Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta! Kolja Mićević (Banja Luka, 15. februar 1941 — Banja Luka, 17. novembar 2020) bio je srpski prevodilac, pjesnik, esejista i publicista. Živio je i radio u Parizu. Bio je član Srpskog književnog društva, Udruženja književnika Republike Srpske i Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju Adligat. Mićević je preveo Danteovu Božanstvenu komediju na francuski i srpski jezik, kompletan poetski opus Edgara Alana Poa, gotovo sve klasike i druge relevantne francuske pjesnike, Riznicu Bruneta Latinija, nekoliko srednjovjekovenih romana u stihu, sonete Franca Prešerna, pojedina djela Federika Garsija Lorke i mnoge druge prevode. Pored prijevodilačkog rada pisao je poeziju na srpskom i francuskom jeziku, eseje, muzikološka djela, članke, oglede o prevodilaštvu i publicistička djela. Opisivan od strane savremenika kao renesansni čovjek, Mićević je za svoj rad nagrađen je brojnim nacionalnim priznanjima, Zlatnom medaljom Francuske akademije i proglašen je počasnim građaninom Banjaluke.... Otac mu je bio kovač i solunski borac a majka domaćica.[1] Mićević je bio deseto dijete u porodici.[1] Drugi svjetski rat je proveo sa majkom, dok mu je otac završio u logoru a sestra Zora se borila u partizanima. Ustaše su Mićevića i njegovu majku u tom periodu prinudno pokatoličile. U Banjoj Luci je završio osnovnu školu i gimnaziju. U mladosti se aktivno bavio sportom.[2] Studirao je Svjetsku književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu.[3] Radio je kao lektor za Srpskohrvatski jezik na Sorboni i obavljao je funkciju savjetnika za kulturu Ambasadora BiH u Francuskoj.[4] Prije raspad Jugoslavije 1989. sa nekoliko istaknutih umjetnika se zalagao za osnivanje udruženja „Nezavisni pisci Jugoslavije”.[5] Napuštanje Banja Luke i zavičaja doživljavao je kao prinuđeni egzil.[6] Bio je član direkcije mediteranskog francuskog festivala Voix Vives iz Seta, zadužen za područje nekadašnje Jugoslavije.[7] Njegov prevod Komedije i pojedinih drugih djela crtežima je obogatio Vladimir Veličković.[8] Mićević je održao seriju predavanja na temu Dante naš blizanac (Dante notre Gémeau) u Italijanskom kulturnom centru u Parizu.[3] Preminuo je od posljedica virusa Kovid-19.[9] Savremenici su ga nazivali „renesansnim čovjekom”.[10][11] Nagrade Nagrada Miloš N. Đurić, 1972.[3] Nagrada beogradskih klokotrista, za zbirku Štrik i Šija[3] Nagrada Stanislav Vinaver[3] Nagrada Sreten Marić[3] Nagrada Miroslav Antić[3] Kočićeva nagrada[3] Vukova nagrada[3] Zlatni beočug Kulturno-prosvetne zajednice Beograda[3] Zlatna medalja Francuske akademije 1989. za širenje francuske kulture i jezika[3] Kočićevo pero[12]

Peg Perego Džip Gaucho Grande namenjen je za dve osobe. Ima elektromotorni pogon od 12V, 2 brzine + rikverc. Namenjen je za decu uzrasta od 3+ godine Ima elektromotorni pogon od 12V Može se voziti po ravnim terenima (asfalt, beton, betonske kockice) i neravnim (trava, trvde kamene površine) sa nagibom do 17%. Za decu uzrasta od 3+ godina i do 60 kg telesne težine. 2 brzine napred (3.9 km/h i 7.5 km/h) + rikverc (3.9 km/h) Vreme vožnje sa jednim punjenjem akumulatora: - 25 minuta (orijentacioni podatak) Ako želite produžiti vreme vožnje obezbedite rezervni akumulator i punjač po potrebi Ručni alat Zadnji amortizeri točkova Ručica menjača sa dve brzine napred + rikverc Pravi digitalni FM radio (napon: baterija 9V, nije serijska oprema) Podizanje poklopca motora Sirena na volanu (napon: baterija 9V, nije serijska oprema) Sigurnosni pojasevi (igračka-imitacija) Jedna pedala za gas i kočnicu (pritiskom na pedalu kreće vozilo, oduzimanjem noge aktivira se elektronska kočnica) Pogonski motori: 2x240W Pogon: 2 zadnja točka Prečnik točka: d=33 cm Ne poseduje daljinski upravljač Težina vozila: 31 kg Montirano vozilo: DxŠxV = 131x90x100 cm

Peg Perego Džip Gaucho Rockin namenjen je za dve osobe. Ima elektromotorni pogon od 12V, 2 brzine + rikverc. Za decu uzrasta od 3+ godine Za dve osobe Ima elektromotorni pogon od 12V Može se voziti po ravnim terenima (asfalt, beton, betonske kockice) i neravnim (trava, trvde kamene površine) sa nagibom do 17%. Za decu uzrasta od 3+ godina i do 60 kg telesne težine. 2 brzine napred (3.9 km/h i 7.5 km/h) + rikverc (3.9 km/h) Vreme vožnje sa jednim punjenjem akumulatora: - 25 minuta (orijentacioni podatak) - Ako želite produžiti vreme vožnje obezbedite rezervni akumulator i punjač po potrebi Ručni alat Zadnji amortizeri točkova Ručica menjača sa dve brzine napred + rikverc Pravi digitalni FM radio (napon: baterija 9V, nije serijska oprema) Podizanje poklopca motora Sirena na volanu (napon: baterija 9V, nije serijska oprema) Sigurnosni pojasevi (igračka-imitacija) Jedna pedala za gas i kočnicu (pritiskom na pedalu kreće vozilo, oduzimanjem noge aktivira se elektronska kočnica) Pogonski motori: 2x240W Pogon: 2 zadnja točka Prečnik točka: d=33 cm Montirano vozilo: DxŠxV = 132x92x98 cm

