0-688-06426-4. Callinicos, Alex (2010) [1983]. The Revolutionary Ideas of Karl Marx. Bloomsbury, London: Bookmarks. ISBN 978-1-905192-68-7. Green, Sally (1981). Prehistorian: A Biography of V. Gordon Childe. Bradford-on-Avon, Wiltshire: Moonraker Press. ISBN 0-239-00206-7. Lenin, Vladimir (1967) [1913]. Karl Marx: A Brief Biographical Sketch with an Exposition of Marxism. Peking: Foreign Languages Press. Pristupljeno 2014-06-17. Marx, Karl (1849). Wage Labour and Capital. Germany: Neue Rheinische Zeitung. Pristupljeno 2014-06-17. Trigger, Bruce G. (2007). A History of Archaeological Thought (2nd izd.). New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-60049-1. Dahrendorf, Ralf (1959). Class and Class Conflict in Industrial Society. Stanford, CA: Stanford University Press. Jon Elster, An Introduction to Karl Marx. Cambridge, England, 1986. Michael Evans, Karl Marx. London, 1975. Stefan Gandler, Critical Marxism in Mexico: Adolfo Sánchez Vázquez and Bolívar Echeverría, Leiden/Boston, Brill Academic Press, 2015. 467 pages. ISBN 978-90-04-22428-5. Prychitko, David L. (2008). "Marxism". u: David R. Henderson (.). Concise Encyclopedia of Economics (2nd izd.). Library of Economics and Liberty. Robinson, Cedric J.: Black Marxism: The Making of the Black Radical Tradition, 1983, Reissue: Univ North Carolina Press, 2000 Rummel, R.J. (1977) Conflict In Perspective Chap. 5 Marxism, Class Conflict, and the Conflict Helix Shenfield, S.D. Vladislav Bugera: Portrait of a Post-Marxist Thinker McLellan, David (2007). Marxism After Marx. Basingstoke: Palgrave Macmillan. Eksterni linkovi Commons-logo.svg Marksizam na Wikimedijinoj ostavi Marxism Online A Marxism FAQ - under construction libcom.org - class struggle history, theory and discussion including many works by Marx and marxists Introductory article by Michael A. Lebowitz History of Economic Thought: Marxian School Modern Variants of Marxian political economy Marxist.com In Defence of Marxism Marxists Internet Archive Pathfinder Books, Marxist bookstore online Marxism Page Marxist.net Marxist Resources from the Committee for a Workers' International Libertarian Communist Library Marxism archive Marxism FAQ The Open Society and Its Enemies. Volume II: The High Tide of Prophecy (Hegel, Marx and the Aftermath) critique by Karl Popper An Austrian Perspective on the History of Economic Thought. Volume II: Classical Economics (Ricardo, Marx and Stuart Mill) critique by Murray Rothbard Resurrecting Marx: The Analytical Marxists on Freedom, Exploitation, and Justice critique by David Gordon Debating MarxismMichael Albert (ParEcon) vs. Alan Maass (Marxism) Slobodna Jugoslavija - Najveća arhiva klasika marksizma na SH-HS jeziku Novi Plamen - demokratsko-marksistički časopis [sakrij]vru Komunizam Osnovni koncepti Marksistička filozofija Klasna borba Proleterski internacionalizam Komunistička partija Ideologije Marksizam Lenjinizam Marksizam-lenjinizam Maoizam Juche Trockizam Titoizam Lijevi komunizam Komunizam savjeta Anarhistički komunizam Religijski komunizam Kršćanski komunizam Eurokomunizam Nacional-komunizam Svjetski komunizam Bezdržavni komunizam Internacionale Savez komunista Prva Internacionala Druga Internacionala Kominterna Četvrta Internacionala Glavne ličnosti Karl Marx Friedrich Engels Vladimir Lenjin Josif Staljin Rosa Luxemburg Lav Trocki Srodne teme Anarhizam Antikapitalizam Anti-komunizam Anti-revizionizam Demokratski centralizam Diktatura proleta

K20 Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Igor Kordej (Zagreb, 23. lipnja 1957.) hrvatski je crtač stripa, scenarist, ilustrator, grafički dizajner i scenograf. Pohađao je zagrebačku Školu primijenjene umjetnosti, grafički odsjek (1972. – 1977.) i Akademiju likovnih umjetnosti, grafički odsjek (1977. – 1979.). Novi kvadrat Od svoje osamnaeste godine profesionalno se bavi grafičkim dizajnom, a od svoje devetnaeste godine stripom, postavši članom grupe crtača stripa Novi kvadrat (1976. – 1979.),[2] u okviru koje objavljuje stripove u mnogim omladinskim časopisima toga doba (Polet, Vidici, Studentski list, Pitanja). Grupa Novi kvadrat 1979. godine dobiva vrlo prestižnu jugoslavensku Nagradu Sedam sekretara SKOJ-a. Studio SLS Početkom osamdesetih Kordej se ponovo udružuje s Mirkom Ilićem u studiju SLS (kratica za “Sporo, loše i skupo”) i usredotočuje se uglavnom na izradu omota za albume jugoslavenskih pop-izvođača. Nakon prekida suradnje nastavlja sa samostalnom karijerom u jugoslavenskim časopisima glavne struje (Start, Studio, Fokus, Arena) na polju ilustracije i grafičkog oblikovanja, kreirajući naslovnice, filmske[3] i kazališne plakate,[4] logotipe i omote za albume pop-glazbe.[5][6] Rad za inozemno tržište Od 1986. godine nadalje prisutan je na europskom tržištu stripa u Francuskoj, Njemačkoj i Španjolskoj, a od 1989. i na američkom tržištu (Heavy Metal Magazine). Iz tog perioda najznačajnije je djelo album Les cinq saisons – Automne (scenarist je Nenad Mikalački Django), koji je 1990. objavio francuski izdavač Dargaud.[7] Taj album je u Francuskoj uredbom Ministarstva kulture uvršten u sve javne knjižnice kao djelo od iznimnog kulturološkog značaja, a 2011. uvršten je i u knjigu Paula Gravetta 1001 Comics You Must Read Before You Die.[8] Kordej 1988. godine seli se iz Zagreba u istarski gradić Grožnjan i tamo, s prekidima, provodi gotovo desetljeće. Prvih nekoliko godina kao crtač i supervizor u okviru lokalnog dizajnerskog studija predvodi grupu od preko 20 crtača i scenarista s prostora bivše Jugoslavije (među kojima su mladi Darko Macan, Edvin Biuković i Goran Sudžuka, ali i veterani Radovan Devlić i Dragan Filipović Fipa) u izradi stripova i dizajna za njemačko tržište. Rad u inozemstvu U ljeto 1991. na poziv kompanije Semic International odlazi u Dansku i tamo živi gotovo godinu dana radeći na produkciji strip-serijala Tarzan za američko tržište (izdavač Malibu Comics). Godine 1997. Kordej se seli u Kanadu na poziv tvrtke Digital Chameleon, u kojoj se zaposlio kao kreativni direktor. Zbog nesuglasica s upravom nakon osam mjeseci napušta Digital Chameleon te ponovo postaje slobodni umjetnik. Marvel Njegov rad za američkog izdavača Marvel dijeli se u dvije faze. Prva faza traje od 1994. do 1996. godine; u tom razdoblju Kordej proizvodi niz ručno slikanih stripova za serijal Tales of the Marvels. Glavni urednik serijala je Marcus McLaurin. U isto vrijeme Kordej paralelno radi stripove i za izdavačku kuću Dark Horse. Druga faza počinje 2001. godine, kad na poziv tadašnjeg glavnog urednika Joea Quesade Kordej počinje raditi na serijalima Cable i New X-Men. Ubrzo nakon terorističkih napada 11. rujna 2001. unutar Marvela provedena je akcija u kojoj su brojni crtači ilustrirali tu temu. Ilustracije su ubrzo prodane na javnoj dražbi, a sav prilog išao je porodicama poginulih. Kordejevu ilustraciju Pennsylvania Plane kupila je Kongresna knjižnica u SAD-u.