Snimak govori vise od reci....intimizam par excellence. Stojan PACOV Lubenica (secanje na detinjstvo) ulje na platnu 30 x 40 cm potpis dole levo

Alas, nijedna kontaktirana ustanova kulture u Republici Sloveniji, pa cak ni Galerija Jakopic (Jakopic Gallery), nije bila zainteresovana za ovaj istorijski dokumenat, pa ga zato oglasavamo na kupindu. Mozda moze nekom smrtniku da se cena ove istorijske čestice ucini jaka, ali to je jedan nesumnjiv beočug koji po kulturnoj a ne po `babine linije` veže ove dve nacije, sprsku i slovenacku. S druge strane, galerijska cena većine prosečnih slika ma kog umetnika srednje kategorije predstavlja egal cene ovog vrhunski retkog materijala. Stoga da ne budemo lažno skromni, ipak je ovde reč o mega gigantima čija su dela ne kulturna dobra, nego vele kulturna dobra obe nacije. Prepiska Rihard Jakopic - Nadezda Petrovic. 1908. godina

Poznati madjarski slikar Romek Arpad (1883-1960). Njegove slike su izlozeni u Madjarskom Nacionalnom Muzeju, Britis Muzeju, Nacionalnom Muzeju u Holandiji, Glasgovu, Belfastu, Bombeju itd. Slika radjena oko 1920 godine, najjaci period autora, restaurirano u Budimpesti. Ulje na platno 83 x 69 cm sa ramom. Pogledajte moju bogatu ponudu na KUPINDO https://www.kupindo.com/MojKupindo/Prodajem

