Ivo Andrić je, po mišljenju mnogih, naš najznačajniji pisac 20. veka. U njegovim pripovetkama obrađene su teme iz prošlosti, o ljudima i sudbinama sa našeg tla. Njegove slike nisu samo realistički prikazi određene epohe, već se gotovo svi njegovi likovi uzdižu izvan životnog kruga u koje ih pisac smešta i dobijaju opšti značaj za čoveka. U njegovom delu, pored Bosne iz turskog, austrijskog i piščevog savremenog doba, dominatna su psihološka sagledavanja čovekovih emotivnih stanja, u čemu je Andrić bio nenadmašan. Ivo Andrić dobio je Nobelovu nagradu za književnost 1961. godine za kompletno književno delo o istoriji jednog naroda. U ovom izboru nalaze se sledeće pripovetke: Kula, U zavadi sa svetom, Mila i Prelac, Deca, Prozor, Knjiga, Aska i vuk, Mustafa Madžar, Priča o vezirovom slonu, Most na žepi, Smrt u Sinanovoj tekiji, Anikina vremena, Mara Milosnica, Put Alije Đerzeleza, Priča o Kmetu Simanu.

U dve knjige, iz odabranih dela S. M. Ljubise knjiga 2 i 3 Napisi Izdavac - Obod, Cetinje Godina - 1979. Knjige u dobrom stanju,bez podvlacenja ili ostecenja,bez ispisane posvete,tvrd povez,sa omotnicama u dobrom stanju,format 20 cm,259 + 258 str. (47)

U ovoj knjizi Stevan Sremac nas na zanimljiv način upoznaje sa istorijom pravoslavlja. Povez: tvrd Broj strana: 96 Pismo: ćirilica Format: 31 cm Godina izdanja: 2009. Izdavač: JRJ

Knjiga je dobro očuvana. ,,Knjiga kratkih priča IZVAN KORIDORA, najbolja kratka priča, 2010 predstavljena je u okviru festivala ODAKLE ZOVEM, PODGORICA, 2010. Priče koje su objavljene u knjizi izabrane su po konkursu VRANAC - najbolja kratka priča 2010. Konkurs je raspisala knjižara “Karver” pod pokroviteljstvom 13. jul – Plantaže AD. Od 1600 priča pristiglih iz regiona na crnogorskom, bosanskom, hrvatskom i srpskom jeziku, 1250 priča je po propozicijama konkursa ocjenjivao stručni žiri (Enver Kazaz, Teofil Pančić i Božo Koprivica). Trideset izabranih priča su: Ana Karenjina putuje vozom, Mladen Šljivović, Aprikot pudl, veliki, Vladimir Basić, Čeprkanje, Raša Kominac Radoslav, Čiji je rat bio strašniji, Hrustić Fuad, Dagon, bog Srba, Dejan Ognjanović, Duh u boci, Franjo Janeš Dvadeset kuna, Vjeran Kovljanić, Guskin polet, Marko Dejanović, Iza nema ničeg, Vedran Lopandić, Kad nestane cigara, Branko Dedić, Karta, Milan Marinković, Klub ljubitelja ružnih navika, Pavle Zelić, Ledina, Nastasimir Miško Franović, Lopov, Jelena Štetić, Minimum zajedničkih interesa, Almir Alić, Mrtve ribe plivaju na leđima, Josip Mlakić, На ћирилици, Jasna Žmak, Na granici, Lana Bastašić, Na istočnom horizontu, Lana Bastašić, Oni to tako divno rade u velikim ljubavnim romanima, Ilija Đurović, Ono nešto, Aljoša Ljubojević, Partija šaha, Veljko Bosnić, Picigin ili obrnuto, Damir Ocvirk, Piter je bio u pravu, Ivan Jovanović, Rastu li u raju patlidžani i one paprike roge, Amir Alagić, Spid, Ksenija Kušec, Stereo tipovi, Damir Šabotić, Sukob civilizacija, Edin Sarač, U ime ruže, Dudić Ilijaz i U noći tri dame, Radmila Ercegovac.

