Filmski plakat u odlicnom stannju,presavijan bez vidljivih ostecenja.

Pogledati fotos

Pogledati fotos

Originalni pozorišni plakat za predstavu Ateljea 212: DEMONI Dizajn: Olivera Stojadinović Grafički dizajner Pofesor na predmetu Pismo na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Diplomirala je 1985. godine na odseku Grafika FPU-a. Magistrirala je 2001. sa radom Četiri skripta i jedno knjižno pismo. Po završetku studija radila je kao slobodni umetnik, a od 1995. godine zaposlena je na FPU u Beogradu. U zvanju redovnog profesora je od 2009. godine. Učestvovala je na brojnim izložbama, dobitnik je pet nagrada iz oblasti tipografije i grafičkog oblikovanja knjige, a iza sebe ima i oko 15 projekata izrade kompletnih pisama. Član je ULUS-a od 1986. godine i ULUPUDS-a od 2004. godine. Jedan je od osnivača organizacije Tipometar (sa Oliverom Batajić i Janom Oršolić), i urednik istoimenog sajta. Premijera: 7.2.1987. Velika scena Broj izvođenja: 36 Poslednje izvođenje: 3.6.1989. Prevod: Ljubiša Rajić Režija: Mira Trailović Scenograf: Petar Pašić Kostimograf: Božana Jovanović Kompozitor: Vojislav Kostić Dramaturg: Nenad Prokić Asistent reditelja: Aleksandar Gruden Asistent kompozitora: Ljiljana Danilović Cincar Igraju: Ružica Sokić (Katarina) Petar Banićević (Frank) Vesna Pećanac (Jena) Čedomir Petrović Tihomir Stanić (Tomas) Dimenzije oko 98 x 67 cm Kao na fotografijama. Šalje se urolan u kartonskoj tubi.

Originalni pozorišni plakat za predstavu Ateljea 212: CEMENT Hajner Miler (Heiner Müller) Dizajn: Bata Knežević Rođen u Beogradu 1947. godine, Knežević se školovao u Beču, Beogradu, Berlinu i Varšavi. Studirao je na Akademiji lepih umetnosti u Varšavi do 1972. godine, kada se vratio u Beograd kao magistar umetnosti i postao član ULUPUDS-a. Dodeljeno mu je zvanje “istaknuti umetnik” ULUPUDS-a 1998. godine. Do 2003. godine je na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu bio u zvanju docenta i vanrednog profesora, a od 2009. godine je u zvanju redovnog profesora. U okviru svog Studija “Bata Knežević”, bavi se grafičkim dizajnom, projektovanjem ambalaže, kataloga, raznih publikacija, knjiga, monografija i njihovom grafičkom realizacijom u svim dostupnim tehnikama štampe. Knežević je izlagao na samostalnim i u grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je više nagrada. Veći deo vremena u simbiozi sa prirodom posvećuje svojoj “Bašti”, gde uzgaja biljke na iskustvima starog kineskog baštovanstva. Poslednjih devet godina bavi se i očuvanjem rečne ribe, dugonose kečige (lat. Acipenser ruthenus) u Dunavu. Vrsta je u nestajanju zbog izgradnje brane na Đerdapu i bez pomoći čoveka joj preti izginuće. Premijera: 19.5.1981. Velika scena Broj izvođenja: 12 Poslednje izvođenje: 13.12.1981. Režija: Ljubiša Ristić Scenograf: Miodrag Tabački Kostimograf: Višnja Postić Izbor muzike: Ljubiša Ristić Asistent reditelja: Aleksandar Gruden Igraju: Petar Božović (Gljeb Čumalov) Ljiljana Dragutinović (Daša Čumalov) Aljoša Vučković (Bađin) Radko Polič (Dimitri Ivagin) Svetozar Cvetković (Sergej Ivagin) Dara Džokić, Olga Kocjan (Polja Mehova) Dejan Čavić (Beli) Branko Vujović (Klajst) Miodrag Andrić (Savčuk) Vesna Pećanac, Tatjana Beljakova (Moća) Ljubica Golubović (Avdotja) Marina Koljubajev (Makar) Dušan Vojinović (Čibis) Ljubiša Bačić (Boršči) Dimenzije oko 98 x 67 cm Kao na fotografijama. Šalje se urolan u kartonskoj tubi.