[9] Već sljedeće godine (2002.) potpisuje ekskluzivni ugovor s Marvelom. Ipak, poznat kao vrlo brz crtač, urednici mu daju veliku količinu posla i naposljetku uzrokuje razočaranje obožavatelja zbog sve površnije izvedbe.[10][11] Suradnja s Marvelom završava u travnju 2004., kad Kordej dobiva otkaz. Delcourt Taj čin, međutim, otvara novo poglavlje u njegovom stvaralaštvu jer već dva mjeseca kasnije potpisuje prve ugovore za Editions Delcourt i nastavlja plodnu suradnju s tim francuskim izdavačem do danas. U posljednjih petnaest godina, ritmom od 4–5 albuma godišnje (zaključno sa 2019.), objavio je sedamdesetak albuma na frankofonskom tržištu,[12] od kojih je samo serijal “Tajna povijest” prodan u preko 1,000.000 primjeraka. Ilustracija i grafički dizajn Svih godina, paralelno uz rad na stripu, Kordej se nastavlja baviti ilustracijom i grafičkim dizajnom. Domaćoj je publici poznat Kordejev rad za zagrebački Algoritam – u periodu od 1993. do 2013. godine izrađuje preko 150 naslovnica za Algoritmove knjige. Grafičkim se dizajnom bavi za tržište frankofonskih zemalja i regije bivše Jugoslavije, a povremeno se kao ilustrator pojavljuje i na američkom tržištu. Godine 2006. godine Kordej se vraća u Hrvatsku. Stil Kordejev je repertoar crtačkih i slikarskih tehnika vrlo raznolik. Stripove radi u tehnici olovke, tuša, akvarela i gvaša, a ilustracije u tehnikama tuša, akvarela, gvaša, akrilika, kolaža, airbrusha i digitalnog slikanja u Adobe Photoshopu. Recepcija Igor Kordej na Festivalu BD Buc 2017. godine Kordejevi stripovi do sada su prevedeni na francuski, engleski, njemački, španjolski, talijanski, srpski, mađarski i turski jezik. Njegovi radovi, između ostalih, nalaze se i u kolekcijama Kongresne knjižnice u SAD-u, Lucasfilmu (CA) i Muzeju moderne umjetnosti u New Yorku (MoMa). Nagrade i priznanja 1986. najbolji strip, časopis Mladost, Beograd – Zvjezdana prašina 1987. SFERA za najbolji strip, Zagreb[13] 1995. SFERA za najbolju ilustraciju, Zagreb[14] 1996. SFERA za najbolju ilustraciju u boji, Zagreb[15] 2000. Nagrada Haxtur, najbolji crtač po glasanju publike, Gijón, Španolska – Batman/Tarzan – The Claws of the Catwoman[16] 2005. Nagrada Haxtur, najbolji crtač, Gijón, Španjolska – serijal X-treme X-Men – Storm: The Arena[17] 2006. nominacije za Eisner i Harvey, nagrade za najbolji kratki serijal, simultano u SAD i Kanadi – Smoke[18] 2007. nagrada publike za najboljeg crtača, Reims, Francuska 2009. nagrada za doprinos stripu, FraMaFu festival, Dani stripa u Virovitici[19] 2009. Glyph nagrada, za najbolju naslovnicu, Philadelphia, SAD – serijal Unknown soldier[20] 2010. nominacija za Eagle Award, za najbolji strani strip, Bristol, Engleska – serijal Tajna povijest[21] 2010. nagrada publike, Avilés, Španjolska – Persona mas nocturna 2011. nagrada Marulo, za najbolju kazališnu scenografiju (s Valentinom Crnković), 21. Marulićevi dani, Split – predstava Čudo u Poskokovoj dragi[22] 2013. Vitez reda umjetnosti i književnosti (Ordre des arts et des lettres), Ministarstvo kulture Francuske[23] 2013. počasni član ULUPUH-a, Zagreb[24] Djela Europsko tržište (prva izdanja) Albumi Del mismo lado (s Mirkom Ilićem; Toutain, 1987.) La Saga de Vam #1-3 (Les Humanoïdes Associés, 1987. – 1988.) Stranac (Kondor, 1990.) Zvijezde (Kondor, 1990.) Metro (Kondor, 1990.) Les cinq saisons – Automne (Dargaud, 1990.) Diosamante (Les Humanoïdes Associés, 2002.) L`Histoire Secrète #1-2 & 6-35 (Delcourt, 2005. – 2019; serija traje) Empire #1-4 (Delcourt, 2007. – 2016.) Taras Boulba #1-2 (Delcourt, 2008.) Le Cœur des Batailles #1-2 (Delcourt, 2008.) Keltos #1-2, (Delcourt 2007. – 2008.) L`Idole et le Fléau #1- 2 (12 bis, 2009.) Vam (crno/bijela kolekcija; Marketprint, 2010.) U zoni sumraka (kolekcija; Kvadrat, 2010.) Vam (definitivna kolor kolekcija; Fibra, 2011.) Zvijezde (definitivna kolekcija, Fibra, 2011.) Les 30 Deniers #1-5 (Delcourt, 2014. – 2016.) Nous, les morts #1-4 (Delcourt, 2015.) Tarzan / Reke krvi (System comics, 2015.) Déjà vu (Kvadrat, 2015.) Jour J #12, 15, 24, 29-31 (Delcourt, 2013. – 2017.) Marshal Bass #1-5 (Delcourt, 2017. – 2019.; serija traje) Colt & Pepper #1 (Delcourt, 2020.) Naslovnice Stripoteka (Marketprint, 1984.) Spunk novosti #36 (Marketprint, 1985.) Patak #3 (Vinkovci, 1986.) Hrvatski Velikani #1, 3 (Astoria, 2007.) Američko tržište (prva izdanja) (naslovi označeni zvjezdicama su se pojavili i na francuskom tržištu) Dark Horse Comics Edgar Rice Burroughs` Tarzan: A Tale of Mugambi (1995.) A Decade of Dark Horse (1996.) Predator: Kindred #1-4 (1996. – 1997.) Aliens: Havoc #1 (1997.) Star Wars: Droids – The Protocol Offensive (1997.) Edgar Rice Burroughs` Tarzan: Carson of Venus #1-4 (1998.) Star Wars Tales #1 (1999.)* Tarzan/Batman: Claws of the Catwoman #1-4 (1999.)* Edgar Rice Burroughs` Tarzan: The Rivers of Blood #1-4 (1999. – 2000.) Star Wars: Chewbacca #1 (2000.) IDW Publishing Smoke #1-3* (2005.) Heavy Metal magazine The Wall (1989.) Five seasons: Autumn (1992.) Wanderer (1994.) Tumbleweed (1994.) Marvel Comics Conspiracy #1-2 (1998.) Heroes #1 (2001.) Cable #97-105, 107 (2001. – 2002.)* New X-Men #119-120, 124-125, 128-130 (2001. – 2002.)* Moment of Silence #1 (2002.) Black Widow: Pale Little Spider #1-3 (2002.)* Captain America Vol. 3 #50 (2002.) Soldier X #1-8 (2002. – 2003.)* X-Treme X-Men #25-46 (2003. – 2004.)* Naslovnice The Real Adventures of Jonny Quest #3 (Dark Horse, 1996.) Predator: Kindred #1-4 (Dark Horse, 1996. – 1997.) Predator vs. Judge Dredd #3 (Dark Horse, 1997.) Classic Star Wars: Han Solo at Stars` End #1 (Dark Horse, 1997.) Star Wars: Tales of the Jedi — Redemption #1-5 (Dark Horse, 1998.) Star Wars Special #1 (Dark Horse, 1998.) Angel: The Curse #1, 3 (IDW Publishing, 2005.) Unknown Soldier Vol. 4 , #1-6 (Vertigo, 2008. – 2009.) Detective Comics #1018 (DC Comics, 2020.) Odabrane kolekcije/grafičke novele na američkom tržištu Batman/Tarzan: Claws of the Cat-woman (Dark Horse, 2000.) Star Trek: The Gorn Crisis (WildStorm, 2000.) X-Treme X-Men Vol. 5: God Loves, Man Kills (Marvel, 2003.) X-Treme X-Men Vol. 6: Intifada (Marvel, 2003.) X-Treme X-Men Vol. 7: Storm / The Arena (Marvel, 2004.) X-Treme X-Men Vol. 8: Prisoner of fire (Marvel, 2004.) Smoke (IDW, 2005.) New X-Men: New Worlds (Marvel, 2006.) The Secret History Omnibus #1-3 (Archaia, 2010. – 2014.) Marvels Companion (Marvel, 2014.) Cable: Soldier X (Marvel, 2018.)