Križanićeva `Kosovka djevojka` ili LGBT pre LGBT-a u modernoj likovnoj umetnosti Srba i Hrvata XX veka...furundzijska posla ili nista od toga?!! Za gladnu rupicu na zidu koja svaku mracnu tajnu zna o čiju šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu šunaglu (OCD, sorry) će sretni vlasnik nepokolebljivo okaciti ovo epohalno delo. Ladies and gentlemen, think about it after you wash yourself of mens` jeez and all the stuff of another man. Ako se na Pjerovoj karikaturi - sa elegijskim prizvukom i subliminalnom simbolikom u poruci - ne nalazi bledolika i muškobanjasta, ljubavnim jadima potresena crnka, endemska vrsta visokog čela sa keceljom u etno motivima, onda se po svemu sudeći radi o blagoj aluziji na osobu muškog pola, pravog furundžiju koji ima jedan ženski hormon više od onoga statičara koji u datom trenutku izigrava topdžiju. Tobože, kaže se furundžija ili zadnji vezni. Upravo on jadan - a ne ona jadna - na gotovo morbidan način sa slike poručuje: `Da se jadna za zelen bor u`vatim...!` Zašto je Pjer odabrao baš najsvetiji srpski politički etnomit emancipujući neku javnu ličnost, priznajući mu da je jednak sa “junak-devojkom” što traži svog dragana koji “mre” kao zalog za obnovu države? O čemu je u stvari reč, moglo bi se saznati jedino uz pomoć vremeplova za going back in time. Najmoćniji topli brat u našoj istoriji bio je komandant Kraljeve Garde Đeneral Petar Živković, mada je izvesno da je na slici Pjerovoj u pitanju neka ina osoba, tanjeg struka i manje korpuletntna. O kome se izvesno radi, ne pomažu ni informacije sa interneta od onih neproverenih sa gay-serbia . com do feljtona Politike ili Vecernjih novosti. Navodno zbog nebuloznih rekla-kazala poput glasine da-je Knez Pavle ispričao Pižonu da-je kralj Petar jednom rekao za svog sina Đorđa: “Ej, kuku meni, gde Đorđa pečati odostrag Mika Alas.” Kralju Petru se nikako nije dopadalo što se njegov sin tako intimno sprijateljio s Petrovićem i kad je pročitao u novinama da Petrović jedno svoje pismo Đorđu završava rečima “Vaš pas na lancu”, rekao je revoltirano: “Kako sme jedan ozbiljan čovek tako šta napisati jednom dečku.” …sada je jasno zašto se ovaj veliki srpski matematičar opredelio za alternativni život među alasima, pristanišnim radnicima i ostalim marginalcima Savamale. U taj kolovrat intriga i trača upao je verovatno Križanić portretišući nekog toplog brata veoma crne zalizane kose tada na udaru smutljivih kuloara. Informacije preuzete sa interneta koje mogu pomoći u otkrivanju portretisanog: Petar Živković ostaje jedna od najintrigantnijih ličnosti naše političke istorije iz perioda koji prethodi slomu Kraljevine Jugoslavije. Nakon više decenija komunizma, tokom kojih je njegovo ime pominjano u negativnim kontekstima, lišeni smo danas jedne ozbiljne studije koja bi razvejala sve predrasude što već decenijama obavijaju njegovo ime i odražavaju se na procenu njegovog političkog učinka. Jer osim što je kao istaknuto vojno lice i političar bez skrupula uspeo da dopre do najviših državnih položaja, te za jedno vreme postane uzdanica samoga kralja i perjanica proklamovane ideologije integralnog jugoslovenstva, Živković je po svemu sudeći bio i jedan od prvih političara u nas o čijoj su se seksualnosti ispredale priče. Iako je sve ostalo na nivou glasina i kazivanja njegovih političkih oponenata i neprijatelja, nije zgoreg napraviti mali osvrt na njegovu ličnost. Bio je jedan od glavnih zaverenika protiv Obrenovića, iako se njegova uloga svela na otključavanje kapija Dvora u noći prevrata. Medjutim, Živković se postepeno udaljava od svojih dojučerašnjih saboraca da bi osnovao Belu ruku, organizaciju koja je svoje uporište imala u vojsci, a bila je direktno suprotstavljena delovanju Crne ruke. U Draškićevim sećanjima (koji je bio jedan od, Živkovićevom zaslugom, smenjenih ađutanata Aleksandrovih), kaže se da je Živković imao uticaj na princa stečen na **veoma sramotan način**. **Aleksandar je toplo voleo Živkovića, kaže princ Đorđe; po Beogradu su se širile grozne glasine o njihovom odnosu** (Mekenzi, Ibid., str 93). Živković je tako sebe vezao za Aleksandra i postao vođa **jedne grupe ozloglašenih i pokvarenih ljudi, koji su se ulagivali njemu i princu Aleksandru** Posedovao je niz kompromitujućih dokumenata o (budućem kralju) Aleksandru i tako ga vezao za sebe, postavši vođa Aleksandrove kamarile koja je kasnije nazvana `Bela ruka`. Pred kraj srpsko-bugarskog rata protiv Turske, major Živković je bio određen da komanduje konjicom Timočke divizije. Posle pobede srpske vojske kod