Korice malo iskrzane na vrhu rikne i reparirane, unutra veoma dobro očuvano, bez pisanja, pečata, podvlačenja. Autor - osoba Uroševiḱ, Vlada Naslov Noćni fijaker / Vlada Urošević ; [preveo s makedonskog Tomislav Stojanović] Vrsta građe kratka proza Jezik srpski Godina [1975] Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Radnički univerzitet `Radivoj Ćirpanov`, [1975] (Bački Petrovac : Kultura) Fizički opis 182 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Stojanović, Tomislav Zbirka Kairos. Proza (Plast. sa omotom) Napomene Prevod dela: Noќniot pajton / Vlada Uroševiќ. Vlada Urošević (1934, Skoplje), pesnik, prozni autor, kritičar, esejista, antologičar, prevodilac. Član Makedonske akademije nauka i umetnosti, Evropske pesničke akademije (Luksemburg) i Slovenske akademije književnosti i umetnosti (Varna); spoljni član SANU (Beograd) i dopisni član akademije „Malarme“ (Pariz). Kao redovni profesor Filološkog fakulteta „Blaže Koneski“ u Skoplju držao je kurseve iz istorije evropske književnosti devetnaestog i dvadesetog veka. Objavio je desetak zbirki poezije, kao i više dela iz drugih žanrova: pet knjiga priča, šest romana, sedam knjiga kritika i eseja, dve knjige putopisa, dve knjige iz oblasti slikarstva, desetak antologija. Značajnija dela: zbirke pesama Letnja kiša (1967), Hipnopolis (1986), Panična planeta (1989), Tajno zlato (2016); romani Divlja liga (2000) Zmajeva nevesta (2008), Madžun (2018); kratke priče Znaci (1969), mikropriče Sedma strana kocke (2010); kritike i eseji Suvremenici (Vrsnici, 1971), Astrolab (2000); putopisni zapisi Priče iz Pariza (1997). Jedini je makedonski pesnik koji je dobio tri puta Nagradu „Braća Miladinovci“ za najbolju pesničku knjigu na Struškim večerima poezije. Osim više domaćih, nosilac je i nekoliko inostranih priznanja: Nagrade izdavačke kuće „Nolit“ (Beograd), Nagrade „Halide Edip Adivar“ turskog PEN centra, nagrade „Veliko leteće pero“ na međunarodnom pesničkom festivalu Slovenski zagrljaj (Varna), Zlatni vitez (Rusija)... Preveo je većinu velikih francuskih pesnika devetnaestog i dvadesetog veka na makedonski jezik. MG54 (L)

Autor - osoba Đukanov, Đura, 1956-2000 Naslov Luda pali sveće : pripovetke / Đura Đukanov Vrsta građe kratka proza Jezik srpski Godina 1988 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Matica srpska, 1988 (Novi Sad : Budućnost) Fizički opis 137 str. ; 20 cm Zbirka ǂBiblioteka ǂ`Danas` (broš.) Napomene Tiraž 1.000 Slika autora i beleška o autoru na presavitku korica. Otud je spiritus movens apsolutno svih Đukanovljevih junaka zapisan u rečenici: „Ćaranćul je mrtav. Bolje on nego ja.“ Ona je paradoksalno mesto priznanja opšteg posrnuća koje susreće elementarnu ljudsku nadu: pripovedač koji izgovara navedeno svet vidi kao odvratnu kaljugu i ništa više od nje, ali mu se u tom i takvom svetu i dalje živi. Srđan Srdić Đura Đukanov (1956–2000) bio je srpski pripovedač i dramski pisac. Kao rođeni Mokrinčanin, jedan je od najznačajnijih predstavnika banatske proze dvadesetog veka. Pored Mokrina, živeo je u Vršcu i Novom Sadu. Objavio je sledeće knjige: Đavolska snevačina (1979), Domaći Sapun (1982), Slatkovodna Neman (1985), Luda pali sveće (1988), Voz Svetog Petra (1990), Dnevnik Vilijama Vilsona (1997) i Dvogled bez stakala (2000, posthumno objavljeno). MG56 (L)

Pripovetke-ivo Andric izdaje mladost tvrdi povez,156 strana odlicno ocuvano iznutra pecat biblioteke.Ovo izdanje nemate nigde u pondui osim ovde.Iz Licne privatne kolekcije. !!!KNJIGA RETKOST!!!