Pogledati fotografiju

100 x 72 cm urolan , bio presavijen 2 x - vide se tragovi afrika - gana - muzej af. umetnosti

urolan - bio 2 x presavijen - vide se tragovi 72 x 100 cm design dizajn

Stari reklamni plakat za personalni računar ET-188 firme `Novkabel` Novi Sad Jugoslavija,iz 80-tih godina,ivice iskrzane,na pojedinim mestima se skinula boja. Dizajn:Oskar Štefan. Fotografij:Ivan Mojašević. Štampa:Forum,Novi Sad. Dimenzije:97cm x 68cm.

OVO JE ORIGINALNI PLAKAT ZIMSKE OLIMPIJADE u SARAJEVU 1984 62 x 85 cm urolan samo srbija ovaj plakat ne saljem u inostranstvo XIV Zimske olimpijske igre su održane 1984. godine u Sarajevu, tadašnjoj Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji. Ostali gradovi kandidati za Olimpijske igre su bili Saporo, Japan i Falun/Geteborg, Švedska. Ovo su bile prve zimske i druge zaredom igre generalno održane u Istočnoj Evropi, na govornom području slovenskih jezika i u socijalističkoj zemlji, kao i prve i za sada jedine Olimpijske igre održane u državi iz Pokreta nesvrstanih i u većinski muslimanskom gradu. Takođe, ovo je bilo prvi put da se Olimpijske igre organizuju na Balkanskom poluostrvu nakon prvih u modernom dobu u Atini. Sarajevo je organizaciju zimskih olimpijskih medalja dobilo u konkurenciji s japanskim Saporom i zajedničkom kandidaturom švedskih gradova Falun i Geteborg. MOK se pri tome delimično vodio političkim razlozima - kao nesvrstana zemlja, tadašnja Jugoslavija je davala manje prilike za hladnoratovske bojkote - ali glavni je motiv ipak bila želja da se Igre, kao simbol svjetskog mira i bratstva među ljudima - održe u gradu koji je dotada obično bio vezivan za izbijanje Prvog svjetskog rata. Za vlasti Jugoslavije sarajevske Olimpijske igre su bile sjajna prilika da državu svetu predstave u najboljem mogućem svetlu, i u tom nastojanju ih nije omela ni velika ekonomska kriza koja je SFRJ bila pogodila početkom 1980-ih. U Igre su utrošena velika sredstva, te sagrađen veliki broj impozantnih građevina i ostale infrastrukture. U tome su vlasti imale podršku Sarajlija, a već pre samog održavanja su Igre dovele do povećanja interesa za zimske sportove, dotada gotovo nepoznate u tom delu Jugoslavije. ------------------------------------------------ this is an original poster by EMILIO GRECO print - offset lithography 62 x 85 cm, 24,4 x 33,5 in serbia only I do not send this poster abroad The poster has the official Yugoslavian Olympic logo in the lower left corner along with the 1984 official logo and is an official Olympics poster. The 1984 Winter Olympics, officially known as the XIV Olympic Winter Games (French: XIVes Jeux olympiques d`hiver; Serbo-Croatian: XIV. zimske olimpijske igre / XIV Зимске олимпијске игре; Macedonian: XIV Зимски олимписки игри; Slovene: XIV olimpijske zimske igre), was a winter multi-sport event which took place from 8–19 February 1984 in Sarajevo, Yugoslavia, in what is now Bosnia and Herzegovina. Other candidate cities were Sapporo, Japan; and Gothenburg, Sweden. It was the first Winter Olympic Games held in a socialist state and in a Slavic language-speaking country. It was also the second Olympics overall, as well as the second consecutive Olympics, to be held in a socialist and in a Slavic language-speaking country after the 1980 Summer Olympics were held in Moscow, Soviet Union. Furthermore, it was the first Olympics held in the Balkans after the first modern Games in Athens. The Sarajevo games have also been the only Olympics so far to be hosted by a Non-Aligned Movement member. The host city for the XIV Winter Olympics was announced on 18 May 1978 during an 80th session of the International Olympic Committee in Athens, Greece. Sarajevo was selected over Sapporo, Japan (which hosted the games 12 years earlier) by a margin of three votes. Gothenburg was the first city in Sweden to lose a Winter Olympics bid, as other Swedish cities such as Falun and Östersund would later lose their consecutive bids to Calgary, Albertville, Lillehammer, Nagano, and