Vitomir Nikolić: POSLJEDNJA PJESMA : IZABRANE PJESME Tvrd povez sa omotom, 142strane, izdavači: OBODSKO SLOVO - Rijeka Crnojevića - SKUPŠTINA OPŠTINE NIKŠIĆ

Miroslav Mika Antić: POSVETA MIROSLAVA MIKE ANTIĆA Miroslav Antić: MIT O PTICI Mek povez sa klapnom, 144strane, izdavač: MATICA SRPSKA - Novi Sad

Knjiga je dobro očuvana. ``Drawing on the most recent scholarship, this annotated translation conveys the radical idiom and vision that continue to make Friedrich Holderlin a contemporary. Including his late poems in free rhythms from the years between 1801 and 1806, the period just prior to his hospitalization for insanity.`` ``Johann Christian Friedrich Hölderlin was a major German lyric poet, commonly associated with the artistic movement known as Romanticism. Hölderlin was also an important thinker in the development of German Idealism, particularly his early association with and philosophical influence on his seminary roommates and fellow Swabians Georg Wilhelm Friedrich Hegel and Friedrich Wilhelm Joseph Schelling.`` ``Despite his influence on such figures as Nietzsche, Rilke, Heidegger, and Celan, Friedrich Hölderlin (1770–1843) is only now being fully appreciated as perhaps the first great modern of European poetry. Drawing on the most recent scholarship, this annotated translation conveys the radical idiom and vision that continue to make him a contemporary. Richard Sieburth includes almost all Hölderlin’s late poems in free rhythms from the years between 1801 and 1806, the period just prior to his hospitalization for insanity. Sieburth’s critical introduction discusses the poet’s career, assesses his role as the link between classicism and romanticism, and explores Hölderlin’s ongoing importance to modern poetics and philosophy. Annotations explicate the individual poems, a number of which are translated into English for the first time.``

Polovna knjiga, izuzetno očuvana. Izdavač: Književna zajednica Novog Sada, 1987. god. Broširan povez, 22,5 cm. 95 str. Janoš Siveri (Sziveri János) je tvorac jedne nove poetske intonacije u književnosti jugoslovenskih Mađara. Na njegovo otvoreno, pravoreko pesništvo umnogome je uticao južnoslovenski plebejski duh, poetika Vaska Pope, Atile Jožefa, Janoša Pilinskog i Ištvana Domonkoša. Siverijeva poezija ponudila je mogućnost uspostavljanja čvršćih veza između lirike jugoslovenskih Mađara i srodnih stremljenja današnjeg savremenog mađarskog pesništva, štaviše, ona je sa nešto “varvarske” krvi osvežila “stajaću vodu budimpeštanske lirike”. Janoš Siveri je bio jedna od stožernih ličnosti svoje generacije – generacije današnjih tridesetpetogodišnjaka - i to ne samo u relacijama književnosti jugoslovenskih Mađara. Sa svojim najnovijim zbirkama, objavljenim u Budimpešti, delovao je kao eksplozija u mađarskoj duhovnoj svesti. Rodio se 1954. godine u Mužlji, nadomak Zrenjanina. Od 1970. redovno je objavljivao poeziju, zatim i eseje iz oblasti likovnih umetnosti. Njegove su pesme uvrštavane u više antologija: Pesništvo razlike - antologija vojvođanske poezije u Jugoslaviji, 1980; Ver(s)ziók, 1982; Ključevi - antologija novije jugoslovenske poezije, 1984; Iz savremene mađarske poezije u Jugoslaviji, 1986. Samostalne pesničke zbirke: Szabad gyakorlatok, 1977; Hidegpróba, 1981; Dia-dalok, 1987; Szájbardágás, 1988; Mi szél hozott?, 1989. Preveo je na mađarski jezik više jugoslovenskih auora; od 1980. do 1983. godine bio je i glavni urednik časopisa Új Symposion. Umro je februara 1990. godine. Janoš Siveri je bio nepatvoreni lirski karakter, intuitivni lirski talenat. Njegova se poezija pročišćava kroz propaćenost doživljaja. Zakonotvornom snagom se u njegovoj lirici obistinjuje telo, prerano pokrenuto rastakanjem, u njoj se prepoznaje od rođenja čista duša. Do krajnosti etički intelekt dosledno govori o stanju sveta i o individuumu u njemu. U njoj se sjedinjuju uzvišeno dostojanstvo pesničke misije i njena ironična kritika. Oto Fenjveši Izdanje je na mađarskom jeziku

Veoma dobro očuvano. Autor - osoba Spender, Stephen, 1909-1995 = Spender, Stiven, 1909-1995 Naslov Poezija / Stephen Spender ; preveo Tomislav Sabljak Vrsta građe poezija Jezik hrvatski Godina 1967 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Mladost, 1967 (Zagreb : Vjesnik) Fizički opis 101 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Sabljak, Tomislav, 1934- = Sabljak, Tomislav, 1934- Zbirka Biblioteka Orion Napomene Tekst štampan uporedo na srp. i engl. jeziku. Stephen Spender / Tomislav Sabljak: str. 95-98. Spender, Stephen (Harold), engleski književnik (London, 28. II 1909 – London, 16. VII 1995). Studirao u Londonu i Oxfordu gdje se družio s W. H. Audenom, C. Dayom Lewisom, L. MacNeiceom te C. Isherwoodom, s kojim je boravio u Njemačkoj (1930–33). Promidžbenom aktivnošću sudjelovao je na strani republikanaca u Španjolskom građanskom ratu (1936–39); uređivao je književne časopise Horizon (1939–41) i Encounter (1953–67). Marksistička stajališta napustio je 1951. u korist liberalnog individualizma. Predavao je na nekoliko američkih sveučilišta te na Londonskom sveučilištu (1970–77). Prosvjede protiv društvene nepravde protumačio je u ogledima iz zbirke Destruktivni element (The Destructive Element, 1935) i u autobiografiji Svijet unutar svijeta (World Within World, 1951) te ih oblikovao u pjesme socijalnoga prosvjeda u zbirkama Pjesme (Poems, 1933), Beč (Vienna, 1934) i antifašističkoj drami u stihu Suđenje sucu (Trial of a Judge, 1938). Njegove predratne pjesme evociraju uznemireno ozračje u Europi, fotografskom točnošću slikaju ratno pustošenje i patnju, afirmiraju tehnološki napredak te izražavaju specifičan oblik humanističkoga socijalizma, istodobno obilježen sažaljenjem prema siromašnima i potlačenima te mučnom sviješću o dvojbenosti emocionalnog i društvenog angažmana. Predratni roman Hram (The Temple, 1929., objavljen 1977) slutnjom o suodnosu između spolne slobode i pojave nacizma upućuje na pjesnikovu podjednako prijepornu potisnutu homoseksualnost i latentnu homofobiju. U njegovim potonjim pjesmama zapažaju se refleksivno-autobiografski elementi i bombastična retorika. Prevodio je pjesme i drame sa španjolskog, njemačkog i grčkog jezika, pisao književne kritike i oglede. Ostala značajnija djela: zbirke pjesama Nepomično središte (The Still Centre, 1939), Ruševine i vizije (Ruins and Visions, 1942), knjige ogleda Kreativni element (The Creative Element, 1953), Shelley (1952), Eliot (1976) i dr. MG9