BEZ JEZIKA - Vladimir Galaktionovič KorolJenko Pripovetka / Matica Srpska - Novi Sad, 1948 g. / s ruskog preveo Živojin Boškov V Galaktionovič Koroljenko, bio je ruski pisac, novinar, akivista za ljudska prava i humanista ukrajinsko - poljskog porekla. Brojne su priče koje je napisao povodom njegovog izgnanstva u Sibir. 1853-1921/Ukrajina obrazovanje Državni tehnološki Univerzitet Sankt Peterburg broširano, format: 12,5x17cm, strana: 210

Autor: J. A. Gobineau Izdavač: `Globus`, Zagreb Broj strana: 261 Pismo: Latinica Povez: Tvrd Format: 20cm Žozef Artur de Gobino (franc. Joseph Arthur comte de Gobineau; 14. jul 1816 – 1882) je bio francuski diplomata, filozof i sociolog i osnivač rasizma. Pokušavao je da dokaže da su pojedine rase značajno različite jedna od druge ne samo telesno, već i duhovno i da njihovim mešanjima nastaju padovi u razvoju. Prema njegovom shvatanju, bela rasa je superiornija u odnosu na druge zbog svoje inteligencije, kulture, moralnih načela i snage volje. Najpoznatije delo mu je „Esej o nejednakosti ljudskih vrsta“. Njegove misli su koristili u praksi pripadnici aparthejda i nacisti. Azijske novele je zbirka novela koja je objavljena 1876. i kasnije doživela mnoga izdanja. Pod pojmom `azijske` se ovde podrazumevaju orijentalne, posebno persijske novele čija se radnja odvija na Kavkazu, u Persiji, Azerbejdžanu i Avganistanu. Gobineau je od 1854. do 1863. bio prvi sekretar francuskog ministarstva u Persiji, i uistinu mu je uspelo da se integriše u zemlji jako različitoj od zemlje porekla (Francuske). U zbirci nailazimo i na rasne ideje, koje je autor već pre iznio u svojim esejima o rasnoj nejednakosti. Tvrd povez. Korice knjige su ponegde oguljene pri vrhu, unutrašnjost u odličnom stanju. Na srednjoj slici prikazan sadržaj.

Odlicno ocuvana G2 Izabrane priče najznačajnijeg savremenog norveškog pisca u kojima se jezički precizno, psihološki iznijansirano i izrazitim pripovedačkim umećem predočavaju slike i događaji iz svakodnevnog života, pri čemu se granica između svakodnevice i fantastike svakodnevno pomera.

Orasio Kiroga Priče o ljubavi ludosti i smrti Tvrdi povez Biblioteka Hispanika Priče o ljubavi, ludilu i smrti, zbirka je sugestivnog naslova kojim je Orasio Kiroga objedinio i tematski povezao, u većoj ili manjoj meri, petnaest priča nastalih u periodu od 1908. do 1914. godine. U ovim pripovetkama Kiroga uspeva da pronađe ravnotežu između onoga što svojom književnošću želi da kaže i načina na koji će to izraziti. Za sobom ostavlja opčinjenost modernizmom, ne odbacuje, ali potiskuje u drugi plan, upliv Edgara Poa i Gija de Mopasana, otvarajući se ka uticaju kreolizma i lokalne kulture. Lajtmotiv koji se proteže kroz čitavu zbirku jeste smrt koju pokatkad izazovu bolest, ludilo ili ljubav, a još češće čovekova nemoć pred silama prirode. Međutim, prikazana smrt nikad nije prirodna, već tragična, neočekivana i neizbežna, koliko god se žrtva borila da joj se odupre. Nijedan od protagonista nije pošteđen neminovnosti smrti ili neprestane opasnosti od nje, bilo da je čovek, životinja, čak i stvar.