Peg Perego Džip Gaucho Superpower namenjen je za dve osobe. Ima elektromotorni pogon od 24V, 2 brzine + rikverc. Za decu uzrasta od 6+ godina Za decu uzrasta od 6 godina i do 50kg telesne težine Za dve osobe Ima elektronski pogon od 24V Može se voziti po ravnim terenima (asfalt, beton, betonske kocke) i neravnim terenima (trava, tvrde kamene površine) sa nagibom do 17% 2 brzine napred (5 km/h, 10 km/h) + rikverc (5 km/h) Vreme vožnje sa jednim punjenjem akumulatora: - 60min (orijentacioni podatak) Ručni alat Zadnji amortizeri točkova Ručica menjača za izbor smera napred/nazad Poseban prekidač za izbor brzine 1/2/3 Pravi digitalni FM radio (napon: baterija 9V, nije serijska oprema) Podizanje poklopca motora Sirena na volanu (napon: baterija 9V, nije serijska oprema) Dva sedišta Lažni svetleći farovi i zadnja svetla Progresivna pedala za gas i kočnicu (pritiskom na pedalu kreće vozilo, oduzimanjem noge aktivira se elektronska kočnica) Pogonski motori: 2 x 340W Pogon: 2 zadnja točka Sva četiri točka su presvučena gumenom navlakom Ne poseduje daljinski upravljač Prečnik točka: d=33 cm

Peg Perego Traktor John Deer Ground Force je Traktor sa četiri točka i prikolicom, za jednu osobu. Ima elektromotorni pogon od 12V. Gotovo identična reprodukcija poznatog Američkog traktora John Deer Ground Force Traktor sa četiri točka i prikolicom, za jednu osobu Sa elektromotornim pogonom od 12V Može se voziti po ravnim (asfalt, beton, betonske kockice) i neravnim terenima (trava, trvde kamene površine) sa nagibom do 10% Namenjeno je za decu od 3 do 8 godina i do 40 kg telesne težine + 10kg prikolica Brzine: - 2 brzine napred (3.5 km/h i 7.3 km/h) + rikverc (3.4 km/h) Vreme vožnje sa jednim punjenjem akumulatora: - 40 minuta (orijentacioni podatak) Ako želite produžiti vreme vožnje obezbedite rezervni akumulator i punjač po potrebi Ručica menjača sa dve brzine napred + rikverc Jedna pedala za gas i kočnicu (pritiskom na pedalu kreće vozilo, oduzimanjem noge aktivira se elektronska kočnica) Pogonski motori: 2x165W Pogon: 2 zadnja točka - prečnik točka: d=30 cm Poseduje i mali FM radio Montirano vozilo: D x Š x V = 169,5 x 63 x 68 cm

Autor - osoba Blaga, Lucian Naslov Božja senka / Lučijan Blaga ; [izbor, prevod i pogovor Petru Krdu] Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 1995 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Rad, 1995 (Beograd : Zuhra) Fizički opis 76 str. ; 18 cm Drugi autori - osoba Cârdu, Petru, 1952-2011 = Krdu, Petru, 1952-2011 Cioran, Emil, 1911-1995 = Sioran, Emil, 1911-1995 Zbirka Reč i misao ; knj. 462 Napomene Vedrina svetlo-tamnog i Lučijan Blaga zaštićen njome / Petru Krdu: str. 63-68 Unutrašnji stil Lučijana Blage / Emil Sioran: str. 69-73. Predmetne odrednice Blaga, Lučijan, 1895-1961 Lučijan Blaga (1895–1961) je jedan od stubova nosača rumunske kulture i duhovnosti čije ime stoji odmah posle velikog Mihaila Emineskua (1850–1889). Snažni glas iz Transilvanije, poreklom iz Erdelja, iz okoline Sebeša, 1920. godine doktorirao je filozofiju u Beču, ali je ubrzo pokrenuo književni časopis „Misao“ i time odredio svoj pesnički put. Neko vreme radio je u diplomatiji u Varšavi, Pragu, Beču, Brnu, a član Rumunske akademije postao je 1937. godine. Posle Drugog svetskog rata, silom prilika, povukao se u unutrašnje izgnanstvo i posvetio isključivo pisanju/mišljenju... MG95 (L)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Prvo izdanje! Miljenko Popović - Žuborski (Beograd, 1938 — Beograd, 19. mart 2020) bio je srpski književnik.[1] Biografija Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na odseku za psihologiju. Radio je deset godina kao profesor psihologije u Hemijskoj školi[2] u Beogradu. Bio je član je Udruženja književnika Srbije[3] od 1966. godine, a pisanjem se bavio još od studentskih dana. Objavio je brojne knjige poezije i proze za koje je nebrojeno puta nagrađivan. Za prvu zbirku pesama „Knjiga žalbe“ koju je objavio 1970. godine dobio je Srebrnu sirenu u Budvi na Jugoslovenskom festivalu satire i humora. Ljuba Moljac je zasmejavao tekstovima koje je napisao Miljenko Žuborski. Poznat је po tome što je pisao za humorističko-satirični časopis „Jež“.[4] Periodično je objavljivao tekstove u raznim listovima i časopisima. Od 2003. u dnevnim novinama Blic svake subote objavljivao je po 2 pesme i 10 aforizama. Pored pisanja bavio se i kabaretskim nastupima, komponovanjem muzike za svoje stihove, te bio autor i izvođač svojih pesama na raznim medijima.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Zoran Gaši (rođen u Skopju, Makedonija, 18. novembra 1952) prozaista je, pesnik i slikar, koji živi i stvara u Novom Sadu, Vojvodina, Srbija. Studirao je orijentalnu filologiju, jugoslovensku književnost, a diplomirao je teologiju. Završio je specijalističke studije iz oblasti: komparatistike, poslovne etike, ljudskih prava, medija i multikulturalnosti na HCIT (Humanitarni centar za integraciju i toleranciju) u Novom Sadu. Član je Društva književnika Vojvodine i UPIDIV-a. Slikarstvom je počeo da se bavi sredinom osamdesetih godina prošlog veka delujući pod 14 pseudonima. U privatnim kolekcijama Belgije, Holandije, SAD, Italije, Nemačke, Francuske, Danske i Švedske zastupljen je sa više radova. Bio je urednik dramskog programa Radio Novog Sada (Scena 13) i izadavačke delatnosti Centra za multikulturalnost i likovni urednik u izdavačkoj kući Agape. Autor je više knjiga poezije, drama i eseja, kao i romana `Kameo`. Drame su mu izvođene u Novom Sadu, Skopju, Mariboru, Sarajevu, Bitolji, Prištini, Stokholmu i Trstu. Učestvovao je na sajmu dokumentarnog filma u Klermont Feranu sa tri filma (`Sretno novo disanje`, `Padanje`, `Očevidac`)....