K20 Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Igor Kordej (Zagreb, 23. lipnja 1957.) hrvatski je crtač stripa, scenarist, ilustrator, grafički dizajner i scenograf. Pohađao je zagrebačku Školu primijenjene umjetnosti, grafički odsjek (1972. – 1977.) i Akademiju likovnih umjetnosti, grafički odsjek (1977. – 1979.). Novi kvadrat Od svoje osamnaeste godine profesionalno se bavi grafičkim dizajnom, a od svoje devetnaeste godine stripom, postavši članom grupe crtača stripa Novi kvadrat (1976. – 1979.),[2] u okviru koje objavljuje stripove u mnogim omladinskim časopisima toga doba (Polet, Vidici, Studentski list, Pitanja). Grupa Novi kvadrat 1979. godine dobiva vrlo prestižnu jugoslavensku Nagradu Sedam sekretara SKOJ-a. Studio SLS Početkom osamdesetih Kordej se ponovo udružuje s Mirkom Ilićem u studiju SLS (kratica za “Sporo, loše i skupo”) i usredotočuje se uglavnom na izradu omota za albume jugoslavenskih pop-izvođača. Nakon prekida suradnje nastavlja sa samostalnom karijerom u jugoslavenskim časopisima glavne struje (Start, Studio, Fokus, Arena) na polju ilustracije i grafičkog oblikovanja, kreirajući naslovnice, filmske[3] i kazališne plakate,[4] logotipe i omote za albume pop-glazbe.[5][6] Rad za inozemno tržište Od 1986. godine nadalje prisutan je na europskom tržištu stripa u Francuskoj, Njemačkoj i Španjolskoj, a od 1989. i na američkom tržištu (Heavy Metal Magazine). Iz tog perioda najznačajnije je djelo album Les cinq saisons – Automne (scenarist je Nenad Mikalački Django), koji je 1990. objavio francuski izdavač Dargaud.[7] Taj album je u Francuskoj uredbom Ministarstva kulture uvršten u sve javne knjižnice kao djelo od iznimnog kulturološkog značaja, a 2011. uvršten je i u knjigu Paula Gravetta 1001 Comics You Must Read Before You Die.[8] Kordej 1988. godine seli se iz Zagreba u istarski gradić Grožnjan i tamo, s prekidima, provodi gotovo desetljeće. Prvih nekoliko godina kao crtač i supervizor u okviru lokalnog dizajnerskog studija predvodi grupu od preko 20 crtača i scenarista s prostora bivše Jugoslavije (među kojima su mladi Darko Macan, Edvin Biuković i Goran Sudžuka, ali i veterani Radovan Devlić i Dragan Filipović Fipa) u izradi stripova i dizajna za njemačko tržište. Rad u inozemstvu U ljeto 1991. na poziv kompanije Semic International odlazi u Dansku i tamo živi gotovo godinu dana radeći na produkciji strip-serijala Tarzan za američko tržište (izdavač Malibu Comics). Godine 1997. Kordej se seli u Kanadu na poziv tvrtke Digital Chameleon, u kojoj se zaposlio kao kreativni direktor. Zbog nesuglasica s upravom nakon osam mjeseci napušta Digital Chameleon te ponovo postaje slobodni umjetnik. Marvel Njegov rad za američkog izdavača Marvel dijeli se u dvije faze. Prva faza traje od 1994. do 1996. godine; u tom razdoblju Kordej proizvodi niz ručno slikanih stripova za serijal Tales of the Marvels. Glavni urednik serijala je Marcus McLaurin. U isto vrijeme Kordej paralelno radi stripove i za izdavačku kuću Dark Horse. Druga faza počinje 2001. godine, kad na poziv tadašnjeg glavnog urednika Joea Quesade Kordej počinje raditi na serijalima Cable i New X-Men. Ubrzo nakon terorističkih napada 11. rujna 2001. unutar Marvela provedena je akcija u kojoj su brojni crtači ilustrirali tu temu. Ilustracije su ubrzo prodane na javnoj dražbi, a sav prilog išao je porodicama poginulih. Kordejevu ilustraciju Pennsylvania Plane kupila je Kongresna knjižnica u SAD-u.[9] Već sljedeće godine (2002.) potpisuje ekskluzivni ugovor s Marvelom. Ipak, poznat kao vrlo brz crtač, urednici mu daju veliku količinu posla i naposljetku uzrokuje razočaranje obožavatelja zbog sve površnije izvedbe.[10][11] Suradnja s Marvelom završava u travnju 2004., kad Kordej dobiva otkaz. Delcourt Taj čin, međutim, otvara novo poglavlje u njegovom stvaralaštvu jer već dva mjeseca kasnije potpisuje prve ugovore za Editions Delcourt i nastavlja plodnu suradnju s tim francuskim izdavačem do danas. U posljednjih petnaest godina, ritmom od 4–5 albuma godišnje (zaključno sa 2019.), objavio je sedamdesetak albuma na frankofonskom tržištu,[12] od kojih je samo serijal “Tajna povijest” prodan u preko 1,000.000 primjeraka. Ilustracija i grafički dizajn Svih godina, paralelno uz rad na stripu, Kordej se nastavlja baviti ilustracijom i grafičkim dizajnom. Domaćoj je publici poznat Kordejev rad za zagrebački Algoritam – u periodu od 1993. do 2013. godine izrađuje preko 150 naslovnica za Algoritmove knjige. Grafičkim se dizajnom bavi za tržište frankofonskih zemalja i regije bivše Jugoslavije, a povremeno se kao ilustrator pojavljuje i na američkom tržištu. Godine 2006. godine Kordej se vraća u Hrvatsku. Stil Kordejev je repertoar crtačkih i slikarskih tehnika vrlo raznolik. Stripove radi u tehnici olovke, tuša, akvarela i gvaša, a ilustracije u tehnikama tuša, akvarela, gvaša, akrilika, kolaža, airbrusha i digitalnog slikanja u Adobe Photoshopu. Recepcija Igor Kordej na Festivalu BD Buc 2017. godine Kordejevi stripovi do sada su prevedeni na francuski, engleski, njemački, španjolski, talijanski, srpski, mađarski i turski jezik. Njegovi radovi, između ostalih, nalaze se i u kolekcijama Kongresne knjižnice u SAD-u, Lucasfilmu (CA) i Muzeju moderne umjetnosti u New Yorku (MoMa). Nagrade i priznanja 1986. najbolji strip, časopis Mladost, Beograd – Zvjezdana prašina 1987. SFERA za najbolji strip, Zagreb[13] 1995. SFERA za najbolju ilustraciju, Zagreb[14] 1996. SFERA za najbolju ilustraciju u boji, Zagreb[15] 2000. Nagrada Haxtur, najbolji crtač po glasanju publike, Gijón, Španolska – Batman/Tarzan – The Claws of the Catwoman[16] 2005. Nagrada Haxtur, najbolji crtač, Gijón, Španjolska – serijal X-treme X-Men – Storm: The Arena[17] 2006. nominacije za Eisner i Harvey, nagrade za najbolji kratki serijal, simultano u SAD i Kanadi – Smoke[18] 2007. nagrada publike za najboljeg crtača, Reims, Francuska 2009. nagrada za doprinos stripu, FraMaFu festival, Dani stripa u Virovitici[19] 2009. Glyph nagrada, za najbolju naslovnicu, Philadelphia, SAD – serijal Unknown soldier[20] 2010. nominacija za Eagle Award, za najbolji strani strip, Bristol, Engleska – serijal Tajna povijest[21] 2010. nagrada publike, Avilés, Španjolska – Persona mas nocturna 2011. nagrada Marulo, za najbolju kazališnu scenografiju (s Valentinom Crnković), 21. Marulićevi dani, Split – predstava Čudo u Poskokovoj dragi[22] 2013. Vitez reda umjetnosti i književnosti (Ordre des arts et des lettres), Ministarstvo kulture Francuske[23] 2013. počasni član ULUPUH-a, Zagreb[24] Djela Europsko tržište (prva izdanja) Albumi Del mismo lado (s Mirkom Ilićem; Toutain, 1987.) La Saga de Vam #1-3 (Les Humanoïdes Associés, 1987. – 1988.) Stranac (Kondor, 1990.) Zvijezde (Kondor, 1990.) Metro (Kondor, 1990.) Les cinq saisons – Automne (Dargaud, 1990.) Diosamante (Les Humanoïdes Associés, 2002.) L`Histoire Secrète #1-2 & 6-35 (Delcourt, 2005. – 2019; serija traje) Empire #1-4 (Delcourt, 2007. – 2016.) Taras Boulba #1-2 (Delcourt, 2008.) Le Cœur des Batailles #1-2 (Delcourt, 2008.) Keltos #1-2, (Delcourt 2007. – 2008.) L`Idole et le Fléau #1- 2 (12 bis, 2009.) Vam (crno/bijela kolekcija; Marketprint, 2010.) U zoni sumraka (kolekcija; Kvadrat, 2010.) Vam (definitivna kolor kolekcija; Fibra, 2011.) Zvijezde (definitivna kolekcija, Fibra, 2011.) Les 30 Deniers #1-5 (Delcourt, 2014. – 2016.) Nous, les morts #1-4 (Delcourt, 2015.) Tarzan / Reke krvi (System comics, 2015.) Déjà vu (Kvadrat, 2015.) Jour J #12, 15, 24, 29-31 (Delcourt, 2013. – 2017.) Marshal Bass #1-5 (Delcourt, 2017. – 2019.; serija traje) Colt & Pepper #1 (Delcourt, 2020.) Naslovnice Stripoteka (Marketprint, 1984.) Spunk novosti #36 (Marketprint, 1985.) Patak #3 (Vinkovci, 1986.) Hrvatski Velikani #1, 3 (Astoria, 2007.) Američko tržište (prva izdanja) (naslovi označeni zvjezdicama su se pojavili i na francuskom tržištu) Dark Horse Comics Edgar Rice Burroughs` Tarzan: A Tale of Mugambi (1995.) A Decade of Dark Horse (1996.) Predator: Kindred #1-4 (1996. – 1997.) Aliens: Havoc #1 (1997.) Star Wars: Droids – The Protocol Offensive (1997.) Edgar Rice Burroughs` Tarzan: Carson of Venus #1-4 (1998.) Star Wars Tales #1 (1999.)* Tarzan/Batman: Claws of the Catwoman #1-4 (1999.)* Edgar Rice Burroughs` Tarzan: The Rivers of Blood #1-4 (1999. – 2000.) Star Wars: Chewbacca #1 (2000.) IDW Publishing Smoke #1-3* (2005.) Heavy Metal magazine The Wall (1989.) Five seasons: Autumn (1992.) Wanderer (1994.) Tumbleweed (1994.) Marvel Comics Conspiracy #1-2 (1998.) Heroes #1 (2001.) Cable #97-105, 107 (2001. – 2002.)