Alis Monro Pogled sa Edinburške stene Tvrdi povez Ove pripovetke su pisane na tragu života njenih predaka u Škotskoj, o čemu sama autorka svedoči: “Sav ovaj materijal sam slagala godinama, a on je, neprimetno, tu i tamo, počeo da se poprima oblik pripovedaka. Neki njihovi junaci su mi se obraćali vlastitim rečima, dok je druge stvorila situacija u kojoj su se nalazili. Pomešale su se njihove i moje reči u neobičnom postupku obnavljanja njihovih života, u datim okolnostima, onoliko verno koliko je moguće, kada su u pitanju naše predstave o prošlosti. Nadahnuće za njih sam crpela iz ličnog materijala, ali sam s tim materijalom mogla da činim šta god sam htela. Jer je glavno bilo da iz toga napišem pripovetku.

Izdavač: Gramatik, Beograd Biblioteka Aleksandrija Prevod: Nikola Kršić Povez: tvrd sa omotom Broj strana: 219 Kratka posveta, omotnica sa obrisima presavijanja, sama knjiga odlično očuvana. U sedam kratkih priča Milan Kundera uklanja iz ljubavi i seksa ozbiljnost, u koju su obično prerušeni. Situacije se razvijaju iz nesporazuma ili iz umeća obmane i pretvaranja, na kojima se zasniva erotska igra. Ali obmana, koja počinje kao šala, kasnije otkriva da samoobmana upravlja svakim aspektom života. Tako se u igri auto-stopa dvoje ljubavnika pretvaraju da se ne poznaju i postepeno shvataju da su zaista jedno drugom stranci. Tako jedan učitelj u češkom gradiću glumi pobožnost da bi zaveo pobožnu devojku, a zatim je odbaci i čezne za Bogom. A u jednoj priči veoma vešt obmanjivač neprestano se šali s ljudima, ali oni su toliko lakoverni da gubi kontrolu nad situacijom. Kunderine ljubavne priče nisu samo zabavne, one istovremeno otkrivaju često brutalne i poražavajuće istine ljubavnog iskustva. (K-154)

ALKARSKI DAN Radomir Smiljanić nolit 1964 mek povez, strana 227 stanje vrlo dobro, bez nedostataka