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Zoran Gaši (rođen u Skopju, Makedonija, 18. novembra 1952) prozaista je, pesnik i slikar, koji živi i stvara u Novom Sadu, Vojvodina, Srbija. Studirao je orijentalnu filologiju, jugoslovensku književnost, a diplomirao je teologiju. Završio je specijalističke studije iz oblasti: komparatistike, poslovne etike, ljudskih prava, medija i multikulturalnosti na HCIT (Humanitarni centar za integraciju i toleranciju) u Novom Sadu. Član je Društva književnika Vojvodine i UPIDIV-a. Slikarstvom je počeo da se bavi sredinom osamdesetih godina prošlog veka delujući pod 14 pseudonima. U privatnim kolekcijama Belgije, Holandije, SAD, Italije, Nemačke, Francuske, Danske i Švedske zastupljen je sa više radova. Bio je urednik dramskog programa Radio Novog Sada (Scena 13) i izadavačke delatnosti Centra za multikulturalnost i likovni urednik u izdavačkoj kući Agape. Autor je više knjiga poezije, drama i eseja, kao i romana `Kameo`. Drame su mu izvođene u Novom Sadu, Skopju, Mariboru, Sarajevu, Bitolji, Prištini, Stokholmu i Trstu. Učestvovao je na sajmu dokumentarnog filma u Klermont Feranu sa tri filma (`Sretno novo disanje`, `Padanje`, `Očevidac`).

Retko u ponudi Kao na slikama Tin Kolumbić (Sveta Nedjelja na Hvaru, 11. VII. 1936) hrvatski je pjesnik, pripovjedač i dječji pisac. Životopis Uredi Nakon osnovnog obrazovanja na Hvaru, klasičnu gimnaziju je završio na Bolu, a višu pedagošku u Mostaru. U Požegi je radio kao nastavnik do 1989, a nakon toga na Hvaru. Knjige (26) Uredi Izgubljeno djetinjstvo (1966) Ne jedite ove plodove ratnici (1966) U ovome gradu (1966) Na dlanu žrtvenika (1967) U grču korijenja (1967) Slobodan kao vrijeme (1968) Živjeli mrtvi pijetli (1970) San o bijeloj ptici (1976) Balada o Jeleni ili Pjesme o ljubavi (1979) Igramo se (1979) Vratit ćemo snove (1981) U gradu svjetlosti (1983) Otmica Helene (1988) Priča o Sunčici (1989) Sunčano zvono (1989) Dobro more (1992) U ime mira (1995) Vonj murtele, duša matere (1996) Priče iz Petrova uha (1998) Izabrane pjesme (2001) Sat ljubavi (2004) Fenomen hrvatskog teatra (2005) Mir ljudima dobre volje (2005) Vukovarski memento (2005) Bašćina u sarcu (2006) Ljubavni brevijar (2007) Pisao je za časopis Hrvatsko slovo. Poezija xx veka

Zvonimir Balog : RIBA NA BICIKLU , Znanje Zagreb 1977, str. 156. Poezija. Očuvanost 4-. Zvonimir Balog (Sveti Petar Čvrstec kod Križevaca, 30. maj 1932 - Zagreb, 2. novembar 2014), bio je začetnik savremene hrvatske dečje poezije i najnagrađivaniji hrvatski dečji književnik. Rođen je 30. maja 1932. godine u Svetom Petru Čvrdcu kod Križevaca. Završio je Školu primenjenih umetnosti i Pedagošku akademiju u Zagrebu. Studirao je pedagogiju. U životu je radio mnogo poslava, a neki od njih su: administrator, barmen, dekorater, nastavnik, predavač na Pedagoškoj akademiji, urednik časopisa, televizijski urednik i drugi poslovi. Pored toga što je bio pisac, bio je i slikar, vajar i ilustrator. Napisao je osamdesetak knjiga za decu i odrasle i autor je nekih antologija. Zvonimir Balog bio je u braku sa Ljubicom Balog. Ljubica je takođe pisala i objavljivala, i ona je uvek prva čitala sve što je Zvonimir pisao i procenjivala je li nešto dobro ili ne. S Ljubicom je imao dvoje dece, ćerku Kseniju i sina Tugomira. Zvonimir Balog je umro u Zagrebu 2. novembra 2014. godine.

Stojan Vučićević : GREBEN , Mladost Zagreb 1965, str. 60. Poezija. Očuvanost 4; ima štambilj lične biblioteke. Vučićević, Stojan, hrvatski pjesnik (Turkovići, BiH, 8. VII. 1941 – Zagreb, 22. IX. 1989). Školovao se u Metkoviću i Zagrebu. God. 1960. uhićen je i bez suđenja upućen u logor za političke zatvorenike na Sv. Grguru. Jugoslavistiku i francuski jezik i književnost diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Zadru. Uređivao je časopise Vidik (1964) i Republika (1969–73) te radio kao novinar i lektor. U književnosti se javio sredinom 1960-ih zbirkama koje afirmiraju tradiciju vezanoga stiha (Greben, 1965; Siga, 1966), s lajtmotivom krajolika kao izvorišta pjesničke imaginacije. Poslije je također slijedio trag glazbenosti stiha te se priklanjao pjesmama u prozi (Čavli, 1969). Objavio je i knjigu putopisa Podmornica (1971). Teme zavičaja, smrti, tišine i mraka obradio je u poemi Šibanica (1971), a pjesničko djelo zaokružio zbirkom Pomrčina (1985), koja slijedi već ustaljenu poetiku i motivsku ujednačenost. Posmrtno su mu objavljene pjesničke zbirke Neretva (1996) i Semafor (2007) te knjiga putopisa Ponad vode (2000). Prevodio je s francuskoga (A. Camus).