Salt Lake City respectively. Sarajevo, capital of present-day Bosnia and Herzegovina, was part of the united Yugoslavia at the time. The torch relay for the 1984 Winter Olympics started in Olympia and then proceeded by airplane to Dubrovnik. The total distance of the torch relay through Yugoslavia was 5,289 kilometres (3,286 mi) (plus 2,879 kilometres (1,789 mi) of local routes). There were two main routes – one in the west (Split – Ljubljana – Zagreb – Sarajevo with 2,602 kilometres (1,617 mi) of length) and the other in the east (Skopje – Novi Sad – Belgrade – Sarajevo with 2,687 kilometres (1,670 mi) of length). The final torchbearer, from a total of 1600, was figure skater Sanda Dubravčić, who received the torch from skier runner Ivo Čarman. Today one of the two original torches is in Slovenia in a private collection in Žalec, Slovenia. Also 20 more torches are in Greece owned by individual athletes, who were the torchbearers from Ancient Olympia to the nearby military airport and from Athens Domestic Airport to the Panathinaikon Stadium where the Ceremony of handing over the Olympic Flame to the Sarajevo Olympic Games Committee occurred. ---------------------------------------- Emilio Greco (11 October 1913 in Catania, Sicily – 5 April 1995) was an Italian sculptor, engraver and medallist.[1] He is best known for his monumental bronze sculptures which are located around the world in Museums - Tate Modern (London), Hermitage (Saint Petersburg), Puskin Museum (Moscow), GNAM (Rome), Hirshhorn Museum (Washington D.C.), Hakone Open-Air Museum (Japan), Museu Coleção Berardo (Lisbon), Royal Museums of Fine Arts of Belgium (Bruxelles), Kröller-Müller-Museum (Otterlo), Storm King Art Center (New Windsor, NY), Hawke`s Bay Museum (New Zealand), Museo Novecento (Florence) - and public works of art in London, Rome, Tokyo, Osaka, Orvieto, Sendai, Tarquinia, Vatican, Antwerp and Marl/Germany. He moved to Rome. He was drafted and served in Albania. Beginning in 1947, he had a studio in Villa Massimo. In 1958, he had a solo show at the Palazzo Barberini, and in 1959 a solo show at the Stadtische Galerie, Munich.[2] His most important exhibitions: in 1961 the Musée Rodin in Paris, and a one-man show at the Shirokjia Foundation in Tokyo; 1962 Musée d`Art Moderne, Paris; 1963 Fondaçao Calouste Goubelkian, Lisbon, and Palazzo delle Esposizioni, Rome; 1965 `XXIV Biennale Nazionale d`Arte` Milan; 1966 National Gallery of Victoria Melbourne and National Gallery of South Australia; 1970 Palazzo dei Diamanti, Ferrara; 1971 a one-man show at the `Italienische Kulterinstitut` in Vienna, repeated at the Musée Rodin in Paris; 1972 Gendai Chokokusenta in Osaka, then to the Modern Art Museums of Kobe, to Yamaguchi, Hiroshima, Kyoto and Mitsukoshi. In 1991 the Museo Emilio Greco was inaugurated in Orvieto at the Palazzo Soliano. It contains his principal works. Since July 1992 the Museo Nazionale d`Abruzzo of L`Aquila has a room dedicated to Greco. In 2013 the Estorick Collection in London, Palazzo Braschi Museum in Rome and Fondazione Carichieti in Chieti, at Palazzo de’ Mayo, organised a solo exhibition to mark the centenary of Emilio Greco`s birth. Emilio Greco died in Rome, Italy. Establishing an international reputation, Greco went on to exhibit extensively and also received very important commissions during his career. His notable works include Monument to Pinocchio, 1953, at Collodi, the monumental doors for Orvieto Cathedral, 1962-64, and Nereid (Crouching Figure No.4), 1973. The drawings for his Pinocchio are in the collection of the Tate Gallery. Throughout his career, his sculptures tended to be refined, with elongated forms in the Italian Mannerist tradition. La grande bagnante (`Large Bather`, 1956) won the sculpture prize at the 18th Venice Biennale. Laura, 1973, is a typical example of his mature sculpture. A major work, “Nereid”, is also on permanent public display in Carlos Place, Mayfair, London