SV 9 61700) RESURRECTIONS , David B. Axelrod , Nasa knjiga Skoplje i CROSS Cultural Communications New York 1989 , ВОСКРЕСНУВАЊА , Дејвид Б. Акселрод ; RESURRECTIONS represents an important new direction in the poetry of David B. Axelrod. Here, together with the personal, familial and experiential poems those who know his work have come to expect and appreciate, are poems for those who have surmounted great hardships, recovered from serious illnesses, even returned from the grip of death. RESURRECTIONS is Axelrod`s twelfth publication of poems in an incredibly prolific and highly prized career. His art as a poet, his humor and panache as a perfomer and skills as a prosist and editor have earned him grants from New York and Virginia Arts Councils; The Academy of American Poets C.W. Post Poetry Award; in 1979, a Medal for the Arts and in 1988, two plaques as awards in Sicily, Italy; Official commendations from his home Country of Suffolk and Town of Brookhaven, and literally dozens more awards. In 1988, he represented the United States at the Struga Festival of Poetry Evenings in Struga, Macedonia, Yugoslavia. mek povez, dvojezično englesko - makedonski , potpis i posveta autora na predlistu , 115 strana

Na engleskom jeziku,broj strana 434,dobro ocuvana k114

Knjiga je kao nova.. Pred čitaocima je pesnički opus jedne od najvećih živih legendi prošlog i ovog veka; celokupno pedesetogodišnje pesničko stvaralaštvo Boba Dilana. Javnost je po prvi put u prilici da se na jednom mestu uveri u činjenicu da je ovaj kant-autor pre i iznad svega – pisac. Ili nije. Ali, da bi se doneo sud i pojedinačni stav na ovu temu valja poštovati redosled poteza: prvo se Dilanova poezija mora predati na uvid javnosti kako bi mogla da bude i pročitana. Jer, dok se američko izdanje ove knjige nije pojavilo, a povodom i posle dobijanja Nobelove nagrade za književnost, moglo se slobodno reći da Dilan kao književnik ni na engleskom govornom području nije bio kompletno (i valjano) pročitan. Publika srpskog jezičkog prostora, kao i celog regiona, ima privilegiju da čita Geopoetikino svetski unikatno izdanje koje je u odnosu na originalno američko, dozvolom autora, prošireno propratnim tekstovima koji prethode svakom albumu to jest Dilanovom pesničkom periodu, kao i uvodnim tekstom. Urednici knjige i edicije Notni spisi su sa trideset i jednim mini – esejom, svu ovu liriku obogatili biranim detaljima, kao i uvodom koji se Dilanom bavi prevashodno kao književnikom. Tako je Geopoetikino izdanje Dilanovo stvaralaštvo svojom dodatnom `opremom` smestilo u kulturni i socio-politički kontekst. Knjiga sadrži skoro tri stotine pesama od kojih se oko stotinu nisu nikada nalazile na Dilanovim albumima. Većina njih se po prvi put pojavljuje u javnosti; nisu postale deo muzike, a nisu nikada ni izvođene. U knjizi su označene kao Dodatne pesme. Sve u svemu, čitalaštvu dajemo na uvid svo bogatstvo jedne pesničke karijere kojoj nema kraja. – Vladislav Bajac „Umetnost ne živi od odgovora na pitanja, već od pitanja na koja nema odgovora... Dilan je svojim pesmama opisao, obeležio i u velikoj meri definisao 20. vek, ali dobrim delom i 21. vek. Ako je tako, a jeste, onda ni večnost nije daleko.“ – Zoran Paunović „Pulicerova nagrada za ogroman doprinos popularnoj muzici i američkoj kulturi obeležen liričnim kompozicijama izuzetne poetske snage.“ – Iz obrazloženja žirija Pulicerove nagrade 2008. „Nobelova nagrada se dodeljuje zbog stvaranja novih poetskih izraza unutar velike američke pesničke tradicije… Dilan može i trebalo bi da bude čitan kao veliki pesnik engleske (jezičke) tzradicije… To je poezija za slušanje.“ – Iz obrazloženja komiteta Nobelove nagrade za književnost 2016.

dobro stanje

vidi slike

BORSKE BELEZNICE - MIKLOS RADNOTI Prevod: Danilo Kis Ilustrovao: Aledsandar Zograf Narodna biblioteka Bor, 2019 60 str. Tvrdi povez. Odlicno ocuvana knjiga.