Lepo ocuvano DRAGAN LUKIĆ - PESME DUGE PLOVIDBE ILUTROVANO IZDAVAČ: NARODNA KNJIGA BEOGRAD STRANA: 114 Dragan Lukić (Beograd, 30. novembar 1928 — Beograd, 1. januar 2006) bio je srpski dečji pisac.[1][2] Dragan Lukić Datum rođenja 30. novembar 1928. Mesto rođenja Beograd Kraljevina SHS Datum smrti 1. januar 2006. (77 god.) Mesto smrti Beograd Srbija i Crna Gora Potpis Dragan Lukić`s signature.jpg Za članak o glumcu, pogledajte Dragan Lukić Omoljac Biografija Uredi Rođen je u Beogradu 1928. od oca Aleksandra i majke Tomanije. Otac mu je bio štamparski mašinista, pa se Dragan već od najranijeg doba družio sa sveže odštampanim knjigama.[2] U jesen 1946. počeo je da objavljuje prve radove, a početkom pedesetih već je postao afirmisani dečji pesnik i 1952. objavljuje svoje prve knjige (poeme-slikovnice): Velika trka i Zveri kao fudbaleri.[2] Godine 1954, završio je studije književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu, a zatim je počeo da predaje dečju književnost u Školi za vaspitače. Posle osam godina zaposlio se kao urednik programa za decu na Radio Beogradu i tu je radio sve do penzionisanja 1989. godine. Pisao je pesme, priče, romane, dramske tekstove, teorijske rasprave o literaturi, vodio emisije na radiju i televiziji. Uređivao je časopis „Zmaj”. Bio je redovni učesnik najznačajnijih manifestacija za decu na prostorima nekadašnje Jugoslavije. Njegovi saputnici u tom misionarenju najčešće su bili: Desanka Maksimović, Branko Ćopić, Duško Radović, Arsen Diklić, Ljubivoje Ršumović, Pero Zubac, Dobrica Erić i drugi. Objavio je preko stotinu knjiga, među kojima su najpoznatije: Kako se kome čini, Moj praded i ja, Ovde stanuju pesme, Vagon prve klase, Fifi, Kako rastu nogavice, Šta tata kaže, Od kuće do škole, Lovac Joca, Vožnja po gradu.[3] Objavio je romane: Neboder C17, Tri gusketara, Bomba u beloj kafi itd. Poznat je i po lektiri za 3. razred učenika osnovne škole, „Nebom grada”. Celokupnim svojim delom, za koje je dobio najviše nagrade i priznanja, bio je i ostao u samom vrhu jugoslovenske i srpske književnosti namenjene mladim naraštajima. Dobio je veliki broj nagrada: Neven, Zmajeva nagrada, Kurirček, Mlado pokolenje, Nagrada Politikinog zabavnika, Nagrada Zlatni ključić, Oktobarska nagrada grada Beograda, Orden rada sa zlatnim vencem. Bio je počasni predsednik Zmajevih dečjih igara od 1993. pa do smrti, pre njega bili su to Veljko Petrović u periodu 1964—1967 i Desanka Maksimović u periodu 1967—1993. Posle duže i teške bolesti preminuo je u Beogradu 1. januara 2006. godine. Po njemu su nazvane Dečija biblioteka „Dragan Lukić” u Beogradu i OŠ „Dragan Lukić“ Novi Beograd. „Ivin voz” i druge pesme Dragana Lukića izveo je Kolibri.

Gurije i duge pesme - Stevan Raičković Stevan Raičković smatra se jednim od najznačajnijih srpskih savremenih književnika. Bio je pesnik, prozaik, pisac za decu i prevodilac. Raičković je rođen 1928. godine u Neresnici kod Kučeva. U školu je krenuo u rodnom mestu, a kasnije je pohađao gimanziju u Senti, Kruševcu, Smederevu i Subotici. Maturirao je 1947. godine, a nakon toga otišao u Beograd, gde je upisao studije na Filološkom fakultetu. Otkako je počeo da objavljuje pesme za vreme studija, Raičković je postao saradnik u raznim listovima. Radio je i kao saradnik Literarne redakcije Radija Beograd. 1959. godine postao je urednik u izdavačkoj kući „Prosveta“. Taj posao radio je do 1980. godine. Vec sa 17 godina Raičković je počeo da objavljuje pesme, iako je njegova stvarna saradnja s raznim listovima i časopisima počela 1949. godine. Prva objavljena zbirka bila mu je „Detinjstvo“, izdata 1950. godine. Ukupno za života Raičković je objavio 20 zbirki pesama, od kojih su mu najpoznatije: „Pesma tišine“, „Balada o predvečerju“, „Kasno leto“, „Tisa“, „Kamena uspavanka“, „Stihovi“, „Prolazi rekom lada“, „Varke“, „Zapisi“ i druge. Prevodio je i ruske pesnike, a osim pesama, napisao je sedam knjiga za decu i nekoliko knjiga eseja. Knjige koje je napisao za decu su: „Veliko dvorište“, „Družina pod suncem“, „Gurije“, „Krajčara i druge pesme“, „Vetrenjača“, „Male bajke“, „Slike i prilike“. 1972. godine Raičković je postao dopisni clan Srpske akademije nauka i umetnosti, a 1981. godine primili su ga za redovnog člana. Dobitnik je i brojnih književnih nagrada kao i društvenih priznanja, što ga je svrstalo u jednog od ponajboljih srpskih pisaca. Među tim nagradama su i „Zmajeva nagrada“, „Njegoševa nagrada“, „Nagrada Neven“, „Goranov vijenac“, Nagrada „Desanka Maksimovic“, Nagrada „Dušan Vasiljev“ i mnoge druge. Stevan Raičković umro je 2007. godine u Beogradu. Izdavač: Prosveta, Beograd Godina: 1965 Broj strana: 95 Meki povez Biblioteka: Prosveta Jako malo oštećen hrbat Ocena: 3+. Vidi slike. Skladište: Prosveta Težina: 150 grama NOVI CENOVNIK pošte za preporučenu tiskovinu od 01.04.2021. godine. 21-50 gr-85 dinara 51-100 gr - 92 dinara 101-250 gr - 102 dinara 251-500 gr – 133 dinara 501-1000gr - 144 dinara 1001-2000 gr - 175 dinara Za tiskovine mase preko 2000 g uz zaključen ugovor, na svakih 1000 g ili deo od 1000 g 15,00 +60,00 za celu pošiljku U SLUČAJU KUPOVINE VIŠE ARTIKLA MOGUĆ POPUST OD 10 DO 20 POSTO. DOGOVOR PUTEM PORUKE NA KUPINDO. Pogledajte ostale moje aukcije na Kupindo http://www.kupindo.com/Clan/Ljubab/SpisakPredmeta Pogledajte ostale moje aukcije na Limundo http://www.limundo.com/Clan/Ljubab/SpisakAukcija