Kumanova, njegova jedinica je poslata da sa Drugom armijom pomogne Bugarima da osvoje Jedrene. Kako je konjica u opsadama neupotrebljiva, Živković i njegovi oficiri su časove provodili u pijančenju i orgijama. Jednog dana je jedan lepo građeni konjanik saopštio svom pretpostavljenom da ga je major Živković naterao da bude aktivni partner u homoseksualnom odnosu sa njim. Komandant Druge armije Stepa Stepanović je zatražio da Živković bude izveden pred vojni sud. Živković se obratio Apisu i ovaj mu je velikodušno pomogao `kako se ne bi ukaljala čast srpske vojske`. Živković je Apisu ovo dobro vratio tako, što je na zahtev regenta Aleksandra `namestio` Solunski proces. U svojim memoarima nesuđeni srpski kralj opisuje jednu od svojih mnogobrojnih svađa sa bratom, kada Đorđe u nastupu besa kaže Aleksandru, tadanjem regentu, između ostalog sledeće: ``Čudo me nisi uporedio sa Pašićevim sinom, koji juri žene po Evropi dok Srbija ratuje, ili sa tvojim prisnim prijateljem Petrom Živkovićem... On doduše ne juri žene... ali je u pozadini... Pričuvaj malo svoje vojnike od njega...``. Aleksandar je mnogo voleo Petra Živkovića i dobro je osetio smisao mojih reči. U Beogradu se svašta govorkalo... Znao sam to i ja, a znao je i Aleksandar. Beogradske priče, o kojima smo često slušali obojica, izazivale su moje osmehe, ali je Aleksandar bio ogorčen zbog njih. Sada, u ovom duelu reči, on nije mogao da svari uvredu. ``Ostavi na miru Živkovića! - uzviknuo je ljutito. - Ako i dalje nastaviš da vređaš oficire, stavicu te pod sud... Dosta mi je.`` (4) Postoje indicije da je odmah po marsejskoj pogibiji vladara, Živković stao uz kneza Pavla Karađorđevića i omogućio mu da tutor nad mladim kraljem postane upravo on, a ne kraljica Marija. Predsednik Vlade Uzunović morao se saglasiti sa tim navodnim aktom o namesništvu, budući da je Knez Pavle uza sebe imao podršku komandanta Garde, generala Petra Živkovića. (7) Ali ta ljubav između kneza Pavla i generala Živkovića nije potrajala. Iako se često koristio Živkovićevim uslugama (8), Kneževu naklonost i podršku pridobio je Milan Stojadinović, svakako najmarkantnija ličnost srpske predratne političke scene. Kneževu podršku imao je prvenstveno zbog svojih reformatorskih ideja, koje su pokazale odlične rezultate na polju finansija. Godine Stojadinovićevog predsedavanja Vladom (1935-39) bile su obeležene intrigama i spletkama koje su uvek dolazile iz iste kuhinje. Uvek je to bio Petar Živković, demon jugoslovenske ideje i siva eminencija Aleksandrovog režima. (9) Pokušaj atentata na Milana Stojadinovića, prilikom njegovog ekspozea u Skupštini, bio je ujedno povod da se Živković ukloni sa pozicije ministra vojnog. Knez Pavle je u organizaciji ovog atentata prepoznao Živkovićev uticaj. Ali zakulisne radnje uperene protiv Stojadinovića i njegove Vlade nisu prestajale. To se naročito videlo tokom Konkordatske krize 1937. Jedan od organizatora tzv. Krvave litije (19. jula), na kojoj su žandarmi ušli u otvoreni sukob sa narodom i sveštenstvom tokom protestnih šetnji prestoničkim ulicama, bio je između ostalih - Petar Živković. Za svoju stvar on je čak pridobio nekoliko srpskih vladika. (10). Pjer KRIZANIC Kosovka djevojka, oko 1935. godine akvarel, 32,5 x 19 cm plus ram koji nije otvaran, signatura dole desno i zapisi autora gore i dole, sve cirilicom zapis i posveta na poledjini zastitnog kartona FOTO-sertifikat Nikola Kusovac Fotografije u prilogu su slikane na dnevnom svetlu a ova malo tamnija je skenirana u visokoj 600 dpi rezoluciji. Znacajan rad u boji kakvih je sacuvano neznatno malo. Petar Pjer Križanić, rodio se 19. maja 1890. godine u Glini. Hrvati kazu:” hrvatski slikar i karikaturist. Novinskom se karikaturom počeo baviti 1909. u Koprivama. Jedan je od utemeljitelja humorističkog lista Jež (1935.). Svoje je karikature objavio u tri knjige, a usporedo se bavio likovnom kritikom….” Srbi kazu:”… srpski karikaturista Petar-Pjer Križanić, jedan od rodonačelnika srpske i jugoslovenske karikature, pisac i esejista, …”, a on sam je napisao: DA VAM SE PREDSTAVIM Sasvim pri kraju XIX veka ugledao sam svetlo dana u Glini, maloj varošici Hrvatske. U tom kraju Banije žive izmešani katolici i pravoslavni, Srbi i Hrvati. Ta dva plemena čuvena su u svetu po tome što već decenijama vode borbu, dokazujući jedni drugima, savršeno istim jezikom, argumentima i izrazima iz Vukovog rečnika da – nisu jedan narod. Ja sam plod te mešavine, jer mi otac beše katolički Hrvat a majka pravoslavna Srpkinja. Prema tome, hteo ne hteo, rodio sam se kao Jugosloven.

