Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Slusalice mogu raditi i na android uredjajima.

Podgorica 1976. Mek povez sa klapnama, ćirilica, 95 strana. Napomena: na predlistu posveta; ako se to izuzme, knjiga je odlično očuvana. J11 Jevrem Brković rođen je u Seocima – Piperi 29. XII 1933. godine od majke Gorke i oca Novice. Osnovnu školu učio je u selu Kopilju, a završio u Seocima. Gimnaziju je pohađao u Titogradu i Sarajevu, gdje je završio Višu novinarsku školu. Umro je 24. januara 2021. u Podgorici. Prve pjesme objavio je u `Pobjedi`, `Omladinskom pokretu`, `Stvaranju`, sarajevskoj `Zori` i beogradskom `Ninu`. Iz Sarajeva je prešao u Beograd, gdje je radio u Ministarstvu inostranih poslova (Institut za međunarodni radnički pokret), Borbi, Novostima, Radu. U Titograd se vraća 1958. godine i sve do penzionisanja radi u Radio Titogradu. Osnivač je revije Ovdje. Osnivač je i prvi upravnik Pionirskog pozorišta u Titogradu 1951. godine. Pokretač je i urednik biblioteke Grlica, gdje su objavljivane prve knjige crnogorskih pjesnika. Bio je predsjednik UKCG-a, član Predsjedništva Saveza književnika Jugoslavije, a kao prvi čovjek UKCG-a pokrenuo je i uređivao ediciju Doclea. Bio je dugogodišnji urednik kulturnog programa Radio Titograda. Inicijator je i jedan od osnivača Crnogorskog PEN centra, CDNK i DANU, čiji je prvi predsjednik. Bio je osnivač, vlasnik i glavni i odgovorni urednik Crnogorskog književnog lista. Zbog političkih prilika u Crnoj Gori, Brković je 1991. emigrirao u Hrvatsku, gdje je živio i radio do 1999. godine. Brković je prevođen na gotovo sve evropske jezike. Zastupljen je u prestižnom Leksikonu svjetskih pisaca (Školska knjiga, Zagreb), kao i u brojnim crnogorskim, regionalnim i evropskim antologijama. Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 18. decembra 2015. godine, a za redovnog 18. decembra 2018. godine. BIBLIOGRAFIJA Knjige poezije • Retorika kiše, Beograd, 1954. • Raport vječnosti, Beograd, 1968. • Ispod samog neba, Grafički zavod, Titograd, 1959. • Osobine noći, Obod, Cetinje, 1962. • Rat se nastavlja, Bagdala, Kruševac, 1964. • Oporuke, Obod, Cetinje, 1969. • Tajna večera, Grafički zavod, Titograd, 1970. • Putovanje Jevrema Preblagog, Obod, Cetinje, 1973. • Brđanska zemlja, Prosveta, Beograd, 1973. • Međudnevica, Prosveta, Beograd, 1975. • Brđanski Homer je mrtav, Veselin Masleša, Sarajevo, 1975. • Krivda i pravda, BIGZ, 1975. • Za ličnu upotrebu, JEŽ, Beograd, 1975. • Moji ljudi, August Cesarec, Zagreb, 1976. • Klasno opredijeljeno proljeće, Pobjeda, Titograd, 1976. • Bašta starca Radosava, Mladost, Zagreb, 1980. • Stolica za stranca, Obod, Cetinje, 1980. • Pustinja, Matica srpska, Novi Sad, 1981 • Zrelo doba, Prosveta, Beograd, 1981. • Kučkini Sinovi, BIGZ, 1984. • Domaće vaspitanje, Srpska književna zadruga, Beograd, 1984. • Dani nikad davni, Kragujevac, 1984. • Vrijeme gradi grad, Univerzitetska riječ, Titograd, 1984. • Starinska magla oko doma, Glas, Banja Luka, 1989. • Staljin, Mocart i Marija Judina, Književni krug, Split, 1989. • Komitske balade, Društvo pjesnikovih prijatelja, Titograd, 1991. • Revolver pod jastukom, Nakladni zavod Matice Hrvatske, Zagreb, 1992. • Prokletstvo, Aurora, Zagreb, 1993. • Pjesme iz crne sveske, Dignitas, Cetinje, 1995. • Ljetopis Domaša Dukljanina, Edok, Zagreb, 1997. • Pjesnik ili Hamlet u progonstvu, Edok, Zagreb, 1998. • Zidanje i razur Kule Ozrovića, Edok, Zagreb, 1998. • Gorkin sine, Duks, Podgorica, 2001. • Traktat o suboti, Duks, Podgorica, 