Knjaževac Matica srpska, 2002. Sadrži potpis prethodnog vlasnika na prvoj beloj strani, ali nekorišćena, neotvarana. Aćimović je rođen 1931. u Petrovcu kod Đakovice na Kosovu i Metohiji, a rano detinjstvo je proveo u Bačkom Magliću. Gimnaziju je završio u Bačkoj Palanci (1955), a studije Jugoslovenske književnosti i Južnoslovenske jezike na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu (1959). Magistrirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu 1974. godine. Radio je čitav život kao srednjoškolski nastavnik srpskog jezika, a najduže u Elektrotehničkoj školi Mihajlo Pupin u Novom Sadu. Objavio je preko 20 knjiga poezije i poetske proze. Navjeći broj knjiga je objavio kod novosadskih izdavača, u Matici srpskoj, Stražilovu, Svetovima i Prometeju. Od prve pa do svoje poslednje knjige (`Žiža`), Aćimović je dosledno sprovodio svoju pesničku filozofiju. Kroz kratkei jezgrovite pesme, sažete izveštaje o fantastici života, kao i eliptične i guste redove poetske proze, čitalac je sticao utisak kako su Aćimoćeve reči preuzete iz jezgra života, iz njegovih neobičnih i tamnih trenutaka koji svedoče o našem samozaboravu, izgubljenosti i usamljenosti. Aćimović je bio pesnik gradskog života i njegovih trauma, otuđenosti i hladnoće postojanja. Kao da je iz njegovih rukopisa progovarao veliki majstor neizvesnosti i duboke životne strepnje.

​Ovaj privlačan mali auto ima autentične zvukove motora kao pravi, kretanje napred - nazad, levo - desno. Kompletno estetsko zadovoljstvo je postignuto i dodavanjem retrovizora, svetla, sirene i priključka za MP3 player. Vase dete će imati višesatnu zabavu u toku dana sa ovom igračkom na baterije, u zatvorenom prostoru ili na svežem vazduhu u prirodi, Vaše je samo da se postarate za bezbedno okruženje za igru. Šta karakteriše ovaj model: -potpuno funkcionalno roditeljsko upravljanje sistemom RC -MP3 priključna veza -prednja i zadnja svetla -gas pedala -volan sa elektronskim zvucima -jednostavna montaža u -auto je pogodan za uzrast preko 2god. starosti. (duple komande) dete vozi samo + daljinski upravljač kodiran (roditeljsko upravljanje) Pojas za vezivanje Led svetla Sedište od eko kože Meka guma( silikon) Svetla napred i pozadi Priključak za MP3 Priključak za USB Priključak za mikro SD karticu FM radio prijemnik sa ugrađenim zvučnicima Mali gepek Dimenzije vozila: 120 x 72 x 60 cm Baterija : 12V 7Ah Broj motora: 2 motora od 25W na zadnjim pogonskim točkovima 2 brzine i rikverc Težina vozila : 20.5kg Maksimalna brzina : 5-7km/h Maksimalno opterećenje : 40 kg Za decu od 2 do 8 godina starosti Auto je namenjen za jedno dete Vrata se otvaraju

Kao na slikama Veoma dobro očuvano Autor - osoba Tolnai, Ottó, 1940- = Толнаи, Ото, 1940- Naslov Studije o karfiolu : izabrane pesme / Oto Tolnai ; [priredio i s mađarskog preveo Arpad Vicko] Vrsta građe poezija ; odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 2014 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Zavod za kulturu Vojvodine, 2014 (Novi Sad : Stojkov) Fizički opis 309 str. ; 23 cm Drugi autori - osoba Вицко, Арпад Zbirka ǂEdicija ǂCrveni čot (karton) Napomene Autorova slika na koricama Tiraž 1.000 Beleška o autoru: str. 299-301. Izabrane pesme poznatog publiciste, radio-urednika i pesnika, Ota Tolnaia (1940). U okviru izdanja Zavoda za kulturu Vojvodine, koje će obuhvatati sve relevantne pesnike sa područija Vojvodine, izlazi ovo remek - delo moderne poezije. Oto Tolnai je rođen u Kanjiži a studirao je mađarsku književnost u Novom Sadu i filozofiju u Zagrebu. Pokretač i urednik mnogih književnih časopisa, zbog čega je jednom prilikom i bio osuđivan, jer su njegovi tekstovi ocenjeni kao neprijateljska propaganda. Poslednji predsednik Saveza književnika Jugoslavije. neoavangarda vladimir kopicl tribina mladih bogdanka poznanovic uj symposion avangarda postmoderna kuca insekata vujica resin tucic judita salgo katalin ladik slavko matkovic balint sombati