ulje na platnu, 2016 50 x 60 cm plus ram signatura dole desno

Rad jednog od najboljih slikara danasnjice cije se slike sada u Americi prodaju za hiljade dolara. Cena niza od realne. Vladimir VLAHOVIC Pejzaz - |Ciklus secanje na L. Za ljubitelje Rusije, Tolstojevih opisa ruske ravnice. Par excellence poklon za osobu od znacaja, ili add value delo za unapredjenje enterijera. ulje signirano 65-82 cm sa ramom dim.40-56 cm bez rama

Milivoj Tasic Make Pesacki most na Lepenici i Stara Crkva, 1973 ulje na platnu, 60 x 60 cm signirano datirano na poledjini posveta slikara Cika Janacku 1974. godine Prvi vlasnik je bio direktor JAT-a.

Sve pise u Naslovu.

➡️ http://www.kupindo.com/Clan/Chuma/SpisakPredmeta stara minijatura rađena na slonovač. Format slike sa ramom je: 10.7cm x 12.9cm vidljivi deo slike: 5.4cm x 7.3cm Minijatura je potpisana u desnom delu slike.

➡️ http://www.kupindo.com/Clan/Chuma/SpisakPredmeta Stara minijatura na slonovaći rađena po slici Thomas Gainsborough Mr. and Mrs. William Hallett u original opremi. Minijatura je potpisana od strane umetnika, pogledajte sliku sa potpisom. Format slike sa ramom je: 11.3cm x 14.3cm vidljivi deo slike: 6.3cm x 7.9cm

Za biblioteku. Eksplozivna stvar za bibliotekare, knjizare ili vlasnike knjiga ili biblioteke. Neizbezan dekor u elementu u kom caruju knjige. Joze Spacal Erupcija, 1977 226 / 400 50 x 35 plus ram signirano, datirano Jože Spacal (1939, Kostanjevica na Krasu) je eden najvidnejših slovenskih likovnikov svoje generacije. Umetnostno izobrazbo je pridobil na akademiji Brera in Visoki šoli za umetnost Castella Sforzesca v Milanu.

Zdravko Kotnik slovenački pokojni slikar 1919-1991. Ulje na platnu.

Kao prvo ne bi se smijelo da ova aukcija vrijedja nikog, posto se zna da je Toske stari saljivdzija. Uros TOSKOVIC (kamena pustinja Bratonozica na Pelevom Brijegu, Podgorica, 1932 ili 1933) II strana crnogorske medalje – GO KURAC, 1994, grafit, 29,5 x 20,2 cm, fotosertifikat Artmedia.

Ulje na platnu Slobodanke Rakic Šefer.Umetnica je clan ULUS-a i LADE.Delo se zove PROLECNI ZVUK -dimenzije 34/57cm. sa ramom.Bez rama 14/38cm.Rad je iz 1992 godine,radjena je za Japan.Originalnost mozete proveriti kod umetnice.Za ozbiljne kupce mala korekcija.