2003. • Jeretički versi, Vijesti, Podgorica, 2009. • Živio i preživio, Vijesti, Podgorica, 2012. Romani • Pantelej na drijenu, Nakladni zavod Matice Hrvatske, Zagreb, 1990. • Kneževi ljudi, A. G. Matoš, Zagreb, 1992. • Kamenštaci, Stvaranje, Titograd, 1985. • Došljaci, osvajanje i pad Beograda, roman u stihu, Duks, Podgorica, • Crne tačke, Globus, Zagreb, 1988. • Monigreni, Vitagraf, Rijeka, 1992. • Ljubavnik Duklje, DANU, 2007. • Skotna vučica, Vijesti, 2009. • Gospodar kule, Vijesti, 2011. Pripovijetke • Priče o kostrikovačkom narodu, Ćirpanov, Novi Sad, 1977. • Uzorite Jakvintine kćeri, DANU, Podgorica, 2002. Drame • Provalija — CNP, 1962. • Svečanost se odlaže — CNP, 1972. • Rupa na nebu — CNP, 1975. • Put generala Dromire — 1988. Dnevnici • Dnevnici (pet tomova), DANU, Podgorica, 2007. Eseji, polemike, publicistika • Mojkovačka vrata, Obod, Cetinje, 1966. • Ljubljanska drama, Globus, Zagreb, 1986. • Minska polja estetike, Osijek, 1987. • Anatomija morala jednog staljiniste, Globus, Zagreb, 1988. • Lideri, udbaši, generali, CIP, Zagreb, 1990. • Razgovori s noćnom damom, Montenegro, Zagreb, 1991. • Unakaženo lice demokratije, Montenegro, Zagreb, 1991. • Prljavi rat, Mirabo, Zagreb, 1992. • Glosarij, Nacionalna zajednica crnogorskih Hrvata, Zagreb, 1995. • Dukljanski epistolarij, Aurora, Zagreb, 1996. • Pjesnik s potjernice, Aurora, Zagreb, 1997. • Osvjedočeni svjedok, DANU, Podgorica, 2012. • Tajna pisaćeg stola, Vijesti, Podgorica, 2010. • Memoari iz tri doba, Vijesti, Podgorica, 2012. Izabrana i sabrana djela • Odabrana poezija (1 tom), Vitagraf, Rijeka, 1992. • Izabrana poezija (5 tomova), Aurora, Zagreb, 1993. • Sabrana djela (30 tomova), Duks, Podgorica, 2002.

SV9 61908) RUKOPIS ZEMLJE , Euženio de Anrade , Književna opština Vršac 1996 , pesme, Euženio de Andrade (građansko ime Žoze Fontinaš) rođen je 1923. godine u mestu Povoa de Atalaja. Živeo je u Lisabonu i Koimbri. Od 1950. godine stalno nastanen u Portu. Prvu knigu objavio je 1942. godine. Bavio se vanknjževnim zanimanjem (poput Pesoe) i radio kao činovnik u medicinsko-socijalnoj službi. Važi za izvanrednog prevodioca sa španskog (preveo Lorku, brojne francuske, italijanske i savremene grčke pesnike, posebno Jana Ricosa, a takođe i jedan izbor iz Sapfine lirike). Njegova poezija prevedena je na francuski, španski, italijanski, engleski, nemački, ruski, švedski, rumunski, mađarski, norveški, kineski, itd. Zbirka Rukopis zemlje, izbor iz celokupnog pesništva Euženija de Andradea, prva je knjiga ovog pesnika na srpskom jeziku. Važnije zbirke pesama: Ruke i plodovi (1948), Ubogi ljubavnici (1950), Do sutra (1956), Srce dana (1958), More u septembru (1961), Rukopis zemlje i drugi eйišafi (1974), Težina senke (1982), Belo na belom (1984) i Drugo ime zemlje (1988). Razmotrivši predloge vezane za pesnički tradicionalno bogate nacionalne književnosti, kao i za one u kojima se novi pesnički naraštaji krajem milenijuma upisuju u planetarno pismo što preispituje sudbinu samog pesničkog znaka, žiri Evropske nagrade za poeziju KOV-a, koji je radio u sastavu: akademik Milorad Pavić (predsednik), Jovica Akin, Tanja Kragujević, Dragan Jovanović Danilov i Petru Krdu, jednoglasnom odlukom je za desetog dobitnika ovog priznanja proglasio portugalskog pesnika Euženija de Andradea. Redak je pesnik, koji je, poput Andradea, tokom više od pola veka stvaranja, kao savremenik i svedok najžešćih mena modernizma, avangardnih preloma i eksperimentalnih potresa, tako moćno odolevao uticajima, a čija monumentalna figura pri tom izražava duboko zasnovani govor kulture rodnog tla. Duhom i tonom moderne inkantacije, koja je portugalskom pesništvu podarila vanrednu melodioznost a svetskoj poeziji neponovljivu metaforičku koncioznost i dubinsku slikovitost, Euženio de Andrade nadahnuto i mudro iznova formuliše svet, čija struktura jasnosti i tajanstva izražava nostalgičnu svest o drami i frustracijama savremenog doba. mek povez, format 11 x 18,5 cm , ćirilica, 89 strana

