Nekorišćena knjiga, čista, nepodvlačena, nije potamnela od vremena, tvrd povez.

Napoleon Vaskrsli bogovi Smrt bogova Antihrist Povez knjige : tvrd Format : 21 cm Pismo : latinica

DRUGI TOM TRILOGIJE „ USTAŠКO КONAČNO REŠENJE PRE NACISTIČКOG КONAČNOG REŠENJA ” Drugi tom trilogije predstavlja revoluciju u svetskoj istoriografiji pošto će po prvi put biti prikazano „Ustaško konačno rešenje” u vreme holokausta, koje se desilo 6 meseci pre nacističkog konačnog rešenja, a čak godinu dana pre nacistiške konferencije u Vansiju kojom je utemeljeno „Кonačno rešenje za Jevreje”. Činjenica je da istorija holokausta nije potpuna ukoliko se u kolektivnu memoriju čovečanstva ne upiše holokaust i genocid u ustaškoj Nezavisnoj državi Hrvatskoj. Ekskluzivna zbirka od 300 autentičnih dokumenata nacističke obaveštajne službe o ustašama iz fonda Slavka Odića, obaveštajca, čija je službena arhiva po prvi put dostupna javnosti i koju je ekskluzivno iz dosijea 562 priredio prof dr Gideon Grajf sa mećunarodnom grupom eksperata GH7 istražujući u Arhivu Vojvodine dosije 562 i nepobitno dokazujuži tezu da je masovni zločin u Gudovcu kod Bjelovara, 28.aprila 1941. bio početak „ustaškog konačnog rešenja”, koje se odigralo 6 meseci pre nacističkog i godinu dana pre konferencije u Vansiju kojom je utemeljeno konačno rešenje za Jevreje. Obim knjige: 928 strana Jezik: nemački, engleski i srpski Arhivska dokumenta: dokumenta iz Arhiva Vojvodine(Srbija), nacističkih vojnih dnevnika iz Nemačke, vojnih dnevnika italijanskih fašista, nacionalnog arhiva iz Hrvatske, Republike Srpske i Srbije kao iz Jugoslovenske kinoteke i Arhiva Jugoslavije Foto dokumentacija: u knjizi se nalazi oko 500 fotografija i dokumenata od kojih su neke po prvi put objavljene Dimenzije: 290×374 mm – enciklopedijski Štampa: kunstdruk, pun kolor Mape zločina: u knjizi su prikazane i neke od mapa zločina koje su vršene 1941. i 1942. tokom „ustaškog konačnog rešenja” Format : 290×374 mm br. str. : 928 strana povez : tvrd Pismo : latinica

Promotivni primerci. Prema novom nastavnom programu. Nekorišćeno. Čitanka, gramatika i radna sveska - Radmila Žeželj Matematika- Branislav Popović, Nenad Vulović, Petar Anokić, Mirjana Kandić Priroda i društvo - Zoran Gavrić, Danijela Pavlović Muzičko - Gabrijela Grujić, Maja Sokolović Ignjačević Likovno - Sanja Filipović

Odlicno Stanje knjiga Unutrašnjst odlicna 5 Naslovna strana: 5- Tvrd povez, Beograd 1998, Izdavači: Pravoslavna reč - Novi Sad / Vojnoizdavački zavod - Beograd Grupa autora. Broj strana: 3715 U opsežnom opusu od 7 knjiga istorijski su sagledane i opisane sve bitke i bojevi srpske i crnogorske vojske u borbama za nacionalno oslobođenje i ujedinjenje, od bitke kod Careva Laza 1712. godine do Dobropoljske bitke, tj. do proboja Solunskog fronta 1918. godine i oslobođenja zemlje. Tomovi: 1. Od Careva Laza 1712. i Boja kod Ivankovca 1805. do odlaska Turaka iz Srbije 1867. 2. Bitke i bojevi u Srpsko-turskom i Crnogorsko-turskom ratu 1876-1878. i u Srpsko-bugarskom ratu 1885. 3. Kumanovska bitka i bitke za oslobođenje Kosova i Metohije 4. U velikim bitkama kod Prilepa, Bitolja, Đakovice i Skadra 5. U bitkama kod Skadra, Jedrena i Bregalnice 1912/1913 6. Srpska vojska u velikim bitkama na Ceru, Drini i Kolubari 7. U bitkama kod Beograda 1915, Mojkovca, Kajmakčalana i Dobrog Polja