* New X-Men #119-120, 124-125, 128-130 (2001. – 2002.)* Moment of Silence #1 (2002.) Black Widow: Pale Little Spider #1-3 (2002.)* Captain America Vol. 3 #50 (2002.) Soldier X #1-8 (2002. – 2003.)* X-Treme X-Men #25-46 (2003. – 2004.)* Naslovnice The Real Adventures of Jonny Quest #3 (Dark Horse, 1996.) Predator: Kindred #1-4 (Dark Horse, 1996. – 1997.) Predator vs. Judge Dredd #3 (Dark Horse, 1997.) Classic Star Wars: Han Solo at Stars` End #1 (Dark Horse, 1997.) Star Wars: Tales of the Jedi — Redemption #1-5 (Dark Horse, 1998.) Star Wars Special #1 (Dark Horse, 1998.) Angel: The Curse #1, 3 (IDW Publishing, 2005.) Unknown Soldier Vol. 4 , #1-6 (Vertigo, 2008. – 2009.) Detective Comics #1018 (DC Comics, 2020.) Odabrane kolekcije/grafičke novele na američkom tržištu Batman/Tarzan: Claws of the Cat-woman (Dark Horse, 2000.) Star Trek: The Gorn Crisis (WildStorm, 2000.) X-Treme X-Men Vol. 5: God Loves, Man Kills (Marvel, 2003.) X-Treme X-Men Vol. 6: Intifada (Marvel, 2003.) X-Treme X-Men Vol. 7: Storm / The Arena (Marvel, 2004.) X-Treme X-Men Vol. 8: Prisoner of fire (Marvel, 2004.) Smoke (IDW, 2005.) New X-Men: New Worlds (Marvel, 2006.) The Secret History Omnibus #1-3 (Archaia, 2010. – 2014.) Marvels Companion (Marvel, 2014.) Cable: Soldier X (Marvel, 2018.) Mirko Ilić (Bijeljina, BiH, 1. siječnja 1956.),[1] hrvatski i američki grafički dizajner i politički ilustrator, crtač stripa, ilustrator plakata.[2] Životopis Rodio se u Bijeljini u BiH kao dijete vojne osobe, zbog čega je često mijenjao boravište. Prvo je s obitelji preselio u Sloveniju u Maribor, u kojem je završio prva dva razreda osnovne škole. U Zagrebu je pošao u treći razred osnovne, pa se opet vratio u Bijeljinu, a nakon petog razreda na duže je vrijeme u Zagrebu, gdje je proveo svoje formativne godine odrastanja. Završio zagrebačku Školu primijenjene umjetnosti.[1] Radio je u Zagreb filmu, reklame za Podravku i Standard konfekciju, naslovnice časopisa, strip je objavio prvi put 1976. u Studentskom listu, poslije je bio urednik stripa i ilustracije u Poletu i dr. U Poletu je okupio svoje kolege strip-crtače Igora Kordeja, Emira Mesića i Krešimira Zimunića. Preko 30 godina živi u New Yorku živi u četvrti West Villageu omiljenoj među gay populacijom. U New Yorku je poslije otvorio svoj dizajnerski studio.[3] U Hrvatskoj s pojavom Mirka Ilića dizajner omota gramofonske ploče postao je važna karika u proizvodnji gramofonskih ploča kao umjetničkog iskaza. Vremenski to pada u vrijeme novog vala, koji je otvorio prostor slobodnim pristupima i novim imenima u dizajnu. Dotad je u najvećoj hrvatskoj izdavačkoj kući većinu dizajna pokrivao hrvatski dizajner i fotograf Ivan Ivezić. Ilić je iz ilustratora prerastao u vrsnog dizajnera, sposobnog i u neposlovno kratkom vremenu pružiti dobar proizvod naručitelju.[4] Oslikao je omote albuma Prljavog kazališta, Aerodroma, Bijelog dugmeta, Parnog valjka, Drage Mlinarca, Leba i soli, Novih fosila, Arsena Dedića, Josipe Lisac, Miše Kovača i dr. U karijeru dužoj od 40 godina već u ranijoj fazi djelovao je međunarodno i već 1986. je otišao u SAD u kojima je ostvario globalni uspjeh kao ilustrator. Radio je za New York Times, Time,[2] čiji je bio umjetnički direktor. Objavio je desetak knjiga, većinom u suautorstvu s umjetničkim direktorom, piscem i novinarom Stevenom Hellerom, svojim dugogodišnjim prijateljem i suradnikom, koji mu je objavio prve radove u New York Timesu samo tjedan dana nakon što je došao u New York. Kontakte je uspostavio preko bivše supruge Slavenke Drakulić, koja ga je povezala s ljudima u SAD koji su ga uputili na prave osobe.[3] Djela su mu zastupljena u zbirkama ustanova kao što je Muzej Smithsonian i SFMOMA u San Franciscu. U newyorškom MoMA je njegovih 38 djela. Ilić je za rad dobio brojne nagrade.[5] Aktivist za prava gay populacije. Bio je vrlo aktivan na Festivalu židovskog filma – Festivala tolerancije u Zagrebu, s kojim više ne surađuje, ali je vrlo aktivan na Festivalu tolerancije u Ljubljani koji financira židovska gay zajednica.

K126 Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Igor Kordej (Zagreb, 23. lipnja 1957.) hrvatski je crtač stripa, scenarist, ilustrator, grafički dizajner i scenograf. Pohađao je zagrebačku Školu primijenjene umjetnosti, grafički odsjek (1972. – 1977.) i Akademiju likovnih umjetnosti, grafički odsjek (1977. – 1979.). Novi kvadrat Od svoje osamnaeste godine profesionalno se bavi grafičkim dizajnom, a od svoje devetnaeste godine stripom, postavši članom grupe crtača stripa Novi kvadrat (1976. – 1979.),[2] u okviru koje objavljuje stripove u mnogim omladinskim časopisima toga doba (Polet, Vidici, Studentski list, Pitanja). Grupa Novi kvadrat 1979. godine dobiva vrlo prestižnu jugoslavensku Nagradu Sedam sekretara SKOJ-a. Studio SLS Početkom osamdesetih Kordej se ponovo udružuje s Mirkom Ilićem u studiju SLS (kratica za “Sporo, loše i skupo”) i usredotočuje se uglavnom na izradu omota za albume jugoslavenskih pop-izvođača. Nakon prekida suradnje nastavlja sa samostalnom karijerom u jugoslavenskim časopisima glavne struje (Start, Studio, Fokus, Arena) na polju ilustracije i grafičkog oblikovanja, kreirajući naslovnice, filmske[3] i kazališne plakate,[4] logotipe i omote za albume pop-glazbe.[5][6] Rad za inozemno tržište Od 1986. godine nadalje prisutan je na europskom tržištu stripa u Francuskoj, Njemačkoj i Španjolskoj, a od 1989. i na američkom tržištu (Heavy Metal Magazine). Iz tog perioda najznačajnije je djelo album Les cinq saisons – Automne (scenarist je Nenad Mikalački Django), koji je 1990. objavio francuski izdavač Dargaud.[7] Taj album je u Francuskoj uredbom Ministarstva kulture uvršten u sve javne knjižnice kao djelo od iznimnog kulturološkog značaja, a 2011. uvršten je i u knjigu Paula Gravetta 1001 Comics You Must Read Before You Die.[8] Kordej 1988. godine seli se iz Zagreba u istarski gradić Grožnjan i tamo, s prekidima, provodi gotovo desetljeće. Prvih nekoliko godina kao crtač i supervizor u okviru lokalnog dizajnerskog studija predvodi grupu od preko 20 crtača i scenarista s prostora bivše Jugoslavije (među kojima su mladi Darko Macan, Edvin Biuković i Goran Sudžuka, ali i veterani Radovan Devlić i Dragan Filipović Fipa) u izradi stripova i dizajna za njemačko tržište. Rad u inozemstvu U ljeto 1991. na poziv kompanije Semic International odlazi u Dansku i tamo živi gotovo godinu dana radeći na produkciji strip-serijala Tarzan za američko tržište (izdavač Malibu Comics). Godine 1997. Kordej se seli u Kanadu na poziv tvrtke Digital Chameleon, u kojoj se zaposlio kao kreativni direktor. Zbog nesuglasica s upravom nakon osam mjeseci napušta Digital Chameleon te ponovo postaje slobodni umjetnik. Marvel Njegov rad za američkog izdavača Marvel dijeli se u dvije faze. Prva faza traje od 1994. do 1996. godine; u tom razdoblju Kordej proizvodi niz ručno slikanih stripova za serijal Tales of the Marvels. Glavni urednik serijala je Marcus McLaurin. U isto vrijeme Kordej paralelno radi stripove i za izdavačku kuću Dark Horse. Druga faza počinje 2001. godine, kad na poziv tadašnjeg glavnog urednika Joea Quesade Kordej počinje raditi na serijalima Cable i New X-Men. Ubrzo nakon terorističkih napada 11. rujna 2001. unutar Marvela provedena je akcija u kojoj su brojni crtači ilustrirali tu temu. Ilustracije su ubrzo prodane na javnoj dražbi, a sav prilog išao je porodicama poginulih. Kordejevu ilustraciju Pennsylvania Plane kupila je Kongresna knjižnica u SAD-u.[9] Već sljedeće godine (2002.) potpisuje ekskluzivni ugovor s Marvelom. Ipak, poznat kao vrlo brz crtač, urednici mu daju veliku količinu posla i naposljetku uzrokuje razočaranje obožavatelja zbog sve površnije izvedbe.