Autor - osoba Matavulj, Simo, 1852-1908 = Matavulj, Simo, 1852-1908 Naslov Beogradske priče / Simo Matavulj ; [izbor Vidosav Stevanović] Vrsta građe roman Jezik srpski Godina 1977 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Rad, 1977 Fizički opis 201 str. ; 18 cm Drugi autori - osoba Stevanović, Vidosav, 1942- = Stevanović, Vidosav, 1942- Zbirka Reč i misao. ǂkolo ǂ13 ; 301 Predmetne odrednice Matavulj, Simo, 1852-1908 -- `Bakonja fra Brne` Simo Matavulj (Šibenik, 12. septembar 1852 – Beograd, 20. februar 1908) bio je srpski pisac iz Dalmacije i prvi predsednik Udruženja književnika Srbije. Matavulj pripada epohi realizma a njegova najpoznatija dela su roman Bakonja fra Brne i pripovetka Pilipenda. Najvažnija dela Romani: Bakonja fra Brne (1892), Uskok (1893); Zbirke pripovedaka: Sa Jadrana (1891), Primorska obličja(1893), S mora i planine(1901), Nemirne duše(1908), Iz primorskog života(1890), Iz Crne Gore i Primorja(1880,1889); Od pojedinačnih pripovedaka izdvajaju se: Povareta, Pilipenda, Pošljednji vitezovi i Oškotac i Bila, Sveta osveta, Novo oružje; Biografija Simo Matavulj je rođen u Šibeniku 12. septembra (31. avgusta po julijanskom kalendaru) 1852. godine. Bio je jedan od petoro dece šibenskog trgovca Stevana Matavulja i Simeune Matavulj (rođene Triva). U Šibeniku je završio osnovnu školu na italijanskom i srpskom jeziku, kao i nižu gimnaziju. Zatim odlazi u manastir Krupu kod svoga strica, igumana Serafima, ali, izgubivši volju za manastirskim životom, odlazi u zadarsku učiteljsku školu, koju završava 1871. godine. Do prelaza u Crnu Goru, 1881, on je učitelj u raznim dalmatinskim selima i nastavnik Srpske pomorske zakladne škole u Srbini kod Herceg Novog. U Crnoj Gori je bio nastavnik gimnazije, nadzornik škola, urednik službenih novina i nastavnik kneževe dece. Putovao je u Milano i Pariz kao vođa jedne grupe crnogorskih mladića koji su odlazili na školovanje. Tom prilikom je u Parizu ostao nekoliko meseci. U Srbiju prelazi 1887. godine (najpre u Zaječar, a potom u Beograd), gde radi kao nastavnik gimnazije i činovnik presbiroa. U Crnu Goru odlazi još jedanput da bi bio učitelj kneževima Danilu i Mirku, ali se ubrzo vraća u Srbiju. Bio je oženjen Milicom nastavnicom beogradske Više ženske škole. Supruga je umrla marta 1893. godine, u prvoj godini njihovog, kako se govorilo „srećnog braka“. Umro je neutešni Simo u Beogradu 20. februara (8. februara po julijanskom kalendaru) 1908. godine. Bio je redovni član Srpske kraljevske akademije od 30. januara 1904. Književni rad Matavulj se u književnosti prvi put javlja na Cetinju u službenim crnogorskim novinama sa jednom istorijskom pričom, koju je napisao povodom veridbe kneza Petra Karađorđevića sa kneginjom Zorkom, a na podsticaj i prema kazivanju samoga kneza Nikole. Zatim je prešao na originalno stvaranje i do smrti radio vrlo živo na pripoveci i romanu. Napisao je oko sedamdeset pripovedaka i novela, mahom objavljenih u zasebnim zbirkama, kao: „Iz Crne Gore i Primorja“, „Iz primorskog života“, „Iz beogradskog života“, „Iz raznijeh krajeva“, „S mora i s planine“, „Sa Jadrana“, „Primorska obličja“, „Beogradske priče“, „Život i nemirne duše“, pored još nekoliko pripovedaka objavljenih u posebnim izdanjima. Napisao je i dva romana: „Uskok“ i „Bakonja fra Brne“. Pored toga, Matavulj je ostavio i nekoliko svezaka putopisa, uspomena i književnih članaka razne sadržine („Boka i Bokelji“, „Deset godina u Mavritaniji“ itd.). Najznačajnije mu je delo iz te oblasti „Bilješke jednog pisca“, vrsta autobiografije, pisana živim, plastičnim stilom i pronicljivim posmatračkim darom. Matavulj je još napisao i dve drame: „Zavjet“ i „Na slavi“, prva sa predmetom iz dubrovačkog, a druga iz beogradskog života. On je i prevodio sa stranih jezika, najviše sa francuskog: „Na vodi“ od Mopasana, „San“ od Zole, „Pučanin kao vlastelin“ i „Mizantrop“ od Molijera, „Zimske priče“ od Vogiea. Po prirodi trezven i oprezan duh, Matavulj je počeo da piše tek u zrelijim godinama. On je postupno ali energično izgrađivao svoj talenat, trudeći se da nedostatke svoga uskog školovanja nadoknadi ličnim usavršavanjem. On čita ne samo francuske i italijanske književnike već i naučnike i mislioce. Pored velikog književnog obrazovanja, kojim je nadmašio sve ranije pripovedače, on