S ilustracijama Milana Konjovića i posvetom pesnika. Autor - osoba Vrebalov, Stevan, 1943- = Vrebalov, Stevan, 1943- Naslov Svete životinje / Stevan Vrebalov ; [crteži Milan Konjović] Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 1985 Izdavanje i proizvodnja Gornji Milanovac : Dečje novine, 1985 (Subotica : Birografika) Fizički opis 90 str. : crteži ; 25 cm. Drugi autori - osoba Konjović, Milan, 1898-1993 = Konjović, Milan, 1898-1993 (Broš.) Napomene Tiraž 1.000. Stevan Vrebalov (Rabrovo, 1943 – 2021). Odrastao je i školovao se u Somboru, kod majčinih roditelja, gde je završio Gimnaziju 1961. godine. Roditelji su mu tragično izgubili život kao učesnici Narodnooslobodilačkog pokreta. Studije na Ekonomskom fakultetu u Beogradu završio je 1966. godine, a 1970. nastanio se u Novom Sadu. Objavio je sledeće knjige poezije: „Banatske šume“, 1977; „Selo oca moga“, 1979; „Nepoznati vetar“, 1980; „Dvostruki san“, 1984; „Svete životinje“, 1985; „Bezdan“ (poema), 1978; i „Raskrst“ (izbor pesama), 1986. Objavio je i romane“Bez dna“, 1987, 1988 i „Zaštićenost“, 2011. Prve pesme obavio je u Omladinskom listu „Pokret“ u Somboru 1960. godine, kao gimnazijalac. Zastupljen je u Antologiji Pere Zubca „Romor ravnice“ 1974. godine. Objavljivao je u književnim i časopisima za društvena pitanja pesme, kao i stručne priloge iz oblasti svog profesionalnog delovanja. Prevođen je ruski, slovački, mađarski, španski, makedonski. Živi i radi u Novom Sadu. MG136 (N)

На путу / Есад Мекули Крушевац : Багдала, 1964 prva knjiga iz edicije Savremena poezija Kosova i Metohije odlično stanje jako retko u ponudi Esad Mekuli je rođen 1916. godine u Novšiću, opština Plav. U rodnom gradu je “proveo djetinjstvo i mladost, za zavičaj i Crnu Goru bio je i kao čovjek, i kao pjesnik, trajno i najprisnije vezan”- zapisuje Zuvdija Hodžić - u Crnoj Gori je objavio i prve stihove. Dobitnik je i Trinaestojulske nagrade, bio član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti (do osnivanja Kosovske Akademije čiji je prvi predsjednik). Preveo je na albanski jezik “Gorski vijenac”, Lalića, Zogovića, Asanovića, i druge značajnije crnogorske pisce i pjesnike, pisao o Crnoj Gori”. Gimnaziju je učio u Peći, Beranama, Sarajevu, a prije Drugog svjetskog rata je diplomirao veterinu u Beogradu, da bi 1959. godine i doktorirao. Mekuli je “jedan od najznačajnijih tvoraca savremene albanske književnosti koja se stvarala u Crnoj Gori i na Kosovu, u kojoj se, kao i u njegovom ukupnom stvaralaštvu, u dobroj mjeri mogu pratiti nastanak i tokovi razvoja (pisane) albanske književne riječi na tim prostorima” (Branko Jokić). Esad Mekuli je ostavio obimno pjesničko djelo: “Novi dan”, “Za tebe”, “Avša ada”, “Na putu”, “Stihovi”, “Između voleti i mrzeti, “Glasovi vremena”, i dr. Na albanski jezik je preveo i Andrića, Ćopića, Puškina, Majakovskog, Jesenjina, Sijarića, Dušana Kostića, Nušića, Kovačića i druge. Akademik Redžep Ćosja je u jednoj od svojih studija o pjesništvu Esada Mekulija, pored ostaloga, zapisao: “Pjesnik vizionar prije rata Esad Mekuli je poslije rata nastavio da pjeva samo o značajnim trenucima koji su bili odlučujući za duhovnu emancipaciju naroda. Bez zvučne retoričnosti i vještačkog patosa, prožete istorijskim meditacijama i asocijacijama, njegove najbolje pjesme su odoljele nastupajućim pjesničkim promjenama. Njegov elastični stih, izgrađen novim figurama i metaforama koje stvaraju izvjesnu diskretnu temparaturu osjećanja i misli, postao je ono što nadahnjuje ove procese naše poezije.” Ovaj “mladić iz Plava, beogradski student i entuzijasta revolucionarnog duha, ubijeđeni učesnik NOB-a”, osnovao je 1949. godine u Prištini časopis `Jeta e re` (Novi život), koji će snažno doprinijeti ubrzanom razvoju i popularizaciji književnosti ne samo na Kosovu nego i mnogo šire. U svojim Sjećanjima, Esad Mekuli ističe: “Pisao sam pjesme koje bi malo ko smio da objavi. Unosio ih s ljubavlju u sveske koje sam skrivao od svakoga – možda i kao nedorečeno kazivanje puno bunta i otpora”. Književna kritika nije, ni izbliza, sagledala pjesnički opus Esada Mekulija. Ova godina je i prilika za dodatna iščitavanja djela ovoga pisca. Dr Draško Došljak Esad Mekuli (Montenegrin Cyrillic: Есад Мекули) (17 December 1916, Plav, Kingdom of Montenegro – 6 August 1993, Pristina, FR Yugoslavia) was an Albanian poet and scholar. He was the first president of the Academy of Sciences and Arts of Kosovo. Robert Elsie considered him the father of modern Albanian poetry in Yugoslavia,[1] and his influence in Kosovo remains immense.[2] Biography After finishing the local primary school, Mekuli studied in Pejë, graduating in 1936. He then registered in the faculty of veterinary medicine at the University of Belgrade. There he came in contact with Marxist circles, and was a veteran of the Spanish Civil War;[3] for his political activity he was arrested in 1940. He was released in April 1941 after the declaration of amnesty. He began working in Peć as a veterinarian and was arrested again by the Italian army in 1942 for being suspected of having connections with the resistance movement. After his release, he joined the partisan forces in 1943 and became the editor of illegal partisan newspaper `Lirija` (Freedom).[4] After World War II he continued to work as a veterinarian, as well as the editor of the only legal Albanian newspaper of Kosovo `Rilindja` (Rebirth). In 1949 he founded the literary magazine `Jeta e Re` (New Life) and remained its editor-in-chief until 1971.[1] He also wrote and cooperated with many newspapers in Serbia (especially Kosovo), Montenegro and Croatia. He was the first head of the Kosovo Writers` Association and the first head of the Academy of Sciences and Arts of Kosovo. His works also include translations of Yugoslav literature into Albanian, such as that of Montenegrin poet Petar II Petrović-Njegoš, and Serbian translations of Albanian literature.[5] His pen names include Sat Nokshiqi and Sat Hoxha.[6] He died in Pristina on August 6, 1993. Esad Mekuli was married to Sehadete Mekuli, gynecologist, public figure, and inspiration for the character Teuta Shkreli in Ismail Kadare`s 1985 novel Krushqit jane te ngrire (The Wedding Procession Turned to Ice).[7] Works Për ty (For You) – Pristina, (1955) Dita e re (New Day) – Pristina, (1966) Avsha Ada (Avsha Ada) – (1971) Vjersha (Poetries) – (1973) Brigjet (Shores) – (1981) Rini e kuqe (Red Youth) – Pristina, (1984) Në mes të dashurisë dhe urrejtjes (Between love and hate) – Tiranë, (1986) Dita që nuk shuhet (The day which doesn`t extinguish) – Pristina, (1989) književnost kosovskih albanaca bagdala