Đorđe Radišić: DANI IZ TAME I SVIJETLA, Novo pokolenje Beograd 1950, str. 52. Poezija. Očuvanost 3; ima pečat izdavača knjige. Đorđe Radišić je rođen 18. prosinca 1925. godine u Vukovaru gde je završio osnovnu školu i gimnaziju, a odmah nakon mature otišao je u partizane. Prve pesme objavljuje u partizanskim listovima. Kraj rata dočekao je kao član kulturne ekipe i propagandnog odsjeka 12. slavonske brigade. Studirao je medicinu u Zagrebu i Beogradu, a diplomirao na Akademiji za kazalište, film, radio i televiziju u Beogradu. Najveći deo svojeg radnog vijeka bio je novinar. Uređivao je rubrike kulture u listovima “Front” i “Narodna armija”. Bio je zamjenik načelnika Vojnog muzeja u Beogradu i načelnik za noviju ratnu istoriju, sekretar Kulturno-prosvetne zajednice Srbije i republički sekretar za kulturu. Napisao je više desetina knjiga poezije, pripovjedaka i romana za decu, dramskih tekstova i filmskih scenarija, eseja, publicističke proze te naučnih radova iz oblasti kulturne istorije, posebno istorije kulture u NOB-u. Surađivao je u brojnim časopisima i zastupljen je u više antologija, a pjesme su mu prevedene na nekoliko jezika. Za svoj rad primio je više odlikovanja i priznanja. Umro je 22. kolovoza 2008. godine u Beogradu.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Miroslav „Mika“ Antić rođen je 14. 3. 1932. u Mokrinu kod Kikinde. Osnovnu školu učio u Mokrinu i Pančevu, gde se porodica u leto 1941. preselila iz Mokrina. Gimnaziju pohađao u Pančevu, sedmi razred u Kikindi, maturirao u Pančevu. Studirao slavistiku (ruski i češki jezik) na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Posle mature radio je u tehnici pančevačkog Narodnog pozorišta, a 1951. počeo se baviti novinarstvom u listu „Pančevac“. Prešao 1954. u Novi Sad i zaposlio se kao novinar u „Dnevniku“, radeći jedno vreme u izdanju sredom – „Novosadskom dnevniku“, do 1959. Više od godinu dana bio u Beogradu urednik „Pionira“ (1959–1960). Po povratku u Novi Sad 1961. član je redakcije u „Izdavačkom odeljenju Foruma“, a od 1962. do penzionisanja (zbog bolesti) – novinar u novinskoj „Izdavačkoj kući Dnevnik“ — saradnik kulturne rubrike i slobodni reporter u listu Dnevnik, glavni urednik revije za džez i zabavnu muziku Ritam (1962–1965), obnovio i radio kao glavni urednik „Neven Čika Jove Zmaja“ (1979) kao scenarista i reditelj radio na dokumentarnim i igranim filmovima, a kao slikar naslikao impresivnu galeriju slika (ulja, kolaža) i samostalno izlagao u Zagrebu, Sarajevu, Novom Sadu, Kikindi, Mokrinu. Prema njegovim stihovima komponovao je više zabavnih pesama koje su bile zapažene na festivalima. Sem knjiga za odrasle, objavio je i knjige pesama za decu: „Plavi čuperak“, „Garavi sokak“, „Nasmejani svet“, „Šašava knjiga“, „Olovka ne piše srcem“, „Ptice iz šume“, „Tako zamišljam nebo“... Pesnik koji je svojom poezijom i slikar koji je svojim umetnički radom ostavio neizbrisiv trag. Prerano je otišao sa ovoga sveta, a u svome relativno kratkom životu dosegao je zvezdano nebo popularnosti, i kod dece i kod odraslih. Bio je svestrani umetnik, pesnik, slikar, sanjar i boem, osobenog životnog i stvaralačkog stila. Umro je 24. 6. 1986. u Novom Sadu. Dela Njegova poznatija dela su: „Ispričano za proleće“ „Roždestvo tvoje“ „Plavo nebo“ „Olovka piše srcem“ „Nasmejani svet“ „Psovke nežnosti“ „Koncert za 1001 bubanj“ (pesme) „Mit o ptici“ „Šašava knjiga“ „Izdajstvo lirike“ Za decu je napisao: „Plavi čuperak“ „Horoskop“ (pesme u prozi napisane za sina Vuka pred njegov polazak u osnovnu školu) „Prva ljubav“ „Garavi sokak“. Režirao je filmove „Doručak sa đavolom“, „Sveti pesak“, „Široko je lišće“, „Strašan lav“ i dr. Pored ovog pisao je dramska dela i jedan roto roman. Nagrade Za sva ta dela dobio je mnogobrojna priznanja kao što su: dve „Nevenove“ nagrade, Nagradu za životno delo u poeziji za decu, Goranovu nagradu, Nagradu Sterijinog pozorišta, Zlatnu arenu za filmski scenario, nagradu Oslobođenja Vojvodine, Orden zasluga za narod i dr. Mersad Berber (Bosanski Petrovac, 1. januar 1940 — Zagreb, 7. oktobar 2012) bio je akademski slikar iz Bosne i Hercegovine. U Ljubljani je 1963. godine završio slikarske studije na Akademiji lepih umetnosti u klasi Maksima Sedeja, a magistrirao je grafičko slikarstvo sa profesorom Rikom Debenjakom. Petanest godina docnije, Berber stiče poziciju profesora na Akademiji lepih umetnosti u Sarajevu. Od 1965. i prve samostalne izložbe u ljubljanskoj Gradskoj galeriji, karijera ovog umetnika kreće uzlaznom putanjom. Danas je Berber jedan od najpoznatijih grafičkih slikara na svetu koji je 1984. godine uvršćen u kolekciju galerije Tejt (Tate Gallery), stvarajući estetski i etički identitet svoje domovine poznat milionima ljudima. Skoro 40 godina svog umetničkog rada potrošio je kao istinski homo universalis sa slikanjem, grafičkim crtežima, ilustrovanjem i prepariranjem bibliografskih edicija, grafičkih i poetskih karti. Njegova scenografija i dizajn kostima zaživeli su u pozorištima u Ljubljani, Zagrebu i Vašingtonu. Svoj animirani film Tempo Sekondo (Tempo Secondo) završio je 1985. godine. Od 1966. godine Mersad Berber je dobio više od pedeset nagrada i priznanja. Pored mnogih međunarodnih nagrada, treba izdvojiti Zlatnu medalju i honorarnu diplomu na Prvoj međunarodnoj izložbi grafike u Trstu, prvu nagradu na 11-om Međunarodnom bijenalu u Sao Paolu, Honorarnu nagradu na 10-om Međunarodnom bijenalu u Tokiju, prvu nagradu na 7-mom Mediteranskom bijenalu u Aleksandriji, nagradu IKOM-a u Monte Karlu, nagradu grada Krakova na 4-om Međunarodnom bijenalu grafike i dr. 2007. godine postao je član Ruske akademije umetnosti. Od 1992. godine Mersad Berber je živeo u Zagrebu i Dubrovniku. Umro je 7. oktobra 2012. u Zagrebu....