[10][11] Suradnja s Marvelom završava u travnju 2004., kad Kordej dobiva otkaz. Delcourt Taj čin, međutim, otvara novo poglavlje u njegovom stvaralaštvu jer već dva mjeseca kasnije potpisuje prve ugovore za Editions Delcourt i nastavlja plodnu suradnju s tim francuskim izdavačem do danas. U posljednjih petnaest godina, ritmom od 4–5 albuma godišnje (zaključno sa 2019.), objavio je sedamdesetak albuma na frankofonskom tržištu,[12] od kojih je samo serijal “Tajna povijest” prodan u preko 1,000.000 primjeraka. Ilustracija i grafički dizajn Svih godina, paralelno uz rad na stripu, Kordej se nastavlja baviti ilustracijom i grafičkim dizajnom. Domaćoj je publici poznat Kordejev rad za zagrebački Algoritam – u periodu od 1993. do 2013. godine izrađuje preko 150 naslovnica za Algoritmove knjige. Grafičkim se dizajnom bavi za tržište frankofonskih zemalja i regije bivše Jugoslavije, a povremeno se kao ilustrator pojavljuje i na američkom tržištu. Godine 2006. godine Kordej se vraća u Hrvatsku. Stil Kordejev je repertoar crtačkih i slikarskih tehnika vrlo raznolik. Stripove radi u tehnici olovke, tuša, akvarela i gvaša, a ilustracije u tehnikama tuša, akvarela, gvaša, akrilika, kolaža, airbrusha i digitalnog slikanja u Adobe Photoshopu. Recepcija Igor Kordej na Festivalu BD Buc 2017. godine Kordejevi stripovi do sada su prevedeni na francuski, engleski, njemački, španjolski, talijanski, srpski, mađarski i turski jezik. Njegovi radovi, između ostalih, nalaze se i u kolekcijama Kongresne knjižnice u SAD-u, Lucasfilmu (CA) i Muzeju moderne umjetnosti u New Yorku (MoMa). Nagrade i priznanja 1986. najbolji strip, časopis Mladost, Beograd – Zvjezdana prašina 1987. SFERA za najbolji strip, Zagreb[13] 1995. SFERA za najbolju ilustraciju, Zagreb[14] 1996. SFERA za najbolju ilustraciju u boji, Zagreb[15] 2000. Nagrada Haxtur, najbolji crtač po glasanju publike, Gijón, Španolska – Batman/Tarzan – The Claws of the Catwoman[16] 2005. Nagrada Haxtur, najbolji crtač, Gijón, Španjolska – serijal X-treme X-Men – Storm: The Arena[17] 2006. nominacije za Eisner i Harvey, nagrade za najbolji kratki serijal, simultano u SAD i Kanadi – Smoke[18] 2007. nagrada publike za najboljeg crtača, Reims, Francuska 2009. nagrada za doprinos stripu, FraMaFu festival, Dani stripa u Virovitici[19] 2009. Glyph nagrada, za najbolju naslovnicu, Philadelphia, SAD – serijal Unknown soldier[20] 2010. nominacija za Eagle Award, za najbolji strani strip, Bristol, Engleska – serijal Tajna povijest[21] 2010. nagrada publike, Avilés, Španjolska – Persona mas nocturna 2011. nagrada Marulo, za najbolju kazališnu scenografiju (s Valentinom Crnković), 21. Marulićevi dani, Split – predstava Čudo u Poskokovoj dragi[22] 2013. Vitez reda umjetnosti i književnosti (Ordre des arts et des lettres), Ministarstvo kulture Francuske[23] 2013. počasni član ULUPUH-a, Zagreb[24] Djela Europsko tržište (prva izdanja) Albumi Del mismo lado (s Mirkom Ilićem; Toutain, 1987.) La Saga de Vam #1-3 (Les Humanoïdes Associés, 1987. – 1988.) Stranac (Kondor, 1990.) Zvijezde (Kondor, 1990.) Metro (Kondor, 1990.) Les cinq saisons – Automne (Dargaud, 1990.) Diosamante (Les Humanoïdes Associés, 2002.) L`Histoire Secrète #1-2 & 6-35 (Delcourt, 2005. – 2019; serija traje) Empire #1-4 (Delcourt, 2007. – 2016.) Taras Boulba #1-2 (Delcourt, 2008.) Le Cœur des Batailles #1-2 (Delcourt, 2008.) Keltos #1-2, (Delcourt 2007. – 2008.) L`Idole et le Fléau #1- 2 (12 bis, 2009.) Vam (crno/bijela kolekcija; Marketprint, 2010.) U zoni sumraka (kolekcija; Kvadrat, 2010.) Vam (definitivna kolor kolekcija; Fibra, 2011.) Zvijezde (definitivna kolekcija, Fibra, 2011.) Les 30 Deniers #1-5 (Delcourt, 2014. – 2016.) Nous, les morts #1-4 (Delcourt, 2015.) Tarzan / Reke krvi (System comics, 2015.) Déjà vu (Kvadrat, 2015.) Jour J #12, 15, 24, 29-31 (Delcourt, 2013. – 2017.) Marshal Bass #1-5 (Delcourt, 2017. – 2019.; serija traje) Colt & Pepper #1 (Delcourt, 2020.) Naslovnice Stripoteka (Marketprint, 1984.) Spunk novosti #36 (Marketprint, 1985.) Patak #3 (Vinkovci, 1986.) Hrvatski Velikani #1, 3 (Astoria, 2007.) Američko tržište (prva izdanja) (naslovi označeni zvjezdicama su se pojavili i na francuskom tržištu) Dark Horse Comics Edgar Rice Burroughs` Tarzan: A Tale of Mugambi (1995.) A Decade of Dark Horse (1996.) Predator: Kindred #1-4 (1996. – 1997.) Aliens: Havoc #1 (1997.) Star Wars: Droids – The Protocol Offensive (1997.) Edgar Rice Burroughs` Tarzan: Carson of Venus #1-4 (1998.) Star Wars Tales #1 (1999.)* Tarzan/Batman: Claws of the Catwoman #1-4 (1999.)* Edgar Rice Burroughs` Tarzan: The Rivers of Blood #1-4 (1999. – 2000.) Star Wars: Chewbacca #1 (2000.) IDW Publishing Smoke #1-3* (2005.) Heavy Metal magazine The Wall (1989.) Five seasons: Autumn (1992.) Wanderer (1994.) Tumbleweed (1994.) Marvel Comics Conspiracy #1-2 (1998.) Heroes #1 (2001.) Cable #97-105, 107 (2001. – 2002.)* New X-Men #119-120, 124-125, 128-130 (2001. – 2002.)* Moment of Silence #1 (2002.) Black Widow: Pale Little Spider #1-3 (2002.)* Captain America Vol. 3 #50 (2002.) Soldier X #1-8 (2002. – 2003.)* X-Treme X-Men #25-46 (2003. – 2004.)* Naslovnice The Real Adventures of Jonny Quest #3 (Dark Horse, 1996.) Predator: Kindred #1-4 (Dark Horse, 1996. – 1997.) Predator vs. Judge Dredd #3 (Dark Horse, 1997.) Classic Star Wars: Han Solo at Stars` End #1 (Dark Horse, 1997.) Star Wars: Tales of the Jedi — Redemption #1-5 (Dark Horse, 1998.) Star Wars Special #1 (Dark Horse, 1998.) Angel: The Curse #1, 3 (IDW Publishing, 2005.) Unknown Soldier Vol. 4 , #1-6 (Vertigo, 2008. – 2009.) Detective Comics #1018 (DC Comics, 2020.) Odabrane kolekcije/grafičke novele na američkom tržištu Batman/Tarzan: Claws of the Cat-woman (Dark Horse, 2000.) Star Trek: The Gorn Crisis (WildStorm, 2000.) X-Treme X-Men Vol. 5: God Loves, Man Kills (Marvel, 2003.) X-Treme X-Men Vol. 6: Intifada (Marvel, 2003.) X-Treme X-Men Vol. 7: Storm / The Arena (Marvel, 2004.) X-Treme X-Men Vol. 8: Prisoner of fire (Marvel, 2004.) Smoke (IDW, 2005.) New X-Men: New Worlds (Marvel, 2006.) The Secret History Omnibus #1-3 (Archaia, 2010. – 2014.) Marvels Companion (Marvel, 2014.) Cable: Soldier X (Marvel, 2018.) Mirko Ilić (Bijeljina, BiH, 1. siječnja 1956.),[1] hrvatski i američki grafički dizajner i politički ilustrator, crtač stripa, ilustrator plakata.[2] Životopis Rodio se u Bijeljini u BiH kao dijete vojne osobe, zbog čega je često mijenjao boravište. Prvo je s obitelji preselio u Sloveniju u Maribor, u kojem je završio prva dva razreda osnovne škole. U Zagrebu je pošao u treći razred osnovne, pa se opet vratio u Bijeljinu, a nakon petog razreda na duže je vrijeme u Zagrebu, gdje je proveo svoje formativne godine odrastanja. Završio zagrebačku Školu primijenjene umjetnosti.[1] Radio je u Zagreb filmu, reklame za Podravku i Standard konfekciju, naslovnice časopisa, strip je objavio prvi put 1976. u Studentskom listu, poslije je bio urednik stripa i ilustracije u Poletu i dr. U Poletu je okupio svoje kolege strip-crtače Igora Kordeja, Emira Mesića i Krešimira Zimunića. Preko 30 godina živi u New Yorku živi u četvrti West Villageu omiljenoj među gay populacijom. U New Yorku je poslije otvorio svoj dizajnerski studio.[3] U Hrvatskoj s pojavom Mirka Ilića dizajner omota gramofonske ploče postao je važna karika u proizvodnji gramofonskih ploča kao umjetničkog iskaza. Vremenski to pada u vrijeme novog vala, koji je otvorio prostor slobodnim pristupima i novim imenima u dizajnu. Dotad je u najvećoj hrvatskoj izdavačkoj kući većinu dizajna pokrivao hrvatski dizajner i fotograf Ivan Ivezić. Ilić je iz ilustratora prerastao u vrsnog dizajnera, sposobnog i u neposlovno kratkom vremenu pružiti dobar proizvod naručitelju.[4] Oslikao je omote albuma Prljavog kazališta, Aerodroma, Bijelog dugmeta, Parnog valjka, Drage Mlinarca, Leba i soli, Novih fosila, Arsena Dedića, Josipe Lisac, Miše Kovača i dr. U karijeru dužoj od 40 godina već u ranijoj fazi djelovao je međunarodno i već 1986. je otišao u SAD u kojima je ostvario globalni uspjeh kao ilustrator. Radio je za New York Times, Time,[2] čiji je bio umjetnički direktor. Objavio je desetak knjiga, većinom u suautorstvu s umjetničkim direktorom, piscem i novinarom Stevenom Hellerom, svojim dugogodišnjim prijateljem i suradnikom, koji mu je objavio prve radove u New York Timesu samo tjedan dana nakon što je došao u New York. Kontakte je uspostavio preko bivše supruge Slavenke Drakulić, koja ga je povezala s ljudima u SAD koji su ga uputili na prave osobe.[3] Djela su mu zastupljena u zbirkama ustanova kao što je Muzej Smithsonian i SFMOMA u San Franciscu. U newyorškom MoMA je njegovih 38 djela. Ilić je za rad dobio brojne nagrade.[5] Aktivist za prava gay populacije. Bio je vrlo aktivan na Festivalu židovskog filma – Festivala tolerancije u Zagrebu, s kojim više ne surađuje, ali je vrlo aktivan na Festivalu tolerancije u Ljubljani koji financira židovska gay zajednica.