Artur Rembo - Sabrana poetska dela prevod, predgovor i napomene Nikolina Bertolino Izdavač - Paideia, Beograd Godina - 2004 povez - tvrd broj strana 295 latinica format 22 x 14,5 cm NOVO, u celofanu!!! Niko kao Rembo nije tako ubedljivo i do kraja dokazao da je poezija kvintesencija života i da je autentični život ujedno najviša i najuzbudljivija poezija. Remboova vera da će se pomoću poetskih sposobnosti otrgnuti iz vlasti zakona i ograničenja ovozemaljske sudbine i tako ostvariti neku vrstu božanske egzistencije nije se obistinila za njegovog kratkog života koji je okončan u znaku gorčine i razočaranja, ali je on zato postao pravi bog i mesija u očima velikog dela književnog potomstva. Artur Rembo rođen je 20. oktobra 1854. godine u Šarlevilu, gradiću na severu Francuske. Rastao je u porodici bez oca, pod tutorstvom prestroge i neosetljive majke. Od najranijih školskih dana pokazao je izuzetnu darovitost dobijajući nagrade iz književnosti i prevođenja i pišući, sa velikom virtuoznošću, pesme na latinskom jeziku. Sa petnaest godina dobio je prvu nagradu na konkursu za sastav napisan na latinskom. Tim povodom direktor škole je rekao: „U glavi ovog deteta ne nastaje ništa banalno. On će biti genije ili Zla ili Dobra.` Pesnik, po mišljenju Remboa, mora da upozna sve oblike ljubavi, patnje, ludila, da istražuje samog sebe, da postane više nego iko veliki bolesnik, veliki zločinac, veliki prokletnik i vrhovni Učenjak kako bi na kraju stigao do neznanog. To je istovremeno i njegov životni i pesnički program. Zbog potrebe da dosegne neki drugi svet daleko od skučene sredine Šarlevila pokušava da pobegne u Pariz. Na poziv Pola Verlena, tada najistaknutijeg pesnika u Parizu, 1871. godine Rembo ulazi u pariski pesnički krug, ali bez ikakvih literarnih ambicija u profesionalnom smislu. Njegov raspusni život sa Verlenom, otrgnutim od žene i porodice, završava se dramatično. Verlen je pucao u Remboa i lakše ga je ranio kada je ovaj rešio da ga napusti i tom prilikom završio u zatvoru. Rembo se vraća u roditeljsku kuću uz gorko osećanje poraza. Piše knjigu pesama u prozi Boravak u paklu (1873), svoju duhovnu biografiju, neku vrstu izveštaja o proživljenoj krizi i neuspehu, otrežnjenju. Njegov budući skitnički život proteći će u znaku potpune duhovne usamljenosti, a njegovi poetski zapisi koje će beležiti pre nego što kao pesnik konačno ne zaćuti biće prvi poetski tekstovi u istoriji poezije bez namere da se njima ostvari bilo kakva komunikacija. Prozne pesme Iluminacije (1874) nastaju na granici tišine i smatraju se vrhuncem Remboovog poetskog dela, najsnažnijim izvorom onoga što danas zovemo modernim poetskim izrazom. Sa dvadeset jednom godinom prestaje da piše i nastavlja život kao skitničar, trgovac, krijumčar oružja i istraživač egzotičnih krajeva. Artur Rembo se vraća iz Afrike u Francusku 1891. godine zbog tumora na nozi i umire 10. novembra, posle amputacije noge. Napisao zbirke pesama: Iluminacije (1872–74) Sezona u paklu (1873)