JUDI!!!!!!! Za enterijer restorana dalmatinske kuhinje ili hrvatske ambasade u Beogradu, dojavite im da je Jugan stigao. Jugan Splivalo Ribe, 1985 ulje na platnu, 51,2 x 60,2 cm plus ram potpisano datirano Jugan Splivalo – Slikar i more Zaspao je za čas i sanjao o Africi, kad je bio još mlad, i o dugim zlatnožutim obalama, kao i o bijelim obalama koje bjehu tako svijetle da ih je bolno gledati, i o visokim grebenima i velikim tamnim brdima. Sad je već svake noći živio na toj obali i u svojim snovima slušao je hujanje mora i gledao kako čamci urođenika plove po njemu. (Ernest Hemingway, ”Starac i more”) Piše: Marijan Grakalić U slučaju kada je slikareva preokupacije more i sve na njemu i u njemu, od riba pa do rakova, koralja. otoka, grebena, valova i njihove pjene iznad kojih prometuju oblaci satkani od vode i soli igrajući se povrh pučine zajedno s pticama i suncem, onda se tu ponajprije radi o poslanju koje nadilazi maštu iako ne može bez nje. Hrid i oko ribe, peraja, potom i ljuske, kraci, palme i cvijetovi agave, potom i tama nad vodom u kojoj je nesrećom nestao neki izgubljeni život da bi se u pejzažu koji slika jutro sve to promijenilo i postalo vedro i prozračno kao da je sama slika sad zauvijek raskrstila sa zaboravom, tek su neki od utisaka koji nas konstantno prate kroz slikarska djela i umjetnički život Jugana Splivala. Drugačije i ne može biti budući kada se radi o zagrebačkom slikaru i novinaru koji je svojim porijeklom snažno vezan za Jelsu, Vrbosku i otok Hvar, za svoje bodule Plenkoviće, Gamuline, Drinkoviće, Arbunoviće i druge, za taj zlatni otok i njegove panorame, vinograde, ribare i znamenite ljude, za Mediteran koji je osim u sjećanjima i legendama još snažno prisutan i u njegovu slikarstvu. Rođen je godine 1944. u talijanskom mjestu zbijega otočana pred fašistima, Santa Maria di Leuca, gdje se miješajuuuu vode jadranskog i egejskog mora i gdje je svojedobno uz prastari svjetionik podignuta bazilika De Finibuss Terrae (Na kraju Zemlje). Potom je u zbijegu u mjestu El Shat u Egiptu s drugim ljudima, mnogim Hrvatima s istočne obale Jadrana, kojeg čine obitelji otjeranih i onih antifašista što su tu našli utočište pred stradanjima. Prkosna otočka narav koju po ocu Stipi nasljeđuje i Jugan neodvojiva je od pučke vjere u konačnu pobjedu socijalne pravde, kulture i finoće. Tako je bilo i u ono nemilo ratno vrijeme kada njegov otac Stipe Splivalo zajedno sa Martinom Gamulinom i Marinom Franičevićem osniva prve Okružne odbore narodne pomoći po Hvaru tiskajući na sam dan napada nacista na Sovjetski Savez, 22. lipnja 1941. ”Naš izvještaj”, brošuru u tri stotine primjeraka sa stihovima Nazora, Krleže i Majakovskog. I poslije rata Stipe Splivalo imao je značajnu ulogu. Dok Jugan završava Drugu gimnaziju u Zagrebu, otac Stipe Splivalo postaje 1953. godine generalni direktor ”Plive”. U njegovo vrijeme broj zaposlenih povećao se sa 700 na 2500, a ta firma od skromnog izvoza od 250.000 dolara ubrzo bilježi izvoz od 10 milijuna dolara godišnje i više, prva na svijetu proizvodi tablete s vitaminom C, te doživljava pravu ekspanziju koja se manifestira i Plivinom izložbom u Londonu 1966. Taj trend konjunkture i dobrog poslovanja zadržao se sve do devedesetih dok nije uništena. Kao ljubitelj umjetnosti Stipe Splivalo kupovao je slike kako za ”Plivu” i njezinu galeriju tako i za sebe osobno, pa se Jugan veoma rano upoznaje s najznačajnijim umjetničkim osobama i dijelima toga vremena. Posebno s Miljenkom Stančićem, Ljubom Ivaniševićem, Otonom Glihom, Franom Kršinićem, Stipom Sikriricom i drugima. Veoma rano, već 1961. i 1962. godine Jugan priređuje tri izložbe svojih radova, (prvu u Drugoj gimnaziji u Zagrebu, a godinu kasnije u Klubu hvarskih studenata i potom i u Hvarskoj galeriji na Hvaru), uglavnom riba izraženih u hrabroj ekspresionističkoj maniri s bogatim pastoznim nanosima boje, često u plošnoj formi i kontrastima koji unose živost i dramatičnost u harmoniju slike. Događa se to pod budnim okom pokojnog profesora Grge Gamulina, a slikar Oskar Herman pronalazi bliskosti u snažnim pokretima kojima je špahtlom boja nabačena na sliku sa svojim slikarstvom. No težina oformljenosti likovnoga ukusa, sazrijevanje izvan institucija i relativno skroman repertoar motiva (more, ribe, riblje