Originalni bioskopski (filmski) plakat : Dani Maratonci trče počasni krug je jugoslovenski film iz 1982. godine u režiji Slobodana Šijana, a scenario je napisao Dušan Kovačević na osnovu svoje istoimene pozorišne predstave. Film ima kultni status u Srbiji kao i u ostalim zemljama bivše Jugoslavije. Jedno je od najuspešnijih dela jugoslovenske kinematografije. reditelj: Slobodan Šijan scenario: Dušan Kovačević uloge: Bogdan Diklić Danilo Bata Stojković Pavle Vuisić Mija Aleksić Mića Tomić Jelisaveta Seka Sablić Zoran Radmilović Bora Todorović Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni  filmski (bioskopski) plakat iz vremena Jugoslavije. Ko to tamo peva 1980 Dizajn plakata: Mirko Ilić Dimenzije  67 x 47 cm Stanje vidlivo na slikama, ukoliko imate nedoumica, pre kupovine pitajte (kupindo) porukom.

Originalni bioskopski plakat za film `Kum` iz 1972. godine. Presavijen je na cetiri dela. 50x35 cm. Ovo je redja varijanta. Marlon Brando, The Godfather... RETKO!

Pogledati fotografiju

Vuk i Danica Draskovic Poster SPO povodom hapsenja devedesetih Retkost

Originalni bioskopski (filmski) plakat : TREĆI KLJUČ Dizajn: Stefan Borota Treći ključ je jugoslovenski film iz 1983. godine koji je režirao Zoran Tadić po scenariju Pavao Pavličića Režija: Zoran Tadić Scenario: Pavao Pavličić Producent: Nenad Pata, Milan Šamec, Milan Žmukić Glavne uloge: Božidar Alić, Vedrana Međimorec, Franjo Majetić, Ivo Gregurević, Đorđe Rapajić Muzika: Aleksandar Bubanović Scenograf: Ante Nola Snimatelj: Goran Trbuljak Montaža: Višnja Štefić Vrhunski ocuvan plakat. Nepresavijan. Pogledajte fotografije za detalje. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

100 X 69 cm 3 x presavijen stanje LOSE Melodrama about Dr. Alberto Robles, an idealistic city physician living in a rural community ruled by macho customs and feudalistic landowners, who falls for Soledad, a peasant woman. Director: Roberto Gavaldón Writers: Roberto Gavaldón, Javier López Ferrer (novel) Stars: Arturo de Córdova, Pedro Armendáriz, Estela Inda

Originalni veliki plakat - reklama - Hausbrandt caffe Stampan u italiji. Uramljen odmah posle stampanja i bez ostecenja Dimenzije: 72cm x 52cm