RADMILA PETROVIĆ MIRIS ZEMLJE Izdavač - Dom kulture `Pivo Karamatijević`, Priboj Godina - 2015 70 strana 20 cm Edicija - Biblioteka Limske večeri poezije ISBN - 978-86-84477-19-6 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: NOĆI SPOZNANJA Možda čekaš nekog ko nikada neće doći Umireš U pitanju je nešto teže Dve karte za raj Izgubljeni odraz odraz Odavno ne svetli Nemaš gde da odeš Skrivanje Precrtati sve Presvlačeći se u ptice Sunce da se rodi EVENTUALNOST ANATOMIJE Nemoj sa te jabuke Žensko obuci i ne daj mu da jede Kad ćeš u Biograd? Za kim zvono zvoni Seljački sine Sh`ma Yisrael U nadnici Sunce ne zna kako je u nadnici biti Iza kulisa Gde svi putevi vode HARIZMATIČNI PRSTI Celulozni rokenrol Transcedentna izometrija Džambo džeta Sezonka Poslovni izazovi Prokleti Ferari Dugoprugaš LIRSKA OČEKIVANJA Apropo Frojd bi bio ponosan Mocart na mesecu Pašteta u crevu Pa, nosiću je u srcu Detonacije MANIFEST NAŠIH SUDBINA Srbija danas liči na Indiju Pet tovara svinjetine Seniorska misa Manifest sudbine Diploma Da li sam i ja Šarli? Ne kupujte skupe naočare PETAR V ARBUTINA - Slaganje vremena i anatomija trenutka Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Izuzetno retko izdanje poeme Duška Trifunovića pisane o Vukovaru i njegovoj istoriji. Autor - osoba Trifunović, Duško Naslov Vučedolska golubica : poema / Duško Trifunović Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 1988 Izdavanje i proizvodnja Vukovar : Odbor za Dudik : Općinska konferencija SSRNH : SOUR `Vupik`, 1988 (Borovo : Štamparija Borovo) Fizički opis 58 str. : ilustr. ; 19 cm Zbirka ǂBibliotekaǂ Memorijal Dudik. 10 (Broš.) Napomene Tiraž 1000 Beleška o piscu: str. 57-58 Pesnik Duško Trifunović je rođen 13. septembra 1933. godine u selu Sijekavac, kraj Bosanskog Broda. Nije bio član sekcija, ni mladi pesnik pionir. Prvu pesmu je napisao tek po povratku iz vojske, sa 22 godine. U Sarajevo je došao sa 24 godine i zanatom bravara, ali već sledeće godine izdaje prvu knjigu. Bio je plodan stvaralac koji je stvorio dvadeset knjiga poezije, četiri romana i nekoliko drama. Smatra se zaslužnim za kreiranje nečega što je kasnije nazvano „sarajevska rok en rol škola`. Na televiziji je zapamćen kao autor emisija na TV Sarajevo „Šta djeca znaju o zavičaju“. Po izbijanju rata 1992. godine prešao je da živi u Novi Sad gde je nastavio da radi za TV Novi Sad. Najpoznatiji je postao na osnovu saradnje sa rok sastavom „Bijelo dugme“. Do tog momenta je bilo nezamislivo da poznat i afirmisan pesnik sarađuje sa rokenrol bendom. Iz te saradnje su se izrodili hitovi kao što su „Ima neka tajna veza“, „Šta bi dao da si na mom mjestu“, „Glavo luda“ i tako dalje. Sem toga, pisao je tekstove i za „Indekse“, „Tešku industriju`, Nedu Ukraden, Zdravka Čolića, Arsena Dedića, a poslednje poznato estradno ime sa kojim je radio je bio Željko Joksimović (pesma „Ima nešto“). Ukupno je oko 300 njegovih pesama komponovano i snimljeno, a svega 3 pesme u životu je napisao na muziku. Duško Trifunović je prvenstveno pesnik, ali napisao je i nekoliko romana i drama. Preko trista njegovih pesama je komponovano, a najpoznatije su one koje su izveli Bijelo dugme, Zdravko Čolić, Arsen Dedić, Neda Ukraden i Vajta. 1958.godine dobio je Brankovu nagradu, a tih godina postao je i stanovnik Novog Sada i Sremskih Karlovaca (koji su tada bili jedan grad). 28. januara 2006. godine preminuo je u Novom Sadu. U Sremskim Karlovcima na ispraćaju (30. januara) nikada niko, posle Branka Radičevića, na Stražilovu nije okupio više ljudi. Na Palama se jednom godišnje održava književna manifestacija „Dani Duška Trifunovića“, gde se okupljaju pjesnici iz Srpske, Srbije i Crne Gore. Dela: „Zlatni kuršum“ (pesme, 1958), „Babovo rdjav baština“ (pesme, 1960), „Tumač tiranije“ (pesme, 1966), „Bukvalno tako“ (izbor iz poezije, 1968), „Šok soba“ (pesme, 1972), „Knjiga za čitanje i pjevanje“ (pesme i proza, 1977), „Djeca sama kod kuće“ (pesme u prozi za decu, 1981), „Kazneni prostor“ (roman, 1982), „Od igle do lokomotive“ (pesme za decu, 1984), „Bombonal“ (pesme za decu, 1985), „Pobjednička krug“ (pesme, 1987), „Šarena laža“ (pesme za decu, 1987), „Sedam šuma“ (pesme za decu, 1987), „Slobodni pad“ (pesme, 1987), „Vučedolska golubica“ (pesme, 1988), „Bumbarin dugi let“ (pesme za decu, 1988), „Pristao sam biti igračka“ (balade, 1988), „Bitter stories“ (pesme, na engleskom (preveo: Nikola Korljević), 1988), „Kulin ban“ (drama u stihovima, 1988), „Odbrana grada Neuma“ (pesme, 1989), „Balade s estrade“ (balade, 1989), „Adam Ledolomac“ (tri drame, 1990), „Bodlje vire, nema dire“ (pesme, 1990), „Juriš u okršaje“ (pesme za decu, 1991), „Prolog i epilog“ (pesme za decu, 1994), „Zlatni kuršum“ (pesme), „Tempo sekondo“ (pesme), „Venac i lanac“ (pesme), „Tajna veza“ (pesme), „Zlokoklotrp“ (pesme za decu), „Dunavski zmaj“ (pesme za decu), „Odosmo u kosmos“ (pesme za decu), „Antički poremećaj“ (pesme), „Mic po mic micimetar“ (pesme za decu), „Šegrti u majstoratu` (roman), „Mandragola i Halogeni efekti“ (drame), „Vlasnik restorana Radost“ (drame), „Kud i kamo“ (pesme za decu, 1996), „Glavni junak“ (pesme za decu, 1998), „Nojeva lađa“ (pesme za decu, 1997), „Carska bara“ (pesme, 2000), „Breza na mesečini“ (pesme, 2000), „Veliko otvaranje“ (izbor iz poezije, 2000), „Dokazni materijal“ (izbor poezije za decu, 2001), „Davno i daleko“ (roman, 2001), „Anđel do anđela“ (roman, 2001), „Cela škola“ (pesme za decu, 2002), „Gola seča“ (roman, 2002), „Kako sam kopao kanal Dunav-Tisa-Dunav“ (pesme, 2003), „Pet života“ (izbor iz poezije, 2003), „Glineni golub“ (pesme, 2004), „Zlatnim perom zlatno slovo“ (pesme za decu, 2004), „Knjiga mog života“ (pesme, 2004), „Veliko spremanje“ (pesme, 2005). MG67 (N)