58757) SARAJEVOM , TIHO , Sejfudin Tanović , Turistički savez Stari grad Sarajevo 1988 , zbirka pesama ; SEJFUDIN TANOVIĆ rođen je usputice u Priboju na Limu, 26. decembra 1926. godine. Od djetinjstva živi u Sarajevu i tu, postavši kulturnim poslenikom, cio svoj radni i stvaralački vijek ostajući u tom poslu neumoran i dandanas. Tanovićeva interesovanja i angažmani pronalazili su svoje uporište u svekolikosti kulturnog života i umjet- ničkog stvaralaštva poratnog Sarajeva. Tako je već 1947. objavio svoju prvu pjesmu u listu ’’Student’’ 1. maja 1950. i zvanično počinje da se bavi filmom, a stanovito vrijeme (1952) radio je i u sarajevskom Narodnom pozorištu. Izazovi filmske umjetnosti okupirali su ga kao stvaraoca, no, pored bavljenja režijom dokumentarnih filmova ostaje zapamćen i njegov značajan učinak u organizaciji bosanskohercegovačke kinematografije u vrijeme njenog procvata sedamdesetih godina. Najinspirativnije vrelo Tanovića - filmskog reditelja i dokumentariste bilo je i ostalo Sarajevo kome je posvetio pet svojih filmova. Tom dijelu svoga opusa Tanović od 1975. godine kontinuirano pridodaje svojevrstan filmski ljetopis: bilježeći na celuloidnoj vrpci sve mijene Sarajeva kroz ekspanziju njegova razvoja u posljednjih petnaestak godina, snimio je više od 30 kilometara (!) izuzetno dragocijenog dokumentarnog materijala uz nakanu da tu »kilometražu« i nadalje povećava. Pored filma, radio je i za televiziju, a od ostvarenja za ovaj medij naročito mu je bila zapažena jednočasovna emisija »DESANT NA DRVAR, zasebna epizoda najveće jugoslovenske dokumentarne serije Stvaranje Titove Jugoslavije«. I poetsko stvaranje Sejfudina Tanovića događalo se kontinuirano. Iza diskretnih zastora intime ovaploćivao se dio poetske pobude o ljudima, gradovima i predjelima koji su se Tanovića ticali, nastajali su poetski zapisi kojima će zajednički Imenitelj biti - Bosna i Hercegovina. Otuda je njegova prva knjiga »KOPNENIK« publicirana relativno kasno (Prva književna komuna, Mostar, 1983.). Slijedi seriozniji odnos prema zapisanom kao odraz nakane da se izvrši testament mladosti: 1987. godine izlazi mu iz štampe knjiga `JEDNOG LJETA - FRIDRIHSHAFEN (Turistički savez Stari grad, Sarajevo) i, napokon, knjiga koja je pred vama »SARAJEVOM, TIHO. mek povez, format 14,5 x 20 cm , latinica, 286 strana, pečat na naslovnoj strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! 1952 g. Antonije Marinković, poznat i kao A. M. Mladunac, Mefisto i Andra (Korman kod Aleksinca, 21. maj 1917 — Kruševac, 16. jul 1987) bio je srpski književnik. Osnovnu školu završio u Skoplju i Kruševcu. Gimnaziju je završio u Kruševcu. Jedan je od osnivača SKOJ-a u Kruševačkoj Gimnaziji. Zbog svoje političke aktivnosti, više puta bio je zatvaran pre Drugog sv. Rata. Za vreme rata se sklonio u Korman, a 1944. god, postaje borac Treće južnomoravske brigade na Jastrepcu. Tada je ranjen i poslat na lečenje u Italiju. Vratio se krajem 1944. god. Od tada radi u štabu Druge armije u Tuzli, u listu Naš front. Radio je neko vreme i u Zagrebu, gde je bio sekretar za srednjoškolsko obrazovanje oficira, 1945. god. U Beogradu postaje saradnik lista Narodna armija, urednik Književnih novina i član KUD „Ivo Lola Ribar“, 1946. Od 1950-1959, živeo u Kormanu, potom bio nastavnik osnovne škole u Gredetinu.Od 1960. nastanjuje se u Kruševcu gde ostaje do kraja svog života. Više godina je radio u Istorijskom arhivu Kruševac.