Pogledati fotografiju

50 x 35 cm 1 x presavijen, ivice iskrzane movie poster, AFFICHE de FILM Do poslednjeg daha (franc. À bout de souffle) je francuski igrani film iz 1960. godine u režiji Žan-Lika Godara. To je bio njegov prvi dugometražni rad i jedan od najranijih, najuticajnijh filmova Francuskog Novog talasa. U to vreme, film je privukao veliku pažnju zbog svog smelog vizuelnog stila i inovativne upotrebe džamp-kat-a (jump-cut). Film Do poslednjeg daha, zajedno sa Trifoovim 400 udaraca i Reneovim Hirošimo, ljubavi moja, proslavio je autore Francuskog novog talasa u međunarodnim okvirima. Potpuno obnovljena verzija filma je objavljena u SAD za 50-godišnjicu filma u maju 2010. Kada je prvobitno izašao u Francuskoj, film je imao 2.082.760 bioskopskih posetilaca. Mišel je mladi sitni kriminalac koji sebe modelira kao filmsku ličnost Hemfrija Bogarta. Nakon krađe automobila u Marseju, Mišel upuca policajca koji ga je pratio na seoskom putu. Bez prebijene pare i u bekstvu od policije, on se okreće svojoj američkoj devojci Patrisiji, studentu i novinaru, koja prodaje NJujork Herald Tribjun na ulicama Pariza. Ne znajući da ga juri policija, Patrisija ga nesvesno krije u svom stanu, Mišel istovremeno pokušava da je zavede i ubedi da pobegne sa njim u Italiju sa njenim novcem. U jednom trenutku Patrisija kaže da je trudna sa njegovim detetom, a ubrzo, tokom ispitivanja od strane policije, saznaje da je Mišel u bekstvu. Na kraju, ona ga i izdaje, ali pre dolaska policije mu priznaje šta je uradila. On je donekle prihvatio da će otići u zatvor, i ne pokušava da pobegne u prvi mah, međutim u trenutku se predomisli i policija ga usteli na ulici; uspeva da otrči niz ulicu ali ubrzo pada i umire. Mišelova scena smrti je jedna od najlegendarnijih scena na filmu, ali finalne rečenice dijaloga su izvor nekih zabuna za publiku sa engleskog govornog područja. U nekim prevodima, nejasno je da li Mišel osuđuje Patrisiju, ili alternativno osuđuje svet u celini. ---------------------------------------------- Breathless (French: À bout de souffle; `out of breath`) is a 1960 French crime and drama film written and directed by Jean-Luc Godard about a wandering criminal (Jean-Paul Belmondo) and his American girlfriend (Jean Seberg). It was Godard`s first feature-length work and represented Belmondo`s breakthrough as an actor. Breathless was one of the early, more influential examples of French New Wave (nouvelle vague) cinema. Along with François Truffaut`s The 400 Blows and Alain Resnais`s Hiroshima, Mon Amour, both released a year earlier, it brought international attention to new styles of French filmmaking. At the time, the film attracted much attention for its bold visual style, which included unconventional use of jump cuts. A fully restored version of the film was released in the U.S. for its 50th anniversary in May 2010. When originally released in France, the film attracted over 2 million viewers. Michel (Jean-Paul Belmondo) is a youthful, dangerous criminal who models himself on the film persona of Humphrey Bogart. After stealing a car in Marseille, Michel shoots and kills a policeman who has followed him onto a country road. Penniless and on the run from the police, he turns to an American love interest Patricia (Jean Seberg), a student and aspiring journalist, who sells the New York Herald Tribune on the boulevards of Paris. The ambivalent Patricia unwittingly hides him in her apartment as he simultaneously tries to seduce her and call in a loan to fund their escape to Italy. Patricia says she is pregnant, probably with Michel`s child. She learns that Michel is on the run when questioned by the police. Eventually she betrays him, but before the police arrive, she tells Michel what she has done. He is somewhat resigned to a life in prison, and does not try to escape at first. The police shoot him in the street, and after a prolonged death run, he dies “à bout de souffle” (out of breath). Jean-Paul Belmondo as Michel Poiccard Jean Seberg as Patricia Franchini Daniel Boulanger as Police Inspector Vital Henri-Jacques Huet [fr] as Antonio Berruti Roger Hanin as Carl Zumbach Van Doude as Van Doude Liliane Dreyfus as Lilane Michel Fabre as the other inspector Jean-Pierre Melville as Parvulesco Claude Mansard as the used car salesman Jean-Luc Godard as an informer Richard Balducci as Tolmachoff Philippe de Broca as an extra Jean Domarchi as an extra Jean Douchet as an extra Jean Herman as an extra Andre S. Labarthe as an extra Jacques Rivette as the body of the man hit by a car

Originalni jugoslovenski filmski plakat (69 x 48 cm) za film Beli Arapin (1965). Odlicno ocuvan! Autor plakata je nas poznati slikar Božidar Bole Miloradović . If I Were Harap Alb De-aș fi... Harap Alb Florin Piersic Emil Botta Fory Etterle George Demetru Jugoslavija Ex Yu

Originalni bioskopski (filmski) plakat: LIL Autor plakata: Benedikt (Bene) Kušar, čiji se potpis K BENE nalazi u desnom uglu predstavljenog plakata. Kao fotografski entuzijast i neprofesionalni dizajner, stvarao je plakate prema zakonima holivudskog dizajna komercijalnih plakata u međuratnom periodu sa karakterističnom centralnom, nacrtanom slikom glavnih filmskih likova. Režija: Charles Walters Uloge: Leslie Caron, Mel Ferrer, Jean-Pierre Aumont, Zsa Zsa Gabor, Kurt Kasznar... Kao na fotografijama. Standardne dimenzije (oko 69 x 49 cm)

Originalni bioskopski (filmski) plakat : ŽARKI Velike dimenzije (oko 100 x 68 cm) Žarki je jugoslovenski film iz 1970. godine. Režirao ga je Đorđe Kadijević koji je napisao i scenario. Režija: Đorđe Kadijević Glavne uloge: Dragomir Bojanić Gidra, Jovan Janićijević Kao na fotografijama.

Pogledati fotos

Pogledati fotos