DKW Junior Operating Handbook. T.-Nr. 601 969 01 00 010. WB 2684 (17 F 120 XXVII) April 1960. DKW Autounion. Manual measures 8 1/8 x 5 7/8 inches and has 72 pages The DKW Junior was a small front wheel drive saloon manufactured by Auto Union AG. The car received a positive reaction when first exhibited, initially badged as the DKW 600, at the Frankfurt Motor Show in March 1957. The ‘Junior’ name was given to the (by now) DKW 750 in 1959 when the car went into volume production, but failed to survive an upgrade in January 1963, after which the car was known as the DKW F12. In addition to the saloon, a pretty ‘F12 Roadster’ (cabriolet version) was produced in limited numbers. DKW Junior DKW F11 / DKW F12 DKW Junior 1959 741cc at Schaffen-Diest Fly-Drive 2013.JPG 1959 DKW Junior Overview Manufacturer Auto Union AG Production 1959–1963 (Junior) 1963–1965 (F11 / F12) Assembly Düsseldorf, West Germany Ingolstadt, West Germany Body and chassis Body style 2-door saloon 2-door cabriolet Layout Front-engine, front-wheel-drive Powertrain Engine 741 cc two-stroke I3[1] 796 cc two-stroke I3 889 cc two-stroke I3 Transmission 4-speed manual Dimensions Wheelbase 2,175 mm (85.6 in) Junior 2,250 mm (89 in)F11/F12 Length 3,968 mm (156.2 in) Curb weight 700 kg (1,500 lb)- 770 kg (1,700 lb) (empty) The car was known for its two-stroke engine. A number of European auto-makers produced two-stroke powered cars in the 1950s, but by the time the DKW Junior came along, the market was beginning to resist two-stroke powered cars as the industry increasingly standardised on four-stroke four-cylinder units which accordingly were becoming cheaper to produce. Two-stroke-engined cars were perceived by some as rough and noisy by comparison. In terms of its size and pricing, the DKW Junior slotted into the range just below the Auto Union 1000, which itself underwent an upgrade and a name change (from DKW to Auto Union) in 1957. The Junior was therefore from its introduction until August 1963 the only DKW branded car. Design Edit The Auto Union 1000 had a form that closely followed that of a prototype first presented in 1938. In contrast, the smaller Junior had an uncompromisingly modern ponton, three-box design, filled out to the corners and featuring tail fins which were just beginning to appear on one or two of Europe’s more fashionable designs at this time. Despite its modern shape, the body sat on a separate chassis. Chronology Edit The name DKW F12 Roadster The DKW Junior prototype exhibited in 1957 featured a two-cylinder 660 cc two-stroke engine reminiscent of the two-stroke engine last seen in the DKW F89 Meisterklasse phased out in 1953. A new plant was constructed at the company`s Ingolstadt location for production of the car (DKWs having been assembled since the war till now at Düsseldorf), and by the time the Junior went into production, the prototype’s engine had been replaced by a three-cylinder two-stroke unit of 741 cc for which an output of 34 bhp (25 kW) was claimed. The four speed manual transmission was controlled via a cable linkage using a column mounted gear lever.[2] In 1961 the DKW Junior retailed for 4790 Marks.[2] It offered more luggage space and a wider cabin than the market leading Volkswagen Beetle, and customers willing to pay an extra 160 Marks for the optional heater had the advantage in winter of a car that warmed up much more rapidly than the Volkswagen with its air-cooled power unit.[2] It is not clear whether the DKW Junior de Luxe, introduced in 1961, was intended to replace or to complement the original Junior which, in any case, was withdrawn in 1962. The Junior de Luxe had its cylinders bored out: total displacement was now 796 cc. Claimed power output was unchanged but the torque was marginally increased and the wheel size grew from 12 to 13 inches. Claimed maximum speed increased from 114 km/h (71 mph) to 116 km/h (72 mph). In January 1963 the Junior De Luxe was replaced by the DKW F12.[3] Outwardly there was little change, but the C pillar became more angular and the engine was enlarged to 889 cc which was reflected by a claimed increase in output to 40 bhp (29 kW).[3] Apart from the engines, the big news from the F12 involved the brakes: the F12 was the first car in this class to be equipped with front disc brakes. In August the Junior’s 796 cc engine reappeared in the DKW F11 which was in effect a reduced specification F12. The DKW F12 roadster which appeared in 1964 extracted 45 bhp (33 kW) from its 889 cc three-cylinder engine, and this more powerful unit became available in the F12 saloon for a few months from February 1965. DKW (nem. Dampf-Kraft-Wagen) je bio nemački proizvođač automobila i motocikala. Kompanija i brend je jedan od pretka modernog Audija, kao jedan od četiri kompanije koje formiraju Auto union.[2] DKW DKW Autounion Logo.png Vrsta Deoničarsko društvo Delatnost Automobilska industrija Osnovano 1916. Osnivači Dr. Jorgen Skafte Rasmusen[1] Sedište Cšopau, Nemačka (1906—1932) Kemnic (1932—1949) Ingolštat (1949—1969) Proizvodi Automobili i Motocikli Danski inženjer Jorgen Skafte Rasmusen je 1916. godine, osnovao fabriku u Cšopauu, Saksonija, Nemačka, za proizvodnju armaturue za parna postrojenja. Iste godine je pokušao da proizvede automobil na parni pogon, pod nazivom DKW.[3] Iako neuspešan pokušaj, on je svojj dvotaktni motor z 1919. godine, nazvao Des Knaben Wunsch, što znači `dečakova želja`. Malo izmenjenu verziju ovog motora je ugradio u motocikl nazvavši ga Das Kleine Wunder[3], `malo čudo` i to je u stvari početak DKW brenda, koji je u kasnim 1920-tim postao najveći proizvođač motocikala na svetu. Četiri auto proizvođača Horh, Audi, DKV i Vanderer su se 29. juna 1932. godine, spojili formirajući Auto Union AG, Kemnic.[3] Nakon Drugog svetskog rata, DKV se preselio u Zapadnu Nemačku, a u originalnoj fabriici postaje preduzeće MZ. [1] Auto union je od 1957. godine u vlasništvu Dajmler-Benca da bi 1964. godine bio kupljen od strane Folksvagen grupe. Poslednji proizveden automobil sa znakom DKW bio jeF102, čija je proizvodnja prestala 1966. godine, a njegov naslednik, četvorotaktni F103, pojavljuje se na tržište pod markom Audi. Automobili sa oznakom DKW proizvodili su se i dalje po licenci u Brazilu do 1967. i Argentini do 1969. godine. DKW zaštitni znak je trenutno u vlasništvu Auto Union GmbH, podružnice u vlasništvu kompanije Audi AG, koja je i vlasnik prava nad drugim istorijskim oznakama i intelektualnom svojinom Auto union kombinata. Automobili proizvedeni između 1928. i 1942. godine Uredi DKW vozila su od 1928. do 1966. godine, osim prekida nastalog zbog Drugog svetskog rata, uvek koristi dvotaktne motore, što čini da kompanija od kraja 1920. godine, postaje najveći proizvođač motocikala na svetu. Prvi DKW automobil, mali i vrlo sirov tip P, pojavio se 7. maja 1928. godine [4] i nastavio je da se proizvodi u fabrici u Špandau (Berlin), prvo kao roudster, a kasnije kao moderansportski automobil, sve do 1931. godine. Značajniji niz jeftinih automobila prozveden je 300 km na jugu u Cvikau, u fabrici stečenoj kada je Audi Werke AG postao većinski vlasnik.[5] Modeli F1 do F8 (F za front-napred) su proizvedeni između 1931. i 1942. godine, i to je bio prvi proizvodni kapacitet u Evropi za proizvodnju automobila sa pogonom na prednje točkove. Motor je bio poprečno postavljen, sa dva cilindra, zapremine 584 ili 692 cm³, maksimalne snage samo 15 KS, a od 1931. godine izbor između 18 i 20 KS (15 kW). Ovi modeli su imali generator koji je kao starter, montiran direktno na radilice, poznat kao Dynastart.[6] DKW u Cvikauu proizveo otprilike 218.000 jedinica između 1931. i 1942. godine.