Naslov Antologija engleske romantičarske poezije / uvodni eseji, izbor, prevod, beleške i komentari Ranka Kuić Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 1999 Izdavanje i proizvodnja Beograd : BMG, 1999 (Beograd : BMG) Fizički opis 342 str. ; 24 cm Drugi autori - osoba Kuić, Ranka Zbirka Biblioteka nagrađeni prevod `Miloš N. Đurić` Napomene `Nagrađeni prevod `Miloš N. Đurić` za 1974. god.` --> prelim. str. Pristup engleskim romantičarskim pesnicima: str. 17-122 Komentari i beleške: str. 317-338 Bibliografija uz svaki esej. Predmetne odrednice Blejk, Vilijam, 1757-1827 Berns, Robert, 1759-1796 Vordsvort, Vilijam, 1770-1850 Kolridž, Samjuel Tejlor, 1772-1834 Skot, Volter, 1771-1832 Saudi, Robert, 1774-1843 Lem, Čarls, 1775-1834 Hant, Li, 1784-1859 Bajron, Džordž Gordon, 1788-1824 Šeli, Persi Biš, 1792-1822 Kits, Džon, 1795-1821 Hud, Tomas, 1799-1845 Engleska poezija – Romantizam Prof. dr Ranka Kuić rođena je 1925. godine u Sarajevu. Posle Filozofskog fakulteta (germanistika) u Beogradu (1951), III stepen studija završila je 1954. u Bristolu (Velika Britanija) i doktorat iz književnih nauka stekla je 1954. godine u Ljubljani; ima i naučna zvanja naučnog saradnika Instituta lingvistike u Londonu, redovnog člana Velške akademije u Velikoj Britaniji. Bila je član Udruženja književnika Srbije, član Udruženja književnih prevodilaca Srbije, član Međunarodnog PEN-a (London), član Jugoslovensko-britanskog društva za nauku i kulturu Jugoslavije, član Uprave Šakspirovog društva, Beograd, član Sveslovenskog saveza u Beogradu; dobila je mesto u Internacionalnom registru naučnih, književnih i kulturnih 2000 profila sveta (sa sedištem u SAD), itd. Pored predavanja na jugoslovenskim univerzitetima, bila je gostujući profesor po pozivu na univerzitetima u Pragu, Varšavi, Krakovu, Budimpešti, Amsterdamu, Antverpenu, Brnu, Bratislavi, Londonu, Oksfordu, Bristolu, Bangoru... Objavila je oko 500 bibliografskih jedinica (od toga 10 knjiga) naučnih, književnih, istorijskoknjiževnih rasprava i studija. Velike uspehe postigla je u afirmisanju srpske umetničke i narodne poezije u svetu (posebno Desanke Maksimović, Miloša Crnjanskog, Stevana Raičkovića i dr. prevodima u stihovima sa slikovima na engleski jezik). Priznati su joj mnogi naučni radovi iz komparativistike (odnos srpske književnosti prema evropskim literaturama) gde je otkrila mnoge vrlo značajne činjenice o odnosu drevnog keltskog jezika, velšanskog, i srpskog, keltske kulture i folklora i srpskog. Otkrila je i dokazala uticaj srpske narodne poezije na velike književnike sveta (S.T.Kolridž, Longfelou i dr.). Naučno je dokazala keltsko poreklo nekih reči u slovenskoj paraleli nekih značajnih pojmova u vezi sa srpskim folklorom i narodnom poezijom velškom i srpskom, srpskom i engleskom, srpskom i američkom, srpskom i holandskom. Akademik prof. dr Ranka Kuić, koja za sobom ima 50 godina književnog i prevodilačkog i 40 godina naučnoistraživačkog rada (od dana kada je dobila prvu nagradu Univerziteta u Beogradu za naučni rad), afirmisala je, svojim značajnim naučnim rezultatima, srpsku kulturu u evropskoj i svetskoj kulturnoj baštini. MG131 (N)

Kao sa slike G3

Knjiga je dobro očuvana.Ima posvetu. ,,Liedtexte. Aus dem Serbischen von Elvira Veselinovic Festeinband, Fadenheftung, Lesebändchen, im eleganten Hochformat Milan Mladenovic ist eine Ausnahmeerscheinung in der südslawischen Poesie. Seine Liedtexte genießen Kultstatus. Als Gitarrist, Sänger und Texteschreiber zweier Rockbands – Šarlo Akrobata und EKV (Ekatarina Velika, Katharina die Große) – galt er bereits zu Lebzeiten als urbaner Orpheus der alternativen Szene Jugoslawiens. Mit seinen erfolgreichen Platten sind ganze Generationen groß geworden. Die Konzerte waren überlaufen. 1992 schloß sich Mladenovic mit anderen serbischen Musikern zur Formation Rimtuti Tuki zusammen, um gegen die Kriege auf dem Balkan zu protestieren. Bis heute ist die Ausdruckswucht von Mladenovics Texten nicht verflogen – er verkörpert die Stimme einer düsteren Zeit und den lyrischen Aufschrei eines in sich zusammenstürzenden Landes. Mladenovics Lieder sind das Gebetbuch und einigende Band für die Eingeweihten in der meist nur noch virtuellen Gemeinschaft „Ex-YU“. Die Bewunderung für Mladenovic hat auf dem Balkan kultische Züge angenommen, als wäre er ein Botschafter des Aquarius - ein Kind aus dem Wasser. Die Texte Milan Mladenovics werden in dieser Ausgabe von Elvira Veselinovic erstmals in deutscher Sprache vorgelegt. Milan Mladenovi?: Sohn eines serbischen Offiziers und einer kroatischen Mutter, wuchs zuerst in Zagreb auf, mit sechs zog die Familie nach Sarajevo, mit zwölf nach Neu-Belgrad in eine Plattenbausiedlung, dort gründete er Schülerbands, aus denen die späteren Rockbands hervorgingen, und war Wegbereiter der „Neuen Welle“, veröffentlichte zehn Platten, starb mit 36 Jahren an Bauchspeicheldrüsenkrebs. Elvira Veselinovi?: zweisprachig in Deutschland und Jugoslawien aufgewachsen, Studium in Köln und Galway (Irland), Promotion, freiberufliche Übersetzerin und Sprachlehrerin in Berlin `Die Lieder Milan Mladenovics sind ein kostbares poetisches Dokument für die im Hades des Krieges, der Flucht, der Emigration und der Hoffnungslosigkeit verlorengegangenen Generationen – sie sind der Wegweiser und das Porträt eines Menschen, der sich nicht auf Gleichgültigkeit einlassen wollte.` Petar Lukovic, Vreme``