Autor - osoba Miłosz, Czesław, 1911-2004 Naslov Spasenje : izabrane pjesme / Česlav Miloš ; izbor i prevod Petar Vujičić ; predgovor Zdravko Malić Vrsta građe poezija URL medijskog objekta odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 1982 Izdavanje i proizvodnja Sarajevo : `Veselin Masleša`, 1982 (Banja Luka : Glas) Fizički opis 163 str. ; 19 cm Drugi autori - osoba Vujičić, Petar, 1924-1993 = Vujičić, Petar, 1924-1993 Malić, Zdravko Zbirka Mala biblioteka svjetske poezije (Broš.) Napomene Prevod dela: Poezje I-II Str. 5-27: Pjesnik pamćenja : uvod u čitanje Miloszeve poezije / Zdravko Malić Slika autora na unut. str. prednjeg i zadnjeg kor. lista. Predmetne odrednice Miłosz, Czesław, 1911-2004 – Poezija Česlav Miloš (1911–2004), poljsko-litvanski pesnik, književnik, esejista i prevodilac. Dobitnik je Nobelove nagrade za književnost 1980. Rođen je u malom mestu u Litvaniji u plemićkoj porodici. Sudirao je u Vilnjusu. Upisao je polonistiku, studirao mesec dana i prešao na pravo, ali je i dalje sarađivao sa polonističkim književnim kružocima. U Parizu je kao stipendista boravio od 1931. gde se upoznao sa novim pravcima u književnosti. Tada je prvi put sreo svog rođaka, francuskog pesnika, metafizičara i kabalistu, Oskara Vladislava Miloša de Lubiča. Drugi njegov boravak u Parizu - školske 1934/35. bio je za njega mnogo značajniji. Po povratku iz Pariza radi u Radio Vilnjusu 1936/37. kada su ga nacionalisti izbacili zato što je pravio emisije o Belorusima i Jevrejima. Dobija posao u Radio Varšavi, gde upoznaje svoju buduću suprugu Janjinu Dlusku, ali i neke pesnike. Posebno mu je blizak Ježi Andžejevski. Ratno vreme provodi u Varšavi, odakle 1944. odlazi u slobodni Krakov. Jedno vreme posle rata radi kao poljski diplomata u SAD. Godine 1950. za katolički Božić poljske vlasti mu oduzimaju pasoš. Zahvaljujući tadašnjem ministru inostranih poslova Modžejevskom, odnosno, njegovoj supruzi Nataliji, pasoš mu je vraćen. U leto 1950. izabran je za sekretara Poljske ambasade u Parizu. Dana 15. februara 1951. napustio je ambasadu i zatražio politički azil od francuskih vlasti. Izvesno vreme proveo je u poljskoj „Kulturi“, a potom je s porodicom živeo u malom mestu kraj Pariza. Godine 1961. pozvan je da radi, najpre kao gostujući profesor u SAD. Predavao je književnost na Univerzitetu Berkli. Ranih devedesetih vraća se u Poljsku. Sebe je uvek prvenstveno smatrao pesnikom, i to hermetičkim pesnikom za malobrojnu čitalačku publiku, potom esejistom, a najmanje romanopiscem. Svoje najpoznatije delo, zbirku antistaljinističkih eseja „Zarobljeni um“, napisao je 1953. Ono mu je donelo veliku popularnost. U esejima je, kako je često pominjao, govorio ono što nije mogao da kaže u poeziji. U svojim poznijim delima bio je blizak Aleksandru Vatu i temi katastrofizma. Iskazivao je zabrinutost za sudbinu kulture i pisao je pesme bez određenog sadržaja inspirišući se primitivnom i varvarskom kulturom. Bavio se i temom umetnika u egzilu.

Autor - osoba Miłosz, Czesław, 1911-2004 Naslov Spasenje : izabrane pjesme / Česlav Miloš ; izbor i prevod Petar Vujičić ; predgovor Zdravko Malić Vrsta građe poezija URL medijskog objekta odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 1982 Izdavanje i proizvodnja Sarajevo : `Veselin Masleša`, 1982 (Banja Luka : Glas) Fizički opis 163 str. ; 19 cm Drugi autori - osoba Vujičić, Petar, 1924-1993 = Vujičić, Petar, 1924-1993 Malić, Zdravko Zbirka Mala biblioteka svjetske poezije (Broš.) Napomene Prevod dela: Poezje I-II Str. 5-27: Pjesnik pamćenja : uvod u čitanje Miloszeve poezije / Zdravko Malić Slika autora na unut. str. prednjeg i zadnjeg kor. lista. Predmetne odrednice Miłosz, Czesław, 1911-2004 – Poezija Česlav Miloš (1911–2004), poljsko-litvanski pesnik, književnik, esejista i prevodilac. Dobitnik je Nobelove nagrade za književnost 1980. Rođen je u malom mestu u Litvaniji u plemićkoj porodici. Sudirao je u Vilnjusu. Upisao je polonistiku, studirao mesec dana i prešao na pravo, ali je i dalje sarađivao sa polonističkim književnim kružocima. U Parizu je kao stipendista boravio od 1931. gde se upoznao sa novim pravcima u književnosti. Tada je prvi put sreo svog rođaka, francuskog pesnika, metafizičara i kabalistu, Oskara Vladislava Miloša de Lubiča. Drugi njegov boravak u Parizu - školske 1934/35. bio je za njega mnogo značajniji. Po povratku iz Pariza radi u Radio Vilnjusu 1936/37. kada su ga nacionalisti izbacili zato što je pravio emisije o Belorusima i Jevrejima. Dobija posao u Radio Varšavi, gde upoznaje svoju buduću suprugu Janjinu Dlusku, ali i neke pesnike. Posebno mu je blizak Ježi Andžejevski. Ratno vreme provodi u Varšavi, odakle 1944. odlazi u slobodni Krakov. Jedno vreme posle rata radi kao poljski diplomata u SAD. Godine 1950. za katolički Božić poljske vlasti mu oduzimaju pasoš. Zahvaljujući tadašnjem ministru inostranih poslova Modžejevskom, odnosno, njegovoj supruzi Nataliji, pasoš mu je vraćen. U leto 1950. izabran je za sekretara Poljske ambasade u Parizu. Dana 15. februara 1951. napustio je ambasadu i zatražio politički azil od francuskih vlasti. Izvesno vreme proveo je u poljskoj „Kulturi“, a potom je s porodicom živeo u malom mestu kraj Pariza. Godine 1961. pozvan je da radi, najpre kao gostujući profesor u SAD. Predavao je književnost na Univerzitetu Berkli. Ranih devedesetih vraća se u Poljsku. Sebe je uvek prvenstveno smatrao pesnikom, i to hermetičkim pesnikom za malobrojnu čitalačku publiku, potom esejistom, a najmanje romanopiscem. Svoje najpoznatije delo, zbirku antistaljinističkih eseja „Zarobljeni um“, napisao je 1953. Ono mu je donelo veliku popularnost. U esejima je, kako je često pominjao, govorio ono što nije mogao da kaže u poeziji. U svojim poznijim delima bio je blizak Aleksandru Vatu i temi katastrofizma. Iskazivao je zabrinutost za sudbinu kulture i pisao je pesme bez određenog sadržaja inspirišući se primitivnom i varvarskom kulturom. Bavio se i temom umetnika u egzilu. MG45 (L)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Luko Paljetak (Dubrovnik, 19. 8. 1943) je hrvatski književnik akademik. Autor je brojnih zbirki pjesama, knjiga za djecu, znanstvenih studija, članaka, eseja i antologija. Rodio se i odrastao u Dubrovniku u kojem živi i radi. Studirao je hrvatski i engleski jezik na Filozofskom Fakultetu Sveučilišta u Zadru gdje je kasnije i radio kao asistent. Bio je redatelj i dramaturg Zadarskog kazališta lutaka te jedan od urednika Zadarske revije. Doktorirao je na Filozofskom fakultetu u Zagrebu obranom disertacije Književno djelo Ante Cettinea 1992. godine. Vrstan je prevoditelj s engleskog, francuskog i slovenskog jezika. Između ostalih preveo je i neka od djela Chaucera, Shakespeara, Byrona, Wildea, Joycea i Prešerna. Preveo je (zajedno sa Zlatkom Tomičićem) i zbirku pjesama makedonskog pjesnika Konstantina Miladinova [1] . Stalni je član HAZU-a i dopisni je član Slovenske akademije znanosti i umjetnosti (SAZU). Član je i brojnih književnih udruženja u Hrvatskoj i inozemstvu i dobitnik mnogih nagrada i priznanja. Urednik je časopisa Dubrovnik koji izdaje Matica Hrvatska ogranak Dubrovnik. Mnoge od njegovih pjesama su uglazbljene i postale su nezaobilazni dio dubrovačke i hrvatske pop-kulture (U svakom slučaju te volim, Na Stradunu, pjesme za dječji zbor Mali raspjevani Dubrovnik i druge)...