Knjiga je dobro očuvana.Ima posvetu. KORDUN,od vojne granice do Republike Srpske Karjine 1881-1995 Izdavač:Institut za savremenu istoriju,Beograd,2018. Biljana Stojić: Kordun - od razvojačenja do ujedinjenja (1881-1918) ,,…Proces razvojačenja započet je u vrijeme bana Mažuranića (1873–1880), ali ga on nije doveo do kraja. Kompromitovan pobunom generala Filipovića, ali i činjenicom da je procedura predugo trajala, ban Mažuranić je 1880. godine podnio ostavku, koju je car prihvatio i potvrdio u decembru 1881. godine. Mažuranićev posao je nastavio i dovršio njegov nasljednik, ban Ladislav Pejačević (1880–1883). On je zvanično 1. avgusta 1881. godine preuzeo upravu nad teritorijom Krajine. Ipak, ni grof Pejačević se nije dugo zadržao na dužnosti bana. Njegov osnovni zadatak je bio da proces ujedinjenja sprovede do kraja, kada je to završio podnio je ostavku u avgustu 1883. godine, koju je car uvažio 4. septembra. O podnijetoj ostavci grof Pejačević je obavijestio sve ugledne ličnosti u Hrvatskoj, a između ostalog i vladiku gornjokarlovačkog Teofana (Živkovića), kome se zahvalio na podršci i saradnji tokom „banovanja“… …Pribićević i regent su se dogovorili da se od tri člana srpske Vlade (Stojan Protić, Ljubomir Jovanović i Momčilo Ninčić) i tri člana Narodnog vijeća (Ante Pavelić, Svetozar Pribićević i Josip Smodlaka) formira poseban odbor, koji bi odlučio kako treba proglasiti čin ujedinjenja. Zaključak odbora je bio da je najlegitimniji način proglašenja ujedinjenja na zajedničkoj sjednici srpske Narodne skupštine i izaslanstva Narodnog vijeća, ali je ovaj način bio nemoguć, jer se većina delegata srpske Skupštine i dalje nalazila u inostranstvu, mahom u Francuskoj. Budući da se proglašenje ujedinjenja nije htjelo odlagati, dogovoreno je da delegacija Narodnog vijeća uputi Adresu regentu Aleksandru, u kojoj će mu zvanično saopštiti zaključke Narodnog vijeća na sjednici od 24. novembra, a u svom odgovoru na ovu Adresu, regent bi proglasio ujedinjenje Srbije sa Državom Slovenaca, Hrvata i Srba. Čin ujedinjenja je sproveden 1. decembra u večernjim časovima u kući Krsmanovića, regentovoj rezidenciji na Terazijama.`` Aleksandar Lukić: Kordun u jugoslovenskoj kraljevini (1918-1941) Tokom Prvog svjetskog rata Srbima na svim njihovim prostorima Balkanskog poluostrva bliža je bila ideja ujedinjenja svih srpskih zemalja. Pred kraj ratnog sukoba još uvijek je bio u važnosti Londonski ugovor, kojim su saveznici garantovali proširenje Srbije teritorijama u Bosni i Hercegovini, Sremu, dijelu Slavonije, Bačkoj, južnoj Dalmaciji i sjevernoj Albaniji. Pored ovoga, Nikola Pašić je tražio pridruživanje šibenskog područja, gdje je pravoslavni živalj činio većinu stanovništva. Ministar predsjednik srpske kraljevske vlade prilazio je jugoslovenstvu oprezno i s nepovjerenjem, pogotovo nakon u dobroj mjeri negativnog iskustva iz saradnje sa Jugoslovenskim odborom, te činjenicom da mu nije bilo nepoznato učešće jugoslovenskih vojnika Austro-Ugarske u pokoljima nad civilnim stanovništvom Srbije 1914. godine, i srčanost koju su uglavnom ispoljavali u borbama sa srpskom vojskom tokom rata. Imao je u vidu i odnose u Srpskoj dobrovoljačkoj diviziji u Rusiji, gdje je dolazilo do ozbiljnih sukoba i incidenata srpskih sa hrvatskim i slovenačkim vojnicima na nacionalnoj i vjerskoj osnovi u prvom redu… …Do kraja postojanja jugoslovenske monarhije Karađorđevića vrlo malo se promijenilo u privrednim i kulturno-prosvetnim prilikama na Kordunu. Određena društva i ustanove su postojali sve do Aprilskog rata 1941. godine, poput pojedinih u srezu Slunjskom, od kojih su aktivnost uoči propasti jugoslovenske monarhije obavljali vatrogasna društva u Slunju i Drežnik gradu, Sokolsko društvo u Primišlju, društvo Malih križara (osnovano 1939), Hrvatsko katoličko prosvjetno društvo, Steg hrvatskog junaka (osnovano 1939), Seljačka sloga koja je opismenjavala ljude u hrvatskim selima, a Seljačko kolo je istu funkciju obavljalo u srpskim selima. U srezu Vojnićkom većina društva nisu bila uopšte aktivna, već su postojala „samo na papiru“, izuzev pojedinih sokolskih udruženja. Ipak, i pored svih nedostataka „pasivnog kraja“, Kordun je u pogledu populacije tokom postojanja jugoslovenske monarhije uočljivo napredovao. Ogroman porast broja stanovnika, posebno srpske nacionalnosti, biće surovo prekinut genocidnom politikom Nezavisne Države Hrvatske tokom postojanja ove monstruozne tvorevine 1941–1945. godine.`` Nebojša Stambolija: Kordun u Drugom svjetskom ratu (1941-1945) ,,…Jugoslovenske jedinice, slabo opremljene i neorganizovane, ni na području Korduna nisu pružile ozbiljniji otpor nastupajućim neprijateljskim trupama, uglavnom bez otpora predajući oružje i opremu. Jedina veća vojna formacija na ovom području, jedinica koja je gradila utvrđenja na području Slunja, povučena je 30. marta 1941. za Slavonski Brod, gdje joj je bio ratni raspored. Nije se osjećalo ni prisustvo Karlovačkog garnizona, koji je uglavnom okupljao vojne obveznike sa Korduna. Već 10. aprila u garnizonu dolazi do prevrata. Grupa oficira hrvatske nacionalnosti, na čelu sa pukovnikom Ivanom Tomaševićem i potpukovnikom Stjepanom Sertićem, uz pomoć organa Hrvatske seljačke stranke – Seljačke i Građanske zaštite, preuzima komandu i razoružava vojnike srpske i slovenačke nacionalnosti. Novi komandant područja postaje dotadašnji zamjenik komandanta potpukovnik