[4] Većina automobila je prodato na domaćem tržištu, a preko 85% od proizvedenih DKW modela u 1930. bili su mali automobili F serije. DKW dostigao drugo mesto u prodaji automobila na nemačkom tržištu tokom 1934. godine, a 189.369 prodatih automobila između 1931. i 1938. godine, činilo je više od 16% nemačkog tržišta.[7] Između 1929. i 1940. godine, DKW proizvodi manje poznate, ali tehnički intrigantne sa pogonom na zadnje točkove automobile pod nazivom (između ostalih imena) Schwebeklasse i Sonderklasse sa dvotaktnim V4 motorima.[8] zapremine 1000 cm³, a kasnije 1.100 cm³. Motori su imali dva dodatna cilindre za prisilnu indukciju, pa su se pojavili kao V6 motori, ali bez svećica na prednjem paru cilindara. DKW je 1939. godine, napravio prototip sa tri cilindra, zapremine od 900 cm³, snage 30 KS (22 kW) i maksimalne brzine 115 km/h. Ovaj model je pušten u proizvodnju posle Drugog svetskog rata, prvo kao Industrieverband Fahrzeugbau (IFA) F9 (kasnije Vartburg) u Cvikau, Istočna Nemačka, a ubrzo nakon toga u DKW fabrici u Diseldorfu kao 3 = 6 ili F91. DKV motore je koristio i Sab za svoj dvotaktni model, Sab 92 iz 1947. godine. Automobili proizvedeni nakon 1945. godine Uredi Auto union sa sedištem u Saksoniji pripao je DDRu te je bilo potrebno malo vremena da se pregrupiše posle rata. Kompanija je 1949. godine registrovana u Zapadnoj Nemačkoj kao Auto Union GmbH, najpre kao prodavac rezervnih delova, ali uskoro preuzima proizvodnju motocikla DKW RT 125 i nove isporuke kombija pod imeno Schnellaster F800, koji je koristio isti motor kao poslednji F8 napravljen pre rata. Njihov prvi proizvodni pogon formiran je u Diseldorfu. Njihov prvi automobil je bio F89 koristeći karoseriju od prototipa F9 napravljen pre rata sa dvocilindričnim, dvotaktnim motorom od poslednjeg F8. Proizvodnja je trajala od 1953. do 1955. godine, dok nije zamenjen uspješnijim trocilindričnim motorom koji je došao sa modelom F91 koji je zamenjen većim modelom F93 u 1956. godini. F91 i F93 je imao trocilindrični dvotaktni motor zapremine 900 cm³, snage kod prvih isporuka 34 KS (25 kW) i poslednjih 38 KS ( 28 kW). Sistem za paljenje sastoji tri nezavisna skupa automatskih prekidača i kalemova, po jedan za svaki cilindar, sa tačke postavljen u grupi na prednjem kraju radilice. Model F93 proizvodio se do 1959. godine kada je zamenjen modelom Auto union 1000. Ovaj model se proizvodio sa dvotaktnim motorom, zapremine 1.000 cm³, sa snagom 44 KS (33 kW) ili 50 KS (37 kW) u S verziji do 1963. godine. Tokom ove tranzicije, proizvodnja je premeštena iz Diseldorfa u Ingolštata, gde je Audi imao svoju proizvodnju. Od 1957. godine, automobili su mogli biti opremljeni saksomatom, varijantom automatskog kvačila, prvi put ova opcija za male automobile. U poslednjoj verziji Auto union 1000 S imao disk kočnice kao opciju. Sportska varijanta sa 2 + 2 sedišta bila je dostupna kao Auto union 1000 Sp od 1957. do 1964. godine, u prvim godinama samo kao kupe i od 1962. i kao kabriolet. Godine 1956., proizvodi vrlo redak model Monca u maloj seriji po privatnoj inicijativi, kao sportski dvosed sa karoserijom od fiberglasa na standardnoj šasiji modela F93. Naziv je dobio po imenu autodroma Monca u Italiji. Broj proizvedenih jedinica je oko 230 i proizvodnja je završena do kraja 1958. godine. Mnogo uspešniji niz automobila je proizveden od 1959. godine, koji je zasnovan na Junior / F12 seriji građeni po modernom konceptu iz kasnih 1950-ih. Opseg se sastoji od Junior (osnovni model) napravljen od 1959. do 1961. Godine, Junior de luks (malo poboljšana verzija) od 1961. do 1963. Godine, F11 (malo veći model), F12 (još veći i sa većim motorom) od 1963. do 1965. godine, i F12 (45 PS) roadster od 1964. do 1965. Godine. Junior / F12 serija je postala veoma popularna, te su mnogi modeli proivedeni u velikim serijama. U Irskoj je formirana fabrika koja je po licenci DKW-a sklapala razne modele vozila i u periodu između 1952. i 1964 proizvela približno 4.000 jedinica što limuzina, kombija i motocikala i komercijalnih kombajna. To je bila jedina DKW fabrika van Nemačke u Evropi. Trocilindrični, dvotaktni motor davao jeposleratnim automobila neki sportski potencijal i čini osnovu za mnoge reli pobede DKW-a u 1950-im i ranim 1960-im, tako je DKW bio brend sa najviše pobeda u Evropskoj reli ligi nekoliko godina tokom pedesetih godina. 1960, godine DKW razvio V6 motor kombinujući dva trocilindrična dvotaktna motora, sa zapreminom od 1.000 cc. Kapacitet je povećavan tako da konačna V6 verzija u 1966. imao kapada citet od 1.300 kub koji je razvio 83 ks (62 kV) pri 5000 rpm koristeći standardnu konfiguraciju sa dva karburatora. Četvoro-karburator verzija proizvodila je 100 ks (75 kV), a verzija sa šest karburatora 130 hp (97 kV). Motor je imao samo 84 kg. Planirano se V6 koristi u modelu Munga i F102. Proizvedeno je oko 100 ovih motora u svrhu testiranja od kojih je 13 ugrađeno u F102 a neki model Munga u toku 1960. godine.[9] Poslednji DKW model je bio F102, dolazi u proizvodnju 1964. godine kao zamena za Auto union 1000 zastarelog izgleda. Međutim, F102 vrlo loše prodavao u velikoj meri zahvaljujući dvotaktnom tehnologijom motora koja je bila na granici svog razvoja, što dovodi do toga da Daimler-Benz želi da se rastereti Auto uniona i prodaje ga Folksvagenu. Automobil je ponovo projektovan sa četvorotaktnim motorom i ponovno lansiran pod vaskrslim brendom Audi kao F103. Prelazak na četvorotaktne motore označio kraj DKW-a brenda, kao i ponovno rođenje brenda Audi. Od 1956. do 1961. godine, holandski uvoznik Hart, Nibbrig & Greve počinje montažu automobila u napuštenoj fabrici asfalta u Sasenhajmu, gde je bilo 120 zaposlenih radnika, i dva transportera. Oni su uvozili DKW automobile u kitu iz Diseldorfa i na taj način montirali oko 13.500 automobila. Kada je DKW preselila proizvodnju uvoz kitova je zaustavljen, jer je postalo preskupo.[10] DKW u Južnoj Americi Uredi Od 1956. do 1967. godine, DKW vozila su se proizvodila u Brazilu od strane lokalne kompanije Vemag (Veículos e Máquinas Agrícolas S.A., `Vehicles and Agricultural Machinery Inc.`).[11] Vemag je istovremeno sklapao kamione Skania Vabis sve dok to nije postala nezavisna kompanija u julu 1960. godine.[12] Prvobitni planovi su bili da se proizvodi terenc (Munga) pod nazivom Candango i program limuzina sa četvoro vrata, pod nazivima Vemaguet i Belkar. Prvi model koji je proizveden bio je model F91, zapremine 900 cm³ sa nazivom F91 Univerzalna a Belkar i Vemaguet su imena koja su korišćena kasnije. Druga serija DKW-Vemag Belkar iz 1967. god napre i prva serija iz 1964. god. DKW-Vemag Belkar pozadi 1958. godine pokrenuta je proizvodnja modela F94 sa četvoro vrata limuzina i karavan, koji su početkom 1960-ih preimenovani Belkar i Vemaguet. Kompanija takođe proizvodi luksuzni kupe (DKW Fissore) i terenac Munga (lokalno nazvan Candango). U 1960. Vemag automobili su dobio veći motor od jedne litre i 50 KS (37 kW), koji je ugrađivan u Auto union 1000.[13] Vemag je imao uspešn zvanični rejsing tim, sa kupe automobilom od fiberglasa GT Malzoni. Ovaj projekat je utemeljio poznati brazilski brend sportskih automobila Puma. Brazilska model F94 je poboljšan sa nekoliko kozmetičkih promena i počeo je sve više i više da se razlikuje od nemačkih i argentinskih modela. Vemag imao kapitala za ulaganje u nove proizvode, ali je došao pod pritisak vlade da spoji sa Fordom. U razdoblju 1964.1965 godine Folksvagen postepeno preuzima akcije Auto uniona, a Vemag postaje manjinski vlasnik, da bi 1967. godine Folksvagen kupio i ostatak akcija.[14] Folksvagen ubrzo je počeo ukidanje proizvodnje DKW-Vemag i uvođenje svog modela Folksvagen 1600 kupe u staroj Vemag fabrici, posle ukupno 109,343 DKW-Vemag proizvedenih automobila.