Moguće da je posveta na naslovnoj od strane Libera Markonija, podseća me na njegov stil. Treba dodatno proveriti, ali 90 % jeste. Prva Markonijeva zbirka poezije Retko u ponudi Slobodan Marković (Skoplje, 26. oktobar 1928 — Beograd, 30. januar 1990) bio je srpski pesnik. Poznat je i pod nadimkom „Libero“ ili „Libero Markoni“. Biografija[uredi | uredi izvor] Rođen je 1928. u Skoplju gde mu je otac Dimitrije bio na službi kao oficir vojske. Detinjstvo je proveo u Peći i u Beogradu, gde je maturirao u Drugoj beogradskoj gimnaziji. 1943. je bio zatočen u logoru u Smederevskoj Palanci. Neke od njegovih knjiga pesama su „Sedam ponoćnih kazivanja kroz ključaonicu“, „Jednom u gradu ko zna kom“ (1980). Objavio je 62 knjige a još dve su štampane posle njegove smrti: „Južni bulevar“ i „Zapiši to, Libero“ koje je priredila njegova supruga Ksenija Šukuljević-Marković. Bavio se i prevođenjem, bio je novinar u „Borbi“, slikar i boem. Za knjigu „Luka“ dobio je 1975. Zmajevu nagradu. Napisao je scenario za film Bokseri idu u raj. Umro je 30. januara 1990. i sahranjen u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. U vreme hajke na Miloša Crnjanskog, Marković je objavio poemu `Stražilovo` (kao urednik u nedeljniku `Naš vesnik`). Po dolasku Crnjanskog u Beograd, živeli su u istom kraju i povremeno se družili. Libero o sebi[uredi | uredi izvor] Slobodan Marković je sâm napisao uvod u knjigu izabrane poezije `Jednom u gradu ko zna kom`, u kojem se ovako izjasnio: `Umetnost je moj život. Nisam se trudio da u svemiru nađem sličnost sa sobom. Znam da sam unikat i da nemam dvojnika. Po svoj prilici, neću ni imati potrebe da ga angažujem.`[1] Isticao je da je prošao putem od internacionaliste i kosmopolite ka bezgraničnom univerzalizmu: `Regionalne klovnove naduvane nacionalizmom, žalim. Moja sestra zaista spava na Polarnom Krugu u spavaćici od fokine kože. Noge perem u Njujorškoj luci. U Azerbejdžanu imam unuka... U Istanbulu dedu koji nosi crkvicu na dlanu. Izvor kisele vode u Carskoj Lavri Visokim Dečanima, moja je klinika, i moje oporavilište.`[1] Anegdote o Liberu[uredi | uredi izvor] Momo Kapor je u svojim zabeleškama `011 (100 nedelja blokade)` opisao Liberovo umeće u kafanskoj košarci, odnosno igri zvanoj `ubacivanje šibice u čašu`, gde se čaša postavlja na sredinu kafanskog stola, podjednako udaljena od svih igrača koji pokušavaju da sa ivice stola ubace kutiju šibica u nju. `Pokojni Libero Markoni je žmureći ubacivao šibicu u čašu, bio je apsolutni prvak sveta u tom sportu, kojim se može baviti samo pripit igrač. Tada se postiže prava zen-koncentracija; igrač se poistovećuje s kutijom šibice u letu i njenim ciljem, zvoncavim dnom čaše. Kada šibica padne na dno, pedeset poena. Stotinu poena dobija onaj kome se šibica zadrži na ivici čaše. Onaj ko izgubi, plaća sledeću turu...` Borislav Mihajlović Mihiz je u svojoj knjizi `Autobiografija - o drugima` opisao i brojna druženja sa piscima i pesnicima. Provodio je sate bez alkohola sa `učenjacima` Dejanom Medakovićem i Pavlom Ivićem, ali i vreme uz čašicu sa `raspojasanima` Slobodanom Markovićem i Liberovim prijateljem, slikarom Slavoljubom Slavom Bogojevićem. Dešavalo se da veselo društvo celu noć provede u kafani, i ujutru prelazi preko lukova pančevačkog mosta. Sa punim pouzdanjem u istinitost stare mudrosti da `pijancima i deci anđeli podmeću jastuke`, okuraženi priličnom količinom alkohola, pravili su Libero, Slava i Mihiz takve vratolomije od kojih `normalnim` ljudima zastaje dah. Milicioneri, koji bi ih skidali sa lukova mosta, bili su zabezeknuti pred onim što vide, i na kraj pameti im nije bilo da `ozloglašenu trojku` kazne. Libero je svoje doživljaje i osećanja prilikom pijančenja opisao u knjizi `Pijanci idu dijagonalno`, a prelaženje lukovima pančevačkog mosta učinio je večnim, pominjući ga u nekrologu svom rano preminulom prijatelju Slavi Bogojeviću.[2] Slobodan Glumac Arhivirano na sajtu Wayback Machine (1. jul 2019), glavni urednik lista Borba, novinar i prevodilac, bio je pratilac Slobodana Markovića na putovanju u Švajcarsku. Libero je u jednom periodu sarađivao u tom listu pišući zapažene priloge koji su izlazili subotom. Redakcija lista je odlučila da preduzme nešto u pogledu Liberovog opijanja, za koje je smatrano da ide na uštrb ugleda lista. U cilju prevaspitanja, pesniku je omogućen plaćeni boravak u švajcarskom sanatorijumu za lečenje zavisnosti od alkohola. Zbog potrebe da se u švajcarskom konzulatu u Milanu srede neki papiri, Slobodan Glumac je ostavio svog imenjaka i kolegu u jednom kafančetu, znajući da ovaj nema novca. Naručio mu je limunadu, i bezbrižno se zaputio ka konzulatu. Formalnosti su potrajale, i Glumac se tek posle tri sata vratio u kafanče. Tamo ga je sačekao sledeći prizor: Prepun astal flaša pića, razbarušeni Libero daje takt i zapeva prve stihove: `Tiii me, Miiico, neeee vooleš...`, a italijanski konobari dignuti na šank, kao i prisutni gosti, otpevaju: `Cisto sumlam, cisto sumlam`...[3] Pozamašni ceh je nekako plaćen, a kako - ni danas se sa sigurnošću ne zna. Dela[uredi | uredi izvor] Od velikog broja objavljenih knjiga Libera Markonija, trideset i dve su zbirke pesama. Pisao je i prepeve, putopise, reportaže, kraću prozu, drame, scenarija, priređivao antologije... Slobodan je posebno uživao u poeziji Jesenjina, a o tome svedoče njegovi prepevi pesama velikog ruskog pesnika u knjigama Ko je ljubio taj ne ljubi više i Rastaćemo se uz smešak nas dvoje. Evo nekih naslova Liberovih knjiga poezije: Posle snegova Svirač u lišću Mornar na konju Pijanci idu dijagonalno Sedam ponoćnih kazivanja u ključaonicu Vedri utopljenik Tri čokota stihova Crni cvet Ikra Umiljati apostol Posetilac tamnog čela Tamni banket Ukleta pesnikova noćna knjiga Eleonora žena Kilimandžaro Jednom u gradu ko zna kom (štampana povodom 50 godina od pesnikovog rođenja i 35 godina književnog rada) Čubura među golubovima (Liberova poezija i crteži) Južni bulevar (objavljena posle pesnikove smrti, priredila ju je Liberova supruga i verni pratilac Ksenija).