Stjepan Sertić. Politički lider proustaških snaga koje učestvuju u zauzimanju vlasti u gradu bio je dr Ante Nikšić, dotadašnji predsjednik Okružnog suda u Karlovcu. Ukupno su razoružana 183 oficira i 537 vojnika bivše Jugoslovenske vojske, nakon čega su zatvoreni u Hrvatski dom i Domobransku kasarnu, a po dolasku Nijemaca predati njima i otpremljeni u zarobljeništvo u dvije grupe… … Drugi svjetski rat je na prostor Korduna ostavio strahovite posljedice. Velike ljudske i materijalne žrtve koje je podnijelo stanovništvo ove oblasti, prije svega srpske nacionalnosti, po razmjerama je nemjerljivo sa prethodnim periodima u prošlosti ovog područja. Teroristički ustaški pokret je po dolasku na vlast kao jedan od svojih glavnih ciljeva zacrtao fizičko istrebljenje srpskog naroda. U početku, mameći narod raznim perfidnim metodama, u ovoj namjeri su ustaše imale i uspjeha. Ipak, odupirući se istrebljenju, srpsko stanovništvo pruža otpor i diže ustanak. Ovaj ustanak, na početku stihijski i pojedinačan, prerasta u opštenarodni. Značajnu ulogu u organizaciji, na prostoru Korduna i Banije, uzimaju komunisti koji postepeno preuzimaju vođstvo koristeći borbeni potencijal naroda proizišao iz najelementarnijeg samoodbrambenog instinkta. Počevši sa lokalnim odredima od tek nekoliko desetina naoružanih seljaka, Kordunaši kraj rata dočekuju sa divizijom od preko 7.000 boraca koja igra ključnu ulogu u predaji i razoružavanju čitavog njemačkog armijskog korpusa. U pokret otpora, koji je na početku bio gotovo isključivo srpski, od kraja 1943. godine ulaze masovno i hrvatske i muslimanske narodne mase. Stradanje naroda, osim u sistematskim pokoljima, dešavalo se i u zbjegovima prilikom većih ofanziva, od zaraznih bolesti, gladi, teških životnih uslova…`` Dragomir Bondžić: Kordun u socijalističkoj Jugoslaviji (1945-1990) ,,…Tokom prvih mjeseci poslije završetka Drugog svjetskog rata na čitavoj teritoriji Hrvatske nastavljeno je formiranje i učvršćivanje novih „narodnih“ organa vlasti koje je započelo još tokom rata. Pod rukovodstvom i nadzorom Komunističke partije Hrvatske i njenih organa na terenu (oblasnih, okružnih, kotarskih i mjesnih komiteta i osnovnih organizacija-ćelija po mjestima, fabrikama i ustanovama) formirani su po svim mjestima narodni odbori. Više teritorijalne jedinice bili su kotari, okruzi i oblasti. Mjesni narodni odbori na prostoru Korduna su pripadali kotarima Vojnić, Vrginmost i Slunj i okrugu Karlovac. Na tom prostoru, pod Okružnim komitetom KPH Karlovca nalazili su se kotarski komiteti Karlovac, Slunj, Vojnić, Vrginmost i Mjesni komitet Karlovac. Pravni i politički okviri za djelovanje novih područnih organa vlasti davani su kroz stavove i propise viših organa federalne Hrvatske (Vlada od aprila 1945, ZAVNOH koji je krajem jula 1945. prerastao u Sabor), koje je u suštini oblikovao vrh Komunističke partije, odnosno Politbiro CK KPH (po direktivama Politbiroa CK KPJ), a sprovođenje na terenu strogo kontrolisali organi tajne policije OZN-e (Odjeljenje za zaštitu naroda, od 1946. UDB – Uprava državne bezbjednosti). Radi održavanja reda i mira osnivani su organi Narodne milicije, a radi sprovođenja partijske i državne politike na terenu odbori masovnih organizacija: Jedinstvenog narodnooslobodilačkog fronta odnosno Narodnog fronta (JNOF, NF), omladine (SKOJ i USAOH-Ujedinjeni savez antifašističke omladine Hrvatske, kasnije NOH – Narodna omladina Hrvatske), žena (AFŽ-Antifašistički front žena), sindikata i pionira. Sva navedena područna tijela i organi formirani su do ljeta 1945. i na Kordunu… …Međutim, čuvanje tradicija NOR-a i revolucije krajem 80-ih godina 20. vijeka nije moglo da zaustavi, pa ni da uspori, korjenite političke, društvene, ekonomske i istorijske promjene i potrese na unutrašnjoj i spoljnoj sceni. Krajem 80-ih godina jugoslovenski samoupravni socijalistički sistem, vladajuća partija, ekonomija, jedinstvena država su se nalazili u dubokoj krizi. Insistiranje na jugoslovenstvu, bratstvu i jedinstvu, tradicijama NOR-a i revolucije i izgradnji socijalizma je imalo sve manje uporišta u stvarnom unutrašnjepolitičkom životu, a naročito u međunarodnim odnosima. U nastupajućim istorijskim okolnostima Kordun je dijelio sudbinu jugoslovenske države, a Srbi na Kordunu sudbinu srpskog naroda u Hrvatskoj i Jugoslaviji uopšte. Na samom kraju 80-ih i na početku 90-ih godina su se, umesto izlaska iz političke i ekonomske krize, počeli nazirati obrisi novih političkih i međunacionalnih sukoba, umjesto bratstva i jedinstva budile su se stare mržnje i netrpeljivosti, umjesto izgradnje socijalizma, oživjele su rane i sjećanja iz ne tako davno završenog svjetskog rata. U Hrvatskoj i na Kordunu se spremao novi rat.