oči, lignje, magarci, grebeni, palme i gradele) navodi ga da prekine studij povijesti umjetnosti i arhitekture iako je već položio predmete kod Josipa Vanište i samoborskoga slikara i likovnoga profesora Kamila Tompe. Umjesto toga posvetio se studiranju prava koje je i diplomirao. Slikarstvo od tog doba postaje dio intime, onog osobnog svijeta koji ne želi biti javan. Zaposlio se na Radio Zagrebu kao novinar a slika u svom stanu u Kraševoj, danas Bauerovoj ulici, prima prijatelje i sanja o svjetskom festivalu bevande na Hvaru kao tipičnog i najboljeg mediteranskog pića. Nastaju brojni ciklusi, posebno upečatljiv je onaj koji tematizira buljooke riblje oči, potom i erotski sa falusoidnim ribama i vaginalnim školjkama, da bi potom slijedili zanimljivi i dojmljivi pejzaži nadrealna ugođaja kakvim Mediteran i inače zrači po svojoj prirodi. Istodobno, njegov stan atelijer gdje živi sa suprugom Lelom i sinom Stipicom postaje stalna pošta zagrebačkih i hvarskih intelektualaca, slikara, pisaca, režisera i općenito ljudi sklonih umjetnosti, hedonizmu i originalnosti. Ti su se dani brzo zgušnjavali u dugim razgovorima i druženjima, a ljetovanja u Vrbovskoj i na Hvaru postajala su vremenom atrakcijom koja se tiče samo onih beskrajnih kraljevstva koja se mogu doživjeti na ladanju kraj obale čije su slike bogorodica i kamen crkvi stariji od pamćenja. Neko vrijeme radi kao direktor Likovnoga centra grada Zagreba, i tek nakon trideset godina od prve, 1991., događa se nova izložba u zagrebačkoj galeriji ”Quorum”, a poslije toga u ”Mirmari”. Onda slijede i druge. Otkriće stakla odnosno umjetnosti staklene fuzije i njezine podatne oblikovnosti događa se nakon 2000-te godine i zadnji je veliki izazov kojem se ovaj slikar izdašno prepustio. U tom mediju ponovo nastaju strukture i motivi viđeni i prije, ali sada posve drugačijega izgleda, gracilnog i reljefnog, koloristički snažnog unatoč mekoći svjetla koji prelijevaju staklene oblike dočaravajući svijet mora i podmorja. Umjetnost nije zbijeg, ona nije bespomoćno sudjelovanje u nekoj igri niti poklonstvo nekim moćnim silama koje žele razoriti prostore vremena u kojem živimo. Upravo obratno. Stvaralaštvo Jugana Splivala, njegova umjetnost što ne preza od iznenadnih i snažnih rješenja, iako je dugo bila samozatajna i privatna, to sada najbolje pokazuje. Kao što o moru i prekomorju, o onoj obali o kojoj se sanja čudesan san može usnuti svugdje, tako se i more i ribe Jugana Splivala nalazi u nezaboravnoj dimenziji između mašte i zbilje, tamo gdje se susreće zlatni jadranski otok i Zagrebačko podne. Link: Staklene ribe Jugana Splivala Jugan Splivalo studirao je povijest umjetnosti na Filozofskom fakultetu i arhitekturu na Arhitektonskom fakultetu (prof. Tompa, prof. i akad. slikar Vaništa) u Zagrebu. Diplomirao je pravo na Pravnom fakultetu. Poslije studija, radio je kao novinar na Hrvatskom radiju. Slikarstvom se bavi još od djetinjstva i član je HDLU-a. Educirao se kod hrvatskog slikara Otona Glihe i Oskara Hermana, recentnog predstavnika minhenske škole. Izložbe Zagreb – II. gimnazija Zagreb, Zavičajni klub studenata Otoka Hvara Hvar, Hvarska galerija Zagreb, Galerija “Quorum” Zagreb, Muzej Mimara, “Bedem ljubavi” Zagreb, Galerija “INA” Zagreb, Centar za likovni odgoj grada Zagreba Hvar, Općinska viječnica Jelsa Zagreb, Centar za likovni odgoj grada Zagreba Jelsa, Izložba na otvorenom Zagreb, galerija Badrov Mnogobrojne kolektivne izložbe “Splivalove slike izraz su njegove mediteranske prirode. One otkrivaju radost življenja, sklonost humoru. Slikar u njima izvrće stvari i mijenja im svakodnevno značenje, daje im drugi dublji, zagonetni smisao.” Akademik Vladimir Marković “Ovaj danas gotovo zaboravljeni mediteranski motiv, Splivalo uporno drži na životu u svojem slikarstvu. Splivalo ima vlastito prepoznatljivo strukturalno jedinstvo u načinu slikanja motiva svojih slika – posebno riba.” Dr. Marijan Susovski “Mrtve prirode u svojem je stvaralaštvu njegovao francuski ekspresionist Chaim Soutine, a kod nas Ante Kaštelančić. Kod Jugana Splivala vrhunac bizarnosti prizora jesu odstranjene riblje oči koje plivaju u crvenom amorfnom sadržaju. Odasvud nas s njegovih slika, kao nečista savjest, gledaju bistri i zamućeni pogledi riba.” Vlasta Tolić