stiče i široko poznavanje istorije i filozofije. Ukoliko se više širio vidik njegova saznanja i njegovo životno iskustvo, utoliko je puštao maha svome talentu. U svoje vreme, Matavulj je bio jedan od najobrazovanijih i „najevropskijih“ srpskih pisaca. Do Matavulja, naši pisci se razvijaju poglavito pod uticajem ruske, nemačke i mađarske književnosti; od njega počinje i sasvim prevlađuje romanski uticaj, naročito francuski. Matavulj je najviše čitao i prevodio francuske realiste i naturaliste; na njihovim delima je razvio ukus i učio veštinu pisanja. Naročito je voleo i čitao Zolu i Gija de Mopasana, i po njihovim uzorima počeo i sam pisati. On je od francuskih naturalista naučio da oštro, objektivno i savesno posmatra život i potom unosi u delo, U svojim „Bilješkama“ on to izrično veli i objašnjava kako on shvata francuski književni realizam, koji se ne sastoji u grubom kopiranju života, već je piscu dozvoljeno da preinači detalje i skladno poveže prema višem umetničkom cilju u granicama stvarnosti. Do njega, naši se pisci nikada nisu sasvim otrgli od romantičarskih sklonosti; tek je Matavulj potpun i čist realista. On je u pripoveci dosledno sproveo ideje evropskog književnog realizma, trudeći se da hladno i objektivno opisuje život, bez uzbuđenja i tendencija, uvek na osnovi obrazaca iz stvarnog života. Tako je Matavulj stvorio najbogatiju i najraznovrsniju galeriju nacionalnih tipova, oštro i tačno izvajanih prema životu. Dok su ostali srpski pripovedači prikazivali život samo u uskom vidiku svoga kraja, Matavulj opisuje razne srpske krajeve i ljude iz raznih društvenih slojeva. On opisuje Dalmaciju kao i Crnu Goru i Beograd, seljake i mornare kao i građane i intelektualce. Najbolja su mu dela „Uskok“ i „Bakonja fra Brne“. U prvom slika patrijarhalni moral i viteštvo gorštaka iz crnogorskog krša, a u drugom primorske seljake i franjevce jednog katoličkog manastira iz Primorja, na osnovi ličnih utisaka i uspomena iz svoga đakovanja u manastiru. „Bakonja fra Brne“ je pisan vedrim i dobrodušnim humorom, sa diskretnom podrugljivošću prema svetim ljudima, no bez sarkazma i tendencija, slično postupku Anatola Fransa, čija je dela cenio i koga je i lično poznavao. To je njegovo najbolje delo, prepuno humora, živopisnosti i pronicljive psihologije. To je, ujedno, i jedan od najboljih romana srpske književnosti. Najpoznatija njegova pripovetka je „Pilipenda“, koja opisuje unijaćenje Srba iz Petrovog polja u Dalmaciji. Matavulj se odlikuje oštrim i trezvenim posmatranjem života, sposobnošću da zapazi i odabere karakteristike lica i situacija, da to kaže zanimljivo, neusiljeno i jednostavno. On ne izmišlja ni fabulu ni epizode, niti ih razvija prema sopstvenim afektima i raspoloženjima. Lica i događaje traži u životu, upravo u spoljnom životu, u onome što je dostupno čulnim opažanjima, i događaje razvija u granicama životnih mogućnosti. On je od francuskih naturalista primio ono što se moglo tehnički savladati i primiti razumom, ali kod njega nema ni Zoline tragike ni Mopasanova artizma. Zbog toga u njegovim novelama nema poezije i dubljeg i složenijeg unutrašnjeg života, nema pravog umetničkog sklada u celinama. Njegovim delima oskudeva mašta i lirizam. Te svoje nedostatke, koji su mu smetali da postane pisac šire publike, nadoknadio je svojim velikim književnim obrazovanjem, koje ga je učinilo popularnim kod književno obrazovane publike. Djela Noć uoči Ivanje, Zadar, 1873. Naši prosjaci, Zadar, 1881. Iz Crne Gore i Primorja I, Novi Sad, 1888. Iz Crne Gore i Primorja II, Cetinje, 1889. Novo oružje, Beograd, 1890. Iz primorskog života, Zagreb, 1890. Sa Jadrana, Beograd, 1891. Iz beogradskog života, Beograd, 1891. Bakonja fra-Brne, Beograd, 1892. Uskok, Beograd, 1893. Iz raznijeh krajeva, Mostar, 1893. Boka i Bokelji, Novi Sad, 1893. Primorska obličja, Novi Sad, 1899. Deset godina u Mavritaniji, Beograd, 1899. Tri pripovetke, Mostar, 1899. Na pragu drugog života, Sremski Karlovci, 1899. S mora i planine, Novi Sad, 1901. Beogradske priče, Beograde, 1902. Pošljednji vitezovi i Svrzimantija, Mostar, 1903. Život, Beograd 1904. Na slavi, Beograd, 1904. Zavjet / Zavet Beograd, 1904. Car Duklijan, Mostar, 1906. Nemirne duše, Beograd, 1908. Bilješke jednoga pisca, Beograd, 1923. Golub Dobrašinović MG135 (N)