`` Milan Gulić: Kordun u ratu 1991-1995. ,,…U proljeće 1991. godine vrilo je na Kordunu. Početkom marta je i pomirljivi Dmitar Obradović isticao da sa hrvatskim vlastima nema pregovora i saradnje, kao i da Zagreb više ne može računati na lojalnost srpskog stanovništva jer su Srbi „izbačeni“ iz novog hrvatskog Ustava i jer su hrvatski državni simboli neprihvatljivi za Srbe. Isticanje novih hrvatskih obilježja na zgradi Stanice javne sigurnosti u Topuskom dovelo je do velikog protesta na kojem je, uz skidanje sporne table, traženo vanredno zasjedanje SO Vrginmost, vanredni lokalni izbori, a predsjednik Opštine i njegovi saradnici pozvani su na odgovornost. Dva dana i jednu noć (14. i 15. marta 1991. godine) oko 200 ljudi je protestovalo pred zgradom Opštine. Iako je, uz saglasnost Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP), sporna tabla skinuta, okupljeni narod je ostao pred opštinskom zgradom sve dok mu nije obećano da će u toku naredne sedmice biti održano zasjedanje na kojem bi se razmatrala sporna pitanja. Ovaj protest u Vrginmostu bio je samo jedan od pritisaka opozicije iz redova SDS-a na opštinske vlasti predvođene Dmitrom Obradovićem. Uopšte uzevši, radilo se o kulminaciji već više mjeseci zategnute političke situacije u Vrginmostu, koja je proisticala iz sukoba vlasti (birane na listi nekadašnjeg SKH-SDP) i opozicije (SDS) u kojem je opozicija tražila vanredne izbore, smatrajući da vlast nema legitimitet i da je iznevjerila očekivanja Srba… …Zbog svega navedenog ne treba da čudi da je ogromna većina srpskog stanovništva napustila Kordun. Samo malobrojni su ostali. O tome koliko je bio mizeran procenat onih koji su se usudili da dočekaju uspostavu hrvatske vlasti, govori podatak da je na području čitave Opštine Vojnić ostalo 463 ljudi. Preciznije podatke za Vrginmost, Krnjak i Slunj nemamo. Kakvi su bili dometi Oluje i šta je za Kordun značio taj avgust 1995. najbolje se vidjelo po rezultatima popisa stanovništva iz 2001. godine. Radilo se o prvom posljeratnom popisu koji je sprovela Hrvatska kao nezavisna država. Na području nekadašnje Opštine Slunj nastale su tri administrativne jedinice – Grad Slunj i opštine Rakovica i Cetingrad. U Slunju je bilo 6.096 stanovnika, od čega 5.305 Hrvata (87,02%) i 575 Srba (9,43%). U Rakovici je bilo 2.623 stanovnika, od čega 2.387 Hrvata (91%) i 94 Srba (3,58%). U Cetingradu je bilo 2.746 stanovnika, od čega 2.105 Hrvata (76,66%) i 145 Srba (5,28%). Tako je na području Slunja šest godina nakon rata bilo svega 814 Srba od 5.540 prije rata. Osim toga falilo je i oko 2.000 Hrvata. Od nekadašnjih skoro 19.000 stanovnika na tom prostoru, šest godina poslije rata bilo je svega oko 11.500. Opština Vojnić je ostala jedinstvena, a na popisu iz 2001. godine imala je 5.495 stanovnika, od čega 2.747 Srba (49,99%) i 1.980 Hrvata (36,03%). Prema tome, broj Srba na području Vojnića jedva da je prešao trećinu predratnog, iako su oni i dalje bili većina u tom kordunaškom gradiću. Sa druge strane, broj Hrvata na području Vojnića uvećan je 17 puta – sa 116 na 1.980. Ukupno uzevši, od nekadašnjih oko 8.200 stanovnika, Vojnić je spao na nepunih 5.500. Nekadašnja Opština Vrginmost podijeljena je na tri nove opštine – Gvozd, Topusko i Lasinju. U Gvozdu je živjelo 3.779 stanovnika, od čega 2.193 Srba (58,03%) i 1.500 Hrvata (39,69%). U Topuskom je živjelo 3.219 stanovnika, od čega 2.045 Hrvata (63,35%) i 954 Srba (29,64%). U Lasinji je živjelo 1.938 stanovnika, od čega 1.697 Hrvata (87,56%) i 199 Srba (10,27%). Područje Vrginmosta je tako naseljavalo svega oko polovine predratnog stanovništva, sa oko 16.600 broj stanovnika je spao na nepunih 9.000. Broj Srba je bio tek nešto više od četvrtine predratnog broja, od nekadašnjih 11.729 bilo je samo 3.346, dok je broj Hrvata sa 4.043 porastao na 5.242.`` Milana Ljubičić, Vladimir Vuletić: Kordunaši van Korduna - Kordun (n)i ovdje n(i) tamo ,,…U ovom poglavlju bavili smo se analizom (o)sjećanja prognanih Kordunaša u vremenskim odječcima: u prošlosti, sadašnjosti i budućnosti. Naša namjera je bila da zajedno sa našim sagovornicima pokušamo doći do odgovora na pitanje da li, i gdje oni pripadaju. Pošli smo od pretpostavke da naši sagovornici posjeduju određene karakteristike – mentalitet grupe, kreiran u specifičnom istorijskom, geografskom i društvenom kontekstu. Iako je teško dokazati postojanje kolektivnog arhetipa, pogotovo imajući na umu da smo razgovor vodili sa malim brojem sagovornika, ova teza nam je omogućila da razumijemo kako je moguće pomiriti duboki egzistencijalni očaj i paradoksalno, izuzenu životnu snagu. Valja podsjetiti i na to da smo u traganju za odgovorom na pitanje o (ne)pripadanju, otvarali brojne teme. To su: priče o prošlosti u kojima smo tragali kako za sjećanjima tako i za osjećanjima vezanim za život prije rata, za progon i dolazak u novu sredinu, te porodično stradanje. Takođe, bavili smo se analizom tzv. socijalne i emocionalne adaptiranosti prognanika na život u novoj sredini, razgovarajući sa njima o socijalnim kontaktima sa starim prijateljima i sa onima stečenim u novoj sredin, aktivizmu (političkom, građanskom), te osjećanju pripadanja i prihvaćenosti od strane domicilnog stanovništva. Posebno, zanimalo nas je da sa našim sagovornicima otvorimo teme o sjećanjima na Kordun nekad i o Kordunu danas, ne bi li smo dobili odgovor na pitanje da li Kordun živi (i) u Busijama… … Na kraju, ostalo nam je da ukažemo na to da nalazi našeg istraživanja nipošto ne mogu biti generalizirani. Razlog je jasan – uzorak naših sagovornika je veoma mali i čini tek jednu subgrupu prognanika (one koji žive u homogeno prognaničkoj sredini). Odatle, upućujemo poziv za dalje istraživanje ove tematike. Za to imamo najmanje jedan razlog: prognanička populacija, nezavisno od toga što je normativno integrisana, potencijalno je slabo psihološki adaptirana. Neznanje o tome sa kojim problemima se suočavaju, kako ih rješavaju, koje potrebe imaju, konačno nezainteresovanost za to šta imaju kazati, je nedopustivo, pogotovo ukoliko na umu imamo njihovu brojnost.``