S-s-samo za one koji ne veruju u ezoteriju kako ova faktografska Brasićeva slika jednog seoskog dogadjaja ne bi mogla da uznemiri niti pak čim isprovocira niti pak ugrozi njihovo ničim narušeno spokojstvo. Janko Brasić Kod vračare, 1989 ulje na kartonu 31 x 40 cm signirana i datirana Fotosertifikat. Ključne reci Naiva, naivna umetnost, Jugoslavija, Srbija, Janko Brašić (Serbian Cyrillic: Јанко Брашић; Oparić, January 1, 1906 – June 15, 1994) was Serbian naïve painter. He is considered to be one of the foremost contributors to the Naïve art genre, with a worldwide reputation. Contents Biography Brašić was born in 1906 in Oparić near Jagodina. He began painting in 1927, but his earliest dated works are from 1933 (drawings and self-portrait in oil). He is considered as the founder of the Serbian naive art. He died in his birth village of Oparić in 1994, where he lived and worked all his life. About himself `I made my self-portrait as a testimony so that my fellow-countrymen would stay calm. If I painted someone else they could accuse me of the lack of resemblance since I got the picture and the man whose portrait I had made wouldn`t be there for them to see him immediately. Well, this is how it was!… It was easy for me to make the portrait of myself … I looked at myself in the mirror and that`s how I painted.` Artistic Style As a chronicler of his time, he managed for a moment to check the passing of the old and patriarchal way of life, preserving the fluid of the past time. Rustic, elemental realism is his way of maintaining the primeval contact with his environment. Void completely of professional routine, his painting makes a harsh, sonorous impression. In a review of his work, an art critic wrote: `The development of Serbian naive art officially starts with the work of Janko Brašić. His earliest works (portraits) date from 1933. Rustic elementary realism is his way of expressing primordial relations with his surroundings. Lacking professional routine his painting seem bitter and sounding. Scenes are mainly presented in a rural landscape; they possess bright colorization, without explicitly expressed focus. However, the most expressive are his psychological portraits. With almost six decades of fruitful work Janko Brašić will remain the symbol of naive art in Serbia and Oparić will be widely famous as his homeland...`. Exhibitions and awards His first group exhibition was organized in 1935 by the Association of Serbian Artists in the Cvijeta Zuzorić Art Pavilion in Belgrade. It was an exhibition of portraits, in which Brašić exhibited a portrait of King Peter II and a self-portrait in oil. Besides scenes from rural life, historical myths and anecdotes – portraits dominate in Brašić`s opus. The greatest collection of his paintings is at Museum of Naïve and Marginal Art (MNMA), Jagodina, Serbia.