[2][1] Književni rad Jedan je od pokretača lista Narod (Kruševac, 1939). Publikovao je zbirku pesama Žetva 1939. koja je zabranjena zbog revolucionarnih ideja.. Bio je član Književnog kluba Bagdala od osnivanja, 1959. god. Sa grupom pisaca izdvojio iz Kluba i 1968. osnovao Udružene stvaraoce Sinteza i bio urednik prvog broja . Od 1964. god. Bio je član centra za fantazmagiku u Briselu i stalni saradnik časopisa Fantasmagie. Prevođen na francuski, italijanski, ruski, rumunski, češki, flamanski jezik. Prevodio sa engleskog, italijanskog, francuskog i ruskog. Bio član Udruženja književnika Srbije.[3][1] Pisao je pesme, pripovetke, drame, eseje, književne kritike. Bavio se i esejistikom iz oblasti likovne i muzičke umetnosti. U rukopisu su ostala neobjavljena njegova dela Kneginja, drama u četiri čina i Veselin: posthumna memorija, monodrama., Čedni i besni , roman (odlomak objavljen u Bagdali, avgust 1987)....

Nikola Drenovac : VETAR I VLATI, Prosveta 1954, str. 70. Poezija. Očuvanost 3; ima potpis. NIKOLA DRENOVAC (Ruma, 17.12.1907 — Beograd, 12.07.1996) Nikola Drenovac, sveštenik, književnik i prevodilac, rođen je u Rumi 17. decembra 1907. godine, od oca Vasilija Drenovca, rumskog ćurčije i majke Jelene, rođene Petrović. Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je u Rumi a Bogosloviju u Sremskim Karlovcima 1929. godine. Bio je sveštenik do 1938. godine kada je emi­gri­rao u SAD gde je uređivao srpski list u Pittsburgh-u sve do povratka u domovinu 1947. Zbog aktivnog učešća u naprednom pokretu Srba u SAD, isključen je iz Crkve. Po završetku Drugog Svetskog rata radio je kao urednik “Slobodne reči”, “Prosvete” i Literarne redakcije Radio Beograda, na kom položaju je 1964. godine i penzionisan. Književnim radom bavio se od 1924. saražujući u “Književnom jugu” i “Stožeru” u kojima su objavljivali srpski avangardisti. Sa prvim pesmama javio se još kao đak Realne gimnazije u Rumi, a prve pesme je objavio kao đak Karlovačke bogoslovije u beogradskom “Vencu”, zagrebačkoj “Mladosti” i subotičkom “Književnom severu”. Sarađivao je sa brojnim časopisima i listovima. Pored pisanja za odrasle “s velikim interesovanjem je pratio dečji život i pisao za decu s puno ljubavi i poštovanja”. Umro je 12. juna 1996. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. Knjige pesama “Lice u lice”, Naklada Antuna Rota, Osijek, 1935 “Rođendan” “Vragolije” “Đaci veseljaci” “Vesele majstorije za decu i starije” “Čudna čuda” “Dobar dan radosti” “Tamo amo po svetu” “Dva rovinjska kapetana” (objavljena sa Draganom Lukićem) “Nezvani gost” “Vetar i vlati” “Oteto od života” “Jevanđelje po meni”, Matica srpska, 1955 (poema) “Pukotina”, 1956 (roman) “Ukus života” (zbirka pripovedaka) “Od oltara do revolucionara” “Pisci govore”, Grafos, Beograd, 1964 “Nikola Drenovac je pesnik jasne misli, darovite invencije, liričar nežnih osećanja i vedrog pogleda na život i detinjstvo. Takva ličnost imponuje dečjoj prirodi i zato će reči ovih pesama umeti da se utkaju u osećanja mladih, veoma osetljivih na iskrenost i neposrednost literarnog kazivanja…”