Број страна / Повез / Писмо: 1758 / Тврд / Ћирилица Марио Алинеи, професор емеритус Универзитета у Утрехту (1926, Торино), у својој дугогодишњој каријери објавио је преко 50 значајних радова на тему еволутивне лингвистике. Као дугогодишњи сарадник Српске академије наука био је и лични пријатељ академика Павла Ивића. Како сам Алинеи каже, „крајем деведесетих година троје археолога и троје лингвиста, потпуно независно један од другог, поставили су нове теорије порекла индоевропских народа и језика које утврђују аутохтоност и непрекинут континуитет од палеолита“. На основу компаративних анализа археологије, генетике и језика, Алинеи је дошао до закључка да су неолитске технолошке иновације у Подунављу омогућиле нагли демографски раст становништва, а тако и развој језика и културе. Те иновације Алинеи сматра најважнијим мотивационим погоном ширег развоја језика и поставља своју чувену тезу да се аналогно развоју палеолита, мезолита и неолита може поставити модел хронолошког датовања језика. Да ли је било великих сеоба народа? „..Знамо да заправо по традиционалној теорији ИЕ порекло ваља тражити у халколитским културама Каспијско-понтских степа, па морамо претпоставити да трајање процеса језичке диференцијације код Словена није било пуно другачије од трајања истог процеса код других индоевропских група. Е сад, ако пођемо од тих претпоставки, где би се онда налазили Словени током њиховог „одсуства од четири миленијума“, пре но што су се вратили да настане, у новој ери, исте оне украјинске степе у којим су рођени њихови преци, и да се затим прошире на готово пола Европе? Остали су у стању хибернације? Направили су пут око света? У озбиљнијим разматрањима, зар не бисмо морали очекивати да ћемо о томе пронаћи негде археолошке трагове? И коначно, које би конкретне околности довеле до тога да Словени постану највећа демографска заједница у Европи, од тренутка кад су се појавили на сцени, почетком наше ере? Модерна славистика је уложила извесне напоре да уклони барем неке од ових гигантских бесмислица, лоцирајући временски прве трагове претпостављених Прасловена још у скорију праисторију, и претпостављајући да је у новој ери пристигао у Европу „само“ (!) последњи велики талас словенских досељеника. Као што ћемо видети, Трубачов је отишао још даље, уз модел који је, као што сам већ рекао, веома близак, осим у погледу хронологије, моделу теорије континуитета. Словени „су произашли из једног истог племена, али имају три различита имена: Венди, Анти и Словени“. Венди се, помињу већ у II веку нове ере, али без поуздане локације.“ Превод са италијанског: Иван Димитријевић