Ivan V Lalić-Pismo SKZ,Beograd,1993 86 strana 21 cm Tvrd povez Nekorišćena

A collection of the finest by American‘s Poets By Nancy Sullivan Odlicno ocuvana, omot ima tragove I nije lepo ocuvan C5

Novi Sad 2006. Tvrd povez, ćirilica, ilustrovano, 466 strana + strane sa fotografijama. očuvana Knjiga pesama Duška Trifunovića `Udvarač na velikom odmoru` veoma je važna da bi se napravio celokupan presek stvaralaštva jednog od naših najznačajnijih pesnika. Među koricima ove knjige nalaze se pesme za decu i omladinu, od kojih mnoge čitalac može u sebi otpevati na jednu od toliko puta slušanih i upamćenih melodija. I ova knjiga je dragocena ulaznica u svet literature pesnika Duška Trifunovića, jer će se mnogi čitalac zainteresovati i za onaj zatamnjeni deo njegovog stvaralaštva, sklanjan i skrajnut u odeljak biblioteke za ljubopitljive. Knjiga sadrži i dodatak sa fotografijama Duška Trifunovića iz najvažnijih perioda njegovog života. k44+

59947) MI ZNAMO SUDBU , Aleksa Šantić , Edicija Slovenski jug prijateljima češkim Prag 2011 , izabrane pjesme, priredio Stevan Tontić , Svůj osud známe = Mi znamo sudbu : vybrané básně / Aleksa Šantić ; vybral a uspořádal Stevan Tontić ; přeložili Luděk Kubišta a Irena Wenigová dvojezično srpsko - češki, tvrd povez, format 14,5 x 21 cm , zlatotisak, ilustrovano, latinica, 165 + 165 strana

Hrvatsko društvo pisaca, 2012. Najnoviji pjesnički rukopis Marije Lamot, `Mjesto gdje prestaje prostor`, nježan je i melankoličan, prepun životnog iskustva, ali i životne drame. Njezini su stihovi na momente male filozofske rasprave o prolaznosti, a već zatim kritika društva i moderne civilizacije. Lirski subjekt `skače` kroz vrijeme te iscrpno rekonstruira i reaktualizira osobnu i obiteljsku povijest. Preispitujući svoje unutarnje biće, unutarnji prostor, autorica problematizira iskustvo, relacije s drugima, po¬vezanosti i nepovezanosti. Pjesnička sudbina Marije Lamot stalna je potraga, za ljubavlju, blizinom, čistoćom, ostvarenjem u Drugom i duhovnom, neprestana igra erosa i tanatosa - raskorak između konačnosti zemlje i beskonačnosti svemira. Stihovi u ovoj knjizi prava su potvrda autoričine spisateljske zrelosti. Ivan Herceg MARIJA LAMOT Rođena 22. 12. 1959. u Krapini, gdje je završila osnovno i gimnazijsko obrazovanje, a filozofiju i sociologiju diplomirala je na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Zaposlena je kao profesor u Gimnaziji u Krapini. Za časopis Hrvatsko Zagorje piše prikaze poezije recentnih pjesnika. Zainteresirana za bioetičke probleme, napisala je scenarij za eko-predstavu Zatrpanost prostorakoju je s učenicima Srednje škole Krapina izvodila na nekoliko bioetičkih stručnih skupova. Objavljuje stručne članke u časopisu „Metodički ogledi“, a suautorica je udžbenika Etika za 1. razred gimnazije. Objavila: - Zrcala začuđena suncem, pj., 1993. - Vrijeme radosti snijega, pj., 1998. - Priprema za obiteljsku fotografiju, pj., 2001. - Mrazove sestrice, pj., 2005. - Neprestano stvarima mijenjam imena, pj., 2008. - Mjesto gdje prestaje prostor, pj., 2012. - Zašivene riječi, pj., 2016.