A Book of shorter stories Longman Simplified english series Mek povez, format: 12x18,5 cm, 118 strana, ilustrovano, latinica. Korice kao na slikama. Unutra veoma dobra. Potpis na drugoj strani i na par strana tragovi redji olovke. KOmpaktna. 090124 ktj-56

Najlepše priče Radoslava Bratića PROSVETA Beograd 2003. Broširani povez sa klapnama, format: 13x20 cm, 246 strana, cirilica. Korice kao na slkama. Unutra odlicna. Nema tragova pisanja. Kompaktna. 120124 ktj-56

Crvene cipelice - Milan Gojkov 137 str. Iz 1987. god. Odlično očuvana knjiga. Sadržaj je na dodatnim slikama. Ovo je jedini primerak na sajtu na dan postavljanja! Ako Vas nešto zanima, blagoizvolite poslati poruku. POGLEDAJTE I OSTALE predmete KOJE PRODAJEM POPUST NA VIŠE KUPLJENIH PREDMETA, PITAJTE! KLIKNITE NA LINK http://www.kupindo.com/Clan/zambezi/SpisakPredmeta ------------------------------ 25022021

Odlicno ocuvano.. Svjetlost-Sarajevo, Mladost-Zagreb, 1977. Tvrd povez, zlatotisak Kuća na osami (1976) je Andrićeva posthumno objavljena zbirka sastavljena od jedanaest pripovedaka objedinjenih uvodnim tekstom. Za nju se može reći da je neka vrsta rekapitulacije Andrićevog pripovedčkog puta. Jedanaest lica sa različitih jezičkih i govornih područja, nejednakih staleških odlika, različitih artikulacionih sposobnosti, jedno za drugim a po izboru autora, priča o svojim životnim putevima kobnih strmina i finalnih ponora. Da bi pisac ostvario mogućnost javljanja svih spomenutih karaktera iz različitih istorijskih epoha i tipoloških odlika, morao je pažljivo odabrati pripovedačku formu.

Vidici, 69, Beograd, 1969. 93 strane. Posveta Milisava Savića Žiki Laziću. Korice kao na slici (malo požutele). Unutra odlična. s Žila Lazić

IZABRANE PRIPOVETKE Anton Čehov 1960narodna knjiga beograd tvrd povez 17,7 cm stanje vrlo dobro bez nedostataka

Knjiga je odlicno ocuvana.. Najbolje priče našeg nobelovca, prvi put tematski raspoređene! Ekskluzivna kolekcija šest zbirki pripovedaka. „Pod nama u ljubičastom sumraku tone sve više staro Sarajevo, sa svojim građevinama svih vremena i stilova, svojim crkvama, starim i novim, sinagogama i mnogobrojnim džamijama pored kojih rastu jablanovi, vitki i visoki kao minareta... Ali veo sumraka, koji biva sve gušći, sve ih više izjednačuje i stapa u nečitku priču zajedničke noći, koja sada pokriva istorije i legende, podvige stranih osvajača i domaćih malih i velikih tirana i oligarhija, pokrete narodnih masa, duge i zamršene račune i obračune između onih koji imaju a ne daju i onih koji nemaju ništa do svojih potreba.“ Ivo Andrić U zbirci Sarajevske priče pred čitaocem se otvara jedna mnogolika galaksija junaka i sveobuhvatna slika Sarajeva koja najčešće ima za temu neki od povesno važnih trenutaka u životu grada na Miljacki, toga „cveta među gradovima“. Na istorijskoj pozadini burne 1878. godine, društvenih previranja 1906. godine ili razaranja tokom Drugog svetskog rata, Andrić prati svoje junake, njihove pojedinačne, uzbudljive i najčešće tragične sudbine, te promene na emotivnoj mapi njihovog postojanja.