Zlatni Ključić čitanka za prvi razred osnovnog vaspitanja i obrazovanja,hrabat pocepan,korice zaprljane i iskrzane po rubovima,sa tragovima pisanja. Autor:Mita Mitić. Izdavač:Zavod Za Izdavanje Udžbenika,Novi Sad 1980. Format:23,5cm x 16,5cm. Broj Strana:112 strana,ilustrovana,mek povez,ćirilica.

VOJVODA Simo Popović-MEMOARI Biblioteka SVJEDOČANSTVA CID-Podgorica Biblioteka Svjedocanstva, 2015.godina,II izdanje,veliki format,TVRD povez, 875. strana ⭐️Knjiga je N O V A --------------------------✔️✔️ 0

Autor: Vasa Kazimirović Povez: tvrdi, zlatotisak, obla rikna Format: 16,5 x 24 cm Strana: prva knjiga 620, druga knjiga 662 Pismo: ćirilica k-8

Informacije Kategorije ISTORIJA, SAJAM 2023 Težina 2.5 kg Proizvođač Otvorena knjiga Povez knjige tvrd Pismo latinica Pisac D.S. Mereškovski Izdavač OTVORENA KNJIGA Jezik Srpski Format / Tagovi D.S. Mereškovski Knjiga Knjizara Otvorena knjiga istorija Mereškovski-komplet

Dodatne informacije Izdavač AUGUST CESAREC – ZAGREB Izdanje 1988 Povez TVRDI Stanje Dobro Pisac PLUTARH

Promotivni primerci. Prema novom nastavnom programu. Nekorišćeno.

Knjige su veoma dobro o;uvane. Knjiga 1.Sarajevo i njegova okolina od najstarijih vremena do austrougarske okupacije Knjiga 2.Prilozi za istoriju Sarajeva Knjiga 3.Prilozi za istoriju Bosne i Hercegovine i jugoslovenskih naroda

Đorđi Delčev, Darinka Januševa, BUKVAR 1: ZA UČENjE ŠTAMPANIH SLOVA I ČITANjE + BUKVAR 2: ZA UČENjE PISANIH SLOVA I PISANjE + PRVA ČITANKA + UPUTSTVO ZA KORIŠĆENjE BUKVARA 1 I 2 I PRVE ČITANKE, Izdavačko preduzeće „Prosvetno delo“, Skoplje, 1973. / Ѓорѓи Делчев, Даринка Јанушева, БУКВАР 1: ЗА ИЗУЧУВАЊЕ НА ПЕЧАТНИТЕ БУКВИ И ЧИТАЊЕТО + БУКВАР 2: ЗА ИЗУЧУВАЊЕ НА РУКОПИСНИТЕ БУКВИ И ПИШУВАЊЕТО + ПРВА ЧИТАНКА + УПАТСТВО ЗА КОРИСТЕЊЕ НА БУКВАРОТ 1, БУКВАРОТ 2 И ПРВАТА ЧИТАНКА, Издавачко претпријатие „Просветно дело“, Скопје, 1973. Originalni meki kartonski povezi. Odlična očuvanost celog kompleta, praktično nekorišćeni, bez oštećenja. Primerci sa rukopisnom posvetom jednog od autora na „Bukvaru 1“ i „Uputstvu“. Jezik makedonski, ćirilica, 47 + 55 + 75 str. Štampa: „Goce Delčev“ Skoplje. Ilustracije: Mladen Tunić (Туниќ), Aleksandar Kaevski, Aleksandar Cvetkoski. Veoma retko, i posebno, i kao komplet, i zbog rukopisne posvete autora. NAPOMENA: U pitanju je prvo izdanje ovog kompleta. Prodaje se isključivo kao komplet.