Predrag Krstić: Psihokosmografija pesme : jedna primerna zb(i)rka metapoetike. Предраг Крстић: Психокосмографија песме : једна примерна зб(и)рка метапоетике. Izdavač: NOVA - Nezavisna izdanja Slobodana Mašića. Mesto izdavanja: Beograd. Godina izdanja: 1992. Povez: tvrdi, šiveno. Pismo: ćirilica. Broj strana: 79. Format: 18 x 13 cm. . Ilustracije: crno-beli crteži : Slobodan Mašić. Beleška o piscu. Knjiga je starije izdanje, ali je samo stajala, praktično je kao nova. Za potpuni izgled knjige pogledajte slike u prilogu. Mladalačka, eksperimentalna, inovativna i hrabra u vremenu u kom je nastala, zacelo i vredna knjiga poezije. O autoru: `Predrag Krstić je istraživač saradnik na Institutu za filozofiju i društvenu teoriju Univerziteta u Beogradu i redovni profesor na Fakultetu za medije i komunikaciju Univerziteta Singidunum u Beogradu. Diplomirao je, magistrirao i doktorirao filozofiju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Trinaest godina je radio kao gimnazijski profesor filozofije. Oblasti njegove stručne kompetencije obuhvataju kritičku teoriju, modernu teoriju subjekta, filozofsku antropologiju, filozofiju prosvetiteljstva i filozofiju obrazovanja. Polja njegovog trenutnog profesionalnog interesovanja protežu se od savremene filozofske, društvene, antropološke i obrazovne teorije, preko estetike i književne kritike, do radikalne tekstualne prakse i studija popularne kulture. Pored jedanaest teorijskih knjiga i brojnih članaka, monografskih studija i uredničkih priloga u akademskim publikacijama, autor je i dva knjige poezije i jednog romana.`

36170) MAČVANSKA POEZIJA ANTOLOGIJA , grupa autora, Narodna biblioteka Janko Veselinović Bogatić 2016 , Narodna biblioteka “Janko Veselinović” iz Bogatića, izdavač je još jedne vredne knjige za potpuniju sliku kulture Mačve. To je “Mačvanska poezija” u izboru Petra Lj. Berića, profesora književnosti iz Bogatića i saradnju Dragana M. Josipovića, diplomiranog prostornog planera iz Mačvanskog Belotića. Knjiga je, kako pisac recenzije Dragana Bošković Kovačević, urednik i voditelj Drugog programa Radio Beograda, kaže, bogat izbor najboljih mačvanskih pesnika i njihovih najlepših pesama. Počinje “Krfskim epitafom”, Vladimira Stanimirovića, čiji su potresni stihovi upisani na Spomeniku Drinskoj diviziji u San Matijasu, na grčkom ostrvu Krf. “ Najveći broj pesama, koje se nalaze na stranicama ove knjige, pesnici su posvetili svom zavičaju. Ima pesama koje se odnose na narodne legende i predanja, potom antičke mitove. Posebno mesto pripada stvaraocima modernog pesničkog izraza i ritma. Naravno priređivač nije zaboravio ni na autore stihova posvećenih ljubavi i patriotizmu, piše u recenziji, Dragana Bošković Kovačević. U “Mačvanskoj poeziji”, pored Vladimira Stanimirovića, zastupljeni su: Milorad Panić Surep, Janko Tufegdžić, Borisav Simić, Milić od Mačve, Dragoljub Rajić, Ivan Lolić, Ivan Glišić, Tomislav Marinković, Mileta Aćimović Ivkov, Slađana Milenković, Svetlana Ercegovčević, Slavica Jovanović i Milan Savkić. tvrd povez, format 14,5 x 21 cm , ćirilica, ilustrovano, 208 strana

„Ogledalo” - stihovi Bulata Okudžave dvojezično izdanje. Izbor, prevod s ruskog i pogovor: Mihailo B. Đaković Predgovor: Milovan Vitezović Izdavač: Paideia Godina izdanja: 2014. Povez: Tvrd Broj strana: 287 ilustrovana Format: 22 x 14 cm NOVA knjiga! Bulat Šalvovič Okudžava rođen je 9. maja 1924. godine u Moskvi, od oca Gruzina i majke Jermenke, odakle verovatno i potiče njegova impulsivna i osećajna priroda, još više naglašena tragičnom porodičnom sudbinom, koju je doneo Drugi svetski rat. Radio je kao profesor ruskog jezika, novinar, urednik, književnik. Do svoje smrti 1997. godine, izdao je više knjiga poezije, zbirki pripovedaka, romana, ekranizovanih scenarija i pozorišnih komada. Šezdesetih godina njegove pesme su se širile brzinom munje Sovjetskim Savezom, bez obzira na to što još nisu bile snimljene na gramofonskim pločama, niti izvođene na radiju ili televiziji. Pesme su slušane sa magnetofonskih traka u stanovima radnika, inženjera, fizičara i službenika, pevali su ih uz gitaru na gradilištima i u vozovima. Omladina je prihvatila pesme Okudžave kao pročišćavajuće vrelo nade. Dešavalo se, rekao je jednom Sergej Jevtušenko, da dok šetate Moskvom, na primer nedeljom, pored studentskog doma - kroz tri prozora čujete istovemeno tri različite pesme Bulata Okudžave. (Iz pogovora „Bulat Okudžava – između pesme i sudbine” Mihaila B. Đakovića)