Milo Milunovic Logoras bakropis, otisak 1 od 4 dimenzije prizora 19 x 10 cm dimenzije grafickog lista 29 x 21 cm signatura i numeracija zamoljeni smo da se ne obelodani cije je vlasnistvo bio ovaj rad pa ce to sigurno ostati mala tajna, mozemo samo kaziprstom da upiremo prema gore vise puta. Ipak kao clue najblizeg saradnika postavili smo jednu fotografiju. Kao trag

Slika je delo akademsko slikara mr Stojana Đurića!! Prelep, jedinstven primerak iz zenita autorovog stvaralaštva! Stojan Đurić je jedan od najboljih srpskih slikara današnjice!! Idealno za Vaš dom!! Ovakvo delo se ne slika svakog dana! Dimenzije 40x50 bez rama.

Dimenzije slike 120cm x 90cm. Na blind ramu.

Dimenzije slike bez rama su 75cm x 55cm. Prodaje se uramljena.

-ONZA - BRONZA U WIENER STADTISCHE KOLEKCIJI. Bronza je na snimku levo, a original u kombinovanoj tehnici - dakle onaj koji je predmet ove aukcije - je na snimku desno. Nenad Bracic iz ciklusa Sory, 2009 12 x 12 x 6,3 cm kombinovana tehnka, stara cigla, metali, natpis Nema dalje. Ne moze da se misli da li je ovaj komad bolji od onog u WIENER STADTISCHE KOLEKCIJI. Prosto jeste. Zato sto je original, a ono drugo je isto original ali sa zvanjem kopije u bronzi.

➡️ http://www.kupindo.com/Clan/Chuma/SpisakPredmeta Tri oraha, prelepa stara Rasova slika, jedna od retkih u prodaji. U pitanju je jajčana tempera iz 1961 godine. Dimenzije slike 183cm x 92cm a samo slika 148cm x 55cm Isključivo lično preuzimanje zbog veličine same slike.

Dimitrije Popovic (Cetinje, 4. ožujka 1951.) crnogorski i hrvatski slikar te književnik. KAFKA, 2009 kombinovana tehnika ~ 34 x 25 cm potpisano i datirano napred i na poledjini Jedan od najpoznatijih motiva ovog umetnika.

Dok nije cuo za Nebojsu Djuranovica mislio je da postoje samo Krunic, Dunjic, Tucovic i đunta sa sitnim nutom. Ovo je ozbiljna slika ozbiljnog umetnika (reprodukovana u monografiji o autoru u izdanju EvroGiunti-a). Nebojsa Djuranovic MESECEVA KCI - THE MOON DAUGHTER, 2010 ulje na platnu i drvetu, 42 x 70 cm potpisano, datirano i reprodukovano u monografiji o autoru.

Boba Jovanovic. Njegove slike podjednako vole i cetnici i partizani, zato je mozete kupiti i uzivati u njoj vec sutra. Ovo je jedan nonsens, ali ne dopustite da Vas lazu. Jovanovic je zaista jedan od tri najbitnija srpska slikara druge polovine XX veka. Tacka. Po svedocenju Mire Glavurtica, Jovanovic je po povratku iz Pariza buducim Medijalcima dao smernice sta i kako se slika i sta je moderno u svetu sto ga cini veoma bitnim za razvoj Medijale i umetnosti uopste. O tom pise i u jednom Dadinom intervjuu u casopisu 3 + 4. Postavlja se pitanje da li bi bez Bobe Jovanovica postojala Medijala i karijere Olje Ivanjicki, Leonida Sejke, Mire Glavurtica, Miodraga Djurica Dada, Ljube Popovica, Vladana Velickovica, Milica od Macve, Sinise Vukovica, Svetozara Samurovica, Milovana Vidaka, Vladana Radovanovica, Koste Bradica, Urosa Toskovica, Borka Niketica, Tikala....o tome se malo zna. Vanzemaljac, Alien, 1952 (najbolja godina za autora) Jedno od retkih potvrdjenih ulja Bogoljuba Jovanovica (samo 50-ak ih je prikazano u monografiji) vazno i zbog toga sto kao sto mnogi znaju Jovanovic ne priznaje svoja dela koja nisu reprodukovana u monografiji koju je licno autorizovao. U tom smislu masu slika autor je licno unistio bacivsi ih u mocvaru pokraj Pariza o cemu se govori u monografiji. Ovo je cisto ulje i nije kombinovana tehnika. Ko prvi devojci, njemu devojka. Mozete platiti u do tri mesecne rate. ulje na papiru kasiranom na karton, 23 x 16 cm Kad kupite ovo remek delo treba uramiti kod Cope. Treba, treba. Bogme smo popili casu vina veceras.