Publisher: Paul Hamlyn,London,New York,Sydney,Toronto Used - Very Good. IV, 144 pages, 29cm. Introduction by author, further reading list, acknowledgements and index. Hardcover with wraps. Owner`s signature

Adolph Leo Oppenheim, Ancient Mesopotamia, Portrait of a Dead Civilization Summary: `This splendid work of scholarship, sums up with economy and power all that the written record so far deciphered has to tell about the ancient and complementary civilizations of Babylon and Assyria.`--Edward B. Garside, New York Times Book Review Ancient Mesopotamia Publisher: University of Chicago Press, 1977 Softcover. Used. This Book is in Good Condition. Owner`s signature. Paperback. 445 pp, 20cm

ADAMOVA OPORUKA – SMELOST I PUSTOLOVINA OTKRIĆA AUTOR: PAUL HERRMANN IZDAVAČ: NOVINSKO IZDAVAČKO PREDUZEĆE, ZAGREB GODINA IZDANJA: 1961. GOD. ZAŠTITNOI OMOT TVRDE KORICE LATINICA BROJ STRANA: 480STR. ILUSTROVANO STANJE ODLIČNO 5- TROŠKOVE SLANJA SNOSI KUPAC LIČNO PREUZIMANJE MOGUĆE U CENTRU BEOGRADA P3

SABRANA DELA ĐURE JAKŠIĆA u šest knjiga, svaka knjiga format 14,5 x 24,5 cm, tvrde korice, izdavač Slovo ljubve, Beograd, 1978. Prvih pet knjiga priredio je, predgovor i napomene napisao Dušan Ivanić: I knjiga PESME (strana 498), II knjiga DRAME (strana 677), III knjiga PRIPOVETKE 1 (strana 427) i PRIPOVETKE 2 (strana 471), V knjiga PREPISKA (strana 671). VI knjigu pod naslovom SLIKARSTVO (strana 200 + reprodukcije 115 kataloških jedinica) priredili su Nikola Kusovac, Miodrag Jovanović i Gradimir Petrović). Sem starosti i stajanja u polici, sve knjige su veoma malo korišćene, a unutrašnje stranice čiste, bez mrlja i bez podvlačenja redova. Ne korespondiram SMS porukama. Ne prodajem knjige kupcima sa Kosova. Cena je za komplet sa poštarinom

Horst Ueberhorst: GESCHICHTE DER LEIBESÜBUNGEN (Istorija fizičkog vaspitanja), Prvo izdanje, Verlag Bartels und Wernitz, Berlin, Band 1, 1972, strana 263, ISBN 3-87039-928-7; Band 2, 1978, strana 347, ISBN 3-87039-996-1; Band 3,Teilband 1, 1980, strana 622 ; Band 3, teilband 2, 1982, od 623-1144; Band 4, 1972, strana 234, ISBN 3-87039-946-5; Band 5, 1976, strana 445, ISBN 3-87039-980-5. Kapitalno delo o istoriji i razvoju fizičkog vaspitanja, fizičke kulture, sporta i pojedinačnih i grupnih sportova od praistorije do dvadesetog veka u svetu i Evropi. Knjiga 5 ima tekst o istorije sporta i fizičke kulture u Jugoslaviji kojeg je napisao profesor Drago Stepišnik (str. 347-368). Sve knjige su na nemačkom jeziku, formata 17 x 24 cm, sa kožnim povezom, ilustrovane crno-belim fotografijama, tabelama, i pod redakcijom profesora Horsta Ueberhorsta sa Rur Univerziteta u Bohumu. Tom 5 ima na nekoliko strana podvučenih redove hemijskom olovkom. Sve knjige imaju potpis i pečat vlasnika. Ne korespondiram SMS porukama. Ne prodajem knjige kupcima sa Kosova i ne šaljem u inostranstvo. Cena je za komplet (6 knjiga) sa poštarinom.