Vasko Kostić Bokeljske legende Izdavač: STRUČNA KNJIGA BEOGRAD Latinica, 184 str, Mag 1990. Vrlo dobro ocuvana knjiga, na nekoliko strana podvlačeno. Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Ovo je jedini primerak ovog izdanja na sajtu na dan postavljanja! POGLEDAJTE I OSTALE predmete KOJE PRODAJEM POPUST NA VIŠE KUPLJENIH PREDMETA, PITAJTE! KLIKNITE NA LINK http://www.kupindo.com/Clan/zambezi/SpisakPredmeta ------------------------------ 21102019

Chinese stories from the fifties Panda Books 1984. Printed in China. 240 strana. Vrlo dobro očuvana knjiga, na nekoliko strana podvlačeno, štiklirano. Sadržaj je na dodatnim slikama. Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Ovo je najjeftiniji primerak na sajtu na dan postavljanja! POGLEDAJTE I OSTALE predmete KOJE PRODAJEM POPUST NA VIŠE KUPLJENIH PREDMETA, PITAJTE! KLIKNITE NA LINK http://www.kupindo.com/Clan/zambezi/SpisakPredmeta ------------------------------ 19082019

Heinrich Heine - The Harz Journey - Die Harzreise Hajneovo delo na nemačkom i uporedno prevođeno engleskom jeziku. 163 strane. Odlično očuvano iz 1994. printed in Italy. Christian Johann Heinrich Heine (German: [ˈhaɪnʁɪç ˈhaɪnə]; 13 December 1797 – 17 February 1856) was a German-Jewish poet, journalist, essayist, and literary critic. He is best known outside of Germany for his early lyric poetry, which was set to music in the form of Lieder (art songs) by composers such as Robert Schumann and Franz Schubert. Heine`s later verse and prose are distinguished by their satirical wit and irony. He is considered part of the Young Germany movement. His radical political views led to many of his works being banned by German authorities, which however only added to his fame.[1] Heine spent the last 25 years of his life as an expatriate in Paris. Die Harzreise (`The Harz Journey`) is a travel report by German poet and author Heinrich Heine on a journey to the Harz mountains. Compiled in autumn 1824, it was first published as a serial in January and February 1826 in the magazine Der Gesellschafter by Friedrich Wilhelm Gubitz and ran for 14 instalments. Some censorship changes were made beforehand. Later in 1826 Die Harzreise appeared in the first part of the Reisebilder (`Pictures of travel`) collection. For the book, Heine made revisions and changes, and added the famous Göttingen section. Heine himself described his record as a literary fragment. The book was the first of Heine`s to be published by Hoffmann & Campe in Hamburg, the publisher who later brought out all Heine`s writings. Content In his work, Heinrich Heine describes his journey as a student from Göttingen, where he had attended the Georgia Augusta University in 1820/21, through the Harz range and over its highest mountain, the Brocken summit, to the small town of Ilsenburg. During the trip he meets well known and unknown contemporaries, who he sometimes describes in detail and compares with other people, sometimes historical protagonists. For example, he meets in Göttingen the physician and (like Heine) Jewish Burschenschaft member, Karl Friedrich Heinrich Marx and recounts their exchange about medicine as well as Marx` treatise, Goettingen in medicinischer, physischer und historischer Hinsicht (`Göttingen From a Medical, Physical and Historic Perspective`). Nature is also a subject of this travel account: Heine`s route In the work, he mentions all the rest points and overnight stops made by this group of travelling poets: The route, which took Heinrich Heine about four weeks,[3] has become a trail that tourists can follow in and which, as the Heinrich Heine Way (Heinrich-Heine-Weg) is described in several travel guides.[4] A duel, which was illegal at the time, between students is also a subject of his writings. Heine himself had to leave Göttingen University due to a duel affair after antisemitic hostilities; the Göttingen chapter reflects his bad experiences. Appraisal The work goes far beyond what might be expected from the early works of a budding writer. Romantic longing and disappointment, illusion and irony are already freely woven into the writing: This is now the Ilse, the lovely, sweet Ilse. She runs through the blessed Ilse valley, on whose twin sides the mountains rise gradually higher, and they are, down to their feet, most often covered in beech, oak and familiar leafy bushes, no longer in firs and other pinewood trees. ... Yes, the legend is true, the Ilse is a princess, who runs down the mountainside, blooming and laughing. How her white bubbling robe glints in the sunshine! How her silver sashes flutter in the wind! How her diamonds sparkle and flash!.