[13][15] DKW vozila su pravljena i u Argentini od 1960. do 1969. godine u fabrici IASF S.A. (Industria Automotriz Santa Fe Sociedad Anónima) u gradu Sauce Viejo, Santa Fe. Najlepši su bili automobili Cupé Fissore, koji su vozila mnoga poznata imena (Hulio Sosa, Cezar Luis Menoti i drugi). Ostali modeli koji su se proizvodili u ovoj fabrici bili su Auto union 1000 S Sedan (21.797 primeraka je proizvedeno do 1969. godine), Auto union 1000 S (6.396 primeraka je proizvedeno do 1969. godine).[16] i kombi/pik-ap. Poslednja verzija Auto union kombi/pik-ap (DKV F1000 L), koju je proizvodila ova fabrika, lansiran je 1969. godine, i nakon nekoliko meseci je kupila firma IME (Industrias Aeronáuticas y Mecánicas del Estado), koja je nastavila proizvodnju do 1979. godine.[17] 1967 DKW-Vemag Fissore DKW GT Malzoni Kombi i terenska vozila Uredi DKW Munga Terensko vozilo DKW Munga je proizvodio Auto union u Ingolšadtu. Proizvodnja je počela u oktobru 1956, a okončana je u decembru 1968. godine, sa 46,750 proizvedenih jedinica. Od 1949. do 1962. godine, DKW proizvodio svoje dostavno vozilo DKW Schnellaster. Španska podružnica IMOSA proizvodi modernog naslednika od 1963. godine DKW P 1000 L. Ovaj kombi je u početku imao motor sa tri cilindra, zapremine 1000 cm³, ali je kasnije zamenjen disel motorom Mercedesove proizvodnje i 1975. godine je preimenovan u Mercedes-Benz. DKW automobili Uredi Modeli sa pogonom na zadnje točkove Berlin-Spandau (1928—1940) Uredi Tip Godina proizvodnje Cilindri Zapremina Snaga Maks. brzina tip P (15 PS) 1928/1929 2 u redu 584 cm³ 15 PS (11 kW) 80 km/h tip P 4=8 (25 PS) 1929 4 V 980 cm³ 25 PS (18,4 kW) 90 km/h tip PS 600 sport 1930/1931 2 u redu 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 100 km/h tip V 800 4=8 1930/1931 4 V 782 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h tip V 1000 4=8 1931/1932 4 V 990 cm³ 25 PS (18,4 kW) 90 km/h tip 432 specijalna klasa 1932 4 V 990 cm³ 25 PS (18,4 kW) 95 km/h tip 1001 specijalna klasa 1932–1934 4 V 990 cm³ 26 PS (19,1 kW) 90 km/h izbalansirana klasa 1934/1935 4 V 990 cm³ 26−30 PS (19,1−22 kW) 90 km/h izbalansirana klasa 1935–1937 4 V 1054 cm³ 32 PS (23,5 kW) 95 km/h specijalna klasa 1937–1940 4 V 1054 cm³ 32 PS (23,5 kW) 95 km/h Modeli sa pogonom na prednje točkove iz Cvikaua (1931—1942) Uredi DKW F7 Tip Godina proizvodnje Cilindri Zapremina Snaga Maks. brzina F1 FA 600 1931/1932 2 u red 584 cm³ 15 PS (11 kW) 75 km/h F2 visoka klasa 601 1932/1933 2 u red 584 cm³ 15 PS (11 kW) 75 km/h F2 luksuzna klasa 1933–1935 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F2 visoka klasa 701 1933–1935 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85−90 km/h F4 visoka klasa 1934/1935 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F5 luksuzna klasa 600 1935/1936 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F5 visoka klasa 700 1935/1936 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F5K dvosed 600 1936 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F5 Front luksuz kabriolet 700 1936/1937 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F5K Front luksuz sport 700 1936/1937 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 90 km/h F7 luksuzna klasa 600 1937/1938 2 u red 584 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F7 visoka klasa 700 1937/1938 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F7 Front luksuz kabriolet 1938 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F8 luksuzna klasa 600 1939/1940 2 u red 589 cm³ 18 PS (13,2 kW) 80 km/h F8 Front luksuz kabriolet 700 1939/1940 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F8 visoka klasa 700 1939–1942 2 u red 692 cm³ 20 PS (14,7 kW) 85 km/h F9 (prototip) planirano od 1940 3 u red 896 cm³ 28 PS (20,6 kW) 110 km/h Modeli sa pogonom na prednje točkove iz Ingolštata i Diseldorfa (1950—1968) Uredi Auto union je do 1968. godine proizvodio automobile pod nazivom DKW. Tip Godina proizvodnje Cilindri Zapremina Snaga Maks. Brzina DKW Schnellaster 1949–1962 2 bzw. 3 u redu 688–896 cm³ 20–32 PS (14,7–23,5 kW) 70–90 km/h F89 visoka klasa 1950–1954 2 u redu 684 cm³ 23 PS (16,9 kW) 95–100 km/h F91 specijalna klasa 1953–1957 3 u redu 896 cm³ 34 PS (25 kW) 110–120 km/h F91/4 Munga 1954–1956 – nur Vorserie – Versuchsträger 3 u redu 896 cm³ 38 PS (27,9 kW) 98 km/h F93/94 više DKW 3=6 1955–1957 3 u redu 906 cm³ 38 PS (27,9 kW) 123 km/h Monca 1956 3 u redu 896 cm³ 40 PS (29 kW) 130 km/h F91/4 Munga 1956–1959 3 u redu 896 cm³ 40 PS (29 kW) 98 km/h Monca 1957/1958 3 u redu 980 cm³ 44−50 PS (32,3–37 kW) 135 km/h F93/94 više DKW 3=6 1957–1959 3 u redu 906 cm³ 40 PS (29 kW) 115 km/h Auto union 1000 1957–1960 3 u redu 980 cm³ 44 PS (32,3 kW) 120–130 km/h Auto union 1000 Sp 1958–1965 3 u redu 980 cm³ 55 PS (40 kW) 140 km/h F91 tip 4 + 6 Munga 1958–1968 3 u redu 980 cm³ 44 PS (32,3 kW) 98 km/h F91 tip 8 produžen 1962–1968 3 u redu 980 cm³ 44 PS (32,3 kW) 95 km/h Auto union 1000 S 1959–1963 3 u redu 980 cm³ 50 PS (37 kW) 125–135 km/h Junior 1959–1962 3 u redu 741 cm³ 34 PS (25 kW) 114 km/h Junior de luks 1961–1963 3 u redu 796 cm³ 34 PS (25 kW) 116 km/h F11 1963–1965 3 u redu 796 cm³ 34 PS (25 kW) 116 km/h F12 1963–1965 3 u redu 889 cm³ 40 PS (29 kW) 124 km/h F12 (45 PS) 1964/1965 3 u redu 889 cm³ 45 PS (33 kW) 127–128 km/h F102 1964–1966 3 u redu 1175 cm³ 60 PS (44 kW) 135 km/h DKW-Schnellaster DKW visoka klasa (F89) DKW Munga DKW 3=6 (F93) DKW Monza Auto union 1000 S kupe Auto union 1000 Sp DKW Junior DKW F102 DKW motocikli i skuteri Uredi DKW trkački motocikl iz 1922 DKW trkački motocikl iz 1925 Tokom kasnih 1920-ih i do Drugog svetskog rata, DKW je postao najveći proizvođač motocikala na svetu.[18] i pionir prednjih automobila privoda sa svojim DKV Front, [19], zajedno sa Citroen Traction Avant. DKW 1931. godine sa svojim timom na čijem čelu je bio Ing Coler, počeo proizvodnju motocikla sa motorom `split-single` i ovaj koncept učinio je da DKW postane dominantan na trkama motocikala u lakoj i junior klasi između dva rata.[19] Ogranak DKW-a za proizvodnju motocikala predstavlja poznate modele, kao što je DKW RT 125 koji se proizvodio pre i posle Drugog svetskog rata. Nakon Drugog svetskog rata sa proizvodnjom se počelo u originalnoj fabrici u DDRu koja je nosila ime MZ[1] gde su pravljeni modeli 175, 250 i 350. Na ime ratne odštete, crteže za DKW RT 125 dobili su Harli-Devidson u SAD i BSA u Velikoj Britaniji. Harli-Devidson po njima radi verziju, poznatu kao Hamer, dok ih BSA koristi za izradu modela Bantam. IFA a kasnije MZ nastavljaju proizvodnju sve do 1990-ih, kada se ekonomski više nije isplatila proizvodnja dvotaktnih motora. I drugi proizvođači kopirali su DKW dizajn, zvanično ili na neki drugi način. To se može videti u sličnosti mnogih malih dvotaktnih motocikala iz 1950. godine, uključujući i one iz Jamahe, Voshoda, Maseratija, i poljskog PZLa. Modeli DKW motocikala i skutera Uredi DKW ARE 175 DKW Golem Sesselrad DKW KM 200 DKW KS 200 DKW Lomos Sesselrad DKW ORE 250 DKW SB 200 DKW SB 350 DKW SB 500 DKW ZS 500 DKW ZSW 500 (vodeno hlađenje) DKW NZ 250 DKW NZ 350 DKW NZ 500 DKW RT 100 DKW RT 125 DKW Sport 250 DKW SS 500 (vodeno hlađenje) DKW SS 600 (vodeno hlađenje) DKW-Hobby-Roller DKW Hummel DKW RT 175 DKW RT 200 DKW RT 200H DKW RT 250 H DKW RT 250/VS DKW RT 250/S DKW RT 250/1 DKW RT 250/2 DKW RT 350 S DKW trkački motocikl PRe 500 (1929) DKW SS 600 (1929) DKW KM 200 (1938) DKW NZ 250 (1939) DKW RT 125 W]] (1950) DKW RT 200 (1952) DKW RT 350 S (1955) u muzeju motocikala u Ibenbirenu DKW RT 175 S (1955) DKW RT 175 VS (1956) DKW Hummel DKW skuter Hobi (1954) Ekspres T. sport DKW motorom Uputstvo za upotrebu Koriscenje Automobili dkv upotreba automobil auto automobili