Alfred Kuhn (redakcija i grafički urednik): HEIMATBUCH DER STADT WEIßKIRCHEN IM BANAT, Salzburg, 1980, na nemačkom jeziku, format 17 x 24 cm, strana 668, kožni povez, zaštitni omot, ilustrovano crno-belim i kolor fotografijama (78) i crtežima (6). Knjiga je gotovo kao nova, bez podvlačenja redova i čistih stranica. Kao dodatak knjizi odštampan je plan Bele Crkve u formatu 58 x 58 cm, koji je uradio inž Karl M. Šab. Ova, prva ozbiljnija posleratna monografija o Beloj Crkvi (ZAVIČAJNA KNJIGA GRADA BELE CRKVE U BANATU), plod je sakupljačkog rada grupe pojedinaca okupljenih oko Alfreda Kuna, ranijeg belocrkvanskog štampara, koji je autor i većine tekstova, i ona pokušava da prezentuje istoriju Bele Crkve od praistorije do 2. oktobra 1944. godine, do organizovanog iseljavanja Nemaca i evakuacije najvećeg dela nemačkog stanovništva iz Bele Crkve. Knjiga je podeljena na 16 segmenata i obuhvata gotovo sve relevantno za istoriju i razvoj grada, posmatrano isključivo kroz prizmu uticaja, rada i aktivnosti nemačkog stanovništva. Sem Alfreda Kuna, kao autori tekstova pojavljuju se još i Robert Rohr, Othmar Jost, Jozef Sepp Marter, inž Jozef Kuhn, Johan Bolbecher, Keti Fušing, Jozef Andreas Kauer, Jozef Beer...Obrađeni su : religijski i verski život, škole, školstvo i obrazovne institucije, društveni život (sva nemačka društva), muzički život, privredni život, zanatstvo i trgovina, poljoprivreda, vinogradarstvo, kuće, ukućani i stanovnici po ulicama, karneval i fašanke, politički i socijalni život, hapšenja nemačkog stanovništva i smeštanje u logorima komunista i partizana na osnovu priča i sećanja, popisi streljanih Nemaca na osnovu izjava svedoka i pisama. Završni deo monografije nosi naslov „Sećanja na mali Beli grad“ (personifikacija, romana Maria Eugenia dela Gracie) i govori o životu belocrkvanskih Nemaca po odlasku iz Bele Crkve u raznim delovima Evrope i sveta. Knjiga ima geografski i imenski registar radi lakšeg snalaženja u tekstu. Ilustrativni materijal za ovu knjigu korišćen je najviše iz Arhiva Belocrkvana (tada u Vernbergu), privatnih zbirki, Gradske i univerzitetske biblioteke u Frankfurtu na Majni, nacionalne biblioteke u Beču, Dvorskog arhiva i Ratnog arhiva u Beču, kao i Instituta za dunavske Švabe u Štutgartu. Zavičajno udruženje Belocrkvana sa sedištem u Salzburgu i Zavičajni muzej Belocrkvana u Traunu, kao izdavači, koji su ugašeni u međuvremenu, ostavili su potomstvu vredno delo o Beloj Crkvi, a u vreme izlaska iz štampe pomenuta monografija bila je jedna od najskupljih na nemačkom i austrijskom knjiškom tržištu. Knjiga predstavlja svojevrsni raritet za sve istraživače nemačke kulture u Vojvodini, posebno u Beloj Crkvi. Ne korespondiram SMS porukama. Ne prodajem knjigu kupcima sa Kosova i ne šaljem u inostranstvo. Cena je sa poštarinom.

Josef Andreas Kauer: BILDBAND zum Heimatbuch der Stadt WEIßKIRCHEN IM BANAT (Eine Dokumentation in 1500 Abbildungen nach Originalfotografien, Plänen und Urkunden), Salzburg, 1985; format 18 x 25 cm; strana 552; kožni povez sa zaštitnim omotom; tvrde korice; kunstdruk; novo i nekorišćeno. Knjiga je čistih stranica, bez mrlja i bez podvlačenja redova. Ilustrovana istorija grada Bele Crkve u Banatu na nemačkom jeziku prema tumačenju dunavsko-švapske istoriografije. Fotografija kao dokument o prisustvu Nemaca u ovom gradu. Pored porodičnih, pojedinačnih i grupnih portreta, knjiga sadrži i delove starih planova i karata grada Bele Crkve. Ova knjiga predstavlja značajan ilustrativni izvor za sve koji se bave istorijom Švaba u Vojvodini, odnosno Banata i Bele Crkve. Rekonstrukcija istorije Švaba u Beloj Crkvi moguća je jedino uz osvrt na povesnicu drugih naroda, uzimajući u obzir konkretne okolnosti banatske istorije. Autor ove ilustrovane monografije je pristupio obradi belocrkvanske istorije konsultujući njemu dostupnu literaturu koja osvetljava život i delatnost Švaba u Beloj Crkvi koji su, po njemu, najviše uticali na dalji tok i razvoj grada u XVIII i XIX veku. Cilj ove knjige bio je, takođe, da pokaže i prikaže kako nemački etnost u belocrkvanskoj sredini ima velike zasluge i na polju društva i kulture , ali bez kritičkog preispitivanja kulturne baštine ostalih naroda i narodnosti. Prelomna faza u istoriji nemačkog naciona u Beloj Crkvi nastala je 1944. godine. Među 1500 priloženih fotografija, od kojih su neke rariteti prvog ranga, nalaze se i fotografije delatnosti domaćih Nemaca za vreme nacističkog perioda (1941-1944), kao i fotografije o aktivnostima članova Švapsko-nemačkog Kulturbunda. Knjigu šaljem po uplati. Ne korespondiram SMS porukama i ne šaljem knjige na Kosovo i u inostranstvo. Cena knjige je sa poštarinom.